Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

U NGUTËT TË NDERUAR KONGRESMENË

by

“Paqa pa drejtësi është tirani”- Uilliam Allen Uajt/

Nga Frank Shkreli/

Siç njoftohet në media të ndryshme, disa kongresmenë amerikanë, i kanë dërguar një letër Komisionit Nobel me të cilën kanë emëruar,  kryeministrin e Kosovës, Hashim Thaçi dhe kryeministrin e Serbisë, Ivica Daçiq si dhe shefen e politikës së jashtme të Bashkimit Europian, Katerinë Ashton, kandidatë për Çmimin Nobel të Paqës për vitin 2014.  Në letrën e përbashkët nënshkruar prej tyre, kongresmenët amerikanë thonë se kjo treshe duhet të nderohet për rolin kritik që ata luajtën për “normalizimin e marrëdhënjeve” midis Kosovës dhe Serbisë.  Ligjvënsit amerikanë i cilësojnë takimet e shumëta të dy kryeministrave me ndërmjetsimin e Bashkimit Europian gjatë këtij viti, si “pikëkëthesë dramatike” në marrëdhënjet midis Kosovës dhe Serbisë.

Para se të shkoj më gjatë, jam i detyruar të them se Kongresmeni Eliot Engel, njëri ndër nënshkruesit  e letrës,  është njëri prej ligjvensëve amerikanë që ka qenë dhe vazhdon të jetë në krye të veprimtarisë mbështetse të Shteteve të Bashkuara për Kosovën dhe për interesat e shqiptarëve në përgjithësi.  Unë kam pasur fatin të kem qenë shpesh dëshmitar i mbështetjes së tij ndaj kauzës shqiptare, duke u bazuar në ato që ai ka bërë gjatë dy tre dekadave të fundit, në përkrahje të shqiptarëve e sidomos të çështjes së Kosovës.  Këtë, kongresmenit Engel nuk mund t’ia mohojë askush dhe jam i bindur se Zoti Engel do të vazhdojë të përkrahë të drejtat e shqiptarëve si më parë, pasi ai, si rrjedhim e kësaj përkrahjeje dhe me të drejtë gëzon një mbështetje të forte dhe të merituar edhe nga komuniteti shqiptaro-amerikan.  Unë këtë nuk e dyshoj,  dhe si një shqiptaro-amerikan i jam mirënjohës kongresmenit Engel, siç jam i sigurt dhe besoj se janë edhe shumica e atyre që e njohin mirë mbështetjen e tij për Kosovën  dhe angazhimin e kongresmenit Engel për të drejtat e shqiptarëve kudo.  Për këtë ai është nderuar nga Kosova dhe Shqipëria, dhe shqiptarët kudo, do t’i jenë atij përgjithmonë mirënjohës.

Por rekomandimi i këtij grupi kongresmenësh për të emëruar si kandidat për Çmimin Nobel për paqë, kryeministrin serb, më duket si një masë e ngutëshme dhe e pa menduar mirë.  Janë mbajtur bisedime dhe janë nënshkruar marrëveshje midis Kosovës dhe Serbisë.   Por sipas analistëve në realitet, shumë pak ose hiç gjë nuk është arritur midis dy shteteve.Vazhdon “status quo ante” në marrëdhënjet midis Kosovës dhe Serbisë.  Për faktin se Serbia as që nuk e njeh shtetin e Kosovës si të tillë dhe si rrjedhim nuk mban ndonjë përgjegjësi për zbatimin e marrëveshjeve të nënshkruara me një ”shtet” që ajo nuk e njeh, as de jure as de facto.  Për më tepër analistët thonë se deri tani, në bazë të këtyre marrveshjeve, Kosova jo vetëm nuk ka fituar asgjë, por edhe arritjet që mund të dalin nga këto marrveshje, për normalizimin e marrëdhënjeve midis dy palëve –mbeten për tu parë. E vërteta është se nga këto marrveshje të deritanishme ka përfituar vetëm Serbia, në rrugën e saj drejtë integrimit europian.Qëllimi i BE-ës është që marrëdhënjet midis Serbisë dhe Kosovës të “normalizohen”, por Beogradit nuk i kërkohet si kusht njohja diplomatike e shtetit të Kosovës.Kaq e tha edhe shefi i Zyrës së BE-së në Beograd, Majkël Davenport për gazetën serbe Novosti. Ai theksoi se“Njëra nga fushat kryesore është respektimi i marrëveshjes Beograd-Prishtinë dhe angazhimi se nuk do të bllokojnë njëra-tjetrën për në BE”.  Me fjalë të tjera, Kosova angazhohet që të mbyllë gojën dhe të mos pengojë antarësimin e Serbisë në BE, ndërsa Serbisë as nuk i kërkohet si kusht antarësimi, njohja e shtetit të Kosovës. Për më tepër, e drejtë ose jo, thuhet se në bazë të këtyre marrëveshjeve, Kosova po kantonizohet dhe se po krijohet një “srpska” në Kosovë, sipas modelit të Bosnjës dhe se komunitetit të vogël serb në Kosovë po i bëhen lëshime të papara dhe po i akordohen privilegje që nuk i gëzon asnjë pakicë tjetër etnike në Europë.

