• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Nis takimi në Bruksel, Thaçi optimist për marrëveshje për telekomin

July 24, 2013 by dgreca

Nga Zijadin Gashi/

Kryeministrat e Kosovës dhe Serbisë, Hashim Thaçi e Ivica Daçiq, kanë nisur në Bruksel një raund të ri negociatash nën ndërmjetësimin e shefes së diplomacisë evropiane, Catherine Ashton.
Para takimit me homologun e tij nga Serbia, kryeministri Thaçi ka shprehur optimizmin e tij se do të arrihet marrëveshje për çështjen e telekomit, si dhe ka paralajmëruar se do të qartësohet çështja e zgjedhjeve lokale dhe pjesëmarrja e serbëve në komunat veriore.
Madje, Thaçi ka shprehur besimin e tij se marrëveshje mund të arrihet edhe për çështjen e energjisë, edhe pse në këtë temë palët nuk kishin arritur përparime të mjaftueshme, siç ishte rasti me telekomin.
“Unë shpresoj që sot do të arrijmë marrëveshjen sa i përket energjisë dhe telekomunikacionit. Kanë diskutuar ekipet teknike dhe profesionale, por sot besoj në nivel politik do të përmbyllim këtë proces të rëndësishëm”.
“Është me rëndësi që zbatimi i marrëveshjes së 19 prillit ka filluar së implementuari në shumë segmente, por natyrisht që duhet të bëjmë edhe më tepër. Ndërsa do të bisedojmë edhe për qartësimin e tërë procesit të zgjedhjeve të 3 nëntorit ku kam besim të plotë që edhe serbët e veriut do të jenë pjesë e këtij procesi”, ka deklaruar Thaçi.
Kryeministri Thaçi ka përmendur disa nga hapat pozitiv, sipas tij që Serbia dhe Kosova po ndërmarrin për zbatimin e marrëveshjes së 19 prillit.
Inkurajimi i serbëve në veri nga ana e Serbisë për pjesëmarrjen e tyre në zgjedhje dhe Ligji për amnistinë, i miratuar nga Kuvendi i Kosovës, janë veçuar nga Thaçi si dy zhvillime me rëndësi në drejtim të implementimit të marrëveshjes.
“Është me rëndësi që edhe Serbia i ka ftuar serbët që të marrin pjesë në procesin zgjedhor, ndërsa Kosova do t’i kryejë të njëjtën kohë të gjitha obligimet e veta kushtetuese dhe ligjore. Kosova ka përmbyllur procesin e Ligjit mbi Amnistinë në Parlament gjë që do t’u ndihmoj edhe serbëve që të jenë më të sigurt për t’u integruar në të gjitha institucionet e Kosovës”, ka thënë Thaçi.
Ndërkohë, edhe Maja Kocijançiq, zëdhënëse e shefes për Politikë të Jashtme të BE-së, Catherine Ashton, pak para takimit Thaçi- Daçiq ka thënë se telekomi dhe energjia janë pika të diskutimit, por jo të vetmet.
“Sot do të takohen edhe grupet punuese për telekom dhe energji. Unë pres që për këtë temë të flasin edhe zonja Ashton dhe të dy kryeministrat”, ka thënë Kocijançiq.
Sipas saj, takimi në nivel të kryeministrave ka si qëllim diskutimin rreth nivelit të zbatimit të marrëveshjes ndërmjet Prishtinës dhe Beogradit.
“Sot në Bruksel ata do të bisedojnë rreth implementimit të marrëveshjes së prillit dhe për të parë se si të shkohet tutje. Ne kemi edhe planin e zbatimit dhe do të shohim se çfarë është arritur deri më tani dhe çfarë është e nevojshme të ndodhë gjatë muajve të ardhshëm me qëllim që ai plan të zbatohet në tërësi”, ka deklaruar Kocijançiq.
Takimi i sotëm Thaçi – Daçiq me ndërmjetësimin e baroneshës Ashton është i 14 me radhë.
Përveç çështjeve që kanë të bëjnë me zgjedhjet e lira dhe pjesëmarrjen e serbëve nga veriu, palët mund të dakordohen më në fund në lidhje me marrëveshjen për telekomin.
Sipas asaj që deri më tani është paralajmëruar, një vend anëtar i Bashkimit Evropian nga vjeshta e këtij viti mund të aplikoj tek ITU-ja për kodin +383, të cilin më pas do t’ia falte Kosovës.
Por, çështje problematike deri vonë ishte kërkesa e Beogradit që Serbia të kishte një operator të saj brenda Kosovës, qoftë ai edhe virtual. Sidoqoftë, pritet të shihet se cila do të jetë zgjidhja që mund të prezantojnë dy kryeministrat në fund të takimit.

Filed Under: Kronike Tagged With: Takimi i Brukselit, Thaci optimist

ARTI KERKON ANGAZHIM SHPIRTEROR, JO KOMPROMIS

July 24, 2013 by dgreca

Intervistë ekskluzive e Nue Oroshit me Gjelosh Gjokën, mjeshtrin e madh të  Artit Shqiptar, me rastin e 80 vjetorit të lindjes/

Me 24 dhe 25 janar 2013 ia  bëmë një vizite  mjeshtrit  të Artit Shqiptar Gjelosh Gjokaj në Augsburg. Baca Gjelosh na priti me një bujari e mikpritje që është tipike e Malsorit. Edhe pse në prag të 80 vjetorit ai asnjëher nuk i ndahet punës, përkundër faktit që atelia e tij ishte duke u renovuar ai nuk e ndalte asnjëhere punën. Gjatë kësaji vizite  në kujtese më mbeten, shume gjera të reja rreth jetës dhe veprës së tij. Por dy gjëra mu nguliten në koke. Ekspozitën e par në Rome ne vitin 1971 që ia kishte organizuar, dhe hapur i madhi profesor Ernest Koliqi, ndërsa të dyten me 1983 në Munih të Gjermanise, hapur nga  poeti dhe shkrimtari i madh Martin Camaj. Me të dy baca Gjelosh kishte pasur miqësi të madhe. Kjo esht një pun e mire dhe e mbarë, kur gjeneratat e artistëve, krijuseve e shkrimtareve e përcjellin njëri tjetrin, për t’u lën brezave testament vazhdimin e punes krijuese në shume lëmi të jetes artistike. Qëllimi ynë ishte i dyanshëm. Që ta bëjme një portret të Gjelosh Gjokës, në kuadër të filmit dokumentar në gjuhën gjermane, për intelektualët e shquar shqiptarë në Gjermani, dhe bërjen e një interviste eksluzive në gjuhën shqipe, që po e botojm me rastin e 80 vjetorit të lindjes të mjeshtrit të madh të pikturës e grafikës Gjelosh Gjokaj. Në këtë intervistë baca Gjelosh na foli për rrugën e gjatë krijuese, e cila fillon dhe merr rrugë  në Malsinë e Ded Gjon Lulit e Mehmet Shpendit, për themelimin e Akademisë së Arteve në Prishtinë, për punen 15 vjecare ne Romë, dhe fillimin e ri dhe të sukses’shëm në Augsburg të Gjermanisë. Pa harruar edhe miqtë e tij që e kishin përkrahur, në periudha të ndryshme kohore. Ai flet sidomos, edhe për një piktor tjetër shqiptar, shumë të talentuar, Nevzat Belegu apo Karmon Fan Ferri, i cili kishte atelien e vet në Munih, të Gjermanis por që kishte qenë jetshkurtë dhe ka vdekur në moshën 45 vjecare nga leukemija. Baca Gjelosh me të drejt ban edhe vërejtje, sepse deri më tani asnjë intelektualë shqiptarë, nuk shkroi për Karmon Fan Ferrin apo Nevzat Belegun. Ai nukë le pa i përmendur edhe frymzimet, e para nga bukuritë e malsisë, nga sofra bujare shqiptare, e deri tek xhubletat, që ishin punë dore e nënave dhe grave shqiptare nëpër shekuji.

