dgreca – Page 72 – Dielli

Trokitje drite

May 22, 2021 by dgreca

Nga Anton Çefa/

Autoportret/

I zhveshun jam/

nga mishi i flashkët/

nga ashti i ngurtë/

nga vetja/

i zhveshun jam./

Nji tingull,/

nji ngjyrë,/

ndoshta aromë/

a frymë e nji reje të epër/

që kullohet në folezë të dritës

e rigon ujna të qelqtë

mbi ankthet.

Trokitje drite

Kjo asht dhoma

Ku u fute nji ditë në jetën time

Me do trokitje drite.

M’qe ngri mendimi n’ballë

E fjala n’buzë.

Emni yt

Dritë që troket

Deri në të sosun të stinëve.

Nata u dogj

Nata u dogj

Në magjen e shpirtit.

Drita yllësish ndezin në damarë

Misterin e dashtnisë.

Bukën e lumturisë

Mbruejnë duert e dhimbjes

Në këtë dritë.

Thirrja e kësaj nate asht dashtni,

Asht emni yt thirrja e kësaj nate.

Hija e strehës

Errësohet dita

Plot dritë ma parë.

Kshtu fjalët që më pate thanë dikur

Nën hijen e nji strehe

E më ndjekin si hije

Atëherë e sot.

Edhe atë ditë shiu nuk pushoi.

Emni yt qe dalldì

E dhimje

E flakë

Ndër skutat ma të errta

Të ditëve, deri atëherë të patrazueme

Të adoleshencës time

Të brishtë.

Je nji trëndafil

Je nji trëndafil

Që ke mbi mi zagnat e gjakut tim

Si nji varg i Sadiut.

Me gojën e t’ etshmit pij ujë

Në blerimin e gjethnajës tande

E kurr s’e shuej etjen.

Zogjt e fjalës sime

Të dejun aromash

Melodinë e dhimbjes

Çurlikojnë nder gemat tuej

Pa iu lodhun gushat njiherë.

Perjetësisht e perndezun

Rrezëllima e ninëzave të jermit tim

Pahitet mbi perlat ngjyralle

Të gonxheve tua n’shperthim.

Të preku me dorën e mallit

E më duket se deri në palcin e brengës

Më therin gjembat tuej.

E pakapshme

-nji kokete-

E pakapshme,

Dëlir që flirton me veten

E vetes i mungon.

Të knaqë prania e shikimeve lakmuese

Që vuejnë bardhësinë verbuese

E lakimet e epuna të shtatit tand të hajthem.

Nji gjysmë buzëqeshje çelun n’ironi

Të ngjitet deri në ballë, ndër sy,

Të zbret kudo, në gji, ma poshtë,

Deri ndër gishta të kambëve.

E pakapshme,

Dëlir që flirton me veten

E vetes i mungon.

Vallëzove e dehun

Zemra ime e hapun

Si kanatat e nji kabareje.

Ti hyne, e dashtun,

E vallëzove tanë natën e gjatë.

Takat tua,

Të pamëshirshmet takat tua

Shkelen randë

Në parketin e pasionit tim të sinqertë.

Po si s’u kujtove, e dashtun,

Se jeta nuk asht natë

E zemra ime nuk asht kabare ?

Nuk shkelet kësisoj mbi dashtninë

Shetisim pranë e pranë

Si dikur.

Hapat tonë shklasin

Mbi gjethet e trishtimit

Që ka hedhun vjeshta,

Si patm shkelë nji ditë

Mbi dashtninë.

Kam mbetë per ty

Si afishet e nji filmi të bukur

Të zhdukun prej kohësh

Dhe ti per mue

Si fjalët e nji gjuhe të huej,

E pakuptueshme.

Refrenin e pendimit fishkëllejnë

Degët e mpira:

“Nuk shkelet kësisoj mbi dashtninë.

Shpatoret e kujtimeve

Shpatoret e kujtimeve

Mbi varre lulesh n’harrim

Nuk më shpojnë ma

Si nji ditë.

As pjalmi i tyne

Nuk pllenon ma

Copëza jete.

Sa do ta dëshiroja xhixhillojen

E natës së majit në ndriçim

Të rrënojave të mallit tim

Të dikurshëm.

Konjufca: Për masakrën e Dubravës duhet një gjyq i veçantë

May 22, 2021 by dgreca

Kryetari i Kuvendit të Republikës së Kosovës Glauk Konjufca, i shoqëruar nga nënkryetarja Saranda Bogujevci, deputetë të Kuvendit dhe anëtarë të Qeverisë mori pjesë në përvjetorin e masakrës së Dubravës dhe vendosi lule pranë lapidarit të ngritur në kujtim të të rënëve në këtë masakër, të kryer nga forcat serbe këtu e 22 vjet më parë, gjatë së cilës u vranë e u plagosën qindra të burgosur shqiptarë.
Kryetari Konjufca me këtë rast tha se trashëgimia e vetme e Serbisë në Kosovë është gjenocidi mbi popullin shqiptar të Kosovës.
Sipas kryekuvendarit njëra prej këtyre akteve të gjenocidit është edhe masakra e Dubravës.
“Ky është një akt i planifikuar, i përgatitur dhe i ekzekutuar nga shteti serb. Dihet se cilat struktura të ushtrisë dhe policisë serbe, të grupeve paramilitare kanë qenë të angazhuara drejpërdrejt në masakrën e Dubravës. Pra, sa i përket pyetjes dhe çështjes se kush janë përgjegjësit që vranë të burgosurit në burgun e Dubravës prej 19 maj deri më 23 maj 1999, askush në botë nuk ka dyshim. Përgjegjësia i mbetet Serbisë, kriminelët me emër dhe mbiemër dihen, por deri më tani ka munguar vetëm drejtësia”, tha Konjufca.
Kryetari i Kuvendit përsëriti se pa vënien e drejtësisë për të vrarët dhe të masakruarit në Kosovë, familjarët nuk do të mund të ndjehen të qetë.
Prandaj, shtoi kryekuvendari Konjufca, institucionet çdo ditë duhet t’i publikojnë me emra dhe mbiemra të gjithë ata policë, ushtarë dhe paramilitarë që kanë marrë pjesë në masakrën e burgut të Dubravës.
“Kjo është një prej masakrave që kërkon një gjykim të veçantë”, tha ai.
Me rastin e 22 vjetorit të maskrës në burgun e Dubravës, Kryekuvendari Konjufca bashkë me nënën e dëshmorit Bajram Kiçina, Mihrije Kiçina, nënkryetaren e Kuvendit Saranda Bogujevci, ministren e Drejtësisë Albulena Haxhiu, të mbijetuarit e kësaj masakre Nait Hasani, Bislim Zogaj, Bajrush Xhemajli, si dhe kryetarin e PDK-së Enver Hoxhaj dhe atë të AAK-së Ramush Haradinaj, zbuluan lapidarin në të cilin janë shkruar emrat e të vrarëve, të plagosurve dhe të mbijetuarve të kësaj masakre të tmerrshme.
Po sot kryetari Konjufca bëri homazhe dhe vendosi lule edhe pranë pllakës përkujtimore në Vushtrri, në nderim të 68 të rënëve, të cilët 22 vjet më parë u vranë e u masakruan brenda një dite nga forcat ushtarake, policore e paramilitare serbe.
Në bashkëbisedim me familjarët e të rënëve, kryekuvendari Konjufca u zotua se do të angazhohen në përgatitjen e një padie për gjenocid ndaj Serbisë.

Diskursi demografik-Shqiptarët emigrojnë më së shumti në rajon

May 22, 2021 by dgreca

Në sajë të dhënave të publikuara kohë më parë nga Instituti për Studime Ekonomike Ndërkombëtare i Vjenës për përiudhën 2010-2019 del se nga Shqipëria kanë emigruar rreth 499 mijë persona, në një raport të fundit për migracionin neto të Ballkanit Perëndimor, duke dëshmuar së Shqipëria mban vendin e parë në regjion.

Nail Draga

Dukuria e emigrimit të popullsisë, nuk është dukuri e panjohur sepse i ka përfshi pothuaj të gjitha vendet e regjionit, duke mbetur çështje shqetësuese për popujt e vendeve përkatëse. Në këtë aspekt vendet e ish kampit socialist dallohen për nga numri I emigrimit të popullsisë, që është dëshmi e varfërisë ekonomike të trashëguar nga koha e monizmit, por edhe të pakonsolidimit në periudhën e tranzicionit shoqëror.

Të dhënat e publikuara kohë më parë nga Instituti për Studime Ekonomike Ndërkombëtare i Vjenës ka të bëjë me vendet e ish Jugosllavisë ku përfshihet edhe Shqipëria që në fjalorin politik njihet si Ballkani Perëndimor, duke ofruar të dhëna statistikore për këtë dukuri shqetësuese bashkëkohore.

Në këtë grup veçohet Shqipëria, në sajë të numrit të emigrantëve që janë përllogaritur përmes autorizimeve për lejet e qendrimit të lëshuara për herë të parë nga këto vende. Të dhënat ekspertët i kanë marrë nga Eurostat për vendet e BE-së si dhe nga vende jo anëtare të BE-së.

Kështu bëhët me dije se 56% e lejeve janë dhënë pêr arsye familjare, 17.5% për punë dhe pjesa e mbetur raportohet për arsye studimi apo të tjera.

Në krahasim me vendët tjera si Serbia, Mali i Zi, Bosnja e Hercegovina, Maqedonia e Veriut dhe Kosova, Shqipëria rezultoi me numrin më të lartë të emigrantëve prej 499.000 që nëse e krahasojmë me popullsinë në vend paraqet shqetësim për të tashmën dhe të ardhmën e kombit shqiptar. Pasi kemi të bëjmë me të dhëna nga një institucion kompetent të dhënat e tilla duhet të merren seriozisht dhe të analizohen për të gjetur zgjidhje për ndalimin e emigrimit të popullsisë sepse pasojat jan të mëdha.

Varfëria si shkak i emigrimit

Në lidhje mbi shkaqet e përmasave të tilla të emigrimit si faktor themelor ekspertët e Vjenës evidentojnë nivelin e lartë të varfërisë, sidomos në Shqipëri dhe Kosovë, që është dëshmi e trashëgimisë se mos zhvillimit ekonomik në periudhën e kohës së socializmit.

Nëse si barometer i zhvillimit ekonomik marrim të ardhurat për frymë të banorëve në regjion del qartë së Shqipëria dhe Kosova janë në nivelin më të ulët, andaj nuk është befasi niveli i lartë i emigrimit të popullsisë.

Sipas të dhënave të cilat disponojmë për momentin si vend me i kërkuar për emigrantët është Gjermania , sepse ofron mundësi të punësimit me shumë se disa vende tjera, qoftë në mënyrë sezonale apo me kohë më të gjatë.

Nuk ka dilemë se nga të emigruarit vendin e pare e zënë ata të moshes së re, ku nga të dhënat e publikuara del se për të rin jtë nga Mali i Zi, për periudhën 2010-2019 janë lëshuar 20 mijë leje pune. Nga veprimtaritë bëhet më dije se shumica e lejeve të punës janë të natyrës sezonale për në turizëm, ndërtim, tregti etj.

Në krahasim me vendet tjera të cilat janë marrë në shqyrtim Shqipëria dallohet në lidhje me emigrimin e grup moshave, sepse nga këtu emigrojnë të gjitha grup moshat, edhe pse edhe këtu dominojnë të rinjët, andaj nuk është rastësi së për këtë periudhë nga Shqipëria kanë emigruar pothuaj gjysëm milioni shqiptarë(499.000). Ndërsa nga vendet tjera kanë emigruar nga Serbia 351.730 banorë, Bosna e Hercegovina 272.155, Kosova 246.540, Maqedonia e Veriut 160.633 dhe Mali Zi 22.080 banorë.

Të rinjët emigrojnë më së shumti

Në motivin e emigrimit të popullsisë, përveç papunësisë së lartë si dhe mungesa e përspektivës në vendet përkatëse, motiv tjetër është edhe ribashkimi i familjeve dhe arsimi, përkatësisisht studimi në profilet e ndryshme, mbesin gjithnjë shkaqet e emigrimit të popullsisë. Ndërsa sa iu përket grup moshave ekspertët nga Vjena bëjnë me dije se shkalla e papunësisë në grupmoshat e reja (15-19 dhe 20-24 vjeç) në vendet e Ballkanit është shumë më e lartë se në ato më të vjetrat, ku një trend i tillë nëse nuk do te ekzistojë qasje tjetër nga qeveritë në vendet përkatëse ndaj kësaj kategorie, do të vazhdojë edhe në të ardhmën.

Duke vlerësuar të dhënat e tilla nga Instituti Vjenëz, duhet cekur se Shqipëria regjistrimin e popullsisë e ka planifikuar ta mbajë në vitin 2020, por për shkak të pandemisë u shty për më vonë. Bëhët me dije se regjistrimi do të realizohet sa të krijohen kushtet pas pandemisë, ku do të kemi të dhëna më të plota në lidhje mbi emigrimin e popullsisë në botën e jashtme.

https://i2.wp.com/www.monitor.al/images/2021/04/B1.jpg?resize=670%2C420&ssl=1

https://i1.wp.com/www.monitor.al/images/2021/04/TAB-1.jpg?resize=600%2C209&ssl=1

TURQIA QË SFIDON EVROPËN (DHE TJETRA QË SHIKON NGA PERËNDIMI)

May 22, 2021 by dgreca

Nga ANGELO PANEBIANCO-Perktheu:Eugjen MERLIKA/

Në jetën ndërkombëtare mund të haset shpesh në dy lloje problemesh: ata të përballueshëm dhe ata të papërballueshëm. Të parët, ata të përballueshmit mbajnë të zotuar diplomacinë. Për shembull, shumë tani po bëjnë çmos për të arritur një pushim zjarri ndërmjet Izraelit dhe Hamasit. Asnjëri nuk mendon të “zgjidhë” ndonjë gjë: bëhet fjalë për një konflikt të paracaktuar të vazhdojë për pale sa vjet, nëmos për dhjetëvjeçarë. Por problemi është i “përballueshëm”, në kuptimin që ndoshta do të jetë e mundur t’i vihet një arnë e përkohëshme. Ka pastaj probleme të një tjetër natyre, krejtësisht të patrajtueshme. Askush nuk din si t’i përballojë. Në përgjithësi kërkohet të zhvendosen, të shtiret sikur nuk ekzistojnë. Në shpresën që të jetë historia e ardhëshme, në paparashikueshmërinë e saj pëbërëse të zgjidhë nyjet. Edhe sa kohë ende bota perëndimore mund të shtiret se Turqia – një antar i organizatës së saj kryesore ushtarake (Nato-s), nuk është bërë një armike?

Të përmbledhim, në vija të përgjithëshme, faktet. Turqia bën pjesë në Nato që nga viti 1952. Për dhjetëvjeçarë ka qënë pjesë përbërëse e aleancës perëndimore, një shtyllë. Për pasojë ishte dhe aleate e Izraelit. Kishte një marrëdhënie të ngushtë ndërmjet vendosjes së saj ndërkombëtare dhe regjimit të saj të brëndshëm. Turqia bashkëkohore u sendërtua nga Mustafa Qemal Ataturku që e deshi laike dhe “evropiane”.

Qe një trashëgim që ushtarakët, struktura e vërtetë mbajtëse e regjimit turk (edhe në periudhat në të cilat ishte demokracia parlamentare), e mbronin dhe e mbanin gjallë. Laicitet në politikën e brëndëshme, filo – perëndimorizëm në politikën e jashtëme. Pastaj gjërat ndryshuan. Turqia islamike, ajo e katandisur në heshtje ose gati në të nën Ataturkun, u hakmorr duke vënë në një qoshe Turqinë evropiane. Partia islamike, hap mbas hapi, duke shkrehur trashëgiminë e Ataturkut, ka nxjerrë jashtë loje ushtarakët (duke i dhënë shtysën përfundimtare mbas grushtit të Shtetit të 2016-ës) ka ri-islamizuar një pjesë të madhe të shoqërisë. Me ri-islamizimin ka mbaruar perëndimërësia turke. Mund të diskutohet nëse ka ndonjë përgjegjësi Evropa: zjarri pengues kundrejt kërkesës së Turqisë për të hyrë në Bashkimin evropian, sigurisht ka dhënë ndihmesën e vet për të dobësuar dhe poshtëruar turqit evropianë në të gjthë dobinë e Turqisë islamike. Por ndoshta ri-islamizimi ka arsye të shumta e komplekse, nuk është vetëm përgjegjësi e Evropës.

Shënja e parë e ndryshimit të vendosjes ndërkombëtare shkon në vitin 2003 kur, duke qënë në qeveri partia islamike, Turqia, për të parën herë që nga mbarimi i luftës së dytë botërore, i u përgjigj ashpër kërkesës së Shteteve të Bashkuara dhe nuk pranoi t’i lejojë ushtrisë amerikane të përdorte bazat e saj në Turqi për të goditur Irakun e Sadam Hysenit.

Por ndoshta viti në të cilin ndryshimi i vendosjes ndërkombëtare, si pasojë e ndryshimit të regjimit të brëndëshëm dhe ri-islamizimit të shoqërisë turke, u bë më i dukshëm ishte 2010: sulmi izraelian mbi një anije turke që, zyrtarisht dërgonte ndihma humanitare palestinezëve (por që, simbas izraelianëve, kishte dhe armë) lajmëroi botën se ishte në zhvillim një përmbysje e aleancave. Mbaronte marrëveshja dhjetravjeçare ndërmjet Izraelit dhe Turqisë. Dobësimi i vazhdueshëm i aleancës turke me perëndimorët përputhej (në mënyrë koherente) me një ndryshim frontesh nga ana e turqëve edhe në Lindjen e Mesme. Mbaronte aventura properëndimore e dëshëruar nga Ataturku, fillonte ajo neo – otomane.

Sot Turqia luan në të gjitha tryezat e mundëshme. Fakti që vazhdon të jetë antar i Nato-s i lejon të mbajë në ruajtje perëndimorët. Në të njëjtën kohë mban marrëdhënie të ngushta me Putinin (me të cilin është shemër në garën për ndarjen e Libisë). Në sajë të këtyre marrëdhënieve mund t’i lejojë vetes të sfidojë (deri tani me sukses) atë Nato në të cilën bën pjesë. Siç e tregoi kur theu solidaritetin atllantik duke blerë raketa nga Rusia. Është financuese e madhe, së bashku me Katarin, i Vëllezërve Myslimanë. Erdogani luan kundër Arabisë Saudite dhe Egjyptit, duke synuar drejtimin e botës sunite, gjë që nuk e pengon të gjejë pika takimi e mirëkuptimi me Iranin shiit, si në këtë çast (por jo që sot) në mbështetje të Hamasit.

Kush mendon se sidoqoftë veprimi turk ka të bëjë vetëm me Lindjen e Mesme e nuk prek Evropën, gabohet rëndë. Së pari sepse ajo që ndodh atje ka pasoja edhe këtu. Mbështetja turke radikalizmit islamik në Lindjen e Mesme nuk mund të mos na përkasë edhe neve. Nëse Mesdheu do të ndahet qëndrueshmërisht ndërmjet turqëve e rusëve, do të jenë duar të ndryshme nga ato evropiane (dhe armike t’Evropës), që do të kenë kontrollin mbi burimet jetike energjetike dhe mbi rubinetat që rregullojnë valët mërguese.

Për më tepër, veprimi turk dhe dëshirat e Erdoganit i kalojnë kufijtë e Lindjes së Mesme, siç kanë treguar tensionet ndërmjet Turqisë e Greqisë për kontrollin mbi burimet e gazit në Mesdheun lindor. Siç dëshmon edhe ndërhyrja masive në zonën ballkanike, ku Turqia kombinon investime ekonomike dhe indoktrinim fetar.

Ende nuk është e gjitha. Mendoni ndeshjen shumë të fortë ndërmjet presidentit francez Emmanuel Macron dhe diktatorit Erdogan. Turqia këtë herë provon me të tjerë mjete. Dy herë (me rrethimet e Vjenës të 1529 dhe të 1683), perandoria otomane kërkoi rrugën për të mësyer Evropën. Tani Turqia kërkon të rrisë ndikimin e saj politik në kontinent duke financuar xhamitë që sponsorizojnë islamin më radikal, për të kushtëzuar nga përbrënda Vëndet evropiane.

Ndonjëherë, siç u tha, është historia, në paparashikueshmërinë e saj, që zgjidh nyjet të cilat njerëzorët nuk dijnë si t’i përballojnë. Ndoshta (kushedi?) Turqia evropiane, edhe se e goditur ashpërsisht nga ajo aziatiko – islamike, shpejt a vonë do të ngrejë kokë. Megjithë “kurën” Erdogan Turqia mbetet një shoqëri e ndarë, kaluar mes Evropës dhe Azisë. Nëse dy Turqitë do të kthehen për t’u ndeshur, kjo do të ketë sigurisht pasoja dhe ndikime edhe në politikën e jashtëme t’atij Vendi. Ndoshta do t’i a zvogëlojë synimet, ndoshta e bën më pak agresiv si në Lindjen e Mesme si kundrejt Evropës. Nëse ti nuk mund të nxjerrësh gështenjat nga zjarri, duhet të shpresosh që t’a bëjnë ata që disa quajnë Providencë e disa Fat.

“Corriere della Sera”, 20 maj 2012

Përktheu Eugjen Merlika

Skandal Diplomatik

May 21, 2021 by dgreca

NGA ALFONS GRISHAJ/ Foto me Dr. Sali Berishen- 1991/

Sekretari i shtetit Amerikan, shpall non grata ish-Presidentin dhe ish-Kryeministrin e Shqipërisë, Sali Berisha.

Sekretari i Shtetit Amerikan , Antony Blinken , shastisi mbarë opinionin publik shqiptar, duke shpallur “Non Grata” , ish- Presidentit Sali Berisha . Padashur, Blinken bie në një gabim infantil dhe aspak profesional , duke bërë rolin e hetuesit, prokurorit dhe gjykatësit , ku indirekt suprimon Homeland Security, FBI dhe Presidentin e SHBA . Vetë gjykatat amerikane nuk guxojnë të bëjnë fajtor të akuzuarin pa provuar fajësinë . Atëherë, si ndodh që Blinken shpall fajtor një personalitet dhe burrë shteti, aleat të amerikanëve?

O tempora ! O mores ! Kjo ndodh vetëm në “Përrallën e Shllavarisë”… dhe me të vërtetë më vjen keq që kjo ndodh në Amerikë , që për mua dhe shumë ëndërrimtarë , Amerika mbetet tempull i demokracisë.

Kohë më parë, i njëjti person (Blinken) në një takim me ish-Kryeministrin Berisha , ngriti lart punën e tij , masat e marra kundër trafikut , korrupsionit etj.

Tani , pas dashurisë së gushëkuqëve , ai ia bëri fora .

Ai nuk denoncon krimin e vjelljes së votës , drogën , ikjen biblike të shqiptarëve, korrupsionin e qeverisë në pushtet , por merret me Sali Berishën ( një legjendë që respektohet nga 5 milion shqiptarë anë e mbanë globit , duke përjashtuar simpatizantët e PS-së ) , që ka tetë vite larguar nga të gjitha detyrat . A nuk duket nonsense dhe shumë e vonuar kjo akuzë?!

A nuk duket kjo fishy , siç thonë amerikanët, e kjo pikërisht në këtë situatë politike që po kalon Shqipëria? Kujt i shërben kjo ? A nuk kulmon kjo në një lojë të rrezikshme e skandal diplomatik?

Sali Berisha , miku i disa Presidentëve, Senatorëve , Kongresmenëve. Njeriu që firmosi anëtarësimin në NATO, ndihmoi mvetësinë e Dardanisë, liberalizoi vizat, nxorri jashtë ligjit Partinë Komuniste të Shqipërisë (ku disa “antikomunistë” nuk e dinë akoma ), të bëhet “Non Grata” ?!

Jam kurioz të di , që pas padisë së z. Berisha , çfarë do paraqesë DASH në gjyq për të bindur trupin gjykues fajësinë e tij ?! Mendoj se këtë herë , Departamenti i Shtetit është ngutur keq. DASH nuk duhej t’a merrte të mirëqenë dosjen që serviren eksponenetët e Partia Socialiste , të cilën nuk i zë gjumi duke menduar se po të kthehet Berisha në PD , ata i kanë ditët e numëruara.

Kjo shkarje e dhimbshme , më sjell në mendje ( në kohë të ndryshme), Charlie Chaplin dhe John Lennon , që u shpallën “Non Grata” nga autoritetet amerikane dhe më vonë bash këto autoritete u kërkuan ndjesë .

I kërkoj Sekretarit të Shtetit , Blinken : Na sjell vetëm një fakt , që ne demokratët shqiptarë ta “sikterisim” Saliun !

Por, unë besoj se , z. Blinken nuk do mund të na servirë asgjë tjetër përveç çorbës së gatuar keq në zyrat e Partisë Socialiste ( Joint Venture me Soros), flamurtarja e korrupsionit vdekjeprurës në Shqipëri. Blinken gaboi rëndë! Ai nuk duhej të bazohej kurrësesi tek akuzat e pozitës kundër opozitarit. Sepse i pushtetëshmi neo-komunist nuk ka mundësi më të vrasë si dikur , por prodhon mekanizmin e vrasjes së karakterit , SHPIFJEN!

Unë mendoj se, titulli apo grada nuk është definicion i zgjuarsisë dhe bindjes, por produkt i shkallës së pozicionit . Sapo kjo shkallë të ndryshojë … definicioni shpërbëhet në një tjetër trajtë dialektike ku përbën sens , orientim , humor apo humbje.

Veshja sado e bukur të jetë nuk mund të mbulojë defektet e lindura, ndërsa rritja nuk mund të korigjojë aderencat negative të trashëguara.

Majmunëria është produkt i instiktit dhe kurrë bon sens (savvy) i arsyes. Kur delikti ndërtohet në mënyrë artificiale dhe që nuk ka themel delikuent , sfumohet si shkuma në rërë.