dgreca – Page 1472 – Dielli

DHUNIMI I KUJTESЁS HISTORIKE

April 5, 2018 by dgreca

“Nuk e bёn tё keqen gёnjeshtra qё kalon nёpёr tru, por ajo qё hyn e rrёnjoset nё tё”- FRANCIS BACON (1561 – 1616), filozof e Burrё Shteti anglez/

1-eugjen-merlika-225x300

Nga Eugjen MERLIKA/

Si njё ish banor i kampit tё dёbimit tё Tepelenёs dhe i kampit burg tё Spaçit, u shtanga kur lexova intervistёn e prof. Pёllumb Xhufit nё “Panorama”. Qё nё fillim ai bёn njё pohim tepёr tё guximshёm, kur shprehet : “Unё kam vёnё re qё ka pasur njё tentativё mistifikimi tё historisё sё kampit tё Tepelenёs”. Nёse do t’i vinim termit “mistifikim” fjalёn pёrkatёse shqip “mashtrim”, do tё arrinim nё pёrfundimin se tё gjithё ata qё kanё folur e dёshmuar nё kёta 27 vite pas komunizmi pёr pёrvojёn e tyre tё jetёs nё kampin e Tepelenёs nё vitet 1949 – 1953, duhet tё kenё patur njё strategji tё parafabrikuar, pёr tё nxirё sa mё shumё njё faqe “tё lavdishme” tё periudhёs komuniste, siç ishte ajo e pesё viteve tё ekzistencёs s’atij kampi.

Sinqerisht, mё duket jashtё çdo lloj arsyeje njё pohim i tillё. Jo vetёm qё nuk ka asgjё tё shtuar nё rrёfimet e ish banorёve fatkeqё tё kampit tё Tepelenёs, por ajo qё ёshtё treguar e shkruar mbetet maja e ajsbergut e atij tmerri qё ka qёnё ajo pёrvojё e lemerishme. Aq ёshtё e vёrtetё saqё oficerё, edhe madhorё, tё ministrisё sё Brёndёshme, nё kohёt e fundit para prishjes sё kampit, i thonin tё internuarve se “ёshtё faji i juaj qё nuk jeni ankuar, mbasi ne nuk i kemi ditur kёto gjёra”. Sigurisht, kishte njё prirje tё theksuar, n’ata raste, pёr tё larё duart si Ponc Pilati nga katrahura njerёzore e atij kampi, bёmat e brёndёshme tё tё cilit ata i njihnin shumё mirё, sepse i urdhёronin vetё.

Por nёse mund tё kuptohet prirja pёr tё mos marrё mbi shpinё krimet e Tepelenёs mё 1953, mё duket krejtёsisht e papranueshme qё, mbas 65 vitesh, njё profesor historie tё padisё pёr mashtrues tё gjithё dёshmitarёt qё kanё folur pёr jetёn nё kampin e Tepelenёs. Akoma mё cinike e djallёzore ёshtё pёrpjekja pёr tё mbёshtetur tezёn e tij mashtruese nё njё apo disa dokumenta tё CIA-s, qё shёrbehen sikur t’ishin fletё tё Ungjillit. Pёr mё tepёr, kjo strategji nuk ka qёllim tjetёr, veçse tё mashtrojё nga katedra e historisё zyrtare ata shqiptarё, qё janё shumica, e qё nuk e njohin atё pёrvojё. Shpjegimi i tij, mbi arsyet e krijimit tё kampit tё Tepelenёs, ёshtё lehtёsisht i kundёrshtueshёm edhe me logjikёn e njё fёmije.

“Qёllimi i krijimit tё tij ishte pёr tё zhvendosur familjet e t’arratisurvet politikё dhe qё futeshin nga Jugosllavia vazhdimisht tё armatosur, nё mёnyrё qё tё mos shёrbenin si bazё pёr kёto banda, tё cilat do tё pёrdornin kёto familje si baza, si strehё pёr tё vazhduar mё tej misionin e tyre”.

Sa ёshtё i pavёrtetё ky pohim, mjafton tё kujtojmё se nё Shqipёrinё komuniste ekzistonin 23 burgje dhe 48 kampe internimi, tё cilёt kanё filluar nga funksionimi qё nё ditёt e para tё vendosjes sё regjimit. Madje nё dokumentat e arkivit tё ministrisё sё Brёndёshme gjёndet edhe njё shkresё urgjente e vitit 1944, gjatё ditёve tё luftёs sё Tiranёs, me anёn e sё cilёs Enver Hoxha urdhёronte : “Tё organizohen burgjet dhe fushat e pёrqёndrimit. Dhe tё burgosen tё gjithё ata elementё tё akuzuar me faje tё mёdha, me tradhёti tё naltё dhe bashkёpunim tё haptё me okupatorin dhe gjithashtu me kriminelёt e dorёs sё parё. Tё gjithё robёrit tё mblidhen nё kampin e pёrqёndrimit…”

Kampet e pёrqёndrimit dhe burgjet ishin synimi i parё pёr tё cilin duhej tё kujdesej regjimi i “çlirimtarёve”. Megjithatё profesori kёrkon tё bindё me logjikёn e “historisё sё historianёve”, se ai kamp ishte njё gjё e rastёsishme e krijimi i tij ishte i kushtёzuar nga veprimtaria e t’arratisurve. Madje ai nuk mban parasysh se po t’ishte ashtu, familjet nё vend qё tё çoheshin nё Tepelenёn e veçuar do tё liheshin nё vendin e tyre e do tё shёrbenin si karrema pёr tё kapur t’ashtuquajturit diversantё. Nё tё vёrtetё ai kamp u krijua nё kushtet mё tё papёrfytyrueshme tё jetesёs, jo thjesht pёr tё strehuar aty familjet e t’arratisurvet, tё cilat si praktikё liroheshin sapo kёta tё fundit arrestoheshin apo vriteshin, por pёr tё mbyllur aty familjet e tё gjithё atyre, nga veriu e jugu i Shqipёrisё, qё nuk u pajtuan me komunizmin, duke i kthyer nё kavie sprovash pёr tё parё se deri ku mund tё qёndronte organizmi njerёzor. Pra, shpjegimi i profesorit nuk ka asnjё bazё vёrtetёsie, por shёrben pёr tё pёrligjur tezёn e tij se ai kamp ishte njё domosdoshmёri e rrethanave tё kohёs, e jo njё shprehje e mizorisё sё pashembulltё tё enverizmit shqiptar.

Profesori “human” ёshtё i shqetёsuar se pohimet e sё vёrtetёs sё kampit tё Tepelenёs dhe krahasimi i tij me Aushvicin fyeka kujtesёn e hebrenjvet. Asgjё mё hipokrite nuk mund tё pёrfytyrohet, mbasi asnjё i pёrndjekur nuk mund tё fyhet se dikush tjetёr ka provuar pёrvoja tё ngjajshme me tё tijat. Qёllimi i profesorit ёshtё i qartё : tё mos flitet pёr Tepelenёn qё ka qёnё emblema e terrorit komunist shqiptar, tё minimizohet Tepelena qё, me kohё, tё fillojё rehabilitimi i gjithё sistemit shtypёs, sё paku tё mos quhet mё i keq se gjithё sivёllezёrit e tij tё Lindjes komuniste. Jam plotёsisht i njё mёndje me profesoreshёn e nderuar tё historisё, zonjё Enriketa Pandelejmoni, kur ajo shprehet : “Sot, nё 27 vjet post-komunizmi, nё Shqipёri vihet re njё revansh ndaj ish tё pёrndjekurvet dhe viktimave tё komunizmit, pёr tё mohuar e lёnё nё harresё krimet dhe dhunёn e ushtruar gjatё 1944 – 1990”.

Zёdhёnёs e madje teoricien i kёtij revanshi bёhet edhe Xhufi, nёpёrmjet intervistёs sё tij. Kaq bajat ёshtё roli qё ka marrё mbi vete, sa qё nuk kursehet tё huazojё shprehjen e famёshme tё romakёve tё lashtё “divida et impera” : “Pёr tё bёrё njё pasqyrё dhe njё rishikim tё historisё sё diktaturёs, tё restauroheshin burgjet e Burrelit dhe tё Spaçit, pёr mua, ata janё dy simbolet e represionit komunist. Nё kёtё kuptim mё duket se ka njё shpёrpjestim, por edhe njё dhunё dhe padrejtёsi qё u bёhet tё gjithё atyre tё burgosurve politikё, shumё prej tё cilёve edhe kanё vdekur nё kata dy burgje”.

