• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

DioGuardi’s letter to the Mayor of Tepelena is offensive to the Victims of Communism

August 19, 2018 by dgreca

1-Mithat-gashi-2-300x197By Mithat Gashi/*

I have the highest regard for former Congressman Joe Dioguardi’s work in defense of Kosova. As a member of Congress and as head of the Albanian American Civic League, Mr. DioGuardi spoke loud and clear in support of the ethnic Albanians of Kosova, and warned the international community long before the breakup of Yugoslavia that the Serbian aggression, headed by Slobodan Milosevic, must be stopped.

Yesterday, I read a letter that Mr. DioGuardi recently wrote to the Mayor of Tepelena, a town in the southern part of Albania, where the communist regime established a concentration camp after WWII. The letter dated July 12, 2018 was published in “Gazeta Dita” I strongly disagree with Mr. DioGuardi’s statement to Mayor Peçi of Tepelena, urging him to not support the establishment of a memorial complex in honor of the victims of communism.

After WWII, thousands of women and children from influential Albanian families were rounded up in military fashion and forced into concentration camps that reeked of human suffering and death. In these barbed wire camps, survivors have reported that in one night 34 infants suffered and died due to inhumane conditions. The only crime that the detainees committed was that they were the children, the fathers, and the grandfathers of people who expressed different political views. These victims were sent to this camp, just like many other camps in Albania, to suffer and their suffering continued for nearly five decades, until the fall of communism.

Among my family members in the Tepelena Camp, I count my mother, Sanije, my aunts Feride, Fatime, and Shpresa, my grandmother, Gjulije, and my uncle, Ahmet Kolgjini.  In addition, my uncle Qemal Gashi’s wife, Lirije (daughter of Muharrem Bajraktari) with her brother and mother were transferred from Berat to the Tepelena Camp. Lirije’s mother died in the Tepelena Concentration Camp. Lirije never found the remains of her mother.

In 1944, the Fifth Brigade of the communist army, headed by General Shefqet Peçi,  marched into Luma, a district in northern Albania, executing people and causing terror.  They burned my grandfather’s home and confiscated his property. In 1945, armed military and police forces rounded my grandfather’s family and deported them to a concentration camp in Berat. My grandfather, Haziz Gashi, had vigorously opposed the communist ideology. For his anti communist stand, he was sentenced to death in absentia as soon as the communist authorities took over the Albania.   Among my family members detained in Berat, I count my father, Haxhi Gashi (11); my uncles,  Ramiz (10) and Gani (23, with wife and infant son); my aunts Dalije (4), Remzije (1); my grandmother Zarije Gashi, and my cousins Gafurr Spahija and Kadishe Spahija. Two of my infant cousins, Lutfi (son of uncle Gani and Kadishe, infant daughter of Prof. Miftar Spahija died in the Berat Camp).

Holocaust museums and memorials have been established all over the world from Argentina to Uruguay.  There are hundreds of such memorials and museums in the United States. Their purpose is to honor the victims and to educate the public of the atrocities committed against humanity.

All internment camps and political prisons in Albania should be turned into museums. Memorials to honor the victims of communism should be erected in every city and those who have committed crimes, Hoxha’s willing executioners, should be brought to justice.

Unfortunately, we cannot erase the past but we are morally obligated to provide justice to the victims through recognition of their suffering. This horrific part of Albanian history should be exposed (and integrated into school curricula) so that Albania’s youth and future generations can also say,  WE WILL NEVER FORGET.

*-Mithat Gashi escaped from Albania in 1986. He is a board member of the Holocaust, Genocide, Interfaith Education Center at Manhattan College.

Filed Under: Opinion Tagged With: DiGuardi’s letter, is offensive to the, Mithat Gashi, to the Mayor of Tepelena, Victims of Communism

Negociatat shterpë ….

August 17, 2018 by dgreca

Negociatat shterpë dhe skenarë për të projektuar të ardhmen që ndërkohë po ndodh/

1 Lindita KOmani

NGA LINDITA KOMANI/

Duhet të “falenderojmë” Alex Soros që si fëmijë i kohëve moderne, përmes fotove në Instagramin e tij na zgjoi vëmendjen mbi atë që qenka gatitur në heshtje e fshehtësi prej kushedi sa kohësh. Itinerari i tij i fiksuar mirë me foto shenjon bërjen fakt të kryer të diçkaje që ishte shtyrë prej vitesh nga mendja, mundësisë që Kosova realisht të gjymtohet e t’i vidhet trualli e pasuria e madhe nëntokësore dhe që kjo të ndodhë në formën e vetme që mund të ndodhë, me pabesi.

Duhet të falenderojmë këdo që i dorëzoi Gazetës Zëri planin për shkëmbimin e territoreve që ishte aq i detajuar sa kishte mbushur plot 90 faqe hartuar nga ekspertë të fondacionit Soros, që sikurse është bërë me dije do të zhvendosë zyrat qendrore në Beograd. Nga plani nuk janë habitur vetëm ata që kanë ditur për të dhe që e kanë lënë të zhvillohet deri në atë pikë sa deklarata e presidentit Thaçi të vinte si një goditje e rëndë. Ndoshta u la të ndodhte në këtë mënyrë që deklarata të shkaktonte një reagim të madh popullor? E bashkë me të edhe një politik? Ndoshta do të vijnë edhe reagimet që deri tani janë shprehur me „nxehje“ të internetit nga statuset në rrjetet sociale, artikujt e komentet. Ndoshta, sapo të bjerë vapa e gushtit e pushuesit, ndonëse janë pakësuar për shkak të kushteve të rënduara ekonomike këtë vit, të kthehen nga plazhet.

Por studimi i fondacionit Soros i bërë tashmë publik nuk është i vetmi. Mbase ai është më tronditësi, duke pasur parasysh se shoqëria post-komuniste shqiptare, si këtej ashtu edhe andej kufirit, është farkëtuar me fonde që kanë dalë nga ky fondacion e të cilët kanë shkuar kryesisht për formimin e elitës së re të shkolluar me bursa që të bëjnë borxhli gjithë jetën. Por dy studime që gjenden me një kërkim të thjeshtë në internet, realizuar i pari nga fondacioni gjerman Friedrich Ebert Stiftung (FES) dhe i dyti nga dy organizata me bazë në Kosovë, Research Institute of Development and European Affairs (RIDEA) dhe Balkan Policy Research Group (BPRG) me mbështetjen e Ambasadës së Norvegjisë në Kosovë, e që datojnë respektivisht mars 2018 dhe prill 2018, tregojnë që përpjekjet e kujt bukën e fiton me studime të këtij lloji gjithsesi janë zhvilluar, vetëm populli ka qenë vazhdimisht e është lënë ndoshta qëllimisht në “autobus”.

Edhe në skenarin më pozitiv të mundshëm, në studimin e FES nuk përmendet që Serbia e njeh Kosovën si shtet, parashikohet vetëm që një marrëveshje gjithëpërfshirëse normalizimi arrihet në vitin 2019, e cila përshpejton rrugën e Serbisë drejt anëtarësimit në BE, gjë që ndodh në këtë rast në vitin 2025. Marrëveshja i mundëson gjithashtu Kosovës që të bëhet pjesë e organizatave ndërkombëtare. Për Kosovën pritet që të bëhet pjesë e unionit në vitin 2037. Në studimin e dytë, skenari më pozitiv parashikon nënshkrimin e një marrëveshjeje gjithëpërfshirëse duke projektuar dy variante. Varianti i parë i këtij skenari, që mbështetet nga shumica dërrmuese e të intervistuarve, rezulton në një njohje dypalëshe mes Serbisë dhe Kosovës. Megjithatë, si variant i dytë dhe më realist në këtë skenar projektohet një tjetër. Një marrëveshje e llojit që lidh ligjërisht nënshkruhet dhe në të Serbia pranon shtetësinë e Kosovës, duke përfshirë këtu të drejtën e anëtarësimit në organizata ndërkombëtare, por pa njohur zyrtarisht pavarësinë e saj.

Duhet theksuar që vetëm njëri nga skenarët e projektuar në këta dy studime, e pikërisht në atë të realizuar nga RIDEA dhe BPRG, përmend shkëmbimin territorial si opsion të mundshëm. Edhe në atë rast shkëmbimi është parashikuar që do të mund të ndodhë vetëm pasi dy vendet të kenë njohur njëri-tjetrin dhe jo në një ditë të papritur gushti të vinte nga vetë presidenti i Kosovës si një grusht ndaj popullit që ai përfaqëson në atë pushtet që mban dhe i cili nuk e ka autorizuar me votë për një skenar të tillë.

Kryeministrja gjermane Merkel u shpreh në mënyrë të bindur kundër shkëmbimit të territoreve. Ambasada e Britanisë së Madhe u shpreh se thirrja për modifikim të kufijve nacionalë mund të jetë destabilizuese dhe qeveria britanike beson se zgjidhja duhet të jetë në bazë të njohjes së vendeve të pavarura brenda kufijve të tanishëm. Ministrja e jashtme austriake Kneissl bëri thirrje për integrim të shpejtë në BE të gjithë rajonit tonë si një domosdoshmëri gjeopolitike, duke lejuar këtu opinionin që BE si organizëm përfaqësues i Europës, edhe 100 vjet pas përfundimit të Luftës së Parë Botërore nuk e ka kuptuar ende rolin e detyrimet si trup politik dhe që ky është problemi thelbësor politik që ka që në gjenezë. Gazeta gjermane Bild, duke iu referuar komandantëve të UÇK-së, shpalli se Komandantët po luftojnë për ndarjen e Kosovës. Publicisti dhe politikani Surroi po publikon çdo ditë analiza të zgjeruara për gjendjen e që shkojnë në adresë të presidentit Thaçi. Në Shqipëri mbizotëron heshtje varri nga ana e qeverisë për këtë temë, por prapë duhet të falenderojmë Alex Soros për indiciet që na dha përmes Instagramit të tij. Ish-kryeministri suedez Carl Bildt bëri me dije gjithashtu se kryeministri i Shqipërisë është shprehur i hapur ndaj idesë së Vuçiçit. Mes zërave nga opinioni publik në Shqipëri vlen të shquhet eksperti i diplomacisë e punëve të jashtme Shaban Murati, i cili në një analizë të shkëlqyer, paralajmëroi me ftohtësinë e duhur që “Prishtina nuk duhet të dëgjojë asnjë sirenë diplomatike, që e fton të mbytet në detin e Serbisë.”

Vulën në mënyrën më domethënëse, këtij debati e gjithashtu edhe negociatave shterpë që qysh në gjenezë injorojnë realitetin e ndikimeve nga jashtë BE-së mbi vendet e rajonit, vullnetin e rezistencën shqiptare, sikurse dhe realitetin ushtarak në rajon, mund të thuhet se ia vuri aktivisti serb i të drejtave të njeriut Milos Ciric në një artikull në BIRN:
„Ne e „humbëm“ Kosovën kohë më parë se ajo të shpallte pavarësinë në vitin 2008. Ne „e humbëm Kosovën“ atëherë kur pas dhjetë vitesh të tmerrshëm të torturimit të shqiptarëve të Kosovës, Miloshevici dhe Vucici më në fund u përballën me ndërhyrjen e NATO-s. Ne e „humbëm“ Kosovën kur masat e para shtypëse u zbatuan zyrtarisht kundër shqiptarëve të Kosovës. Ne e humbëm Kosovën kur përzumë mbi 800 000 shqiptarë të Kosovës nga shtëpitë e tyre dhe vramë më shumë se 10 000, shumë prej të cilëve ndodhen ende të pazbuluar në varreza masive. Ne e „humbëm“ Kosovën kur racistë dhe shovinistë të mirënjohur serbë nisën të pushtonin sferën publike serbe, arsimin, median dhe politikën në fillim të viteve ‚80. Ne e „humbëm“ Kosovën e cila asnjëherë nuk ishte vërtet ‚e jona“ që të mund ta humbnim.“

Jemi në kushtet kur e ardhmja tashmë po ndodh me shpejtësi, keqbërja po zhvillohet pa na pyetur nëse e pranojmë dhe duket se ka të përfshirë në unison majat e pushtetit si andej ashtu edhe këtej kufirit. Ndaj vlen të shtrojmë e diskutojmë publikisht për pyetjen: Si shqiptarë, qytetarë e intelektualë që dinë të mendojnë, kur e si do të dalim nga gjendja e shastisjes dhe apatisë, do të zbresim nga “autobusë” që na mbajnë e na largojnë në trajektore të kithëta dhe do të reagojmë në unison?

Filed Under: Opinion Tagged With: Linda Komani, Negociatat shterpë

Rruga e mundimshme për zgjidhjen paqësore të Çështjes Çame

August 15, 2018 by dgreca

Por, sa janë vetë çamët të bashkuar, të gatshëm për të realizuar ëndrën e tyre? A do e mundin unin, të kalojnë vetveten e tyre për të zgjedhur udhëheqësin ose Moisiun që zëri i tyre të dëgjohet i bashkuar për të realizuar qëllimet e tyre?/

1 cameria banderola2 cameriaenglish_cameria_mapmasakra-ndaj-cameve1 cameri

Nga Arben Llalla/

Marshi i rrugës për të bërë sensibilizimin e Çështjes Çame nisi i mundimshëm, me sakrifica në fillim të viteve 1990. Kjo rrugë filloi me krijimin e Shoqërisë politike-atdhetare “Çamëria”, e cila u themelua nga dëshira e madhe e shqiptarëve me rrënjë nga Çamëria me qëllimin e mirë për realizimin e ëndrrës për mrekullinë e rikthimit përgjithnjë në tokat dhe shtëpitë e tyre. Ka rreth 70 vite që shqiptarët me origjinë nga Çamëria synojnë rikthimin e premtuar dikur nga organizatat ndërkombëtare, Shqipëria dhe Greqia. Pra, shqiptarët nga Çamëria, kur u përzunë me dhunë nga EDES e udhëhequr nga Napoleon Zerva u quajtën refugjatë, të cilët do të rikthehen shumë shpejt në shtëpitë e tyre. Gjaku, vuajtjet, përpjekjet e parreshtura të çamëve për rikthim është rasti më unikal i një populli të Ballkanit, ndoshta edhe më gjerë. Rikthimi i premtuar çamëve ju duket sa afër dhe larg. Ata e ndjejnë erën e tokës së tyre, zgjaten për ta prekur, por nuk e prekin dot. Tentojnë ta shkelin, të vizitojë shtëpitë, varret, por nuk i lejojnë, sot, në kohërat moderne, në vitet ku i gjithë njerëzimi thërret e punon për një botë pa kufij, për botën e lirë.

Por, sa janë vetë çamët të bashkuar, të gatshëm për të realizuar ëndrën e tyre? A do e mundin unin, të kalojnë vetveten e tyre për të zgjedhur udhëheqësin ose Moisiun që zëri i tyre të dëgjohet i bashkuar për të realizuar qëllimet e tyre?

Shoqata “Çamëria”, e cila ishte i vetmi zë serioz i Çështjes Çame në vitet 1990, njohu dy suksese të mëdha, atë që Kuvendi i Shqipërisë më 1994 shpalli 27 Qershorin si ditën e gjenocidit grek kundër popullsisë shqiptare nga Çamëria dhe më 8 Prill 2004 votimi i Rezolutës së Çështjes Çame, e cila ishte Rezolutë pozitive, por e cunguar në kuptimin e plotë të saj. Më tej, u themelua Instituti i Studimeve të Çamërisë, cili arriti të organizonte dy simpoziume ndërkombëtare rreth Çështjes Çame. Por, që e heshti misionin, për të cilën u themelua pas vitit 2010.

Kështu, lindi nevoja që të krijohej një grupacion politik, parti e cila si pikë kryesore do kishte zgjidhjen paqësore të çështjes në fjalë, pra sensibilizimi i Çështjes Çame. Në vitin 2011 u bë bashkimi i dy grupacioneve politike në partinë PDIU, duke shtuar fjalën kuptimplotë “uniteti”. Kjo forcë politike sapo filloi punën u përballë me tekat kundër, të cilat nuk mund ta mundnin unin, të kalonin vetveten dhe krijuan një çarje të pasuksesshme. PDIU në drejtimin e Shpëtim Idrizit arriti të rritej me shpejtësi, e megjithëse si parti asnjëherë nuk ishte në qeveri me poste ministrash. Shpëtim Idrizi arriti që Çështjen Çame ta fusë në diskutimet e Komisionit Europian duke biseduar personalisht me shumë personalitete të njohura të politikës ndërkombëtare. Nga këto biseda u bë e mundur që Komisioneri për Zgjerimin, Johannes Hahn të deklaroi si çështje të diskutueshme mes Shqipërisë dhe Greqisë edhe Çështjen Çame. Më tej, ishte eurodeputeti gjerman Knut Fleckenstein që bëri me dije se Çështja Çame duhet të diskutohet mes dy qeverive. Këto kanë qenë ndoshta aksionet e vetme të mirëfillëta politike pas viteve 1990 që Çështjen Çame e bëri kaq të pranishme në arenën e politikës së Europës. Në këtë kohë shqiptarët me origjinë nga Çamëria që duhej të mbështesnin edhe më fort PDIU-në, e cila mbron fuqishëm çështjen e tyre, u treguan të ngurtë, egoistë duke u kthyer në hyzmeqarë të partive të tjera politike, të cilëve nuk u ka shumë ënda Çështjen Çame. Por, përkundrazi këto parti i shohin shqiptarët nga Çamëria si njerëz të huaj, të cilët në hierarkinë e posteve shtetërore të Shqipërisë nuk duhet të jenë, sepse na zemërohet fqinji, i cili disa herë ka kryer masakra mbi popullsinë shqiptare dhe herë pas here politikanët e tij deklarojnë se kanë pretendime territoriale ndaj Shqipërisë.

Pas zgjedhjeve të 2017 u pa se PDIU mori shumë vota, por pak deputetë si pasojë e kodit zgjedhor, intrigës së drejtuesve të sotëm të shumicës, por edhe të disa figurave të njohura të komunitetit çam që punuan kundër kësaj partie kombëtare.

Por, pse mbërritëm këtu? Le ta nisim me çamët e pasur që ishin deputetë dhe që u vunë në shërbim të Dules, duke e mbajtur kalapiç, apo ndonjë tjetër që u shndërrua në hyzmeqar i Gramozit, e shumë të tjerëve. Unë mund të flas me emra, por qëllimi im asnjëherë nuk ka qenë e do të jetë përçarja e shqiptarëve, por bashkimi, duke patur parasysh thënien e Faik Konicës: “Bashkimi nuk është që të ulim kryet përpara njeri-tjetrit, por të merremi vesh njerëzishëm, e të punojmë të lirë të gjithë për një qëllim.”

Duke u bashkuar të gjithë bashkë rreth Shoqatës “Çamëria” dhe PDIU-së, ne u tregojmë të tjerëve se jemi të vendosur që Çështja Çame nuk do të harrohet, nuk do të lejojmë të sakrifikohet për kërcënimet e Greqisë. Çamët, por edhe ne shqiptarët nga krahinat e tjera duhet t’u tregojnë politikanëve dritëshkurtër se jemi gati të paguajmë me çdo çmim zgjidhjen paqësore të Çështjes Çame dhe të çështjeve të tjera mbetur pezull me Greqinë. Rrugën e zgjidhjes së këtyre çështjeve me fqinjin tonë jugor i kërkojmë në bazë të rregullave, normave dhe ligjeve demokratike ndërkombëtare. Greqia dhe BE do të jenë më të qeta dhe demokratike nëse çështjet pezull me Shqipërinë zgjidhen drejtë.

Për çudinë më të mëdha pas një retorike pozitive të Ramës 1 për Çështjen Çame, Rama 2 që doli nga zgjedhjet e 2017, në vend të kishte këtë çështjen në tavolinën e bisedimeve me Greqinë dhe BE, ta kishte më të përforcuar në programin e saj katërvjeçar, ajo e reduktoi, e hoqi sikur nuk ekzistonte.

Politikanët e huaj vazhdojnë të jenë spektik për Çështjen Çame, ata e shohin si një çështje të drejtash njerëzore, kur në të vërtetë bëhet fjalë për diçka më të thellë, për genocid, për padrejtësinë që i është bërë një populli, i cili jetonte në trojet e veta mijëra vjeçare dhe gëzonte statutin pakicë kombëtare në bazë të Marrëveshjes së Lozanës.

Shqiptarët me origjinë nga Çamëria duhet të mësojnë nga zhgënjimi i partive të tjera, nga indiferentizmi i tyre për këtë çështje kombëtare, duhet t’i besojnë partisë që lindi nga kjo kauzë, PDIU-së. E pra, zgjidhja e Çështjes Çame kalon nëpërmjet një kalvari vuajtjesh të mundimshme, ku shumëkush mund të humbë karrierën politike, por jo vetëm kaq. Pa këto sakrifica Çështja Çame nuk mund të kuptohet kurrë. Është koha që të gjithë të rrezikojmë, nëse duam të jemi pjesë të sakrificës për Çështjen Çame, pa marrë parasysh shtigjet me rreziqe të mëdha. Njeriu nuk ngopet asnjëherë me jetë e pasuri, por në fund këto nuk vlejnë asgjë, nëse s’ke bërë diçka për kombin tënd, në rastin në fjalë për Çështjen Çame. Të gjithë një ditë i japim llogari vetëm historisë, e cila nuk korruptohet, ajo mban shënime…

 

 

Filed Under: Opinion Tagged With: Arbeb Llalla, rruge e mundimshme, zgjidhja e Ceshtjes Came

Drama e të ikurve, atdheu …kjo dashni e shumfishtë!

August 14, 2018 by dgreca

Nga Marjana BULKU/

1Marjana-Bulku“Zogj të bukur këndojnë me hare,/
Po zëmra do më plasë mua në gji./
I helmuar e shkoj jetën te ky dhe:/
Mërzitem në katund, në vetëmi./

Tërë shkëlqim m’hapet përpara deti,/
Që zgjon te trutë e mi mendime shumë,
Zëmra m’u shqerr nga tmerri mua të shkretit,
Aq sa vetëm pushoj kur bje në gjumë.

Arbria matanë detit, na kujton
Se ne të huaj jemi te ky dhe!
Sa vjet shkuan! E zëmra nuk harron
Që ne turku na la pa Mëmëdhe…

Hakmarrja na jep shpresë e na ndriçon,
Por fryn era dhe akulli më zë,
Se ç’ka qenë Arbëreshi po harron:

Dhe s’i vjen turp aspak, po rri e fle.”

Vargjet e Serembes përtej mallit poetik përcjellin dramën e shumfishtë të shqiptarit mërgimtar. Kur syri i lexuesit të kuptojë dramën e tij , të ndjejë mallin , vetminë, parehatinë, ankthin e së nesërmes ,atëherë do të kuptojë edhe peshën historike të këtyre vargjeve që e thonë pareshtur fjalën e vet ,ka qindra vjet që flasin e thërrasin po a kuptohen?!

Kur syri i lexuesit të shohë dramën e shqiptarit pa atdhe këtej dhe andej ndarjeve që na largojnë, mbase këto vargje do ia këndojë vetes e do ndalojë ikjen e gjatë e gjatë që nuk ndalet.

Kam takuar mjaft të ikur këtyre viteve dhe kam ndjerë se këto vargje janë universale. Më kanë thënë se nuk ka lumturi më të madhe për një komb që i bën vend bashkombësve të vet. Kam parë se si përloten burrat në mërgim duke cituar se” kur të vdes dita e vdekjes tju shkruhet jo ajo biologjike por dita kur lanë atdheun”.Kam parë se si largësia nga atdheu shndërrohet në dashuri për të , e veshur me mall, e dëshirë për rikthim, me akte e vullnete reale për tia vizituar bukuritë e dukshme dhe të padukshme atij

vendi  prej nga ku ka 500 vjet që iket .Ia kam

përsëritur vetes Seremben dhe kam

provuar se vrullin, energjitë dhe ndjesitë e bukura ti fal veç vendi yt.Kur  largoheshin miqtë qoftë edhe larg province drejt kryeqytetit , boshllëku kulturor ndihej shumë më fort se hapat në udhët ku shtoheshin udhëkryqet.A e ndjenë këtë zbrazëti hapësirat tona gjithnjë e më të ngushta, të varfra ,të brishta?! Mungesat që flasin , ikje që ulërijnë, kthime që veniten e thirrje që s’dijnë çfarë të lusin …hidhni sytë kah vargjet e Serembes që nuk e humbin kurrë vrullin e mallit dhe dashurisë. Kur të kuptoni dashurinë …do ndjeni mallin dhe kur të ndjeni

mallin do kuptoni dramën e trefishtë të të ikurve pa atdhe .Ata që ikën e me vete morën andrrat me siguri që andrra e zhgjandrra lanë pas por më e madhe është drama e atyre që lanë pas ,atje në atdheun e zbrazur!

E kur të kuptoni dramën e të ikurve ,atdheu i tyre i dashur ka me qenë dashnia juaj e shumfishtë.

Marjana Bulku (Gusht 18)

Filed Under: Opinion Tagged With: Atdheu, Drama e të ikurve, Marjana Bulku

E mira është pakicë

August 12, 2018 by dgreca

1-Astrit-Lulushi-286x300-2Nga Astrit Lulushi/

Nga mosrespektimi i ndjenjës lind mënyra cinike e jetesës – arsye pse disa më shpejt zemërohen sesa kënaqen. Dhe kjo nuk është pasojë gjeografike, as ndikimi i klimës, siç përpiqen ta justifikojnë, por shihet si efekt i shkeljes, shtypjes, mohimit, dhunimit e mosrespektimit të ndjenjave për shumë kohë, ndaj çdo moshe, çdo ditë, pa ndërprerje, e kthyer në traditë, që vazhdon edhe sot.

Është privilegj mbretëror për të bërë mirë dhe për të folur keq, këshillonte Sokrati, si të thoshte se, nëse nuk je gjendje të bësh mirë, të paktën mos bëj keq. Ndërsa hekuri gërryet nga ndryshku, kështu edhe ziliqarët konsumohen nga pasioni i tyre. Por edhe një qeveri mbulohet nga dështime, kur nuk është në gjendje të dallojë njeriun e mirë nga i keqi. Është e çuditshme që ne ndajmë grurin nga byku dhe miellin nga krundet, por lejojmë a zgjedhim pikërisht njerëzit e këqinj të zënë poste shtetërore e në parlament. Kjo është njësoj si të vësh bast për gomarët në vend të kuajve në garën mes tyre.

Nuk është sëmundja, por mjeku – dora e keqe e qeverisë që mund ta hedhë një popull të tërë në dëshpërim dhe eufori, duke prekur thellë cilësinë e jetës së tyre. Një nga avantazhet e filozofisë është se njeriu është në gjendje të zhvillojë biseda me veten.

Kur Diogeni iu lut dikujt për një pallto të re, përgjigjia që mori ishte – Mbulohu mirë me atë që ke. Të  çrrënjosësh atë që ke mësuar gabim është më e vështirë sesa të mësosh diçka të re. Prandaj pak vetë vërtetë heqin dorë nga ajo që dikur kanë mësuar shtrembër, duke mbetur pjesë e të keqes. Eshtë më mirë të jesh me një grusht njerëzish të mirë duke luftuar kundër të këqijave se me ushtrinë e njerëzve të këqinj që luftojnë kundër një grupi njerëzish të mirë. Kur shumë njerëz iu lavdërojnë, pyet veten – çfarë gabimi kam bërë? Le të jetojnë bijtë e armiqve në luks. Ju bëni aleatë njerëz që janë të guximshëm dhe të drejtë, me ‘ta është virtyti – armë që nuk mund të merret.

Filed Under: Opinion Tagged With: Astrit Lulushi, E mira është pakicë

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 415
  • 416
  • 417
  • 418
  • 419
  • …
  • 859
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • FOTO – STUDIO VENETIKU dhe fotografja e parë shqiptare që vdiq në burgjet e diktaturës
  • KLINIKA E POEZISË, VISARI NË UNIVERSITETIN ILLINOIS, SHBA…
  • Dialogu dhe politika e jashtme e Kosovës, katër vitet vendimtare për shtetin
  • KRISHTLINDJET…
  • Enedio Metushi: “Për ruajtjen e gjuhës dhe kulturës sonë shqiptare”
  • Shoqata “Rrënjët Shqiptare” festuan festat e fundvitit
  • KOLONJËN E BËJNË EMËRMADHE RILINDASIT E SAJ TË SHQUAR
  • Kosovo Between Political Noise and the Need for Civic Clarity
  • TË FALËSH, TË MOS HARROJSH!
  • PREJARDHJA ILIRE DHE AUTOKTONIA E SHQIPTARËVE
  • Fitoi “Gold Winner” në konkursin ndërkombëtar “New York Photography Awards”, Erion Halilaj: “Promovim i talentit shqiptar në një skenë ndërkombëtare”
  • Kur filozofia dhe psikologjia ndërveprojnë për të shpëtuar njerinë
  • BALFIN REAL ESTATE HAP ZYRËN E PARË NË SHBA, NJË MUNDËSI E RE INVESTIMI PËR DIASPORËN SHQIPTARE
  • Konferenca “Diaspora 2025” organizuar nga Federata Kombëtare Shqiptare në Itali ( FNAI)
  • Koncepti i lumturisë dhe Krishtlindjet sot

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT