“BALLKANI I HAPUR” DHE AMBICIET EKSPANSIONISTE TË BEOGRADIT NUK SHKOJNË BASHKË

August 3, 2021 by s p

Nga Xhelal Zejneli

Gjatë Luftës së Parë Ballkanike, sipas pseudo-historianëve serbë, ushtria serbe paska marshuar triumfalisht prej Selaniku deri në Alpe. Si rezultat i fitores serbe qenkësh çliruar “një pjesë e mirë e Ballkanit”. Parullë kryesore e asaj kohe ka qenë “Ballkani ballkanasve”. Sipas serbëve, me këtë parullë do t’i jepej fund pushtimit të Ballkanit nga Fuqitë e Mëdha dhe hegjemonisë së tyre.

Sipas ideologëve serbë të fillimit të shekullit XX, në Ballkan duan të shtrijnë hegjemoninë e tyre Vatikani, ShBA-ja, Gjermania, Austria, Italia, Anglia.

Për ideologët serbë të asaj kohe, Rusia nuk është pushtuese e Ballkanit dhe nuk synon të shtrijë hegjemoninë e saj në të. Me fjalë të tjera, Rusia është mike dhe aleate e natyrshme e Serbisë, ndaj prania e saj në rajon nuk paraqet pushtim as hegjemoni.

Parulla serbe “Ballkani Ballkanasve” nënkupton parandalimin e hyrjes së ShBA-së dhe të Gjermanisë në gadishull. Sipas kësaj parulle, penetrimi dhe ndikimi i Rusisë në rajon është i mirëseardhur, i dobishëm, i nevojshëm dhe i domosdoshëm.

Me rastin e krijimit të të ashtuquajturit Shengen i vogël, kryetari i Serbisë Aleksandër Vuçiq (1970 -) e përsëriti sintagmën e sipërthënë “Ballkani ballkanasve”. Sipas kësaj parulle, fuqive perëndimore duhet t’u mbyllen dyert e gadishullit, ndërsa për Moskën, dyert e rajonit duhet të mbeten të hapura. Përpos kësaj Serbia pandeh se pa Uashingtonin dhe Berlinin, Serbia lehtë mund t’ia dalë me vendet e Ballkanit perëndimor.

Sipas ideologëve serbë, Vatikani, ShBA-ja, Gjermania, Austria, Italia, Londra natyrshëm anojnë nga shqiptarët dhe nga kroatët. Për këtë arsye, dyert e gadishullit duhet të mbyllen për to. Shengeni i vogël ndërkaq apo “Ballkani i hapur” janë mundësi e mirë për ta arritur këtë.

Sipas serbëve, situata sot na qenkësh e njëjtë me atë të kohës së luftërave ballkanike – 1912-1913. Strategjia e Fuqive të Mëdha të sotme, d.m.th. e fuqive perëndimore, ndaj popujve të Ballkanit na qenkësh identike me atë të fillimit të shekullit XX. Me një fjalë, strategjia e fuqive perëndimore e fillimit të shekullit XX ndaj serbëve na qenkësh identike me atë të sotmen. Me Marrëveshjen e Dejtonit (1995), Bosnja na qenkësh aneksuar përsëri, mu si në kohën e Kongresit të Berlinit (1878), kur kalon nën administrimin e Vjenës. .

Luftërat çlirimtare në Slloveni, në Kroaci, në Bosnjë dhe Hercegovinë dhe në Kosovë, të viteve 1991-1999, nuk kanë qenë luftëra çlirimtare por fetare. Luftërat çlirimtare të sipërthëna, për serbët paraqesin përsëritje të Luftës së Dytë Ballkanike. Sipas tyre, popujt e këtyre hapësirave paskëshin luftuar kundër njëri-tjetrit. Kjo s’është dot e vërtetë. E vërteta është se sllovenët, kroatët, boshnjakët dhe shqiptarët, në vitet 1991-1999 kanë bërë luftë çlirimtare kundër pushtuesve, militaristëve, hegjemonistëve, ekspansionistëve dhe kolonialistëve serbë. Fuqitë perëndimore ndërkaq, në periudhën e sipërthënë kanë mbështetur luftën e drejtë të popujve të lartpërmendur. Për fat të keq, ndërhyrja e perëndimorëve në Bosnjë e Hercegovinë ishte e vonuar, gjë që pati si pasojë numrin e madh të viktimave.

Sipas serbëve, sot paskëshim inversionin e historisë së Luftës së Parë Ballkanike, d.m.th. sot paskëshim konflikte dhe luftëra të nxitura nga jashtë. Sipas Beogradit, nxitës nga jashtë janë fuqitë perëndimore. Kur përzihen fuqitë e jashtëm, popujt e rajonit e humbkan lirinë dhe pavarësinë. Kjo s’është e vërtetë. E vërtetë është se në saje të mbështetjes së fuqive perëndimore Sllovenia, Kroacia, Bosnja dhe Hercegovina dhe Kosova fitojnë lirinë, pavarësinë dhe demokracinë. Mali i Zi dhe Maqedonia ndërkaq, mbrojnë pavarësinë nga synimet hegjemoniste serbomadhe.

Sipas serbëve, sot s’paskëshim “Ballkan ballkanasve”. Sot paskëshim “Ballkani të huajve”. Të huaj dihet kush janë – fuqitë perëndimore. Rusia s’është e huaj, ajo është aleate, mike. Nëpërmjet saj, Serbia do të shtrijë hegjemoninë dhe dominimin e vet në Ballkanin perëndimor, pa lënë jashtë as Kroacinë.

* * *

Nëpërmjet Shengenit të vogël apo të ashtuquajturit Ballkan i hapur, synon ta rikthejë dhe ta ringjallë parullën e vjetër “Ballkani ballkanasve”. Kjo strategji i mundëson Serbisë dominim në Ballkanin Perëndimor dhe lehtësira për të dalë në Adriatikun shqiptar.

* * *

Ballkani i hapur i Aleksandër Vuçiqit të përkujton edhe “Federatën ballkanike”. Pas Luftës së Dytë Botërore, ndërmjet pushteteve komuniste të reja – RPF të Jugosllavisë, RP të Bullgarisë, RP të Rumanisë dhe RP të Shqipërisë, me pjesëmarrjen aktive të BRSS-së, u shqyrtua bashkimi në Republikën Federative Ballkanike, në të cilën do të përfshihej edhe Greqia, po qe se në luftën civile greke do të fitonin partizanët. Në këtë kohë Josip Broz Titoja punonte me të madhe për krijimin e Federatës ballkanike. Jugosllavia u ndihmonte partizanëve grekë dhe punonte për bashkimin e Shqipërisë me Jugosllavinë.

Pas Luftës së Dytë Botërore, udhëheqësit komunistë Josip Broz Tito (1892-1980) dhe Gjergj Dimitrovi (Georgi Dimitrov, 1882-1949) punuan në projektin e bashkimit të të dy vendeve – Jugosllavisë dhe Bullgarisë – në Republikën Federative të Ballkanit. Si lëshim për palën jugosllave, autoritetet bullgare ishin pajtuar të njohin dallimin midis kombësisë dhe gjuhës bullgare nga kombësia dhe gjuha maqedonase. Ky ka qenë një prej kushteve për Marrëveshjen e Bledit (qytet në Slloveni) të nënshkruar midis Jugosllavisë dhe Bullgarisë, më 1 tetor 1947. Në nëntor 1947, nën trysnin e Bashkimit Sovjetik, Bullgaria nënshkruan marrëveshje për miqësi me Jugosllavinë. Qeveria bullgare ishte e detyruar që qëndrimet e veta përsëri t’ua përshtatë interesave sovjetike në Ballkan. Duhet shtuar se Titoja e shihte veten si një lider, përkatësisht si një udhëheqës potencial të shteteve të rajonit.

* * *

I ashtuquajturi Ballkan i hapur, për shqiptarët është një bashkësi e panatyrshme. Shqiptarët nuk mund të jenë në një bashkësi politike dhe ekonomike me sllavët e jugut, me të cilët, jo vetëm në të kaluarën, por edhe sot janë në konflikt.

Shengeni i vogël apo i ashtuquajturi Ballkan i hapur, s’ka sesi mos të ta rikujtojë Jugosllavinë e AVNOJ-it apo të Titos, atë të Aleksandër Ranokviqit, përkatësisht të Sllobodan Millosheviqit. Në atë Jugosllavi tre milionë shqiptarë kanë qenë të shtypur, të shkelur, të sunduar, të dominuar, të shfrytëzuar, të kolonizuar. Shtypës i egër ka qenë boshti antishqiptar i krimit Shkup-Beograd-Titograd (Podgoricë).

Në fillim të shekullit XX Serbia e konsideronte veten Piemont të “luftës ballkanike për liri”. Edhe pse në vitet 1991-1999 shkaktoi katër luftëra në ish-Jugosllavi, Serbia ende shpreson se mund të luajë rolin e Piemontit në Ballkanin Perëndimor. Serbia pandeh se forca e saj integruese në rajon është më e madhe se ajo e shteteve të tjera të gadishullit. Si e tillë, ajo u dashka të luajë rolin udhëheqës.

Përfshirja e Shqipërisë në Ballkanin e hapur që nënkupton rimëkëmbjen e amalgamës jugosllave, s’ka sesi mos të ta rikujtojë tendencën e Josip Brozit, gjatë Luftës së Dytë Botërore dhe pas saj, për shndërrimin e Shqipërisë në republikë të shtatë të serbosllavisë.

* * *

Për çfarë Ballkan të hapur flet Vuçiqi, kur vendi të cilin e udhëheq, është destabilizuesi kryesor i gadishullit?! Nuk mund të ketë Ballkan të hapur në një rajon të cilin Beogradi synon ta shndërrojë në fuçi baruti, mu si në fillim të shekullit XX.

