Opinion – Page 384 – Dielli

Papa, Maqedonisë së Veriut: do të vij për të sjellë farët e vëllazërimit

May 4, 2019 by dgreca

Sot, në Evropë, ndjehet fort nevoja e kulturës së vëllazërimit. Këtë thekson Papa Françesku në videomesazhin drejtuar Maqedonisë së Veriut, të cilën do ta vizitojë më 7 majin e ardhshëm. Vizitë, që ia beson ndërmjetësimit të Shën Nënë Terezës, “Bijë e kësaj toke”.

R. SH. – Vatikan

Përshëndetje, përmes një videomesazhi, për t’u shprehur dashurinë dhe gëzimin njerëzve dhe Kishës të Maqedonisë së Veriut, kur mungojnë vetëm tri ditë nga arritja e tij në Shkup, kryeqytet i vendit. Papa Françesku përmbledh, me pak fjalë, domethënien kryesore të shtegtimit të tij të ardhshëm apostolik në këtë vend, pas dy ditësh, kaluar në Bullgari:

“Sot, më shumë se kurrë, ndjehet nevoja për ta bërë të rritet në Evropë e në mbarë botën, kultura e takimit, kultura e vëllazërimit, e unë do të vij mes jush për t’i mbjellë këto farë, i sigurt se toka juaj është e mirë e do të dijë t’i bëjë të mbijnë e të japin fryte”.

Papa Françesku, më 7 maj, në Shkup. Kishë periferie, e vogël, pot plot gjallëri

Bukuria e tokës suaj – pohon akoma Papa në videomesazh – qëndron në varietetin e kulturave dhe të përkatësive etnike dhe fetare, që jetojnë në të. Për të kujtuar, në vijim, se bashkëjetesa nuk është gjithnjë e lehtë, “ndonëse është lodhje, të cilën ia vlen ta bësh, sepse mozaikët më të bukur janë pikërisht ata, që kanë larmi të madhe ngjyrash”.

Vizitë, nën mbrojtjen e Nënë Terezës

Françesku flet, më pas, për figurën e Shenjtores shqiptare, Nënë Terezës “bijë e tokës suaj”- u kujton maqedonasve. Në Shkup Papa do të vizitojë Memorialin e Rregulltares, ku do të thotë një lutje, në praninë e liderëve të ndryshëm fetarë, për t’u takuar, më pas me të varfërit e Saj. Në videomezazh, Papa thekson se ia beson gjithë vizitën ndërmjetësimit të Shën Nënë Terezës:

“Nënë Tereza, e lindur dhe e rritur në Shkup, u bë, me hirin e Zotit, misionare guximtare e dashurisë së Krishtit në botë, duke u dhënë ngushëllim e dinjitet më të varfërve ndër të varfër”.

Kështu, ky vlerësim i ri, tejet i lartë për Nënë Terezen, do t’i prijë e do ta përcjellë Papën, gjatë gjithë vizitës, aq të dëshiruar, në atë tokë ku pa dritën së pari Gruaja më e madhe e shekullit XX.

Në përfundim Françesku u kërkon besimtarëve të luten, në përgatitje të arritjes së tij, që vizita, tashmë fare e afërt, të jetë e frytshme, “me paqe e të mira për mbarë popullin e Maqedonisë së Veriut”.

Kortezi: Radio Vatikani- 04 maj 2019, 14:06 -Vidion shiheni ne Radio Vatikani

***

Papa, bullgarëve: do të vij mes jush “nën shenjën e fesë, të bashkimit e të paqes”

Dy ditë para nisjes për udhëtimin e tij të 29-të apostolik në Bullgari e në Maqedoninë e Veriut, nga 5 deri më 7 maj, Papa Françesku përshëndet popullin bullgar me një videomesazh dhe flet për shtegtim “në gjurmët e shën Gjon Palit II” e “në kujtim të shën Gjonit XXIII”.

R.SH. – Vatikan

Shtegtim “nën shenjën e fesë, të bashkimit e të paqes”, “në gjurmët e shën Gjon Palit II” e “në kujtim të shën Gjonit XXIII”, dy papë që Françesku i kanonizoi së bashku më 27 prill 2014, në praninë e Papës së nderit, Benedikti XVI. Kështu flet Papa Françesku për etapën e parë të udhëtimit të tij të 29-të apostolik, atë bullgare, në një videomesazh për popullin e Bullgarisë, ku do të shkojë më 5 e 6 maj, për të vijuar më 7 maj, me vizitën në Maqedoninë e Veriut.

“Ardhja në Bullgari do të jetë për mua e për bashkëpunëtorët e mi shtegtim nën shenjën e fesë, të bashkimit e të paqes. Vërtet, toka juaj është atdheu i dëshmitarëve të fesë, që nga koha kur shenjtorët vëllezër Cirili dhe Metodi mbollën aty farën e Ungjillit: farë e mirë, që ka sjellë fryte të begata edhe në periudhat e vështira të shekullit të kaluar”.

Evropa me dy mushkëri e shën Gjon Palit II

Këto fjalë, kujton më tej Papa, “i përsëriste shpesh shën Gjon Pali II”, “i cili punoi aq shumë që Evropa të rizbulonte forcën çliruese të Krishtit e të rifillonte të merrte frymë me të dyja mushkëritë”. Papa Vojtila e pati vizituar i pari Bullgarinë, duke qëndruar në Sofie dhe Plovdiv, nga 23 deri më 26 maj 2002.

“Në gjurmët e tij, do të kem gëzimin të takohem me Shenjtërinë e Tij Patriarkun dhe me Sinodin e Shenjtë të Kishës Ortodokse Bullgare. Së bashku, do të shprehim vullnetin për ta ndjekur Zotin tonë Jezu Krisht në udhën e bashkimit vëllazëror ndërmjet gjithë të krishterëve”.

Legati apostolik, Angelo Roncalli: “njeri i fesë, i bashkimit, i paqes”

Më pas, Ati i Shenjtë kujton imzot Angelo Roncalli-n, Papën e ardhshëm Gjoni XXIII, që në vitin 1925 si Vizitator apostolik e, në periudhën 1931-1934 si Legati i parë apostolik në Bullgari, kontribuoi në riorganizimin e Kishës Katolike vendase.

“Shtegtimi im do të bëhet i gjithi në kujtim të Papës shenjt Gjoni XXIII, i cili, në rreth 10 vitet e qëndrimit në Sofie si Legat apostolik, krijoi me popullin tuaj lidhje vlerësimi dhe dashurie, që vazhdojnë edhe sot. Ai ishte njeri i fesë, i bashkimit dhe i paqes. Prandaj, zgjodha si moto të udhëtimit titullin e Enciklikës së tij historike ‘Pacem in terris – Mir na zemyata’”.

Së fundi, Papa u kërkon bullgarëve ta shoqërojnë me lutje, ndërsa Zotit, t’i dhurojë “paqe e begati Bullgarisë”.

3 MAJ- Dita Boterore e Lirise se Shtypit perkujtohet ne OKB

May 3, 2019 by dgreca

3 MAJ – Dita Boterore e Lirise se Shtypit perkujtohet ne nje sesion te nivelit te larte ne seline e Organizates se Kombeve te Bashkuara ne Nju Jork. UNESCO dhe Departamenti i Komunikimit Global mbajne edicionin e 26-te ne pranine e zyrtareve te larte te Kombeve te Bashkuara, organizatave te shoqerise civile, eksperteve dhe anetareve te akademise.

Per vitin 2019 tema e dites jane sfidat aktuale qe perballon media ne periudhat e zgjedhjeve dhe shtimi i dezinformacionit krahas me forcen mediale per te mbeshtetur demokracine, paqen dhe pajtimin. Ne sallen e konferencave ne seline e Organizates se Kombeve te Bashkuara, punimet e sesionit i hapi dhe moderoi znj. Alison Smale, zv. Sekretare e Pergjithshme per Komunikimin Global.

Pas fjales se hapjes, u transmetua mesazhi i regjistruar nga z. António Guterres, Sekretari i Pergjithshem i OKB-se. Me pas folen znj. Fatima Kyari Mohammed, Vezhguese e Perhershme e Unionit Afrikan prane organizates boterore, Shkelqesia e saj, znj. Maria Fernanda Espinosa Garcés, Presidente e sesionit te 73-te e Asamblese se Pergjithshme te OKB-se dhe Kryetare e Komisionit te Asamblese per Informacionin, znj. Valeria Robecco e Agjencise se Lajmeve ANSA, dhe Presidente e Korrespondeteve te OKB-se (UNCA).

Pjesen e dyte te sesonit e moderoi z. Maher Nasser, Drejtor Departamenti per Komunikimn Global dhe folesit ishin z. Emanuele Sapienza, Specialist per Ceshtjet Globale ne UNDP, znj. Meredith Broussard nga Universiteti i Nju Jorkut (NYU), z. Stephen Adler, Kryeredaktor i agjecise Reuters, znj, J. Alex Tarquinio, Presidente e Shoqates Profesioniste te Gazetareve etj.

THAÇI: MARRËVESHJA KOSOVË-SERBI, E PAMUNDUR PA ROLIN VENDIMTAR TË SHBA

May 1, 2019 by dgreca

Gazeta DIELLI: Dy fjalimet e Presidentit Thaçi në Samitin e Berlinit/

THAÇI: MARRËVESHJA KOSOVË-SERBI, E PAMUNDUR PA ROLIN VENDIMTAR TË SHBA

-Fjalimi i Presidentit të Republikës së Kosovës, Hashim Thaçi në Samitin e Berlinit lidhur me dialogun për normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë/

Zonja dhe zotërinj,

Më lejoni që edhe njëherë të them se nuk mund ta theksoj mjaftueshëm rëndësinë e këtij takimi të sotëm, i cili po ndodh në një periudhë shumë delikate për rajonin, dhe sidomos të relacioneve tepër të tensionuara ndërmjet Kosovës dhe Serbisë.

Përkundër faktit se procesi i normalizimit të marrëdhënieve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë i ngjan një maratone shumë të vështirë dhe plotë pengesa, unë them që dialogu mbetet rruga e vetme për të arritur paqe dhe pajtim.

Për më tepër, marrëveshja e vitit 2013 dhe të gjitha marrëveshjet tjera të arritura pastaj, kanë përmirësuar jetën e qytetarëve të dy shteteve.

Fatkeqësisht, jo të gjitha marrëveshjet e arritura janë zbatuar në tersi.

Serbia ka dështuar të zbatoj marrëveshjen për Energji, atë për Menaxhimin e Integruar të Kufirit (IBM) dhe ka pamundësuar hapjen e urës mbi lumin Ibër të Mitrovicës, e cila bashkon qytetin e ndarë dhe qytetarët.

Gjithashtu, me veprimet e veta destruktive, Serbia ia ka pamundësuar Kosovës që ta zbatoj në praktikë Marrëveshjen për Themelimin e Asociacionit të Komunave me shumicë serbe në Kosovë, në përputhje me marrëveshjen e Brukselit të vitit 2013 dhe vendimin e Gjykatës Kushtetuese të Kosovës.

Ekipi Menaxhues për hartimin e draft statutit të Asociacionit i cili përbëhet nga përfaqësuesit e komunitetit serb që jeton në Kosovë, në përputhje me udhëzimet dhe rekomandimet e Serbisë, ka dështuar në mënyrë të qëllimshme që ta kryej punën e vet në përputhje me marrëveshjen.

Sigurisht, Serbia vazhdon të akuzoj Kosovën për mos zbatimin në praktikë të kësaj marrëveshje, mirëpo të gjithë duhet ta kenë të qartë se institucionet e Republikës së Kosovës janë të gatshme që implementimi i saj të ndodhë pa asnjë vonesë, mirëpo gjithnjë në përputhje me marrëveshjen dhe vendimin e Gjykatës Kushtetuese të Kosovës.

Besoj se të gjithë e keni të qartë se pse Serbia nuk dëshiron që Asociacioni të themelohet ashtu siç e parashikon Marrëveshja dhe vendimi i Gjykatës Kushtetuese.

Qëllimi është i qartë, Serbia dëshiron që në pjesën veriore të Kosovës, të themelohet një Asociacion i Komunave Serbe me kompetenca ekzekutive, i njëjtë me modelin e Republikës Serbe në Bosnje.

Një gjë e tillë nuk mund të ndodh në Kosovë dhe sot e ritheksoj përsëri që nuk do të ketë Asociacion me kompetenca ekzekutive dhe as nivel të pushtetit të tretë.

Tani me lejoni të kthehem pak tek situata aktuale rreth dialogut dhe mundësitë e arritjes së një marrëveshje përfundimtare.

Të gjithë jemi dëshmitarë se dialogu aktualisht është i bllokuar.

Janë disa faktor që kanë sjellë këtë situatë të pashpresë, por unë po theksoj vetëm disa.

Së pari, Serbia në mënyrë të njëanshme e ka kushtëzuar vazhdimin e dialogut me heqjen e taksës për prodhimet serbe të vendosur nga Kosova.

Ky veprim është i papranueshëm dhe në kundërshtim me parimin kryesor udhëheqës të dialogut i cili është respektuar që nga viti 2011, që nënkupton se dialogu është i pakushtëzuar.

Vendosja e taksës ka qenë një vendim i domosdoshëm dhe legjitim si reagim ndaj shkeljeve të përsëritura e të dokumentuara të CEFTA-s nga ana e Serbisë. Si i tillë, ai mbetet në fuqi.

Së dyti, më lejoni të them se përpjekjet tona të përbashkëta për të arritur një marrëveshje gjithëpërfshirëse, janë minuar dhe kundërshtuar në mënyrë të pakuptueshme nga disa drejtime. Përkundër vullnetit të ndërmjetësueses së dialogut znj. Federica Mogherini, dhe gatishmërisë sime dhe Presidentit Vucic për të punuar seriozisht drejt një marrëveshje finale gjithëpërfshirëse, ka munguar përkrahja në aspektin ndërkombëtar por edhe në atë rajonal.

Faktori ndërkombëtar, në mënyrë specifike, shtetet e Qunitit, SHBA, Anglia, Gjermania, Franca dhe Italia nuk kanë dëshmuar unitet dhe përkrahje për përpjekjet tona për marrëveshje gjithëpërfshirëse.

Kjo përçarje, ka pasur reflektime tepër negative në spektrin politik në Kosovë dhe si rrjedhojë, kemi pasur qëndrime kundërthënëse dhe vështirësi të mëdha në themelimin e Ekipit Negociues gjithëpërfshirës në Kosovë.

Me gjithë respektin e madh për ju Kancelare Merkel, President Macron, unë jam skeptik se një marrëveshje gjithëpërfshirëse finale mund të arrihet në rast se shtetet e Quinitit nuk janë të bashkuara dhe në rast se nuk flasin me një zë.

Për më tepër, ju të gjithë e dini se marrëveshja është e pamundur pa rolin vendimtar të SHBA-ve.

Së treti, shtetet fqinjë në rajon, me ndonjë përjashtim të vogël, nuk janë dëshmuar aspak ndihmuese ndaj përpjekjeve tona.

Kështu, derisa në takimet tona bilaterale ata i kanë mbështetur përpjekjet tona për marrëveshje, e vërteta e hidhur është se në takimet që kanë zhvilluar me shtetet e Quinitit duke përfshirë Gjermaninë dhe Francën, shtetet nga rajoni kanë shfaqur kundërshti (në këndvështrimin tim të pabazuara) ndaj arritjes së marrëveshjes gjithëpërfshirëse.Kundërshtimi thelbësor i disa shteteve të Quintit kundër përpjekjeve tona për marrëveshje gjithëpërfshirëse (dhe i shteteve te lartpërmendura nga Ballkani Perëndimor), është arsyetuar dhe fokusuar në një çështje të vetme, atë të demarkimit të kufirit ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, apo në disa raste të korrigjimit të kufirit.

Kjo është bërë në mënyre të qëllimshme, për të rritur frikën se gjoja ne po përpiqemi të ndryshojmë kufijtë në Ballkan, se gjoja ne duam kufij përgjatë vijave etnike, etj.

Kundërshtarët politik në Kosovë më kanë akuzuar se gjoja unë jam për ndarjen e Kosovës, kurse disa diplomatë perëndimor për kinse krijimin e kufijve etnik të ri në Ballkan.

Këto pretendime kanë qenë dhe janë të gabuar plotësisht.

Atyre që janë ngutur të më sulmojnë kaq ulët duke u fshehur pas disa parimeve të keqpërdorura, u them se nëse sot kemi frikë nga e vërteta dhe sillemi kinse si parimor pa ofruar zgjidhje, duke preferuar ngrirjen e konfliktit ne vend te zgjidhjes se tij, nesër mund te përballemi me opsione tejet destruktive që çojnë ne ndarjen apo krijimin e një Republike të re Serbe në veriun e Kosovës.

Ne kemi punuar për një marrëveshje gjithëpërfshirëse e cila ndër pikat e shumta që do të trajtoj, duhet të ketë edhe një pikë të veçantë për demarkimin e kufirit e cila do të duhej të bëhej nga ekspertët e kësaj fushe.

Unë jam i sigurt se pavarësisht faktit se kur dhe si do të arrihet një marrëveshje ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, demarkimi i kufirit ndërmjet të dy shteteve është thjesht i pashmangshëm. Këtë e dimë nga eksperienca jonë me Malin e Zi, por ketë e dimë edhe nga vetë eksperienca e Kroacisë me Slloveninë apo e Shqipërisë me Greqinë për kufirin detar (dhe në mos gaboj edhe për atë tokësor).Sido që të jetë, kam frikë se momentumi pozitiv që ka ekzistuar vetëm disa muaj më parë, është duke humbur dhe jam skeptik se mund të rikthehet shpejt.

Mirëpo Kosova mbetet e përkushtuar ndaj këtij procesi dhe spektri politik kosovar, është plotësisht i unifikuar në qëndrimet e veta.

– Ne jemi konstruktiv dhe të gatshëm për dialog të pakushtëzuar në çdo moment.

– Sovraniteti shtetëror i Kosovës është dhe mbetet i pacenueshëm.

– Serbia duhet ta njoh pavarësinë e Kosovës dhe të heq dorë nga cenimi i sovranitetit tonë.

– Kosova nuk do të bëj asnjë kompromis me Serbinë në këmbim të njohjes.

– Asociacioni i Komunave me shumicë Serbe në Kosovë duhet të themelohet në përputhje me marrëveshjen e Brukselit dhe vendimin e Gjykatës Kushtetuese, respektivisht ligjet e Kosovës.

– Pretendimet apo ëndrrat e kujtdo qoftë se në Veri të Kosovës mund të themelohet një Asociacion me kompetenca ekzekutive, e modelit të Republikës Serbe, nuk do të realizohen kurrë.

– Nuk mund të ketë një zgjidhje të modelit Gjermano-Gjerman dhe të një sovraniteti të dyfishtë.

– Kosova i ka përfunduar të gjitha kompromiset e veta duke pranuar Planin Gjithëpërfshirës të Ahtisarit.

– Kosova në mënyrë të përgjegjshme dhe legjitime, do të interesohet dhe përkrahë aspiratat e shqiptarëve që jetojnë në Luginë të Preshevës.

Kosova është e gatshme për marrëveshje gjithëpërfshirëse përfundimtare për normalizim dhe pajtim me Serbinë.

Ju faleminderit për vëmendjen Tuaj!

*****

RELACIONI I KOSOVËS ME SHQIPËRINË ËSHTË I VETËKUPTUESHËM

-Fjalimi i Presidentit të Kosovës Hashim Thaçi në Samitin e Berlinit lidhur me pajtimin dhe bashkëpunimin rajonal/

Zonja dhe zotërinj,

Qysh në fillim më duhet të theksoj, se përkundër faktit që kanë kaluar 20 vite nga përfundimi i luftërave në Ballkanin Perëndimor, pajtimi i plotë ndër-etnik dhe ndër shtetëror, ende duket i largët, pavarësisht progresit të bërë.

E njëjta situatë reflektohet kur është në pyetje edhe bashkëpunimi rajonal, pavarësisht iniciativave të shumta të ndërmarra deri më tani, duke përfshirë procesin e Berlinit.

Procesi i integrimit në BE pothuajse është tërësisht i bllokuar.

Perspektiva evropiane për Kosovën mbetet vetëm një frazë e mirë për veshët e cila vazhdon të përsëritet, por asgjë më shumë.

Realiteti i sotëm në Ballkanin Perëndimor, nuk përputhet aspak me pritjet tona dhe ndoshta edhe me ato të BE-së.

Përkundër faktit që shpallja e pavarësisë së Kosovës në vitin 2008, i ka dhënë fund procesit të shpërbërjes së ish-Jugosllavisë, paqja në rajonin tonë ende mbetet e brishtë.

Jo stabiliteti aktual në marrëdhëniet e Kosovës me shtetet fqinje në rajon, së pari është rezultat i mosnjohjes dhe sjelljes armiqësore e Serbisë, dhe së dyti, mosnjohja e pavarësisë nga Bosnja dhe Hercegovina.

Serbia në mënyrë të vazhdueshme ka vazhduar ta cenojë dhe minojë sovranitetin shtetëror të Kosovës.

Për çudi, sjellja armiqësore dhe anti-evropiane, nuk e ka frenuar rrugëtimin e Serbisë drejt anëtarësimit në BE.

Mosnjohja e pavarësisë së Kosovës nga Serbia, po shkakton probleme të mëdha për rrugëtimin euro-atlantik të Kosovës.

Kjo situatë ka mundësuar që pesë shtetet anëtare të BE-së, të mos e njohin ende Kosovën.

Si rrjedhojë, legalisht dhe praktikisht Kosova e ka të pamundur të bëj hapa konkret për anëtarësim në BE dhe NATO.

Si përfundim, marrëdhëniet e Kosovës me Serbinë janë vazhdimisht të acaruara, ekzistojnë barriera të shumta për lirinë e lëvizjes për qytetarët dhe mallrat.

Dialogu i filluar në vitin 2011, përkundër rezultateve të prekshme, tani është i bllokuar nga Serbia, e cila e ka kushtëzuar vazhdimin e tij me heqjen e taksës.

Kushtëzimi i dialogut nuk ka guxuar të ndodhë në asnjë rrethanë, sepse dialogu nuk mund të kushtëzohet nga asnjëra palë.

Ky ka qenë parimi udhëheqës i pashkruar që nga fillimi i këtij procesi.Në anën tjetër, pak a shumë, për shkak të ndikimit negativ të Serbisë, marrëdhëniet e Kosovës me Bosnje dhe Hercegovinën janë në nivelin me të ultë të mundshëm.

Nuk ekziston lëvizja e lirë për qytetarët e të dy vendeve, dhe rrjedhimisht as për mallra. Ka një situatë tepër paradoksale, BE-ja ka hequr vizat për qytetarët e Bosnjës dhe Hercegovinës, ndërsa kjo e fundit ende e mban në fuqi regjimin e vizave për kosovarët.

Lehtë mund të ndodhë që BE-ja t’i heq vizat për qytetarët e Kosovës, ndërsa Bosnja dhe Hercegovina të vazhdoj edhe me tutje.

Zonja dhe zotërinj,

Përkundër këtij realiteti të tendosur, sigurisht që ka pasur progres në relacion me shtetet tjera fqinjë në rajon.Në rend të parë, është tepër e rëndësishëm që Kosova dhe Mali i Zi kanë arritur të ratifikojnë marrëveshjen ndër-shtetërore për shënimin e vijës kufitare / demarkacionin.

Kjo çështje ka qenë thelbësore për vendosjen e marrëdhënieve të mira reciproke.

Për më tepër, për Kosovën, demarkimi i kufirit me Malin e Zi, ka qenë kriteri i fundit për liberalizimin e vizave nga BE-ja.Mirëpo për fatin tonë të keq, realiteti i sotëm dëshmon se ky ka qenë vetëm një premtim mashtrues.

Kosova padrejtësisht mbetet vendi më i izoluar në Evropë.Komisioni Evropian kishte rekomanduar liberalizimin e vizave në maj të vitit 2016.

Unë nuk e kuptoj se përse qytetarët e Kosovës që janë populli më proevropian në rajon, diskriminohen në këtë mënyrë.

Maqedonia e Veriut është gjithashtu shtet fqinjë me të cilën kemi bashkëpunim, qarkullim të njerëzve dhe mallrave në mënyrë të papenguar.

Nuk kemi asnjë çështje të hapur dhe e kemi mirëpritur marrëveshjen e Prespës dhe jemi mbështetës për anëtarësimin në NATO dhe BE.

Ndërsa, relacioni i Kosovës me Shqipërinë është i vetëkuptueshëm.

Ne jemi vëllezër dhe si dy shtetet të pavarura, duam që të bashkohemi nën ombrellën e përbashkët të BE-së dhe NATO-s.

Sllovenia dhe Kroacia, janë shtete mike të Kosovës në rajonin tonë.

Marrëdhëniet bilaterale dhe bashkëpunimi ekonomik janë në nivel shumë të kënaqshëm.

Ne vetëm kërkojmë, që këto dy shtete të avokojnë dhe përkrahin shumë më tepër Kosovën dhe shtetet tjera të rajonit, në mënyrë që të përshpejtohet realizimi i aspiratave tona për anëtarësim në BE dhe NATO.

Zonja e zotërinj,

Në një situatë të tillë të marrëdhënieve tona ndërfqinjësore, shumë iniciativa të mira që kanë dalë edhe nga Procesi i Berlinit, kanë mbetur pa u realizuar.

– Progresi drejt themelimit të zonës ekonomik rajonale, tregtisë së lirë, konektivitetit, e mbi të gjitha pajtimit, do të mbetet i pamundur apo vetëm minimal, për aq kohë sa Serbia dhe Bosnja dhe Hercegovina nuk e njohin pavarësinë e Kosovës.

– Për aq kohë sa një gjë e tillë nuk ndodhë, ndikimi i palëve të treta në rajonin tonë, respektivisht ndikimi i Rusisë dhe Kinës do të jetë i vazhdueshëm.

Kjo situatë e keqe në rajonin tonë, nuk mund të tejkalohet vetëm me deklarata dhe premtime abstrakte.

Duhen vendime të guximshme nga shtetet e rajonit të cilat nuk do të ndodhin për aq kohë, sa nuk ka vendime të guximshme dhe strategjike nga BE-ja dhe shtetet anëtare të saj.

Gjermania dhe Franca kanë mundësi ta marrin lidershipin për këto vendime të guximshme mirëpo se a do ta bëjnë një gjë të tillë apo jo, mbetet në vullnetin e tyre.

Faleminderit për vëmendjen tuaj!

Përfundon Samiti i Berlinit. Thaçi: U pajtuam që të mos pajtohemi

April 29, 2019 by dgreca

Ne Foto: Presidenti Hashim Thaçi, kancelarja, Angela Merkel dhe presidenti i Francës Emmanuel Macron /

Është përmbyllur me një darkë joformale samiti i Berlinit u cili u organizua nga kancelarja gjermane Angela Merkel dhe presidenti i Francës, Emmanuel Macron, në përpjekje për t’i dhënë shtytje proceseve të pajtimit dhe integrimit në Ballkanin Perendimor.

Por, Samiti duket se ka pasur pak rezultatet pasi presidenti, Hashim Thaçi, në përfundim të tij tha se emërues i përbashkët i të gjitha diskutimeve ishte fakti se “u pajtuam për të mos u pajtuar”.

Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi tha se takimi nuk ka qenë i lehtë dhe se ka theksuar gjatë bisedimeve se faktori ndërkombëtar, në mënyrë specifike shtetet e Kuintit, nuk kanë dëshmuar unitet dhe përkrahje për përpjekjet tona për marrëveshje gjithëpërfshirëse Kosovë-Serbi. Po ashtu Thaçi ka thënë kjo marrëveshje është e pamundur të arrihet pa rolin vendimtar të SHBA-së.

“Kundërshtimet kryesisht janë bërë duke keqinformuar dhe duke rritur frikën se gjoja ne po përpiqemi t’i ndryshojmë kufijtë në Ballkan dhe ata i duam përgjatë vijave etnike. Por, këto pretendime kanë qenë dhe janë tërësisht të pavërteta! Kurdo që arrihet një marrëveshje ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, demarkimi i kufirit ndërmjet dy shteteve është i pashmangshëm. Sovraniteti shtetëror i Kosovës është dhe do të mbetet i pacenueshëm. Serbia duhet ta njoh pavarësinë e Kosovës dhe të heq dorë nga cenimi i sovranitetit tone”, ka thënë Thaçi.

Një Samit i ngjajshëm, sipas presidentit Thaçi pritet të mbahet më 1 korrik në Paris nën organizimin e presidentin të Francës, Emmanuel Macron.

Përderisa Thaçi në samitin e Berlinit ka folur për nevojën e demarkimit të kufirit mes Kosovës dhe Serbisë, kryeministri Haradinaj ka thënë se Serbia duhet ta njohë pavarësinë dhe sovranitetin e Kosovës, në kufijtë e saj ekzistues.

“Ky është realiteti që duhet pranuar dhe kështu mund të ecim përpara. Diskutimet për ndarje etnike dhe kufij, hapin rrugë për tragjedi të reja në Ballkan dhe askush më mirë se ne, nuk i kupton përjetimet e para dy dekadave”, ka thënë kryeministri Haradinaj.

Në hapje të samitit, Kancelarja gjermane Angela Merkel porositi që zgjidhja përfundimtare ndërmjet Kosovës dhe Serbisë nuk duhet “të bëhet në dëm të vendeve tjera të rajonit”.

Në një konferencë për media se bashku me presidentin e Francës, Emmanuel Macron, si nikoqir të Samitit të Berlinit, Merkel tha se në kuadër të këtij samiti do të diskutohet hapur për të gjitha sfidat.

Nga ana e tij, presidenti i Francës, Emmanuel Macron gjithashtu porositi që në kuadër të samitit të diskutohet hapur për të gjitha opsionet që janë në tryezë sa i përket Serbisë dhe Kosovës.

“Nuk e kemi për qëllim të imponojmë zgjidhje për Beogradin dhe Prishtinën. Ne dëshirojmë që të shqyrtojmë gjitha mundësitë, por edhe të shmangim tensionet e mundshme në rajon të cilat mund të ndodhin për shkak të opsioneve që janë në tryezë”, tha Macron.

Merkel dhe Macron përmendet Marrëveshjen për emrin mes Greqisë dhe Maqedonisë së Veriut si një shembull të zgjidhjes së mosmarrëveshjeve mes vendeve të rajonit.

Më herët gjatë ditës, presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi iu tha gazetarëve se“Bashkimi Evropian është shumë i dobët dhe jo unik për të lëvizur gjërat përpara në Ballkan prandaj duhet përfshirja e Shteteve të Bashkuara”.

Delegacioni i Kosovës ka zhvilluar një takim edhe me ambasadorin amerikan në Gjermani, Richard Grenell.

Para se të fillojë Samiti i Berlinit, presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi dhe ai i Serbisë, Aleksandar Vuçiq kanë takuar ndaras Përfaqësuesen e Lartë të Bashkimit Evropian, Federica Mogherini.
“Një marrëveshje ndërmjet Kosovës dhe Serbisë është jetike që të ecim të gjithë përpara së bashku. E kemi përkrahjen e Bashkimit Evropian, SHBA-së dhe tërë botës për ta arritur një marrëveshje paqësore, përfundimtare dhe gjithëpërfshirëse me Serbinë. Ne jemi të gatshëm të rifillojmë dialogun në Bruksel”, ka shkruar Thaçi në Facebook pas këtij takimi.-
(Kortezi:Europa e Lire)

Në kujtim të dom Shtjefen Kurtit, Dëshmitar i Kishës Martire

April 29, 2019 by dgreca

Nga Prof. Asoc. Dr. Eugen PEPA*/

Mirëdita të gjithëve !

I nderuari ipeshkëv, monsinjor Dom Dodë Gjergji,

I nderuari monsinjor Don Lush Gjergji,

Të nderuar pjesëmarrës,

Ju faleminderit që keni ardhë të merrni pjesë në promovimin e librit të të Lumit Dom Shtjefën Kurti. Ky libër prej disa ditësh ka edhe çmimin e tij të pare. Është cilesuar si “libri i vitit”, ndërmjet 57 librave të tjerë, në konkursin e shpallur në përvjetorin e 110 të Organit të Shtypit, “Dielli”, i shoqatës pan-shqiptare që kaq shumë ka bërë për tokën amë, VATRA, në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Kam dëshirë ta filloj këtë fjalë duke reflektuar të gjithë së bashku, ashtu siç filloj ky promovim e siç fillon ky libër me një lutje, që është edhe një poezi e znj. Valbona Jakova, një trashigimtare e dom Shtejfnit ka shkruar për të:

O I LUMNUMI DOM SHTJEFNI

O i lumnumi dom Shtjefni

ti që i lave me gjakun tënd

petkat e tua që të shkëlqejnë

në mbretërinë e Zotit plot dritë,

duke veshur petkun e bardhë të martirit!

Ty që Ati i Gjithëpushtetshëm,nëpërmjet

Shpirtit të Shenjtë që në momentin e konceptimit

Të zgjodhi për misionin fisnik të sakrifikimit,

të vetmohimit, të organizimit, të trimërisë,

të urtësisë, të dashurisë, të udhëheqjes së të

rinjve, të rejave, duke i drejtuar të gjithë me vendosmëri, brezat e ri,

në orientim drejt Dritës,

me hirin e virtyteve të Shpirtit të Shenjtë.

Ty Zoti të zgjodhi për ata e për ne.

Ty që vepra jote të madhështoi pakufi pasi

ke kryer me përpikmëri urdhërat e Zotit

pa iu dorëzuar urdhërave të djallit, të errësirës,

që ishin xhelatët që të masakruan,

pa mundur kurrë që ta kuptonin që po masakronin vetë Krishtin,

që i kundërviheshin Zotit të Gjithëpushtetshëm duke të penguar me dhunë,

ndërsa ti me vetmohim i bindeshe pushtetit të tij të dritës duke i falur,

kur ata i bindeshin egërsisht pushtetit të errësirës, duke mohuar vetë Zotin.

O i Lumnumi Dom Shtjefni,

ty që Zoti i Gjithëpushtetshëm si veten të sakrifikoi,

për t’u bërë shembull për të gjithë ne,

të lutemi të ndërhysh pranë Jezus Krishtit,

që të na japi hirin e bindjes ndaj vullnetit

të tij, ashtu si ta dha ty,

të na japi hirin e besimit të patundur

ndaj tij, të na japi hirin e dashurisë ndaj tij e ndaj

të tjerëve!

O i lumnumi Dom Shtjefëni, ti që je pranë,

Atit, Birit e Shpirtit të Shenjtë,

Ndërhy për ne pranë të Shenjtës Trini e

Lutu gjithmonë për ne !

Amen !

Me një poezi sepse askush më shumë se poetet nuk mund ta permbledhin me saktë, artistikisht më bukur por edhe konceptualisht më thellë esencen e rrugëtimit njerezor e qiellor të një përsoni që projekti i Hyjit e desh që të lindte me datë 24 dhjetor 1898, të pagezohej me emrin Shtjefën (duke patur pra engjëll mbrojtës martirin e parë të kishës katolike), ti sherbente Kishës përgjatë gjithë jetës së tij tokësore. Dhe në konkluzion të rrugëtimit jo të zakontë, të jepte jetën në moshën 73-vjeçare, me disa akuza qesharake ndër të cilat, pagëzimin e një apo disa foshnjeve, të pranuar me krenari nga dom Shtjefni në kryerjen deri në fund të misionit të jetës së tij tokësore.

Është privilegj që mu dha mundesia të them disa fjalë për këtë libër që na jep njohuri të thelluara, dokumentuara për një ndër 40 Martirët e Kishës sonë shqiptare, tashme i lumë, që vazhdon e rrezaton dritë në komunitetin tonë, në Shqipëri e në Kosovë, në Tiranë, Gurëz, Shkodër, Prishtinë, Ferizaj, Shkup edhe sot mbas gati 60 vitesh të kalimit të tij në jetën e amshueme.

Nuk është e lehtë të flasësh për një martir, në një tokë martirësh por edhe persekutorësh, ndër shekuj e tillë, që nga shën Asti Ipeshkëv i Durresit ndër martirët e parë të Kishës, në kapercyellin ndërmjet shekullit të parë e të dytë (*a.d. 100) me Traianin e deri te Dom Shtjefën Kurti (*a.d. 1971), me Enver Hoxhën.

Duket sot e pabesueshme po t’ia tregonim të rinjve, por ja që ka ndodhur disa herë në këtë tokë në këto dy mijë vjet e po mos të kemi parasysh edhe një herë thenien Ciceroniane të 2000 viteve më parë:

“Historia në të vërtetë është dëshmitare e kohërave, dritë e së vërtetës, jetë e kujtesës, mesuese e jetes, lajmëse e lashtësisë”.

Ciceroni, De oratore, II, 9, 36

Mund të përsëritet sërisht !

E dom Shtejfni sot nëpërmjet, nipit të tij Nikolinit, mbesës Valbona Jakova dhe të gjithë pasardhesve të tij na thërret të gjithëve Ne që të jemi dëshmitarë të kohërave tona, siç Dom Shtjefni ishte dhe vazhdon të jetë dëshmitar i kohës se Tij.

E siç do të mund ta argumentoj në rreshtat e mëposhtëm toka jonë ka qenë dëshmitare i të mirës sublime por shpesh herë edhe të keqës më të egër.

Shqipëria vetëm gjysëm shekulli më parë, ishte një vend asokohe me izolimin më absurd të mundshëm, ku e keqja ishte ulur këmbëkryq, masakrat bëheshin ditën për diell, e kushtetuta, ligji themeltar i shtetit, sanksiononte si askund më parë në botë, antivlerën e ligjeruar, të luftës kundër Zotit dhe ndërgjegjës, si objektiv politik parësor e themelor. Zbatimin e kësaj mizorie politike, marrezie shoqërore, blasfemie të vlerave, Partia ia kishte lënë ta realizonte RINIJA. Brezi i ri pra ose siç quhet ndryshe e ardhmja e atdheut.

Shqiptarët jetonin ne skamje. Propaganda politike tregonte që ishim fanari që shndrinte Europen.

Vendi i ngjasonte një burgu kolektiv ku askush nuk mund të dilte apo të hynte pa leje të autoriteteve shteterore. Aparati i pushtetit komunist dhe në mënyrë të veçantë ‘Sigurimi i Shtetit’ ushtronin nivele të paimgjinueshme të dhunës fizike e morale ndaj të gjitha shtresave shoqërore.

Zoti ishte perjashtuar nga çdo tryeze publike e ‘mbijetonte’ duke sakrifikuar thuajse çdo gje, vetëm në zemrat e popullit të thjeshtë. POR, pamvarësisht këtij rregjimi ideologjikisht ç’njerëzor, popullsia e Shqipërise, shenjë e drejtëpërdrejtë që i lumi Zot nuk e braktis kurr grigjen e tij, shtohej e rritej si kurr më parë në numër.

Maksimumi i kundërvenies ideologjike që arrinin qytetarët e thjeshtë kundër makinacioneve të pushtetit ishte të dëgjoje Sanremon fshehurasi, të zgjasje flokët apo të visheshe pak më ndryshe se të tjerët në një kontekst publik ku shkollën, profesionin, vendin e punës e nga një herë edhe dashurinë e jetës ta percaktonte partia apo organizatat bazë të saja.

Bota e qytetëruar thuajse na kishte harruar ose mund themi na kalonte apo kalonim nga pikëpamja e protektorateve nga një dorë në tjetrën duke ia arritur që ketu tek ne eksperimenti social i komunistizimit të shoqërise të arrinte nivele të paimagjinueshme.

Mjeti me efikas i zgjedhur ishte ushtrimi i dhunës i deklinuar në të gjitha rasat e tij. Metodologjia fatkeqe përkonte me iniektimin në shtresat e ndryshme sociale të propagandave marksiste, leniniste, staliniste, maoiste e mbi të gjitha enveriste.

Rezultati permblidhej në një thenie sa të trishte aq edhe tmerrësisht kuptimplote për situatën në të cilën jetonin shqiptaret:

Bar do hajme dhe doren s’ia shtrijmë askujt.

Ishte nje citat i Enver Hoxhës në një ndër fjalimet e tija të shpeshta drejtuar popullit.

E duhet thënë që historia nuk ishte treguar më bujare as më perpara më këtë tokë të vogël, dëshmitare shekullore i një kombi që ‘shkelqen’ sipas mendimit tim modest në ekstremitetin e shprehive njerezore, të së mirës e të së keqes, me të njejtën amplitude, sa, nga malet e tij të thepisura, lumenjtë, bien thik në detë.

Ky vend i vogël në një udhëkryq ndërmjet lindjes e perëndimit pas 500 shekujsh pushtimi otoman e disa tentativa të rreme të të krijuarit një shtet modern bëhet dëshmitar i një prej genocideve më të egër që ishte ushtruar kundrejt një kleri besimtarësh, duke mos kursyer në fakt edhe kleret e besimeve të tjerat për të vetmin ‘faj’:

Se këta klerike ishin shkolluar në shkollat më të mira europiane të kohës,

Ky kler ishte largpamës e shprehej haptas kunder ‘ideologjise marksiste-komuniste’,

Se ‘drejtonte’ shoqërinë shqiptare, në edukimin e popullsisë, arsimimin e saj dhe e fundit por më e rëndësishmja, kërkonin me çdo mënyrë përhapjen Fjalës së Zotit.

Për një Shqipëri në familjen naturale europiane ishte bindja e atyre që vinin nga një plejade sakrificash njerëzore për themelimin e nje shteti modern perendimor por që morën si shperblim plumbin ballit, duke sakrifikuar edhe jeten, kryesisht, për arsyen e vetme të ushtrimit të misionit të tyre themelor që permblidhej me sentencen për FE E ATDHE.

Nga ajo plejadë klerikësh ne kemi tashmë 38 të lumë por edhe 2 të tjerë që presin vazhdimin e procesit, e disa të tjerë presin që të gjithë Ne, të mos ti bëjmë peng i harresës por ti kujtojmë brez pas brezi.

Sot gjysëm shekulli më pas, ndaj procesit të stisur për herë të dytë nga rregjimi komunist, ndaj Dom Shtjefnit kemi ‘vetëm’ dy ndjesa publike, përkatësisht një nga prokurori i çeshtjës dhe nga një nga gjykatësit që e akuzuan.

Fundi i jetës tokësore të dom Shtejfnit është sa tragjik aq edhe domëthënës për ne e për të gjithë ata që e jetuan sadopak murtajen komuniste. Ata nuk i thanë pasardhësve as kalimin e dom Shtejfnit në jetën e amshueme. Biles nuk i dhanë atij as një lëndinë ku të prehej i qetë e ta kujtonin me një tufë lulesh të freskëta e një rruzare, të afërmit, të njohurit, apo të rinjtë e të rejat e komuniteteve të cilëve i shërbej gjatë gjithë jetës.

Për dy vjet biles u tentua të harrohej krejtësisht sakrifica e tij tokësore duke mos i lajmëruar të afërmit as për ekzekutimin e tij por duke i thënë në një mënyrë makabre që atje ku ka shkuar nuk i duhet më ushqimi. Nuk besoj se ka menyrë më nëpërkëmbëse për të lajmëruar dikë për kalimin e një të dashuri të tij në amshim.

Ky ishte rregjimi komunist, enverist shqiptar, dhe kjo fatkeqësisht është ‘trashigimia’ e tij shpirtërore që ne ende sot vuajme në të gjitha sferat shoqerore në Shqipëri. Tashmë mbas 30 viteve përçudnimi i shpirtit në shoqerinë tonë vazhdon e peshon më shumë se të gjitha mungesat e tjera materiale apo ekonomike.

Mjetet e Hyjit ama jane të panumërta e format e mënyrat e reagimit mahnitëse.

Jeta dhe flijimi i dom Shtejfnit përtej inatit apo poshtrimit komunist u bënë, që në 1973, një ndër ngjarjet e tmerrshme për të cilin shtypi i botës së atëhershme shkruajti më shumë.

U protestua që atëherë nga sivllezerit e tij shqiptaro-amerikan, më në krye Dom Zef Oroshin (Çoku) një tjetër prift që e kishte njohur herët flamen komuniste dhe kishte arritur të çante rrethimin e bërë enkas për të nga Mehmet Shehu, që premtonte publikisht që do ta paguante me ar cilindo jepte të dhëna për dorëzimin e tij. Dom Zefi ishte arratisur me një peng të vetëm: që nuk kishte arritur të merrte me vete edhe veladonin me të cilin kremtoj i rrethuar nga komunistët, meshën e tij të fundit në Atdhe. Do të ishte ky prifti që ngriti dhe themeloj kishën e parë katolike shqiptare, vite më pas, në New York.

Jeta e dom Shtejfnit vazhdon e është sot frymëzim për të rinj e të reja, nëpërmjet 2 monografi, një dramë e sa e sa takimeve, çmimeve, dekoratave, të të gjitha autoritetve shtetërore ku ai ka zhvilluar aktivitetin e tij.

Duke lexuar librin, mësojmë që Dom Shtejfni rrjedh nga një humus njerëzorë që është ekstrakti më autentik i shqiptarisë. Bartës shekullorë i vlerave më sublime njerëzore e deshmitarë e përçues autentik i ketyrë vlerave brez pas brezi.

Jeni Ju, katolikët e Dardanisë e të Shkupit nga ku rrjedh edhe shenjtja Nënë Tereza, e që dom Shtejfni i kje at shpirtëror në fëmijërinë e saj në Shkup.

Nënë Tereza, Dom Shtejfni, Dom Nikollë Kazazi, At Pjetër Bogdani, At Luigj Paliq, At Shtjefën Gjeçovi e sa e sa të tjerë katolikë në fe, janë perfaqësues të një komuniteti me një identitet të spikatur patriotik që bartin brenda vetes vlera të qënësishme të kuintesences arbnore që arriti ti mbijetojë pushtimit 500 vjeçar të perandorisë osmane, persekutimit të Kishës, si gjatë tentativës së parë të krijimit të Shtetit Shqiptar, mbas shpalljes së pavaresisë, ashtu gjatë mbretërisë zogiste, e deri te persekutimi i tmerrshem komunist që duhet thënë se nuk ishte ‘vetëm’ shqiptar por që ky i yni padyshim krijoj permasa të veçanta në kapilarizimin e eleminimit të figurave të shquara e në ushtrimin e tejskajshem të dhunës për arritjen me çdo kusht të objektivave të tyre. ASIMILIMIN TOTAL TE ELITES KATOLIKE ARBERORE, TE MBIJETUAR 500 PUSHTIM OTOMAN.

Ata klerike që përmenda por edhe dhjetra e dhjetra të tjerë që për arsye kohe nuk po i citoj, janë pra ata shqiptarë që për virtyt të parë kanë thjeshtësinë, përultësinë, vetmohimin, trimërinë e urtësine e mbi të gjitha arrijnë si pak kush të kthehen në strumente të gjallë të Hyjit e në se nevojitet bëhen edhe me gjakun e tyre MARTIR-DESHMITAR të fesë tonë në JEZU KRISHTIN.

Këta persona me naturalitetin që karakterizon vetëm instrumentet e Zotit, ndriçojnë nëpërmjet veprës, veprojnë nëpërmjet shembullit e bartin vlera e virtyte që i qëndrojnë kohës brez pas brezi.

Ky ishte dom Shtjefni në përditshmërinë e tij e me këtë rast më lejoni që të falenderoj edhe një herë Nikolinin, mikun e vjetër të tim eti që ma dha mua privilegjin e kësaj fjale në këtë katedrale të re dëshmi që Zoti vazhdon e na don, mbron e bekon këtë tokë që perqafoj krishterimin që në vitet e para të lindjes së tij. Unë besoj se Dom Shtjefni përgjatë gjithë rrugëtimit të tij tokësor, ka qenë një martir (dëshmitar) i gjallë i një kohe të tmerrshme që sot për Shqipërinë po shkon çdo ditë e më shumë drejt normalizimit nga pikëpamja e besimit dhe e lirisë së ndërgjegjës, më të gjitha problemet që fatkeqesisht ende trashigojmë nga e kaluara. Ndej gjithashtu nëpermjet leximit të ketij libri, ketyre takimeve, në Tirane e ketu në Prishtine, që Dom Shtjefni është dhe do te jetë FARA e një epoke të re në lartësimin e Dashurisë se Hyjit në Tokën tonë Shqiptare.

Një gjë të tillë ama nuk mund ta themi në qoftë se thjeshtë ndërrojmë për pak çaste optikën nga ajo lokale në atë globale. Mjafton të citojmë organin e përmuajshëm të shtypit të metropolisë Tiranë-Durrës, të muajit janar, ‘Kisha dhe Jeta’ e do të mësojmë, se në Kishën Katolike në të gjithë botën, në 2018, janë vrarë në ‘urrejtje ndaj fese’, 40 misionare katolike. Janë gati sa dyfishi i të vrareve në vitit 2017.

Të dhëna tragjike të një bote e cila vazhdon e tentohet tmerresisht nga e keqja, POR që secili prej nesh në perditëshmërinë e tij ka për detyrë që duke u nisur nga akte të vogla të frymezohet nga jeta e martirve, këtyre dëshmitarëve të veprës së Zotit në tokë, për një bote më të mirë, më të drejtë e për një të ardhme më të ndritur.

Ju faleminderit !

Prof. Asoc. Dr. Eugen PEPA

Universiteti ‘Aleksandër Moisiu’

Durrës

Shqipëri

Mail: eugen_pepa@yahoo.it

Mobile:+355 694079370

*Kumtese e mbajtur ne promovimin e librit në qëndrën Bogdanopolis