Këto ditë, i biri i z. Esat Coku, Francesku, solli në Vatër bibliotekën e familjes. Krahas mijëra librave të dhuruara përgjatë 102 vite me radhë, në Bibliotekëne themeluar nga Fan S. Noli dhe Faik Konica, do të jenë në dispozicion të lexuesëve dhjetëra vëllime të dhuruara nga Familja Coku. Ka aty libra histroikë, bibliografikë, letërsi artistike etj.
Z. Esat Coku, tash është në Shqipëri. Kuvendi i Vatrës e ka zgjedhur atë si Advisory board të Vatrës. Ai është një ndër katër pjestarët e familjes Coku, të dënuar së toku me 70 vite burgu.
Dhurimi i bibliotekës familjare në Vatër është shenjë e fisnikërisë së trasheguar. Faleminderit!
LIBRA TË RINJ NË BIBLIOTEKËN E VATRËS
Kohët e fundit në Bibliotekën e VATRËS,ku ndodhen mijëra vëllime,botuar gjatë 102 viteve, kanë ardhur libra të rinj.
Shkrimtari Sokrat Shyti nga Tirana ka sjellë romanet:
1- NATA FANTAZMË
2-ZHGËNJIMI
3- MADAM DOKTORESHA
4- PËRMBLEDHJEN”NËPËR LABIRINTET E MORALIT”.etj.
Romani “NATA E FANTAZMËS” e shkrimtarit të talentuar Sokrat Shyti, “panjohuri i madh” , sic e epiteton shkrimtari Agron Tufa, është një kryevepër e Letërsisë së pas shembjes së diktaturës komuniste. S. Shyti është autor i romaneve në dorëshkrime që presin të botohen si: “PËRTEJ MISTERIT”, ” MES TUNDIMIT DHE VORBULLËS”, ” GËRRYERJET E MAKTHIT”, “HIJA E TURPIT DHE E VDEKJES”, ” KOLONELI KRYEDHJAK”, ” SHPRESAT E NËMURA”, ” PËSHTJELLIMET E FATIT I, II”,etj.
Shkrimtari Agron Tufa, na sjell plot entuziazëm zbulimin e vonshëm të këtij shkrimtari, i cili me romanin “Nata fantazmë”, ka arritë kulmin e krijimtarisë. Tufa shkruan: Mund të them se asnjë roman shqiptar deri më sot, nuk ka arritur të prek në mënyrë aq kaleidoskopike shtresat e realitetit shqiptar të kohës së diktaturës. Në sfondin e tejngopur me intriga të mëdha politike të përmasave perandorake, në një pezhishkë të botës, frymon e regëtin “njeriu i vogël”, “njeriu i tepërt”, fati i të cilit rrokulliset nga njëra gjysmëperëndi politike tek tjetra. Por jeta, përditshmëria që konfigurohet mes presave të egra e ingranazheve, fatet e hipertrofizuara që rrëkëllehen nga ankthi në ankth nën syrin survejues të diktaturës, ka gjetur shprhjen e saj autentike në qindra faqe tek romani “Nata fantazmë”. Në faqet e romanit ndjehen ngërçet dhe paralizat e këtyre fateve të njerëzve të vegjël, sikundërse drithërimat e drejtorëve, shefave, ministrave: askush nuk është i sigurtë për fatin e tij, për ekzistencën e tij. Planet e romanit janë të gjera, të tipit tolstojan, por bota, psikika emocionale, komplekset dhe përjetimet metafizike të personazheve që popullojnë romanin janë të frymës dostojevskiane. Ky roman, fatmirësisht ndodhet tash në bibliotekën e Vatrës dhe lexuesi mund ta tërheqë me të drejtë kthimi.
***
Një ndër librat që solli këto ditë vatrani Teki Gjonzeneli nga Vlora, ish i burgosur politik, janë dy kopje të Librit” të Gëzim Ziles”Çështja Çame- Mision i{Pa}mundur 1920-2014″.
Informojmë të intersuarit se libri mund të merret për t’u lexuar nga biblioteka e VATRES, natyrisht me të drejtë kthimi.Autori Zilja, i njohur si deputet dhe kryebashkiak i Vlorës- si dhe në publicistikë, veçanërisht pas ngjarjeve të vitit tragjik të shqiptarëve, 1997, ka qenë kurajoz dhe denoncues i së keq, denoncues i ashpër i skenarëve që sollën vitin tragjik.Libri i tij”Unë e pashë kush e dogji Vlorën’ botuar në vitin 2000, është jo vetëm një dëshmi dhe denoncim kundër antikombëtarëve, por edhe një traktat kurajoz patriotik.
***
“SHËN PALI PUNOI DHE NE BRIGJET E ADRIATIKU”, me autor studiuesin Prof. Dr.Thanas L. Gjika, botuar nga OMSCA-1, Tiranë 2014, arriti me 20 tetor në bibliotekën e Vatrës, me shënimin e autorit”Bibliotekës së Shoqërisë VATRA me respekt për veprimtarinë e shquar në shërbim të Atdheut e të komunitetit shqiptar në SHBA. Librit i paraprinë një parathënie nag autori, që parapërgatit lexuesin për jetën dhe misionin e Apostullit Pal; vijon me një Hyrje, të shkruar nga akademik, Prof. Dr. Jorgo Bulo, për t’ia lënë radhën studimeve Paliane, dhe jetës, udhëtimeve etj.
Libri ka 500 faqe.
***
Po ashtu ka mbërritë nga San Diego edhe libri “Paqe dhe Dashuni” i autorit Tony Ndoj Prendushi në shqip dhe anglisht”Pace and Love”.
***
“ME SYTË E SË VËRTETËS”, një libër me poezi i autorit Vehip Sadiku, u dorëzua në bibliotekën e Vatrës nga Nazo Veliu. Libri ka 206 poezi.
