dgreca – Page 5042 – Dielli

RUAJTJA E IDENTITETIT KOMBETAR, SFIDA E DIASPORES SHQIPTARE

December 1, 2013 by dgreca

Nga Ambasador Bekim Sejdiu/

Konsull i Pergjithshem i Republikes se Kosoves/*

I ndëruar Dr. Gjon Buçaj-Kryetar i Federates Pan-Shqiptare VATRA;

Të nderuar prijës fetar;

Shumë i nderuar z. Tahir Muhedini deputet i Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, përfaqësues i Partisë për Drejtësi Unitet dhe Integrim, partia e vëllezërve çam;

Të ndëruar diplomatë nga Misionit i Shipërisë në OKB;

Të ndëruar përfaqsues të shoqatave, shkollave dhe medieve shqipe në SHBA;

Të dashur vatranë;

Zonja dhe zotërinjë;

Kam një kënaqës të veçantë t’u përcjellë përshëndetjet dhe urimet me të përzëmërta në këtë datë të rëndësishme për të gjithë ne, në emër të Republikës së Kosovës dhe në emrin tim personal.

Sonte e ndiej vetën shumë të nderuar. Kjo për dy arsye të rëndësishme: Së pari, është nder i veçantë për mua, si Konsull i Përgjithshëm i Republikës së Kosovës dhe si shqiptar i Kosovës, të jemë folës kryesor në 101 vjetorin e shpalljes së pavarësisë së Shqipërisë.

Arsyeja e dytë pse ndihem posaçërisht i nderuar është sepse këtë nderë ma bënë VATRA-simboli dhe pishtari i veprimtarisë kombëtare, politike dhe kulturore, të diasporës shqiptare në SHBA. Mund ta imagjinoni se si do ndiheshin pishtarët e Vatrës në Boston, një shekull më parë, po t’iu thoshte dikush se një herë dhe një kohë, Konsulli i Përgjithshëm i Shtetit të Kosovës në Nju Jork do mbajë fjalë rasti në 101 vjetorin e shpalljës së pavarësisë së Shqipërisë, në një mbrëmje festive të organizuar nga VATRA. Është vështirë e paramendueshme se do mund të kishte satisfaksion më të madh moral për ta.

Unë ju falenderoj shumë për këtë nderë të madh që i bëni Kosovës dhe mua personalisht.

Zonja dhe zotërinjë të ndëruar;

28 nëntori ka rëndesi të veçantë për ne shqiptarët, që shkon përtej shpalljës së pavarësisë së Shqipërisë; kjo datë koinçidon me ngritjen e flamurit të Kastriotëve në Kalanë e Krujes; ditëlindjen e njërit prej heronjëve më të mëdhenjë të kombit shqiptarë, Komandantit legjendar Adem Jasharit, si dhe ditën kur për herë të parë është shfaqur publikisht UÇK-ja, në Llaushë të Drenicës.

Momentet e kremteve të mëdha kombëtare, siç është 28 nëntori, janë momentereflektimi. Janë momente kur bëhen matematikat kombëtare, nëse shprehem kushtimisht; ku kalkulohen të arriturat, evidentohen ngecjet dhe trajtohen sfidat.

Siç e dijme ne të gjithë dhe siç mund ta dëshmojë edhe arkiva e çmuar e VATRËS, 101 vjet shteti shqiptar i kanë paraprirë dhe e kanë shoqëruar, shumë vite, dekada dhe shekuj përpjekjesh të kombit shqiptar për mbijetesë, liri dhe dinjitet në trojet tona autoktone. Dhe sot mbase mund te tingelloj si paradoksale, por nëse hedhim një vështrim të thellë historik, e arritura më e madhe e kombit shqiptar mund të konsiderohet fakti se nuk jemi zhbërë, si komb dhe si entitet politik, nga harta e Ballkanit. Pavaresisht gjymtimeve, pavarësisht plagëve, ne kemi mbetur aty ku kemi qenë përherë. Sigurisht që kjo është e arritur e madhe për një komb që historia shpesh e ka trajtuar pamëshirshëm duke e vënë duarlidhur në udhëkryqe të medha.

Sot 101 vjet më vonë, ne kemi arsye të kremtojmë. Ne sot kemi arsye të kremtojmë, sepse kremtojmë jo vetëm një ditë të madhe por edhe të arritura të mëdha. Nuk është vetëm fakti që ekzistojmë, fizikisht dhe politikisht, tani si dy shtete të pavarura, që na bënë të kremtojmë. Arsyet për festim janë të mëdha: Shqipëria është vend demokratik, anëtar i NATO’s dhe në rrugëtim të sigurtë drejtë anëtarësimit në BE. Kosova është shtet i pavarur në rrugëtim të pakthyeshëm drejt anëtarësimit në strukturat Euro-Atlantike. Shqiptarët në Ballkan flasin në emër të vetin dhe jo që nuk mund të nëpërkëmbën më nga askush, por janë shndërruar në një prej shtyllave kryesore të paqes, stabilitetit dhe politikës së fqinjësisë së mirë në rajon. Shqiptarët kudoqoshin në Ballkan janë bërë përques të fortë të frymës Evro-Atlanike në Ballkan. Shqiptarët po kthehën dhe po zënë vendin e merituar në mileun e qytetërimit Perëndimor, aty ku e kanë patur vendin gjithmonë e nga ku janë shkëputur disa herë në zikzaget e historisë, qoftë nga pushtimet e huaja qoftë nga rreshtimet e gabuara ideologjike dhe gjeopolitike. Shtylla më e forë e lidhjes tonë me familjen Evro-Atlantike është marrëdhënia jonë strategjike me SHBA-të. Sigurisht që diaspora shqiptaro-amerikane është ura më e fortë lidhëse e shqiptarëve të Ballkanit me SHBA-të. Ju duhet të vazhdoni ta luani këtë rol. Këtë munda ta bëni duke mos shkëputur lidhjen me identitetin etnik, si dhe duke forcuar lidhjen me familjen tuaj të re, përkatësisht me kombin zemër-madh amerikan i cili ju ka përqafuar ju, siç i ka përqafuar shqiptarët ndër shekuj.

Zonja dhe zotërinjë të ndëruar;

Ne ditët e sotme ne përballemi me dy sfida të mëdha; Sfida e parë është sfida e zhvillimit. Shqipëria, Kosova dhe trevat tjera ballkanike ku jetojnë shqiptarët kanë nevojë për të përjetuar zhvillim të gjithmbarshëm, me ritme të përshpejtuara. Nëse duhet të shprehëm në mënyrë metaforike, nëse të tjerët duhet të ecin, ne duhet të vrapojmë. Kjo për faktin se, për arsye të ditura, ne kemi trashëguar një nivel të ultë zhvillimi. Flas këtu në radhë të parë për zhvillim ekonomik, por edhe për zhvillim të gjithmbarshëm shoqëror; ku hynë avancimi i vazhdueshem i demokracisë, arsimi, kultura, sporti, arti, etj. Sigurisht, të gjitha këto janë hallka të një procesi. Pra, ne kemi nevojë të zhvillohemi me ritme të shpejtuara.

Sfida e dytë dhe në ndërlidhje me të parën, është nevoja e integrimeve. Ne sot jetojmë në një epokë globale me një ndërvarshmëri dhe ndërveprim shumëdimesional që zhvillohet me shpejtësi marramëndëse. Në këtë botë globale, nevoja e integrimit është akute. Integrimet tona janë disa-nevelesh. Së pari, ne na nevojitet integrim më i madh në mes vetë, në lëmin e ekonomisë, në radhë të parë, por edhe të arsimit, klutures dhe domeneve të tjera. Së dyti, ne duhet të jemi të gatshëm për integrime më të thella rajonale dhe ndërkombëtare. Kjo është e pashmangshme dhe paraqet mundësi poaq sa edhe sfidë. Ne duhet të jemi të gatshëm për tregun rajonal dhe global të mallarave, ideve, kapitalit dhe punës. Zhvillimi është parakusht për integrim të suksesshëm.

Mëqe jemi në një përvjetor të rëndësishëm dhe mëqe jemi mysafair të VATRËS, po e përmbyll duke iu referuar edhe sfidës së madhe me të cilën, kujtoj unë, do përballeni çdo ditë e më tepër ju, diaspora shqiptare në SHBA. Ajo është sfida e ruajtës së lidhjeve me indentitetin etnik, përkatësisht rreziku i asimilimit. Siç mund ta merrni me mend, unë këto ditë kam marrë pjesë në shumë kremtime të 28 nëntorit, të organizuar nga diaspora jonë në Nju Jork dhe rrethinë. Ajo që më ka frymëzuar më së shumti janë programet kulturore, me këng dhe valle të shfaqura nga grupe fëmijës shqiptaro-amerikan. Unë do ju inkurajoja që t’i kushtoni kujdes të vëçantë punës me të rinjët dhe fëmijët. Shkollat shqipe në SHBA janë adresë e rëndësishmë për këtë. Krahas shoqatave, institucioneve fetare shqiptare, medieve, shkollat shqipe janë adresë e rëndësishme e ruajtjes së indetitetit dhe kulturës tonë entike në SHBA. Siç mund të jeni në dijeni, ne si Republikë e Kosovës bëjmë furnizimin e shkollave shqipe me një pjesë të madhe të teksteve mësimore. Porosia ime është që të vazhdoni të mbështesni shkollat shqipe si dhe të hapni shkolla të reja, kudo dhe kurdo që ajo është e mundur. Ky vend simbol i lirisë jo vetëm që mundëson por edhe inkurajon organizime të tilla. Mbështetja jonë si Republikë e Kosovës nuk do ju mungojë. Urime edhe një herë 28 nëntori dhe festofshim së bashku shumë përvjetor të rëndësishëm.

