Editorial – Page 56 – Dielli

Media, opozita e vërtetë

December 28, 2012 by dgreca

NGA SALI BERISHA*/

Është një rast i veçantë për mua t’ju përshëndes shumë përzemërsisht ju, të përshëndes të gjithë punonjësit e të gjitha niveleve të shtypit të shkruar dhe atij elektronik, të përulem me nderimin më të madh para jush, rolit tuaj të pazëvendësueshëm në shoqërinë shqiptare. Në Shqipëri kanë ndryshuar shumë gjëra, por sot, në rrafshin demokratik, pasuria më e madhe e vendit, në mënyrë të padiskutueshme, janë mediat e tij, media të cilat në një përpjekje të gjithanshme përpiqen të tejshkojnë me rreze drite çdo qelizë, çdo skutë, çdo labirint të shoqërisë sonë, media të cilat kanë një kontribut të jashtëzakonshëm, jo vetëm në fushën informative, por po kaq në atë kulturore, artistike, investigative, të gjithanshme.
Unë kam një arsye më të veçantë për të qenë mirënjohës ndaj jush. Të gjithë politikanët duhet të jenë mirënjohës ndaj mediave, sepse, në fakt, më shumë se atyre pakkujt i detyrojnë karrierën. Por, unë kam arsye të dyfishtë, sepse gjatë këtij mandati de facto ju keni qenë opozita e vendit, një opozitë e shkëlqyer. Kjo është e vërteta. Nuk ka asgjë më të vështirë për një qeveri, në një vend dhe shoqëri të lirë, sesa të qeverisë pa opozitë. Ishte thënë në mënyrë të përsëritur pas zgjedhjeve të vitit 2009, por unë kisha mendim tjetër, isha i bindur se vendi nuk ishte pa opozitë. Mediat në Shqipëri përbëjnë realisht pluralitetin më të fuqishëm të vendit. Kjo është e vërteta dhe ky është zhvillimi më pozitiv i këtyre njëzet viteve. Ky pluralitet është një vlerë kolosale për lirinë e shqiptarëve. Ndaj dhe unë ju ftova juve sonte për t’ju falënderuar me shumë mirënjohje për rolin tuaj të jashtëzakonshëm që luani në shoqërinë shqiptare.
Kam edhe një arsye tjetër, specifike për këtë vit. Ne shqiptarët kremtuam këtë vit 100-vjetorin e Pavarësisë së Shqipërisë. Në rast se jemi një traditë relativisht e shkëlqyer në mitingje, nuk mund të them se jemi të tillë në festa, por të gjithë ne u befasuam në këtë 100-vjetor, pasi para nesh befas u shfaq lëvizja festive popullore më e madhe në historinë tonë kombëtare. Natyrisht, jashtë çdo lloj arsyeje se kjo ishte një lëvizje zyrtarisht e organizuar. Jo, kjo ishte një lëvizje zyrtarisht e organizuar aq sa ishte zyrtarisht i organizuar mitingu i Xhejms Bejkërit në maj të vitit ’91. Por nuk ka diskutim që kjo lëvizje, pas së cilës shqiptarët nuk do të jenë më kurrë kombi që ishin, kishte katalistët e saj. Dhe unë besoj se ju keni qenë ndër katalistët më kryesorë. Lëvizja, sigurisht, duhet studiuar dhe lexuar me shumë vëmendje, por një gjë është e sigurtë, ajo e tëra ishte një shenjë e bashkimit kombëtar. Unë kam bindjen se mesazhi i ditës së 100-vjetorit do të lexohet me ndershmëri nga të gjithë shqiptarët. Kam bindjen se mediat do të qëndrojnë në krye të kësaj përpjekjeje. Ajo që ndodhi në 28 Nëntor ishte një vërshim i papërmbajtur, i paparë, i ndjenjave të dashurisë, respektit, të atdhetarisë së shqiptarëve në të katër anët e botës. Ajo lëvizje e tërë ishte në shenjë bashkimi. Ajo ka leksionin e madh – shqiptarët nuk duhet kurrë të pushojnë së punuari për të ndërtuar idealin e tyre më suprem, idealin e bashkimit kombëtar. Ata nuk kanë asnjë arsye të qëndrojnë nënshtruar në trojet e tyre mijëravjeçare. Ata janë të fundit që numërojnë të rënët në trojet e tyre. Sot në Kosovë janë mijëra e mijëra familje shqiptare, të cilat ende kanë të patharë gjakun e vajzave dhe djemve të tyre të rënë për liri. Kjo është e vërtetë për shqiptarët në Maqedoni. Pra, ishte një kushtrim. Ndaj dhe ftesa ime për ju, gra dhe burra, vajza dhe djem të emancipuar, është se nuk duhet kurrë të përtojmë dhe të hezitojmë të shohim të vërtetat në sy. Përndryshe, ne mund të viktimizohemi prej tyre. Askush nuk duhet të trembet nga nacionalizmi shqiptar. Ballkani përjetoi stuhitë më të egra nacionaliste në fundin e shekullit që shkoi. Nacionalizmi shqiptar ishte nacionalizmi më qytetar, ishte nacionalizëm tërësisht i frymëzuar nga vlerat e lirisë. Dhe do të ishte e pafalshme që për shkak të barbarive të nacionalizmave të tjerë ne të vendosnim në një shtrat nacionalizmin qytetar shqiptar. Është nacionalizëm i bazuar mbi kulturën, gjuhën, nuk është nacionalizëm i bazuar mbi urrejtjen, mbi shfarosjen, mbi ekstreminimin. Në tërë kulturën tonë, në tërë doktrinat tona, ne nuk kemi dhe nuk kemi pasur doktrina shfarosëse për kombe të tjera.
U ndala në këtë çështje, sepse, në fakt, ju keni dhënë një kontribut shumë të madh gjatë këtij viti me shkrimet tuaja, me analizat tuaja, me botimet tuaja në qëmtimin e të vërtetave historike. Kemi patur shumë nevojë për të njohur të vërteta tona, sepse me injorancë ecën drejt errësirës, ecën pas, nuk di ku shkon. Ndaj dhe kam besim të madh se ky proces i bashkimit me njëri-tjetrin, i bashkimit me Evropën do të ketë promotor të fuqishëm mediat shqiptare. Procesi i bashkimit evropian përbën mrekullinë më të madhe të Evropës së të gjitha kohërave, por nuk mund të themi se ai i jep përgjigje totale përfundimtare çështjes së bashkimit të shqiptarëve. E domosdoshme është të ndjekim besnikërisht atë rrjedhë, e domosdoshme është të përcaktojmë standarde të tjera, të cilat të bëjnë të mundshëm që në kufij të parëndësishëm shqiptarët të ndjehen një kudo që ndodhen. Kjo është e rëndësishme për të ruajtur materien. Kjo është e rëndësishme për të ruajtur territorin. Kjo është e rëndësishme për të ruajtur të ardhmen që meritojmë.
Dua ta mbyll këtë fjalë timen duke ju lexuar një pamflet të jashtëzakonshëm të njeriut që ndoshta themeloi gazetarinë moderne shqiptare. Po jua lexoj këtë që ta keni si imunitet nga të gjitha ndikimet.
Ja çfarë i shkruan Faik Konica një gazetari, mikut të tij, që kishte vendosur të botonte një gazetë: “I dashur mik – në e bëfsh gazetën me fleta të mëdha, shqiptarët do të thonë që s’fshihet dot lehtë; në e bëfsh me fleta të vogla, do të thonë se s’është gazetë, por libër. Në e shtypsh me letra të holla, do të thonë se s’këndohet edhe prishin sytë; në e shtypësh me letra të trasha do të thonë se je ‘hamall’ e kërkon të mbushësh vend. Në shkrofsh toskërisht do të thonë se s’është gazetë për gjithë shqiptarët; në shkrofsh gegnisht prap ashtu, në shkrofsh në gjuhë të përzier me të dyja, gjysmë gegnisht, gjysmë toskërisht, do të thonë se është ‘çervish’. Në mos shkrofsh për politikë, do të thonë se s’është koha të punojmë për letratyrë, kur vendi ndodhet në rrezik; në shkrofsh për politikë, do të thonë se prish punë duke egërsuar qeverinë. Në folsh butë për Turqinë, je i paguar prej Stambollit; në shkrofsh rreptë kundër Turqisë, kërkon të të japë Sulltani të holla që ta pushosh gazetën. Në mos gjefsh të holla që ta mbash gazetën, do të thonë se s’je i zoti, me qenë aq njerëz duan zgjimin e kombit shqiptar; në gjefsh të holla, je intrigant a i shitur. Në folsh për plot çlirimin e Shqipërisë, do të thotë je djall e kërkon gjëra që duheshin gatitur në qind vjet më parë; në folç për nevojën të përpiqemi ta shpëtojmë gjuhën dhe kombësinë, duke vënë vendin nën hijen e Fuqisë së Madhe, s’qenke shqiptar i vërtetë. Në folsh mirë për shqiptarët e krishterë, hidhërohen shqiptarët muhamedanë; në folsh mirë për muhamedanët, hidhërohen të krishterët; në folsh mirë për të krishterët e për muhamedanët që janë shqiptarë të mirë, e ligsht për të ligjt, aherë do të hidhërohen të gjithë. Aq për sot, se kam frikë mos të zërë gjumi”.
Gëzuar!

Fjala e Kryeministrit Berisha në pritjen koktej për mediat, me rastin e festave të fundvitit

PER REZOLUTAT DHE ÇESHTJEN ÇAME

December 27, 2012 by dgreca

Nga Agron Alibali/

“Po pas Rezolutës çfarë hapash do të ndërmerren” – pyeste para disa ditësh një analist i shquar shqiptaro-amerikan i çështjeve ballkanike gjatë një bisede me të në lidhje me projekt-rezolutën për çështjen çame. Por çfarë janë rezolutat në përgjithësi dhe sa mund të ndikojë projekt-rezoluta e paraqitur së fundmi për zgjidhjen e çështjes çame?

1. Dy fjalë për rezolutat në përgjithësi

Rezolutat përgjithësisht janë deklarata juridike të ndërmarra nga një trupë legjislative e brendshme ose nga një organizëm ndërkonbëtar. Si të tillë, rezolutat kanë efekte të ndryshme në varësi të forumit ku diskutohen dhe miratohen.

Në të drejtën ndërkombëtare, përmenden për shembull, rezolutat e Këshillit të Sigurimit apo të Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, të cilat përgjithësisht pranohet se shprehin vullnetin e komunitetit ndërkombëtar për çështjet të ndryshme që e shqetësojnë atë. Si të tilla, Rezolutat e OKB-së përbëjnë burim të së drejtës ndërkombëtare dhe në disa raste kanë fuqi detyruese në rrafsh ndërkombëtar.

Nga ana tjetër, në të drejtën e brendshme rezolutat përgjithësisht kanë karakter thjesht deklarativ. Në të drejtën amerikane përgjithësisht rezolutat e dhomave të veçanta të Kongresit janë instrumente procedurale jo- detyruese dhe nuk ngërthejnë forcën e ligjit. Ka edhe rezoluta me karakter të mirëfilltë politik, që nuk shprehin qëndrimin e qeverisë amerikane. Të tilla kanë qenë, për shembull në senatin amerikan, dy rezoluta për “vorioepirin” në vitin 1922 dhe në vitin 1946, që edhe pse të propaganduara me forcë nga qarqe shoviniste greke sikur kinse përfaqësonin qëndrimin e Shteteve të Bashkuara, janë hedhur poshtë nga Departamenti amerikan i Shtetit madje edhe në demarshe diplomatike me qeverinë shqiptare. Në Kongresin amerikan janë miratuar edhe një Rezolutë për nderimin e 600 vjetorit të lindjes së Heroit Kombëtar Gjergj Kastrioti Skënderbeu dhe për Festimin e Datës 28 tetor si Dita e Kastriotit. Po ashtu, me 28 nëntor 2012 Kongresi amerikan miratoi një rezolutë për nderimin e 100 vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë. Kuptohet se vlefta e këtyre dokumenteve në të drejtën e brendshme amerikane dhe më tej është më se e neglizhueshme.

Edhe në të drejtën parlamentare kontinentale evropiane rezolutat e ruajnë karakterin e tyre deklarativ ose procedural. Në të drejtën franceze rezolutat janë veprimi procedural ligjor i njërës prej dhomave të Parlamentit francez dhe pra nuk kanë fuqinë e ligjit. Po ashtu, rezolutat përdoren si akt procedural për të ndryshuar rregulloren e brendshme të Dhomës së Ulët dhe të Senatit.

Në të drejtën italiane rezolutat janë akte me të cilin Parlamenti i drejtohet qeverisë, mbas një debati apo mocioni. Ato kanë karakter politik dhe jo-detyrues.

2. Rezolutat në të drejtën shqiptare

Në të drejtën shqiptare rezolutat nuk parashikohen në Kushtetutë, kurse në Rregulloren e Kuvendit përmenden vetëm në Kreun VIII, Neni 55, për Kuorumin. Rrjedhimisht, nga pikëpamja doktrinare vlefta juridike e tyre në legjislacionin e brendshëm shqiptar është pak të themi e diskutueshme.

Nga pikëpamja e praktikës kushtetuese, Kuvendi i Shqipërisë, gjithsesi, ka miratuar një numër rezolutash, që përgjithësisht kanë më shumë vlerë deklarative. Ndër mbi 90 rezolutat e miratuara nga viti 2005 deri më tani shumica dërrmuese e tyre janë shprehje “vlerësimi” për organe të ndryshme të administratës së shtetit shqiptar, si KQZ, Prokuroria e Përgjithshme, Banka e Shqipërisë, ERE, KKRT, Këshillit Drejtues të RTV shqiptar, etj. Tre Rezoluta kanë të bëjnë me Kosovën, një merret me vizitën e Presidentit amerikan Bush në Shqipëri dhe një rezolute është për integrimin evropian.

Nga teksti dhe tematika e tyre kuptohet qartë se në të drejtën shqiptare vlera juridike e rezolutave është mëse e kufizuar.

Le të kthehemi tash tek Projekt-Rezoluta për çështjen çame, e paraqitur së fundi nëpërmjet shtypit shqiptar.

3. Projekt-Rezoluta: arritje dhe mangësi

Para se të përqëndrohemi tek përmbajtja, le të analizojmë shkurt momentin e paraqitjes së saj. Natyrisht zgjedhja e 10 dhjetorit – Ditës Ndërkombëtare të të Drejtave të Njeriut – e ve Rezolutën në kontekstin e duhur. Dhe s’ka se si të jetë ndryshe: Çështja çame është dhe mbetet çështje e të drejtave të njeriut, ndryshe nga deklarimet “kombëtariste” që dëgjohen poshtë e lart.

Mirëpo këtu nuk mund të mos vërejmë se dhjetori 2012 është edhe prag zgjedhjesh parlamentare. Madje, në fakt, fushata ka filluar qysh tani. Pra, momenti i gjetur për këtë nismë të rëndësishme, nolens volens, e nënvleftëson vetë nismën, pasi ia nënrendit çështjen çame garës së ashpër të pritshme zgjedhore.

Po ashtu, Rezoluta i drejtohet Kuvendit të Shqipërisë pikërisht pasi Ministri i Punëve të Jashtme ka deklaruar botërisht se çështja çame është në krye të agjendës diplomatike dyshtetërore madje do të përcillet edhe në instanca ndërkombëtare. Ky qëndrim i drejtë i kreut të diplomacisë shqiptare është në përputhje të plotë me qëndrimet e kahershme të shtetit shqiptar – pavarësisht nga dallimet politike – dhe që është përcjellë edhe në qëndrimet e presidentëve Alia, Berisha, Meidani dhe Moisiu. Qëndrimi i Ministrit të Jashtëm përputhet dhe me vendimet e kuvendeve historike të minoritetit çam, atij të Shalësit të shtatorit 1944 dhe të Vlorës të një viti më pas.

Për më tepër, aktivizimi i diplomacisë shqiptare sjell në vëmendje ndryshimet thelbësore në rrethanat kombëtare e ndërkombëtare që lidhen me çështjen çame. Përmendim këtu vetëm se sot Shqipëria dhe Greqia janë dy vende mike dhe aleate në NATO dhe pra Greqia e sotme nuk është ajo e Zervës në vitet 1940, por një vend demokratik dhe i zhvilluar, pavarësisht nga vështirësitë ekonomike të kohës. Pra, parë në këtë prizëm, nisma e fundit e dy deputetëve duket si njëfarë kontrapedali ndaj përpjekjeve serioze të diplomacisë shqiptare dhe, për më tepër, vështirë të mos lerë përshtypjen e një nisme me përfitime politike elektorale.

Mirëpo çështja çame – si çështje e të drejtave të njeriut – nuk mund dhe nuk duhet kurrsesi të përdoret për qëllime politike elektorale apo personale. Vlen të përmendim këtu se ka tash katër vjet që nuk është bërë asnjë përpjekje institucionale për çështjen çame në kuadrin e Këshillit të Evropës, institucionit themelor evropian të të drejtave të njeriut, edhe pse kuvendarë shqiptarë janë anëtarë me të drejta të plota të Asamblesë së tij Parlamentare.

Sa i takon përmbajtjes, teksti i Projekt-Rezolutës dhe i Materialit Shpjegues natyrisht që ka vlera. Aty shikojmë pak a shumë një përmbledhje të problematikës së marrëdhënieve ndërshtetërore shqiptaro-greke, të trajtuara deri diku me kompetencë.

Mirëpo këtu qëndron edhe problem i parë me Projekt-Rezolutën. E titulluar “Mbi zgjidhjen e çështjes çame”, Projekt-Rezoluta duhet të përqëndrohet vetëm tek kjo çështje. dhe jo të rrokë tërë problematikën greko-shqiptare. Mirëpo pika 2 lë përshtypjen se mbulon shtetasit shqiptarë që humbën të drejtat e tyre pronësore në Greqi si rrjedhojë e ngjarjeve të Luftës II Botërore. Natyrisht që nga Ligji i Gjendjes së Luftës preket edhe një numër i vogël i komunitetit çam, i cili para Luftës II Botërore kishte kërkuar të merrte shtetësi shqiptare duke ruajtur të drejtat e veta pasurore në Çamëri. Mirëpo, dihet qartë se Ligji i Gjendjes së Luftës prek kryesisht shtetasit e ish Mbretërisë Shqiptare, sot shtetas të Republikës së Shqipërisë, dhe jo pjestarët e minoritetit çam të strehuar përkohësisht në Shqipëri në vitet 1944-1945, sepse ata ishin shtetas dhe rezidentë të Greqisë të paktën deri në masakrat e qershorit 1944 dhe marsit 1945. Natyrisht që problemi i interesave pasurore të shtetasve shqiptarë jo-çamër në Greqi është tejet i mprehtë pasi cënon seriozisht marrëdhëniet e mira dypalëshe. Mirëpo ky problem duhet trajtuar veçan, dhe nuk duhet ngatërruar me çështjen çame.

Së dyti, ndryshe nga praktika kushtetuese shqiptare – dhe e vendeve të tjera, ku rezolutat përgjithësisht shprehin qëndrimet e legjislativit të një vendi drejtuar ekzekutivit të po atij vendi – pra afirmojnë qëndrime brenda kuadrit rregullator të brendshëm, Projekt-Rezoluta në fjalë shpalos kërkesa [“kërkon” në tekstin original], që janë jashtë jurisdiksionit të drejtpërdrejtë apo sovranitetit të shtetit shqiptar [pikat 2, 3, 4, 7 dhe 8 të saj ]. E thënë ndryshe, Parlamenti i vendit A mund t’i “kërkojë” diçka qeverisë së shtetit të vet A, por jo shtetit B. Zgjidhja e problematikës ndërshtetërore në politkën e jashtme midis dy vendeve çfarëdo diskutohet dhe zgjidhet midis strukturave përkatëse të tyre ku rolin kryesor e ka ekzekutivi, dhe më konkretisht Ministria e Punëve të Jashtme. Vetëm në pikën 11 Projekt-Rezoluta e vendos më në fund qerren pas kaut, duke njohur se, sa më sipër, mund të njëmendësohet nëpërmjet të “kontakteve diplomatike”.

4. Shtetas të Evropës së Bashkuar dhe të Greqisë

Së treti, projekt-rezoluta gabimisht u referohet pjestarëve të komunitetit çam si “dikur shtetas grekë”. Edhe pse sot – për arsye objektive – shumica e tyre kanë pasaporta shqiptare apo të vendeve të tjera, shtetësia e tyre greke nuk mund të mohohet, Këtë madje e afirmojnë edhe studiues grekë. Për shembull, Prof. Cicelikis – vepra e sapobotuar e të cilit ka vlerë të jashtëzakonshme historike e juridike – deklaron pa asnjë hezitim se Dekreti 1645 i vitit 1954 i Presidiumit të Kuvendit Popullor të Republikës së Shqipërisë për dhënien e shtetësisë shqiptare pjestarëve të minoritetit çam “nuk ka efekte juridike në lidhje me statusin e shtetësisë greke sipas së drejtës greke”. [Islami i Vjetër dhe i Ri në Greqi, Nijhoff, 2012, f. 314, Shën, 118]. Ai madje zbulon edhe ekzistencën e një urdhëri “sekret dhe urgjent” të Ministrisë Greke të Mbrojtjes drejtuar Prefekturës së Thesprotisë, me numër 50862 dt. 16 dhjetor 1947 ku urdhërohej fshirja e emrave të burrave çamër nga regjistri bashkiak i gjendjes civie (dimotologia) si dhe urdhërin e datës 29 dhjetori 1947 të Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë, F.9905/13/A2/III për “Fshirjen nga Regjistrat [e Gjendjes Civile] të Meshkujve Muslimanë me prejardhje shqiptare”, akte administrative këto që, edhe sipas studiuesit grek, nuk nënkuptojnë “humbje juridike të shtetësisë”. Me fjalë të tjera, është vështirë të mos pranohet se, de facto, pjestarët e minoritetit çam të Greqisë, të shpërngulur dhunshëm dhe të dëbuar në Shqipëri dhe pasardhësit e tyre, janë shtetas të Bashkimit Evropian dhe të Greqisë. Pa vënë në dyshim qëllimet e mira të Projekt-Rezolutës, vetë përdorimi në tekst i emërtimit “dikur shtetas grekë” duket sikur e paragjykon problemin e shtetësisë dhe cënon thelbin e vetë Projekt-Rezolutës.

5. Krimet ndaj njerëzimit nuk parashkruhen

Së katërti, Projekt-Rezoluta humb në vlerë për atë çka nuk përmend. Me të vërtetë, me përjashtim të përmendjes së “mosndëshkueshmërisë kolektive” në hyrje, dhe të lapidarit për viktimat, Projekt-Rezoluta nuk ka asnjë fjalë për ndërmarrjen e një hetimi të thellë e të ngutshëm nga ana e organeve të specializuara për krimet e pashembullta ndaj njerëzimit të kryera në Çamëri duke u mbështetur në dëshmitë dhe provat e viktimave dhe dëshmitarëve ende gjallë. Nisma hetimore, për më tepër, kërkon hapa të menjëhershme proceduralë për arsyen se ai brez i çamërve refugjatë po na lë përditë dhe se nihilizmi dhe mohimi janë prirja e disa qarqeve të skajshme në Greqi, sikurse u pa edhe në deklarimet e fundit të eurodeputetes ekstremiste Janakou. Me fjalë të tjera ende sot nuk ka dosje të rregullta hetimore për krimet e llahtarshme ndaj njerëzimit që ndodhën në Çamëri dhe kjo është krejt e patolerueshme të paktën për çdo aktivist të të drejtave të njeriut. Madje, nuk ka asnjë arsye që të mos ndërmerren hetime të përbashkëta edhe me organet e prokurorisë greke, për vetë faktin se krimet ndaj njerëzimit të kryera në Çamëri, nuk parashkruhen dhe se vetë shteti i sotëm grek objektivisht është i interesuar për vënien e drejtësisë në vend dhe ka detyrimin për hetimin dhe dënimin e krimeve të llahtarshme të kryera atje.

Në këtë drejtim, është spekulluar mjaft për përfshirjen e një zyre avokatore të huaj në këtë çështje. Mirëpo ajo çka nuk i thuhet opinionit publik është se para ca kohe u përfshinë në këtë proces edhe zyra avokatore vendase. Mbështetur në konventat ndërkombëtare, të drejtën ndërkombëtare penale dhe në të drejtën penale vendase, ato punuan për disa kohë me profesionalizëm dhe madje gratis, por pa gjetur asnjëfarë mbështetje nga askush dhe puna e tyre mbeti në gjysëm.

