Reportazh – Page 103 – Dielli

Kanina dhe Vlora përkujtojnë 567-vjetorin e dasmës së Skënderbeut me Donikën

April 23, 2018 by dgreca

Një festë-dasmë e rrallë dhe e pazakontë. Një improvizim që të çon thellë në histori për të njohur dasmën më të rrallë shqiptare/

Kanina dhe Vlora përkujtojnë 567-vjetorin e dasmës së Skënderbeut me Donikën/

Nga Albert Z. ZHOLI/Një festë-dasmë e rrallë dhe e pazakontë. Një improvizim që të çon thellë në histori, për të njohur dasmën më të rrallë shqiptare në themelet e kalasë së vjetër të Kaninës legjendare. Dje, në datën 22 prill 2018, ora 12:00, në Kalanë e Kaninës, Deputeti dhe djali i Kaninës, Fate Velaj, realizoi një ëndrrën e tij të vjetër. Në bashkëpunim me Shoqatën Patriotike “Kanina” , si dhe me Lëvizjen “Foleja Kombëtare Shqiptare” dhe Bashkinë e Vlorës, ai organizoi për herë të parë në histori, “DASMA E SKËNDERBEUT”, ashtu siç mund të jetë festuar në atë kohë. Në këtë festë merrnin pjesë, ministri Gjiknuri, deputeti i PS Vullnet Sinaj, kryetari BSHKISË Vlorë, Dritan Leli, Kryetari i KLSH, Bujar Leskaj, Kryetari i Shoqatës “Labëria” Prof. Ago Nezha, Prof. Sulejman Muça, historianë, shkrimtarë, studiues si dhe shumë grupe polifonike dhe grupe të ndryshme folklorike të ardhur nga Kosova si dhe me pjesëmarrjen e një delegacioni special, prej 60 vetash, të ardhur nga Arbëreshët e Italisë, në përbërje të së cilëve ishte dhe Loris Castriota Scanderbeg – stërnipi i Gjergj Kastriotit. Kalaja e vjetër e Kaninës ishte zbukuruar si kurrë ndonjëherë. Rreth 100 flamuj kombëtare dhe 50 banderola me simbolet e flamurit kishin zbukuruar gjithë këtë kala me histori qindravjeçare. Në fjalën e hapjes së dasmë-festës, deputeti Fate Velaj theksoi rëndësinë e kësaj dasme, por mbi të gjitha përcolli mesazhin se pse duhet ta përkujtojmë këtë ditë dhe kush është rëndësia e saj ën ditët e sotme kur historia po deformohet. Një festim madhështor për të na kthyer plot 567 vjet më pas për të festuar në mënyrë imagjinare 567-vjetorin e dasmës më historike të kombit shqiptar si dhe 590-vjetorin e lindjes së Donika Gjergj Arianitit në Kaninë. “Çifti Skënderbe- Donika” hynë në kalanë e plot ngjarjeve mbi kuaj të bardhë të ndjekur nga dhjetëra “luftëtarë”. Me kurorat mbretërore, ata përcollën tek pjesëmarrësit ritet e dasmës së Heroit tonë Kombëtar Gjegj Kastriot Skënderbeu. Pas uljes së çiftit mbretëror në poltronet mbretërore filluan gëzimi, kënga, daullet dhe hareja. Festimeve ju bashkua dhe grupi polifonik i Kaninës, ansambli i këngëve dhe valleve të Vlorës si dhe miq e dashamirës nga trevat shqiptare të Kosovës. Dje Kanina solli në kujtesë një ngjarje të madhe, një ngjarje që ka lënë gjurmë në historinë e Vlorës por edhe të gjithë kombit shqiptar. Dje Kanina e lavdishme përjetoi si asnjëherë vendin e saj në historinë shqiptare. Koncerti me këngë të grupeve të ndryshme polifonike, këngët dhe vallet arbëreshe si dhe këngët dhe vallet e grupit Lëvizja “Foleja Kombëtare Shqiptare” gjatë gjithë kohës u ndoqën, u duartrokitën dhe u shoqëruan nga mbi 1000 pjesëmarrës. Pas përfundimit të koncertit, në shenjë kujtimi, përjetësimi dhe vazhdimi të traditës në themelet e hyrjes së kalasë u mboll një pemë ulliri, e cila do të vazhdojë të mbillet për çdo vit, për të nxitur respektin dhe vëmendjen e kësaj feste të rrallë. Brezat që do vijnë, do na jenë mirënjohës. Mbas festimeve të Kaninës, në orë 16:00, pjesëmarrësit në festë-dasmën u nisën për tek Manastiri i Ardenicës, aty ku Skënderbeu dhe Donika kurorëzuan martesën e tyre në kishë.

