s p – Page 2722 – Dielli

The United Nations issues “Mother Teresa” commemorative stamps on August 12

August 13, 2021 by s p

Source: https://min.news/en/collect/f041a0e462355e1a9c7d06e2d90299bd.html

Philatelic News (JiCang.vip), the United Nations Postal Service will issue a New York version of regular stamps on August 12, 2021 to commemorate Mother Teresa. This is the fifth stamp of the great man series issued by the United Nations Postal Service. This series of stamps is still created by the engraver Martin Mock, so it maintains a unified style! At the age of eighteen, she went to India and devoted herself to helping the poor. She became an Indian citizen in 1948 and founded the Missionary Sisters of Charity in Calcutta in 1950 (also known as Boji), which serves the poor and the dying of the city, and thus acts to attract the world. Attention. For 45 years, she served the poor, the sick, orphans, and the dying, while instructing charity missionaries to expand their services to India and other countries, opening shelters, and providing care and assistance to the poorest and homeless. Shelter service. Mother Teresa’s work has been recognized and praised all over the world, and she has received numerous awards and honors. In 1979, Mother Teresa won the Nobel Peace Prize for her “work and achievements to eliminate poverty and hardship that threatened peace”. The general stamps of the United Nations Characters series began to be issued in 2018. The first group is “Nelson Mandela”, the second group is “Kofi Annan”, the third group is “Mahatma Gandhi”, and the fourth group is “Florence. Nightingale, the fifth group “Mother Teresa”.

AMERIKA DHE DEMOKRACIA SHQIPTARE

August 13, 2021 by s p

Nga Andon Andoni

Shpesh kam menduar se ngjarjet, situatat, bëmat dhe zhgjëmat e një grupi njerëzish, shoqërie, por dhe kombesh, shkojnë dhe përsëritën si në ato rrathët ciklikë përgjatë historisë.

Koha është ajo që i ridimensionon dhe vendos se në cilin kah tësaj do të mbeten “të inventarizuara”: në atë të zhvillimeve pozitive dhe progresit, apo në atë tëpengimit dhe regresit të përkohshëm? Por ngjashmëritë, nganjëherë janë troditëse si ngjashmëri. Duke sjellë në vëmendje Amerikën dhe ndihmesën e saj të gjatë, ndaj vendit tonë, po sjell për lexuesin, një kohë historike të marrëdhënieve të saj me ne dhe një elite shqiptarësh, më saktë me tri personalitete si dikur më 1919, dhe sot pas njëqint vitesh më 2019. Në 2 shtator, 1919, tri burrat e mirënjohur në kontributin mëmëdhetar, për të njohur Shqipërinë e drobitur, si vend i pavarur të dalë nga Lufta e ParëBotërore,(edhe sot, në plot fusha të jetës, si për shembull në atë të emigrimit masiv, vendi ynë si i dalë nga Luftrat duket); T. Erikson, miku i madh i Shqipërisë, Kostë Çekrezi, botonjës dhe përfaqsues i Vatrës pranë Qeverisë Amerikane, dhe Kristo Dako, Kryetar i Partisë Popullore, për herë të parë, në historinë e kombit, priten në Senatin Amerikan për t’u dëgjuar[1]. Asnjëherë nuk ishte formuar një Komitet apostafat për çështjen shqiptare, ndaj ky i shtatorit të 1919 ka hyrë në histori si dëgjesa e shqiptarëve përpara Senatit Amerikan (Komitetit të Politikës së Jashtme). Atë se ç’ka ndodhi me dëgjesën e tyre, në Senat, do t’i spjegojmë më poshtë sipas dokumenteve të kohës dhe situatave politike dhe gjeopolitikës që përfshinte edhe vendin tonë të vogël, por tani pas 100 e ca vitesh, në mënyrë kaq të ngjashmë, sërish tri burrat e politikës së sotme, bëjnë përpjekje të kenë akses mbi një “dëgjesë” të tillë pranë Departamentit Amerikan të Shtetit, i cili, për hir të së vërtetës, ka mbajtur një qëndrim imponues të thukët, që më implementimin,(ide, drafte, fonde dhe logjistike, burime njerezore) e Reformës nëDrejtësi si guri i themelit për të nxjerrë Shqipërinë nga kriza gjithëdimensionesh e demokracisë dhe shtetit ligjor dhe deri tek shpalljet nongrata për politikanët tanë. Dihet që meangazhimin ndaj reformës në Drejtësi, prej më se pese vitesh, Amerika është ulur këmbëkryq, në të mirë të shqiptarëve. Ndryshimi i vetëm me atë kohë të 1919-tës,është se tashmë këtyre“Tri burrave të sotëm”, ështëAmerika që po ju qaset dhe Jo ata asaj, (së paku në dukje)dhe “të treve”, në mënyra thuajse krejt të ndryshme, Njërit, Të gjatit, është duke i dhënë votëbesim e mbështetje të hapur, siç do donin të ndodhte para 100 viteve; T. Eriksoni, Dako dhe Çekrezi! Burrit të opozitës, duke veçuar popullin opozitar dhe Partine Demokratike,(apo burravesiç përfshijnë disa edhe ish kryetarin e saj themelues), Amerika ia ka mbyllur derën apo ia ka përplasur disa herë mbi fytyrë, duke e lënë të zhgënjyer dhe me kokë mënjanë, paçka deklaratave publike se “e kemi mik të madh dhe strategjik, Amerikën”. Kjo përfaqësi, ka mbetur e zhgënjyer. Elektorati i saj, po se po. Kauza “për zgjedhje të lira dhe të ndershme”, të pa vjedhura dhe të pa financuara nga paratë e krimit, u bë kaq e shpërlarë dhe bajate pas humbjeve tënjë pas njëshmeelektorale duke mos pranuar fare pluhur mbi veshë,të kujton fabulën e La Fontenit të dhelprës me rrushin. Një kërkesë që, duke pasur parasysh, mbështetjen Amerikane, Gjermane dhe mëgjerë ndaj Pushtetit, dhe situatën e demokracisë së brishte në vend, (duam s’duam ne)do ishte siç ndodhi edhe pas këtyre zgjedhjeve me njëmijë probleme(sipas OSBE-ODIR) serish një vërë në ujë.Për analogji, po hedh më poshtë edhe kërkesat e Çekrezit(në rolin e opozitarit të dikurshëm) në Senat para 100 e dy vitesh. Foli për zgjedhje edhe ai. Për të drejtën e votës…Si një njeri i lirë dhe që besonte tek demokracia e votës, ai iu drejtua senatit me këto fjalë: Ne duam që e drejta e votës (plebescite) të përhapet në Shqipëri në maksimumin e fuqisë. Njerëzit të jenë të lirë të flasin për veten. Ne jemi gati të jetojmë me verdiktin e tyre pavarësisht nëse na favorizon ose jo në kauzën tonë. A mos po kërkojmë shumë? Ende Konferenca e Paqes nuk duket të jetë e gatshme të pranojë këtë të drejtë elementare të shqiptarëve… Fatkeqësisht, Shqipëria nuk është e mbështetur nga asnjë fuqi e Madhe. Kjo është arsyeja që ne e kemi pritur me kaq mirënjohje lajmin e mundësisë së dëgjimit përpara këtij komiteti, i cili në sytë tanë, duket i paanëshëm. Çfarë presim nga ju është të mbështesni të drejtën e votës (plebescite) në çdo territor shqiptar. …Zoti Kryetar dhe anëtarë të nderuar! Tre milionë njerëz shqiptarë e vlerësojnë lirinë mbi çdo gjë tjetër dhe kanë luftuar për të ndër shekuj. Tani i kanë sytë nga ju, si mundësinë e fundit, për t’i mundësuar atyre të ushtrojnë të drejtën elementare të vetë-shprehjes, që i takon qenieve humane. A nuk i kanë edhe sot e gjithë ditën shqiptarët sytë nga Amerika për t’iu mbrojtur të drejtën e votës dhe lirisë? Kur, si para 100 e ca vitesh, Evropa, “ende nuk paska qënë fort e gatshme për një mbështetje të tillë ndaj nesh”?!….

Gazeta “Albania” për pritjen e T. Erikson, K. Çekrezit dhe K. Dakos në Senatin Amerikan

Por le të kthehemi edhe njëherë tek Senati Amerikan në atë fillim shtatori 1919. Eriksoni ia kushtoi fjalën e tij paraqitjes së shqiptarëve ashtu siç i kishte njohur: “Tek shqiptarët gjen virtyte të cilat do ishin të dëshirueshme për shumë popuj të përparuar. Propaganda sistematike i ka paraqitur ata si armiq të qytetërimit dhe plaçkitës, por kjo është një gënjeshtër… Ata janë inteligjentë, fisnikë, punëtorë, mikpritës… besnikë deri në vdekje. Të tillë popull kam njohur unë dhe jam krenar që sot po e përfaqësoj këtu”[2]. E, pra, a ka ende një fije virtuti, fisnikërije, inteligjence, etj prej kësaj klase politike të përfaqsuar nga këta Tri burrat e sotmë, për t’i hapur udhë dialogut, mirkuptimit, besnikërisë ndaj popullit dhe Shqipërisë, që të hyjnë në udhën e prosperitetit, punës dhe përparimit? Jehona e 2 shtatorit 1919, kur delegatët shqiptarë paraqitën mendimet e tyre përpara Komitetit për politikë të Jashtme të Senatit Amerikan, u përhap si valët e detit tek të gjithë shqiptarët. Të tre liderët: Erikson, Çekrezi dhe Dako shikoheshin me admirim dhe respekt të veçantë brenda dhe jashtë Amerikës.(Thua të kenë admirimedhe sot shqiptarëtndaj Tri burrave tanë?!)Megjithatë më e rëndësishmja mbetej deklarata e Eriksonit, duke pasur parasysh se ai ishte misionar amerikan në Shqipëri. Fjalët e tij: “dhe unë jam krenar që po i përfaqësoj këtu shqiptarët”[3] u bënë lapidar për çdo zemër shqiptare. Burri i Tretë i sotëm, duket se është në lojën, e kungulleshkës, “e ka kush e ka” dhe më së shumti bën plotësime. Dhe deklaratat e tij, në emër të kushtetutës, ligjit, kapërcimet pindarike të herë pas hershme dhe pozita e tij e rrëgjuar së brendshmi,edhe pas përgjigjeve Veneciane që s’pinë ujë askund, sot për sot, vetëm sa qëndrojnë si plotëza foljorë, sa për t’u regjistruar!? Nuk do më vinte mirë ta përqasja me Dakon, por ngjashmëria është preçize. “Dako bëri një deklaratë plotësuese, e cila u regjistrua në procesverbalin e mbledhjes së Senatit.”. A ka sot, pas njëqint vitesh, peshën e duhur, Amerika dhe misionarët e saj në fuqizimin e demokracisë shqiptare, të troshitur në këto tridhjet vite tranzicioni? Pyetja është kaq e thjeshtë dhe kaq inspiruese sa që, çdo shqiptar brënda dhe jashtë vendit, mbete me sytë nga Amerika. 100 vite me parë, kushte nuk ishin dhe aq të favorshme, pasi sipas Çekrezit qëiraportonte Delegacionit Qeveritar në Paris se “në Senat nuk kishte patur interes për çështjen tonë[4]. Madje ai arrinte në përfundimin se “mund edhe t’i shkaktohej dëm çështjes, duke u nisur gjithnjë nga pozicioni që mbante atë kohë Senati i SHBA-së, me që aktiviteti i tij ishte kundër presidentit Willson, kur ndërkohë ndihma dhe mbështetja ndaj Shqipërisë mund të pritej vetëm prej Qeverisë Amerikane”. Presidenti Willson, në këtë kohë kishte humbur shumicën në Kongres, ndaj “çështja jonë mund të kthehet në një çështje partish dhe në vend që të vinim vetulla do nxirrnim sytë.” Sot gjithcka duket në favorin tonë, me mbështetjen Amerikane, pavarësish emrave te ambasadoreve që vijnë tek rruga e Elbasanit. Mbetet të kemi sytë vetëm tek Tri Burrat tanë dhe sjellja e tyre. Sa do jenë ata të zot të shkelin në udhën e çelur para 100 vitesh, në raport më Amerikën, me Evropën, me demokracinë dhe me vetë popullin shqiptar të lodhur dhe të drobitur nga udha e gjatëe tranzicionit… Le të shpresojmë.

[1] Nasho Jorgaqi, “Jeta e Fan S Nolit”, Ombra GVG, Tiranë 2005, f. 369

[2] U.S.Senate, 66 Congress, I-st session, Hearing before the Committee on Foreign Relations, Sen, doc, no 106 Washington, 1919, f. 971-1011

[3] Haris Silajxhiç, “Shqipëria dhe ShBA në arkivat e Uashingtonit, Dituria, 1999, f. 99

[4] Beqir Meta, Federata Panshqiptare “Vatra”, Globus R, Tiranë 2002, f. 252, cituar AQSH Fondi MPJ, viti 1919, dos. 19, f. 62-65: Letër e K. Çekrezit drejtuar L. Bumçit, Washington DC, 3.11.1919

Dy dekada nga Marrëveshja e Ohrit

August 13, 2021 by s p

Maqedoni e Veriut: liderët maqedonas dhe shqiptarë, duke nënshkruar Marrëveshjen e Ohrit, më 13 gusht 2001.

Marrë nga: Radio Evropa e Lirë

“Marrëveshja e Ohrit mbetet alternativa më e mirë për të ardhmen e Maqedonisë së Veriut”, ka theskuar kështu me rastin e 20 vjetorit të këtij Dokumenti Kornizë, presidenti i shtetit, Stevo Pendarovski.

“Një argument i fortë në mbështetje të kësaj teze, është se edhe atëherë po dhe sot, edhe kritikët më të ashpër, nuk janë në gjendje të ofrojnë një alternativë tjetër të zbatueshme”, ka theksuar presideniti i Maqedonisë së Veriut, Stevo Pendarovski.

Marrëveshja Kornizë e Ohrit, e cila u nënshkrua më 13 gusht të vitit 2001, i dha fund konfliktit të armatosur në Maqedoni, duke vendosur themelet e një kontrate të re mes shqiptarëve dhe maqedonasve, si dy popujt më të mëdhenj që popullojnë këtë në vend, për ndërtimin e mëtutjeshëm të Maqedonisë së Veriut si shtet.

Marrëveshja e Ohrit u arrit pas dhjetë ditë negociatash intensive, mes forcave kryesore politike dhe me ndërmjetësimin e faktorit ndërkombëtar ku rol vendimtar kanë pasur SHBA-ja dhe BE-ja, të përfaqësuar nga lehtësuesit James Perdew dhe Francois Leotard.

Për Artan Grubin, zëvendëskryeministër për Sisteme Politike, Marrëveshja e Ohrit mbetet dokumenti që i hap rrugë procesit të integrimeve euroatlantike, pasi siç ka nënvizuar ai, ky dokument kornizë gjeneroi dhe Marrëveshjen e Prespës, që i hapi rrugë zgjidhjes së konfliktit me Greqinë, me këtë dhe debllokomit të procesit të integrimeve në NATO, si edhe Marrëveshjes për fqinjësi të mirë me Bullgarinë, që synon të debllokojë dhe procesin e integrimeve në Bashkimin Evropian.

“Po të mos ishte Ohri nuk do të ishte Prespa, po të mos ishin të dyjat nuk do të kishim NATO, por ne nuk duhet të ndalemi këtu, por duhet të gjejmë forcë për ta zbatuar edhe marrëveshjen e tretë (Marrëveshjen me Bullgarinë) me po të njëjtin guxim dhe përkushtim, duke vulosur të ardhmen tonë evropiane”, tha Grubi.

Ali Ahmeti: sfidë mbetet tejkalimi i paragjykimeve

Ndërkaq ish-udhëheqësi i Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare, Ali Ahmeti aktualisht kryetar i partisë shqiptare në pushtet Bashkimi Demokratik për Integrim, me rastin e shënimit të 20 vjetorit të Dokumentit Kornizë, ka theksuar se tani shqiptarët janë faktor i rëndësishëm i të gjitha zhvillimeve demokratike, megjithëse ka shtuar se tani mbetet sfidë për tejkalimin e paragjykimeve.

“Ne kemi përgjegjësi të mëdha historike edhe si parti politike, që të punojmë me njërëzit që t’i tejkalojmë paragjykimet. Akoma ka paragjykime në këtë vend, akoma ka interesa që motivohen nga ideologji dhe vende që nuk e duan përparimin e vendit tonë“, tha Ahmeti.

GURËZI NDERON MARTIRËT

August 13, 2021 by s p

Nga Gjok Bici

Kisha e Zojës së Këshillit të Mirë në Gurëz ka përjetuar një përsekutim të gjatë në periudhën e regjimit komunist. Priftërijtë që shërbyen në këtë kishë qenë personalitete të njohur në shërbim të komunitetit katolik në famullinë tonë e në rang kombëtar.

Për këtë veprimtari të spikatur ata nuk i shpetuan vëmëndjes së rregjimit të kohës duke i burgosur, internuar e pushkatuar. I kam njohur personalisht të gjithë priftërinjtë e murgeshat që shërbyen në Gurëz apo morën rrugën e meshtarisë nga Kisha e Gurzit. I pranishëm në gjygjin e Dom Shtjefën Kurtit (i Lum ), kujtoj komunikimin e gjygjtarit me dom Shtjefnin ”I pandehur, ne i mbyllëm kishat, e do ti shëmbin ato, çka thua, pse nuk po të ndihmon zoti që ti predikon? Përgjigjja e dom Shtjfnit: Zotni gjygjtar, për një gja jam shumë i sigurtë se këtu do ngrihet një kishë e re shumë ma e bukur se kjo që do shëmbni ju. E kam përmëndur shpesh parashikimin e dom Shtjefnit ,.Në Gurëz eshtë ngritur nje kishe madheshtore. Dom Shtjefnit iu ba gjygj publik në Gurëz, në kishën që kishtë ndërtuar vetë, me ndihmën e bashkëpunimin e Gurzakëve. Ai deklaroi se ka luftuar e do luftojë sa të jetojë për fenë e Krishtit e për këtë u dënua me pushkatim. Dashtë zoti të gjënden eshtrat e tij e të ketë një varr ku të afermit e miqt e tij të luten e të vëndosin lule. Dom Zef Bici, Dom Mark Dushi, Dom Prek Preka, shugurohen priftërinj me 2 shkurt 1946 nga Imzot Vinçens Prenushi (i lum). Dom Zefi e Dom Marku si rrallë kush kanë fate të përbashkëta. Punuan bashkë në Tiranë, Shkodër, pasuan njëri- jetrin në Zhejë e Mërqi. I përzunë nga kishat që shërbenin në një datë. Dom Markut i mbyllin kishën në Gurëz, me 12 shkurt 1967, e dom Zefit në Mërqi të Lezhës. Arrestohen në një ditë, korrik 1968, hetohen nga i njëjti hetues, u bahet gjygj publik në Shkodër, dënohen nga i njëti gjygjtar me pushkatim, pushkatohen nga i njëjti vrasës, mbulohen të dy bashkë në një gropë rrëzë një kanali në Dobraç të Shkodrës. U rivorrosën me një ceremoni kishtare ne vitin 1993, në kriptën e Katedrales së Shën Palit në Tiranë. Të njëjtin fat pati edhe dom Preka. Arrestohet e dërgohet në burg në Krujë. Të djelën e larit me 29.04.1977 e dërgojnë të mbushë me ujë një gropë gëlqerje , e ”aksidentalisht ” gjëndet i mbytur në gropën e gëlqeres. Pasi shërbeu për shumë vitë si prift i Gurzit, dom Anton Doçi , prifti i specializuar për gjuhësi, e përballoi me shumë vështirsi jetën në Gurëz, pasi ishte ndërprerë çdo mundësi ndihme nga besimtarët. Arrestohet e dënohet me shumë vite burg, të cilat nuk i mbaroi se vdiq në burg. Edhe për seminaristët Gjergj Bici e Ndoc Vata fatet qenë të njëjta. Arrestohen të dy në Janar 1946, e nuk arijnë të shugurohen priftërinj. Dënohen, fillimisht me pushkatim, por u falet e jeta e bajnë nga 18 vite burg. Gjergji pasi punon si marangoz, arrestohet e denohet përsëri me 10 vjet burg për agjitacion e propogandë. Vdes në internim ne Fishtë të rrethit Shkodrës. Ndwrsa Ndoci punon si puntor krahu deri sa vdes në vitin 2004. Me vendim të qeverisë shqiptare në janar 1946 mbyllen të gjitha kuvendet e murgeshave në Shqipëri. Kthehen në familjet e tyne Motër Marta Miri, Moter Drane Vushaj, Motër Gjule Maçaj, Motër Mrike Metaj. Motër Age Uci, kishte studjuar ne Breshja të Italisë e shërbente atje. Mbyllja kufijve e la në Itali. Ka shërbyer, ka vdekur e është vorrosur në Breshia. Pllaka përkujtimore u realizua me pagesat e të afërmëve të martirëve. Dua të falënderoj të gjithë ata që banë të mundur realizimin e montimin e sajë. Falënderoj Nanën Gjenerale të Motraave Baziliane, Motër Elenën (Lulashi), Klaudet e Lek Bici, Prof Angjelin Shtjefni, kryetar i shoqatës së Intelektualëve Katolikë të Shqipërisë, mik i Dom Zef Bicit, Zotni Nikolin Kurti, Zotni Lodovik Doçi, Zotni Gjergj Luli, Zotni Nikoll Bici, për shumë shërbime të bame. Falenderoj At Pasqualen, Motër Emën, Pnëtorët që e montuan. Firmën ”Gjeçi” për shkrimin, vëndosja e kësaj pllake përkujtimore, ishte një detyrim moral që banorët e famullisë së Gurzit, kishin për këta priftërinj e murgesha që shërbyen në Gurëz, u lindën e filluan rrugën e meshtarisë prej kësaj kishe të bekueme. Ky përshkrim i shkurtër i jetës së këtyre martirëve, është një grimcë e aktivitetit tyre fetar e atdhetar, që në kushte shumë të vështira, të ndjekur në çdo hap nga ish-sigurimi i shtetit, u banë luftëtarë të pamposhtur për Fenë e Krishtit e Atdheun e tyre të dashtun. Do kujtohen gjithmonë nga populli i Gurzit.

TË DREJTAT E NJERIUT NË LIGJIN ISLAM

August 13, 2021 by s p

Nga Sokol Paja/

Imam Dr. Bekim Hasani, imami i komunitetit shqiptar në Melburn të Australisë rrëfen ekskluzivisht për gazetën “Dielli”, Organ i Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA, Neë York, mbi përmbajtjen e librit të tij “Parimet e Përgjithshme të të Drejtave të Njeriut në të Drejtën Islame” Barazia, Liria, Drejtësia dhe e Drejta në Ligjin Islam vijnë të shpjeguara me detaje nga koncepti i të drejtave të njeriut në Islam, libër nga cili do të përfitojnë besimtarët dhe jo vetëm për të njohur e kuptuar më shumë Islamin si fe dhe kulturë. Imam Dr. Bekim Hasani shprehet se sipas Islamit, Zoti krijoi njerëzimin në formën më të drejtë dhe më të përsosur në këtë botë. Njerëzimi është dalluar nga qeniet e tjera të gjalla duke qenë i pajisur me mendje dhe intelekt. Zoti e nderoi njerëzimin me shumë gjëra dhe i lartësoi ata/ne mbi çdo krijesë tjetër.

Në një rrëfim dhënë Editorit të “Diellit” Sokol Paja, Imam Dr. Bekim Hasani shprehet se përmbajtja e Librit “Parimet e Përgjithshme të të Drejtave të Njeriut në të Drejtën Islame” ndahet në kapitullin: Të drejtat e njeriut para Islamit ku përfshihen: 1. Koncepti i të drejtave të njeriut, 2. Të drejtat e njeriut në qytetërimet e lashta, 3. Të drejtat e njeriut dhe qytetërimi islam, 4. Të drejtat e njeriut dhe dinjiteti njerëzor. Në kapitullin : Drejtësia në Ligjin Islam përfshihen: 1. Të drejtat individuale në ligjin islam, 2. Të drejtat shoqërore në ligjin islam, 3. Përgjegjësia e përbashkët në ligjin islam. Në kapitullin: Barazia në Ligjin Islam përfshihen: 1. Barazia në shkaktimin e dënimeve, 2. Barazia në ndëshkim, 3. Barazia në gjykim, 4. Barazia në të drejtat civile. Në kapitullin Liria në Ligjin Islampërfshihen: 1. Domethënia dhe rëndësia e lirisë, 2. Liria e mendimit dhe e shprehjes, 3. Koncepti i lirisë nga pikëpamja politike, 4. Liria fetare. Imam Dr. Bekim Hasani shprehet se Zoti në Kuran thotë: “Ne, vërtet nderuam pasardhësit e Ademit (njerëzit), u mundësuam të udhëtojnë hipur në tokë e në det, ibegatuam me ushqime të mira, i vlerësuam ata (i lartësuam) ndaj shumicës së krijesave që Ne i krijuam. (El-Isra: 70). Ky nder i dhënë nga Zoti është baza dhe burimi i të drejtave të njeriut në Islam. Njerëzimit i jepet ky nder nga momenti i krijimit deri në momentin e vdekjes dhe varrimit. Këto të drejta kanë qenë në fuqi që nga krijimi i njeriut të parë, Ademit, dhe plotësohen me shpalljen e Kuranit të Dërguarittë fundit të njerëzimit, Profetin Muhamed (a.s.). Burimet që vërtetojnë ekzistencën e të drejtave të njeriut në Islam janë: Kurani dhe Suneti profetik. Këto të drejta në Islam sipas Imam Dr. Bekim Hasanit janë të plota dhe të pandryshueshme dhe nuk pranojnë asnjë mangësi apo dështim. Ato janë në përputhje dhe harmoni me jetën dhe shoqërinë njerëzore. Meqenëse këto të drejta burojnë nga Kurani dhe Suneti i Profetit, këto të drejta do të vazhdojnë deri në Ditën e Ringjalljes. Myslimani është i detyruar t’i respektojë këto të drejta, siç kërkohet nga çdo shoqëri apo vend mysliman. Fatkeqësisht, shumica e vendeve islame, përfshirë Shqipërinë dhe Kosovën, injorojnë përgjegjësinë e tyre në ruajtjen e të drejtave të njeriut, sipas mësimeve të Islamit. Në këtë libër, thotë Imam Dr. Bekim Hasani përpiqem të detajoj evolucionin e të drejtave të njeriut gjatë gjithë historisë njerëzore, historia e të drejtave të njeriut në Islam dhe përgjegjësitë e myslimanëve, në mënyrë që të sigurohet që të gjithë njerëzimit t’i jepen këto të drejta. Në lidhje me librin e Imam Hasanit, Dr. RatebJneid, President i AFIC nga ‘Federata Australiane e Këshillave Islamikë (AFIC) ka deklaruar se është krenare të mbështesë librin e Dr. Bekim Hasani; ky është një libër shtesë i mirëpritur në bazën e njohurive të lexuesve anglezë”. ‘Këshilli Koordinues Islamik i Viktorisë (IÇV) është shprehur rreth librit të Imam Hasanit se: “mbështet me krenari punën e madhe të prodhuar në këtë libër nga Dr Bekim Hasani dhe i nxit myslimanët dhe jomyslimanët të lexojnë dhe kuptojnë rëndësinë e të drejtave të njeriut, e cila është vendosur në mësimet e Islamit, dhe se si Islami i vendosi këto të drejta që nga mesazhi i parë në Kuranin Famëlartë” -Mohamed Koyu, Ushtrues detyre i Shefit të Operacioneve dhe Cilësisë i IÇV. NaimTernava, Myftiu i Kosovës ka deklaruar se: “Ky libër jep një shpjegim gjithëpërfshirës të të drejtave të njeriut në Islam dhe do të përfitojë si komunitetet myslimane ashtu edhe ato jo-myslimane në perëndim për të kuptuar Islamin”.