Prof.Dr.Riza Sadiku/*
Për studiuesin Tomë Mrijaj, kisha mësuar përmes shkrimeve të tij, dhe prej shokut tim të ngushtë asokohe, tani i ndjeri Mrsc. Jetish Kadishani. Ai me fliste shpesh për Tomën, i cili, jo vetëm e kishte ndihmuar financiarisht, për botimin e disa librave. Ndihmë të konsiderueshme i kishte dhënë në sigurimin e dokumenteve dhe sugjerimeve të ndryshme, për kompletimin e librave.
ë atë kohë, për këtë person qysh në fillim krijova një respekt dhe simpati pa e njohur nga afër, duke thënë me vete: Çfarë fati të mirë ka Jetish Kadishani, që po bashkëpunon me një personalitet dhe figurë atdhetare, me zemër kaq të madhe!? Si nuk pata edhe unë një fat të tillë, që të njoh ndonjë Tomë si Jetishi!?
Vitet kalojnë dhe një ditë prilli të vitit 2004, papritmas troket në derën e zyrës time të punës një djali ri. Mbasi e hapa derën, shoh para meje, një djalë elegant, i cili, ndër të tjera me pyet: A jeni ju Prof. Dr. Riza Sadiku!? Me buzëqeshje fisnike dhe me pak habi iu përgjigja pozitivisht. I porsaardhuri, me ofroi një ftesë, ku ndër të tjera më tha: “I nderuari Profesor Sadiku! Për ju kemi një vizë garancioni, për të udhëtuar drejt Gjermanisë. Është fjala, se në muajin Qershor, do të mbahet në Hamburg Simpoziumi Shkencor, kushtuar të Djathtës Shqiptare, me të cilin rast do të përkujtohen me nderime e respekt edhe përvjetorët e nacionalistëve të shquar, si: Ing. Xhaferr Devës, Kapidanit të Mirditës Dr. Mark Gjomarkut dhe shumë figurave të tjera të lënë me qëllim, në pluhurin e harresës…”
Ai kërkoj nga unë, që brenda 10 ditëve të përgatis temën e referatit, për të marrë pjesë në Simpoziumin në fjalë. Djaloshi i ri, kishte qenë njeri ndër organizatorët e Simpoziumit. Ai quhet Besim Morina. Pasi e mora ftesën, lajmërova mikun tim Jetish Kadishanin, i cili, kishte marrë të njëjtën ftesë sikurse unë. Nga kolegu im mësova, se në Simpozium do të marrin pjesë shumë veprimtarë të dalluar nga mërgata shqiptare e Evropës dhe Amerikës, në mesin e të cilëve është edhe studiuesi T. Mrijaj nga Nju Jorku. U gëzova, që do të marrë pjesë edhe J. Kadishani dhe do të kem rastin të njoh nga afër edhe Tomë Mrijajn.
Pas të gjitha përgatitjeve, udhëtimi u realizua në fillim të qershorit, kurse Simpoziumi u mbajt me 10-11 qershor 2004, në të cilin morën pjesë përfaqësues nga të gjitha trojet etnike shqiptare, pra edhe nga Çamëria, si dhe shumë intelektual dhe veprimtarë të dalluar nga mërgata shqiptare, në mesin e të cilëve edhe publicisti Mrijaj.
Para se të filloj Simpoziumi, si zakonisht, pjesëmarrësit mblidhen në hollin afër sallës, ku do të mbahet Simpoziumi, aty shoh një person të veshur në mënyrë solemne dhe të kompletuar, sipas normave bashkëkohore, duke u takuar me shume njerëz. Takimet ishin shumë të përzemërta dhe të sinqerta. Në një moment pash edhe J. Kadishanin, duke u përqafuar me atë personalitet, i cili, i takonte me modesti të gjithë pjesëmarrësit. Atëherë mendova se ai person do të jetë Tomë Mrijaj i “Jetishit”. Pa u hamendur, unë u afrova afër Jetishit, me të cilin rast me njoftoi me Tomën. Ishte një takim shumë i ngrohtë, i perzemërt dhe i sinqertë.
Gjatë qëndrimit 4-5 ditor në Hamburg, me Tomën patëm edhe disa takime shumë të përzemërta dhe miqsore, gjatë të cilave këmbyem disa libra në mes veti, adresat dhe numrat e telefonave. Ndarja me Tomën në Hamburg, ishte shumë e ngrohtë dhe miqsore. Ai, gjithnjë ndaj Jetishit dhe meje tregoj një kujdes të veçantë.
Në vitin 2005, udhëtova zyrtarisht për SHBA, për mbledhjen e materialeve të ndryshme, nga veprimtarët e dalluar të mërgatës shqiptare, lidhur me realizimin e ekspozitës tematike; “Amerika për Kosovën”, në kuadër të së cilës me fakte dhe argumente ishte parapa prezantimi i veprimtarisë kombëtare të mërgatës shqiptare në administratën amerikane, lidhur me zgjedhjen e çështjes mbarëkombëtare, në veçanti asaj të Kosovës.
Për qëllimet e lartcekura, përveç Çikagos vizitova edhe Detroitin, bazë e fortë e nacionalizmës shqiptare, në të cilin qytetet ka shumë veprimtarë të dalluar të çeshtjes kombëtare. Ne Detroit, përveç personaliteteve të njohura kombëtare, rol të rëndësishëm në afirmimin e çeshtjes mbarëkombëtare, kanë luajt edhe institucionet fetare shqiptare: si ai bektashian, mysliman, dhe në veçanti ai katolik i udhëhequr nga Dom Anton Kçira.
Pasi i vizitova disa personalitete kombëtare dhe institucione fetare shqiptare, Teqen Bektashiane e cila në atë kohë udhëhiqej nga Baba Arshiu, Xhaminë Myslimane e udhëhequr nga themeluesi i saj, Imam Vehbi Ismaili, iu drejtova Tomë Mrijajt, për të vendosur kontakte me Kishën Katolike Shqiptare Shën Pali, të cilën e drejtonte në atë kohë Dom Anton Kçira. Kërkesës time studiuesi Mrijaj, iu përgjigj pozitivisht. Kështu duke iu falënderuar atij, unë me Hafëz Jusuf Azemin dhe Ajet Rushitin (të cilit me shoqëronin), vizituam Kishën, përfaqësuesit e të cilës na pritën si delegacion zyrtar, me të cilin rast na dhuruan disa materiale të vlefshme për nevojat e ekspozitës.
Pas Detroitit, vizitova Nju Jorkun, me të cilin rast përsëri e angazhova Tomë Mrijajn, për të më përgatitur dhe koordinuar vizitat në Arkivin e Organizatës Politike të Lidhjes se Tretë të Prizrenit në mërgim, Sekretar i Pergjitheshëm i të cilës është aktivisti i palodhur Tomë Mërijaj, Arkivin e redaksisë së gazetës “Dielli” dhe Arkivin e redaksisë së gazetës “Illyria”, i cili, përsëri kërkesave të mia iu përgjigj, pa përtesë dhe me vullnet.
Toma, duke sakrifikuar, përveç kohës së lirë, ai për t’i bërë shërbime muzeut dhe kombit, bëri edhe shpenzime financiare, për me i vizitu vendcaktimet, të cilat njëra me tjetrës kishin distanca të mëdha hapësinore, por duke e falënderuar këtë aktivist zemërbujar, arrita të realizoj hulumtimet në ato institucione, për të mbledh shumë materiale dhe foto interesante, për nevojat e ekspozitës: “Amerika për Kosovën”.
Në vitin 2007, përsëri shkova në Nju Jork, për me vazhduar hulumtimet, nëpër organizata tjera politike dhe personalitete të veçanta, të cilët janë marrë me çështjen e afirmimit dhe zgjidhjes së çeshtjes kombëtare të Kosovës.
Këtë vit mjerisht në Nju Jork përjetova një infarkt të rëndë kardiologjik (por falë kushëririt tim Feti Sadiku, i cili menjëherë ndërhyri, duke me dërguar në një spital kardiologjie), unë sot jam në mesin e të gjallëve. Kur miku im Tomë Mrijaj dëgjon këtë lajm, ka ardhur të më vizitoj në spital, në ditët më të vështira, që përjetova. Ai gjithnjë më ka dhënë përkrahje morale dhe materiale. Pra, në këtë rast tek unë u vërtetua më së miri fjala popullore: ”Shoku i mirë në ditë të vështira”. Pra, ky shok dhe mik për mua është Tomë Mrijaj.
Në vitin 2010, përsëri me përfaqësuesin e Muzeut dhe të Ministrisë të Mërgatës (Diasporës), me qëllim, grumbullimin e marrjen e disa eksponateve origjinale nga Batalioni “Atlantiku”, kemi vizituar Nju Jorkun. Edhe kësaj radhe publicisti i palodhur Mrijaj, u angazhua për mbledhjen e eksponateve për nevojat e Muzeut. Gjithashtu miku i Tomë Mrijajt, antari i Organizatës Balli Kombëtar me qendër në Nju Jork, zoti Tomë Jakaj, me këtë rast i dhuroi Muzeut të Kosovës, një numër të eksponateve origjinale, të rëndësishme për ekspozitën e lartcekur.
Përmes Tomë Mrijajt, munda të siguroj në vijim kontakte pune me disa veprimtarë të dalluar të mërgatës shqiptare. Ai aktivizoj edhe lidhjet zyrtare shtetërore, përmes bashkëshortës së tij Liza Mrijaj, e cila asokohe punonte si Shefe e Stafit në Zyrën e Bashkisë së Yonkers-it në Nju Jork. Aty pata rastin dhe fatin e madh të takohem me Kryetarin e Bashkisë së Yornkes-it Philip Amicone dhe stafin e tij, i cili na priti ngrohtësisht. Kryetari i Bashkisë, në saj të ndërhyrjes direkte të Shefes së Stafit Liza Mrijaj, na krijoi mundesinë që ekspozitën: “Amerika për Kosovën”, ta hapim falas në ambientet e Muzeut të Qytetit Yonkers.
Tomë Mrijaj, kujdes të tillë nuk ka treguar vetme ndaj meje, por ndaj të gjithë atyre që i ka pas shokë dhe miq. Ai këtë zemërbujari e ka treguars edhe me studiuesin dhe mikun e tij të ngushtë Mrsc. Jetish Kadishanin, i cili dy here e ka vizituar Nju Jorkun, për të hulumtuar mbi historinë dhe kontributin e diaposrës shqiptare në Amerikë dhe çështjen kombëtare në tërësi.
Me siguri ka pas edhe shumë “Jetisha e Riza”, tjerë, për të cilët me zemërgjerësi është kujdes Tomë Mrijaj, deri sa ata kanë qëndruar ne SHBA. Një mikpritje të tillë dhe kujdes të veçantë, Tome Mrijaj, ka treguar ndaj, delegacionit të Kosovës i udhëhequr nga Prof. Dr. Muhamet Shatri, Ramë Manaj dhe Ruzhdi Panxha, gjatë qëndrimit te tyre dy javor në Nju Jork, me rastin e marrjesë të Arkivit të Lidhjes së Tretë të Prizrenit në mërgim, lidhur me prurjen e materialeve të Lidhjes se Prizrenit, nga Nju Jorku, në Prishtinë, në fondet e Arkivit të Kosovës, për të cilin ka shkruar gjerësisht mediat.
Tomë Mrijaj, është treguar i kujdeseshëm dhe gjithëmonë bujar e i gatshëm për të financuar botime me përmbajtje kombëtare ndaj miqve dhe shokëve, si në SHBA dhe në vendlindje. Studiuesi dhe publicisti Mrijaj si intelektual bashkëkohorë për çeshtjen kombëtare, ka dhenë e jep kontribute të veçantë me botimin e disa veprave nga fusha e historisë, ku spikasin tematikat e persekutimit komunist të figurave të shquara të nacionalizmit në SHBA dhe vendlindje, të cilët nuk janë studiuar dhe botuar deri me tani.
Kushdo që i ka lexuar me kujdes serinë e veprave të tij origjinale, sheh se ato përmbajnë në vetvete jetëshkrime interesante, të personaliteteve të nacionalizmës shqiptare, të anatemuara nga regjimi komunist, të cilat figura e pasurojnë historinë tonë kombëtare.
Gjithashtu publicisti i mirënjohur Mrijaj, ka shkruar edhe një numër të madh artikujsh për veprimtarët e dalluar të çeshtjes kombëtare, si: Kapidanët e Mirditës ndër shekuj, Themeluesin e Kishës së Parë Katolike Shqiptare në Amerikë Mons. Dr. Zef Oroshin (1912-1989), Dom Anton Kçirën, Kapiten Gjon Destanishen, Marie Shllaku, Prof. Rexhep Krasniqin, Kolonel Abaz Kupin, Prof. Zef Neken, Ndue Perlleshin, Ukë e Shaban Sadikun, Sadik Ramë Gjurgjevikun, Alush Leshanakun, vëllezërit Ndue dhe Pjetër Jakun, Prof. Luan Gashin, e shumë personalitete të tjera (Për më gjerësisht mund të shikoni biografin e Tomë Mrijajt)…
Aktivisti i palodhur i çështjes kombëtare shqiptare Tomë Mrijaj, në bazë të shënimeve dhe materialeve që posedoj, si Sekretar i Përgjithshëm i Lidhjes së Tretë të Prizrenit në mërgim (1962), ka përgatit dhe kanë dërguar, në emër të Lidhjes së Prizrenit së bashku me Kryetarin e saj, zotin Ismet Berishën shumë rezoluta, shkresa dhe telegrame, të personalitetëve të ndryshme të administratës amerikane dhe organizatave të ndryshme ndërkombëtare, për gjendjen e popullit shqiptar nën regjimet komuniste, sidomos për gjendjen e popullit shqiptare të Kosoves, ka marrë pjesë në shumë takime, me përfaqësues të administratës amerikane, në të cilat objekt i bisedave ka qenë çeshtje shqiptare në përgjithsi dhe ajo e Kosovës në veçanti.
Ai ka marre pjesë në të gjitha demonstratat dhe protestat, të organizuara në Nju Jork, Washington, Detroit, etj., kundër dhunës serbe në Kosovë, dhe gjithashtu ka dhënë kontribute të veçanta financiare familjeve të ndryshme në Kosovë gjatë vitëve 1990-1999. Aktivisti Mrijaj, ka dhënë kontribute të veçanta edhe për Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës, UCPMB-n dhe Ushtrinë Kombëtare, për çlirimin e trojeve etnike, e shumë kontribute tjera, që unë nuk jam në dijeni.
Vlen të theksohet, sipas asaj që më ka treguar i ndjeri Jetish Kadishani, se studiesi dhe publicisti Tomë Mrijaj, gati në të gjitha veprat e botuara të Jetish Kadishanit, ka dhënë kontribute të konsiderueshme financiare, për të dalë në dritë veprimtaria botuese e tij.
Këtë zemërgjerësi, zoti Mrijaj e tregoj sëbashku me Tomë Jakajn, kur i informova se dua të botoj librin kushtuar mërgatës shqiptare të Amerikës: “Amerika për Kosovën”. Menëjeherë të dy bashkëatdhetarët, dhanë kontribut të konsiderueshëm financiarë, për botimin e librit. Me siguri miku im Mrijaj, falë bujarisë karakteristike, kontribute të tilla ka dhënë edhe për shumë autor të librave, për të cilët unë nuk jam në dijeni, mbasi Toma si modest, asnjëherë nuk permend veprat e bamirësisë…
Publicisti bashkëkohorë Mrijaj, është njeri ndër ideatorët dhe organizatoret kryesor të Simpoziumeve të së Djathtës Shqiptare, të cilat mbahen çdo vit, prej vitit 2004, nëpër qendrat e ndryshme të territoreve etnike shqiptare dhe diasporë, në të cilat marrin pjesë me kumtesa, perfaqesus nga të gjitha trojet shqiptare, duke përfshi këtu edhe Çamerinë.
Kujtojmë, se deri me tani janë botuar 12 vëllime me kumtesa te mbajtura në çdo simpozium, ku një volum i shtypur përmban 800-1000 faqe. Në çdo botim, ai ka dhënë kontribute të veçanta financiare, të cilat sipas tij do të vijojnë edhe në të ardhmen, deri në realizmin e andrres së çdo shqiptari bashkimin e të gjithë trojeve shqiptare në një Shqipëri Etnike Demokratike. Kjo ishte edhe fjala e mbylljes së z. Mrijaj, në Simpoziumin e XII të radhës, të mbajtur në qytetin historik të Gjakosovës, në muajin gusht të vitit 2014.
Nga i gjithë ky përshkim i shkurtër, që ceka më lart, për mendimin tim, prej kur e njoh studiuesin Mrijaj, shihet se është një personalitet me prejardhje prej familjes me tradita kombëtare, gjatë tërë jetës, me gjithë qenien e tij shpirtërore, morale dhe intelektuale, është angazhuar për afirmimin, sensibilizimin, ndërkombtarizimin dhe zgjidhjen e çeshtjes mbare kombëtare në tërësi, dhe në veçanti të Kosovës. Për këto arsye, ai ka qenë i ndjekur edhe nga regjimi komunist i kohës, duke qenë i detyruar ta lëshojë edhe vendlindjen.
Qysh nga koha, kur ka dalë në mërgim, Toma kurrë nuk e harroi jo vetëm familjen, por as çeshtjen kombëtare, për të cilën u angazhua në të gjitha mënyrat dhe format, pa kursyer dijen, kohën dhe mjetet financiare. Gjithashtu ai, ka kontribuar për daljen në dritë të disa dhjetra veprave te autoreve te ndryshëm, ka kontribuar në ndërtimin e institucioneve fetare te gjitha konfesioneve. Mendoj, se kontribute të tilla kanë ndikuar në afrimin edhe më të madh të tolerancës ndërfetare me shqiptarëve.
Personalitetet të tilla universale, janë të rralla në mesin e popullit shqiptare, si Tomë Mrijaj, andej si i tillë meriton të zej vendin e merituar, në mesin e personaliteve më të shquara kombëtare, në historinë më të re të popullit shqiptare.
23 Shkurt, 2015, Prishtinë
* E dergoi per Diellin-Beqir Sina/
“Zbulim epokal “ i Kastriot Myftarajt
…”Zbulimet epokale” të Kastriot Myftarajt tek e fundit nuk na duhen/
Nga Fahri XHARRA/
Demokracia pa nacionalizëm është e padobishme, bile edhe shumë e rrezikshme. Demokracia ,që në Shqyperi po na i thonë edhe shkërdhatokracia e këtij lloji që aty po na zhvillohet të bënë me vjellë. E kam fjalën për demokracinë në lirinë e shtypit në Shqyperi.
Të pretendosh se je duke bërë diçka të madhe , nëse je i apasionuar pas errësimit të çdo driteje që e shef në horizont , do të thotë që s`je askund . Bartja e dertit dhe vajet e Kastriot Myftarajt për Kosovën më duken sa qesharake aq edhe ofenduese pë një shtet të ri shqiptar i cili ka shumë nevojë për një fjalë të ëmbël dhe pë një këshillë të ndritur nga “toka mëmë “
Kastriot Myftaraj na shkruan :”Nuk është rastësi që romani “Aksidenti” u botua së pari në 2008, pra fill pas shpalljes së pavarësisë së Kosovës. Romani ishte një atentat ndaj Kosovës së pavarur, ndaj ngjarjes fundamentale që ishte lufta e NATO-s dhe shqiptarëve për çlirimin e Kosovës. Është një turp i madh për Izraelin një shtet i ngritur mbi ngjarjen fundamentale të një gjenocidi që është Holokausti që cmon këtë roman të Kadaresë i cili përgënjeshtron në mënyrë perverse gjenocidin ndaj një populli tjetër, shqiptarëve të Kosovës. “
Dhe Kastrioti ( Shame on him ) filloi të kukurizët edhe kundër Izraelit , për “inat “ ndaj Kadaresë . “ Izraeli nuk e njeh Kosovën, nderoi Kadarenë për romanin antikosovar “ na e qan hallin “ miku “ afatgjatë i një miqësije të pa qenë. Turpi nuk paska kufinj ! por turpi kur vjen nga atdheu “mëmë” atëherë është edhe më i rëndë.
Si do të ballafaqohemi me të huajt , kur ne ndërveti jemi “ dikush thumbit , e dikush patkonit”?
Shikoni , ju lutëm mendjecektinën prej Kastriotit (Shame on him) “”. Nga intervista e fundit e Ismail Kadaresë me Rudina Xhungën në Top Channel publiku shqiptar në dy anët e kufirit mësoi një fakt shumë kërshëror, se libri Kadaresë që është pëlqyer më së shumti në Izrael, është romani i tij “Aksidenti”, i cili është dhe libri i parapëlqyer i Presidentit të Izraelit Reuven Rivlin, gjë të cilën ky i fundit e shprehu publikisht me rastin e takimit që pati me Kadarenë, kur foli gjerësisht për këtë roman.” Dhe çka “ Aksidenti “ qenka një roman tërësisht antikosovar sepse sipas tij “Arsyeja për të cilën ky libër i Kadaresë është pëlqyer shumë në Izrael është se “Aksidenti” është një roman ku autori kriminalizon kauzën shqiptare për clirimin e Kosovës dhe vetë luftën e NATO-s kundër Serbisë për clirimin e Kosovës, si dhe kriminalizon përpjekjet e shqiptarëve të Kosovës e të shtetit shqiptar për këtë kauzë në atë kohë. Meqënëse Izraeli nuk e njeh pavarësinë e Kosovës dhe në 1999 ka qenë kundër luftës së NATO-s ndaj Serbisë për çlirimin e Kosovës, ky roman i Kadaresë është pëlqyer shumë në Izrael.”
Ore , jemi ne në veti ? Ore mos na ka nemur syri i lig i historisë ? Ore , jemi mbi këmbët tona ne. ?
E gjithë bota mbeti gojëhapur . kur u përhapë lajmi se Kadarenë e ka nderuar Izraeli me
“ Jerusalem prize”. Ore ne ishim te mahnitur ,pe pritjen mbretërore që iu bë Kadaresë.
Por ja që na del një “inatçor” ndaj Kadares dhe përbaltos çdo gjë .
Një mik më tha : “Ky është një i rrjedhur. Çdo gjë për të cilën flet, do e shndërrojë në teori konspiracioni .Mënjanë që është ndër ata që xhelozinë ndaj Kadaresë e kanë qëllim jetësor por dhe që jeton dhe bën emër e prokopi, duke sharë dhe thurur komplote për Kadarenë, se gjë tjetër për të folur s’ka”
Duke gjetur arsyet bolshevike pë komentimin e romanit “Aksidenti”, Katrioti shkruan :
”Kadare nuk e thotë se çfarë paska bërë ky Besfort Y. që emri i tij të hynte në këtë top-listë. Por gjatë gjithë librit lihet të nënkuptohet se Besfort Y. ka punuar për të fshehur krimet ndaj serbëve. Në fakt, unë dhe gjithkush tjetër bashkë me mua, nuk dimë që në vitet para luftës së Kosovës, si dhe në kohën e luftës, të ketë pasur ndonjë analist shqiptar nga Tirana, i cili të ketë pasur në ngjarjet një impakt të tillë, si ai që thotë Kadare më lart. As Serbia vetë nuk ka ngarkuar ndonjë analist nga Tirana me një përgjegjësi të tillë.
Po pse Katrioti e shtron kë pyetje :” Në fakt, unë dhe gjithkush tjetër bashkë me mua, nuk dimë që në vitet para luftës së Kosovës, si dhe në kohën e luftës, të ketë pasur ndonjë analist shqiptar nga Tirana, i cili të ketë pasur në ngjarjet një impakt të tillë, si ai që thotë Kadare më lart.” A mos është farë shenje që dikush mundohet të mëshef diçka?, dhe se me mësymje e sharje si Kadarenë ashtu edhe Izraelin mundohet të çvendosë vëmendjen e lexuesit në “ brengën “e tij që Izraeli nuk e paska njoft Kosovën .
Por Kastriot Myftaraj pa dashtas vet përgjegjet : “ Ndokush mund të thotë se kjo është letërsi, por këtu kemi të bëjmë me një ngjarje reale e cila ka një ndjeshmëri të lartë. Kadare nuk i vendos ngjarjet e romanit në një vend imagjinar, në një luftë imagjinare, por në ngjarje historike të së shkuarës së afërt. Për këtë arsye romani i Kadaresë mund të ketë një impakt të dëmshëm ndaj Kosovës dhe nacionit shqiptar në përgjithësi. Kadare vetë thotë në libër se: “Zelli i shërbimeve të fshehta, tani pas mbarimit të dramës, zbërthehej prej hulumtuesit të panjohur më saktë se gjithë zhbirimet e gjeratëhershme. Ishte e vërtetë se perdja kishte rënë dhe gjyqi i Hagës po e dënonte ish-shefin e Serbisë, megjithatë vala e pendimit evropian nuk qetësohej. Kërkohej rishikimi i gjithçkaje, madje thirrjet ‘në Hagë!’, ‘në Hagë!’, dëgjoheshin përherë e më shpesh, por këtë herë jo për të mundurit, por për fitimtarët. Siç kishte shkruar një historian: jo më me armë, por me keqardhje e gërmadha, Serbia shpresonte kthimin e Kosovës së humbur”. (po atje: f. 39)( Kastriot Myftaraj , pjesë nga shkrimi )
“Libri i Kadaresë është përkthyer tashmë në disa gjuhë dhe lexuesit e huaj, kur e kanë lexuar librin, nuk mund të mos krijojnë përshtypjen se derisa shqiptari që ka influencuar më shumë në vendimin për bombardimet”(KM)…. por as i lexuesi i hyej e as lexuesi shqiptar nuk e krijon as një përshtypje të gabuar
”Zbulimet epokale” të Kastriot Myftarajt tek e fundit nuk na duhen
Rama-Meta,fundi i një dashurie?
Nga ARTUR AJAZI/
A është “dashuria” Rama-Meta drejt fundit , apo po pergatitet ardhja e këtij të fundit kryeministër? Duke parë të gjitha lëvizjet e fundit, devijimet dhe deklaratat e dala nga selitë respektive, deputetët dhe tek-tuk edhe nga lidershipi dy partive, mendoj se pavarsisht lidhjeve organike, duket se gjithçka ka marrë rrugën drejt fundit të paralajmëruar. Partia Socialiste dhe Lëvizja Socialiste për Integrim, duket sikur janë “një familje” që për hir të objektivave dhe ideve, duken sot sikur kanë patur një alenacë të paprishur mes tyre. Por duket se edhe ardhja e Ramës në PS më 2005, nuk ka mundur të zbusë klimën e ftohtë mes dy partive dhe liderve. Kjo e ka shpjegimin tek kryeneçësia e Ramës por edhe tek ego e Metës, i cili ka dhënë prova se di të bëjë e të luajë në skenën politike. Kampi socialist ka vite që po kalon klimën e acartë, mes mllefesh e sherresh. Por bashkimi i tyre elektoral, u vendos atëhere kur, palët e kuptuan se do të mbeteshin pa pushtet edhe për shumë vite dhe se nuk mund të mbijetonin të ndarë përballë një Berishe të fortë. Mes PS-LSI pas një viti e gjysëm në heshtje, në dukje si një “luftë e ftohtë” ka nisur përplasja e nëndheshme e cila nuk do të vonojë. Duke parë ecurinë e këtij koalicioni nga qendra në bazë, konkluzioni megjithëse paraprak është se, “dashuria” Meta-Rama nuk do ketë sukses të gjatë, sepse ia kanë me të pabesë njëri-tjetrit. Ndoshta edhe gabojmë, pasi Meta nuk ka parë shumë të mira nga grindjet politike, duke nisur nga koha e përplasjeve në KPD, nga largimi prej Nanos në 2003, ndryshimet Kushtetuese 2008, krushqia e detyruar me Berishën në 2009, e deri tek ngjarjet e vitit 2011. Duket sikur të gjitha këto gjëra kanë ndodhur jashtë natyrës Metës si politikan. Kurse Edi Rama, veç periudhës 3 vjeçare nga 2006 deri 2009,nuk kishte marëdhënie të mira me LSI, pas ndryshimeve Kushtetuese dhe Kodi Elektoral. Kjo pasi Meta e akuzoi se donte t’i shkatërronte partinë e tij, kurse Rama deklaronte se “ sistemi e forconte më shumë atë”. Dhe gjithçka rrodhi mes një situate të kompleksuar politike mes tyre. Nga krahu tjetër, Rama mendonte se Metës “I kishte mbaruar koha”, por ai e harroi faktin se harronte se kishte ardhur në PS pas tij. Ai gjithashtu harronte faktin se, Meta i vetëm ngriti LSI, dhe në 2005 mori edhe 5 deputetë. E majta e përfaqësuar aktualisht mes Ramës dhe Metës, përballë këtyre zigzakeve dhe përplasjeve politike, ndodhej vërtetë në krizë të pashmangshme e cila mund të ishte fatale në qoftë se, Meta do të bënte sërish “krushqinë” e tij me Berishën në zgjedhjet e 23 qershori. Kreu i LSI, njihet si njohës i mirë i politikës, dhe e dinte se, nëse PD fitonte më 23 qershor, fundi i tij ishte i pashmangshmëm. Kjo pasi Berisha do ta bënte “kurban” në momentin e parë. Kurse PS e Ramës, do të shpërbëhej nga lufta e brendshme, dhe e majta merrte fund përgjithmonë . Pra mënyra e vetme për ta mbajtur gjallë të majtën ishte ishte bashkimi PS-LSI dhe riformatimi i tyre në skenën politike. Një teori e tillë u servir edhe nga e majta europiane, sipas të cilëve, duhej të ringrihej e majta dhe më pas të ndahej pushteti mes tyre.e thënë më shqip, të fitonin mbi Berishën në 23 qershor dhe më pas të tatonin në qeverisje njëri-tjetrin. Pas këshillave ishte Rama që vendosi bashkimin me Metën , duke e parë si fuqinë e vetme për të ardhur në pushtet. Nga ana e tij, edhe Meta e shikonte bashkimin me Ramën si arsyen e fortë, për të qëndruar sërish në pushtet, por kësaj here jo në postin e kryeministrit. Nuhatja e tij politike, përkthehet “lëre Ramën të provohet si kryeministër”, dhe gabimet e tij do të maten me imazhin publik të dorëheqjes. Pra kjo ishte dhe mbetet “dashuria” e tyre, dashuri që duket se fundin do ta ketë spektakolar.
Mesila Doda: Dekomunistizimi i shoqërisë shqiptare, kusht përt’u ndarë nga e kaluara
Deputetja e Partisë Demokratike, Mesila Doda, nëpërmjet një postimit sot në statusin e saj Facebook, ka uruar të gjithë shqiptarët për 20 shkurtin dhe në veçanti bashkëmoshatarët që morën pjesë në rrezimin e sistemit diktatorial.
“Uroj që iniciativa për t’u ndarë nga e kaluara të mos nëpërkëmbet nga ata pushtetarë që me drafte paralele për hapje dosjesh pa larguar askënd nga fajtorët nga vendimarrja, synojnë të mbrojnë ish-mëkatarët e dikurshëm që sot vazhdojnë të komandojne sistemin shtetëror, sistemin politik dhe atë të drejtesisë”, u shpreh Doda.
Doda thekson se “javët e ardhshme do shohim se si pjesët politike të së kaluarës do mundohen te shpëtojne veten. Përballë kanë rreth 80% të qytetarëve dhe intelektualet e vendit dhe ato në nivele botërore që kanë depozituar peticionin për hapjen e dosjeve dhe lustracionin. Hapje gjysmake të dosjeve nuk ka dhe nuk mund të ketë. Procesi duhet të jëtë rrenjësor, i drejtë dhe i paanshëm. Procesi i dekomunistizimit do të vazhdojë. Ende një sërë draftesh që kanë në qendër dënimin e sistemit dhe mbajtjen gjallë të memorjes kombëtare po përgatiten nga shoqëria civile, studentët e dhjetorit dhe do vazhdojnë të mbështeten pa rezerva prej meje dhe gjithë deputeteve që e kanë vrarë frikën ndaj se kaluarës dhe së tashmes. Kjo është “Nisma e re”, nismë politike për dekomunizimin e shoqërisë shqiptare, për ndarjen nga krimi politik i së kaluarës dhe krimi i sotëm që vazhdon t’i veshë koracen mbrojtese krimeve të djeshme”.
REAGIM NGA TIRANA NDAJ GAZETES DIELLI
Redaksisë së gazetës DIELLI-SHBA/
I vetëshpalluri prift N. Marku nuk përfaqëson orthodhoksët/
Në gazetën “DIELLI”, të dt.17 shkurt 2015, është botuar shkrimi dukshëm tendencioz “Bllofi Presidencial i Anastas Janullatosit”, i cili është sa i gënjeshtërt aq edhe përçarës. Na vjen keq që gazeta tuaj, e cila botohet në një vend që është simboli i demokracisë, i të drejtave njerëzore dhe veçanërisht atyre fetare, promovon rregullisht diskriminimin dhe dasinë fetare midis qytetarëve shqiptarë.
Jemi të detyruar të sqarojmë përsëri, se “Kisha Kombëtare Autoqefale Orthodhokse e Shqipërisë” drejtues i së cilës vetëshpallet qytetari privat Marku, nuk është veçse një fantazmë. Është inekzistente nga ana kishtare dhe ligjore. Atë nuk e njeh kush: nuk njihet as nga Komiteti Shtetëror i Kulteve të Shqipërisë, nuk është njohur nga asnjë gjykatë, nuk njihet nga asnjë Kishë në botë. Për më tepër, në mënyrë të paligjshme vazhdon të keqpërdorë ndërtesën e kishës që është monument kulture dhe të shfrytëzojë privatisht ndërtesën pranë saj, të restauruar tërësisht me fondet e Kishës sonë, të cilat janë pronë e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë
Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë është e vetmja Kishë Orthodhokse në vend. Njihet zyrtarisht nga shteti shqiptar, ka nënshkruar Marrëveshje me Qeverinë Shqiptare (firmosur nga Kryepiskopi i saj Anastasi) dhe kjo Marrëveshje është bërë ligj (nr. 10057 22.1.2009). Njihet nga të gjitha Kishat Orthodhokse në botë, si edhe nga ajo Katolike dhe konfesionet protestante, dhe po ashtu nga organizmat ndërkristianë e ndërfetarë.
Në përçartjet e tij shpifëse, ai përpiqet të gjallëroje fantazma qesharake, për rreziqe imagjinare, të cilat janë prezente në fantazinë e tij dhe të atyre që e nxitin. Në këtë mënyrë përpiqet të fshehë faktin se ka kryer dhe po kryen për shumë vite një mashtrim dhe përdhosje të madhe kundër besimit orthodhoks. Që të mbulojë mashtrimin e tij të qartë, N. Marku end vazhdimisht një pëlhurë të dhënash të gënjeshtërta dhe shpifjesh të pabaza kundër Kryepiskopit Anastas. Por dihet botërisht se Kryepiskopi Anastas jeton për njëzet e katër vjet në sytë e të gjithëve, në kushte të thjeshta. Falë respektit të madh dhe besimit të mijëra njerëzve në mbarë botën, arriti të realizojë veprën e jashtëzakonshme të ringritjes së Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë. Vepra dhe kontributi i tij për pajtimin e popujve është njohur botërisht dhe për këtë është zgjedhur ndër të tjera President i Këshillit Botëror të Kishave (WCC, Gjenevë) dhe President Nderi i organizatës më të madhe ndërfetare në botë, “Fetë për paqen” (Nju Jork).
Sa për “argumentet” historike që paraqiten, ato dëshmojnë gjithashtu jo vetëm keqdashjen, por edhe padije të plotë për çështjet e Kishës sonë dhe se sa larg është ky person nga besimi orthodhoks të cilit pretendon se i përket..
Ndërsa në lidhjet me trajtimin fyes që ky individ i bën Kryetarit të Kishës motër Katolike, mjafton të kujtojmë se Kryepiskopi Anastas ka pasur njohje të hershme personale me Papën Gjon Pali II, është ftuar në vizitë zyrtare me nderime të veçanta nga Papa Benedikti XVI dhe është takuar edhe me Papa Franceskun dhe kanë shkëmbyer mesazhe të shpeshta e të ngrohta.
Ndërsa në lidhje me lajmin e një “kandidimi” të Kryepiskopit Anastas për President të Greqisë, janë të mjaftueshme fjalët e Fortlumturisë së Tij: “Hierarku orthodhoks ka një detyrë të caktuar kishtare. Ai nuk mund të marrë poste politike». Por Marku, nuk mund ta kuptojë këtë qëndrim të qartë, se ai e ka braktisur me kohë besimin për t’i shërbyer politikës antiorthodhokse.
Shpresojmë se kjo njëanshmëri do të mënjanohet, në mënyrë që, nga njëra anë t’i jepet zë edhe Komunitetit Orthodhoks të Shqipërisë dhe, nga ana tjetër, të zbatohen rregullat e etikës gazetareske, por mbi të gjitha të ndalet diskriminimi dhe përçarja që po mbillet me qëndrime të tilla.
Tiranë, 20 shkurt 2015
Zyra e Shtypit
e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë
- « Previous Page
- 1
- …
- 582
- 583
- 584
- 585
- 586
- …
- 764
- Next Page »