PRISHTINË, 6 Nëntor 2015/ Qeveria e Republikës së Kosovës e dënon ashpër sulmin ndaj ministrit të Drejtësisë, Hajredin Kuçi, të kryer të premten nga Lëvizja Vetëvendosje.
“Veprimet e tilla të dhunshme, rrezikojnë shëndetin dhe dinjitetin e përfaqësuesve të institucioneve legjitime të Kosovës dhe kanë për synim të frenojnë progresin dhe proceset integruese evropiane të Republikës së Kosovës”, thuhet në deklaratën e dërguar.
Theksohet se, “ky akt i ulët, i kryer në ditët kur Republika e Kosovës, pas nënshkrimit të MSA-së është në prag të anëtarësimit në UNESCO dhe pret liberalizimin e vizave, dëshmon përpjekjet e Lëvizjes Vetëvendosje për të penguar dhe pamundësuar realizimin e interesave madhore të Kosovës, duke përfshirë edhe lëvizjen e lirë të qytetarëve të Kosovës në vendet e BE-së”.
Qeveria e Republikës së Kosovës, i bën thirrje përfaqësuesve të tjerë opozitarë që të distancohen dhe të mos bëhen pjesë e kësaj agjende antishtetërore, dhe që së bashku me të gjithë qytetarët e Kosovës, të jenë pjesë e angazhimeve për zhvillim ekonomik, sundim të rendit dhe ligjit, integrim në struktura euroatlantike dhe fuqizim të subjektivitetit ndërkombëtar, në partneritet të përhershëm me SHBA-të dhe vendet e BE-së.
“Qeveria e Kosovës, po ashtu, fton organet kompetente që të marrin masa në parandalimin dhe ndjekjen e kryerësve të akteve të tilla të dhunshme dhe të ulëta”, përfundon deklarata.
“Vezë edhe për Hajredin Kuçin”, thekson Lëvizja Vetëvendosje në njoftimin e saj duke shtuar se “është ministër në një qeveri që po na e sjell ‘Zajednicën’ dhe po i fal territoret”./b.j/
Festivalet Shqiptare në SHBA, 25 Vjet Histori;Tonin Mirakaj: Ju tregoj Festivalin e Parë Shqiptar në Nju Jork
nga Tonin Mirakaj/
U mbushën 25 vjet nga “Festivali i parë Shqiptar” mbajtë më 20 Tetor 1991 në Lehman College në Bronx New York, organizue nga Kisha Katolike Shqiptare, në bashkpunim me Ethnic Folk Arts Ceneter, Lehman Center for performing arts dhe Bronx arts Center. Suksesi që u arrit në atë Festival, bëri të mundur krijimin e një tradite të suksesshme, që gjeti përkrahje nga Qendrat Fetare dhe Komuniteti Shqiptar në përgjithësi.Festivali Shqiptar, që nga fillimi u bë një aktivitet kultural,që solli kënaqësi dhe u frekuentue familiarisht nga Shqiptarët, si asnjë aktivitet tjetër. Eshtë kënaqësi të shihen familje komplete me fëmijë, të rinj, të moshuar të gjithë sëbashku, të celebrojnë kulturën, folklorin dhe kostumet kombëtare, nga të gjitha trojet Shqiptare, që me mjeshtëri dhe profesionalizëm, paraqiten në Festival.
Përpara Festivalit të parë, të ftuar nga “Balcan Arts Center”, shqiptarët morën pjesë në “Festivalin e Arteve Ballkanike”, me rastin e 200 vjetorit të pavarësisë Amerikane, mbajtë më 8 Maj 1976, në “Dewitt Clinton High School” në Bronx, New York. Në kët Fesival,përvec shqiptarëve, nga Ballkani merrnin pjesë edhe komunitetet greke, dhe Jugosllave. Shqiptarët ishin shumë të sukseseshëm.Komisioni organizues i shqiptarve, kishte kryetar nderi Mons. Joseph Oroshi te Kishës Katolike, Mr. Abdullah Kaloshi nga Qendra Islame Shqiptare dhe Mrs. Evans J. Liolin nga Kisha Orthodokse.Pjestarët e komisionit ishin gjithashtu nga te tri qendrat. Dhjetë vjet më vonë, grupi i kërcimtave “Rozofati”, perfaqësoi Komunitetin Shqiptar në “Harbor Festival” që u mbajt në New York, me rastin e 100 vjetorit të “Statutit të Lirisë”, nga 4 deri më 6 Korrik 1986, ku mirrnin pjesë grupe nga më se 120 shtete të Botës.Edhe kësaj rradhe, ne shqiptarët, ishim të ftuar nga “Ethnic Folk Arts Center”.
Në verën e vitit 1991, në një takim në zyrën e Kishës Katolike “Zoja e Kshillit të Mirë”, dy miq të Komunitetit Shqiptar, që bënë të mundur pjesëmarrjen tonë në dy rastet e përmendura, z. Martin Koenig dhe zonjusha Ethel Raim, sugjeruen që të fillojmë “Festival Shqiptar” më vehte, meqense në atë kohë mendonin se i kishim mundësitë. Administratori i Kishës në atë kohë Dom Rrok Mirdita (sot Argjipeshkev i Tiranes dhe i Durrësit) ndihmësi i tij Dom Pjetër Popaj dhe bashkëpuntorët e tyre, aprovuen këtë ide, dhe zgjodhën një komision për këtë qëllim.
Komisioni filloj përgatitjet pa vonese. Caktoi daten 20 Tetor 1991. Rezervoi vendin në “Lehman Center for Performing of Arts”, identifikoj artistët dhe këngëtarët e komunitetit, siguroi kostumet kombëtare me ndihmën e zonjës Prenda Shala,si edhe orkestrën e nevojeshme.Mungonte eksperienca për organizime të mdha kësisoji, por nuk mungonte dëshira. U pregatit programi i rastit me një paraqitje historike të Shqiptarve në Amerikë, në të dy gjuhët, biografi të shkurta të perfomuesve të rastit, dhe u bënë lajmërimet e nevojeshme në mjetet e komunikimit të kohës.Grupi i kërcimtarve Rozofati filloj pregatitje nën drejtimin e koreografes profesionale, zonjës Shprea Uli, e cila kishte ardhur nga Shqipëria pak kohë më parë.Kjo u ndihmue nga Fran dhe Liza Shala. U vendos që të pregatiten edhe ushqime nga guzhina shqiptare, që të shijoheshin nga pjesëmarresit, Shqiptarë dhe Amerikanë, kështu që nga shitja e tyre mund të paguhet një pjesë e shpenzimeve, që nuk ishin të pakta, nga se hymja në festival ishte falas, pa pagesë.Pregatitja e ushqimeve u bë nga Shoqata e Prindërve, pranë Kishës Shqiptare që kryesohej nga zonja Vera Lekocaj.
Festivali i parë Shqiptar kaloi cdo parapamje, si në pjesëmarrjen masive të bashkatdhetarve, ashtu edhe në suksesin e plotë profesional në fushën folkloristike dhe tradicionale të artistëve popullorë Shqiptar, të cilet ekzekutuen një numër këngësh dhe vallesh shqiptare, nga krahina te ndryshme të vendlindjes s’onë. Moderatorët që drejtuen programin ishin zonjusha Jane Sugarman, profesoreshë e muzikës në Stony Brook college, dhe i riu Shqiptar z.Gjovalin Nikci, që të dy njohës të gjuhës dhe muzikës Shqiptare.Zonjusha Jane Sugarman po pregatiste në atë kohë tezën e doctorates, mbi muzikën popullore Shqipe.
Programi i Festivalit filloi në ora 6 të mbrëmjes. Në sallën kryesore merrnin pjesë më se 700 përsona, ndërsa disa qindra të tjerë u vendosën në sallën e kafeterisë, për të cilët u përsëritën pjesët kryesore të programit.Të gjith i përshkonte një atmosferë kënaqsie dhe gëzimi që dukej se prisnin prej shumë kohe, një aktivitet kësisoji. Akti i parë në program ishte “Kangë mbas krahi”, këndue nga artisti Mark Vulaj. Mbas këtij Zef Lucaj luajti melodi me fyell, dhe një këngë me lahutë. Këngëtarët të tjerë të përcjellur nga orkestra e vëllazërve Krasniqi, i kenaqën të pranishmit me një repertor të begatshëm nga folklori Shqiptar. Valltarët e rinj, të pregatitur pranë Kishës Katolike Shqiptare nga zonja Shpresa Uli dhe zonjusha Liza Shala, i dhanë Festivalit një pamje që mund të krahasohej me festivale në Kosovë dhe Shqipëri. Cdo akt, u duartrokit nxehtësisht nga pjesëmarrësit.
Mr. Bill Aguado, drejtor ekzekutiv i këshillit të Bronxit mbi arte, në mes të programit i dorzoj kryetarit të Festivalit z. Tonin Mirakaj, proklamaten e presidentit të Bronxit z. Fernando Ferrer i cili e shpalli 20 Tetorin 1991,“DITE E SHQIPTARVE NË BRONX”! Ky vlerësim solli duartrokitje dhe krenari për të gjithë.
