• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Djali i peshkop Kozmait konfirmon me përgënjeshtrim terrorin e Janullatosit!

March 21, 2016 by dgreca

Nga Arben LLALLA/

I nderuar atë Ilia! Ju falenderoj shumë, sepse ju, me përgënjeshtrimin tuaj, konfirmuat ato që unë publikova, duke pranuar se keni patur, keni dhe do të keni “probleme pune”, si një thirrje e dëshpëruar për të shpëtuar nga gjendja e terrorit psikologjik, ku ju ka futur kryepeshkop Anastasi për mbi 15 e kusur vjet, duke ju mbajtur peng të drejtësisë së padrejtë kishtare. M’u bë qejfi shumë që m’u përgjigjët, pasi ka shumë kohë që shkrimeve të mia, nuk u përgjigjet askush nga zyra e shtypit të KOASH, për vetë faktin se janë tërësisht të vërteta dhe bazohen në burime të brendshme, të dëshmive të hierarkve të lartë, si dhe civilëve drejtues, që m’i japin me qëllim informacionet për të denoncuar Janullatosin botërisht, sepse vetë nuk kanë guxim t’i “zgjidhin” gjërat nga brenda kishës, siç thoni ju, se janë të kapur prej bukës së gojës, shtëpive të blera, konvertimeve dhe dosjeve. Madje nuk flasin vetëm me mua, por edhe me autoritetet.

Nga leximi mes rreshtave, kuptova terrorin që ka ushtruar Janullatosi mbi ju, pasi ju theksonit me forcë, se nuk e keni kërkuar ndihmën time, dhe nëse ju ndihmoj, po e them mëme forcë, që nuk e keni bërë aspak këtë gjë, por as unë nuk ju kam ndihmuar fare juve, madje, nëse më keni lexuar me vëmendje, unë gjatë gjithë ndërhyrjes sime, ju kam prezumuar të fajshëm madje, dhe kam analizuar pasojat që sillte dënimi juaj publik, që ju e dini mirë, por nuk e gëzoni lirinë që ta pranoni publikisht, se mund t’ju nxjerrin dhe nga shtëpia që thoni se s’është e juaja drejt e në rrugë të madhe, përveç se mund t’ju heqin bukën e nënës dhe të fëmijëve tuaj. Këtë strategji, të skllavërimit ekonomik të klerit dhe marrjes peng të administratës së kishës, e kam denoncuar vazhdimisht në shkrimet e mia të mëparshme.

Si duket, kryepeshkopi yt i dashur, t’i ka kujtuar bukën, shtëpinë, pensionin e nënës, mjekimin e babait dhe zhveshjen tënde të mundshme që të terrorizojë , gjë që del në pah mes rreshtave në shkrimin tuaj. Por ju harroni, se këto nuk jua kanë bërë nder, këto vijnë si privilegj kishtar i rangut të një peshkopi që dha jetën për kishën e tij, që doli në pleqëri të thellë nga vatra familjare e u mbyll në manastir e u sëmur, vetëm për hir të ortodoksisë, dhe nëse Anastas Janullatosi jua përflet, përveçse ju helmon ju dhe nënën tuaj në këtë moshë të thyer, fyen sërish rëndë kujtimin e hirësi Kozmait, pasi asgjë nga këto që po jua zënë në gojë, nuk e shpaguan dot, sakrificën e tij martirike e sublime.

Unë po i kthehem sërish inkuizicionit tuaj publik, i cili qe i ulët, i pabesë dhe dinak, siç është edhe karakteri i gjykatësit inkuizitor, që hiqet si misionar i dashur, e që tundte në ajër dosje dhe letra akuzuese për ju. Nëse doni, më përgënjeshtroni faktin që juve me dhimbje shpirti dhe i pashpresë, nuk thërrisnit në ndihmë, kujtimin e atit tuaj gjatë asaj seance makabre e të pashpirt. Më përgënjeshtroni që bashkëfshatari juaj, nuk e fyeu rëndë kujtimin e babait tuaj duke u shprehur që “ia kishit turpëruar varrin”, apo që Janullatosi vetë, më shumë se një herë ju hakërrohej të pushonit dhe t’i kërkonit të falur duke ju thënë se “e di mirë ti që ekziston një vendim gjyqi kundër teje”, duke ju shantazhuar si keqbërës. Ju nuk e meritonit kurrë të trajtoheshit në këtë mënyrë.

Mos më detyroni të publikoj gjithë materialin audio dhe video që disponoj nga ajo ditë e zezë për ju dhe kishën shqiptare, pasi do tronditeni ju më shumë, se e kishit humbur totalisht kontrollin dhe nuk dinit ç‘thoshit, pasi në atë pikë donte Janullatosi t’ju shpinte, që të rëndonte më tej pozitën tuaj. Vërtet mendoni se unë mund të flas si gazetar, pa patur prova shumë të forta në dorë? Nuk më njihni mirë.

