dgreca – Page 3795 – Dielli

Angllish progres

June 21, 2015 by dgreca

Nga Ilir Levonja/

Kemi për Kryeministër babain e absurdit dhe të paradoksit. Rekordmenin e bojkotit. Kampionin e mëndjemadhit provincial. Njeriun që zuri të votojë atëhere kur e thirrën nga Parisi (1998)për të marrë postin e ministrit të kulturës. Dhe që nga ajo kohë votoi vetëm veten. Sot ky njeri u tregon gishtin qytetarëve duke u thënë se mos u ankoni nesër nëse nuk votoni sot.

Kemi për Kryeministër njeriun që u tall dhe e ka si etalon fjalën katunar. Që sillet si një katunar modern. Si nga ata të parët që panë Greqinë, apo Italinë pas viteve ’90-të. Dhe se sot na tregoi se si reforma për shpërbërjen e kësaj gjuhe fyese apo denigruese për tjetrin. Atë më hallexhiun e atij vendi. Katundarin. Fillon nga ai. Nga Surreli i qytetarizuar vetëm pse ka ndërtuar një vile Kryeministri. Kemi për Kryeministër njeriun që u kërkon llogari gazetarëve. Për mos pjerrëmarrje në fushatë. Në frontin ku fliste ai. Që i qorton. Ndërkohë kur është bashkëfajtor i paradoksit të paraqitjeve të veprimtarisë së partive politike, fushatës, përmes kasetave që dergojnë partitë. (Neni i Kodit Zgjedhor etj). Ndërkohë kur u bë dominant i botës virtuale. Ndërkohë kur ndan me lopatë reklamime webeve virtuale. Kemi për Kryeministër njeriun që sipas shtypit nga ana e tij, paska sjellur si risi fushate, mos prerjen e shiritave të inagurimit. Ndërkohë babai i absurdit dhe i paradoksit u reklamua për çdo grime ore duke u treguar shqiptarëve se si sistemohen sheshet. Se si mund të hidhen në telajo qëndrat urbane me histori të reja palmash. Kemi për Kryeministër babain e absurdit . Flet për reforma të thella. Ndërkohë ndihet deri në rrënjët e çdo qimeje trupi, kthetrat e çensurës. Të blerjes së shtypit. Të një kaste gazetarësh. Të krijimit të një shkolle gazetarësh. Që I ngjajnë shpurës së një pashai Turqie. Të aftë të shpikin argumentë për të drejtën legjitime të Kryeministrit. JO atë të gjynafqaren shenjtërinë e profesionit. Që akoma nuk e kanë kuptuar se po e vdesin atë profesion. Në atë vend. Duke iu shmnagur fateve të popullit. Duke mbajtur pezull gojët eprorëve banalë. Kemi për kryeministër babain e absurdit. Ai që thotë se më në fund, kjo është fushata e vërtetë. Ndam administratën nga politika. Ndërkohë kur e tërë bota virtuale e internetit. U ça tej e tej duke dhënë pamje nga angazhimi me listë emërore. Me firmë në fushatë. I çdo personi që shënon emrin në borderonë e shtetit. Ndërkohë kur edhe ai është vet një pjesëmarrës aktiv I botës virtuale. I tillë…, ose një nga ata që shikon vetëm numrin e klikimeve në statutet e veta. Kemi për Kryeministër njeriun absurd, që thotë boj ça du unë.., që vendosi me gisht klasifkimin e epokave të historisë. I urtësoi dhe nevrikët, veteranët. Që bën festival paralele me ngjyra folklorike nga Partia Socialiste. Ajo që fillon nga çasti kur u shpall ai kryetar. Që bën panaire librash paralele. Dhe ndan çmime, vlerësime, sponsorizime për ata që pëlqejnë vetëm mëndjen e tij. Kemi për Kryeministër babain e paradoksit…, lavdëron ata që bastardoi dje.Madje qeveris’ me ‘ta. Madje me fuqi familjare. Që e kanë të dejtë legjitime të qeverisin familjarisht. Edhe pse tallen me dinastitë e historike të së mjerës Shqipëri. Ka pas vetes, të gjithë ato televizione që i kishte kundër dje. Duke ua mbushur mëndjen me vështrim të rreptë bashkëluftëtarëve të djeshëm. Qënieve të dhëmshura. Që duhet vetëm të flasin për largëpamësinë e tij. Duke shtrydhur deri në pikën më të fundit, talentin nga vetja.
Megjithatë, të lumtur. Çdokush aty. Eshtë kthyer një ushtar i bindur i njëshit. I kohës së re. Për të cilën nuk e kanë asgjë të rrihen, përdhosen, shahen. Për progresin e babait të absurdit. Për glorifikimin e politikës së re. Ekonomia e Shqipërisë është partia.

Letra e Ushtarit” të harruar ”

June 21, 2015 by dgreca

Nga Kastriot BUSHI/

E kujtuar e harruar gjer në ditët e sotme historia jonë e sakrificës dhe djersës ka patur një mori tregimesh e kujtimesh nga më të ndryshmet . – Lufta e fundit ka një domethënie ndryshe sepse ka të bëjë me kuptimin qindra vjeqar të pushtimit të kësaj pjese të botës shqiptare , ku e ka lëvizur gjithë nervin kombëtar , në këtë zingjirë rrethanash ka lëvizur edhe çështja bashkë me vetë procesin .

Problemi i Kosovës në arenën ndërkombëtare para disa dekadash kishte të bënte më shumë me tejkalimin e gjendjes , ruajtjes së paqes se sa me zgjidhjen e saj përfundimtare .-Tashmë dihet që flirti i BE-së , me OKB-në , në pamundësi të zgjidhjes së çështjes shqiptare në raport me gjendjen aktuale politike në regjion , ka vendosur që Kosovës t’i jipet ky lloj statusi , kjo Republikë që tashmë e mbajmë mend vetëm për duartrokitjet na e sjellë këtë të famshmën Gjykatë Speciale, (mos jemi edhe special ne Shqiptarët )! Në raport me kohën gjithëçka që u bie shqiptarëve e mbajmë e do ta kujtojmë ndërsa çdo element, vijë, e millimeter që , ka të bëjë me Historinë e cila siç e dimë është vonuar shpesh , andaj nuk na rri sepse rruga jonë ka mijëra vjetë . Ne ecim me mijëra vjetë , por kemi edhe Zotin edhe Tokën .

Duke kujtuar thash ndër vete se një ushtar mund të mendojë……… *Sa herë që dicka nuk shkon vaj, më bërtasin dhe fyejnë . E kanë për të nxjerrur mllefin dhe u duket sikur lirohen dhe janë më të qetë . Secili që fletë, nuk e kupton se ofshama që lëshojë nuk është nga dëshira por nga mossuksesi për ta ndryshuar realitetin . Unë , jam i vetedijshëm se qdo gjë nuk varet nga unë, pse ata a nuk janë të binduar se unë edhe po të doja nuk mund të bëjë asgjë?

Një ditë do të mblidhen , ndoshta edhe ndonjë propozim i ndonjërit do të mbledhë turmën e do t’i bëjë edhe mëtë uritur ….! Për të justifikuar gjithë atë mllef , duhet dikun të shkarkohet ?

Për ata , si unë që janë . Kurrë në jetë nuk jam matur me krenari dhe guxim , këto virtyte janë të mijat dhe nuk shiten tek askush edhe pse i njohin ata që i kanë më herët se unë të lindura . Jam përëjekur që të gjithë të flasim , kënaqemi dhe shijojmë jetën me mundësite që kemi dhe jemi .

Edhe unë kam fëmije e Familje edhe pse dikur nuk i shihja e dija për ta, sot askush prapë nuk e dine që i kam ndërsa fajtor jam unë në sytë e atyre që nuk shikojnë fëmijet e tyre e as të mitë por vetëm mua.

Dikur , isha me nishan dhe të gjithë farefisi krenoheshin në vesh me njëri –tjetrin ,pse , për mua . Më dinin për njeri bujar , fisnik e modest , sot unë eci nëpër gojën e tyre me xhemba edhe pse nuk e kisha menduar kurrë këtë rrugë . Këtu ecet si në fije të penit , gjurmët e mija askush nuk mund të mi fshinë qofshin të mira apo të këqija . Atë kohë, edhe si mysafir kur isha ndokun të gjithë sytë i mbanin te goja ime, sot veshët e mi mund të mbajnë gojën , sytë dhe zemrën e secilit .

Po deshët , qohuni dhe me ‘’vrisni” sepse tashmë e kemi Lirinë, dhe “Liria”, që sot e kemi të përgjysmuar mund vetëm ta bëjmë për vete duke e shkelur ndonjërin . Apo , mund të bëjmë qdo gjë sepse jemi të Lirë , dhe më shumë mbahen në mend ato që ndodhin në Liri .

Do tu’a fali të gjitha vetëm me një kusht, në qoftë se Atëdheu është në rrezik dhe ju nuk jeni të Lirë , dhe po nuk më ftuat , më keni borxh . Ta dini këtë . Unë vetëm këtë mbajë mend .

I juaji ushatri i harruar X.

Kastriot Bushi

Arbëri

Anton Çetta, mirë se vjen në Gjakovë ! Kur ?

June 21, 2015 by dgreca

Nga Fahri XHARRA/

“Populli shqiptar është i mirë dhe bujar, por ka ra pre nën ndikimin e së keqes, është robëruar nga shumëkush dhe shumëçka, e ne, bijtë dhe bijat e tij, duhet ta “zgjojmë” nga kjo kllapi, ta lirojmë nga ky robërim dhe kushtëzim i traditës së keqe, e cila nuk është e jona, mbi të gjitha është shumë e dëmshme dhe vdekjeprurëse, sepse vëllain e shndërron në vrastar…”.(Anton Çetta)

“Ishte 9 maj 1990, festa e “Shën Kollit” “… në fshatin Sellagrazhdë, famullia Velezhës, komuna e Prizrenit “. Kishim vendosur që për këtë festë të kremtonim edhe pajtimin e gjaqeve në ato hapësira, së bashku shqiptarët katolikë dhe myslimanë. Kjo e kishte “turbuar” Serbinë, sidomos pas ngjarjes historike të Verrat e Llukës /1 maj 1990/, ku NDODHI POPULLI.

Më 3 maj 1990 Ministria e Punëve të Brendshme e Serbisë me dekret e kishte ndaluar pajtimin e gjaqeve në Kosovë dhe më gjerë me këto arsye:

• Sepse populli shqiptar nuk ka traditën e faljes së gjaqeve, (gjë kjo që nënkuptonte dëshirën e tyre: le ta vazhdojnë traditën e vrasjeve! (vr. ime).

• Këtë lëvizje e udhëheq Anton Çetta, me “njëfarë” prifti katolik shqiptar, Don Lush Gjergji, edhe pse shumica e shqiptarëve janë myslimanë;

• E tërë kjo lëvizje është kryekëput kundër popullit serb në Kosovë dhe kundër Serbisë.

Prof. Anton Çettën e kishin ndalur dhe burgosur, mua më kishin kërcënuar deri me vdekje dhe me pushkatim, popullin e kishin keqtrajtuar në format më të vreshta, por kot, sepse tashmë Shqiptarët e shijonin pajtimin, vëllazërinë gjithshqiptare, bashkimin në dallime.”

Përkujtojmë sot më 3 janar prof. Anton Çetën, gjakovarin e madh, intelektualin e ndritur, mbledhësin e shquar të folklorit, shkrimtarin e njohur e pajtuesin e palodhur të gjaqeve, në përvjetorin e lindjes.- thoshte Don Lush Gjergji.

Po sot si ta kujtojmë ? Me një Shatore të madhe në qendër të Gjaokovës. Kur?Gjakovari Prof. Anton Çeta lindi në Gjakovë më 3 janar 1920. Mësimet e para i mori në vendlindje, të mesmet në Tiranë, në Korçë e në Milano të Italisë. Deri në vitin 1950 studioi romanistikë në Universitetin e Beogradit ku, posa u diplomua, nisi punën e asistentit në katedrën e albanologjisë.Me hapjen e fakultetit filozofik të Prishtinës, Prof. Anton Çeta u emërua ligjërues për letërsinë e vjetër shqipe. Nga viti 1968 e deri sa doli në pension, vijoi të punonte së bashkëpunëtor shkencor në Institutin Albanologjik të Prishtinës, duke kryesuar degën e folklorit dhe botimin e revistës “Gjurmime albanologjike” – folklor e etnologji.

Gjakovarit Prof. Anton Çeta me një shtaore në Gjakovë.Krenaria e Gjakovës dhe e mbarë shqiptarisë.

“Me shumë bindje dhe kënaqësi mund të them se pata fatin, rastin, dhuratën dhe hirin e Zotit që të isha një ndër bashkëpunëtorët e të palodhshmit, të paprintueshmit dhe të pavdekshmit prof. Anton ÇETTA në lëvizjen e madhe të pajtimit të gjaqeve. Ai gjatë tërë jetës dhe veprimtarisë së tij të mëhershme ishte “Bleta” që mblodhi “nektarin” më të mirë të popullit shqiptar, me letërsinë dhe traditën gojore, etnografike dhe folklorike, me grumbullimin dhe sistemimin e thesarit të rëndësishëm dhe të çmuar popullor për ne dhe për brezat e ardhshme.- shkruan Don Lush Gjergji “

Anton Çeta ndoshta më mirë se akush prej nesh e njihte fare mirë dhe për së afërmi dhe në brendi e thellësi shpirtin e lënduar dhe të robëruar të popullit shqiptar nga vuajtja, vetmia, izolimi, kërcënimi i gjak – hakmarrjes, e cila nuk ishte asgjë tjetër përpos vëllavrasje dhe përfundimisht vetëvrasje – bashkëpunim me sundimtarët e huaj. Shi për këtë ai ishte tejet i motivuar, gjithnjë i frymëzuar më tepër se kurrë në këtë nisje fatbardhe dhe të bekuar, do të thoja edhe më tepër, providenciale.

Së bashku me rininë tonë, me botën e kulturës dhe të artit, me krijuesit e profileve të ndryshme, me hoxhallarë dhe meshtarë, me një fjalë me të gjithë, kishte krijuar një “orkestër” unik të pajtimit të gjaqeve, të cilin ai e “dirigjonte” me shumë mjeshtri dhe me dashuri.

Pranvera e madhe e vitit 1990 me Pajtimin e Gjaqeve, Shoqatën Humanitare Bamirëse të Kosovës “Nëna Terezë”, Luftën kund Analfabetizmit, që shprehej me krijimin e sistemit paralel shkollor dhe shëndetësor, e kishte vetëm një Protagonist, Popullin Shqiptar, një Prijës dhe Frymëzues, Prof. Anton Çetën, një qëllim dhe përcaktim, takimin, afrimin dhe bashkimin e mbarë popullit rreth një ideali, LIRISË DHE PAMVARËSISË.

Atë kohë ishim më shumë se sot!

Të tjerët po na vrasin vazhdimisht, a duhet atëherë edhe ne të vritemi me njëri-tjetrin?… Jo, duhet të jemi si kurrë më parë afër dhe së bashku me njëri-tjetrin, sepse na presin sprova dhe rreziqe të ndryshme edhe më të mëdha…” (Giancarlo-Valentino Salvoldi – Lush Gjergji, Kosovo un popolo che perdona, EMI, Bologna, 1997, fq. 48: Më gjerësisht lexo: Po aty, vep. e cit. fq. 31-105).

Gjakmarrja , një e keqe e ardhur dhe e futur në gjakun tonë nga turqit !-thot Kadareja

Falja e gjakut është trimëri kulmore, kërkesë, nevojë dhe domosdoshmëri e kohës sonë, sepse pa flakjen e kësaj dukurie, kancerit shpirtëror shqiptar, nuk ka liri dhe demokraci të mirëfilltë….

Pajtimin e gjaqeve nuk e kërkonim kurrë në emër të vrastarit dhe kriminelit, por në emër të të pafajshëmve, mbi të gjitha në emër të Zotit dhe të Popullit shqiptar, të fëmijëve dhe të rinisë, për të tashmen dhe për ardhmërinë tonë.E keqja kurrë nuk e mund të keqen, por vetëm e mira, falja dhe pajtimi nuk lejojnë që “zinxhiri” i traditës t’na ngulfat dhe t’na fundosë paskajshmërisht në vëllavrasje dhe vetëvrasje.

Ja si e përshkruante Anton Çetta këtë lëvizje: “Në fillim të shkurtit 1990, disa studentë të Pejës me disa mësimdhënës kishin themeluar “Këshillin e Pajtimit” për ta pajtuar popullin. Tentimi i parë ishte disi i suksesshëm, kemi pajtuar një rast vrasje, ndërsa në pesë raste tjera kemi marrë “besën” për tre muaj. Fillimi ishte në fshatin Lumbardh dhe Raushiq afër Pejës… Rinia ka punuar shumë me javë të tëra për t’i zbuluar këto raste, për t’i përgatitur njerëzit për paqe. Sipas mendimit tim janë katër arsye kryesore të pajtimit. Në rend të parë ishte një propozim human dhe kishte për qëllim kryesor “paqen mes njerëzve”. Në rend të dytë propozimi ishte në duar të njerëzve të vlefshëm, të rinisë dhe të inteligjencës… Populli fill e përqafoi këtë propozim… S’duhet harruar edhe momentin historik të ngjarjeve si dhe domosdoshmërinë e pajtimit për krijimin e shoqërisë pluraliste dhe demokratike…” (Valentino Salvoldi – Lush Gjergji, Resistenza nonviolenta nella ex-Jugoslavia, EMI, Bologna, 1993, fq. 70-71. Më gjerësisht lexo: Po aty, vep. e cit. fq. 25-80).

“Baca Anton ishte dukshëm i lodhur, por edhe i disponuar. Më tha kështu: “Don Lush, prekma pak shpinën. A kam ende shpinë?”.Unë iu përgjigja: “Si jo, në shpinën tënde është mbarë Kosova, edhe më tepër, populli shqiptar!”.Ai si në hoka më tha: “Nuk e di a kam më shpinë, aq jam këputur… A ka ndonjë vend ku mund të mbështetemi pak para se të dalim para popullit në kremtimin e pajtimeve të gjaqeve?”.Dhe u mbështetem në një odë të madhe, ai me një skaj, unë dhe bashkëpunëtorët tjerë, në një skaj tjetër, diku afro një ore. Pas këtij pushimi kaq të nevojshëm, baca Anton më tha: “Tash mund të qëndroja në bisedime edhe për ndonjë ditë dhe natë… Ja, kështu është puna me popull dhe për popull. Njeriu i tejkalon edhe nevojat biologjike, çdo pengesë… Këtë e kemi sprovuar shpeshherë gjatë pajtimeve të gjaqeve… Motivimi dhe dashuria bëjnë mrekulli!…”.

Shtatorja e gjakovarit Anton Çetta në Gjakovë , nderë ,obligim ,shpirtbardhësi dhe falënderim për Anton Çettën. Lavdi !

Fahri Xharra, 20.06.15 Gjakovë

Ushtarakët amerikanë në ndihmë të komunitetit civil në Shqipëri

June 20, 2015 by dgreca

Nga Shefqet Kërcelli/

Gjatë këtyre 25 viteve të bashkëpunimit intensiv midis Ushtrisë së SHBA dhe asaj shqiptare, krahas programeve të mirëfillta për zhvillimin dhe modernizimin e Forcave të Armatosura të vendit tonë, janë realizuar dhe mjaft projekte e ndihma për komunitetin civil anembanë Shqipërisë. Kështu Komanda e Korpusit Amerikan në Evropë nëpërmjet strukturave të saj, Komanda dhe ekuipazhe të anijeve të ndryshme që kanë vizituar Shqipërinë dhe portet e saj, kanë ndërtuar, rikonstruktuar dhe shpërndarë ndihma në spitale të ndryshme civile, vec spitalit ushtarak, në shkolla të niveleve të ndryshme, shtëpi të moshuarish, kopështe e qëndra fëmijësh me aftësi të kufizuara, nga Saranda në Shkodër, nga Vlora në Korcë, nga Elbasani në Lezhë, nga Tirana në Kukës, etj. Në këto projekte humanitare janë përfshirë dhjetra ushtarakë amerikanë së bashku me specialistët dhe vullnetarët e korpusit të Paqes në Shqipëri. Për konkretizimin e tyre është bashkëpunuar me organet e qeverisjes vendore, strukturat përkatëse të arësimit, shëndetsisë apo organizatave joqeveritare. Menaxhimi, drejtimi dhe shpërndarja e këtij aktiviteti të rëndësishëm në Shqipëri është bërë nga Zyra e Bashkëpunimit Ushtarak në Ministrinë e Mbrojtjes,(ODS) dhe zyra e Atasheut ushtarak Amerikan në Ambasadën e SHBA në Tiranë. Rasti më i fundit dhe sinjifikativ i kësaj ndihme të cmuar për popullin tonë ishte rikonstruksioni i plotë i shkollës “28 nëntori” në Kucovë, e cila është ndërtuar në vitin 1964 dhe nuk ishte riparuar asnjëherë. Rinovimi i saj përfshiu të gjithë ambientet, klasat, laboratorët, bazën didaktike, paisjet e saj, duke e bërë atë një shkollë moderne tashmë. Projekti prej 575,000 dollarësh u financua nga programi për ndihma humanitare i Korpusit Amerikan në Evropë. Ndërsa realizimi i punimeve u bë nga Distrikti i inxhinjerëve, strukturë e këtij Korpusi. Në ceremoninë e rihapjes së Shkollës javën e kaluar, vec 600 fëmijëve të moshës 6 deri 15 vjec, që studjojnë cdo ditë në të, morën pjesë qytetarë të Kucovës, personeli mësimdhënës i shkollës, përfqasues të pushtetit lokal, medias, etj. Në fjalën përshëndetëse kryetari i Bashkisë Kucovë, zoti Bardhyl Gjyzeli dhe Drejtore e Shkollës, zonja Mjaftoni Dhimitri, falenderuan ushtarakët amerikanë dhe Ambasadën Amerikane në Tiranë për këtë ndihmë të cmuar për fëmijët dhe qytetarët e Kucovës. Këta fëmijë që mbushin klasat sot, krahas mësimit do kenë kurdoherë në mendje dhe zemër ushtarakët amerikanë që ja rikthyen shkollën më të bukur se kurrë. Ndërsa atasheu ushtarak amerikan, zoti Ralph Shield, përshëndeti të pranishmit dhe në emër të ambasadorit Lu, i uroi suksese në realizimin e programit mësimor personelit mësues-nxënës të shkollës “28 nëntori”, Kucovë. Projekte të tilla që i vijnë në ndihmë komunitetit të cdo moshe ne do realizojmë dhe në të ardhmen, duke bashkëpunuar ngushtësisht me autoritetet vendore, theksoi N/kolonel Shield. Ndërkohë krahas urimit nga nxënësit që po vazhdojnë këtë vit mësimor, dhjetra ishnxënës të kësaj shkolle falenderuan përzëmërsisht ushtarakët amerikane dhe përfaqsuesit e ambasadës për riparimin kapital të shkollës së tyre, e cila i shërben direkt arësimimit të fëmijëve në qytetin e Kucovës.

AMERIKA DHE LIRIMI I SHPEJTE I RAMUSH HARADINAJ

June 20, 2015 by dgreca

Nga Beqir SINA /

Uashington – Odiseadës së padrejtë të Ramush Haradinajt në Slloveni, duket t’i ketë dhënë fund, prerë dhe qartë, vetë një ndërhyrje përtej Atlantikut. Raportohet se zyrtarë amerikanë i kanë kërkuar sqarime ambasadorit slloven në Uashington, për ndalimin e pakuptimtë të Haradinajt, bëjnë të ditur burime të afërta me gazetën tonë nga Uashingtoni.

Ka qenë pikërishtë një ditë më parë lirimit kongresisti Eliot L. Engel, demokrati më i lartë në Komitetin e Çështjeve të Jashtme në Dhomën e Përfaqësuesve, i cili i bëri thirrje qeverisë së Sllovenisë të lirojë ish-kryeministrin e Kosovës, Ramush Haradinaj.

Simbas një burimi të mirë besuar nga Uashingtoni, zoti Engel ka bërë dje në mbrëmje, një telefonatë në Departamentin e Shtetit, ku ai ka kërkuar që Ambasadori slloven në Uashington, ekselenca e tij Božo Cerar, të japë sqarime lidhur me ndalimin e ish-kryeministrit të Kosovës, Ramush Haradinaj.

Kurse, themeluesi dhe botues i gazetës, për shtatë vjet, i gazetës shqiptaro amerikane Illyria, Harry Bajraktari, veprimtar dhe biznesmen i suksesshëm, mik shumë i afërt me kongresitin Eliot Engel, qëndron pas “kuintave” të kësaj lëvizjeje nga Washingtoni – SHBA, – për lirimin e Kryetarit të Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, Ramush Hardinaj .

Kongresisti amerikan, demokrati më i lartë në Komitetin e Çështjeve të Jashtme në Dhomën e Përfaqësuesve, Eliot Engel, deklaroi dje lirimin dhe fshirjen nga “Karta e Kuqe”, të gjithë shqiptarëve, prej nga koha e luftës, duke thënë se :“Që të sigurohemi që gabime të tilla të mos përsëriten më kurrë, Beogradi duhet të tërheqë “Kartat e Kuqe” nga Interpoli, të cilat janë edhe rrënja e problemit. Veprimet e Serbisë janë në kundërshtim me synimet e dialogut ndërmjet Beogradit dhe Prishtinë”.

Ndërkaq, Harry Bajrkatari, duke i uruar lirimin Haradinajt nga Lubjana, tha sot për gazetën tonë se të gjithë shqiptarët e Amerikës janë shumë të gëzuar ashtu si gjithë populli i Kosovës dhe mbarë shqiptarët kudo që janë.

Sipas, tij, është me rëndësi që pastërtia e luftës së z. Haradinaj u dëshmua për të tretën herë. “Z. Haradinaj, i cili dy herë u shpall i pafajshëm nga Gjyqi i Hagës, duke dëshmuar se lufta e UÇK-së ka qenë një luftë e drejtë për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës, i tregoi edhe një herë komunitetit ndërkombëtar dhe Beogradit, se sa e drejtë ka qenë lufta për liri e pavarësi e Kosovës, në këtë kohë që Serbia kërkon t’a njollosë atë”.