Nga Fahri XHARRA/
“Deklaratat dhe veprimet e Shefqet Krasniqit në kohën e fundit i kanë kaluar të gjitha normat morale të një predikuesi fetar, e çka është më tepër një presoni i cili thirret në një fe siç është Islami. Vetë fjala “Islam” d.m.th. paqe, prandaj misioni kësaj feje është që në rruzullin tokësorë të reflekton tolerancë, bamirësi, luftimin e të keqes, kundër dhunës, etj..(G.I.): Feja Islame është tolerante ndaj vetë myslimanëve po edhe ndaj jomyslimanëve, vetë traditat e saj kanë treguar se popujt mysliman që nga koha e Muhamedit e deri në ditët e sodit kanë ditë t’i ruajnë vlerat e veta por edhe t’i respektojnë vlerat e të tjerëve. Prandaj predikimi i Shefqet Krasniqit në emër të fesë Islame është plotësisht i pa bazë dhe i pa argumentuar, i cili e keqpërdorë fenë Islame për qëllime të caktuar, të një grupi të caktuar njerëzish për interesa të ngushta. Deklaratat e tij janë aq irrituese dhe skandaloze sa që pyes veten e bënë me vetëdije apo është i obliguar nga qarqe të ndryshme brenda dhe jashtë vendit që të përçaj komunitetin mysliman në Kosovë apo edhe të ndjellë urrejtje ndaj të tjerëve.
“Çështja e shamisë nuk ka përfunduar, ajo vetëm sa ka filluar të aktivizohet si duhet, si një problem mjaft i tej-zgjatur dhe i manipuluar, i cili duhet të rregullohet sa më shpejt që është e mundur. Të mos harroi Express e as të tjerët se vullnetin e popullit nuk mund ta mposhtë as udhëzimi administrativ i një ministrie të lodhtë, e as kushtetuta e cila nuk ka zbritur prej qielli, e as asnjë fuqi tjetër në këtë dynja.’ ‘Unë jam i gatshëm të pranojë çdo qëndrim burrëror e të drejtë në mbrojtje të shamisë nga çdo lider e qytetar, qoftë ai edhe me kryq në ballë, ngase edhe unë do të isha i gatshëm të mbroja mbulesën e një besimi tjetër po të vihej para një diskriminimi siç po ndodhë me besimin tonë.”( Dr. Shefqet Krasniqi , Çështja e shamisë nuk ka marrë fund, do të zgjidhet ne emrin e Zotit)
Shikoni miq të nderuar, ne këto ditë i tham botës se nuk jemi të gatshëm për tu përfshirë në këtë operacion dhe se Shqipëria nuk do ta marr përsipër kët mision ( e dijmë cka),por edhe Shefqetit i themi se ajo pun e shamisë ka përfunduar.
Por që ta kemi të qartë se cdo të thot të jesh edhe hoxhë por edhe shqiptar do t iu rikujtoj s pari se Hoxha Krasniqi harron se jeton në Evropë dhe misioni i tij nuk mund të shkoj përtej pragut të shtëpisë, dhe nuk mundet që rininë tonë të pastër si loti t’i mbështjellë në shallvare e t’i mbulojë me të zeza, sepse këtu nuk është Azi e as Afrikë, që të ruhemi nga dielli përcëllues e të mbulohemi të tërë dhe s dyti Said I. Najdenin, i cili njihet edhe si Hoxhë Voka apo Hoxhë Vogli, rilindës, patriot, atdhetar dhe veprimtar i shquar i çështjes kombëtare, i lindur në Dibër të Madhe në vitin 1864.Ne jemi një popull autokton 100% shqiptar.
“Gjatë shkollimit të tij në Stamboll në medresenë e Hajdar Pashës, Saidi u njoh dhe lidhi një shoqëri shumë të afërt me hafëz Ibrahim Mitrovicën të cilin e pati shokë të medresesë, i cili po ashtu më vonë u dallua me aktivitetin dhe veprimtarin e tij për çështjen kombëtare. Në Stamboll asokohe zhvillohej një veprimtari mjaftë e gjerë propagandistike për çështjen kombëtare, ku krerët e Rilindjes dhe të Lëvizjes kombëtare shtëpitë e veta i kishin kthyer në klube në të cilat mbaheshin dhe dëgjoheshin ligjërata mbi historinë dhe kulturën kombëtare, ku nxiteshin dhe frymëzoheshin kuadrot të reja për veprim kombëtar. Një vizitor i shpeshtë i këtyre shtëpive ka qenë edhe vetë Saidi “ Po ti ,Zoti Shfqet Krasniqi?
“I ushqyer nga gjithë ajo që shihte, që dëgjonte, dhe që perceptonte në Stamboll sikurse që shprehet studiuesi i njohur dr. Mahmur Hysa në një shkrim të tij të veçantë kushtuar Said Najdenit, ai mundohej të njëjtën gjë ta zbatojë edhe në Dibër. Kjo vërehej qartë ngase, sa herë që vinte Saidi në Dibër gjatë pushimeve shkollore, bënte propagandë për mendimet dhe idetë e rilindëseve.” Po ti Zoti Krasniqi?