Fjalmi i mbajtur ne darken tradicionale te Vatres dhe Bashkesise shqiptare ne New York, 30 nëntor 2013

NJË KAFE ME TAHIR GJONBALËN

December 1, 2013 by dgreca

NJË KAFE ME TAHIR GJONBALËN/

Nga Ramiz LUSHAJ/

Atë kafe me Tahir Gjonbalën në qytetin Plavë/

Ende e hurbi ashtu të nxehtë në rrugëtimin tim,/

Se burra të tillë i takon rrallë e për mallë./

Ende më dritërojnë fjalë nga ai kuvendim./

E pagëzuan prindrit: Tahir, përdryshe i pastër, krejt ar’.

Mbiemrin e ka të përbamë historikisht në Gjon dhe në Balë.

Gjon – emër klasik, biblik, që na kujton trima e princa shqiptarë.

Bala – rrjedh nga ilirishtja – me kuptimin: qëndrestarë në ballë.

Shpesh shkoj e vij me mall e krenari në Vuthaj, Plavë, Guci.

Tahir Gjonbalën gjithmonë e gjejmë lis në trollin e vet.

Ai ka krahë të ikin mërgimtar në Amerikë apo Norvegji,

Po çdo një gusht me festën “Alpet Shqiptare” na prêt…

Me fol për krahinën thërret zëra emblematik në shkencë,

Me i ndie deri në palcë guri e lumi, rrënjasi e mërgimtari.

Mos me ndrrue kapuçin e bardhë me kapicën e zezë.

Malet, toka, njerëzit me pasë forcë e zemër shqiptari.

SIMBOLIKA E FESTËS SË VRANISHTIT TË VLORËS:takim vëllazëror, dashuri dhe respekt për vendlindjen

December 1, 2013 by dgreca

Reportazh nga Albert HABAZAJ*/

Ka vite e vite që, në kujtesën time, ka ngelur e dallueshme simbolika e festës, sa e traditës krenare, aq dhe e bashkëkohësisë korrekte, apo modernitetit, nëse do të përdornim terminologjinë e enciklopedistëve (gjithologëve, thënë edhe shqip). Çdo fshat, të paktën në Labërinë e Brendshme, po aplikon një pasuri shpirtërore, një traditë të bukur, takimin e përvitshëm të brezave, festën e fshatit. Gjë e bukur, shumë e bukur, e pranueshme, e pritshme, argëtuese, me mesazhe, kuptimplote dhe e njohur universalisht. Vranishti i Vlorës, si i veçantë me profilin e tij, ndër njësitë bazë të krahinëzave apo dhe krahinave etnografike shqiptare, e ka një specifikë, në këtë urë takimi, për tre apo katër breza njëhershi.

25 gusht 2013.

Vranishti pret bijtë e bijat e tij, vëllezër e motra, nipër e mbesa, miq e dashamirës, nuse e dhëndurrë. Vranishti ka festë. Këtë vit, fatmirësisht ashtu rastisi, që të ketë dy gëzime në një ditë. U jonizua pozitivisht atmosfera për takimin e brezave, qysh mbrëmjen e shtunës së datës 24. Tisi mistik i të shtunës së zjarrtë e bardhoshe paratakimore, si gati në çdo fshat me doke labërore, edhe në Vranisht, mund të quhet Nata e Rinisë. Një mrekulli, një ëndërr e bukur, që realizohet me shpirt të freskët e me zemër rinore, që rezonon bukur me festat simotra të bashkësive bazë njerëzore edhe në Europë, ndoshta dhe në Amerikë, Azi, Afrikë, Australi (s’flasim dot më shumë, kur s’ua njohim drejtpërdrejtë traditat). Në vijim, të dielën e datës 25 gusht, bashkë me festimin popullor, të takimit e përmallimit të përvitshëm vëllazëror, u krijua dhe u plotësua atmosfera epiko – historike, për të kujtuar 70 vjetorin e çetës partizane “Sali Murati”, aktivitet, që në Vranisht, organizohet çdo pesë vjet. Vranishti, për natyrën e mrekullueshme, me diell e me freski kujtese e gjithësore, me ujë të kulluar e me hije të shëndetshme, është i bekuar edhe nga Perëndia. Për historinë, për arsimin dhe për gjeoetnokluturën e këtij fshati të stërralltë në histori e kulturë, më duket se, Dafina e Letërsisë Shqiptare, dritëruesi i paharruar Ali Podrimja, ka vënë një piketë orientuese për studiuesit, për të interesuarit dhe vizitorët, se kur erdhi në Vranisht, u mahnit dhe fisnikërisht u shpreh: “…Kur vizitova fshatin Vranisht të Labërisë, aty takova njerëz të mrekullueshëm, me tradita e kulturë, që Zoti i kishte vënë me dorë në ato male kreshnike…”.

Për takimin e Vranishtit, të kësaj fundvere 2013 kam mbajtur 15 faqe A4 me shkrim dore. Çdo gjë që redaktoj e heq, nga shënimet e asaj dite, më pikon dhembshëm nga mirësia, por tek libri im “Vranishti si Amazonë”, kur tabotoj, ndoshta për korrekturë mund të ketë nevojë, se redaktim nuk besoj. “Ku ta zë e ku ta lë”, thotë një këngë e vjetër. Kanë ikur 3 muaj gati dhe festën e kam të fiksuar në kujtesë, sikur të isha një kamerë televizive për emission special. Gjithshka qe e shkëlqyeshme, tipike, e madhërishme, me kontraste, made in Vranisht. Për Vranishtin dhe 70 vjetorin e Çetës Partizane “Sali Murati” ka shkruar fundgushtin që lamë pas, studiuesi Arben Saliu, djali i komandantit të Çetës Partizane “Sali Murati”, Maman Saliut të paharruar, nipi i Kapedan Sali Vranishtit. Poeti Avni Varfi, ndërkohë kryetar i Fshatit, hapi veprimtarinë festive, duke u uruar mirëseardhjen vëllezërve, motrave, miqve dhe dashamirësve, ashtu siç di Avniu. Kryetari i Përgjithshëm i Shoqatës Atdhetare – Kulturore, Prof. Dr. Bilal Shkurtaj, në fjalën e rastit foli për kontributin e banorëve të këtij fshati në funksion të LANÇ, të heroizmit masiv të vranishtjotëve, të partizanëve dhe të mbi 60 dëshmorëve që dhanë jetën për lirinë e Atdheut. Nga fjala e tij na tërhoqën vëmendjen mesazhet që përcolli tek njerëzit, pjesëmarrës në festë: “Është dita e Vranishtit, dita e dashurisë për vëndlindjen, e dashurisë për njëri tjetrin, e respektit për traditat më të mira të të parëve tanë. Simbolika e kësaj dite është krenaria për historinë dhe vlerat e mrekullueshme të bijve të këtij fshati në vite. Është ditë feste popullore, bashkimi, vëllazërimi, miqësie, dashurie, malli, nostalgjie”. Më tej ai theksoi, se sot kohët kanë ndryshuar pozitivisht, e se nuk na kërkohet të vemi më në luftë, por që vlerat e mëdha të fshatit t’i ruajmë, t’i mbajmë, t’i transmetojmë tek të gjithë e të ruajmë sa më të pastër emrin e nderuar të vendlindjes a vendorigjinës tonë. Sot janë kohë të tjera, – theksoi Profesor Bilali – kohë e demokracisë dhe integrimit. Sot nuk na kërkohet të vemi në luftë dhe të biem dëshmorë. Ajo që kërkohet nga ne është që t’i manifestojmë vlerat më të mira duke qënë qytetarë , demokratë, të kemi harmoni, dashuri, mirëkuptim me njëri – tjetrin të gjithë, duke lënë mënjanë disa veprime të rëndomta, të fshehta, jo burrërore, që hedhin sadopak baltë mbi emrin e me nam të fshatit tonë. Është një mesazh që më ka ngarkuar kryesia e shoqatës për të përcjellë në këtë takim”. Ky mesazh nuk vlen vetëm për vranishtjotët horianë, por të për të gjithë rrëziotët, mesaplikasit lumasit, labët, shqiptarët, kudo që janë.

Shoqata Kulturore Atdhetare “Vranishti i Vlorës”, si simbol vëllazërimi, ka ditur, di dhe do të dijë ta shprehë nderimin dhe respektin e madh për dëshmorët e çetës, për ish partizanët që nuk jetojnë më, sepse ata e bënë detyrën e tyre, ndërsa ne, sot kemi të tjera detyra, në kontestualitet. Nderimi dhe respekti për të vetmin ish – partizan të çetës “Sali Vranishti”, që jeton, për ish partizanin më i ri të çetës dhe flamurmbajtësin e saj, atëhere 15 vjeç, më i vogli i çetës dhe sot 85 vjeç, Seftedin Jonuzin flokëborë e shpirtluleborë, u shpreh konkretisht, duke i dhënë fjalën direkt pas Profesorit dhe mbi të gjitha me vëmendjen ndaj fjalës së tij dhe duartrokitjeve për çka tha, sidomos me urimet për rininë dhe mesazhet shumë vëllazërore të unitetit, të bashkimit dhe të përparimit. Vranishti bëri dy festa: ceremonialin protokollar dhe pasceremoninë, nderimin për Çetën dhe festën e Takimit. Kjo ditë, që ka në vetvete luftën patriotike të partizanëve tanë, që ka patjetër Sali Muratin me trimat e tij e bijtë e gjakut e të idealit për pushkën e lirisë, qe festa e përkujtimit të njerëzve, të partizanëve që dhanë jetën për liri dhe që kjo festë të bëhet sot me rastin e 70 vjetorit, që të bëhet dhe me rastin e 700 vjetorit e për jetë. Sikur më kumbojnë në vesh dhe sot e kësaj dite fjala e partizanit 15 vjeçar, veteranit 85 vjeçar, xha Seftedin Jonuzit: “Të dashur vëllezër të zemrës time, të shpirtit tim! Mirësi për Besnik Reshat Hasanin, që sponsporizon bujarisht shtypin tonë. Edhe për Duro Mustafain që trurin dhe zemrën e tij mbarëshqiptare po ia fal Vranishtit. Festa sot është përkujtimore për lavdinë e partizanëve dhe dëshmorëve. Trimat u kthyen me lirinë, porn a kushtoi shtrenjtë. Pikërisht në Vranisht u bë masakra më e madhe e Luftës. Vlerësojmë e na dhemb Borova. Vranishti nuk është Borovë e Dytë, është më shumë për ne, është Vranishti Martir”. Foli në vijim intelektuali Habil Shkurti, si përfaqësues i Organizatës së Familjeve të Dëshmorëve të Atdheut, apo i ngarkuari nga Tirana, siç thonë banorët e zonës. I takonte Habilit të fliste me ballin lart, sepse erdhi familjarisht i ndritur me gjakun e lavdishëm të dëshmorëve, (vetë vëlla dëshmori, i yllit të pashuar Nuredin Shkurti, po ashtu nga gruaja korçare, familje dëëshmori). Habili botoi dhe një shkrim informativ në gazetën “Kushtrim Brezash”. Në festë përshëndeti dhe kryetari i Komitetit të Veteranëve të rrethit të Vlorës, ish partizani dhe poligloti Seit Jonuzaj, me origjinë nga Kallarati. U dhanë tituj nderi nga këshilli i Qarkut dhe komuna Horë; më tej – një koncert i bukur me këngë e valle labe, përgatitur nga Mjeshtri i Madh Muhamet Tartari, si dhe një montazh muziko – letrar, ku qenë të ftuar dhe Parua e Bënçs me Rovenën, që e ndezën atmosferën festive. Njerëzit donin të më jepnin të gjithë përshtypjet e tyre më të mira për revistën tonë të dashur “Hora”. Shumë fjalë të gëzueshme që më thanë i shkrova, por për botim, kësaj radhe, përzgjodha këta bashkëfestues: Eqerem Shakaj: “Jam i kënaqur me festën.pasrdhësit e partizanëve që janë në tribunën e nderimit të kësaj feste, nabëjnë që të ndihemi krenarë. Mos më pyet për njerëzit e mi, vranishjotët, se ndihem shumë mirë me ta dhe për ta, japim mesazhe për brezat në ditë të tilla, krenari për ta ”.

Arben Saliu: “Ne, brezi pasardhës i atyre idealistëve kombëtarë, do të na mallkojë historia, nëqoftëse nuk do të dimë të jemi krenarë dhe të përçjmë brezave këtë krenari të ligjshme. Në luftë, edhe në demokraci ka fitimtarë dhe humbës. Ata ishin fitimtarë të përjetshëm. Me gjakun e derdhur, me luftën e bërë, ata u gdhendën me shkronja të arta në histori, se i dhanë dërmën barbarisë nazifashiste. Ndërkohë, nuk duhet ngatërruar LANÇ me regjimin komunist.

Muhamet Tartari: “Festa është bërë një ngjarje e duhur, e domosdoshme, traditë e bukur. Grupi, si gjithmonë, kapeshë mbi supoe, por sot na mungon bedeni i pazvendësueshëm i kështjellës artistike vranishtjote, Arap Çelolesko Bilblili”. Nxënësja e klasës së katërt të shkollës “Hysen Çino”, Vranisht, Urana Gëzim Begaj, sikur fluturon si flutur mes shoqeve të saj, lulëzuar si lulet: “festa sot është shumë e bukur, po nale mbresa të shkëlqyeshme. Mësojmë shumë. Më pëlqejnë shumë edhe Rovena zëëmbël me Paron e paparë”. U çmalla me zërin brilant e të pandryshkur kurrw tw Leonora Shkurtit (Ahmetaj), sinonimin e gjallw tw kwngws labe tw Vranishtit. Edhe me Hetem Shkurtin – labin epik tw valles sw vetwtimave vranishtjote u çmallova dhe kwndova me ta.

Alem Çino, nip i heroit Hysen Çino: “Festa u bë e natyrshme, nderim për dëshmorët, për partizanët, për njerëzit tanë. Më mirë kështu, thjeshtë, vëllazërisht, pa ngyrime politike”.

Simbol Pazaj, kryetari i komunës Horë, ose Bokja, si i flasin njerëzit e tij dhe miqtë, tregoi fisnikëri, duke ftuar në takimin e brezave z. Ridvan Mersini, sekretarin e Këshillit të Qarkut Vlorë, që në bindje është i djathtë, por ndërkohë është një lab i mirë si gjithë atdhetarët e Labërisë sonë të dashur.

Sinan Ferruni jep shembullin personal për pjesërmarrjen në festë, si përherë e kësaj radhe shumë më i plotësuar. Ka ardhur me gruan, Razien, me vajzën, Elvirën, me nipin dhe mbesën. Mbesa e Sinanit dhe e Razos, Eneida, vajza e Arben Beshos nga Kanina dhe Elvira Besho (Ferrunit) ëshët 16 vjeçe. Jeton në Luksemburg me prindërit e saj dhe vëllain. Vij për herë të parë në Vranisht – thotë ajo. Seç ndjej diçka të madhe në shpirt. Bukur, shumë bukur. Njerëzit në çdo vend janë njësoj, por këtu, në vendlindjen e mamit tim, më duken si malet këta njerëz. Do t’u them fjalët më të bukura për ta shoqeve dhe shokëve kur të shkoj në Luksemburg. Edhe vëllai i saj, Marjeli, 18 vjeçar, u shpreh shumë i emocionuar dhe krenar: ky vend është shumë i paraqitshëm. Rrepet e gurët sikur i bëjnë epikë këta njerëz, por, si duket lirizmin e shpirtit ua dhënka lumi dhe hapësirat e luginës. Ndihem mirë që shoh shqiptarë, që jam me origjinë nga Shqipëria, aq më tepër me prindër nga Vlora, aq më bukur babi nga Kanina, mami nga Vranishti. Festa dalka shumë e bukur këtu. Dhe atje, në Luksemburg bëhen festa të tilla, është traditë e hershme. Sikur të kishte stola për t’u ulur njerëzit do të qe më mirë, na fshikullon ledhatueshëm e pafajshëmrisht djaloshi. Po ku i kupton ai “hallet” tona”. Veçse ditë më të mira paskëtaj do të vinë, o Marjel djali.

Tani filloi festa- thotë rinia- kur podium, sheshi, rrepet mbushen me këngë, me vallëzime e kërcime, me muzikë, me rini, me cicërima zogjsh.

*) Master Shkencor për Etnologji dhe Folklor, Qendra e Studimeve Albanologjike, Tiranë.

Drejtor i Bibliotekës Qendrore “Nermin Vlora Falaschi”,Universiteti i “Ismail Qemali”, Vlorë,

GJENERALI I TRI LUFTRAVE, MISIONAR I KOMBIT

December 1, 2013 by dgreca

*HEROI TAHIR SINANI,GJENERAL I TRI LUFTRAVE,ASHT I SHQIPTARISË/

*Shkruan: Azgan HAKLAJ -President i Unionit Artistik të Kombit Shqiptar/

Asgjë nuk lind prej hiçit e për më tepër qenjet e rralla humane që dhe më të shtrenjten gjë që Zoti të dhuron me jetën, njesohen në ashtin e kombit për të çimentosur skeletin tone etnik kahmot të dëmtuar në shekuj të gjymtuar.Këta njerëz janë të privuar nga gjetja për ta e epiteteve që mund t’i determinojë, për ta zor të ngresh piedestalin që e meritojnë . Gjithësesi një gjë është e sigurtë për këta njerëz; Mbijetesa. Ata jane etër në oksigjenin që thithë kombi ynë, janë asht, mish e gjak në trupin e tij, janë këngë e legjenda në artin e tij, janë germa të arta në faqet brilante të historisë së tij.

I tillë mbetesh sa kohë të ketë truall e gjak shqiptari shtëpia jote është në derë të lirisë pinjoll i shqiptarizmes, komandant Tahir Sinani.

Ti linde mes bjeshkëve dhe rrënjë të forta si lisa lëshove në Alpe, fëmijëria të burrëroj se për bri shtëpisë kishe shtëpinë e Mic Sokolit e rrënjët ti vaditi ty, o lis uji i Valbonës .

Në odën e sofrën tënde më shumë se me bukë e me lodra fëmijërinë ta përcollën Eposi i Mujit e vaji i Zanave, ninullat me fjalë burrnie për t’u rritur për vatan dhe rastin se humbe.

Për ty liria nuk është rastësi por aspirat ,Kosova, Presheva, Tetova nuk ishin vise ku shfaqej humanizmi a internacionalizmi , por pjesë e truallit tënd, gjak i gjakut tënd ,dhimbje e kushtrim i shpirtit nacional trim e luftëtar i vijës së parë, si kundër u bëre bibël e kuran për betim për Flamur, Komb e Atdhe duke siguruar vendin e merituar në ballë të oxhakut në oden e lirisë si kallzuesi me autentik i qëndresës shqiptare.