Kush ishte Donika Arianiti (Skënderbeu)

Andronika (Donika) Kastrioti ishte gruaja e Skënderbeut. Ajo ishte bija e princit të famshëm Gjergj Arianiti, njërit prej prijësve më të mëdhenj të luftës kundër pushtimit osman. Andronika ishte një dukeshë. Ajo lidhi kurorë me Gjergj Kastriotin, kryekapedanin e Lidhjes Shqiptare, pothuaj një mbret pa kurorë, dhe u bë princeshë. Në gjuhën e sotme protokollare Andronika Kastrioti ishte gruaja e parë e Arbërisë. Andronika lindi në Kaninë, më 1428. Ky vit i lindjes së saj del nga shumë të dhëna të historianëve të ndryshëm, të cilët thonë se ajo ka qenë 23 vjeç, kur u martua me Skënderbeun. Martesa u bë në vitin 1451; Skënderbeu ishte sa dyfishi i saj në moshë, 46 vjeç. Andronikes i thërrisnin dhe Donika. Ishte vajza e madhe e Gjergj Arianitit. Gjergj Arianiti ishte martuar dy herë.[1] Me gruan e parë, Marie Muzakën pati gjashtë vajza: Donikën, Gojsavën, Anën, Halenën, Dhespinën dhe Komitën. Me gruan e dytë, Pietra Franko, ai pati tetë fëmijë ndër të cilët mund të përmendim vajzat: Marie, Teodora, Katerina, Mara si dhe djemtë: Thoma, Kostandin, Arianit, pra gjithsej pati 14 fëmijë. Donika ishte e para e të gjithëve. Ajo lindi dhe u rrit në Kaninë të Vlorës. U martua me Skënderbeun më 23 prill 1451; dasma në Kaninë zgjati tri ditë, 21-23 prill. Për dasmën e këtij çifti të shquar të Arbërisë ka gojëdhëna, vargje popullore, të dhëna historike. Thonë se Skënderbeu erdhi me 500 kalorës. Kënga dhe vallja buçiti dhe kalaja e Kaninës llamburiti nga pishat dhe fenerët e shumtë. Aty u bë shkëmbimi i unazave. Në Qishbardhë (Kishën e Bardhë) afër Kaninës, çiftit iu dha bekimi ungjillor. Më pas ceremonia vazhdoi në manastirin e Ardenicës, në afërsi të Lushnjes, dhe më pas në kalanë e Beratit. Populli buçiste e duartrokiste kudo ku shkelte çifti. Ja disa vargje folklori për dasmën e tyre:

“…Ç’dasmë që bë

Araniti /Atë natë kalaja ndriti, /Kënga dhe vallja

buçiti /Çelën llamba, ndezën pisha /Plot tryeza me të

gjitha,/ Mish dashi, Labërie, / Verë Parge Çamërie…”

Vargu i dasmorëve lebër e përcolli çiftin, deri tej

Vjosës. Më 26 prill 1451, atyre iu dha kurorëzimi në

Berat. Për bukurinë e këtij çifti kanë folur,

pikturuar e vargëzuar shumë njerëz të artit, midis

tyre dhe poeti i madh Naim Frashëri: “…Dhëndëri si

dielli ndriste,/ Edhe nuseja që prunë, / Porsi hëna

vetëtinte,/ Dritënë në dritë e shtunë…”

‘Shpata e Argjendtë 2018’ bashkon forcat e sigurisë në Kosovë

April 16, 2018 by dgreca

Silver Sabre 2018 brings together security forces for emergency response/

-Ushtrimi ‘Shpata e Argjendtë 2018’, një nga aktivitetet më të rëndësishme të trajnimit e zhvilluar dhe udhëhequr nga KFOR-i, bashkon forcat e sigurisë për reagim ndaj emergjencave/

PRISHTINË, 16 Prill 2018-Gazeta DIELLI-B.Jashari/ Ushtrimi ‘Shpata e Argjendtë 2018’, si një nga aktivitetet më të rëndësishme të trajnimit e zhvilluar dhe udhëhequr nga KFOR-i, mbahet nga 16 deri në 27 prill në kampin Film City në Prishtinë, kampin Pomozatin dhe Aeroportin Ushtarak të Sllatinës.Ky ushtrim bashkon, në një mënyrë të koordinuar dhe sinergjike, akterë të ndryshëm, Misionin e Bashkimit Evropian për Sundimin e Ligjit në Kosovë (EULEX), Këshillin e Sigurisë së Kosovës (KSK), Policinë e Kosovës (PK), Forcat e Sigurisë së Kosovës (FSK) dhe Agjencinë e Menaxhimit Emergjent të Kosovës (AME).Nën drejtimin e zëvendës komandantit të KFOR-it, gjeneral brigade János Csombók, të gjithë akterët e përfshirë kanë për qëllim të përmirësojnë mirëkuptimin reciprok lidhur me rolet, aftësitë dhe kapacitetet e tyre në reagim ndaj emergjencave.

‘Shpata e Argjendtë 2018’ do të zhvillohet në dy faza. Nga 16 deri në 19 prill do të zhvillohet stërvitja e Postit të Komandës në Kampin Film City, ndërsa trajnimi në terren do të mbahet nga 23 deri më 27 prill në kampin Pomozatin dhe Aeroportin Ushtarak në Sllatinë.Qëllimi i përgjithshëm i ushtrimit ‘Shpata e Argjendtë 2018’ është të trajnojë komandantët dhe stafin e KFOR-it, EULEX-it dhe Organizatat e Sigurisë së Kosovës në trajtimin e operacioneve në rastet e lehtësimit emergjent ndaj fatkeqësive dhe skenaret e trazirave civile. Do të jetë një mundësi për të testuar konceptin e reaguesit të parë, të dytë dhe të tretë dhe për të krijuar një kuptim të përbashkët mbi taktikat, teknikat dhe procedurat në nivel njësie, me vëmendje të veçantë në trajnimin e kontrollimit të turmave dhe trazirave dhe zjarrfikësve.

Silver Sabre 2018 brings together security forces for emergency response

Pristina, 16^th April 2018- Exercise Silver Sabre 2018, as one of the most important training activities conducted and led by KFOR, will be held throughout 16^th to 27^th of April in Camp Film City, Camp Pomozatin and Slatina Military Airport.

This exercise brings together, in a coordinated and synergetic way, different players, European Union Rule of Law Mission in Kosovo (EULEX), Kosovo Security Council (KSC), Kosovo Police (KP), Kosovo Security Forces (KSF) and Kosovo Emergency Management Agency (EMA).

Under the guidance of KFOR Deputy Commander, Brigadier General János CSOMBÓK, all the actors involved aim to improve mutual understanding regarding their roles, capabilities and capacities to emergency response.

Silver Saber 2018 will be conducted in two phases. From 16 to 19 April will take place the Command Post Exercise in Camp Film City, whereas the Field Exercise Track will be held from 23 to 27 April at Camp Pomozatin and Slatina Military Airport.

The overall aim of the exercise Silver Sabre 2018 is to train the Commanders and staff of KFOR, EULEX and Kosovo Security Organizations in handling operations in emergency disaster relief and civil disturbance scenario. It will be the opportunity to test the 1^st, 2^nd and 3^rd responder concept and to establish a common understanding on tactics, techniques and procedures at the unit level, with particular attention to Crowd and Riot control (CRC) training and firefighting.

Dita e Verëzes në Kosovë, si Dita e Verës në Shqipëri

March 14, 2018 by dgreca

-Prej një viti festë zyrtare në Prizren, e vendosur nga Kuvendi i Kumunës/

PRISHTINË, 14 Mars 2018-Behlul Jashari/ Si Dita e Verës në Elbasan, në Shqipëri, në 14 mars, është edhe në Kosovë Dita e Verëzes, në të njëjtën kohë e me rite dhe emërtim ngjashëm, në rajonin e Prizrenit, përfshirë krahinën e pojës në malet e Sharrit në lartësi mbidetare mëse 1.000 metra, në komunën e Dragashit, më jugoren në shtetin e ri të dytë të shqiptarëve.

Si Dita e Verës në Elbasan, në Shqipëri, në 14 Mars, është edhe në Kosovë Dita e Verëzes, në të njëjtën kohë e me rite dhe emërtim ngjashëm, në rajonin e Prizrenit, të Zhurit, Vërrinit, përfshirë krahinën e Opojës në malet e Sharrit në lartësi mbidetare mëse 1.000 metra, në komunën e Dragashit, më jugoren në shtetin e ri të dytë të shqiptarëve.

Në Kosovë, edhe pse ka ide, ende nuk ka organizime institucionale, për festimin e Ditës së Verës, por ritet e festës të lashtë pagane iliro-shqiptare tradicionalisht janë ruajtur brez pas brezi nga populli. Ndërkohë, Dita eVerëzës – Dita e Vërës prej një viti është festë zyrtare në Prizren, sipas vendimit të Kuvendit të Kumunës.

“Si festë tradicionale është e theksuar në fshatrat e Vërrinit, Lumës dhe të Opojës. Ne 14 mars, fillon ripërtëritja e natyrës dhe si festë do ia shtonte atraktivitetin Prizrenit si qytet turistik”, u theksua me atë rast.Në mbledhjen e Kuvendi Komunal të Prizrenit në 23 shkurt 2017, kur u mor vendimi, u lexua shkrimi i vitit 1911 i personalitetit të madh të kombit shqiptar, Faik Konica “Ç’është dita e verës?”, ku theksonte se “Është dita në të cilën shtërgjyshërit t’anë, kur s’kish lindur edhe krishtërimi, kremtojin bashkë me Romanët dhe me Grekët e Vjetër, perëndit’ e luleve, të shelgjeve, të krojeve”.

Në Agjencinë Telegrafike Shqiptare, në një raportim nga Kosova në 14 mars 2012, para 6 viteve, shkruaja për idenë se, Elbasani mund të jetë shembull edhe për Prizrenin, për organizime edhe institucionale në festimet e Ditës së Verëzes.
“Kjo pyetje juaj është një ide e mirë për të ardhmen”, tha atëherë koordinatori për kulturën në Komunën e Prizrenit, Urim Ukimeri, duke u përgjigjur në pyetjen nëse ka ide a iniciativa që në qytetin më të madh jugor të Kosovës Dita e Verëzes të shënohet edhe me ndonjë organizim institucional, si në Elbasan.

Në foto arkivi të ATSH të vitit 2010 shihet një fëmi në Opojë, ku në Ditën e Verëzes në borë me vezë të ngjyera është shkruar shkurtesa me shkronja të para të emrit në anglisht të Agjencisë kombetare-zyrtare të lajmeve të Shqipërisë – Albanian Telegraphic Agency – ATA, për të cilën prej mëse çerek shekulli, nga pranvera 1992, raportoj nga Kosova edhe për festimet e Ditës së Verëzes.

Ndërsa, para 22 viteve, në 18 mars 1996, në gazetën e përditshme “Bujku”, të vetmes atëherë në Kosovë, themelues-kryeredaktor i parë i së cilës isha, në reportazhin nga kufiri Kosovë-Shqipëri me titull “Muri ndërshqiptar si ‘fundi i botës’”, i dërguar edhe në ATSH dhe që në “Paraqitje e shkurtër e regjistrimeve të gjetur” të Bibliotekës Kombëtare të Shqipërisë e gjejë se është botuar, në 19 mars 1996, edhe në gazetën Rilindja që dilte në Tiranë pas ndalimit nga regjimi okupues në Prishtinë, mes tjerash, kam shkruar:

“Një grup i të rinjëve dhe të rejave nga rrethi i Prizrenit, ditë më parë ishin penguar të shkojnë në Shqipëri, meqë nuk iu ishin dhënë vizat dalëse nga administrata e instaluar policore serbe në Prizren.

Qëllimi i udhëtimit të tyre në Shqipëri ishte të marrin pjesë në festën e njohur të qytetit të Elbasanit-të Ditës së Verës, Ditës së Luleve, të 14 marsit.

Donon të shihnin se si kremtohet në Elbasan e njëjta festë që është edhe në Prizren e rrethinë”.

Në Opojën e njohur për dimrat me shumë dëborë e pranvera ca “të vonuara”, në prag të Ditës së Verëzes, pasdite dhe në mbrëmje të rinjë, po edhe fëmijë, ngjiten bjeshëve, te krojet që nuk shterojnë kurrë, mbledhin bimë a lule, drunj e shkurra dëllinje, dhe ndezin zjarre.

Vezët e ziera e të ngjyera, cakërrohen me njëra-tjetrën në garën cila është më e forta, ndërsa të spërkatura me ujin e krojeve hahen në bjeshkë dhe në shtëpi për shëndet e jetëgjatësi.

Në Ditën e Verëzes zgjimi është i hershëm dhe vazhdojnë ritet e festës, pjesë e së cilës janë edhe këngët e vallet, edhe gatimet e traditës me miell misri apo gruri, por që nuk janë ballokume Elbasani, edhe pse të ngjashme janë.

Në drekën e Ditës së Verëzes në tryeza-sofra shtrohet edhe mishi i qengjit, sipas traditës së këtyre anëve me blegëtori të zhvilluar.

Dita e Verëzes festohet nëpër familje, së bashku, si dhe me vizita te fqinjët e farefisi, me besimin se sjell fat, shëndet, mbarësi, përtëritje e dashuri njerëzore.

Në këtë ditë që është e fillit të verës së re, ritet, përfshirë edhe lulet e bimët që vendosen mbi portat eshtëpive, ndërlidhen edhe me zgjimin e bimësisë, gjallimin, kalimin nga dimri në pranverë.

Afër Prizrenit dhe në kufi me Shqipërinë, në rajonin e Vërrinit, në festime në fshatin Zhur, më të madhin në Kosovë vezët e ziera herët i ngjyrosin fëmijët dhe bashkë me të rinjët dalin në zonat malore të afërta, ku mbledhin lulen e parë që lulëzon në pranverën e herëshme, luleborën.

Nënat zhurjane bëjnë gatimin tradicional, flinë, si dhe shumë gatime të tjera të veçanta për Ditën e Verëzës, që ështe edhe dita e vizitave të shumëta mes të të afërmëve dhe dhe familjarëve.

“Ani mori Verëz moj e lumja Verëz
Ani dita e parë o ani e Pranverës o”.

Këto janë vargje të këngëve që këndohen në këtë festë të Ditës së Verës në Zhur, fshatin e madh të Kosovës afër vendkalimit drejt Shqipërisë në Vërmicë-Morin nëpër Autostradën e Kombit.

Verëzes i këndohet edhe në 13 mars – në mbrëmjen e pragditës së saj, derisa në çdo lagje të fshatit të rinjtë ndezin zjarre “që t’i jepin sa më shumë fuqi Diellit”.

Ekskursion Turistik në Strugë, Ohër dhe Pogradec

March 14, 2018 by dgreca

-Një mundësi për të njohur bukuritë e trevave shqiptare/Shkruan Jola Doçi-Dibrani/*Të festosh është normale,por të organizosh udhëtime është një medalje në vete. Edhe bordi drejtues i “Spitalit Ushtarak Universitar i Traumës nga Tirana”,në krye me stafin e tij drejtues, Dr.Arben Zeneli,shefi i urgjencës,Dr.Gjevalin Bushi si dhe shefi i kirurgjisë Dr.Skender Buci organizuan ekskursion turistik.Pamje nga grupi turistik i”Spitalit Ushtarak Universitar i Traumës nga Tirana” për një udhëtim dy ditor për Strugë,Ohër dhe Pogradec. Iniciativës së tyre për ta festuar “Ditën e Mësuesit” dhe “Ditën e 8 Marsit” iu bashkuam të gjitha profilet nga ne, si mjek e deri të mirëmbajtësit e spitalit. Për hir të opinionit, po që nuk i komplimentojmë,besoj do u mbesim borxh me qe është një institucion me i specializuar dhe më i afti për sa i përket traumave me madhore qe ka shteti ynë. Dhe për hire të vërtetës duhen përshëndetur për punën qe bëjnë me përkushtim natë e ditë,orar e pa orare në shërbim të popullit në te katër anët e Shqipërisë,madje edhe nga Kosova ,Mali i Zi dhe Maqedonia qe ia mësyjnë kësaj qendre universitare!Pikësynim i yni ishte për ta bere një ekskursion dy ditor, ku më mirë së në Strugën e bukur, qytet piktoresk. Po ashtu Liqeni i Stugës bashkon edhe dy qytete tjera të bukura Ohrin dhe Pogradecin si dy degë lisi të veshura me plot perla bukurish natyrore njëri në “Maqedoni tjetri në Shqipëri”?…

-Të rikujtojmë një fjalë popullore se bukurive të asaj ane iu ka ndërruar shtrati ,por pritet qe të kthehet lumi në shtratin e vet pas 100 vitesh“,nga ndarjet dhe pazarllëqet e fuqive të huaja qe i krijuan Shqipërisë!!!

-Rruga dhe vargmalet qe i kaluam me një atmosferë kënge ,humori dhe relaksimi nga bukuritë natyrore na u prish në pikën kufitare të “Qafë Thanës”.Aty ishte rrëmujë me pritje nga varg makinash dhe mjete tjera transportuese në hyrje dhe dalje nga Shqiperia për Maqedoni?.Mu kujtua se kam pas rastin ti shkeli shumë shtete të Evropës,por nuk ka as në administratë,as në rrugë me prit radhën nga rrëmuja e pa rregullsive. Më iku mendja me shumë pyetje,kureshtje,enigma,të vërteta e të pa vërteta nga një e kaluar historike qe po i përcjell popujt e Ballkanit edhe në shekullin e 21-të.!!! Kontrolli ishte i rrepte sikur i frikësohen realitetit te zhbërjes së Maqedonisë që e ka mbërthyer “Kolapsi i formimit të rrejshëm mbi shpatullat e popullit shqiptar”?. Shikoja me shumë kureshtje valvimin e flamurit maqedonas dhe flamujve të shumë shteteve, pos flamurit shqiptar që mungonte!?.. Në vazhdim mu kujtuan informacionet për këto zona qe ofrojnë shumë mundësi për turizëm, ku mbizotërojnë përgjithësisht peizazhet panoramike,po ashtu na doli ,u përballëm me Strugën e bukur ,me Strugën e “Festivaleve të Poezisë dhe kulturës”,prandaj nuk gabuam qe këtë herë kemi zgjedhur pikërisht këtë zonë t’ja shijojmë vlerat e saj turistike.

Arkitektura dhe kultet fetare i përngjanin atyre shqiptare, jo sllave siç i kane përvetësuar sllavo-maqedonasit etj?!…

Pas një shëtitje pak orësh ne Strugë u përballëm me shumë qytetar qe i pyesnim për diçka në gjuhen shqipe, edhe pse na kuptonin,përgjigjeshin shumë sakte, por në gjuhen maqedonishte, jo shqip!.Pamje nga këto tri qytete Struga,Ohri dhe Pogradeci që flasin vet me bukuritë dhe perlat e veta përrallore!

-Me të vazhduar rrugën për në Ohër gjithashtu arkitektura dhe kultet fetare i përngjanin atyre shqiptare, jo sllave siç i kane përvetësuar sllavo-maqedonasit etj?!…

Edhe Ohri si qytet na shoqëronte me bukuritë e veta deri të Kalaja dhe pika tjera turistike.

-Ishte shume tronditëse,as një mbishkrim nuk ishte akoma në gjuhën shqipe edhe se atje ne Struge janë mbi 80% popullata shqiptare?. Për çdo ditë partitë politike shqiptare dalin me lloj,lloj deklaratash se jemi në procesin e barazimit me maqedonasit…Çuditërisht i shtrova një pyetje një qytetari te rëndomtë me ktheje përgjigje në një shqipe,por në dialektin gegë…Të them të drejtën u gëzova dhe i thashë zotëri të falënderoj,që dikush mori guximin të me përgjigjet në gjuhen e të parëve tanë…-Ai me tha “S’jam shqiptar zonjë,unë jam (Turqali),por e flas gjuhën shqipe…

Kjo me habiti…”Turqali”…e ka mendjen të turqit sigurisht?-Gegërishten time të bukur, këtë gjuhë të engjëjve,ai e fliste në mënyrë prefekte.

-Më vrau në shpirt të shprehurit e tij…Mu kujtuan fjalë e Krishtit,kur i tha judës”Se para orës tre do me mohosh 3 here”…- Përse o popull shqiptar që jetoni në trojet tuaja të mbrojtura me gjakun e arbrit,keni frikë të deklaroheni se kush jeni dhe të “Jeni zotë të vetvetes dhe brezave që vijnë”…

-Nga doni tu vij liria…nga fryma e shenjtë,mos harroni…(tre gjëra të pamohueshme, “jeni në shtëpinë e tokën tuaj,jeni shqiptarë,jeni pasardhësit e pellazgëve dhe të pa mposhturit “Skënderbeut”…Ai kur erdhi në trojet e tij u shpreh (lirinë nuk u a solla unë, por e gjeta në mes jush)!.Përfunduam këtë vizitë turistike me një zemër të thyer filluam të kthehemi për Shqipëri. Për drekë ndamë kohën për në Qytetin e Pogradecit. Edhe aty ishte një ditë e bukur që rrezet e diellit nga ujit e pastër të liqenit ndriçonte drejt në sytë tanë nga një kolorite shumë ngjyrësh. I përngjante një dite të bukur pranvere para kohe. Mbaruam edhe këtë ekskursion me mbresa të shumta dhe porosi që çdo shqiptar ti vizitoj bukuritë e veta se vërtet në (shqiptarët duhet të krenohemi qe na takojnë neve dhe qe na i dhuroj zoti këto perla ,bukuri dhe vende të shenjta).

Foto-Reportazh nga Struga –Ohri dhe Pogradeci 2018

E dërgoi për Diellin Shefqet Dibrani.

Anije të Flotës së 6-të të SHBA stërviten me anije të Flotës Detare shqiptare

February 9, 2018 by dgreca

….dhe një përshëndetje e ëndërruar para 40 vitesh/Nga Shefqet Kërcelli/

Më datën 7 shkurt 2018, anija flamurtare e Forcës Detare shqiptare, “Iliria”, {P-131}, zhvilloi një stërvitje të përbashkët me anijen e Flotës së 6-të të SHBA, destrojerin me raketa, të klasit Arleigh Burke, USS Ross DDG-71, në detin Adriatik. Destojeri amerikan DDG-7, është në përbërje të Flotës së 6-të të SHBA, me vendbazim në Rota të Spanjës. Anija mbështet operacionet e aleatëve të NATO-s dhe mbron interesat kombëtare të SHBA në Evropë. Gjatë kësaj stërvitje anija jonë “Iliria” kishte për qëlllim të zbulonte, identifikonte dhe siguronte anijen e NATO-s, detyrë të cilën e realizoi me efikasitet e profesionalizëm. Në përfundim të stërvitjes së përbashkët midis dy anijeve mike, Commander Bryan S. Gallo, Drejtues, Komandant i grupit të lëshimit të raketave të USS Ross (DDG 71) dhe Lt. Ryan Sisler, Oficeri ekzekutiv i DDG-71, Ross, përshëndetën ekuipzhin e anijes sonë “Iliria”, si detarë dhe si miq, ashtu sic dinë të përshëndetin detarët.

Fotografia e realizuar me mjeshtëri nga fotoreporteri i Flotës së 6-të të SHBA, Kyle Steckler, shpreh realizëm, dashuri detarësh dhe profesionalizëm në stërvitje të këtij lloji. Sigurisht,stërvitje të tilla të përbashkëta midis Flotës së SHBA dhe Forcës Detare, ne kemi disa vite që i realizojmë me sukses në detin Jon dhe Adriatik.

E pata ëndëruar këtë fotografi detarësh që në korrik të vitit 1986, kur kryqëzorët amerikanë lundronin për në Split dhe Kroaci për vizitë portuale dhe furnizim. Ndërsa ne i ndiqnim me syrin e radarëve, grykat e topave dhe silurat e anijeve. Një kakofoni që u vërtetua mbas rënies së murit të Berlinit.Ndërsa unë për një fjalë goje hëngra dënim e denigrim disavjecar si oficer profesionist me prirje perëndimore. Këtë histori reale do e përcjell në të ardhmen tek faqet e kësaj gazete.

Sot, më gëzon ky fakt, që një fotografi e tillë, traditë e përshëndetjes së detarëve, e ëndërruar para 40 vitesh u bë realitet. Ta gëzojë brezi i ri i oficerëve, këtë sakrificë të brezit tonë.

Faleminderit kolegëve tanë të Flotës së 6-të të SHBA, me të cilët ne tashmë jemi lidhur ngushtë e pazgjithshmërisht, ashtu si një nyje e fortë marinarësh.

Shënim: Lajmi për këtë stërvitje është përcjellë dhe tek faqja zyrtare e Flotës së 6-të të SHBA, ndërsa për aktivitetin e DDG-71, Ross, do keni lajme të tjera në vijim.