Një park, në qendër të Torinos, merr emrin, e Nënë Terezës

September 15, 2015 by dgreca

Më 4 shtator 2015, Bashkia e Torinos i dedikoi Nënë Terezës një park publik në qendër të qytetit, në një lagje multietnike, ashtu si ka qënë edhe jeta e të Bekuarës. E kërkonin prej dy vitesh shoqatat “Nënë Tereza”, Art@mia dhe “Infiniti Mondi onlus”/

Nga Andrea Skanjeti /

Më 5 shtator 1997, Urdhri i Misionareve të dashurisë humbi themeluesen e tij, bota mbarë humbi shenjtëreshën e kohërave moderne, populli shqiptar, kudo që ndodhej, humbi ikonën e dashurisë: Nënë Terezën. Mirëpo, shumë shpejt e kuptuam që, edhe pse kishim humbur një “drejtues” apo “barì”, kishim fituar një shembull, një shembull jete që mund ta ndjekë – dhe në fakt kishte filluar ta ndiqte – kushdo: një hindu që dëshiron të bëhët një hindu më i mirë, një mysliman që dëshiron të bëhët një mysliman më i mirë, apo një katolik që dëshiron të bëhet një katolik më i mirë, sepse kjo ishte dëshira dhe misioni i Nënë Terezës në këtë botë Shumë shpejt, në vendet shqipfolëse e jo vetëm, u shkruan libra nga “dishepujt” e Nënë Terezës dhe në emër të saj u dedikuan universitete, bulevarde apo aeroporte.

Më 4 shtator 2015, në përkujtim të ditës së ndarjes nga kjo botë të Nënë Terezës, Bashkia e Torinos i dedikoi shenjtores shqiptare një park publik në qendër të qytetit, në një lagje multietnike, ashtu si ka qënë edhe jeta e të Bekuarës. (vazhdon pas fotografisë)

Që para dy vitesh, shoqata të ndryshme shqiptare, si shoqata “Nënë Tereza” dhe “Art@mia”, si dhe shoqata italiane me aktivitet në Shqipëri e Itali, “Infiniti Mondi Onlus”, i kanë bërë një kërkesë zyrtare bashkisë së qytetit subalpin që Nënë Terezatë mund të kujtohej në një prej ambienteve publike të këtij qyteti. Të njëjtat shoqata vazhduan edhe me një punë sensibilizuese, duke organizuar takime e konferenca. Në mars të 2013, Dom Lush Gjergji, biografi i Nënë Terezës, mbajti një konferencë-dialog me titull “Madre Teresa, Patrimonio dell’Albania, Patrimonio dell’umanità”. Ndërsa më 4 shtator 2015, në ambientet e lagjes 7 të qytetit verior, u inaugurua parku me emrin e murgeshës shqiptare. Takimin e inaugurimit e hapi një mesazh i z. Visar Zhiti, i ngarkuari me punë i shtetit shqiptar pranë Selisë së Shenjtë, në pamundësi për të qenë fizikisht i pranishëm: ”…Duke nderuar Nënë Terezën, kemi nderuar veten, kemi zbukuruar kështu rrugët dhe shpirtrat dhe kemi marrë porosinë e madhe që të duam njëri-tjetrin, që të bëjmë më shumë për jetën…”

Anamaria Skanjeti, përfaqësuese e shoqatave promotore, përshëndeti të pranishmit si dhe kujtoi disa nga episodet më të rendësishme të jetës së Nënë Terezës, nga lindja e saj në një familje shqiptare fisnike e bujare deri te thirrja brenda thirrjes për t’i shërbyer më të varfërve të të varfërve. Ajo theksoi gjithashtu edhe arsyen përse ne ishim atje, “sepse tek Nënë Tereza kemi gjetur thelbësoren për zemrën tonë”. Është e vështirë të përkufizohet jeta e shenjtores shqiptare, me siguri fjalët më kuptimplote i ka shprehur vetë ajo, duke iu përgjigjur pyetjes së gazetarit – “Kush është Nënë Tereza?” – me fjalinë e mëposhtme: “Shqiptare nga gjaku, me nënshtetësi indiane, për sa i përket besimit tim, jam një murgeshë katolike,thirrja ime më bën t’i përkas botës, por zemra ime i përket zemrës së Jezusit”.

Këto fjalë, që na bëjnë të ndihemi krenarë, meqënëse ndajmë të njëjtin gjak në damarët tanë, na thërrasin gjithashtu të hedhim pikën tonë të dashurisë në oqeanin e madh të vuajtjes që na rrethon. Me këtë fjali përshëndeti edhe z.SilvioMagliano, zëvendëskryetar i Këshillit Bashkiak të Torinos – duke i përçuar të pranishmëve përshëndetjen dhe angazhimin e bashkisë për të kujtuar denjësisht jetën dhe veprën e të bekuarës me gjak shqiptar.

Në fund të ceremonisë, Emanuele Durante, kryetari i lagjes, theksoi ngjashmërinë ndërmjet familjaritetit të një parku në qytet, që shfrytëzohet edhe prej familjeve me femijë,dhe dashurisë së treguar nga “Nëna” e Kalkutës ndaj të varfërve dhe tëpasurve, të dobtëve dhe të fuqishmëve, femijëve dhe të moshuarve, autoktonëve e të huajve. Sa aktuale e provokuese për Europën tingëllojnë këto fjalë në këtë fillim shekulli!

Në ceremoni morën pjesë edhe Faik Dishnica, Konsulli Shqiptar në Milano, si dhe Artan Doda, Konsull Nderi i Shqipërisë në Torino.

Pas përurimit të pllakës përkujtimore, shoqatat promotore patën kënaqësinë të falenderonin autoritetet duke u dhuruar libra mbi jetën e Nënë Terezës.

Bashkësia shqiptare në Torino, e përbërë prej disa mijëra anëtarëve, e integruar plotësisht në kryeqytetin e parë të Italisë, ndihet krenare që tashmë mund të kujtojë së bashku me të “zotët e shtëpisë” një grua të vogël, por me zemër të madhe e me gjak shqiptar.(Foto Daniele Dal Bon)

Kadare: Njerzit e krimit, mes nesh

September 15, 2015 by dgreca

Ismail Kadare: Të hapen dosjet. Njerëzit e krimit, ende mes nesh

Shkrimtari Ismail Kadare në një intervistë përgjigjet për të gjitha “akuzat” e drejtpërdrejta bërë nga trashëgimtarët e Mitrush Kutelit, paraqitur në botimin më të fundit “Netë moldave”.

Kadare për herë të parë tregon si është përkthyer në frëngjisht vepra e Kutelit, por mbetur e bllokuar, e pabotuar nga familjarët. Shkrimtari pohon se Kuteli nuk është dënuar si oficer fashist, por për çështjen e Kosovës. “Rasti Pasko”, fabrikimi i sajesave nga njerëz të krimit, ende midis nesh. Shkrimtari i njohur ka folur në mënyrë ekskluzive për gazetën “Standard”.

“…E vërteta të forcon”, – thotë Kadare në bisedën tonë të lirë, duke lënë të kuptohet se intervista e mëposhtme është një mundësi shqyrtimi mbi krimet në diktaturë përtej “akuzës” që i drejtohet atij nga trashëgimtarët e shkrimtarit Mitrush Kuteli, që dje u mbushën 108 vjet nga dita e lindjes.

Kadare jep përgjigje për disa momente për të cilat është rënduar drejtpërdrejt nga familjarët e Kutelit në “Netë moldave”, ndoshta duke pritur prej tij të mbajë përgjegjësi për çfarë ka thënë, në rastin e përfoljes në “betejën e Stalingradit”, duke sqaruar për së dyti herë, edhe kërkuar që të lexohet drejt si në këtë intervistë, përcjellja e kësaj pandehme ose trillimi.

Por, Kadare që shfaqet gjithnjë e më rrallë, në ndërhyrjet e tij intelektuale në punët e vendit, këtë herë në intervistën ekskluzive për “Standard”, nxitur prej rastit të Kutelit, shprehet me përgjegjësi politike kur thotë se “hapja e dosjeve, dalja në dritë e të vërtetës nuk do të lejonte më që në sferën delikate të letrave dhe artit, spekulantët dhe denonciatorët, të vazhdonin veprën e tyre çnjerëzore.

Dje, ata i çonin kolegët e tyre në burg, e disa herë në mort, sot përpiqen t’i dëmtojnë me shpifje dhe trillime, si ato që u përmendën në këtë bisedë”.

Për shkrimtarin zhdukja e gjurmëve të krimit është nga problemet kryesore të një diktature të rrëzuar. Ky është edhe rasti shqiptar.

“Krahas mënyrës klasike, zhbërjes së dokumenteve, është fabrikimi i sajesave çoroditëse, që japin dorë për krijim fantazish dhe trimërish. Te rasti i Paskos kanë vepruar të dyja, çka tregon se një pjesë e njerëzve të përzier në krim janë ende midis nesh”, – është shprehur Kadare.

Por shkrimtari zbulon dhe një marrëdhënie të panjohur mes tij dhe Kutelit. Në parantezë:

Akuza e trashëgimtarëve e ardhur drejtpërdrejt: Kadare ka thënë të pavërteta dhe ky është një dëm i madh ndaj figurës së Mitrush Kutelit, sidomos jashtë Shqipërisë. “Meqenëse Kadareja ka krijuar një autoritet të madh ndërkombëtar e kombëtar, ai vetë si përhapës i kësaj të pavërtete, mendoj se rëndohet me një përgjegjësi të madhe ndaj figurës së Kutelit”.

Por, në intervistën e mëposhtme, Kadare, pyetur për “historinë e tij” të letrës së `88-ës, ka treguar për herë të parë se Kuteli është përkthyer në atë kohë nga një kushëri i Jusuf Vrionit në frëngjisht, por që sot e kësaj dite nuk janë botuar. Kjo komentohet e bllokuar, e refuzuar nga familjarët.

Një tjetër moment delikat lidhet me dënimin e shkrimtarit. Trashëgimtarët shkruajnë se dosja e hetimit është bosh dhe nuk ekziston letra e akuzës. Kur versioni i tyre është se mbi Kutelin rëndon akuza politike për përfshirjen në armatën fashiste rumune, Kadare thotë se çështja e Kosovës e çoi shkrimtarin në burg.

Zoti Kadare, është botuar një libër nga trashëgimtarët e Kutelit, “Netë moldave”, me një parathënie të gjatë, që ndalet në akuza të drejtpërdrejta mbi ju, mbi disa pasaktësi, sipas tyre, të dhëna në librin tuaj “Mëngjeset në kafe Rostand” mbi jetën e Kutelit.

E para lidhet me vitet e burgut, dënimin e tij, dhe e dyta, që është më e rëndësishme, me pandehmën tuaj për përfshirjen e Kutelit në Betejën e Stalingradit.

Në përgjigje të kësaj, ju sollët në gazetën “Standard” të njëjtin shënim si edhe në libër. Pse vendosët të reagonit me të njëjtën mendim, kur pritej të zgjeronit historinë e kësaj situate?

Përgjigjja ime ka qenë e njëjtë, sepse e vërteta ka qenë e tillë. Nuk e kam bërë ndonjë pandehmë për pjesëmarrjen e Dhimitër Paskos në betejën e Stalingradit. Përkundrazi, kam shkruar se “sipas një pëshpërime jo fort të besueshme”, është përhapur kjo pandehmë ose ky trillim. Mendoj se shprehja “sipas një pëshpërime jo fort të besueshme” është aq e qartë sa të mos lexohet si e kundërta e saj.

Trashëgimtarët shkruajnë në libër, që sipas Plasarit, ka qenë Shuteriqi, i cili ka artikuluar i pari “betejën e Stalingradit” dhe pretendojnë se ju jeni pasues i kësaj “teorie”. Si ka mbërritur tek ju ky “informacion”?

Nuk di që pëshpërima ka patur si autor Shuteriqin. Kam qenë student në Tiranë kur e kam dëgjuar të qarkullonte gjerësisht.

Në fakt, familjarët e lidhin këtë situatë me Shuteriqin si një argument të fortë, si akuzë politike pse u dënua Kuteli, ardhur nga qarqet letrare.

Një version tjetër, po që përmendet shkarazi, është edhe Kosova, “Poemi kosovar”. Në dijeninë tuaj, pasi nuk besojmë që rasti i Kutelit t’ju ketë lënë indiferent, pse mund të jetë dënuar me burg ky shkrimtar?

Mendoj se për ngjarje dramatike, siç janë dënimet e shkrimtarëve të shquar, duhet folur më seriozisht, çka do të thotë, më saktësisht. Dhimitër Pasko u arrestua dhe u fut në burg në vitin 1947, në kohë e terrorit shqiptaro-jugosllav. Ai u lirua fill pas prishjes së miqësisë me Jugosllavinë.

Kjo e bën edhe më të besueshme tezën se kërkesa për arrestimin dhe burgosjen e tij është bërë prej Jugosllavisë për shkak të angazhimit të tij për çështjen e Kosovës, dhe të një poeme me subjekt Kosovën.

Ky është një kujtim i turpshëm në historinë shqiptare pas luftës botërore, koha kur Mugosha dhe Popoviçi urdhëronin arrestime, si të ishin në shtëpi të vet. Merret me mend që ka njerëz që ende janë të interesuar që ky turp të harrohet, ngaqë kanë qenë të përzier me të.

Flitet për një letër që familjarët e Kutelit jua kanë dërguar juve më `88, pasi në një parathënie në frëngjisht ju keni përmendur mobilizimin e shkrimtarit dhe prej aty si duket, ka zgjatur ky debat deri tani. Si është historia juaj për këtë situatë, çfarë fati pati parathënia për Kutelin?

Do të ishte mirë që familjarët e Paskos t’i kujtonin ngjarjet ashtu siç kanë ndodhur. Pasko, ashtu si Poradeci, ka qenë shkrimtar i mënjanuar prej regjimit komunist.

Si të tillë, ishin gjysmë të ndaluar dhe botimet e tyre ishin jashtëzakonisht të rralla. Në kushte të tilla, dashamirësit e tyre, që nuk munguan kurrë, janë përpjekur t’i ndihmojnë.

Në atë kohë drejtoja të vetmen revistë që botohej në frëngjisht te ne, “Les lettres albanaises”, misioni i së cilës ishte njohja e letërsisë shqipe në botë.

Dihej se Pasko si shkrimtar gjysmë i ndaluar që ishte, nuk preferohej për përkthim.

Megjithatë, vendosa të botoj, pa kërkuar leje, disa nga perlat e tij në frëngjisht. Vështirësitë ishin të shumta, duke nisur nga gjetja e përkthyesit, të cilët ishin nën kontroll.

Përkthyesi im, Jusuf Vrioni, më propozoi që të përpiqesha për kushëririn e tij të parë, Azis Vrionin, i cili, njëlloj si Jusufi, kishte qenë i burgosur politik, përkthente gati-gati po aq shkëlqyeshëm sa ai. Dhe natyrisht e kishte emrin e ndaluar në shtyp, njëlloj si Jusufi.

Pa i thënë askujt i propozova përkthimin e Paskos, bashkë me pseudonimin Luan Gjergji, nën të cilin u përkthyen dhe u botuan, njëra pas tjetrës, novelat e Paskos.

Ia tregova tekstet botuesit tim francez në “Fayard”, i cili i çmoi shumë dhe pranoi t’i botonte në një libër, bashkë me një prezantimin tim, njëlloj si kishte ndodhur me prozën e Migjenit, që sapo kishte dalë në frëngjisht në Paris.

Këtu ndodhi edhe surpriza e keqe. Botimi u pengua nga trashëgimtarët e Paskos! Ka kaluar shumë kohë që atëherë dhe ende sot ka mbetur një mister ky refuzim.

Kam kujtuar se pas rënies së komunizmit, trashëgimtarët kanë gjetur ndonjë tjetër botues të huaj, por as kjo s’ka ndodhur. Ende sot novelat e bukura të përkthyera shkëlqyeshëm, kanë mbetur pa u shfrytëzuar në “Les lettres albanaises”.

Cili është dimensioni i Kutelit për ju?

Dhimitër Pasko është një nga shkrimtarët më të shquar shqiptarë, jo vetëm të viteve `30, por të krejt letërsisë shqipe. Si një klasik i saj, ai bën pjesë, në mënyrë të padiskutueshme, në fondin e artë të letrave shqipe.

Jeni takuar ndonjëherë, si e mbani mend?

Siç kam shkruar në librin “Mëngjeset në kafe Rostand”, e kam takuar për herë të parë kur isha student në shtëpinë e Sterjo Spasses, në rrugën Him Kolli, në Tiranë, më 1958.

Ishte përgjithësisht i heshtur e i pa përzier me njerëzit, dhe kjo ishte e kuptueshme për një shkrimtar që kishte qenë i burgosur politik. Aq më tepër që arsyet e vërteta të burgimit të tij, siç ndodhte shpesh, mund të merreshin me mend, pa u thënë asnjëherë haptas.

Si e shpjegoni faktin e zhdukjes së dosjes së dënimit të Kutelit? Familjarët thonë se nuk ekziston as letra e akuzës, pra thjesht, duke mbetur si “armik i popullit”, që si shkak iu ndalua botimi, e që pasoi me izolim të detyrueshëm të tij, duke u marrë vetëm me përkthime.

Humbja ose, më saktë, zhdukja e dosjes së hetimit e të dënimit të Dhimitër Paskos, është më shumë se një skandal. Është një shkrimtar shumë i njohur, i dënuar me burg politik, qysh në fillimet e rendit komunist.

Është jashtë çdo dyshimi se ka patur dhe ende ka njerëz të interesuar që dosja të zhdukej.

Në radhë të parë, janë denoncuesit, e sidomos ata që urdhëronin ose që e dinin nga vinin urdhrat.

Zhdukja e gjurmëve të krimit është një nga problemet kryesore të një diktature të rrëzuar, si në rastin shqiptar.

Krahas mënyrës klasike, zhbërjes së dokumenteve, është fabrikimi i sajesave çoroditëse, që japin dorë për krijim fantazish dhe trimërish.

Te rasti i Paskos kanë vepruar të dyja, çka tregon se një pjesë e njerëzve të përzier në krim, janë ende midis nesh.

Hapja e dosjeve, dalja në dritë e të vërtetës nuk do të lejonte më që në sferën delikate të letrave dhe artit, spekulantët dhe denonciatorët, të vazhdonin veprën e tyre çnjerëzore.

Dje ata i çonin kolegët e tyre në burg, e disa herë në mort, sot përpiqen t’i dëmtojnë me shpifje dhe trillime, si ato që u përmendën në këtë bisedë.

Desha të shtoj këtu se, po aq sa shpifësit e spiunët e djeshëm, do të përgjigjen ata që kanë dijeni për këto dosje, por në vend që t’i zbulojnë ato, i fshehin thellë e më thellë.

Flitet për një letër që familjarët e Kutelit jua kanë dërguar juve më `89, pasi në një parathënie në frëngjisht ju keni përmendur mobilizimin e shkrimtarit dhe prej aty si duket, ka zgjatur ky debat deri tani.

Si është historia juaj për këtë situatë, çfarë fati pati parathënia për Kutelin?

Do të ishte mirë që familjarët e Paskos t’i kujtonin ngjarjet ashtu siç kanë ndodhur. Pasko, ashtu si Poradeci, ka qenë shkrimtar i mënjanuar prej regjimit komunist.

Si të tillë, ishin gjysmë të ndaluar dhe botimet e tyre ishin jashtëzakonisht të rralla. Në kushte të tilla, dashamirësit e tyre, që nuk munguan kurrë, janë përpjekur t’i ndihmojnë.

Në atë kohë drejtoja të vetmen revistë që botohej në frëngjisht te ne, “Les lettres albanaises”, misioni i së cilës ishte njohja e letërsisë shqipe në botë. Dihej se Pasko si shkrimtar gjysmë i ndaluar që ishte, nuk preferohej për përkthim.

Megjithatë, vendosa të botoj, pa kërkuar leje, disa nga perlat e tij në frëngjisht. Vështirësitë ishin të shumta, duke nisur nga gjetja e përkthyesit, të cilët ishin nën kontroll.

Pa i thënë askujt i propozova përkthimin e Paskos, bashkë me pseudonimin Luan Gjergji, nën të cilin u përkthyen dhe u botuan, njëra pas tjetrës, novelat e Paskos.

Këtu ndodhi edhe surpriza e keqe. Botimi u pengua nga trashëgimtarët e Paskos! Ka kaluar shumë kohë që atëherë dhe ende sot ka mbetur një mister ky refuzim.

Kam kujtuar, se pas rënies së komunizmit, trashëgimtarët kanë gjetur ndonjë tjetër botues të huaj, por as kjo s’ka ndodhur. Ende sot novelat e bukura të përkthyera shkëlqyeshëm, kanë mbetur pa u shfrytëzuar në “Les lettres albanaises”./Violeta Murati/Gazeta Standard/

Përfundon restaurimi i kalasë së Lezhës

September 15, 2015 by dgreca

nga Megi Zonja

Te marten, me 15 shtator, ora 11.00, ne kalanë e Lezhës do të organizohet konferenca për shtyp e Ministrisë së Kulturës, me rastin e përfundimit të restaurimeve në kalanë e Lezhë, me pjesemarrjen e ministres se Kultures, Mirela Kumbaro.

Burime nga Ministria e Kultures bejne te ditur se restaurimet u kryen në kuader të projektit ADRIFORT, një rrjet i Adriatikut për trashëgiminë e fortifikimeve. ADRIFORT lind nga ndërgjegjësimi i vlerave të përfaqësuara nga trashëgimia historike kulturore arkitekturore e fortifikimeve në zonën bregdetare të Adriatikut, ne gjendje te jape përfitime edhe në aspektin social dhe ekonomik.

Viti i Ri Shkollor- 120 klasave inteligjente në 60 shkolla

September 15, 2015 by dgreca

nga Zina Tosku/

Tiranë, 14 Shtator/ATSH/-Me fillimin e vitit të ri shkollor, nis edhe për herë të parë aplikimi i projektit për klasat inteligjente.

Sikurse u bë me dije që në muajin prill të këtij viti, në muajin shtator do të niste edhe aplikimi i projektit për klasat inteligjente, ku mësuesit dhe nxënësit do të mund të operojnë gjatë një ore mësimi nëpërmjet tabletave dhe stilolapsave elekronikë.

Ky ishte projekti i lançuar për herë të parë nga Ministria e Arsimit, në muajin prill, projekti cili do të aplikohet në 60 gjimnaze ku do të mund të trajnohen 8000 mësues në 120 klasa inteligjente.

Nëpërmjet këtyre klasave inteligjente që sot do të ndërveprojmë në 5 kurrikula mësimore. Shkollat e përzgjedhura janë 60 , ku 43 prej tyre janë në qytete të mëdha ndërsa 17 janë në zona dhe komunitete të vogla.

Klasat dixhitale konsistojnë në modernizimin e 4 sistemeve teknologjike si : regjistër elektronik, laboratorë shkencor mësimdhënie dhe mësim në klasë. Nëpërmjet sistemit dixhital do të mund aplikohen teste onile dhe mjaft programacione të nevojshme për një mësimdhënie cilësore, por jo më si një orë tradicionale mësimi por bashkohore.

Përveç të tjerave, klasat dixhitale do të mund të krijojnë një raport të rip rind-mësues-nxënës, pasi transparenca do të jetë më e lartë për shkak të aplikacioneve online që do të jenë, ku do të kenë akses, nxënës, mësues dhe prindër.
Implementimi dhe përzgjedhja e 60 shkollave të sistemit dixhital është bërë në bazë të kritereve që lidhen me profesionalizmin e mësuesve, nivelin e nxënësve, të trajnimit të mësuesve por edhe në gjithpërfshirje duke e implementuar thuajse në tërë Shqipërinë.

Klasat Inteligjente do të jepen nga Ministria Arsimit 4800 tableta, 200 laptopë, 120 laboratorë që do krijohen në 60 shkolla. Në secilin tablet dhe laptop do të jetë programi i manaxhimit të mësimdhënies si dhe në çdo klasë do të këtë wirless , për të ndërvepruar klasat me njëra-tjetrën dhe nxënësit midis tyre.

Programet: Autoring tool, E-portal (SITOS), E-diary-regjistër, E-përmbajtje dixhitale, janë në funksion të mësimdhënies dhe nxënies në këto klasa.

Një nga elementët më të rëndësishëm të këtij projekti, është krijimi i regjistrit elekronik. Nëpërmjet tij, prindërit, nxënesit dhe mësuesit do të jenë në dijeni të plotë të ecurisë së nxënësve dhe fëmijëve të tyre.
Në tabletat dhe laptopët do të jetë edhe një sistem i quajtur “sokrates” i cili do të japë informacione për çdo nënës dhe mësues.

Si do të zhvillojë një mësues në orë mësimi në klasat inteligjente?

Sikurse ndodh në çdo orë mësimi, çdo mësues organizon orën e mësimit mbi bazën e kontrollit të dijës, më pas një testim dhe në përfndim më shpjegimin e orës së re të mësimit. Nëpërmjet tabletave, do të mund të kontrollohen dijet përmes disa pyetjeve të cilat do ti përgatisë mësuesi për të gjithë nxënesit dhe do të kontrollen përgjjigjet në mënyrë të shpejtë. Në këtë moment do të hyjë në funksion dhe elementi i anketimit, i cili nëpërmjet 2 apo 3 pyetjeve në kohë të shpejtë do të klikohet mbi përgjigjen dhe mësuesi do të marrë në kohë reale përgjigjen, pa ngritur duart fare nxënësi.

Një tjetër element i cili do të mund të ndihmojë mësuesit është edhe mënyra e zhvillimit të provimeve. Pas letrave të pafund të provimeve që mësuesit përgatisin për nxënësit dhe korigjimit në shumë kohë, tanimë falë provimit elektronik do të shpërndahet testi i provimit për të gjithë nxënsit. Mësuesi ka avantazh sepse mund të shohë nëse ka lënë ndonjë nxënës pa i dërguar testin e provimit dhe bashkë me të do të jetë e vendosur edhe kohëzgjatja e provimit.

Korrigjimi i testit do të bëhet automatikisht pas përfundimit të provimit, pasi vetë mësuesi do ti ketë shënuar edhe përgjigjet e pyetjeve më parë në sistem. Ndërkaq, këto rezultate do ti dergohen edhe nxënësve në tablet edhe prindërve njëkohësisht.

Klasat inteligjente do të mund të krijojë dhe profilin apo ecurinë e çdo nxënësi dhe mësuesi, nëpërmjet statistikave që do të krijohen ne sisteme, në këtë menyrë do të mund të evindentohen mangësitë.

Mësues të pranishëm në aktivitet, pas përfundimit të takimit dhe njohjen e mënyrës sesi këto klasa do të funksionojnë, u shprehën se kjo është një sfidë për arsimin shqiptar sepse ambjentet dhe kushtet nëpër shkolla lënë për të dëshiruar.

Krahas saj, mësuesit vlersuan implementin e këtij projekti si dhe avantazhet për mësuesit dhe nxënësit që kjo mund të sjellë. Ky projekt që nis të zbatohet sot praktikisht, do të zgjasë 3 vjet.

DEKLARATË E FEDERATËS VATRA PËR ASOCIACIONIN E KOMUNAVE NË LUGINËN E PRESHEVËS

September 14, 2015 by dgreca

Federata Panshqiptare e Amerikës “Vatra” përshëndetë vendimin e këshilltarëvet shqiptarë të tri qyteteve të Luginës – Preshevës, Medvegjës dhe Bujanocit, të cilët, simbas mjeteve të informimit, me votë unanime miratuen Deklaratën për themelimin e Asociacionit të Komunave me Shumicë Shqiptare në Serbi. Ky Asociacion krijohet si reciprocitet me Asociacionin (“Zajednica”) e komunavet me shumicë serbe në Kosovë, miratue nga qeveritë e Kosovës e të Serbisë muejin e kaluem.

Qendrimi i “Vatrës” ka qenë gjithnji që shqiptarët në Luginën e Preshvës duhet të kenë, së pakut, të njajtat të drejta që Serbia kërkon për pakicat serbe në Kosovë. Por për të arrijtë këte, përveç vullnetit dhe angazhimit të vetë shqiptarëve që banojnë në trojet e veta autoktone në Luginë, e cila i asht marrë Kosovës pa të drejtë dhe pa i pyetë banorët, “Vatra” mendonte se duhej edhe angazhimi i qeverisë së Kosovës në rend të parë, si edhe i asaj të Shqipnisë.

Angazhimi i dy qeverive për njohjen e Asociacionit, që do t’ishte instrument legjitim për emancipimin dhe fuqizimin e shqiptarëve të Luginës, nevojitet sidomos tash e mbas, pse përjetsimi i Asociacionit do të jetë nji proces i vështirë dhe me pengesa të mëdha. Serbija kërcnohet dhe, me anë të Ministrit të Jashtëm, shqiptarëvet “Ua tërheq vërejtjen që të mos bajnë ndonji paralele me Asociacionin e komunave serbe në Kosovë. Ua tërheq vërejtjen të mos luejnë me zjarrin….”.

Nga ana e Bashkimit Europian, përmendet se Asociacioni i Komunavet serbe në Kosovë asht arritë me negociata në mes Prishtinës e Beogradit, dhe se “niveli i autonomisë së vetqeverisjes mbrenda vendit asht vendim sovran i nji vendi kandidat per BE”, këtu asht fjala për Asociacionin e komunave të Luginës së Preshevës.

Qeveritë shqiptare duhet të solidarizohen me bashkëkombasit që diskriminohen në pikpamje ekonomike, kulturore e kombëtare dhe rrezikohen nga spastrimi etnik në mënyrë të vazhdueshme. Ato duhet të jenë megafon i fuqishëm për të pohue se “Evropa nuk mund të veprojë me dy standarde, ndryshe për serbët e Kosovës dhe ndryshe për shqiptarët e Luginës së Preshevës”. Shqiptarët atje shpresojnë se jeta dhe të drejtat e tyne do të përmirsohen në nji status me Asociacionin e Komunavet.

Suksesi i kësaj nisme mëvaret shumë nga veprimi i përbashkët i të gjitha forcavet politike shqiptare. Nji nga titujt: “Lugina e përçarë themeloi asociacionin” e ulë entuzjazmin e lajmit për aktin historik të djeshëm. Prandej bajmë thirrje vllaznore me shpresën se interesi i përbashkët dhe kujtimi i atyne që atij interesi ia kanë kushtue edhe jetën, do të sjellin frymën e bashkëpunimit dhe suksesin.

Nju Jork, 13 shtator 2015