Ёshtё neveritёse kjo pёrpjekje e profesorit komunist pёr tё futur njё pykё nё mes tё viktimave tё sistemit tё tij, duke u shtirur sikur i vjen keq se po i cёnohet “e drejta” e njё pjese nё dobi tё njё pjese tjetёr. Ёshtё njё pёrpjekje cinike dhe trashamane pёr tё vёnё kundёr njёri tjetrit njerёz qё kanё vuajtur njёsoj nga njё diktaturё pёr tё cilёn tё gjithё ata ishin vetёm numura. Nuk ka asnjё dhimshuri nё shpirtin e profesorit pёr njё pjesё tё tyre, ka vetёm njё qёllim tё fshehtё pёr tё shkatёrruar kujtesёn e Tepelenёs e pёr tё “ngritur” ato tё Burrelit e Spaçit. Kjo vjen jo se atij i vjen keq pёr ata qё vdiqёn nё Spaç e Burrel, por duke i dhёnё pёrparёsi kёtyre burgjeve si dёshmi e dhunёs komuniste, tё vijё pastaj nё pёrfundimin se ata ishin e vetmja fytyrё e vёrtetё e asaj dhune, pёr tё shkuar mё tej nё pёrpjekjen e rehabilitimit, duke i quajtur tё njёjtё me tё gjithё burgjet e Vendeve tё tjera.

Harron, apo shtiret se harron se ka njё ndryshim tё madh ndёrmjet objekteve tё krahasimit tё tij. Tepelena ka qenё kampi simbol me tela me gjemba, nё tё cilin ishin mbyllur mijra gra, pleq e fёmijё tё pafajshёm, mbi tё cilёt nuk rёndonte asnjё vendim gjyqёsor, pёr pasojё dhuna e ushtruar mbi ta nuk kishte as minimumin e ligjёshmёrisё. Si e tillё ajo bёhet objekt pёr t’u asgjёsuar nё kujtesё, mbasi nё atё rast nuk ka asnjё argument qё tё pёrligjё, sado pak, paligjshmёrinё e plotё tё vetё ekzistencёs sё kampit.

Pёr t’i ardhur nё ndihmё vetes, nё projektin e tij djallёzor, autori i intervistёs huazon, nuk dihet se nga, ndofta nga arkiva e CIA-s, njё gёnjeshtёr tё madhe sa njё mal, i beson edhe vetё asaj e u a servir lexuesve tё Panoramёs apo teleshikuesve tё Ora News, si njё tё vёrtetё qё i vihet pёrballё kujtesёs sё Tepelenёs : “Po ka patur edhe njё kamp nё Maliq, por kushtet aty ishin shumё mё tё kёqia se kampi i Tepelenёs, gjithmonё sipas raportit tё CIA-s”. Do tё mjaftonte vetёm ky pohim qё nuk i pёrgjigjet sё vёrtetёs , mbasi ai kamp nuk ka ekzistuar asnjёherё, pёr tё shumёzuar me zero tё gjithё impiantin mashtrues dhe djallёzor tё intervistёs sё profesorit. Nёse ai zotёri do tё kishte me tё vёrtetё qёllimin e tё shkruarit tё historisё sё vёrtetё, do t’u ish drejtuar arkivave e tё sigurohej nёpёrmjet dokumentave mbi argumentet e tij. Madje ai mёton se ka qenё vetё nё ish kampin e Tepelenёs dhe atje ka gjetur dy kazerma me tulla, ndёrsa e vёrteta ёshtё se aty kanё qenё pesё kazerma, nё secilёn prej tyre banonin 500 vetё, me vetёm 60 cm. gjёrёsi pёr secilin. Nuk e di a i ka shkuar ndёr mёnd profesorit tё pyeste se si bёnin 2000 apo 2500 njerёz pёr tё kryer nevojat e tyre me vetёm dhjetё banjo…..

Por atij dёshmitё e dokumentat e vёrteta qё boton Kastriot Dervishi nuk i interesojnё, sepse i duken “mё tё plotfuqishme” e mё “tё padiskutueshme ata” tё CIA-s. Pa dashur tё ve nё diskutim saktёsinё e veprimtarisё sё CIA-s, mendoj se ata dokumenta, nё lidhje me kampin e Tepelenёs, pёr tё cilёt Xhufi thotё se “vinin nga dorё e parё ”, e cila mund tё ketё qenё ajo e oficerёve tё sigurimit shqiptar, mbasi tё tjerёt e kishin absolutsht tё pamundur komunikimin me shёrbimin amerikan, janё tepёr tё diskutueshme, pёr tё mos thёnё se janё pallavra. Pёrforcohet ky mendim kur, simbas profesorit, aty bёhej fjalё dhe pёr “orare tё zbavitjes, apo shplodhjes”. Ёshtё njё tallje mizore me vuajtjet e ish banorёve tё kampit, si i nёnёshkruari, fakti qё tё tilla gёnjeshtra gjejnё vend nё faqet e mediave tё sistemit demokratik shqiptar edhe mbas mё shumё se njё çerek shekulli tё tjetёrsimit tё regjimit.