Është vështirë të shihet ndonjë “pikëkëthesë dramatike” në këtë mes në marrëdhënjet Kosovë-Serbi.  Nëqoftse deklaratat e Daçiqit janë ndonjë shënjë treguese, në të vërtetë, dhe ndonëse ka nënshkruar marrveshjet —  në qëndrimin e tij ndaj Kosovës nuk ka ndryshuar asgjë.  Jo më largë se disa javë më parë ai tha se Serbia nuk do e harrojë kurrë veriun e Kosovës dhe se serbët atje duhet të ndëgjojnë Beogradin.   Gjithë këto qendrime pa kompromis të Beogradit ndaj Kosovës po theksohen e ritheksohen për të gjithë ata që duan të marrin vesh, ndërkohë që anë e mbanë Serbisë po zbulohen varreza të reja masive shqiptarësh të vrarë nga regjimi diktatorial i Millosheviçit, e të cilit Daçiqi i ka shërbyer me zell.  Ligjvënsit e nderuar amerikanë thonë në letrën e tyre drejtuar Komisionit Nobel se marrëveshjet e arritura në Bruksel  kanë çuar në “normalizimin e marrëdhënjeve” midis Prishtinës dhe Beogradit. Po çfarë normalizimi dhe me kë?  Kryeministri serb Daçiq gjithnjë insiston se “Ne nuk e  e njohim Kosovën si shtet, por si një territor të veçantë… ndaj të cilit ne nuk kemi ndryshuar qendrimin tonë.”

Daçiqi nuk ka treguar kurrë ndonjë vullnet të mirë ndaj shqiptarëve, qoftë ndaj Kosovës, qoftë ndaj Shqipërisë. Madje, kohët e fundit në një intervistë televizive, ai vuri në dukje ndjenjat e tij të thella antishqiptare, kur me inatin e tij primitiv anti-shqiptar u shpreh se nëqoftse Shqipëria antarësohet në Bashkimin Europian para Serbisë, atëherë sipas tij, serbët si komb duhet të bëjnë vetvrasje kolektive, duke thënë tërthorazi se Shqipëria është një vend i prapambetur që nuk meriton antarësimin e saj në BE.

Është e famëshme thënja se “pa paqë nuk ka drejtësi”.  Çdo marrëveshje për normalizim marrëdhënjesh dhe për vendosjen e paqës së vërtetë midis dy vendeve duhet të jetë e drejtë për të dy palët, por sidomos për viktimën.  Marrveshje të tilla do ishin shpresëdhënse, po të ishin të sinqerta, dhe do të përbënin një hap përpara për marrëdhënjet afat gjata midis serbëve dhe shqiptarëve në Ballkan si dhe një pranim i të drejtave të barabarta universale të njeriut dhe  zbatimit të ligjit në atë rajon.  Por  kam drojë se marrëveshjet e arritura në Bruksel midis Kosovës dhe Serbisë, për të cilat kongresmenët amerikanë propozuan Zotërinjtë Thaçi, Daçiq dhe  Zonjën Ashton për Çmimin Nobel për Paqë, nuk përmbajnë sinqeritetin e vullnetit të mirë dhe as frymën e kompromisit as respektin e ndërsjellët dypalësh. Prandaj si të tilla, është e vështirë të shihet se si këto marrëveshje do të çojnënë  rrugën drejtë një paqeje dhe drejtësie  dhe në normalizimin aq të nevojshëm të marrëdhënjeve midis dy popujve, si një parakusht për të dy vendet në përpjekjet e tyre për tu integruar në Europë.  Këto marrveshje të arritura midis Prishtinës dhe Beogradit siç duket janë një rast i humbur historik për t’i dhënë fund pa-ndëshkueshmërisë shtetërore të Serbisë e cila ka shkaktuar aq shumë vuajtje dhe dhimbje ndër shqiptarë për më shumë se një shekull.Andaj si i tillë të nderuar kongresmenë, megjithë respektin që kam për ju, vendimi i juaj ishte i nxituar sepsepërfaqsuesi i regjimit të Beogradit nuk meriton emërimin për Çmimin Nobel për paqë.Mund të ketë një paqë të brishtë midis Kosovës dhe Serbisë, por siç ka thënë gazetari i njohur amerikan, Uilliam Allen Uajt, “Paqa pa drejtësi është tirani”.  Dhe për ushtrim tiranie fizike dhe psikologjike, të pakën deri më sot, nuk është dhënë Çmimi Nobel për paqë.

 

 

 

 

 

 

Dosjet publike dhe hijeshimi i biografive

by

*Pak kohë mbasi u bë shteti shqiptar, më 1912, kur po i zihej fryma që në lindje, sidomos nga elementët turkoshakë, qytetarët e saj të zhgënjyer e shpikën formulën -“U bë Shqipëria që të plasin shqiptarët”. /

* Paç fat atdheu ynë!/

Shkruan:Skender Blakaj/

 Me formulimin “dosje publike” de­­sha të bëj dallimin me dosjet sekrete. Të parat janë ato që dihen, kujtohen e mund të shihen, kurse të dytat janë të fshehta, prandaj edhe spekulohet aq shumë me to. Dosjet, aq shpesh janë bërë temë diskutimesh të rënda, sidomos në vendet paskomuniste. Ndoshta pse quhen dosje sekrete, ato janë aq intriguese për kategoritë më të ndryshme të qytetarëve.Një pjesë e vendeve në tranzicion, si Çekia dhe Sllovakia, Sllovenia e ndonjë tjetër, janë marrë me to, kryesisht që t’i mbrojnë institucionet shtetërore nga depërtimet e protagonistëve të dosjeve. Më heret, po edhe këto ditë me to po merret intenzivisht edhe Bundestagu gjerman. Në krye të komisionit për dosjet kanë vënë një deputete nga ish-territori gjermano-lindor. Arsyet për këtë janë fort të nënkuptueshme. Në faza të ndryshme, edhe Tirana u mor me këtë çështje. Madje, edhe Bashkimi Evropian, nga frika e ngjalljes së nostalgjisë dhe të simpatisë për komunizmin, miratoi Rezolutë me te cilën dënoi krimet e komunizmit. Nga ajo Rezolutë duhet të nënkuptojmë se ky është një standard i domosdoshëm që, veçmas vendet e dala nga diktatura,  ta dënojnë atë sistem të krimit.

Pjesë e këtij dënimi do të ishte edhe hapja e dosjeve sekrete. Tema e dosjeve sekrete nuk është temë e Kosovës, as e këtij shkrimi. Sigurisht edhe kësaj i vjen radha. Në qoftë se në Beograd mund të retushohen dosjet e argatëve të Serbisë dhe ata të patriotizohen shqiptarisht me ndonjë veprim të tejdukshëm, ka argumente se sigurisht që dosjet e njëjta si në Beograd, ruhen edhe në kryeqytetet e ish-republikave jugosllave.

Administrata ndërkombëtare në Kosovë ia pat dalë që në vende të rëndësishme në Kosovë t’i instalojë ish kuadrot shqiptare të Beogradit. Ata dihen, mbi bazën e veprimeve publike, pa fantazuar se çfarë mund të ketë në dosjet sekrete për ta. Krejt kjo me qëllimin që të jenë njëfarë elementi qetësues për serbët, duke qenë njerëz të tyre. Katranosja e akëcilit, duke parashikuar përmbajtje të dosjeve sekrete, nuk është produktive. Por, nuk është keq të jenë në qarkullim gjithë ato që mund të përfshiheshin brenda kapakëve që mund t’u themi “dosje publike”, në situatën kur kjo kategori bëhen pengesë e çlirimit personal e kolektiv të qytetarëve të secilit vend si Kosova. Personave, që janë ekspozuar me angazhim të sforcuar projugosllav, e antishqiptar, që kanë ndjekur, burgosur, dënuar e likuiduar, që kanë vepruar aq fuqishëm për Serbinë Republikë, që tash ia kanë zënë frymën vendit tonë me praninë e tyre në skenën politike e në media, që të mos e ndotin përcaktimin e shenjtë për Kosovën Republikë, duhet t’u shqyhet karrigia e goja.

Me turrin, trimërimin dhe insistimin që të na hipin rishtas në krye, duke hijeshuar biografitë personalisht a përmes argatëve që i kanë në politikë e në media, me të cilët i lidh litari i biografive të ngjashme, në rrethanat pa tutorë e pa sapunët e tillë, do të kundërmojnë dhe fundi e vendi i merituar për ta duhet të ishin kontejnerët politikë. Kjo nuk do të nënkuptonte as prishje, as humbje të qetësisë a të jetës së tyre, por mbrojtje të qetësisë e të jetës për qytetarët e zakonshëm, gjithsesi.

Ky është një prej parakushteve për rehati, të cilin shteti doemos duhet t’ua garantojë qytetarëve të vet. Parakusht që garanton se nuk do të na neveritet liria, pavarësia, atdheu, shteti.

Pak kohë mbasi u bë shteti shqiptar, më 1912, kur po i zihej fryma që në lindje, sidomos nga elementët turkoshakë, qytetarët e saj të zhgënjyer e shpikën formulën -“U bë Shqipëria që të plasin shqiptarët”.

Mbas njëqind vjet vetmie, urojmë që kjo copë e atdheut tonë të shprishur, Kosova jonë, këtë Vit të Ri, dhe gëzimin e mëvetësimit ta rrisë me perspektiva të zhvillimit dhe të integrimeve frytdhënëse në shkallë të kombit e të kontinentit ku jemi.

Paç fat atdheu ynë!

 

Europa e “krishterë” dhe Shqipëria “myslimane”

by

Nga Gjergj Meta/

Me qëllime të mbrapshta në këto ditë ka gjarpëruar në Shqipëri idea se mosmarrja e vendit kandidat nga Europa është bërë për shkak të pranisë të pranisë së myslimanëve në Shqipëri. Një demagogji më djallëzore se kjo nuk ka. Në fakt është artikuluar në publik nga ndonjë politikan, por unë e dëgjoj edhe jashtë bisedave publike në rrethe më të ngushta. Para se të hyj në analizën e këtij fenomeni dua menjëherë të them se për mendimin tim dy janë faktorët thelbësorë që nuk morëm statusin kandidat.

E para janë atavizmat komuniste që vazhdojnë ende të udhëheqin mendësinë e shumë shqiptarëve, qofshin në bazë e qofshin në udhëheqje të vendit, dje edhe sot. Së dyti faji i faturohet, absolutisht dhe pa asnjë negocim, faktorit politik shqiptar, me vendimet e tyre dje dhe opozitën sot e me bojktimet e opozitës dje e vendimet e tyre sot. Por për këtë do jetë historia ajo që do të analizojë më mirë se unë gjithçka e do t’i japë meritën apo turpin gjithsecilit. Sa i pëket faktorit religjioz si përcaktues për çështjen e antarësimit të Shqipërisë në BE është një demagogji jo vetëm e dobët, por edhe konfliktndjellëse e nxitëse. Në përgjithësi e bëjnë njerëz që me religjionin apo me përcaktimet i krishterë e msyliman nuk kanë të bëjnë, pasi fenë e shohin me lupën e idologjisë marksiste apo e masin me metrin e pragmatizimit për ndonjë vend të mëtuar në adminstratën shqiptare kinse përkatësia e tyre është kusht për anëtarësimin në BE. Sa për Europën, historia e konfliketeve fetare nuk është diçka që ka ardhur tani. Në Europë antisemitizmi ka bërë kërdinë. A nuk është ky një konflikt me ngjyrë religjioze? Të krishterët nuk kanë pasur nevojë t’u shfaqeshin “ezmerët” në brigjet e Gjibraltarit për të bërë luftë, pasi ne të krishterët kemi dëshmuar se dimë të luftojmë e të shqyhemi ndërmjet protestantësh e katolikësh. A nuk vazhdon sot e kësaj dite kjo histori në Irlandë? A nuk kanë qenë të ndaluar e të padëshiruar për treqind vjet katolikët në Angli nga “vëllezërit” e tyre të krishterë anglikanë? A nuk e dimë se sot në Greqi katolikët nuk kanë të drejta të barabarta me ortodoksët? Por ne në Shqipëri kemi dëshirë të shmangim gjithmonë problemet dhe përgjegjësitë e t’i hedhim te të tjerët. Nuk janë msylimanët që na pengojnë në integrimin tonë në BE. Nëse myslimanët kanë probleme me veten, sikurse edhe të krishtërët kanë, kjo është një çështje tjetër që ata do ta zgjidhin vetë edhe ndoshta me shumë sakrifica, sikurse po ndodh në shumë vende me shumicë myslimane, në Lindjen e mesme e në Afrikë, në të cilat një pakicë intergaliste e fundamentaliste po dikton jetën e popujve. Ajo që harrojmë ne është se në Shqipëri nuk ka vullnet për t’u bërë pjesë e traditës Europiane të kulturës së takimit midis të ndryshmëve për një çështje të përbashkët. Ne nuk duam të mendojmë (dhe as të pranojmë) se Europa ka nisur nëpërmjet shtrëngimit të duarve të dy popujve armiq, Francës dhe Gjermanisë në mbarimin e konfliktit të dytë botëror. Atëherë kur mendohej e pamendueshmja atehërë ndodhi në Europën që ne sot aspirojmë. Por këtë ne nuk e duam, sepse atëherë do të ishin të detyruar të shtrëngonin dorën pozita e opozita edhe në Shqipëri, do të thonte të takoheshin gjakësit me njëri-tjetrin, të bënim debate më të civilizuara në televizor politikanët dhe njerëzit e mediave e të kulturës etj. etj. Ne jemi në mendjen tonë ende komunistë, mendojmë në mënyrë hegjemonike dhe integraliste. Ne mendojmë: “nuk duhet të ekzistojë i ndryshmi” apo “integrimi i Shqipërisë duhet të ketë emrin tim e jo edhe emrin e kundërshtarit tim bashkë me mua”. Sa herë në këto vite kemi prishur punë, kemi bojkotuar, e vazhdojmë ta bëjmë, sepse nuk duam që dikush të marrë meritat, pasi nuk duam t’i ndajmë meritat. E atëherë kur mungon kjo kulturë e takimit pse duam t’ia hedhim fajin myslimanëve? Kjo do të thotë të lash duart nga problemet dhe mangësitë. Do të thotë ta kthesh besimin edhe një herë në problem e të krijosh një mendësi të ’67, por të kamufluar me modernizëm laicist. Europa kërkon standarde ligjore, vullnet për luftën kundër korrupsionit, sistem edukues në përputhje me vlerat që kanë bërë Europën. Ajo nuk kërkon çertifikatën e pagëzimit e as nëse je rrethprerë apo jo. Kërkohet t’i vëmë krahët punës, të shpërvjelim mëngët, të ulim hundën e të punojmë sëbashku megjithë dallimet tona. T’i japësh mosintegrimit në Europë ngjyra fetare do të thotë të shmangësh problemin nga vetja e ta gjesh diku tjetër ku nuk ekziston. Do të thotë të mos jesh as deri në nivelet e një kulture mesjetare e cila njohu takimin e krishtërimit me filzofinë pagane, por edhe takimin e krishtërimit me islamin, sikurse ndodhi që shën Françesku takoi kalifët, e Avicena e Averroeu, dijetarët isalmë të Persisë, na rikthyen në vëmendje Aristotelin që për shekuj ishte harruar. Të mos harrojmë se Europa para së gjithash nuk është më e krishterë e nga ana tjetër Shqipëria nuk është e gjitha msylimane. Nëse dikush në Europës sot (apo në Shqipëri) do të shkojë kundër myslimanëve, nesër (por edhe sot) do të çohet peshë kundër katolikëve e kështu me rradhë. Megjithatë unë dëshiroj ta mbyll duke thënë se, nëse është e vërtetë që Europa nuk na pranon, sepse në Shqipëri ka myslimanë, atëherë unë nuk dua të shkoj në Europë, sepse preferoj të kaloj jetën me miqtë e mi të zemrës me të cilet jam rritur, kam ndarë të mirën e të keqen, më janë gjendur e u jam gjendur, por të cilët shpallin një kredo të ndryshme nga e imja, se sa të jetoj me një hollandez, a gjerman, a francez me të cilin shpall të njëjtën kredo. Nëse në Europë nuk më pranojnë bashkë me fqinjin tim i cili shkon në xhami, refuzoj ofertën e vazhdoj jetën!

 

Shpalleni “non grata” politikën!

by

Nga Dionis Xhafa/

Shpalleni “non grata” politikën! Shuajeni këtë rreth vicioz që po na djeg të gjallë.Ngrijeni në këmbë shoqërinë civile. Njerëz të shushatur që ecin përmes dhimbjes së tyne….përmes vuajtes të përshpirtshme. Që gjakun ua pijnë pushtetet që trokasin nëpër korridore të mbushura me petale të ndyta. Taksa për qytetarët! Tmerrin! Gazin! Helmin! Kancerin! Barrën deri në kockë na e kanë shtjerë! Nuk e besoni dhe nuk do mundni. Ta besoni që veç po lozet me ne, mua, ty, ne të gjithë. Sot dy gurë të rëndë peshojnë veç në shpinën e një populli. Sa vdekja ngëdhnjimtare hiqet zvarrë nëpër sheshe. Shpalleni more njerëz “non grata” politikën. Shkuljani zemrën që të zezë e ka përjetë! Në këtë vend të pashtet ku politika fill me mafian klane horresh kanë prodhuar. Veç interes, veç lekë, hajni! Se po të mos kishit paranë e fëlliqët në xhepin tuaj as dhe gishtin s’do ta luanin që pas tiu shkojnë more të mjerë. Do i vijë dita mjerimit tuaj, aq i mjerë sa nuk thuhet. Mjerisht ngrihet veç mbi paranë, që këtij populli ia keni zhvaturr! Në njëmijë copash e kanë ndarë këtë popull, në të kuq në blu, të majtë, të djathtë, legalist, republikan. E një grusht popull sa është dhe atë e kanë përçarë. Për të na patur më lehtë nën kontrollin e tyre. Këta parti që ngrejnë sloganet me moto vitrinash të brishta. E poshtë tyne fshehin mafian, krimin. Që blejnë votat me para dhe sa merr pushtet karrigë veç na pinë gjakun të gjallë! Bëni rezistencë o njerëz! Shpalleni “non grata” këtë politikë e këtë vend të shkruar në ballë se strehë krimi do të jetë. Mos të flas për korrupsion, se prej qelbit të plagës së saj nuk po mundemi të mbijetojmë. Zhdukeni këtë farsë politike, që me lak na rri përditë, por dhe natën si hijenë, të na pijë gjak të pastër, gjak i pastër populli të shkretë. Furtunë që na merr të gjithëve e në një kazan na kanë shtjerë. Ku përzieshëm me tortura taksash, rrjepjesh siç dinë ata na kanë çarë e gremisur! Kini kurajon njerëz të Shqipërisë, së atdheut tonë të përçarë, ta çrrënjosim këtë politikë, që na vret, na përndjek, na ha të gjallë!

 

Shqipëria në Europë

by

Shqiperia ka 23 vjet ne asistence! Miliarda dollare ndihma jane dhene nga Europa keto 23 vjet e te mos harrojme se dy here jane instaluar forcat ushtarake te Prendimit per te ruajtuar sigurine tone kombetare. Dy here! Ne vitin 1991 dhe ne vitin 1997, apo jo..? E politikanet  jane nderruar e nderrohen pa te keq ne oborret e pushtetit./

Nga Bardhyl Ukcamaj/

 “Aktualisht nuk mbështesim dhënien e statusit për Shqipërinë”, konfirmoi David Cameron ne mbledhjen e fundit te BE-se, ku diskutohej mundesia per te marre statusin e vendit kandidat. Kryeministri anglez shtoi se ky hap duhet shfrytëzuar për të inkurajuar masa kundër korrupsionit, krimit të organizuar dhe zbatimin e ligjit.

Me thjeshte nuk mund te thuhet: luftoni korrupsionin dhe zbatoni ligjet e nje shteti demokratik. Megjthate ne atdheun tone u bene te tjera komente.

Po cila eshte sipas meje, fotografia e Republikes qe aplikonte?

Nje Shqiperi e frikshme, plot borxhe me interesa gjithnje e me te larta. Interesat e borxheve  rriten e mundesia e marrjes se borxheve te reja per te shlyer te vjetrat  veshtiresohet.  Qeveria e re per pak sa nuk ngriu, pa filluar ende mire dimri i saj i pare, nese nuk do te merrej nje hua e re  nga FMN-ja para pak ditesh. Nje hua e re, jo per tu investuar, por per te shlyer borxhin e brendshem e per te plotesuar buxhetin per pagesat.

Sipas kryeministrit Rama, Shqiperia eshte nje  katrahure financiare. ”Realisht borxhi publik qëndron rreth nivelit 72% të Prodhimit te Brendshem Bruto”, tha ministri i Financave Shkëlqim Cani para deputetëve të Komisionit të Ekonomisë, para vetem pak ditesh. Sipas raporteve te FMN-se, ne vitin 2018 niveli i borxhit te Shqiperise do te jete 85%.

Kjo eshte pasqyra financiare, alarmante per secilin banor te republikes. Kjo eshte e sotmja e erret ekonomike e shqiptareve  dhe e ardhmja e “shkelqyeshme” qe u leme brezave mbi kurriz. Te tjerat ishin e jane “dokrra hini”. Mashtrime te tmerrshme te nje kaste te korruptuar e kriminale deri ne palce.

Atdheu yne sot eshte i zhytyr deri ne gryke ne borxhe, si askush tjeter ne report me popullsine ne hapesiren e Europes. Me shume se Greqia, per te cilen u diskutua perjashtimi nga zona euro. Megjithate, ne dallim nga ne, Greqia  ka nje popull relativisht te pasur, nje infrastrukture moderne dhe nje prodhim te brendshem solid.

Shqiperia eshte nje vend thuajse pa eksporte, pa prodhim te brendshem te rendesishem. Me pakgje mbetur per tu shitur nga pasuria kombetare. Cfare ishte e rendesishme nga resurset kombetare u shit, e shqiptaret e zakonshem moren “therrimet e mbetuna anekend tryezes”. Sot, shqiptaret jane ne borxhe te jashtme qe i kalojne 9 miliard dollare. Qeveria Rama nisi te nxjerre ne ankend disa bunkere (!)

Ne aspektin industial, Shqiperia eshte nje vend qe duket se jeton periudhen e para revolucionit (1760-1850). Me disa miniera thuajse te braktisura, qe marrin jete njerezish ne galeri hunjesh te kalbur e karrocash te ndryshkura. Pa nderrmarrje industriale, me ndonje punishte te mbetur nga kohet e diktatures (si ai i Elbasanit), qe me se shumti funksionon per te shkrire mbetjet e varrezave te tjera industriale ne vend dhe vret jeten e banoreve dite per dite e nate per nate. Me nje rafineri nafte te dhene me koncension, ku nuk dihet sa investohet e sa prodhohet.  Me disa fabrika cimentoje (“filtruese” per ambientin) dhe me pak punishte ku qepen kepuce per nje page mujore 200 dollareshe. Me pak, fare pak nderrmarrje te vogla bashkekohore.

Infrastruktura e vendit eshte skandaloze. Rruget  e reja per te cilat eshte shpenzuar me shume se ne Europe (per km2) jane te nje cilesie mjerane e do te grryhen lehte nga shirat e moti, duke nxjerre ne pah edhe me shume humneren e korrupsionit.

Flora dhe fauna te shkaterruara. Shikoni shtreterit e lumenjeve ne te gjithe vendin, pyjet qe thuajse nuk ekzistojne, mbetjet urbane e helmet kimike kudo rrugeve, buze lumejve. Uzina te braktisura, hekurudha pa shina e me vagone zgerdalle. Ne asnje vend te Europes ne Lindje apo Perendim nuk mund te gjesh nje karikature te krahasueshme. Duhet te shkosh larg ne Azi apo Afrike.

Me nje bujqesi jo vetem primitive, por tashme edhe te vrare nga ndertimet e shtepive – kioska neper fusha. Pa sistem uitje, pa tekonlogji. Me fusha te parcelizuera copa copa, te papunuara prej vitesh.

Shume koncensione jane dhene ne fushen e energjise, por ky dimer rrezik kalohet me mungese dritash. Ne auditim nderkombetar nje kompani te huaj (Kompania CEZ)  mund ti kushtoje shume buxhetit te qeverise shqiptare.  Ata, qe moren koncensionet ne fushen e energjitikes u dhane ca para pushtetareve e po kerkojne tani ti shesin, i blene per ti shitur.

Shqiperia ka nje turizem primitiv (ku mungojne edhe banjot ne plazhe e kolektoret e ujerave te zeza derdhen ne det), thuajse inekzistent, po te perjashtojme pushuesit shqiptare nga Kosova e Maqedonia.

Struktura e nendheshme e kryeqytetit dhe e qyteteve te Shqiperise (kanalizimet e ujerave te bardha e te zeza, energjise, telekomunikacionit etj) eshte super e vjeteruar dhe kerkon investime imediate te medha. Disa qytete, e lagje te reja nuk i kane fare sistemet rregulluese te nentokes.

Kjo eshte pasqyra e mjerimit. Jo per mua, por pike se pari per ju qe e  jetoni dite per dite.

Korrupsioni galopant dhe mungesa e nje sistemi te drejtesise, për të gjetur edhe një përgjegjës të vetëm të nivelit të lartë për korrupsionin galopant, ka luajtur rol deciziv në këtë vendim te kryeministrave te Europes.

Ne Shqiperi nuk ka  sistem drejtesie. Ka disa gjyqtare dhe prokurore te ndershem, por sistemi eshte kriminal. Pandeshkueshmeria eshte jo kulture, por ligj. Se fundi nje gjyqtar province i investiguar nga nje emision televiziv e jo nga strukturat antikorrupsion eshte ne burg. Nje kryetar bashkie ne bathore gjithashtu. Kaq! Edhe ai mund te lirohet, ende nuk eshte gjykuar. Te akuzuar e neper gjykata kane qene edhe kryetari i opozites per qindra milione euro, shumica e ish-ministrave e kryeministrave te se djathtes e se majtes. Te gjithe jane ne politike e vazhdojne te  luftojne per te ardhmen tone “europiane”.

Zemra e krimit ekonomik eshte politika dhe njerezit me te rendesishem te saj. Eshte e thjeshte, shikoni shtepite, veturat, pushimoret, veshjet, shpenzimet e tyre, kompanite ne emer te familjareve apo miqeve, llogarite bankare jashte vendit. Te gjitha jane me leket e vjedhura te popullit shqiptar, me pasurite e shitura, investimet fiktive, parate e emigranteve, huate e keqmenaxhuera.

Kjo bande hajdutesh eshte ekstremisht arrogante dhe mediokre gjithashtu. Ajo e perbuz shqiptarin e zakonshem, ate puntorin, profesionistin, administratorin  e ndershem,  qe shkon ne pune per nje rroge minimale. Ajo ka investuar per te vrare moralin shoqeror; i pakorruptuari eshte i pazoti, i pavlefshem, jashte mode, budalla. Ndersa palo-presidenti ( kryetar i Keshillit te Larte te Drejtesise) organizon “ballo vjeneze” me te paret e vendit. Emrin “Ballo Vjeneze” e ka mesuar nga femijet e tij, qe i studiojne ne universitet vjeneze. Pse jo? Ne nje shtet e shoqeri normale, shkelqesia e tij me se shumti do te ishte kapterr ne nje repart ushtarak.

Shumica e shqiptareve ngushtohen te blejne nje gje te vogel per femijet e tyre e te shtojne nje pjate per festat e fundvitit. Shume prej tyre nuk e kane kete mundesi. Shume femije jetojne te ngujuar nga gjakmarrja e shume te tjere jane analfabete. Grate keqtrajtohen ne mase, krimi ne familje eshte shtuar. Pronaret presin perj 23 vitesh tu kthehet prona, te persekutuarit te marrin kestet e deshperblimit. Te shperngulurit tu legalizohen shtepite, te rinjet te punesohen.

Ne spitalet publike (jo private), ku kurohen nevojtaret shqiptare, mund te vdesesh nga infeksionet me lehte se te kurohesh nga semundjet. Pamja e gjendja e tyre nuk ka nevoje per komente. Shumica e produkteve bujqesore e industriale, bile edhe e ilaceve qe tregtohen ne vend jane te pakontrolluara sa e si duhet. Sistemi yne arsimor eshte jo vetem i korruptuar, por nder me te dobetit e planetit, sipas organizatave nderkomtare ne fushen e arsimit.

Ka 23 vjet qe mbi nje milione shqiptare te emigruar ne boten e perendimit kane bere dergesa te rregullta financiare ne Shqiperi. Sipas Bankes Kombetare te Shqiperise, keto dergesa qe tani kane nisur te bien ne menyre drastike, kalonin 1 miliard dollaret ne vit. Keta emigrante  kane punuar ne kushte shpesh shume te veshtira e kaluar me shume mund pjesen me aktive te jetes se tyre. Djersa e tyre eshte shperdoruar, “here me fajde e here pa fajde”. Ata nuk kane mundesi e as deshire te kontribuojne si me pare, femijet e tyre jo e jo.

Shqiperia ka 23 vjet ne asistence! Miliarda dollare ndihma jane dhene nga Europa keto 23 vjet e te mos harrojme se dy here jane instaluar forcat ushtarake te Prendimit per te ruajtuar sigurine tone kombetare. Dy here! Ne vitin 1991 dhe ne vitin 1997, apo jo..? E politikanet  jane nderruar e nderrohen pa te keq ne oborret e pushtetit.

Sigurisht qe ka nje lodhje te politikes se Europes dhe SHBA-se me Shqiperine. Kane investuar me shume se kudo ne Europen e Lindjes e jemi ende shume prane pikes se nisjes. Jo vetem vjedhja e pakufishme por edhe padija e mediokriteti ne kufijte e te pabesueshmes e politikaneve shqiptare e kane tretur e tkurrur mundesine e shoqerise per te ndertuar nje realitet europian brenda saj.

Kohet e fundit ka edhe nje ftohje te mardhenieve shqiptaro-amerikane. Vizitat e fundit te zyrtareve te larte amerikane ne Prishtine dhe Tirane paralajmeruan nje stad te ri te ketyre mardhenjeve. Ne Tirane kerkuan lufte kunder korrupsionit dhe zbatimin e ligjit. Ne Prishtine nderrimin e elitave politike dhe veprim ndaj ekstremizmit islamik. Folen si kurre ndonjehere me pare.

Jo zoterinj te nderuar, nuk ka kurrfare “albanofobie” e as ndikim te “forcave ekstremiste” ne Europe por ka  nje histori euro-dashurie te tradhtuar nga politika super e korruptuar shqiptare.

U tha se nje arsye e mosafrimit te statusit Shqiperise eshte edhe antaresimi ne Konferencen e Vendeve Islamike apo faktori mysliman.

Antaresimi ne Konferencen Islamike dhe financimi sheteror i  institucioneve te fese ne Shqiperi mendoj se nuk ishin e nuk jane hapa te nevojshem e as te dobishem per shoqerine shqiptare. Besimi fetar eshte i lire e individual, shteti yne eshte laik. Megjithate, ne Shqiperi bashkepunimi dhe toleranca fetare jane ne kufijte normale, te krahasueshem me shoqerite e Europes.

Ne Kosove kemi nje realitet tjeter. E tha ne Prishtine nje nga luftetaret e shquar te lirise se Kosoves ne Departamentin e Shtetit, James Rubin: ”Kosova rrezikohet nga ekstremizmi fetar”. Ky ekstremizem, nese nuk vihet nen fre, do te rrezikoje jo vetem Kosoven dhe shvleftesoje lirine e saj, por edhe Shqiperine dhe integritetin e republikes sone. Kjo eshte mire te dihet e te thuhet edhe ne mbledhjet e ardhshme te perbashketa te qeverive shqiptare e turke ne kete dimer te dashurise se madhe Rama – Erdogan!

Europa eshte ne dominance kristiane, por refuzimi i Shqiperise nuk ka te beje me perkatesine fetare. Europa nuk ka komplekse inferiore te fshihet para popujve e kulturave te tjera, se ka pasur dje se ka as sot. BE eshte superfuqi ekomomike, kulturore e politike. Nese do te ishte kjo arsyeja, e sanksiononte ne kushtetute: “Popujt jo kristiane nuk pranohen ne organizimin tone politik”. E dime se nuk mund te nderohet kishe ne Meke.

Sot Shqiperia nuk ploteson thuajse asnje kriter per tu antaresuar ne familjen europiane. Kjo eshte arsyeja pse nuk e morem statusin e vendit kandidat.  Shkaktare jemi ne dje e sot. Per fajin tone, per fajin tone, per me te madhin fajin tone.

Ne perfundim, Shqiperia ka nje popullesi realitivisht te re, e cila, ne kushtet e nje krize te re ekonomike, do te dyndet serish ne Europe. Ne kete rast do te kishim edhe rivendosjen e sistemit te vizave.  Atdheu yne mund te zhytet ne nje izolim te ri tragjik. Pra siguria jone kombetare vihet ne pikpyetje!

Prandaj lipset nje qeverisje shume e kujdesshme dhe nje mbeshtetje e plote politike per reforma e aksione edhe jo te zakonshme. Kerkohet nje transparnce e plote me publikun nga Kryeministri i votuar jo nga 1 milion vota, por me shume me pak dhe qe kontrodhon nje pjese te vogel te pushtetit real.

Shoqeria shqiptare, inteligjenca e saj duhet te reagoje. Perpjekja per ta mbytur pa lindur rebelimin qytetar me disa figura individesh e OJQ-ve, super te korruptuara eshte nje tjeter perpjekje e lige e politikes shqiptare ne ikje, per te krijuar konfuzion e vrare pa lindur nje revolucion qe do te ndodhe gjithsesi.

Shqiperia do te antaresohet plotesisht ne strukturat politike te Europes se Bashkuar dhe shqiptaret do te vendosin duke marre ne dore fatin e tyre. Jetojme ne nje bote te re, transparente dhe integruese, ku popujt nuk mund te mbahen me ne izolim, te shtypen e genjehen pa fund nga katsa te korruptuara politike.

Vendimi per mosmarrjen e statusit eshte vertete nje shans i ri per shqiptaret e sotem per te mposhtur dikaturen e korrupsionit dhe marre ne dore fatet e vendit. Te korruptuarit duhet te shkojne ne burgje dhe pasuria e tyre duhet konfiskuar. Vendi do te vendoset ne binaret e zhvillimit te shendetshem dhe Shqiperia do te jete aty ku e ka vendin, ne familjen e popujve te Europes.