Autori Vehap Sadiku, i lindur në Lushnjë me 5 Maj 1948, përmes vargut dhe ndjenjës përcjell mesazhe shpirti.
***
Vatrani Teki Gjonzeneli, kur u kthye nga pushimet që kaloi në Atdhe këtë Verë, solli në bibliotekën e Vatrës, edhe dy libra:
1- Faik Konica”C’është Liria” , libër me esse të Faik Konicës, përzgjedhur nga Vasilika Sherifi si dhe:
2-Librin e gazetarit Nebil Cika (i riu)”Diktatura e Dosjeve”.
***
Z. Myzafer Cela me banim në Boston, na dërgoi dy kopje të librit të tij me poezi” ISHTE KOHË E LUMTUR AJO”.
Autori ka publikuar më parë vëllimin me lirika”Lule nën Diktaturë”(2005), ndërsa “”Ishte kohë e lumtur ajo” u botua gajtë vitit 2013.
***
Nga Berati ka mbërritur në Bibliotekën e Vatrës edhe libri” Toponimet e Beratit’ me autor Ajet Nallbani, i cili është botuar që në vitin 2006.
***
Vatrani dhe anëtari i Këshillit të Vatrës, z. Uka Gjonbalaj, solli në bibliotekën e Vatrës dy kopje të librit “Reprizë Kohe” të autores Havaja Prelvukaj nga Plava, botuar në Prishtinë më 2014. Vëllimi poetik i Prelvukaj është i ndarë në cikle dhe secili prej tyre qëndron më vete, por i bashkon ndjenja dhe shpirti poetik. Lulebora në Akull; Do të Flas një ditë; Shtegëtimi i dallëndysheve; Shtigjeve të mbyllura; Buzëqeshje e humbur, Nga Ditari i një jete; Pikturë në imazhin tënd, Reprizë Kohe; janë titujt e cikleve që përbëjnë këtë vëllim të bukur poetik.
Në shënimin përcjellës poetja shkruan:
“VATRËS;
Me respekt të vecantë për Ju që mbani ndezur flakën për cështjen Kombëtare atje larg, përtej Oqeanit që prej një shekulli!
Havaja Prelvukaj
Plavë, Gusht 2014.
***
“Bajraktar Prengë Marka Prenga, Flamurtar i Mirditës” është libri i autorit Nikollë Loka, i botuar në Tiranë gjatë vitit 2014.
Libri sic e përcjell titulli, është monografi që i kushtohet Bajraktarit Prengë Marka Prenga , udhëheqës i betejave trimërore; drejtues Kuvendesh, burrë i idealeve atdhetare dhe sakrificave njerëzore.
Libri është i pasur në ngjarje dhe shoqërohet me fotografi. Sponsor i librit është Zef Ndue Prengë Bajraktari, që jeton në Nju Jork. Ai është nip i Bajraktarit të Oroshit. Edhe ky libër i është dhuruar bibliotekës së Vatrës.
***
Vatarni Halit Neza solli në Bibliotekën e Vatrës librin e Ganimete Thaci me titull” Ali Ibra-Zëri i Atdheut”, një antologji poetike, ku nuk mungon edhe proza. Interesin për këtë libër e shtojnë edhe krijimet e posaçme të 18 poetëve, nga krahina të ndryshme të vendit. Ata i kanë thurur vargje të frymëzuar luftëtarit trim, për lirinë e pavarësinë e Atdheut, Ali Ibër Nezajt. Emrat e këtyre autorëve janë: Nehat Jahiu (Kumanovë), Ilmi Dervishi (Tiranë), Lekë Prenga Gjeçi (Lezhë), Pëllumb Xhafer Alia (Tepelenë), Mevlud Buci (Dibër), Ganimete Thaçi (Has), Hazbi Dida (Kukës), Qazim Shehu (Librazhd), Luanda Hajdari (Kukës), ckël poetik nga Gani Qarri (Gjermani), Agim Desku (Pejë),Sejdullah Martinaj(Hollandë), Halil Haxhosaj (Gjakovë), Bledar Tafaj (Shkodër) Sali Mandri (Dibër), Sinan Isufi dhe Esat Bytyçi (Kukës) etj.
***
Adresa
VATRA
2437 Southern BLVD
BRONX, NY 10458
USA
Kongresmeni demokrat i Nju Jorkut, Jerrold Nadler, merr mbështejen e Ligës Qytetare Shqiptaro – Amerikane
Nga Beqir SINA, New York City/
Midtown NEW YORK CITY: Një veprimtari për mbledhjen e fondeve, u mbajt mbrëmë për Kongresmenin Jerry Nadler , në lakalin e Fondacionit Kolombi i Qytetarëve, në Manhattan, qytetin e New Yorkut. Liga Qytetare Shqiptaro-Amerikane dhe PAC, e udhëhequr nga ish-kongresisti Joe DioGuardi dhe bashkëshortja e tij Shirley Cloyes DioGuardi i prinë kësaj veprimtarie . Me ata u bashkuan edhe disa anëtarë të Bordit të LQSHA, zoti Faik Lita (me vajzën e tij, Siana), Rifat Mehmeti (me djalin e tij, Flamur), dhe Luan Bukolla.
Në këtë veprimtari morën pjesë gjithashtu edhe Oliver Papraniku, dhe vëllai i tij Larry dhe dhjetëra mbështetës të komuniteteve të tjera përfshirë edhe shqiptarë amerikanë të fushës së biznesit, Bujar Gjata nga Rrënjët Shqiptare. Mbështetësit, e tij – jo-shqiptarë nga komunitetet e tjera – në Qarkun e 10të, të cilin kongresmeni Nadler, e përfaqëson në Uashington, morën pjesë në veprimtarinë për mbledhjen e fondeve për fushatën e tij zgjedhore, e cila përfundon në ditën e zgjedhjeve, e martë, 4 nëntor. (Kongresmenit Nadler iu bashkuan edhe anëtarët e familjes përfshirë gruan e tij Joyce Miller dhe anëtarët e tij të lartë të stafit.)