6. Rezoluta për Çështjen Çame MUND të jetë miratuar qysh në prill 2004

Me 8 prill 2004 Kuvendi i Shqipërisë shqyrtoi në séance plenare Rezolutën për Çështjen Çame. E paraqitur nga Shoqata Çamëria për të drejtat e njeriut, Rezoluta gjeti mbështetje të njëzëshëm dhe u miratua me bashkëpëlqim nga Komisioni Parlamentar i Punëve të Jashtme. Dy javë më pare grupi parlamentar i PS kishte vendosur mbështetjen e plotë ndaj Rezolutës. Pritej vetëm shqyrtimi dhe votimi i saj në seancen plenare. Sipas njoftimeve të agjencive të lajmeve, Rezoluta u miratua me 53 vota pro (opozita dhe vota e deputetit të PS, D. Prifti) 4 vota kundër (PBDNJ) dhe 55 abstenime (PS). Kryetari i seancës e deklaroi Rezolutën të rrëzuar. Kjo deklaratë shkaktoi indinjatën e ligjshme të qindra antarëve të Shoqatës Çamëria, që menduan me të vërtetë se Rezoluta nuk ishte miratuar, dhe më vonë projektuan nismën për ngritjen e partisë parlamentare. Nga shqyrtimi i rezultateve të votimit, por edhe duke analizuar Rregulloren e Kuvendit, del se Rezoluta në seancën e 8 prillit 2004 mund të jetë miratuar, dhe kryetari i seancës ka bërë një lapsus apo gabim procedural.

Me të vërtetë, sipas Nenit 55 të Rregullores së Kuvendit “Kuorumi dhe vendimmarrja në seance plenare”, “Ligjet, vendimet, deklaratat dhe rezolutat konsiderohen të miratuara nga Kuvendi kur për to kanë votuar pro shumica e deputetëve, në prani të më shumë se gjysmës së të gjithë anëtarëve të Kuvendit…”. Pra, ky nen përcakton se kuorumi i nevojshëm për miratim në seance plenare është 50% +1, d.m.th 71 deputetë. Kësisoj, pyetja e parë është nëse ishte formuar apo jo kuorumi në séancen plenare? Nga mbledhja e rezulteve të votimit rezulton se në sallë kanë qenë fillimisht të pranishëm 53 + 4 + 55 = 112 deputetë. 28 deputetë të tjerë nuk kanë qenë të pranishëm. Kuptohet që 112 > 71, pra kuorumi në séancen plenare ka qenë formuar. Së dyti, pyetja që shtrohet është nëse në votim Rezoluta u miratua apo jo. Që të miratohej, ajo duhet të merrte shumicën e votave pro të deputetëve të pranishëm, d.m.th. 112/2 + 1 = 57 vota. Nga rezultati mësohet se ajo ka marrë vetëm 53 vota pro, d.m.th. 4 më pak nga numri i nevojshëm. Megjithatë, nga njoftimet e ndryshme mësohet se një numër deputetësh janë larguar nga salla pak para votimit. Me fjalë të tjera, ka shumë të ngjarë që në kohën e votimit në sallë të kenë qenë më pak se 112 deputetë, çka e bën plotësisht të pranueshme hipotezën se, teknikish, Rezoluta ka qenë miratuar. E thënë ndryshe, nëse vërtetohet se në momentin e votimit në sallë në fakt kanë qenë 53 X 2 – 1= 105 deputetë, ose nga salla të jenë larguar pak përpara votimit 7 deputetë, atëhere Rezoluta duhet të shpallej e miratuar. Në atë kohë përmendet edhe deklarata e deputetit të Partisë Republikane se me të vërtetë, Rezoluta ishte miratuar. Sa më sipër, ndofta i takon Kuvendit të Shqipërisë të ngrejë një nënkomisioni parlamentar që të shqyrtojë lëndën arkivore, shkresore dhe filmike për të vërtetuar saktësisht se sa deputetë kanë qenë në sallë në momentin e votimit. Nëse kjo vërtetohet, atëhere Rezoluta për Çështjen Çame mund të konsiderohet juridikisht e miratuar qysh me 8 prill 2004. Ajo çka mund të pranohet sot është fakti se edhe atëherë Rezoluta gjeti mbështetje tejet të gjerë në Kuvendin e Shqipërisë, çka del nga përpjestimi midis votave pro dhe kundra.

7. Projekt-Rezoluta nuk përbën plan veprimi

Ka edhe shumë më tepër për të shkruar për Projekt-Rezolutën. Për shembull, duket sikur gjithshka fillon dhe mbaron me këtë projekt-rezolutë, [“¨është dokumenti më i rëndësishëm që i vë kapak çështjes çame” – apo “ajo është dokumenti më programatik i kombit shqiptar përballë kombit grek vitet e fundit,” sipas dy deklaratave]. Natyrisht që këto qëndrime janë të tepruara. Mirëpo teksti të lë përshtypjen se nuk mban parasysh dhe nuk ndërton mbi përpjekjet e përparshme tejet të mëdha të komunitetit çam, të shtetit shqiptar ose edhe të instancave ndërkombëtare për zgjidhjen e çështjes. Shkurt, atij i mungon vlaga e mençurisë së Kuvendeve Çame, të organizmave më të lartë të atij komuniteti martir, që dy herë, në Shalës në shtator 1944 dhe në Vlorë, një vit më vonë, shpalosi katër kërkesat apo Amanetin e Madh, i cili mund të përmblidhet si më poshtë: (i) riatdhesimi; (ii) të drejtat e njeriut; (iii) pronat dhe sigurimi personal, dhe (iv) gjykimi dhe dënimi i kriminelëve.

Minoriteti çam pret shumë nga Kuvendi i Shqipërisë – që është shprehur dikur publikisht për Ligjin për Gjenocidin si dhe, me gjasë, në prill 2004 . Ai me të drejtë dëshiron njëzëri që ky forum i lartë të shprehet përsëri për hapat a mëtejshme. Dhe pa tjetër që Kuvendi duhet të vihet në veprim brenda kuadrit të vet ligjvënës dhe kontrollues të ekzekutivit, duke mbajtur parasysh edhe faktin e pamohueshëm që fuqia e Kuvendit të Shqipërisë është e kufizuar dhe efektiviteti konkret i rezolutave është relativ.

Për t’u kthyer tek pyetja e shtruar në fillim të shkrimit, çfarë vjen me të vërtetë pas Rezolutës? Ajo çka paria e komunitetit çam duhet të mendojë – në bashkëpunim me Ministrinë e Punëve të Jashtme shqiptare dhe me organizmat përkatëse të shtetit grek dhe të komunitetit ndërkombëtar – është një plan veprimi me objektiva konkrete që, në përputhje të plotë me normat ndërkombëtare të të drejtave të njeriut dhe në kuadrin e marrëdhënieve miqësore midis Greqisë dhe Shqipërisë, të njëmendësojë Amanetin e Madh të atyre të paktën 30,000 pleqve e plakave, burrave a grave, fëmijëve e foshnjeve, të cilët nën një klimë të pashembullt terrori e masakrash, lanë vatrat e tyre për të gjetur strehim të përkohshëm si refugjatë lufte në Shqipëri.

Athina e sotme demokratike mirëpriti “kthimin në atdhe” të pontianëve të Detit të Zi para disa vitesh, që kanë lidhje krejt periferale me Greqinë. Një masë e tillë analoge duhet marrë edhe për minoritetin e vet çam, që nuk përbën kurrfarë kërcënimi për Greqinë, por veç do ta pasurojë e demokratizojë më tej atë.

Papa Benedikti XVI Mesazhi i Krishtlindjes dhe Bekimi Urbi et Orbi

December 25, 2012 by dgreca

“Veritas de terra orta est!” – “ E vërteta mbiu nga toka!”(Ps.85,12)./

Të dashur vëllezër e motra të Romës e të mbarë Botës, gëzuar Krishtlindjen, ju e familjeve tuaja!/
Urimin tim të Krishtlindjes sivjet po e shpreh me këto fjalë, shkëputur nga një Psalm: “E vërteta mbiu nga toka”. Në tekstin e Psalmit, në të vërtetë, e gjejmë në të ardhmen: “E vërteta do të mbijë nga toka”: është kumt, premtim, i shoqëruar me shprehje të tjera që, së bashku, tingëllojnë kështu: “Dashuria dhe e vërteta do të takohen,/ drejtësia e paqja do të merren ngrykë./ E vërteta do të mbijë nga toka/ e drejtësia do të duket nga qielli./ Sepse Zoti do të japë të mirat e veta/ e toka, frytin e vet;/ para tij do të ecë drejtësia:/ hapat e tij do të tregojnë udhën” (Ps. 85,11-14).
Sot ky premtim profetik u përmbush! Në Jezusin, lindur në Betlehem nga Maria Virgjër, dashuria e vërtetësia u takuan përnjëmend, drejtësia e paqja u morën ngrykë, e vërteta mbiu nga toka e drejtësia shikoi nga qielli. Shën Agostini e shpjegon kështu, shkurtimisht: “Ç’është e vërteta? Biri i Hyjit. Ç’është toka? Korpi. Pyet prej nga lindi Krishti, e do të shikosh pse e vërteta mbiu nga toka… e vërteta lindi nga Maria Virgjër” (En. Ps.84,13). E në një fjalim, mbajtur me rastin e Krishtlindjes, pohon: “Me këtë festë, që vjen vit për vit, kremtojmë ditën në të cilën përmbushet premtimi: ‘E vërteta mbiu nga toka e drejtësia shikoi nga qielli”. E Vërteta, që është në gjirin e Atit, mbiu nga toka, sepse ishte edhe në gjirin e një nëne. E vërteta, që mban mbarë botën, mbiu nga toka, që të mbahej nga duart e një gruaje. … E Vërteta, të cilës nuk i mjafton qielli, lindi nga toka, për t’u prehur mbi një grazhd. Për dobi të kujt një Hyj aq i lartë, u bë kaq i përvuajtur? Sigurisht jo për dobinë e vet, por për tonën, në se besojmë” (Sermones 185,1).
“Në se besojmë”. Ja pushteti i fesë! Hyji bëri gjithçka, bëri të pamundurën: u mishërua. Gjithëpushteti i tij i dashurisë realizoi atë, që mendja e njeriut nuk mund ta kuptojë: Pafundësia u bë ferishte, hyri në gjirin e njerëzimit. E megjithatë, po ky Zot, nuk mund të hyjë në zemrën time, nëse unë vetë nuk ia hap portën. Porta fidei! Porta e fesë! Mund të frikësohemi përballë gjithëpushtetit tonë, kthyer përmbys. Ky pushtet i njeriut për t’ia mbyllur portën Zotit, mund të të tmerrojë. Por ja edhe realiteti, që e davarit këtë mendim të errët; shpresa, që e mund frikën: e vërteta mbiu! Zoti lindi! “Toka e dha frytin e vet” (Ps 67,7). Po, është një tokë e mirë, një tokë e shëndoshë, e lirë nga çdo egoizëm e çdo mbyllje. Është në botë, një tokë, që Zoti e përgatiti për të ardhur e për të banuar ndër ne. Një banesë për praninë e tij në botë! Prandaj është edhe shpresa në botë, shpresa e besueshme, edhe në çastet më të vështira. E vërteta mbiu, duke sjellë me vete dashurinë, drejtësinë, paqen.
Po! Paqja mbiftë për popullin sirian, plagosur thellë e përçarë nga një konflikt, që nuk i kursen as të pambrojturit e shkakton viktima edhe ndërmjet të pafajshmëve. Edhe një herë bëj thirrje t’i jepet fund gjakderdhjes, të krijohen lehtësira për t’i ndihmuar refugjatët e të shpërngulurit e, përmes dialogut, të gjindet rrugëdalja politike nga konflikti.
Paqja mbiftë nga Toka, ku lindi Shëlbuesi, e Ai u dhuroftë izraelitëve e palestinezëve guximin për t’u dhënë fund viteve të pafundme të luftërave e të përçarjeve e për të rifilluar vendosmërisht udhën e bisedimeve.
Në viset e Afrikës Veriore, që po kalojnë nëpër një periudhë të thellë tranzicioni, në kërkim të një ardhmërie të re – posaçërisht në Egjipt, tokë e dashur dhe e bekuar nga fëmijëria e Jezusit – qytetarët ndërtofshin së bashku shoqëri të bazura mbi drejtësinë, respektin, lirinë e dinjitetin e çdo njeriu.
Paqja mbiftë në Kontinentin e pafundmë aziatik. Krishti Fëmijë i shikoftë mirësisht popujt e shumtë, që jetojnë në këto troje e, në mënyrë të veçantë, ata që besojnë në Të. Mbreti i paqes i sjelltë sytë e tij kah Drejtuesit e rinj të Republikës Popullore kineze, përballë detyrës, që i pret. Uroj ta vlerësojnë ndihmën e feve, duke i respektuar, në mënyrë që të mund të japin ndihmesën e tyre për ndërtimin e një shoqërie solidare, në dobi të këtij populli fisnik e të mbarë botës.
Lindja e Krishtit ndihmoftë për kthimin e paqes në Mali e të harmonisë në Nigeri, ku atentate mizore terroriste vijojnë të shkaktojnë viktima, posaçërisht ndër të krishterët. Shëlbuesi i ndihmoftë e i ngushëlloftë refugjatët e Lindjes së Republikës Demokratike të Kongos e i dhuroftë paqen Kenias, ku atentate gjakatare goditën popullsinë civile e vendet e kultit.
Krishti Fëmijë i bekoftë besimtarët e shumtë, që e kremtojnë në Amerikën Latine. Bëftë të lulëzojnë virtytet e tyre njerëzore e kristiane, i ndihmoftë ata, që detyrohen të largohen nga familjet e nga toka e tyre, i forcoftë qeveritë në impenjimin për zhvillimin e në luftën kundër kriminalitetit.
Të dashur vëllezër e motra! Dashuria e vërtetësia, drejtësia e paqja u takuan, u mishëruan në njeriun e lindur në Betlehem nga Maria. Ky njeri është Biri i Zotit, është Hyu, që u duk në histori. Lindja e Tij është filiz i jetës së re për mbarë njerëzimin. Uroj që çdo truall të bëhet tokë e mirë, që e mirëpret dhe e mugullon dashurinë, drejtësinë e paqen.
Gëzuar Krishtlindjen të gjithëve! (Kortezi Radio Vaticani)

LE TA DUAM MË SHUMË NJERI-TJETRIN

December 24, 2012 by dgreca

Mesazh i Editorit të gazetës Diellit/

Të nderuar bashkëtardhetarë/

Të nderuar vatranë/

Të nderuar bashkëpunëtorë dhe ju lexues të gazetës më të vjetër të botës shqiptare, DIELLI;/

Më lejoni që t’ju uroj : Gëzuar Krishtlindjet dhe Vitin e Ri! Le të sjellë ky vit i ri që po troket gëzime e lumturi në familjet tuaja! Le të na bashkojë më shumë ky viti që po zëvendëson vitin historik të 100 vjetorit të Pavarësisë të shtetit Shqiptar.

Kemi lënë pas një vit të suksesshëm, që mbetet i pashlyer në kalendarin historik të Kombit Shqiptar. Ky qe viti i 100 vjetorit të festimeve mbarëkombëtare të një shekulli shtet i pavarur. Shqiptarët ishin më të bashkuar si asnjëherë tjetër. Politika me gjithë trillet e kurthet e saj nuk arriti që t’i përçante shqiptarët, edhe pse për faj të saj qëndrojmë prapa gardhit të Evropës së Bashkuar: Shqiptarët ishin bashkë në Vlorë, në Tiranë, në Prishtinë, në Shkup, në Times Square, në Washington, Florida, në Michigan, në Chikago, Toronto etj! Na bashkoi Flamuri ynë kuq e zi, Flamuri i Gjergj Kastriotit Skënderbeu.

Këtë vit gjakrat tanë u zbutën me gjithë presionin militant partiak. Deshëm s’deshëm, e pranuam edhe Mbretin, edhe princin; deshëm s’deshëm i afruam pranë edhe Mbretin, edhe Mithat Frashërin, edhe Hasan Prishtinën, edhe Bajram Currin, edhe Elez Isufin, Abaz Kupin, deshëm s’deshëm i nderuam bashkë të gjithë dëshmorët e Kombit; gjithësecilin që bëri detyrën sipas mënyrës së vet për Kombin. Nesër, do të pranojmë edhe kontributet e Mehdi Frashërit, Ernest Koliqit, Xhevat Korces, Xhaferr Devës, Ago Agaj, Mustafa Krujës, Kol Bib Mirakës e të tjereve shërbestarë. Dhe kur të bëhet kjo do të jemi më të çliruar, më të afërt me njëri-tjetrin.

Të dashur bashkatdhetarë të diasporës shqiptare,

Le t’i shërbejmë më shumë Kombit se sa partive këtu në mërgimin e largët. Ky vit qe i veçantë për komunitetin shqiptar të Amerikës. Festimi i 100 vjetorit të Vatrës na bashkoi bashkë dhe pavarësisht hedhjes së gurëve nga individë të pakët, festa qe gjithëshqiptare, gjithëfetare. Rreth 500 vetë në Konferencën shkencore ”Vatra, 100 vjet në shërbim të Kombit” me 28 prill 2012 dhe mbi 1100 vetë në darkën madhështore të 100 vjetorit të Vatrës me 29 prill 2012, tregoi edhe një herë se Vatra është e gjithë shqiptarëve dhe misioni i saj historik mbetet i vlerësuar dhe i patjetërsueshëm.

Gazeta Dielli, u bë tre vjet që del rregullisht e përmujshme e printuar dhe e përditshme në botimin në on line. Brenda këtij viti u bënë dy botimi me mbi 100 faqe të gazetës Dielli, plus një publikim-revistë përkujtimore speciale kushtuar 100 vjetorit të themelimit të Vatrës, po ashtu për të parën herë dolën në dritë figurat themeluse dhe shërbesat e Vatranëve në një ekspozitë të përhershme fotografike. Bashkëpunëtorët e Diellit tani i përkasin të gjithë botës shqiptare dhe asaj mërgimtare, jo vetëm nga Amerika dhe Kanadaja, por edhe Belgjika, Zvicra, Greqia, Italia, Australia, Zelanda e Re etj. E mira s’ka fund’ le të shpresojmë dhe të luftojmë që ky vit do të sjellë risi të reja.

Në vlerat e këtij viti është dhe fitimi i një vendi në Asamblenë e Shtetit të New York-ut nga bashkëkombasi ynë, Mark Gjonaj. Natyrisht që me një lule nuk vjen behari, por pas dallëndyshes së parë, të tjera dallëndyshe fluturojnë bashkë me Pranverën.

Të nderuar kolegë

Duke vlerësuar rolin e medias në bashkimin kombëtar, do t’u bëja thirrje që të heqim dorë nga amatorizmi dhe vetëlëvdatat në ekranet e TV-se apo faqet e gazetave, të heqim dorë nga përçarjet dhe sharjet, nga xhelozitë dhe mërirat, dhe le t’i shërbejmë profesionit, duke respektuar me realizëm formulën e informimit,” ku, kur dhe çfarë ndodhi”! Ekzagjerimet sipas miqësive apo grupimeve politike,sipas oreksit të organizatorëve, nuk i shërbejnë informimit real të komunitetit. Brrylat, zhvendosjet, dhe ajo ç’ka është më e padëshirueshme, keqinformimet, sharjet, krijimi i grupeve të sulmeve ndaj individëve, çojnë në përçarje. Le ta mësojmë lexuesin tonë se kur të jenë 20 vetë në një aktivitet, nuk do t’i bëjmë 200 se ashtu dëshirojnë organizatorët, nuk do të themi as dhjetëra, por do të raportojmë aq sa janë 20, 30, 50…100 etj.

Ju të nderuar bashkatdhetarë që mbani me përkushtim e shpenzime, qoftë edhe të kohës, website, lista, gazeta në on line, bëjuni bllok ndaj përçarësve, që shajnë, sajonë e shpifin dhe i kanë kthyer websitet tuaj në rrjeta merimangash të helmta që nga njëra anë rrahin gjoksin për shërbim ndaj komunitetit, fusin veten në mënyrë fallso në histori, duke pretenduar se janë të parët në hapjen e shkollave, të parët në hapjen e mediave, të parët përgjërues të Kombit…dhe nga ana tjetër kanë lënë pas me dhjetëra bashkatdhetarë të “shpuar” me shigjetat e helmatisura të shpifjeve dhe urrejtjeve. Testoni të vërtetën para se të aprovoni kalimin e një sulmi të helmatisur apo të një shpifje që nuk bëjnë gjë tjetër veçse përçajnë, mashtrojnë dhe keqinformojnë. Kompromisi me shpifësin i jep krah atij(ose asaj) të shpifë gjithë jetën.

Të nderuar veprimtarë të komunitetit shqiptar

Shërbejini dhe ju bashkimit të komunitetit dhe jo përçarjes. Nëse formacionet tuaja kanë nevojë për militantë mos i kërkoni ata duke sharë organizatat e tjera apo individët e pafajshëm. Sharja sjell përçarjen. Po ashtu i edukoni militantët tuaj që të mos shpifin, të mos sajojnë, të mos kërkojnë bashkëpunëtorë të Sigurimit me imagjinatë, por të kërkojnë nga klasa politike shqiptare që të hapen dosjet dhe sipas fajit, ata, fatzinjët bashkëpunëtorë, të gjejnë vendin.

Ka shumë çështje që na bashkojnë këtu në diapsorë, ndërsa ndarja dhe përçarja janë në dëm të çështjes Kombëtare.

Ju liderë, që keni vendosur të hyni në politikën shqiptare që nga Amerika, mos e bëni politikën me diktatin dhe mostolerancën e politikës së vjetër, por jepni shenja se jeni për politikë ndryshe. Politika inatçore nuk të çon asgjëkundi.

Le të ndjehemi të bashkuar këtu në diasporë që të ndikojmë pozitivisht tek klasa politike në vendlindje!Si mund të bashkohet Kombi kur luftojmë njëri-tjetrin, apo kur e trajtojmë njëri-tjetrin si armiq?

Sa më shumë dashuri me njëri tjetrin, sa më shumë harmoni mes vetes, aq më pak përçarje!

Editori i DIELLIT

Dalip Greca

New York, Dhjetor 2012

ENDE RRON SHPIRTI VATRAN NDËR SHQIPËTARËT E AMERIKËS

December 21, 2012 by dgreca

Mehmet Kadria, një vatran i kahmotshëm me shpirt, por i anëtarësuar së fundmi në Federatën Vatra, dhuroi për bibliotekën 500 libra, ndërsa nga kursimet e tij, 2 mijë dollarë. Një shembull që tregon se pasuria e shpirtit vlen më shumë se pasuritë financiare! Ky Mehmet Kadria, që as nuk e ka një punë të përhershme prej 6 vitesh, por dhuron nga shpirti bujar, u jep një leksion edhe biznesmenëve shqiptarë dorështërnguar për çështjen Kombëtare.

Nga Dalip Greca

Mehmet Kadria, një shqiptar i devotshëm dhe patriot nga Kosova, më befasoi tek më mori në telefon me 20 nëntor dhe më tha se do të donte që të vizitonte Vatrën dhe se do të sillte disa libra, pasuria më e çmuar e jetës së tij.Më përmendi dhe për pak kurisme që i kishte vënë mënjanë dhe se ato i kishte për Vatrën, kështjellën e Kombit në SHBA, siç e vlerësoi ai. Shprehja e tij se”Vatrës i duhen më shumë se mua” më tingëlloi sikur e dëgjoja për të parën herë. I thashë se ishte i mirëpritur për librat, ndërsa kursimet, t’i mbante për hallet e familjes.

Këmbëngulja e tij ishte e asaj forme që nuk pranonte kundërshtim.”E kam vendosur, më falni për vonesën, duhej të kisha ardhë më parë në Vatrën shqiptare!”

Rasti m’u duk i veçantë dhe njoftova kryesinë e Vatrës që të ishte e pranishme në kohëmbërritjen e tij. Dhe ai erdhi, ashtu siç e njohin të gjithë, i qeshur, a thua se nuk mërzitet kurrë ky burrë shpirtmirë. Kishte gjetur një mik që ia kishte transportuar librat me makinën e vet. Pas shkarkimit të librave, një bisede në zyrën e kryetarit, Mehmeti nxori zarfin me 1000 mijë dollarë.Edhe pse të gjithë e kundërshtuam, ai nuk e mblodhi dorën e zgjatur bujarisht.

Pas krmetimit të 100 vjetorit të Pavarësisë Mehmet Kadria më telefonoi sërish. Më tha se kishte gati dhe 200 libra për të sjellë në bibliotekë e Vatrës dhe më pyeti nëse ishte e mundshme të vinte të shtunën në fundjavë. E prita të shtunën. Kishte marrë një taksi me pagesë për të sjellë librat. Me gjithë këmbënguljen time nuk pranoi që t’ia paguante vatra shpenzimet e rrugës nga Bruklini në Bronx.

Pasi vendosëm librat në raft, Mehmeti nxori nga xhepi një zarf.

-Ç’ëshët ai zarf?-, e pyeta.

Me zë të butë, Mehmeti nis e më spjegon:- Kompania ku kam punuar, por që e humba punën para 6 vitesh, çdo prag Krishtlindjesh më dërgon ndonjë dhuratë, dhuruar nga banorët e pallateve që jetojnë aty. Këtë vit, Zoti i Madh, e rriti dhuratën, e bëri 3 mijë dollarë. I mbajta 2 mijë për vete, dhe 1 mijë po i dorëzoj në Vatër. Kush do ta mbaj gjalle Vatrën po nuk e mbajtëm ne shqiptaret?

Kundërshtimi im ishte i pafuqishëm përballë vendosmërisë së tij.(Më të plotë lexojeni në Diellin e printuar)