Zoti Gjokaji, fillimisht na tregoni diqka rreth fëmijeris tuaji, dhe hapave të parë në botën e artit?

Gjelosh  Gjokaj: Asht interesant se fillimi i inspirimit në art është gjithmonë interesant, se njeriu lidhet me emocionet feminore, deri në emocionet me të ngritura, e deri te studimi i artit në shkolla të mesme në studime dhe në specializime. Ato jan fillimi, i artit figurativ pastaji nëper kohra të ndryshme fillon,  me u zhvillua origjinaliteti. Dikush e ka ma të madhë origjinalitetin e dikush ma të vogël. Unë duket se kam mbërrit me inspirime të folklorit dhe ambienteve  shqiptare ne Mal te Zi dhe Kosovë,ta bëji një art origjinal. Ky art i imi ka depërtuar, në te gjitha trojet Etnike Shqiptare, por edhe në Evrop në Itali, Gjermani, Holand e në shum vende tjera . Sidomos grafika ime ka pasur një rrugë shum serioze nëper ambientet e artit botëror.

Jeni themelues i shkollës së Artit në Kosov, a mund të na thuani diqka rreth vështirsive dhe sukseseve të kësaji Akademije të Artit?

Gjelosh Gjokaj-Asht një gja interesante. Fillimi i par i artit serioz  në Kosov ka filluar me Muslim Mulliqin, me mua, me Tahir Emren dhe Rexhep Ferrin. Na kemi qen promotorët, e Akademis së Artit. Ka qen shkolla e mesme a artit  në Peji, edhe aty  ësht krijue një ambient për tu përgaditur, pjesërisht kuadrot ku më von kan studiuar,   në akademin e arteve. Sod në Kosov ësht një plejad e artistave të rinjë në Akademin e Arteve të Kosovës që meritojn me qen nëpër galerit Evropiane, dhe nëpër muzeume të Evropës.

Mbas Kosovës ju kaluat në Itali a mundeni të na thuani për punën tuaji disavjeqare aty, si je prit dhe si keni filluar depërtimin në Artin Evropian?

Gjelosh Gjokaj- Un preji Kosove kam shkuar në Rom, edhe kam menduar me vazhduar me shkue në Amerik. Por në Rom kam pas një fat të madhë se  më kanë pranuar në punë,  ku kam krijuar një puntori të grafikës. Ajo puntori,ka funksionuar 10 vite shum bukur dhe ka qen e njohur. Pastaji përball grafikës kam depërtuar, me piktur dhe kam pasë ekspozita nëpër qytete të Italis mjaft  me rëndesi, 15 vite të qëndrimit në Itali jan një rreth që ësht mbyllur dhe nukë harrohet kurr. Ne Itali arti imë ësht formuar totalisht.

Keni një rrug interesante tuajen ku jeni njohur me dy shkrimtarët më të mëdhenj shqiptar Martin Camajn dhe Ernest Koliqin. A mund të na thoni diqka rreth këtyre kontakteve me këta dy shkrimtar?

Gjelosh Gjokaj:-Me Martin Camajn dhe me Ernest Koliqin jam njoftuar në Romë. Në atë kohë Martin Camaj, ka botuarë libratë në Romë, dhe qefi i ti ka qen me ja ilustruar librat. Pes gjasht libra ja kam ilustruar, aq bukur që ka qen shum i knaqur,edhe profesor  Ernest Koliqit ja kam punuar kopertinen e Shejzave  disa numra, dhe kanë qen të kënaqur, keshtuqë edhe Ernest Koliqi edhe Martin Camaj kanë pasur besim në mua, më kanë ndimuar që të rritem sa më shumë në botën e artit. Si shembull ekspozitën e parë që e kam pas në Rom,e ka hap Ernest Koliqi. Ne vitin 1971. Aty ka qen edhe Martin Camaji dhe ka promovuar edhe libra. Dhe sod në shtëpin e zojës se ti ne Gjermani, janë me shum se  25 punime. Qe i ka te ekspozume.  Deri sa ka vdekur Martin Camaj kemi qenë në kontakt shum të ngusht her vinte aji e her shkosha unë, kemi pasur një miqsi shum shum të thell.

A mund të na jepni një kujtim prej punës që keni bërë me Martin Camajn, ai në botën e letrave, e ju ne botën piktures  e artit.

Gjelosh Gjokaj-Ai gjithmon më thoshte se ne  në inspirime kemi dishka të përbashkët. Unë jam inspiruar në librin e ti të par,”Një fyell ndër Male”.  Ka qen i lidhun me folklorë me ambienet tona. Edhe un më herët jam inspirue me sagj, me pogaq,me cep uji, me sofer, dhe Martini  gjithmon thoshte se na kemi dishka të përbashkët.

Mbas Italis 15 vjet që ke qëndruar aty. Ne Gjermani keni ardhur me ndërmjetsimin e Martin Camajt.

Gjelosh Gjokaj-Kemi dasht me u vendos  në Munih por u vendosëm në  Augsburg. Munihu asnjëher nuk më ka harruar un tri her kam pasur ekspozita, në Munih në Haus der Kunst. dhe tri her më kanë ble punime.  Aty ësht ekspozita më e madhe në Gjermani.

Pas vendosjes në Augsburg menjëher keni filluar punën, na thuani diqka për kontaktet me piktoret tjerë  dhe botën e artit në  përgjithësi.

Gjelosh Gjokaj-Këtu menjëher e kam takuar një shqiptar piktor shum të mir Karmon Fan Ferri. I cili ka punuar dhe jetuar në Munih. Mua më vjen shum keq që Karmon Fan Ferri vdiq i ri. Piktor i mir. Me vjen shum keq që Karmon  Fan Ferrit nuk ja lavë  kërkush borgjin preji shqiptarëve, esht mkat se ka qen shum i talentuar,  i cili ka kryer studimet e artit në Vjen tek një piktor shum i mir dhe me pas këtu në Gjermani, në Munih ka pas Atelien e vet, dhe ka punuar me piktur dhe grafik. Në Peji e ka pas emrin Nevzat Belegu. Ndërsa më pasë e ka ndërruar emrin dhe ësht quajtur  Karmon Fan Ferri. Aji ka vdek në moshen 45 vjeqare. Ka rreth disa  vite që ka vdek. Me vjen shum keq qe nuk ka shkruar kërkush për Karmon Fan Ferrin.

Si ju shikojn intelektualët  Gjerman  kur një shqiptar shquhet dhe  ban emër ne Artë?

Gjelosh Gjokaj- Gjermanet e kanë nje kultur të cilët nuk e shofin se preji nga vjen por se qfar kualiteti ke. Të njëjtën kultur e kanë edhe Italianët. Mua më kan pranuar si kualitet.

Me cilët piktor  Gjerman ke kontakte?

Gjelosh  Gjokaj – Në  Augsburg kam kontakte me Gjeorgj Bernard dhe shum të tjer. Gjermanet kanë shum piktor të mëdhenj që e kanë një za botëror, siqë ësht:Lüperz, Immendorf, Kiffer,Baslicin etj..

 

Keni pikturuar disa atdhetar shqiptar në portrete. Si e ndienin veten kur e pikturonit Ded Gjon Lulin, Kapidan Dr Mark Gjon Markun etj?

Gjelosh Gjokaj- Un kamë pas gjithmon qef me personalitete që kanë lanë histori me i pikturuar. Dhe vërtet e ndieja vetën krenar dhe të lumtur kur pikturoja figura kombëtare siq ësht Ded Gjon Luli, Kapidan dr. Mark Gjon Marku dhe shum të tjerë. Kohëve të fundit ësht bër një Muze për Ded Gjon Lulin, ku javë kam dhururar edhe nje piktur, ku ësht ndertuar një pllak në bronz, në Malsi. Ndërsa në Akademin e parë që ësht mbajtur në Hamburg, për ndriqimin e Historis Shqiptare,  përveq disa pikturave tjera kam prezentuarë, edhe pikturat e heronjëve Ded Gjon Luli, Kapidan Dr Mark Gjon Marku, Kapidan Gjon Marka Gjoni e shumë të tjerë.

Këtu po shihet në Atelien tuaji  një portret i juaji i pikturuar nga një piktor Gjerman?

Gjelosh Gjokaj-Aji ka qen arkitekt dhe ka piktururar bukur dhe ka pas qef me më pikturuar. Dhe kët piktur e ruaji që 15 vite.

Si po ja delni me kohën pasiq po e bani jetën në mes të Augsburgut-Tiranes, Prishtinës dhe Malësis, konkretisht vendlindjes suaji Mileshit.

Gjelosh Gjokaj-A di si asht puna. Ose duhet me u marr profesionalisht me piktur ose me lan, duhet me u angazhuar niqind përqind.

Përvec folklorit shqiptarë që ka lën gjurm në punën tuaji, a kan lan gjurmë edhe punimet e nënave dhe motrave tona shqiptare siqë jan qëndisjet, punët e vekit, dhe pun të tjera në kët lëmi?

Gjelosh Gjokaji– Asht interesant se nëna ime ka qen një zojë multi talente dhe i ka ba gjubletat aqë bukur saqë tan grat e Malsis, kanë ardh më u inspirue dhe mu mësue preji saji për punimin e gjubletave. Ajo e ka pas një dell shum të talentuem, dhe më duket se inspirimi ka ardhur nga nëna.

A keni ndonjë porosi për artistët e rinj?

Gjelosh  Gjokaj– Shum her kam than se porosit jan nganjëher edhe bosh. Porosia ime ësht që nëse angazhohesh në art duhet mu angazhue shpirtnisht, dhe 100 % në shërbim të artit,e jo me kerkue kompromis,  e jo pjesrishtë.  Se apo e shes, apo nuk po e shes një piktur. E dyta gja apo  e treta gja  ësht komercializmi.

Pas një rugëtimi të gjat me mbi shtat dekada ku punuat dhe u shkolluat  jashtë vendlindjes u kthyetë sërish në vendlindje, për ta vazhduar punën .

Gjelosh Gjokaj-Tash un do të vazhdoji këtu në Gjermani  dhe në Mal te Zi dhe aty në shtepin time në Milesh, i kam dy djelm që po i përgadis. Pas nje rrugëtimi shum të gjat Itali, Gjermani  po kthehem sërish në Milesh. Malsorët më duan dhe më kanë pritur mir. Un kam dal 10 vjeq nga Mileshi. Jeta fëmijerore ka qen e bukur. Ata te shkretit prindërit tanë  ku  kanë qen internatet dhe shkollat gratis na kanë derguar atje. Kemi qen 7 vllazen dhe nje motër. Kater vllazën  kanë vdek. Zefi ka qen talent. Aji ka ardh preji Shkodrës  i talentuem i cili ka mësuar në Shkoder tek profesoret Italian aji ka vdek, edhe Dushi, Gjetoja dhe Gjergji kanë vdek. Kemi mbet tre unë,  si dhe Marku e Toma të cilët jetojn në New York.Un jam kthyer mos me harrue vendlindjen. Malësin tonë të bukur dhe të dashtun.

Intervistoi: Nue Oroshi

 

 

 

Filed Under: Interviste Tagged With: Gjelosh Gjoka, Interviste, me Nue Oroshin, me rastin e 80 vjetorit

Koha për patriotizëm real!

July 24, 2013 by dgreca

Shkruan: Faik KRASNIQI/

Sot, më shumë se kurrë është koha për patriotizëm. Por, për një patriotizëm ndryshe nga ai i pushkës dhe gjakut! Sot patriotizmi duhet të jetë ekonomik. Nëse do të kishim krijuar me kohë një treg të përbashkët ekonomik midis pesë njësive shqiptare që jetojnë në pesë shtete të ndara, do të ishim patjetër njëri ndër shtetet më të fortë ekonomikisht në Ballkan. Sipër Greqisë dhe Serbisë, do të kishim influencë më të madhe, mbase dominuese në Ballkan dhe do të ishim një nga partnerët më të mirë të Evropës apo SHBA-ve…!

Tregu i përbashkët ekonomik do të rriste ndjeshëm idealet, identitetin, personalitetin dhe dinjitetin e shqiptarit! Cilësi të domosdoshme për të zhvilluar virtytet dhe për të shkatërruar veset të cilat i ka stimuluar kaq shumë kjo kohë e tranzicionit, si vazhdim i asaj të diktaturës!

Por, një treg i konsoliduar ekonomik, e tmerron klasën politike shqiptare, sepse do t’ia rrezikonte burimet e fitimit. Pasi ai do të funksiononte me norma dhe ligje. Një funksionim i tillë do të zgjonte domosdoshmërisht edhe patriotizmin, të cilin e mohon Lubonja sot, por që nuk mund ta mbrojë dot as Fevzua në një emision, dhe ca më pak një forum si mbi një faqe gazete.

Nuk është turp të shprehesh hapur, por nuk është as nder të thuash gjëra të turpshme sikur bëjnë shumë njerëz, qoftë nëpër emisione televizive, qoftë nëpër forume, sapo t’u jepet rasti. As idealizmi, as patriotizmi, as atdhedashuria, por as besimi në Zot nuk ngrihen dhe as ushqehen në boshllëk, me fjalë sokaku, me thashetheme…

Shumë njerëz i manifestojnë këto dobësi. Lodhën gojën në vend se të përdorin hundën për frymëmarrje. Nxjerrin konkluzione dhe imponohen, kur thonë se nuk shikojnë emisione. Udhëzohen sapo nxjerrin sëpatën nga nën-bluza se çfarë duhet të bëjnë shqiptarët me Shqipërinë. Flasin për unitet fetar për vende që kanë pajtuar me dhjetëra besime dhe ideologji…

Më vjen keq që bëhen personazhe dhe të denjë për antenën. Por, meqë ka rëndom tipa të tillë nuk është e sjellshme të rrish e dëgjosh se më shumë dëm i bëhet atyre se çështjes!

(Autori është redaktor në gazetën e përditshme”Lajm”)

Filed Under: Komente Tagged With: faik Krasniqi, koha, per patriotizem, real

Mësoni sa më shumë gjuhë

July 24, 2013 by dgreca

Arjan Th. Kallço/*Pedagog i Gjuhës Italianë/Universiteti “Fan S. Noli”, Korçë/

Sa më shumë gjuhë të dish aq më mirë është. Ky është rezultati i kërkimeve të shumta në disa disiplina që lidhen me edukimin dhe formimin e njeriut. Një rezultat i pritshëm që do të sillte padyshim edhe një ndryshim rrënjësor të disa lloje teorive, të studimeve dhe mentaliteteve në lidhje me gjuhët. Që të arrish në një përfundim duhet kohë e nevojshme për studimet, kërkimet dhe formulimin e teorive të reja pedagogjike, mjekësore dhe gjuhësore. Të treja bashkë mund të na japin një përgjigje më të qartë dhe të plotë lidhur me mësimin e gjuhëve të huaja, me moshën e studimit të tyre në këtë periudhë moderne, ku arritjet teknologjike po kapin majat e saj. A mund të ndryshonte gjithçka në konceptet e deri tanishme? Sigurisht përderisa bota mendon se nga hopi i madh shkencor duhen përpunuar teori të reja, të cilat t’i përgjigjen stadit aktual të zhvillimit shkencor dhe shoqëror.  Një prej këtyre fushave është edhe mësimi i gjuhëve të huaja, përvetësimi i tyre dhe vënia në funksion për nevoja shoqërore dhe personale. Por të tjerë studiues mund të mendojnë se ka edhe arsye të tjera që lidhen me multikulturitetin në të cilën gjendet bota, pas valëve të shumta të emigrimeve, të detyruara apo të vullnetshme qofshin ato. Multikulturiteti është një realitet sot dhe si i tillë kërkon më shumë vëmendje dhe kujdes. Vitin e kaluar mora pjesë në një konferencë në Tiranë që lidhej pikërisht me plurilinguizmin, ku Shqipëria është pjesë e saj, pavarësisht rrethanave që e sollën këtë realitet. Gjithashtu kemi nevojë për një koncept modern amerikan se multikulturiteti është faktor njohje reciproke, mirëkuptimi, bashkëpunimi, respekti dhe bashkëjetese për kulturat respektive. Asnjë kulturë nuk është e tepërt, e panevojshme, e vogël në tërësinë e larmishme të trashëgimisë botërore, në këtë gërshetim të tyre në çdo cep të globit. Por këtij realiteti duhet t’i prijmë me poltika kulturore të zgjuara, të studiuara mirë, të provuara në veprimtaritë e panumërta që organizohen çdo vit tek ne, larg nga çdo karakter përbuzës, mospërfillës dhe racist. Një prej detyrave imediate të arsimit shqiptar, që duhet të jetë në qendër të vëmendjes së qeverisë së re, është qëndrimi ndaj këtij realiteti shqiptar, i cili ka disa veçori i krahasuar me vendet e tjera. Mendoj se nga moria e tyre, disa janë më kryesoret: qëndrimi ndaj gjuhëve të huaja dhe heqjen dorë nga çoroditja e viteve të mbrapshta të reformave të pakuptimta. Ndërsa duhet përshëndetur futja e disa gjuhëve në shkollat fillore që prej disa vitesh, pavarësisht nivelit të përvetësimit të tyre, nga ana tjetër duhet kritikuar shumë masivizimi i një gjuhe të vetme, dominimi i saj, pra i gjuhës angleze. Gjuha e huaj është një mjet tepër i nevojshëm për t’i përdorur të gjitha arritjet e një vendi, por edhe për shkëmbime kulturore me ta. Tek e para interesat mund të jenë kolektive dhe individuale, prandaj shteti duhet t’i mëshojë cilësisë së mësimit të gjuhëve të huaja në të gjitha shkollat dhe nivelet e tyre, ose të paktën në ato shtetërore. Cirqet ministrore nga një gjuhë tek tjetra duhet të marrin fund, pasi edhe nxënësit dhe të rinjtë duhet të jenë të sigurt për gjuhën që zgjedhin dhe jo ta ndryshojnë mendjen sa herë që ndryshojnë qëndrimet zyrtare servile shtetëore. Futja e anglishtes si gjuhë e vetme në master prodhoi një fiktivitet tepër të dëmshëm, pasi çështja u pa vetëm në aspektin ekonomik, të fitimit dhe jo të përvetësimit real të gjuhës. A ishte e nevojshme që edhe ata që nuk e kishin studiuar asnjë herë gjuhën angleze t’i nënshtroheshin një provimi me kosto 135 euro? Është e pakuptimtë dhe tepër qesharake ta mendosh se interesat e studentëve mund të ngushtohen thjesht në një gjuhë të vetme. Më e arsyeshmja do të ishte që studentët ta mbronin atë gjuhë që e kanë studiuar dhe më pas, nëse për interesat e tyre u duhej një gjuhë tjetër, ta mësonin dhe mbronin. Prodhimi i çertifikatave masive të pavlera, si diplomat, janë një prej dështimeve më të mëdha arsimore të Shqipërisë. Shumë herë në shkrimet e mia i jam referuar Italisë, për të vetmin synim që politikat e saj strategjike kultuore që lidhen me disa aspekte të arsimit, nuk kanë qënë të drejta. U bë e mërzitëshme thënia se duhet të mësojmë nga gabimet e të tjerëve dhe në vend që të mësojmë, Italia është një ndër vendet me një traditë kulturore të jashtëzakonshme, biem gjithmonë në gabime foshnjarake që tregon se tek ne nuk ka seriozitet në largpamësinë e strategjive afatgjata. Shqipëria nuk e ka një realitet si ai Italian, ku multietnia është bërë fjalë e ditës dhe në shkolla apo klasa do të gjesh një përbërje tepër heterogjene. Të mos harrojmë se shumë fëmijë me origjinë shqiptare janë pjesë e këtij spektri multikulturor. Nëse tek ne do të ndodhte një gjë e tillë dhe me këtë qëndrim ndaj arsmit, duhet pranuar se do të gjendeshim në një kaos total multikulturor. Por edhe pa këtë, kaosi arsimor shqiptar është imazhi më i keq edhe në botë. Shkolla – shkruan një prej gazetave më të mëdha italiane –  është vendi kryesor i studimit, i pritjes dhe porta e hyrjes për shoqërinë, ku gjithçka i besohet mjeshtërisë së mësuesve, apo vullnetit të tyre të mirë, por pa u dhënë mjete të nevojshme që ta favorizojnë njohjen dhe përdorimin e më shumë gjuhëve, me qëllim që të bien paragjykimet e vjetra. Akademia italiane për ruajtjen dhe pasurimine gjuhës ka hartuar një dokument që do t’i paraqitet kryeministrit Leta, presidentit Napolitano dhe ministrive, si një faktor kryesor dhe i rëndësishëm i rritjes intelektuale dhe shoqërore me të cilin kërkojnë poltika të përshtashme dhe mjete strukturore për mësuesit dhe formuesit. Njohja dhe përdorimi i shumë gjuhëve – thonë ekspertët – jep një marsh më shumë, pasuron në nivel personal, është një e mirë me vlera të paçmuara për rritjen e personit dhe shoqërisë. Nuk është e vërtetë se gjuha del me gjuhë – thotë një pedagoge e gjuhësisë së përgjithshme dhe promovuese e kësaj nisme. Konsolidimi i gjuhës mëmë, lejon të ndërtosh një urë drejt gjuhëve të tjera dhe favorizon mësimin e tyre dhe vulën ia vë shkenca. Ka edhe të tjerë të bindur që mendojnë se për fëmijët duhen prerë urat me gjuhën mëmë që të përqëndrohen tek ajo e vendit ku jeton, që të mos i bëjë lëmsh.
Nisma lindi si nëvojë e domosdoshme, pasi ka një opinion të përhapur mes disa faktorëve që janë në qendër të mësimdhënies, ose të lidhur me të, se përdorimi i gjuhës mëmë mund të frenojë mësimin e italishtes. Shkenca në bazë të studimeve të bëra sugjeron se nëse përjashtohet gjuha mëmë nga mësimi, fëmijëve do t’u mungojë baza që të mësojnë gjuhët e tjera. Konsolidimi i saj krijon një trampolinë drejt gjuhëve të tjera. Besoj se një problem i tillë është ngritur shpesh edhe tek ne, por ka patur disa qëndrime negative të orientuara politikisht dhe që lidhen me gjuhën shqipe.

Vetë titulli i nismës – Të njohësh dhe përdorësh shumë gjuhë është burim pasurie – e përforcon faktin se bashkëprania e shumë gjuhëve nuk është jashtë natyrës sonë shoqërore, apo që nuk ka lidhje me organizmin, por është fiziologjike, që nga kohët më të lashta të bashkëekzistencës së gjuhëve dhe dialekteve të ndryshme, ku edhe Shqipëria nuk mund të mos e shikojë veten në të. Dekadat e fundit si pasojë e flukseve emigruese, në Europë kemi komunitete të shumtë që flasin edhe gjuhë të tjera, fakte të rëndësishme nga pikëpamja kulturore dhe shoqërore. Prandaj mendoj dhe këtu jemi në një unison edhe me studiuesit e tjerë, se një edukim i tillë duhet të nisë nga shkolla, në çdo nivel të saj, me metodologji të përshtatshme, të azhurnuara dhe korrekte. Apeli që del, edhe para arsmit tone, është se Institucionet duhet të favorizojnë nisma formimi dhe azhurnimi në fushën e Shkencave të gjuhësisë që ta pajisin më mirë mësuesin dhe çdo operues tjetër me risitë e kohës.

Shkenca – shprehen ekspertët – nuk ka më dyshime për avantazhet se rritja, duke zotëruar disa gjuhë, sjell rezultate nga ana konjiktive, e hap mendjen dhe e ambienton nxënësin apo të riun që, në vlerësimin e perspektivave të ndryshme, t’i çmojë dhe kulturat e tjera. Çfarë kërkohet nga shteti sot? Pikërisht ajo që e kemi theksuar shumë herë, që politikat e sotme duhet t’i shkojnë pas kërkesës, që çështja e formimit të të riut të futet në një kontekst më të gjerë, kontributi i secilit të jetë kontribut edhe për shoqërinë dhe në veçanti formimin plurigjuhësor të qytetarëve. Nëse i hyjmë thelbit të shoqërisë më tej, atëherë duhet parë edhe si kusht  për ushtrimin e të drejtave të qytetarisë, si mjet kohezioni dhe si rritje shoqërore. Ministrja italiane me ngjyrë e integrimit, e para në historinë e Italisë, e kapi thelbin e apelit, duke thënë se tutela e të drejtave dhe e pasurimit ta jep mundësinë të zotërosh më shumë gjuhë dhe më to ta përshkruash botën.

* Prej kater vitesh eshte bashkepunetor I rregullt I Gazetes “Dielli”

 

Filed Under: Kulture Tagged With: Arjan Kallco, gjuhe te huaja, mesoni sa me shume

MBI UNIVERSIN POETIK TE SABIT RUSTEMIT

July 24, 2013 by dgreca

Nje kenveshtrim letrar rreth vepres poetike te Sabit Rustemit, botimet e tij, dhe nej cikel I plote poetic…/

Shkruan:  Shaban Cakolli/

Poet i mirë është vetëm ai,duke bërë hapat e tij në krijimtari hap pas hapi,lufton për të arrirë të bukurën,të përshkruaj ngjarëjet dhe fenomenet,për atdheun,kohën,njerëzit e atdheut,ku qoftë mes poezisë apo tregimit,dokumenteve,krijimtarinë e bënë si skulpturë që flet, si muzikë që fisnikëron,si zjarr që nuk i nënshtrohet hirit,por një art të përsosur,estetik,të thjesht,lakonik dhe të qartë,të pasur letrarisht dhe të kapur për secilin  lexues.Një poet i mirë lypset sa më shumë lexim. Veçanërisht në lëmin e poezisë që të përvetësohet përvoja e të tjerëve në përsosjen e vargut si nga pikëpamja teorike (forma), ashtu edhe nga pikëpamja përmbajtjesore,kuptojmë se poezia lirike, për të dalë e mirë, duhet të jetë:  e shkruar me fjalë të zgjedhura që, me pak fjalë të thuhet shumë, ) duhet ta ketë idenë e domosdoshme sipas temës së trajtuar,  duhet ta ketë ndjenjën e ngrohtësisë së brendshme, që të dalë poezia sa më e mbrujtur dhe sa më bindëse,  ta ketë, në të njëjtin kohë, edhe dufin, që është dyzash sipas temës e motiveve të trajtuara dhe, duhet ta ketë edhe  goditjen e qëlluar,sipas këtyre cilësive të cilat cekëm më lart,njëri nga  letrarët tanë i cili i posedon të gjitha këto cilësi,është  poeti ynë i  çmuar,z.Sabit Rrustemi.

Sabit Rrustemi:Shquhet ndër letrarët më të spikatur të rrethit të Anamoravës.Veprat e tij poetike, vijnëpara lexuesit me një përkushtim  të theksuar,ai që prej krijimeve të para artistike ka ruajtur identitetin e vet krijues, gjithnjë duke e pasuruar fondin e letërsisë shqiptare me veçantit e tija artistike.Vargjet e tij korrespondojnë pohimin e brendshëm shpirtëror në krijimin e vargut racional, duke e pasqyruar atë gjithnjë me zjarrminë e botës së brendshme, që shpërthen vazhdimisht në përditshmërinë tonë.Tek krijimtaria e Sabit Rrustemit . Vargjet e tij korrespondojnë pohimin e brendshëm shpirtëror në krijimin e vargut racional, duke e pasqyruar atë gjithnjë me zjarrminë e botës së brendshme, që shpërthen vazhdimisht në përditshmërinë tonë portretin e ekspresiv prej artisti.Poeti përmes figurave artistike si; metafora, epiteti,simboli etj., ka treguar se transparenca në poezinë e tij bartë atributet e kohëve,si në rrafshin tematik,po ashtu edhe si; metafora, epiteti,simboli etj., ka treguar se transparenca në poezinë e tij bartë atributet e kohëve,si në rrafshin tematik,po ashtu edhe në rrafshin e vetëdijesimit të këtij absurditeti nëpër shoqëritë e ndryshme.Sabit Rrustemi,veç talentit të tij,punës së paepur,ka ardhur në këtë botë edhe me dhunti për të shkruar,me dhunti për të kapur mendimet,për të shprehur ate që ndizet në shpirtin e tij poetik,për të shpalosur botën shpirtërore para lexuesit.Ai është një lërues i madh i kulturës sonë,gëdhend vargun dhe nga ai nxjerr thesaret e fjalës,të cilat lëkundin shpirtin e  lexuesëve.Poezia e tij është poezi e prushit të madh,ai ka ditur të pregadis mirë brumin e tij poetik,Ai di të zgjedh tema,din të i shtjelloj ato,gjatë shtjellimit nxjerr motive dhe mesazhe të fuqishme,bënë mrekullira dhe vargun e tij  e bënë armë të fortë në duart e luftëtarit.Një poet që poezinë e vënë në shërbim të kombit,mes saj pastron shpirtin e vet prej krijuesit dhe shpirtërat e lexuesëve.Ai ka shumë aftësi  për të shprushur shpirtin poetik,për të e  pasuruar me figura të pasura poetike,metafora e simbole,qoftë kur  vargëron në motivin kombëtarë,qoftë në ate të dashurisë.Sabiti iu është përkushtuar poezisë nga fëmijëria,ndoshta mu aty e mori frymëzimin,se i takonte një treve me pasuri të pashterrshme kulturore e kombëtare,në odat e rrethit të tij ka pasur burra veprimtarë  të kombit të cilët kishin cilësitë më të çmuara të cilat u takojnë burrave, mençurinë, trimërinë, burrërinë, qëndresën, besen, nderin , mbi të gjitha atdhedashurinë,si ishin: Mulla Idriz Gjilani, Idriz Seferi, Ramiz Cërnica, e shumë të llojit të tyre në rrethin e  Karadakut,të cilët  jetën ia kushtonin burrërisë,nderit dhe kombit.E si mos të  e frymëzonin burrëritë e tyre,madje ato pejsazhet e bukura të vendlindjes së Sabitit,fushat,arat,malet,gurrat,e atijvendi të dashur e pitoresk.Poezitë e  Sabitit i kam lexuar si fëmijë nëpër gazetat e revistat që botoheshin atëhere,aq sa i kuptoja,ia kisha lakmi  vargjeve të tija të fuqishme.Shumë kohë më vonë,kam pasur fatin të e njoh personalisht  Sabitin,të e përqafoj e të i shtrëngoj duart me te,të pijmë kafe së bashku,të bisedojmë e këshillohemi për poezinë,artin,kulturën,i mençur ,i ngrohët,i papërtueshëm në këshilla, të jep guxim,frymëzim dhe të mundëson të kapish kuptimin e bukur të fjalës së shkruar.Njeri që dhuron libra,unë edhe pse në mërgim,kohën kur shkoj në vendlindje takohem me te, në Hotelin”KRISTAL” të Gjilanit,vend  ky që sikur i bashkon krijuesit,isha edhe në  shtëpinë e tij,ku më ka lënë përshtypëje mikpritja e tij prej burrit,bukuritë pitoreske të vendlindjes  së tij,më ka dhurua shumë nga krijimtaria e tij, deri te përmbledhja e fundit”Zjarrmi e Kthjelltë”,madje më ka dhënë të u përcjell edhe miqëve në mërgim,çka e kam bërë me shumë kënaqësi.Sabiti është një organizator i mirë i krijimtarisë letrare,udhëheq klubin”Beqir Musliu” në Gjilan i cili rreth vetes bashkon shumë krijues,nxjerr revistën “Agmia”,unë kam marrur pjesë në organizimet e tyre dhe jam nda shumë i kënaqur.Sabiti me  Nexhat  Rexhën, një shkrimtar, poet e kritik letrar, kanë bërë shumë për krijimtarinë letrare në rrethin e Anamoraves,nuk e fsheh  mallin i cili më ka pushtuar,për të takuar këta dy miq të mirë,të cilët kur të i takoj,padyshim do të sjellin ndonjë risi.