“Nuk vuaj për para e për grada por për komb e atdhe” thoshte ai.
“Dhe në vitin 1888 me përpjekje të mëdha dhe guxim të pa shoq, i vetëdijshëm për rrezikun që mund ti kanosej, Saidi arriti që në shtëpinë e vet ta hap shkollën e parë shqipe e cila punonte në fshehtësi. Aso kohe shtypi i kohës për Dibrën shkruante: “Si në vende të tjera, edhe këtu në Dibër zuri me hy dashuria e mëmëdheut bashkë me të gjuhës! Sot në Dibër kemi shumë zotëri pleq të ndershëm që përpiqen për pavarësinë e gjuhës shqipe…i madh e i vogël thërrasin: me gjuhë ruhet mëmëdheu, me shkollë mirësohet kombi!”
Mirëpo duhet ditur se çdo herë e më tepër veprimtaria e kësaj shkolle vinte duke u vështirësuar, sepse ishte e pa mundur që mos të zbulohej nga autoritet osmane, aq më tepër pse ajo bëri një jehonë të madhe në opinion. Ndërkaq që autoritet turke dhe ata pro turke Hoxhë Vokën filluan ta akuzojnë, si njeri që dëshiron ta helmojë rininë dhe ta largojë atë nga rruga e fesë, duke e njollosur se “hoxha është prishur nga feja”, “është kaur” etj., andaj e shpallën si të pa fe, dhe shkuan aq larg sa që nuk e lejonin të falej në xhami. Hoxhë Voka i mençur, i vendosur, plot energji, elan dhe guxim, ishte zotuar se çfarë do që i del përpara nuk do të mundet ta shmangi nga rruga e interesit kombëtar, dhe për akuza të tilla nuk ia ndiente fort veshi, ndërkaq që ai kishte si udhërrëfyese për besimtarët fjalët: “Myslimanët e vërtet duhet të dinë se feja islame urdhënon me e dashur atdheun”, dhe “Për mëmëdhenë duhet me qenë shërbëtorë, njeriu sa dashuri të ketë në mëmëdhenë, aq dashuri ka në fenë”.
Shkolla u mbyll pas një viti. Autoritetet osmane Hoxhë Najdenit i ofruan punë në administratë, por ai zgjodhi dhe eci në rrugën tjetër, siç kishte thënë edhe vetë: “Nuk vuaj për para e për grada, por për komb e atdhe. Unë dua të fitoj liri me i mësua këtij populli gjuhën shqipe, që ta njeh veten e tij e të përpiqet për vetvete”.
“Shkolla shqipe në Dibër dhe në disa fshatra në rrethinë dhe librat shqip, që qarkullonin gati në çdo shtëpi nxitën armiqtë që shkollat t’i mbyllnin, librat të ndalohen dhe Hoxhë Voka të ndiqet nga pushteti. Shkollat u mbyllën por jo edhe ideja, këshillat, dhe frymëzimi i Hoxhës që ndikonte edhe në rrethanat politike. Në këtë mënyrë dhe në këto kushte dhe rrethana Hoxhë Saidi, ndiente nevojën për të kontaktuar drejtpërdrejti me krerët dhe veprimtarët e lëvizjes shqiptare të Stambollit që t’i njoftoj me gjendjen në Dibër e cila ishte mjaft kritike.”
“Në momentet e fundit të jetës, para se t’i pushoi edhe për pak qaste rrahja e zemrës, Hoxhë Saidi kishte lënë këtë porosi: “Pa fituar Shqipëria lirinë, mos më vini gurë mbi varrin tim. Pasi të fitohet liria të m’i vini gurët duke i shkruar shqip. Mbi ta të vini një flamur.” Pra siç po shihet Saidi nuk e humbte shpresën se do të vijë dita kur edhe zogu edhe bilbili do të këndojnë lirisht shqip.” po juve cka t iu shkrujneë ne gurin e varrit , apo do që të varrosin në zallin e Afrikës ,pa shenjë e pa dokë?
Një fetar i mirë duhet të jetë edhe kombëtar i flakët dhe anasjelltas.
