• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

“Masakra” idiote për rënkimet e tenorit Agim Hushi!

August 6, 2017 by dgreca

1 enver Bytyci

I zhgënjyer e në dëshprim ai e qortoi në formën e tij atdheun e vet, pjesën që atij i takon! Sepse të gjithë ne i takojmë atdheut dhe të gjithëve ne na takon një pjesë e tij, pastaj brezave që vijnë e kështu me radhë! Por me tapi nuk e ka askush.

Nga Prof. Asoc. Enver Bytyçi/

Diktaturat edhe në grahmat e fundit të tyre adresohen te nacionalizmi. Kur Ismail Kadare u arratis nga Shqipëria më 25 tetor 1990, pikërisht ditën që këtu në Tiranë u mblodhën ministrat e Jashtëm të Ballkanit për të promovuar teorinë serbo-greke “Ballkani ballkanasve”. Aso kohe diktatura i pati ditët e numëruara e megjithatë e gjithë propaganda e kohës, të gjithë opinionistët e ideologjizuar, media qeveritare e zyrtare, televizioni e gjithçka tjetër, morën urdhërin që në emër të nacionalizmit të masakrohej shkrimtari Kadare. Tani, pas 27 viteve, “u riarratis” një artist, një tenor i përmasave ndërkombëtare, një shqiptar që për 20 vite jetoi në Australinë e largët dhe u kthye në Shqipëri, sepse besoi te atdheu i vet. E kemi parë të gjithë si u përball Agim Hushi me realitetin e trishtë të këtij vendi. I zhgënjyer e në dëshprim ai e qortoi në formën e tij atdheun e vet, pjesën që atij i takon! Sepse të gjithë ne i takojmë atdheut dhe të gjithëve ne na takon një pjesë e tij, pastaj brezave që vijnë e kështu me radhë! Por me tapi nuk e ka askush. Megjithatë reagimi erdhi përsëri në mënyrë biblike dhe u shndërruar në një patetizëm të pazakonshëm, duke e “masakruar” artistin e madh. Masakronjësit janë zhgarravinaxhinjtë e të njëjtës garniturë, shumiva janë mercenarë të shtetit që është përgjegjës për gjendjen depresive të shqiptarëve. E masakruan Agim Hushin, artistin dhe tenorin e famshëm shqiptar, me gjithë llojet e fjalorit të ndyrë! E shanë, I thanë M…, e paragjykuan, e akuzuan, e fyen, si të ishte djalli që prishi botën! Çfarë nuk i thanë! Nxorën nga fjalori i kohës së diktaturës gjithë arsenalin e akuzave kundër “armikut” dhe e bënë “delen e zezë” të kombit shqiptar! Karrierist, i thanë. Erdhe të bëheshe drejtor këtu në Shqipëri! Nënteksti: “Si nuk të vjen turp të kërkosh të bëhesh drejtor!”. Identik si në gjykimet e kohës së diktaturës, kur karriera quhej shfaqje mikroborgjeze, kur merita duhej strukur në “vrullin revolucionar të masave”, kur ideja konsiderohej “intelektualizëm mikroborgjez”! E njëjta histori, e njëjta mendësi, e njëjta metodë, i njëjti skenar! I thanë karrierist ata që kanë bërë karrierë jashtë profesionit të tyre, ndërkohë që tenori i famshëm donte të bënte diçka për këtë vend në rolin e një drejtuesi në profesionin e tij! I thanë tradhëtar! Pse? Se “na tradhëtove udhëheqësin e madh”! Tradhëtove, sepse “i vure një njollë atdheut”! Tradhëtove se “nuk u pajtove me një Shqipëri të kriminalizuar e kanabizuar si kurrë ndonjëherë në historinë e saj”! Tradhëtove se “kritikove qeverinë tonë të suksesshme dhe demokratike”! Tradhëtove se “denoncove të keqen”! Tradhëtove se “shkove në Çadrën e Lirisë”! Dhe pse shkove? I thanë se “shkove për karrierë”! Më skuqet faqja kur i ripërsëris këto lloj akuzazh bolshevike! Pra, e vunë në bankën e akuzës publike për një vepër, të cilën Agim Hushi nuk e ka kryer! Se tradhëti është ta kriminalizosh atdheun e kombin e jo të kritikosh e mospajtohesh me këtë akt të skenarizuar e ideuar nga vetë qeveria e vendit tënd! Po militantët që shfaqen si nacionalistë dhe e përdorin nacionalizmin për të mbrojtur dikush interesat e tij personale, dikush injorancën e vet, dikush tjetër lidhjet politike me liderët tanë të dhënë pas drogës, të tjerë idologjinë me të cilën mbrohen për çdo gjë! Këtë indoktrinim absolut e kemi provuar në diktaturë, por se ka ende të ashtuquajtur intelektualë, gazetarë, akademikë që marrin rolin e prokurorëve dhe kësisoj fyejnë ajkën e kombit, këtë nuk do ta besoja sot pas 27 viteve pluralizëm në një shoqëri të hapur pa demokraci! E përçudnuan gjithashtu në stilin se “nga t’ia nis”, “si të të thërras” e të tjera si këto lloj shkrimesh bajate, të cilat të bëjnë të vjellësh, sepse u përkasin modelit të hartimeve të klasës së gjashtë për nga stilistika, metafora dhe përdorimi i fjalëvë cilësuese e krahasuese! Dhe kush? Dallkaukët, militantët, të paguarit, injorantët e vunë në gijotinë dijen, artin, atë që i jep famë Shqipërisë në të gjithë globin! U duk se mezi prisnin që njeriu i madh të rrëshqiste në pistën ku ata donin! A është kjo rastësi?! Jo! Eshtë ves i joni që të mos e durojmë hijen e tjetrit! Eshtë vesi jonë i keq që të mprehim thikat kundër njëri-tjetrit, edhe atëherë kur ky tjetri shkruan ose thotë të vërteta të hidhura! Eshtë në modën tonë të dëshmojmë primitivizëm kulturor, duke mos pranuar dikë tjetër më të mirë se veten! Ne jemi gati të shqyhemi mes veti e t’i përulemi deri të shputa e këmbës një të huaji! Po kështu përulemi para të fortit, por jo para talentit! Aq e vërtetë është kjo, sa nuk mbeti mëdyshje për të menduar ndryshe në rastin e “arratisjes” së tenorit Agim Hushi! Kush ka emigruar duhet ta dijë se çdo të thotë të ikësh nga atdheu. Një fat të tillë të keq e kam pasur dhe unë me familjen time! Me javë nuk na u thanë lotët e hidhërimit, por ama asnjë mëdyshje nuk kishim se mund të kishim gabuar! Ata që i përvishen pushtetit të të fortëve ne qeverisje e jo në qeverisje, ata që e ngrejnë jetën përmes pisllëqeve dhe favorëve, deri te korrupsioni dhe mënyra të tjera të paligjshme, ata nuk e njohin dhimbjen e emigrimit, mund të thuhet gjithashtu se ata nuk kanë atdhe! Agim Hushi ka atdhe. Jam I bindur se e do atdheun më shumë se sharësit e tij! Ndryshë nuk do të linte skenën më të madhe të koncerteve në botë e të vinte në këtë vend që të ofron vetëm dëshprim! Dhe atdheu nuk është nocion abstrakt. Janë njerëzit që banojnë në një territor të caktuar, të cilët I japin jetë atdheut. Këta njërëz i pamë edhe në rastin e reagimeve ndaj tenorit, se sa xhahilë janë! Atdheu nuk është vetëm histori. Atdheu identifikohet nga pikëpamja e së drejtës ndërkombëtare me shtetin. Pa shtet nuk ka atdhe, nuk ka komb! Shteti i atdheut tonë vetëm e ka rjep kombin e vet, e ka rrënuar, e ka sakatuar, na ka lënë në çdo kohë më të dobëtit dhe më të përbuzurit e rajonit e të kontinentit europian! Dhe jemi të tillë, sepse ne i ndëshkojmë dhe masakrojmë ata që japin kontribute të vërteta e të sinqerta për atdheun! Kështu bëmë me Agim Hushin. Ne kënaqemi nëse qeveritë tona lavdërohen në gazetat e botës, por jo se bënë diçka të mirë për këtë vend e për këtë komb! Këta jemi ne. Prandaj krijojmë diferencën me talentet që na bëjnë nder e na japin emër në botë! Prandaj e masakrojmë një artist të talentuar, si Agim Hushi! Po çfarë bëri tenori I famshëm Agim Hushi? Thjesht la Australinë, erdhi në Shqipëri, u përball me të keqen dhe iku nga kishte ardhur, duke lëshuar një klithmë dëshprimi për atdheun e tij! Ajo klithmë e Agim Hushit është kambanë alarmi, nuk është fyerje. Ndërsa masakra kundër tij është rezistencë gjithashtu e dëshpruar e forcave të errëta, të cilat mbështesin mbajtjen peng nga oligarkët të atdheut tonë, të kombit tonë! Ikja e Agim Hushit është dhe mbetet mesazh, njësoj si ikja e Kadaresë para 27 viteve! Rënkimi i tij është i ngjajshëm me rënkimin e Fishtës dhe Konicës! Vetëm njerëzit e mëdhenj marrin përgjegjësinë ta paralajmërojnë e ta vajtojnë greminën drejt së cilës shkon një komb! Ta qortosh atdheun nuk është thjesht lehtësim i shpirtit! Më shumë se kaq është dhimbje ekstreme në shpirt! Nuk mmund ta bëjnë këtë të indoktrinuarit në fe, në histori, në atdhe, në parti e ideologji! Këtë e bëjnë njerëzit e lirë, njerëzit e përgjegjshëm, ata njerëz që ndjejnë tërmetet kur i afrohen atdheut dhe kombit! Artistët, shkrimtarët, krijuesit e mëdhenj kanë misione dhe prandaj u duhet që të japin mesazhe. Madje edhe kur shumica nuk i pranon, i qorton, i fyen dhe i masakron! Gjendjen në të cilën jemi nuk na e sjellin kritikat, edhe nëse ato i adresohen kombit e atdheut, na e sjellin kriminelët, tahmaqarët hajdutë e të korruptuar në pushtet, oligarkët që shesin shtëpi e kandi, atdhe e fe për para e pasuri! E di se shumë njerëzve kjo ese nuk do t’u pëlqejë! Do jem shumë I lumtur për këtë, sepse do të thotë se kam arrit të jem vetëvetja, të ndjehem I lirë në mendimet e mia! Tiranë, më 06.08.2017

Filed Under: Opinion Tagged With: Masakrimi i Agim Hushit, Prof. Asoc. Enver Bytyçi

Arti dhe kultura shtrat e tryezë kanë shpirtin e një populli!

August 5, 2017 by dgreca

1-Kaltrina-Ventimiglia-150x150Nga Kaltrina HOTI/Armiqtë e moçëm, të djeshëm dhe të sotëm duke e parë çfarë i dhurojmë botës nëpërmes të artit dhe kulturës nga dëshpërimi  mundohen ta godasin frymën  tonë letrare. Kultura dhe arti janë shpirti i popullit dhe ambasadori i tij që ne na bënë të nderuar në të gjitha skenat dhe tryezat ndërkombëtare.

Ne nuk kemi nevojë të dëshmojmë veten tonë në një tryezë tinëzare të armiqve tanë të përbetuar, ata përdorin të gjitha dredhitë që në mënyra të ndryshme të depërtojnë në radhët tona me qëllime të caktuara, që nga brenda ta rrëmbejnë atë që ne me shumë gjak e sakrificë e fituam.

Por ne e dimë një shkrimtar i vërtetë shqiptarë, poet, publicist nuk  e merr lapsin për ta lënduar, poshtëruar e tradhtuar atdheun e vetë. Kam hasur në disa shkrime të çuditshme ku thonë: “s’kemi kulturë”, apo na quajnë jemi të urrejtjes sepse u çliruam nga zinxhiri i robërisë serbe.

Ata  “ të kulturuar” kërkojnë nga ne të ulemi në sofrën e njëjtë me atë që janë  hija e plumbit shekullor, që vranë fëmijën e njomë  para se të hapë Abetaren në sy të nënës,  që shqyen nënën shqiptare për t’ia nxjerr fëmijën nga barku, që dhunuan vajza e gra para familjeve, që vranë plakun e katundit pa mëshirë, që zienin e hanin mish fëmijësh…

Letërsia, arti, muzika e regjistrojnë kohën reale nëpërmes të ndjenjave. Kush janë ata “artdashës” që marrin guxim të na thonë ecni t’i shkëmbejmë vargjet tona me poetët serb. Ne jemi për paqe por kur një shkrimtarë serb del publikisht të na kërkon falje për plagët që na i dhanë.

Cili poet, shkrimtar, publicistë, artist serb u distancua nga krimet e gjenocidi shekullor serb që ne të marrim forcë e të ulemi në një sofër letrare. Disa  shkrimtar, poet nga radhët tona paraqiten si të famshëm, të mëdhenj dhe ndërtojnë kinse tryeza të përbashkëta. Ku është qëllimi i tyre  apo ne duhet t’i falim, të kërkojmë falje për veprat e tyre mizore, për lirin tonë!?

Ata që ulen në një tryezë kur ende kemi të pagjetur kufomat e luftës së fundit të masakruara nga “shpirti i tyre artistik” sigurisht që nuk kanë shpirt ose janë ulur në tryezën e shpirtit të tyre. Ju që krijoni  disa  vargje  “abstrakte”  dhe jeni ulur në një tryezë të përbashkët më fjalën vrasëse të sotme e të djeshme, se ata me vargjet e tyre, me artin e tyre rekrutuan egërsinë kundër indit shqiptar, bëhej sikur se dini, apo keni fituar bindjen se ata ndryshuan.

Ju shqiptar  mos u lodhni shumë se gjuha e poetit, shkrimtarit të vërtetë ka shpirtin dha fjalën e vërtetët shqipe, ju nuk e përfaqësoni fjalën, vargun shqip, fjala e juaj se ka fuqinë e dhimbjes e pikëllimit të robërisë, dhe as peshën e gëzimit të lirisë. Mos u lodhni ju që lulëzuat nga e panjohura. Vargu lind nga ndjenja, përjetim jo nga tradhtia e fjalës. Buka me kripë nuk është shejë e varfërisë por e burrërisë, aty dëgjohet jehona e fjalës Mirëmëngjesi Bashkim Kombëtar. Zgjohuni nga tmerri i fjalëve tuaja se politika shitet por arti dhe kultura jo, ata kanë shtrat e tryezë shpirtin e popullit.

 

 

Nga Kaltrina HOTI/

Armiqtë e moçëm, të djeshëm dhe të sotëm duke e parë çfarë i dhurojmë botës nëpërmes të artit dhe kulturës nga dëshpërimi  mundohen ta godasin frymën  tonë letrare. Kultura dhe arti janë shpirti i popullit dhe ambasadori i tij që ne na bënë të nderuar në të gjitha skenat dhe tryezat ndërkombëtare.

Ne nuk kemi nevojë të dëshmojmë veten tonë në një tryezë tinëzare të armiqve tanë të përbetuar, ata përdorin të gjitha dredhitë që në mënyra të ndryshme të depërtojnë në radhët tona me qëllime të caktuara, që nga brenda ta rrëmbejnë atë që ne me shumë gjak e sakrificë e fituam.

Por ne e dimë një shkrimtar i vërtetë shqiptarë, poet, publicist nuk  e merr lapsin për ta lënduar, poshtëruar e tradhtuar atdheun e vetë. Kam hasur në disa shkrime të çuditshme ku thonë: “s’kemi kulturë”, apo na quajnë jemi të urrejtjes sepse u çliruam nga zinxhiri i robërisë serbe.

Ata  “ të kulturuar” kërkojnë nga ne të ulemi në sofrën e njëjtë me atë që janë  hija e plumbit shekullor, që vranë fëmijën e njomë  para se të hapë Abetaren në sy të nënës,  që shqyen nënën shqiptare për t’ia nxjerr fëmijën nga barku, që dhunuan vajza e gra para familjeve, që vranë plakun e katundit pa mëshirë, që zienin e hanin mish fëmijësh…

Letërsia, arti, muzika e regjistrojnë kohën reale nëpërmes të ndjenjave. Kush janë ata “artdashës” që marrin guxim të na thonë ecni t’i shkëmbejmë vargjet tona me poetët serb. Ne jemi për paqe por kur një shkrimtarë serb del publikisht të na kërkon falje për plagët që na i dhanë.

Cili poet, shkrimtar, publicistë, artist serb u distancua nga krimet e gjenocidi shekullor serb që ne të marrim forcë e të ulemi në një sofër letrare. Disa  shkrimtar, poet nga radhët tona paraqiten si të famshëm, të mëdhenj dhe ndërtojnë kinse tryeza të përbashkëta. Ku është qëllimi i tyre  apo ne duhet t’i falim, të kërkojmë falje për veprat e tyre mizore, për lirin tonë!?

Ata që ulen në një tryezë kur ende kemi të pagjetur kufomat e luftës së fundit të masakruara nga “shpirti i tyre artistik” sigurisht që nuk kanë shpirt ose janë ulur në tryezën e shpirtit të tyre. Ju që krijoni  disa  vargje  “abstrakte”  dhe jeni ulur në një tryezë të përbashkët më fjalën vrasëse të sotme e të djeshme, se ata me vargjet e tyre, me artin e tyre rekrutuan egërsinë kundër indit shqiptar, bëhej sikur se dini, apo keni fituar bindjen se ata ndryshuan.

Ju shqiptar  mos u lodhni shumë se gjuha e poetit, shkrimtarit të vërtetë ka shpirtin dha fjalën e vërtetët shqipe, ju nuk e përfaqësoni fjalën, vargun shqip, fjala e juaj se ka fuqinë e dhimbjes e pikëllimit të robërisë, dhe as peshën e gëzimit të lirisë. Mos u lodhni ju që lulëzuat nga e panjohura. Vargu lind nga ndjenja, përjetim jo nga tradhtia e fjalës. Buka me kripë nuk është shejë e varfërisë por e burrërisë, aty dëgjohet jehona e fjalës Mirëmëngjesi Bashkim Kombëtar. Zgjohuni nga tmerri i fjalëve tuaja se politika shitet por arti dhe kultura jo, ata kanë shtrat e tryezë shpirtin e popullit.

Filed Under: ESSE Tagged With: arti, Katrina Hoti, Kultura, populli

AMBASADORË TË DENJË TË KULTURËS SHQIPTARE

August 5, 2017 by dgreca

MERITA HALILI DHE RAIF HYSENI:AMBASADORË TË DENJË TË MUZIKËS DHE TË KULTURËS SHQIPTARE/

2 raifi1 Raif Merita

Nga Frank Shkreli/Pikërisht pas ditën e së djelës me 6 gusht në Qendrën e famshme të Arteve Lincoln, të shfaqjeve dhe të koncerteve mu në qëndër të lagjës Manhattan të Nju Jorkut, zhvillohet koncerti, “E djela e Trashëgimisë – Nga Tirana në Tashkent”, dmth me një pjesëmarrje të grupeve muzikore dhe vallëzuese nga disa vende, duke filluar nga Shqipëria e deri në Tashknet të Uzbekistanit.  Shqipëria dhe Kosova përfaqësohen në këtë koncert ndërkombëtar grupesh  evropiano lindore dhe ish-republikave sovjetike, nga ylli i muzikës popullore shqiptare e mirënjohura në Shqipëri, Kosovë e në diasporë, Merita Halili dhe bashkshorti i saj Raif Hyseni dhe Orkestra e tij,  të cilët me performancën e tyre “live” do të sjellin këngët dhe muzikën tradicionale shqiptare në qëndër të Nju Jorkut.  Organizuesit e këtij festivali ndërkombëtar muzikor në Nju Jork edhe po të kishin dashur, nuk mund të gjenin përfaqsues më të mirë dhe as ambasadorë më të denjë të muzikës dhe të kulturës shqiptare, për një përfaqësim të tillë të muzikës dhe kulturës shqiptare në këtë vend, siç është koncerti ndërkombëtar i organizuar në Qendrën Linkoln të Arteve këtë fund jave.Ashtu siç dihet, çifti Merita Halili dhe Raif Hyseni kanë emigruar në Amerikë në mesin e 1990-ave nga Shqipëria ku Merita ka zhvilluar një karierë të gjatë dhe të pasur në fushën e muzikës popullore të këngëve dhe valleve të Shqipërisë së Mesme, ndërsa Raifi nga Mitrovica edhe ai i njohur në Kosovë dhe më gjërë si ekspert i dalluar i fizarmonikës dhe si kompozitor i shumë këngëve dhe melodive.   Puna dhe vepra e këtij çifti vlerësohet aq shumë jo vetëm këtu në Shtetet e Bashkuara– si në radhët e komunitetit shqiptaro-amerikan ashtu edhe në në radhët e amerikanëve dhe jo vetëm.   Megjithse në mërgim për më shumë se 20-vjetë – ata nuk janë harruar në trojet shqiptare ashtu siç u vu në dukje nga pritja entuziaste që iu bë atyre gjatë vizitës në Shqipëri muajin që kaloi.Në të vërtetë, Merita Halili dhe Raif Hyseni u rikëthyen në Tiranë, ku dhanë një koncert të hapur në Sheshin Skënderbej me një repertor të pasur të këngëve të Shqipërisë së Mesme dhe më gjërë.  Natyrisht, se ky ishte një rikthim emocionues   në Tiranë për Meritën dhe Hysenin,gjë që u pasqyrua gjërësisht nga media shqiptare, përfshirë edhe intervistat e shumta në televizion, por deshta që me këtë rast të performancës së tyre në Qendrën Linkoln në Nju Jork të theksoj aktivitetin, muzikor, kulturor dhe artistik të këtij çifti të njohur këtu në Shtetet e Bashkuara, aktivitet i cili ndoshta nuk njihet aq mirë nga disa, por që është tepër i rëndësishëm dhe që po bëhet shumë më i njohur tani – jo vetëm nga komuniteti shqiptar por edhe nga amerikanët.  Kjo për hir të pjesmarrjes së tyre në shfaqje të shumëta, në festivale shumë etnike dhe ndërkombëtare në Amerikë, por edhe falë pjesmarrjes së tyre në raste festimesh dhe dasmash të komunitetit shqiptaro-amerikan.

Këtu në Shtetet e Bashkuara, në komunitetin shqiptaro-amerikan veprojnë shumë këngëtarë, përfshirë edhe ata që vinë për raste të posaçme nga Shqipëria, Kosova dhe viset tjera shqiptare, të ftuar ose të angazhuar për raste të tilla të veçanta, kryesisht familjare.  Por Raif Hyseni dhe Merita Halili, së bashku, qëndrojnë mbi të gjithë të tjerët, sidomos kur kemi të bëjmë – për të përdorur në fjalë nga politika – me ndërkombëtarizimin ose me përhapjen dhe me njohjen më mirë të muzikës dhe kulturës shqiptare jashtë trojeve të kombit – e nepërmjet tyre, të huajt njohin   më mirë vetë shqiptarët, kulturën, vetitë dhe identitetin e tyre kombëtar. Në këtë rast, njohje më të mire të shqitarëve nga amerikanët dhe të tjerë këtu në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ku vepron e jeton për më shumë se dy dekada, çifti Merita Halili e Raif Hyseni.

Natyrisht, se si të gjithë artistët dhe muzikantët e tjerë shqiptarë, me profesionin e tyre dhe me punën e palodhur, duhet të sigurojnë jetesën si gjithkush, për veten dhe familjen, por çifti Raif Hyseni dhe Merita Halili duket se përveç këtij detyrimi që e kemi të gjithë, kanë vendosur që talentet e tyre t’i përdorin për diçka edhe më të madhe se sa thhjeshtë sigurimin e nevojave bazë materiale të jetës. Duket se I kanë caktuar vetes një thirrje më të madhe.   Ç’prej ardhjes së tyre në Shtetet e Bashkuara ata e kanë bërë të qartë, nepërmjet punës së tyre, se janë të interesuar për diçka më tepër, për diçka më sublime: se nuk është mjaft të këndonin dhe të merrnin pjesë në raste të organizuara nga komuniteti shqiptaro-amerikan, megjithse edhe këtë e bëjnë me shumë dashuri e kënaqësi dhe janë shumë të kërkuar, në fakt.  Por, si asnjë artist ose grup tjetër shqiptar, çifti Hyseni-Halili i ka caktuar vetes misionin e shenjtë që talentin e tyre ta përdorin edhe për promovimin me entuziazëm të muzikës dhe kulturës shqiptare para amerikanëve dhe të huajve në këtë vend – të cilët dinë pak ose aspak për kulturën dhe muzikën shqiptare, duke shërbyer  njëkohsisht edhe si promovues të vërtetë të një imazhi më të mire për shqiptarët kudo!

Këtë promovim Merita dhe Hyseni e kanë bërë në vazhdimësi, pa lodhje dhe me entuziazëm, ndërsa vazhdojnë të marrin pjesë në festivale si ky i të djelës më 6 gusht në Qendrën Linkoln në Manhattan “Nga Tirana në Tashkent”, ndërkohë që kanë njoftuar edhe pjesmarrjen e tyre në një koncert tjetër që do të mbahet në tetor në, “Symphony Space në Broadway” të Manhatan-it.  Këto dy koncerte janë vetëm ndër më të fundit në të cilët janë ftuar të marrin pjesë. Çifti Merita Halili dhe Raif Hyseni janë paraqitur para publikut amerikanë shumë më heret, pothuaj me të ardhur rishtas në Amerikë më 1995.   Më kujtohet gjatë punës time në Washington, kur papritmas por me kënaqsinë më të madhe zbuluam — me bashkshorten time ndërsa po vizitonim festivalin veror të Washingtonit të organizuar nga Instituti Smithsonian që organizohet çdo verë — pjesëmarrjen e Hysenit dhe Meritës në “Smithsonian Folklife Festival”, mu në qëndër të kryeqytetit amerikan, festival i cili frekventohet nga qindra mijëra vizitorë të huaj dhe vendas.  Duke ecur, papritmas dëgjuam muzikë shqiptare dhe i drejtohem bashkshortes time, more a më bëjnë veshët a po është me të vërtetë muzikë e trojeve tona.  Ishte hera e parë që në Festivalin Smithsonian merrte pjesë një grup muzikor nga trojet shqiptare:   pikërisht Merita dhe Hyseni me ç’rast patëm nderin dhe kënaqësinë të takoheshim  dhe të përshëndeteshim me ta, për herë të parë.

Përveç Festivalit Smithsonian dhe raste të tjera, ata kanë interpretuar gjithashtu edhe në qëndrën prestigjoze Kennedy në Washington si edhe në sallat e Kongresit amerikan.  Përveç muzikës nga të gjitha trojet shqiptare, ata promovojnë gjithashtu edhe veshjet dhe kostumet shqiptare, pasi në shumë prej shfaqjeve të tyre si Merita ashtu edhe Hyseni veshin rroba kombëtare.  Dihet tashmë, se Merita nepër festivale të tilla, shpesh vishet me një kostum tiranas 100 vjeçar, i qëndisur me ar dhe argjend, ndërsa Hyseni paraqitet me kostume kombëtare gjithashtu.

Sikur të mos mjaftonte e gjithë kjo veprimtari për promovimin e kulturës dhe muzikës shqiptare para botës amerikane dhe ndërkombëtare, Hyseni dhe Merita, për disa vite tani, kanë themeluar në universitetin, “Montclair State University” Katedrën e Parë të Muzikës Shqipe për studentët e shtetit Nju Xherzi, të cilët kanë mundësi tani të mësojnë muzikën dhe zë thellojnë njohurinë e tyre mbi kulturën shqiptare në përgjithsi.  Ndonëse studentët amerikanë nuk kanë dijeni as njohuri për kulturën apo muzikën shqiptare, Raif Hyseni është shprehur për media të ndryshme se këtë boshllëk të nxënsëve amerikanë në njohurinë e kulturës dhe të historisë së shqiptarëve, ai e plotëson duke u folur atyre për historinë e kombit shqiptar në përgjithësi. “Unë nuk u jap vetëm muzikën shqiptare, por u jap informacione edhe mbi kombësinë tonë shqiptare, si gjuha, historia, kultura, traditat, gjeografia, etj”, është shprehur ai në një prej intervistave të tija. 

 Merita Halili, është një prej emërave më të njohur të muzikës popullore shqiptare, sidomos muzikës së Shqipërisë së Mesme dhe Raif Hyseni është i mirënjohur gjithashtu në këtë fushë, falë punës së përkushtuar dhe sukseseve të arritura të tyre në Shqipëri dhe në Kosovë, respektivisht, por sidomos për realizimet e konsiderueshme këtu në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.  Ata janë shpërblyer edhe me çmime kombëtare dhe ndërkombëtare për sukseset e tyre.  Mirëpo, për shqiptarët, me veprimtarinë e tyre të palodhur, Merita dhe Hyseni zenë vendin e parë si ambasadorët më të mirë e më të denjë të muzikës dhe të kulturës shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe si të tillë – në kapacitetin e tyre — janë njëkohësisht edhe përfaqësues të vlerave shekullore të kombit shqiptar dhe identitetit të tij arbëror ndër shekuj, në një botë që nuk i njihte më parë, por që është në njohje e sipër të këtyre vlerave — falë pjesërisht edhe punës së palodhur të Merita Halilit dhe Raif Hysenit — qoftë në skenat e folkloreve amerikane dhe ndërkombëtare siç është koncerti këtë të djelë në Qendrën e Arteve Linkoln në Nju Jork, qoftë në univeristet ku edukohet brezi i ardhëshëm i amerikanëve, siç është angazhimi tyre akademik në universitetin , “Montclair State University”, të shtetit Nju Xherzi.

 Çifti Merita Halili dhe Raif Hyseni meritojnë respektin dhe falënderimet tona sepse me punën e tyre në promovim të muzikës dhe kulturës shqiptare, ata jo vetëm na nderojnë para botës amerikane si përfaqsues të denjë të komunitetit shqiptaro-amerikan këtu në Shtetet e Bashkuara dhe të kombit shqiptar në përgjithësi, por si askush tjetër po bëjnë atë që munden për përmirësimin e imazhit në botë, të Shqipërisë, të Kosovës dhe të shqiptarëve në përgjithësi.

Filed Under: Featured Tagged With: AMBASADORË TË DENJË TË, Frank Shkreli Merita Halili & Raif Hysen, Kultures shqiptare

Kosovë-Lojërat Tradicionale Rugova 2017

August 5, 2017 by dgreca

6 Gusht PejePEJË, 5 Gusht 2017-Gazeta DIELLI/ Lojërat Tradicionale Rugova 2017 do mbahen më datën 6 gusht 2017 në fshatin Llutovë te Lugina, 2 km nga rruga kryesore. Mirë se vini… Kështu shprehet Këshilli Organizativ.1 Rugova Peje“Trashigimi e lashtë kulturore e Rugovës. Përmes diciplinave garuese, ndër më të vjetrat, matet forca dhe qëndresa e garuesit. Ngjitja në Shilor, Hedhja e Llastarit, Hedhja e Gurapeshit e shumë disciplina të tjera e bëjnë këtë ngjarje atraktive dhe tërheqese për shikues, vizitorë, njerëz të ardhur nga gjithë regjioni. Për 25 vite, aq sa mbahen këto Lojëra, aty çdo vit garojnë mbi 150 pjesëmarrës, ndërsa publiku arrin deri 5000 veta. Gjithë kjo përciellet më këngë, valle dhe muzikë autoktone. Mirë se vini Rugova ju pret”, ka shkruar Këshilli Organizativ i Lojërave.

Edhe në faqen zyrtare të komunës së Pejës në ‘facebook’ shkruan: Me kënaqësi ju ftojmë të merrni pjesë në Lojrat Tradicionale të Rugovës. Të përkushtuar që ta ruajmë dhe ta trashegojmë traditen tonë autoktone. Një mundësi e mirë që të ndajmë çaste të këndëshme dhe argëtimi me bashkatdhetarët nga diaspora./b.j/

Filed Under: Kulture Tagged With: Behlul Jashari, Kosovë-Lojërat, Rugova 2017, tradicionale

Shqiptarët në Maqedoni mund të kënaqen me avancimin e gjuhës shqipe

August 5, 2017 by dgreca

1-arben-llalla-250x299

Nga Arben LLALLA/Në verën e nxehtë të muajt gusht, mediet andej dhe këtej kufirit shqiptaro-shqiptar bien kambanat se gjuha shqipe po zyrtarizohet në Maqedoni. Por pyetja e thjeshtë është: Përse deri tani gjuha shqipe ishte ilegale? E gjithë kjo propagandë mediatike është për tua larë shqiptarëve kokën me akull. Të gjithë shqiptarët në Maqedoni e dinë nga historia, por edhe nga pleqtë që janë gjallë që në kohën e Titos, më 1974 gjuha shqipe ishte e barabartë në Maqedoni me gjuhën sllavo-maqedonase. Përse nuk kërkojnë shqiptarët këtë barazi të gjuhës shqipe? Vërtetë çfarë po ndodh me gjuhën shqipe këtë periudhë që bërtasin dhe çirren politikanët dhe mediat që janë vënë në shërbim të përhapjes së gënjeshtrës së rradhës për shqiptarët jetim në Maqedoni. Me ndërhyrjen e kryeministrit Edi Rama i cili para disa muajve i futi këmbët në një këpucë Ali Ahmetit (që ishte mësuar të ishte i përkëdheluri nga Sali Berisha edhe pse shqiptarët vriteshin, burgoseshin, shpallin Non Grata), u bë e mundur realizimi i avancimit të gjuhës shqipe dhe të minoriteteve të tjera në bazë të Marrëveshjes së Ohrit. Nuk ka ndodhur asnjë mrekulli, asnjë suksese për shqiptarët në Maqedoni që të gëzohet dikush, por vetëm realizimi i asaj që është nënshkruar me garancinë e Ndërkombëtarëve dhe që duhej të realizohej më 2004. Falë këmbënguljes së Edi Ramës, ndoshta edhe me gjuhën e kërcënimit ndaj politikanëve me gjysmë diplome në xhep dhe me kapacitete të kufizuara u arrit ajo që po çirren dhe bërtasin disa për kanë rreth 15 vite në pushtet sa me LSDM dhe me VMRO.

Kush mendon se shqiptarët do mbesin skllevër të disa shqiptarëve të cilët erdhën nga mërgimi ekonomik dhe u qëndronin të tjerëve me pistoletë pas koke, gabojnë. Grupi i politikanëve mafiozë Ballkanikë që i shërbenin Serbisë dhe Rusisë për përfitime ekonomike po shkojnë drejtë izolimit dhe burgosjes. Shqiptarët në Maqedoni mund të kënaqen me avancimin e gjuhës shqipe, por do të duhet shumë, shumë punë që të riparohen dëmet që bënë vasal shqiptar që i shërbyen me zell VMRO dhe Serbisë, duke burgosur dhe vrarë shqiptarët atdhedashës. Duhet të rikujtojmë Sopotin, Mostrën, vrasjen e Harun Aliut dhe shumë shokëve të tij që më shumë donin lirinë e shqiptarëve se sa kolltukun e butë të vasalit. Duhet të zbardhet rasti i Kumanovës ku disa shqiptar u vunë në shërbim të agjenturave sllave për të ruajtur pushtetin e tyre, çdo gjë është e regjistruar dhe nuk ka shpëtim. Drejtësia gjithnjë ka triumfuar ndaj gënjeshtrës, qoftë edhe me vonesë prandaj populli thotë: “Më mirë vonë se sa kurrë”. Prandaj duhet durim, mend në kokë dhe jo nxitimi sepse një punë e bërë me nxitim dhe e lënë përgjysmë është më mirë se hiçi.

Në përfundim duhet të riqartësojmë se nuk u bë zyrtarizimi i gjuhës shqipe, sepse ajo është zyrtare, por avancimi i saj në bazë të nënshkrimit të Marrëveshjses së Ohrit, këto falë këmbënguljes së Edi Ramës dhe partnerëve Ndërkombëtare. (Shumë shpejtë do dalin bisedat e Ramës dhe Ali Ahmetin dhe futja e kokës si struci nënrërë) Nuk duhet të ketë asnjë Mirënjohje për politikanët shqiptar të Maqedonisë, pavarësisht se kujt partie politike i përkasin, sepse shumica e këtyre politikanëve janë vasal dhe u shërbejnë sllavëve.

Ne ishim, jemi dhe do të jemi këtu, në trojet tona mijëravjeçare bashkë me gjuhën shqipe, ilegale apo legale.

Filed Under: Opinion Tagged With: arben llalla, gjuha shqipe, shqiptaret ne Maqedoni

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 1869
  • 1870
  • 1871
  • 1872
  • 1873
  • …
  • 5724
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community
  • U zhvillua veprimtaria përkujtimore shkencore për studiuesin shqiptaro-amerikan Peter Prifti
  • Dashuria që e kemi dhe s’e kemi
  • “Jo ndërhyrje në punët e brendshme”, dorëheqja e Ismail Qemalit, gjest atdhetarie dhe fletë lavdie
  • Arti dhe kultura në Dardani
  • Gjon Gazulli 1400-1465, letërsia e hershme shqipe, gurthemeli mbi të cilin u ndërtua vetëdija gjuhesore dhe kulturore e shqiptarëve
  • “Albanian BookFest”, festivali i librit shqiptar në diasporë si dëshmi e kapitalit kulturor, shpirtëror dhe intelektual
  • VEPRIMTARI PËRKUJTIMORE SHKENCORE “PETER PRIFTI NË 100 – VJETORIN E LINDJES”

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT