Opinion – Page 730 – Dielli

Të përndjekurit politikë dhe të drejtat e njeriut

July 4, 2014 by dgreca

Nga Reshat Kripa/
Në njerën nga frazat e tekstit të Deklaratës së Pavarësisë Amerikane thuhet:Ne i konsiderojmë këto të vërteta si krejtësisht të qarta se të gjithë njerëzit janë krijuar me të drejta të barabarta, se Perëndia u ka falë atyre disa të Drejta të pamohueshme, ndër të cilat janë Jeta, Liria dhe Mundësia për të ndjekur suksesin dher lumturinë.

Mesazhi i kësaj fraze është se natyra dhe jo qeveria të gjithë njerëzve u ka falur të drejta themelore dhe të pamohueshme dhe se qeveritë krijohen prej tyre me të vetmin qëllim për t’i shërbyer atij në mbrojtjen e këtyre të drejtave. Sa më e afërt të jetë një qeveri me të drejtat e popullit të vetë, aq më demokratik do të jetë vendi.
Kjo aksiomë është një tregues i qartë i shkallës së demokratizimit të vendit. Më lejoni të paraqes disa mendime lidhur me mesazhet e kësaj fraze.
Para disa ditësh, më në fund, Komisioni Europian miratoi dhënien e Statusit Kandidat vendit tonë, vendim të cilin ne e përshëndesim sinqerisht. Ky ishte një vendim që në kushte normale duhej të ishte fituar me kohë, por ne jemi mësuar që të jemi të vonuar në të gjitha kohërat. U vonuam në shpalljen e pavarësisë në krahasim me komshijtë tanë. U vonuam në lidhje me përmbysjen e komunizmit në krahasim me vendet e tjera të Europës Lindore. U vonuam edhe tani me fitimin e Statusit kandidat për në Bashkimin Europian. Në rast se forcat politike, që drejtojnë vendin tonë, do të kishin mundur të gjenin gjuhën e përbashkët për një problem kaq madhor, atëherë ky status do të ishte fituar me kohë.. Nuk dua të akuzoj një forcë të caktuar politike apo një tjetër për këtë çështje, por dua të them se më së fundi fitoi vullneti i një populli të tërë që, për vite me rradhë, ka ëndërruar për një Shqipëri europiane dhe demokratike, për një Shqipëri ku të mbizotërojnë parimet e shprehura në Deklaratën e Pavarësisë Amerikane. Me kënaqësi ne sot mund të mburremi se më në fund, me fitimin e statusit, po realizohen parimet e shprehura në vitin e ndryshimit ta madh, kur populli i tërë thërriste: “E duam Shqipërinë si gjithë Europa” apo :E duam Shqipërinë si Amerika”.
Janë pikërisht këto parime për të cilat ky popull u sakrifikua për gati një gjysmë shekulli deri sa e shporri pergjithmonë kuçedrën e kuqe që e kishte zaptuar. Para syve te mi më dalin të rënët në këtë betejë të paparë në historinë e njerëzimit, më dalin mijrat e të burgosurve, internuarve, dëbuarve, më dalin burgjet dhe kampet e tmerrshme të punës së detyruar apo të internimit, më dalin qelitë e errëta të sigurimit të zi të shtetit komunist, më del humbja e personalitetit të njeriut dhe zëvendësimi i saj me të ashtuquajturin “Njeriu i ri socialist”, që sot është shndërruar në një politikan pa skrupull, në një trafikant femrash, fëmijësh, droge, në një vrasës me pagesë apo të tjerë tipa të kësaj natyre. Shkrimtari i madh amerikan Mark Tëain ka thënë:

Patriotizëm do të thotë të duash atdheun tënd gjithmonë, por të mbështetësh qeverinë vetëm kur ajo e meriton

Praktika e këtyre njëzetekatër vjetëve ka treguar se jo gjithmonë kemi qëlluar në shenjë. Një gjë e tillë bie në sy, më tepër, në premtimet që janë berë për çështjen e kthimit të pronave pronarëve të ligjshëm dhe sidomos në trajtimin e të përndjekurve politikë dhe dënimin e krimeve të kryera nga regjimi komunist. Lidhur me këtë, në përgjithësi, në vendin tonë është ndjekur taktika e lënies në heshtje të së kaluarës së errët, në mënyrë që ajo të harrohet Në të kundërt, kohët e fundit kanë filluar të ndihen zëra që kërkojnë të rehabilitojnë sitemin e përmbysur. Rastet e shfaqura në ditën e dëshmorëve apo në përvjetorin e Kongresit të Përmetit ku, në sytë e pushtetarëve, u shfaqën portretet e dikatorit të rrëzuar, ku fëmijë të pafajshëm ishin instruktuar të nderonin me grushtin, simbolin e komunizmit dhe ku disa përfaqësues të lartë forcash politike predikonin për të ashtuquajturën “ditë e çlirimit”.
Përse ndodhin fenomene të tilla në vendin tonë? Kjo ndodh sepse, në kundërshtim me vendet e tjera ish socialiste, nuk është dënuar ideologjia komuniste. Madje, për më tepër ajo sapo vjen dhe po propagandohet më tepër. Një gjë e tillë është në kundërshtim me parimet demokratike të Deklaratës së Pavarësisë, që përkujtojmë sot.
Në vitin 1996 Asamblea Parlamentare e Këshillit të Europës, miratoi rezolutën numër 1096 “Mbi masat për të çrrënjosur trashëgiminë e sistemeve të mëparëshme komuniste totalitare”, rezolutë e firmosur edhe nga delegacioni ynë në këtë asamble. Por, çuditërisht, mungoi publikimi i saj në shtypin shqiptar. Përse? Askush nuk përgjigjet.
Më 25 janar 2006, me nismën e deputetit suedez Goran Lindblad, Asamblea Parlamentare e Këshillit të Europës, miratoi një rezolutë tjetër, atë me numër 1481 “Nevoja për ndëshkimiun ndërkombëtar të krimeve të regjimeve totalitare komuniste” edhe kjo e firmosur nga delegacioni ynë. Më 30 tetor 2006 Kuvendi i ynë miratoi rezolutën përkatëse “Për dënimin e krimeve të kryera nga regjimi komunist në Shqipëri”. Çuditërisht deputetët socialist dolën nga salla në çastin e votimit të saj. Përse? Askush nuk përgjigjet.
Kambanat e alarmit fillojnë të bien. Në muajin mars 2010 një delegacion i Kombeve të Bashkuara i kërkon Shqipërisë të dënojë krimet e komunizmit. Që një delegacion i Kombeve të Bashkuara të kërkojë dënimin e krimeve të komunizmit duhet që ai t’i ketë parë gjurmët e kësaj murtaje dhe kjo njëzet vjet pasi Shqipëria pretendonte se kishte përmbysur komunizmin. Përse? Askush nuk përgjigjet.
Më 14 dhjetor 2010 me anën e një letre të nisur nga ana e ministrave të jashtëm të Lituanisë, Letonisë, Bullgarisë, Hungarisë, Rumanisë dhe Çekisë, me nismën e Ministrit të Jashtëm Lituanez, zotit Audronius Azubalis. drejtuar Komisares Europiane për Çështjet e Drejtësisë, zonjës Vivian Reding, letër që Komisioni i Be-së, të cilit i ishte drejtuar ajo, kishte marrë përsipër shqyrtimin e saj me seriozitetin më të madh. Letra në fjalë përmbante propozimin për ngritjen e një gjykate ndërkombëtare për dënimin e krimeve të komunizmit. Për fat të keq, në këtë dokument mungonte firma e Ministrit tonë të jashtëm. Ministër i Jashtëm ishte Ilir Meta. Përse? Përsëri askush nuk përgjigjet.
Ç’duhet bërë? Përgjigja është një e vetme, ajo që përmendëm më sipër, zhdukja e pasojave të rregjimit komunist. Për sa më sipër shtroj pyetjet e mëposhtëme:
1. Kur do të organizohet konferenca kombëtare me pjesëmarrjen e përfaqësuesve të parlamentit, qeverisë, partive politike, shoqatave të të përndjekurve, akademikëve, historianëve si dhe ekspertëve të OJQ-ve, për krimet e kryera nga komunistët? Aq i vështirë qenka organizimi i kësaj konference, kur në vendin tonë organizohen me dhjetra të tilla për çështje që nuk mund të krahasohen me ato të të përndjekurve politikë si për shembull mbrojtja e të drejtave të romëve apo homoseksualëve?
2. Kur do të fillojë puna për gjetjen e të vrarëve dhe të zhdukurve me ose pa gjyq për arsye politike? Kur familjarët e tyre do të kenë një varr ku të vendosin një tufë me lule apo të derdhin dy pika lot?
3. Kur do të dënohet diktatori Enver Hoxha si ideatori, frymëzuesi, dhe
ekzekutuesi i sistemit më diktatorial të Europës Lindore?
4. Kur do të rishikohen datat dhe simbolet e sistemit komunist që shënojnë instalimin diktaturës komuniste? Kur do të hiqen këto data nga protokollet zyrtare shtetërore? Sa do të vazhdojë të qëndrojë në varrezat e dëshmorëve të kombit ylli komunist në një kohë kur gjembat e atij ylli vranë edhe martirët tanë që prehen atje? Dhe të tilla simbole, për fat të keq, i gjen në çdo skaj të atdheut tonë.
5. Kur do të hapen dosjet e ish bashkëpuntorëvë të sigurimit të shtetit për politikanët, drejtuesit e institucioneve kushtetuese, atyre të sistemit të drejtësisë, të administratës qëndrore apo lokale, si dhe të mediave audio-vizive apo të shkruara?
6. Kur do të bëhen publike dokumentat që dëshmojnë krimet e regjimit komunist, përfshirë edhe dosjet e krijuara në ish institucionet e përndjekjes dhe dënimeve politike si Sigurimi i Shtetit, Gjykatat dhe Prokuroritë dhe Komitetet e Dëbim- Internimeve?
7. Kur do të bëhet rishikimi i historisë dhe i teksteve të librave shkollore, në mënyrë që të mos helmohen më nga propaganda komuniste fëmijtë tanë? Kur do të hapen muzeumet, kthehen në muze burgjet e tmerrshëm, ngrihen memorialet në nderim të shqiptarëve që u vranë nga regjimi totalitar?
Të gjitha këto kërkesa janë pjesë të rezolutës së miratuar në Kuvendin e Shqipërisë në vitin 2006 që, për fat keq, ende kanë mbetur në letër. Atëhere çfarë pritet që të zbatohen? Mendoj se, sa më parë, duhet të gjenden rrugët për zbatimin e tyre. Ne sot paraqitemi në prokurori dhe në gjykatë për ndonjë problem dhe nuk janë të rralla rastet që para të gjejmë hetuesit tanë apo bijtë e tyre. Një fenomen i tillë ndodh edhe në disa institucione të tjera, ku ndeshim njerëz të këtij kallëpi. Madje farsa ka arritur deri aty sa një pjesë e tyre janë dekoruar nga presidentët e republikës për “merita të veçanta”.
Shoqata e jonë është anëtare e Shoqatës Ndërkombëtare të të Burgosurve Politikë dhe Viktimave të Komunizmit me qendër në Berlin. Për çdo vit kjo shoqatë zhvillon kuvendet e saj, ku pjesëmarrësit vizitojnë burgjet dhe kampet e kthyera në muze. Në vitin 2009 ky kuvend u zhvillua në Tiranë por ne, në ndryshim me vendet e tjera, nuk kishim asnjë burg apo kamp ku t’i shpinim pjesëmarrësit.
Të nderuara zonja dhe zotërinj!
Sot jemi mbledhur për të përkujtuar 238 vjetorin e shpalljes së Deklaratës së Pavarësisë së SHBA-së. Në këtë ceremoni do të donim të kishim prezent ambasadorin e SHBA-së, zotin Alexandër Arvizu, por ai na njoftoi se agendën e kishte të zënë. Donim edhe ndonjë përfaqësues tjetër të asaj ambasade, por asnjë nuk u paraqit. Para syve të mi më del figura e ambasadorit amerikan të viteve të përmbysjes së madhe, të nderuarit zotit Ëilliam Rajerson, i cili gjendesh shumë pranë të përndjekurve politikë duke pirë kafe me ta në shtëpinë e ish kryetarit të parë të shoqatës tonë, të nderuarit Osman Kazazi. Unë kam besim se SHBA do të jenë gjithmonë pranë shtresës tonë.
Luftëtari i shquar i të drejtave të njeriut, në mënyrë të veçantë i njerëzve me ngjyrë, Doktor Martin Luter King, ka thënë:

Ajo që është më e rrezikshme nuk është vetëm njeriu i keq, por dhe heshtja e njerëzve të mirë.

Ndaj ne nuk duam të heshtim më.

Kumtesë mbajtur në konferencën shkencore mbi 238 vjetorin e shpalljes së Deklaratës
së Pavarësisë së SHBA-ve.

Mark Krasniqi: Mos ma prekni Skënderbeun tim!

July 3, 2014 by dgreca

I revoltuar me veprimin e të rinjve nga Kaçaniku, akademiku Mark KRASNIQI, shpreh shqetësimin se si një grup ekstremistësh islamikë me pantallona të shkurta, marrin guximin që ta shqelmojnë heroin tonë kombëtar Gjergj Kastriotin-Skënderbeun, i cili është krenaria dhe frymëzimi patriotik i mbarë kombit shqiptar. “Por siç thashë në fillim ne nuk kemi polici, asqeveri e as parlament, asnjë institucion që do të ishte i përkushtuar për konsolidimin e Republikës së Kosovës shtet sovran dhe demokratik dhe funksional në çdo aspekt”, u shprej Krasniqi per Botapress./

Akademik Mark Krasniqi ka kritikuar edhe klerikët myslimanë, edhe ata katolikë, të cilët, si njerëz të ndershëm, nuk kanë guximin të ngrenë zërin kundër muxhahejdinëve dhe fanatikëve katolikë, të cilët po na shkaktojnë dëm shtetëror dhe kombëtar.
Askush nuk e tha asnjë fjalë të vetme, pavarësisht nga “kërcënimet” dhe sjelljet e një grupi të rinjsh nga Kaçaniku, të cilët dy ditë më parë publikisht u shfaqën duke fyer dhe duke e goditur bustin e heroit kombëtar Gjergj Kastriotit – Skënderbeut.
Në filmimin që ata i bënin vetvetes, të rinjtë nga Kaçaniku, të njohur si pjesë e organizatës së muhaxhedinit Lavdrim Muhaxheri, dëgjohen teksa përdorin fjalët më fyese që mund të përdorë një njeri ndaj një figure kombëtare e cila për pjesën më të madhetë shqiptarëve konsiderohet si hero.
I vetmi reagim ka qenë ai i Policisë, të cilët të dyshuarit i kanë marrë në pyetje dhe u kanë caktuar 48 orë paraburgim.E me gjithë heshtjen e institucioneve të vendit, një shembull të tillë nuk e kanë ndjekur ata që vazhdimisht janë kritikë ndaj rrymave islame-ekstreme.
Akademik Mark Krasniqi fajin për gjithë këto ndodhi ua hedh institucioneve të vendit të cilat nuk ndërmarrin asnjë veprim.
“Nga një aspekt i politikës aktuale të Kosovës unë kisha me thanë se ata djem atje kanë pasur “të drejtë” ta sulmojnë, ta fyejnë, ta poshtërojnë, madje edhe ta grushtojnë Skënderbeun në Kaçanik, sepse Kosova nuk është shtet i mirëfilltë, nuk ka qeveri kombëtare dhe se nëpër partitë politike kemi udhëheqje kriminale të cilat shfrytëzojnë pozitat e veta vetëm për interesin personal dhe atë familjar”, deklaroi akademik Krasniqi për “Botapress”.
I revoltuar me veprimin e të rinjve nga Kaçaniku, ai shpreh shqetësimin se si një grup ekstremistësh islamikë me pantallona të shkurta, marrin guximin që ta shqelmojnë heroin tonë kombëtar GjergjKastriotin-Skënderbeun, i cili është krenaria dhe frymëzimi patriotik imbarë kombit shqiptar. “Por siç thashë në fillim ne nuk kemi polici, asqeveri e as parlament, asnjë institucion që do të ishte i përkushtuar përkonsolidimin e Republikës së Kosovës shtet sovran dhe demokratik dhefunksional në çdo aspekt”, u shpreh ai.(Standard)

Nexhmedin Spahiu dora e vet!( Nuk ka komb kosovar)

July 3, 2014 by dgreca

Zoti na ruejt nga nexhmdeinaspahitë , halilmatoshët, naimrrustemët dhe shkëlzengashët!/
Nga Fahri Xharra/
Një nga shkaqet që trungu ynë ka ngelur kaq i cunguar është fakti se ne nuk i kemi ushqyer rrënjët tona, ndaj do t’u sugjeroja që nëpërmjet provave dhe argumenteve shkencore që nuk janë të pakta, por të shumta, t’u ktheni shqiptarëve ata pjesë të historisë së vjedhur që sot mbahet padrejtësisht nga fqinjët tanë. Përpos shpifjeve apo grabitjeve shovene të historisë sonë, një komb si shqiptarët që u ka dhënë aq shumë të tjerëve, nuk kërkon përtej kufirit të së drejtës, por nëpërmjet historisë dhe figurave të shquara të kombit të vet kërkon të identifikojë veten dhe t’u thotë të tjerëve se ne, shqiptarët, kemi qenë këtu përpara tyre dhe se në këto troje nuk jemi një bimë e mbirë mbi pleh, por një popull me rrënjë të thella në histori.
“Është koha që të duam, njohim, respektojmë dhe vlerësojmë më shumë veten tonë, sepse kështu do na duan, respektojnë dhe vlerësojnë më shumë të tjerët.( A.Kaja)”
“Ndërkaq duke ditur se kombi ynë ka rrënjët në tokën e tij, edhe pse në thellësinë e së kaluarës së lashtë, por të largët, të fshehura thellë në kohë, atëherë është detyrë e çdo historiani t’i gjejë këto rrënjë të thella, aq sa është e mundur, por me llambën në dorë sepse kohët kanë nevojë për dritën, për t’i ndriçuar ato, sepse të zbresësh në thellësi pa llambën do të thotë të dalësh pa parë asgjë, të dalësh ndoshta me plot iluzione dhe paragjykime. Prandaj për t’i ndriçuar ato nevojitet llamba. Kronikat nuk mund të shihen as thellësitë e rrënjëve pa dritën e plotë të historisë, pra pa llambën e historianit në duar.(Gjon Keka)

Dhe na lindin paçavuret ( paçavrat) e kombit , të etshëm për para dhe me shpirtligësin e tyre e me llambat e tyre ( duke menduar që ne jetojmë ende në terr) mundohen të na “ndriçojnë”të ardhmen,. Çudi !
Një Darwin ( 1809-1882) kishte lindur dikur dhe i pati spjeguar disa ligje të natyrës për mrekulli. Dhe para Darwinit kishte lindur edhe shkencëtari Antoine de Lavoisier (26 Gusht 1743 – 8 Maj 1794;) i cili ,përveç tjerash e thukësoi ligjin e ti që “asgjë në këtë botë as nuk humbet e as nuk shtohet , por vetë se e ndërron formën (trajtën).. Asgjë më shumë nga të dytë , përveç se një spjegim të ligjeve të natyrës.
Ne nuk i kishim njerëzit e këtij lloji , Sa Keq! E ishim të parët !

Faik Konica kishte thënë : E vërtetë që do të ishim populli më i madh në Ballkan sikur të
gjithë të ishim musliman , por s`do të ishim më shqiptar “ Prekëse pak , por e thënë e vërtetë.

“Nëse para katër vjetësh kosovari si pjesë e një kombi të veçuar nga shqiptari ka qenë në inkubator, tashmë ka dalë nga aty dhe po përpiqet që të krijojë një fëmijëri pa probleme. Por të qenët foshnje nuk do të thotë të kesh një fëmijëri të lumtur. Sidomos nëse foshnjën nuk e duan të gjithë. Megjithatë për njërin ndër të paktët në Kosovë që së paku publikisht trumbeton idenë që kjo foshnje të rritet dhe që pashmangshëm të ecë me këmbët e veta, publicistin Nexhmedin Spahiu, kombi kosovar po pret ditë të mira.” shkruante Jeta në Kosovë
Pas botimit të librit të parë mbi këtë temë, 10 vjet më parë, i titulluar “Drejt Kombit Kosovar” i cili ishte grisur nga nacionalistë që kundërshtojnë kosovarin të ndarë nga shqiptari dhe librit të dytë me përmbledhje me shkrime “Kombi në Inkubator”, Spahiu ka sjellë edhe librin e tretë mbi këtë temë.
Mrekulli , një” Lavoisier i dytë” ky Spahiu : “asgjë në këtë botë as nuk humbet e as nuk shtohet , por vetë se e ndërron formën (trajtën)..Pra numri i shqiptarëve nuk zvoglohet por vetëm se e “ ndërrojnë” kombësinë dhe flasin , përlahen , grinden , dashurojnë, lindin dhe iu plotësojnë dëshirat e planeve të largëkjoftëve dhe identifikohen ndryshe . Pra ,jo shqiptarë ! Dëshirë shekullore serbe!
Si numër nuk humbasim , ligjin e natyrës :(“asgjë në këtë botë as nuk humbet e as nuk shtohet , por vetë se e ndërron formën (trajtën).. ) e rrespektojmë por nuk zgjatë pak vite dhe humbin shqiptarët . Bota nuk i njeh as kosovarët e as “ shiptari “. Sa fatkeq që jemi që kemi nexhmedinspahi në mesin tonë!
Halil Matoshi , një bashkideator, bashkkrijues , dhe bashkpromovues i i kombit të paqenë kasovar , edhe ky ia plotëson dëshirën dikujt : “Më vjen keq nga nacionalistët që bien në kurthin e definicionit të Stalinit për kombin”, thoti ai.. Sepse të jesh shqiptarë në Kosovë qenka ide Staliniste!!!!!! Mjerim ideologjik dhe moskuptim apo me qëllim shtrembërim i së vërtetës.
Ja shikoni , “në promovim ka folur edhe ish-deputeti, Naim Rrustemi sipas të cilit Spahiu ka aftësi të jashtëzakoshme për të nxitur debat. “Me aftësinë e tij për të shkruar me argumente që nuk mund të kundërshtohen, të tjerët vetëm e kanë sharë. Koha do të dëshmojë se Spahiu ka pasur të drejtë edhe pse çdo e vërtetë ndryshon”, tha Rrustemi.( JnK).
“E për publicistin tjetër Shkëlzen Gashi, libri i Spahiut është i veçantë jo për shkak të temave që i trajton por edhe për shkak të qasjes, guximit dhe njohurive multidiciplinare. Sipas tij, libri u hyn në punë politikanëve që kanë qeverisur me Kosovën dhe atyre që po synojnë të qeverisin në mënyrë që t’i shohin gabimet dhe të mësojnë nga to dhe historianëve që do ta shkruajnë historinë e Kosovës.” ( Jeta në Kosovë 19.06.14)
“Mrekullia” e pjellë “mrekullinë “por këta burra po e harrojnë ,apo po duan ta harrojnë të vërtetën: “Historikisht ,pushtuesit në vende të ndryshme të botës ,sulmin e parë dhe shkatërrues e kanë bërë mbi inteligjencën . Ashtu ka ndodhur edhe me ne .Po të analizonim çdo kohë të kaluar do të shofim se ndodhnin gjithmonë të njejtat. Shikoni dhe rikujtoni kohën e turkut : “shqiptarët nuk guxojnë të shkollohen se paraqesin rrezik për ne”. Ne në Kosovë e njofim kohën e serbëve të atyre të para luftës së dytë botërore dhe të atyre të pas kësaj lufteje : inteligjenca shqiptare duhet shkatërruar. Ju kujtohen ,vitet e 80-ta :,diferencimet në Universitet ,në shkolla , në entet historike , në entet publike ; të gjitha këto vetë e vetëm që intelingjenca e vërtetë shqiptare të shthurret ,të stërkeqet dhe shoqëria të mbet në duar të të pa mendëve. E njejta gjë edhe me grekërit , që nga koha e turkut e më vonë sulmin më të madh në inteligjencën shqiptare qofshin ata të kishës ortodokse shqiptare apo mësuesit dhe dashamirët e shkollave shqipe. Shembujt në këte shkrim janë të panevojshëm të përmenden sepse të gjithë i dijmë.
Pra shëndeti mëndor dhe shpirtëror edhe qytetarë i shoqërisë janë intelektualët e vërtetë që janë roje të mbarëvajtjes së shëndetëshme të asaj shoqërijeje.

Zoti na ruejt nga nexhmdeinaspahitë , halilmatoshët, naimrrustemët dhe shkëlzengashët !

Fahri Xharra , 02,06. 14
Gjakovë

Zoti Kryeministër shfuqizoni provimet për nxënësit

July 3, 2014 by dgreca

Provimet e maturës kanë disa ditë që kanë përfunduar dhe tashmë shkollat dhe nxënësit mund të pushojnë të qetë këtë verë, të paktën deri në datat e caktuara kur të parat do të gjallërojnë nga nxënësit për të dhënë provimet e vjeshtës dhe të dytët kur të fillojnë të bëjnë regjistrimet nëpër universitete. Relacionet e shumta pas provimeve, ka një numër rekord nxënësish jokalues, dhe mospranimi nga një pjesë nxënësish të rezultateve na bëjnë të mendojmë përsëri se shkolla shqiptare vazhdon të vuajë pasojat e reformave të mëparshme. Është e qartë se rezultatet e sivjetme nuk duhen kërkuar tek viti i fundit, por në të gjithë vitet ku nxënësit ndjekin rregullisht shkollën. Nëse qeveria do të ndjekë përsëri variantin e vjeshtës për t’i regjistruar më pas në të gjitha universitetet edhe mbetësit, atëherë nuk kemi bërë asnjë hap para. Kemi mbetur në vend numëro dhe fasada do të ishte vetëm sipërfaqja e problemit, por jo thelbi. Mendoj se duhet të ndahemi një herë e mirë nga e kaluara e afërt, duke synuar vërtet cilësinë e shkollës, por kjo duhet të fillojë nga hallkat e para të zinxhirrit, pra shkollat fillore, nëntëvjeçare e deri në të mesmen. Nëse nuk veprohet kështu atëherë arsimi shqiptar do të mbetet peng i politikës, pavarësisht rotacioneve qeverisëse. Nëse do të mbahet i njëjti qëndrim atëherë, do të shtroja disa pyetje që vërtet do të ishin qëndra e debatit për specialistët dhe vetë ministrinë. Pas viteve ’90 shkolla jonë u fut në rrugën e reformave të detyrueshme pas ndërrimit të sistemeve, por mund edhe të ishte ruajtur staus quo-ja e shkollës, pasi niveli i saj ishte shumë i mirë dhe rezultatet po ashtu. Ideatorët e shkatërrimit të zinxhirrit të arsimit shqiptar gabuan dhe gabuan rëndë, ashtu si dhe e gjithë klasa politike shqiptare që nuk diti të ngrihej në lartësinë e kohës. Por ajo që u bë, u bë dhe tash duhet të mendojmë që të riparojmë gabimet. Gabimet nuk riparohen me të njëjtën politikë, por punën dhe me përgjegjësitë se si duhen të jenë shkollat. Një shkollë e dobët, na lë prapa klasifikimit në Europë. Një shkollë e fortë dhe cilësore na bën më të vetëdijshëm drejt misionit të saj edukues dhe formues.
A kanë më peshën e duhur provimet e lirimit dhe të maturës? Të gjitha këto vite kanë treguar se provimet ishin një formalitet dhe se shumë nxënës të mirë u zhgënjyen nga rezultatet e tyre. Në këtë pikë duhet të ndalemi drejt: ose ata nuk ishin të stimuluar që të punonin shumë për to, ka shumë gjasa që mungesa e stimulit të jetë kryesore, ose notat janë anashkaluar nga stafet e korrigjimit dhe janë vendosur sa për të kaluar radhën. Ndryshe nuk ka sesi të shpjegohet se nxënësit e dobët kapin rezultate të mira. Pra në këtë pikë formalizmin e provimeve mund ta shfuqizojmë fare dhe nxënësit të mos jenë të detyruar që t’u nënshtrohen atyre. Kjo do të ishte më e ndershme, sesa marifetet e pafund për to. Nga ana tjetër është humbje e madhe kohe dhe energjie, pasi mobilizohen me qindar mësues për korrigjimet, trajnohen dhe paguhen shumë të tjerë që vetëm duhet të jenë administrator të provimeve. Në këtë kohë krize asnjë shpenzim nuk duhet të jetë i pamotivuar, aq më tepër që tek ne duket se shkojnë dëm.
Përse një vlerësim i pakuptimtë në mbarim të shkollës? Nxënësit janë pjesë e stafeve shkollore për një kohë të gjatë gati 12 vjeçare dhe një periudhë një vjeçare nga viti në vit. Kjo është kohë e mjaftueshme që mësuesit kanë në dispozicion për të kuptuar dhe vlerësuar nxënësit me notat që meritojnë. Nëse mësuesit nuk janë në gjendje ta bëjnë këtë me kopetencë, atëherë problemi nuk është më i nxënësit dhe shkollës, por i vetë mësuesve. Lind padyshim një problem tjetër, ai i vlerësimit të mësuesve, i trajnimit të atyre të rinj, i formimit dhe i kualifikimit. Tradita dhe mendimi tradicional ndoshta do të alarmohet nga këto ide që do t’i konsiderojë aliene dhe çudira në vazhdën e kaosit shqiptar dhe do të shkruhen aq shumë faqe gazetash saqë besoj se deri në fillim të vitit të ri shkollor do të ketë vend për debate. Dhe mirë do të jetë. Nëse rotacionet sjellin supershpenzime nga buxheti i shtetit, paguhen të gjithë ata që hiqen nga puna, atëherë logjika e do që të ulen shpenzime të tjera të panevojshme, siç janë provimet.
Në epokën e teknologjisë moderne ku gjithçka gjendet në internet, a nuk do të ishte më mirë të punohet gjatë vitit që nxënësit të njihen me dijet? Është fat që teknologjia po na e lehtëson punë të gjithëve, por kjo duhet shfrytëzuar edhe për nxënësit që edhe ata të mos bien pre e një jete të plogësht duke u marrë vetëm me rrjetet sociale. Motivimi gjatë orës së mësimit që ata të merren me shfletime të dobishme për dije është një synim i ardhshëm për shkollën tonë, prandaj duhet ta vëmë në plan të parë. Kjo nënkupton pajisjen e shkollave më kompjutera dhe risi teknologjike për të cilat kam shkruar dhe më parë. Nxënësi duhet të jetë pjesë e mësimit në çdo moment dhe si i tillë ëkrkohet tërheqja e vëmendjes ndaj dijes dhe jo ndaj zbrazëtisë së rrjeteve sociale.
Pak ditë më parë një miku im studiues në Itali, në një konferencë me temë “Kultura, shkolla dhe trashëgimia kulturore, dje, sot, nesër. Procese formuese dhe kultura të reja”, i drejtoi një apel kryeministrit italian, duke i kërkuar shfuqizimin e provimeve dhe sipas ideve të shprehura, mendoj se ka të drejtë, shumë të drejtë. Natyrisht mes dy shkollave ka dallime thelbësore, por në këtë pikë jam plotësisht dakord me arsyetimet e tij, duke qënë edhe vetë pjesë e arsimit, poi a drejtoj të njëjtin apel kryeministrit Rama: Zoti Kryeministër shfuqizoni provimet për nxënësit !!!
Arjan Th. Kallço

Në kujtim të një gjenocidi që vazhdon

July 3, 2014 by dgreca

Çamëria kjo pasqyrë e dhembjes së kombit dhe atdheut shqiptar, me rreth 10 mijë km.-katrorë sipërfaqe dhe popullsi në ditët e saja-gati tërësisht shqiptare, u dënua që moti me zhbërje në formë e përmbajtje dhe mënyrën më tragjike të mundshme nga shovinistët grek.
Mbi këtë pjesë fatkeqe të etnisë tonë u zhvillua një nga gjenocidet më të tmerrshme që njeh historia e popujve ballkanik dhe evropian.
Në fakt, veprimet e dhunshme dhe dëbimet me forcë të shqiptarëve nga grekët, nisën edhe më herët dhe nuk pushuan asnjëherë, por me copëtimin e trojeve tona dhe mbetjen e Çamërisë jashtë kufijve administrativ të Shqipërisë londineze, ato eskaluan deri në gjenocid.
Kurse, të gjithë arsenalin masiv të urrejtjes antishqiptare mbi çamët e pambrojtur, shovinistët grek do ta zbraznin pa asnjë kursim në fillim-qershorin e vitit 1944, goditje kjo nga më shkatërrimtaret ndaj një populli dhe vendi, fatale dhe më e rënda që mbahet mend kundër shqiptarëve autokton të Çamërisë.
Atëbotë, nga forcat kriminale-militare të Zervas, brenda pak ditësh u masakruan në mënyrat më barbare me bajoneta, çekanë, hanxhar e sopata, mbi 5000 njerëz, djem, vajza, nuse shtatzëna, burra, gra, fëmijë dhe pleq çam, kurse pjesa tjetër u dëbua me forcë e disa të llahtarisur nga përgjakja e çdo gjëje shqiptare u detyruan të iknin siç mundën natën dhe ditën drejt kufijve jugor të Shqipërisë administrative, për të gjetur shpëtim.
Ndaj edhe në rezolutën e miratuar më 30 qershor të vitit 1994, Tragjedia Çame me të drejtë konsiderohet gjenocid dhe që atëherë, data e 27-qershorit kujtohet si dita e tragjedisë më të madhe kombëtare, nga forcat shoviniste greke të Zervasë dhe militarëve tjerë shovinist e kriminel-grek, në fund të Luftës së Dytë Botërore mbi shqiptarët e pambrojtur dhe banorët më të vjetër autokton të Çamërisë.
Vuajtjet e shkaktuara ndaj gjithë të syrgjynosurve çam edhe sot mbeten të ngulitura thellë në kujtesën e bashkëkombësve kudo, kurse emrat e një pjesë të të vrarëve dhe të masakruarve nga mijëra sosh sa pësuan në këtë tragjedi, u gdhendën me dhembje në epitafet e varrezave monumentale të Qafë Botës.
Në këtë vendë,vitin e kaluar u ngrit edhe një Memorial përkujtimor në shenjë nderimi për ta, pa mundur të bëhet ndonjë gjë më e madhe për të vdekurit as të mbijetuarit si dhe pasardhësit e tyre shqiptar.
Organizimi i tubimeve kushtuar datave si kjo, assesi nuk duhet të kuptohet vetëm si rit dhembjeje nga pasardhësit për etërit e masakruar, por si grishje rikujtuese drejtuar Greqisë dhe politikanëve shqiptar për gjenocidin e ushtruar mbi bashkëkombësit tanë, si përgjakja më e madhe shoviniste greke ndaj kombit dhe historisë tonë, e cila nuk mund të mplaket as vjetrohet kurrë.
Çështja Çame, pa marrë parasysh kohën dhe vitet e kaluara, ajo do të ruhet dhe mbijetoj përgjithmonë në zemrat dhe mendjet e çdo shqiptari, jo vetëm si kujtim por si problem i pazgjidhur historik, kombëtar e ndërshtetëror me Greqinë, i cili nuk do të pushoj kurrë së ekzistuari, deri në zgjidhjen përfundimtare të tij.
Ndaj, edhe me rastin e 70 vjetorit të kësaj ngjarje nga më tragjiket të popullit tonë, ftoj bashkatdhetarët e trojeve tona etnike kudo, që tu bashkohen përpjekjeve gjithëkombëtare për çuarjen përpara të Çështjes Çame, e cila me unifikimin e të gjitha forcave në vend të paktën për sa i takon kësaj çështje, ajo patjetër do të gjejë zgjidhjen e duhur, të mbetur pezull për kaq vite.
Njëkohësisht, kauza për mbrojtjen e identitetit kombëtar, ruajtjen e gjuhës, traditës dhe kulturës amtare, duhet të vazhdoj të jetë më e fortë se çdo përpjekje tjetër, për asimilimin e shqiptarëve të Çamërisë, të cilët sot jetojnë në Shqipëri, Turqi dhe në Greqi, ani pse ata, përveç në vendin amë, si në Turqi, aq më pak në Greqi, asnjëherë në qindra vitet e kaluara, nuk guxuan të flasin dhe deklarohen shqip.
Mbështetja kryesore për bashkëkombësit tanë të përvuajtur, në radhë të parë duhet të vije nga vet shqiptarët dhe dy shtetet e tyre; Shqipëria dhe Kosova të cilat kanë obligim kushtetues dhe kombëtar e institucional që tu dalin në ndihmë çamëve të dëbuar përdhunshëm, me të gjitha forcat dhe mundësitë shtetërore, institucionale dhe diplomatike që kanë.
Duke pasur parasysh, këto dhe shumë detaje tjera, të thëna e të pathëna mbi gjenocidin ndaj çamëve të pambrojtur, 27 qershori i vitit 1944, assesi nuk guxon të mbetet thjesht vetëm një ditë kujtimi në kalendarin e dhembjeve të mëdha kombëtare, por pikë së pari duhet të shërbej si argument i pamohueshëm për ndërkombëtarizimin e fakteve të krimit nga shteti helen ndaj bashkëkombësve tanë, dëbimin e pa drejt të çamëve dhe zgjidhjen sa më të shpejtë të Çështjes së Çamërisë.
Fatkeqësisht, gjenocidi grek mbi shqiptarët, me apo pa vetëdije, ende vazhdon të mbetet “tabu-temë” dhe problemi më i pa-trajtuar kombëtar, ndaj është koha e fundit që Çështja Çame, gjithsesi të nxirret nga sirtarët e pluhurosur të diplomacive të fjetura kombëtare e ndërkombëtare dhe të fillojnë përpjekjet serioze për zgjidhjen përfundimtare të saj, ngase ajo është reale, ekziston dhe nuk mund të mohohet, minimizohet as nëpërkëmbët më nga askush.

Si Greqia, ashtu Evropa dhe Bashkësia Ndërkombëtare, më në fund duhet ta kuptojnë se me gjithë tendencën gjenocidiale-shumëvjeçare greke, për zhbërjen e tërësishme dhe asimilimin e përgjithshëm dhe me çdo kusht të qindra mijëra shqiptarëve të të dy besimeve fetare që kanë jetuar dhe ende jetojnë në Çamëri, shqiptarët çamë ende ekzistojnë.
Përkundër ndalimit të gjuhës, kulturës dhe identitetit të tyre etnik, Atdheu, Gjaku dhe Kombësia e Çamëve Shqiptar, kurrë dhe asnjëherë nuk do të mund të mohohen nga kushdo qoftë.
Madje jam i bindur se në këtë tragjedi e cila falë heshtjes sonë kombëtare dhe asaj të bashkësisë së gjerë ndërkombëtare ende vazhdon, nuk do të funksionoj krejt ashtu siç u planifikua nga orkestruesit krimel të ati gjenocidi, përkundër arrogancës së pashembullt të shovinistëve grek, që për më tepër se një shekull me këmbëngulje të shfrenuara, para syve të botës demokratike, ushtrojnë shtypjet më të egra të mundshme dhe të paprecedent mbi shqiptarët.
Ndaj, merrni guximin dhe thoni përfundimisht stop kësaj të keqeje, ballafaqohuni më në fund me realitetin e asaj katrahure që ende kërkon shqyrtim, gjykoni të paktën një herë gjenocidin grek dhe përmirësoni padrejtësitë e gjata ndaj çamëve- si pjesa më e vuajtur e gjithë popullit tonë, ktheni ata në vendet, pronat dhe shtëpitë e veta-të mohuara, si dhe pranoni të drejtat e tyre, ashtu siç parashihen në aktet evropiane dhe ndërkombëtare për liritë dhe të drejtat e njeriut, të cilat nuk do duhej që edhe në këtë shekull, të bëjnë përjashtim vetëm për shqiptarët në Çamëri dhe kudo qoftë.

Gani Qarri Cyrih, 30 qershor 2014