Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

POROSI PËR EDI RAMËN

by

Lind pyetja, një lider që beson se i ka të fituara zgjedhjet e përse kërkon ta destabilizojë vendin?/

Nga ELIDA BUÇPAPAJ/

Shqipëria po përgatitet të hyjë në zgjedhjet e 23 qershorit dhe prioritet i prioriteteve është garantimi i stabilitetit dhe qetësisë së vendit. Palët që do të garojnë të shpallin strategjitë e të fokusohen në programet partiake. Opozita vetvetiu është e privilegjuar, sepse ballafaqon premtimet që ka marrë maxhoranca me përmbushjet e tyre si dhe paraqet premtimet e veta. Por qetësia dhe stabiliteti është alfa dhe beta që zgjedhjet të jenë të lira e të ndershme. Kjo kërkon që palët të fokusohen tek mbarëvajtja e tyre si përmbushje e interesit kombëtar.

T’i kundërvihesh stabilitetit të vendit me provokime që çojnë në kolaps sistemin 60 ditë larg zgjedhjeve është njëlloj si të riciklosh një 21 janar! Kush doli i humbur nga 21 janari? Veç viktimave, doli Edi Rama, i cili e konsumoi edhe një herë veten si radikal. Dhe Edi Rama rrezikon një riciklim të tillë pa asnjë shkak, kur duhet të ndihet i sigurt për fitoren pas bashkimit që pati me Ilir Metën, i cili në vetvete, është një tjetër gafë e lidërshipit të PS!

Lind pyetja, një lider që beson se i ka të fituara zgjedhjet e përse kërkon ta destabilizojë vendin? Siç po vepron Edi Rama, kur kundërshtari i tij është i dërmuar nga gabimet e pafundme, siç dëshmoi edhe koalicioni që pati me Ilir Metën, i cili sot Sali Berishës iu kthye në boomerang!

Le të kthehemi tek kriza në gotë e KQZ, një institucion thellësisht i politizuar prej politikës, i cili ka një funksion të sanksionuar prej një marrëveshjeje mes PD dhe PS, kur PD ishte në opozitë, me një balancë 4 me 3 për maxhorancën. Në rastin konkret, largimi nga koalicioni i LSI e prishte këtë balancë, pasi Muho ishte i propozuar nga PD, kur PD dhe LSI ishin në muaj mjalti.

Edi Rama le të mjaftohet me muajin e mjaltit që ka startuar me Ilir Metën dhe me të mirat sipas mendjes së tij që rrjedhin prej kësaj, por jo të bllokojë vendin dhe ta fusë Shqipërinë rishtas në krizë! Sepse i humburi do të dalë ai! Mezi e ka ndrequr disi imazhin prej kujtimit të 21 janarit, s’ka arsye që të ndërmarrë veprime autodestruktiviste. Një pyetje e kam për Ramën, me këto mendje që ka sot, a do ta kishte ndërmarrë atë që ndërmori më 21 janarin e 2011?!

Sa për KQZ, ai është një bunker i partive kryesore. Më 1991 kryetar i KQZ-së ka qënë Rexhep Mejdani, i cili më 1997 do të zgjidhej president i Shqipërisë. Më 1997, kryetar i KQZ-së ka qënë Fatos Klosi, i cili më pas do të emërohej kreu i SHIK-ut! Pra shihni se çfarë rëndësie, sikur fitorja të varet prej KQZ! Ky është precedenti i krijuar. I cili duhet të çmontohet! Por kjo s’mund të bëhet as sot dhe as nesër kur në prag kemi zgjedhjet e 23 qershorit. Kjo bëhet me konsensus politik nga politikanë të përgjegjshëm!

Largimi i Muhos ishte reaksion pas daljes së LSI-së nga koalicioni me PD, i cili në vetvete ishte një akt aspak normal, prej të cilit rrodhi ngërçi në gotë, votimi kundër Muhos, aq më tepër kur ishte një figurë jo e pastër, ashtu si po flitet edhe për Arben Ristanin! Sa turp, kur partitë gjejnë vetëm njerëz të njollosur dhe pa personalitet për KQZ, lehtë për t’i përdorur dhe për t’i depersonalizuar.

Hakmarrje politike e dirigjuar nga lidërshipi ishte edhe dorëheqja e dy përfaqësuesve të PS nga KQZ, e cila e dëmton vetë Edi Ramën!

Pasi veç të tjerave. Nxjerr në pah pasigurinë e tij dhe vë në dyshim fitoren.

Dhe hakmarrja, produkt i mungesës të shtetit ligjor, degjeneron në spirale.

I tillë ishte edhe sulmi fizik dhe kërcënimet nën dritën e reflektorëve dhe përpara kamerave kundër Kastriot Islamit dhe dy deputetëve të PS, të përjashtuar nga Edi Rama, të cilët votuan largimin e Muhos! E përse do të tregoheshin luajalë deputetët e PS me Edi Ramën kur ishte vetë Edi Rama që përjashtoi nga PS, duke mos i kandiduar për zgjedhjet e 23 qershorit?

Shërbimi klientelist është antimorali që po gërryen shtetin në Shqipëri! Sepse zgjedhja e kandidatëve nga kryetari i partisë është një tjetër skandal që e bënë demokracinë atje të jetë hibride.

E përse nuk u kënaq Edi Rama nga konseguencat për efektet direkte të afrimit të tij me Metën dhe distancimit të Metës nga Berisha në këshillat bashkiakë, ku tani qarku i Fierit, i cili e la vendin në klasë, e bashkë me të edhe disa qarqe të tjera, e kthyen PS menjëherë në maxhorancë?!

Përse Edi Rama nuk u mjaftua të shijonte kthimin kokëpështë të aleancës midis Berishës me Metën, në ndryshimin e balancave në disa qarqe të pushtetit lokal, përfshi edhe Tiranën, ku raportet e reja dhe bashkimi i votave PS-LSI e kthyen PD në pakicë, dhe çiftëzimi PS-LSI shkarkoi menjëherë Kryetarin e Këshillit Bashkiak të Tiranës, veteranin Njazi Kosovrasti, një besnik i PD-së, i cili u zëvendësua me Aldrin Dalipin, një tjetër besnik të PS !

Po ta analizosh, largimi i Muhos nga KQZ është i barabartë me ndryshimin e balancave në favor të PS sa i përket qarqeve të vendit. Dhe kaq!

Tani Edi Rama duhet ta rikthejë në normalitet situatën, sepse hollë-hollë, shkaktari i gjithë këtyre „tërmeteve“ është ai vetë, pasi ishte ai që ngulmoi me çdo kusht që Ilir Meta të kalonte me të, duke ia punuar Berishës!

Tani Edi Rama e ka Ilir Metën me vete dhe le ta mbajë! E fushata të vazhdojë normalisht, të garantohet e ruhet stabiliteti i vendit dhe t’i krijohen të gjitha kushtet Sovranit që ta hedhë votën në mënyrë të lirë dhe të ndershme.

Sa për veprimet e Edi Ramës, Ilir Metës e Sali Berishës për gjithë këtë që kanë gatuar përfshi politizimin lunatik të KQZ-së, këto veprime janë afatshkurta, i shërbejnë momentalisht politikës, por jo interesave të vendit dhe shqiptarëve. Vendi dhe shqiptarët kërkojnë shtet ligjor dhe politikë të pastër. Kush e plotëson këtë formulë, e vazhdon rrugën, kush nuk e plotëson, mbetet në klasë!

Por të jesh në opozitë e të ndërmarrësh veprime të gabuara e nonsense, të cilat shkojnë direkt në llogari të një kundërshtari të cfilitur nga një qeverisje traumatike tetëvjeçare, kjo është marrëzi.

Edi Rama ta varë vëth në vesh, se vendi kërkon stabilitet, qetësi dhe kushte sa më të mira për një proces zgjedhor fair and free! Në këto 60 ditë ai ka plot për t’i thënë kundërshtarit, tani që e ka në krahun e tij edhe Ilir Metën, të cilin e ka paragjykuar si shans për të marrë pushtetin duke kopjuar Berishën, i cili, siç e shohim të gjithë, prej Ilir Metës mbeti në baltë ! Po këto llogari janë personale të Edi Ramës!Nesër do të lexoni: POROSI PËR SALI BERISHËN

 

 

TERRORIZMI KTHEHET NË AMERIKË

by

Ne Foto e Shtëpisë së Bardhë. Këshilltarët e  Sigurimit Kombëtar  të Marten në Shtëpinë e Bardhë përfshirë Drejtorin e FBI-ës, Robert Mueller, duke informuar  Presidentin Obama mbi sulmin terrorist në Boston./

Nga Frank Shkreli/

Të hënën e kësaj jave dy bomba shpërthyen në Boston të Shteteve të Bashkuara duke shkaktuar vdekjen e tre personave përfshirë një djal 8-vjeçar — dhe plagosjen e rreth 180 të tjerëve, 19 prej të cilëve janë në gjëndje të rëndë.  Autoritetet federale, shtetërore dhe vendore kanë intensifikuar hetimet për dy shpërthimet në Maratonën e Bostonit, duke premtuar se hetimet do të zhvillohen anë e mbanë botës për të gjetur personin ose personat që kanë kryer këtë akt terrorizmi.  Autoritetet thonë gjtihashtu se deri tani askush nuk ka marrë përgjegjësinë për këtë sulm dhe shtojnë se nuk janë në dijeni se cili mund të ketë qenë motivi për këtë akt të shëmtuar kundër njerëzve të pafajshëm dhe nuk mund të thonë ende me siguri nëse kriminelët që kryen këtë akt të tmershëm, janë terroristë të huaj apo të mbrendshëm.

Presidenti i Shteteve të Bashkuara Barak Obama vuri në dispozicion, “të gjitha burimet e qeverisë federale për të ndihmuar autoritetet shtetërore dhe vendore për të mbrojtur popullin nga sulme të tilla dhe sipas nevojës, për të shtuar masat e sigurisë anë e mbanë Shteteve të Bashkuara dhe për të hetuar se çfarë ndodhi”, në Boston.   Ai e siguroi popullin amerikan se ndonëse do të marrë kohë për të vendosur se çka me të vërtetë ka ndodhur, “ne do të zbulojmë, do i kapim dhe do i sjellim para drejtësisë kushdo qofshin ata që kanë sulmuar bashkombasit onë.”

Ndërsa ai vuri në dukje heroizmin e burrave dhe të grave të FBI-ës, policisë së Bostonit dhe agjencive të tjera që shkuan menjëherë në vendin e ngjarjes, Presidenti Obama lavdëroi “mirësinë, zemërgjërsinë dhe dashurinë” e treguar nga banorët e Bostonit pas shpërthimit të bombave, duke thënë se nëqoftse “dëshironi të dini se kush jemi ne, se cila në të vërtetë është Amerika dhe si ne i përgjigjemi së keqes dhe keqbërsve — aty në Boston e gjeni përgjigjën: vetmohues e vetflijues, të mëshirshëm dhe të patrembur”, tha presidenti Obama, në deklaratën e tij drejtuar kombit nga Shtëpia e Bardhë.

Edhe Kryetari i Dhomës së Përfaqsuesve të Kongresit Amerikan, John Boehner, reagoi ndaj sulmit në Boston duke thënë se, “fjalët nuk mund e përshkruajnë pikëllimin që ndjenë Kongresi për familjet që kanë humbur të afërmit e vet….Këjo është një ditë e vështirë për Amerikën, por ne do të vazhdojmë në frymën amerikane duke u bashkuar në lutje dhe guxim.”

Shtëpia e Bardhë njoftoi dje se presidenti Obama do të shkojë të Ënjtën në Boston për të marrë pjesë në një shërbim ndërfetar kushtuar të vrarërve dhe të plagosurve nga sulmi terrorist, i cili prishi atmosferën festive të Maratonës së famshme të atij qyteti dhe solli dënimet ndaj këtij akti nga e mabrë bota.  Zyra e presidentit Obama njoftoi se ai do të flasë gjatë shërbimeve fetare në Katedralën e Kryqit të Shënjtë në Boston dhe shtoi se ai ka udhëruar uljen e flamujve në gjysëm shtizë, në nder të viktimave.

Sulmi terrorist në Boston, si edhe sulmi terrorist famkeq kundër kullave të larta në New York më 2001, nuk ishte një akt vetëm kundër Amerikës, por ishte një sulm kundër gjithë botës, pasi ndër 25.000 vrapuesit në Maratonën e Bostonit merrnin pjesë mijëra vrapues nga e mbarë bota dhe ku fituesi i Maratonës ishte, jo një amerikan, por një etiopian.

Si rrjedhim, reagimet ndërkombëtare ishin të shpejta dhe ngushëlluese për viktimat, në solidarizim me familjet e tyre dhe me popullin amerikan dhe njëkohësisht duke dënuar këtë akt brutal dhe të pakuptueshëm kundër  civilëve dhe njerëzve të pafajshëm, ndërkohë që udhëheqsit botërorë ofruan edhe ndihma për hetimet dhe kapjen e personit ose personave që kryen këtë akt barbar.

Edhe udhëheqsit shqiptarë dërguan mesazhe ngushëllimi për sulmin terrorist në Boston. Presidenti i Republikës së Shqipërisë, Bujar Nishani, në mesazhin e tij dërguar Presidentit Obama, shkruan se, ”Ky sulm terrorist ndaj jetës së qytetarëve të thjeshtë e të pafajshëm, i bërë gjatë zhvillimit të një prej manifestimeve më popullore dhe sportive, siç është Maratona e Bostonit, ka prekur thellë gjithë zemrat e popullit shqiptar dhe mbarë njerëzimit përparimtar.” Udhëheqsi shqiptar, vazhdon mesazhin e tij dërguar Presidentit Obama dhe popullit amerikan, duke thënë se, “Si aleatë e miq besnikë të SHBA-së në luftën kundër terrorizmit, dënojmë me forcë këtë akt dhe jemi të bindur se shumë shpejt personat përgjegjës do të dalin para drejtësisë dhe do të marrin dënimin e merituar.”

Presidentja e Kosovës, Atifete Jahjaga i dërgoi gjithashtu Presidentit Obama një mesazh ngushëllimi në emër të popullit të Kosovës, duke thënë se,  “Institucionet e Republikës së Kosovës dënojnë këto akte të dhunshme që morën jetët e qytetarëve të pafajshëm amerikanë, me besimin e plotë se sulmet e tilla nuk do t’i zbehin vlerat dhe idealet e shtetit dhe shoqërisë suaj, që mbesin inspirim për tërë botën, e cila synon ndërtimin dhe realizimin e demokracisë dhe lirisë së mirëfilltë.  Lutjet tona janë me ju, me popullin amerikan dhe familjarët e viktimave në këto momente të vështira”, përfundon mesazhin e saj Presidentja e Republikës së Kosovës, Atifete Jahjaga.

Megjithse ky akt ishte shokues, Presidenti Obama tha të Martën se populli amerikan refuzon të terrorizohet dhe bëri thirrje që të mos arrihen përfundime të ngutëshme dhe pa bazë në lidhje me personin ose personat ose mbi qëllimet e këtij sulmi – se kush dhe pse e bëri — për derisa të zbulohen të gjitha faktet, duke shprehur besimin e tij se heret ose vonë, autoritetet e hetuesisë amerikane do të zbulojn ë të gjitha faktet e këtij  “akti të shëmtuar prej frikacakësh”, dhe do të sjellin para drejtësisë personin ose personat që kryen këtë sulm terrorist.

 

 

Lufta jone per jete a vdekje

by

Nga publicistika e nacionalistit Tahir Zajmi*/

Para nje jave komunistat serbo-malazes kane sulmuar prape tokat tona ne ane te Rozhajes dhe te Rugoves dhe te gjithe qe kishin mberritur per te shtene ne dore nja dy tre katunde, repartet e fuqive tona i shtrenguan qe te terhiqen pertej kufijve ku lufta gjithnje vazhdon e ashper.

Sulmi i papritur i serbo-malazezeve qe u perballua me shpejtesi rrufeje nga ana e shqipetareve ka qene nje deshtim i ri per ta dhe nje pergenjeshtrim i forte per propaganden e komunisteve tane te verbuar, te cilet kane iluzione dhe perpiqen qe tia mbushin mendjen popullit te Kosoves se’’ shoket komunista serbo-malazes’’ i kemi miq dhe si te tille ata nuk do te atakojne kufijte e Kosoves. Por fqinjet tane Sllavet, cetnike qofshin apo nacional-clirimtare, duke e ditur mire se dinakerija e tyre nuk shkon me ne popullin e Kosoves, e se vetem me anen e propagandes nuk i arrihet qellimit per te krijuar anarkine edhe ne kete vend te qete, dhe me anen e kesaj te shtere dhe nje here ne dore zoterimin e Kosoves kane bere prova dhe me arme duke na sulmuar kohe pas kohe, ne menyre qe te na dobesojne moralisht dhe materialisht qe  te mos jemi ne gjendje te mbrohemi.

Populli i Kosoves e di mire se me cilin ka te beje; e di po, se po te kthehen dhe nje here sllavet ne Kosove jo vetem do ti merren tokat dhe do tu grabitet pasuria, por do ti merret dhe jeta, do ti shkelet erzi dhe do ti masakrohet edhe femija; me nje fjale, ai e di tani se nje dynja e re sllave ne keto fusha pjellore do te thote mbarim tragjik i fisit ilir ne kete zone te Shqiperise jetike.

Ky popull qe ka jetuar tani  e kater mije vjet me pare ne keto toka, te cilat jane banuar dhe leruar per te paren here duke u lagur me gjak cdo pellembe e saj per te mbrojtur individualitetin dhe traditat e tij kombetare, ka kaluar, po, e ka bere invazion mbas invazionesh duke mbajtur ndezur ne shpirtin e tij shkendijen e lirise, por kurre si kete here, nuk ka qene me ne short dhe ne rrezik qe te zhduket fare nga faqja e dheut. Deklaratat e herepashershme te Titos dhe te perfaqesuesve te tij rreth krijimit te Jugosllavise komuniste, ne te cilen Kosova jo vetem qe nuk perfillet si toke shqiptare, por si pjese integrale e serbise se ardhshme si edhe dokumenti i ‘ marreveshjes’ se komunistave greke e bullgar mbi krijimin e ‘Federates se republikave sovjetike ne Ballkan’ qe u zbuluan ne keto ditet e fundit nga korespodenca e gazetave angleze ‘’Daliy Herard’’ dhe ‘’Daily Mail’’ nuk kane asnje pike dyshimi per qellimet e tyre kriminale kunder jetes se kombit dhe te pavaresise shqiptare.

Ne kete dokument qe u botua ne numrin e fundit te fletores tone thuhet qarte se jo vetem Kosova  por e gjithe Shqiperia do te perfshihet ne kuadrin e Maqedonise, greke- serbe dhe bullgare, per te mos ekzistuar me si shtet me vete. Gjithashtu ne nje urdher dite te Drazho Mihajlovicit qe na ka rene ne dore para ca kohe thuhet tektualisht keshtu: ‘ Duhet te parashikojme dhe te proceduojme me zonen rob te ushtareve dhe ne bashkepunim me elementin tone ( serbet e vendit), ti internojme dhe ti pushkatojme kudo qe te jene shqiptaret ose duke i shoqeruar keta deri ne komanden e batalionit per ti zhdukur me njehere etj’’.

Prandaj perpara ketij realiteti tragjik qe cakton fatin e kombit tone, ndac ta thuash per krah te pikepamjes komuniste te Titos dhe bashkepunetoreve te tij, ndac thuaje per qellimet imperialiste qe ndjek Drazho Mihajlovici me cetniket e tij gjakpiresa, populli shqiptar pergjithesisht dhe ky i Kosoves vecanerisht, qe ne kete cast eshte angazhuar me nje perleshje te re, me sllavet, duke pervetesuar kuptimin vargjeve te poetit tone kombetar;

’’me mire vdekur nen dhe duke u qare

se te  gjalle te mbetur nen shkjaun’’

ka vendosur definitivisht te shkrihet me rob e femije sesa te leri qe Kosova e tij e shenjte te shkelet e te dhunohet edhe nje here nga armiku.

*Gurra e bardhe  Pseudinimi  Tahir Zajmit

 

SHPRESË PËR REFORMIMIN E IMIGRACIONIT NË AMERIKË

by

Nga Frank Shkreli/

Ne Foto: Presidenti Obama duke bërë betimin e një grupi të ri shtetasish amerikanë në Shtëpinë e Bardhë/

Çështja e imigracionit këtu në Shtetet e Bashkuara ka qenë dhe vazhdon të jetë një çështje që shkakton debate dhe mos marrveshje ndër më të ashpërat,  jo vetëm gjatë fushatave elektorale në nivel federal, shtetëror dhe vendor, por edhe në jetën e përditshme anë e mbanë Amerikës. Nuk është fjala për imigrantët që vinë këtu legalisht, por për ata që hyjnë në këtë vend ilegalisht dhe qendrojnë këtu me vite, dekada dhe ndoshta për gjithmonë si të tillë duke shkelur ligjet e imigracionit të këtij vendi.

Llogaritet se tani për tani, në Shtetet e Bashkuara mund të jetojnë rreth 11 milionë imigrantë ilegalë, megjithse numëri i vërtetë është vështirë të përcaktohet.   Shumica e tyre hyjnë në këtë vend nga Meksika, por imigrantë ilegalë në Amerikë ka pothuaj nga çdo kënd i botës, përfshirë edhe shumë shqiptarë.  Megjithëse, kryesisht për arsye të  krizës ekonomike,  hyrja pa leje e imigrantëve, sidomos nga Meksika, është ngadalësuar në mënyrë të dukshme dhe sipas disa burimeve mund të jetë në nivelin më të ulët në 40-vjetë, problemi i imigracionit ilegal vazhdon të mbizotëroj diskursin politik dhe ekonomik të këtij vendi.

Muajtë e fundit, në Uashington është venë re një ndërmarrje serioze nga senatorë të dy partive politike demokratë dhe republikanë për të zgjidhur, atë që është cilësuar si çështja e imigracionit ilegal, nismë e cila siç duket do të arrijë kulmin këtë javë,  si çështja numër një në agjendën e Kongresit. I ashtuquajturi “Grupi i të Tetëve” i Senatit amerikan dhe grupi i 6 ligjvënse të Dhomës së Përfaqsuesve, për disa javë tani janë takuar privatisht, me shpresë për të arritur një marrveshje në vija të përgjithshme, për një çështje që ka përçarë politikën dhe vendin për vite me radhë, për të mos thënë për dekada, ndërsa në të  njëjtën periudhë janë bërë edhe përpjekje për të gjetur mënyra për zgjidhjen e këtij problemi që të jetë e pranueshme për të dy palët, duke arritur një marrëveshje për një plan të gjithëanëshëm reformash të sistemit të imigracionit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Ndër propozimet e para për të reformuar sistemin ishte ai i Senatori republikan Xhon Mekejn dhe i të ndjerit  ish-Senatorit demokrat  Eduard Kenedi, të cilët kishin hedhur propozimin e parë pothuaj dhjetë vjetë më parë, për një projekt ligj që do të konsiderohej si një kompromis.   Sipas këtij propozimi, republikanët ishin të kënaqur me  marrjen e masave më të forta përgjatë kufirit me Meksikën — gjë për të cilën kanë këmbëngulur vazhdimisht – me qëllim për të ndaluar hyrjen në masë dhe të pa kontrolluar të imigrantëve ilegalë  dhe demokratët do kënaqeshin me miratimin e një procesi, në bazë të të cilit, më shumë se 11-milionë imigrantëve ilegalë do tu mundësohej e drejta për tu bërë banues të përhershëm të këtij vendi.  Plani Mekejn-Kenedi pat siguruar edhe përkrahjen e ish-presidentit Xhorxh Bush, por nuk mori përkrahjen e nevojshme në Kongresin amerikan.   Gjatë fushatës për president, katër vjetë më parë, Barak Obama premtoi reforma të gjithanshme të imigracionit, por gjatë katë vjetëve të kaluara nuk tregoi ndonjë interesim të madh për këtë çështje.   Ndërsa në fillim të mandatit  dytë,  Presidenti Obama ka thënë se reforma e imigracionit është një prej prioriteteve të tija kryesore, duke shprehur besimin e tij se do të arrihet një konsensus në Kongres.

Komisioni i ligjeve i Senatit amerikan ka caktuar të Mërkurën e kësaj jave si ditën që senatorët e këtij komisioni do të dëgjojnë dëshmi mbi planin e Senatit,  përfshirë edhe propozimin për të legalizuar miliona imigrantë ilegalë që tani jetojnë në këtë vend, por sipas lajmeve, një gjë e tillë mund të ndodhë vetëm pasi imigrantët ilegalë të kenë kaluar nepër një proces tepër rigoroz kontrolli individual, pasi të kenë kapërcyer pengesa të shumëta, dhe duke përfshirë edhe nevojën për të mësuar anglishten dhe për të pasur një vend pune.

Edhe në të kaluarën,  në Kongresin amerikan janë paraqitur propozime të ndryshme për të reformuar ligjet mbi imigracionin, por sivjet duket se ekziston mundësia më reale për të ndërmarrë reformat e nevojshme, pasi sipas një sondazhi të kohëve të fundit, 64 për qind e amerikanëve janë në favor për t’u dhënë shtetësinë imigrantëve ilegalë.  Antarët e Kongresit zakonisht tentojnë të marrin vendime në përputhje me përkrahjen dërmuese publike të çështjeve që konsiderohen nga ligjvënsit amerikanë, siç është reforma e imigracionit. Si rrjedhim, një numër kongresistësh, përfshirë edhe Senatorin republikan Xhon Mekejn shprehen optimistë se ky mund të jetë viti që, më në fund, sjellë reformat e nevojshme në sistemin amerikan të imigracionit.  Këjo sepse, edhe Presidenti Obama ka shprehur gatishmërinë e tij duke thënë se është i vendosur që të bëjë ç’është e mundur për të siguruar miratimin e reformave nga Kongresi.

Megjithëse propozimet e reja pritet të kundërshtohen nga konservatorët të cilët janë kundër legalizimit të statusit për imigrantët pa dokumenta, edhe pala republikane duket gjithashtu e vendosur për të bërë diçka për të përshpjetuar reformën mbi imigracionin, pasi nuk dëshiron të konsiderohet si partia që është kundër imigrantëve.   Senatori Marco Rubio, kryenegociatori republikan për të reformuar ligjet e imigracionit, nga prindër të ardhur nga Kuba dhe njëkohësisht  kandidat i mundshëm për president në vitin 2016 — ndërsa ishte ftuar nga tre programet e tre rrjeteve televizive kryesore të së djelës për të diskutuar problemin e imigracionit — tha në programin “Meet the Press”, të TV-NBC se ligjet që kemi tani, “nuk janë të mira për askënd…. statuskuoja është e tmerrshme për Amerikën”, shtoi ai.  Duke folur për  propozimin e ri  për imigracionin,   që përkrahet si nga republikanët ashtu edhe nga demokratët, Senatori Marco Rubio iu përgjigj intervistuesit se, ai nuk po e bën gjithë këtë përpjekje për të reformuar sistemin e imigracionit në Amerikë, për qëllime politike. Ai  tha se, “Unë jam Senator.  Unë nuk paguhem vetëm për të mbajtur fjalime.   Unë paguhem për të zgjidhur problemet”, me të cilat përballohet vendi.

Siç duket, në një përpjekje për të zbutur kundërshtimin nga konservatorët të cilët janë kundër një amnistie për imigrantët ilegalë, Senatori Rubio tha gjithashtu në një program tjetër televiziv (Fox News) se propozimet e reja për të reformuar  sistemin e imigracionit nuk janë amnisti, duke shtuar se në të vërtetë, propozimet e reja e bëjnë më të vështirë që një immigrant illegal të fitojë statusin legal, në krahasim me procesin dhe ligjet ekzistuese.

Pritet që grupi i 8 senatorëve   demokratë  e republikanë, të cilët për disa muaj tani kanë punuar për arritjen e një marrveshjeje për reformimin e sistemit të imigracionit në Shtetet e Bashkuara të Amerikës do të njoftojnë hollësitë e propozimeve të tyre të Martën.   Media amerikane thotë se propozimet e reja për reformimin e imigracionit përfshijnë edhe rritjen e numërit të imigrantëve që vinë në këtë vend në mënyrë ligjore.  Tani, Shtetet e Bashkuara pranojnë 1 milion imigrantë në vit me dokumenta, më shumë se çdo vend tjetër në botë.  Sipas propozimeve të reja pritet që ky numër të rritet me pesë për qind, sipas gazetës Los Anxheles Tajms.

Pasi të njoftohen këtë javë  hollësitë e propozimeve të reja nga grupi i 8 senatorëve nga të dy partitë, mbetet për tu parë nëse ata do të mund të bindin shumicën e Senatit dhe të Dhomës së Përfaqsuesve, si edhe grupe interesash të ndryshme, se pas shumë vitesh dhe propozimesh të shumëta,  më në fund ka ardhur koha për një reformë të gjithanshëme të ligjeve amerikane mbi imigracionin në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.   Miratimi i ligjeve të reja është kritik gjithashtu edhe për fatin  e qindra, për të mos thënë mijëra shqiptarëve dhe familjeve të tyre që mund të gjënden në këtë vend pa dokumentat e nevojshëm për një qendrim legal në Shtetet e Bashkuara.

VIZION PËRBASHKUES PËR DIASPORËN SHQIPTARE SI VLERË KOMBËTARE

by

SHKRUAN ARTUR VREKAJ, WORCESTER,MA (SHBA)/

Shqipëria dhe Kosova; komuniteti shqiptar shtetformues në Maqedoni; komuniteti shqiptar vetqeverisës vendor në Luginën e Preshevës; pakica kombëtare shqiptare në Mal të Zi; shqiptarët e Greqisë pa status të plotë të emigrantit për dy dekada; diaspora e shqiptarëve në Europë dhe ajo në Amerikë po dëshmojnë se nuk janë në një zë kur bie fjala për ardhmërinë e Çështjes Kombëtare Shqiptare në tërësi.

Kur themi “një komb- një qëndrim”, të gjitha çfarë përmënda më lart duhen marrë në konsideratë për të patur një strategji të përbashkët për Çështjen Kombëtare që ende nuk e kemi. Dhe patjetër duhet të mendojnë për këtë të gjithë faktorët qeverisës dhe shoqërorë të shqiptarëve në Ballkan dhe në Diasporë.

Kurrë ndonjëherë në historinë tonë kombëtare s’kemi patur kaq përkrahje dhe vëmendje të plotë nga Amerika dhe Europa Perëndimore në Tiranë dhe Prishtinë apo dhe ndër komunitetet shqiptare në Maqedoni, Serbi dhe Mal të Zi. Dhe ka një arsye të fortë përse ne e kemi këtë miqësi. Edhe interesat e tyre po e po, por edhe prej Diasporës Shqiptare që është kthyer në të vetmin ambasador të vërtetë, sepse sakrifikoi dhe ja doli mbanë që çdo familje shqiptare të gjente vetveten e të përfaqësojë me dinjitet vlerën kombëtare, dhe të realizojë aspiratën për liri e rend demokratik me ekonomi të zhvilluar në vendet pritëse ku liria dhe mundësitë e jetesës janë më të prekshme.

Ne shqiptarët ndër më të vjetrit e Europës si komb, jemi me shumicë mërgimtarësh jashtë kufijve natyralë, disa milionë, për arsye që tashmë dihen si: prej luftrave pushtuese të perandorisë Turke dhe prej ndarjes së padrejtë nga Fuqitë e Mëdha që me Traktatin e Shën Stefanit e mandej, njëqind vjet më parë, më 1913, me ndarjen politiko-gjeografike të truallit etnik në Ballkan në interes të fqinjëve satelitë të Rusëve më shumë dhe shteteve të Europës Perëndimore.

Arsye të tjera të largimit nga trualli etnik janë regjimi asimilues dhe spastrues ndaj shqiptarëve të Kosovës, Malit të Zi, Maqedonisë dhe Kosovës Lindore në Jugosllavinë e dikurshme apo dhe Serbinë e sotme, nga dëbimë më një gjenocid të paparë të popullsisë Çame që ende lëngon vendlindjen e saj si dhe nga instalimi i regjimit komunist në Shqipëri.

Dhe më e fundit ishte vala e Re e pas 1990-ës e Diasporës larguar nga Shqipëria fill pas rënies së regjimit komunist me shpresën e Lirisë dhe mundësive ekonomike për një jetë më të mirë në Greqi dhe në vendet perëndimore.

Historikisht Diaspora Shqiptare e ka udhëhequr ose e ka përkrahur me para, me diplomaci, dhe me luftëtarë kauzën kombëtare që me Shpalljen e Pavarësisë së Shqipërisë me organizimin kombëtar, politik e diplomatik të Federatës Panshqiptare VATRA të shqiptarëve të SHBA-së (më e fuqishme në vitet 1912-1924). Spikati më vonë, përkushtimi që prej 1986 e deri më sot nga Lidhja Qytetare e DioGuardit ( ish-Kongresmen me origjinë Arbëreshe) në SHBA si dhe pjesëmarrja direkte e  shqiptarëve të Amerikës me formacionin luftarak të Batalionit Atlantiku në UÇK si dhe ndërveprimi midis Kosovës, Shqipërisë dhe  Organizimeve të Diasporës Shqiptare në Europën Perëndimore ( Fondi “Vendlindja na thërret” kryesisht në Zvicër, Gjermani, Suedi dhe Belgjikë) në shërbim të Lidhjes së Lirisë dhe Pavarësisë së Kosovës.

Edhe sot pas 135 vjetësh të Lidhjes së Prizrenit me gjithë ndikimin e rendit demokratiko-integrues të familjes Europiane, shqiptarët si komb në Ballkan hasin barriera në ushtrimin e të drejtave për pakicat kombëtare, për komunitetet shtetformuese e vetqeverisëse apo edhe për përdorimin e Gjuhës Shqipe në institucione qëndrore, publike apo vendore si dhe përdorimin e simboleve kombëtare në truallin e tyre etnik.

Ka presione të hapura shtetërore serbe, greke, maqedonase dhe malazeze nga policia sidomos në Preshevë dhe Maqedoni së fundi, nga ushtria e përqëndruar në Preshevë dhe në Greqi nga segmente politike neonaziste si Agimi i Artë apo ish-struktura policore të Serbisë që veprojnë në rajonin përreth Mitrovicës.

Diaspora duhet parë e vlerësuar si frymë e shëndoshë e demokracisë shqiptare dhe e përbashkimit të kombit. Asaj duhet ti krijohet mundësia për një infrastrukturë sa më efikase që të marrë pjesë në vendimmarrje sepse shumica e saj edhe pse jeton në Europë i janë mbyllur shtigjet për të dhënë kontributin e saj që me themelin e demokracive shqiptare -Votën. Prandaj, reflektimi dhe ndërgjegjësimi i klasave politike në Tiranë dhe Prishtinë për ti hapur rrugë Diasporës është nevojë e ngutshme për ta finalizuar stadin e integrimit që duhet të kemi nesër me Europën por edhe një falenderim për kontributin e shqiptarëve të mërguar kur bie fjala për remitancat në miliarda dollarë që e kanë zbutur krizën financiare edhe pse qeveritë po e rritin borxhin në dëm të ardhmërisë.

Rikthimi i vetqeverisjes lokale pas 70 vjetësh nga shqiptarët në Kërçovë (Maqedoni) tregoi edhe njëherë se nuk ka dëshmi më të madhe të atdhedashurisë nga shqiptarët e mërguar. Prandaj, respektimi, inkurajimi dhe ftesa vëllazërore që Diaspora të jetë pjesë e vendimmarrjes ( me votë apo me kandidatë përfaqësues) në Shqipëri dhe Kosovë apo në komunitetet vetqeverisëse shqiptare në Preshevë, Maqedoni, apo dhe në Mal të Zi duhen parë si sjellje e një fryme të re të demokracisë perëndimore në zhvillimet demokratike ndër shqiptarët e Ballkanit.

Qindra zëra shqiptarë të intelektualëve të shkolluar në Perëndim pjesa më e ndjeshme e Diasporës Shqiptare po tregojnë maturi dhe aksion të përbashkët atdhetar jo të paktë për të hedhur poshtë një ndikim Turk së fundmi, për rishkrimin e historisë shqiptare për periudhën kur territoret shqiptare etnike ishin nën administrimin Turk.

Prapa këtyre përkujdesjeve Turke është me sy e vesh edhe Serbia, që mezi pret të njolloset me duar shqiptare figura e Skënderbeut dhe Identiteti i tij Kombëtar shqiptar që ajo të fitojë terren ( politik dhe mediatik në botë) për të ndikuar keqasi më shumë në Kosovë edhe pse kjo lojë e pistë e fqinjësisë po vjen erë me shekuj.

Zgjimi i intelektualëve shqiptarë për të firmosur një peticion kundër ndryshimit të historisë kombëtare shqiptare për periudhën e shqiptarëve nën sundimin Turk duhet përshëndetur me çdo media dhe forum.

Ja për çfarë kemi nevojë të përkushtohemi për ardhmërinë:

1-Promovim të Identitetit Kombëtar shqiptar me veprimtari atdhetare e kulturore të programuara dhe të kordinuara midis shqiptarëve në Ballkan dhe Diasporës Shqiptare në botë sipas edhe një kalendari kombëtar për ngjarje e figura madhore të kombit.

2-Bashkim me bashkëkuvendim të Diasporës Shqiptare në Europë dhe Amerikë duke ruajtur modelet e sukseshme të organizimeve shqiptare me bazë qyteti a ndërqytetëse siç janë sot në SHBA për angazhimin e brezit të ri të shqiptarëve të shkolluar në Perëndim që janë sot për sot zëri i shqiptarëve në shtetet apo qytetet ku jetojnë, si e ardhmja lobuese dhe përfaqësuese në qeveritë lokale dhe qëndrore të vendeve pritëse.

3-Institucionalizim dhe mirëintegrim të agjencive të qeverive të shteteve shqiptare në Ballkan në rang Ministrie të Diasporës jo vetëm në Kosovë por edhe në Shqipëri si edhe ngritjen e një Bordi bashkëpunimi për Diasporën ndërmjet tyre me përfaqësim edhe të Diasporës.

4-Punë më e kualifikuar dhe e studjuar nga institucionet arsimore shqiptare për trajnimin e mësuesve të Gjuhës Shqipe për specifikat që paraqet zhvillimi i mësimit të Shqipes në Diasporë sipas vendeve pritëse.

5-Hapja e qëndrave të Edukimit dhe Kulturës për Komunitetin shqiptar në Diasporë me bashkëfinancim të të dy shteteve shqiptare më shumë dhe të Diasporës në përputhje me mundësitë ekonomike të mbitokës dhe nëntokës shqiptare.

6- Perspektivë për Investimin e Diasporës shqiptare në Shqipëri dhe Kosovë me sipërmarrje direkte në bashkëpunim me qeveritë shqiptare dhe të vendeve pritëse.

7-Botimi i literaturës letrare apo shkollore e nevojshme kjo, në gjuhën Shqipe dhe të huaj sipas vendeve pritëse për promovimin e historisë dhe kulturës kombëtare shqiptare.

8-Ringjallja e një Ansambli Kombëtar me program muzikor perlat e këngës dhe valleve popullore, me artistë nga të gjitha trevat shqiptare që të promovojë në Diasporë trashëgimë e pasur dhe të ndihmojë ringjalljen e pasionit tek brezi më i ri për të ruajtur traditën kombëtare.

9-Aktivizimin e intelektualëve të sukseshmëm të Diasporës në shërbimin diplomatik të Shqipërisë dhe Kosovës që kanë potenciale edukimi dhe punësimi në fushën e politikës dhe marëdhënieve ndërkombëtare në Europë dhe SHBA për ta bërë më të besueshëm shërbimin diplomatik nga qeveritë e vendeve pritëse.

10-Hapësirë të nevojshme mediatike, në median e shkruar dhe atë elektronike për Diasporën në Shqipëri dhe Kosovë qoftë me kronika të drejtpërdrejta po të kemi parasysh teknologjinë e sotme elektronike dhe me emisione të përjavshme.

Duke e marrë seriozisht punën me Diasporën patjetër që do të kemi një përmirësim gradual dhe shpresëdhënës për më shumë projekte atdhetare e diplomatike, studimore e kulturore, artistike e sportive për një evidentim e zhvillim të talenteve të reja në Diasporë.

Sepse po shohim në realitet që mosaktivizimi i brezit të ri të shkolluar të shkolluar në Perëndim, parcelizimi i organizimeve komunitare pa ndonjë përbashkim të të gjithë Diasporës Shqiptare dhe mungesa e një strategjie kombëtare për Çështjen Kombëtare në tërësi kanë krijuar terren për një vendnumëro të pakuptimtë.

Faktori kohë është në favor të Çështjes Kombëtare Shqiptare falë edhe përkrahjes për mbështjen nga SHBA dhe BE për Shqipërinë dhe Kosovën në aleancat euro-atlantike, por shqiptarët si në Shqipëri dhe në Kosovë kanë më shumë probleme social-ekonomike me tranzicionet demokratike se sa të merren seriozisht në unison për më shumë promovim dhe përfaqësim të Saj në organizmat ndërkombëtare.

Vetë Diaspora i ka mundësitë ta tejkalojë situatën e vendnumërosë, me anë të një përafrimi të të gjithë organizimeve shqiptare kudo ku janë në Europë, SHBA dhe Kanada. Ekipet drejtuese të shoqatave shqiptare me përgjegjësi të plotë po përgatiten për bashkëkuvendime ndërkomunitare për të patur një platformë të përbashkët, një zë të vetëm si e vetmja shpresë për të vazhduar misionin kombëtar të Diasporës me projekte bashkëkohore e gjithëpërfshirëse pa dallim.

Këto bashkëkuvendime janë mënyrë e drejtëpërdrejtë e rrahjes së mendimeve për mirëorganizimin e Diasporës si dhe ngritjen e punës sensibilizuese për nevojën e përbashkimit programor dhe projektimin e një strategjie sa më afër nevojave të integrimit të Diasporës apo edhe me shtetet dhe komunitetet shqiptare në Ballkan.

Puna e hapur me çdo organizatë apo agjenci shtetërore shqiptare ka më shumë vlerë se sa praktika e deritanishme kur takohemi në Diasporë apo në vendlindje (në Ballkan) vetëm për darka që nuk japin frymë për ardhmërinë e dyanshme. Të dy palët së bashku, shqiptarët e Ballkanit dhe Diaspora duhet të jenë më të qartë të përcaktojnë realisht nevojat dhe mundësitë që kemi të ecim përpara të sigurtë për të përballuar sfidën e asimilimit që është evidente në çdo komunitet shqiptar të Diasporës.

Diaspora është pasuri kombëtare sepse me të identifikohet kombi ynë dhe përpjekja e vazhdueshme e saj për ta parë kombin shqiptar të lirë, të bashkuar dhe të respektuar si në truallin etnik dhe në vendet pritëse, duke qënë urë bashkëpunimi e identifikimi e dyanshme midis shqiptarëve të Ballkanit dhe qeverive të vendeve euro-atlantike.

Mirëorganizimi i Diasporës është për më shumë edhe një mundësi lobuese kur bie fjala për integrimin e njëhershëm të Shqipërisë dhe Kosovës në BE dhe të Kosovës në OKB dhe në NATO. Ndaj kërkohet më shumë vullnet, sakrificë dhe kontribut të të gjithëve, në Diasporë dhe ndër shqiptarët e Ballkanit.

A kemi mundësi ta bëjmë përbashkimin e Diasporës? Mund të nënvizojmë se mundësitë janë po të kemi parasysh shqiptarët e sukseshëm në Amerikë dhe Europë, organizimet e përkushtimin e tyre, po të kemi parasysh komunikimin e përditshëm Diasporë – Vendlindje si dhe dorën e ngrohtë të shteteve shqiptare.

Sepse shqetësimi për ardhmërinë është i përbashkët dhe evident si për vetë Diasporën, për demokracitë shqiptare dhe për Çështjen Kombëtare. Ndaj dhe duhet të punojmë së bashku dhe vetëm së bashku për ta çuar më përpara integrimin kombëtar duke i shërbyer më shumë interesave jetike të sotme dhe të nesërme të kombit se kombi është i pari.

Vetëm me  vizion përbashkues Diaspora shqiptare do ti përkushtohet kombit, dhe do të ndihmojë edhe më shumë për ardhmërinë e tij si e vetmja shpresë që duhet ushqyer nga çdokush që i thotë vetes shqiptar, që ta bëjmë këtë realitet të prekshëm e frytdhënës. Ti dalim kështu përpara problemit asimilues të brezit të ri të Diasporës. Pra, vetëm me veprim të koordinuar e të planëzuar, me përbashkim do të përfitojmë në kohë.