Sabit  Rrustemi,një poet i cili simbolizon Atdhedashurinë,guximin,largpamësinë,mendjen e ndritur,i ka armë të forta fjalët e tij në vargje,frymëzim  për çdo atdhedashës,ngrohin zemrat e artdashësit,ngritë moralin në shpirtin e lexuesit,është idator,projektor dhe realizues i veprave të mëdha në letërsinë tonë kombëtare.Të shkruash të bëmat e Sabit  Rrustemit në letërsinë tonë,nuk arrin të i thuash me një vështrim të

shkurtër,për to duhet të shkruajmë shumë.Ky mendimtar i fjales  së ndritur,letërsinë e ka bërë pasion e dashuri të shpirtit,mënyrë e të jetuarit me te në të njejten çati.

Beqir Musliu u shfaq në poezinë tonë në fillim të viteve ’60, si poet me pikëpamje dhe forma insistuese, që nuk ishin të rëndomta për atë kohë… prandaj kritika e përcolli me interesim të veçantë dhe   krijimtarinë e tij e tij ,i cili  atë botë ishte më i miri,por shkuarëja e tij e parakohëshme në botën tjetër,la pasardhësit e tij në Anamoravë,të cilët nuk e lanë të rrënohet asnjë çast kështjella e tij letrare,vetëm sa shtoheshin krijuesit e kësaj ane,të cilët secili vënin nga një gurë në atë kështjellë ,i pari e vuri Sabit  Rrustemi,i cili punoj   çdo çast që të ruaj,kultivoj,pasuroj dhe të mbajë gjallë vepren e tij. Kur kujtonim të madhin Beqir  Musliun në Gjilan,e pata thënë publikisht:As  Beqir  Musliu dhe as Kadare nuk u shfaqen rastësisht,ata me punë e mençuri bënë emër dhe vepër,ata duhet të i zëvendësoj dikush,unë e quajta një Beqir  Musliu të dytë z.Sabit  Rrustemin,por ai protestoj menjëherë,tha se Musliu mbetet i pazëvendsueshëm.Eh,po kështu janë ata që punojnë pa zhurmë e bujë,por jeta dhe vepra e  Beqir  Musliut,mbetet e gjallë,e ndritëshme,nga se ate e bëjnë të pavdekshme krijues të mëdhenj të Anamoravës,si:Sabit  Rrustemi,Nexhat Rexha,i madhi poet e kritik Ibrahim Ibishi,i cili fatkeqësisht nuk është më me ne,por i jeton vepra,Hysen Kqiku,Daut Maliqi,Demir Krasniqi,Musah Ahmetaj,Hasije Selishta -Kryeziu,Bajram Kosumi,Albinë Idrizi,Dan Kosumi,Linditë Ramushi,Vehbi Klaiqi,Fatushe Ahmetaj,Fitore Bunjaku,e shumë të tjerë të cilët nuk po mund të i përfshij në këtë shkrim të shkurtër,si Ramadan S.Latifaj,Sadbere Gagica,Isë Kosumi,Fehmi Cakolli,Shpresa  Ajvazi,e shumë të tjerë…….

KUSH ESHTE SABIT RUSTEMI

Sabit Rrustemi është i lindur më 3 Prill 1959 në Terziaj, fshat në afërsi të Zhegrës, Komuna e Gjilanit. Shkollimin fillor e kryen në Zhegër, atë të mesëm në Gjilan, ndërsa studimet në Degën e Letërsisë dhe Gjuhës Shqipe, në Prishtinë. Në vitin 1977 boton poezinë e parë ne revistën “Zëri i rinisë” të Prishtinës. Në vitin 1981, është shkrimtari i vetëm i Kosovës që burgoset për shkak të botimit të tregimit “Nën maskën e mysafirëve”, të botuar në revistën “Fjala” më 1 prill të atij viti, ditën kur demonstratat shqiptare për Kosovën Republikë e mbushën Prishtinën. Dënohet me katër vjet burg nga regjimi i Jugosllavisë titiste, me ç’rast i ndalohet edhe botimi i krijimtarisë letrare. Tek në vitin 1990 boton përmbledhjen e parë të poezive ËNDËRRO ËNDRRËN E MUNGUAR.

Sabit Rrustemi,ka botuar:

Ku i la lisat era Rilindja, Prishtinë, libër ky i dorëzuar që në vitin 1981, redaktuar nga poeti i mirënjohur Ali Podrimja.

Besoj në një diell, Fjala 1992 Prishtinë.

Variacione për lirinë, Rilindja, 1997, Prishtinë.

Ëndrra që puthet, poezi, Rozafa, 2001, Prishtinë.

Pika e zezë, përmbledhje tregimesh, Flaka e vëllazërimit, Shkup, 1993.

Maska e mysafirëve SH.B. Buzuku, Prishtinë, 1997.

Jetëshkrimi i Sylë Kopernicës, prozën dokumentare 1994, Shtëpia Botuese Plejada botues, Beqir Musliu.

Natyrë me vaj, album poetik, Shtëpi Botuese Plejada, Prishtinë me parathënie të Beqir Musliut.

Paqja e brishtë, bot. Rozafa, Prishtnë, 2007

SHIU I BUZËVE TUA, bot. Rozafa, Prishtnë, 2009

ANTINGERE DIVINA / Prekje hyjnore (përkthyer në gjuhen rumune nga Baki Ymeri), Bukuresht, 2009

NËN QERPIKUN TËND, poezi, T-KOM, Shkup 2009

I përfaqësuar edhe në Antologjinë poetike TEMPLUL CUVANTULUI / Tempulli i Fjalës, Bukuresht 2009

 

Trekëndshi Poetik i Paqës

 

Zjarmi e Kthjelltë,si dhe Sabiti do të ketë botuar edhe shumë libra tjerë,por unë si mërgimtarë shkoj rrallë në vendlindje,dhe nuk kam mundur të siguroj gjitha veprat e tij.

Është laureat i një sërë shpërblimesh letrare ne poezi e prozë mes viteve 1979 -2010.

 

NGA KRIJIMTARIA E SABIT RRUSTEMIT

 

Qiellit të mesnatës sime

U shfaqe papritur ashtu si je

E butë

E qetë

 

Etur për dashuri e jetë

 

Si një fllad pranvere

Më shprush nëpër dej

Më grishë pas

Kah ata qiej

 

Tek ajo Yllnajë ëndrre

E paprekur më prêt

Vetminë time dhe tënden

Pa fjalë e vret

 

 

…

 

Dhe unë rend pas teje

Rend e t’kërkoj

Botën tënde të fshehur

Të ta shfletoj

Përngadal krejt përngadal

Me puthje lot e mallë

Faqe për faqe

Pore për pore

Të të puthë ku dua

Dhe së fundmi në ballë

Për kënaqësinë që ma falë

Si një shfaqje e rrallë

 

E ëmbla ime e dëshiruar

Ik tash

Fli

 

Fli e ëndërro

Ëndrrën e munguar

 

E PRITA DHE ZGJIMIN TËND

 

Që t’ mos ndihesh e harruar

E prita dhe zgjimin tënd

 

Anise nuk jam aty

Lëkurës së bardhë engjëllore të të mikloj

Flokëve jeshile shelgjeve të varem

Të këputem e të bie

Në shtratin tënd

 

Pastaj ti

Zemrën ta shpalosësh sërish

Të ma mbash kokën në duar

E të mos ndalesh duke më uruar

 

Kafja e mëngjesit

Me vargje zier e përzier

Prêt për t’u shijuar

Brenda një bote që të vlon në gji

 

Llogarit që jam aty

Brenda atij filgjani që e pive me fund

Si një uratë e përditshme

 

…..

 

Ti s’ je e harruara

Ti je je ajo që po vjen

 

Mes reshë të mbarsura

Shpërthen

Si ajo dritë

 

Syri yt i kaltër

Pluhurin tim e fshin me flatër

Nëpër stinë

Rilind dashurinë

 

Si këtë mëngjes

Lulja ime që pres

 

( 24 Maj 2013)

 

 

 

 

 

E DIELA ZGJATË ËNDRRËN

 

E diela zgjatë ëndrrën

vonon agun

atë trokitje në dritare

 

jashtë shtëpisë

bryma tinzare e natës

dogji atë jeshil buzësh

 

u vonuam e dashur

një orë u vonuam

duke e pritur atë puthje

në ëndërr

 

të dielën e shterrim solo

si kafenë e zezë

të një mëngjesi

 

31 tetor 2010

 

 

 

 

MA GJEJ

 

Ma gjej atë varg

atë imazh

ma gej atë Po E zi

që flakë mërzi

 

veten tënde

ma gjej në mua

veten time në Ty

e m’i kthjell këta Sy

 

në dritë hëne e dielli

deri te ajo kupë e kaltër

të prekim

e të prehemi

sall me dashuri

 

1 Nëntor 2010

 

 

 

 

TEK RRËNJA JOTE

 

dyshimi

për dallim nga krimbi,

nuk e gërryen atë ZemërMollë,

po atë LoçkëZemre

 

mos i jep rast

të të futet në brendi

trupit jeshil

qerpikëve të zi

 

strehë e tij

mos u bë

moj peh’rri

 

se ajo zemërrëmollë

do gërryhet

do bëhet zi

 

ajo loçkëzemre

do rrudhet

do t’kurret

e do varet syve të mi

plot mërzi

 

as dyshimit

as krimbit

strehë

nuk do t’i bëhesh ti

 

verë e dimër

tek rrënja jote do rri

plagët të t’i mbyllë me dashuri

nëpër sythat me lule

të buloj përsëri

me frut të ri

 

Gjilan, 6 nëntor 2010

 

 

 

 

VJEN ME DIELL

 

e diela vjen sërish

me diell

lutje e vetmi

 

vjen dhe me të dridhshmen dashuri

fshehur diku

nën gji

 

vjen

e më gjen mua tek ty

ku rri

 

të gjen ty

nën këtë strehë zemre,

si zog vjeshte nën çati

të t’mos lag ai shi

 

e diela vjen

e më gjenë atje ku dua

ku me ëndje rri

 

tek ai Çepur i lashtë

nën një meditim të ri

i flakëruar me dashuri

 

14 Nëntor 2010

 

Nata lahet në shi

ajo rrugë me mërzi

ankthi i pritjes

ato gjurmë kah vjen ti

 

po zërin ta vjedh era

simfonia e vjeshtës me shi

me murmurima

 

stinë e vonë për vetëtima

se nuk shihen fytyrat tona

 

përshëndetja nuk shtypet

as në tastaturë

nuk belbëzon as në dritare

 

e dashur

rrebeshet e pritjes

vërshojnë bebëzave të mia

 

natës që s’ lahet

nga tërë ky shi

vetëtimë bëhen sytë e mi

 

 

(22 Nëntor 2010)

 

 

 

MONOLOG DIELLOR

 

ajo sillet njëzeekatër orë

rreth meje

ditë e natë

me mijëra vjet

 

në sistemin tim

e kam më të bukurin planet

 

ia kam dhënë të gjitha

të gjitha

 

ato që i fsheh në brendësi

dhe ato që i shihen në jashtësi

dhe të bukurit sy

 

oh,

po nuk di ç’i mungon tashti

pos meje

 

nga dhimbja

se mund ta shkrijë të tërën

nuk ju futa nën qepalla

nën të shkriftin gji

për pa e krijuar një planet të ri

 

ajo më rrëshqiti faqesh

ra në tjetër dashuri

 

 

(23 Nëntor2010)

 

 

 

 

FESTIVE

 

nga rrënjë e emrit tënd

të njomë e plot shend

piptha të flamurtë

bulojnë

e lëshojnë shtat

luleshqiponjat

me aromë

atdhedashurie

 

(28 Nëntor 2010)

 

 

NË MESNATË

 

Hyre qetas shpirtit tim

Si një ëndërr

Në mesnatë

 

nuk ndjeva zë

nuk ndjeva gjëmë

as fytyrën

nuk ta pashë

 

brenda syve t’u isha

vetëm nuk të lashë

 

gjumin nuk ta prisha

asnjë fjalë s’ ta thashë

 

veten time krejt ta dhashë

moj

ta dhashë

 

(1 dhjetor 2010)

 

 

NATA RREBELE

 

nata u bë rrebele

shtyp portrete

pllakateve prej letre

e i ngjet nëpër mure

trungje

rrugëve

shesheve

hyrje daljeve

vërshojnë retë mbi gënjeshtra

vërshojnë gjerë e gjatë

tokës së mpirë shpresash

me premtime boshe

 

gënjeshtarët nën ombrella

struken katesh të larta

 

po populli ecën rrugësh

këmbëlagur i qullur

se s’ka si struket xhepash

 

vetëm pritjeve thahet

prej fjalëve

që pa prekur tokën

barten prej ere

 

sa shi bie

e pritet me ra

këtë soj gënjeshtarësh

për me la e shpërla

 

(3 dhjetor 2010)

 

 

E FSHEHUR N’THELLËSI

 

rrëzë Çepurit struken ëndrrat

nën kaçuba

vetullave të mia

thellë diku në gji

hirin e kujtesës shprushë

për zjarr të ri

 

janë tharë çufurraket

pritjeve nën diell

nën erë

nën shi e stuhi

 

e dora ime s’ është aty

as buzët tua

e mëngjesit puhi

 

se si ndizen të shkretat

si ëndrrat marrin flake

e më kthejnë aty

ku tash jam dhe unë

je dhe ti

 

një ëndërr Çepuri

e fshehur n’ thellësi

 

( 10 dhjetor 2010)

 

 

 

 

BESOJ

 

E diela e lutjeve

e diela e pritjeve

e diela e pendesës

kjo ditë e shërbesës

 

troket nesësr

si ditë e shpresës

maje Çepurit

me atë fytyrë diellore

e bukë nore

 

të pres

e nuk zbres pa ty

për dore

ëndrra ime

për një puthje

që mbeti pa prehje

e nuk pushoi

ende ku desh’

 

e diela ime

me ty vjen

nuk ka rrugë tjetër

pritja ime

zgjatet deri nesër

 

11 dhjetor 2010

 

 

PËR DRITË TË LLAMPËS

për dritë t’ llampës

i futën gishtërinjtë

duart

dhe kapën qetas

atë pjesë të vullnetshme

për ta hedhur

atje ku s’ binte

 

më pas

futën dhe këmbët

qetas e pa drojë

sipas porosisë

spërkatën me egjër

njerëzit e shtëpisë

 

shpërgjumja ndodhi vonë

diku në mesnatë

 

kryemjeshtri i hajnisë

pa gojë la një popull

në qendër të Dardanisë

 

historia

aty ku përsëritet

nuk është mësuese e jetës

fituesi edhe njëherë

shpallet përmes gënjeshtrës

 

(13 dhjetor 2010)

 

(VARIANT)

 

Për dritë të llampës

futën gishtërinjtë

duart

dhe kapën qetas

atë pjesë të vullnetshme

për ta hedhur

atje ku s’ binte

 

më pas

futën dhe këmbët

qetas e pa drojë

sipas porosisë

spërkatën me egjër

njerëzit e shtëpisë

 

shpërgjumja ndodhi vonë

pasi mjeshtëri i vjedhjes

cipricullak la të zonë

 

(13 dhjetor 2010)

 

MUNGOJNË

 

teshtinë Kosova

nga të kundërtat

zbresin gradat përjashta

temperaturat ngriten përmbrenda

dyert hapen

koridoreve të mbyllura

mungojnë shkallët për të zbritur

zonave të lira

 

e mali harxhohet

muret nxihen

trarët e shtëpisë

mushkëritë e njerëzisë

 

tabletat

si përkujdesje çasti

vetëm fshehin dhembjet

të kundërtat rikthejnë teshtimat

lutjet

bëje mirë o zot

 

(15 dhjetor 2010)

 

KOKRRAT

Dimri ha kashtën

Leje ma kokrrat

 

Dilni

Përpushni

Ç’prisni

 

Mblidhni më

Ato dokrra

Kokrra…

 

Hajni e borë po reshë

Si brenda

Si jashtë shtëpisë

TROJËS  ju shterr zëri

Ju mpi goja

Prej acarit

Veshtë na lanë

 

Ku me gjetë lesh

Pojatën kush s’ e ruan

E ujqit

Bartën kopenë

 

Dimër i shtirë

Do vijë

Mbi ne do n’lurë

Do teshtijë

 

Dhe flokët do të na bien

Prej kresë

Duke kruar

 

Dimrit ju sos kashta

Kokrra po ha

 

(16 dhjetor 2010)

 

 

UDHA E SOTIT

 

N’ gushtohet njeri

në ditë të sotit

shtirë me ecë drejtë

…me metë n’ kamë

përfundi akull

e naltë

nji qiell i vratë

e lehtë

e lehtë i qoftë udha

kush ka me udh’tu

gjatë

deri tek ai lis

me maje t’ thatë

 

(20 dhjetor 2010)

 

 

THELLËSISË SATE

(maleve të Karadakut në dimër)

 

 

Heshtja e bardhë

si paqe e ftohtë

ma mbulon trupin

të shtrirë nën lisa

mb rrënjë malesh

 

vetëm flokët

m’ i shkund era

degëve krahëlehta

ka pak gjethe

shpresë pranvere

 

i vetëm ha veten

ditët që ikin

me ushtimë ere

zë a gjëmë s’ ka

sall kur thyhem

prej jugu a ngrice

 

rri e pres

sot e mot

nuk shkulem dot

e kanë kot

 

vetëm yti lot

më djeg

dhe ai zot

fshehur në mua

 

prej dhimbjeve

shtrydhem

shpërthej në krua

buzëve tua

 

(21 dhjetor 2010)

 

 

BJERI TRUP

ka shumë shtigje

deri tek ajo maje

kahdo që t’ i biesh

ecja jote do shihet

nuk ka se si fshihet

 

mali që patëm

më parë është prerë

tash po digjet

 

bjeri trup përpjetzës

diku gjunjaz

diku me duar

 

e di sëpaku

që arrive vetë

kurdo që ta prekësh atë majë

 

tagër s’ i paguan askujt

 

dhe pusho pastaj

pusho e kënaqu

krejt i qetë

 

(22 dhjetor 2010)

 

 

 

 

ORËZEMRA

Orëzemra

në dymbëdhjetë dritare

trokiti

dymbëdhjetë herë

për t’u bërë një me ty

 

dhe u bë

 

mes zerosh

u shfaqe Ti

në pikë të natës

 

përmes puthjesh

ditë e re agoi

(24 dhjetor 2010)

 

Filed Under: Kulture Tagged With: cikel poetik, krijimtaria, Sabit Rustemi, Shaban Cakolli

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 5314
  • 5315
  • 5316
  • 5317
  • 5318
  • …
  • 5724
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • QERIM VRIONI DHE FOTOGRAFËT QË SHKRUAN HISTORINË
  • Çamëria, kur e vërteta kërkon shkrim, përgjegjës dhe afat!
  • Dhurata, buzëqeshje dhe urime në shkollën shqipe “Skenderbej”
  • ROLI I PRESIDENTES OSMANI NË RIKTHIMIN E BESIMIT DHE BASHKËPUNIMIT TË KOSOVËS ME SHBA-NË DHE BE-NË
  • WHEN KOSOVA WORKS, AMERICA SPEAKS
  • Shkolla shqipe “Gjergj Fishta” – Long Island, New York festoi festat e fundvitit
  • Fotografia e Gjon Milit dhe CHARTRES CATHEDRAL -Një monument i entuziazmit Kristian
  • Lamtumirë legjenda jonë e mikrofonit në gazetarinë sportive Ismet Bellova!
  • Politika e mençur…
  • VEPËR NGA MË TË PASURAT E MË NJERËZORET NË MENDIMIN KRITIK
  • KOZMOPOLITIZËM
  • “Kur shpirti kthehet në gërmadhë lufte”
  • VATRA TELEGRAM URIMI AKADEMIKES JUSTINA SHIROKA PULA ME RASTIN E ZGJEDHJES KRYETARE E AKADEMISË SË SHKENCAVE DHE ARTEVE TË REPUBLIKËS SË KOSOVËS
  • Suzana Shkreli: “We can make history by electing Michigan’s first Albanian Secretary of State”
  • NDAA i SHBA-së dhe pozicioni i Kosovës në arkitekturën e sigurisë

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT