MENDIME NË QELQ/
Malli grish …
Gjakon,
Zjarr gjiri!!
Gulçimë e pazë e gjoksit tim,
Mbushu me frymë!
Nëpër deje,
Gurgulloje ofshin urtësisht,
Skalite lotin !
Kripës së oqeanit shtoja kaltërsinë
Dallgën shkumoja!
Se ti,
Lundër e lidhur fort ndër mua,
Kurr nuk do të ikësh prej aty!
Ndaj ,
Krehi me sqimë edhe ligështitë,
Heshtjen qeshe!
Mos u gënje!!!
Qielli gjëmon,
Pulëbardhat hedhin valle në erë
Nuk vajtojnë!
Ndaj, me grusht shkunde kraharorin,
Zgjohu !
Syt e zemrës ende kanë dritë
Ngjyrat shquaj!
Mendimet përplasi në qelqin e dritares…
E bëji copë-copë!
Unë jam po ai …
“I MBYTUR”
S’durova më,
I flaka tutje,
Doja ti mbysja,
Ato çaste të zjarrta kujtimesh…
Të treteshin,
Pa zhurmë, pa dëshmitar,
Në këtë ditë-ikje..
Në fund të oqeanit,
T’i përpinte dallga,
Doja ..
Ta shuaja zjarrin me ujë!
Kur nata mbërriu,
Ndryshe ndodhi.
Prej syrit tim dole
Në pika loti,
Më e pikuar se kurrë..
Me e kripur se kurrë …
Si oqean më mbyte!