Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Refleksion mbi letrën e të birit të diktatorit!

by

Shkruan:ALMA LIÇO/

Shoku Hoxha! .. (nuk mund t´ju drejtohem me “Zoti”, pasi do të sfidoja prejardhjen tuaj)!

Lexova letrën tënde publike drejtuar kryeministrit të shtetit shqiptar, si dhe disa përfaqësive diplomatike. Për të shmangur çdo keqkuptim, që në fillim dua të qartësoj bindjen time, që në një shtet ligjor qytetarët duhet të respektohen dhe trajtohen në mënyrë të barabartë. Por Kryeministri të cilit i drejtohesh ti shok, ështëpinjoll i Bllokut qëme aq zell ndërtoiyt atë. Ai ështëgjithashtu dhe drejtues/pasues i partisëqë në mënyrë barbare dhe mizoreai, babai yt, me dorë të hekurt drejtoi, dhe si i tillë ai nuk mundet të sillet e veprojësi kryeministër i një shteti demokratik, ku ligjet respektohen dhe zbatohen.

Nëse shqetësimi që ngre në letrën tënde, do të ishte ai i një qytetari të thjeshtë, do ta kuptoja dhe mbështesja atë me gjithë shpirt. Por nuk mundem ta mirëkuptoj atë, kur ky shqetësim vjen nga ty, dhe aq më pak ta mbështes. Sepse ti prezantohesh mearrogancëdhe krenari,  jo si një qytetar i thjeshtë, por si i biri i atij krimineli. Krejt indiferent dhe i pandjeshëm për dhimbjen që shkakton tek viktimat trashëgimia e tij përçarëse dhe makabre.

A e di ti shok, (që nuk mundem tëtë kem shok) se sa qindra-mijëra familje patriotësh shqiptarë tërhoqi zvarrëdhe flaku babai yt nga shtëpitë e ndërtuara me djersën e ballit, duke sekuestruar e grabitur gjithçka ata kishin?

A e  di ti shok (që nuk mundem tëtë kem shok) se pasi i nxirrte në rrugë ata të pafajshëm, i degdiste ose nëpër burgje, ose në internim, ku duhej të vuanin brez pas brezi persekucionin, së bashku edhe me fëmijët e djepit?

A e di ti shok, (që nuk mundem tëtë kem shok) se pikërisht në vilat dhe shtëpitë e atij Blloku, të grabitura prej prindërve të tu dhe shpurës së tyre, një familje pasi e nxorrën me dhunë nga banesa, e detyruan të merrte me vete në internim kufomën e të birit 16- vjeçar, i cili sapo kishte ndërruar jetë?  Nuk i dhanë kohë as ta varrosnin, sepse ajo shtëpi duhej urgjentisht të vihej në dispozicion tëfamiljes sënjësigurimsi, i cili ishte ngarkuar të ruante familjen tënde nga “armiqtë”e partisë?

A e di ti shok (që nuk mundem tëtë kem shok) sa të pafajshëm, fëmijë dhe të moshuar , por dhe burra e gra humbën jetën në kampet e çfarosjes?…

Nuk i di, dhe as të intereson t´i dish. Ti nuk e ke një ndjeshmëri të tillë. Madje krenohesh me mizoritë e prindërve të tu, që masakruan, përçudnuan dhe ç´denatyruan një popull të tërë, aq më pak të shprehësh pendesë apo ndjesë për gjithë krimet që ata kryen.

Përmend disa herë se veprimet e IKMT-sëjanë fashiste. Më shumë se fashiste, kam bindjen se ato janë veprime dhe metoda enveriste. Po, po, janë enveriste. Mendoj se shembujt që kam përmendur më sipër janë mësetë mjaftueshme për të mbështetur këtëgjykim. Ishte pikërisht babai yt ai që i flakte e degdiste familjet, duke dhunuar edhe të drejtat më minimale njerëzore.

Që të kishe të drejtën morale e të pretendoje të merreshe në konsideratë, minimalisht duhej tëkërkoje ndjesë për mijëra viktima që u masakruan gjatërregjimit diktatorial që ati yt barbar ngriti dhe drejtoi me aq zell. Madje duhej ta kishe bërëshumë, shumë vite më parë, ti dhe të ngjashmit e tu.

Por ti nuk mundesh të ndjesh keqardhje, aq më pak të kërkosh ndjesë.  As dje, as sot, as kurrë. Për fat të keq, në këtë vend nuk u bë kurrë drejtësi dhe të dënohej periudha terroriste në të cilën mbijetuam, përgjegjës kryesor për të cilën janë prindërit e tu dhe regjimi diktatorial që ata ndërtuan.

Ajo qëtë ndodhi ty, është rezultat i asaj trashëgimie qëata me aq zell lanë pas. Pikërisht për këtëarsye je i destinuar të përballesh dhe të vuash pasojat. Vjen një ditë qëDrejtësia e munguar nuk kursen askënd. I ndëshkon te gjithë.

The President’s address to the citizens of the Republic of Kosovo

by

Sisters and brothers,/

fellow citizens and compatriots, in Kosovo, Albania, Macedonia, Montenegro, Presheva Valley, and the diaspora, /

I address you tonight, from this office, where for 1542 days, I have had the extraordinary honor of exercising the high duty of the President of our country, a free, independent, and democratic Kosovo. 

My heart is hurt, but not broken.

My mind weighs heavy, but is not bleary.

My blood is heated, but clean and unified with the blood of my friends in arms whom I lost in the war.

It is the same as the blood of those who have loved me and supported me without reservation in this journey of state-building.

And, in these moments also those who have opposed me, prejudiced or judged me differently from what I would have liked. 

Today, more so than ever before, I feel completely liberated from the worry and weight of political strife.

These worries have sometimes been given greater magnitude than what they deserved.

They have blurred, in your eyes, the simple fact that we are all sons and daughters of this land and we all want what is best for Kosovo.

But politics has these things too.

Today I see clearer than ever before, that regardless of the good intentions of each, some more so and some less so, all of us, the political leaders of Kosovo during these 20 years of effort, in certain moments, have allowed politics to damage our great and shared purpose.

It is entirely natural that at this moment, which is not easy for me, I be reminded of people who no longer live.

Others that I have known along my already long road, from the time when I was an idealistic boy who wanted to change the world until today – with the grey hair.

I have reminisced about historic moments and completely personal moments, and I have thought of my parents, my grandparents, my family and my son, Endrit.

He who today has become a man, and I can look in his eyes without blinking my eyelashes over the ostensible start of a process for war crimes!

I have understood very early on that we, the fighters of KLA, would pay a great human, familial, and political cost.

This is the price for the freedom of Kosovo.

It is just that every accusation and allegation for war crimes be brought to light, from anyone and anywhere it has happened.

My friends of war, with some of whom peace has often separated us into different political camps, have challenged with the great strength of truth many low fabrications, and their innocence has shone over the garbage of monstrous accusations in the end.

It will be the same for me and my brother from the blood of war, Kadri Veseli.

Dear citizens,

Political mistakes in peace I could have made, but war crimes, never!

Even if I were to go back to the dark ages of Milloshevic, I would do the same thing, by answering the bullet of the enemy with the bullet of the thirst for freedom and by not wronging any Serbian, Roma, or Albanian citizen.

But let me make one thing very clear:

For over two decade I have supported initiatives for the establishment of courts with international involvement or oversight.

This principle remains the same today, when it is I, Hashim Thaçi, who could personally be faced with a court for which I have given my political support, with my word and with my vote.

At that time, we were faced with only two paths.

One which I have believed in my whole life and believe in to this day – advancing toward a closer alliance with the United States and the European Union.

The second – that this issue be left in the hands of the Security Council of the United Nations where countries that oppose the state of Kosovo have powerful influence.

My decision was strategic in accordance with my vision for the future of Kosovo.

And I have not looked for daily political benefits.

Today, whoever says that I have apparently become an obstacle, even a saboteur of this court, in the best case is ill-informed and in the worst case is tendentious.

However, on the other hand, someone must assess the balance of these 21 years of investigations, processes and decisions for war crimes in Kosovo.

Dear citizens, 

I would be the happiest man if I were to see that the international community is applying the same standards to Kosovo and Serbia in addressing war crimes.

Unfortunately, not only do I not see this standard and proportionality, I see the opposite. And here we are today.

Serbia advances along the road of negotiations for European membership, while Kosovo does not even enjoy the right of free movement!

Naturally, I do not see here a conspiracy against Kosovo.

But the difference in approach by the international community toward the two nations is a fact.

Undoubtedly, we have our faults and responsibilities.

Myself first, and with me all the leaders of political parties in Kosovo, who over several years have not been able to maintain political cohesion.

But no fault or mistake of ours or mine justifies the fact that, for 21 years Kosovo has continued to be confronted with processes of justice for war crimes in her space.

While on the other side, the silence of graves for war crimes has fallen in Serbia.

The silence of Serbia is made more onerous by the silence of the international community.

We have engaged, I have personally and strongly been engaged for dialogue and peace with Serbia.

But I do not agree with and cannot accept the fact that, for thousands of Albanians who are missing because of Sllobodan Millosheviç’s killing machine, the bones of whom are in the soil of Serbia, there be no even international statements.

Should we even expect the day when we will be told that we must apologize to Serbia for our missing people, for our raped mothers and daughters, for the ethnic cleansing and genocide against us?!

This absurd question arises naturally, when no one in Serbia is being held accountable for war crimes any longer!

Nevertheless, today I do not want to dwell on the subject of the comparison of the promotions of justice for war crimes, which will surely take its place in the history of international justice and politics as a gloomy page of theirs for these two decades.

Honored citizens,

During these two decades I have had the privilege of having the support of the majority of you while serving at the helm of the highest national institutions.

Naturally, during these two decades, unintentionally, I have made some slips.

I know of some of them myself today.

I did not hesitate, together friends-in-arms, to wage war against Serbia, with weapons and diplomacy, disregarding the price that I may have had to pay, even my own life.

The war is over. Kosovo is a free and sovereign country.

Thus, during the last two decades, I have worked, and will work for peace and reconciliation with Serbian and the whole Balkans. 

Today I do not simply live for myself and my family, but also for the friends that I have buried during the war, for their parents, their children, their nephews and nieces.

I live for the historic mission to which I belong together with Kadri Veseli, Ramush Haradinaj, Fatmir Limaj, and many others who were first in the fight for freedom but also first to be struck and attacked after the war.

Dear citizens, 

We did not go to war to win elections or to claim power. We went to either live free, or die for freedom.

We did not have anything other than the great dream for freedom and independence.

But, the passage from the paths of the liberation war, to the corridors of institutions could have not be simple or easy for us.

I can tell you that I was more afraid of these corridors, than of those paths.

 During the war, I slept little, but the sleep rejuvenated. After the war, I slept little, but rose exhausted from the dilemmas of how I could do a better job at the tasks of a new day.

I did as much as I could, but not as much as I wanted to.

But today I do not want to list the achievements of my post-war career today because this is neither a message of farewell, nor a moment of work evaluation for me.

I only want to tell you that I have carried on my shoulders many accusations and many offenses over the years.

When I was at the head of the government, I have never denied, and I do not deny today that the same way there have been achievements in the development of Kosovo, I have had challenges in the governance and leadership of the country.

This is natural for a leader.

However, one thing is certain: there has not been, and could not be, even a single piece of evidence addressed to Hashim Thaçi for violations of any law.

The only law that I have trampled is that of Milloseviç.

I did not fall from the sky and am not a saint.

My fate, in entirely unique historical circumstances, has determined the trajectory of my life and my behavior.

Politics was never a  source of life for me, but a holy mission to serve this country and you, dear citizens.

No one can be found, in Kosovo or elsewhere, to whom I am indebted,

But, to anyone who has even once given me their vote throughout this part of my career, which continues, tonight I wish to say:

Forgive me if I have not done what you have expected of me, but rest assured that I have not misused your trust.

I bow before your trust.

Honored fellow citizens,

Kosovo is entering a new and in no way easy chapter.

This is a new chapter for me too, and in these moments, I do not know how difficult it will be.

But I am ready to write this chapter with my truth before anyone.

I do not know whether it was chance or intrigue that, midway toward the White House, the notification for an unconfirmed indictment was released.

Will this be the last price that must be paid for the freedom of Kosovo?

The cut me off my road.

But they do not threaten my trust in the values that the United States of America and the White House represent for myself and the citizens of Kosovo.

In the practice of justice of the civilized world, the public announcement of an indictment before it has been approved by the judicial body, is a massive scandal.

No crime, alleged or even committed, by anyone, justifies public lynching.

No good intention or great will for justice can justify the fabrication of a media bomb to incriminate the head of the state of Kosovo, at the exact moment when dialogue with Serbia could enter a new phase, thanks to the direct engagement of the White House.

What justice was interested in this lighting rush and this flagrant violation of the regulations of a process for justice of an independent judiciary?

This question must be addressed at the right time and in the right place.

Whereas the short answer to this question is:

That statement, blew up and rendered impossible a very important meeting at the White House, thereby giving a strong blow to the opportunity of achieving peace between Kosovo and Serbia.

Therefore, the appeal with which I wish to close this message tonight is:

Kosovo must ensure the stable functioning of its national institutions, under any circumstances.

In this new and difficult chapter, we can only move forward united, in the national and international plains alike.

In the following days, I will consult with the political leaders about the next steps. 

I assure you again, I will not face justice from this office.

If the accusation is confirmed, I will immediately resign as your President and face the accusations.

Kosovo is a new country, but its leaders must act as real statesmen.

I will carry this burden and defend myself, our fight for freedom, with every ounce of power that I have.

I will not allow these false accusations to the draw away attention of Kosovo from taking its due place in the international community, as a member of the United Nations, NATO, and the European Union.

Kosovo is the homeland of all its citizens. A European country and a multi-ethnic society.

Once again, I say NO to revenge and YES to inter-ethnic tolerance.

Only by building democracy do we build a Euro-Atlantic future.

Dear citizens,

While thanking all of you who have sent me word and encouraging messages, I wish you all the best from my heart.

Thank you for the attention!

God bless Kosovo!

PRESIDENTI THAÇI: Rrugën ma prenë!

by

-Do të jap dorëheqje nëse konfirmohen akuzat/

  • Nuk e di a ishte rastësi apo ishte intrigë që-në mes të rrugës drejt Shtëpisë së Bardhë – doli njoftimi për një aktakuzë të pakonfirmuar…A thua ky do të jetë çmimi i fundit që duhet paguar për lirinë e Kosovës?
  • Do ta mbaj këtë barrë dhe ta mbroj veten time, luftën tonë për liri, me çdo forcë që kam.
  • Nuk do të lejoj që këto akuza false të zhvendosin vëmendjen e Kosovës nga marrja e vendit që meriton në bashkësinë ndërkombëtare, si anëtare e Kombeve të Bashkuara, NATO-s dhe Bashkimit Evropian.
  • Adresimi i Presidentit të Republikës së Kosovës për qytetarë

Motra dhe vëllezër,

bashkëqytetarë dhe bashkatdhetarë, në Kosovë, në Shqipëri, në Maqedoni, në Mal të Zi, në Luginën e Preshevës dhe në diasporë,

Ju drejtohem sonte nga kjo zyrë ku prej 1542 ditësh kam nderin e jashtëzakonshëm të ushtrimit të detyrës së lartë të Presidentit të shtetit tonë, Kosovës së lirë, të pavarur dhe demokratike!

Zemra ime është e lënduar, por jo e thyer.

Mendja ime është e rënduar, por jo e turbulluar.

Gjaku im është i nxehur, por i pastër dhe i njëjtësuar me gjakun e bashkëluftëtarëve që humba në luftë.

Është i njëjtë me gjakun e atyre që më kanë dashur e më kanë mbështetur pa kursim në këtë rrugëtim për liri dhe shtetndërtim.

E në këto çaste edhe me gjakun e atyre që më kanë kundërshtuar, më kanë paragjykuar apo gjykuar ndryshe nga çfarë unë do të dëshiroja.

Ndjehem sot, si asnjëherë më parë, krejt i çliruar prej brengave dhe peshës së ballafaqimeve politike.

Këto brenga nganjëherë kanë marrë përmasa më të mëdha se sa që e kanë merituar.

Kanë mjegulluar në sytë tuaj faktin e thjeshtë se jemi të gjithë bij e bija të kësaj toke dhe të gjithë e duam më të mirën për atdheun tonë, Kosovën.

Por, politika i ka edhe këto.

Është krejt e natyrshme që në këtë moment jo të lehtë për mua, më janë kujtuar ata që kanë dhënë jetën për liri.

Të tjerë që i kam njohur gjatë rrugës time të gjatë, nga koha kur isha një djalë idealist që doja të ndryshoja botën, e deri tek e sotmja me thinja të bardha.

Kam kujtuar momente historike e momente krejt personale.

Kam menduar për prindërit e mi, gjyshërit, familjen dhe djalin tim, Endritin.

Ai që sot është bërë burrë e mund ta shoh në sy pa mu dridhur qerpiku lidhur me gjoja nisjen e një procesi për krime lufte!

E kam kuptuar shumë herët se ne, luftëtarët e UÇK-së, do të paguanim një çmim të madhe njerëzor, familjar e politik.

Ky është çmimi për lirinë e Kosovës.

Është e drejtë që duhet të zbardhet çdo pretendim e çdo akuzë për krime lufte, prej kujtdo dhe kudo që ka ndodh.

Bashkëluftëtarët e mi, me disa prej të cilëve paqja na ka ndarë shpesh në taborë të ndryshëm politikë, i kanë sfiduar me forcën e madhe të së vërtetës shumë fabrikime të ulëta dhe në fund pafajësia e tyre ka shkëlqyer mbi plehun e akuzave monstruoze.

Njëjtë do të jetë edhe me mua dhe me vëllain tim nga gjaku i luftës, Kadri Veseli.

Të dashur qytetarë,

Gabime politike në paqe mund të kem bërë, por krime lufte asnjëherë!

Edhe po të kthehesha mbrapa, në kohën e zezë të Slobodan Millosheviqit, do të bëja të njëjtën gjë, duke iu përgjigjur plumbit armik me plumbin e etjes për liri dhe duke mos i hyrë kurrë në hak asnjë qytetari serb, rom apo shqiptar.

Por, një gjë më lejoni ta bëj shumë të qartë:

Mbi dy dekada i kam mbështetur iniciativat për ngritjen e gjykatave me përfshirje apo mbikëqyrje ndërkombëtare.

Ky parim mbetet i njëjtë edhe sot, kur jam unë, Hashim Thaçi, që personalisht do të mund të përballem me një gjykatë për të cilën kam dhënë mbështetjen time politike, me fjalë e me votë.

Në atë kohë, kishim përballë vetëm dy rrugë.

Njëra të cilës i kam besuar tërë jetën e i besoj edhe sot – ecjes përpara në aleancë të ngushtë me Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimin Evropian;

Dhe e dyta që kjo çështje t’i lihet në dorë Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara ku kanë ndikim të fuqishëm vendet që e kundërshtojnë shtetin e Kosovës.

Vendimi im ishte strategjik në përputhje me vizionin për të ardhmen e Kosovës.

Dhe nuk kam shikuar për përfitime ditore e politike.

Sot, kush thotë se qenkam bërë pengesë, madje edhe sabotues i kësaj gjykate, në rastin më të mirë është i keqinformuar dhe në rastin më të keq është tendencioz.

Por, nga ana tjetër, dikush duhet ta bëjë bilancin e këtyre 21 viteve hetime, procese dhe gjykime për krimet e luftës në Kosovë.

Të dashur qytetarë,

Unë do të isha njeriu më i lumtur nëse do të shihja se bashkësia ndërkombëtare aplikon standarde të njëjta mes Kosovës e Serbisë në adresimin e krimeve të luftës.

Fatkeqësisht, jo vetëm që nuk e shoh këtë standard e proporcionalitet, por shoh të kundërtën e tij.

Dhe ja ku jemi sot.

Serbia ecën në rrugën e negocimeve për anëtarësim evropian, ndërsa Kosova nuk gëzon të drejtën e lëvizjes së lirë!

Natyrisht që unë nuk shoh këtu ndonjë komplot kundër Kosovës.

Por është fakt dallimi në qasjen e bashkësisë ndërkombëtare ndaj dy vendeve.

Padyshim edhe ne kemi gabimet dhe përgjegjësitë tona.

Unë i pari dhe bashkë me mua krejt udhëheqësit e partive politike në Kosovë, që prej disa vitesh nuk kemi arritur ta ruajmë kohezionin politik.

Por asnjë faj a gabim i yni apo i imi, nuk e justifikon faktin që Kosova qe 21 vjet vazhdon me proceset e ballafaqimit me krime lufte në hapësirën e saj.

E në anën tjetër në Serbi ka rënë heshtja e varrit për krimet e luftës.

Këtë heshtje të Serbisë e bën edhe më të rëndë heshtja e bashkësisë ndërkombëtare.

Ne jemi angazhuar, unë personalisht jam angazhuar fuqimisht, për dialog e paqe me Serbinë.

Por, nuk pajtohem as nuk e pranoj dot faktin që për mijëra shqiptarë të zhdukur nga makineria vrastare e Sllobodan Millosheviqit, eshtrat e të cilëve janë në dheun e Serbisë, të mos ketë as deklarata të ndërkombëtarëve.

A mos vallë duhet të presim edhe ditën kur të na thuhet se duhet t’i kërkojmë falje Serbisë për të zhdukurit tanë, për nënat e motrat tona ta përdhunuara, për spastrimin etnik dhe gjenocidin kundër nesh?!

Kjo pyetje absurde lind natyrshëm pasi askujt në Serbi më nuk i kërkohet llogari për krimet e luftës!

Megjithatë, nuk dua të zgjatem sot me këtë teme krahasimi të proporcioneve të drejtësisë për krimet e luftës, e cila me siguri do të zërë vend në historinë e drejtësisë dhe politikës ndërkombëtare si një faqe e zymtë e tyre për këto dy dekada.

Qytetarë të nderuar,

Në këto dy dekada kam pasur privilegjin të kem mbështetjen e shumicës prej jush, duke shërbyer në krye të institucioneve më të larta shtetërore.

Natyrisht, në këto dy dekada, pa dashje, kam bërë edhe ndonjë lëshim.

Disa prej këtyre sot i di edhe vetë.

Unë nuk hezitova që me bashkëluftëtarët të bëj luftë me armë e me diplomaci kundër Serbisë, pa marrë parasysh çmimin që mund të paguaja, deri edhe me jetën time.

Lufta ka përfunduar.

Kosova është e lirë dhe shtet sovran.

Prandaj në dy dekadat e fundit kam punuar dhe do të punoj për paqe dhe pajtim me Serbinë dhe në tërë Ballkanin.

Sot jetoj jo thjesht për veten e për familjen time,… por edhe për ata shokë që kam varrosur gjatë luftës,… për prindërit dhe për fëmijët e tyre e për nipat e mbesat e tyre.

Jetoj për misionin historik të cilit i përkas bashkë me Kadri Veselin, Ramush Haradinajn, Fatmir Limajn, e shumë të tjerë që ishin të parët në luftën për liri, por edhe të parët të goditur e të sulmuar pas lufte.

Të dashur qytetarë,

Ne nuk shkuam në luftë për të fituar zgjedhje e as për të marrë pushtet.

Shkuam ja për të jetuar të lirë, ja për të vdekur për liri!

Nuk kishim asgjë përveç ëndrrës së madhe për liri dhe pavarësi.

Bashkërisht ëndrrën e bëmë realitet.

Por, kalimi nga shtigjet e luftës çlirimtare në korridoret e institucioneve nuk mund të ishte për ne as i thjeshtë, as i lehtë.

Mund t’ju them se më shumë kisha drojë nga këto korridore, se sa shtigjeve të luftës.

Në luftë flija pak, por gjumi më ripërtërinte.

E pas luftës, flija pak po ngrihesha i sfilitur nga dilemat si ta bëja më mirë punën e ditës së re.

Bëra sa munda, por jo aq sa do të doja.

Por, sot nuk dua të rendis të arriturat e karrierës sime, sepse ky nuk është as një mesazh lamtumire, as një moment bilanci pune për mua.

Dua vetëm t’ju them se kam mbajtur mbi kurriz shumë akuza dhe shumë ofendime gjatë tërë këtyre viteve.

As nuk e kam mohuar ndonjëherë kur kam qenë në krye të Qeverisë, as nuk e mohoj sot, se ashtu siç ka pasur arritje në zhvillimin e Kosovës, po ashtu kam pasur sfida në qeverisje dhe drejtim të shtetit.

Kjo është e natyrshme për një lider.

Por, një gjë është e sigurt: nuk ka pasur dhe nuk mund të ketë qoftë edhe një provë të vetme në adresën e Hashim Thaçit për shkelje të ndonjë ligji.

Ligji i vetëm që kam shkelur është ai i Millosheviqit.

Unë nuk jam i ramë prej qiellit dhe nuk jam shenjtor.

Fati im në rrethana krejt të veçanta historike ma përcaktoi vijën e jetës dhe të sjelljes sime.

Politika nuk ishte asnjëherë burim jetese për mua, por mision i shenjtë për t’i shërbyer vendit dhe juve qytetarë të dashur.

Nuk gjendet as në Kosovë e askund në këtë botë dikush që t’i kem borxh.

Por, kujtdo që ma ka dhënë edhe vetëm njëherë votën përgjatë gjithë kësaj pjese të karrierës sime që ende vazhdon, sonte dua t’i them:

Me fal në qoftë se s’kam bërë gjitha ato që ke pritur prej meje, por të jesh i bindur që besimin tënd nuk e kam shpërdoruar.

Përkulem para besimit tuaj.

Të nderuar bashkëqytetarë,

Kosova po hyn në një kapitull të ri dhe aspak të lehtë.Por kjo nuk është asgjë e re, pasi historia jonë ka pasur shumë periudha të vështira.Ky është një kapitull i ri edhe për mua dhe në këto momente ende nuk e di se sa i vështirë do të jetë.Por, unë jam gati ta shkruaj këtë kapitull me të vërtetën time përballë kujtdo qoftë.

Nuk e di a ishte rastësi apo ishte intrigë që – në mes të rrugës drejt Shtëpisë së Bardhë – doli njoftimi për një aktakuzë të pakonfirmuar.

A thua ky do të jetë çmimi i fundit që duhet paguar për lirinë e Kosovës?

Rrugën ma prenë.

Por, nuk ma cenojnë besimin në vlerat që përfaqësojnë Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Shtëpia e Bardhë për mua dhe për qytetarët e Kosovës.

Në praktikën e drejtësisë në botën e qytetëruar, lajmërimi publik i një aktakuze ende të pa miratuar nga trupi gjyqësor, është një skandal i madh.

Asnjë krim i supozuar apo edhe i kryer nga kushdo, nuk e justifikon linçimin publik.

Asnjë qëllim i mirë dhe asnjë vullnet i madh për drejtësi, nuk e arsyeton fabrikimin e një bombe mediatike për të inkriminuar të parin e shtetit të Kosovës, pikërisht në momentin kur dialogu me Serbinë kishte hyrë në një fazë të re falë angazhimit të drejtpërdrejtë të Shtëpisë së Bardhë.

Cilës drejtësi i intereson kjo ngutje e rrufeshme dhe kjo shkelje flagrante e rregullave të një procesi të drejtë e të pavarur gjyqësor?

Kjo pyetje do të duhet shtjelluar në kohën e duhur dhe në vendin e duhur.

Ndërsa përgjigja e shkurtër për këtë pyetje është se:

Ajo komunikatë hodhi në erë dhe pamundësoi takimin shumë të rëndësishëm në Shtëpinë e Bardhë, duke i dhënë goditje të fortë mundësisë së arritjes së paqes Kosovë-Serbi.

Prandaj apeli me të cilin dua ta mbyll ketë mesazh sonte është:

Kosova duhet të sigurojë funksionimin stabil të institucioneve shtetërore, në çdo rrethanë.

Në këtë kapitull të ri e të vështirë vetëm të bashkuar mund të ecim përpara, si në rrafshin kombëtar, ashtu edhe në atë ndërkombëtar.

Ditëve në vijim do të konsultohem me liderët politikë për hapat e mëtejmë.

Ju siguroj edhe një herë, me drejtësinë nuk do të përballem nga kjo zyrë.

Nëse aktakuza konfirmohet, unë menjëherë do të jap dorëheqje si President i juaji dhe do të përballem me akuzat.

Kosova është shtet i ri, por udhëheqësit e saj duhet të sillen si burrështetas të vërtetë.

Do ta mbaj këtë barrë dhe ta mbroj veten time, luftën tonë për liri, me çdo forcë që kam.

Nuk do të lejoj që këto akuza false të zhvendosin vëmendjen e Kosovës nga marrja e vendit që meriton në bashkësinë ndërkombëtare, si anëtare e Kombeve të Bashkuara, NATO-s dhe Bashkimit Evropian.

Kosova është atdhe i të gjithë qytetarëve të saj.

Një shtet evropian e një shoqëri multi-etnike.

I them edhe një herë JO hakmarrjes dhe PO tolerancës ndëretnike.

Vetëm duke ndërtuar demokracinë qytetare ndërtojmë të ardhme euroatlantike.

EKREM BARDHA I SHKRUAN PRESIDENTIT HASHIM THACI

by

– Kam qenë gjithnjë i bindur dhe vazhdoj të jem se ajo ishte një luftë sa e domosdoshme, aq edhe e drejtë; mbarëpopullore dhe kombëtare, për aspirata të mëdha dhe rrugë drejt bashkimit të kombit; kam qenë dhe vazhdoj të jem i bindur se UÇK-ja, në qëllimet e saj, luftimet, përcaktimet kombëtare, aksionet dhe në të gjithë veprimtarinë e saj nuk ka bërë shkelje të ligjeve ndërkombëtare…

…Ndryshe nga ushtria serbe, policia dhe shërbimi sekret serb, të cilët masakruan rreth 15 mijë shqiptarë të Kosovës, fëmijë, gra, burra, pleq, dëbuan rreth 1 milion shqiptarë nga trojet e tyre etnike, vranë, grabitën, dogjën, dhunuan, krejt ndryshe veproi UÇK-ja, ku ju ishit drejtori politik i saj, të cilët, edhe pas kaq viteve hulumtime, sajesa e mashtrime, shteti serb nuk arriti të mbledhë të dhëna as për 100 vetë, dhe jam i bindur, prova të sajuara dhe të fabrikuara.

I nderuari zoti President Thaçi…

E di dhe jam i bindur se momenti i tanishëm në jetën Tuaj politike dhe qytetare mund të jetë i vështirë, po aq sa jam i bindur se ai nuk do të ndryshojë disa të vërteta historike, të cilat, pavarësisht nga dëshirat jashtë Kosovës, janë përcaktuar qartë dhe kanë zënë vend në memorien e kombit.

Duke qenë njëri ndër përkrahësit më të vendosur të Pavarësisë së Kosovës, që në krye të herës, kur pak vetë guxonin ta ëndërronin këtë, kam mbështetur fuqimisht, pa asnjë ekuivok, deri në instancat më të larta të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, në takime të veçanta me presidentë dhe ish presidentë, senatorë dhe kongresmenë, Luftën e drejtë , liridashëse dhe sakrifikuese të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, e cila ishte dalëzotëse e popullit.

Kam qenë gjithnjë i bindur dhe vazhdoj të jem se ajo ishte një luftë sa e domosdoshme, aq edhe e drejtë; mbarëpopullore dhe kombëtare, për aspirata të mëdha dhe rrugë drejt bashkimit të kombit; kam qenë dhe vazhdoj të jem i bindur se UÇK-ja, në qëllimet e saj, luftimet, përcaktimet kombëtare, aksionet dhe në të gjithë veprimtarinë e saj nuk ka bërë shkelje të ligjeve ndërkombëtare. Ndryshe nga ushtria serbe, policia dhe shërbimi sekret serb, të cilët masakruan rreth 15 mijë shqiptarë të Kosovës, fëmijë, gra, burra, pleq, dëbuan rreth 1 milion shqiptarë nga trojet e tyre etnike, vranë, grabitën, dogjën, dhunuan, krejt ndryshe veproi UÇK-ja, ku ju ishit drejtori politik i saj, të cilët, edhe pas kaq viteve hulumtime, sajesa e mashtrime, shteti serb nuk arriti të mbledhë të dhëna as për 100 vetë, dhe jam i bindur, prova të sajuara dhe të fabrikuara.

Unë, si qytetar amerikano- shqiptar, që kam pasur nderin të ju takoj, të bisedoj me ju, të ndjek politikën tuaj në dobi të kombit, të dekorohem nga Ju për aktivitetin tim, qëndroj pranë figurës suaj, jo vetëm si mbështetje, por edhe si dëshmi e qëndrimit të lartë politik, diplomatik dhe ushtarak që solli politika e lartë e Shteteve të Bashkuara.

Që pas mbarimit të luftës në Kosovë, ku , për herë të parë, një strukturë e armatosur luftarake shqiptare, si ishte UÇK-ja, u bë pjesë e koalicionit të madh ndërkombëtar kundër fashizmit serbomadh dhe politikës gjenocidiale të Millosheviqit, shumë akuza janë bërë mbi figura të larta të drejtimit të UK-së, por gjithëherë është dëshmuar pafajsia e komandantëve të luftës dhe lufta e drejtë e UÇK-së.

Tani, i nderuar zoti President , po luhet një akt tjetër i akuzimit të luftës çlirimtare, por do të jetë edhe një provë e re e drejtësisë së luftës, e qëndrimit tuaj parimor, si drejtues lufte dhe burrë shteti.

Më lejoni Zoti President të ju afroj gjithë mbështetjen time, si qytetar dhe njeri i angazhuar për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës, duke besuar në luftën e drejtë, të pastër e burrërore të UPK-së, ku ju ishit drejtues i saj!

Me respekt

Ekrem Bardha

Tiranë

27 Qershor 2020

Shkoi të pushojë “Kreshniku i Lirisë”, Besim Zekthi*

by

Shuhet në moshën 84-vjeçare mjeshtri i valles popullore shqiptare, Besim Zekthi. Artisti humbi betejën me një sëmundje të rëndë, në shtëpinë e tij në Tiranë. Gjatë krijimtarisë së tij ai ka dhënë një kontribut të madh si valltar mjeshtër i valles popullore shqiptare, por ka shkëlqyer edhe si solist i Ansamblit të Këngëve dhe Valleve Popullore.

Nga viti 1957 deri në vitin 1990, “Mjeshtri i madh” – Besim Zekthi interpretoi në mbi 200 valle si solist, duke realizuar me qindra figura artistike, të cilat janë të fotografuara në memorien artistike të gjithë adhuruesve të tij, në mbarë brezat shqiptarë.

Karriera e tij shënon kulme suksesi jo vetëm në trevat shqiptare, por anekënd botës, ku me Ansamblin Popullor të Këngëve e Valleve, Besim Zekthi “i dha zë e shpirt” valles dhe muzikës tone tradicionale.

Interpretimi që e shndërroi ne një ikonë të valles me motive kombëtare për mbare publikun shqiptar mbetet vallja “Kreshnikët e Lirisë” një përshtatje madhështore e elegjisë së Fan Nolit për Bajram Currin “Shpell’e e Dragobië”.

Jeta e tij artistike është e lidhur ngushte me jetën artistike të Ansamblit të Këngëve dhe Valleve Popullore, jo vetëm si valltar, por një seri vallesh janë krijuar prej tij dhe sot interpretohen me sukses nga artistët e AKVP, si pjesë e fondit të artë të trashëgimisë tone kulturore.

Ndër to mund të përmendim: “Valle me motive të Lapardhasë”, “Valle e Librazhdit”, “Valle e Shengjergjit”, “Valle e Leskovikut”, “Valle me motive të Çermenikës”, “Valle e Konispolit”, “Valle lave”, Valle e Kuksit”, “Valle me motive të Prizrenit”, “Valle me motive të Krujës”, “Për flamur, për atdhe”, “ Dasma e Rugovës”, “Valle me motive të Drenicës”, “Gju më gju me popullin”, “Valle myzeqare”, “Vjelja e mollëve”, etj.

Në vitin 2017 për të gjithë kontributin e tij artistik, në më shumë se 30 vjet në Ansamblin Popullor të Këngëve dhe Valleve, por dhe më gjerë, Besim Zekthi u dekorua nga Presidenti i Republikës z. Ilir Meta, me titullin “Nderi i Kombit”, në 60-të vjetorin e krijimit të Ansamblit Popullor të Këngëve dhe Valleve.

Ylli i këtij ansambli, kërcimtari dhe mjeshtri i valles popullore shqiptare, Besim Zekthi, u vlerësua me motivacionin për kontributin shumëvjeçar si solist me nivel të lartë interpretative dhe mjeshtëri të veçantë artistike të valleve shqiptare, për pasurimin e fondit të krijimtarisë koreografike dhe përçimin tek brezat e artistëve të rinj, si dhe për promovimin denjësisht të vlerave të mirëfillta të trashëgimisë kulturore shqiptare në gjithë botën.(Kortezi:Diaspora)