Ti re Tahir Sinani, se trimat bien, pushka jote la gjurmë ku i ka plagët vatani, ti jeton komandant dhe timbri i zërit tënd sot buçet fuqishëm nga bjeshkët e Ali Pashë Gucisë e Ded Gjo Lulit në Mitrovicën e Isa Buletinit, nga Drenica e trinomit të lirisë Azem Bejta, Shaban Polluzha e Adem Jasharit, Kosharja e Sali Çekut e Agim Ramadanit, Presheva e komandant Lleshit, Klina e Mujë Krasniqit e Deçani i Haredinajve, Kaçaniku i Idriz Seferit, nga Shkupi i Hasan Prishtinës e Tetova jote deri në tempullin e lashtë të Dodonës e për të qënë në sofër të parë me Ahmet Zogun, Sali Berishën e Azem Hajdarin në dasmën e Ismajl Qemalit në 101 vjetor.

Gjaku i juaj hyri si det i kuq në flamurin e Skënderbeut , ju ratë për të mbetur materje e gjallë e ndërgjegjies kombëtare, gur themel i abetares njësuar, gur themel i Marrëveshjes së Ohërit, përmendore e shpirtit të kombit.

Emri juaj është refren i lirisë bashkimit e integrimit të trojeve stërgjyshore të Shqiptarisë në Bashkimin Europian.

Gjeneral:

Nga anët tona dhe jo vetëm, ata që ikin nga kjo botë qahen e vajtohen, ndërsa për ata që vijnë ka gëzim e këngë ,e pra edhe t’i vetëm të këndohesh se nuk ike, por erdhe.

Erdhe për të mos ikur kurrë .

Pikërisht këtu ndryshon heroi nga i zakonshmi dhe ti ngelesh hero, ngelesh urë bashkimi mes lumenjve të lotit e të gjakut të kombit.

Është e natyrshme që me emrin tuaj thuren këngë ,me emrin tënd thirren rrugë e shkolla.

Ti je verteber në shtyllen e bashkimit, ti je simfoni në koncertin tonë të shpejtë të lirisë e unitetit të vërtetë.

Rekuiem gjeneral për ty e shokët e tu të luftës se gati u krye amaneti se në Prishtinë qeverisin bashkëluftëtarët, në Preshevë flet shqip universiteti, në Podgoricë flet shqip universiteti, në Bruksel valvitet krenar Flamuri Kombëtar mes flamujve të Atlantikut, ndërsa në Shkup e në Tetovë valvitet krenar nga Ali Ahmeti.

Dardanet presin Dodonen.

Homazh për Ty, o burrë, o asht i Kombit, homazh për të gjithë ata që kanë dhënë jetën në shekuj për kauzen tënde, kauzen tonë të drejten universale legjitime, udhën e shenjtë të bekuar nga Zoti.

Ju jeni Misionar i Kombit.

Vizionari Bujar Alimani sjell kinemanë shqiptare në New York

December 1, 2013 by dgreca

Nga: Ermira Babamusta/

New York – Qëndra artistike botërore, New Yorku gjatë muajit të Nëntorit ka përjetuar dhe njohur nga më afër kulturën shqiptare me dy festivale madhështore të filmit shqiptar në Amerikë: “Albanian Film Week” me themelues Mrika Krasniqi dhe Ariot Myrtaj ku u shfaqën filma të shkurtër, të gjatë dhe dokumentarë nga regjizorë shqiptarë nëpër botë; si dhe “Young Albanian Filmmakers Festival” themeluar nga Bujar Alimani, me prezantim të filmave me metrazh të shkurtër të regjizorëve të rinj studentorë nga akademitë përkatëse të Artit dhe Filmit në Shqipëri dhe Kosovë.

Festivali “Young Albanian Filmmakers Festival” po shfaqet nga 29 Nëntori – 1 dhjetor 2013 tek Producers Club Theatres, në New York me 19 filma pëzgjedhur nga 50 me juri Arta Kallaba, Ermira Babamusta dhe Violeta Mirakaj. Ekipi artistik përzgjedhës i filmave përfshin: Dhimitër Ismailaj, Luan Bexheti, Roland Uruci, Anisa Dema, Lola Luma, Gentjan Basha, Alfred Tollja, Entela Barci dhe Bujar Alimani. Krijimtaria artistike e regjizorëve të rinj vjen nga Akademitë përkatëse në Tiranë dhe Prishtinë, Universiteti i Arteve-Departamenti i Filmit Tiranë, Akademia e Filmit dhe Multimedias “Marubi” në Tiranë, Akademia e Arteve -Dega e Filmit Prishtinë.

“Tematika e filmave është vërtet një mozaik ngjyrash, subjektesh, idesh dhe ëndrrash të cilat këta të rinj i derdhin me sinqeritetin e shpirtit në ekranin e kinemasë,” tha organizatori Bujar Alimani.

Z. Bujar Alimani është një regjizor i suksesshëm, i cili njihet për “Amnesty”, “Gas” dhe “The Compass”. Filmi i tij “Amnesty” u konsiderua si një nga filmat e huaj më të mirë në garën prestigjioze të Oscarit (84th Academy Awards).

Bujar Alimani ka lindur në vitin 1969 në Patos, Fier, Shqipëri. Ai ka studiuar pikturë dhe regjizurë në Akademinë e Arteve të Bukura në Tiranë. Në vitin 1992 emigron për në Greqi. Ka punuar si asistent regjizor në disa filma të ndryshëm Grek. Ai jeton dhe punon në Greqi. Në vitin 2002 përfundoi filmin e parë të tij , KATOI (“The Kennel”), i cili ka marrë pjesë në festival të ndryshme ndërkombëtarë si ( Drama-Greece, Venice -Italy, La Ciotat -France, La shorts -Hollyëood/USA, Sidney -Australia, Tehran – Iran, Barcelona-Spain etc ). Dhe ka fituar çmimet : -Best Balkan Film Drama Film Festival 2002 -2th Aëard Auburn Int Film Fest, Sidney, Australia -The Best Albanian Film-1st Int Film Festival Tirana 2003.

Në vitin 2012 i madhi Bujar Alimani nisi projektin e tij ambicioz “Cine Fier 2012″, një cikël seminaresh mbi kinematografinë shqiptare dhe botërore.

“CINEFIER 2012 është një cikël seminaresh mbi kinematografinë që ka për qëllim grumbullimin e një kontingjenti të rinjsh me prirje drejt filmit dhe organizohet e mbështetet prej Bashkisë Fier. Ka një segment kohor dy muaj dhe ka nisur kryesisht me leksione teorike rreth kinematografisë e komponentëve të realizimit të një filmi, paralel e gjithë kjo me njohuri për historinë e kinematografisë botërore e asaj shqiptare, por duke fokusuar gjithçka drejt realizimit të tre filmave me metrazh të shkurtër me ide të vetë nxënësve që kanë shkuar drejt të bërit të skenarëve e që do të realizohen totalisht prej tyre. Prekja e të gjitha hallkave të bërjes së një filmi është thelbi i këtij cikli seminaresh,” tha z. Bujar Alimani, në një intervistë me Albert Vataj.

Në vitin 2013 Z. Bujar Alimani solli kinematografinë e filmave të kineastëve të rinj shqiptar në një platformë më të gjerë botërore nëpërmjet festivalit “Young Albanian Filmmakers Festival” që u hap për herë të parë të premten me 29 nëntor 2013 tek Producers Club Theatres me pronarë Ernest dhe Alfred Tollja,. Festivali zgjat tre ditë me katër çmime fituese për filmat më të mirë.

Publiku shqiptar priti fuqishëm natën e hapjes së festivalit, me prezantuese aktoren e njohur Lola Luma, vijuar pas shfaqjes së filmave me një forum debati për kinematografinë shqiptare për publikur udhëhequr nga Lola Luma, Ermira Babamusta dhe Bujar Alimani. Nata e dytë e festivalit ishte po aq e fuqishme ku ndezi interes dhe debat nga publiku, udhëhequr nga Lola Luma, Violeta Mirakaj dhe Bujar Alimani. Me 1 dhjetor do jetë nata finale ku do ndahen çmimet fituese, shoqëruar me nje forum debati nga Arta Kallaba dhe Bujar Alimani për kinematografinë kosovare.

Vizionari Bujar Alimani po i jep një zë të rinjëve shqiptar si nga Shqipëria dhe Kosova dhe po krijon një urë ndërlidhëse të artit dhe kulturës shqiptare me atë amerikane dhe botërore. Ky realitet i ri mundësuar nga Bujar Alimani është një hap i domosdoshëm për zhvillimin dhe ecurinë e kinemasë shqiptare brenda dhe jashtë vendit. Gjithashtu mundëson inkurajimin dhe mbështetjen e brezit më të ri të fushës së filmit, duke krijuar një epokë të re të filmit shqiptar – arenën ndërkombëtare për aspiruesit e rinj të kinematografisë.

Nëpërmjet festivalit Young Albanian Filmmmakers (YAFF) Bujar Alimani po sjell një eksperiencë mallëngjyese për emigrantët shqiptarë të New Yorkut, duke u ndjerë më afër vendlindjes me temat sociale dhe paraqitjen vizuale filmike trajtuar në filmat e studentëve të rinj. Filmat u përcollën me shumë interes dhe janë të një cilësie shumë të lartë, duke paraqitur krijimtarinë moderne dhe aktuale pasqyruar nga realiteti shqiptar në Shqipëri dhe Kosovë.