• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Politika kosovare në provë

August 19, 2014 by dgreca

Nga Gavrosh LEVONJA/New York/
Zgjedhjet parlamentare të 8 qershorit në Kosovë, me rezultatet që prodhuan shënojnë një moment prove për klasën politike të vendit, lidhur me atë që sa do të jetë në gjendje për të shmangur ngërcin në mënyrë që cdo gjë të funksionojë normalisht. Megjithëse pas zgjedhjeve të fundit, PDK e kryeministrit, Hashim Thaci, rezultoi partia me e votuar ne Kosovë, duke siguruar 37 vende në parlamentin e ardhshëm, ka shumë gjasa që ai të mos vazhdojë të jetë kryeministër I Kosovës. Kjo, sepse, votat e marra prej partisë se kryesuar prej tij, janë të pamjaftueshme që t’I sigurojnë zotit Thaci një mandat tjetër në krye të qeverisë së Kosovës. Nga ana tjetër kalimi I Thacit në opozitë bëhet edhe më I prekshëm për arsye se asnjë nga partitë të cilat me votat e tyre mund të ndikojnë balancat në parlament, jo vetëm nuk I ka ofruar ndonjë mbështetje kryeministrit aktual, por, në të kundërt, janë bashkuar në një koalicion për t’I dhënë fund vazhdimësisë së tij në krye të ekzekutivit kosovar. Më e rëndësishmja është se koalicioni në fjalë duket se I ka numrat e nevojshëm në parlament që një qeveri e dalë nga koalicioni LDK-AAK dhe “Nisma” e Limajt të votëbesohet nga parlamenti. Votimi I liderit të LDK, Isa Mustafa si kryetar I parlamentit,ndonëse, deri tani i mbetur pezull, në pritje të një vendimi definitiv të Gjykatës Kushtetuese, ishte sinjal konkret në këtë aspekt por dhe prova e pare e forcës që tregoi se cili është raporti real i forcave në parlamentin e dalë pas zgjedhjeve të fundit. Në vazhdën e kësaj edhe një kabinet qeveritar, i cili sipas marrëveshjes LDK-AAK – NISMA do të kryesohet nga lideri I AAK, Ramush Haradinaj, I ka të gjitha gjasat të fitojë votat e nevojshme nga ligjvënësit e Kosovës.
Por, kryeministri Thaci dhe mbështetësit e tij dukë përfshirë dhe ndonjë personalitet jashtë PDK-së, dukë mos u pajtuar me realitetin e ri, të krijuar pas zgjedhjeve të 8 qershorit, nxjerrin si argument faktin se “është absurde që partia më e votuar të ndodhet në opozitë” apo “kjo parti ka të drejtën të propozojë kryeministrin” etj. Por ama, nga ana tjetër, tingëllon po aq absurde që një parti e cila ka mbështetjen e vetëm 33 përqind të elektoratit të bëhet shprehëse e vullnetit të gjithë popullit të Kosovës. E vërteta është se në Kushtetutën e Kosovës nuk gjen të shkruar në ndonjë vend që “partia më e votuar të jetë doemos në qeveri’” ose që “kryeministri duhet të jetë nga partia më e madhe”. Kushtetuta e Kosovës në këtë drejtim nuk le shtigje për asnjë ekuivok apo spekullime në mënyrën e të interpretuarit. Konkretisht, në pjesën ku flitet për formimin e qeverisë, aty është shkruar e zezë mbi të bardhë se: “Pas zgjedhjeve, Presidenti i Republikës së Kosovës i propozon Kuvendit kandidatin për Kryeministër, në konsultim me partinë politike ose koalicionin që ka fituar shumicën e nevojshme në Kuvend për të formuar Qeverinë.” Pra, sic shihet, nuk thuhet kërkund që partia, e cila ka fituar më shumë vota ka të drejtën të formojë qeverinë apo të caktojë kryeministrin, por bëhet fjalë për Partinë ose Koalicionin që ka fituar shumicën e nevojshme në Kuvend për të formuar qeverinë dhe, 37 deputetët e partisë së kryeministrit të deritanishëm, Hashim Thaci, janë larg të qenit “shumicë e nevojshme” në një parlament me 120 vende. Në të vërtetë, shumë më pranë “shumicës së nevojshme” është koalicioni i kundërshtarëve të Thacit, i cili edhe mund shtojë vota të tjera në aktivin e tij. I ndërgjegjshëm për një realitet të tillë, kreu i PDK-së po bën edhe lëvizje vetëm për të shmangur kalimin në opozitë. Kështu, pak kohë më parë u fol për një ofertë drejtuar liderit të “Vetëvendosjes” Albin Kurti duke e joshur me postin e kryeministrit të mbështetur nga votat e PDK-së, gjë që u refuzua nga ky i fundit pa asnjë mëdyshje. Duke pasur parasysh se shumica e krediteve politike që kanë rritur ndikimin e “Vetëvendosjes” në skenën politike të Kosovës, kanë qenë kryesisht produkt i kundërshtimit dhe kritikave të politikave të ndjekura nga Thaci e qeveria e tij për probleme të ndryshme, pranimi i një oferte të tillë do të ishte vetëvrasje politike për liderin e “Vetëvendosjes” dhe vetë partia do të humbiste në përmasa dramatike elektoratin e saj. Pas kësaj duket se Thaci shpresat I ka mbështetur vetëm tek koha me idenë se me kalimin e saj, në forma të ndryshme do të mund të sigurojë votat e nevojshme për të ruajtur karriken e kryeministrit apo të paktën të evituar kalimin në opozitë.