Duke u kthyer tek pohimi i Xhufit pёr kampin e pёrfytyruar tё Maliqit, mё duhet tё pёrcaktoj se kampet e Maliqit si Vloçishti, Orman Pojani dhe Maliqi kanё qenё kampe tё punёs sё detyruar pёr tё burgosurit, e kanё funksionuar nё periudhat mars – nёntor 1948, prill – nёntor 1949, maj – nёntor 1950. NЁ mars 1951 u krijua kampi n° 1 nё Podgorie, i cili u largua nё shtator t’atij viti nё Gosё tё Kavajёs, mё pas nё Rinas e nё vitin 1954 u vendos nё Bulqizё me numurin 301.

Nga kjo katedёr mashtrimi tё provuar profesor Xhufi qorton dhe i bёn vёrejtjet e tij Autoritetit pёr informimin, ish tё pёrndjekurve politikё, kryetarit tё bashkisё sё Tepelenёs, madje edhe ndonjё studjuesi tё njohur, qё mbart “mёkatin” e “botimit tё dokumenteve”. Nga po ajo katedёr ai jep vendimet e tij tё paapelueshme se “Ҫdo krahasim i realiteteve tё tjera represive, siç ёshtё edhe kampi i Tepelencёs, me kampet e tjera tё shfarosjes nё masё, ёshtё antihistorike e spekulative”!!!

Prirja e tij pёr tё zvogёluar apo asgjёsuar tё vёrtetёn historike pёr kampin e Tepelenёs, nuk ёshtё vetёm njё fyerje e pёrbindёshme pёr viktimat e pafajshme t’asaj mynxyre, por edhe njё dhunim i papranueshёm i sё vёrtetёs historike tё shqiptarёve. Nё njё farё mase ёshtё vazhdim i ushtrimit tё dhunёs me mjete tё tjera, kёsaj rradhe “akademike”, nga po ata njerёz qё e ideuan dhe vunё nё zbatim gjatё gjysmё shekulli turpin shqiptar tё kampit tё dёbimit tё Tepelenёs.

Prill 2018

NJË SHQIPËRI, SI KOPËSHT I LULËZUAR DHE SI AUSCHWITZ

April 5, 2018 by dgreca

NGA PELLUMB KULLA*/…Me dhimbje dhe kënaqësi përzjerë, riprodhova nga gazeta Panorama një protestë qytetare të shkrimtarit Agron Tufa, ndër zërat e paktë publikë që nuk rresht së bëri thirrje për ato dëshmi që sot shoqëria e vuajtur shqiptare duhet t’i kish sjellë për reflektim.

Mjerisht Arenat e gjarpërinjve të fshehur dhe të pafshehur përtypin me lotë malli kujtime, për orë të tëra në kanale të shumta televizivë, mbretërinë e terrorit komunist, ku ata u rritën mes spaletave plot yje të baballarëve kriminelë dhe gëzuan fëmijërinë në ca shtëpi të grabitura të pasanikëve, që sa më të bukura t’i kishin shtëpitë, aq më shumë paskëshin kolaboruar me pushtuesit.. Dhe sot, pas theqafjes, dalëngadalë bënë një realitet të ri, të ri në formë, por të njëjtë në përmbajtje, ku turma nostalgjikësh marshojnë me portrete të dikatorit prapa Paskal Milos, të cilit (e këtu më ndjeni të vetëcitohem në një të thënë të para 12 vjetëve) po i rrjep qafën litari që tërheq zvarrë në një prapakthehu në Sheshin Qendror të Tiranës statujën gjigande të Atij.

E ndoqa dy herë atë palo bashkëbisedim, për të cilin flet Tufa, me historianë me rrënjë të thella enverizmi, me vepra të hershme shkruar me porosi dhe të paflakura publikisht, siç meritonin. Ishin të ftuar aty nga një enverist tjetër i deklaruar familjarisht. Për afro dy orë u rrekën e na recituan që vepra dhe karriera e tyre prej historianësh, edhepse nën trysni, qënkej zhvilluar jashtë politikës.

Bënë çmos të na mbushnin mendjen, ne dhe vetes.

Dhe ia mbushën …vetëm vetes!

Xhufi, Milo dhe Hila, tani në liri, (thonë ata!), marrin përsipër të na rrëfejnë historinë, këtë radhë vetëm si profesionistë. Por, na rrëfejnë të njëjtën përrallë të vjetër të paragjumit, atë që Enver Hoxha, çliroi Shqipërinë, e që e industrializoi atë, solli një edukatë të paparë gjer atëherë dhe nën këtë valë frymëzimi, edhepse me një sërë gabimesh në rrugë e sipër,” thonë ata – gabime u thonë vrasjeve, burgimeve, internnimeve, shpronësimeve, mbjelljes së urrejtje mes shqiptarëve, pushkatimit të tërë komandantëve partizanë” – ja, me këto arriti e shtyu ai atdheun të përparojë….” Dhe e lanë përrallën pezull, pa thënë që “përparimi” arriti ta shpjerë atë atdhe aty ku hakshe meritonte ndër shtetet e kontinentit të vjetër: në bisht, në vendin e fundit!

Dua të përgëzoj për notat objektive, pikpamjet realiste dhe shqetësimet për mjerimin, në të cilin është katandisur shkenca e historisë, shqetësime që sollën zonja Nika dhe në mënyrë të vecantë zoti Afrim Krasniqi.

Figurë të shëmtuar paraqiti në atë kuvënd historianësh, Pëllumb Xhufi…

Nuk besoja kurrë që një njeri i shkolluar më së miri, edhepse me lidhje të ngushta me regjimin komunist, do të merrte me aq zell atë avokati të mjerë, mbi gjoja teprimet krahasuese në rrëfimet mbi kampin famëkeq të Tepelenës. A mund të përfyrtyroni një shkencëtar shqiptar, që i pat në diktaturë dhe pas saj, të hapura tëra portat për të tëra dëshmitë dhe pasqyrat, listat e lindjeve dhe vdekjeve të mijëra njerëzve krejtësisht të pafajshëm, t’u referohet selektivisht dokumentëve amerikanë? Në reagimet e shumta që kam parë kundër tij këto ditë, dua ta mbroj nga sulmet që i bëjnë diletantizmit të tij “shkencor”. Nuk është diletant, zoti Xhufi! Militant, po! Avokatia e krimeve të Enverit të tij e shtyn në atë mjerim. Një njeriu të formuar në Perëndim, ku aso kohe shqiptarët e vetëm që mund të gjeje, do të ishin të përkëdhelurit dhe të arratisurit nga telat me gjemba, duhet t’i thuhet se i kërkojmë ligjërisht një qasje humane ndaj vdekjeve.

Zoti historian, edhe një vdekje e vetme fëmije është më tronditëse, se një shifër qoftë e fryrë ose jo!

Zelli për të zbutur egërsinë kriminale në atë kamp, që të vojtur të ndryshëm e kanë krahasuar me një Auschwitz, ishte mjeran. Kundërshtimi i krahasimit do të të kishte sukses, nëse në ndonjërin nga punimet e tua shkencore të mëparshme, të kishe shfryrë krahasimin e parajsës enveriane si “kopësht i lulëzuar në brigjet e Adriatikut”

Dhe kjo mungesë të falet, Xhufi! Se Shqipëria, për ty dhe Hilën, ishte vërtet kopësht i lulëzuar. Recitimet e asaj mbrëmjeje, nuk ka prift që t’i fal!

Ekrani juaj atë natë ishte vërtet një kamare turpi!

……………………………………………………………………….

*Shënim. Duke falenderuar edhe një herë Agron Tufën për shkrimin e tij të ndjerë që mora ta komentoj, bashkangjis për ta shoqëruar me një skicë tronditëse të të vuajturit Lek Previzi, bërë në ato vite dhe që nga ndjenjat që zgjon, unë i jap përmasat e një vepre arti.

Kosovë-Draftohet Statuti për Asociacionin e Komunave Serbe

April 4, 2018 by dgreca

-Drafti final i statutit, në fund të procesit bashkë me direktivën, do të dërgohen në Gjykatën Kushtetuese për t’u siguruar se është në përputhje të plotë me Kushtetutën e Republikës së Kosovës/

PRISHTINË, 4 Prill 2018-Gazeta DIELLI/ Nga institucionet e Kosovës sot u njoftua funksionalizimi i Ekipit Menaxhues për draftimin e Statutit të Asociacionit të komunave me shumicë serbe:

KOMUNIKATA NGA PRESIDENCA E KOSOVËS:

Presidenti: Vendimi për funksionalizimin e Ekipit Menaxhues për Statutin e Asociacionit, hap i rëndësishëm i Kosovës

Prishtinë, 4 prill 2018 – Presidenti i vendit, Hashim Thaçi, bashkë me kryeministrin Ramush Haradinaj, sot në një takim të përbashkët janë dakorduar për funksionalizimin e Ekipit Menaxhues për draftimin e Statutit të Asociacionit të komunave me shumicë serbe.“E mirëpres gatishmërinë e Qeverisë së Kosovës që të bëjë funksional Ekipin Menaxhues për draftimin e statutit të Asociacionit të komunave me shumicë serbe”, është shprehur presidenti Thaçi, duke shtuar se “ky është një hap tjetër i rëndësishëm i Kosovës në përmbushjen e obligimeve ndërkombëtare”.Kreu i shtetit ka thënë se Kosova është e përkushtuar për dialog dhe për të ndërtuar marrëdhënie të mira në mes të të gjitha komuniteteve në Kosovë.

“Kosova është shembull i akomodimit të të gjitha komuniteteve dhe i promovimit të dialogut si mjet i vetëm për ndërtimin e paqes së qëndrueshme, në Kosovë dhe në rajon”, ka thënë ai.

KOMUNIKATA NGA QEVERIA E KOSOVËS:

Krijohen strukturat e reja gjithëpërfshirëse për Asociacionin e Komunave Serbe

Prishtinë, 4 prill 2018

Kryeministri i Republikës së Kosovës, Ramush Haradinaj, bashkë me Presidentin e Republikës së Kosovës, Hashim Thaçi, në përputhje me vendimin e Gjykatës Kushtetuese, Kushtetutën e Republikës së Kosovës dhe ligjet në fuqi kanë riaktivizuar ekipin menaxherial, i cili do të bëjë draftimin e statutit për Asociacionin e Komunave Serbe.Draftimi i statutit do të jetë një proces transparent dhe gjithëpërfshirës, i cili do të përbehet nga 3 mekanizma punues: Ekipi menaxhues, Komiteti zbatues si dhe Grupi nacional konsultativ, të cilët do të garantojnë përfshirje të gjithë spektrit politik, shoqërisë civile dhe mekanizmave të tjerë relevant të shoqërisë.

Në këtë proces do të jenë të përfshirë edhe mekanizma ndërkombëtarë, të cilët e kanë ndihmuar Kosovën në të gjitha fazat dhe ky do të jetë një hap i rëndësishëm i Kosovës në rrugën e saj të integrimeve euro-atlantike.
Drafti final i statutit, në fund të procesit bashkë me direktivën, do të dërgohen në Gjykatën Kushtetuese për t’u siguruar se është në përputhje të plotë me Kushtetutën e Republikës së Kosovës.Kosova me këtë hap përmbushë edhe një obligim ndërkombëtar, duke dëshmuar përkushtimin e saj në rrugën euro-atlantike.

Kafja e fundit e Edi Ramës liderit të ballkanit perëndimor

April 4, 2018 by dgreca

Nga Ilir Levonja/Shumë portale po e paraqesin si të qetë, të vendour në atë rrugën e vet. Por tensionin e të ndenjurave të tia, me siguri po e provojnë karrikat në verandën e atij lokali, kushedi, pjesë e formulës konçesionare, a ekonomisë informale të liderëve tanë. Ndonjë borxh i vjetër. Si ato që njerëzit kujtojnë sot, si shakatë e kripura të Fatos Nanos. I cili për t’i kthyer reston një ”qaramani” me lokal, pasi po e bezdisnin shumë edhe sekserët, shkoi e piu kafen aty. Kur tjetri ia kujtoi borxhin, ky ia ktheu, ja fakti që erdha e po pi një cigare këtu është tri herë më shumë se ato para të qelbura që na ke dhënë në fushatë kur unë isha në burg. E kishte fjalën për publicitetin, në formatet televizive, gazetat dhe në atë botë webesh, ahere, të tkurrur, pak virtuale. Edhe ky, e bën për publicitet se nuk se çfarë të zgjidhi në katrahurën e politikës së Kosovës. Ku edhe aty, sapo doli një kryeministër dhe u tha shqiptarëve të Kosovës, se, nuk e dinte planin e ministrit të brendshëm me Erdoganin. Një soj mutllëku si ai i Sali Berishës, që nuk dinte se çfarë bëhej në Gërdec. Dhe merreni me mend pastaj, se sa i aftë është për vendin një soj shtetari i tillë, ku ja punojnë ata brenda kabinetit. Se, ëre më pastaj ta mendosh se sa garant dhe i besueshëm është ky kur vjen puna tek siguria kombëtare përballë rrjeteve të spiunazhit apo të tjera çështje nga rajoni dhe bota. Por Edi Ramës, ky publicitet i duhet shumë. Aq më tepër që ka pas vetes një shpurë qorrash, të cilët nën pretekstin e Saliut dhe kastës së Fahri Ballinjëve, janë gati të pranojnë çfarëdolloj diktature, çfarëdolloj reprezalje, çfarëdolloj varfërie, çfarëdojjoj shkërdhatërie…, pa e kuptuar kurrë se demokracia nuk është demagogji, por arithmetikë. Që do të thotë, çfarë merr nga dita jote njerëzore?

Punë, shpërblim, dinjitet, liri, drejtësi… Një përfundim i qartë si drita e diellit. Por duket sheshit, se veç këtë, dhe veten, shqiptarët nuk e duan. E bën për publicitet se,më mirë se kushdo tjetër, e dinë ata, Albini dhe Fatmiri, që ka qënë kafja më epashijshme në botë. Aq më tepër që, Albin Kurti është një politikan që vjen nga bota e protestave. Ata të dy me siguri e dinë dhe ndonjë ditë do ta pohojnë se, kanë pirë kafe me një bocet argjili dhe jo me kryeministrin e Shqipërisë.

Një Tiranë e rrethuar, e traumatizuar për 23 qytetarë kuksianë, është tipike imponimi diktatorial. Shihni se si vlojnë nëpër studio…, duke u marrur me të kaluarën dhe duke pretenduar në një lloj standartiteti mbi mospagesën. Nuk duan të paguajnë, nuk jemi mësuar të paguajmë, kapitalizmi është taksë etj. Fondi i shpërdoruar? Kushton kaq për një vit mirëmbajtje etj. Dhe asesi mbi arrogancën e vendimmarrjes dhe vendosjen e tarifës pa studiuar dhe diskuatuar aspak raportin midis të ardhurave dhe mundësinë. E vërteta është se askush nuk është shprehur se është kundër një tarifpagese në rrugën e kombit, por edhe më gjerë. Por janë kundër karshi vendimmarrjes dhe tarifës së lartë. E njëjta gjë siç po ndodh me teatrin kombëtar, na tokën ti dhe ndërto për vete, për mua, por edhe për këta. Aq sot një komb i tërë bën sehir e kënaqet kur ca shkumbamen si Edi Rama e Taulant Balla tallen me revoltën e një ikone kombëtare si Robert Ndrenika. Aq sa sot plot qytetarë e quajnë kuvli një godinë ku ka perfomuar vlera dhe historia. E quajnë me kollajllëk dhe krejt naivë janë gati të falin gjithçka për dy gradaçela karshi së cilave nuk kanë asnjë përfitim, veç inatit dhe dëshirës perverse që t’ju shkoj në vend e tyrja. Ai që përfiton është ky, zgafellua që pi kafe me Albinin dhe mban nga mbrapa një langua si Taulanti. Ekonima e një vendi nuk ndërtohet me konçesionarë, me këtë strategji të këtij shokut të Taulant Ballës, Edi Rama. Kur thotë, na këtë tokë dhe ndërto këtë. Na këtë rrugë dhe trashi preventivët se të tjerat i di unë. As me publicitet kafesh e logjikës perverse fajin e ka Saliu. Ekonomia e një vendi ndërtohet duke ju rimëkëmbur ju, duke fituar ju, duke u kthyer në shtëpi me duart e zëna, jo me duart në xhepa. Megjithatë, vazhdoni dhe mbani shpresë se verdhushkat i merr Taulanti dhe Edi Rama. Kurse ju patëllxhanët e Golemit. Por gjasat janë që kjo kafe është e fundit për liderin ”e madh”. Sidomos kur e krruan me Kuksin e kuksianë…

Meditim në hipnozë

April 4, 2018 by dgreca

Nga Alfons Grishaj/Elefantët dhe delfinët mendojnë se, njerëzit janë të bukur. Siç duket, dimensioni i trurit ndihmon kuriozitetin në këtë përcaktim. Delfinët kanë qenë gjithnjë të palëkundur në zgjedhjen e tyre, kurse elefantët jo, sepse u manipuluan prej njeriut. Rreth 1500 vjet para Krishtit, ata filluan të përdoren si makina ushtarake (Gjithashtu , koka e elefantit në një trup njeriu njihet si një nga Zotat Indian, quhet Ganesh). Asokohe vetëm njëherë u përdorën për paqe, rreth 475-500 vjet para Krishtit, nga Princi Siddartha Guatama (më vonë i quajtur Buddha) i Republikës Shakya, i cili përdori elefantët për presion ndaj kundërshtarit për të ndaluar luftën që të mos kish më gjakderdhje.

Perandori Çandragupta, kishte në përbërjen e tij ushtarake rreth 21 mijë elefantë. Persët dhe Indianët i përdorën në luftëra kundër Aleksandrit të Madh. Hanibali, pat formacion elefantësh kundër Romës, biles dhe Pirroja ynë i rreshtoi në luftë kundër Romakëve. Luftëtarët e asaj kohe dëshironin të ishin elefantë dhe me fuqinë e tyre ta shkatërronin armikun. Prej asaj kohe deri më sot, bota ka evoluar, por psikologjia është e njëjtë.

Një ditë, i mbylla sytë dhe nisa të meditoja për njeriun e shndërruar në elefant dhe anasjelltas. Me këtë test, doja të dija se si sillet njeriu-elefant dhe a ndryshon sjellja e elefantit kthyer në njeri, i cili tashmë është i pamanipulueshëm nga njeriu… Ky ishte dhe thelbi i këtij “udhëtimi” që më dha më tepër se një përgjigje.

Po ç’ndodhi? Njeriu i kthyer në elefant shikonte njeriun si krijesën më të shëmtuar mbi dhe, biles shfrynte me një neveri të pashoqe. Elefanti-njeri, e shikonte njeriun-elefant me trup të madh, të fuqishëm, duke ecur ngadalë si damë balloje, me noçkën e madhe, shërbyesen ideale të trupit gjigand që e bënte edhe më të adhurueshëm. Por, mendonte ashtu njeriu që u kthye në Elefant. Ai filloi të ulërinte dhe të shtypte çdo gjë të gjallë që nuk i bindej. Mbasi shtroi gjithë kafshërinë, u vuri taksa edhe mizave e pilivesave që bënin dashuri në ajër. Pastaj iu rikthye “njeriut”: “Nuk e kuptoj kush të ka krijuar ty, një send kaq i vogël, i shëmtuar… me dy këmbë të vogla thupre, nuk ke as krahë për të fluturuar, as sqep për të nxjerrë dhe shqyer sy, as dhëmbë të mprehtë për t’u mbrojtur… atëherë pse duhet të jetosh?” Elefanti-njeri, ngriti duart në qiell: “Kur isha unë si ti, Perëndi e bukur më dukeshe dhe kisha dëshirë të të mbaja në shpinë pafund; tani që ti je elefant kërkon të më shtypësh me peshën e fjalëve. Nuk do më lëndoje më shumë me peshën e putrës tënde mbi trupin tim, se me fjalët që më the.” Njeriu-elefant skërmiti dhëmbët dhe u çua në dy këmbë duke vënë putrën mbi trupin e elefantit-njeri. Me një forcë mizore e shtypi duke i shuar etjen ëndrrës shekullore të paqes mes krijesave. Pastaj u rrotullua, gjest që linte të kuptoje se qe gëzuar për vendimin që kish marrë. Me krenari fodulle shprehej se, qeniet inferiore si njeriu, nuk e meritonin të bënin pjesë në bashkësinë e forcës supreme, se ekzistenca e tyre ishte rastësore dhe e panevojshme, prandaj dhe nuk kishin kurrëfarë të drejte të shijonin frytet e natyrës. Këtë vendim ua komunikoi gjithë egërsirave, luanëve, tigrave, ujqërve, çakajve, çitave etj…

Në mbledhjen finale ai u shpreh gjithë neveri: “Thonë se, dikur dhe unë paskam qenë njeri, në të vërtetë isha, por e urreja veten aq shumë… sa mundësia e parë që m’u dha, u bëra si ju. Tani jam kënaqur! Më parë, gjuha juaj më dukej tmerr, tani jo vetëm e kuptoj, por dua ta flas deri në fund të jetës, sepse është gjuha e ekzistencës superiore që e flasin qëniet më të privilegjuara të rruzullit!”. Egërsirat u lëpinë dhe përshëndetën me ulurimë njëzëri. Ulurima në kor ishte aq e tmerrshme dhe e fuqishme sa krijoi uragan tingujsh që fshiu nga faqja e dheut gurë e pemë, bashkë me to dhe korin e kuorumit.

Ngadalë, pa e ndjerë fare, nga meditimi u zhvendosa në një gjendje hipnoze. Një fëmijë me sy të mëdhenj blu u shfaq përballë meje. Mbolli ca lule molle, borzilok, livando, viollca, trëndafila të bardhë e lulekuqe. Aureola mbuloi dhenë. Natyra po rilindte. Bashkë me të dhe shpresa e epokës së artë.