ANTON MARKU JUNÇAJ/

Me krijimin e një shoqërie kulturo-artistike me emrin “Rapsha në mërgim“ këtu në Michigan para 10 vitesh si udhëheqës i valleve burimore fillova të grumbulloj disa gjëra të vjetra antike që i përdornim në valle popullore si buljerat, djepi, veshje kombëtare, vegla pune dhe instrumenta muzikore të traditës sonë kombëtare. Me kalimin e kohës kjo lami filloi të më hyjë në gjak çdo ditë e më shumë. Çdo herë që po merrja rrugën për Malsi po investoja në këtë Muzeum duke e pasuruar me elementë të ndryshëm të identitetit tonë kulturor. Sot në Muzeum kam afër 600 artikuj të trashëgimisë tonë kombëtare që tregojnë plotësisht një jetë të pastër e të gjallë shqiptare nga e sotmja e deri me mijëra vjet më parë. Këtu në këtë Muzeum gjenden diku 20 palë veshje kombëtare duke filluar nga ato të Malësisë e deri tek Çameria, nga Shakshir, Xhublet e deri tek Fustanella e nga Plava e Gucia e deri tek Mirdita. Muzeumi është i pasuruar me disa armë të vjetra dhe vazhdojmë me enë të jetës së përditshme historike të shqiptarëve. Në muze gjendet edhe një numër i madh i veglave të punës që janë përdorur që nga koha Ilire e deri më sot. Brenda Muzeumit ka një librari te pasur me shumë vepra të dalluara të letërsisë, historisë e albanologjisë shqiptare si vëllimet e At Gjergj Fishtës, Kanuni i Lek Dukagjinit, Meshari i Gjon Buzukut si dhe vepra te shkruara nga shkrimtarët letërsisë moderne shqiptare si Çun Lajci, Zef Pergega, Anton Berishaj, Nusret Pllana, Rrustem R Berisha etj.

Ky Muzeum jep një kontribut të rëndësishëm në përpjekjen për ruajtjen e trashëgimisë kulturore shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Para shumë vjetësh, pa rënë shumë në sy, vjen në Vlorë ambasadori me origjinë hebraike, Uidhers, dhe vendos një pllakë përkujtimore tek rrugica që vlonjatët e vjetër e quanin “Rruga e çifutëve”. E po mirë thanë vlonjatët, në këtë rrugicë, bashkë me vlonjatët kanë banuar edhe çifutët. Por mjeshtrat e metodizmit me këtë pllakë përkujtimore ngulën “gozhdën e nastradinit”, gozhdë që do t’ju ngulet kaq thellë vlonjatëve, sa që pas disa kohësh ata do të harojnë se kush janë dhe do të thonë që ne jemi me origjine hebraike.

Rrugica e çifutëve sot, ku kanë pasur pallatet e tyre edhe tregtarët vlonjatë. Rruga dhe sheshi para saj në proces meremetimi. Foto 22.11.2022.

Dhe ja     

        Udhëtojmë më tej. Në vazhdim të nguljes së gozhdes së nastradinit është edhe ngritja e një muzeu hebraik kombëtar në qëndër të qytetit të Vlorës, pranë kullës së sahatit dhe godinës së bashkisë së parë të Vlorës të ndërtuara nga i madhi Ali Asllani. Më datë 17 maj 2022, ditë të marte (nuk ka më ters) ditën e LGBT-ve, muzeu filloi të materializohet, dhe, kuptohet, u pëlqen apo nuk u pëlqen vlonjatëve, qeveria dhe bashkia u ka dhuruar izraelitëve sheshin më të mirë të qytetit dhe në qëndër të tij. 

ATSH njofton: Projekti fitues për muzeun, vendndodhja e të cilit do të jetë në Vlorë, u prezantua sot në prag të ditës ndërkombëtare të muzeve, nga studio e njohur izraelite “Kimmel Eshkolot Architects”. Në ceremoninë e prezantimit të projektit fitues të Muzeut Hebraik Shqiptar, ishin të pranishëm Kryeministri Edi Rama dhe kryetari i Bordit të Fondacionit Shqiptaro-Amerikan per Zhvillim, Michael Granoff, ambasadorja Juri Kim, ministrja e Kulturës, Elva Margariti, etj.

Në fjalën e tij Kryeministri Rama theksoi se “është një nga gjërat më të munguara në gjithë hapësirën e territorit të vendit tonë një muze i një historie e të jashtëzakonshme dhe mbase i një prej faqeve më të arta të historisë së shqiptarëve, që është historia e shpëtimit të hebrenjve për të cilën në këtë vend nuk ka asnjë adresë akoma…Jam realisht i kënaqur që sot hedhim një tjetër hap drejt krijimit të adresës së parë të kësaj historie, një muze hebraik në Vlorë ku ka pasur një komunitet të rëndësishëm hebre dhe ku është mundësia të ngrihet një strukturë e tillë në lagjen ku ishte i përqendruar komuniteti hebre i Vlorës”, nënvizoi Rama.

        Pra qehajaj i Sorrosit e gjeti adresën e shpërfaqjes së memorjes hebraike pikërisht në qytetin e Vlorës, pikërisht në qytetin simbol të pavarësisë së shqiptarëve, për t’ju ngulur një thikë në zemër të kujtesës së tyre historike. Sipas tij, faqet e arta të historisë së shqiptarëve nuk janë përkujtimi me muze dhe statuja i Bardhylit, Agronit, Teutës, Glaukut, Monunit, Pirros së Epirit, Aleksandrit të Madh, etj. Për vlonjatët nuk është Gjergj Araniti, Zenel Gjoleka, Sali Vranishti, Ali Asllani, etj. Përkujtimi me muze dhe memoriale i genocidit sërb në vitet 1880-1881, 1912-1920, 1944-1945,1980-1981 deri në 1998-1999. Përkujtimi me muze dhe memoriale i genocidit grek në vitet 1878-1880, 1912-1914, 1944-1945, etj.

        Në 100 vjetorin  Luftës së Vlorës një epope legjendare, më 5 qershor 2020, ky qehaja që ka zaptuar me dredhi, mashtrim dhe djallëzi postin e  kryeministrit, as që denjoi të vinte në Vlorë, ashtu si nuk shkoi as në 100 vjetorin e Kongresit të Lushnjes në 20 janar 2020. Pasi ai nuk i ka në axhendë ngjarjet historike që përbëjnë memorjen historike kombëtare të vlonjatëve dhe shqiptarëve. Jo të gjitha këto duhen të fshihen nga memorja e shqiptarëve dhe vlonjatëve, dhe ata duhet të mbajnë mend vetëm çifutët, faqen më të artë të historisë atë të shpëtimit të tyre nga nga nazisti me gjak hebre, Adolf Hitler; tek ata duhet krijuar me çdo kusht dhe me çdo mjet memorja hebraike.

        12 prill 2022

       Para pak kohësh, në një shkrim të mëparshëm në këtë datë, kemi përmendur se si qehajaj i Sorrosit, i  rrënoi të gjitha simbolet kombëtare në Vlorë, vetëm e vetëm që të shuajë memorjen historike të vlonjatëve. Ndjekim këtë shkrim: 

        …Para dy vjetësh, 24 shkurt 2020, në një shkrim: “Vlora-Qëndër Historike e Pavarësisë së Shqiptarëve, apo, Qëndër Historike e Hebrenjve”, ngrija shqetësimin për një sulm të mirë organizuar kundër identitetit të qytetit të Vlorës si simboli Pavarësisë së Shqipëtarëve. Dhe atëhere, në atë shkrim, thoshja: Do zoti që nuk është një ëndërr e keqe, se ëndërrat e këqia bëjnë vaki dhe dalin. Zogjtë e çelur nga vezët sorosiane janë shpëndarë si zogjtë e korbit kudo në Shqipëri: në politikë (pozitë-opozitë), administratë, art, kulturë, bashki dhe qeveri, etj. 

        Menjëherë pas këtij pohimi, vazhdoja: Tani shtrohen disa pyetje: A do ta gëlltisin këtë vlonjatët? A ka mbetur tek vlonjatët, këshilli bashkiak i Vlorës, ndopak ndjenjë atdhedashurie, ndjenjë identiteti dhe krenarie kombëtare; apo do të ulin kokën dhe çorbëngrësit e çorbave të huaja do të bëjnë çfarë të duan me Vlorën, Tempullin dhe Hieroren e Pavarësisë Kombëtare, qytetin simbol të flamurit dhe identitetit kombëtar, të cilin, ata që ja kanë shitur shpirtin djallit, duan ta kthejnë në qytet simbol të hebraizmit?!!!

        Pas dy vjetësh, ato që në vitin 2020 ishin vetëm pandehma tani janë bërë realitet. Së pari, u fillua më rrënimin dhe groposjen e Sheshit Pavarësia në Skelë. Për t’ju hedhur hi në sy qytetarëve vlonjatë kjo filloi si një restaurim i tij. Dy vjet vazhdoi ky “restaurim”. Por tani, me përfundimin e tij, mund të themi: Se Sheshi Pavarësia humbi, u zhduk pa nam dhe nishan, dhe me plot gojën mund të themi se ai ka vdekur. Për t’u bindur për këtë do të shikoni që bashkia e Vlorës, pas vdekjes së tij, emrin e këtij sheshi ja ka vendosur rrethrrotullimit të Skelës, që vlonjatët e quajnë “kulaçi”. Nuk ka cinizëm më të madh. Nuk ka përdhosje më të madhe. Nuk ka përbuzje dhe zdërhallje më të madhe me këtë shesh historik. Por nuk ka edhe një përqeshje tallëse më të madhe me qytetarët e Vlorës. Tabelën e këtij sheshi historik bashkia  dhe vetë myteberi i saj, mavri kryetari, e ka vendosur tek rrotullamja (shih foton). Ku është sheshi zoti kryetar?!!!

Tabela e “Sheshit Pavarësia” vendosur tek rrethrrotullimi nga bashkia.

Muzeu i Pavarësisë i eklipsuar nga ndërtimi satanik.

        Sot në vend të këtij sheshi kemi një minipyll, shtylla betoni, mure, “breshka” betoni, rrotullame pa fund, një rezervuar të madh uji sikur do të vadisim tokat e koperativës bujqësore dhe një mullar të madh me baltë 20-25 metra të lartë, të cilët si antropofagë prej balte e betoni e kanë rrethuar Muzeun Kombëtar të Pavarësisë, i cili jo vetëm nuk duket më, por para tyre ngjan si një xhuxh i vogël, që rastësisht ndodhet aty, dhe, që për më shumë nuk e ka vendin aty. Pasi vendin e tij e kanë zënë antropofagët prej balte e dheu. Urojmë, që një ditë këta antropofagë mos të hanë edhe qytetarët e Vlorës, pasi arkitektura e tyre është shumë e dyshimtë. Astrofizikantët duhet të vijnë dhe t’i shikojnë këto struktura sataniste të projektuara nga vetë djalli.

        Godinën e muzeut e rrethon një rrotullame e madhe pa pikë hijeshie dhe e shëmtuar e mbushur me rërë deti, dhe, për turp e faqe e zeze, kabinetin e Ismail Qemalit, bustet e tyre, i kanë shpërndarë në të gjitha skajet e këtij rrethi me rërë që të kujton shkretëtirat e ku kanë udhëtuar nomadët hebrenj në lashtësi. Largqoftë, ndonjë ditë përkujtimore të 28 Nëntorit, të fryjë juga nga deti dhe të ngrihet rëra dhe t’u përplaset vizitorëve dhe personaliteteve në fytyrë, sikur të jenë në në shkretëtirë. Zoti kryeministër Mavia: Vlora nuk ndodhet në shkretëtirë; delegatët që shpallën pavarësinë nuk udhëtuan si çifutët nëpër shkretëtirë. Por udhëtuan në malet dhe lëndinat e bukura të gjelbëruara dhe lulëzuara të Shqipërisë etnike. 

       Së dyti, pasi pa se qytetarët e Vlorës nuk u ndien për rrënimin e Sheshit të Pavarësisë, dhe e kapërdinë këtë dhunim, pas një viti, vegla qorre e Jorgo Sorrosit, avancoi në planet e tij ogurzeza, për rrënimin dhe groposjen e simbolit më të madh të të gjithë shqiptarëve: Sheshit të Flamurit. Për këtë fillimisht, shkatërroi podiumin madhështor mbi të cilin ngrihej Monumenti i Pavarësisë, duke e shkurtuar nga këmbët atë dhe i gjithë monumenti duket si një gjatosh i shëmtuar dhe pa vlerë, siç është vetë ai ideatori ogurzi i rrënimit të këtij sheshi. Skulptori i shquar Muntaz Dhrami tregoi  se ky dhumin që ju bë monumentit jo vetëm që i hoqi madhështinë, bukurinë dhe dinjitetin, por dhe e shëmtoi atë. Ky ishte një poshtërim që ju bë monumentit si simbol i atyre burrave shqiptarë që shpallën pavarësinë.

        Pastaj, pasi pa që vlonjatët përsëri nuk u ndien, vazhdoi me shkatërrimin e katër topave dhe shatërvanit historik në mes të Sheshit të Flamurit. Prishi lulishten historike të gjelbëruar për ta mbushur me beton, gurë dhe kanale me ujë të qelbur. Por e keqja nuk përfundoi këtu. Kryeministri ogurzi në urrejtjen e tij ndaj çdo simboli kombëtar zhduku vetë sheshin historik, pasi në mes të tij ngriti struktura prej betoni që të nxjerrin mallin e hangarëve të koperativave bujqësore, apo haneve të kohëve mesjetare. Këto hangare e ndajnë sheshin më dysh, dhe nga pjesa lindore e sheshit monumenti i Pavarësisë nuk duket më. Shesh të Flamurit nuk ka më. Ai vdiq. Shqiptarët vërtet do t’u duhet të bredhin si çifutët në shkretëtirë për të gjetur sheshin e tyre historik, por nuk do ta gjejnë më.

Sheshi i Flamurit, para se satanai ta prishte (pikturë).

Vulgariteti, shëmtia: ja se çfarë mund të pjellë një mendje satanike.

        Tani rradhën e ka vetë monumenti i Shtizës së Flamurit e projektuar dhe ndërtuar nga i madhi Ali Asllani; dhe pas saj, vetë varri i Ismail Qemalit me monumentin e Ushtarit të Panjohur të Odhise Paskalit…. 

Pas shtatë muajsh, 26 nëntor 2022…

Para katër vjetësh, 2018, ditën e flamurit, ai erdhi me qillota, madje pa u skuqur dhe pa u zverdhur, edhe para varrit të Ismail Qemalit; me qëllimin e vetëm për të poshtëruar ditën më të shenjtë, sheshin më të shenjtë, qytetin më të shenjtë të shqiptarëve dhe për t’u tallur me vlonjatët dhe përbuzur shenjtorin e pavarësisë. Shtatorja e Ismail Qemalit në Skelë, si ndonjë figurë historike pa vlerë është mbuluar nga kollonat, shkurret dhe pemët, si e futur në një pyll shkurrnaje, dhe vlonjatët nuk ndihen. 

Shtatorja e Ismali Qemalit prapa shkurnajave e kollonadave. Fot. dt.24.11.22

Rrethnaja me rërë si në një shkretëtirë arabike te Muzeu i Pavarësisë, Skelë, Vlorë, ku janë vendosur bustet dhe pllakat në rërë me emrat e firmëtarëve të pavarësisë. (Foto dt.24.11.2022)

       Muzeu i Pavarësisë në Skelë është rrethuar me një pjesë shkretëtire arabike me rërë, si për t’u kujtuar vlonjatëve, por edhe të gjithë shqiptarëve, se ata e kanë origjinën nga shkretëtirat arabike dhe gjithashtu kjo tokë është një tokë arabo-hebraike. Por mynxyra më e madhe është ajo që ky përbindësh antishqiptar, pa ju dridhur syri, i shkel me këmbë atdhetarët shqiptarë. Fytyrat e firmëtarëve të pavarësisë, në ca pllakëza metalike, i ka hedhur në shesh në këtë rrethnajë prej rëre, që njerzit t’i shkelin me këmbë. Turpërim dhe poshtërim më të madh për ata burra të mëdhenj të kombit shqiptar nuk do të ketë. Dhe vlonjatët rrinë, dhe e shikojnë sarakaçanin tradhëtar si shpëtimtarin e tyre. Në Vlorë ka disa shoqata kulturore-atdhetare, me emra të mëdhenj. Kur shkojnë në Kosovë, Prishtinë apo Prizren e gjetkë, rrahin gjoksin si patriot. Me demek vijnë nga Vlora e Pavarësisë. Sikur e bënë ata Shqipërinë të mosvarme. Por tani kur atdhetarët e vërtetë, shokët e Ismail Qemalit, Is Boletinit, Luigj Gurakuqit, etj, po shkelën me këmbë në baltën e sheshit të muzeut, ata nuk pipëtijnë apo nuk bzajnë, pasi kanë frikë nga uzurpatori.

Emrat  e firmëtarëve të pavarësisë në tokë, në rërë. Poshtërsi, dhunim.

       Vetëm busti i Ismail Qemalit ka emrin, bustet e tjera, që të gjithë, janë pa emra, anonimë. Poshtërsi, dhunim, tradhëti. Madje dhe Luigj Gurakuqi nuk e ka emrin tek busti i vet. Emrat e të gjithë firmëtarëve të pavarësisë janë në tokë, në rërë, që të shkelen me këmbë. Bustet pa emër mbeten anonim, të humbur, që të mos njihen nga rinia dhe as të mos kujtohen ndonjëherë. Zhdukje tradhëtare e kujtesës historike.

Busti i Luigj Gurakuqit pa emër. Turp, poshtërsi, ligësi, tradhëti.

Bust pa emër. Anonim. I humbur. I zhdukur nga memorja e popullit.

Firmëtarët e pavarësisë në tokë si zogjtë e korbit, jo në piedestale si shqiponja.

Hani i Stavros apo Hierore e Pavaresisë.

        Sheshi i Flamurit, kjo hierore, ky tempull i shenjtë për shqiptaret, jo vetëm që është ndryshuar dhe rrënuar, jo vetëm është shpërfytyruar dhe shëmtuar në mënyrën më vulgare; por ai është kthyer në qëndër biznesi si një treg fshatar në zotërim të sarafit kryeministër dhe (kjo nuk përbën ndonjë secret për vlonjatët) një politikani bizmenen nga Kosova.

        Dikur, nga mezi i shekullit të kaluar, kur ishte festuar edhe 50 vjetori i shpalljes së pavarësisë, Vlora kishte një han jashtë qytetit në kodrat e Qafës së Koçiut, që vlonjatët e vjetër e njohin me emrin “Bregu i Orizit”. Fshatarët që zbrisnin në Vlorë linin kuajt dhe mushkat në këtë han, pasi Vlora, megjithëse ishte me rrugë më kalldrëm, përjashtuar bulevardin kryesor nga bashkia në Ujin e Ftohtë dhe disa pak rrugë të qytetit, rrugën Trans-Ballkanike, që ishin të asfaltuara, pjesa tjetër ishte me rrugë dhe trotuarë me kalldrëm. Por ajo ishte një qytet dinjitoz dhe i pastër. 

        Por pas 70 vjetësh sarafi kryeministër e solli këtë han në Sheshin e Flamurit. Tani nuk ka më kuaj dhe mushka, por autovetura, të cilat më dhjetra dhe qindra, gjatë gjithë ditës së pazarit, i parkojnë në trotuarët e gjërë dhjetra metra të shtruara më asfalt dhe bitum të zi, pasi ky që do bënte një spektakël në këtë shesh, e ka mbuluar të gjithin me serë të zezë dhe bitum të zi.

Hani i sulltan brekushes dhe  Behxhet Patushes.

Sheshi i Flamurit që nxin nga bitumi i zi dhe zifti. Shëmtira ka vetëm këtë pamje.

        Pra Sheshi i Flamurit, ky shesh i shenjtë është kthyer në një  treg fshatar; ashtu si Sheshi Skënderbej në Tiranë, edhe ai një shesh i shenjtëruar, është kthyer nga Veli Beu dhe Naltëmadhnia saraf në një treg fshatar. Atje jo vetëm piqen qofte dhe pihet birrë, por, së fundmi, sarafi i bashkisë e ka kthyer në një treg fshatar të vërtetë ku shiten prodhime bujqësore dhe blegtorale, gjoja bën panaire, se nuk u del Pazari i Ri apo parqe dhe sheshe jashtë kryeqytetit ku mund t’i organizojnë ato. Dhe heroin tonë kombëtar, Gjergj Kastriotin, këta dy sarafë e kanë poshtëruar aq shumë, sa që ai duket më shumë si një roje i tregut se sa një luftëtar madhështor. Kur kanë poshtëruar Skënderbeun dhe Ismail Qemalin, çfarë mund të bëjnë më shumë këta antishqiptarë, pa fe dhe atdhe, me figurat e tjera patriotike dhe kombëtare të shqiptarëve?!!!!

Hani i kuajve të motorizuar para varrit të Ismail Qemalit.

Hani i kuajve të motorizuar para varrit të Ismail Qemalit.

        Vlora është qyteti simbol i pavarësisë  së shqiptarëve. Ky tradhëtar e nxiu, e dhunoi, e poshtëroi, e shpërfytyroi, e shndërroi në një shëmtirë hebraike këtë hierore, këtë tempull ku vijnë dhe falen të gjithë shqiptarët. Çfarë duhet të bëjnë shqiptarët për mbrojtjen e këtij tempulli: Atë që bëri Jezu Krishti që më kamzhik përzuri sarafët nga tempulli i fesë. T’i përzerë nga pushteti hienat sorosjane, kudo që janë: Kryeministri, Kuvend, ministri, bashki, qarqe, administratë, institucione ligjzbatuese, media, shoqëria civile, etj etj. T’a çrrënjosë dhe pastrojë këtë bar të helmuar nga toka jonë e shenjtë.

Kjo na kujton vargjet e Nolit:

Në kështjell t’atdheut, në tempull të fesë

Janë shtruar sarafët pa shpirt e pa besë,

Tregtojn’ e gënjejnë, rrëmbejn’ e shfrytëzojnë, thonë ashtu (Shqipërinë) e mbrojnë e shpëtojnë.

Shtrëmbërojnë kanunet, i marrin në dorë,

Dhe shkëlqejnë në kish’  në fron me kurorë,

Vegjëlia për ta batërdisen dhe vriten

Dhe kështu parasitët gjakpirës po rriten.

Në 12 prill 2022 kam shkruajtur:

      Tani po ju drejtohem shqiptarëve që ndodhen jashtë kësaj Shqipërie të mjerë: Sheshi i Pavarësisë, Muzeu i Pavarësisë, Rruga Ismail Qemali, dhe, vet Sheshi historik i Flamurit nuk janë më, ata kanë vdekur, simbolet kombëtare janë dhunuar nga kuislingët në pushtet. Vlora, qyteti që mban titullin e lartë “Heroi i Popullit”, marrë në vitin 1962 me rastin e 50 vjetorit të shpalljes së pavarësisë, ka vdekur. Vlonjatët, siç duket, janë të vdekur dhe të pakallur. Ju shqiptarët e diasporës, nga Kosova, Mali i Zi, Maqedonia e Veriut, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, shteteve të Europës, do ju duhet të bridhni si çifutët në shkretërirë për të gjetur Vlorën Tuaj, qytetin simbol të Pavarësisë së Shqipërisë. Por nuk keni për ta gjetur. Ajo ka për të qënë një imazh në shkretëtirë, gjithmonë e pakapshme. Vlora vdiq. Ju mund të vini vetëm për të “shtatat” dhe “të dyzetat” e saj. Na ishte dikur një Vlorë.

Zoti e mbroftë Shqipërinë dhe shqiptarët!

Besnik Imeri,  30 nëntor 2022.