Unë, atë Ilia, nuk ju mbrojta ju, por gjithë klerin shqiptar të abuzuar emocionalisht dhe ekonomikisht, kur nënvizova se, kur Janullatosi ju trajton ju kështu, që jeni bir dhespoti, imagjinoni çfarë mund t’u bëjë të tjerëve? Fola gjithashtu për faktin që drejtësia kishtare është lënë e pashkruar në statut që primati juaj grek, të bëjë me ju, si t’i dojë qejfi, e të kënaqë orekset e tij diktatoriale. Thua që kanë qenë miq me babain tuaj se bashkëpunonin krah për krah. Shumë mirë bënin, por babai juaj bashkëpunonte për hir të besimit të tij, dhe do bashkëpunonte me çdo kryepeshkop, si me eprorin e tij, në respekt të rolit të tij si prift, dhe as që do e imagjinonte kurrë, këtë denigrim publik që po ju ndodh sot ju. Çdo babai i dhemb në shpirt kur nëpërkëmbet fëmija i tij.

Por a do guxonte Janullatosi që nëse babai juaj do të ishte gjallë, t’ju akuzonte para tij, si hajdut pronash dhe si shkaktar të bllokimit të rrogave në KOASH? Dhe nëse do ta bënte, thua se yt atë, do mbante anën e tij, dhe miqësia e tyre do vazhdonte? Nuk e besoj, një baba, edhe fajtor ta ketë të birin e mbron me shpirt, e shumta do t’i thoshte, që për hatrin tim, mund t’ia kishe kursyer këto skena turpërimi, dhe Janullatosi, as për hatër të miqësisë që ju mbroni, nuk ju kurseu, por ju bëri rezil përpara gjithë kolegëve, dhe po ju detyron që tani t’i puthni dorën publikisht. Dhe kjo, jo për ta nderuar kujtimin e miqësisë së tyre, se Janullatosi nuk njeh miq, por sepse do ta njollosë figurën e tij, dhe ju këtë e dini fare mirë. Juve ju kanë detyruar t’i firmosni ato rreshta sepse ju kërcënohet mbijetesa, strehimi, punësimi dhe buka e gojës. Kjo është skemë e njohur.

Tani, sa për atë që thoni, se problemi juaj do të zgjidhet me urtësi, këtë e pamë, kur ju “groposën” të gjallë përpara të gjithëve, sa për atë tjetrën, që problemi juaj do të zgjidhet brenda kishës, ju sërish tradhtoni maninë e Janullatosit që shfaqet si hegjemon dhe shtetar, pasi është adhurues i pushtetit. Kush jeni ju apo Janullatosi që të shpallni hapur se akuzat për falsifikim dokumentesh zyrtare, për shitje abuzive pronash, për tejkalim kompetencash, apo për falsifikim firme, na u dashkan zgjidhur brenda kishës?

Ky argument “gjenial” që ua ka dhënë Janullatosi e implikon atë dhe ju në përgjegjësi të rënda penale, i nderuar uratë. Këto probleme tuajat, nëse janë konsumuar, përbëjnë krime të rënda penale, të parashikuara në kodin penal të Republikës së Shqipërisë, dhe ju me Janullatosin na dashkeni t’i zgjidhni brenda kishës? Pse çfarë jeni ju, shtet paralel apo Vatikani, që t’i zgjidhni këto nga brenda, këto zgjidhen vetëm duke iu nënshtruar ligjit shqiptar, që ka fuqi mbi ju dhe mbi Janullatosin që po konsumon kundravajtje të rënda penale në territorin e Shqipërisë. KOASH nuk është plaçkë e tij.

Ma lejoni një analogji pak të ashpër, do të ishte njësoj sikur ju t’ju akuzonin për vjedhje me thyerje, dhunë, trafiqe apo ndonjë abuzim a krim më të rëndë, dhe juve me Janullatosin t’i zgjidhnit këto brenda kishës si “probleme pune”, me “lutje dhe urtësi”,duke iu shmangur drejtësisë. Ky është kulmi, këshilltarët apo vetë Janullatosi që kanë formuluar përgënjeshtrimin tuaj qenkan totalisht të paaftë dhe haptazi shkelës të ligjit.

Unë akuzoj publikisht Janullatosin për pengim të drejtësisë, fshehje provash, dhe shmangie të kallëzimit penal kundër jush apo çdo përgjegjësi tjetër, që të mos mendoni fare se po ju mbroj, meqë ju kanë bërë shantazh ta thoni. Le ta zgjidhë drejtësia e shtetit, jo ajo cinike e Janullatosit me shokë, nëse ju e keni shitur pronën e kishës në qendër të Vlorës pa të drejtë, të dënoheni sipas ligjit, nëse jua kanë falsifikuar firmën, të dënohen falsifikatorët dhe ju të shpëtoni nga përndjekja. Pronat e kishës nuk janë personale, as tuajat as të Janullatosit që të na i zgjidhni “punët e brendshme” si t’ju vijë për mbarë. Ato janë mbledhur me gjak të besimtarëve shqiptarë që përbëjnë kishën ortodokse shqiptare, dhe janë të shenjta dhe mbrohen prej ligjit e të gjithëve ne, që do të denoncojmë cilindo për çdo abuzim në këtë drejtim. Në një kuptim më të gjerë, ato janë pronë e të gjithë shqiptarëve, si pasuri kombëtare dhe trashëgimi kulturore.

Ju nuk mund të silleni sikur KOASH-i na qenka shtet brenda shtetit, as sikur të jeni mbi ligjin, që na i zgjidhkeni problemet nga brenda, sipas mençurisë prej shenjtori të vetëshpallur të Janullatosit. Jo për gjë, po nga një anë, kërkoni prej shtetit t’jua kthejë pronat kishtare, dhe nga ana tjetër i nxirrni bojën njëri-tjetrit se nuk jeni të aftë të mbroni as ato prona që tashmë i keni, por jua marrin nga duart, siç i marrin bukën nga dora një fëmije. Me këto mënyra, ju po tregoni se nuk jeni akoma të pjekur të administroni thesaret e mëdha që përbëjnë pasuri shpirtërore kombëtare shqiptare, të cilat mund të rrezikojnë rëndë që të humbasin, nëse gjenden në duar të njerëzve të papërgjegjshëm.

Së fundmi, ju firmosni përgënjeshtrimin si famullitar i Skrofotinës, duhet ta dini se pezullimi pa afat që ju komunikoi para tërë botës Janullatosi, ju zhbën si famullitar, madje ai që thoni se jua nderoi babain duke e varrosur me dinjitet peshkopal, jua ka hequr tashmë të drejtën që të mos hidhni dot as një trisai mbi varrin e tij, pasi ju ndalohet pa afat, të kryeni çdo shërbesë fetare.

Koha kur fetë bënin ç‘të donin dhe i zgjidhin gjërat nga brenda, ka perënduar. Në të gjithë botën, kishat dhe kleri i nënshtrohen kritikës së ashpër të mediave, investigimit gazetaresk të skandaleve (edhe nga jokristianët), si dhe drejtësisë dhe ligjit sekular. Bën mirë që Anastas Janullatosi dhe çdo prelat arbitrar të mësohet me këtë gjë, siç po mësohen edhe kolegët tuaj matanë kufirit. Jetojmë në kohë të tjera…

Filed Under: Opinion Tagged With: arben llalla, djali i peshkop Kozmait, terror i Janullatosit

Vendi do burra

March 20, 2016 by dgreca

Nga Ilir Levonja/

Presidenti i 16-të i Shteteve të Bashkuara, është Abraham Linkoln. Ai konsiderohet si babai i kombit për faktin se i dha fund luftës civile midis veriut dhe jugut. Ose të ashtuquajturës lufta e gjakut.(1861-1865) Për deklarimet e forta kundër skllavërisë që aso kohe ekzistonte akoma në shtetet e jugut. Por ai përmendet shpesh sot e kësaj dite edhe për faktin se nuk pranoi të rizgjidhej për të tretën herë si kandidat për President. Kushtetuta e vendit nuk e kishte të saksionuar me ligj se sa herë i jepej e drejta për tu zgjedhur e rizgjedhur një politikani, burrë shteti, a qytetari amerikan. Qe një e drejtë e pakufizuar. Por ai i kundërshtoi me forcë të gjitha zërat brenda Partisë Republikane. Ata që e shikonin të sigurtë fitoren e një mandati tjetër presidencial, fal reputacionit të tij. I kundërshtoi i bindur se një pushtet duhej të kufizohej për të mirën e vendit.

Amerika ka njohur vetëm në një rast historik, tre mandatësh. Gjatë depresionit të madh. Ose luftës së dytë botërore. Ky ishte Frenklin Rusvelt, i 32-ti President. Megjithatë që atëhere u vendos që të saknsionohej në Kushtetutën e vendit, kufizimi i mandateve të Presidentit. Një nga shtytësit ishte edhe Rusvelti. Ai i dha udhë kufizimit të kërkuar prej Linkolnit. Pas vdekjes së tij gjithçka u sanksionua me ligj. Dhe kjo njihet si një nga ato njëzet e shtatë ndërhyrjet një dyqind e njëzet e pesë vjetë jetë të Kushtetutës amerikane.
E solla këtë shembull në vigjilje të Tiranës. Kongresit të socialistëve. Edhe për t’i thënë shqiptarëve se kombi do burra që të bëhet. Burra dhe jo modista me atlete duke trajtuar një vend të tërë me mendësinë e atyre djemve që gjuajnë vajza nga rruga e gjimnazit.
E solla këtë shembull për të qartësuar çmendurinë kolektive në format e dhunës së hapur. Në lidhje me të drejtën e të zgjedhurit dhe të të zgjedhurit.
E solla këtë shembull për të kuptuar se absurdi kolektiv i arritjeve butaforike është sot kaq normal sa i duhet thënë çdo shqiptari mjaft me tu ankuar. Mjaft me të ikur. Mjaft me drogën. Mjaft me prostitucionin. Mjaft me korrupsionin e zyrave. Mjaft me aderimin familjaro fisnor në një forcë politike. Pasi keni kapur parajsën Rama që quan sukses larjen e borxheve me borxh të ri.
Shumë nga socialistët menduan se fituan mbrëmë me çuarjen në referendum punën e kryetarit. Se fituan luftën me një deputet që kërkon të respektohet statuti. Shumë nga socialistët mendojnë dhe luftojnë aq me zell për të mbrojtur postin e kryetarit. Të bindur se kanë ardhur në pushtet pikërisht për këtë. Për karriken e kryetarit.
Jo për të qeverisur vendin. Madje me një dashuri historike për udhëheqësit. E shqyen dikur Edi Ramën…, kur kështu si Ben Blushi donte të respektohej statuti. Në fakt nuk bëm asgjë tjetër …
treguam dobësinë tonë historike që për kryetarin ia lërojnë nënën jo statutit, por edhe Zotit vet.
Referendumi i vulosur është akti plot dritë se në Shqipëri pushteti mund të blihet lehtësisht edhe faqe kombit. Megjithëse historia e kësaj demokracie plot halle ka treguar se, triumfe të tilla kanë qënë edhe gropa politike e liderëve. Kujtoni katarsisin Nano, batutat muç muçi etj. Sot webet janë mbushur me salla ku në karriget e gjindjes së anëtareve ka me shumicë jo njerëz, por gjitarë. Studiot e humorit, panelet, apo deri ato jashtë vendit flasin, humorizojnë arritjet imagjinare të modelit Rama. Që sot shtron pllaka në sheshe dhe bulevarde qytetsh që zbrazen. Aty ku të nesërmen plasin shatërvan koka-kolash.
Aferim për të gjitha këto urra kryetar.
Por kombi do burra. Burra sikur edhe një e njëqinda e atyre që përmenda më sipër.

Filed Under: Opinion Tagged With: Ilir Levonja, Vendi do burra

BEN BLUSHI NË ATHINË

March 18, 2016 by dgreca

Në vend të një letre të hapur deputetit Ben Blushi…/

…I thashë se në hapësirën kohore nga 7 marsi i vitit 2001 (kohë kur ai ishte ministër) e deri sot asnjë pushtetar shqiptar (president, kryeministër, ministër, deputet, nëpunës i ministrisë së jashtme apo ministrisë së arsimit) nuk ka qenë i pranishëm në asnjë klasë të shkollimit shqip të fëmijëve në Greqi.
…Prita që më 7 mars deputeti Ben Blushi të ngjitet në podiumin e Kuvendit dhe të flasë për rilindësit e rinj të gjuhës shqipe në Greqi, rilindës në një vend ku gjuha shqipe ka qenë në majën e thikës dhe mbi prushin e këndellur të qarqeve të njohura dashakeqëse të saj.
Ben Blushi të dielën e fundit të shkurtit ishte në Athinë. Erdhi më se një orë me vonesë çka u dha një ngjyrë mavi fytyrave që e prisnin në një nga sallat e leksioneve të Akademisë së Greqisë. E justifikuar sepse nuk është i vetmi. Ka ndodhur edhe me Edi Ramën dhe me të tjerë që harrojnë orën në Tiranë, harrojnë që Greqia është një “orë përpara” (jo vetëm në kohë astronomike).
Erdhi me “Kandidati-n” në diku te dhjetë duzina kopjesh që u shitën me “çmim Greqie”, pa faturë.
Këto po i lë mënjanë. Gjë e zakonshme që nuk hyn në sy sepse “syri është mbushur plot”.
Ben Blushi erdhi, siç tha, si autor i librit dhe deklaroi se nuk do të fliste për politikë megjithëse recitimet e disa pjesëmarrësve (ndonjëri i tha se je “Kadare i Dytë”) e sollën politikën në rrung e trung çka kronistët televizivë në lajme “flash” asaj do t’i mëshonin.
Edhe këto po i lë anash…
Atë që nuk mund ta lë dhe më shqetëson është se pushtetarët tanë, që nga rang presidenti, kryeministri, ministri e thjesht deputeti, tash një çerek shekulli vijnë në mërgatë vetëm me njërën zgavër të kokës, vetëm me gojë. Vetëm flasin. Nuk dëgjojnë, nuk shikojnë, nuk nuhasin. Flasin e flasin pa u lodhur. Premtojnë e premtojnë sa kapin qiellin. Kritikojnë e kritikojnë sa zhveshin edhe dushkun në zabel.
Kjo do të ndodhte edhe me Ben Blushin. Ai do të fliste për Basenin, Kadim Sedinin e vdekur…heronj të romanit të tij që me ndonjë ndryshim vendi të germave janë… të gjallë.
Folën edhe disa lexues. Nga ata që e kishin lexuar romanin dhe nga ata që sapo e kishin marrë në dorë dhe në hapësirën boshe të pritjes dhe të recitimeve kapën diçka.
Folën edhe për problemet e mërgatës shqiptare, probleme që lidhen me kontributin maksimal financiar në adresë të vendlindjes (para disa vitesh flitej për rreth një miliard euro postime-remitanca) dhe për kontributin zero të shtetit shqiptar në vlerë të mbështetjes së emigrantëve për qendër kulturore në Athinë…për mësimin e gjuhës shqipe nga fëmijët e mërgimtarëve në Greqi e të tjera.
Mu dha rasti që të flas edhe unë.
Iu drejtova zotit Blushi si gazetar i “Koha jonë”, kohë kur firma e tij nga Tirana dhe imja nga Dibra, qëllonin të ishin në të njëjtën faqe.
Iu drejtova si ish ministër i Ministrisë së Arsimit  dhe Shkencës në vitet 2001-2002.
Iu drejtova edhe si deputet i shumicës kuvendare të Shqipërisë.
Nuk fola si bashkë gazetar për faktin se “Koha jonë” u dogj dhe zjarrvënësit vazhdojnë të djegin pa u shqetësuar.
U ndala paksa gjatë me Ben Blushin, ministër i arsimit kohë që përkon me një ngjarje të madhe për mërgatën shqiptare në Greqi dhe për arsimin shqiptar në gjerësi.
I thashë se pas një jave (atë ditë kalendari shënonte 28 shkurt) do të festohet 15 vjetori i hapjes së shkollës së parë shqipe në emigracion, Shkollës Shqipe të Selanikut, më 7 mars 2001, kohë kur ai ka qenë ministër.
I thashë se në librin “Shkolla Shqipe e Selanikut” përshkruhen në gjinitë e ndryshme të publicistikës 21 mësues që në këto 15 vjet u kanë mësuar më se njëmijë fëmijëve të shkruajnë, lexojnë e këndojnë në gjuhën e bukur shqipe.
E vazhdova gjeografinë e shkollimit shqip të fëmijëve që nga Kavalla e deri në Arta, që nga stereja e deri në ishujt e Egjeut, dokumentuar në librat “Rilindësit e kohës sonë” dhe “Shkolla shqiptare e Athinës”.
I thashë se bashkërisht, në 1100 faqe  janë përcjellë portretet e 67 mësuesve shoqëruar me 410 fotografi e dokumente të cilat flasin për një punë rilindëse (jo të asaj partiake) të një brezi mësuesish atdhetarë në Greqi që sakrifikojnë fundjavën për tu mësuar pa asnjë shpërblim fëmijëve gjuhën e Nënës Shqipëri.
I thashë se në hapësirën kohore nga 7 marsi i vitit 2001 (kohë kur ai ishte ministër) e deri sot asnjë pushtetar shqiptar (president, kryeministër, ministër, deputet, nëpunës i ministrisë së jashtme apo ministrisë së arsimit) nuk ka qenë i pranishëm në asnjë klasë të shkollimit shqip të fëmijëve në Greqi.
E ftova që atë ditë të shkonim në Shkollën Shqiptare të Athinës (ishte ditë mësimi), të shikonte klasat, të takonte nxënësit dhe prindërit për tu bërë i pari deputet i Kuvendit të Shqipërisë i fotografuar midis tyre.
I dorëzova me përkushtim librat “Rilindësit e kohës sonë”, “Shkolla shqiptare e Athinës” dhe “Shkolla shqipe e Selanikut”.
I kërkova ndjesë se nuk më ndodhej me vete CD-ja me filmin dokumentar “Vera-mësuesja e dy ishujve” bashkautorësi me gazetarin televiziv Arian Melonashi, film i cili kishte në qendër të vet mësuesen Vera Shkurti e cila pasi mblodhi 72 fëmijë në ishullin e Tinosit kapërceu detin për më se një orë e gjysmë dhe bëri të njëjtën gjë në ishullin e Sirosit. U mësoi dhe u mëson fëmijëve si ta shkruajnë, lexojnë dhe këndojnë gjuhën shqipe.
I thashë se këtyre mësueseve që Dritëro Agolli i ka quajtur “Rilindës të kohës sonë”, deri atë ditë nuk u është dhënë qoftë edhe një fletë nderi e thjeshtë le pastaj ndonjë dekoratë apo shpërblim monetar për punën e bërë. Mësuesit nuk janë edhe thjesht emra të përveçëm në amzën e Ministrisë së Arsimit dhe Sporteve të Republikës së Shqipërisë.
Duke ia dorëzuar ato i kërkova që si deputet, si ish ministër, të ngrihej më 7 mars 2016 në podiumin e Kuvendit të Republikës së Shqipërisë dhe në bazë të nenit 81 të Kushtetutës së Shqipërisë, në emër të mësuesve të hidhëte për diskutim një projekt ligj të përgatitur nga ne për mësimin e gjuhës shqipe në mërgatë, me këshillën që paraprakisht të shikonte ligjin e miratuar për mësimin e gjuhës shqipe në diasporë nga Kuvendi i Kosovës dhe udhëzimin administrativ të Ministrisë së Arsimit dhe Teknologjisë së Kosovës….
…Kur mora nënshkrimin për librin e tij “Kandidati” e pyeta në se dëshironte të shkonim në Shkollën Shqiptare të Athinës apo në se donte të takohej me disa mësues që atë ditë kishin ardhur në atë takim.
Më tha se kishte axhendë tjetër…
Dhe axhenda ishte një drekë para nisjes, çka më kujtoi një mesele të vjetër dibrane “Shkova, pashë, hëngra”…

*                *                *

Prita që më 7 mars deputeti Ben Blushi të ngjitet në podiumin e Kuvendit dhe të flasë për rilindësit e rinj të gjuhës shqipe në Greqi, rilindës në një vend ku gjuha shqipe ka qenë në majën e thikës dhe mbi prushin e këndellur të qarqeve të njohura dashakeqëse të saj.
E kam parë gjithë këto ditë të dalë ekraneve të vegjël të të gjithë kanaleve televizivë kombëtarë e jo kombëtarë, faqeve të para të të gjitha gazetave dhe portaleve në kërkim të postit të kryetarit të Partisë Socialiste.
Punë e tij…
Mësova se Ben Blushi ka bërë një libër të ri…”Letër një socialisti”.
Them se Ben Blushi kishte kohë të mjaftueshme (për 12 ditë ka bërë “Kandidati-n”) të bënte një libër me titull “Mësuesit e harruar të gjuhës shqipe në Greqi”.
Në qoftë se i ka ngelë diçka në vesh nga ai takim më 28 shkurt 2016 në Athinë ka kohë ta bëjë. Ka hapësirë që me të në dorë të ngjitet në podiumin e Kuvendit dhe në karriget e mediave televizive të flasë. Pse jo edhe të bërtasë.
Të bërtasë fort duke qenë i pari ligjvënës në Shqipëri që kur vjen midis mërgimtarëve, vjen jo vetëm me gojë por edhe me veshë, edhe me sy, edhe me kokë…
Ben Blushi kërkon të bëhet kryetar i Partisë Socialiste. Kryetar pa votën shpirtërore të emigrantëve shqiptarë në mbarë botën është gjysmë kryetar, “gjysmagjel”.

Abdurahim Ashiku

Gazetar
Athinë, 18 mars 2016

Filed Under: Opinion Tagged With: Abdurrahim Ashiku, BEN BLUSHI NË ATHINË

Jahjaga: Korpusi Amerikan i Paqes forcon miqësinë

March 17, 2016 by dgreca

-Presidentja Jahjaga vizitoi vullnetarët e Korpusit Amerikan të Paqes në Kosovë: Angazhimi i tyre është shumë domethënës jo vetëm për nxënësit që janë përfituesit e drejtpërdrejt, por për gjithë shoqërinë  dhe institucionet e  Kosovës/ PRISHTINË, 17 Mars 2016/ Presidentja e Republikës së Kosovës, Atifete Jahjaga së bashku me drejtoreshën e Korpusit Amerikan të Paqes në Kosovë Darlene Grant, vizitoi vullnetarët e këtij korpusi të cilët janë të angazhuar si arsimtar të gjuhës angleze në  shkollën   e fshatit Fortesë të Komunës së Rahovecit, në shkollën e fshatit Dobërdolan dhe në gjimnazin e qytetit në Suharekë.

Presidentja Jahjaga pasi pa nga afër punën e tyre i përgëzoi vullnetarët për kontributin e çmuar që ata po e japin për  qytetarët e Kosovës. Ajo tha se angazhimi i tyre është shumë domethënës jo vetëm për nxënësit që janë përfituesit e drejtpërdrejt, por për gjithë shoqërinë  dhe institucionet e  Kosovës.

Presidentja Jahjaga tha se vullnetarët janë ura lidhëse që forcojnë miqësinë midis popullit të Kosovës dhe popullit amerikan, bën të ditur njoftimi dërguar nga Presidenca.

Në Kosovë, në gusht 2015 filluan shërbimin për dy vitet e ardhshme  36 vullnetarë amerikanë të Korpusit të Paqes, të grupit të dytë, të cilët kanë përfunduar trajnimin parapërgatitor në  komunitete kosovare.

Grupi i parë i Korpusit të Paqes i SHBA-ve kishte 25 vullnetarë, të cilët patën dhanë betimin solemn në gusht 2014, poashtu pas trajnimit parapërgatitor në komunitetet në Kosovë.

Korpusi i Paqes në Kosovë ka nisur programin që nga data 9 shator 2013, kur edhe ështe nënshkruar marrëveshja ndërshtetërore ndërmjet Korpusit të Paqes dhe Republikës së Kosovës.

Korpusi i Paqes pret një marrëdhenie të gjatë dhe të frytshme me popullin dhe qeverinë e Kosovës, grupi i tretë i përbërë nga 40 vullnetarë është paraparë të mbërrij në vitin 2016. 

Korpusi i Paqes ka rrënjët në vitin 1960 kur senatori i atëhershëm John F. Kennedy i sfidoi studentët e Universitetit të Michigan-it për t’i shërbyer shtetit të tyre në kauzën e paqes duke jetuar dhe punuar në shtetet në zhvillim.

Nga ky frymëzim u ngrit një agjenci e qeverisë federale e përkushtuar ndaj paqes dhe miqësisë botërore. Tre qëllimet e saja fillestare mbeten të njëjta: T’i ndihmojë popujve të shteteve që janë të interesuara për t’i plotësuar nevojat e tyre për persona të kualifikuar; të ndihmojë në promovimin e të kuptuarit më të mirë të amerikanëve nga ana e popujve që shërbehen; të ndihmojë në promovimin e të kuptuarit më të mirë të popujve tjerë nga ana e amerikanëve./b.j/

Filed Under: Opinion Tagged With: forcon miqësinë, Jahjaga: Korpusi Amerikan i Paqes

Identiteti i një parku

March 17, 2016 by dgreca

Ilir Levonja-Florida/

Në vitet 50-të shqiptarët projektuan një park natyral. Ndofta me kujdesin e atyre që kishin ca ëndrra. Por kjo nuk ka më asnjë rëndësi për kohën. Megjithatë çfarë u krijua, qe një magji lirike të cilën e ëndërronin të dashuruarit. Atëhere as nuk çohej nëpër mend lisharsi i fëmijëve. Ai i sojit të cirqeve të vegjël publike në kthina qytetesh. Ndofta edhe përbri disa lulishteve të vogla etj. As ujvarat plastike ku kalamajtë të grisin pantallonat dhe prindërit të fjalosen. Këndet e lojrave e kishin vendin e tyre. Madje edhe ato cirqet me dryn, kishin një pesëlekësh faturë. Por kishin edhe shkollat fusha aktivitesh me shumicë. Dhe lulishtet frymosnin.

Kurse atje, në ato kodra, qe gjithçka e natyrshme. E mjergullës dhe e dashurisë. Gjithçka e gjelbërt, e luleve dhe e kitarave. E ecjes kalaqafë. E flirteve. Dhe asaj jete sportive të vrapimeve në natyrë. Pra qe i gjithi natyrë. Një heshtje shiu. Dhe vërtet, nuk kishte paqje më të bukur se në ato rrugica, qoftë në dimër, qoftë në pranverë, verë apo vjeshtë. Jo rastësisht prej aty kanë buruar aq e aq lirika. Aq e aq këngë. Aq e aq dashuri …, sa altari apo show-t që bëjnë shtetarët në celebrimin e çifteve. Eshtë asgjë më shumë, veçse një akt mjeran përballë bekimit të atij parku natyral. Me afsh të njelmët bari, korin e zogjve … Dhe mbi të gjitha, përsonalizimin e dashurisë.
Mirëpo kohët rrjedhin.
Dhe shpesh njerëzit më keq se kohët. Mbase edhe të dashuruarit e atij parku. Matufepsen. U hyn vetja në qejf. Flasin për parqet e botës. Për kryeqytetet e shteteve ku kanë bredhur. Se si të gjitha parqet kanë apo nuk kanë kënde lojrash. Se si kudo në botë, kudo ku ka park, ka edhe kënd lojrash.
Tek ne emërtimi është shpesh produkt negativ. Për arsyen më të parë. I sheshon identitetin vendit. Kjo po ndodh edhe me ne, sot, aty me debatin mbi parkun e Tiranës. Identiteti i një vendi krijohet nga tradita. Dhe jo nga emërtimet. Sespei bie që sot atyre kodrave të bredhin njëherësh, gjyshër, nipojë e mbesa. Dhe të dashuruar, flirtonjës. Edhe të dehur sigurisht. I bie që kur të mëdhenjtë të zihen për Edi Ramën dhe Sali Berishën, të vegjlit të argëtohen nën korin e pështymave. I bie që sipas ati ideatorit të së ardhmes, ky të jetë parku i orgjive dhe i zhurmës.
Sot ka shumë njerëz që e mahniten me kumbullat pa kumbulla midis smokut dhe betonit. Por harrojnë se kanë vrarë identitetin e tyre. Kanë vrarë vetveten. Tirana ka shumë identitete të harruara. Përshembull vjeshta e rrugës së Elbasanit, e Liceut, etj. Eshtë fare e kollajshme t’i vrasësh. Fare e lehtë. Por janë identitete që nuk vijnë më. Dhe ne kemi për të mbetur përjetësisht në kërkim të vetvetes.
Ka bota vërtet parqe me kënde lojrash. Por janë krijuar të atillë. Janë projektuar. Dhe njerëzit shkojnë me fëmijët. Pasi argëtohen edhe vet në aktivitete.
Ka bota vërtet parqe. Ka edhe të natyrës të transportueshme. Që ngrihen me data të caktuara. Në sezone. Montohen për kaq e aq ditë. Dhe çmontohen pa dëmtuar qoftë dhe një degëz peme.
Ka bota vërtet parqe aktivitetesh. Ka edhe nëpër lagje. Edhe pranë banesave. Por ato nuk bëhen në kohë fushatash. Dhe nuk vdesin në të përditshmen. Janë aty dhe të mirëmbajtur. Jo rrënoja të një kohe na ishte një herë.
Por tek ne i duan këndet aty tek parku i të dashuruarve, pikërisht pasi aktivitetet e të rriturve tanë, janë politika dhe grindja. Ndenja më këmbë dhe tifozllëku. Dhe të bëjnë sehir. Janë aktivete paradoksi. Të atyre që shpallin moratoriume kundër prerjes së pyjeve. Ndërsa nga ana tjetër presin vet me qejfin më të madh. Të atyre që akuzojnë gjithë ditën tjetrin. Dhe që bëjnë me qejf ato që ka bërë i akuzuari.
Pra nëse përmendi botën, veproni si bota. Ndërtoni parqe me kënde lojrash. Ka fusha, ka kodra plot.
Mjaft e vratë identitetin e gjërave. Sado të thjeshta qofshin janë ekzistenca jonë.

Filed Under: Opinion Tagged With: Identiteti i një parku, Ilir Levonja

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 580
  • 581
  • 582
  • 583
  • 584
  • …
  • 859
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • FOTO – STUDIO VENETIKU dhe fotografja e parë shqiptare që vdiq në burgjet e diktaturës
  • KLINIKA E POEZISË, VISARI NË UNIVERSITETIN ILLINOIS, SHBA…
  • Dialogu dhe politika e jashtme e Kosovës, katër vitet vendimtare për shtetin
  • KRISHTLINDJET…
  • Enedio Metushi: “Për ruajtjen e gjuhës dhe kulturës sonë shqiptare”
  • Shoqata “Rrënjët Shqiptare” festuan festat e fundvitit
  • KOLONJËN E BËJNË EMËRMADHE RILINDASIT E SAJ TË SHQUAR
  • Kosovo Between Political Noise and the Need for Civic Clarity
  • TË FALËSH, TË MOS HARROJSH!
  • PREJARDHJA ILIRE DHE AUTOKTONIA E SHQIPTARËVE
  • Fitoi “Gold Winner” në konkursin ndërkombëtar “New York Photography Awards”, Erion Halilaj: “Promovim i talentit shqiptar në një skenë ndërkombëtare”
  • Kur filozofia dhe psikologjia ndërveprojnë për të shpëtuar njerinë
  • BALFIN REAL ESTATE HAP ZYRËN E PARË NË SHBA, NJË MUNDËSI E RE INVESTIMI PËR DIASPORËN SHQIPTARE
  • Konferenca “Diaspora 2025” organizuar nga Federata Kombëtare Shqiptare në Itali ( FNAI)
  • Koncepti i lumturisë dhe Krishtlindjet sot

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT