Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Po, sa mbialeanca iu duhen shqiptarëve në Ballkan?!

by

Shkruan:Prof.Dr. Mehdi Hyseni/

Ne me kroatët jemi në aleancë që nga shekulli XII, si dhe kemi të njëjtën gjenezë ilire. Ndaj, nuk na duhen kurrfarë aleancash të reja, sepse  kemi mirëbesim dhe e njohim shumë mirë njëri-tjetrin (edhe në luftëra mbrojtëse, edhe në paqe, edhe në shkencë, edhe në kulturë  edhe në art etj.). Sa i respektojmë dhe sa i duam kroatëtë, këtë e dëshmuam me pushkë në një front të përbashkët në luftën mbrojtëse kundër agresorit të përbashkët  çetniko-fashist serb për çlirimin, për pavarësimin dhe për  lirinë e Kroacisë (1990-1995).

*** Praktika e marrëdhënieve ndërkombëtare ka provuar se, krijimi i aleancave ndërshtetërore bëhet në kushte dhe në rrethana shumë specifike dhe të jashtëzakonshme, kur rrezikohet sovraniteti territorial i ndonjë shteti, ose kur për hir të interesave hegjemoniste dhe kolonialiste vjen në shprehje përputhja e interesave  gjeopolitike, strategjike dhe ushtarake e disa shteteve. 

Shumë çudi e madhe, në kohë paqeje, politika dhe diplomacia e jashtme e Shqipërisë me kryeministrin Edi Rama dhe me ministrin e Jashtëm Gent Cakaj në krye, po nxitojnë për lidhje aleancash me ballkanikët, mirëpo, në kohë lufte, kur digjej Kosova dhe 2 milionë gjysmë shqiptarë, Shqipëria nuk pati pranuar të hynte në Aleancën ushtarake me UÇK-në për ta mbrojtur Kosovën nga terrori dhe gjenocidi i Serbisë (189-1999), e tash po duaka  “aleancë sepeciale” me Kroacinë, kinse për ta “zbatuar njëfarë strategjie të përbashkët”, gjoja për ta frikësuar Serbinë. Mirëpo, nuk ka pse të formohet aleanca me Kroacinë, kur Shqipëria është  në Aleancë me Serbinë.

Megjithatë, i lutem Zotit, që ajo farë “strategjie e përbashkët” të mos e prek Kroacinë, se do ta gjente i njëjti fat sikurse Kosovën më  1999, që e lanë në zjarin dhe në gjenocidin e Serbisë së Slobodan Milosheviqit.

Objektivi parësor i politikës së jashtme strategjike të Kosovës-ADEMRIMI NË OKB, jo në aleancat  e moçaleve ballaknike  antishqiptare !

Pranmdaj, kryediplomati i Kosovës, Glauk Konjufca, duhet ta refuzojë  propozimin e ministrit të Jashtëm të Shqipërisë, Gent Cakaj, kinse për formimin e një alence të re me Kroacinë, sepse nuk është koha e krijimit të aleancave, të antantave dhe të pakteve ballkanike, por aderimi i Kosovës në OKB, në Aleancën e NATO-s dhe në Bashkimin Evropian (BE). Ky duhet të jetë objektivi parësor strategjik nacional dhe shtetëror  i politikës dhe i diploamcisë së Republikës së Kosovës.

Për më tepër, Kosova nuk duhet të aderojë në asnjë aleancë, JASHTË AMERIKËS, NATO-s dhe BE-së.

Si mund të hyjë Kosova në një aleancë me Shqipërinë, qoftë kur është fjala edhe për Kroacinë, kur Shqipëria tanimë ka hyrë në aleancën e quajtur  Minishengeni Ballkanik  me Serbinë dhe me Maqedoninë e Veriut?

-Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, duhet ta pengojë iniciativën e minsitrit të Jashtëm Gent Cakaj për hyrjen në aleancë të Shqipërisë dhe të Kosovës me Kroacinë.

Aleancat krijohen vetëm kur shteti rrezikohet nga ndonjë agreson dhe invadim i huaj

Mirëpo, hëpërhë as Kosova e as Shqipëria nuk  kërcënohen nga një ivadim i tillë, sepse janë të mbrjtura nga Amerika dhe nga Aleanca e Atlantikut Verior-NATO.

Prandaj, as minishengeni i Ramës, as iniciativa propozuese e ministrit të Jashtëm, Gent Cakaj për hyrjen në aleanca me shtetet ballkanike, nuk duhet pranuar as Kosova e as Shqipëria, sepse janë të dëmshme për interesat naconale komplementare  me aleatët evro-perëndimorë të tyre.

Kosova ka pasur nevojë për ALEANCËN E MADHE HISTORIKE ME AMERIKËN DHE ME NATO-n, sepse u rrezikua nga agresioni dhe gjenocidi i Serbisë. Kështu që, kjo aleancë evro-perëndimore ishte plotësisht e pranueshme edhe nga shqiptarët; e ligjshme edhe nga  Amerika, edhe nga OKB-ja, edhe nga NATO-ja (1999), sepse shpëtuan 2 milionë e gjysmë shqiptarë nga masakrat dhe nga gjenocidi i Serbisë së Slobodan Milosheviqit (1989-1999).

Mirëpo, sot, shqiptarëve  nuk iu nevojiten kurrfarë minialeancash e as mbialeancash me vendet ballkanike, sepse, tanimë  janë në ALEANCË me AMERIKËN, me NATO-n dhe me BE-në. Ndërkaq, çdo aleancë tjetër e Shqipërisë dhe e Kosovës me shtetet rajonale, është një zero e madhe dhe, një gabim i pariparueshëm politik, diplomatik, strategjik, kombëtar dhe shtetëror. Me një fjalë, JASHTË ALEANCËS EVRO-PERËNDIMORE, të gjitha minialeancat e tjera hibride ballkanike të shqiptarëve, janë  “dushk për gogla” sa për të tretur energji të kotë (duke harxhuar para të buxhetit, për të shetitur poshtë-lart nëpër “metropolet” e aleanacave ballkanike, kinse nëpër “samite me interes të përbashkët strategjik”?) dhe për të shteruar burimet dhe mjetet ekonomike dhe fiannciare,duke u shpërqëndruar nga interesat, nga bashkëpunimi dhe nga bashkëveprimi reciprok strategjik afatgjatë me Amerikën, me NATO-n dhe me BE-në.

Pse  aleancë mbi aleancë me Kroacinë, kur Tirana dhe Zagrebi, tanimë që nga viti 2009 janë në Aleancën e Atlantikut Verior-NATO-n dhe të Shteteve të Bashkuara të Amerikës?

Pse  aleancë mbi aleancë, kur Kroacia është anëtare e BE-së, dhe, së shpejti pritet që edhe Shqipëria, do të jetë anëtare e Bashkimit Evropian sikurse Kroacia?

