NGA ASLLAN BUSHATI/
Nisur nga të dhënat statistikore të fundit të prillit të këtij viti, “meteorologet” e parave thonë se “tornado”-ja nuk është shumë larg ekonomisë greke. Borxhi publik i Greqisë është afërsisht 313 miliard, ose ekzaktësisht 312,679,022,950 euro. Pra Greqia cdo vit duhet t’u paguaj kredidhënësve të saj (FMN-së,Bankës Qëndrore Europiane, BE-së dhe vendeve të tjera), jo më pak se 10 miliard euro në vit. Në këto kushte do të duheshin 42 vite për t’u paguar detyrimet huadhënësve të saj, në qoftëse borxhet nuk thellohen ose nuk shtohen penalitete të tjera për tejkalimin e afateve të këstevë të pagesave.
Kjo situatë e ekonomisë greke më solli në mendje kohën e “piramidave në Shqipëri”, të cilat kanë lënë gjurmë të pa heqëshme në kujtesën tonë. Aty nga fillimi i nëntorit të 1996, shkova për arsye pune në zyrën e Zotit Alfred Moisiu (në atë kohë ish Zëvëndës Minister i Mbrojtjes e më pas President), dhe krahas të tjerave i thashë shqetësimin tim për skemat piramidele se nuk i pelqejë dhe se më duken si një dalldi kolektive. Në vazhdim i thashë Zotit Moisiu se ndoshta është mirë që zyrtarisht të thuhet dicka për ta ndaluar këtë fenomen. Ai ishte akoma më i shqetësuar se unë dhe se prognoza e tij ishte drithëruase kur e dëgjova. Më pas pata rastin t’ja them edhe ish Ministrit të Mbrojtjes të ndierit Safet Zhulali, i cili në analizën e punës së muajt nëntor tha afërsisht se parat e kursyera janë të sigurta në bankën e shtetit e jo tek privatët. Kam dëgjuar se disa ushtarakë kanë shitur edhe shtëpit për të futur pratë për shumim tek privatët, kjo është e paimagjinueshme-tha ai. Por sic e dini miqt e mi, fenomeni nuk u ndal, por si një ortek masiv dëbore në rrëshqitje, shembi ekonominë shqiptare duke zënë ndër vehte dhe gjithe institucionet e shtetit, duke vënë në rrezik pavarsinë e vendit, sa u deshën forcat ndërkombëtare të vinin e të na vendosnin rendin e qetësinë . Por pas stuhisë njerëzit të trullosur e të marrosur filluan të pyesin njeri tjetrin dhe institucionet e shtetit se ku shkuan miliardat e parave shqiptare? Kjo pyetje që prej asajë kohe e deri më sot, nuk ka marrë një përgjigje të saktë, por disa gojë të liga thanë se “gropat e zeza të Egjeut janë të mëdha dhe shumë gëlltitëse”.
Duke e lënë pas këtë histori të hidhur ( por duke mos e harruar kurrë atë), le të këthehemi edhe një herë tek ekonomia greke me të cilën Shipëria është e lidhur me një mijë fije. Sipas njoftimit të agjensisë greke të statistikave ELSTAT, del se në Greqi në tre mujorin e parë të vitit 2015 ka një rënie të investimeve në 7.5 përqind, produkti i brendëshëm bruto (PBB) u ul në 0,2% krahasuar me tremujorin para ardhës, eksportet u ulën në 0,6%, të mirat materiale nga eksportet u ulën në o,3%, importet u ulën në 0,7%, të mirat material nga importet u ulën në 2,3% dhe shërbimet u shtrenjtuan me 10,8%. Duke qenë se tremujori i fundit i 2014-tës ishte në rënie dhe tremujori i parë i 2015 është në rënie, ekonomia greke konsiderohet në recension.Po ashtu statistikat thonë se Greqia është vendi me nivelin më të lartë të borxhëve për frymë në botë. Borxhe marrin të gjitha vendet në një formë ose në një tjetër, por i lajnë ato në kohë sepse kanë për masë shprehjen shtrihen këmbët sa është jorgani. Greqia është një e vdekur ekonomikisht e pa varrosur, sepse borxhi i saj është sa dyfishi i PBB-së.Kjo situatë ndodh në një kohë që shumë shtetarë e politikanë grek kanë miliona e miliarda në banka jashë Greqisë, vila e pasuri të paluajtëshme në Greqi e jashtë saj dhe kur blihen armatim e paisje ushtarake të gjeneratës së fundit. Kjo e ka emrin korrupsion e keq qeverisje. Këtë korrupsion e keq qeverisje do ta vuajnë grekët vetë, por dota vuajnë edhe mbi 750 mije emigrantët shqiptarë të pas viteve nëntëdhjetë, camët shqipfolës dhe jo shqipfolës, e mbi dy million arvanitas qe kanë derdhur gjakun dhe djersën e tyre për një Greqi më të mirë.
Personalisht më vjen keq dhe ndiejë dhimbje per këtë gjendje ekonomike të pa shpresë të Greqisë. Ndiehem keq kur në media thuhet për një kolaps të mundshëm në një kohë të shkurtër. Nuk do t’ja dëshiroja këtë situatë jo vetën Greqisë ku jetojnë kaq shumë shqiptarë emigrant, camë autoktonë dhe arvanitas, por asnjë vendi tjetër. Por thone se mendja e madhe është e zeza e të zotit dhe se koka bën e koka pëson. Tani pa dhimbje kjo situatë nuk kalohet. Dhimbjet janë shkurtim i administratës , i rrogave, pensioneve, sherbimeve, policisë, ushtrise, fondeve për art, kulturë, shkencë, sport etj gati në 50% dhe qëndrimi në këto nivele për një kohë të gjatë. Shtetëzimi i pasurive të vëna në mënyrë të pa ligjëshme dhe shitja e pasurive publike. Por “tornadoja” mbi ekonominë greke , me rrathët ciklonik mund të marrë me vehte edhe ekonomi të tjera të lidhura me të.Del apo nuk del Greqia nga zona e euros dëmi do të bëhet. Ai do të jetë më i madh në se del dhe këthehet tek monedha kombëtare greke dhrahmi dhe pak më i vogël në se qëndron në euro por zbaton masat shtërnguese të përmendura më lart.
Tani le të këthehemi tek ekonomia shqiptare dhe të shohim se sa e influencuar mund të jetë ajo nga keqësimi i asaj greke. Statistikat tregojnë se sot borxhi i Shqipërisë është zyrtarisht 73%, kur me ligj duhet të ishte deri në 61%. Disa media thonë se borxhi mund të jetë ndoshta në kufijt e 80-90%, por nuk poblikohet me shpresë se do të ulet dhe për të mos ngjallur alarm.Shpresoj që kjo të mos jetë e vërtetë se po të jëtë e vërtetë alarmi nuk është fals. Edhe në këto situata të borxhit të lartë, Qeveria vazhdon të marrë kredi me përqindje më të ulta për të larë ato të më parëshmet, në një kohë që shumë politikanë e zyrtarë të lartë kanë vila luksoze, para në bankat jashtë vendit, pasuri të paluajtëshme brenda e jashë Shqiperisë , nje tablo gati si ajo greke.Ministria e Financave dhe institucionet që merren me statistikat mund të kenë prirjen per ti rrumbullakosur për mirë disa të dhëna ekonomike, por parlamenti është i detyruar të bëjë publik e me transparencën më të madhe ,në radhë të para borzhin dhe rrezikun makro ekonomik që i kanoset vendit nga kolapsi ekonomisë greke dhe veshtirësitë e asaj italiane.
Por pyetja shtrohet se cilët sektorë mund ta tërheqin ekonominë shqiptare në greminën greke? Mendoj se bankat janë të parat, sepse disa prej tyre i kanë bankat të ashtu quajtura “mëmë” me qendër në Greqi. Në se Banka Qëndrore e Shqiprisë(BSH) dhe institucionet financiare qëndrore, tregohet të pavëmendëshme, një skemë e re piramidale do të bjerë mbi ekonominë shqiptare. Po ashtu energjitika, lëndët e para, mjetet e konsumit do të pësojnë një rritje të shpejtë sa mund të bëhen të pa përballueshme për konsumatorin shqiptar.Në këto kushte është domosdoshmëri për qeverinë ,rishikimi i planeve ekzistuese dhe sigurimi i një hapsire ekonomike më stabile ,më e garantuara dhe e përballueshme për nivelin ekoniomik të Shqipërisë.
Si përfundim, jo vetëm për momentin që lidhet me Greqinë, por edhe në të ardhmen e afërt ekonomia shqiptare do të jetë e zbuluar dhe e rrezikuar nga fenomenet e jashtëme në se nuk do të ketë një strategji të vërtetë afat gjate kombëtare.Pavarsisht nga ndërrimi i qeverive disa linja duhet të jenë platform mbi të cilat nuk duhet të luaj askush. Kështu, fiksimi i kufirit të borxhit jo më shumë se 60% dhe perspektiva drejt BE-së, duhet të jetë strategji të shoqeruar me masa makro ekonomike të votuara në parlament me dy të tretat e votave. Zhvillimi i brendëshëm ekonomik lypset të vihet mbi baza më të shëndosha të një platforme kombëtare e jo partiake, mbi baza konkurenca programesh e jo platforma ideologjike. Cdo adresim se ju që shkuat nuk keni bërë asgjë dhe ne që po vijmë po e fillojmë nga zeroja, është e pa pranueshme. Shqiptarë janë të dyja krahët e politikës si liderët dhe zgjedhësit, nuk janë disa atdhetarë e disa armiq të atdhetarisë.
MBRAPSHTITE E VIZITES VUCICIT NE TIRANE
Opinion nga Asllan Bushati/
Shtatë muaj pas vizitës se Edi Ramës në Beograd ,erdhi vizita e Kryeministrit të Serbisë Aleksandër Vucic në Tiranë,vizita e parë e një kryeministri serb në Shqipëri. Kjo ndodhi në një kohë tensionesh të theksuara në rajon dhe të një aktiviteti ndër kryeministror për bashkëpunimin rajonal sponsorizuar nga Gjermania dhe Ausrtia. Por jo vetëm kaq, kjo vizitë përkon edhe me vizitën e pritëshmë të Vucicit në Uashington në javët e ardhëshme, ku ai do të takohet me Zevëndës Presidentin Bajden, senator, kongresmenë e shtetarë të lartë amerikan.
Media shqiptare në vija të trasha thotë se vizita ishte e pritëshme, normale dhe se do ti shërbejë të dy vendeve dhe rajonit në ecjen përpara drejt BE-së. Ashtu qoftë dhe ne mbetemi me shpresë se një gjë e tillë do të ndodh, megjithëse jemi tërësisht skeptic se nuk pamë të theksohet asnjë vecanti e dukëshme. E thënë shkurt ajo ishte një vizitë protokollare e dy kryeministrave në të cilën nuk u nënshkru asnjë document, por që u takuan se ju a kishin thënë të tjerët të takoheshin. Madje nuk u arrit të nënshkruhej edhe një mini marveshje për njohjen reciproke të diplomave, e cila në esencë ju shërbente shqiptarve të Luginës Preshevës të shkolluar në Shqipëri , për tu punësuar në Serbi si ata qe kanë diploma nga universitetet serbe.
Por larg akrobacive të politikës dhe fasadës së medias, unë dua të shpreh hapur mendimin tim se si e pashë, e degjova dhe e përceptova vizitën e Vucicit në Tiranë. E thënë pa doreza, pa diplomacy dhe pa pendesë, pohoj, se prapa syzeve të tij, unë pashë dyzimin e një njeriu në eksplorim, qe donte të shihte me sytë e vet se ato që i kishin thënë udhëheqësit e mëparëshëm jugosllav e serb për Shqipërinë ishin apo nuk ishin të verteta ? Prapa syzeve dhe hijerëndësisë së tij, unë pashë tërë poshtërsitë e shpirtit të një njeriu bashkëpunëtor të Milloshevicit e Sheshelit, që ka kryer gjenocid kundër shqiptarëve. Pashë mendjemadhin gjak ftohtë që shpërfill gjakun e derdhur shqiptar që në 1913-tën e deri në gjenocidin e më vonëshëm në Kosovë. Pashë njeriun që i paragjykon shqiptarët si para ardhësit e tij edhe për mirësjellje nuk denjon tu kërkojë minimalja të falur familjarëve që nuk u janë këthyer eshtrat e të dashurve të tyre nga varrezat massive që ai ka bërë në 1998-1999 me shokët e tij.Pashë njeriun lider të serbëve që s’ka asnjë lloj pendese për gjenocidin e kryer mbi shqiptarët. Madje guxon dhe të shes mend duke filozofuar se:” nga e shkuara nuk mund të ikim, por të shikojmë nga e ardhmëja”.
Në deklaratën që Vucic bëri para gazetarëve , u përpoq të vinte balancë me vizitën e Ramës në Beograd, por në të vërtetë, nuk tha asnjë gjë as të re dhe as të rëndësishme, por vetëm se përsëriti të njejtat gjëra si në takimin e Beogradit.Ai pati nevojë për këtë vizitë, megjithëse pa bereqet, para ardhjes tij në SHBA. Vizita ishte më shumë se gjithcka propagandë mediatike .Kurse, shtypi serb e përcolli vizitën e Vucicit në Shqipëri, me mentalitetin e shekullit 18-19-të, kur thotë se Vucici e këndoi me zë të lartë himnin serb përballë Edi Ramës, dhe i tha hapur e në sy se : “Kosova e Metohija janë Serbi”. Po ashtu ,Vucici kishte vënë gravatë blu për të treguar mencuri përballë kryeministrit shqiptar.Mirë që media serbe nuk foli edhe per ngjyrën e të mbathuave që kishte veshur Vucici.
Në Bruksel, në disa kancelari europiane dhe këtu në Uashington e shohin me shqetësim rrezikun e rreshqitjes graduale të Serbisë në prehrin e Rusisë. Kjo është dukuri e herëshme,por kohët e fundit ajo u duk në dekorimin e Putinit, marrjen pjesë në paradën e Moskës, lufta për gazsjellësin rus, paisja e ushtrisë serbe me teknikë luftarake ruse,koordinimi i veprimtarisë së shërbimeve të fshehta etj. Në këtë prirje pro ruse të Serbisë, perendimorët shohin si kartë të tyren vetëm Vucicin. Në këto kushte ata duke harruar dhe Srebrenicën dhe Kosovën, gjykoj se i kanë premtuar atij dhe vendit të tij ti ofrojnë postin e lidershipit në Ballkan në të ardhmen vetëm që ai të mbetet në sferat perendimore. Kjo ide në gatim e sipër, nuk përkon me interest shqiptare, prandaj hapur duket ta kundershtojme. Por kush ta beje këtë , Rama me qeverinë e vet?
Rama foli dy tri gjëra të sakta në Beograd dhe pastaj filloi të tërhiqet në pafundësi. Dha një deklaratë për bashkimin kombëtar shqiptar në Ulqin dhe nga shuplakat e ndërkombëtarëve tërhiqet sikur s’ka thënë asgjë. Leshon një tollumbace për Maqedoninë e pranimin e saj në Nato dhe përsëri tërhiqet. Kurse në konferencën për shtyp me Vucicin , sulmon Greqinë duke shkaktuar një skandal diplomatic gjë të cilën duhet ta bënte në një kohë tjetër të përshtatëshme. Duke parë veprime të tilla herë herë foshnjarake të Ramës dhe qeverisë së tij , ndërkombëtarët hezitojnë t’ja besojnë pozicionin e lidershipit në rajon Shipërisë por po mendojnë për Serbinë.Kjo ndodh sepse Rama me vepra tregon se s’ka fuqinë dhe kapacitetin e lidershipin në rajon. Ai po bëhet gjithnjë e më i pa besueshëm per Brukselin dhe Uashingtonin megjitheëse është në avantazh se është në Nato dhe se Shqipëria nuk ka sulmuar askënd në rajon sic ka bërë Serbia. Madje Rama shkoi aq larg sa duke folur për të ardhmen midis Shqipërisë dhe Serbisë solli si krahasim Francën dhe Gjermaninë e pas luftës Dyrë Botërore sikur Rama e Vucici të ishin Sharl Degoli dhe Adenauri.Marrzitë s’kanë të sosur, sepse edhe sikur në të ardhmen marrdhëniet midis Shqipërisë dhe Serbisë të jenë të përsosura, Rama e Vucic nuk kanë peshë në politikën rajonale e aq më pak në atë europiane sa t’ju imponojnë të tjerve idetë e tyre politike. Se kush do të loz rol madhor në të ardhmen në rajon e përcakton SHBA-ja dhe Brukseli.
Si përfundim mendoj se vizita e Vucicit ne Tirane, nuk ishte as e rëndësishme ,as dobipruese për shqiptarët dhe aq më pak vendimtare për të ardhmen e rajonit, sic përpiqen ta paraqesin disa syresh. Në këndshikimin tim ajo ishte vizitë rutinë dhe e fryer mediatike që i shërben më shumë Serbisë për të shpëlarë të shkuarën e ndotur dhe Vucicit për forcimin e pozitave të tij politike brenda dhe jashtë Serbisë.
ZHVILLIME INTENSIVE NË MAQEDONI
NGA ASLLAN BUSHATI/
Kazani i Maqedonisë prej një kohe të gjatë është në vlim e sipër. Për zhvillimet e fundit, pati shumë pyetje se ku ishin fshehur politikanët shqiptar të atjeshëm të cilët nuk po prononcohen për ngjarjet e Kumanovës.Pse heshtin ata kur ka 22 të vrarë, shumë të plagosur, qinda familje të shpërngulura, mijra të torturuar e stresuar, shtëpi, rrugë e biznese të shqiptarëve të shkatërruara . Dhe ja më në fund në emisionin Opinion të Blendi Fevziut në TV Klan, në mbrëmjen e 19 majit u cfaq lideri i BDI-se Zoti Ali Ahmeti. Se cfarë tha ai në këtë emision do ta analizojmë më poshtë, por së pari do të këthehemi tek lufta e Ushtrisë Clirimtare Kombëtare (UCK) e shqiptarëve në Maqedoni.
Pas ndarjes së Maqedonisë nga ish Jugosllavia, në trojet shqiptare atje ka patur një lëvizje latent popullore për mëvetësi nga maqedonasit për arsye se shqiptarët ndieheshin të shtypur, të poshtëruar dhe pa perspektivë. Në ate kohë politikani më me zë në ato treva ishte Nevzat Halili rreth të cilit ishin mbledhur të gjithë shqipëtarët , një gjë me të vërtetë shumë më e mirë se sot. Por sipas shumë itelektualëve shqipëtar nga Zvicëra e Gjermania dhe sipas të ndierit Arbër Xhaferri e Menduh Thaci, thuhej se ai (Nevzat Halili) e kishte mbaruar misionin e tij dhe se ishte i pa manovrueshëm per të lëvizur më përpara punët në aspektin kombëtar shqiptarë. Në këto kushte u bë e mundur dalja ne skenë e PDSH-së prapa së ciles qëndronte edhe një formacioni ushtarak i quajtur UCK . Drejtuesit e këtij formacion (pra UCK-së), bënë një punë të vyer për 4-5 vjet, përgatitën terenin dhe strukturat për zhvillimet e ardhëshme politike e ushtarake në Maqedoni. Por si rezultat i një tradhëtie të brendëshme përfunduan prapa hekurave të burgjeve maqedonase duke u dënuar nga 4 deri 8 vite burg per cejcilin drejtues (Kujtoj e ashtu quajtura aferë e armëve).Drejtuesit e këtij formacioni ishin atdhetarë, të ndershëm, idealistë, patriot madje disa specialist ushtarak të ish ushtrisë jugosllave të cilët kishin dalë në lirim me qëllim për t’ju përkushtuar UCK-se.Gjatë aktivitetit të këtij formacioni përvec eprorëve të shtabit drejtues erdhën për konsulta e stërvitje në Tiranë edhe eprorët e tyre nga Zvicëra e Gjermania disa prej të cilëve ishin me origjinë nga Cegrani, Struga, Kërcova, Dibra, Tetova, Haracina,Kumanova dhe viset e Kosovës si Ferizaj, Lipiani, Viti,Prishtina e Mitrovica. Kur drejtuesit e shtabit u arrestuan në Maqedoni,ne në Tiranë mbajtëm familjet e tyre për gati dy vite(në gjendje ilegaliteti) me cdo gjë që mundëm si për familjet tona. Por zotërinjt nga Zvicra e Gjermania nuk u dukën më në Tiranë as për ata që u sakrifikuan dhe as për familjet e të burgosurve. U bënë kaq vite, kanë ndodhur shumë ngjarje, por nuk kam patur rastin qoftë edhe një herë të vetme të dëgjoj dikë që të shpreh ndiesinë më minimale për vuajtjet e këtyre atëdhetarëve dhe familjeve të tyre. Ata mbetën dy herë të tradhëtuar: nga brenda strukturave të veta në Maqedoni dhe nga eprorët e tyre në Zvicër.Se kush e bëri tradhëtinë, historia do të na e tregojë dhe do të verë në vend meritat e atyre që punuan, vuajtën e u sakrifikuan për shqiptari, por në anën tjetër ajo do t’ju drejtojë gishtin edhe tradhëtarëve.Kjo ngjarje se si më ngjanë për nga përmbajtja me atë të Kumanovës në sensin e tradhëtisë.
Vazhdim i kësaj UCK-je, por me organizim e struktura te reja, është ajo që doli në skenë në vitin 2001, lufta e së cilës është pa dyshim pjesë e rëndësishme e historisë së luftrave të popullit shqipëtar edhe një vlerë e madhe kombëtare. Edhe udhëheqësit e saj u pritën e respektuan gjatë e pas luftës deri në kufijt e heronjëve për gati 15 vite përfshi edhe Ali Ahmetin. Por pyetja shtrohet se a e coi misionin e vet deri në fund kjo luftë? Pergjigja duhet kërkuar në shumë aspekte të jetës shqiptarëve në Maqedoni, por po preferoj vetëm ti cek disa prej tyre. Unë mendoj se ndërhyrja e ndërkombëtarëve, e politikanëve vendas dhe marrveshja e Ohrit e pamundësuan përfundimin e misionit ose e thënë më shkoqur e ndaluan , e frenuan dhe e penguan atë. Kjo në gjykimin tim duket në faktin se shqiptarët akoma atje përbuzen, etiketohen edhe nga autoritetet më të larta shtetërore si fis i egër, si indianë si shtetas të dorës dytë e të tretë. Shqiptaret paguajnë 38-40 përqind të GDP-së dhe marrin mbrapsh në investime 18 përqind të GDP-së, ata mendojnë se kanë të bëjmë me një shtet fasadë dhe jo shtet të vërtetë demokratik që mbron liritë dhe të drejtat themelore e kombëtare të tyre.Fakti që ka ish pjestarë të UCK-së dhe epror të tyre që kërkojnë të riorganizohen dhe të dalin përsëri në fushbetejë , do të thotë se pakënaqësitë kanë kaluar kufijt e durueshmërisë dhe të zgjidhjes me mjete politike.Këtë gjë lypset ta shikojnë drejt në sy dhe në përmbajtje, politikanët vendor shqiptar dhe ndërkombëtarët, të cilët ideuan dhe formësuan shteti e sotëm të paqëndrueshëm të Maqedonisë.
Atëher pyetja tjetër shtrohet se cfarë ndodhi në Kumanovë ,ku u vranë 22 ,u plagosën dhjetra dhe u arrestuan 40 vetë.Shtëpi, rrugë e biznese të rrënuara,njerëz të traumatizuar nga përdorimi i armëve të rënda,brenda një lagje të populluar dendur dhe qindperqind shqiptare.Operacion i shkallës lartë ushtarako-policore me përdorim masiv të mjeteve të rënda të luftës kundër një” grupi të armatosur armiqësor” në një raportë forcash një me njëqind. Ka të dhëna nga dëshmitarë okular se është hapur zjarr edhe kundër atyre që janë dorëzuar në kundërshtim të plotë me ligjin ndërkombëtar të luftës. Dhe menjeherë pas kësaj masakre cfaqet një terr informativ,zymtësi, brutalitet qeveritar, përgjim i cdo kujt, magalomani e deri në cinizëm të theksuar.
Media thotë se grupi i ashtuquajtur armiqësor përbëhej nga shqiptar të Maqedonisë,Kosovës dhe një person nga Shqipëria. Pjesërisht grupi ishte mbledhur paraprakisht edhe ne Prizren e Podujevë dhe pastaj është futur në Kumanovë me sa duket për mbledhje, shtim të radhëve dhe formësim të mëtejshëm. Gjatë këtyre mbledhjeve kanë infiltëruar shërbimet sekrete duke servirur informacione jo reale por të parapërgatitura nga shefat e tyre se gjoja grupi do të ketë aksione armiqësore. Por deri tani autoritetet maqedonase nuk kanë qenë në gjendje të thonë se cfarë aktiviteti armiqësor ka kryer ky grup.Nga dëshmitarët del se anëtarët e grupit nuk kanë qëlluar të parët, përkundrazi të parët kanë qëlluar forcat qeveritare që në 4 të mëngjezit dhe pa snjë paralajmërim me mjetet më të rënda të luftës kur gjithkush ishte në gjumin e së shtunës. Pasi janë qëlluar, grupi për vetëmbrojtje ka hapur zjarr me aq municion sa kanë patur dhe kjo është një gjë e pranueshme dhe e ligjeshme në një ballafaqim të armatosur. Por këtu ka një errësirë të madhe prej nga dalin disa pikpyetje si : pse ishin lënë të harruar e izoluar ky grup, cfarë i shqetësonte ata, a ishin ata të pa kënaqur me marrveshjen e Ohrit dhe gjendjen në Maqedoni? Në qoftë se kishin ardhur për mbledhje e formësim të mëtejshëm në Kumanovë cfarë aksioni armiqësor kishte këtu? Mbledhja mund të bëhej edhe në një lagje me dendësi banimi, por në se grupi kishin qëllime aksioni, asnjë ushtarak me përvojë s’mund ta fuste grupin në një qendër të banuar pa asnjë koridor tërheqje. Pra dikush e ka tërhequr grupin për ta future në një kurth të përgatitur më parë. Llogjika i kundërshton thëniet dhe veprimet e qeverisë Gruevski. Në se për një moment arrimë në përfundimin se qëllimi ka qenë armiqësor (por nuk është vepruar), atëherë forcat qeveritare nuk mund të hapnin zjarr, sepse njerëzve nuk u shpallet luftë për mendime e deklarata por vetëm për veprime luftarake.
Por atëherë kujt i ka interesuar kjo masakër mbi shqiptarët në Kumanovë? Pa dyshim të parit Gruevskit që e ka projektuar e ideuar sepse ka dashur të largojë vemendjen nga pisllëqet që ka bërë në shkelje të kushtetutës dhe ligjeve të vendit, të cilat ja vë në dukje cdo ditë opozita. Po ashtu u ka interesuar dhe shërbimeve sekrete serbe e ruse që të largojnë peshën e ngjarjeve të Krimesë, Ukrahinës dhe vetë Serbisë, duke hedhur baltë mbi shqiptarët dhe duke qëlluar mbi interest amerikane dhe te BE-së.
Por cfarë tha në TV Klan Z.Ali Ahmeti? Ai pohoi se e njihte shumicën e grupit te armatosur, kishte luftuar e bashkëpunuar me to, kishte dijeni për lëgvizjet e tyre kur tha se: “edhe zogjt mbi cati e dinin se dicka po leviste”, i kishin kërkuar atij ndihmë për të dalë nga rrethimi, por që ai nuk ju a kishte siguruar me idenë se dikush tjetër mund ti vriste kur ata do të ishin në besën e tij. Kur u pyet për fyerjet që u janë bërë shqipëtarëve ai u përgjigj se duhen konsideruar si biseda të rastit dhe se edhe shqiptarët shajnë në moment të tilla. Pyetjes se a u keni dërguar shkresë udhëheqësve të Kosovës për emrat e këtij grupi, ai nuk ju përgjigj drejt për së drejti por tha se autoritetet shtetrore dhe policore e kanë një detyrë të tillë.Pyetjes se kush i denoncoi ato ai tha se duhet të presim komunikatat qeveritare. Pyetjes se pse grupi nuk u ndalu para se të hynte në qytet dhe si është e mundur që të lejohej një zjarr kaq masiv në mes të popullatës ,Ahmeti ju pergjigj me kunder pyetjen: po pse nuk u vra asnjë civil?Pyetjes se a biseduat ju me kryeministrin Gruevski dhe sa i nformuar ishte ai per ngjarjen, Ahmeti u pergjigj se Gruevski e mori atë në telefon dhe se :”nuk e dijë se a ka qenë i informuar per operacionin,por edhe ta kishte ditë këtë situatë është ai që vendos në se do të më tregonte ose jo. Gruevskit i thashë që të mos vriteshin por të dorëzoheshin”.Pyetjes se ky grup është i mashtruar, avanturjer apo patriot?Ahmeti tha:”Ka prej tyre disa të mashtruar. Se si janë mashtruar nuk e di. Përpara ata nuk kanë qenë djem të këqinj.”Pyetjes se pse ju nuk dolët nga bashkë qeverisja me Gruevskin ai ju pergjigj se:”Unë nuk bëj teatër. Po e braktisa unë qeverinë shkaktohet krizë më e thellë. Ky nuk është interesi i shqiptarëve”.Pra e thënë shkurt qartë dhe pa asnjë ekuivok, Ali Ahmeti pohoi me gojën e tij se dinte gjithcka para,gjatë dhe pas masakrës së Kumanovës. Madje mori në mbrojtje edhe Gruevskin. Jankullovskën dhe veprimet e qeverisë maqedonase.Më qartë s’ka se si të thuhet. Pyetja e fundit ishte se kur filluat luftën në 2001-shin ëndërra juaj ishte qëndrimi në Maqedoni, bashkimi me Kosovën apo me Shqipërinë? Fillimisht-tha Ahmeti- kam menduar bashkimin me Shqipërinë, por në rrethanat e krijuara ceshtjet kanë ndryshuar. Mendoj se është më mirë që Maqedonia të qëndrojë si shtet me dy entitete”. Pra qëllimi strategjik i zotit Ahmeti për bashkim me Shqipërinë ka dështuar. Por historia na mëson se kushdo strateg ose politikan që dështon strategjikisht , cfardo fushatash e betejash të tjera të fitojë ai quhet humbës , sepse nuk ka realizuar qëllimin strategjik.
Si përfundim mund të themi se masakra e Kumanovës ka qenë e ditur dhe është planifikuar më parë me detaje nga qeveria Gruevski si një kurth per shqiptarët. Veprimtaria ushtarako-policore mbi të ka qenë brutale e qëllimëshme dhe kurdisur e me pasoja të rënda. Hetimi i saj ndërkombëtar është domosdoshmëri akute.Me këtë ngjarje (dhe shumë afera të më parëshme) politilanët shqiptar , janë të kompromentuar dhe konsumuar plotesisht. Populli shqiptar në trojet e veta në Maqedoni duhet të kuptojë se cikli i këtyre politikanëve është mbyllur me kaq. Një klasë e re politikanësh të edukuar në perendim,me integritet, vision e platform të realizueshme kombëtare duhet të thirret për veprim. Marrveshja e Ohrit duhet ribërë që t’ju vijë në ndihmë të drejtave e lirive themelore të shiptarëve . Një federatë shqiptaro-maqedonase me një strukturim të ri duhet duhet vënë në tryezën e ndërkombëtarëve me dashjen apo mos dashjen e maqedonasve. Në se një qasje e re nuk ofrohet një gjëmim i ri do të ndiehet në të gjithë hapsirën që sot njihet si Maqedoni (ose ish Republika Jugosllave e Maqedonisë –IRJM). Lufta është ngjarja më e rëndë e shoqërisë,prandaj duhet punuar për ta evitua atë me cdo mjet të mundëshëm.
SI E PASHE UNE VIZITEN E ERDOGANIT NE TIRANE
Nga Asllan BUSHATI/
Marrdhëniet e Shqipërise me Turqinë,nga cdo kënd shikimi që ta shikosh pas vitit 1991, kanë qenë dhe jane shumë të mira e herë herë dhe të shkëlqyera. Personalisht midis viteve 1992-1997 kam qenë i ftuar për specializim dhe veprimtari të sigurisë kombëtare të Shqipërise, disa herë nga autoritetet turke në Ankara. Në këto vite kam qenë i ftuar nga Ambasada Turke në Tiranë pothuajse në cdo evendiment të sajë. Kam shkëmbyer mendime dhe dokumenta shumë të rëndësishme për vendin tim me autoritetet e këtij vendi, të cilët në cdo rast kanë treguar për vendin tim, për mu si person , për detyrën dhe postin që kisha një respect, ndieshmëri të vecantë, sinqeritet dhe besueshmëri të madhe. Sot që po shkruaj këto rrjeshta gjejë rastin ti falenderoj me gjithë zemër për gjithcka ata kanë bërë për për Shqiprinë , për mu dhe për cdo autoritet civil e ushtarak shqipëtar.
Turqia në këtë gati cerek shekulli,e ka ndihmuar Shqipërinë në shumë drejtime dhe mbi të gjitha ka bërë shumë investime të cilat kanë hapur vende pune dhe kanë përmirsuar jetën e bashkëkombasve të mi. Statistikat thonë se volume i përgjithshëm i shkëmbimeve tregëtare shkon në 460 milion euro ne vit dhe kjo ka tendencë të rritet më tej. Po ashtu sot mësova se Komuniteti Musliman turk ka vendosur të sponsorizojë ndërtimin e Xhamisë madhe(Namasgjasë) në qendër të Tiranës dhe se Qeveria Turke do te ndihmojë dhe në ndërtimin e godinës së re të Parlamentit Shqiptar. U gezova dhe përsëri i falenderoj institucionet turke për sa më lart përfshi edhe Presidentin Erdogan. Duket se është firmosur dhe një document i ri për ceshtjet e sigurisë midis dy vendeve ,dhe se është rënë dakort për rritjen e shkëmbimeve tregtare deri ne kufijtë e shumës së një milliard eurove në vit dhe shtimin e investimeve në fushën e energjisë etj.
Interesante për mu ishte edhe prononcimi për ceshtjet akute të ditës sic është ai i Kumanovës. Presidenti shqiptarë Nishani mu duk më i drejtpërdrejtë kur tha se:” ajo ishte ngjarje plot hije të dyshimta dhe përpjekje për ta shëndërruar atë në burim konflikti ndëretnik”. Por edhe Presidenti Erdogan tha se sigurimi i paqes është i domosdoshëm. Paqa e stabiliteti ne Maqedoni duhet të sigurohen me bisedime e me zbatimin e marrveshjes së Ohrit.Duhet të bëjmë dallim midis atijë që humbet dhe atijë që fiton, por në rastin e terrorizmit –tha ai- në fakt humbasin të dy palët.
Personalisht do të kisha dashur të flitej më hapur duke thënë troc se në Kumanovë u krye një masakër e vërtetë ndaj shqiptarëve. Dhe se kjo masakër është vepër e autoriteteve Maqedonase me në krye Gruevskin dhe në bashkëpunim me agjenturën ruse,serbe e atë vendase , për të valvitur flamurin e nacionalizmit maqedonas, për të larguar vëmendjen nga veprimtaria anti kushtetuese dhe anti ligjore për të cilat Gruevski akuzohet dhe për ta trasferuar konfliktin e Krimesë e Ukrahinës në Ballkan.
Por vec sa më sipër, në fjalët dhe qëndrimin e Erdoganit, më vinte herë herë nërmend një libër i Dautoglusë me një filozofi neo-otomaniste në frymën e perandorisë Osmane të shekujve 16-17-të. Ky libër në esencë bën thirrje që të futen në një formë të re nën ombrellën e Turqisë së sotme: Shqipëria, Kosova, Maqedonia , Bosnja etj . Më duket se filozofia e këtij libri në shumë aspekte është këthyer në një strategji të menduarit dhe vepruarit të lidershipit te sotëm turk. Po ashtu duket se është edhe mentalitet i Erdoganit, pra një përpjekje për të luajtur në ditët e sotme kartën e Ballkanit kundër BE-së. Kjo lëvizje e Erdoganit në gjykimin tim , është më shumë lëvizje inatëcore se sa realiste . E thënë ndryshe me qënëse Turqia është kandidate për në BE prej dekadash (qysh nga viti 1963) dhe nuk ka shanse tash për tash të pranohet si anëtare me të drejta të plota, në një formë ose në një tjetër t’i bëjë karshillëk Europës Perendimore. Unë mendoj po ashtu se prania e Turqisë në Ballkan , me investime e veprimtari dobipruese për rajonin dhe vetë Turqinë nuk përbën asnjë të keqe, përkundrazi është një gjë e mirë. Por luajtja e kartës anti BE është jo e drejtë ,jo dobipruese dhe për shqiptarët e papranueshme. Shqipëria megjithëse ka qenë nën pushtimin otoman për pesëqind vjet, ajo gjeografikisht, etnikisht, në mentalitet, zakone e tradita, kulturë ,është europiane. Shkrimtari ynë i madh Ismail Kadare ka thënë se Shqipëria ka gabuar dy herë në historinë e saj duke u larguar nga Europa të cilës i përket, së pari nga pushtimi turk dhe së dyti nga pushtimi komunist. Një gabim i tretë do të ishte tërësisht i pafalshëm.
Nga vizita e Erdoganit ne Tiranë mësuam edhe për një të ashtu quajtur marrveshje strategjike midis dy vendeve gjysëm të gatuar nga Edi Rama dhe Erdogan kur ky i fundit ishte Kryeministër i Turqisë. Përmbajtja e këtij documenti nuk është bërë i njohur as të paktën në mënyrë evazive se cilat do të jenë fushat e bashkëpunimit strategjik. Por unë përnjëherëshi sapo e dëgjova si concept ,dyshova dhe do te vazhdoj të dyshoj edhe në të ardhmen se kjo gjë do ti shërbejë kombit tim. Si ish ushtarak i lartë në Ushtrinë Shqiptare, si intelektual dhe si Nënkryetarë i Federatës Panshqiptare Vatra, gjykoj se partnerë strategjik te Shqipërisë janë: SHBA-ja,Be-ja dhe Nato-ja antarë të së cilës jemi.
Erdogan, ju kërkoi autoriteteve shqiptare të luftojnë kundër disa grupeve të cilat në Turqi konsiderohen armiqësore (për Erdoganin), por që kane veprimtari edhe në Shqipëri në disa fusha si arsimi, biznesi etj. Kërkesa ishte me aq theks sikur Shqipëria është një apendikx i Turqisë. Në këndvështrimin tim kjo është e pa pranueshme, sepse Shqipëria është një vend sovran, i lirë e me kushtetutë e ligje jo të njëjta me ato të Turqisë. Pra veprimtaria e kujdo personi juridik e fizik analizohet e trajtohet vetëm në përshtatje me legjislacionin shqiptar. Këto që po them unë do të kisha dashur ti dëgjoja nga goja e autoriteteve shqiptare.
Por, parë në tërësi, vizita e Presidentit Turk në Shipëri së bashku me delegacionin qe e shoqëronte atë, shpresoj dhe dëshiroj të ketë qenë e suksesëshme dhe ti sherbejë ngritjes së mirëqenies së shqiptarëve dhe forcimit të bashkëpunimit bilateral. Kontestimet e më sipërme në sanjë mënyrë nuk duhen marrë si dashakeqe, por si një mendim opozitarist për ti ndrequr punët më mirë në të ardhmen.
RUSIA NJË DASHAKEQE E PËRHERËSHME E KOMBIT SHQIPTAR
NGA ASLLAN BUSHATI/Zevendes KRYETAR I VATRES/
Më 9 maj 2015 është 70 vjetori i përfundimit të Luftës Dytë Botërore (LDB). Kjo ngjarëje dhe një deklaratë e para disa ditëve e Rusisë (nëpërmjet Ministrisë saj të Jashtëme) me titull” Retorika për Shqipërinë e Madhe nuk kontribuon në ruajtjen e klimës së stabilitetit dhe të mardhënieve të mira fqinjësore në Ballkan”, më dhanë shtysën për të bërë disa refleksione historike dhe aktuale që lidhën me Rusinë dhe qëndrimin e saj ndaj Kombit Shqipëtarë.
Së pari, pak histori.
LDB pa dyshim ishte një nga ngjarjet më të rënda (në mos më e rënda) e historisë njerëzore. Bisha ushtarake nazi-fashiste me zjarr e hekur fillimisht sulmoi vendet fqinje, në krye të të cilave ishte vendi ynë ,Shqipëria.Ajo që më 7 prill 1939 e kundërshtoi me armë pushtimin për dy javë, megjithëse ishte në një raportë forcash të disfavorshëm gati dyzet me një.Por edhe pas pushtimit tërësor, italianët ishin nën zjarrin dhe pritat e shqipëtarëve duke e ndier vehten si në një fushë të minuar.E njëjta gjë ndodhi edhe me pushtimin gjerman. Parë në tërësi në këtë periudhë nazi-fashistët pasi pushtuan fqinjët e tyre, e zgjeruan pushtimin me gati gjithë shtetet e Evropës duke u shkaktuar atyre dhjetra miliona të vrarë, qindra miliona të plagosur, qytete,fshatra,rrugë , pasuri e objekte të shkatërruara tërësisht.Populli hebre e pagoi më shtrejt se gjithë popujt e tjerë duke u rrezikuar deri në kufijt e cfarosjes së plotë. Hitleri e Musolini këto pushtime dhe këto masakëra, nuk i bënë pa dijëninë e Stalinit, madje kjo situatë është e lidhur me një traktat të fshehtë midis Hitlerit dhe Stalinit që formësonte ndarjën e zonave të influencës dhe sigurisë ndërkombëtare reciproke.Pra Stalini pati dhënë OK-ein për pushtimin fashist të Shipërisë, duke qënë në të njëjtën vazhdë me politikën e vjetër ruse kundër popullit shqipëtar që fillon të shënjohet që me Kongresin e Berlinit të 1878-tës për coptimin e tokave shqiptare dhe dhënien shpërblim të tyre fqinjëve sllav (Sërbi e Mali i Zi).
Marrveshja e fshehtë Hitler- Stalin, u prish vetëm më 22 qershor 1941 kur Hitleri sulmoi ushtarakisht Bashkimin Sovjetik (BS).Prej ketij moment e gjithë bota filloi të mendojë se si ti kundërvihej bllokut nazi-fashist (Gjermani,Itali dhe Japoni).Edhe SHBA-ja filloi të ndihmojë BS me armatim,aeroplanë, paisje e material ushtarak nëpërmjet koridorit Alaskë- Vladivostok.Kjo ndihmë është konsideruar në të gjitha kohërat normale, sepse akoma SHBA –ja nuk kishte hyrë në luftë, dhe se ishte e domosdoshme që të bashkoheshin forcat , mjetet dhe energjitë e të gjitha vendeve paqëdashëse të botës në luftën kundër nazi-fashistëve, në një kohë që popujt evropianë po luftonin me armë në dorë kundër tyre.Kur Japonia sulmoi pabësisht SHBA-në në Pearl Harbour, forcat gjermane kishin arritur në dyert e Moskës. Atëherë SHBA vendosi të hyjë në luftë dhe me operacionin e desantimit në Padegale (së bashku me Anglinë dhe Francën) hapi frontin perëndimor që coji në clirimin e Europës perëndimore. Kurse fronti lindor me në krye BS dhe gjithë vendet e tjera lindore mori fuqi dhe coji në clirimin e tyre sa që më 9 Maj 1945 u shpall zyrtarisht kapitullimi i nazi-fashistëve.Në raportë me popullatën, sipërfaqen dhe shkallën e angazhimit në luftime edhe populli shqipëtarë dha kontributet e veta duke u rreshtuar në krahun e vendeve fituese të LDB-së.
Por, brënda kësaj fitoreje të LDB-së,ka edhe disa keqbërje të tjëra ruse kundër shqipëtarëve.Ata fillojnë me infiltërimin e agjenturës sovjetike e cila kishte hapsire të madhe veprimi në Jugosllavi, dhe që nëpërmjet saj zbriti në trojet shqipëtare me idenë e krijimit të grupeve komuniste dhe strukturave ushtarake për interes t ë saj, sic janë krijimi i Partise Komuniste Shqipëtare(PKSH), dhe i formacioneve partizane të udhëhequra nga jugosllavët . Këto formacione politico-ushtarake vërtetë e rreshtuan vendin tonë me fitimtarët, por në të njëjtën kohë e këthyen Shqipërinë në një shesh beteje të luftës civile e vllavrasëse. Por e keqja më e madhe shqipëtarëve ju bë me marrvëshjen e Jaltës ku Stalini forcërisht insistoi përpara Presidentit amerikan Rusvelti dhe Kryeministrit Britanik Curcill ,që Shqipëria të ishte në anën lindore madje mundësisht nën Jugusllavi.Pra , pa marrë para syshë origjinën ,identitetin,zakonet, traditat, mentalitetin, kontributin në luftë dhe të drejtën e zgjedhjes, dhunëshëm e radhiti Shqipërinë nën ombrellën sovjetike.
Pas LDB-së, lufta e ftohtë.
Pas prishjes me jugosllavët, Shqipëria në cdo segment të jetës u “pushtu” nga sovjetikët.Ata nëpërmjet këshillëtarëve të tyre të vendosur pranë cdo posti ushtarak e civil për dymbëdhjetë vite drejtuan shtetin shqipëtar në funksion të interesave të tyre sikur kjo të ishte një republikë shtesë e BS-së . Kjo ka lënë gjurmë të rënda në mënyrën e politikë bërjes , drejtimin e shtetit, diplomaci ,punën e shërbimeve inteligjente, ushtri , metodën e punës në drejtim e vendim marrje deri në ditët e sotme ne Shqipëri . Nisur nga interesat sovjetike, ata e futën Shqipërinë nën suazat e Traktatit të Varshavës(TV) dhe krijuan bazën ushtarako-detare të Vlorës si një avanpost kundër Natos e vendeve perendimore dhe si pikë mbështetëse për flotën ushtarakë sovjetike të mesdheut. Kjo lëvizje ushtarake e bënte Shqipërinë pikë nevralgjike midis perëndimit e lindjes dhe që dukshëm Vlora ndiellte zjarr mbi vehte për interesat sovjetike (ose thënë thjeshtë –ruse). Diktatori Enver Hoxha ka bërë nga krimet më të shëmtuara kundër popullit të vet,dhe historia është e obliguar ti vërë ato në dukje. Por në vitin 1961 kur i largoi ushtarakët rusë nga Vlora dhe specialistët e këshilltarët nga Shipëria, ( kuptohet për të ruajtur karrigën e sundimtarit dhe për të shlyer gabimin e rëndë që kishtë bërë), i ka bërë në të njëjtën kohë edhe një të mirë Shqipërisë dhe vendeve perendimore, mëgjithëse në Shqipëri fara e spiunazhit rus ishte mbjellë gjithandej.
Në 1968-ën rusët pushtun ushtarakisht Pragën(Cekosllavakinë) aleatin e tyre ne TV, dhe nën teorinë e sovranitetit të kufizuar dhanë shenja se këtë veprim mund ta bënin edhe kundër të tjerëve të pa bindur.Marrë shkas nga ky veprim( dhe nga frika), diktatura komuniste në Shqipëria juridikisht shpalli daljen nga ky traktat duke i bërë edhe një shërbim tjetër të mirë vehtes dhe perendimit . Këtë veprim të dytë diktarori Hoxha e bëri sepse kishte dijeni se në rast se sovjetikët do të ndërhynin në Hungari sic bënë me Cekosllavakinë, Nato –ja, kishte në plan pushtimin e Austrisë dhe Shqipërisë në të njëjtën kohë. Në se një situatë e tillë do të ndodhte, atëherë karriga e tij ishte përfundimisht e rrëzuar.Duke parë këtë realitet ,diktatiori Hoxha luajti me dy porta me hafijet ruse në Shqipëri . Ai me vetëdije nuk i shkuli të gjitha njëherëshi,kjo sa për pa mundësi dhe sa për interesa të tjera që atij i lypseshin për veprime të mëtutjeshme me të ashtu quajturat grupe armiqësore.Një gjë e tillë del në pah me të ashtu quajturin” plani ushtarak për pushtimin e Kosovës” ku theksohen kontaktet dhe veprimet e përbashkëta me komandantin e Traktatit Varshavës. Pra nga njëra anë kishin dalë nga TV, nga ana tjetër bënte lojën e maces dhe të miut me marshallin sovjetik. Sipas këtij plani (të bërë publik nga ish Shefi Shtabit Përgjithshëm të Ushtisë shqipëtarëe,Veli Llakaj), marshalli sovjetik ( njëkohësisht komandanti i TV), pranonte të bënte presion ushtarak në kufijtë lindorë të Jugosllavisë për ti mundësuar Shipërisë pushtimin e Kosovës, por me kusht që më parë Shqipëria të pranonte rikëthimin në TV.Kushti nuk u pranu nga diktatori Hoxha se rrezikonte karrigen e tij dhe planet mbetën vetëm ide ose e thënë më shkoqur ëndërra në diell.
Periudha e pas LDB-së në ish BS ishte euforike në cdo drejtim .Vërtetë ky vend mbajti peshën më kryesorë të luftës, por paslufta ishte periudhë dehjeje,dalldisje vetëmburrje pa kufi , lum vetlëvdatash heronjsh,gjeneralësh,marshallësh e dekoratash. Kjo bëri që fundi i viteve 80-të ta shihte BS-në në rrukullime e shkërmoqje. Kjo situatë i konvenonte perëndimit e mbi të gjithë SHBA-së. Ata filluan të duartrokasin dhe ta quajnë fitorën e dytë të madhe edhe fitimin e betejes së ‘luftës së ftohtë”.Por , sot mund të themi se aso kohe ata u shpejtuan dhe harruan se i plagosuri i shëruar është më i rrëzikshëm se para plagosjes.Kështu është Rusia e sotme,një i plagosur i luftës së ftohtë i shëruar nga plaga.
Në periudhën e “luftës së ftohtë” ish BS ,kishte investuar strategji politikë dhe ushtarake kundër perëndimore në shumë vende të botës, por mbi të gjitha në kufirin e ndarjes midis dy blloqeve ushtarake Nato e TV dhe fqinjëve në këto blloqe. Ky investim ishte real politik me qeveri pro ruse dhe në të njëjtën kohë ushtarak duke ju shitur këtyre vendeve teknikë teknologji ushtarake të gjeneratave të fundit. Edhe kjo duket si relikë e “luftës së ftohtë’,por që në të vërtetë ishte një minë në themelet e demokracisë perëndimore të dekadës dytë të shekullit 21 vecanërisht me të ashtu quajturën “pranvera arabe”.Asnjë strategjist dhe analist i gjeo-politikës botërore nuk e pa dhe nuk e përfytyroi se cdo të ndodhte me Rusinë pas një cerek shekulli, pra në ditët e sotme. Nuk u vlerësuan shërbimet e saj sekrete dhe investimet që ishin bërë në veriun e Afrikës ,në Lindjen e Mesme,në ish republikat sovjetike, në Kaukaz, Krime, Ballkan etj.Pagesa e kesaj mos vëmendjeje janë shumica e dështimeve perëndimore të ditëve te sotme, në fushbetejën politike dhe ushtarake ku pengesa më madhore është veprimtaria kundër vënëse e Rusisë.
Shërbimet inteligjente, politika dhe mafia
Unë nuk jam ekspert i fushës së shërbimeve inteligjente, por me aq sa lexoj në shtypin e hapur dhe sa më mundëson eksperienca ime personale, shoh një aktivizim maksimal të shërbimeve sekrete ruse në disa rajone të botës e vecanërisht në Ballkan. Ata kanë filluar të aktivizohen në fushata zgjedhore për të sjellë në politikë grupe e individe që u shërbejnë interesave të tyre dhe realisht kanë arritur disa suksese .Investimi bëhet po ashtu aty ku janë projektuar zhvillime ekonomike ruse të fuqishme dhe afatgjata ose ku ka interesa gjo-strategjike.Në ato vende që nuk ecet nëpërmjet fushatave zgjedhore, investimi bëhet në vende të larta të administratës shtetërore,banka,korporata e shërbimet inteligjente të vendeve të tjera.Parapëlqehen vende ose rajone me stabilitet jo të qëndrueshëm për të hapur vatra të reja zjarri me qëllim shitjen e armëve ose për t’ju kundërvëne politikave europiano-perëndimore dhe vecanërisht atyre amerikane. Këto shërbime shihet të lëvizin vitet e fundit në veriun e Afrikës si Algjeri, Marok, Libi, Egjipt,Palestinë, Siri, si dhe në vende të tjera si Irak,Jemen, në vendet e Kaukazit, Ukrahinë e deri tek vendet balltike. Por kohët e fundit ato janë fokusuar me veprimtari intensive në Ballkan e vecanërisht rreth (e në )trojet shqipëtare.
Qysh nga shpërbërja e Jugosllavisë e vecanërisht me fillimin e luftës në Kosovë, ka një prani të dukshme të shërbimeve inteligjente ruse në Serbi. Ato jo vetëm kanë gjithë hapsirën e nevojshme për të vepruar, por kanë edhe një status të vecantë besueshmërije dhe bashkë veprimi me strukturat serbe të kësaj fushe.Pengesat për të formuluar arsyet e për të mos lejuar njohjen e mëtejshme ndërkombëtare të Kosovës, fillimisht lauborohen nga këto skifterë që enden nëpër Serbi dhe pastaj cohen si parafabrikat në Moskë.Veprimet subversive në Mitrovicë, politikat bllokuese, ngacmimet , grindjet, krijimi i grupeve të armatosura, kontrabanda e mallrave, ndiellja e shqiptarëve të Kosovës për emigracion në Europë dhe ISIS kanë më parë pëlqimin e skifterëve rus në Serbi dhe pastaj të atyre serbe. Këto grupe kontrollojnë nga larg fijet kryesore të mafisas vendase duke marrë shpërblimin e nevojshëm për këto punë të pista, por edhe duke mbjelle panik e destabilitet.E keqja është se pjesë e kësaj tablloje të zezë janë edhe disa politikanë e qeveritarë kosovare të përfshira në afera korrupive.
Degë të këtyre strukturave të errta ruse kanë zbritur edhe në Mal të Zi, duke u marrë më pisllëqet e përmendura më sipër, duke korruptuar politikanë vendas, por mbi të gjitha duke vënë në shenjestër plazhet, tokat, pyjet, kullotat dhe kojrite shqipëtare.Mafia ruse kërkon të bëhet zotëruese me cdo kusht e pasurisë së shqiptarëvë atje, sepse shumica janë shpërngulur e kanë shkuar në emigracion ose nuk janë në gjendje të paguajnë taksat. Por edhe malazesëve ju intereson kjo situatë se fitojnë para duke ju shitur rusëve pasuritë e shqiptarëve dhe ndiehen më komod me vllezërit sllav rus se sa me shqipëtarët autokton të atyre trojeve.
Edhe në Maqedoni situata nuk është më e mirë. Të njëjtat segmente, të njëjtat forma, të njëjtat dukuri janë prezente si në Serbi , Kosovë e Mal të Zi, vecse dallimi është më i dukshën në kompromentimin e klasës politike dhe në vënien e saj në dispozicion të grupeve të caktuara të informacioneve secrete .Po ashtu dallim është edhe brishtësia e theksuar e marrdhënieve ndër etnike më tendencë shtyrjen dhe nxjerrjen e familjeve shqipëtare jashtë zonave ku shqiptarët janë pakicë.Lojë me pakicat turko folëse të cilat shumica janë autoktonë shipëtarë, dhe me komunitetin ortodokës shqipëtar vecanërisht të Rekës së Epërme të cilët nuk lejohen të identifikohen si shqipëtar vetëm se i përkasin fesë ortodokse.
Ardhja në pushtet e të majtës greke, qëndrimet e saj dashamirëse e specifike me Kremlinin, insinuatat për të marrë kredi, mundësitë për të patur lëshime në cmimet e mallrave ruse etj, nuk janë të rastësishme. Ka më shumë së dy dekada që skifterët rus vijnë vërdallë Egjeut, bëjnë planë e programe,nxisin antiamerikanizmin dhe antieuropianizmin.
Në Shqipëri duket se ka një shkujdesje të madhe ndaj veprimtarisë subversive ruse. Sjelljet e politikanëve shqiptarë shpesh i ngjanë pompozitetit e deklaratave butaforike e megallomane të Enver Hoxhës.Në parlament e në administratë erdhën me shumicë të inkriminuar të mbështetur nga grupe të inkriminuara vendase dhe te huaja. A jeni të sigurtë ju drejtues të politikës shqipëtare se prapa grupeve e segmenteve të inkriminuara shqipëtare nuk qëndrojnë ato të huaja: serbe, greke,maqedonase , malazeze, turke, arabe e mbi të gjtha ato ruse? Në së mendoni se kjo nuk është e vërtetë, përpiquni të gjeni lidhjet fundore të dy fenomenëve: atij të emigrimit për llogari të ISIS dhe të emigracionit për në Gjermani. Pyesni veten :pse shqipëtarët emigrojnë në rrugën: Kosovë-Serbi-Hungari…Gjermani ?
Dhe së fundi.
Pushtimi i Krimesë nga Rusia dhe hapja , nxitja e mbështetja prej saj e luftës vëllavrasëse në Ukrahinë me qëllim shkatërrimin e saj si shtet, e kanë vënë në pozita të vështira Putinin e Kremlinin. Gjithë bota i pa dhe i përcolli veprimet e skifterërve rus para dhe gjatë këtyre evendimenteve. Për të shpëtuar nga kjo situatë Putini po kërkon që ngarkesën negative të Krimesë dhe Ukrahinës të mund ta trasfërojë diku larg vetes.Më e mira gjë do të ishte Ballkani e vecanërisht trojet shipëtare që s’kanë asnjë lidhje me Rusinë e sllavët dhe me këtë rast u vinte në ndihmë vllezërve sllavë në Ballkan dhe ju jepte një grusht amerikanëve dhe europiano-perëndimorëve. Pra me një gur të vrasë jo dy por tre zoq.
Ky është mendimi im vllezër të një gjaku. Në gjykimin tim kjo situatë e krijuar me shumë kujdes , nuk është alarm falls, por një bombë me sahat që pret kohën për shpërthim. Shpresoj që unë të jeme gabim, nga i cili nuk pëson kurkush asgjë. Por nëse kam të drejtë, shqetësohuni për deklaratën ruse që thotë:”…përsëritja e retorikës panshqipëtare nuk ka gjasa të kontrbuojë në ruajtjën e klimës së stabilitetit dhe fqinjesisë së mirë në rajonin e Ballkanit, që është jetik për Rusinë..”