Prej veprave që na kanë mbet nga ky rilindës janë dy: “Fe rrëfenjësja e myslimanëve”, botuar në shtypshkronjën Mrothëria në Sofje në vitin 1900, që ka 64 faqe dhe e dyta është “Abetare e gjuhës shqipe ndë të folë gegënisht”, botuar po në Sofje më 1900, por pa emër të autorit, pra anonime me 16 faqe. E para është një vepër fetare e mbështetur në parimet Kur’anore, që janë të detyrueshme për të gjithë besimtarët myslimanë. Ky përfaqëson një manual fetar, por me mjaft të dhëna patriotike dhe filozofike. Ai pranon dy dituri: atë fetare dhe atë të mendjes, të cilat, duke u mbështetur në Kur’an, nuk i kundërvihen njëra-tjetrës. Nuk e mohon rolin që luan feja në ndërtimin moral-etik të njeriut, por e mban edhe mendimin se feja nuk e pengon njeriun të ketë dashuri ndaj atdheut… dhe nëse shqiptari e pranon alfabetin latin nuk bën kurrfarë mëkati, sepse mund të mbetet përsëri besimtar i devotshëm. Dituria për të është një armë e fuqishme, që mëkon ndërgjegjen kombëtare, që e njeh njeriun me shumë të dhëna, i jep atij pavarësi dhe e bënë të barabartë me të tjerët. Parulla e Hoxhë Najdenit ishte: “Që shqiptarët të shpëtojnë nga rreziku, ka vetëm një rrugë: me u zgjua kombi, me mësue gjuhën e tij, me i dalë zot vetes.”
(Materialet q u frytezuan per kete shkrim jane “Çështja e shamisë nuk ka marrë fund, do të zgjidhet ne emrin e Zotit :Dr. Shefqet Krasniqi”: “Shefqet Krasniqi e tejkalon moralen dhe njerëzoren, Gazmend Islami”,“Rreziku nga levizja vehabite ne trojet etnike shqiptare!, Sabri Selmani”, “Said Najdeni – “Hoxhë Voka”, “DIBRA E MADHE -Fisniku Ismail Strazimiri -Mbrojtës i paepur i pavarësisë shqiptare. Dr. Laurant BICA” “Enciklopedia “100 personalitete shqiptare të kulturës islame”)
Fahri Xharra,16.11.13
Tiranë
“Rruga e Arbërit, mediat e politizuara dhe politikanët Kardashian-ë”
Nga Erisa Saraçi/ Universitetit të Leipzig, Gjermani/
Që më 18 mars të këtij viti një grup intelektualësh dibranë nisën një peticion online që kërkon përfundimin sa më shpejt e brenda standardeve të Rrugës së Arbërit. Kjo është rruga shekullore Tiranë-Dibër, më kryesorja pas Egnatias, e përdorur nga Skënderbeu në shtetin e parë shqiptar, Principatën Arbërore, nga ku merr edhe emrin.
Aktualisht udhëtimi Tiranë-Dibër – si brenda apo jashtë kufijve shtetëror – bëhet nëpërmjet një rruge të gjatë dredharake dhe aspak efiçente. Të udhëtosh në këtë rrugë nacionale, që është më qesharakja në vend, është njëlloj sikur të kapësh veshin e majtë me dorën të djathtë.
Peticioni për Rrugën e Arbërit është në mënyrë strikte jo-politik. Çdo aktivist i përfshirë nuk bën pjesë në asnjë parti politike dhe as nuk ka aspirata të tilla – ky ka qenë kushti i angazhimit që në fillim! E megjithkëtë, peticioni është akuzuar në fillim nga simpatizantë të djathtë se ishte politik. Pas zgjedhjeve, kur pushteti u rrotullua, simpatizantët e të majtës filluan të bënin naze ndërkohë që të djathtët u bënë më të zellshëm. Në gjithë këtë vorbull, qëllimi i peticionit dhe forca e thirrjes së tij kanë mbetur qëndrueshmërisht të njëjtë.
Pas shumë muajve thirrje të vazhdueshme, ky peticion, që pretendon të promovjë zhvillimin e një prej zonave statistikisht më të varfra të Shqipërisë, rishpërndarjen e popullsisë, decentralizimin e investimeve, sjelljen më pranë të shqipëtarëve të Maqedonisë dhe përmirësimin e infrastrukturës së Ballkanit, mezi ka mbledhur 4000 firma.
Arsyet janë kryesisht skepticizmi i njerëzve në forcën e tyre dhe mos-njohja e çështjes nga personat jashtë Dibrës. Arsyeja për këtë të fundit është se për Dibrën flitet vetëm kur atje ndodh një krim, kur vdesin minatorët e kromit, apo kur ka përfunduar ‘kositja’ e pyjeve të Lurës, kësaj ‘perle të Ballkanit’, sipas Edith Durham dikur, por që tani duket sikur ka përjetuar shpërthimet e Hiroshimës dhe Nagasakit.
Peticionin e shoqërisë civile për Rrugën e Arbërit, mediat e mëdha në Tiranë, kryesisht ata të politizuara, me sa duket nuk e konsiderojnë aq të rëndësishëm për ta përcjellë në lajmet e tyre, që janë jo vetëm mbi axhendën zyrtare të politikanëve, por edhe mbi faktin se ku e pinë kafen, ç’kanë veshur, me kë u martuan e u ndanë… A thua se jane zgjedhur kryesisht për të mbushur faqet e shtypit roze, të cilin edhe mediat më ‘serioze’ po e imitojnë gjithmonë e më shume. Në Shqipëri, media i trajton politikanët si Kim Kardashian. Të isha si ta, do ofendohesha tejet!
Duke parë reagimin e popullit për rrezikun e sjelljes së armëve kimike në Shqipëri dhe rezultatin shpresëdhënës të këtij reagimi, shpresojmë që njerëzit të kenë fituar besim në forcën e tyre dhe që ky besim t’i shtyjë të reagojnë edhe për çështje të cilat i shqetësojnë çdo ditë: plehrat, mungesa e riciklimit të tyre, tymi i duhanit të tjetrit bonus me kafen, uji e korrenti me orar (se si do menaxhoheshin kimkatet toksike pa uje e korrent!!), etj. Po kështu, mbetemi me shpresë që rrugë si kjo e tanishmja Tiranë-Peshkopi të mos egzistojnë më në Shqipëri. Problemi është se populli ynë duket sikur ndonjëherë eksitohet më shumë nga VIP-at dhe VIP-eshat pa vlerë të politikës shqiptare se sa nga rrugët e mundimshme që bëjnë çdo ditë.
Ju lutemi të firmosni peticionin për Rrugën e Arbërit:
http://www.change.org/en-GB/petitions/complete-the-construction-of-the-arb%C3%ABri-road-nd%C3%ABrtoni-sa-m%C3%AB-shpejt-dhe-me-standarde-rrug%C3%ABn-e-arb%C3%ABrit
*Erisa Saraçi është duke kryer studimet e doktoraturës në fushën e Katalizës Heterogjene (Inxhinieri Kimike) pranë Universitetit të Leipzig, Gjermani.
Nuk zgjidhet çështja e armëve të Sirisë, me një “fix” në momentin e fundit….!
“JO” ! është një vendim i keq për të ardhmen politike të Ramës, me SHBA, dhe lajm i keq – pavarësisht anës diplomatike të përdorur nga Uashingtoni./
Opinion nga BEQIR SINA, New York/
Ne Foto: Proteste nga “Rrenjet Shqiptare” ne Times Square me moton”Shqiperi etnike, Jo Shqiperi kimike”!/
New York: Kritikët nga të dyja anët e spektrit në Shqipëri morën një ” fix” në minutën e fundit të kryeministrit shqiptar Edi Rama, i cili në një fjalim të gjatë 30 minuta, dje ka njoftuar nën presionin në rritje të popullit ” se Shqipëria, nuk do të presë çmontimin e armëve kimike të Sirisë” . Vendi vendosi të kthehej opsionin me “kokë – poshtë”, pavarësisht një kërkese nga ana e aleatit të saj të NATO-s ,SHBA-së dhe Rusisë, sipas një marrëveshje të arritur në shtator.
Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, nën presion e “dyfishtë”, dha më në fund një ” fix – ndreqje të çështjes së armëve të Sirisë”, një zgjidhje, që do të lejojë që shqiptarët të ndihen të sigurtë nga politika aktuale e kësaj qeverisje, sidomos atë lidhur me armët kimike të Sirisë. Pavërsishtë, në se “dikush mbeti i pakënaqur – kokë me një anë”, dhe pse Edi Rama, nuk ia plotësojë dotë ato kërkesat, ashtu si ai vetë u kishte premtuar më parë …..! kur u takua me ata në New York, në shtator.
Ambasadori Alexandër Arvizu, tha në televizionin pro qeverisë, Top Chanell, një natë para vendimit të Ramës, se “ai ka pasur një indikacion të qartë për të parë tek kapacitetet e Shqipërisë, për një zgjidhje ndërkombëtare, duke shtuar se SHBA-të do të ndjeheshin të zhgënjyera në rast se Kryeministri Edi Rama do të përgjigjej negativisht për këtë kërkesë.”
Por, megjithëse Arvizu pat deklaruar se një përgjigje negative e Shqipërisë do të ishte zhgënjyese për Uashingtonin, vetkuptohet dhe mënyra e përmbajtjes së deklaratës së ambasadës menjëherë pas fjalimit të zotit Rama, e cila si ndodh rëndom në politikën amerikane, ishte me tone politikisht mjaft korrekte, për qeverinë” Rama”.
Megjithatë, se çfarë ka “nën rrogozë” dhe si i thonë shqiptarët “se ku fshihet lepuri” në mes Tiranës dhe Uashingtonit, përveçse hamendejeve dhe spekullimeve, asnjëri nuk e di se “çfarë po ndodh” !?
Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, ka thënë, më në fund “fix” se “është e pamundur për Shqipërinë të marrë pjesë në këtë operacion”, pasi që dy muaj më parë, po ky vetë “pas kuintave” në margjinat e Kombeve të Bashkuara, i kishte thënë PO! marrveshjes ruso – amerikane. Një marrëveshje kjo e arritur në shtator, për asgjesimin e 1300 tonë të armëve kimike, në Shqipëri.
Fitoria e 23 qershorit e ka “dehur” Edi Ramën, me ato 1 milion vota që më në fund treguan se nuk janë të Edi Ramës, por goneja e solli që Rama, t’i marri ato vota nga që shqiptarët donin ndryshimin- donin rotacionin. “Euforia” e Ramës, për të marrë çdo vendim duke i besuar së tepërmi “qorrazi”, 85 vendeve që ka në parlament, dhe natyrishtë “djallëzisë” që Rama e ka në gjak, e çojë atë në mungesë të informimit dhe të manaxhimit të gabueshëm të rrugës, që ndoqi ky si një lider i “pa-pjekur” politikisht, në çështje e shkatërrimit të armëve kimike siriane.
Shqipëria, është një vend i vogël për të bër politika kaq të mëdha – me SHBA dhe Rusinë. Dhe sidomos me SHBA, të cilat janë aleat dhe partner i jonë – miku jonë i përjetshëm
Rama gaboi rëndë se kishte mungesë komunikimi me Presidentin e Republikës në radhë të parë, opozitën dhe paralamentin dhe sqarimin e popullit të tij , dhe lejim të frikës e histerisë mediale kolektive që shpërtheu në Shqipëri.
Prandaj, në fund për të mos ndodhur më e keqja( pra njerëzit të shkonin deri në kërkesat për largimin e tij) , eskalimin dhe kalimin në revolta mbarpopullore, të protestave, nga një vendim “pro” armëve kimike, Edi Rama, si Kryeministër i vendit, zgjodhi ndoshta edhe i këshilluar për të vepruar ashtu duke e konsideruar vendimin e tij – si shumë më pak të dëmshëm – sesa ky vendim që mori kur i tha “JO”. Por, që është një vendim i keq për të ardhmen politike të Ramës, me SHBA, pavarësisht anës diplomatike të përdorur nga Uashingtoni.
Në Uashington , zëdhënësja e Departamentit amerikan të Shtetit Jen Psaki, ka tentuar të minimizojnë vendimin shqiptar , duke thënë se disa vende të tjera ” janë duke u konsideruar seriozisht … se do të marrin përsipër në vendin e tyre shkatërrimin e armë të Sirisë “.
Megjithëse, ajo nuk ka identifikuar këto, vende se cilat janë, por tha se Shtetet e Bashkuara presin që afatet kohore për shkatërrimin e armëve siriane, dhe se ato do të plotësohen pavarësisht nga refuzimi shqiptar.
Shihet qartë se SHBA, janë një vend që vendimin e Ramës, do ta marrin seriozisht, por në kanale të tjera, dhe kur ti vijë koha. Mbasi Uashingtoni pa një lider “jo-serioz” me Uashingtonin, një lider poliitik që nuk ka guximin të marrë vendime kaq të mëdha, mbasi edhe vetë “këto janë vendime të mëdha që sjellin ndryshime të mëdha”. Imagjino këtu sasa të vështirë e kan pasur me popullin e tyre, liderit e Polonisë, Çekisë, Hungarisë e tjera, me pranimin në vendin e tyre të armëve kundërajrore të SHBA….
“Vetëm një ditë më parë, se Kryeministri Rama do ta bënte publike vendimin për shkatërrimin e armëve kimike siriane, a nuk qe ambasadori amerikan në Tiranë Aleksandër Arvizu, ai që në një televizion proqeveritar, deklaroi hapur se një “Jo” e Ramës do të ishte zhgënjyese për SHBA.”
Kur po ambasadori Arvizu në të njëjtën intervistë me televizionin Top Chanell, tha se SHBA kan dhënë dhe kan ofruar të gjitha garancitë e mundshme në Shqipëri Dhe, ai shtoi se Presidenti amerikan Barak Obama, i kishte shkruar mbi çështjen Ramës dhe e ftoi atë të vizitojë Uashingtonin vitin e ardhshëm …..!
Pra, tani që Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, jo vetëm e ka zhgënjyer SHBA-së, por është treguar “lideri shumë i dobët” karshi Washingtonit, duke i mbajtur ata me shpresë deri në minutën e fundit, dhe në fund u tha “JO”, në një moment “fix”.
Në një kohë që kundër shkatërrimit, në Shqipëri, të armëve siriane, kishte protesta të qytetarëve për disa ditë me radhë. Populli shqiptarë tregojë se nuk ishte në asnjë mënyrë kundra Amerikës, dhe se është populli më pro amerikan. Ai doli në protesta vetëm atëhere kur e mësoi se Kryeministri Rama, e mbajti të fshehur planin e tij dhe nuk bëri transparencë, “i sigurtë, se ka mbas vetes kishte 1 milion vota” Dhe i tha “Jo” kur plani i tij ra, se me popullin u bashkuan edhe politikanët madje edhe disa deputetë socialistë, gazetar e analistë pro Ramës, pra kësaj rradhe ishin kundra tij !
Tani në pyetje është se “Ku e mori guximin Rama të thotë njëherë “PO” dhe në fund “JO”? ,Kush po qëndron prapa asgjesimit të armëve kimike të Sirisë në Shqipëri ! Ai ishte me të vërtet Uashingtoni, dhe premtimi i Ramës me një servilizëm të tepruara ? A ka “dorë” Moska ? dhe pse asnjëherë deri tani s’u zbardh tema e bisedimeve të shtatorit në Nju Jork, mes kryeministrit Rama dhe ministrit të jashtëm rus Sergei Lavrov ! Këto mbeten për tu sqaruar dhe duhet transaparencë,. Për këto ma do mendja është i interesuar “edhe, Washingtoni, mbasi Rama, dje i tha JO, SHBA-së!” dhe nuk i dha snjë përgjigje nga të sipërcituarat.
A mund dhe a duhet t’u thoshte JO! Shqipëria Shteteve të Bashkuara ? kur të dihet se përse Shtetet e Bashkuara zgjodhën Shqipërinë, në këtë përpjekje, megjithëse aty është përfshirë edhe Rusia? Përse , Rama e fsheh letrën që i ka shkruar presidenti amerikan Barak Obama, mbi çështjen dhe pse Obama e ftoi atë të vizitojë Uashingtonin vitin e ardhshëm !.
Dhe, a mundet që një mendje normale, sado “anti-amerikane”, të ketë ngelur edhe mbas 23 vjet demokraci, në Shqipëri, të shkojë deri në atë pikën se “të ngjallë frymën anti amerikane” të kohës së Enver Hoxhës? me protestën – para ambasadës amerikane në Tiranë, Megjithëse, dihej dhe ishte ofruar garanicia amerikane për gjithçka, që lidhej me transportin, teknologjinë, ekspertizën, dhe atë duhet ta merrin përsipër Shtetet e Bashkuara dhe vendet e tjera perendimore së bashku me Rusinë.
Mirëpo ditën “fix” kur foli Kryeministri Edi Rama, teknika e ” lajmit të mashtrimit” nga Mero Baze, me kompani, nxorri lajmin se një burim diplomatik anonim i kishte, thënë atij se “Çka do të përfitonte Shqipëria nëse i pranonte armët kimike?” 1. Ndihmë për sigurimin e Statusit të Vendit-Kandidat brenda dhjetorit 2. Ndihmë për aderimin e plotë të Shqipërisë në BE brenda mandatit të parë të qeverisë Rama 3. Mbulim financiar sa trefishi i Buxhetit të Shqipërisë (Buxheti i Shqipërisë për vitin 2012 ishte 4 miliardë dollarë, kështu që shuma e pritur e ndihmës financiare do të ishte mbi 10 miliardë dollarë) 4. Garantimi dhe dhënia e një statusi të veçantë për Shqipërinë në raport me Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ku në proces përfshihet dhe heqja e vizave. 5. Propozimi i Shqipërisë për çmimin “Nobel” për paqen?.
Ndërkohë, që dihet se nuk janë SHBA, të Amerikës, që vendosin për asnjërën nga këto…..! dhe kjo çështje për Uashingtonin nuk ishte “tramë”, apo pazar me Shqipërinë, “merri këto armë kimike, se do të bëj favore…..!”
Pyetje tjetër është se”Pse, Kryeministri i Shqipërisë foli vetëm në minutat e fundit – “fix”, vetëm disa orë para se Organizatës për Ndalimin e Armëve Kimike (ONAK), kur thuhej se e kishte planifikuar Shqipërinë mbi një planë për shkatërrimin e 1300 tonë të arëmve kimike siriane.
Në një kohë që shqiptarët thanë ” mjaft me “fixet” e fundit dhe me fshetësi, ” këtë i thanë dje populli shqiptarë Kryeministrit të tyre Edi Ramës në përpjekjen e tij për demontimin e armëve kimike të Sirisë nën planin ruso – amerikan, pa “pyetur” popullin shqiptarë.
Kësaj rradhe “fixi” i Ramës,: ” se Shqipëria, nuk do të presë çmontimin e armëve kimike të Sirisë” nuk ka shkuar aq larg sa ishte menduar, prej tij, mbase ai ishte “shumë hapa në drejtimin e gabuar dhe rrugën e gabuar. “. Dhe, këtë për herë të parë e kuptuan shqiptarët, të cilët na kujtuan protestat e Uashingtonit, Londrës, Parisit, Romës, Brukselit, e të tjera vende perindimore.
Këto protesta tek njerëzit treguan se tani në Shqipëri, ata janë ende ” të shqetësuar në lidhje me njerëzit që vinë në politikë, dhe në pushtet, të cilët nuk bëjnë asgjë për popullin e tyre, por vetëm e vetëm mendojnë që të mbajnë karriket e tyre, dhe të “mbushin vetëm xhepat ” e tyre . Ata janë vetëm politikanët e ” zhatjes dhe të mashtirmit ” së këtij populli,.. që më në fund edhe shqiptarët e kuptuanë se çfarë pushtetarësh kan në krye të vendit…!
Protesta e Pare si Evropian
Nga: Ervin Shkulaku/
Shqiptaret gjate 23 viteve te fundit kaluan neper protesta. Disa shkonin protestonin per krahun e djathte edhe disa protestonin per krahun e majte. Ndersa politikanet duke i hedhuır benzine zjarrit per arsyet politike I çonin shqiptaret ne grackat e tyre politike.
Por ne protesten kundra armeve kimike ndodhi nje mbrekulli. Gjate ketyre 23 viteve proteste te shqiptareve me ne fund erdhi ndryshimi. Me ne fund nje shprese rilindje e vu ne dukje te protesta e rinise shqiptare. Une mund te them qe kjo proteste eshte e para ne llojin e saj. Edhe kete here kjo proteste u mundua te perdorej per qellime politike. Duke zbritur ne shesh kryetari i partise Demokratike z. Lulezim Basha dhe deputeti i partise Demokratike Sali Berisha u perpoqen qe ta kethenin protesten kundra armeve kimike per favoret e tyre politike.
Por nuk doli ashtu siç u planifikua. Ne kete proteste u perballen me nje realitet tjeter shqiptar. Ky realitet perbehej nga rinia shqiptare qe u duk fare qarte se shoqeria shqiptare po ndryshon.
Fatkeqesisht ish kryetari i partise demokratke perseri e la ne hije kryetarin aktual dhe si ne protestat e tjera u perpoq qe me dy gishta te bente per vete te pranishmit. Por kete here ndodhi e kunderta. Kete here shqiptaret nuk rane ne kete kurth dhe dolen kundra qe kauza e tyre te perdorej. Dolen kundra dhe me rruge paqesore e larguan politiken ne mes tyre.
Besoj se nga kjo ngjarje Partia Demokratike duhet te rishikoje strategjine e saj. Perfundimisht shoqeria shqiptare po ndryshon. Perfundimisht nje element Evropian u duk te shqiptaret. Prandaj kryetari aktual duhet ti marre ne dore frenat e partise dhe te afrohet me rinine shqiptare.
Ishte pikerisht rinia shqipatare qe votoi partine ne pushtet dhe kjo rini perseri protestoi ne mbrojtje te kauzes kombetare. Prandaj politika shqipatre te pershtatet me realitetin e ri ne Shqiperi. Te jete e gatshme qe te mos dale kundra ketij realiteti por ta mbeshtese ate. Nese kjo funksionin atehere Shqiperia shume shpejt do te jete krah Bashkimit Evropian.
Delvina mbushet me përmendoret e andartëve grekë që masakruan shqiptarët, reagon Arben Llala
Ne Foto: Arkiv: Gjate vendosjes se permendores se Thimi Lolis.Historiani Arben Llalla ka deklaruar se ka të dhënë që Thimo Lolis ka bërë masakra edhe në fshatrat shqiptarë, që gjenden në Kostur dhe Follorinë. “Ka të dhënë që Thimo Lolis më 1904 ka bërë masakra edhe në fshatrat shqiptarë që gjenden në Kostur dhe Follorinë./
Ka reaguar historiani dhe njohësi i mirë i çështjeve greko-shqiptare, Arben Llalla, për vendosjen e disa përmendoreve të andartëve grekë në territoret shqiptare, të cilët kanë luftuar dhe luftojnë për aneksimin e Jugut të Shqipërisë. Përmendore të tilla ka në çdo fshat ku banon minoriteti grek dhe strukturat shtetërore shqiptare nuk kanë fare qasje në këto fshatra, bile gjuha shqipe nuk është zyrtare dhe anashkalohet. “Është e vërtetë se më 15 Gusht 2013 sheshi qendror i fshatit Sopik në Gjirokastër u pagëzua me emrin e Mihal Zerva. Mihal Zerva ka lindur në Janinë, ai është njëri nga aktivistët e flaktë të lobit grek në SHBA që promovojnë greqizmin e jugut të Shqipërisë. Ai ka qenë disa vite kryetar i Federatës së Epiriotasve në SHBA dhe sot është kryetar i Fondacionit grek në SHBA. Është financuesi i aktiviteteve të ndryshme në aspektin propagandistik për aneksimin e jugut të Shqipërisë ose siç i thonë grekët Autonomisë së Vorio Epirit. Por nuk është vetëm sheshi i Sopikut me përmendore të grekëve që punojnë dhe luftojnë për aneksimin e Jugut të Shqipërisë”, ka deklaruar Lalla. Ai ka shtuar se në shumë fshatra shqiptare, ku jeton minoriteti grek, janë ngritur përmendore për figurat kombëtare greke, të cilët kanë masakruar popullsinë shqiptare. “Në çdo fshat që jeton minoriteti grek ka nga një përmendore apo më shumë të figurave kombëtare greke, të cilat kanë kryer masakra mbi popullsinë shqiptare. Ironike është fakti se në fshatrat e minoritetit grek gjuha shqipe nuk figuron fare në mbishkrimet e këtyre përmendoreve, duke shkelur Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë Një rast të tillë kemi në Kranë të Delvinës ku klasa politike e minoritetit grek më 2010 vendosën Përmendoren e njërit nga andartët më të rrezikshëm Thimi Lolis i cili më 1914 kreu masakra në fshatrat shqiptar në jug të Shqipërisë”, tha ai.
Kush është Thimo Lolis
Historiani Arben Llalla ka deklaruar se ka të dhënë që Thimo Lolis ka bërë masakra edhe në fshatrat shqiptarë, që gjenden në Kostur dhe Follorinë. “Ka të dhënë që Thimo Lolis më 1904 ka bërë masakra edhe në fshatrat shqiptarë që gjenden në Kostur dhe Follorinë. Për këto masakra, qeveria shqiptare më 1940 i kërkoi qeverisë greke arrestimin dhe ekstradimin e tij në Tiranë. Në vitin 1941 qeveria greke e arreston Thimo Lolin dhe ia dorëzon qeverisë shqiptare, të cilët e burgosin, por pas kapitullimit të Italisë fashiste Lolis del nga burgu dhe i bashkohet trupave të Napolon Zervës të cilët kryenin masakra mbi popullsinë shqiptare në Çamëri. Pra, për këto merita minoriteti grek i ngriti përmendore në Kranë Thimo Lolit më 2010”, tha ai.
Kryetari i partisë MEGA
Një fakt tjetër interesant është se më 2012, kryetari i partisë MEGA të minoriteti grek Kristaq Kiços, deklaroi përpara përmendores së Thimo Lolit se: “Çdo komb në botë ka heronjtë e tij, dhe për këtë kemi ardhur ne sot për të përkujtuar heronjtë tanë kombëtar të cilët luftuan për të drejtat e tyre, në tokën e tyre stërgjyshore, këtu në Vorio Epir(në Shqipërinë e Jugut). Është detyra jonë për të nderuar heronjtë e djeshëm dhe për të marrë shembull për luftën e sotme. Për të ruajtur arsimin tonë, pronën tonë, identitetin tonë kombëtar. Për të ruajtur gjithçka që gjyshërit tanë na e kanë lënë për të cilat luftuan dhe sakrifikuan. Të gjithë bashkë duhet ta kuptojmë se shkojmë për të arritur kombëtar…”
Grekët bllokuan përmendoren për çamët
Deklarata e Kiços është provokative duke ditur se ai e tha më 19 Shkurt 2012 në kishën e Shën Gjergjit me rastin e shpalljes së 98 vjetorit të Autonomisë së Vorio Epirit. Më tej Llalla bëri krahasimin me kryetarin e Komunës së Xarrës në Sarandë Dhimo Kote i cili pengon qëllimisht ngritjen e përmendores në kujtim të viktimave të genocidit grek kundër popullsisë çame. Ku ndër të tjera Llalla tha: Mesa kam informacion përfaqësues të shtetit grek dhe kishës së tyre i kanë kërkuar kryetarit të komunës së Xarës Dhimi Kotes që të pengojë me sa mundet ndërtimin e Monumentit në Kllogjer në kujtim të popullsisë çame të cilët vdiqën gjatë rrugës për në Shqipëri në vitin 1945. Në të njëjtën kohë Dhimi Kote në komunën që drejton ka lejuar ngritjen e përmendoreve shkruara vetëm në gjuhën greke në Mursio etj.
Nipi i Napolon Zervës
Një shesh i një fshati shqiptar ka marrë emrin e nipit të Napolon Zervës, arkitektit, ideatorit dhe orkestruesit të masakrës së kryer mbi popullsinë shqiptare në Çamëri, gjatë viteve 1944-1945. Ndërsa Greqia ende nuk ka kërkuar falje për genocidin dhe masakrimin e mijëra burrave dhe grave shqiptare, nipi i famëkeqit Napolon Zerva, nderohet, duke i vendosur emrin e tij fshatit Sopik në Gjirokastër. Pas aktiviteteve të fshehta për aneksimin e Jugut të Shqipërisë, ky është provokimi i radhës që u bëhet shqiptarëve. Gjithçka ka ndodhur gjatë qeverisjes së Sali Berishës, ku Greqisë iu falën edhe territore ujore, pavarësisht se këto pazare u hodhën poshtë nga Gjykata Kushtetuese e Shqipërisë. Më konkretisht, në datën 15 Gusht 2013 sheshi i fshatit Sopik në Gjirokastër u quajt me emrin Mihal Zerva. Ky emërtim i një sheshi që ndodhet brenda territorit të Republikës së Shqipërisë është një provokim i hapur, pasi Mihal Zerva është njeri nga ekstremistët grek në SHBA që promovon aneksimin e Jugut të Shqipërisë. Adriatik Doçi
Friday, November 15, 2013 – 08:43
- « Previous Page
- 1
- …
- 776
- 777
- 778
- 779
- 780
- …
- 859
- Next Page »