Komente – Page 404 – Dielli

Rrëfimi i Eda Toskës, fermeres nga Lushnja, që kërcënohet nga të “fortët”

July 14, 2015 by dgreca

Ne foto:Lopet e fermes te familjes Toska ushqehen ne toka te marra me qera sepse tokat e saj i kane zaptuar te fortet, qe mbrohen nga pushteti vendor/
Nga Ahmet ZANI/
Eda Toska quhet kjo fermere në fshatin Ferras të Lushnjës. Vajza me shumë stërmundim ka ngritur këtë fermë me gjedh madje duke punësuar dhe disa nga bashkëfshatarët e saj. Po përse kjo vajzë 31 vjeçare të merret me punët e blegtorisë? Përveçse pasioni i saj të rrisë të ardhurat duke përzgjedhur këtë profesion në shtimin e lopëve, ka dhe një fakt tjetër pasi babaj i saj Hyqmeti është i paralizuar dhe një vëlla ndodhet jashtë kufijëve, i cili sjell të ardhura për t’i paraprirë punëve të blegtorisë, ndaj vajza ka zgjedhur këtë profesion në rritjen dhe mbarshtrimin e gjedhit duke ndërtuar këtë kampleks lopësh.
Edhe pse Eda është shumë e rregullt me tërë domumentacionin disa nga institucionet po i vendosin shkopinj nën rrota aktivitetit të saj duke e penguar në ecurinë e punëve.
Prej disa kohësh kjo vajzë rendet nëpër zyrat e institucioneve për të drejtën e saj pasi një pjesë të tokës po ja gllabërojnë nën hijen e pushtetit disa “të fortë” që i kanë zaptuar tokën. Janë të pushtetshëm, tregon Eda për “Gazeta Dielli”. Eda kërkon mbështetje nga media, ndaj me shumë dëshirë kemi ndjekur problemin që po rëndon tërë familjen Toska në Ferras të Lushnjës. Teksa jemi shfaqur në këtë fshat, ku pjesa e mirë e banorëve merrenin me punët e stinës së verës, shohim gjithashtu dhe familjen Toska të të përfshirë në punët e shumta. Disa punëtorë po sistemonin dëngjet me jonxhë në një magazinë të madhe si ushqim për blegtorinë për stinën e dimrit. Eda tregon se sasia e ushqimit dimror është e pamjaftueshme sikundër në vitet e tjera dhe kjo vjen nga që një pjesë të tokës ia kanë rrëmbyer.
– Do të mundohem të siguroj diku gjetkë pasi ushqimi i lopëve është çeshtje që kërkon zgjidhje. Ne u ineteresuam dhe për lopët pasi aty përreth sikur syri ynë nuk na zuri ndonjë bagëti, dhe Eda na ftoj të udhëtonim diku në një fshat tjetër. Pasi ndez mjetin e saj të punës një makinë që shërbente dhe për të udhëtuar, natyrisht dhe për trasnport. Udhëtimi ynë zgjat përreth 20 minuta në një rrugë shumë të dëmtuar, deri sa u shfaqën tufa e lopëve, që pasi kishin ardhur nga kullota përreth këtij stani të sajuar dhe aty ishin dy djem që kujdeseshin për lopët dhe kryenin shërbimin atyre. Menduam se ishte tokë e kësja familje, por nga pamjatueshmëria e kullotës së bagëtive këta janë detyruar të marrin një tjetër tokë dhe në një tjetër fshat duke paguar qiranë e saj. Vërtetë për të ardhur keq nga ky stërmundim që i bëhej ksaj vajze shumë të fortë e cila tregon dhe përplasjet me njerëzit që tërësisht padrejtësisht i kanë rrëmbyer tokën pronë e shenjtë. Unë do të rezistoj akoma dhe më shumë me këta njerëz që dhe pushtetarët nuk mund të zbatojnë ligjet për t’i dhënë të drejtën pronarit dhe si mos më keq nga kjo gjendje e vajzës nga Ferrasi i Lushnjës. Kur i thamë se do ta përcillnim shkrimin në gazetën Dielli që botohet në Amerikë, ajo e indinjuar tha se shpresonte që ta shihnin së paku në internet edhe shtetarët, edhe Do sakrifikoj madje për këtë pronë gjej rastin të informoj dhe drejtuesit më të lartë pasi vendorët nuk po denjojnë të merren me problemin që më rëndon mua dhe familjen.Tëfortët, duket se kanë mburojë pushtetin!
Politikanët, dhe shtetarët, thonë se përkrahin biznesine vogel e se kërkojnë që të hapin sa më shumë vende pune, por ja që zërin e kësaj fermereje pa përkrahje nuk e dëgjojnë. Është një sakrificë shumë e madhe njëkohësisht dhe investim po aq i konsiderueshëm në shtimin e kësja ferme deri sa disa vite më parë më është dëmtuar nga zjarri që përfshiu magazinat. Po tani është vërtetë e padurueshme të të marrin tokën tënde disa të ardhur nga zonat verilindore të vendit duke u përballur me një vajzë e papërkrahur. Por shpresoj tek institucionet të ndërhyejnë pr t’u treguar vendin”te fortëve” dhe ta zgjidhin problemin, që po e shqetëson për ditë e më shumë këtë familje.

Obama i zbut dënimet e renda te 46 të burgosurve, përfshirë edhe të burgosurit e përjetshëm

July 14, 2015 by dgreca

Presidenti Obama prej ardhjes në Shtëpinë e Bardhë në janar 2008,e ka çuar në 89 numërin e të burgosurve federal që përfitojnë nga flajet e Presidentit të SHBA/
Nga Beqir SINA/
WASHINGTON (14 Korrik 2015) -Presidenti Barack Obama, këtë fund javë ua zbuti dënimet 46 të burgosurve, në burgjet federale, një veprim ky siç tha ai është pjesë e angazhimit të tij për reformimin e sistemit të drejtësisë në SHBA.

Prej se kur Obama, erdhi në Shtëpinë e Bardhë, thuhet se ai ua ka ulur dënimet 89 të burgosurve, shumica e të cilëve ishin autorë jo të dhunshme të krimeve të rënda, pjesë e bandave kriminale dhe kartelit të drogës, të cilët kanë aplikuar për mëshirë nën një nismë të Shtëpisë së Bardhë, e cila filloi në prill 2014 me inisiativën eorganizatës jo qeveritare i quajtur ” Projektit për Mëshirë 2014 ” .
Shumica e atyre, të cilët përfituan nga kjo amnisti e Presidentit të SHBA, janë të brugosur që po vuajnë dënimet në brugjet federale.Obama, ka thënë se reforma e ndërlikuar në sistemin e drejtësisë në Shtetet e Bashkuara, është për të zvogëluar numrin e njerëzve që vuajnë dënime të gjata për krimet jo të dhunshme të drogës është një nga prioritetet kryesore të kohës së tij të mbetur në detyrë.
“Dënimet e tyre, nuk përshtaten me shkallën e lart të rrezikshmërisë së krimit, siç janë vrasjet apo terrorizmi dhe pjesmmarrja në banda dhe kartelat e drogës ”, ka pohuar Obama, në dekleratën e tij për këtë vendim për të liruar 46 të burgosur, të cilët janë planifikuar që do të dalën në 10 nëntor në liri.
Avokati i Shtëpisë së Bardhë, Neil Eggleston tha në një deklaratë se ai pret që Obama të lëshojë edhe një vendim shtesë dhe falje tjetër para përfundimit të mandatit të tij në janar 2017.
Siç dihet çdo president në SHBA para se të lërë Shtëpinë e Bardhë, ka të drejtë të bejë një amnisti të gjerë – kryesishtë tek ata të burgosur në brugjet federale me burgim të përjetshëm ose dënime të rënda
Presidenti Barack Obama duke ulur dënimet me burg të 46 të burgosurve , e ka sjellë numërin e atyre që ka falur për një total prej 89 të dënuar, një numër mjaft i lart nga çdo administratë – dhe shumë më heret se sa presidenti të largohet nga Shtëpia e Bardhë.
Obama ka thënë në reformimin e ndërlikuar në sistemin e drejtësisë ka ndikuar ajo se vlenë për të zvogëluar numrin e njerëzve që vuajnë dënime të gjata për krimet jo të dhunshme të drogës është një nga prioritetet kryesore të kohës së tij të mbetur në detyrë.
Mbasi deri tani shumë reforma legjistative të paraqitura nga Peresidenti Obama, kanë ngecur në Kongres, ai shpreson se duke punuar me një grup dypartiak i ligjvënësve për reformat e drejtësisë penale, disa prej tyre kan për tu aprovuar shumë shpejt – ndoshta edhe brenda këtij viti tha Presdenti Obama.
Shtypi amerikan shkruan se Departamenti i Drejtësisë nisi një program në prill 2014 për të identifikuar në mënyrë sistematike të burgosurit që vuajnë dënimet e tyre për krime, për të cilat ata ishin dënuar në bazë ligjeve që janë ndryshuar prej nga koha kur ata kanë marr dënimin për të kryer dënimet në burgjet federale, dënimet më të rënda.
Zyrtarët e Departamentit të Drejtësisë, kan vlerësuar rishikimin i cili do të ndikojë në mijëra të burgosur, sidomos të dënuarit për lëndet narkotike.
Por disa nga avokatët e ngarkuar me shqyrtimin e kërkesave për dënimet e reduktuara, thonë se kemi të bejmë me kompleksitetin e rasteve, si dhe numrin e madh të aplikacioneve, të cilat kan krijuar një prapambetje, në përfshirjen edhe më shumë të dënuarave.
“Përgjigja ishte e madhe,” tha Cynthia Roseberry, drejtore e “Projektit për Mëshirë 2014”, e cila punon me avokatët vullnetarë për procesin aplikimet për Departamentin e Drejtësisë, që të marrin në konsideratë, në të ardhmen edhe më shumë kërkesa për amnisti – në zbutjen e dënimeve të rënda.
Ekipi i “Projektit për Mëshirë 2014”, tha se ka marrë 18.000 aplikacione në dy javët e para të iniciativës, së tyre. Dhe, totalisht ata kanë marrë tashmë 30.000 aplikacione( kërkesa për ulje ose falje dënimi dhe se vetëm 13.000 nuk arritën të kualifikohen.
Roseberry, tha se aplikantët mund të kualifikohen vetëm në qoftë se ata nuk kanë rekord të dhunës, në brug, nuk kan lidhje të rëndësishme me ndonjë bandë krimanle ose kartelit të drogës, kanë qenë në burg të paktën 10 vjet dhe kanë treguar sjellje të mirë, .

BIJTE E SHQIPES NDERUAN KUJTIMIN E TE NDJERIT BETIM MUCO

July 12, 2015 by dgreca

PHILADELPHIA, E Shtune 11 Korrik-: Eshtë, bërë traditë e bukur tanimë për bashkatdhetarët tanë në SHBA – Filadelfia, që Shoqata Atdhetare-Kulturore Shqiptare-Amerikane “Bijtë e Shqipes” të organizojnë aktivitete të këtilla, dinjitoze për nderuar dhe kujtuar figura të shquara të artit dhe kulturës sonë kombëtare.
“Bijtë e Shqipes” ka arritur që të ruajë dhe transmetojë nga brezi në brez vlerat më të vyera të traditës shpirtërore, historike dhe kulturore shqiptare.
Të shtunen me 11 Korrik 2015, Bijte e Shqipes njofton se ka mbjtur një takim me anëtarët e shoqatës, shkrimtarë, poetë dhe artistë të komunitetit, gazetarë dhe veprimtarë, studentë, një veprimtari në nderim të poetit, shkrimtarit dhe përkthyesit të njohur Betim Muço, i cili u nda nga jeta në 15 janar 2015.
Megjithëse, kjo shoqatë ka shkruar në profilin e saj në rrjetin shoqëror facebook, se një shkrim i plotë rreth këtij aktiviteti do të publikohet së shpejti në web-sitin e shoqatës www.bijteeshqipes.us. Facebook si dhe ne gazetat shqiptare ne New York dhe Shqipëri, një foto-album me fotografitë e aktivitetit është bër publik duke treguar se në ambjentet e shoqatës “Bijtë e Shqipes” në Philadelphia në nderim të Poetit, Prozatorit, Përkthyesit e Fizikantit të nderuar Bekim Muco i cili u nda nga jeta papritur 6 muaj më parë.
Zëri i Amerikës, njoftoi 8 muaj më pare se në Maryland të SHBA u nda nga jeta në moshën 68-vjeçare poeti, shkrimtari dhe përkthyesi i njohur Betim Muço.
Familja tha se ai vdiq papritur, në mëngjesin e 15 janarit.
Më tej Zëri i Amerikës tduke e protretizuar atë tha se Profesor Betim Muço njihet si autor i shumë librave me poezi dhe prozë, ndonëse me profesion ishte sizmiolog.
Pas zhvendosjes në SHBA në vitin 2001, ai i shumëfishoi forcat në fushën letrare. Librat e tij njihen për ndjeshmërinë dhe sinqeritetin, për stilin elegant dhe fjalën e qëlluar. Familja tha se ai ishte duke përfunduar një roman të ri.
Poezia e Betim Muços është përkthyer në disa gjuhë të botës, ndërkohë që ai vetë ishte një shqipërues i talentuar. Profesor Muço ishte i pari që solli në shqip tregimet e nobelistes Alice Munro, para se ajo të nderohej me çmimin e madh. Shquhen gjithashtu shqipërimet prej tij të James Joyce-it dhe Vladimir Nabokov-it. Ai ka qenë fitues i disa çmimeve letrare kombëtare në Shqipëri.
Betim Muço ishte edhe një shkencëtar i njohur. Nga viti 1993 deri në 1997 ka qenë drejtor i Institutit të Sizmiologjisë në Tiranë. Edhe pas ardhjes në SHBA, Profesor Muço vazhdimisht merrte pjesë në konferenca shkencore ndërkombëtare dhe kontribuonte për shkencën në forma të tjera.
Betim Muço kishte mbaruar studimet në fakultetin e Shkencave të Natyrës në Tiranë dhe për shumë vite ka qenë drejtuesi i Rrjetit Sizmiologjik të Shqipërisë.
Ai lë pas bashkëshorten, dy vajza dhe një djalë.(B Sina)

MANOLIS GLEZOS : NJË MIK I VJETËR NË PARLAMENTIN EVROPJAN….

July 10, 2015 by dgreca

NGA KRISTO ZHARKALLIU-Athine/
KRIZA ekonomike në Greqi ka më se pesë vite që po mundon qytetarët e këtij vendi, vend për të cilin askush nuk mund të mohojë të kaluarën e tij të lavdishme kulturore, shkencore historike, ashtu si nuk mund të mos pranohet kontributin e padiskutueshëm i këtij vendi të vogël në të gjitha fushat e zhvillimi njerëzor të Evropës. Sigurisht këtu nuk do të numërojmë çka i ka dhënë botës Greqia e lashtë, mjafton të hidhni një sy në emërtimet shkencore-mjekësore,historike, kulturore demokratike dhe do të kuptoni se sa shumë ka ndikuar ky popull I lashtë në zhvillimin e njerëzimit-jo vetëm të Evropës. Dikur, një profesor grek që u bë i famshëm për bizhuteritë e tij prej ari që akoma ekzistojnë në Greqi,mbajti një fjalim njëzet minutash në parlamentin britanik (në gjuhën angleze) duke përdorur vetëm ato fjalë greke që përdoreshin e përdoren dhe sot në gjuhën angleze. Ky profesor dhe njeri i talentuar quhej Zollotas dhe kush viziton dhe sot Athinën do të ndeshet në zonat luksoze me magazinat e tij të famshme, ndonëse ai ka shumë vjet që ka vdekur Por thamë se këto gjëra janë të njohura dhe populli grek nuk mund të jetojë as të ushqehet më madhështinë e stërgjyshërve të tyre të lashtë.Megjithatë një fare mirënjohjeje duhej ta shprehnin ata që sot janë të fuqishëm dhe drejtojnë fatet e popujve të Evropës. Mjafton të shtojmë këtu se vetë emri Evropa e ka nga gjuha e lashtësisë helene…
Kur nazifashistët, që t’i kthehemi qëllimit të këtij shkrimit,pushtuan Greqinë, gjënë e pare që bënë ishte të ulnin flamurin grek nga Akropoli dhe të vendosnin në shkëmbin e famshëm atë nazist me kryqin e thyer të urryer.Kudo që të banoje aso kohe në Athinë-nuk ishte qytet kaq i madh si sot as ndërtesa shumëkatëshe ishin ngritur aso kohe,gjënë e pare që shihte njeriu ishte Parthenoni dhe patjetër flamurin nazist të valonte atje majë shkëmbi. Athinasit në ato ditë të zymta takonin përditë të vdekurit nga uria në rrugët e qytetit, ose ata që vriteshin nga patrullat naziste dhe patjetër flamurin nazist atje majë shkëmbi. Flamuri sigurisht ruhej mire natë e ditë nga të gjitha hyrjet e shkëmbit por jo nga ana ku shkëmbi dukej i pakapërcyeshëm, ashtu si është dhe sot. Prandaj merreni me mend një mëngjes kur athinasit panë që në majë të shkëmbit valëvitej krenar flamuri Helen! Nuk mund t’u besonin syve…dhe një rreze shpresë u ngrohu zëmrën duke besuar se pushtuesit kishin thyer qafën… Ishte kaq e madhe habia e tyre dhe aq e papritur ndërrimi i flamujve sa as vetë nazistët nuke kishin marrë vesh se ç’kishte ngjarë atë natë! Sigurisht u dha alarmi, forcat SS dhe Gestapo nisi të kërkonte “shkaktarët e guximshëm” që kishin turpëruar ushtrinë naziste…Por nuk u desh të kërkonin shumë pushtuesit gjermanë: në komandaturë arriti një letër ku dy të rinj tetëmbëdhjetë vjeçare merrnin përgjegjësinë për aktin që turpëronte ushtrinë e Vermahtit dhe bashkëpunëtorët e tyre grekë. Të dy të rinjtë quheshin ManolisGlezos dhe Santos. Sigurisht i gjithë aparati ndjekës të pushtuesve u vu në lëvizje që të kapte të dy të rinjtë arrogantë që i ishin ngjitur shkëmbit me litarë natën dhe kishin zbritur flamurin me kryq të thyer (zvastika) por më kot. Qytetarët i mbrojtën dhe i fshehën të rinjtë dhe forcat e pushtimit i dënoi nga dy here me vdekje (thua se nuk mjaftonte njëherë!) Megjithë ndjekjet dhe spiunët e panumërt, nazistet nuk mundën të kapnin dot të rinjtë trima…
Por atë që nuk mundën ta bënin nazistët e bëri reaksioni vendas. Pas luftës falë politikës kriminale të udhëheqjes së Partisë Komuniste e cila kishte udhëhequr dhe Luftën Nac.Çl. (EAM-HELLAS), nisi lufta vëllavrasëse që bëri që Greqia, vendi i vetëm në Evropë, të vazhdojë luftën civile akoma dhe katër vjet të tjera, deri në gusht të vitit 1949 (shqiptarët e njohin mire gushtin e 49-ës) Pasi forcat nacionaliste, bashkë me ish bashkëpunëtorët e nazistëve fituan luftën, nisi ndjekja e shtrigave-kushdo që kishte luftuar pushtuesin quhej komunist! Kësisojnë vitet pesëdhjetë të shekullit të kaluar u bë gjyqi më ibujshëm pas fitores mbi nazizmin: në Athinë gjykohej heroi kombëtar iGreqisë, ai që kishte zëvendësuar flamurin nazist me atë grek në shkëmbin e Akropolit, ManolisGlezos! Akuza? Për tradhti të lartë ndaj Atdheut! Ndjekja kundër tij vazhdoi me vite dhe unë djalosh akoma, më kujtohet se shihja në gazetat shqiptare fotografinë e një njeriut të ri me mustaqe të zeza që e çonin me pranga nga gjyqi në gjyq! Pikërisht në këtë kohë kalova kufirin dhe shkova në Greqi për të gjetur lirinë dhe demokracinë. MegjithëseGlezosi ishte i burgosur, një parti e majtë EDA, vuri kandidaturën e tij në dy legjislatura dhe ai mori më shumë vota nga kushdo në parlamenti grek, megjithatë nuk u lirua. U desh që në vitin 1964 të merrnin pushtetin forcat demokratike të qendrës me Jorgos Papandreu (plaku) që edhe Glezosi dhe shumë të internuar të tjerë në ishujt e vdekjes të liroheshin dhe të vepronin e punonin lirisht në vendin e tyre të bekuar. Sigurisht shumë nga ata që kishin dëgjuar e lexuar për të, asqë mund të imagjinonin se dikur do ta takonin, pa le të bëheshin miq me Manolin…Këtu nuk bënte përjashtim edhe shkruesi i këtyre radhëve i cili nga ditët e para të jetesës në Greqi u inkuadrua në forcat demokratike të qendrës, duke pasur naivitetin të besonte se në vendet kapitaliste demokracia ishte e padiskutueshme! Por demokracia e Papandreut nuk ishte veçse një interval se shumë shpejt filluan mosmarrëveshjet me pallatin mbretëror që donte të kontrollonte gjithçka në vend sidomos ushtrinë dhe forcat e rendit. Kjo do të sillte anomalinë (renegatët e qendrës) të vitit 1965 që detyruan kryeministrin e ligjshëmPapandreun të jepte dorëheqjen. Pallati dhe të huajt po përgatisnin atë që do të ngjiste pas dy vjet: më 21 prill 1967 u bë grushti i shtetit të juntës fashiste…
Me Glezon u njohëm ato ditë të stuhishme të demonstratave të vazhdueshëm pas shembjes së qeverisë demokratike të Papandreut. Por edhe një koincidencë tjetër e çuditshme. Për mjaft vite banonim në të njëjtën rrugë,Fedriados të Kipseli- unë në Nr.49 dhe ai në Nr.79… si rrjedhojë pothuajse takoheshim përditë. Por edhe më 21 prill kur u bë grushti i shtetit u arrestuam në të njëjtën ditë dhe bashkë na degdisën në ishullin famëkeq Jaro, i cili ishte përdorur si vend shfarosës të kundërshtarëve të tyre nga …romakët! E shikoni si përsëritet historia? Ashtu si më dukej mua e pabesueshme se si u njoha dhe u miqësova me një njeri emri të cilit ishte legjendar për kohën që po flasim….
Që atëherë kanë kaluar shumë vite. Glezoja vazhdoi të merrej me politikë, duke qenëngaherë me forcat e majta të vendit (asnjëherë nuk kishte qenë komunist!) kurse unë si isha quajtur “luftëtar për demokracinë helene” për një kohë të shkurtër u inkuadrova në PASOK pastaj u tërhoqa që të…shikoja punën time. Rrugët tona u ndanë, pasi ai iku dhe nga rruga ku banonim,si ika dhe unë.. Bëmë një takim të stuhishëm për Kosovën (e majta greke përkrahte Millosheviçin dhe serbet) por kjo nuk na ndaloi të mbeteshim miq. Veçse nuk takoheshim më. Që të dy jemi mjaft të moshuar- ai ma kalon rreth 20 vjet.. dhe nuk kishim më ç’të thoshim se ndryshimet në botë, pas vitet 90, ishin të papritura dhe të paparashikuara. Megjithatë e ndiqja nga larg se si ky nëntëdhjetëvjeçar duket i palodhur dhe gjithnjë në rend të ditës..Dhe ja tani që Greqia kalon edhe njëherë ditë tragjike, Glezoja u shfaq edhe njëherë. Si dikur kur luftonte kundër nazistëve gjermanë sot po lufton kundër demokratëve gjermanë që edhe njëherë mbizotërojnë në Evropë… Këtë plak 92 vjeçar edhe tani qëndron në ballë të luftës për shpëtimin e vendit të tij nga lakmitë e fajdexhinjve dhe bankave botërore. Ai e di se populli dhe ai vetë nuk përfituan asgjë nga borxhet e tmerrshme që ka sot Greqia. Por edhe njëherë duan t’ja ngarkojnë popullit këtë barrë se ata që i hëngrën paratë e borxheve janë të pakapshëm! Kurse kreditorët me gjermanët (ç’koiçidencë prapë!) në krye kërcënojnë Greqinë, vendin ku lindi emri iEvropës , (Nxirri rrënjën helenike eurosë dhe nuk mbetet asgjë!) ku linden demokracia, letërsia dhe filozofia, ta hedhin jashtë nga Evropa dhe Eurozona se nuk mund të paguajë me borxhet…(se si u vunë këto borxhe do të shkruajmë here tjetër kur të jenë qetësuat gjakrat).Dhe ja në parlamentin evropian ku të gjithë, ose pothuajse të gjithë akuzojnë dhe kërcënojnë Greqinë, u ngrit një plak ikërrusur me mustaqe të bardha si figurë mitologjike dhe u tha pseudoeuropjanëve…
JU NUK MUND TË NA DËBONI NGA EUROPA! EUROPA ËSHTË E JONË DHE NUK JU A FALIM!
Të gjithë duartrokitën plakun legjendar, edhe ata, armiqtë më të egër të qeverisë së sotme greke. Kurse larg nga Brukseli, unë miku i tij i vjetër nuk munda të mbaja lotët.Është menjimëndprivilegj i madh në jetë të jesh njohur, të kesh pasur bashkëluftëtar dhe mik heroin grek MANOLIS GLEZOSIN!!!
KRISTO ZHARKALLI, ATHINË 8-7-2015
Përcolli për botim A. Ashiku

Bisedë virtuale me Kadarenë !

July 10, 2015 by dgreca

Nga Fahri XHARRA/
Ne Foto: Editori i Diellit, Dalip Greca, ne nje interviste per TV Kultura Shqiptare ne NY me shkrimtarin Ismail Kadare/
I nderuari Kadare , neve na ka humbur durimi ; jo sepse prisnim ndonjë mrekulli gjatë këtyre por së paku mendonim të jemi afër këtij populli të hutuar. E menduam dhe e çmenduam; dhe gjithmonë po -ja na jepte krihë , se duhej të bënim diçka të ndritur .
Do të ju citoj, se neve na humbën fjalët. Po kush jemi ne ? As më pak e as më shumë se qytetarët shqiptar të Kosovës që mendojmë ashtu si ju :“ Muzika ngjan si e njohur. Askush nuk mund të jetë aq naiv sa të mos e kuptojë se një identitet i ndarë është një komb i ndarë. Askush s’mund të jetë aq i ngathët nga mendja që të mos e kuptojë se përjashtimi i gjysmës ose shumicës së kombit shqiptar nga identiteti evropian, do të thotë përjashtim nga Evropa. Dhe përjashtimi nga Evropa nuk është larg dëbimit nga Evropa. Ky nuk është as përfundim teorik e as filozofik. Kombi shqiptar, përpara se ta lexojë në libra e ka ndier në mishin e tij këtë lemeri. Shpërnguljet me dhunë kanë hyrë në vetëdijen e traumatizuar të disa brezave shqiptarë. “
“Këto shpërngulje nuk ranë si rrufe në qiell të pastër. Ato ishin përgatitur për një kohë të gjatë nga zyra kriminelësh, nga ushtarakë sadistë, nga akademikë të zinj si Vasa Çubrulloviçi, nga mendësia e një popullsie të tërë të dehur prej etheve shoviniste. Në këtë përgatitje, po ta hulumtosh tani do të gjesh paradigmat e vjetra: Njëra prej tyre është identiteti joevropian i shqiptarëve. Shqiptarët, turq të ardhur nga Anadolli. Shqiptarët, myslimanë, mish i huaj për Evropën e krishtere.” – ne vet po e vërtetojmë se nuk jemi Europë !
Ti na thua “Me fjalë të tjera të shtrojmë pyetjen se mos vallë gjithë këto vite, madje disa shekuj me radhë nuk e paskëshim ditur ç’kemi qenë? Ose e kemi ditur gabim? Mos na kanë gënjyer poetët, nga De Rada te Naim Frashëri, që të kujtojmë se jemi ata që s’jemi? Dhe prapë mund të vazhdonim. Mos vallë më 1990, kemi lëshuar britmën e gabuar “E duam Shqipërinë si Evropa?”Mos vallë ajo duhej të ishte: “E duam si Evropa, por e duam edhe si Azia”, ose “Hiç më pak se Azia?”Shkurt mos jemi ata që s’jemi? “ … por ne s`kuptojmë , që“Gjeografia, gjëja më kokëfortë në botë, dëshmon e para evropianitetin shqiptar. “ Por ç ti bëjmë që “Zelli i atyre që me çdo kusht duan ta zbehin disi edhe këtë fakt kokëfortë, arrin disa herë të krijojë përshtypjen se Shqipëria është në skaj të Evropës dhe fill pas saj nis Turqia, ose Azia.”
A, mos ndoshta: “Letërsia e bejtexhinjve, për shembull, njëfarë brumi i përzier shqiptaro-turk, u thye përfundimisht, si një sajesë prej qerpiçi prej murit hijerëndë e monumental, ndonëse të ftohtë, të traditës së letërsisë dygjuhëshe shqiptaro-latine. Gjatë kohës së komunizmit u bënë shumë përpjekje për ta rehabilituar këtë letërsi, me qëllimin meskin për t’ia kundërvënë letërsisë tradicionale mesjetare, , që regjimit nuk i pëlqente kurrsesi.” Edhe sot po dalldisemi pas bejtexhinjve.
Ti na thua: “Letërsia e bejtexhinjve , paraqitur kinse si letërsi me probleme shoqërore-klasore e erotike (me gjasme tepër e guximshme për kohën), u pa se si ana shoqërore, si ajo erotike, ishin tepër të dyshimta. Kjo e fundit, për shembull, s’ishte aspak erotizëm normal, por i mbushur me motive ashikësh e dylberësh. Gjer këtu edhe mund të pranohej, madje mund të quhej tepër e përparuar, për të mos thënë që Shqipëria mund ta paraqiste sot si dëshmi të habitshme të vizionit të saj të emancipuar për homoseksualizmin, dy shekuj përpara Evropës së sotme! “ por ne shtiremi se gjëja nuk kuptojmë “E ashtuquajtura letërsi erotike, në një pjesë të madhe të saj s’ishte gjë tjetër veçse bejte dhe lavde për pedofilinë. Ne i dëgjojmë këto këngë ende sot, por shtiremi sikur nuk i marrim vesh ç’thonë. Ato gjëmojnë disa herë nëpër lokalet e natës, madje, në programet televizive, e ne prapë shtiremi se nuk i kuptojmë. “ Sa mire e thua !
Dhe na forcuan me ngulm , me vite , me shekuj “. Mjafton njëfarë përqendrimi në këto tekste e këto melodi, mjaftojnë dëshmitë e shkruara të kohës, për të kuptuar se cili është thelbi i kësaj nënkulture, të futur kontrabandë, nën pasaportën e artit popullor. “Çunat e vegjël”, adoleshentët, dylberë me shallvare mëndafshi e vetulla të hequra, nga njëra anë dhe ashikët e moshuar, “lalët”me mustaqe, që psherëtinin të dergjur për ta, nga ana tjetër, ishin personazhet kryesore të këtyre idileve të neveritshme. Ende nuk dihet nga kishte buisur kjo kundërkulturë, që jo vetëm me shqiptarët, por me asnjë popull ballkanas s’kishte lidhje. “
Po na ku ishim? nuk guxonim të mendonim shqip dhe duhej të kërcenim ashtu s ii binte defit a tarabukut ai teri aziatik.
Ne e dinim që “Parashikoheshin skenarë ogurzinj me trekëndësha islamikë, me qendra terroriste, fundamentaliste, me xhihad version ballkanik etj., etj. E gjithë kjo në pritje të çastit fatal, kur rebelimi shqiptar do të shpërthente. Ai rebelim do të paraqitej si luftë për islamin, e jo si luftë për liri. “ dhe ja që po balalfaqohemi me frigën tonë të dikurshme.
Zoti Kadare edhe nga Shqipëria po na vijnë zhurma që nuk kuptohen qartë : . Nostalgjia e tërthortë që po shfaqet sot tek ne për otomanizmin nuk është vetëm e habitshme. Ajo është në radhë të parë poshtëruese. E po ashtu fantazma e Haxhi Qamilit, që përherë e më shpesh shfaqet në trojet shqiptare. Shtatorja që iu ngrit në qendër të Tiranës, më 2001, një shefi otoman, i shpallur si kinse themeluesi i qytetit, ka qenë fyerja më e madhe për kryeqytetin e shtetit, për historinë dhe ndërgjegjen shqiptare. Vetëm një popull që nuk e meriton lirinë mund t’i ngrejë shtatore pushtuesit të vet. Bashkia e Tiranës, e drejtuar në atë kohë “nga haxhi qamilët”, siç i cilësoi me të drejtë arkitekti Maks Velo, e ngriti atë shtatore natën dhe pa lajmëruar askënd, si keqbërësit. Banorët e pallateve rreth sheshit ku ajo ende ngrihet sot, e mbajnë mend njeriun që printe vallen rrotull shtatores atë natë.”

Na falni Zoti Kadare që iu prishëm qetësin e mesnatës !

Fahri Xharra. 09.07.15
Gjakovë