Kongresmeni Jerrold “Jerry”, Nadler, është një anëtar i lartë i Partisë Demokratike në Kongresin Amerikan – i cili përfaqëson Qarkun 10-të të zonës elektorale e cila përmbledh pjesën e poshtme të Manhattanit, duke përfshirë shumicën e anës perëndimore të Manhattanit dhe pjesës jugore të Brooklynit. Ai e filloi karrierën e tij politike në vitin 1976 në Kuvendin e shtetit Nju Jork, ku ai shërbeu për 16 vjet. Në vitin 1992, pas vdekjes së kongresistit Ted Weiss, Nadler u zgjodh në Dhomën e Përfaqësuesve në një zgjedhje të posaçme dhe ka shërbyer në Kongres që nga atëherë. Ai u rizgjodh në mandatin e tij të njëmbëdhjetë, në zgjedhjet e vitit 2012, duke marrë mbi 80 për qind të votave.
Dje, ndërsa bëjnë fushatë, ai foli për të mbështetur atë që quhet “NetNeutrality” në Nju Jork, duke folur për të drejtat e qytetarëve për të u lidhur dhe të komunikojnë përmes “NetNeutrality”. Nadler, në një postim të tij në facebook ka thënë: “FCC nuk mund të lejojë një Internet pay-to-play që do të ndalojë risit dhe të çojë në sjellje anti-konkurruese kompanitë e vogla dhe anëtarët e rinj – nuk duhet të jenë në mënyrë të padrejtë në disavantazh në këtë konkurrencë. Pra, tha ai secili meriton të ketë një qasje të barabartë në shpejtësin e komunikimit – dhe jo të bllokohet apo diskriminohet në asnjë mënyrë të mos ketë asnjë padrejtësi mbasi kjo nuk duhet të tolerohet “.. tha z Nadler.
Jerry Nadler me këtë rast ka falenderuar shqiptarët për përfshirjen e tyre në Luftën e Dytë Botërore, dhe i nxitur nga sugjerimet e mikut të tij Joe DioGuardi para se ai të fliste, tha se ai do të shkruajë një letër në Muzeun Kombëtar të Holokaustit, Yad Veshem, në Jeruzalem për t’i dhënë më shumë njohje për individët shqiptarë dhe familjet e tyre, të cilët gjatë dhe pas LDB megjithë kërcënimet dhe rreziqet e asaj kohe, bënë sakrifica të mëdha për të shpëtuar më shumë se 2000 hebrenj evropiane nga nazistët.
Kongresmeni Nadler, gjithashtu falënderoi shqiptarët për mbështetjen e tyre, dhe përfundoi fjalimin e tij duke thënë, “Unë dua të falënderoj të gjithë shqiptarët dhe Ligën Qytetare Shqiptaro-Amerikane dhe PAC të udhëhequr nga miku im i mirë ish-kongresisti republikan i Nju Jorkut, Joe DioGuardi dhe bashkëshortja e tij Shirli Cloyes DioGuardi, dhe anëtarët e bordit të LQSHA- si dhe miqtë e tyre, të cilët erdhën në këtë veprimtari, për të mbështetur mua në fushatën time.
Disa nga pjesëmarrësit me këtë rast, kan postuar fotot nga takimi rrejtin social në facebook. Ata thanë në njoftimet e tyre se dhjetra mbështetës kan qenë në këtë fushat për ngritej e fondeve, shumica prej tyre shqiptarë, së bashku edhe me një grup i njerëzve të biznesit dhe profesionistëve nga komuniteti kinez-amerikan.
DioGuardi shfrytëzoi rastin për të folur rreth “çështjes shqiptare sot”, të cilën ai e quajti të pazgjidhur ende. Në këtë kontekst ai foli për realitetin e shtypjes së vazhdueshme të shqiptarëve në Ballkan. Kurse, duke theksuar edhe një herë, atë të shpëtimit historik të shpëtimit që ju bë hebrenjve nga shqiptarët gjatë Luftës së Dytë Botërore, DioGuardi kujtojë kodin e tyre të Besës. Gjithashtu, në këtë veprimtari DioGuardi ka treguar një video të shkurtër të redaktuar së dëshimsë së vetë dhe të kongresistit Tom Lantos, një seancë historike, tha ai në pesë orë me anëtarët e komisionit të Jashtëm të Kongresit dhe Senatit në maj 24,1990 organizuar nga LQSHA (në të cilën Dr. Ibrahim Rugova dhe një duzinë udhëheqës të tjerë të lëvizjes demokratike në Kosovë ka dhënë dëshmi gojore dhe me shkrim para Senatit dhe Kongresit Amerikan), duke përgatitur qysh në atë kohë për ndryshimin e politikës së jashtme të Departamentit të Shtetit e cila ishte pro-serbe dhe anti-shqiptare në atë kohë.
AIDA HISKU:Shqipëria duhej të ishte një Zvicër e vogël, por është bërë një kafene e madhe…
Një bisedë miqësore jashtë pyetjeve rreth profesionit, me këngëtaren e mirënjohur Alida Hisku/
-Shqipëria duhej të ishte një Zvicër e vogël, por është bërë një kafene e madhe/
-Shqiptarët duhet të punojnë më shumë dhe të bëjnë më pak politikë/
-Disa politikanë gënjeshtrën dhe mashtrimin e kanë kthyer në art/
-Ne mendojmë se jetën tonë e kanë në dorë politikanët dhe jo duart tona/
-Edi Rama duhet të ndërtojë shtetin e së drejtës, vetëm kështu do shpëtojmë/
– Sot populli shqiptar më duket i varfër si në luftë./
-Kam punuar si muratore, bojaxhie, por edhe si kuzhiniere/
– Ata që morën lekët në piramidat e 1997-s, e çuan popullin tonë në kafene/
– Syri i shqiptarit tashmë nuk duhet të shikojë kurrë nga arma, por nga libri/
– Lekët e çdo shqiptari të vijnë nga puna dhe jo nga droga/
Nga Albert Z. ZHOLI/
Bisedat e mia me Alidën për mëse 16 vjet janë të përditshme me anë të cel, biber, FB, e-mail etj.. Te kjo këngëtare gjej portretizimin më sinjifikativ të femrës shqiptare, e fortë dhe e brishtë, e sertë dhe e dashur, vitale dhe kërkuese, punëtore e thjeshtë dhe këngëtare e madhe, nevrike dhe e qetë, por mbi të gjitha një shqiptare e madhe. Ndoshta do të jetë nj rast i rrallë që një grua shqiptare e martuar me një Profesor gjerman në fushën e okulistikës, të jetë aq e dashuruar me atdheun dhe pse ka rreth 26 vjet larg në Gjermaninë e ftohtë. Me ter fëmijë ajo flet shqip madje dhe vajzës emrin ja ka vendosur me domethënie shqiptare Alina, që tingëllon bukur. Në shtëpi flet gjithmonë shqip, me fëmijët vetëm shqip dhe mund të them se dhe Tomi, bashkëshorti ka mësuar shumë fjalë shqip. Ka vite që Alida ka marrë një lokal dhe atë lokal dhe hotel ajo e ka lyer vetë, e ka rregulluar vetë së brendshmi, duke suvatuar vetë, gatuan vetë me kuzhinë shqiptare sigurisht dhe disa orë në këtë lokal-hotel- këndon dy orë këngë shqiptare. Në çdo televizion që ftohet për vetë aktivitetin e madh si ambasadore e vetëdëshiruar lëvizëse shqiptare, ajo flet për Shqipërinë, propagandon bukurinë dhe resurset e saj si dhe bën prezente se çfarë ofron Shqipëria. Dhe pse me tërë fëmijë dhe pse administron një lokal, patjetër ajo do gjejë kohë të vijë në Shqipëri, pasi këtu merr adrenalinën e munguar që e shfrytëzon në Gjermaninë e ftohtë. Në çantë, në veshje, në çelësa, kudo ajo do të mbajë sende dhe veshje me simbole shqiptare. Tani shishet e saj me mesazhe të hedhura nga korçierët e disa vendeve Evropiane ndoshta kanë pushtuar botën, pasi ato i kanë kaluar të 100 shishet. Në ‘to ka mesazhe për Shqipërinë dhe brenda simbole shqiptare.
Këtë radhë s’të lanë televizionet, të zunë me radhë. Si u ndjeve?
Erdha për pushime në fakt. Ti e di shumë mirë që është muaji i pushimit për mua tetori. Por u lodha. S’e di se si më kapën të gjithë. Një intervistë te një televizion të nesërmen ftesa të panumërta. Më vinte keq tua prishja. Gazetari kërkon, gjurmon, do diçka ndryshe dhe mbase duke qenë për vite larg dhe vij njëherë në vit në Shqipëri ndoshta nuk jam konsumuar në përditshmëri. Por kërkesat këtë radhë i kaluan parashikimet, ku pas disa ditëve u detyrova të mbyllja celularin dhe të shkoja me të afërmit në Durrës. Më duket se do përsërisja veten dhe këtë s’e pranoj. Ka një limit çdo bisedë apo intervistë pasi pyetjet e përsëritura, kur ike, me kë ike, sa vite ke jashtë etj janë tejet ët konsumuara. Sot kërkohen gjerë të tjera, integrimi, vetëbesimi, përparimi, bashkëjetesa mlutietnike, rregullat e lojës në një shoqëri demokratike etj.. Këto duhet të jenë në fokusin e çdo problematike televizive apo shkrimet e gazetarëve. Sot Shqipëria ka shumë probleme, si papunësia, varfëria, rendi, pozicionimet e pamerituara në administratë, rrugët e nde në mëshirë ta fatit, rendi që po vendoste etj.. Këto dua të jenë pjesë dhe në bisedat e mia televizive.
Si e gjete këtë vit Shqipërinë?
Më mirë. Dua të theksoj se ndihem mirë që sot Kryeministër në Shqipëri është një artist, një njeri nga familje artistësh, vizionar. Nuk e di se si do vazhdoj, por e them me bindje që sot Rama po punon, ka vizion dhe po bën ndryshime drastike. Po shoh ndryshime. Dikush më tha se po prishen shumë lokale. Dhe unë i thashë : E drejtë janë prishur dhe po prishen dhe duhet të prishen. S’do të isha dakort nëse do prisheshin nëse janë bërë me leje konform rregullave dhe konform ligjeve të urbanistikës, por kur sheh se i kanë ngushtuar rrugët sikur do kalojnë karroca dore, apo sikur do kalojnë bagëtitë, them se është e drejtë. Në fillim duket sikur po bëhet hataja, por pas disa ditësh kur shumë familje marrin frymë, kur lëvizet lirisht, kur shihet se po rregullohet ambienti, atëherë mendimi ndryshon. Por Shqipëria po ndryshon edhe në formë edhe në përmbajtje. Po zbatohen dhe po vendosen ligje të rrepta të domosdoshme. Dhe qëllimi im i radhës në atdhe është të shoh se si ecën vendi im, si përparon, si zhvillohet, si po i bashkohet Europës. Nuk kanë asgjë më shumë kombet apo shtetet e tjera vetëm se kanë më shumë disiplinë dhe rregulla. N.q.s ekzzistojnë këto atëherë arrihet çdo gjë. Ne duhet të tregohemi se jemi një komb i lashtë me cilësi dhe virtyte që me të vërtetë duhen vlerësuar. Por ai duhet të këmbënguli tek shteti i së drejtës. Ndryshon shteti i së drejtës nga shteti ligjor. Ligje ka shumë, bëhen shumë, ndryshohen shumë, por ato duhet të zbatohen drejt.
Si mund të zbatohet shteti i së drejtës?
Me luftë kundër korrupsionit, kundër vjedhjeve, kundër drogës. Të sekuestrohen pasuritë e të dyshuarve. Eshët fare lehtë. Ku i gjen x person makinën 200 mijë euro, apo shtëpitë luksoze në disa vende të Shqipërisë? Është fare e lehtë të gjendet. Po të jetë dëshira e mirë, shteti i së drejtës vendoset thjeshtë. Kontrolli financiar duhet të fillojë nga politikanët. Si ka mundësi që shumë politikanë kanë vila, makina luksoze, shëtisin në gjithë botën kur rroga e tyre është mjaft simbolike në raport me shpenzimet e luksit?
Çfarë vë re më shumë kur je në Shqipëri nëpër biseda të ndryshme?
Vë re atë që se ne merremi shumë me politikë. Madje, dhe fëmijët kur shohin “x” apo “y” politikanë pozicionohen menjëherë. Edhe fëmijët merren me politikë, kur duhet të merren me lodra, me mësime, me përralla. Për më tej çdo ditë nga mëngjesi deri në darkë kafenetë i sheh plotë, plotë. Habitem. Aty ku banoj as i mendoj kafenetë plot paradite, aq më tepër ditët e javës. Në çdo bisedë që kam bërë kur jam ulur, me miq, shoqe, me të afërm, gjysma e bisedës do të bëhet për politikë. Madje, arrihet deri aty sa edhe të ngarrohen me fjalë. Simpatizantë fanatik të njërës parti apo të tjetrës ashtu sikundër të një “x” apo “y” politikani. Gjithkush, di gjithë jetën e politikanëve dhe mendojnë se jetën e tyre e kanë në dorë ata dhe vetëm ata, politikanët. Ëndrra ime të shkurtohen disnivelet ekonomike midis njerëzve. Këtu ka njerëz që ende marrin bukë me borxhe, ka njerëz që flenë pa ngrënë bukë. Ka fëmijë që nuk gëzojnë lodrat, etj.. Këto probleme nuk ekzistojnë në Europë pasi të gjithë familjet e varfra kanë asistencë dhe jetojnë në kushte normale. Kjo as që mund të mendohet sot në Shqipëri. Sot populli shqiptar më duket i varfër si në luftë. Ata që morën lekët në piramidat e 1997 e çuan popullin tonë në kafene. Syri i shqiptarit tashmë nuk duhet të shikojë kurrë nga arma, por nga libri. Lekët e çdo shqiptari të vijnë nga puna dhe jo nga droga.
Ju tashmë administroni një lokal-hotel tuajin në Gjemani. Si ju duket vetja si administratore?
Lokali që unë kam kërkon një punë pa pushim. Deri sa të arrija në hapjen e tij, duheshin bërë shumë meremetime të brendshme dhe lyerje të cilat donin muaj të tërë me punë. Dhe ju s’mund ta besoni, por edhe ato pjesë të suvasë që kishin rënë edhe lyerjen që ishte e domosdoshme unë e kam bërë vetë. Me imagjinatë dhe duke parë këto punë nuk përtova. Duhet të dish se ato punë meremetime dhe lyeje kërkonin mijëra eruo. Them mijëra pasi zanatçiu aty paguhet shumë. Pra m’u desh të bëja punën edhe të muratores, por edhe të bojaxhiut. Këto punë i bëra me shumë dashuri, ishte një eksperiencë e bukur, shumë interesante, por edhe e lodhshme. Por e bëra me shuam dashuri dhe me shumë dëshirë. Por për më tej duhet mbajtur, duhet pastruar, por edhe duhet gatuar. Mund të them se pjesën më të madhe të kuzhinës e bëj vetë. Pra gatuaj vetë gjellë tradicionale shqiptare që tashmë frekuentuesit e lokalit tim i pëlqejnë shumë. Mund të them se pjesën dërrmuese të gjellëve në restorant i gatuaj vetë. Gjellë tradicionale shqiptare, por edhe gjermane. Një miks që funksionon shumë bukur.
Kënga pjesë e lokalit. A këndon Alida?
Sigurisht. Ju do të thoni që edhe gatuaj. Por unë gatimet i bëj më parë. Afër mbrëmjes thuajse i kam bërë gati gatimet shqiptare sa vjen kuzhinierja gjermane. Gjatë darkës unë këndoj rreth dy orë, këngë shqiptare vetëm këngë shqiptare. Kjo tashmë është bërë si zakon aty. Klientët tanë janë të njohur se çfarë i ofron lokali ynë. Kënga shqiptare është bërë e pëlqyeshme dhe shumë e dashur. Ndërsa për këngët gjermane ftoj këngëtarë të ndryshëm nga krahina të ndryshme. Pra, gjatë gjithë mbrëmjes bëhet gërshetimi i këngës shqiptare me këngën gjermane. Kalon një mbrëmje shumë harmonike, dy gjuhë të ndryshme pro me muzikë që pëlqehen nga të gjithë. Ndoshta se besoni, por ka raste që këngët shqiptare kthehen disa herë. Kryesisht këngët e muzikës së lehtë janë më të pëlqyerat.
Ju në çdo lëvizje me vapor apo me kroçerë, hidhni në det shishet e lajmësit, e mesazheve. Çfarë janë për ju këto shishe dhe kur e keni filluar këtë hob?
Unë këtë hob e kam filluar qysh në vitin 1993, kur kam bërë lëvizjen e parë me det me një vapor gjerman në brigjet e Europës Perëndimore. Ishte një ide që më lindi rastësisht, kur gjatë lëvizjes në det shikoja shishe të ndryshme që notonin në ujë. Shishen e parë e kam hedhur në këtë vit, ku brenda kam shkruar një fjalë të urtë shqiptare: “Duajeni atdhenë, si shqiponja folenë”. Kjo ishte shishja lajmëtare e parë, ku në fund shkruajta emrin dhe Albania. Sa herë marr udhëtime detare patjetër do të hedh në det shishe të tilla me mesazh të qartë. Dhe gjithmonë në letër shkruaj një fjalë të urtë shqiptare dhe patjetër emrin e bukur Albania. Deri sot për 31 vjet mund të kem hedhur rreth 200 shishe. Ato besoj kanë shkuar në të katër anët e globit, pasi e tillë ka qenë shpërndarja e tyre. Kushdo që do t’i marrë në duar dhe do t’i hapë do të marrë në duar një copëz Shqipërie.
Ju jeni pjesë e shumë aktiviteteve kulturore me Shoqatën Gruaja Shqiptare në botë. Cili është qëllimi i kësaj shoqate dhe çfarë përcjell puna juaj këtu?
Ne kemi zhvilluar aktivitete kulturore thuajse në të gjithë Europën. Qëllimi ynë apo dhe i imi personal është që të propagandojmë vlerat e gruas shqiptare nëpërmjet artit. Gratë apo femrat shqiptare janë ato, të cilat, sot, kanë pushtuar skenat e botës në opera, këngë lirike, si balerina, si modele, si intelektuale, si biznesmenë. Por ne këmbëngulim më shumë në art, pasi arti, kultura kanë shumë interes publik në Europë. Ne po i bëjmë prezent arritjet tona, ku theksojmë me mburrje se jemi ndër më të spikaturat në botë në fushën e artit dhe të kulturës, sopranot, mexosopranot, modelet tona, balerinat tona janë me emër dhe i kanë dhënë emër Shqipërisë. Mundohem së bashku me shoqet e mia të jem një ambasadore e kulturës shqiptaret bëj atë prezente sa të mundem, të propagandoj Shqipërinë time si vend turistik. Shumë mikesha të miat, kur e kanë njohur nga afër Shqipërinë janë habitur dhe me të drejtë. Dihet shumë pak për Shqipërinë, dihet shumë pak për resurset turistike të vendit tonë. Për këtë duhet të punojmë të gjithë edhe në mënyrë individuale.
Shqiptari që e filloi nga zero për të mbrritur në majat e suksesit
Portret i emigrantit Zejadin Dedinca, Montreal, Kanada/
nga Ajet Nuro/
Portreti që do t’u prezantoj nuk është portreti i ndonjë portret i ndonjë personaliteti me master apo doktoratë as portreti i ndonjë shqiptari milioner. Sidoqoftë, ai përfaqëson një pjesë të mire të shqiptarëve që pasi kanë lënë atdheun e tyre, pa e harruar këtë të fundit, i vënë vetes si qëllim të jenë të sukseshëm në atë që ndërmarrin.
Personazhi i këtij portreti quhet Zejadin Dedinca dhe ai është vendosur në metropolin e Kebekut në vitin 2005. Unë kam 6-7 vjetë që e njoh dhe që nga fillimi një respekt i ndërsjelltë është vendosur mes nesh. Sigurisht, që nga fillimi, bisedat tona vërtiteshin rreth halleve të përditëshme këtu në atdheun tonë të dytë, dëshira për të ruajtur gjuhën tek djali i tij Lendi, dëshira për t’u shkolluar këtu në Kanada. Unë si më “i vjetër” i kam dhënë mendimet e mia dhe mund të them që Zejadini di të dëgjoj. Ajo që më bënte përshtypje tek Zejadini ishte zelli i tij për gjithçka çfarë ndodh në atdhe, Shqipëri e Kosovë dhe ajo dëshirë e zjarrtë për t’u bërë qytetar shqiptar…
Çfarë përshkrova më sipër nuk është vetëm fjalë. Diku aty nga 2011, u gjenda tek Zejadini dhe po bisodnim diçka që lidhej me biznesin dhe kuptohet që edhe unë nuk mund të flas shqip për terma që edhe vet nuk i kam dëgjuar në gjuhën shqipe ndaj po flisnim anglisht apo frëngjisht. Afrohet djali, Lendi, dhe më drejtohet ”-Fol Shqip!” Ndoshta ngaqë nuk e prisja, nuk e kuptova çfarë po më thoshte ndaj e pyeta çfarë dhe ai më përsëriti “Fol shqip!”. Djali kishte të dejtë se i ati ia përsëriste një gjë të tillë mëngjes, drekë e darkë. Kjo më frymëzoi të shkruaj një artikull rreth rajtjes së gjuhës shqipe por pa vendosur emrat e personazheve. Tek e fundit, nuk ka asgjë më të rëndësishme se ideja e ruajtjes së gjuhës dhe e tipareve më të mira që n’a karakterizojnë ne si komb
Jo vetëm mua që më ka pyetur disa herë por edhe vetë ambasdores së Republikës së Shqipërisë në Kanada, Zonjës Elida Petoshati, i ka shprehur dëshirën dhe pyetjen se si mund të bëhet edhe ai me nënshtetësi shqiptare. Dhe, çfarë gëzimi ka ndjer ai kur kryeministri shqiptar i epokës z. Sali Berisha shpalli në vitin 2012 se të gjithë shqiptarët që dëshirojnë mund të pajisen me nënshtetësinë shqiptare. Nejse nga fjalët tek veprat është pak larg por Zejadini edhe sot është në pritje.
Në vitin 2010 Zejadinit do t’i vinte nëna për vizitë dhe kuptohet gëzimi i tij. Edhe unë shkova dhe e takova nënën e tij dhe aty e kupton rolin e familjes në edukimin e dikujt. Në vitin 2012 unë vizitova për herë të parë Kosovën dhe jo vetëm pse Zejadini më porositi por, si mund të vija në Prishtinë dhe të mos takoja nënën e tij? Po kopjoj vetëm këtë pasazh nga reportazhi që përgatita atje:
Mikpritje shqiptare
Kur mikut tim Zejadin Dedinca i kishte ardhur nëna për vizitë në Kanada, shkova dhe e takova dhe tek ajo gjenë vend shprehja e përdorur në Jug që thotë « Është Xhiko që bënë Çelo ». Tek një nënë fisnike si ajo shikon edukimin e fëmijëve të saj, njëri prej të cikëve, Isamedini më shoqëroi gjatë gjithë vizitës në Kosovë. « Do më takosh nënën më tha Zejadini » para nisjes nga Kanada. Por, si mund të shkoja në Prishtinë dhe mos të takoja atë zonjë. Nuk po shkruaj më shumë se pritja që më bëri kjo nënë e mrë, ishte mikritje shqiptare. Më shumë: http://tribunashqiptare.net/?p=12991
Në vitin 2012 Zejadini pasi kaloi në dorë disa programe universitare dhe kolegjiale, pasi konsultoi shumë njerëz, vendosi më në fund t’i futet studimeve dhe jo në ndonjë institucion dosido por në kolegjin ameriakn HERZING. Unë e njihja kolegjin Herzing si një nga institucionet edukues privat nga më të mirët, e para sepse disa shqiptarë kishin kaluar prej tij për t’u futur në tregun e punës në Kanada por edhe sepse edhe unë kisha qenë para një dileme të tillë në fund të vitetve ’90. Vendimi i Zejadinit ishte i pjekur dhe ishte marr pas disa konsultimeve me njerëz që ai i dëgjonte. Por pavarësisht nga këto, një vendim i tillë, kishte brenda vetës pyetjet,”Do t’ia dal mbanë”, “Është anglishtja ime në nivelin që e kërkon kolegji Herzing?”, “Ia vlenë të paguash kaq parà për të marr një zanat?” “Po sikur?” … Këtë të fundit po e shtoj unë sepse kjo pyetje bënë pjesë në çdo vendim që marrim …
Të them të drejtën, e kam ndjekur që nga fillimi dhe mund të them se ai e filloi nga diçka që mund të konsiderohet zero pasi ai nuk kishte njohuri nga kompiuterat dhe anglishtja e tij ishte një gjuhë e dytë për të. Dhe progresi i tij linte pa gojë ata që e rrethonin por kjo e habiste edhe atë vetë aq sa herë herë shprehej, “Ia dola me këtë provim se punova shumë por nuk e di të tjerët si do jenë?…. Për të mos shkruar të gjitha ata sa unë kam mësuar prej tij, po i drejtohem vetë atij me nja dy pyetje për të zbuluar edhe më tej atë se kush është Zejadin Dedinca dhe si ia arriti të bëhet i sukseshëm në një fushë që nuk ishte e tij jo më larg se tre vjetë më parë.
Pyetje: Me dy fjalë, kush është Zejadin Dedinca?
Përgjigje: Unë kam lindur ne fshatin Lajthishte, komuna Kastriotit, në Kosovë. Pasi kam lënë vendlindjen në vitin 1993, kam jetuar në Gjermani deri në vitin 2000, vit që më gjeti në Britaninë e madhe ku jetova 5 vjetë dhe nga viti 2005 jetoj këtu në Montreal. Jam i martuar me Arjetën që edhe ajo është nga Kosova dhe kemi një djal, Lendin.
Pyetje: Në çfarë ambienti familjar jeni rritur dhe çfarë edukimi keni marr si shqiptar?
Përgjigje: Nuk mund të them se kam lindur në familjen më patriotike të Kosovës por jemi rritur me dashurinë për kombin tonë. Të them të drejtën, babai n’a ka folur për Shqipërinë dhe at’here besonim se regjimi i Hoxhës punon për Kosovën. Le të kuptohemi që at’herë nuk kishim këto informacionet e sotme por gjithashtu për ne, armiku më i mash ishin serbosllavët dhe gjithçka që dëgjonim për Shqipërinë e merrnim për të qënë që ishte në favorin tonë.
Pyetje: Keni dy vjetë që keni filluar kolegjin dhe keni një vit që pasi filluat stazhin jeni punësuar në një kompani jo të vogël, si ndihesh?
Përgjigje: Ndihem shume i lumtur qe mbarova kolegjin dhe une sapo bera nje hap drejt suksesit tim, dhe kjo me ben te lumtur, gjithesesi deshira per suksese te metutjeshme nuk me mungon. Kur kthej kokën mbrapa ndonjëherë edhe vet nuk e besoj por e vërteta është që ia dola të kem sukses në shkollë dhe të përzgjidhem në punë mes 4 kandidatëve të së njëjtës shkollë.
Pyetje: Si të lindi ideja të studioje kompiutera në Kanada?
Përgjigje:Te studijoj ka qen gjithmon nje ide imja, per komputera ishe ideja e vllaut time Isamedinit i cilinë çdo bisedë qe kam pas ai me ka recomandu kete drejtim, dhe per kete e falimenderoj shume.
Pyetje: Pse Herzing?
Përgjigje: Bëra shumë kërkime për kolegje në Montreal dhe kolegji i cili dukej më i miri si nga niveli i mësimdhënies por dhe nga niveli i punësimit dhe garantimi i një vendi pune pas diplomimit ishte kolegji Herzing. Tash, pasi kam kaluar nga andej mund t’i rekomandoja pa frikë cdo kujt që shikon për një karrier në informatik t’i drejtohet këtij kolegji. Kurr nuk do t’i vij keq për një zgjedhje të tillë.
Pyetje: Në fillim dukeshe se kishe frikë, çfarë të bëri që jo vetëm t’ia dalësh mbanë por edhe të dalësh me sukses?
Përgjigje: te jem realist kam fillu nga zero, kam pas shume shume veshtirsi perveq se nuk kisha nje background ne IT kam pas mangsi edhe ne gjuhen angeze. Per te dal i suksesshem ja kam kushtuar kohen mesimit, por edhe perkrahja e Arjetes dhe Lendit nuk ka munguar. Në tetorin e vitit të kaluar, para nje viti fillova një stazh tek kompania Vision dhe i vura vetes si qëllim të bëj gjithçka që të dallohem.
Pyetje: Si ia dole te punosh për një kompani te madhe si VISION?
Pergjigje Nga shkolla kisha baza të mira sepse kisha dal me sukses nga ana teorike por edhe situatat që n’a krijonin atje është si të ishe në punë dhe kjo më ndihmoi shumë. Mes 4 kandidatëve, ata më zgjodhën mua. Nuk mund t’ përshkruaj atë që ndjeva kur më njoftuan se unë do të mbetesha në punë aty ku bëra stazhin.
Pyetje: Më ke pyetur disa herë se si i bëhet për t’u bërë qytetar i Shqipërisë, pse je kaq i interesuar?
Përgjigje:Edhe une jam shqiptare sikur se ju edhe te paret tanë luftuan te mbrojne Shqiperine sikur se ju, deshira ime te kam nje pasaporte shqiptare ka qen nga femijrija. E thash më sipër që qysh nga femijeria ne jemi edukuar me atë se atdheu ynë ishte Shqiperia dhe se ne ishim pjese e saj. Shtetesia apo nje pasaporte do të ishte konkretizimi i perpjekjeve gati 100-vjeçare por t’u bërë bashkë.
Pyetje: Po djalit tënd dëshiron t’ia transmetosh këtë dashuri për Shqipërinë dhe shqiptarinë?
Përgjigje: Do te mundohum, Por prap them se ai e ka te trashiguar. Sa krenar jam ndier kur ai në kuadrin e shkollës, për festën e flamurit vitin e kaluar (2013) ai bëri rolin e Ismail Qemalit në ngritjen e flamurit.
Pyetje: Planet për të ardhmen?
Përgjigje: Mendoj se do te vazhdoj me studime apo me kurse që të jem edhe më i aftë nga sa jam sot dhe ëndërra ime është që nje dite te kthem ne Shqiptarine tone e të jap atje ndihmën time në ecjen përpara të vendit tonë.
Pyetje: Çfarë do t’u thuash atyre që lexojnë Tribunën Shqiptare?
Përgjigje: Ne jemi me fat qe kemi nje reviste online e cila eshte serioze dhe profesionale.
Kanë thënë pë Zejadinin:
Giacomo D’Agostino drejtor i teknologjisë së informacionit në Vision Travel:
E dija që nga takimi i pare që Zejadini do të ishte personi I duhur për kompaninë tone. Ishte itejet I turpshëm dhe nervoz në ditën e intervistës. Të them të drejtën, unë nuk prisja shumë prej tij nga ana teknike duke qenë se ai sapo mbaroi shkollën, ndaj e pyeta kryesisht për sjelljen dhe përvojat e mëparshme. Nga përgjigjet e tij dukej se ai kishte shumë përvojë me shërbimin ndaj klientëve tekse kishte punuar në ristorante në pjesën më të madhe të jetës.
Ajo çka më ngeli në mendje nga ato 30 minuta bashkëbisedim, ishte energjia e tij dhe vetë-motivimi
Ai e donte sfidën që po I ofrohej dhe ishte gati të bënte gjithçka për tä patur postin.
Pas një bisede me Lindën e kolegjit Herzing, unë u binda që Zejadini ishte zgjedhja më e mire mes 4 kandidatëve që unë kisha intervistuar. Ajo instistonte se ai kishte njëkarakter qê bënte të mundur tejkalimin e çdo pengese që mund t’i dilte përpara. Ajo më foli se si profesori i Zejadinit, pas disa javëcve si kishte filluar mësimi, nuk ishte i sigurt nëse Zejadini do t’a kalonta klasën pasi Zejadini nuk kishte ansnjë përvojë me kompiuterat. Gjatë bisedës ajo më shpjegoi se i njëjti profesor, pak më pas më tha se ai është bërë një nga nxënësit më të mirë. Vendosmëria dhe këmbngulja e tij i dhe rezultatet dhe ishte një nga studentët më të mirë në klasën e tij. Këto komente të saj më bindën mua se ai ishte rasti më i mirë për ne.
Zejadini ka një vit që është në punë tek Vision Travel dhe ne jemi me fat që kemi një njeri si ai që punon me ne. Ai me të vërtet frymëzon çdo njërin rreth tij që dëshiron të përparoj. Ai mëson shpejtë dhe edhe pse mund të ketë qenë e vështirë për të në fillim, ai tani është bë më i pavarur dhe nuk kërkon më ndihmë si më parë. Ai është i angazhuar t’u jap ç’do ditë punonjësve tanë një mbështetje teknike me përvojë të pasur. Ç’do javë më vijnë njerëz në zyrë për të më thënë se sa i mrekullueshëm është ai.. People send me emails and come to see me several times a week to tell me how wonderful he is. Etika e punës së tij nuk ka të krahasuar dhe unë nuk kam nevojë t’a ndjek se çfarë bënë ai pasi ai ka fituar besimin tim dhe e di që ai nuk do më lërë ndonjëherë në baltë. Ai është një bashkëpunëtor i shkëlqyer dhe gjithmonë dëshiron të ndihmoj të tjerët dhe vë në plan të parë nevojat e të tjerëve para nevojave të tij. bënë që His work ethics are off the chart good and I don’t need to follow up with him because he’s earned my trust and has not let me down. He is a great coworker and always willing to help others and puts everyone’s needs before his own. Ai është një person i mahnitshëm.
Jam shumë krenar me arritjet e Zejadinit. Ai në mënyrë të vazhdueshme e të njëtrajtëshme bënë një punë të mahnitëshme dhe mua më vjenë mirë që e zgjodha atë për postin që ai mbanë.(Ne Foto; Zoti Dedinca me bashkshorten Arijeta dhe djalin Lend)
Kortezi: Tribuna Shqiptare