---

---

Nga Aurenc Bebja*, Francë – 8 Shtator 2024

“Kurjer Wilenski” ka botuar, të premten e 14 korrikut 1939, në faqen n°2, rrëfimin e 15 minutave të Mbretit Zog dhe familjes mbretërore shqiptare në stacionin e trenit në Vilnius (Lituani), të cilin, Aurenc Bebja, nëpërmjet Blogut “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar :

15 minutat e Mbretit Zog në Vilnius

Raport nga kalimi i çiftit mbretëror shqiptar përmes stacionit të Vilniusit

Njoftimi i “Korrierit të Vilniusit” për kalimin e mbretit Ahmet Zogu në Vilnius zgjoi interesim të madh.

Redaksia mori një sërë telefonatash që pyesnin për kohën e saktë të udhëtimit të mbretit nëpër Vilnius. Megjithatë, koha e udhëtimit u mbajt e fshehtë. Kështu ndodhi edhe kur treni ekspres mbërriti dhe ndaloi.

Në orën 14e50 minuta, në stacionin e trenit të Vilniusit kishte pak njerëz.

Thonë se në mesin e atyre që kanë takuar ka qenë edhe një shqiptar autentik, i lindur kohët e fundit në Vilnius.

Me paratë e fundit ai bleu një buqetë me lule, të cilat synonte t’ia jepte mbretëreshës Geraldina. Mirëpo, kur ai po blinte një biletë treni dhe i la lulet për një moment mënjanë, një hajdut përfitoi nga ky çast dhe i mori lulet dhe iku.

Shqiptari i inatosur eci gjatë stacionit, duke kërkuar të poshtrin dhe u ngjit në stacion vetëm kur treni me çiftin mbretëror u largua.

Çifti mbretëror kaloi 15 minuta në stacionin e Vilnius pa zbritur nga vagonat.

Suita prej 20 personash kishte në dispozicion dy vagona : një vagon gjumi dhe një vagon ngrënie.

Ndërsa treni ndaloi në stacionin e Vilniusit, mbreti, i veshur me një kostum elegant, shikonte stacionin nga dritarja, ndërsa mbretëresha, e veshur gjithashtu me një fustan ngjyrë të hapur, u ulur përballë tij, ishte e zhytur duke lexuar një libër francez.

Thuhet se mbretëresha Geraldinë flet frëngjisht dhe gjermanisht, por kohët e fundit nuk ka lexuar asnjë libër gjermanisht.

Trashëgimtari i vogël i fronit, i lindur tre ditë para pushtimit italian të Shqipërisë, nuk dukej askund.

Dadoja e mbrojti nga sytë kureshtarë.

Në stacionin e Vilniusit, çifti mbretëror u prit zyrtarisht nga zëvendës-kryetari i bashkisë Jeśman dhe komandanti P .P. Frankowski.

Çifti mbretëror shoqërohet nga Varshava deri në kufirin Oława nga këshilltari M. S. Z. zoti Meysztowicz. Në Zemgale, siç mësojmë, presin dy vagona të rezervuar posaçërisht nga rrjeti i hekurudhave letoneze.

Pasagjerët që udhëtonin në të njëjtin tren dhe pothuajse në çdo stacion ku treni ndaloi, turmat vrapuan drejt stacionit për të parë vagonin e mbretit, thonë se gjatë gjithë udhëtimit, mbreti u ul në ndarje dhe një nga pasagjerët, një grua e re bjonde, e pranishme gjatë bisedës sonë, bëri menjëherë përfundimin, ndoshta të saktë, se Mbreti Zog ishte shumë i dashuruar me gruan e tij.

Udhëtarët mësuan shumë detaje në lidhje me qëndrimin e çiftit mbretëror në Poloni.

Thonë p.sh. se një punonjës hekurudhor erdhi në Lviv dhe pohoi se ishte mik i mbretit shqiptar, sepse kishte shërbyer me të në të njëjtën kompani gjatë luftës.

Punonjësi hekurudhor kërkoi me ngulm të takonte mbretin. Ata nuk donin ta linin të hynte për momentin. Megjithatë, kur marshalli i oborrit ia raportoi mbretit këtë, Ahmet Zogu priti punonjësin hekurudhor dhe bisedoi me të gjatë, duke kujtuar kohët e vjetra.

Pas audiencës, punonjësi hekurudhor i dhuroi me guxim mbretëreshës Geraldinë një buqetë me lule.

Ka pak kohë për bisedime në Vilnius. 15 minutat e nisjes së çiftit mbretëror në stacion kaluan shpejt…

Shoferi fishkëllen. Shigjeta në orën e stacionit tregon 15e05 minuta.

Në mënyrë rigoroze sipas planit, treni vazhdon udhëtimin e tij. Vizita mbretërore në Vilnius përfundoi.

Rruga e mëtejshme e mbretit në ekzil dhe e oborrit të tij të çon përmes Rigës dhe Stokholmit për në Londër.

Karvani i manifestimit letrar-shkencor “Drita e Gonxhës” u ndal në Letnicë. Poetë nga disa klube letrare lexuan poezi kushtuar figures së Nënës Tereze. Drejtori i ITSHKSH, PROF. DR. Skender Asani, u shpreh mirënjohës ndaj Famullitarit të kishës së Letnicës, Dom Marjan Demës për mundësinë që kjo orë poetike të mbahet në oborrin e kësaj kishe dhe me këtë rast shpalosi rëndësinë dhe vizionin e manifestimit letrar-shkencor “Drita e Gonxhës”.

Në emër të shoqatës së shkrimtarëve “Ramadan Musliu” nga Vitia me një fjalë përshëndetëse u paraqit Zymrije Salihu, kurse në emër të shoqatës së shkrimtarëve “Oeneum” nga Tetova, poeti dhe diplomati Daim Iljazi, solli mesazhe miqësie e konsiderate ,duke veçuar me këtë rast dy nobelistët shqiptarë, Nënën Tereze nga Shkupi dhe Ferid Muratin, nga Gostivari, si ambsadorë të kombit shqiptar në botë.

Në orën e sotme poetike me poezitë e tyre u paraqitën poetët: Sadiej Aliti, Daim Iljazi, Ejup Ajdini, Adem Abdullahu, Bajramali Selimi, Ramadan Mehmeti, Mehmedali Rexhepi, Selvije Abdullahu, Alektë Spahiu, Muhamet Halili, Zanë Mali, Muzafer ramiqi, Ali Ferati, Demush Mehmeti dhe Rushit Ismaili.

Në fund të ores letrare, Lirije Aliu lexoi disa thënie të nënës Tereze.

ITSHKSH në kuadër të kësaj ore letrare dhuroi edhe tre titujt më të ri të botuar ditëve të fundit, si dhe revistën “Drita e Gonxhës”, nr. 3.

Shkup, 30 gusht, 2024 – Në ITSHKSH, në kuadër të edicionit të katërt të manifestimit kulturor-shkencor “Drita e Gonxhës”, u bë promovimi i tri veprave dhe i revistës “Drita e Gonxhës” (nr. 3). Me këtë rast, në fjalën e tij hyrëse drejtori i ITSHKSH, Prof.dr. Skender Asani, vuri në dukje rëndësinë e këtij manifestimit kulturor-shkencor dhe faleminderoi autorët të cilët kanë sjellë vlera të reja në veprat e tyre që u promovuan sot.

ITSHKSH ka kohë që ka vënë në fokus të hulumtimin dhe studimit jetën dhe veprën e Gonxhe Bojaxhiut,- Nënës Tereze, me ç’rast është themeluar edhe një department i posaçëm, i cili deri më tani ka zhvilluar një veprimtari të denjë në avancimin e qasjeve ndaj kësaj figure madhe të njëzimit.

Për rëndësinë dhe ndikimin e këtij e këtij departamenti, foli Prof. dr. Anton Nikë Berisha , i cili është edhe autori i librit “Si dhe pse lindi Departamenti për studimin e trashëgimisë shpirtërore të Gonxhe Bojaxhiut – Nënës Tereze”. Prof. Berisha preku disa aspektze të qenësishme të figures së Nënës tereze, duke theksuar se ajo ende është e pastudjuar mjaftueshëm dhe për pasojë emri dhe vlera e saj ndërlidhen gabimisht me të qenit e saj bamirëse, një epitet ky që ajo nuk e kishte, pasi që Nënë Tereza, sipas prof. Berishës, e kishte flijimin kredo të angazhimit të saj jetësor.

I pranishëm në këtë promovim ishte edhe stërnipi i Nënës Tereze, Gjo Antoni, me banim në Opati të Kroacisë, i cili është edhe protagonist i librit “Gjon Antoni, një thesar kujtese për Shkupin e rinisë” të autorëve Skender Asani, Emin Azemi dhe Albert Ramaj. Për të sjellur para auditoriumit disa reflekse përmbajtësore nga ky libër, Gjon Antoni përmendi telegrafikisht rrugëtimin e tij jetësor nga Shkupi në Opati, duke u shprehur me një kolorit gjuhësor, që ishte karakteristike për të folmen e Shkupit të para 70 viteve.

Për librin “Porositë e Shën Nënës Tereze për ne” e autorit Don Lush Gjergji, foli Prof. dr. Skender Asani, I cili e ka shkruar edhe parathënien e këtij lbri.

“Don Lush Gjergji kësaj radhe vjen me një botim të ri – “porositë e Shën Nënës Terezës për ne”, si një fryt bashkëpunimi në mes të Shtëpisë botuese “Drita” nga Prishtina dhe Institutit të Trashëgimisë Shpirtërore dhe Kulturore të Shqiptarëve në Shkup. Edhe ky libër, i ndarë në 45 cikle tematike, që përkon me 45-vjetorin e marrjes së Çmimit Nobel për Paqe nga Shën Nënës Tereza, është vazhdimësi e përpjekjeve të Don Lush Gjergjit, që lexuesin ta mbaj gjithmonë të rinovueshëm me njohuri e detaje të reja nga jeta dhe vepra e kësaj gruaje me vlera të papërsëritshme njerëzore e shpirtërore”, nënvizoi Asani.

Kryeredaktori i revistës “Drita e Gonxhës”, Emin Azemi, foli për aspektin informativ dhe tematik të kësaj reviste, duke vënë në dukje se nga viti në vit, nga numri në numër, kjo revistë po pasurohet me autorë dhe tema. Ai në vazhdim u ndal edhe në shkoqitjen e vlerave që ofron libri “Gjon Antoni, një thesar kujtese për Shkupin e rinisë”.

Agim Baçi/

“Cila ishte ajo forcë që bëri bashkë inteligjencën e vendeve ish-komuniste, madje edhe elitën në mjaft shtete perëndimore, për të mbështetur apo simpatizuar regjimet totalitare, kriminale, që shfarosën miliona të pafajshëm?”. Kështu pyeste politologu dhe filozofi francez, Chanta Millon-Delsol lidhur me pafuqinë e shumë vendeve ish komuniste për të zbardhur të shkuarën. Një pyetje që sot, në “Ditën e Shiritit të Zi”, që është Dita Evropiane e Kujtesës për viktimat e regjimeve totalitare, ka nevojë ta rishtrojmë për të pohuar atë që nuk mundëm dot ta zbardhnim në këto 34 vite ndryshimesh politike.

Ashtu siç kemi nevojë të mos i shmangemi pyetjeve edhe pyetjeve të tjera: A kemi ditur të përballemi me të shkuarën tonë nën diktaturë? A e kemi parë të shkuarën nën rrëgjimin komunist si fragment, si një lajthitje çasti që mbetet vetëm në një pjesë të historisë sonë, apo si diçka që ka vijuar të na ndikojë në përditshmërinë tonë edhe sot?

Në Shqipërinë e pas vitit 1990, nga dëshira për të vrapuar drejt asaj që na kish munguar në diktaturë, u praktikua ajo që sociologu Zigmunt Bauman e quan “vetëshfajësim historik”. Në Shqipëri vetëshfajësimi historik u mbështet më së shumti përmes sloganeve “ashtu ishte koha” apo “gjithkush nga ne mund të kishte gabuar” – qëndrime këto që çuan një pjesë të shoqërisë shqiptare deri në refuzim për të dëgjuar çfarë kish ndodhur realisht gjatë diktaturës, duke e lënë të keqen të bredhë lirisht rreth nesh. Si pasojë e këtij “vetëshfajësimi” u krijua, në jo pak raste, ideja sikur debati mbi të shkuarën është thjesht një çështje historie dhe se i përket vetëm studiuesve të historisë apo politologjisë, dhe jo të jetë një çështje e debatit mbarëshoqëror mbi pasojat e asaj së shkuare.

Për pasojë, Shqipëria mbetet ndër vendet e rralla ish diktatoriale që nuk ka të penduar, e për pasojë nuk ka as nga ata që duhej të ishin falësit e ish-xhelatëve të tyre. Kjo për faktin se ne nuk kaluam dot në një gjyq moral, ku atyre që me vetëdije iu bashkuan mbështetjes së regjimit dhe bënë apo duartrokitën krimet makabre, në emër të mbrojtjes së atij sistemi, t’i jepej mundësia e rrëfimit dhe pendesës.

Veprimi i qeverive dhe parlamenteve të pas vitit 1991 në Shqipëri, që mbështetën sloganin “bashkëfajtor-bashkëvajtjes”, sollën shifra alarmante të zgjerimit të nostalgjikëve të ish diktaturës. Mjafton sondazhi i vitit 2016 nga OSBE, ku 45 për qind e të anketuarve vlerësonin pozitivisht figurën e ish-diktatorit, për të ringritur alarmin lidhur me vlerësimin e së shkuarës, ndërkohë që ende shumë familje nuk dinë eshtrat e të vrarëve apo të varurve pa gjyqe, apo me fakte të sajuara në bodrumet e ish sigurimit.

Por, a jemi vonë ne për të debatuar për të shkuarën tonë, siç pretendon një pjesë e shoqërisë? Sociologët që janë marrë me studimet e krimeve, duke iu referuar nazizmit, fashizmit, e sidomos regjimeve totalitare që shfarosën miliona qytetarë, kryesisht të pafajshëm, shprehen se, nëse nuk e shohim atë të shkuar kriminale si një tentativë e përhershme e së keqes, si një tentativë për të përmbysur vlerat shoqërore, atëherë do të jemi nën rrezikun e asaj të keqeje vazhdimisht. E për aq kohë sa nuk e mendojmë se ajo e shkuar nga ka tërhequr zvarrë në rrugëtimin drejt një shteti të së drejtës, për shkak se nuk u përballëm me të vërtetat e forta të saj, atëherë nostalgjikët nuk do ngurrojnë që nesër të rishohim një sistem të tillë, ose që imiton atë.

Një përgjigje lidhur me moszbardhjen e së shkuarës e ka dhënë nobelisti polak Çesllav Milosh, në librin e tij “Mendja e robëruar” kur shprehej se: “është dëshira jonë e brendshme për të mos besuar se njeriu mund të arrijë në krime aq të tmerrshme që u panë në diktaturat totalitare”. Pra, kemi harruar që fara e së keqes për një shoqëri fshihet pas harresës.

Fatkeqësisht, pavarësisht sjelljes së kujtesës përmes botimeve, aktiviteteve dhe studimeve nga Instituti i Studimeve të Pasojave të Krimeve të Komunizmit (ISKK) dhe aktorë të tjerë që vijojnë të flasin për të shkuarën, ne vijojmë të mund të rrezikojmë ta rishkruajmë historinë pa shumë nga dëshmitarët e së shkuarës. Ky moslexim i së shkuarës me të gjitha të vërtetat rrezikon të humanizojnë të keqen, duke e bërë normale atë që ka ndodhur me gjyshërit dhe prindërit tanë.

Sipas filozofovë, ata që tentojnë ta pengojnë të shkuarën, që të shkruhet me gjuhën e krimeve që kanë ndodhur, kërkojnë që ta rishkruajnë sipas orekseve të tyre, me qëllim që të kontrollojnë të ardhmen sipas të njëjtës ideologji.

Kjo është pasoja kur ne si shoqëri rrezikojmë të kalojmë të shkuarën me “krimet e askujt”, duke mbetur e vetmja shoqëri që nuk kemi të penduar, e, për pasojë, as ata që mund të falnin ata që në emër të diktaturës bënë krime për ta mbajtur gjallë atë sistem çnjerëzor.

“Panorama”

Av. Hasan Metuku/

UASHINGTON – 19.08.2024 – Departamenti i Sigurisë Kombëtare dy ditë më parë shpalli një njoftim në Regjistrin Federal për të zbatuar Mbajtjen e Familjeve së bashku, një proces për disa bashkëshortë joshtetas të qytetarëve amerikanë.

Sherbimi i Shtetesise dhe Emigracionit (USCIS) ka filluar menjëherë pranimin e kërkesave nga individë që kualifikohen për këtë proces më 19 gusht 2024. Individët duhet të paraqesin Formularin I-131F, Aplikim për Lejim me kusht për disa bashkëshortë të caktuar joshtetas të qytetarëve të SHBA-së, në internet pasi të krijojnë një llogari myUSCIS. Tarifa e paraqitjes është 580 dollarë. Kërkesat për mospagimin e tarifave për Formularin I-131F nuk pranohen.

Kriteret kualifikues per bashkëshortët joshtetas të shtetasve amerikanë jane:

-Të jetë i pranishëm në Shtetet e Bashkuara dhe qe nuk eshte pranuar ose liruar me kusht nga autoritetet;

-Ka qenë vazhdimisht fizikisht prezent në Shtetet e Bashkuara që nga data 17 qershor 2014, deri në datën e paraqitjes së kërkesës;

-Të kete një martesë të vlefshme ligjërisht me një shtetas amerikan në ose përpara datës 17 qershor 2024;

– Nuk ka histori kriminale skualifikuese dhe perndryshe, nuk konsiderohen si kërcënim për sigurinë publike, sigurinë kombëtare ose sigurinë kufitare; dhe

– Ti nënshtrohen kontrolleve te shenjave te gishtave dhe atyre procedurave të nevojshme per verifikim per sigurinë kombëtare dhe sigurinë publike.

Vlen te theksojme se, ndërsa per një dënim për krime dhe histori të caktuara kriminale do të skualifikoheshin automatikisht, çdo histori kriminale – pavarësisht llojit të veprës penale – do të supozohej e papërshtatshme. Ata qe jane me shkelje të vogla do të duhet të mbrojne rastin në Sherbimin e Shtetesise dhe Emigracionit (USCIS) që të marrin miratimin.

Lejimi i qendrimit me kusht, në vetvete nuk është i barabartë me pranimin në SHBA dhe mund të ndërpritet në çdo kohë. Emigrantët pa status të ligjshëm, që kane hyre më parë në vend – për shembull, ata që kanë hyrë në vend me një vizë të vlefshme dhe e kanë tejkaluar statusin e tyre – nuk do të kenë të drejtë te perfitojne nga ky program.

Kohëzgjatja e lejimit te qendrimit me kusht, në përgjithësi do të jetë deri në tre vjet. Departamenti i Sigurise Kombetare (DHS) nuk ka plane për një proces tjeter të mëvonshëm per kete ceshtje.

Nëse nuk aplikoni për rregullim të statusit (Green Card) ose nuk merrni një status tjetër emigrimi përpara skadimit të periudhës së lejimit me kusht, ju do te shtoni kohen e pranisë tuaj te paligjshme. Çdo autorizim punësimi i bazuar në lejimin me kusht i dhënë nga USCIS (kategoria (c)(11)) gjithashtu në përgjithësi do të skadojë në të njëjtën kohë kur skadon periudha juaj e lejimit te qendrimit me kusht.

Sherbimi i Shtetesise dhe Emigracionit (USCIS) ka publikuar informacion shtesë mbi kriteret e pranueshmërisë, procesin e aplikimit, shembuj të llojeve të provave që duhet të paraqesin joshtetasit për të pare përshtatshmërinë per kualfikim; si të krijoni një llogari në internet dhe të depozitoni Formularin I-131F në internet; dhe si të shmangni mashtrimet në këtë proces. Mund të gjeni më shumë informacion në faqen: Keeping Families Together (Mbajtja bashke e Familjeve).

Ne jemi te gatshem t’ju asistojme jo vetem ne shqyrtimin e rastit tuaj apo te afermeve tuaj, per te pare nese mund te perfitojne nga ky program, por dhe per te ndjekur procedurat dhe paraqituar provat e nevojshme perpara autoriteteve te emigracionit dhe te sigurise.

Per sa me siper kontaktoni :

Metuku Law P.C.

39 Broadway, Suite 1450

New York, NY 10006

Phone: 212-480-4242

Fax: 212-566-4088

Email: Hhm@metukulaw.com

Website: www.metukulaw.com