Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

AKOMA I TREMBEN DHE E URREJNË GJERGJ KASTRIOTIN SKENDERBEUN!

by

NGA  KRISTO  ZHARKALLIU/ATHINE/

Para disa vitesh një intelektual grek deklaroi (dhe shkrojti)se Aleksandri i Madh nuk ishte  veçse një kriminel,  vrasës i popujve. Ai paraqiti në shkrimin e tij argumenta që në një rast tjetër edhe mund të diskutoheshin ose të krijonin  një  terren për t’u paraqitur kundërshtarët me tezat e tyre dhe ata që do ta përkrahnin të justifikonin mendimin e “intelektualit” anti aleksandër. Për çudi nuk ndodhi as u bë ndonjë debat në këtë drejtim: thjesht të gjithë u ngritën kundër mohuesit dhe akuzuesit të ish udhëheqësit maqedon duke e shpallur “tradhëtar” i kombit Helen. Askush  nuk i doli në mbrojtje, asnjë gazetë nuk pranoi të botonte më shkrime të tij-akoma dhe nga ato që nuk kishin lidhje me çështjen në fjalë- dhe ky “intelektual” që kishte krahasuar Lekën me Bonapartin dhe Hitlerin u zhduk nga faqia e dheut- nuk i u dëgjua më kurrë emri si studjues ose historian. Është më se e sigurtë se askush nuk ka guxuar as do të guxojë kurrë të “shajë” heronjtë e Greqisë-jo këta që lidhen drejt përdrejtë me ekzistencën e sotëm të Greqisë, por as të lashtësisë. Nuk mund të imagjinohet që një i huaj të guxojë të ofendojë figurat dhe ngjarjet e shënuara që ky popull i ka besuar si të shënjta. Akoma dhe ato që janë të sajuara dhe shtrrëmbëruar në mënyrë trrashanike.  P.sh. “shkolla e fshehtë” që gjoja bënin murgjit në kohën e sundimit turk,për të “shpëtuar gjuhën greke”. Të gjithë e dine-sidomos historianët – se kjo shkollë nuk ka ekzistuar dhe se është e sajuar nga kisha ortodokse për t’i dhënë asaj ngjyrën patriotike. Është e njohur historikisht se shkolla greke jo vetëm nuk u ndalua  gjatë sundimit ottoman, por u inkurajua që kjo shkollë t’u imponohej dhe popujve të tjerë ballkanaikë nëpërmjet besimit ortodoks që përfaqësohej zyrtarisht nga Patrikana e Stambollit. Megjithatë edhe sot e kësaj dite në shkollat greke u mësohet se …shkolla e fshehtë ka ekzistuar, madje kanë zbuluar dhe disa shpella ku murgjit gjoja u bënin mësim fëmijëve grekë në fshehtësi nga frika se mos zbuloheshin nga turqit! Me të drejtë është për t’u admiruar se sa “ fanatikë” janë grekët përsa i përket historisë. Edhe here të tjera e kam theksuar se shumë rrallë do të gjesh ngjarje negative por edhe kur këto paraqiten, gjithnjë gjejnë një justifikim që të mos njolloset patriotizmi i grekut. Një rast tjetër është lufta civile pasi kishte mbaruar khasapana e naziifashizmit. Greqia ishte vendi i vetëm në Europë që vazhdoi luftën vëllavrasëse deri në vitin 1949. Nga njëra anë ishin partizanët që drejtohehsin nga P. Komuniste dhe nga ana tjetët “nacionalistët’” që përkraheshin nga aleatët,kryesisht nga anglezët dhe më vonë nga amerikanët. Fituan nacionalistët. U mbajt një armiqësi rreth 25 vite. Edhe deri atëhere  thoshin se fajin e kishin aleatët se po të mos kishin ndërhyrë ata lufta civile nuk do të kishte shpërthyer. Pastaj erdhi pajtimi. Sot në Greqi konsiderohen veteran dhe luftëtarë të rezistencës të dy palët. Ekzekutimi ni udhëheqësve komunistë me në krye Nikos Bellojanis në vitin 1952,konsiderohet si një njollë e zezë në historinë greke nga  akoam dhe nga nacionalistët që aso kohe ishin në pushtet. Madje fajin për këtë u a hedhin amerrikanës-shi ambasadës amerikane- që në atë kohë  bashkë me pallatin mbretëror,urdhëruan pushkatimin e tyre  pa dijeninë e qeverisë Pllastira. Asakush nuk guxon sot ta quajë Bellojanin tradhëtar ose agjent i huaj. Kudo janë ngritur monumente përkujtimore si për nacionalistët ashtu dhe për komunistët. Në sheshin kryesor të Lamiës është ngritur statuja e kryepartizanit, Aris Vellohotis. Nga ana tjetër u morën masa që të silleshin në atdhe eshtrat e Zaharidhist, ish udhëheqës i komunistëve dhe të Ushtrisë Demokratike,(i cili kishte vdekur në ish Bashkimin Sovietik ku u internua nga Hrushovi si Stalinist) si u quajtën kryengritësit  antinacionalistë. Askush nuk guxon më të quajë tradhëtar njërin ose tjetrin….

Tani imagjnoni të vijë një turk në Greqi dhe të cilësojë Kollokotronin, Marko Boçarin, Bubulinën e shumë të tjerë që luftuan kundër pushtimit ottoman, terroristë! Merreni me mënd që një turk të vijë në Athinë dhe të deklarojë se ushtria greke në Azinë e vogël ishte një ushtri pushtuese të trevave turke…ose një turk të vinte në Selanik dhe të guxonte të thoshte se katedrali i Shën Sofisë nuk ka qënë askurrë në përbërjen e shtetit grek.  Jo vetëm do t’i dëbonin me shqelma por do të protestonin zyrtarisht tek qeveria trurke për “shtrrëmbërim” arbitrar të historisë…Por kemi dhe shëmbullin tipik të mosmarrëveshjeve Athinë- Shkup. A mund të besojë dikush se përsa kohë ky vend mban emrin ne pamerituar Maqedoni dhe përsa kohë konsideron Aleksandrin e Madh…”maqedon”(domethënë sllav),Greqia do të normalizojë marrëdhëniet me këtë vend …pa emër? Hidhni dhe një sy dhe politikës ndaj Shqipërisë. Sot këtu kemi një qeveri e majtë që pritej të ndryshonte nga e kaluara sepse kështu predikonte kur nuk ishte në pushtet. Keni pare ndonjë ndryshim? E kundërta ngjau me deklaratat e të dërguarit të SIRIZA në “kongresin” e pakicave greke në Tiranë. Ai jo vetëm vertetoi politikën e deritanishëm por u tregua më  “patriot”(që të mos themi arrogant) nga konservatorët e deridjeshëm. Shpalli zyrtarisht  qëndrimin grek ndaj Shqipërisë duke u a përplasur në fytyrë politikanëve shqiptarë ndër të cilëve dhe kryeministrit shqiptar, se pretendimet greke nuk janë harruar ose shuajtur,por hodhi poshtë dhe britmat e disa  “patriotëve shqiptarë” për kërkesat e tyre, ndaj Greqisë,duke i quajtur bashkëpunëtorë të nazifashizmit,(teori kjo që përkrahet përherë pas luftës)- dhe politikanët shqiptarë  nuk bënë zë por qëndruan në sallë si pula të lagura. Ç’ do të thotë kjo? Se një vend serioz ka politikë largpamëse, që nuk ndryshon sa here ndryshojnë partitë në pushtet. Në politikën e jashtme këtë Greqia e ka treguar përherë. Kurse Shqipëria? Si mund të krenohet Tirana për politikë të qëndrueshme dhe objektivat kombëtare ndaj fqinjëve në të ardhmen? Është me të vërtetë brengosëse politika  shqiptare e cila në fakt nuk ekziston për qëllimet dhe synimet e së ardhmes…

 

TURPI MË I MADH KOMBËTAR: SULMET KUNDËR GJERGJ KASTRIOTIT-SKËNDERBEUT

Vitet e fundit, sidomos këto 25 vite demokraci është vënë re se kushdo që merr pushtetin në Tiranë ka politikën e tij, padronin e tij ndaj të cilit duhet të jetë ngahera i bindur, kokulur. Ajo që brengos më tepër nuk është përulja ndaj fuqive të mëdha -në shumë raste nuk mund të veprohet ndryshe- por qëndrimi i gjynjëzuar edhe ndaj fqinjëve, sidomos ndaj vendit që e mbajti Shqipërinë pesë shekuj në errësirë. Shqipëria-kombi shqiptar se nuk duhet harruar se tani kemi dy shtete shqiptare-ofendohet dhe poshtërohet përditë akoma dhe nga Mali i zi dhe nga…”Maqedonia” (Sërbia nuk hyn në hesap se ajo konsiderohet “armike” pastaj ka fuqi që peshon më shumë nga vendet e tjera ballkanike!) Por vetë kryeministrat shqiptarë të demokracisë shqiptare kanë bërë ç’ishte e mundur që vendi të poshtërohet duke u dhënë shkas armiqve dhe shovinistëve të shpifin kundër kombit të Arbërit.Fillimisht ishte akti i marrë të Sali Berishës i cili vrapoi t’u lutejn vendeve islamike që të bënin dhe Shqipërinë antare e tyre, duke pranuar zyrtarisht se shqiptarët na qënkeshin myslimanë. Ky  akt i pamenduar nga një politikan diletant i bëri dëm të madh “demokracisë” shqiptare dhe,kryesisht kombit shqiptar. Ndërsa më pare, në kohën e diktaturës akuzonin Shqipërinë për vend ateist,ku njerëzve u mohoheshin të drejtat e besimit fetar,papritur po na shfaqej si vend islamik! Ishte koha kur shovinistët kishin filluar propagandën e “ harkut islamik” kundër vendeve të krishtera në Ballkan që po koordinohej nga Turqia, nëpërmjet Trakës, Bosnjës, Kosovës dhe Shqipërisë dhe ky fare kryeministri u a jipte në  pjatë proven për propagandën e tyre,kur ishte koha që kishte filluar dhe shthurrja e ish Jugosllavisë dhe pritej dhe shkëputja e Kosovës dhe të trevave të tjera shqiptare në këtë ish federate. Por askush nuk vuri mend. Nisën vajtjeardhjet në Turqi-asgjë për të share- por kur Erdogani erdhi në Tiranë dhe në prani të kryeministrit tjetër Fatos Nano, deklaronte se Skënderbeu ishte terrorist askush nuk reagoi dhe  ish kryeministri Nano u kufizua të fërkonte mjekrrënsi pa të keq. Dhe papritur Erdogani na u bë “vëlla” e ndiente veten  si në shtëpinë e tij dhe në prani të kryeministrit tjetët, Rama, një vajzë shqiptare e veshur me  çitjane e perçe recitoi pjesë të kuranit gjë që bëri të lotohej …nga mallëngjimi turku Rexhep Erdogan

Sulmet kundër Gjergj Kastriotit Sknderbeut u bënë pothuajse masive. Prej kohësh në disa shkrime të mia  jam përpjekur të demaskoja ata kalemxhinj shqiptarë-sidomos kosovarë (Ç’turp! Prisnim nga kosovarët ndienjë patriotike më të madhe për arsye se sapo ishin çliruar nga dinasti sllav dhe kjo për shkak të sundimit të egër dhe të gjatë turk!) se mos e mblidhnin veten por jo. Turkoshakët vitet e fundit janë shtuar dhe, duke pasur demokraci, gjejnë terren kudo, si në shtyp ashtu dhe në mjetet elektronike të informacionit të sulmojnë në mënyrë të poshtër figurën më  heroike të kombit shqiptar. Shkrimet e tyre antikombëtare botohen në të gjitha gazetat shqiptare  si pa të keq dhe aty këtu gjendet ndonjë zë që i kundërshton. Në këtë kuadër po bëhen sulme të shumta dhe të koordinuara dhe kundër Akademikut të shquar, Rexhep Qosja. Teoria më e re dhe gjoja bindëse, e këtyre shërbëtorëve të Ankarasë, është se gjoja Skenderbeu vrau dhe maskroi myslimanët shqiptarë! Mendim më absurd se ky nuk mund të gjenin? Dihet se shqiptarëi u islamizuan pasi ishte shojtur lufta legjendare 24 vjeçare të Skënderbeut. Më pare shqiptarë ishin si të gjithë europjanët,të krishterë dhe ata shaqiptarë që ishin islamizuar para Gjergj Kastriotit ishin një numër i papërfillëshëm. Ku i gjeti pra Skënderbeu myslimanët shqiptarë që t’i maskronte ? Këtë nuk na e sqarojnë turkoshakët!

Rasti më i fundit ishte poshtërsia e një pseudohistorianit turk i cili, i ftuar, ma merr mëndja, nga historianët e Tiranës, ofendoi në mënyrë të poshtër  kujtimin e Heroit Legjendar, Gjergj Kastriotin atje mbi varrin e tij të shënjtë,në Lezhë! Si reaguan shqiptarët-historianët shqiptarë? Nuk bënë zë…veçse ditët e tjera “opinionistët” dhe “analistët” e shumtë u ankuan dhe u përpoqën t’i “faktonin” turkut arrogant, se nuk kishte të drejtë! Çdo vend që respekton veten, gjënë e pare që do të bënte ishte ta dëbonte këtë provokator islamist me shqelma, madje të protestonte dhe në forumet përkatëse turke. Por shqiptarët janë njerëz të…sjellëshëm dhe “mikpritës” akoma dhe për armiqtë e tyre të urryer. Por pse të shajmë turkun,ose turqit në përgjithësi kur vetë shqiptarët shkruajnë akoma më keq për Gjergj Kastriotin? Nuk ishte tharë boja e shkrimeve kundër turkut kur ja një shqiptar (nga Kosova?) i quajtur Olsi Jazexhi mbron tezat turke, madje ja kalon akoma dhe turkut duke share Skënderbeun!    Shkrimi i këtij “çirakut nostalgjues të sulltanit”,këtij turkoshakut të paturpëshëm, u botua në faqe të pare të gazetave shqiptare të Tiranës!!! Si është e mundur?pyetëm veten! (Kjo do të thotë liri shtypi ashtu si dikur.kur UÇK-ëja luftonte kundër sërbomëdhenjve, një gazetë tiranase që drejtohet nga disa “katolikë”kishte denoncuar, se në  Durrës kishte mbërritur një anije me armë për UÇK-në dhe nuk i hyri gjëmbi në këmbë? A nuk duhej të quhej tradhëti kombëtare kjo? Sigurisht në Shqipëri tradhëtarët ishin vetëm gjatë kohës së diktaturës,pas kësaj të gjithë na qënkan…patriotë dhe  demokratë!) Por fjalën e kishim për Gjergj Kastriotin. Figura e tij për çdo shqiptar duhet të jetë e shënjtë, e paprekëshme sepse është pranuar si e tillë në të gjithë Europën. Mua nuk më erdhi mire që Pirro Prifti mori përsipër të mbronte Skënderbeun nga sharllatanë të tillë si Olsi i mësipërm. Këta plehra nuk meritojnë t’u përgjigjesh se zhurmë rreth vetes kërkojnë, por thjesht t’i përbuzësh ashtu si duhen përbuzur dhe ata që botojnë dhe publikojnë shkrime të tilla antikombëtare.

GJERGJ Kastrioti nderohet në të gjitha vendet, akoma dhe në Greqi, kur hyn në muzeun historik të Greqisë së re, portretin e pare që takojmë është ai i Gjergjit tone, ashtu si është nderuar në Itali, Francë, Amerikë e kudo gjetkë. Poeti i madh amerikan Longfellow (si shumë shkrimtarë dhe poetë europjanë) ka shkrojtur një poemë madhështore për të. Madje në Muzeunn e Luftës të Vjenës stenda më  e vizituar e e respektuar është ajo ku ruhen shpata dhe përkrenorja e “Mbretit të Arbërisë” si shkruhet. Sulmet e disa “turkoshakëve islamistë” nuk mund ta errësojnë figurën e tij,përkundrazi e ngrejnë akoma më lart në ndërgjegjen dhe mëndjen e shqiptarëve dhe të huajve përparimtarë. Prandaj besoj se këtyre “bij sulltanësh” të kohëve të fundit u mjafton t’i përbuzim dhe t’u tregojmë rrugën që u takon: drejt Anadollit të tyre që ka perënduar…

KRISTO  ZHARKALLI.     Athinë 12 korrik 2016.

Diplomati maqedonas, afera seksuale, spiunazhi dhe biznesi

by

* Stojan Karajanov në Shqipëri është kthyer zëdhënës i VMRO-DPMNE, duke qenë në lidhje të  ngushtë me ish-Kryeministrin Gruevski dhe shumë aktiv në proceset zgjedhore në Maqedoni në favor të VMRO-DPMNE./

Opinion nga Urim GJATA/

Stojan Karajanov, është ambasadori i Republikës së Maqedonisë që shërben prej disa kohësh në Shqipëri. Ai e filloj karrierën në Shtëpinë e Kulturës në komunën e Gostivarit dhe më tej si shef i zyrës Ekonomiko-Tregtare të Maqedonisë në Prishtinë. Karajovi u caktua në fillim Ambasador i Jashtëzakonshëm dhe Fuqiplotë i Maqedonisë në Kosovë dhe më tej  ambasador në Shqipëri. Stojan Karajanovë ka zhvilluar një aktivitet të dendur spiunazhi gjatë gjithë jetës së tij, kryesisht ndaj faktorit shqiptar në Maqedoni, Kosovë, Diasporë etj. Për shkak të njohjes së shkëlqyer të gjuhës shqipe, njohjes së mentalitetit shqiptar, etj, ka hyrë në kontakt dhe ka një rrjet të madh kontaktesh në hapësirat shqiptare duke i futur edhe npër kurthe sepse shqiptarët besojnë shpejtë në atë që shpreh njeriu dhe jo në brendësinë e tij dashakeqëse.

Gjatë kohës që ka qenë drejtues i Qendrës Kulturore në Gostivar, Stojani ka punuar edhe si korrespondent i gazetës “Borba” të Beogradit, e përdorur si kamuflash duke shërbyer për shërbimin sekret serb. Kjo i ka dhënë mundësi të lëvizë në vende të ndryshme dhe të rekrutojë shtetas të kombësisë shqiptare në ish-Jugosllavi.

Në territorin shqiptar ka hyrë rreth vitit 1981 si korrespondent i “Borba”. Krahas punës së tij për llogari të shërbimeve sekrete të ish-Jugosllavisë UDB, për një periudhë të gjatë, Stojan Karajanov është dyshuar dhe ndjekur nga kolegët e tij si bashkëpunëtor i shërbimeve sekrete ruse KGB famkeqe. Por, shpërberja e ish-Jugosllavisë bëri që kjo të harrohej, të arkivoje diku me pluhur dhe ai të vazhdonte aktivitetin e tij në Gostivar e më pas në MPJ. Madje, ky fakt përmendej nën zë nga anëtarët e komsionit të politikës së jashtme të parlamentit maqedonas, por pa patur guxim të pyesin Stojanin për këto akuza.

Djali i tij i madh ka mbaruar studimet në UT “Lomonosov” në Moskë për marrëdhënie ndërkombëtare dhe është punonjës i MPJ maqedonase, dhe për merita të veçanta spiunazhi është emëruar Ambasador i Maqedonisë në Rusi, me ndërhyrjen e kësaj të fundit.

Në periudhën 1998-2005, Karajanov ka qenë një ndër personat më të fuqishëm në MPJ, pasi ka patur mbështetjen e plotë të ish-ministres së jashme Elinka Mitreva dhe të krerëve të tjerë të LSDM. Madje ata e quanin njëri-tjetrin “vëlla e motër”. Gjatë kësaj periudhe, diplomati Stojan ka zhvilluar një aktivitet të dendur spiunazhi në gjirin e diasporës shqiptare në këto vende.

Ndërrimi i pushtetit në vitin 2006 e gjeti drejtues i zyrës Tregtaro-Ekonomike në Prishtinë, por menjëherë Karajanov aktivizoi lidhjet e vjetra me “miqtë” e shërbimeve sekrete maqedonase. Kështu, ai mbeti në krye të kësaj zyre dhe u bë ambasador i Maqedonisë në Kosovë. Miku i tij më i ngushtë është Toni Jakimovski dhe njëkohësisht Sasho Mijallkov e Nikolla Gruevski.

Gjatë periudhës që ka shërbyer në Kosovë, ka zhvilluar një aktivitet mjaft agresiv për të zgjeruar kontaktet me politikanë, biznesmenë dhe persona të tjerë publikë në Kosovë. Nuk ka ministër, deputet, biznesmen etj., që nuk është kontaktuar prej tij për çështje politike apo biznesi. Stojan Karajonov ka shfrytëzuar me mjeshtri inatet dhe mëritë ndërmjet politikanëve shqiptarë të Kosovës, duke mësuar çdo gjë prej tyre për njëri-tjetrin dhe më pas duke i përplasur ato në media apo në shërbimet e huaja. Sa i përket biznesmenëve kosovarë, ka shfrytëzuar ata për të bërë tregti me Maqedoninë, për t’u dhënë tendera rrugësh në Maqedoni në këmbim të përfitimeve financiare.

Aktiviteti i tij si ambasadori i Maqedonisë në Shqipëri, Stojani ka synuar të hyjë në kontakt me funksionarë të lartë shtetërore, duke u ofruar atyre mundësi për të bërë tregti, ndërtimtari në Maqedoni, etj., në mënyrë që t’i korruptojë. Veç kësaj, është  shumë aktiv në mesin e minoritetit maqedonas në Shqipëri, duke i mbështetur ata financiarisht dhe duke i mbajtur gjithmonë të “karikuar” nga pikëpamja ekstremiste nacionaliste. Ky aktivitet është mbështetuar financiarisht nga qeveria maqedonase, duke e shndërruar këtë ambasadë në më të rëndësishmen në Ballkan.

Stojan Karajanov në Shqipëri është kthyer zëdhënëse i VMRO-DPMNE, duke qenë lidhje e ngushtë e ish-Kryeministrit Gruevski dhe shumë aktiv në proceset zgjedhore në Maqedoni në favor të VMRO-DPMNE. Kjo veprimtari ka qenë në aktivizimin e drejtuesve të shoqatave pro maqedonase si SONCE, ILINDEN, AMIE (AleancaMaqedonasepërIntegrim) nëpërmjet Edmond Themelkos dhe Vasil Sterjovskit (Pustec), Etmond Osmanit (Trebisht) etj. Për pajisjen e banorëve të Pustecit dhe Gollobordës me lista me dokumente ID nga Ministria e Brendshme e Maqedonisë, në mënyrë të paligjshme, nën drejtimin e tij dhe koordinatorë vetë VMRO-DPMNE, gjetjen e adresave fiktive në Maqedoni (Prilep, Ohër, Resen) me qëllim për të votua rnë favor të VMRO-DPMNE. Gjithashtu është interesuar për të siguruar mjetet e transportit për këtë qëllim. Kontaktet e tij kanë qenë të vazhdueshme me anëtarët e Komitetit të VMRO.

Edhe gjatë këtij viti është përpjekur duke bërë presion për të orientuar përfaqësuesit e shoqatave pro maqedonase për të regjistruar votues nga zonat të pretenduara me minoritet maqedonas për të votuar në favor të VMRO-DPMNE në zgjedhjet që priteshin të zhvilloheshin në muajin Qershor në Maqedoni, por që hasi në kundërshtimin e tyre të nxitur nga frika e procesit penal të Prokurorisë Speciale “Titanik” për këtë çështje në Maqedoni.

StojanKaranajov ka një aktivitet të dendur më përfaqësuesit e shoqatave promaqedonase SONCE, AMIE, PREGOR, ILINDEN etj., duke ju diktuar si të reagojnë përproblemet e ndryshme. Ka nxitur dhe urdhëruar përfaqësues të shoqatave të mësipërme për tu ankuar në institucionet të shtetit shqiptar, OSBE dhe PE, të çështjeve:

  1. respektimi i rezolutës të KE dhe marrëveshjes së dy shteteve për arsimin,
  2. hartimi i kodit të ri zgjedhor, ku t’u jepet mundësia pakicave (maqedonase) për të patur përfaqësuesit e tyre në Parlament, zgjedhja e deputetit të bëhet pa census.
  3. përfshirja e punësimi i pakicave në institucionet e sistemit,
  4. dhënien e emisioneve në gjuhën maqedonase në televizionin publik,
  5. firmosjen e një marrëveshjeje midis shteteve (Shqipëri- Maqedoni) për respektimin e pakicave.

Është person me moral tëdobët dhe ka ankesa nga persona femra në kontakte me të për nga çmim e seksuale. Ka marrë dhë nieintime me anëtaret stafit të tij duke shfrytëzuar pozicionin si ambasador dhe sëmundjen e bashkëshortes së tij. Imoralitet i i tij vihet në dukje edhe nga komentet e stafit të tij në ambasadë.

Pavarësisht nga ky aktivitet antishqipar, shteti shqiptar nuk bën asgjë për ta demtantuar këtë person që nën petkun e diplomatit lëviz lirshëm si spiunë agjenture partie dhe përfitues seksual nëpërmjet postit shtetëror që gëzon.

DEBATI-Berisha: Jo emërime nga ndërkombëtarët; Xhafaj: Roli i tyre procedurial

by

Ish-kryeministri Berisha, duke folur për reformën në drejtësi në seancën e sotme plenare, akuzoi kryeministrin Rama se përjashtoi opozitën nga procesi.

“Fjala konsensus nuk ekziston për Edi Ramën, që udhëhiqet nga urrejtja më e madhe njerëzore, që celebronte fitoren me 1 milion grushta ndaj opozitës. Mbi këtë bazë Rama ngriti të famshmin komision të ekspertëve të nivelit të lartë”, ka thënë Berisha.
Sipas tij, këta ekspertë ishin njerëz të afërt me kryeministrin dhe figura politike të lidhura me krimin. “Po kush ishin këta ekspertë me në krye kryetarin e partisë komuniste të drejtësisë, mbrojtësin e klaneve të trafikut, Fatmir Xhafaj? Cilët ishin këta ekspertë?”, është shprehur Berisha, i cili ka renditur ekspertët në fjalë.
“Arben Rakipi, njeriu që akuzoi Sali Berishën, që ka poshtëruar institutin e akuzës sepse paraqiti si provë një shishe “Pepsi-Cola”. Ky ishte eksperti i nivelit të lartë. Tjetri ishte Kristaq Kraja, një njeri i shpërfytyruar nga bixhozi dhe rakia”, ka thënë Berisha.
Por sipas tij, ajo që bëri ky grup është edhe më keq. “Pasi mori një valixhe me para, ky grup hartoi një projekt me 70 nene kushtetuese në të cilat u garantua: më i vjetri i gjykatës së lartë do të emërohej në forumin e kontrollit të drejtësisë me 6 milionë lekë rrogë. Opozita shqyrtoi materialin dhe ia dërgoi Venecias, komisioni që kryetari i partisë komuniste të drejtësisë e bllokoi për 1 muaj. E bëri këtë sepse Venecia ua nxorri se çfarë drejtësie donin, që Rama të ishte kryeprokuror dhe gjykatës. Venecia ua rrëzoi variantin këtyre në 88 nene. Në 6 nene, u tha Venecia, ju shkelni konventat e të drejtave të njeriut”, ka thënë Berisha.
Më tej, ai ka sqaruar edhe pozicionin e PD në këtë proces. “Jemi për një rol të rëndësishëm të ndërkombëtarëve në procesin e vetingut, por emërimin e gjykatësve nga ndërkombëtarët nuk e pranojmë. Nuk mund t’i japësh sovranitetin ndërkombëtarëve”, ka sqaruar Berisha.
Ish-kryeministri është shprehur se propozimi i fundit i opozitës, që lejon vetingun por përjashton ndërkombëtarët nga ky proces, në gjykimin e tij është “i shkëlqyer”. “Propozimi i ri i opozitës është i shkëlqyer, por i negociueshëm”, ka thënë ai.

Xhafaj: Ndërkombëtarët, rol procedurial. Opozita, frikë nga reforma

Duke iu përgjigjur akuzave të ish-kryeministrit Berisha, kryetari i komisionit të posaçëm të reformës në drejtësi, Fatmir Xhafaj ka mbrojtur punën e ekspertëve të nivelit të lartë.
“Jam i nderuar që kam punuar me grupin e ekspertëve. Por nuk jam vetëm unë i nderuar, është edhe Komisioni i Venecias, edhe partnerët ndërkombëtarë. Ju harroni që ata ekspertë janë profesorë në këtë vend, që përgatisin brezat e ardhshëm të juristëve. Komisioni i Venecias i përgëzon anëtarët e komisionit ad hoc për punën në reformimin e gjyqësorit. Nuk ka vlerë ç’thotë Berisha, vlerë ka ç’thotë KV”, ka thënë Xhafaj.
Sipas tij, veç kësaj “Komisioni i Venecias beson se projekt ndryshimet mund të finalizohen pa vonesë”, por opozita ka probleme të tjera.
“Problemin e parë ju e keni me vetingun, me pastrimin e drejtësisë nga elementët e korruptuar e të lidhur me botën e krimit. Problemin e dytë e keni me prokurorinë speciale, me BKH-në, që thoni se i ka ndryshuar Venecia. Jo, nuk i ka ndryshuar. Shumë njerëz nga ju tremben nga këto. Kjo është e vërteta, një e vërtetë e hidhur”, ka thënë Xhafaj.
Më tej deputeti socialist ka hedhur poshtë pretendimet e opozitës se ndërkombëtarët do të emërojnë gjyqtarët.
“Që ndërkombëtarët do të emërojnë gjyqtarët, gënjeshtër më të madhe nuk ka. Ata do të vlerësojnë vetëm 21 vetët që do të bëjnë vetingun dhe nuk do të kenë rol vendimmarrës, por rol procedurial”, ka shtuar Xhafaj.
Në vijim të fjalës së tij, kreu i komisionit ka sqaruar edhe krahasimin e reformës në vendin tonë me ato analoge në Kroaci e Rumani, ku vetingu nuk është kryer. “Nuk e kanë Rumania e Kroacia? Nuk e kanë sepse nuk u është dashur të bëjnë veting”, ka sqaruar Xhafaj.

Blushi: Pasojat e dështimit të reformës i paguajnë qytetarët/

Deputeti Ben Blushi, duke folur në seancë plenare ka deklaruar se reforma në drejtësi është shumë afër dështimit.

Blushi ka theksuar se, situata konfliktuale për këtë proces ka bërë që të krijohet një përçmim nga ndërkombëtarët për klasën politike shqiptare. Por, më e rëndësishme në këtë aspekt, ka vijuar Blushi, është pasoja që do të ketë një dështim eventual.
“Nëse reforma në drejtësi nuk kalon nuk do të ndodhë asgjë. Jemi prapë ne që jemi pas një jave, pas 10 ditësh apo pas një vit. Çështja është kush paguan koston e mungesës së drejtësisë në Shqipëri”, ka thënë Blushi. Dhe këtë kosto, sipas tij e paguajnë qytetarët.
“Një grua dje po ecte në mes të Tiranës me dy fëmijë, del një i çmendur, e përplas me makinë dhe i merr jetën. A ka kjo lidhje me reformën në drejtësi? Ka. Sepse gjykatësi e liroi autorin për bakshish thonë dhe tani ai i mori jetën”, ka thënë Blushi.
Ai ka thënë më tej se, qeveria aktuale u ka marrë qytetarëve të gjitha të drejtat e zgjedhjes, duke vendosur njerëzit e saj në pikat kyçe të qeverisjes.
“Shkojmë në Kavajë. Kush e qeveris Kavajën sot? Një njeri që ka dalë nga burgu dhe qeveris nga shtëpia. Dhe ky njeri do lirohet, të jeni të bindur. Kjo është drejtësia? Po Dibrën kush e qeveris? Një deputet këtu përdori armën për punë personale dhe do të kthehet këtu që të votojë reformën në drejtësi. Ky është standardi se si veprohet në Shqipëri”, ka thënë Blushi dhe kjo sipas tij, “është pasojë e paaftësisë së Lulit dhe Edit për t’u marrë vesh”.
Situata e bën të nevojshme sipas Blushit zgjedhjen e presidentit nga populli dhe peticioni i tij, siç ka thënë ai, po gjen mbështetje. “Peticioni online është firmosur nga 10 mijë vetë”, ka shtuar Blushi.
/ Top Channel 

TË SHTYHET RATIFIKIMI I MARRËVESHJES ME MALIN E ZI DHE AJO E BASHKËSISË SË KOMUNAVE SERBE DERI NË ZGJEDHJET E REJA

by

Opinion Nga Harry Bajraktari/

Nga koha kur u nënshkruan dy marrëveshjet nga Qeveria e Kosovës: ajo( më 25  Gusht  2015) për formimin e Bashkësisë së Komunave serbe dhe Marrëveshja për Demarkacionin me Malin e Zi, ka kaluar po thuaj një vit i plotë. Këto dy marrëveshje kontestuese krijuan një krizë të thellë politike e cila vazhdon edhe sot mes institucioneve dhe opozitës. Kuvendi i Kosovës, si organ më i lartë legjislativ, për shkak të kësaj situate, shpeshherë dramatike, nuk ishte funksional. Lidhur me  nënshkrimin e këtyre dy marrëveshjeve, opozita reagoi dhe tërheqi vërejtjen në vazhdimësi se me to shkelej kushtetuta dhe cenohej territori i Republikës së Kosovës. Për kaq kohë, krahas debateve të ndara e deklaratave kundërthënëse, nuk u gjet asnjë mënyrë e mundshme që këto dy projektligje të trajtoheshin bashkarisht në Parlamentin e Kosovës dhe të vendosej në bazë të argumenteve e kritereve profesionale,  e jo njëanshëm siç pretendohet me politikë të presioneve. Çështja e kufirit me Malin e Zi e në të ardhmen edhe me Serbinë, nuk mund të jetë dhe s’ do të duhej të jetë sferë ndikuese e politikës, e pazareve dhe presioneve, por çështje e ballafaqimit të argumenteve të bazuara në të dhëna konkrete. Rreth demarkacionit me Malin e Zi, kanë dalë fakte nga opozita dhe nga njerëz të tjerë të shkencës që merren ngusht me këtë fushë , se brenda territorit të Malit të Zi, mbetet një pjesë e tokave të Kosovës. Kjo marrveshje diskutuese e vijës kufitare me Malin e Zi, duke marrë parasysh situatën e krijuar, nuk do të duhej të jetë objekt procedimi në Kuvend për ratifikim, aq më parë nga kjo legjislaturë e tashme, sepse mendoj që kjo e ka humbur besimin tek qytetarët  për një gjë kaq të rëndësishme për Kosovën dhe shtetin tonë. Ratifikimi i këtyre dy marrëveshjeve do të duhej të shtyhej deri në zgjedhjet e ardhshme, qofshin ato të rregullta apo të parakohshme. Do të ishte jo produktive dhe shumë e dëmshme për Kosovën që në këtë atmosferë politike dhe të presionit të brendshëm e të jashtëm të bëhet ratifikimi i këtyre dy dokumenteve për Republikën e Kosovës.

Nuk është vetëm opozita parlamentare (Vetëvendosja, Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës dhe Nisma për Kosovën) që po reagon kundër ratifikimit të vijës kufitare me Malin e Zi, e cila pritet të qitet në Kuvend, por kjo po kundërshtohet edhe nga një numër i deputetëve të PDK-së dhe LDK-së si dhe nga disa organizata të shoqërive civile. Kjo flet më së miri për dyshimet se Malit të Zi po i jipet një sipërfaqe e konsiderueshme e tokës së Kosovës.

Mendoj se institucionet tona nuk do të duhej të bien pre e presioneve të jashtme, qofshin ato edhe nga aleatët dhe miqtë tanë, që ne të marrim vendime që nuk janë në përputhshmëri me parimet kushtetuese dhe të dëmshme për Republikën e Kosovës.

Bashkësia Evropiane nuk do të duhej ta lidhë liberalizimin e vizave për qytetarët e Kosovës për shkak të demarkacionit me Malin e Zi. Vendosja e vijës kufitare është një çështje shumë më e thellë sesa mund të mendohet për ekzistencën e shtetit të Kosovës, prandaj ngutja e procedimit të këtij projektligji për ratifikim nga qeveria e Kosovës në Kuvend, pa dyshim do të krijojë shqetësime të mëdha në mjediset tona qytetare.

Fqinjësia e mirë ndërshtetërore me Malin e Zi mund të jetë stabile vetëm me ndarje të drejtë të vijës kufitara, ku asnjëra palë nuk do të dyshonte në palën tjetër. Në të kundërtën këtë fqinjësi do ta përcjellin probleme e ngarkesa të vazhdueshme. Këto probleme më së miri e dinë shqiptarët, të cilët u sprovuan në etapa të ndryshme historike.

Mendoj se ratifikimi i Marrëveshjes për Kufirin Shtetëror ndërmjet Republikës së Kosovës dhe Malit të Zi, si dhe i Bashkësisë së Komunave serbe, duhet të prolengohet deri në zgjedhjet e ardhshme ku deputetët e Kuvendit, të zgjedhur nga vota e lirë e popullit në bazë të argumenteve dhe kritereve profesionale do të merrnin vendimin e drejtë për ratifikimin e tyre. Me zgjedhjet e reja  do t’ i jipej shansi popullit që ai të vendos për këto dy çështje kapitale të shtetit të tonë.

Ky parlament dhe kjo qeveri, pas gjithë asaj çka ka ndodhur nga nënshkrimi i këtyre dy marrëveshjeve kontestuese nuk do ta kenë mbështetjen e popullit për ratifikimin e tyre. Prandaj, në këtë kontekst, kërkohet një zgjidhje e qëndrueshme.

Përcaktimi i vijës kufitare me Malin e Zi, sipas kritereve relevante, është me rëndësi të veçantë për të dy shtetet si element stabiliteti për integrimin e tyre në Bashkësinë Evropiane dhe në proceset integruese të NATO-s. Kosovës dhe Malit të Zi i duhet një vijë kufitare stabile dhe e pranueshme nga qytetarët e dy vendeve. Dyshimet  dhe çështjet kontestuese kufitare lënë kriza pas, bashkë me pasoja në marrëdhënjet e fqinjësisë mes Kosovës dhe Malit të Zi. Duke u nisur nga kjo situatë e krijuar, dhe sipas bindjes sime, shtyrja e ratifikimit të demarkacionit me Malin e Zi dhe e Bashkësisë së Komunave serbe deri në legjistraturën e re, do të ishte zgjidhja më reale dhe më e mirë. Kështu, në këtë mënyrë, do të krijohej hapësirë më e volitshme për një rishqyrtim më të plotë dhe të argumentuar të vendosjes së vijës kufitare në mes dy shteteve- Kosovës dhe Malit të Zi.

 

New York

12 Korrik, 2016

 

Themelim apo ndërrim emri?!

by

Nga Prof.dr. Eshref Ymeri/Kolumbus, Ohajo/

Përmes faqes së internetit“Lapsi.al” të datës 11 korrik 2016, u njoha me ftesën e mëposhtme që Kryetari i Partisë Socialiste dhe Kryeministri Edi Rama, i ka dërguar anëtarësisë së saj:“25 vjet prej themelimit të Partisë Socialiste, e bëjnë festën e ditëlindjes së këtij viti një moment të posaçëm ritakimi mes brezash, për të kremtuar së bashku arritjet dhe sfidat e familjes sonë të madhe politike. Me dëshirën që të ndajmë këtë moment të gëzuar së bashku, shpresoj të takohemi në mjediset e shtëpisë sonë në Tiranë”.

Vëllazërisht

Edi Rama

E martë, 12 korrik, ora 19:00

Lulishtja pranë Selisë së Partisë Socialiste”.

Me këtë rast, dëshiroj, së pari, të theksoj se më bëri shumë përshtypja fjala “themelim” që përmend Kryeministri Rama në ftesën e vet. Të rinjtë socialistë poshtë moshës 25-vjeçare janë të bindur se Partia Socialiste është themeluar në vitin 1991. Ata nuk e dinë që mbarë populli shqiptar është dëshmitar i drejtpërdrejtë i daljes në skenë të Partisë Socialiste më 12 qershor 1991. Kjo parti, pikërisht në këtë datë, në Kongresin e dhjetë të Partisë së Punës të Shqipërisë, thjesht ndërroi emrin nga Parti e Punës në Parti Socialiste. Pra, nuk pati kurrfarë themelimi. Se themelimi i një partie politike ka një tjetër ecuri. Në atë kongres nuk u deklarua shpërbërja dhe shpërndarja e Partisë së Punës, e cila periudhën mes viteve 1980-1990 e mbylli me një dështim shembullor në qeverisjen e vendit, të shoqëruar me një varfërim të mbarë popullit deri në përmasa mitike, si në asnjë tjetër vend socialist të Evropës Lindore. Një gjë e tillë nuk ndodhi. Pra, u bë vetëm ndërrimi i emrit të një partie komuniste në parti socialiste. Dhe anëtarët e saj, me në krye krerët komunistë, u gdhinë komunistë dhe në pasditen e 12 qershorit u ngrysën socialistë. Faktikisht, nga komunistë, u shndërruan në neokomunistë, por tashmë në kushtet e pluralizmit politik.

Së dyti, meqë do të mblidheshin në shtëpinë e tyre, siç e quan Kryeministri Rama selinë e Partisë Socialiste, për të festuar 25-vjetorin e ndërrimit të emrit, normalisht, nuk duhej të harronin të ftonin në festën e tyre edhe fqinjin që kanë në shtëpinë pranë. Se ne e kemi zakon që kur kemi festë, fqinjin e shtëpisë gjithmonë e ftojmë të ndajmë gëzimin me të. Pra, e kam fjalën për fqinjin e shtëpisë socialiste, Janullatosin, të cilit Ramiz Alia, udhëheqësi shpirtëror i socialistëve shqiptarë, në takimin me Micotaqisin më Tiranë më 13 janar 1991, pranoi t’i dorëzonte fronin e kishës ortodokse fanoliane. Do të ishte një rast ideal për të parë se si socialistët, duke filluar nga Kryeministri Rama, si gjithmonë,do të puthnin me radhë veladonin e Janullatosit. Se, ashtu si edhe Ramiz Alinë, edhe Janullatosin e kanë udhëheqës shpirtror. Prandaj jo më kot, në Projektkushtetutën e vitit 1998, ata hoqën nenin e Projektkushtetutës së vitit 1994, sipas të cilit krerët e kulteve fetare duhet të jenë me gjak, me prejardhje dhe me shtetësi shqiptare, duke i çelur shtegun ardhjes së Jalullatosit në krye të kishës dhe hedhjes në harresë të veprës së lavdishme të Fan Nolit.

Së treti, në ftesën e vet Kryeministri Rama e fton anëtarësinë socialiste të kremtojnë së bashku arritjet dhe sfidat e familjes së madhe politike.

Domosdo. Partia Socialiste, gjatë këtyre 25 vjetëve që kanë kaluar pas ndërrimit të emrit, ka se çfarë tëkremtojë si arritje të shënuara në qeverisjen e vendit. Le të mos shkojmë larg, por të ndalemi në këto tre vjetët e fundit të qeverisjes së saj.

Pas zgjedhjeve të qershorit të vitit 2013, Partia Socialiste trashëgoi nga Partia Demokratike plantacionet e drogës së Lazaratit. Brenda këtyre tre vjetëve, qeveria socialiste e lazaratizoi krejt territorin e vendit. Kjo është me të vërtetë një arritje e madhe që ka kërkuar shumë mund dhe djersë për t’u realizuar, pasi për eksportimin e drogës jashtë vendit, nuk mjaftonin vetëm mjetet e transportit tokësor dhe detar, por duheshin përdorur edhe fluturakët e vegjël që endeshin poshtë e përjetë qiellit shqiptar

Gjatë qeverisjes socialiste është vënë re vjedhja e thesarit dhe grabitja e bankave ditën për diell. Sigurisht që vjedhje dhe grabitje të tilla kërkojnë esnafë të kalibrit të lartë, të cilët vetëm shteti di si t’i organizojë dhe t’ua fshehë gjurmët me merak.Prandaj edhe kriminelët e këtyre vjedhjeve dhe grabitjeve kanë mbetur të pazbuluar deri tani. Sepse kur krimi nuk zbulohet, autor i tij është vetë shteti

Gjatë këtyre tre vjetëve të fundit,është vënë re një braktisje masive e vendit nga ana e qytetarëve të thjeshtë, për të kërkuar azil ekonomik në vendet e Bashkimit Evropian. Kur u liberalizua heqja e vizave gjatë viteve që qeveriste Partia Demokratike dhe deri në zgjedhjet e qershorit të vitit 2013, nuk u vu re anjë braktisje e vendit nga qytetarët shqiptarë. Madje anjëri prej atyre që shkonin në Evropën Perëndimore për të takuar të afërmit dhe fëmijët, nuk kërkoi azil, por u kthye në atdhe. Krejtësisht e kundërta ndodhi me rikthimin në pushtet të Partisë Socialiste në qershor të vitit 2013: sipas të dhënave që janë bërë publike në mjetet e informimit masiv, këto tre vjetët e fundit vendin e kanë braktisur mbi 100 mijë qytetarë.

Në këto tre vjet të qeverisjes socialiste, me shtrenjtimin e energjisë elektrike dhe shtimin e taksave, qytetarëve po u kanoset varfëria e viteve ’80, të cilën ua imponoi me dhunë diktatura komuniste.

Pra, rezulton se Partia Socialiste, si pasardhëse e drejtpërdrejtë e Partisë së Punës, nuk mund të heqë dot dorë nga politika e varfërimit të shtresave të gjera të popullit, sepse, sipas këndvështrimit të saj komunist, sa më i varfër të jetë populli, aq më i bindur dhe më i nënshtruar bëhet ai dhe, për pasojë, aq më afatgjatë bëhet qeverisja e saj. Pikërisht sipas modelit të qeverisjes së Putinit në Rusi.Ёshtë me të vërtetë paradoksale kur e mendon që neokomunistët shqiptarë me mantel socialist, kërkojnë që vendi ynë të anëtarësohet në Bashkimin Evropian, por ama të qeverisin sipas modelit putinian.

Prandaj, në këtë 25-vjetor të ndërrimit të emrit, socialistët kishin se me çfarë të krenoheshin gjatë qeverisjes së fundit trevjeçare. Sepse neokomunistët, ashtu si edhe etrit e tyre komunistë, nuk i njohin disfatat.

Kolumbus, Ohajo

12 korrik 2016