Ndonëse kanë kaluar mëse dy muaj nga përfundimi I zgjedhjeve, Kosova vazhdon të drejtohet nga një qeveri “në ikje” gjë që e ka futur politikën kosovare në një farë ngerci, për më tepër kur vota e 8 qershorit ndëshkoi dhe disa nga ministrat e Thacit duke i lënë jashtë parlamentit. Në një situatë të tillë të tërheq vemendjen dhe apatia e presidentes së Kosovës. Në bazë të kushtetutës, fill pas zgjedhjeve ajo duhej të kishte filluar konsultimet me Thacin në cilësinë e partisë me numrin më të madh të votave dhe aktorëve të tjerë kryesorë të skenës politike të Kosovës për formimin e qeverisë së re. Në rast se kryeministri aktual do ta refuzonte mandatin, duke mos qenë në gjendje të siguronte numrat e nevojshëm, athere ajo do të ngarkonte dikë tjetër që do të ishte në gjendje t’I siguronte qeverisë së tij marrjen e votëbesimit në parlament. Në rast se zoti Thaci, do ta merrte përsipër formimin e qeverisë sipas kushtetutës athere brenda 15 ditëve duhej t’I nënshtrohej votëbesimit nga parlamenti dhe nëse do të dështonte, apo në se do ta refuzonte mandatin që në fillim, duke mos qenë në gjendje të siguronte numrat e nevojshëm, athere ajo do të ngarkonte dikë tjetër që do të ishte në gjendje t’I siguronte qeverisë së tij marrjen e votëbesimit në parlament. brenda 10 ditëve. Në qoftë se edhe qeveria ekandidatit të dytë do të rrëzohej nga kuvendi, athere, në bazë të kushtetutës, presidentja shpall zgjedhje të reja të cilat duhet të zhvillohen brenda 40 ditësh. Të gjitha mundësitë e mësipërme janë parashikuar nga Kushtetuta e Kosovës, prandaj nuk ka si të mos shkaktojë habi fakti qe presidentja e vendit i drejtohet Gjykatës Kushtetuese, në një kohë që nuk ka bërë asnjë hap përsa i përket konsultimeve më forcat kryesore politike në përpjekje për ta bërë vendin me qeveri. Kjo ndodh pikërisht në momentin kur qeveria e re do të përballet me shumë sfida që ndodhen para shtetit të ri që synon të përparojë drejt integrimit në Evropë dhe mbi të gjitha të rimëkëmbë ekonomikisht vendin, i cili është vendi më i varfër i Evropës. Një nga sfidat është edhe zbatimi i marrëveshjeve të arritura në bisedimet për normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë me ndërmjetësimin e Bashkimit Evropian, marrëveshje që synojnë zgjidhjen e situatës në veriun e Kosovës të banuar më shumicë serbe, pa zgjidhjen e së cilës nuk mund të flitet për funksionim normal të shtetit të Kosovës. Përballë sfidash të tilla, shtoji dhe konsumimin gjatë viteve të qeverisjes, si dhe faktin që me një shumicë të brishtë do të bëhej pre, jo vetëm e pakënaqësive të aleatëve por dhe e tekave e humorit të ndonjë deputeti, cdo politikan, I ndodhur në pozitat e Thacit do të kishte preferuar t’I a linte stafetën e qeverisjes kundërshtarëve të tij, që pastaj ne rast dështimi të këtyre të fundit, të rikthehej shumë më I fortë. Qeveria e re do të përballet gjithashtu edhe me gjykatën e posaçme e cila do të trajtojë pretendimet për përfshirjen e pjesëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës në krime lufte, ku një vend kryesor zenë pretendimet e ngritura në vitin 2010 nga i dërguari i Këshillit të Evropës Dick Marty. Duke pasur në konsideratë këtë të lind dyshimi se, ndoshta frika se mos I figurojë emri në ndonjë nga listat me persona që do të hetohen Thaci këmbëngul për të qenë akoma kryeministër I vendit pasi nga një pozitë e tillë do të mund të ballafaqohej më me komoditet me ndonjë akuzë të mundshme. Duhet thënë se në këtë drejtim kundërshtarët e tij janë më të avantazhuar, pasi, Ramush Haradinaj ka dalë dy herë fitues në Gjykatën e Hagës, në kohën që edhe partneri tjetër I koalicionit, Limaj, gjithashtu I ka tashmë të zgjidhura problemet me drejtësinë.
New York, gusht 2014

Filed Under: Analiza Tagged With: Gavrosh Levonja, në provë, Politika kosovare

Ekstremizmi fetar s’ka vend në Kosovë

August 15, 2014 by dgreca

Nga Enver Hoxhaj*/
Zhvillimet e ditëve të fundit përkitazi me përfshirjen e shtetasve tanë në luftimet në Siri dhe Irak përkrah organizatave terroriste që rezultuan me një aksion të madh policor në Kosovë janë njëra hallkë e reagimit shtetëror ndaj këtij fenomeni.
Arrestimi i dhjetëra prej tyre është kundërpërgjigjja ndaj kërcënimi fizik dhe të sigurisë sonë përderisa dilemat më të mëdha që kemi para vetes si shoqëri është si ti qasemi ekstremizmit fetar në një plan më afatgjatë. A kemi vullnetin dhe dijen për tu përballur me këtë fenomen në rritje në të gjithë hapësirën e rajonit tonë dhe më gjerë? A mund dhe duhet ta marrë këtë barrë vetëm shteti përmes institucioneve të sigurisë apo është obligim i të gjithëve? A përbën ndër rreziqet kryesore për Kosovën në dekadën para nesh së bashku me sfida tjera në planin e jashtëm sikurse ndërhyrja e vazhdueshme e Serbisë në punët e brendshme?
Historikisht, islami në Kosovë nuk ka traditë të përdorimit të tij për qëllime politike ekstremiste dhe radikale. Feja islame nuk ka përbërë orientim apo mënyrë të sjelljes në jetën publike të saj tek shqiptarët. Gjatë dy shekujve të kaluar elitat shqiptare duke vepruar në Perandorinë Osmane kanë formësuar një botëkuptim të qartë politik dhe paqësor për të ardhmen e shqiptarëve. Ata promovuan idenë se për shqiptarët ‘dielli lind në Perëndim’, që flet për dëshirën dhe orientimin pro-perëndimor të popullit shqiptar. Aspirata, këmbëngulësia dhe domosdoshmëria për tu shkëputur nga Perandoria Osmane bëri që ndikimi i islamit në shoqëri të dobësohej. Në shekullin XX, gjatë sundimit komunist, për shqiptarët, feja nuk e kishte rolin dhe hapësirën e duhur në jetën publike.
Tendencat e para të mësimeve radikale islame nisën me rënien e komunizmit dhe pas ndryshimeve të mëdha ndërkombëtare përfshirë edhe Kosovën e pjesë tjera të botës. Ky zhvillim i ri u manifestua nëpërmjet shfaqjes së tendencave për ekstremizëm fetar e deri tek pjesëmarrja e qytetarëve nga Ballkani në luftërat në Lindje të Mesme. Në vitet e fundit shfaqet dukshëm krijimi i disa premisave të vogla dhe shpesh të kamufluara të cilat mund të shndërrohen në një realitet të përbashkët kërcënues për sigurinë e Kosovës. Pashmangshëm kjo varet edhe nga fakti se si do të sillet shteti i ri i Kosovës dhe shoqëria e saj ndaj ekstremizmit fetar.
Premisa e parë është shoqërore dhe ka të bëjë me përhapjen e herëpashershme të ideve dhe mësimeve radikale. Përkundër faktit që Kosova është shtet laik dhe shoqëria e saj është sekulare, kohëve të fundit dëgjohen zëra radikal nga disa prijës fetar islamik të cilët janë arsimuar në vendet arabe dhe islame. Ata predikojnë një islam tjetër larg islamit tradicional shqiptar dhe një mënyrë jetese i ndryshëm me realitetin kosovar. Pa ndikim nuk janë as asociacionet e ndryshme të financuara që nga paslufta prej botës arabe të cilat mundohen ti tjetërsojnë botëkuptimet e të rinjve dhe njerëzve me ndikim në Kosovë. Herë pas here ka edhe intelektual e njerëz të kulturës të cilët në mënyrë të vetëdijshme dhe këmbëngulëse e interpretojnë gabimisht por me qëllim për rolin që kinse ka pasur feja në Kosovë dhe fuqinë që ajo përfaqëson sot.
Premisa e dytë është politike dhe ka të bëjë me lindjen e partive të vogla politike të cilat nuk gëzojnë mbështetje elektorale. Disa prej tyre në mënyrë të pavetëdijshme përpiqen ta kthejnë islamin në një ideologji reaguese dhe rezistuese në Kosovë. Këto parti me orientim fetar radikal synojnë që të gjejnë hapësirë të re, të krijojnë elektoratin e vetë, të shtyjnë dhe nxisin tema kundërthënëse të karakterit fetar. Është një përpjekje aktive për të islamizuar jetën publike dhe politike në Kosovë. Njëherësh, këto përpjekje për islamizim të jetës publike kanë për qëllim që të promovojnë një identitet konkurrues anti-evropian që është kundër interesave vitale të Kosovës.
Premisat e sipërpërmendura në përmasa të vogla por në dukje shumë aktive e kanë kokën e tyre ideologjike dhe mbështetjen financiare jashtë Kosovës tek grupe dhe ideologji në Lindje të cilat e shohin Kosovën si një zgjatje të tyre. Në disa vende islame ka grupime politike të cilat i shohin shtetet e tyre si një qendër të islamit dhe trajtojnë myslimanet në Evropë si instrumente dhe kontingjente të politikës së tyre. Natyrisht që këto rryma në Kosovë u shërbejnë interesave të jashtme. Ato janë kundër islamit tradicional të Kosovës të kultivuar me shekuj i cili ka qenë çdo herë larg çështjeve politike e publike, dhe i cili asnjëherë nuk ka synuar të dominoj apo kontrolloj sferën publike. Rryma të tilla radikale padyshim që synojnë kontrollimin e jetës publike duke promovuar një rend të ri dhe të huaj kulturor dhe moral, që nuk përkon me orientimin perëndimor të shumicës absolute të qytetarëve të Kosovës. Përtej kësaj, ekstremizmi fetar ka për qëllim që t’a armiqësojë Kosovën me Perëndimin, që SHBA-të dhe BE-ja të humbin besimin tek shteti dhe shoqëria kosovare. Diçka e tillë do t’i shërbente natyrisht propagandës serbe dhe asaj ruse kundër shtetit të Kosovës.
Në adresimin e tendencave të tilla radikale, Kosova duhet të ketë vullnet politik të pathyeshëm dhe konsensus shoqëror të plotë për ti marr ato si një kërcënim për sigurinë e vendit. Ky zhvillim i ri nuk kanë të bëjnë vetëm me sigurinë në kuptimin fizik, por edhe me përpjekjen për të parandaluar formësimin e një shoqërie të mirëfilltë evropiane në të cilën rrugëtim gjendet Kosova tani dhe shekuj më parë. Përtej reformave të rëndësishme për Kosovën sic janë zhvillimi ekonomik dhe krijimi i vendeve të reja të punës, Kosova nuk duhet të lejoj ngadalësim apo degradim të agjendës euro-atlantike. Po ashtu, partnerët strategjik të Kosovës karshi vendit tonë dhe rajonit duhet të asistojnë që ekstremizmi fetar të mos dëmtoj orientimin euro-atlantik dhe demokratik të rajonit.
Në këtë drejtim, Kosova duhet të përforcoj tutje strukturat e sigurisë dhe inteligjencës të cilat do të punojnë në parandalimin e çdo tendence radikale për ta privuar jetën dhe liritë e qytetarëve të Kosovës. Po ashtu, strukturat e Bashkësisë Islame në Kosovë që ruajnë traditën shqiptare të islamit duhet të angazhohen fuqishëm për të larguar elemente ekstremiste përmes inkurajimit të një islami të moderuar dhe paqësor. Për më shumë, elitat kosovare duhet të mos bien preh e një naiviteti që shoqëria kosovare është diçka mes Lindjes dhe Perëndimit por ta mbështet fuqishëm orientimin tonë euro-atlantik edhe për shkak të lidhjeve gjeografike e kulturore më Evropën. Shoqëria kosovare është pjesë e qytetërimit evropian në kuptimin e plotë të fjalës dhe nuk ka kapacitet që ta luaj rolin e një faktori ndërlidhës mes Lindjes dhe Perëndimit. Madje askush nuk kërkon nga shoqëria kosovare ta luaj një rol të tillë. Përfundimisht reagimi i shtetit ndaj këtij fenomeni ka ndodhur dhe na takon të gjithë neve si shoqëri si do të sillemi më tutje.
Autori është Ministër i Punëve të Jashtme të Kosovës.
*Minister i Jashtem i Kosoves

Filed Under: Analiza

Obama’s Iraq

August 13, 2014 by dgreca

By Peter Lumaj*/
Regardless of the rhetoric animating the relaxed posture of team Obama, we are at war again in Iraq for the third time in 25 years.
Maybe this time, he’ll finish the job!
Least we forget, he was handed a ‘win’ on a war he characterized as ‘lost’. Will he execute, fight it vigorously enough to defeat the jihadists who threaten both human rights, the region and American interests?
The sad part is this: we can’t tell.
That’s the larger political storyline missing from the emerging chaos inside Iraq.
Prime Minister Nouri al-Maliki is refusing to accept the political decision from Iraq’s newly elected Prime Minister, one elected from al-Maliki’s own Dawa Party, that he be replaced by Haider Al Abadi.
How will this play out? Its possible that the Iraqi Army will split into warring factions. The best Al Abadi can do is to guarantee immunity and protection for Maliki. Regardless of how Iraq transitions politically, it is NOT the nations main challenge. Defeating an emerging Sunni Caliphate is. The Islamic State in Iraq & al-Sham now controls western Iraq and regional border with Syria & Jordan. It holds territory and the Iraqi Central Bank!! Something Lenin could only dream of.
Although the U.S. has bombed to stop ISIS, its advance against Kurdish territory north of Bagdad must be stopped. Both the White House & the Pentagon have badly misjudged the strength and political ambitions of ISIS, only ‘boots on the ground’ can stop it.
The twin oil producing cities inside Kurdish territory, Kirkuk and Erbil and now besieged. Obama’s ‘JV Team’ is winning on the ground. A bad mischaracterization has now morphed into a regional foreign policy crisis. American progressives can’t bring themselves to acknowledge that this JV team is a ruthless jihadi army on the move.
Our major interest and strategic priority should be engaging and defeating ISIS so that it cannot establish a Caliphate in Baghdad. If we fail here, we should expect the entire Iraqi state to become a mecca for global jihadis who will train and export terror.
A strategy of containment is insufficient.
Just as Clauswitz taught that war is politics by other means, US strategy to defeat ISIS will also make it easier to solve Iraqi political disputes. Sunni sheiks in western Iraq don’t trust nor cooperate with an emerging Shia in Baghdad. If they anticipate a continuation of non-accommodation, Iraq will splinter into regional groups. Just ask the Kurds.
Can team Obama learn what C.O.I.N. teaches? Namely that any enduring political solution must be proceeded by a definitive military defeat.
Team USA has no regional influence given how we have treated the Iraqi ‘problem’ under team Obama. Since the withdrawal of troops in 2012, we have reduced our capacity and institutional posture rendering us impotent. The WSJ reported that we pledged to rebuild the military airfield at Baldad but failed to do so. We have delivered only one F-16, its in Arizona for Iraqi training!! A third of Iraqi 150 M1 tanks are not in local service because U.S. contractors are not present in Iraq.
The more we have neglected our regional influence, the more the Iraqi’s turned to Russia, China and IRAN.
We have refused to arm the Kurds. We’re inundated with the ideological prerequisite that Iraq discover and field political solutions first.
The result: an emerging ISIS on the ground with assets and an IMPOTENT US. None of this is lost in Tehran.
A policy of rollback would include the following: immediate bombing of regional ISIS outposts, arming Kurdish leadership with US forward moving air power moving south, maintaining a defensive wall around Kurdish territory, New US political commitments to gain and field a confident Iraqi military. Then assist the Iraqi’s in retaking lost territory. Invite regional players like Turkey and smaller Sunni neighbors to assist.
The political and strategic myopia that procured this regional mess must be uncovered. A blunder of US withdrawal invites defeat.(Examiner.com)
* Pjerin Lumaj, Esq., is a Civil Rights Attorney in New York City. After obtaining his BA in Political Science from CUNY in 1996 and his LL.B from the University of Wolverhampton in 2005, he earned his Master of Laws (LL.M) from Benjamin N. Cardozo School of Law. He has been admitted to the Washington D.C. Court of Appeals

Filed Under: Analiza Tagged With: Obama's Iraq, Peter Lumaj

PUNË KULTURASH- NGA TIRANA NË PRISHTINË

August 9, 2014 by dgreca

E di që Bibliotekën Kombëtare në Tirane e kanë rrudhur keq e më keq, e kanë vendosur me dalje nga pjesa anësore e Pallatin të Kulturës si apendiks, me shkakun se ky shtet që shet edhe brekët e veta, ua ka dhënë me qera hyrjen kryesore të këtij Pallati që e ka mbiemërtimin Kulture, disa kompanive e firmave private, por edhe Biblioteka Kombëtare e Prishtinës nuk më pelqen, më duket si saraj sulltanësh./
Nga Kolec TRABOINI/
Gjithmonë i kam vlerësuar bibliotekat sepse ato janë thesari i dijeve njerëzore dhe kam vënë re se në Amerikë bëjnë kujdes dhe japin fonde të mëdha për biblitekat e shteteve. Nëse do të merrnim një shëmbull në Boston do të thonim se godina e “Boston Public Library”është me të vërtetë një ndërtim i madh mbrëslënës, një ndërtesë me kollona larta që sapo e sheh të çon mendjen tek stilin glorioz romak. Gjithçka flet për lavdinë e dijeve brenda një trukture solide sikur të thoshte se në këto tempuj dijesh qëndrojnë themelet e shteteve. E di që Bibliotekën Kombëtare në Tirane e kanë rrudhur keq e më keq, e kanë vendosur me dalje nga pjesa anësore e Pallatin të Kulturës si apendiks, me shkakun se ky shtet që shet edhe brekët e veta, ua ka dhënë me qera hyrjen kryesore të këtij Pallati që e ka mbiemërtimin Kulture, disa kompanive e firmave private. Madje njëra nga ato e ka modifikuar për sallë filmash apo mbledhjesh përkundrejt shumave të mëdha 400 apo 600 euro për një ore promovin apo premiere filmi. Me e trishtueshme është se masakrat ndaj institucineve të artit vazhdojnë të jenë të pandryshuara edhe me ndrrimin e qeverisjes. Kësisoj në qëndër të Tiranës kemi një Pallat Kulture që nuk ka të bëjë në asgjë me kulturën, e fale zotit që nuk e kanë mbyllur dhe Teatrin e Operas dhe Baletit, salla e të cilës është katandisur si një teater provincial me ndenjëse erë djersë a diç më shumë.
Po le të kalojmë në kryeqytetin tjetër të shqiptarëve se tashmë kemi si shqiponja me dy krerë edhe dy kryeqytete. Kisha parë në fotografi shumë herë Bibliotekën Universitare të Prishtinës por asnjë herë nuk e kisha kuptuar pamjen e saj. Që në fillim kishte lindur një lloj mospëlqimi mes meje e atij ndërtimi që e konsideroja apokaliptik. Këto ditë gushti u gjenda pranë ngrehinës së Bibliotekës së Kosovës. Këtu problemet nuk qëndronin si në Tiranë. Shteti këtu nuk ja kish shitur shpirtin bizneseve siç ndodh në Pallatin e Kulturës në Tiranë. Madje në këtë pikëpamja vumë re se Fakulteti Filologjik i Universitetit të Prishtinës dhe Biblioteka aty pranë ishin në hapsira të lira dhe gjelbrim, por gjithsesi nuk rri dot pa shkruar për ndjesinë në lidhje me ndërtesën e Bibliotekës së Kosovës që ka jo pak por 5 mijë antarë të regjistruar. Një stukturë e mbyllur me kube që të kujtojnë orjentin, hamamet e lindjes së mesme, a ndoshta diçka edhe nga fryma mistike bizantine. Gjithë kjo më ngjallte mendime të ndryshme por asnjë herë me dritë. E sodita gjatë, dhe u përpoqa ta largoj sadopak ndjesinë që kisha marrë prej imazheve kartolineske por nuk qe e mundur. Zymtësia më shoqëroi që nga pamja e jashtme madje edhe hyrja si në koridoret e errta të ndërtimeve mesjetare. Mu duk se papritur do të më shfaqej trimërisht ndonjë luftëtar mesjete i veshur deri në dhëmbë me hekur.
Nuk e di kush e ka krijuar këtë model, nga janë frymëzuar arkitektët dhe sa vlerë i japim si zgjidhje një ndërtese guri futur në një strukturë hekuri që të krijojnë imazhin e një saraji mesjetar, a përndryshe të ngjallte ndjesinë e përjetimëve filmikë kur ndodhte që zinin një kryengritës, e fusnin në kafaze prej hekuri dhe e shëtisnin në popull. Asgjë në këtë konstruksion nuk më kujtonte dritën, as dijen, as të ngjallte ndjesinë se në zemër të kësaj ngrehine gjënden dritëzat që ndriçojnë mendjet njerëzore. Përkundrazi. Po qellimi im i ardhjes këtu nuk ishte të prekja me dorë një imazh arkitekturor që më kishte krijuar një ndjesi të turbullt sa herë e kisha parë në foto, por ngase doja të sillja një sasi librash nga krijimtaria ime, sepse mjaft gjatë kemi shkuar në mosnjohje të njëri tjetrit. Se njohja nuk është vetëm të takohemi e të pimë një kafe në një lokal veror të Prishtinës apo ish Bllokun e Tiranës, por edhe të dimë çfarë mendojmë e çfarë ndjejmë si bashkombas pa fare dallimi në mes nesh, anipse ca fjalamanë profesionistë Tirane i kanë përrallisjet e ndarjeve në maj të gjuhës. Po dihet, flet më shumë paraja e serbit se sa mendja e shqiptarit mediatik.
Kësisoj dhurova 6 tituj librash, “Flamuri në Deçiq”, “Aristidh Kola”, dhe katër vëllimet e mia të fundit me poezi. Ndërkohë që po dorëzoja librat nënpunësi plot respekt më njoftoi se Biblioteka tashmë ishte ndarë, në atë Universitare dhe Biblioteka Kombëtare e Kosovës që është e emërtuar “Pjetër Bogdani”. Më erdhi mirë për këtë emër megjithëse mendoj se emërtimi i bibliotekave kombëtare që janë unike në një shtet, nuk ja ndjejnë nevojën ndonjë emri për tu dhënë identitet.
Edhe tek dilja u përpoqa ta zbus vështrimin, me dëshirën ta shoh ndryshe këtë ndërtesë që më ngjallte një ndjesi të turbullt por nuk munda. Gjithçka mund të ishte, një muze armësh të ndryshkuara mesjetare a diç tjetër por jo një qëndër prej të cilës buron drita e dijes. Të paktën ta kishin dhënë me qera e ta bënin bibliotekën në ndonjë ndërtesë tjetër- thashë me vete,- ta bënin si pushtetar-tregtarët e Tiranës të cilët duke mbetur peng të mosdijes, ndërkohë që Bibliotekës Kombëtare i kanë gjetur një furrik,ballin e Pallatit të Kulturës ja kanë dhënë tregtarëve, si te ishte shteti një fajdexhi qiradhënës. Kush e di ndonjë ditë do të shitet aty edhe djath kaçkavall si mënyja më preferuar e honxho-bonxhove të kulturës shqiptare. E akoma më tej ndërtesën e quajtur Piramida në bulevardin Dëshmorët e Kombit e kanë lënë të rrënohet madje edhe ta zhveshin nga pllakat e mermerit të blera si frëngu pulën në Itali. Vërtetë kush e mori mermerin e Piramidës, banjot e cilit deputet a ministër zbukurojnë? E këto nuk janë vetëm punë kulture por edhe punë vjedhjesh e matrapazllëqesh shtetërore. Për ndërtesën e Lidhjes së Shkrimtarëve shqiptarë, që shteti i Salit në mënyrë banditeske ua mori me forcë krijuesve duke i nxjerrë në rrugë të madhe do flasim një herë tjetër. Meriton vemëndje për faktin se ky akt despotik i shfaq shtetarët e qeveritarët tanë si urithët e antikulturës paçka se në të vërtetë vishen firmato nëpër dreka e darka qeveritare apo partiake, por të shkretën mëndje e kanë kashtë e byk.