Gjithashtu, pse aleancë mbi aleancë ballkanike si Aleanca  e Minishengenit Ballkanik (Shqipëria, Serbia dhe Maqedonia Veriore) e kryeministrit Edi Rama, dhe, tani, së fundi nga  “polli” ideja, edhe  për një alancë mbialeancë: Shqipëria, Kosova dhe Kroacia, të “dizajnuar” nga ministrii i Jashtëm, Gent Cakaj,  gjë që kjo iniciativë absurde dhe naïve  është përgjigje direkte (gjoja alternativë)  Minishengenit Ballkanik (Shqipëria, Serbia dhe Maqedonia Veriore) të “arkitektit” Edi Rama, mbase Aleanca  (Shqipëri, Kosovë, Kroaci), do të jetë e pranueshme për strategjinë politike dhe diplomatike shtetërore të Republikës së Kosovës, në krahasim me hedhjen poshtë të Minishengenit Rama-Zaev-Vuçiq (2019).

Kjo farë iniciative naïve dhe komike, është bërë sa për të bërë cirk dhe lojëra të pakufijshme me diplomacinë e  Tiranës dhe të Prishtinës, gjoja për ta pajtuar Edi Ramën me  përfaqësuesit zyrtarë të Kosovës, domethënë, se në këtë mënyrë perfide alladiplomatike, ata të lëshojnë pe, dhe të pranojnë strategjinë antikombëtare dhe antishtetërore të Minishengenit Ballkanik  serbomadh.

Gjithashtu, ata liderë politikë dhe diplomatë shqiptarë  (Edi Rama dhe  Gent Cakaj… etj. me aleancat e  tyre) që shohin ëndrra në diell për të krijuar aleanca të reja  me shtete ndryshme balkanike, keq mashtrohen se  do të mund të zbatojnë  ndonjë “ojektiv unik strategjik” JASHTË OBJEKTIVAVE DHE KORNIZAVE  GJEOSTRATEGJIKE  të Aleancës së NATO-s, të  Uashingtonit ,  sepse Shqipëria si anëtare e tyre nuk ka asnjë shans që të zbatojë ndonjë “strategji të përbashkët” speciale me Kroacinë, ose me ndonjë vend tjetër rajonal, JASHTË ALEANCËS   EVROPIANE PERËNDIMORE.

         Aleancat e vendeve të vegjël janë një zero në skenën e marrëdhënieve politike ndërombëtare

Në kuptimin e zbatimit të rregullave, të normave dhe të parimeve të së drejtës ndërkombëtare  dhe të Kartës së Kombeve të Bashkuara derisa një shtet ka marrëdhënie normale dhe miqësore diplomatike(de fakto dhe de jure) me një shtet tjetër, sikur që është rasti i Shqipërisë dhe i Kosovës me Kroacinë,  nuk ekziston kurrfarë arsye, që të “lodhet aq shumë” ministri Jashtëm i Shqipërisë, Gent Cakaj, duke propozuar një Aleancë të re ndërshtetërore me Kosovën dhe me Kroacinë,  kinse “për t’i thelluar marrëdhëniet dhe për t’i zbatuar objektivat e përbashkëta strategjike”.

-Pse atfarë “thellimi të marrëdhënieve” mes dy vendeve, nuk ka paska mundësi që ta bëjnë ambasadat në Tiranë dhe në Zagreb, por, sipas G. Cakajt, po u dashka një  aleancë jashtë protokollit të marrëdhënieve ndërshtetërore diplomatike mes Shqipërisë dhe Kroacisë, apo mes Shqipërisë dhe Serbisë, siç është aleanca e “Minishengenti Ballkanik”?!

-S’ka çfarë të “thellohen” , as të ngushtëhen e as të zgjerohen marrëdhëniet  Tiranë-Prishtinë-Kroaci jashtë rregullave, normave dhe parimeve të së drejtës ndërkombëtare dhe Kartës së OKB-së, duke krijuar ALEANCA dhe MINISHENGENE  të copëtuara dhe të shemtuara ballkanike, që të kujtojnë historinë e hidhur të ALEANCAVE dhe të ANTANTAVE  SLLAVE, që sollën luftërat ballkanike (1912-1914),  Luftën e Parë Botërore dhe Luftën e Dytë Botërore (1939-1945), ku më së keqi pësuan shqiptarët dhe Shqipëria Etnike ngase u copëtuan, u ankesuan dhe u kolonizuan me gjencid nga shtetet fqinje sllave me ndihmën e fuqive të mëdha të Evropës.

Shqiptarët duan shkolonizim dhe bashkim, jo alenaca dhe mbialeanca të tandemit Rama- Cakaj !

Mirëpo, kryeministri Edi Rama dhe Gent Cakaj duan aleanca edhe me Serbinë, edhe me Maqedoninë, edhe me Kroacinë. –Pse gjithë këto aleanca me ballkanikët?!

Ja, edhe inicijativa më e re e  Gent Cakajt (ministër i Jashtëm i Shqipërisë: “Pas bisedave me Ministrin e Jashtëm të Republikës së Kosovës, z. Glauk Konjufca, së bashku me Ministrin e Jashtëm të Kroacisë, z. Goran Grlië-Radman, kemi vendosur përfundimisht themelimin e nismës trepalëshe mes Shqipërisë, Kroacisë dhe Republikës së Kosovës”. (https://www.kosova-sot.info/lajme/448714/themelohet-aleanca-kosove-shqiperi-kroaci-ndash-cakaj-tregon-per-takimin-e-pare/).

Çfarë absurdi,  “për të thelluar marrëdhëniet dhe për bashkëpunim, duam aleancë  me Kroacinë”?!

-Po, atëherë, çfarë roli po luakanë ambasadat  në Tiranë dhe në Zagreb?!

-JO, jo, nuk kemi nevojë për aleancë  të re me Kroacinë, sepse shqiptarët  janë në lidhje të lashtë historike aleatore dhe miqësore me kroatët, që nga Republika e Dubrovnikut (1358). Kështu që, sot, në fund të dekadës së dytë të shekullit XXI, nuk  ekziston kurrfarë arsyeje për lidhjen e ndonjë Aleance të Re me Kroacinë, sepse me shekuj jemi pranë njëri-tjetrit, duke qenë se kemi një gjenezë të përbashkët ilire  (histori, kulturë, shkencë, art etj.).  

Prandaj, kjo “filozofi matematikore” e G. Cakajt, disa shekuj, është  e vonuar dhe jashtë kohe. Mirëpo,  është “interesante”, se përputhet me diplomacinë e kryeministrit të vet, Edi Rama, i cili e ka futur Shqipërinë në Alencën e Minishengenit Ballkanik me Serbinë dhe me Maqedoninë Veriore (2019).

-Pse tash, MBIEALEANCË me Kroacinë?

– Në sa aleanca, do ta fusni Shqipërinë?

–Kjo strategji  e hyrjes në shumë aleanca, është plotësisht e gabuar dhe e dëmshme si për inetresat vitale kombëtare, ashtu edhe për ato shtetërore, kur dihet se Shqipëria është në ALEANCË ME AMERIKËN, ME NATO-n DHE, NDOSHTA, NESËR EDHE ME BASHKIMIN EVROPIAN.

Vetëm në këtë sfond aleator dhe të partnerizmit amerikan dhe evropian perëndimor,  politika dhe diploamcia e  Shqipërisë dhe e Kosovës, mund ta realizojnë strategjinë e tyre të përbashkët, e jo kurrsesi në minialeanca rajonale dhe ndërajonale qoftë me Serbinë, qoftë me Kroacinë, qoftë me Greqinë, qoftë me Maqedoninë, apo me Malin e Zi.

Sipas ministrit Cakaj, qëllimi i formimit të kësaj Aleance të re (Shqipëri, Kosovë dhe Kroaci) qenka “ Thellimii i marrëdhënieve mes vendeve tona, por edhe zbatimi i objektivave të përbashkëta strategjike veçanërisht në fushën e politikës së jashtme”. (Po aty, “Kosova Sot”).

Mirëpo, Kosova dhe Shqipëria si anëtare e NATO-s kanë  marrëdhënie shumë të mira bashkëpunimi  me Republikën e Kroacisë si anëtare e NATOs dhe e BE-së (politikë, ekonomi, tregti, diplomaci, kulturë dhe shkencë).

Prandaj, është nonsens diplomatik të kërkohet ndonjë  “lidhje speciale”, apo aleancë me Kroacinë tonë mike shumëshekullore, kur dihet se Shqipëria ka marrëdhënie  normale dhe të shkëlqyera diplomatike me Republikën e Kroacisë.

 –Çfarë aleance e re nevojitet në këtë rast?

– Gjoja  për “thellimin e marrëdhënieve mes dy vendeve…” !?

– Po, de fakto dhe de jure këto marrëdhënie diplomatike ekzistojnë mes Tiranës dhe Zagrebit, qëkur Shqipëria e ka njohur Republikën e Kroacisë (1992).

–Çfarë ka këtu, të “thellohet më shumë” , (madje, edhe të lidhet  njëfarë aleance me Kroacinë!?) në kuptimin e  zhvillimit të marrëdhënieve dhe të bashkëpunimit të ndërsjellë ndërmjet  Shqipërisë dhe Kroacisës sipas normave dhe rregullave të së drejtës ndërkombëtare dhe Kartës së Kombeve të Bashkuara.

-Vërtet, nëse kemi parasysh rëndësinë dhe prioritetin e vënies në jetë të objektivave  strategjike afatgjata kombëtare dhe shtetërore të  Shqipërisë dhe të Kosovës, si dhe të gjithë shqiptarëve në Ballkan, atëherë, as Shqipëria e as Kosova nuk kanë asnjë arsye, që të aderojnë në aleanca  me asnjë shtet tjetër ballkanik, sepse, tanimë  ndodhen në aleancat e tyre-Amerikën dhe NATO-n (1999-2020).

Prandaj, kryediplomati i Kosovës, Glauk Konjufca nuk duhet të pranojë një propozim të tillë naiv dhe absurd të homologut të tij në Tiranë, Gent Cakaj, sepse ka për qëllim pajtimin  dhe riafrimin e kryemiistrit Edi Rama me qeverinë e Kosovës, duke qenë se ia pat huqur me krijimin e aleancës së Minishengenit Ballkanik (Shqipëria, Serbia dhe Maqedonia Veriore), me ç’rast u vetizolua nga Kosova.

Shqiptarët nuk janë superfuqi si Amerika, që të krijojnë aleanca në mbarë botën

Ne, duhet t’ia dimë hallin vetes, si dhe t’i kemi parasysh obligimet dhe përgjegjësitë që i kemi ndaj partnerëve tanë, siç janë Amerika, NATO-ja dhe BE-ja, të mos thyejmë qafën nëpër disa aleanca  mini , apo makro shengene ballkanike, sepse kjo është vetëm bjerrje kohe, që nuk shpie në Evropën Perëndimore, por vetëm në  stagnimin dhe në fundosjen shekullore të “ujërave  të amullta” ballkanike.

Realisht, derisa shqiptarët kanë hyrë në aleancë me Amerikën, me NATO-n dhe, po pretendojnë të hynë edhe në BE, është e absurde, qesharake, iracionale dhe krejtësisht e panevojshme  që të shumëfishohen aleancat e  Shqipërisë dhe të Kosovës, përkatësisht të  shqiptarëve në Ballkan.

Shqipëria e as Kosova nuk kanë nevojë për Aleancë të re me Kroacinë, sepse gjenezën dhe fatin e kanë të përbashkët që nga shekulli i mesjetës

Derisa Shqipëria dhe Kroacia janë aleatë të NATO-s, si dhe të Amerikës, nuk ka asnjë nevojë që Shqipëria dhe Kosova, të lidhin Aleancë të re me Kroacinë, sepse historikisht dihet që shqiptarët dhe kroatët kanë pasur lidhje të ngushta bashkëpunimi dhe kanë bashkëjetuar me shekuj, që nga themelimi i Republikës Raguza (Dubrovniku) më 1358 e deri më sot në dekadën e dytë të shekullit XXI). Këtë afërsi, mirëbesim dhe miqësi me popullin kroat, së fundi e vërtetoi edhe pjesëmarrja e qindra shqiptarëve në luftën mbrojtëse të Kroacisë kundër Serbisë agresore dhe gjenocidale (1990-1995).

Prandaj, as Kosova e as Shqipëria nuk kanë pse të lidhin “aleancë të re” me Kroacinë, sepse ne  jemi në aleancë dhe miq  me kroatët shumë shekuj më parë.

Pra, shikuar historikisht, shqiptarët dhe kroatët , jo vetëm që kanë pasur, por edhe sot kanë pikëpjekje afrie dhe bashkëpunimi kulturor,  shkencor, politik, diplomatik, ekonomik e tregtar, mbase shumica pej tyre kanë edhe të njëjtën gjenezë ilire sikurse shqiptarët . Këtë të vërtetë historike me veprat e tij shekncore, e dëshmoi edhe akademiku dhe shkencëtari kroat me prejardhje shqiptare, Aleksandar Stipçeviq, ilirolugu më i shquar në Ballkan.

Sa më sipër, Shqipëria dhe Kosova, realizimin e  objektivave dhe të interesave të tyre gjeostrategjike, gjeopolitike , gjeoekonomike, të zhvillimit, të mbrojtjes, të sigurisë, të bashkëpunimit, të paqes dhe të mirëbesimit reciprok me Kroacinë mike, duhet t’i kërkojnë në kuadrin e partneritetit dhe të bashkëpunimirt me të  në BE, në NATO, në OKB, në OSBE dhe në Amerikë, si faktori më relevant   aleator dhe miqësor i shqiptarëve në Ballkan.

MBROJTJA E KUSHTETUTËS APO FUNERALI I SË DJATHTËS

by

NGA VALENTIN LUMAJ/

Kushdo që ndoqi mitingun madhështor të Metës në Bulevardin e Dëshmorëve, ka ndjesinë se gjërat po ndryshojnë. Nuk është e vështirë te kuptosh se “rrjedha e lumit” po shkon në “mudhirin” e LSI-së

Erdhën qindra e mijëra nga ana e anës, ashtu siç ju servir, në mbrojtje të Kushtetutës. Jam i bindur, sikurse mund të jeni edhe ju, që një pjesë e mirë e tyre as nuk e dinë egzakt se ku u shkel Kushtetuta. Shume të tjerë as nuk e kanë atë merak. Dua të them që shumica e tyre ishin qytetarë të sfilitur, të dërmuar nga keq-qeverisja, nga mashtrimet dhe varfëria. Në atë miting pati LSI-stë me bindje, apo më se shumti nga këta, punonjës administrate të emëruar në mënyra koruptive ndër vite nga LSi-ja. Pati edhe socialiste që me të drëjte ndihen të braktisur dhe që tek Meta shohin një socialist më të mirë se Rama. Por që shumica e tyre ishin demokratë.  Po demokratët çfarë kërkonin në mitingun e Metës? Mbrojtjen e Kushtetutës? Une nuk mendoj ashtu. Demokratët janë të zhgënjyer dhe të papërfaqësuar. Ata, së bashku me kryetarin e tyre Basha, shpresën e kanë tek Meta. Pa Metën ata janë në opozitë përgjithmonë. Në qoftë se ky nuk është nje truk PS-LSI, atëherë i bie që Meta po i shfrytëzon me persosmëri dobësitë e të dyja partive të mëdha, dështimin e qeverisë realizimin e premtimeve dhe të integrimit nga njëra anë dhe dështimin e opozitës në misionin e vet nga ana tjetër. Ai po luan kartën e viktimës, të drejtit, te pastrit. Ai po e kryen detyrën e Presidentit, de-jure në mbrojtje të Kushtetutës, por de-fakto po fuqizon partinë e tij, po e rrit elektoratin me prurje te reja nga e djathta, po vetë-pastrohet nga akuzat e hershme per korrupsion, po ashtu po ju tregon nderkombëtarëve se ka mbështetjen e gjerë të popullit dhe është i paprekshëm.

Me flamurin Amerikan në dorë, nuk po kërkon mbështetjen e SHBA-ve, por të shqiptaro-amerikanëve. Janë të dukshme influenca dhe lobimi i LSI-së në popullatën shqiptare të Amerikës. Nuk ishte rastësi kur Meta në miting tha: ”ju lutem qetësi se po na dëgjojnë shqiptarët e Amerikës, VATRA dhe njerëzit tanë atje”. Le të prononcohet Vatra se kush janë njerëzit e Metës në Vatër. Unë si vatran, kam qenë dhe jam që Vatra duhet ta ruajë integritetin e saj apolitik, dhe e vetmja politike e saj duhet të jetë çështja kombëtare. Aq më tepër Vatra nuk duhet të bashkëpunojë apo mbështesë asnjë parti të majtë shqiptare përderisa ato akoma nuk kanë deklaruar dhe kryer ndarjen shpirtërore nga Partia Komuniste e Punës nga e cila derivojnë. Dikush mund te thotë se kjo ishte një mbeshtetje ndaj Presidentit dhe jo LSI-së. Unë ju përgjigjem se megjithëse z. Meta thotë se nuk është Kryetar i LSI-së dhe znj. Meta (Kryemadhi) thotë se nuk është Zonjë e Parë, në një cift, burrë dhe grua nuk kanë gjë të ndarë, cfarë është e burrit është edhe e gruas dhe anasjedhtas. Kush e lexon ndryshe të lexojë pak më shumë.

            Nga ana tjetër, LSI-ja me kryetare Znj. Meta(Kryemadhi), me look-un e ri të saj, jo vetëm fizionomik, por më së shumti të komunikimit të hapur e të drejtëpërdrejtë, të demaskimit të qeverisë socialiste, me ekulencën shpirtërore dhe fetare të shprehjes që ta ka ënda ta dëgjosh dhe në premtimet e saj, po ngjall një shpresë dhe një frymë të re në popullatën e mbetur në Shqipëri por edhe në Diasporë. Deri këtu gjithcka në rregull, nuk kam ndonjë ankesë per ta. Ne fund te fundit kam zili për njerëzit që punojnë dhe i përgëzoj: Shumë bukur z. dhe znj. Meta. Bravo ju qoftë. Më në fund rilindja socialiste po vjen nëpërmjet jush. I vetmi problem është se unë si djathtë (dhe shumë të tjerë si unë) nuk perfaqesohem nga LSI-ja sado joshëse t’i keni ofertat. Ne botëkuptimin tim e ardhmja dhe prosperiteti i Shqipërisë do të vijë nga e djathta.

Ndërsa në botën përëndimore po triumfon e djathta, Shqipëria jonë mbetet socialiste, me Partinë Socialiste dhe Levizjen Socialiste që ka gjasa të bëhet parti e dytë për nga madhësia. Partia Demokratike dhe e djathta ndodhen në ditët e tyre më të vështira. Në shtatë vitet e fundit të qeverisjes famekeqe Rama, shtresa e ndjeshme e shoqerisë, studentët, intelektualët e rinj dhe masa punëtore, shpresat i varen tek Partia Demokratike, e cila denoncoi në cdo rast, dhe mbas qindra rasteve, pati qindra arsye që ta rrëzonte këtë qeveri-bande kriminelësh dhe hajdutësh të paskrupullt. E vërteta është se ajo dështoi totalisht në këtë mission. Dalja nga parlamenti pa një plan startegjik, dhjetra mitingjet e saj madhështore dhe retorika e pafund e denoncimeve nuk prodhoi asgjë. Qeveria ndihet më e sigurtë se në ditën sajë të parë.

Partia Demokratike është në rënie të lirë.  E djathta shqiptare nuk perfaqësohet sot as në parlament e as në rrugë. Kjo pikiatë nuk filloi por kulmoi dje në mitingun e Metës. Ajo ka filluar qysh nga dalja e PD-së nga shtrati i saj ideologjik si parti konservatore, që mbështet të drejtën e pronës dhe lufton politikat socialiste të zhvillimit. Problemet me rikthimen e pronës, mungesa e një plani të mirfilltë për zhvillimin në stabilitet të biznesit te madh, apo qasja revolucionare e marrjes së pushtetit, nuk kanë të bëjnë shumë me një parti që pretendon se perfaqëson shtresat e djathta.  Vlerat morale, cilesitë dhe idealet  mbi të cilat u krijua kjo parti, sot janë të padukshme. PD ja dhe PS-ja për nga ana e programeve dhe politikave dhe demokracise së të brendshme ngjasojnë si veza me vezë, duke bërë që qytetarët të mos e ndiejnë dallimin, dhe kalimi nga njëra parti tek tjetra të bëhet mbi bazë përfitimesh dhe jo bindjeje apo ideje. Po ashtu rënia e PD-së vazhdoi me mungesen e demokracisë së saj të brendshme. Qënia demokratike e një partie fillon nga funksionimi i demokracisë së brendshme të saj. Ndërsa Berisha dha një shembull të mirë demokratik me dorëheqjen mbas humbjes, Basha la një shije të keqe mbas humbjes së dyfishtë dhe rizgjedhjes me 99% të votave si kryetar i PD-së. Kjo dhe aspekte të tjera si përzgjedhja e deputeteve nepermjet listave paraprake dhe jo konkurencës individuale të drejtpërdrejtë, krijon nje imazh totalitar më shume se demokratik.

Në historikun e 90 viteve të fundit të partive politike, suksesi kryesor i tyre ka qenë mbijetesa nëpërmjet krijimit te kultit të individit. Hoxha, Berisha, Nano, Rama dhe tashmë edhe Meta me këto daljet e tij spektakolare, kanë krijuar kultin e tyre unik, ndërsa Basha nuk ka arritur akoma të sajojë “unin” e tij të veçantë si lider i masave disa-milionëshe. Lidershipi i dyzuar Berisha-Basha, i pari nëpërmjet kontrollit të partisë si pasojë e inercisë së drejtimit shumë vjecare të saj, dhe i dyti nëpërmjet konjukturave të reja sipas stilit të tij,  rezultuan se nuk funsionon si duhet. Njëri duhet të marrë drejtimin i lirë nga tjetri.  Ndoshta një rikthim i Berishës qoftë edhe i përkohshëm në krye të PD-së, me një strategji të re integruese për shtresat e djathta, mund të ishte një zgjidhje më e mirë se çfarë është sot.

Ne fund te fundit, sido te jetë situata ne PD, shtresat e djathta duhet të rezistojnë fort, të riorganizohen dhe të gjejnë vetveten. LSI-ja dhe Meta nuk duhet të jenë destinacioni i tyre. E kam fjalen per familjarët dhe farefisin e të vrarëve dhe të pushkatuarve? A e mbani mend si jetuan, si dhe përse vdiqën? Mos e harroni gjakun e tyre?

E kam fjalën per të persekutuarit, të burgosurit, të internuarit, mos e harroni kërrbacin komunist? Unë nuk kam pasur të burgosur apo pushkatuar në familje, por prapë e ndiej dhimjen. Mbani mend se Meta dhe LSI-ja janë produkt i Partise Socialiste, e mbijetuar nga dekompozimi i Partisë së Punës? Mos harroni se Meta nuk ka kërkuar falje për krimet e partisë së tij origjinale.

E kam fjalen per studentët, a shohin ata më larg se tek hunda e vet? Si mund të ngriheni në greva për tarifa dhe të fleni gjumë për të ardhmen tuaj. Mbas diplomimit, sfida juaj e vertetë  duhet të jetë puna dhe vënia në shërbim të vetes dhe vendit tuaj nëpërmjet profesionit tuaj, por në fakt është sigurimi biletës së ikjes përfundimtare! Në vend që e ardhmja juaj të jetë një realizim i ëndërrave tuaja të sotme, ajo çfarë po bëni dhe çfarë nuk po bëni sot, është një kërcënim i sigurtë i së ardhmes tuaj. Pse o popull shqiptar nuk po na jep prapë studentë dhe gjimnazistë si ata te viteve ’90, por po na jep këta “viça pa brirë” të demokracisë që zbuten me përkëdhelje.

Sa keqardhje që Partia Demokratike, dikur fituese me 70% dhe e perfaqësuese e këtyre shtresave vitale të djathta, sot nuk krijon më frymë. Bashkë me frymën ka vdekur dhe shpresa se Shqipëria do të bëhet një vend i qytetëruar dhe me dinjitet si gjithe Evropa. NUK ËSHTË NAMI KUR SHPRESËN E VRET PUSHTETI, POR E KEQJA ËSHTË KUR SHPRESEN E VRET VETË OPOZITA.

DËSHMI FISNIKËRIE SHQIPTARE

by

NGA EUGJEN MERLIKA/

            Këto ditë në gazetën “Dielli” on line dhe në portalin Voal.ch u botua një shkrim i shkurtër me titullin: “E pyeta Kol Bibën nji herë”. Autori i atij shkrimi është Dr. Gjon Buçaj, ish kryetari i organizatës “Vatra” në SHBA. Shkrimi bën fjalë për një bisedë që, shumë vite më parë, autori kishte zhvilluar me z. Kol Bib Mirakaj, një personalitet i njohur politik i Shqipërisë para komuniste dhe autor i një vëllimi kujtimesh historike me titull “Vetvrasja e një kombi”, një nga veprat më të mira, në mos më e mira e publicistikës shqiptare që i referohet periudhës e ngjarjeve të zhvilluara në Shqipëri gjatë luftës së Dytë botërore.

            Shkrimi sjell për lexuesin një episod të thjeshtë por shumë kuptimplotë, që lidhet me një nga ngjarjet më të rëndësishme të periudhës së pushtimit italian, atë të shpëtimit të hebrenjve. Është një ngjarje e mbajtur në frigorifer nga historia zyrtare e periudhës së komunizmit, e zbuluar aty këtu nga dëshmitë e ndryshme dhe nga studimet e kryera mbi atë temë mbas rënies së regjimit. Ajo hyri në historiografinë e këtyre viteve të kalesës, e trajtuar nga studjues të ndryshëm, kryesisht Shaban Sinani, Mergim Korça etj.

 U përvehtësua nga politika që u bë e vetëdijshme nga njohja dhe vlerësimi i dukurisë nga vetë shteti i Izraelit, se shpëtimi i hebrenjve ishte një faqe e ndritur e historisë shqiptare. Por megjithatë, në gjithë këta vite, studimet për atë dukuri historike nuk janë të thelluara, mbasi ka munguar vullneti i plotë për të bërë të njohura e botuar tërësinë e vëllimit të dokumentave arkivore që pohojnë të vërtetën historike. Është kalëruar teza se dukuria ishte diçka spontane e shpirtit bujar të shqiptarëve, që u shfaq fuqishëm në vitet e luftës në të cilën në gjithë Evropën u dërguan në kampet e vdekjes rreth 6 milion hebrenj, me pak përjashtime, ndoshta ajo më e rëndësishmja ishte pikërisht Shqipëria.

            Dr. Gjon Buçaj tregon në shkrimin e tij se si, në verën e vitit 1943, ministri i Brendshëm i qeverisë shqiptare, Z. Kol Bib Mirakaj, kishte ndërhyrë në vetë të parë, me një përfundim të arritjes së qëllimit, për të shpëtuar nga vdekja, një tregtar hebre nga Vlora, njërin prej vëllezërve Levi, që ishte arrestuar nga SIMI italian. Ministri ishte vënë në dijeni nga  përfaqësuesi i Komunitetit hebraik pranë Qeverisë, (një institucion për të cilin nuk kemi dëgjuar asnjëherë të flitet nga historiografia komuniste) Leo Thür, dhe vëllai i të arrestuarit për veprimin e SIMI-t italian. Arrestimi ishte bërë nën njoftimin që i kishte ardhur organit se Levi i kishte dhënë një shumë të mirë parash komunistëve, të cilët i kishin djegur njërin nga dyqanet që ai kishte familjarisht në Vlorë. Koloneli italian kishte kërkuar nga familja 12.000 napolona flori.

            “Ata mund t’i jepshin paret, por kush mund të besonte se megjithate nuk do t’a ekzekutojshin.

            Kol Biba u spiegoi se, tue qenë nën okupimin ushtarak italian , qeveria nuk ka fuqi veprimi mbi ushtrinë, por megjithate premtoi se do të merrte masat e mundëshme dhe u kishte thanë të vijshin përsëri të nesërmen, në orën 6 të mbramjes. Mbas takimit, ministri kishte dërgue dy kabllograme në Vlorë, njenin prefektit e tjetrin federalit, të cilët  kishin konfirmue se faktet ishin ashtu si ia kishin përshkrue Thürr dhe Levi. Të nesërmen, Kol Biba thërret kolonelin italian në zyrë i thotë se “Ju mbani t’arrestuem nji qytetar shqiptar dhe unë kërkoj që t’i dorëzohet menjiherë qeverisë shqiptare.” “Kush asht i arrestuemi?”, kishte pyetë koloneli dhe kur ndigjon emnin e Levit, ai përgjigjet me arrogancë, më kambë gati me dalë përdere: “Ai asht arrestue sepse ka dhanë pare komunistave dhe nesër n’ora 6 të mëngjesit do të ekzekutohet!” Ministri shqiptar ia kishte këthye me ton të fortë: “Ti e pushkaton nesër n’orën 6, por unë do të hypi në aeroplan në orën 9 për Romë dhe do t’i referoj Musolinit se e ke ekzekutue pse nuk të kanë dhanë 12.000 napolona ar!” Kjo e ftofi kolonelin, i cili e ndryshoi tonin: “Shkëlqesë, por për dobinë e të dy palëvet……”. Kol Biba i kishte thanë se për dobinë e të dy palëvet ai e donte qytetarin shqiptar të dorëzuem në zyrën e tij mbrenda ditës! Ashtu edhe u ba.

            Kur Leo Thürr dhe vëllau i të burgosunit erdhën në orën 6 të mbramjes, befasia me gëzim ishte e kuptueshme, kur u takuen me të burgosunin që tashma ishte në dorën e qeverisë shqiptare, që do të thoshte edhe se jeta e tij ishte e shpëtueme. Por befasia edhe ma e madhe, ngarkue me emocion të thellë, ishte kur Kol Biba u tha se ai tash ishte i lirë dhe mund të shkonte me ta në shtëpi.

            Të nesërmen të dy vizitorët i vijnë Kol Bibës në zyre për të tretën herë, por kësaj rradhë për t’a falënderue. Ai u kishte thanë se kishte ba vetëm detyrën dhe mbas nji bisede të shkurtë, i kishte përcjellë te dera me premtimin se hebrejt në Shqipni do të kishin mbrojtjen nga qeveria si të gjithë qytetarët e tjerë shqiptarë. Kur asht këthye te tavolina e punës, ka vërejtë se kishin harrue nji valixhe dore. I ka thanë rojes me i thirrë të vijnë me e marrë, por kur janë këthye i kanë spjegue se nuk e kishin harrue valixhen dhe se aty ishte nji “falënderim” për shpëtimin e jetës së Levit. “Po çka asht ai falënderim?” i kishte pyetë dhe kur i kishin spjegue për shumën në franga ar që ishte në valixhe, ai e kishte marrë si ofendim. “E kuptoj gjendjen tuej shpirtnore, se përndryshe do t’u akuzojshim për tentativë korrupsioni”. Kot u munduen me u arsyetue se ai e kishte shpëtue jetën e njeriut të tyne pa kurrfarë premtimi paraprak, dhe se ata, si hebrej, e kishin obligim shpërblimin dhe mirënjohjen dhe se kjo ishte e vetmja mënyrë e mundun për ta me e nderue obligimin e tyne moral, e tjera. Mbas zemrimit në fillim, ministri asht zbutë dhe i ka ftue të ulen, ka porositë kafe dhe ka zhvillue nji bisedë të qetë me ta, u ka spjegue se për ate ishte shpërblim i madh dhe i mjaftueshëm shpëtimi i jetës së Levit.”

            Ky është tregimi i z. Gjon Buçaj, që sjell fjalë për fjalë atë që i kishte treguar Z. Kol Bib Mirakaj. Episodi vlen të komentohet e të diskutohet sepse paraqet disa këndvështrime të trajtimit të dukurisë e, së bashku me dokumenta zyrtarë, të botuara në ndonjë organ të shtypit të këtyre viteve, dëshmon se cili ka qënë vërtetë roli i ish Ministrit Mirakaj në këtë rast, por edhe i gjithë administratave shqiptare të kohës së luftës, në shpëtimin e hebrenjve. Sjellja e ish Ministrit dëshmon karakter të fortë shqiptari malësor, burrëri, zgjuarsi, guxim, dinjitet, ndershmëri vetiake e profesionale, një integritet moral shëmbullor, që na përkëdhel ndjenjën e krenarisë kombëtare, kur mendojmë se dikur Shqipëria kishte të tillë burra në drejtimin e saj. Vlen të theksohet edhe një tjetër fakt, se këtë episod të lëvdueshëm për cilindo shtetar, të cilitdo Vend të botës, Kol Bib Mirakaj nuk e përmend fare në kujtimet e tij. E hedh mbas krahëve, duke e quajtur si një kryerje detyre të thjeshtë, e gjen shpërblimin moral vetëm në faktin se ka shpëtuar një jetë njeriu.

            Madje për të plotësuar kuadrin e kësaj familjeje të nderuar të Malësive shqiptare, autori i shkrimit pohon se simbas monografisë “Halim Spahia” të prof.dr. Nuri Bashotës, vërtetohet se edhe Pashuk Bib Mirakaj, i vëllai i ish Ministrit, përmendet për ndihmesën e tij për “trasferimin e shumë familjeve hebreje, në mënyrë të organizuar dhe tejet sekrete dhe me emra krejt të tjerë, me automjetet e firmës “Vllaznit Spahija”, prej Kosove e në Shqipni e përtej…”. Por si shpërblim të kësaj vepre madhore që do të mbetetpërjetë një kurorë e ndritëshme mbi kryet e Shqipërisë, në kujtesën demokratike të njerëzimit, Shqipëria komuniste i quajti “tradhëtarë” ata atdhetarë, i degdisi për një jetë të tërë familjet e tyre në kampet e internimit e në burgjet e  errta të diktaturës.

            Krahas admirimit që mund të ndjehet nga kushdo që beson në vlerat tradicionale të popullit shqiptar, kur mëson këto shfaqje fisnikërie të së shkuarës, nuk mund të ndihet keq kur sheh se sot shtati moral i politikanëve është bërë një nga problemet kryesore të shoqërisë shqiptare, që ka një të katërt shekulli që përballohet me një korrupsion gjithënjë në rritje e me lindjen e një klase të re pasanikësh që përbëjnë pjesën më të madhe t’atyre që kanë si profesion politikën dhe mbarështimin e shtetit e te institucioneve të tij.

            Shëmbuj të tillë fisnikërie shqiptare, që na vijnë nga e kaluara, duhet të shërbejnë jo vetëm për t’a njohur më mirë të vërtetën historike, të tjetërsuar plotësisht nga historiografia e 80 viteve të fundit, por edhe për t’i dhënë vëndin e duhur në kujtesën historike të kombit, atyre që i shërbyen atij me të gjithë fuqinë e personalitetit të tyre, që buronte nga respektimi i thellë i vlerave më fisnike të trashëguara të popullit të tyre, në çaste tepër të vështira epokash të hershme pa asnjë përfitim vetiak.

                                                                                                Mars 2020       

PRESIDENTI THAÇI NË VATËR: DERI NË VDEKJE ME AMERIKËN!

by

Presidenti, tha se duhet të jemi të bindur ndaj kërkesave që shtron aleati ynë i çmuar, Amerika, për ta çuar përpara Kosovën, ndryshe, të vetmuar, nuk kemi perspektivë. Asnjë hezitim përpara kërkesave dhe udhëzimeve që na jep shteti amerikan, unë për vete deri në vdekje do të jem me Amerikën, tha Thaçi./

NGA DALIP GRECA/

Të Shtunën pasdite, 29 Shkurt 2020, Presidenti i Republikës së Kosovës vizitoi selinë e Federatës Pan Shqiptare të Amerikës”VATRA”. Është e para herë që në dy dekada karrierë politike z. Hashim Thaçi viziton Vatrën. Para tij këtë seli e kanë vizituar politikanët e shtetarët e Kosovës: Ish Kryeministri Ramush Haradinaj,ish Kryeparlamentari Kadri Veseli, ish Ministri i Shëndetësisë  Dr. Ferid Agani, ish Ministri i Diasporës Dardan Gashi, Shpend Ahmeti, deputetë e politikanë, ndërsa z. Thaçi e vizitoi për të parën herë në fundin e muajit shkurt 2020. Ndoshta vonesa kaq gjatë e vizitës së pritur në Vatër, e paragjykoi ardhjen e presidentit të Kosovës në Vatër, aq sa në njoftimin e shpërndarë në rrjetet sociale debatet ishin të nxehta, një pjesë kundërshtuse. Gjithësesi vizita e presidentit të Kosovës u prit mjaft mirë në Vatër, edhe pse pyetjet ishin të shumta, ndërsa përgjigjet të përmbledhura. Presidentit Thaçi ia uroi mirëseardhjen Kryetari i Vatrës Elmi Berisha, i shoqëruar nga Presidenti i nderit Agim Rexhaj, nënkryetarët Pashko Camaj dhe Ervin Dine, sekretarja Nazo Veliu dhe një pjesë e Kryesisë dhe e Këshillit të Vatrës. Z. Thaçi shoqërohej nga ambasadorja e Kosovës në Washington zonja Vlora Çitaku dhe Konsullja e përgjithshme Teuta Sahatçija. Kryetari i Vatrës ia uroi mirëseardhjen dhe i bëri një prezantim të shkurtër rreth Vatrës dhe historisë së saj 108 vjeçare, i foli për rolin e saj në Pavarësinë e Shqipërisë dhe ruajtjen e integritetit toksor, e njohu me kontributin vatran në shtetbërjen shqiptare, organizimin e shtetit kur mungonte vetë shteti dhe rolin e jashtzakonshëm të Vatrës për forcimin e miqësisë mes Amerikës dhe Shqipërisë, si dhe gjatë luftës së Kosovës.

   Presidenti falenderoi për mikpritjen në Vatër kryetarin Berisha me bashkëpunëtorë dhe çmoi rolin e madh të Shqiptarëve të Amerikës për çlirimin e pavarësimin e Kosovës, duke veçuar Batalionin “Atlantiku”, dëshmorët e lirisë-vëllezërit Bytyçi, si dhe kontributin e të gjithë shqiptarëve të diasporës, që bindën Amerikën për ta kthyer vështrimin nga Kosova e okupuar prej Serbisë.

 Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, ka theksuar gjatë bisedës se liria dhe pavarësia e Kosovës, të arriturat e Kosovës, të tërë shqiptarëve, janë të lidhura ngushtë me punën e vyeshme, me guximin dhe me sakrificën e diasporës shqiptare.

Presidenti informoi për takimet në Shtëpinë e Bardh, duke u ndalur në mënyrë të veçantë në bisedimet me Sekretarin e Shtetit Mike Pompeu, me kongresistin Eliot Engel etj. Presidenti, tha se duhet të jemi të bindur ndaj kërkesave që shtron aleati ynë i çmuar, Amerika, për ta çuar përpara Kosovën, ndryshe, të vetmuar, nuk kemi perspektivë. Asnjë hezitim përpara kërkesave dhe udhëzimeve që na jep shteti amerikan, unë për vete deri në vdekje do të jem me Amerikën, tha ai. Pozicionet politike,komentoi presidenti, nuk duhet të ndikojnë në qëndrimin Kombëtar ndaj çështjes madhore. Na u deshën tre vjet lufët me njeri-tjetrin,komentoi ai, të merreshim me demarkacionin me Malin e Zi, 3 vjet kohë e humbur. Politika elektorale, militantizmi për vota, është kohë e humbur në dëm të interesave të Kosovës, tha ai.

Presidenti gjatë pyetjeve sqaroi edhe akuzat e pabaza, siç i konsideroi ai, për lëshim të territoreve të Kosovës. Duke folur për të ardhmen, ai tha se para Kosovës janë bisedimet e vështira me Serbinë dhe këtë nuk mund ta arrijmë pa ndihmën e miqëve tanë amerikanë. Është kjo arsyeja përse unë këmbëngul në rolin parësor të Uashingtonit dhe Jo të Brukselit,  në këto bisedime, argumentoi presidenti Thaçi.

Ai foli edhe për anëtarësimin e Kosovës në organizmat ndërkombëtare, ndërkohë që u përqëndrua edhe në raportet e fqinjësisë, bashkëpunimit dhe të rolit të shqiptarëve që jetojnë në shumë shtete të Ballkanit.

Presidentit Thaçi ia kanë uruar mirëseardhjen shumë prej pjesmarrësve, ndërkohë që shumë të tjerë i bënë pyetje dhe kërkuan sqarime. Përmendim disa prej tyre: Agim Rexhaj, Nazo Veliu, Pashko Camaj, Zef Balaj, Agim Aliçkaj, Drilon Gashi,Rafaela Prifti, Mark Qehaja, Blerim Gjoci, Asllan Bushati, Ilir Cubi etj. Pjesa më e shumtë e atyre që pyetën apo diskutuan shtruan pyetjen: Si arriti Serbia deri në barazimin e agresorit me viktimën? Ç’po ndodh në Veriun e Kosovës? Ndërsa diplomacia serbe është bërë më agresive dhe i hapen dyert gjithëandej, në Bruksel e Uashington, ndërsa diplomacia shqiptare është vënë para faktit të kryer? Ku janë të humburit? Përse nuk dëmshpërblen Serbia për dëmet e mëdha që i ka shkaktuar Kosovës? A e sheh shteti i Kosovës tendecën e Serbisë për ta palestinizuar njohjen e shtetit të ri të Kosovës?etj…etj…

Presidenti Thaçi tha se luftën duhet ta vazhdojmë së bashku dhe se të gjitha gjërat nuk bëhen në një ditë. Për 12 vjet Pavarësi kemi shënuar arritje jo të vogla, punë të mëdha na presin.Pas vizitës, presidenti shkroi në statusin e tij në facebook: Në Nju Jork të SHBA-së isha në selinë e Vatrës, shoqatës më të vjetër shqiptare, ku u prita nga kryetari i ri i saj, Elmi Berisha, dhe nga anëtarët e kësaj shoqate. Pata një bashkëbisedim të përzemërt, miqësor e të hapur me bashkëkombësit. Liria dhe pavarësia e Kosovës, të arriturat e Kosovës, të tërë shqiptarëve janë të lidhura ngushtë me punën e vyeshme, me guximin dhe me sakrificën e diasporës shqiptare.(

US CONGRESSMAN ELLIOT ENGEL RECEIVES VATRA OUTSTANDING ACHIEVEMENT AWARD

by

Rafaela Prifti/

US Congressman Elliot Engel was presented with Vatra’s Award for Outstanding Achievement by the Chairman of the Pan-Albanian Federation of America Vatra, Elmi Berisha, at New York Headquarters on February 29.

In the presence of Vatra’s Deputy Chairmen, Dr. Pashko Camaj and Mr. Ervin Dine, Treasurer Marjan Cubi. Secretary Nazo Veliu, several representatives of the Executive Body and Board of Directors, as well as long-standing Vatra members, Vatra’s Chairman Elmi Berisha introduced Congressman Engel “as a friend to all of us” whom “we cannot thank enough for what you have done for the Albanian people and nation.” The Representative of New York was accompanied by his old-time friend, Mr. Harry Bajrakari, a well-known community patron and influential Albanian-American entrepreneur. Providing a very brief summary of Vatra’s mission and role in the community, Dielli’s Editor of English encapsulated 108 years of the organization’s proud history in a few paragraphs whereas Mr. Harry Bajraktari highlighted Vatra’s place in the long journey for Kosova’s freedom and independence. Mr. Bajraktari credited the US policies and personalities like former President Bill Clinton, Senator Bob Dole along with many others for bringing Kosovo to the world stage. “Vatra is a continuation of the community making a difference for the Albanian nation for over 100 years,” said Mr. Bajraktari. In his first Vatra visit, Congressman Engel recounted the story of the first time “Harry” walked in Mr. Engel’s office in 1989, the year he had just been elected as the Representative of New York and how he had learned about Kosovo’s plight in the late 80s. “Ten years later, the US led NATO bombing campaign brought an end to Kosovo conflict in 1999. Since then, we continued to push for the independence of Kosovo,” said Mr. Engel. He pointed that as the current Chairman of the US House Foreign Affairs Committee, he is fully committed and vocal in supporting Kosovo in his meetings with statesmen, diplomats and foreign affairs officials representing countries from all over the world. “Although you may not have an elected official of Albanian descent in Congress yet, I do feel that the Albanian fight is truly my fight. Throughout the last decades I have seen the Albanian diaspora in New York flourish to become successful businessmen and professionals. Their stories are similar to the story of my family that immigrated to the US after World War I,” said Congressman Engel. As far as the close friendship with Mr. Bajraktari and the Albanian community, the 16 terms Congressional Democrat, said that Kosovo’s 10th anniversary of independence was another occasion when “Harry and I celebrated together.” Speaking for all Albanians here and abroad, Congressman Engel stated “I am watching your back. I feel that your family is my family.”

His concluding statement was greeted with applause and show of appreciation. Honorary President of Vatra Mr. Agim Rexhaj thanked Congressman Engel for visiting with Vatra. In acknowledgement of his continuous support to Albanians especially Kosovo, Mr. Rexhaj called him “a hero of Albanians”.  Vatra’s Deputy Chairman for Integration and Youth, Mr. Ervin Dine expressed gratitude to Mr. Engel’s decades-long work in advancing Albanians. Touching on the current situation in Albania, Mr. Dine raised the issue of the ongoing erosion of democracy in Albania and efforts that will be needed to address it. Expressing a similar concern, the US Congressman mentioned the troublesome signals coming from Albania’s government and its non-Western partnerships. Bringing in focus the Congressman’s role with regard to economic initiatives. Mr. Harry Bajraktari spoke of the Millennium Challenge Corporation, which unlocked a $50 million program for Kosovo’s economy. He mentioned that during his 2019 Balkan trip, Congressman Elliot Engel visited Serbia’s PM, Mr. Vucic in Belgrade, and then travelled to meet Albanian leaders in the Presheva Valley in support of the rights of ethnic Albanians. Also last July, the US Representative of New York attended the inauguration of the new US Embassy in Prishtina, and was honored at a special dedication ceremony that a roadway crossing from Bajram Curri, in Northern Albania to Gjakova, in Western Kosovo was named after him.

Drawing a historic comparison between Kosovo and Chameria, Vatra’s Secretary Mrs. Nazo Veliu spoke of her family members being forced out of their homes and lands in Chameria during the 1944 expulsion by the Greek forces. She implored protection of the rights for the Cham population of Albania reminding Congressman Engel of the strong friendship between the two people: “Albanians are the best friends of America in the world.” Echoing concerns about the installation of ‘a totalitarian system of government in Albania’ and its disregard for the country’s Constitution and rule of law, Mr. Asllan Bushati, long-time Vatra member, pointed out that the dire situation has forced America’s Foreign Affairs officials to choose between stability and democracy, in favor of the former. Mr. Agim Alickaj, Board member of the Albanian American Civic League praised the great work by the incumbent Congressman. He voiced concerns regarding Serbia-Kosovo talks, and the Serbian arbitrary conditioning of the lifting of the tariffs. Mr. Alickaj urged to put more pressure on the administration and called for organizing the diaspora in addressing the issue. In response, Mr. Engel expressed his disapproving view of ‘the selective criticism’ on the tariffs, “Serbia’s campaign in getting EU countries to derecognize Kosova, and blocking it from joining UNESCO, the UN, etc.” Speaking about the administrations, Congressman Engel said “It took great courage for Former President Bill Clinton to order the NATO bombing in order to save the lives of Albanians in Kosovo. Following his presidency, in the next eight years, Former President George W. Bush, of the Republican Party was a supporter of Albanians. Today, we don’t know where the administration stands. I want to be sure that President Trump gets all the facts about Kosova.”

A group of questions addressed the unpunished sexual crimes of the Kosovo war, addressed at a Congressional Hearing by US House Foreign Affairs Committee in February 2019, as the spinning by the Serb propaganda portrays perpetrators as victims; the International Court standards with regard to prosecuting Kosovo and Northern Macedonia cases; and issues of frustration in connection with the lack of public transparency by politicians who gloss over the talks between Prishtina and Belgrade with empty rhetoric and little accountability. Congressman Engel asserted his position of not taking sides in the country’s election, expressing his willingness to work with all parties and to be fair. He recognized that floating ideas of land-swapping and border changes cause more problems with no end in sight in the Balkans. Critical of the EU in the context of Kosova, the longtime Representative for New York said that in the case of the demarcation between Kosovo and Montenegro, Albanians are asked to compromise in return for visa liberalization, which is yet undelivered. At this point, Vatra’s Chairman Mr. Elmi Berisha raised the issue of work visas for Albanian nationals who are qualified professionals to be granted temporary employment by Albanian-American owned companies or businessmen in real estate, construction, restaurant, etc. He affirmed that the proposition benefits the businesses in the US, while contributing to the job market, currently in need of migrants and giving skillful Albanian workers the opportunity to pay taxes in compliance with the law. Congressman Engel, who is running for re-election, stated that he is resolute in supporting the rights of all the Albanian people and in his commitment to the Albanian-American diaspora in the US.  

To honor his decades long work for Albanian issues, the Chairman of Vatra, Mr. Elmi Berisha presented the award and read the citation: In recognition of the decades of service, The Pan-Albanian Federation of America Vatra, proudly presents Outstanding Achievement Award to Congressman Elliot Engel for your contribution to the independence of Kosova, democratization of Albania and advancing of Albanians in the Balkans.

February 29, 2020 New York