Në Tribeca – Nju Jork u shfaq premiera e filmit “Dreaming American” – “Të ëndërrosh si amerikan”.
Praq Rado : “Kjo nuk është vetëm historia ime, por dhe historia e miliona emigrantë të tjerë”/
Nga Beqir SINA – New York City/
TRIBECA – MANHATTAN NYC : Mbrëmë filmi “Dreaming American” – “Të ëndërrosh si amerikan”. është prezantuar në “Tribeca Theater”, në një nga ambientet ku zhvillohen aktivitete të rëndësishme kulturore të New York-ut. Filmi i metrazhit të shkurtër 24-minutësh – “Dreaming American” me regji të Lee Percy dhe me protagonistin aktorin emigrant shqiptaro-amerikan Praq Rado, kishte mbrëm premierën e tij në Tribeca Performing Arts Center, “më parë se ai të marrë përmasa botërore përmes kompanive “Indie Flex” dhe “Short fi lm tv”,” tha duke shpresuar editori i saj Lee Percy, në fillim të shfaqjes.
Filmi u prezantua para dhjetra shikuseve, dhe studentëve të kolegjit shtetor – “The Borough Manhattan Community College” – BMCC, i cili është një nga shtatë kolegjet dyvjeçare, në Nju Jork, dhe funsksionon në kuadër të Universitetit të sistemit të New York City. Shfaqja e filmi shoqëruar me një debat të gjatë pyetje përgjigje, ndërkohë që u sponsorizua nga SGA (Student Association Goverment), duke patur një shfaqje të lirë të filmit në Tribeca Performancë Qendra e Arteve.
Filmin e ndoqë dhe kolegët, shqiptarë e amerikan të aktorit Rado, gazetarë dhe aktivist amerikan dhe të komunitetit shqiptarë, studentët shqiptarë dhe të huaj nga kolegji BMCC e të tjerë. Në këtë premier mori pjesë edhe aktorja dhe producentja e njohur Amina Zhaman, me origjinë Çerkeze, nga Kaukazi Verior, e cila së bashku me aktorin Shpend Xani- kan luajtur në filmin “E drejta për të dashuruar” me regji të Paul Kurti – duke fituar vitin e kaluar çmimin e publikut për filmin më të mirë në Festivalin e Javës së Filmit Shqiptar 2013- (Një vajzë myslimane jo shqiptare që dashuron një djalë katolik shqiptar, është fabula e filmit “E drejta për të dashuruar”.Filmi ka një grup aktorësh ku spikasin emra të rinj e të mëdhenj të kinemasë si Luan Bexheti, Theodore Bouloukos, Amina Zhaman që është edhe skenariste e filmit, në film luan edhe Praq Rado etj.)
Filmi i metrazhit të shkurtër “Dreaming American”, është me regji dhe shkruar nga fituesi i çmimit Emmy- fituar nga ai si editor. Artisti amerikan Lee Percy, i cili është i njohur mirë për punën e tij në redaktimin e filmit të William Hurt në filimin” Kiss of the Spider Woman”, duke fituar çmimin Oskar, dhe disa filma të tjerë, të nderuar edhe ata me çmime si ai: i Jeremy Irons në filmin “Reversal of Fortune” dhe ai i Hilary Swank në filmin “Boys Don’t Cry”, filmat” Single White Female”, “Murder By Numbers, Carrie” (2013), si dhe filma të mëdha dhe shumë filma të tjerë.
Kështuqë i frymëzuar nga historia e vërtetë e jetës së aktorit kryesor Praq Rado, Dreaming American simbas kritikëve thuhet se është një histori me humor, i trishtuar dhe bindëse e guximit dhe sfidat e jetesës nga dikushi – i cili ka “lajthitë” i themi në shqiptarët, vetëm për të gjetur atë në ëndrrën Amerikane.Filmi hedh dritë mbi debatin pikëllues amerikan, që ka “shpërthyer” me ligjet të imigracionit. Duke marrë me këtë rast si “provë” jetën e dy vëllezërve shqiptarë në mërgim, të cilët i vuri përballë kundër njëri-tjetrit, ndërsa ata luftojnë në qytetin e New York për të mbijetuar. Pra, e thënë pak më shqip – historia e filmit është mbijetesa e cila është e vetmja pengesë e parë – e cila e futë Zefin (Praq Radoni)në kurthe pune nga më të vështirët, siç është edhe ajo për të kërcyer si striper në një klub homesekluaësh (Guy).
Por, këmbëngulja e protagonistit Zef Noja (luajtur nga Rado) manifeston një mundësi të artë, për t’u ndal në gjurmët e tij nga burokracia fuqishme dhe të pakujdesshëm të imigracionit në SHBA, se ku mund t’ çojë emigrantë në raste të tilla – kaq të trishta.
Në rolin dytësor në këtë film luan aktori i mirënjohur Giancarlo Esposito, të cilin e njohim nga roli i bosit të drogës, Gus Fring, në serinë e suksesshme “Breaking Bad”. “Aktualisht, Lee, tha se kërkon që me anë të këtij filmi të sjellë në vëmendje debatin e mprehtë e emigracionit, në SHBA – si regjisor dhe skenarist, nëpërmjet filmit të tij të shkurtër “Dreaming American”.
Më pasë ai tregojë se :“Në një mbrëmje në Nju Jork, një kamerier me emrin Praq Rado nga Shqipëria, bisedoi me mua për idenë e realizimit të filmit ‘Dreaming American’, në të cilin do të trajtohej jeta e tij”. Fillimisht, shtoi ai kam qenë skeptik, kur ai më pyeti për realizimin e një filmi, por kur Praq Rado nisi të më tregonte, ideja për filmin u shpalos brenda meje. Mbasi ajo ishte nj histori prekëse, vuajtjet e këtij të riu më kanë frymëzuar shumë”, ka thënë Percy.
Filmi brenda 24 minutave flet për jetën e Zef Ndojës nga Shqipëria, duke u bazuar në historinë e vërtetë të jetës së aktorit kryesor Praq Rado. “Dreaming American” është një histori plot humor, e trishtuar, por edhe bindëse, sepse tregon për luftën për mbijetesë, por edhe për lajthitjen e një të riu që do të jetë pjesë e Amerikës, teksa ka pasur guximin për të zgjedhur një punë (striper) në një klub të njohur homesekualësh në Nju Jork “QUO”, e cila natyrishtë që është një jetë e vështirë në mentalitetin shqiptarë.
Në film tregohet se ai pasi largohet nga Shqipëria, me emrin e rolit Zef Ndoja (Praq Rado) qysh në moshën e re lufton për të mbajtur gjallë veten, dinjitetin e tij, por mbi të gjitha ëndrrat e tij, që mendon t’i realizojë për në Nju Jork, së bashku me vëllanë e tij. Për performancën në filmin “Dreaming American”, aktori shqiptaro-amerikan thuhet se ka marrë komente, të dyfishta negative – pozitive nga ata që kan pasur mundësinë ta shikojn filmin dhe kritikët e filmave në festivalet të ndryshme nëpër Amerikë.
Praq Rado me interpretimin e tij “Dreaming American” thuhet se na ofron një pamje reale e përvojës emigrantit në shekullin e 21-të, të emigrantëve që vijnë, tani për të gjetur “Eldoradon” dhe realizuar këtu ëndrrën Amerikane.
Për këtë ai tha se “Kjo nuk është vetëm historia ime, por dhe historia e miliona emigrantëve të tjerëve në SHBA”
Duke shtuar se “Historia ime është më shumë se puna e dashurisë”, duke shtuar se: “ Kjo histori nxjerr në pah, atë se çfarë po ndodh me shumë njerëz anë e mbarë botës. Unë ndihem krenar që ky film është përzgjedhur nga ‘11 CUNY’ dhe do të prezantohet para studentëve, që mund edhe të frymëzohen nga vuajtjet e mia”, ka thënë protogonisti i filmit Prek Radoni – Praq Rado.
Filmi thuhet se gradualisht është duke prekur audiencën nëpër botë, por njëkohësisht fton edhe shikuesit që të ndajnë historitë e tyre të emigrimit, në faqen zyrtare të internetit: www. dreamingamerican.com
Filmi është vlerësuar në festivale të ndryshme
Praq Rado (33 vjeç) ka lindur në Theth të Dukagjinit. Në moshën 16-vjeçare ka ardhur në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, për të realizuar ëndrrën e tij në fushës së kinematografisë. Një ditë fati bëri, që ai të takohej me regjisorin Lee Percy dhe të realizonte filmin me metrazh të shkurtër për jetën e tij. Aktualisht vazhdon studimet e larta për “Marketing dhe Piar”. Filmi me metrazh të shkurtër, “Dreaming American” është bazuar në historinë e jetës së tij. Drejtor filmi Lee Percy, fitues i çmimit “Emmy Award” dhe producent ekzekutiv, Barbet Schroeder, i nominuar për çmimin Oscar. Filmi është vlerësuar në festivale të ndryshme në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Praq Rado interpreton personazhin e Zef Ndojit. Ai është në rolin e një të riu, i cili mes shumë sakrificash i duhet që të mbajë gjallë dinjitetin dhe ëndrrën e tij.
Pas këtij bashkëpunimi të suksesshëm, producentët e filmit kanë vendosur që historinë e Praq Rados ta shndërrojnë në një film artistik, ku do të interpretojnë emra të njohur të Hollywood-it. Emri i shqiptarit është përzgjedhur nga shumë regjisorë si protagonist kryesor, në disa prodhime kinematografike me metrazh të shkurtër apo në role episodike si ai në filmin “An englishman in New York”.
Ajo që mund të thuhet tani është se ndoshta ai kurrë nuk e kishte imagjinuar se Hollyëoodi do të ishte destinacioni i tij. I lindur në Theth, në moshën 16-vjeçare, për shkak të vështirësive ekonomike, detyrohet të largohet nga Shqipëria.
Fillimisht në Greqi, e më pas drejt tokës së premtuar… në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Mes shumë vështirësive, i riu nga Shqipëria nuk dorëzohet dhe vazhdon shkollën e mesme me dëshirën për t’u bërë mjek, e për të ndihmuar ekonomikisht familjen e tij.
Sikur të mos mjaftonin kushtet e vështira në Amerikë, brenda një kohë të shkurtër, Praq Rado humbet të dy prindërit, e duke qenë emigrant i paligjshëm ai nuk erdhi dot në Shqipëri as për t’iu dhënë lamtumirën e fundit.
Por, fati kishte rezervuar diçka të mirë edhe për të. Një takim i rastësishëm me regjisorin Lee Percy do të ishte fillimi i një karriere si aktor.
Historia e jetës së Praq Rados joshi regjisorin fitues të çmimit “Emmy”, i cili realizoi filmin me metrazh të shkurtër “Dreaming American” (Të ëndërrosh si amerikan). Por, kur mendonte se çdo gjë po shkëlqente në jetën e të riut, sërish del një pengesë.
Si për ironi të fatit, ai ndalohet dy vjetë më parë nga policia amerikane pikërisht kur po shkonte për të ndjekur filmin e tij në “Humpston Film Festival” në Nju Jork. Një agjent federal e nxori nga treni për shkak se nuk kishte dokumente, ironikisht e njëjta histori e filmit të tij, ku tregohet historia e një emigranti të paligjshëm.
Mediat atëhere menjëherë raportuan për arrestimin e tij dhe, ndihmesa e dhënë nga regjisori Percy bën që ai pas tetë ditësh të lirohej nga burgu. Tashmë Praq Rado është pajisur me dokumente dhe ëndrra e tij amerikane po realizohet……..
Në New York vijon tradita shqiptare në dasmën Gjokë & Elidona Berisha
Nga Klajd Kapinova/
Maestro’s Caterers, Bronx, New York. Dasmat shqiptare, janë festa të mëdha për mbarë familjet, që nën tingujt e muzikës dhe valleve popullore, shprehin gëzimin e brendshëm, që ndjejnë të gjithë dasmorët, miqtë dhe shoqëria e dhëndrrit dhe nuses.
Për më tepër, në New York, ku, jeton dhe punon sot një komunitetit i madh shqiptaro-amerikanë, martesat midis shqiptarëve, janë një dukuri e zakonshme. Kështu djemtë dhe vajzat shqiptare të lindur dhe rritur në Amerikë, mundohen të ruajnë traditat dhe vlerat më të mira të kulturës dhe zakoneve tipike shqiptare, duke preferuar, që vajzat dhe djemtë të marrin bashkëkombas të tyre këtu në Amerikë dhe shpesh në vendlindje.
E tillë është kjo martesë tipike shqiptare, ku, djali Gjokë Berisha, lindur dhe rritur në New York, gjatë udhëtimeve të shpeshta në vendlindjen e gjyshërve të tij në Kokëdodë të Pukës, është njohur me kohë me një vajzë të bukur, elegante, e gjatë dhe shkathët si sorkadhe Elidonën, që për konçidence është po nga i njëjti fshat, sikurse ishte gjyshja e tij…
Drejt altarit të Kishës Katolike “Zoja e Shkodrës”
Në orët e para të ditës, një mot i ftohtë me shi të butë, perkdhelte lehtë xhamat e karvanit të gjatë të makinave, të cilat, shoqëronin limozinën e bardhë të çiftit të ri Gjokës & Elidona Berishës, që kishte marrë udhën drejt Kishës Katolike Shqiptare “Zoja e Shkodrës” në Hartsdale New York, ku, do të vendosin kurorën e shenjtë të martesës çifti i ri, në prani të prindërve, të afërmve të tyre dhe shoqërisë.
Babai i vajzës Marku, kur të gjithë ishin drejtuar tek Kisha Katolike, ai ende nuk kishte mbërritur në New York. Babai i djalit, aktivisti i mirënjohur i komunitetit tonë Zef Berisha, lajmerohet në telefon se babai i vajzës, nuses së djalit të tij, sapo kishte mbërritur në Aeroportin Ndërkombëtar “John F. Kennedy” dhe të gjithë e presin deri sa makina, që kishte shkuar për ta marrë mbërrin mbas 1 orë në Hartsdale NY, duke iu bashkuar dasmorëve dhe miqve të shumtë, që kishin ardhur për të ndarë gëzimin e përbashkët në venien e kurorës së martesës në Kishë…
Buzëqeshja dhe gëzimi i natyrshëm, lexohet në sytë e të gjithëve. Dasmorët dhe të afërmit e çiftit, kishin zënë vendet në ulëset e Kishës dhe shikonin të gëzuar skenën emocionale të kurorës së martesës të rinjve, të veshur me elegance bukurie dhe buzëgazë pranë njeri-tjetrit.
Gjatë momentit, kur nusja shoqërohet prej babait të saj Mark Zefi drejt altarit, ku e priste dhëndrri buzagazë, dëgjohen në sfond tingujt melodioz të muzikantit të talëntuar Agim Kola, i cili, shoqëroi gjithë ceremoninë e venies së kurorës së martesës, para dhe mbas meshës së shenjtë. Ai sërisht ecën ngadalë dhe ndalet për një çast para dhëndrrit e i zbulon fytyrën vajzës së tij dhe mbasi e përqafon i jep bekimin e prindërtit, duke u uruar atyre jetë të lumtur bashkëshortore…
Tingujt e ëmbël hyjnorë, ishin një moment shumë mbresëlënës për të gjithë të pranishmit në Shtepinë e Zotit, mbasi pianisti Agim Kola, me pasion dhe ndjeshmëri artistike intepretoi mjeshtërisht pjesë nga kryeveprat e muzikës klasike botërore, të cilat i japinn një madhështi dhe krenari çdo kurore të martesës, që vihet në prani të Zotit, që i bashkon çiftet e reja, për një jetë të mbarë bashkëshortore…
Meshtari i ri shqiptar, Mirlind Gega, që për koncidencë të kësaj dasme edhe ai vjen nga Berisha e Pukës, nga ku vjen dhe familje e dhëndrrit Gjokë Berishës. Ky klerik katolik, që ndodhet si mik në New York, ishte shumë i gëzuar, që kishte fatin dhe kënaqsinë të marrë pjesë në një darsëm tipike shqiptare, në zemër të New York-ut dhe të kurorëzoj me bekime mbarësie për një jetë të lumtur çiftin e ri, që vijnë nga Puka.
Don Mirlindi gjatë predikimit të tij, iu drejtua çiftit të ri me këto fjalë: “Martesën mos e mendoni se eshtë një kopsht me lule. Sfidat e jetës janë me batica dhe zbatica. Ju jeni të rinj dhe me dashuri dhe respekt kalohet çdo gjë.”
Këto momente gëzimi gjatë meshës dhe në kopshtin e luleve të parqeve buzë brigjeve të Oqeanit Atlantik, u fiksuan profesionalisht në celoid nga mjeshtërit e fotografisë dhe viodove “Adriatic Studio” Brooklyn, New York.
Këngë, valle dhe humor
Maestro’s Caterers, Bronx, New York. Në orën 6:00 të mbremjes, para dyerve të Hotelit ishte rreshtuar sipas traditës shqiptare, të zotit e shtëpisë familja Berisha dhe pjesëtarët e tjerë, për ti uruar mirëseardhjen të gjithë dasmorëve dhe miqve të shumtë që vinin për të ndarë sëbashku gëzimin për martesën e çiftit të ri.
Dasma, u zhvillua me sukses në një sallë të madhe luksoze, në restorantin “Maestro’s Caterers”, ku, hyrja e çdo çifti pjesëmarrës dhe miqve të tjerë shoqërohej me muzikë popullore shqiptare dhe shkrepja e blicave të shumtë, që fiksonin gëzimin e madh të shqiptaro-amerikanëve.
Në orën 9:00, kur salla ishte e mbushur përplot me miq, këngëtari Aleksander Gjelaj me orkestrën e tij “Në çdo gëzim me ju”, lajmëroj të pranishmit për hyrjen në sallë të përcjellsve të çifit, duke filluar me dy flamurtarët shqiptarë dhe amerikanë: Anton Buçaj dhe Arben Berisha. Me radhë vijnë fëmijët me kostume shumëngjyrëshe popullore tradicionale shqiptare nga krahina e Pukës.
Ura e mirëseardhjes që mirëpret çiftin e ri
Njëri mbas tjetrit vijnë: Erik & Aleksandra Shoshi, prindërit e djalit: Zef e Marte Berisha, babai i nuses Mark Zefi, deveri (kunati) dhe dasmoresha: Luigj Berisha & Florinda Merturi, Gjon & Zoje Berisha, Viktor & Valentina Berisha, Zef& Mrika Kçira, Gentian & Albana Blloshmi, Gjin & Margarita Gega, Martin & Valentina Berisha, Chris & Teresa Zeltham, John Sinishta & Donika Mrijaj, George Camaj & Rovena Pjetërgjoka, Valentino & Sofia Ivezaj, Jozef & Joanna Berisha, Vincens Lleshi & Teresa Camaj, George & Kristina Dedaj, Kristofer & Violeta Mrijaj, Daniel & Monica Berisha, Paul Nika & Emanuela Marku, Michel Berisha & Isabela, Brian & Isabela Camaj, Robert Shytani & Abigal Berisha, Tommy & Samantha Camaj, kumbare ndrikulla Nikolla & Valbona Mrijaj, djali i unazave dhe vajza e luleve: Sebastian Berisha & Olivia Juliano dhe ëmbëlsira e dasmës çifti i ri: Gjokë & Ilidona Berisha.
Atmosfera ndezet edhe me shumë, kur nusja dhe dhëndrri sapo hyjnë në sallë nën tingujt e muzikës vallëzojnë të rrethuar nga përcjellësit e tyre…
Bekimi i darkës dhe fjala përshëndetëse e kumbarës në emër të familjes Berisha
Meshtari Don Mirlind Gega, nga Durrësi, i ardhur enkas, për të marrë pjesë në gëzimin e familjes Berisha, bekoi darkën, duke sjellë një moment shumë emocionues për të gjithë.
Aktivisti i palodhur i komuniteit tonë, Sekretari i Përgjithshëm i Lidhjes së Tretë të Prizrenit në SHBA, studiuesi dhe publicist Tomë Mrijaj, përshëndet ngrohtësisht në emër të familjes Berisha. Ai ndër të tjera, tha: “Në emër të familjes së madhe Berisha, ju falënderojmë dhe urojmë mirëseardhjen në gëzimin tonë familjar. Prania e juaj e shton gëzimin e familjeve tona. Lusim Zotin, që të gjithë juve t’ua kthejmë në raste të tilla gëzimi në familjet tuaja. Uroj nga zemra miqsinë mes dy familjeve, që sipas traditave shqiptare të kenë miqsi dhe dashuri të përjetshme. Në emër të familjes I dëshiroj mirëseardhje edhe dajës së vëllezërve Berisha, Lod Prendushit, që ka ardhur enkas nga Shqipëria, për të qenë mes nipave të tij në këtë gëzim të madh familjar. Martesat e tilla mes dy të rinjve shqiptare, sikurse janë Gjoka & Elidona, kanë rëndësi të madhe në ruajtjen e gjuhës dhe traditave të të parëve tanë ndër shekuj…”
I ndërprerë shpesh nga duatrokitjet emocionuese kumbara, shtoi: “Duke e njohur për shumë dekada familjen e madhe Berisha këtu në New York dhe Detroit, gjyshi i dhëndrrit Gjok Dedë Berisha me vëllezërit e tij, duket se sollën me vete nga bjeshkët tona kreshnike doket dhe zakonet tradionale të trevës nga ata e kanë origjinën, të cilat ua lanë trashëgim breznive të reja edhe këtu në New York. Në familjet e tyre flitet vetëm shqip. Të gjithë martesat sot, janë të lidhura nga krahinat e trojeve etnike shqiptare. E veçanta, është se nusja e re Elidona, vjen nga i njëjti vend nga erdhën disa dekada më parë edhe gjyshi dhe gjyshja e dhëndrrit. Vëllezërit Berisha, e lanë si vijimsi amanetin për të gjithë nipat e tyre, që të përkujtojnë çdo vit natën e madhe të kremtimit të festës tradicionale katolike me lutje për Zojën e Berishës, duke e festuar sëbashku me miq e shokë me një darkë të madhe, ku ndizet gjithnjë qiri, një traditë shumëshekullore e familjes së tyre… Nga zemra ime dhe familjes, uroj çiftin e ri Gjokën & Elidonën, duke iu dëshiriar jetë të lumtur, shëndet dhe çdo të mirë që ua dëshiron zemra, me një familje të madhe me shumë djem dhe vajza, gjithnjë me bekimin e Zotit, me lutje që të ruani traditat e të parëve nga keni ardhur…”(eshte e botuar ne Diellin e printuar)
KRIMI VRET, POLITIKANËT JA PËRPLASIN KUFOMAT NJËRI-TJETRIT
…Këtu të gjithë ndjehemi të kërcënuar, këtu secili prej nesh potencialisht është një kufomë e masakruar në rrugë, a në një nga kafenetë e panumërta që e kanë mbushur kryeqytetin e parazitizmit, ndërkohë që politikanët i bien defit duke thirrur zëçjerrë si kasnecë mesjetarë sikur gjoja jetojmë në një epokë të ndritur dhe të jetosh edhe si skllav në këtë vend ku sundojnë ata na qënka një lumturi e madhe./
Nga KOLEC TRABOINI/
Nuk mendoj se ka alibi në krim, nuk mendoj se një krim i përbindshëm mund të kthehet në një melodramë familjare. Është krejt e kote çdo përpjekje për ta manipuluar situatën, për tia zbutur egërsinë me të cilën u shfaq dhe për të mjegulluar shkaktarët e vërtetë. Kur kryhet një krim në asnjë rast nuk është fajtor veç krimineli por edhe ata që ndihmuan sadopak për të qënë kriminel dhe ata të tjerët që në vend ta parandalojnë krimin e stimuluan, dhe vetë ata që me zell në dëshirën e informimit a qëllime të tjera na i sjellin fytyrat e kriminelëve përditë e përnatë në ekran apo në faqet e gazetave duke e bërë portretizimin e Shqipërisë si fytyra më e zezë e krimit në Europë. Kudo ndodhin krime por kriminelit nuk i lihet aq shumë vend sa të thuash që në sytë e të rinjëve shqiptarë të duket si trim, si një personazh me doza heroizmi. Kjo shoqëri e sëmurë ka një faj të madh, se lejon politikën të los edhe kartën e krimit në manovrat e saj për të siguruar pushtet. Këtu politika los me kufoma. Ja përplasin kufomat njëri –tjetrit por vrasësit nuk dënohen. Edhe kur dalin të flasin politikanët tanë, kjo është karta më e fortë me të cilën përpiqen të përballojnë kundërshtarin, çfarë të çon në mendimin se pak gjasa ka ky vend të bjerë ndonjëherë në qetësi. Këtu dëgjon edhe mynzyra të tilla, ku media ndikuar nga politika të jep edhe prognozën, që krimineli që ka vrarë 5 vjetë mund të dënohet nga 20 vjet deri në burgim të përjetshëm. Natyrisht nuk kanë se çfarë të thonë tjetër kur kanë dëgjuar kryeministrin të thotë se ai krimineli që ka vrarë 5 njerëz, “e ka të gjatë rrugën ë kthimit në shtëpi”. Më të vërtetë të vesh duart në kokë sepse i lihet shteg një krimineli që ka vrarë 5 njerëz të kthehet sërish në shtëpi, dhe…që të profanojmë edhe ne si qytetarë-qyqarë të dështuar të këtij vendi, të kthehet krimineli të vrasë edhe 50 shqiptarë të tjerë. Na ruaj Zot prej kësaj mendësie. Sepse ai kriminel edhe për një njeri të kishte vrarë në krim të përsëritur, duhej ti jepeshin dy dënime me burgim të përjetshëm dhe pa asnjë të drejtë apelimi për uljen e dënimit. E kjo duhej bërë sepse krimi në Shqipëri ka marrë dhenë. Këtu krimineli nuk ka frikë as shtetin, as policinë, as popullin, këtu krimineli është në pushtet të plotfuqishëm dhe meqë ka edhe para mund të ngjitet lirisht nëpër shkallët e politikës dhe të shtetit. Të gjithë bëjnë sikur nuk dinë por populli flet se jo më votat por edhe vendet e deputetëve në Parlament shitën dhe pazari shkon deri në 400 mijë dollarë. Shkoni në popull e flisni me njerëzit e thjeshtë, ata që votojnë dhe të cilët i mallkoni nëse e shesin votën për një çap bukë. Ata janë e vërteta juaj lakuriq e jo gazetat e televizionet që të shfaqen si prostituta ideologjike. Këtu ligjet mbi krimet duhen ashpërsuar e jo zbutur në pamundësi për të vënë dënimin me vdekje. Po kush të dëgjon? Po si qenka o marrokët mediatikë të vendit tim, o prokurorë të çoroditur, o gjykatës të korruptuar deri në palcë dhe laskandraqë të politikës, që për 5 njerëz të vrarë të dënohesh me 20 vjet burg. Po më krijohet përshtypja se Shqipëria është kthyer në një çmendinë dhe qytetarët e thjeshtë i kanë kthyer në Guinplenë, u kanë prerë buzët dhe duket sikur qeshin. Kjo është një çmenduri kolektive, jo thjeshtë një fjalë por një realitet absurd i postdiktaturës të mikluar si demokraci. Këtu burgosen për energji të papaguar a përdorur në mënyrë të paligjëshme, ndërsa guvernatorin e vjedhjes së miliona dollarëve fare thjeshtë me një paraqitje. Çfarë Gjykate e Lartë është kjo a më thoni. Pse është e kujt i duhet. Kryekreje kujt i shërben? Se veç populli jo, kurrë. Ky është një shtet me mentalitet shtetarësh mesjetar. Një shtet marrok ku politika loz funksionin e impulsimit të çmëndurisë ndërsa ata që vinë në pushtet vetkastrohen në tru të vogël, jetojnë në delire, bëjnë dasma nëpër kështjella si princër e mbretër, udhëtojnë nëpër botë me parat e popullit që varfërohet përditë. Këtu njerëzit sapo vinë në pushtet bëhen sofistë të pandreqshëm, përpiqen tu mbushin mendjen qytetarëve se e zeza është e bardhë, por atyre gabueshëm u duket e zezë, se çmimi i energjisë elektrike nuk do të rritet, por ju do të paguani më shumë, se ne si shtet nuk do t’ju përgjojmë telefonat, por do t’ju ndjekim hap pas hapi, ku të jeni e ku të mos jeni me celular. O Zot, çfarë psikologji ordinere që as në Afrikën Qendrore nuk shkojnë më, ndërsa në Europë jo që jo. Dhe na thonë se i kanë bërë shkollat jashtë, por mësimet ama i paskan marrë së prapthi. Edhe kjo masakër e 4 nëntorit 2014 u kthye në melodramë kombëtare për tragjedinë e nënës së një vrasësi të pesëfishtë në vend të vrasim mendjen e ti biem kambanave të alarmit së pari për 4 të vdekur në pak minuta, por edhe se këtu të gjithë ndjehemi të kërcënuar, këtu secili prej nesh potencialisht është një kufomë e masakruar në rrugë, a në një nga kafenetë e panumërta që e kanë mbushur kryeqytetin e parazitizmit, ndërkohë që politikanët i bien defit duke thirrur zëçjerrë si kasnecë mesjetarë sikur gjoja jetojmë në një epokë të ndritur dhe të jetosh edhe si skllav në këtë vend ku sundojnë ata na qënka një lumturi e madhe.
DEKLARATA E AMBASADORES JACOBSON DHE STATUSI I MOHUAR I DORUNTINA E.MALOKUT
Nga ELIDA BUÇPAPAJ/
Ambasadorja Amerikane në Prishtinë Tracey Ann Jacobson në një debat të organizuar sot nga FOL nën sloganin Fol Hapur, në deklarimin e saj, përveç të tjerave, përdori një zhargon popullor të gjuhës shqipe, i cili në rrjetet sociale pati reagime të ndryshme, të cilat e mbështesnin dhe jo mënyrën jo diplomatike të Ambasadores Tracey Jacobson.
Kur po mbushen 5 muaj plot pas mbajtjes të zgjedhjeve dhe kur pritet një ndërhyrje nga Faktori Ndërkombëtar, sidomos ai Amerikan, zonja Jacobson në deklaratën e sotme u shpreh hapur kundër thirrjeve për protesta. Po ashtu, ajo tha se të gjitha palët janë të ngatërruara me afera korruptive, se “korrupsioni është traditë e liderëve” dhe në fund përdori shprehjen shqip “Mos i dhini punët”, çka çoi që, brenda disa minutash, deklarata e saj të bënte xhiron e botës, e shpërndarë përmes Youtube-it dhe e botuar në të gjitha gazetat dhe platformat e gjuhës shqipe.
Nëse do të kishte përdorur ndonjë shprehje anglisht, nuk do të shkaktonte këtë reaksion, por në gjuhën shqipe ngjalli përshtypje. Duket qartë se Ambasadorja Amerikane ka njohuri të gjuhës shqipe dhe kjo është diçka shumë pozitive, pasi njohja e gjuhës shqipe e ndihmon të mos ketë nevojën e interpretëve për të marrë direkt informacione dhe kontakte, por gjithsesi duhet të ketë kujdes, sepse, nëse disa ekspresione të tipit që ajo përdori në shqip, ato në anglisht mund të kenë përdorim të gjërë, përfshi edhe zhargonin diplomatik, ndërsa në rastin konkret, kumtuar në shqip pati një tingëllim bizar. Ajo ndofta e përdori këtë ekspresion nisur nga tema e debatit “Fol Hapur”.
Siç e thashë, deklarata e zonjës Jacobson mori dhenë. Ajo u botua dhe u shpërnda kudo, përfshi edhe rrjetin social Facebook. Dhe menjëherë pas saj reagoi deputetja e LDK-së Doruntinë E.Maloku përmes një statusi vendosur në profilin e saj zyrtar, i cili menjëherë pati të njëjtën shpejtësi qarkullimi si deklarata e zonjës Ambasadore. Në status Doruntina shkruan tekstualisht si më poshtë: “A eshte roli i nje diplomati te nivelit te larte, siç eshte ambasadori, qe t’u tregoje lidereve te nje shteti te pavarur e demokratik se a e kane dh.. apo jo punen ne vendin e vet?” “Për me shume” vazhdon më tutje Doruntina “hapeni faqen e Departamentit te Shtetit te SHBA -se dhe shihni rolin qe ka ne nje shtet te huaj – nje ambasador i emeruar nga Presidenti i Shteteve te Bashkuara te Amerikes dhe i konfirmuar nga Senati!”.
Statusin e Doruntinës e botoi menjëherë gazeta Express, e cila po ashtu me shpejtësinë e dritës botoi përgënjeshtrimin po nga Doruntina, sipas të cilës këtë status nuk e kishte shkruar ajo, por një administrator i saj.
Një tjetër flop brenda ditës. Kësaj here nga një deputete e re e Parlamentit të Kosovës, e bija gazetarit dhe publicistit të shquar Enver Maloku, martir i fjalës të lirë, i cili në kohën e terrorit prej pushtimit nuk frikësohej por e përhapte të vërtetën që përjetonte populli i Kosovës.
Doruntina E.Maloku ishte një nga deputetet e votuara nga sovrani më 8 qershor, pikërisht si bija e Enver Malokut. Është normal. Fatmirësisht tani lufta ka marrë fund dhe Doruntina nuk i ka ato vështirësi që përballte i jati i saj i nderuar. Por duhet të ketë kujdes. Të mos ia lejojë vetes që të bëjë këtë figurë aspak interesante që bëri duke e shkruar statusin dhe duke e hequr, ose duke mos e shkruar ajo statusin, por duke e shkruar në murin e saj, me emrin e saj një lloj administratori. Kjo është e papranushme. Aq më tepër kur deputetët e Kosovës janë të papunë prej 5 muajsh dhe të paktën të mos ua lënë profilet e tyre zyrtare të Facebook-ut administratorëve, por t’i mbajnë vetë, sepse aty kanë emrin dhe fotot e tyre, të cilat i ndërrojnë për të treguar se janë të bukura. Po Doruntina është e bukur pa dyshim, por duhet të bëjë edhe politikanen, sepse kur thotë se është person publik, duhet t’i dale zot kësaj pune. Dhe jo vetëm ajo.
GURI I BESIMIT I SHOVENISTËVE SLLAVË E KOMUNISTË ME ANADOLLAKËT TANË…
Nga Fritz RADOVANI*/
Ne foto:Enver Hoxha me Dushan Mugoshen-Fotografia eshte marre nga libri ne serbisht i Dushan Mugoshes/
■Horrat e vagabondët marrin frymë me kërthizë…se i ka ba një “nënë”… Ata në çdo kohë mendojnë me mushë barkun dhe xhepat, po, asnjëherë koken. Edhe disa “dijetarë” prej tyne shka thonin në mbramje mbas “akshamit”, nuk e thonin në mengjes herët…
Të gjithë librat e tyne të shkrueme mbas vitit 1944, me të cilët, janë krenuen per 47 vjetë rresht deri mbas vitit 1991, po, edhe sot mbas 70 vjetësh të përmbytjes së Shqipnisë nga robnia shoveniste sllavokomuniste e anadollake, jo vetëm, nuk mund të besohen asnjeni per shtremnimet e fallsifikimet historike, po, edhe se presin “rilindjen” e komunizmit.
■Fatkeqësia e madhe e robnisë në Shqipni, fillon menjëherë me Shpalljen e Pavarsisë, e kjo vërtetohët me “dorëzimin e Shkodres, malazezëve në vitin 1913”… nga tradhëtari i njohun në gjithë Ballkanin, dhe vetë turqit, agjenti sllav Esad Pashë Toptani. Ja dhe vlersimi i një “akademiku” per Esad Pashën: “Esat Pasha bëri gjithë të mundshmen që të detyrojë të largohet një mbret i huaj i krishterë, i cili ishte injorant për çështjet e shqiptarëve dhe që i ishte imponuar Shqipërisë nga Fuqitë e Mëdha.”
■Sigurisht, largimi i Atij të “krishtëri” nga Shqipnia, i justifikon të gjitha tjerat…
■Po kush e vrau Hasan Riza Pashën, dhe ua dorzoi malazezëve Shkodren?
■Po sa u pague nga malazezët Esad Pasha për këte tradhëti a dihet?
■Edhe këta përgjegje i keni të shkrueme nga At Justin Rrota, tek “Rrethimi i Qytetit 1912 – 1913”, faqe 113 dhe 179… “Fatkeqsisht” edhe Ky asht Klerik Katolik Shqiptar…
■Marrëveshja tjetër ndërmjet kryeministrit Esat Pashë Toptani me ministrin e Punëve të Mbrendshme të Serbisë, lidhet në Tiranë më 28 qershor 1915. Neni 1 i kësaj marrëveshje thotë: “Qeveria mbretërore serbe do të veprojë në atë drejtim, që asnjë fuqi e jashtme mos ta pushtojë Shqipërinë, dhe nuk do ta lejojë coptimin e saj, por ajo do të mbetet si tërësi shtetërore, e cila, për jetë në aleancë dhe bashkësi në bazë të marrëveshjes së mëparshme, si dhe në bazë të dispozitave të këtij protokolli”. “Më 15 (28) qershor 1915, Kryetari i qeverisë Esat Pasha”. Edhe kjo “marrëveshje” u nënshkrue në turqisht me shkrim arab, si dhe në gjuhën serbe. “Dhurohet Shkodra” me nënshkrime turqisht!
■Po Dedë Gjo’ Lulin… në bashkpunim me serbët, kush e vrau në Mirditë me 24 Shtator 1915 ? At Anton Harapi tha: “Ai kje tri herë Fatos, se i fali Atdheut dy djelmët dhe veten, tue u ba Sheji i salvimit të xhonturqëve, të sllavëve e esadistëve …” (“Ora e Maleve”1924)
Edhe këte një Klerik Katolik tjetër…Po këte e “vramë” se dinte edhe tjera histori…
MARRËVESHJA Nikolla Pashiç – Ahmet Zogu; Gusht, 1924…
1924.
“1. Shqipëria impenjohet t’i bashkohet Jugosllavisë me bashkim personal.
2. Kryetar i shtetit shqiptar do të jetë A. Zogu, që më vonë do të njoh dinastinë Karagjorgjeviq.
3. Qeveria Jugosllave, me gjithë mjetet diplomatike dhe ushtarake, do të njoh Ahmet Zogun si kryetar shteti . . . dhe i atribuon me një herë një kontribut vjetor të shtetit.
4. Ministria e Luftës Shqiptare do të anulohet dhe Shqipëria heq dorë që të ketë një ushtri Kombëtare.
5. Shqipëria do të mbajë një xhandarmëri aq të fortë sa të mbaj qetësinë e brendshme të vendit për të ndaluar e shfarosur çdo lëvizje të ngritur kundër Ahmet Zogut dhe kundër regjimit të vendosur prej tij.
6. Në këtë xhandarmëri do të bëjnë pjesë edhe oficerë rus të ish ushtrisë të Gjeneralit Vrangel që tashti ndodhet në Jugosllavi. Qeveria Jugosllave do të mbajë atë xhandarmëri me mjete financiare dhe armë.
7. Në xhandarmëri mund të hyjnë për të shërbyer edhe oficerët jugosllavë dhe të tjerë që qeveria Jugosllave do të pranojë në interes të dy vendeve.
8. Midis Shqipërisë dhe Jugosllavisë do të stabilizohet një bashkim doganor në bazë të së cilës akordohet liri e plotë e importimeve dhe eksportimeve të mallrave të dy vendeve. Edhe transiti nëpërmes kufijve të dy vendeve do të jetë i lirë për ushtarët e dy vendeve.
9. Përfaqësuesit e jashtëm Jugosllavë do të ngarkohen edhe për interesat e Shqipërisë, e cila heq dorë që të mbajë zyra diplomatike dhe konsullata të saja jashtë shtetit.
10. Qeveria shqiptare duhet të deklarojë pranë Konferencës të Ambasadorëve në Paris që tërheq pretendimin e saj për sovranitetin mbi Manastirin e Shën Naumit dhe Lokalitetet e Vermoshit e Kelmendit që mbeten në zotërimin e Jugosllavisë.
11. Kisha Ortodokse Shqiptare do të tërhiqet nga Patriarku i Kostandinopojes dhe të bashkohet Hierarkisë Ortodokse të Beogradit, kështu dhe Myftinia Myslimane Shqiptare do të varet nga ajo Jugosllave.
12. Qeveria shqiptare do të heqë dorë nga një politikë ngushtësisht kombëtare dhe nuk do të interesohet për elementin shqiptar jashtë kufijve të veta. Ajo impenjohet veç kësaj që të mos pranojë në tokën e saj kosovarët dhe elemente të ditur dhe të dyshimtë dhe segmentet e tyre…
13. Për çdo koncesion që Shqipëria do të bëjë vendeve të tjera, ajo është e detyruar të marrë pëlqimin nga Jugosllavia.
14. Në qoftë se Jugosllavia është në luftë me Bullgarinë dhe Greqinë, Qeveria Jugosllave, do të ketë të drejtën të rekrutojë në Shqipëri një ushtri prej 25 mijë vullnetarësh me qëllim për t´i përdorur në frontin bullgaro-grek. Në rast gjendje lufte midis Italisë dhe të Greqisë kundrejt Shqipërisë, ushtria, jugosllave do të ketë të drejtë të okupojë gjithë tokën shqiptare për t’i siguruar kështu Shqipërisë gjithë tokën e saj nga invadimi eventual italian ose grek.
15. Qeveria Shqiptare nuk mund t´i deklarojë luftë asnjë shteti pa pëlqimin preventiv të Jugosllavisë.
16. Ky traktat është sekret dhe nuk mund të zbulohet e të shtypet pa pëlqimin e dy palëve”.
Ky është një dokument që gjendet në Arkivin Qëndror Shtetëror. Fondi Nr 253, dosja 105, fleta 2, 4-5, viti 1924. Ky dokument është botuar gjithashtu në librin me titull “Italia e Albania 1924 – 1927” nga P. Pastorelli, botuar në Firence në vitin 1967. f. 221.
Marrëveshja u nënshkrua në gusht të vitit 1924, mes Kryeministrit serb Pashiç dhe Ahmet Zogut, kur ky i fundit kishte gjetur strehim në Jugosllavi i përzënë nga forcat e revolucionit demokratik të udhëhequra nga Fan Noli. (Nga libri Sh.Hysit).
***
8 NANDOR 1941
1941.
■Mbi tavolinen ku qendronin dy themeluesit e Partisë Komuniste Shqiptare, Miladin Popoviq dhe Dushan Mugosha, të mbështetun me brrylat e tyne, edhe sot kanë shenjat e gjakut edhe pse kanë kalue 73 vjetë që ata brryla vazhdojnë me drejtue. Terrori, krimi, zhdukjet, dhuna e shfarosjet e mashtruesëve vazhdojnë sundimin nga 1944 per 70 vjetë… Hoti, Gruda, Kosova, Çamëri e Maqedoni, me të gjitha Trojet tona të Atdheut… Prap u dhunuen nga shovenistët sllavë, tue ua lanë PKSh e Enver Hoxha atyne nën thundren barbare. “Çeshtjes shqiptare të Kosovës iu vu vula që në 8 nandorin e ’41-it.” – shkruen V. Dedejeri, ish biografi e Titos. (V.Dedejer, Kujtime, botim i vitit 1949, Beograd).
■Shqipnia e Trojet rrethuese të saj me 29 nandor 1944 u robnuen nga Serbia komuniste.
■1 korrik 1946, Enver Hoxha, i pari i huej që dekorohet “Hero i popujve të Jugosllavisë”.
■15 Dhjetor 1947, Enver Hoxha deklaron në mbledhjen e Byrosë Politike të Komitetit Qendror të PKSh: “Duhet t’a fitojmë kohën e humbur e të bëjmë sa më shpejtë bashkimin DE FACTO të Shqipërisë me Jugosllavinë në të gjitha fushat, (parti, ekonomi, ushtri, etj.), se Shqipëria nuk mund të qëndrojë si shtet i pavarur dhe aq më pak të ndërtojë Socializmin, PA U BASHKUAR ME JUGOSLLAVINË …” (1947)
■As nuk kuptoj pse Miladin Popoviq e Dushan Mugosha, i kishin pseudonomet “Ali dhe Dushani – Sali….” (nga letrat e “Tarrasit”), kur ata vinin nga një komshijë i yni shumë “dashamirës” sllav…? Ky “Ali”, mos ka lidhje me filmin “Ali Baba me 40 hajdutët”?
■Këta dokumenta vertetojnë se njenimbastjetrit:
“Shqipes së Gjergj Kastriotit…
I prenë kokat…I verbuen sytë…I shituen gjuhët…I shporuen zemren…
I cunguen krahët… I këputën kambët…I coptuen trupin… dhe,
e… gozhduen si Krishtin!..”
Autori.
Vazhdon Pjesa II: 1943 – 1944…
*(Nga cikli: Në 70 vjetorin e përmbytjes së Shqipnisë…)
Melbourne, Nandor 2014.