gusht 2014

Filed Under: Analiza Tagged With: Kolec Traboini, ne Prishtine, PUNË KULTURASH- NGA TIRANA

“NE DUHET T’I THEMI STOP PUTINIT, TANI”

August 8, 2014 by dgreca

Nga Frank Shkreli/
Kështu u shpreh në një intervistë me Radion Europa e Lirë, ish-disidenti anti-komunist polak, Adam Michnik, duke e krahasuar njëherazi agresionin e Rusisë së Putinit kundër Ukrainës me aneksimin e Çekosllovakisë nga Adolf Hitleri në vitin 1938. Kundërshtari veteran i komunizmit tha se Europa duhet patjetër të gjëjë mënyra për të “Ndaluar Putinin” për t’i thënë stop agresionit të tij në Ukrainë, megjithë koston ekonomike që mund të rezultojë si rrjedhim.
Paralajmërimet për një ndërhyrje të mundshme dhe të shpejtë ushtarake ruse po bëhen nga të dy anët e Atlantikut: nga aleanca e NATO-s, si dhe nga zyrtarë amerikanë dhe europianë, të cilët pohojnë se ditët e fundit, Rusia ka grumbulluar forca të shumëta ushtarake përgjatë kufirit të saj me Ukrainën lindore. Një ndër ta ishte Kryeministri i Polonisë, Donald Tusk i cili të mërkurën u tha gazetarve në Varshavë, se duke u bazuar në informacionin që ai ka marrë gjatë disa orëve të fundit, sipas tij, sugjeron se mundësia për një ndërhyrje të drejtë për drejtë ushtarake nga ana e Rusisë në Ukrainë, është më e madhe tani se ç’ishte disa ditë më parë. Ndërsa Ministri polak i Punëve të Jashtëme, R. Sikorski paralajmëroi se Putini po përgatitet për një invadim të Ukrainës nën pretekstin e një ndërhyrjeje, gjoja për qëllime humanitare, për të mbrojtur minoritetin rus atje.
Burime të ndryshme, zyrtare dhe jo zyrtare, sugjerojnë se Rusia ka grumbulluar rreth 20-mijë trupa në kufirin me Ukrainën. Ndërkaq, edhe Kryeminsitri holandez Mark Rutte u citua nga media të ketë thënë të mërkurën se po ndalohet puna për identifikimin e viktimave të aeroplanit të vijës ajrore të Malajzisë, që sipas zyrtarëve ukrainas dhe atyre perëndimorë, është rrëxuar nga forcat pro ruse më 17 korrik. Kjo masë, tha ai, po merret për arsye se gjëndja e sigurisë në Ukrainën lindore po keqësohet gjithnjë e më shumë, në vendin ku është rrëxuar në mënyrë barbare aeroplani civil nga forcat pro-ruse, ku gjetën vdekjen pothuaj 300 pasagjerë të pafajshëm. Një akt barbar ky, në të cilin, që sipas të gjitha gjasave mesa duket kishte gisht Moska, në mënyrë direkte ose indirekte.
Në lidhje me mundësinë e një agresioni të shpejtë ushtrarak rus kundër Ukrainës, janë venë në lëvizje një numër takimësh diplomatike dhe po bëhen paralajmërime nga zyrtarë të ndryshëm perëndimorë, me qëllim për të parandaluar një gjë të tillë, ndërkohë që edhe Këshilli i Sigurimit të Kombeve të Bashkuara ka mbajtur seanca. Njoftohet se Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s, Fogh Rasmussen vizitoi Kievin të ënjtën, i ftuar nga udhëheqsit e Ukrainës për të biseduar mbi takimin e ardhëshëm të partneritetit të NATO-s me Ukrainën, që ishte caktuar më heret, por siç duket, përball situatës së krijuar tani, bisedimet midis dy palëve mund të përqendrohen mbi atë që thuhet se është një kërcënim i menjëhershëm ushtarak rus ndaj integritetit territorial të Ukrainës. Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s, Rasmussen gjatë vizitës së tij në Kiev i premtoi mbështetje Ukrainës përballë atij që ai cilësoi si agresion rus dhe sipas lajmeve i bëri thirrje Moskës që të tërheq forcat e saja nga kufiri.
Ndërkaq, në fillim të kësaj javë u njoftua nga Organizata e NATO-s takimi që Sekretari i Përgjithshëm i Aleancës Perëndimore Rasmussen pati me Kryeministrin britanik, David Cameron dhe me Komandantin Suprem të Forcave të Armatosura të NATO-s, Gjeneralin Philip Breedlove, në kryeqëndrën e aleancës në Belgjikë. Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s deklaroi gjatë këtij takimi se aleanca, “është e vendosur” të mbrojë të gjithë Aleatët nga çdo kërcënim. “Ne jemi”, tha ai, “në një periudhë kritike të historisë, ndërkohë që po kujtojmë shkatërrimet e shkaktuara nga Lufta e parë Botërore (në 100-vjetorin e saj) — paqa dhe siguria e jonë po kërcnohen përsëri, kësaj radhe nga agresioni i Rusisë kundër Ukrainës.” Udhëheqsi i NATO-s, shtoi se rrëximi kriminal i aeroplanit të vijës ajrore të Malajzisë muajin që kaloi, e ka bërë të qartë për të gjithë se konflikti në një pjesë të Europës, rezulton në pasoja tragjike anë e mbanë botës.” Aleanca NATO, nga ana e saj, ka njoftuar se ka ndërmarrë tanimë masa të menjëhershme për të përforcuar mbrojtjen e përbashkët në ajër, në detë dhe në tokë, si përfundim i agresionit të Rusisë në Ukrainë dhe për rreth saj.
Ndërkaq, gjatë një vizite të mërkurën në kryeqëndrën e Komandës Europiane të Shteteve të Bashkuara në Stuttgart të Gjermanisë, Sekretari Amerikan i Mbrojtjes, Chuck Hagel tha se përball keqësimit të situatës në Ukrainë, Shtetet e Bashkuara, së bashku me vendet e tjera anëtare të NATO-s, janë të angazhuara në këtë drejtim, ndërkohë që aleanca ka shtuar masat ndaj kërcënimit rus, përfshirë vendosjen e forcave të saja në Poloni dhe në tre shtetet baltike, anëtare të NATO-s. Duke reaguar ndaj grumbullimit të forcave ruse në kufirin me Ukrainën, Sekretari Amerikan i Mbrojtjes tha, se “këto nuk janë shënja të mira”, dhe shtoi se “për derisa Rusia shkakton dhe nxitë tensionet në atë zonë, gjëndja atje do të keqësohet”, duke theksuar se, “këto masa duhet të marrin fund ashtuqë që problemet të zgjidhen nepërmjet një procesi paqësor, ashtu siç ndodhë zakonisht midis kombeve të qytetëruara”. Ai i quajti rusët si, “të rrezikshëm, provokues dhe të pa përgjegjeshëm”, duke thënë se Rusia me masat e saja, po vazhdon gjithnjë të izolojë veten nga komuniteti ndërkombëtar”.
Thonë se historia përsëritet. Në rastin e Ukrainës, kjo nuk është hera e parë që Rusia sillet në këtë mënyrë ndaj saj. Gjatë viteve 1932-1933, Rusia komuniste nën udhëheqjen e Stalinit ndërmori një gjenocid të vërtetë ndaj popullit ukrainas duke e zhytur vendin në një uri të tmershme që shkaktoi vdekjen e miliona ukrainasve. Ishte ky një mjet djallëzor komunist për të minuar krenarinë kombëtare të popullit ukrainas dhe për ta nënshtruar atë. Ky gjenocid shërbeu në atë kohë edhe si një mënyrë për të shtypur popullin ukrainas për një periudhë afatgjatë, duke i mohuar atij gjërat më elementare të nevojshme për të mbijetuar, siç është buka e gojës. Kjo periudhë urie, e imponuar nga Rusia komuniste në fillim të shekullit të kaluar kundër Ukrainës, njihet nga ukrainasit me emërin “Holodomor” që do të thotë, “vdekje nga uria”. Regjimi komunist sovjetik donte të zhdukte çdo kërcënim nga nacionalistët ukrainas, të cilët sipas Moskës në atë kohë, mund të kërkonin pavarësi e Ukrainës nga Bashkimi Sovjetik. Historianët thonë se përveç “Holodomor-it”, Stalini zhduku më shumë se 5000 mijë intelektualë ukrainas, kolektivizoi fermat dhe kishte venë në shënjestër për t’i zhdukur si klasë, ata që quheshin kulakë, një politikë kjo e qëllimshme nga rusët për të zhdukur kulturën dhe nacionalizmin ukrainas.
Edhe Putini, si një karikaturë e Stalinit që është, i trajnuar mirë si aparatçik i sistemit shtypës komunist rus, ka shprehur shpesh keqardhjen e tij për shbërjen e ish-Bashkimit Sovjetik, duke e quajtur atë si, “Katastrofën më të madhe gjeopolitike të shekullit 20”, e që sipas tij, ka frymëzuar lëvizjet separatiste mbrenda Rusisë. Si e tillë, ishte një tragjedi e vërtetë për Rusinë, ka thënë Putini. Ai ka theksuar gjithashtu se si përfundim i shbërjes së Bashkimit Sovjetik, dhjetëra miliona rusë mbetën jashtë kufijve të Rusisë, por Putini nuk thotë se shumë prej tyre nuk ishin homogjenë atje, por ishin dërguar në vendet në periferi të Rusisë pikërisht për t’i mbajtur nën kontrollin e perandorisë komuniste sovjetike të drejtuar nga Moska, popujt dhe kombësitë e zonës së Euro-Azisë, për pothuaj një shekull.
Sekretari Amerikan i Shtetit John Kerry e ka cilësuar invadimin e Ukrainës nga Rusia si një “Akt i shekullit të 19-të, në shekullin 21”. Sipas analistëve, shihet qartë se, në një mënyrë ose një tjetër, Rusia e Putinit ka për objektiv rivendosjen e perandorisë sovjetike. Ukraina është vetëm fillimi, nëqoftse ia del, thonë ata. Europa dhe bota kanë të bëjnë me një barbar të egër të mentalitetit të shekullit 19-të, që sipas njërit prej komentatorëve më të njohur amerikan, George Will, “Është e vështirë për njerëzit e civilizuar për t’a kuptuar”, një njeri i cili shkruan ai, “ka disa karakteristika të veçanta, institucionale dhe emocionale, me një të kaluar aq të keqe e të ashpër, sa që është vështirë të imagjinohet.” Besoj, komentatori Will i referohet të së kaluarës së Vladimir Putinit si ish agjent i policisë sekrete famë keqe sovjetike, KGB-së.
Është e pa evitueshme që Ukraina e sotëme të mos krahasohet me Çekosllovakinë e vitit 1938. Pushtimi i Çekosllovakisë nga Hitleri ishte hapi i parë i agresionit nazist anë e mbanë Europës. Putini e konsideron veten si një car i ri i Rusisë, si i “predestinuar” nga Perendia dhe i “bekuar” nga Kisha Ortodokse ruse për të shpëtuar “Nënën Rusi” dhe për të mbrojtur interesat e Rusisë në zonën e Euro-Azisë dhe më gjërë, por ama në kurrrizë të popujve që dëshirojnë liri dhe vetvendosje, pa ndërhyrje nga Moska. E kush nuk ua ka pa sherrin carëve të Rusisë dhe pasardhësve të tyre? Europa dhe bota bëjnë mirë që të mësojnë nga historia dhe të mos bëjnë të njëjtin gabim si në vitin 1938, dhe të dëgjojnë thirrjen e ish-disidentit anti-komunist polak, Adam Michnik, që Putinit t’i thuhet “Stop” tani, para se të jetë vonë, ose bota dhe Europa do të përballen shpejt me pasoja të pa-parashikueshme për të gjithë.

Filed Under: Analiza Tagged With: “NE DUHET T’I THEMI STOP PUTINIT, Frank shkreli, TANI”

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 874
  • 875
  • 876
  • 877
  • 878
  • …
  • 970
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Një reflektim mbi “Strategjinë Kombëtare të Mbrojtjes” të ShBA-së, miratuar ditët e fundit
  • “Ukrainë, paqe e pamundur me pushtuesin (Putinin)”
  • INSTITUTI I KUJTESËS KOMBËTARE SHQIPTARE NË STUTTGART
  • Presidentja Osmani priti në takim Raportuesin e Parlamentit Evropian për Kosovën, z. Riho Terras
  • ROLI I SALI BUTKËS NË SHPALLJEN E REPUBLIKËS SHQIPTARE TË KORÇËS
  • Klubi “Flas Shqip” dhe “Vatra Miami” organizuan festë madhështore në nder të Flamurit Kombëtar në Miami Florida!
  • Nxënësit e Alba Life valëvisin Flamurin Shqiptar gjer në kupë të qiellit në Bronx
  • Robert Lulgjuraj Meets with the Extraordinary History and Legacy of VATRA in New York
  • NYC Flag-Raising Ceremony at the Charging Bull on Wall Street with Mayor Eric Adams!
  • Dr. Rexhep Krasniqi, një jetë e përkushtuar për arsimin, kulturën dhe çështjen shqiptare
  • LASGUSH PORADECI, NJERIU TOKËSOR
  • ROMANI “I ARRATISURI”- VLERA TË SPIKATURA TË RRËFIMIT BASHKËKOHOR
  • E ardhmja e kombit, e përkrahur nga LAPSH-i, prindërit dhe dashamirësit e gjuhës shqipe, kremtoi 28 Nëntorin në zemër të Zvicrës
  • Libri “Fortesat e Drinit në shekujt IV–VI” 
  • NJË REFLEKTIM PERSONAL NË 10-VJETORIN E KALIMIT NË AMSHIM  TË SH. T. Imzot RROK MIRDITËS KRYEIPESHKVIT TIRANË-DURRËS

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT