Një zyrtar i lartë i Institutit Demokratik Kombëtar, thotë se shqetësimet kryesore të qytetarëve shqiptarë kanë të bëjnë me ekonominë dhe punësimin dhe se korrupsioni mbetet një problem madhor që pengon shanset e tyre. Drejtori për Evropën Qendrore dhe Lindore i kësaj organizate amerikane, Robert Benjamin, thotë se politikanët në Shqipëri duhet t’u përgjigjen interesave të qytetarëve dhe jo të merren vazhdimisht me luftën politike kundër kundërshtarëve dhe se ai shpreson që këta lloj politikanësh të zgjidhen në votimet lokale. Zoti Benjamin foli në një intervistë për Zërin e Amerikës për një studim-anketë të fundit të Institutit të tij, ku u pyetën qytetarët shqiptarë për çështjet që i shqetësojnë ata.
Zëri i Amerikës: Zoti Benjamin a mund të na thoni se cilat janë disa nga përfundimet kryesore të anketës suaj të fundit në Shqipëri?
Robert Benjamin: Përfundimet e anketës së këtij fundi, përputhen përgjithësisht me ato të viteve të kaluara, por me disa ndryshime. Përfundimi kryesor për këtë vit është se ekonomia dhe papunësia mbeten shqetësime të mëdha mes qytetarëve dhe i lidhur me këtë shqetësim është një pakënaqësi e vazhdueshme për korrupsionin.
Dhe nga intervistat për anketën shohim se njerëzit shohin një lidhje direkte mes nivelit të korrupsionit, atij të zhvillimit ekonomik dhe ndjesisë për mirëqenien e vet. Në të njëjtën kohë, në mendimet e qytetarëve reflektohet një lloj vlerësimi për përpjekjet e qeverisë për të vendosur rregull në disa nga drejtimet e ekonomisë dhe se në disa drejtime shpërndarja e shërbimeve po përmirësohet.
Zëri i Amerikës: Kur erdhi në fuqi qeveria e re pati një ndjesi optimizmi ose me saktë shprese për atë që do të bënte. Cili është vlerësimi juaj pas dy vjet më pas?
Robert Benjamin: Duke u nisur nga ato që po thonë qytetarët në intervista, ka ende një ndjesi të përgjithshme optimizmi nga disa këndvështrime. Njëri është se vendi doli nga zgjedhjet e vitit 2013, më i qëndrueshëm politikisht, sepse në Shqipëri kishte pasur një paqendrueshmëri të konsiderueshme politike para atyre zgjedhjeve. Së dyti Shqipëria mori statusin e vendit kandidat në Bashkimin Evropian dhe mendoj se kjo u dha njerëzve një ndjesi të forte përparimi.
Gjithashtu njerëzit e vlerësojnë punën e qeverisë për zbatimin e sistemit rregullator. Por njëkohësisht ka një ndjesi të vazhdueshme shqetësimi dhe pakënaqësie për ekonominë dhe korrupsionin. Dhe përpjekjet e qeverisë për të marrë masa për ndërtimet e paligjshme dhe për të vendosur rregull në arsimin e lartë shihen si positive por njerëzit njëkohësisht kanë përshtypjen se zbatimi i këtyre rregullave nuk është njëlloj për të gjithë dhe kjo i shqetëson ata.
Zëri i Amerikës: Korrupsioni vazhdon të jetë një nga shqetësimet kryesore dhe ndjesia është se është i përhapur gjithandej: në administratën publike, në biznes në sistemin e drejtësisë. Pse sipas mendimit tuaj, kjo dukuri vazhdon të jetë kaq e përhapur?
Robert Benjamin: Njerëzit që folën në intervistat e anketës sonë, e rikonfirmuan që korrupsioni është një nga problemet kryesore. Ata e shohin, e përjetojnë në ekonomi, në tregun e punës, kur shohin se kush i merr vendet e punës, kur kërkojnë qasje në shërbimet qeveritare, qoftë për kujdesin shëndetësor, kur kërkojnë një rregullim të një çështje në sistemin e drejtësisë. Administrata publike u kritikua ashpër. Nga ana tjetër njerëzit vlerësojnë përpjekjet për të marrë masa ndaj ndërtimeve të paligjshme.
Por në përgjithësi njerëzit bëjnë një lidhje mes korrupsionit dhe zhvillimit ekonomik sepse shohin se korrupsioni pengon zhvillimin ekonomik, në kuptimin që rryshfetet që shkojnë në xhepat e dikujt, janë para që mund të përdoreshin për gjëra të tjera që mund të ndihmonin për ndërtimin e ekonomisë. Personi që nuk merr një punë megjithëse ai apo ajo mund të jetë më i kualifikuar po të nisesh nga një sistem meritokracie, do të thotë që ajo kompani, apo zyrë e administrates publike nuk do të funksionojë aq mire.
Zëri i Amerikës: Ju i keni ndjekur prej kohësh zhvillimet në Shqipëri. Pse sipas mendimit tuaj, shoqëria dhe klasa politike nuk kanë mundur ta luftojnë më fuqishëm korrupsionin?
Robert Benjamin: Për shumë vite, Shqipërisë dhe vendeve të tjera të rajonit u është dashur të rindertojnë shoqëritë, ekonomitë, politikën dhe sistemin qeverisës. Dhe ajo që kemi parë në 5-10 vitet e fundit, pas këtij rindërtimi, tani pyetja bëhet se si duhet të jetë ky sistem i suksesshëm. Kërkesat e publikut me kalimin e kohës rriten për përmirësimin e gjendjes dhe luftës kundër korrupsionit, ata duan qasje të barabartë tek mundësitë dhe shërbimet dhe i takon qeverisë që t’i plotësojë këto kërkesa. Por nga ana tjetër vetë njerëzit duhet të veprojnë.
Për shembull një koalicion organizatash me të cilët ne punojmë për vëzhgimin e zgjedhjeve, vitin e kaluar përdori metodologjinë e dërgimit të vëzhguesve në qendrat e votimit në sistemin e kujdesit shëndetësor. Ata ngritën një grup klinikash dhe në një ditë dërguan njerëz të shihnin se si funksiononin ato: a ishte i qartë sistemi i pagesës, a kishte personel të mjaftueshëm, a ishin higjienike e të tjera. Pastaj ngritën një model që ia prezantuar Ministrisë së Shendetësisë dhe ishte një shembull shumë i mirë sepse bazohej tek të dhënat konkrete positive apo negative dhe tek nevojat për përmirësim.
Zëri i Amerikës: A ekziston vullneti politik për t’i zgjidhur këto probleme, sidomos po të kesh parasysh se klima politike ka mbetur e ashpër dhe e politizuar?
Robert Benjamin: Mendoj se gjetjet e anketës ishin interesante. Ashtu siç ishin të shqetësuar për ekonominë dhe korrupsionin, qytetarët nuk janë të kënaqur me mënyrën si bëhet politikë në Shqipëri. Njerëzit e intervistuar, të gjithë bien dakord se sjellja e deputetëve është e papëlqyeshme, se deputetët shpenzojnë më shumë kohë duke sulmuar kundërshtarët politikë sesa për të zgjidhur çështjet që shqetësojnë njerëzit, çështjet për të cilat po flasim.
Në raportin që doli nga intervistat, del qartë një program të qartë për reformimin e politikave, tek të cilat duhet të përqendrohen të gjithë ata që janë në partitë politike dhe në sistemin politik. Njerëzit duan që udhëheqësit e zgjedhur të sillen me dinjitet, të përqendrohen tek çështjet që i shqetësojnë ata. Dhe politikanët vetë po reagojnë. Ka pasur disa fjalime në parlament, besoj nga të gjitha palët që thonë se ky raport ka rëndësi, dhe se ata duhet të sillen ndryshe.
Zëri i Amerikës: Por nuk duket se kjo po ndodh. Si e shihni ju këtë hendek mes asaj që do publiku dhe asaj që po ndodh në realitet?
Robert Benjamin: Po është e vërtetë që shpesh ekziston ky hendek. Ka njerëz që janë të zgjedhur në një post që po bëjnë atë që duhet, apo të paktën përpiqen. Ne kemi punuar me një grup grash të zgjedhura dhe ato kanë bërë mjaft jo vetëm për të zgjidhur problemet në interesin e publikut, por edhe për të ndryshuar tonin e politikës ndërsa punojnë përtej ndasive politike. Dhe këtë e dinë edhe njerëzit, sepse kërkimet e anketës tregojnë se qytetarët janë të interesuar të shohin më shumë gra në procesin politik.
Ne në Institutin Demokratik e mbështesim këtë dhe shpresojmë të shohim më shumë gra të zgjedhura, veçanërisht duke pasur parasysh se po vijnë zgjedhjet lokale. Pra mendoj se ka elementë në politikë dhe në parti që u kushtojnë vëmendje shqetësimeve të njerëzve. Të njëjtën gjë mund të themi për disa politikanë të rinj me të cilët po punon Instituti Demokratik.
Zëri i Amerikës: Por nuk janë këta elementë që marrin vendimet, apo jo?
Robert Benjamin: E vërtetë, sepse në fund të fundit vendimet i merr publiku, qytetarët me të cilët ne flasim sepse sa më shumë ata i shprehin ato që duan të realizohen nga forcat politike dhe sa më shumë marrin hapa për ato që duan, aq më shumë do të reagojnë politikanët. Kjo është formula e procesit demokratik. Përsa kohë njerëzit janë në gjendje të formulojnë kërkesat e tyre dhe marrin hapa për t’i plotësuar këto kërkesa, qoftë përmes votes, përmes ngritjes së zërit për çështje të ndryshme dhe mbikqyrjes së punës së qeverisë, politikanët do të përgjigjen sepse duan mbështetjen e votuesve.
Mendoj se zgjedhjet që po vijnë dhe fakti që do të ketë një numër të ri bashkish më të mëdha dhe më të pakta, do ta vërë theksin tek kjo sepse njerëzit që do të zgjidhen si kryebashkiakë – dhe përsëris që ne shpresojmë që të shohim gra mes tyre – do të kenë më shumë fonde dhe burime që t’u përgjigjen nevojave të njerëzve. Dhe ajo që ata duan të shohin është politika të reja për krijimin e vendeve të punës, zbatimin në mënyrë të drejtë të ligjit dhe duan shanse të barabarta për njerëzit për punësim, ekonomi dhe qasje në shërbimet qeveritare.
Zëri i Amerikës: Një problem tjetër në Shqipëri është kriminalizimi në politikë, që u shfaq dukshëm me rastet e fundit të implikimit apo dyshimeve për implikim të anëtarëve të parlamentit dhe familjarëve të tyre. Çfarë tregon kjo përsa i takon klasës politike?
Robert Benjamin: Sigurisht që nuk reflekton mirë përsa i takon klasës politike dhe kjo është më e pakta që mund të thuhet. Mendoj se ka rëndësi që publiku të ketë një ide të qartë se për çfarë po flasim, sepse është e rëndësishme që kur ndodhin gjëra të tilla, të hetohen që njerëzit të mos goditen pa të drejtë. Megjithatë është mjaft e qartë se në politikë ka shumë mundësi për korrupsion, përfshirë akte kriminale dhe kësaj duhet t’i jepet fund. Kjo duhet të fillojë me partitë politike sepse ato i zgjedhin njerëzit, dhe duhet të caktojnë jo vetëm njerëz që ndajnë idetë e partisë por edhe që përfaqësojnë interesat e qytetarëve.
U takon këtyre partive që të sigurohen vetë dhe të sigurojnë publikun që kandidatët të kenë kualifikimet e duhura dhe të jenë përfaqësuesit e udhëheqësve më të mire të mundshëm që ka Shqipëria. Gjithashtu duhet parë edheçfarë parashikon ligji qoftë ai zgjedhjeve, procesi i verifikimit të listës së kandidatëve dhe cilido qoftë ligji duhet të reflektojë interesat e publikut shqiptar. Dhe mendoj se këtë çështje kanë parasysh qytetarët kur flasin për nevojën e eliminimit të korrupsionit në procesin politik.
Flet kryetari i Bashkësisë Lokale dhe Këshillit emergjent të Lagjes së Trimave
Intervistë e posaçme me Shaban Demiri, kryetar i Bashkësisë Lokale të Lagjes dhe Këshillit emergjent,në Lagjen e Trimave/
Demiri :” Ende nuk jemi të qetë, ajri është i ndotur dhe i kontaminuar emiri – se janë të prekura diku 69 shtëpi me në përbërje 125 familje ku në total përbëjnë afërshisht 450 banor./
Interviste nga Beqir Sina- Kumanovë/
Si është situata tani pas sulmit në Kumanovë?/
Demiri : Situata akoma është dramatike. Njerëzit janë shpërndarë e shpërngulur , disa nëpër qytete e disa nëpër fshatra përrreth. Gjithë ditën vijnë ,sillen , ndërsa në mbrëmje para se të erresohet të gjithë vijnë e marrin anëtarët e vetë të familjes edhe shkojnë ku ka gjetur ndonjë vend strehim apo farefis.
Demiri : Sa po ndjehet këto ditë ngrohtësia e bashkëvendasve tuaj dhe të bashkombasve?
Unë mendoj se shqiptarët gjithkund ku janë menjëherë na kanë dalë në ndihmë me gjërat me elementare , ushqime higjenike , ditën e dytë ka patur edhe vesh mbathje , më vonë edhe orendi shtëpiake në sasi shumë të vogël në krahasim me nevojat ,që janë paraqitur pas intervenimit ushtarak këtu në lagje. Ju do t’i shihni edhe vetë se janë të prekura diku 69 shtëpi me në përbërje 125 familje ku në total përbëjnë afërshisht 450 banor. Më tepër se gjysma e shtëpive janë të shkatërruara totalisht . Pjesa tjetër e shtëpive janë të dëmtuar disa me përqindje më të madhe ,disa më te vogël , mirpo nuk janë as 5 a 6 që dikush të mundet të fleje aty , mirpo për shkak të gazrave ,ngaqë jane hedhur sasi e madhe e armatimeve e barutit, aty edhe po të ishin të mira shtëpite nuk do mundej të banohej.Unë banoj vetëm 30 m mbi lagjen , ende nuk jemi të qetë, ajri është i ndotur dhe i kontaminuar.
Kur ndodhi ngjarja ,ku ishit ju dhe si e mësuat se cfarë po ndodhte ?
Demiri : Ne i dëgjuam krismat e para në orët me të para të mëngjesit , diku nga ora 5 e 5 në mëngjes . Unë sic ju thash për skaj të rrugës kryesore, dritaren e kam 1 m prej rruge. Ne nuk kemi mundur të lëvizim unë bashkëshortja dhe 2 djemtë. Deri nga ora 8 në mbrëmje nuk kemi pasur shanse që të lëvizim në asnjë vend. Kemi patur 3 makina të rënda shoqeruar nga dhjetra me blinda nga xhamia e deri poshtë lagjes. Ka pas te shtëna te njëpasnjëshme pothuaj 45 -46 orë . Dikur nga fundi me itensitet më të vogël ,por ka pas të shtëna edhe ditën e dyte
A kishte shenja më përpara se do të ndodhte dicka e tillë?.
Demiri : Po ne nuk kishim parë asnjë shenjë paralajmërim se mund të ndodhë një gjë e tillë , vetëm kur dëgjuam krismat kuptuam se këtu dicka po ndodh .
Po forcat e policisë ishin të shtuara ato ditë ?
Demiri : Fillimisht ka pas me pak , mirpo brenda ditës deri nga ora 10 ka pas më shumë perplot forca special dhe mjete policore, blinda etj.
Po qytetarët si u mbrojtën , si u larguan apo strehuan në ato momente?
Demiri : Ata janë bërë në mënyra individuale.Sic ju thash unë në 20 e 5 min kam dalë nga shtëpia , deri atëherë pata tentuar të dal në rrugë , mirpo më dhanë shenjë që të kthehem në shtëpi. E diku nga ora 8 ,meqë bashkëshorten e kam me probleme zemre , e keshtu dola ë i thashë policit se kjo nuk përballohet më, polici më tha kthehu brenda se do të lajmërojmë më vonë, pas 1 ore na thanë që nëse doni të dilni , duhet ta beni per 1 minutë . Pasi dola komunikova me telefon me njerëz , mjetet e policies ishin ende , krismat dëgjoheshin aty këtu edhe pse pak më vonë u shpall një lloj armëpushimi ,aksioni vazhdoi natën edhe të nesërmen , deri diku nga ora 7 e mëngjesit.
Të arrestuarit janë të gjithë fshatar ? apo ka edhe nga vendbanimet e tjera ?
Demiri : Ka edhe njerëz të cilet kan qene me uniforma te kamufllazhit, me simbole, mirpo ne nuk i kemi parë asnjëherë, mirëpo nga kjo lagje janë të arrestuar 4 persona.
Cfarë thonë familjaret e tyre , I kanë takuar?
Demiri : Diku pas orës 7 -8 javën e dytë,i kanë lejuar t’i takojnë me ndërhyrje të OSBE. Unë jam kryetari i këshillit të emergjencës dhe kryetari i lagjes. Dhe kam pasur takime të ndryshme e një nga këta edhe me OSBE. Me të cilët kam pasur bashkëpunim. Gjithmonë kërkesat tona janë munduar t’i plotësojnë, na kanë sjellë përgjigje për ata gjëra që jemi interesuar. Pyetjet tona i kanë cuar deri në instancat përkatëse.
Sa ju kanë ndihmuar faktori politik?
Demiri : Faktori politik na ka ndihmuar zero. Fakorin politik unë e mënjanoj edhe ne takimet tjera.Asnjë politikan shqiptarë pozitë apo opozitë nuk janë prononcuar se cfarë ka ndodhur. Vetëm kryetari I Strugës , Sela na erdhi qysh ditën e parë, tentativen e deputeteve te BDI per te na takuar ,banoret e priten me proteste
Edhe qytetarët mendon se ndajnë të njëjtin mendim me ju ?
Demiri : Edhe qytetarët mendojnë të njëjtën gjë. Ka qenë një rast ku dy deputet të pozitës kanë ardhur vetëm për sehir , ku pati edhe reagim nga qyetarët.Kanë ardhur edhe politikanë të tjerë,por pa funksione.
Cfarë prisni nga politikanët ?
Demiri : Ne presim gjithcka nga politkanët. Po të ishin ata aktiv nuk do të kishte ndodhur kjo. Edhe nese dikush ka patur mundi të sillen njerëz të dëgjojnë kërkesa që kanë qytetarët.
Politika e ka ditur më përpara se dicka do ndodhe ?
Demiri : Unë për politikanët nuk flas në emër tyre . Unë flas atë c’ka është bërë , cfarë ka ndodhë dhe se c’po ndodh pas ngjarjeve .
Në rast se do të bëjë një thirrje, cfarë thirrjeje do t’u bëje bashkëatdhetarëve sidomos atyre në SHBA?
Demiri : Për bashkëatdharët kudo që janë ,por vecanërisht aty në SHBA , do t’u shprehja për angazhimin e tyre, përkujdesjen e përkrahjen ,edhe për ndihma edhe pse akoma skanë arritur për këtë rast, edhe pse ata janë gjetur gjithmonë pranë nesh , ishlla në të ardhmen edhe në të ardhmen të jenë pranë nesh.
Demiri : M ë lejo të bëjë një ndërhyrje , javën e fundit të Qershorit do bëhet një manifestim në qender të New York, me moton “Kumanovë jemi me Ty” në përkrahje dhe solidarizim me Kumanovë ,e cila eshte per e terhequr vemendjen dhe organizamave nderkombetar -, OKB-se.
Demiri : Ajo do të ishte ndihmesa më e madhe për ne, biles po të kishim mundësi do të vinim edhe ne për t’ju bashkangjitur protestës, mirpo në mungesë të anës materiale , të mundësive dhe distancë e madhe që sna e mundëson një gjë të tillë, mirpo ne jemi mirënjohës për cdo aktivitet që do të ndërmarrin. Si ndihmë për ne do të jemi mirënjohes. Po edhe sikur ata të rrezikoheshin për dicka , edhe ne do të bënim të njëjtën gjë për ata . Ju lutem percillja një mesazh nga ne edhe ish kongresitit Xhozef DioGuardi kryetarit te lobit shqiptar ne SHBA- ta ngreje zërin për ne në Uashington presim shumë nga ai ashtu siç ka bër për Kosovën, çështjen shqiptare dhe Çamërinë.
Ju faleminderit!
Demiri: Edhe një her me lejo t’ju falenderoj në emër të gjithë këtyre banorëve që ke ardhur nga Amerika për të na vizituar dhe dhënë kurajo
– Shumë Ju faleminderit! Zoti u bekoftë!
Serbi: Rasti Bytyçi – “fakte të reja”, apo lojë politike?
Zyrtarët serbë flasin për “dëshmi të reja” lidhur me vrasjen e tre shtetasve amerikan me prejardhje shqiptare në vitin 1999. Veprimtarët humanitar druajnë se kjo është lojë në funksion të vizitës së kryeministrit serb në SHBA.
Ministri serb i punëve të brendshme Nebojsha Stefanoviç, tha se është shënuar përparim në procesin e ndriçimit të vrasjes së tre shtetasve amerikan me prejardhje nga Kosova në vitin 1999.
Këto pohime u bënë vetëm tri ditë pasi që kryeministri i Serbisë, Aleksandër Vuçiç, tha se ka kërkuar nga shefi i Komisionit për hetimin e vrasjes së gazetarëve, Veran Matiç, të përfshihet në hetimet që kanë të bëjnë me vrasjen e tre shtetasve amerikan.
Ylli, Agron dhe Mehmet Bytyçi, ishin pjesëtarë të ish Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, përkatësisht të batalionit Atlantiku i përbërë nga shqiptarë që jetonin në Shtetet e Bashkuara e të cilët ju bashkuan luftës në Kosovë.
Në përfundim të luftës në Kosovë, ata janë arrestuar në rrethana të panjohura nga forcat serbe në afërsi të vendkalimit kufitar ndërmjet Kosovës dhe Serbisë në Merdarë. Një gjykatë në qytetin e Prokuples në Serbi, i kishte dënuar me nga 15 ditë heqje lirie nën akuzat për siç është thënë, kalim të paligjshëm të kufirit të ish Jugosllavisë.
Katër ditë para skadimit të dënimit, ata janë marrë nga burgu dhe janë dërguar në Petrovo Selo ku janë vrarë nga afërsia. Trupat janë gjetur në varrezë masive me duar të lidhura me tela.
Ministri serb tha se ka fakte të reja që dëshmojnë se kishte më shumë njerëz në vendin ku është kryer krimi dhe se ato fakte janë mbledhur nëpërmjet hetimit të telefonisë celulare.
“Pjesa e parë e hetimeve është bërë shumë keq dhe janë lënë anash dëshmi thelbësore. Sot kemi disa dëshmi të reja”, tha ai duke nënvizuar se nuk është as ekspertiza e armëve që ishin përdorur në vitin 1999 nga disa të dyshuar.
Çështja i riaktualizua në Serbi në prag të vizitës së sotme të kryeministrit serb në Washington, i cili tha se rasti i vëllezërve Bytyçi është një nga “çështjet e hapura që vazhdon të rëndojë marrëdhëniet amerikano-serbe”.
Në tetor të vitit 2013, ligjvënësit amerikanë Eliot Engel dhe Michael Grimm paraqitën në Kongres një rezolutë me të cilën kërkohej që Beogradi të ndjekë autorët e vrasjes, duke nënvizuar se përparimi në zgjidhjen e këtij rasti, apo mungesa e tij, duhet të jetë faktor thelbësor në vendosjen e marrëdhënieve të mëtejshme ndërmjet Shteteve të Bashkuara dhe Serbisë.
Që nga viti 2006, janë zhvilluar dy procese gjyqësore në lidhje me rastin e vëllezërve Byrtyçi ndaj dy ish-policëve serbë, të cilët më pas janë lënë të lirë. Zhvillimi i proceseve u përcoll me shumë reagime të veprimtarëve humanitarë të cilët janë shprehur të pakënaqur me mënyrën e trajtimit të çështjes.
Një nga avokatët e familjes Bytyçi, Praveen Madhiraju, reagoi të martën ndaj pohimeve serbe për zbulimin e fakteve të reja.
“Dje u themelua një komision, sot fakte reja? Çfarë lajthitjeje do të ndodhe nesër? Kryeministri Vuçiç nuk mund t’i ikë përgjegjësisë thelbësore dhe aktive në pengimin e hetimeve të besueshme. Duke mbrojtur Goran Radosavljeviçin dhe duke lejuar një mjedis helmues për dëshmitarët, asnjë masë dëshmish nuk mund të tejkalojë sfidat e këtij rasti. Hetime të reja e të besueshme duhet të cohën përpara dhe zyrtarët amerikan nuk duhet të mashtrohen duke menduar se ky është përparimi i premtuar nga kryeministri Vuçiç”, shkruan ai duke ngritur tri çështje që kërkojnë përgjigje: “Nëse këto dëshmi janë aq të rëndësishme, përse duhet një komision. Çfarë mund të shtojë një komision jo shtetëror i drejtuar nga një gazetar? Këto dëshmi qartazi nuk janë gjetur dje, përse janë shpallur dje përveçse për të siguruar një mbulesë politike? Përse nuk krijohet një mjedis i sigurt për dëshmitarët, në vend se të sigurohet ai mjedis për Goran Radosavleviçin?”
Qendra për të Drejtën Humanitare në Beograd, shkruan se dëshmitë flasin që vrasja e vëllezërve Bytyçi është urdhëruar nga qarqe të larta të qeverisë jugosllave dhe nëpërmjet Goran Radosavleviçit, i njohur me nofkën Guri, një ish gjeneral i policisë serbe. Aktualisht ai është në Këshillin Drejtues të Partisë Përparimtare serbe të kryeministrit Vuçiç.
Edhe organizata Human Rights Watch, kërkoi nga Shtetet e Bashkuara që të kërkojnë nga Serbia hetimin dhe ndjekjen e krimeve të luftës, duke vënë theksin tek vrasja e vëllezërve Bytyçi.(Kortezi-VOA)
PO NJERIU LINDË POET O S’MUND TË BËHET KURRË NJË SHKRIMTAR I DENJË
….-thotë poetja e re Ariana Bytyçi/
Nga Sokol Demaku/
Për asgjë në botë nuk do ta ndërroja vendlindjen time, Gjuhën më të pasur në botë, dhe njerëzit më të mrekullueshëm që ka Kosova.
Ne krijuesit kerkojm vetem ndihmë për rrealizimin e projekteve tona nga organet në të cilat ne u drejtohemi, dhe ajo që do të donim të ndryshojm është që vetëm të njifemi si të barabart dhe të marri fund familjarizmi.
Të lumtur të bën fakti kur punët ecin mbarë dhe finalizohen ashtu si ke parashikur ecurin e tyre, dhe e kunderta e kësaj të acaron.
Ju lutem nje prezentim të shkurtër?
Jam Ariana Bytyçi nga Lipjani, e lindur në Lipjan dhe veprimtaria ime lidhet po ashtu më vendlindjen time.
Përveç se një poete, aktivisate e qështjeve kulturore, do te ishte me interes te mësonim nga ju për rolin e poetëve të rinj në Kosovë?
Gjatë aktiviteteve që ne kemi,duke filluar më 30- të Korrik,ku pas daljes nga shtypi të librit Malli Poetik i Kosovës,nga aty mund të vlerësojme një vrull te aktivistëve të rinjë që janë pjesë e jona aktive dhe shumë produktive,ngase poezit që ata dergojnë në konkursin e librit të vitit janë poezi që mbajnë më vete mesazhe të ndryshme.
Keni kryer shkollën fillore dhe të mesme në qytetin e Lipjanit përshtypjet e juaja për kohëne shkollimit në shkollë të mesme.
K am kryer Gjimnazin e Shkencave Matematikore,për çudi këto të dyja nuk kanë asnjë gjë të perbashkët,nurmrat dhe poezia,por shoqëria në atë kohë e beri të veten dhe nga Prishtina që kisha regjistruan shkollën e Mjeksisë unë më shumë kënaqësi u ktheva në Lipjan.Kurse sa i përket dallimit në mes kohësh ,mësimit të atëhershem me tani,vërehet dukshëm nje ndryshim i madh për faktin që,,ne kemi qenë më të koordinuar në mësim e libra, kurse tani na kanë pushtuar rrjetet sociale.
Ndiçni studimet në Gjuhës dhe Letërsisë Shqipe në Universitetin e Prishtinës, çka ju shtyri ta studjnoni Gjuhën?
Unë në vitin e parë kam regjistruar Menaxhment më Informatik në Universitetin e Tetovës,por dëshira për të shkruar nuk më ka mungu asnjëher dhe vendosa që në Prishtinë të regjistrohem edhe në Letërsi Shqipe që pasioni për të shkruar dhe profesioni në të njëjtën kohë të jenë në rrugë të njejtë.
Ju i jeni përkushtua poezisë, çka ju ka shty në këtë drejtim ta adhuroni poezinë?
Po njeriu o lindë poet o smund të bëhet kurrë një shkrimtarë i denjë.
Nga e merrni frymëzimin ne punën e juaj? Çfarë ju frymëzon në punën tuaj?
Unë kam lind në frymën e poezis,unë ndjejë munges shkrimi,mua çdo gjë më bën të shkruaj,era të frymezon,mëngjesi i hershëm,nata mes yjesh të futë në imagjinatën më të thellë sa nuk do të përfundoj kurrë.
Ju jeni shumë aktive edhe ne jetën shoqërore dhe kulturore në vendlindjen tuaj në qytwtin e Lipjanit çka ju shtyn në ketë drejtim dhe në çka më shumë është e angazhuar Ariana?
Aktivitetet më Lipjanin më lidhin domosdoshmërisht për faktin që,nga “Pegasi “Albania në Tiranë jam zgjedhur Kryetare e Shkrimtarëve për Degën e Lipjanit konkretisht nga Z. Kristaq Shabani,dhe përgjegjësia mbi mua bie mbi bazat e aktiviteteve që organizohen në çdo vit.
Si e kalon një ditë Ariana?
Edhe Ariana si çdo nënë kam angazhime me femijët e mi,dy vajzat Ajzen Afrozen dhe djalin e madh Aronin i cili është në klasën e dytë dhe kërkon përkushtim në veçanti në organizimin dhe përgatitjen e orëve në shkollë.
Ju jeni studente por merreni edhe me shkrime dhe publicistikë, çfare momentalisht është më inetres për ju?
Për çdo shkrimtar në interes të tyre vie vetëm shprehja e pranimit të shkrimeve të tyre tek lexuesit.
Çka ka botuar deri me tani Ariana dhe çka pret lexuesi ne të ardhmen ga ju?
Përmbledhja e fundit më poezi është botuar ne Korrik,dhe është publikuar në Shtator te vitit 2014-të. Libri ka titullin” Më fal,moj lule ” të cilin e botoi Gazeta Lajm në Prishtinë.
Dhe nga viti kalur e deri më sot shkruaj në Gazeten Lajm në një robrik që quhet “Këndi i Poetit”., dhe në portale të ndryshme në Belgjikë “atunis”,Londer “pilozyba.webly”,Suedi “dituria” ,Prishtinë “lajm”,”mearteka” dhe “botapress”.
Një poet dhe një punëtor kulturorë kërkon te jetë pothuajse për gjithçka i informuar. Kjo ka të bëjë kryesisht me natyrën e personit. Thjesht doja një përgjigje te shkurtër. Si është nga natyra e saj Ariana?
Nuk mendojë që një poet ka nevojë të luaj rrolinë e një gazetari,që të kërkoj të dijë gjithqka që ndodh,kjo nuk është në natyren time,unë si individ jam e qetë dhe kryesishtë vizioni im janë punët e mia dhe familja veçanërisht.
Ju jeni edhe nje aktiviste e dalluar në qështjet kulturore, çfarë është aktiviteti juaj në këtë drejtim dhe sa jeni e kënaqur me këtë që ju beni këtu në vendlindjen tuaj?
Aktivitete e mia nuk mungojnë asnjëher dhe në asnjë kohë. Në vitin 2014-të jam kurorëzur me dy çmime gjate aktiviteteve në orët letërare ne Podujev në”Festivali Kombëtar i Letërsisë për të rinj”PROKULT ku më është ndar “Mirënjohje” në konkursin letërar për poezi. Dhe poashtu nga Ministria e Diasporës për pjesëmarrje në “Takimet tradicionale të krijuesve nga Mërgata dhe Diaspora ” ndanë Mirënjohje Ariana Bytyçit.
Nëse do te kishit mundësi te jepje ndihmësen tende në realitetin që jetojmë ne shqiptarët, ku mendon konkretisht që duhet ndryshuar diçka ne dhe pse?
Ne krijuesit kerkojm vetem ndihmë për rrealizimin e projekteve tona nga organet në të cilat ne u drejtohemi,dhe ajo që do të donim të ndryshojm është që vetëm të njifemi si të barabart dhe të marri fund familjarizmi.
Nëse i ipet mundësia Arianës në çfarë profesioni do e gjente vetën më së miri?
Unë mundësin vetes i’a kam dhënë të bëhem krijuese kur tregova më lartë për ndryshimet në profesionë,dhe vetëm mbetet që nga servimet e mia me krijimet që unë do të solli tek lexuesit të mirëpriten dhe të lexohen masivisht si deri më tani.
Përveç studimeve, si e kalon kohën e lirë?
Angazhimet e mia janë të stërmadhuara, femijët e mi,studimet,daljet normal që nuk mungojnë me shoqëri,por kur ndjejë se është koha për të shkruar ku do që gjendesh, në cecular apo në një copë letre do ta shkruash një varg,dhe kjo është koha kur unë ndjehem e liruar.
Çka ju benë të lumtur dhe çka ju mundon më së shumti në jetë?
Të lumtur të bën fakti kur punët ecin mbarë dhe finalizohen ashtu si ke parashikur ecurin e tyre,dhe e kunderta e kësaj të acaron.
Ju keni botuar disa tituj kryesisht me poezi, por flisini edhe për një monografi, për çka është fjala këtu?
Pos përmbledhjeve me poezi që kam rrealizuar dhe librit të fundit,e publikimeve në portale,tash së fundmi e kam në shtypë edhe librin me poezi,me motive lufte që ka titullin “Vargu i zemrës sime”.Kurse Monografia rrjedh si rezlutat i Luftës së fundit ne Kosov, ku ne këtë Monografi janë të përfshirë të gjithë dëshmorët qe janë vrarë në luftën e fundit të ardhur nga Diaspora.Projekti është duke u rrealizuar në bashkëpunim me Shoqatat e dala nga lufta e Ushtrisë çlirimtare të Kosovës.
Po të kishit mundësin të zgjidhni, ku do kishit jetu sot?
Për asgjë në botë nuk do ta ndërroja vendlindjen time,Gjuhën më të pasur në botë, dhe njerëzit më të mrekullueshëm që ka Kosova.
22 Vjecarja Shkodrane, jo vetëm një ambasadore e përbotshme….
DENISA GOKOVI: PIANISTE, KËNGËTARE, AKTORE NË BOLLIVUD, AMBASADORE, FILOZOFE, NDËRSA MBUSH, NË 30 MAJ, 22 VJEÇ/
Ajo është aq e re sa dhe e preferuar aktualisht nga producentë në Indi, Amerikë, Afrikë e tj. si aktore, pianiste, këngëtare…Përgjigjet e sa janë porteti i një artisteje emri i të cilës po përhapet në disa vende të botës.
Intervistoi Novruz Xh Shehu/
1.Kush është prejardhja e familjes suaj?
Gjyshi ka ardhur në Shkodër prej Malit të Zi.Njerzit e fisit të gjyshit tim, prekin Beogradin, Sarajevën .Gjyshja quhet Shemsie dhe gjyshi Shyqyri.Babai im Muharremi ka lindur në Shkodër dhe mbart cilësi, vullnet, besim, perkushtim, pushtet shpirtëror dhe individualitet në përparësi të çdo lloj mundësie që është ofruar në jetë! Mami im Burbuqeja ka një përsonalitet të fortë, e zgjuar me shumë shijë për jetën, kultivimin e dashurisë,e përkujdesur dhe e sinqertë.
Kam lindur më 30 Maj 1992. Jam vajza e dyte.Kam gjithashtu një vëlla më të madh 25 vjeç që quhet Ergyn dhe një të vogël 12 vjeç i cili quhet Hermes.
2- Si u diktua nga prindërit dhe kur ,që kishit prirje për muzikë, si arritët të deklamonit talentin si pianiste ? Cila ish mësuesja? Patët ndonjë dalje në skenë dhe kur?
-Jam aktivizuar në fushën artistike që në moshën 6 vjeç! Ndërkohë që familja ime
vendosën që unë të filloja praktikën e të mësuarit në instrumentin e violinës dhe pianos!
Mësueja ime e parë dhe që përshkoi shumë vite të studimit tim pianistik ka qenë Znj. Dorina Saraçi nga Shkodra. Jam aktivizuar në shumë aktivitete pianistike të ndryshme brenda dhe jasht Shqipërisë!
Koncerti i parë që kam marrë pjesë ka qënë në teatrin Migjeni,( SHkodër), ku në moshë 9 vjeç kam luajtur duet piano-violinë me një shokun tim të fëmijërisë.
Pas një viti ishte konkursi ”Këngët e tokës” dhe jam konkuruar dënjësisht , duke merituar çmim të tretë! Këtu mund të përmendim shumë konkurse si ”Pjetër Gaci” ” Gjeni i vogël” etj.
Vite të bukura në shkollën ”Prenk Jakova” më kanë prekur në kohë të vështirë, por dhe realtivisht të ndërlikuar sepse pikërisht në moshën time 12 vjeç filluan probleme të mëdha : Politikë- Padrejtësi me një familjë të caktuar që mbartëte një pasuri të konsiderueshme! Natyrisht që arti në po atë kohë sidomos gjatë profesionalizmit kërkonte akoma më tepër investim dhe përkushtim të vazhdueshëm, megjithatë në pavarësi të plotë dhe në sistemin e duhur të punës tim u kam vërtetuar shumë petagogëve dhe kritikëve tanë që mund të realizosh të gjitha ëndrrat e asaj moshe, pa asnjë lloj investimi
Unë arrita që nga mosha 15 vjeç të gëzoja pozitën si presidente e Shkollës duke u vlerësuar si pianistja më e mirë në ” Prenk Jakova”
3-Kush ish kompozimi i parë, teksti i parë i juaji?…
-Unë kam filluar të kompozoj që në moshën 11-12 vjec. Përmes intuitës dhe profesionalizmit që kisha fituar, provoja shumë tema të ndryshme muzikore të cilët vetëm në moshën 15 vjeç gjetën një ”vesh” t’i dëgjonte dhe nga ajo ditë një profesor shumë i nderuar dhe i vështirë në pikpamjen kritikuese,me urdhëroi që unë të vazhdoja në impjenjimin tim të pastër përsa i përket krijimtarisë muzikore.
Teksti im i parë i shkruar e kompozuar prej meje mban titullin ” Jetë e çmëndur” Gjatë kësaj kohe shtëpia ime, catia jonë familjare duke filluar nga viti 2005, ishte përveçse e shëmbur gjysma e saj, nuk gëzonim statusin e mirë ekonomik. Kjo histori përmban vuajtje të tmerrshme, megjithatë qëndrojmë dhe aq fortë saqë suksesi është më pranë se ç’kemi menduar!
4-Pra Denisa me gjysëm shtëpi duhet të ngrejë e konsolidojë personalitetin artistik?
-Pavarësisht historisë që përmban padrejtësi të kushtueshme në Shkodër….Erdhëm në Tiranë.
Ditët e para të mia në kryeqytet,vetëm në moshën 17 vjeç.
Në çdo zonë kuptova që nuk funksiononte sipas vizionit tim artistik. Në këtë moment filloi të ndryshonte gjithçka për mua, për një vajzë si unë që poshtërohej sepse nuk kishte asnjë qindarkë në xhep. Së pari u regjistrova në Liceun Artistik ” Jordan Misja” sëpse më duhej të përfundoja maturën sistematikisht dhe zyrtarisht! Përcmimi dhe xhelozia ishin hapat e parë që përbënin dhe indiferencën në shumë jetë njerëzish në Tiranë.
Pedagogët që kishin përcaktuar tarifat e tyre për të qenë një vit më pas duke startuar ”AKADEMINË E ARTEVE ”. …Megjithatë përpara se të ngjisja shkallët
Në këtë kohë arriti që emri im të dallohej në Licen Artistik dhe muzika ime arriti të depërtontë në interesimin e shumë njerëzve dhe të panjohur për mua. Gjithashtu aktivitetit im mori përmasa deri në studio muzikore me kërkesen e këngëtarve të ndryshëm të muzikës moderne Shqipëtare.
5- Pra ju nuk ja dhanë të drejtën të shkonit në Akademinë ë Arteve?..Paraqitët kërkësën apo thjesht menduat se ka padrejtësi dhe su drejtuat ?
-Aspak… Përkundrazi unë jam shumë ekuilibruese si tip por mënyra dhe hipokrizia e përfaqësuar me delikatesë dhe nën personashin ”Petagog” kanë vjedhur shumë xhepa nga studentët tanë. Unë mund të flas më hapur rreth kësaj sepse nuk do i kthehem kurrë atij rrugëtim për asnjë arsye. Gjithashut mirkuptoj studentët që janë aktualisht atje dhe që nuk mund të komentojnë në ambjentet e shkollës por në kafenetë e tyre! Dëshmitare dhe e sigurt dhe për këtë pjesë dorëzimi nga ana e tyre,flas psikologjikisht por dhe detyrimi në të njëjtën kohë për të mbyllur diplomën.
Më vjen keq! Unë e kam fituar Akademinë e Arteve
! Mos të diskutojmë që ZNJ. Nora Cashku dëshironte të vendoste për fatin tim artistik dhe pas një loje tmerrësisht të bukur në piano, një muaj përpara se të merrja vendimin për prezencen time në Akademi, ajo tentoi dhe arriti të thoshte që ”vendi yt vajzë është dhe të përket ty, por nëse më përballon mua. Eja bëj mësime private dhe të shkund xhepat, pastaj fute dhe ti kokën brenda !”
Historia ime jam unë dhe askush nuk ka të drejtë të vendos për të ardhmen time duke mposhtur dhe familjën time! Nuk do ia lejoj kurrë vetes te familja ime të shpenzoj një qindarkë për ”Plehrat e Tiranës” që dëshmojnë veten si ”Ikonat e hipokrizisë” …
Më pas rastësisht vendosa të ndaja kohën timë profesionalë me një pedagog të njohur që kishte mbaruar studimet në Gjermani dhe arrita të vendosesha për një kohë të mjaftueshme në Universitetin KRISTAL…Nuk diskutojmë kushtet akoma shumë më të mira dhe ndihesha rehat në aspektin e orëve të detajuara dhe kërkuese për studimet përkatëse.
E gjithë perspektiva ime mbështetet në vullnetin tim personal dhe bashkëpunimin me njerëz shumë të zgjedhur!
Gjithsësi zgjedhja nuk ka çmim dhe pikërisht ky është tundimi për të qenë unik apo i zakonshëm.
6-Pra Ju, përvec pianos keni aftësi e talent për këngëtare, siç ju pash në video…Kur keni nisur të këndoni dheç mendim keni për profilin ë këngës në Shqipëri?
Duhet të qëndroj brenda stilit tim , si një kantautore që është akoma më e vlefshmë nga prëzantimi konceptuar dhe artistik brenda personalitetit.
Profili i këngës në Shqipëri tashmë e ka marrë mendimin tim mE mos pjesmarrjën time! Pikërisht për këtë arsyë une jam tepër e mjaftueshme dhe e kënaqur të vij me lajme ndërkombëtarë për ”tregun shqiptar” pa dashur të kualifikoj statusin apo fushata të ndryshme mediatike në botë. Aspak. E vetmja diferencë që bëj është që ndihem tepër e vlërësuar, që kam arritur të ndaj muzikën time për filma të ndryshëm të pavarur në US, China, Indiai. KJO DO TË THOTË QË UNË ZGJEDH,NUK I BINDEM MENJEHERË MARKETINGUT ME TË GJITHA MUNDËSITË QË KAM DHE MBROJ. Tashmë unë jam e lidhur fort pas projektevë që do ndodhin jasht Shqipërisë në komunitete të ndryshme në USA duke përfshirë të preferuarit e mi, njerëzit e sukseshëm Afrikanë. Unë gjithçka e bëj me dashuri dhe dua të mbizotëroj në këtë zgjedhje.
7-Paralelisht Ju keni nisur rrugën e letërsisë filozofike…Nga sa pash në mesazhet apo pjesët, ajo filozofi është produkt i rrebelizmit ndaj realitetit shqiptar.Keni një mënyrë narrative, të shkathët, me inteligjencë të spikatur në mënyrën e dhënies së mesazhit. Kur keni nisur të shkruani dhe cili është libri juaj që doni ta botoni. Mendoni se do të jetë një zë i veçantë? Keni parasysh që botohen mijëra e miliona libra në vit?
Sa interesant dhe bukur të komentoj për pjesën time akoma më të rëndësishme të filozofisë. Unë kam kuptuar në një moshë relativisht shumë të re që mund të jem unë në filozofinë time dhe jo vetëm nga mënyra e të thënurit… Përpiqem të mbroj veten nga mënyra se si njerëzit mundohen të kufizojnë, strategjinë për lirinë individuale! …
Libri im është duke u punuar dhe nuk mund të kem akoma një shkak për t’u vardisur nga mënyra se si do dëshironin të tjerët të lexonin tek unë. Këshilla ime më e afërt me publikun është konfliktualitet, fisnikëri dhe dashuria për veten për të lënë gjurmë.
Unë nuk kam bërë asnjë pakt me njerëzit nëse ato mund të kuptojnë filozofinë time apo e ndjejnë veten të ”përjashtuar”.
Kjo është garancia ime dhe sinqeriteti që lidhet me të ardhmen e tyre për të qëndruar së bashku! Unë jetoj me një frymë që e quaj ”DORË JO NJËRËZORË ”, gjë ë cila nuk më ka besuar asnjëherë frikën e konkurencës apo faktin se si duhet të mendoj sa e sa libra mund të botohen.
Respektoj por nuk lexoj sepsë nuk më tërheqin. Gjithsësi me kohën gjithçka do pasqyrohet në emrin tim dhe libri është një projekt shumë i rëndësishëm i imi, dhe në pikpamjë humanitare , diplomatike, psikologjike,filozofike duke flakur tutje shumë plane që japin ”frymë” nga vdekja e njerëzve!
8-Mandej keni nisur karjerën në aktrim duke marrë pjesë në Bollivud…Lutem më tregoni hollësisht mbi rastësinë dhe jo rastësinë e këtij suksesi!
Realisht përpara se të pranoja rolin tim kryesor në Bollyvood, disa producent,apo njerëz të profilizuar në fusha të ndryshme të artit jasht Shqipërisë , cilësonin një fakt që kam imazh shumë interesant, intrigues absolutisht televiziv dhe fotozhenike. Gjithashtu mënyra e interpretimit, rebelimi, guximi, dashuria për veten kalon çdo lloj pikpamje të mënyrës për të thënë padyshim që ia dal mbanë. Je brënda vetes dhe kur arrihet diçka e tillë me veten ke prekur më shumë punë dhe respekt, intuitën apo pretendimin nga drejtues të ndryshëm për të qenë në role të ndryshme të projekteve mbi kushte të përbashkëta dhe qëllime të njëjta.
9-Një vajzë inteligjente dhe 22 vjeç, aktive, dinamike, e disa anëshme me sukses, do të binte në sy të çdo djali . Dashuria është pjesë e jetës, por edhe fiziologjike….Ju keni tronditjen e shikimeve apo propozimeve patjetër…
-Padyshim që unë kam arritur të mbizotëroj në shumë shije të ndryshme dhe zgjedhje të prekshme, por kam qëndruar e distancuar në raste konkrete sepse qëllimi dhe tundimi im rigoroz ka prekur stabilitetin dhe fuqinë time intelektuale në aspektin profësional dhe një punë shumë të madhe. Ndaj nuk më ka lidhur asgjë fatkeqësisht me tiparet e propozimeve për një dashuri të mundur në Shqipëri. Propozime interesante kam patur dhe disa të tilla nga njerëz veçanarisht special dhe shumë të zgjuar, por jo nga Shqipëria,kryesisht komunitete të ndryshme të njerëzve në bot, që kanë besuar në kulturën dhe shijen time individuale!
10-Më sqaroni pak se përzgjedhjen e emrit tuaj si ambasadore e organizatës humanitare, ndër 48 vënde të tjerë me qëndër në Varshave.
Më lejoni të ju shpjegoj mënyrën dhe drejtimin përkatës nën emërimin si Ambasadore dhe përfaqësuese në disa organizata por dhe shoqata të rëndësishme ndërkombëtare përmes vëndeve të ndryshme të botës përfshirë Indinë, US , Dubai, Canada etj.
Jo vetëm rastësisht por dhe mbi një punë të jashtëzakonshme tashmë jam e previligjuar që kam fituar vëmëndjen e shumë përsonaliteteve të njohur përfshirë kompani dhe korporata konkuruese në treg ndërkombëtar!
Aktualisht unë nuk vazhdoj studimet në Kristal,tashmë jam shumë e angazhuar në konferenca të ndryshme per paqen dhe stabilitetin në botë! Qëllimi im nuk është të qëndroj për shumë kohë të gjatë në Shqipëri edhe pse jam gjatë gjithë kohës në lëvizje,gjithashtu në finalizimin dhe vazhdimësinë e projekteve më tutje.
Natyrisht që qëllimi im është të bëhem e pasur dhe pikërisht kjo është arsyeja që dëshiroj të investoj sipas kritereve bazë të një strukture të lartë biznesi për njerëzit e varfër duke dhuruar veten shpirtërisht dhe psiikologjikisht!
Unë do të jem aq sa jam ndikues për shumë zëra dhe shpirtra që vuajnë në mungesë të potencës dhe hipokrizisë nga drejtues të caktuar! Më lejoni të theksoj që kam zgjedhur rrugën e vështirë për t’u pasuruar sepse ndryshe tashmë do isha në ”front”
Përkundrazi mendoj se duke u angazhuar në të gjitha rolet e mia artistike dhe diplomatike arrij të realizoj personalitetin tim dhe veçënarisht duke theksuar që për të qenë artist i kompletuar duhet të ndikosh dhe njohësh veten plotësisht!
11-Së fundmi cfar do të thoshit për 22 vjecarët që rrinë me mijëra në mijëra kafene të Shqipërisë?!
-Ah 22- vjecaret! E vërteta është se nuk po e injorojnë kohën vetëm ky brez i ashtuquajtur si i paaftë dhe e konsiderojnë në varësi të imponimit ose vlerësues ose humbës në të njëjtin takt për të dhënë dorheqjen!
Unë nuk jam absolutisht dakort me strukturën politike dhe për aq kohë sa nuk respektohet dhe zbatohen kushtet për të civilizuar nje shtet të caktuar,padyshim që do kemi jashtëzakonisht vështirësi në edukimin e të rinjve tanë. Qëllimet parimore ndryshojnë nga paramendimët që prodhojnë paaftësi. Megjithatë unë kam shpresë dhe motiv për vendin tim mbi cilësitë që zotërojnë njerëzit tanë.
Tiranë 28 maj 2015
- « Previous Page
- 1
- …
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- …
- 210
- Next Page »