Në festival merrnin pjesë personalitete të shquara të mërgatës Shqiptare si edhe shumë miq Amerikan. Në mes të të ftuarëve kryesorë, dallohej sekretari i Misionit Shqiptar në UNO, z Sokol Necaj me zonjën.Ishte kohë e tranzicionit në Shqipëri, dhe pjesëmarrja e z. Necaj paralajmëronte ndryshime që mirëpriteshin nga të gjithë.
Programi përfundoj me këngën “Shqipëri o Nëna ime”, këndue nga të gjithë përformuesit dhe
pjesëmarrësit në këmbë, në mes duartrokitjesh dhe një gëzimi e kënaqësie, që nuk mbahej mend se kishte ngjarë në ndonjë aktivitet më parë…….
Për realizimin e festivalit të parë, dhe festivaleve që pasuan,janë një numër aktivistësh që kanë bërë të mundur suksesin e këtij aktiviteti, që ka nderue komunitein Shqiptar në Amerikë.Të gjithë meritojnë falenderim dhe mirënjohje,që nuk mund të bëhet në një artikull të shkurtë.Në këtë rast, do permend tre persona: z.Mark Shkreli, z Ismer Mjeku dhe z.Fran Shala.Këta, që prej fillimit, kanë luejtë një rol vendimtar në organizimin dhe suksesin e festivaleve.
URIME DHE SUKSES FESTIVALIT TE 25-te!
Scarsdale,New York Tetor,2015
Why the Albanian Festival Matters – Preserving Our Albanian Heritage for Generations to Come
By Simon Vukel, Albanian Festival Chair/
This Saturday evening, at Lehman Performing Arts Center in the Bronx, over 3,000 people will gather for the annual Albanian Festival. When this festival was started 25 years ago, Albania was still a mystery to many in the world. Closed off for decades by the long communist nightmare, many Albanians in the United States were banned from even visiting Albania, and longed for their homeland, as well as their kin who lived there.
In those early Festival years, thousands gathered in this concert hall, both in celebration of our common culture but also in unnamed protest for our brothers and sisters still being persecuted in Albania, Kosova, Montenegro, Macedonia, and throughout the Balkans. This Festival stage was witness to the beautiful costumes and dances and music of our ancestors, the ancient instruments and traditions coming alive – it was as if Albania – over 3,000 miles away – was here, in New York, both on the stage and in the audience. We’d hear both popular songs and patriotic songs, honoring our love for freedom, for our people, and for our families. And so the Festival was – and still is – a truly special and remarkable moment in our people’s history and evolution in the United States. The other 364 days of the year we can go about our lives, but on Festival Day, we pay tribute to what makes us unique, what brings us together, and what we all believe is worth preserving for generations to come.
Each year we are asked – “is the Festival successful?” And the answer is a resounding “yes”. There are the obvious measures of success – sold-out shows with thousands in attendance, media coverage in major publications like the New York Times and the New York Daily News, and performers willing to leave work and school behind from all across North America, and even at times from Europe, to come to New York and perform for the Albanian community here. Moreover an organizing committee that is entirely volunteer, motivated by their desire to preserve our culture. But there are other measures as well which may not be as obvious, but they are critical to why we organize this Festival together each year. They are our mission. Let me explain:
When you watch the Festival performances, you will see hundreds of performers, many of whom were born in the United States, taking the stage to pay tribute to their ancestry. When we witness that young person get on stage and celebrate the art and music and history that makes us who we are – Albanian — then the Festival has succeeded. Mission accomplished. And the good news is that with over 25 years of Festivals, literally many thousands of young people have performed on our stage, and many have gone on to careers in both the Albanian and American arts, music, and media. And many more are doctors and lawyers and businesspeople and other professionals succeeding at the American dream, but knowledgeable and proud of their Albanian heritage.
It’s true that in 2015, times have changed since that first Festival. Albania and Kosova are free. (We will not stop of course until all of ethnic Albania is free!). On any given night in New York, one can find Albanian performers in venues or restaurants, singing our beautiful songs. And of course our large Albanian weddings—with music and dancing, and more music and dancing – are fun and go a long way to saving our traditions. But there is only one venue – the annual Albanian Festival in New York – which is purely and solely dedicated to preserving Albanian culture as it was, so that years from now our descendants can look back and understand from where they come. Much as the Arbresh of Italy still speak Albanian, the Albanian Festival is committed to ensuring our rare and unique culture is preserved forever.
