Avdullah Hoti ule kokën dhe rri sus !

June 20, 2017 by dgreca

Nga Elida Buçpapaj /

Një deklaratë infantile ma tepër se skandaloze nga Mali i Zi ajo e kandidatit të LDK-së për kryeministër se grupacioni i tij politik nuk do të bashkëpunojnë as me PAN dhe as VV sepse këto formacione politike rrëzuan qeverinë e Isa Mustafës, mentorit të tij që edhe e emeroi ministër financash, edhe kandidat për kryetar të qeverisë.

Po të shohësh rezultatet paraprake të zgjedhjeve të jashtëzakonshme të 11 qershorit ku po të hiqen edhe fletëvotimet e pavlefshme rezulton që 63% e popullit të Kosovës i ka bojkotuar duke i thënë jo kësaj klase politike, ku nga gati 2 milione votues, votën e kanë dhënë vetem 700 mije, dhe LDK-së po t’ja heqesh votat e AKR dhe Alternativës, del me këpucë të kuqe, të jetë votuar nga rreth 100 mijë votues, një humbje e paparë në krahasim me të gjitha zgjedhjet e mbajtura deri tash në Kosovë.

Të njëjtën humbje e ka pësuar edhe PDK, si dy partite bashkë me LDK qe kanë keqqeverisur Kosovën në një aleancë diabolike që prej zgjedhjeve të nëntorit 2007.

Qeveria e Isa Mustafës ka qenë qeveri e turpit sepse u ngrit në kundërshtim të plotë me vullnetin e elektoratit që ia dha votën sipas premtimit parazgjedhor se LDK do të rrëzonte Hashim Thaçin, që jo vetëm nuk e rrëzoi, pra e zgjodhi edhe president, ndersa Hashim Thaçi e shpërdori establishmentin e LDK në kēmbim të pushtetit.

Qeveria ku Avdullah Hoti u emërua ministër i saj u ngrit duke mashtruar elektoratin e LDK, prandaj puna ma e mirë që duhet të bëjë Avdullah Hoti asht me hesht.

Të shuj ma mirë.

Tė rrijë sus.

Ose t’i kërkojë ndjesë elektoratit të LDK dhe atij Rugovist se e keni mashtru dhe rrejt e tash ju ka ardhë ora me pagu.

Pra ule kokën Avdullah Hoti dhe si njeri i financave analizo rezultatin zgjedhor.

Nëse je profesionist nuk bëzan por reflekton.

Nëse je sharrllatan lëshon deklarata idiote si ajo nga Mali i Zi, të cilat kanë vetëm një efekt boomerang e të djegin ty dhe ti bëhesh harakiri për një qeveri antidemokratike që u ngrit për interes të Klanit Pronto si thuhet në Kosove dhe kundër interesave kombëtare të Kosovës!

A ke kuptu gja nga këto që kam shkrujt?!(E dergio per Diellin- VOAL)

ALBANIA ELECTIONS: WHY POLITICS IN THE BALKANS NEEDS A NEW NARRATIVE AND AN END TO MACHO POSTURING

June 17, 2017 by dgreca

BY RUDINA HAJDARI/NEWSWEEK/

1 Basha Photo: Democratic Party leader Lulzim Basha speaks to his supporters during a protest against the government in front of Prime Minister Edi Rama’s office, in Tirana, Albania, May 13, 2017. REUTERS/

On a humid summer morning in Tirana, Albania, two veteran political adversaries stood, side-by-side, at the Palace of Congress, to explain the deal they’d reached to end the country’s electoral crisis. As governing Prime Minister Edi Rama and opposition party leader Lulzim Basha outlined the framework for a resolution, the two leaders shook hands.

Some of the media members and politicians present applauded. That applause was much deserved—because Albania averted a real political crisis through actual negotiation. In a region where personal animosity often clogs politics, Albania has shown itself willing to move forward.

Little known to the outside world, this small country of 2.8 million has been trapped in the throes of a serious electoral crisis since February. Albanians watched two political parties with a sustained, complicated and vicious rivalry, wage the same TV war which characterizes the prelude to many elections in South Eastern Europe.

For perhaps the first time since the fall of Communism in 1990, the threats and spats were forgotten. Albania—and the Balkans—watched two men put aside decades of animosity in favor of a sensible compromise.

Under the terms of a 20 point plan drafted by Chairman of the European Parliament’s Committee on Foreign Affairs David McAllister, Albania is proceeding towards elections on June 25 instead of June 18—guided by a charter that sets strong precedents to aid electoral transparency, in a country where vote-buying, boundary-swaps, graft and dubious recounts of ballots repeatedly hinder the hand-over of power. President Bujar Nishnani issued a decree to postpone the election by seven days, thereby allowing all political parties to participate.

Basha’s handshake with Rama was a small gesture—but the spirit of compromise shown by both men is in short supply across the Balkan Peninsula’s political landscape, where parliamentarians often revert to theatrical media appearances and direct insults when addressing their adversaries.

Albania’s Prime Minister Edi Rama speaks during an interview in Tirana, Albania June 13, 2017. REUTERS/

Now, as we move toward elections, the urgent reform that Albania needs will require not only gestures, but decisions. In spite of their differences, Basha and Rama showed this can be done.

So far, the Democratic Party’s core cause for protest has been high-level corruption, heightened cannabis cultivation and concerns about background screening of public officials. Screening must begin to weed out the convicted criminals who still hold power—and prove that no-one is beyond redress.

But, while the McAllister Plan seeks to address these issues of big politics—of institutional re-haul, and wide-scale monitoring—in order to serve this country properly, we must now focus our attention on the entrenched domestic problems that affect the day-to-day lives of ordinary Albanians.

According to data calculated by Instat Albania, the gross average monthly wage in 2016 was just 45,845 Lek—or €339.98. This compares to gross monthly salaries of €1063.00 in Croatia, €1069.00 in Greece, or €2033.00 in Italy during the same time frame.

It’s easy to understand why the young are migrating en masse, but the brain-drain we face is extremely troubling. The political deadlock may be broken, but we must show that democracy welcomes all participants—and that we will give voters something back. An economic plan that addresses root problems would be welcome. Foreign Direct Investment remains a priority—but this is an entirely abstract construct, until the policies enacted by our elected officials put more money in the average person’s pocket.

Albania’s opposition Democratic Party leader Lulzim Basha speaks to his supporters during an anti-government protest in front of the office of Albanian Prime Minister Edi Rama in Tirana, Albania, March 1, 2017. REUTERS/

Despite marginal improvements achieved by Edi Rama’s government, Albania is still a country where unemployment for those aged 15-29 stands at 28.9%. In comparison, only 6.7% of young people under 25 in Germany were unemployed in March 2017. Even accounting for economic instability in Greece and other southern European countries, the mean figure for youth unemployment across the 28 member countries in the first quarter of 2017 was 17.2%.

In these circumstances, it’s not difficult to see why Albania is facing mass migration to the European Union. Albania must sustain the spirit of cooperation and honesty that’s allowing the election to proceed on the 25 th of June by re-engaging an electorate that’s understandably disillusioned. The cost of filling the average family’s car or cupboard is steadily rising. Poor infrastructure means that electricity prices are astronomically high.

Politics in the Balkans needs a new narrative—where all political parties ditch brazenly macho performances on political talk-shows in favor of considered discussion, lasting agreements and hard facts.

To grow as a democracy, Albania must make democracy a lot less abstract.

*Rudina Hajdari is a politician affiliated with the Democratic Party of Albania. Her primary policy interest is human rights. Follow Rudina on Twitter @rudina_hajdari

Diferenca e PD-së dhe Flamur Hoxhës me kundërshtarin politik ….

June 17, 2017 by dgreca

…duhet të përkthehet në votë/

Nga Enver Bytyçi /

Në Foto; Kandidati për Republikën e Re, Flamur Hoxha/

Nesër pas një jave Shqipëria do të votojë. Bashkë me Shqipërinë do të votojnë edhe qytetarët e Kamzës, Paskuqanit dhe të Bathores e gjithë qarkut të Tiranës, të cilët kanë përballë tyre përfaqësuesit e dy partive të mëdha, Partisë Demokratike dhe Partisë Socialiste. Demokrati Flamur Hoxha kësaj radhe përballet me oligarkun socialist, Sadri Abazi. Diferenza midis tyre nuk është thjesht ideologjike, as në alternativën që përfaqësojnë. Ajo shkon përtej kësaj. Sadri Abazi është përfaqësues i oligarkisë politike e financiare që kryeministri i Shqipërisë e instaloi më 2013-ën në parlamentin shqiptar. Ai është abuzuesi më i përfolur me fondet publike, pikërisht për shkak të privilegjit të të qenit deputet i partisë së rilindjes në pushtet. Flamur Hoxha është kandidat për deputet, me një përfaqësim dinjitoz, larg lobeve dhe oligakisë së llojit çfarë Rilindja instaloi. Sadri Abazi është një person pa ndonjë kualifikim serioz, pa dije, pa kulturë, i dhënë thjesht mbas kulturës së rendjes pas tenderave dhe koncensioneve shtetërore. Flamur Hoxha është bartës i një kulture të trashëguar me shekuj nga paraardhës të shkolluar, që i kanë dhënë shumë emancipimit të shoqërisë shqiptare. Ai vetë është produkt i një përkushtimi të jashtëzakonshëm për të realizuar projekte të paimagjinueshme. I shkolluar madje në Itali, i stërvitur në shkollën moderne të biznesit, i papajtueshëm me fenomenin e të bërit biznes dhe lidhjes së suksesit me pjesmarrjen në pushtet. Sadri Abazi erdhi në politikë pas dështimit në biznes, edhe pse kurrë nuk hoqi dorë nga fshehja e taksave dhe bilancet dublikatë. Flamur Hoxha vjen në politikë pas një suksesi të paimagjinueshëm në beznesin ekonomik. Sadri Abazi e shijon suksesin tek fitimi, tek paratë që grumbullon. Flamur Hoxha e shijon atë kur rrit punësimin, kur zgjeron prodhimin, kur rrit cilësinë, kur kënaq shijet dhe kërkesat e konsumatorit. Ndërkohë thelbi i diferencës qëndron në principet e ndryshme sa i përket përmbajtjes humane të biznesit. Sadri Abazi mund të japë para për zyrtarë të shtetit, me qëllim që t’i korruptojë ata për përfitime të shumëfishta nga paratë e taksapaguesve shqiptarë. Mund të japë para edhe për t’u kandiduar si deputet dhe kjo ka ndodhur rëndomë. Flamur Hoxha është filantrop, ka një botë tjetër shpirtërore. Ai ndihëmon nevojtarët, mbi të gjitha ndihëmon trurin e kombit, investon në krijimtarinë letrare, në zhvillimin e shkencës e të mendimit shkencor dhe si i tillë shfaqet në politikë si një njeri që kërkon mandat për ta thelluar këtë veprimtari fisnike, që në përgjithësi i mungon biznesit shqiptar. Flamur Hoxha ka kuptuar thelbin e zhvillimit të një kombi: – Vetëm bashëkpunimi i biznesit me trurin mund ta zhvillojë një komb. Nëse ai sot shihet si një nga dallëndyshet e para të konceptit modern të zhvillimit të kombit shqiptar në apektin e kontributeve në zhvillimin e kulturës e të dijes, në të vërtetë është dhe mbetet frymëzim për gjithë shtresën e biznesit shqiptar. Shqipëria në statistikat ndërkombëtare renditet si vendi i fundit në rajon sa i përket kontributeve që jep biznesi në këtë fushë. Kjo ka ndodhur se një pjesë e madhe e biznesit shqiptar ndjek modelin e Sadri Abazit si pasqyrë mediokre te zhvillimit të vendit. Ndërsa Flamur Hoxha vjen në politikën shqiptare si një model krejt i ri, me një frymëzim të veçantë, me një përkushtim atdhetar, me një dedikim human. Kjo direfencë në formimin dhe veprimtarinë e të dy kandidatëve, atij demokrat dhe atij socialist, do të duhej të pasqyrohej në votat e 25 qershorit. Duke qenë se diferenca midis Flamur Hoxhës dhe Sadri Abazit është si maja e malit me fundin e detit, atëherë po kaq i madh do të duhej të ishte hendeku i votave që merr secili prej tyre në Kamzë, Paskuqan, Bathore dhe në të gjithë qarkun e Tiranës. Ndërkaq diferenca midis dy subjekteve politike është po kaq ose edhe më e madhe sesa diferenca që të dy këta kandidatë për deputetë kanë midis tyre. Partia Demokratike dhe opozita shqiptare me Flamur Hoxhën përfaqësojnë Republikën e Re me taksa të ulura, me ndryshime rrënjësore strukturore në funksionimin e shtetit të së drejtës, me përkushtim ndaj ligjit dhe të drejtës njerëzore, me lidhje të qëndrueshme me SHBA-të dhe Bashkimin Europian, me politika të ekuilibruara të zhvillimit. Republika e Vjetër e Rilindjes, të cilën e përfaqëson Sadri Abazi, është dhe mbetet Republika e mashtruesve, e oligarkëve që nuk lënë kacidhe të buxhetit të shtetit pa e keqpërdorur dhe përvetësuar, Republika e koncensioneve për miqtë dhe shokët, Republika e kanabisit, e trafiqeve dhe e krimit të organizuar, Republika e diferencimit në trajtimin e shoqerisë shqiptare, Republika e ushtrimit të dhunës dhe padrejtësive. E nga të gjitha këto, nuk ka asnjë dilemë se çfarë e kë duhet të zgjedhin shqiptarët si dhe banorët e qarkut të Tiranës, parasëgjithash Kamzës, Bathores dhe Paskuqanit.

Presidenti Trump i dha zotit Mattis autoritetin për të dërguar më shumë trupa në Afganistan/

June 16, 2017 by dgreca

Nga MICHAEL R. GORDONJUNE /*The New York Times/

Perktheu per “Diell-in” Shefqet&Herion Kercelli/Washington- Presidenti Trump i dha diten e hene, Sekretarit të Mbrojtjes Jim Mattis, autoritetin për të përcaktuar nivelet e trupave në Afganistan, thane të martën tre zyrtarë të administrates. Ne kete menyre Ai i la dore te lire për dërgimin e më shumë forcave amerikane në një luftë që, shefi i Pentagonit pranoi se, Shtetet e Bashkuara nuk po e fitonin ende.

Z. Mattis besohet se. do të kerkoje dërgimin e disa mijëra trupave amerikane, për të këshilluar forcat afgane te forcojne përpjekjet e tyre ne lufte kundër talebanëve, shtetit islamik dhe grupet e tjera militante. Por zyrtarët thanë se, ai ende nuk e kishte vendosur se sa forca shtesë do të dërgonin në Afganistan, ose ku do t’i vendosnin ato.

Një zyrtar i Shteteve të Bashkuara, i cili foli me kushtin e anonimitetit, tha se z. Trump, vendosi të martën në mëngjes për t’i dhënë zotit Mattis autoritetin e duhur. Kjo mase ishte e fundit në një seri lëvizjesh te bera nga Shtëpia e Bardhë, për t’i dhënë Pentagonit dhe komandantëve ushtarakë më shumë hapesire për të shpërndarë forca dhe për të kryer operacione ne terren. Z. Mattis aludoi disi në mënyrë të fshehtë për vendimin, kur ai dëshmoi të martën në mëngjes në Komisionin e Shërbimeve të Armatosura të Senatit. Gjatë paraqitjes së raportit, Sekretari i Mbrojtjes i premtoi Kongresit se, administrata Trump do të zhvillonte një strategji të re për Afganistanin deri në mes të korrikut, për ta kthyer bilancin e kësaj luftë. Ky kalendar çoi në një debat të ndjeshëm me senatorin republikan John McCain, njëkohësisht dhe kryetar i komitetit, i cili u ankua se Pentagoni ende nuk kishte paraqitur një plan, për të rimarrë kursin fitues të një konflikti që po vazhdon për më shumë se 15 vjet.

“Ne jemi tani gjashtë muaj në këtë administratë”, tha zoti McCain. “Ne ende nuk kemi një strategji për Afganistanin. Kjo na e bën të vështirë për t’ju mbështetur kur nuk kemi strategji. “

Z. Mattis u përpoq të lehtësonte shqetësimet e tij, duke lënë të kuptohet se disa trupa mund të dërgoheshin si një hap i përkohshëm, para se të finalizohet strategjia e re e administratës. “Janë ndërmarrë veprime për të siguruar që ne nuk paguajmë një çmim për vonesën,” tha zoti Mattis.

Zoti Trump i ka dhënë tashmë shefit të tij të Pentagonit autoritet të ngjashëm dhe për Irakun dhe Sirinë. Qasja e ZotitTrump, ështe një ndërhyrje më e mprehtë se e ish-Presidentit Barak Obama, i cili kontrolloi fort vendimet mbi trupat ushtarake, një praktikë që disa kritikë u quanin një mikromenaxhim. Presidenti Trump i ka lehtësuar rregullat për operacionet kundër terrorizmit në Somali dhe Jemen. Ai gjithashtu veproi shpejt në miratimin e planit ushtarak për të hedhur raketa nga deti Mesdhe drejt një aeroporti, që forcat e presidentit Bashar al-Assad e përdorën për të hedhur armë kimike në Siri.

Përkrahësit thonë se, delegimi i autoritetit në Pentagon, do t’i mundësojë atij të kryejë fushata kundër kundërshtarëve të Shteteve të Bashkuara pa ndërprerje dhe do të lejojë që ajo të reagojë më shpejt ndaj ndryshimeve në fushën e betejës. Por rreziku, thonë kritikët, është që presidenti mund të jetë i shkëputur nga zhvillimet në fushën e betejës dhe mund ta përdorë këtë qasje, për t’u larguar nga një vendim që mund të jetë politikisht jo popullor.

Nuk ka debat se lufta në Afganistan nuk po shkon mirë. Gjenerali John W. Nicholson, Komandanti i forcës ndërkombëtare të udhëhequr nga amerikanët në Afganistan, i tha Kongresit në shkurt se, Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e saj të NATO-s, po përballeshin me një “bllokim”.

Z. Mattis ofroi një vlerësim të ngjashëm të matur. “Talibanët ruajtën pozitat vitin e kaluar dhe po përpiqen të kenë një vit të mirë dhe 2017-ën”, tha ai. “Tani për tani, besoj se armiku po rritet”. Çështja kryesore para administratës sone është se si të ndryshojmë prirjet në fushën e betejës.

Këshilla e ushtarakëve nga fusha e betejes ka qenë prej kohësh e qartë. Në dëshminë e tij të shkurtit, gjenerali Nicholson tha se kishte nevojë për një “disa mijëra” trupa.

Pentagoni më vonë krijoi mundësitë për të dërguar 3.000 deri 5.000 trupa amerikane në Afganistan, duke përfshirë qindra forca të Operacioneve Speciale. Përforcimet do të shtohen nga kontributet e trupave nga vendet e NATO-s, të cilat zyrtarët amerikanë kanë filluar të kërkojnë. Rreth 9,800 trupa amerikane janë vendosur në Afganistan, shumica e të cilëve janë bashkuar në një forcë ndërkombëtare prej rreth 13,000 trupash, që janë duke trajnuar dhe këshilluar ushtrinë afgane. Rreth 2,000 trupa amerikane janë caktuar për të luftuar Al Kaedën dhe grupet e tjera militante. Por, zoti Trump kishte shprehur shumë skepticizëm për dërgimin e më shumë trupave, dhe kjo çështje kurrë nuk ka qenë e lehtë për një administratë që trumpeton një strategji “Amerika e para”. Ndërkohë që zoti Trump është zotuar se do t’i mposhtë grupet terroriste, dërgimi i më shumë forcave amerikane në Afganistan mund të kushtojë miliarda dollarë, dhe ende nuk garanci për një fitore të qartë.

Edhe pse zoti Trump i ka dhënë z. Mattis autoritetin për të vendosur nivelet e trupave, rishikimi më i gjerë i strategjisë së administratës s’ka përfunduar ende. Zyrtarët thanë se rishikimi i planeve te Afganistanit, per ta zgjeruar ate, duke përfshirë dhe politikën ndaj Pakistanit fqinj, veçanërisht çështjen se, si ta parandalojnë atë vend të jetë një strehë për talebanët dhe militantët e përfshirë në konfliktin afgan.

Kjo, nga ana tjetër, ka çuar në një diskutim brenda administratës për hapat që mund të ndërmerren për të zbutur ankthet e Pakistanit për disa dhjetëvjeçarë, mbi mardheniet me Indinë. Rezultati është se rishikimi i planit afgan është kthyer në një rishikim më të madh të politikës amerikane drejt Azisë Jugperëndimore.

Z. Mattis nuk i diskutoi detajet e shqyrtimit me senatorët të martën, por u zotua të ndryshojë kursin e luftës.

“Ne nuk po fitojmë tani në Afganistan dhe ne do ta korrigjojmë këtë sa më shpejt që të jetë e mundur,” tha ai. “Kjo do të kërkojë një ndryshim në qasjen tonë nga vitet e fundit”.

Duke iu nënshtruar planit për përforcimin e trupave që është diskutuar, gjenerali Joseph F. Dunford Jr., Kryetari i Shefave të Përbashkët të Shtabit, tha se Shtetet e Bashkuara dhe aleatët mund të ndihmonin në reduktimin e numrit substancial të viktimave nga forcat afgane, qe i kanë mbështetur aleatet. Kjo arrihet ” Në mënyrë më efektive duke i këshilluar ata, si në planifikimin e operacioneve dhe në shpërndarjen e armëve të kombinuara”, tha Gjeneral Dunford.

Një argument që propozuesit kanë bërë për dërgimin e më shumë trupave është se do t’u mundësohej ketyre trupave, t’i këshillonin njësitë afgane më afër fushës së betejës.

I pyetur se çfarë do të thoshte të fitonte në Afganistan, zoti Mattis dha një përkufizim që mund të ishte prodhuar nga administrata e Obamës.

Ideja, tha ai, do të ishte zvogëlimi i dhunës në një nivel që mund të menaxhohej nga forcat qeveritare afgane me ndihmën e trupave amerikane dhe aleat,e në trajnimin e homologëve të tyre afganë, duke ofruar informacion dhe duke dhënë atë që zoti Mattis e quajti ” Aftësi përfundimtare “, një aluzion i dukshëm ndaj Fuqisë ajrore dhe ndoshta Forcave të Operacioneve Speciale.

Rezultati, tha ai, do të ishte një “epokë e skremimit të shpeshtë”, por jo një situatë në të cilën qeveria afgane do përballej më me një kërcënim të rrezikshëm.

Qëllimi kryesor i seancës ishte shqyrtimi i kërkesës së shpenzimeve ushtarake të administratës Trump për 603 miliardë dollarë, që paraqet një rritje prej 3 për qind në krahasim me planin e fundit të mbrojtjes së zotit Obama.

Z. McCain dhe ligjvënës të tjerë skifterë, e përshkruan kërkesën, si shumë pak për të realizuar ndryshimet ushtarake që zoti Trump ka shpallur, një pikë që zoti Mattis dhe gjenerali Dunford e pranuan në mënyrë të pakëndshme.

Zyrtarët e Pentagonit pohuan se kërkesa aktuale e shpenzimeve, do të ndihmonte ushtarakët të përmirësonin gatishmërinë e forcave ekzistuese, ndërsa rritja nga 3 deri në 5 % , do të ishte e nevojshme gjatë viteve buxhetore 2019-2023, për të shtuar numurin e ushtrisë dhe për të blerë armë të reja.

*The New York Times,13 qershor 2017

BALLKANI, ROLI AMERIKAN NE ZMBRAPSJEN E RUSISE

June 15, 2017 by dgreca

Roli amerikan, i nevojshëm për stabilitetin dhe zmbrapsjen e ndikimit rus në Ballkan/

Një zyrtar i lartë i Departamentit të Shtetit tha të mërkurën se Ballkani Perëndimor përballet me sfidat më serioze që nga viti 1990. Zëvendës Ndihmës Sekretari amerikan i Shtetit, Hoyt Brian Yee foli në një seancë për rajonin në Senat, ku senatorë dhe ekspertë bënë thirrje për vazhdimin e angazhimit amerikan në Ballkan për të zmbrapsur ndikimin rus dhe për të shmangur përshkallëzimin e krizave, si edhe për të mbështetur reformat dhe stabilitetin. Keida Kostreci e Zërit të Amerikës, ndoqi seancën.

Në një ditë kur një anëtar i Kongresit dhe disa persona të tjerë u plagosën pranë Uashingtonit, zoti Yee e filloi seancën duke shprehur keqardhjen dhe solidaritetin e kolegëve të Departamentit të Shtetit, në seancën e Nënkomisionit për Evropën dhe Bashkëpunimin për Siguri Rajonale.

Zoti Yee tha se nëse kërcënimet e jashtme dhe të brendshme, nuk marrin përgjigje, ato mund të kenë pasoja serioze për Ballkanin Perëndimor, Evropën dhe Shtetet e Bashkuara.

“Ballkani Perëndimor përballet me një numër kërcënimesh: Institucione të brishta, mangësi në shtetin ligjor dhe media jo e lirë, i kanë hapur rrugën një korrupsioni të rrënjosur thellë. Ky korrupsion vë në rrezik këto demokraci të reja dhe u hap rrugën aktorëve destabilizues, përfshirë ekstremistë të dhunshëm, grupe të krimit të organizuar dhe vende që duan të ushtrojnë ndikim keqdashës”, tha ai.

Zoti Yee tha se problemet e brendshme, u kanë hapur rrugën kërcënimeve të jashtme si Rusia që synon të frenojë përpjekjet e vendeve të rajonit për të ndjekur një rruhë euro-atlantike.

Zyrtari i Departamentit të Shtetit, përmendi disa përparime të arritura me mbështetjen amerikane, përfshirë zbatimin e reformës në drejtësi në Shqipëri.

“Me angazhimin tonë dhe të Evropës, gjatë muajit të kaluar, kemi parë disa suksese reale, me hyrjen e Malit të Zin ë NATO, sigurisht me ndihmën e Senatit, udhëheqësit e Maqedonisë bashkëpunuan për të formuar një qeveri të re, opozita e Shqipërisë ra dakord që t’i jape fund bojkotit dhe të marrë pjesë në zgjedhje më 25 qershor dhe Serbia pritet të hapë dy kapituj të ri me Bashkimin Evropian këtë muaj”.

Ai gjithashtu theksoi nevojën e vazhdimit të dialogut mes Kosovës dhe Serbisë.

Kryetari republikan i nënkomisionit Ron Johnson, që sapo ka bërë një vizitë në rajon, tha se mesazhi i atyre vendeve është i qartë:

“Udhëheqja amerikane është e nevojshme në Evropën juglindore. Kur tërhiqen Shtetet e Bashkuara, vakuumi i ndikimit mbushet nga vende me synime të dëmshme”, tha ai duke iu referuar ndikimit rus, një nga shqetësimet më të mëdha që u shprehën në seanca.

Senatori Johnson tha se është në interesin e Shteteve të Bashkuara të ketë stabilitet në Ballkan.

Edhe nënkryetari i nënkomisionit, demokrati Chris Murphy theksoi se Shtetet e Bashkuara duhet t’i kushtojnë më shumë vëmendje Ballkanit, duke shprehur rëndësinë e rajonit në arenën ndërkombëtare.

“Tre nga sfidat më të mëdha me të cilat përballet politika e jashtme amerikane, gërshetohen në Ballkan. Së pari, sfida e maskuar dhe e hapur e ndikimit rus që minon mbështetjen e instutucioneve perëndimore dhe gërryen më tej, qeverisjen demokratike; së dyti korrupsioni i rrënjosur që frenon përparimin ekonomik dhe i destabilizon qeveritë në gjithë rajonin dhe së treti radikalizimi në rritje i të rinjve myslimanë dhe numri relativisht i atyre që kanë shkuar në Siri nga ky rajon që të luftojnë me ISIS-in”.

… por senatori demokrat shprehu pakënaqësinë për mesazhin që përçon administrata aktuale amerikane e drejtuar nga republikani Donald Trump.

“Ka një mospërputhje totale mes ekspozesë që bëni ju dhe sfidave të shumta që kanë nevojë për shtimin e burimeve dhe buxhetit që është paraqitur”, iu drejtua ai zotit Yee.

Zoti Murphy i referohej projekt-buxhetit të Shtëpisë së Bardhë për politikën e jashtme që sapo është prezantuar në Kongres dhe që ai tha se parashikon shkurtime të mëdha për Ballkanin. Ai tha se sipas mendimit të tij, ato shkurtime nuk kanë asnjë shans për t’u miratuar.

Zoti Murphy foli për përshtypjet që merr kur takohet me udhëheqësit e Ballkanit.

“Ata janë të shqetësuar se ne po dërgojmë një mesazh me këto shkurtime, me mungesën e mbështetjes për NATO-n, me kritikat ndaj aleatëve të BE-së, se ne nuk jemi më të interesuar për rajonin”.

Si senatorët ashtu edhe zoti Yee dhe ekspertët, në shumë raste theksuan shqetësimin për rritjen e interesit dhe aktivitetit rus në Ballkanin Perëndimor dhe thanë se po punojnë me vendet e Ballkanit për t’u përballur me ndikimin keqdashës të Moskës. Ata thanë se dobësitë e brendhshme dhe presionet e Rusisë, ekspozohen në mungesë të politikave të qarta të BE-së dhe Shteteve të Bashkuara.

Argumenti i tyre ishte se mungesa e vëmendjes mund t’i kthejë problemet që janë të zgjidhshme, në situata të rrezikshme.

“Mesazhi im qendror është se paqartësia e vazhdueshme e mesazhit amerikan sot, mund të shkaktojë një krizë nesër, që nga ana tjetër do të kërkonte një angazhim shumë më të madh amerikan sesa do të ishte dashur për shmangien e krizës që pa filluar”, tha Damon Wilson, zëvendës president ekzekutiv i Këshillit të Atlantikut.(Kortezi:Zeri i Amerikes)