And what is our culture? Though it has many common threads and one common language, it is also a myriad of varied traditions. And so the Albanian Festival strives to preserve all the dialects and regionalities of our people. At the Festival, you will hear songs from the north, songs from the middle, and songs from the south. Gheg and Tosk. All are celebrated here!
And importantly, true to our Albanian traditions of tolerance and openness, while the Festival is organized by the Mother Teresa Center of Our Lady of Shkodra Church, the Festival is non-religious. All are welcome, both on the stage, and in the audience.
The success of the Festival is because of so many people – a list too long to go into detail here. But special recognition is due to the Ethnic Folk Arts Center, now known as the Center for Traditional Music and Dance, which helped found the Festival 25 years ago, and all the sponsors since, whose generosity has ensured that the Festival takes place each year. We also thank and pay tribute to all the volunteers and performers who work hard to make the Festival happen, and the support of the Albanian community, including Albanian civic groups and media, who make the Festival known to all. And we must not forget all the parents who bring their kids to dance or singing practice, all in the hope of ensuring that their kid never forgets the Albanian language or where they come from. It is said that education starts in the home, and so a special thank you for all the sacrifices made to ensure the Festival is the best it can be.
And finally, a big thank you to you, the Festival attendee. We are all so proud to be Albanian, and we are proud to bring this Festival to you each year. We hope you join us on Saturday night, and here’s to 25 and even 250 more festivals in our future.
Dielli në Shërbim të Komunitetit- LAJMËRIM PËR TË PAME
LAJMËRIM PËR TË PAME,TE DIELEN NE EASTWOOD MANOR/
Njoftojmë miqtë dhe dashamirët se familja Krasniqi – Bajraktari, hap të pame, me rastin e vdekjes së bashkëshortit, babait,vëllaut, axhës dhe kusheririt
Zekë (Salih) Bajraktari
(22 Shkurt 1964 – 16 Tetor 2015)
I ndjeri u varros me nderime me 22 Tetor 2015, në varrezat “Mount Sinai” në Long Island – NY.
E pamja mbahet me datën 8 Nëntor, ditën e dielë,nga ora 10:00 AM deri 5:00 PM në restorantin “Eastwood Manor”.
Telefoni i familjes Bajraktari
917-386-3345
Krijuesit ne Diaspore- NJË “SKANER” NË HISTORINË DHE JETËN E NJË FSHATI
“Hudënishti në rrjedha të historisë” me autor Muharrem Xhydollari (Hudënishti)në rrjedha të historisë”/
Nga Dhimitër GEGPRIFTI/
Botime të letërsisë dokumentare, ku autorë të ndryshëm tentojnëtë shkruajnë historikun e fshatrave të tyre pjesërisht apo dhe të plotë. Pavarësisht nga nivelet, ato kanë vlerat e tyre, se tentohet të dokumentohet një copëz nga ajo histori e madhe e këtij populli arbëror. Autori M. Xhydollari (Hudënishti) me librin “Hudënishti në rrjedha të Historisë”, Tiranë, 2015 është autori më i ri, që sjell para lexuesit pogradecar, por edhe më gjerë një botim më të arrirë, me një nivel më të lartë, me një strukturë ndryshe nga të tjerët, me një prurje të konsiderueshme të
një materiali jetësor, të punuar e kompozuar me kujdes nga ana grafike. Është interesant të nënvizojmë se leitmotivi për të shkruar këtë libër është i hershëm për autorin.
Ai ka qenë gjithmonë i pranishëm në jetën e përditëshme të autorit deri sa arriti momentin final, botimin e këtij libri kushtuar Historisë dhe jetës së banorëve të këtij fshati nga lashtësia dhe deri në ditët tona.
Xhydollari motivhet nga ide të mëdha, të cilat e kanë çuar të grumbullojë e të përpunojë një material të bollshëm për historikun dhe njerëzit e fshatit të tij, të cilët i përshkruan me kujdes dhe i vendos në situata historike të caktuara.
Ndër të tjera ai motivohet nga kultura e popujve europianë në këtë fushë, kur shkruan: “… popujt e vendeve të qytetëruara e kanë bërë shumë kohë përpara”.
Por jo vetëm kaq, ai motivohet edhe nga vlerësimet për historinë si shkencë dhe roli i saj në jetën e një populli.
Nuk duhet të harrojmë se Hudënishti, vendlindja e autorit, është pjesë e gjerdanit të fshatrave buzëliqenorë të Ohrit, duke filluar nga gadishulli piktoresk i Linit e duke mbaruar me gjirin dhe fshatin e bukur të Tushemishtit Jo pa qëllim autori e fillon historikun me Liqenin e Ohrit. Sa e lashtë është historia e këtij Liqeni, po aq e lashtë është dhe historia e këtyre banorëve nga prehistoria deri në historinë bashkëkohore. Materialin faktik jetësor autori e ka shtrirë në mënyrë lineare, duke e vendosur sipas periudhave historike.
Kjo i ka dhënë dorë që të tregojë rrjedhshëm pa komplekse kompozicionale strukturore dhe ideore historinë e këtij fshati deri në detaje: deri në llojet e insekteve, që fluturojnë e jetojnë në këto hapësira.
Një veçanti e këtij botimi është fakti se autori ka përfshirë gjithë jetën me të mirat dhe të këqiat e saj në këtë fshat, sipas politikave
dhe ngjarjeve të mëdha historike, që kalonte vendi. Kështu historia e këtij fshati është historia e këtij vendi dhe kombi, është një copëz e vogël e historisë së madhe kombëtare.
Kjo është arsyeja që autori jo në pak raste përdor refrenin (ashtu si në të gjithë Shqipërinë). Autori nënvizon kontributin e banorëve (Hudënishtarëve), që nuk është i pakët, por deri më sot nuk është ditur dhe nuk është vlerësuar. Ai ishte i shpërndarë në memorien e njerëzve të ndryshëm, të cilin Xhydollari e ka mbledhur me kujdes si nektar për të prodhuar historinë me kujtesën e tij historike. Pasojat në fshatin Hudënisht nga pushtimi fashist nuk janë të vogla, por jo më pak solli sistemi komunist në fushën e marrëdhënieve sociale, ekonomike, me të “famshmen” luftën e klasave, me spiunimet, burgosjet, internimet, dasitë midis njerëzve, që kishin përballuar me sukses gjithë ato dallgë të historisë.
Patriotë hudënishtarë bëhen nismëtarë të lëvizjeve politike të grupuara në kahun e kundërt të komunizmit sllav (Jugosllavo-Stalinist): Balli
Kombëtar dhe Legaliteti, deri në organizimin e Kongresit të Dunicës në Mokër Sipër, që evidentohet për herë të parë. Kjo tregon se sa i madh ishte aktiviteti patriotik i bijve të tij,me në krye Muharrem Hudënishtin, Nuri Hudënishtin dhe një plejadë e tërë pas tyre. Lidhjet farefisnore me figurae patriotë me vlera kombëtare në histori: Selman Blloshmi, Aqif Pashë Elbasani, Ismail Dërdusha e Seit Zagorçani, Kajo Babjeni, Themistokli Gërmenji e Hysen Dishnica. Roli i grave në këto lëvizje të mëdha shoqërore: Selime Xhydo (Dërdusha) një nga mbesat e Kajo Babjenit, Drita Xhydo (Baruti), bashkëshortja e Nuri Hudënishtit “ e para nuse në Hudënisht, që kishte kryer studimet e larta në Fakultetin e Arteve Figurative në Universitetin e Stambollit” një tjetër tregues i këtyre vlerave. Këta patriotë ishin të lidhur dhe bashkëpunonin me patriotët e Gorës e të Mokrës, duke e bërë Hudënishtin epiqendër të lëvizjeve të kohës.
Autori M. Xhydollari i ka vënë vetes synim të pasqyrojë deri në imtësi historikun dhe jetën me imtësi florë dhe faunë, iktiofaunën e Liqenit të Ohrit, arsimin, kulturën, traditat e mira dhe zakonet e këtyre njerëzve, toponimet, zhvillimet sociale, kryepleqtë, funksionarët shtetëror e partiak në periudha të ndryshme. Autori, jo vetëm tregon ngjarjet, politikat e kohës në të gjitha aspektet, por edhe nënvizon pasojat e tyre, pasojat e sistemit, duke i stigmatizuar ato.
Xhydollari, megjithëse prej vitesh banon me familje në SHBA, nuk e harroi detyrën, që i kishte vënë vetes t’i lërë ” me shkrim, të dokumentuar: përbërjen e Hudënishtit me pozitën gjeografike, atë historike, kulturore e sociale, resurset e këtij teritori e kryesisht gjenetikën e fiseve të këtyre banorëve”. Fotot piktoreske nga natyra e këtij fshati janë një vlerë e shtuare këtij botimi. Kjo vetëm nga dashuria për vendlindjen, për vendin e të parëve, për t’u lënë brezave të ardhshëm, jo thjesht një historik, por një momument të shkruar për fshatin, si gur themeli për të kërkuar e shkuar më tutje.