Për ta vënë në dyshim konceptin e një Ballkani të hapur, nuk ka nevojë të kthehemi në histori, t’i kthehemi ideologjisë dhe politikës hegjemoniste dhe ekspansioniste serbe. Për të mos i besuar konceptit të Ballkanit të hapur, s’ka nevojë t’u kthehemi krimeve dhe gjenocidit serb të vitit 1877-1878; krimeve dhe gjenocidit serb të kohës së luftërave ballkanike apo të kohës së Luftës së Parë Botërore; krimeve dhe gjenocidit serb të periudhës midis dy luftërave botërore, kur Beogradi, për ta ndryshuar strukturën etnike të Kosovës dhe të viseve të tjera shqiptare në Mbretërinë Jugosllave, sillte aty kolonë serbë dhe malazezë. S’ka nevojë t’i kthehemi elaboratit të Vaso Çubrilloviqit (1897-1990) për dëbimin e shqiptarëve për në Anadolli; s’ka nevojë t’u kthehemi krimeve serbe të pas Luftës së Dytë Botërore; s’ka nevojë t’i kthehemi kohës së Aleksandër Rankoviqit (1909-1983); të Sllobodan Millosheviqit (1941-2006), të Vojisllav Sheshelit (1954 -) apo të Vojisllav Koshtunicës (1944 -); s’ka nevojë t’u kthehemi krimeve të viteve 1998-1999, dëbimit të një milion shqiptarëve prej vatrave të veta.

Sikundër shihet, në përputhje me planet e Çubrilloviqit dhe të Ivo Andriqit (1892-1975), shqiptarët u dëbuan nga trojet e veta edhe në Jugosllavinë socialiste. T’i shpërngulim shqiptarët nga Rrafshi i Dukagjinit, nga Kosova dhe nga rajoni i Pollogut. Masat e dëbimit, të deportimit apo të shpërnguljes do t’i justifikojmë si veprime kundër “shqiptarëve reaksionarë”, “kundërrevolucionarë” dhe “bashkëpunëtorë të okupatorit”. Me këtë akuzë u dëbuan edhe gjermanët nga Vojvodina.

Sidoqoftë, të mos kthehemi në të kaluarën për arsye se ka të tillë që thonë: “Mos u ktheni në të shkuarën, në të kaluarën. Mos u kthe në histori, ta lëmë historinë mënjanë, të shikojmë para, të shikojmë të tashmen për një të ardhme më të mirë…”

Atëherë po shikojmë të sotmen, të tashmen. Pra, për ta vënë në dyshim konceptin mbi një Ballkan të hapur, mjafton të ndalemi në kohën e përtashme, në kohën e Vuçiqit.

Për çfarë Ballkani të hapur mund flitet, përderisa Serbia:

– ka pretendime territoriale ndaj Kroacisë, Bosnjës dhe Hercegovinës, Malit të Zi, Kosovës, ndërkaq Kisha Ortodokse Serbe nuk e njeh kishën sllavo-maqedonase;

– thotë se Kosova është Serbi;

– thotë se kurrë s’ka për t njohur pavarësinë e Kosovës;

– ka pretendime territoriale ndaj Kosovës;

– nuk e njeh realitetin e ri në Kosovë;

– është në kundërshti me parimet e BE-së, për pandryshueshmërinë e kufijve;

– ndaj Kosovës ndjek luftë speciale dhe luftë psikologjike;

– përdor retorikën luftënxitëse;

– ndjek politikën e forcës;

– mu afër kufijve të Kosovës zhvillon manovra ushtarake dhe demonstron forcë;

– armatoset me armatime nga Rusia dhe i rrit potencialet luftarake;

– është përçuese e interesit rus në rajon;

– është satelite politike, historike e Rusisë;

– përqendron arsenal luftarak dhe forca ushtarake mu afër kufirit të Kosovës;

– cenon tërësinë e tokave dhe sovranitetin e Kosovës;

– e instrumentalizon pakicën serbe në Kosovë;

– ushtron gjenocid të heshtur ndaj shqiptarëve të Kosovës lindore (Preshevë, Bujanoc, Medvegjë) dhe i detyron të shpërngulen prej vatrave të tyre;

– parandalon anëtarësimin e Kosovës në organizatat ndërkombëtare;

– punon për çnjohjen e pavarësisë së Kosovës nga vendet të cilat tanimë e kanë njohur;

– nuk e ndryshon kushtetutën e vet, ku thuhet se Kosova është pjesë e Serbisë;

– nuk miraton në Kuvendin e vet një rezolutë, ku do t’u kërkohej falje shqiptarëve për krimet e luftës dhe për gjenocidin e kryer, që nga koha e Krizës së dytë lindore e deri në vitin 1999;

– nuk i paguan Kosovës zhdëmtim për politikën kolonialiste dhe për shfrytëzimin e egër të Kosovës;

– nuk i nxjerr para drejtësisë vrasësit serbë të cilët gjatë luftës së vitit 1998-1999 kanë vrarë popullsi civile shqiptare, përfshi edhe gra dhe fëmijë;

– nuk i nxjerrë para organeve të drejtësisë kriminelët serbë të cilët gjatë luftës së viteve 1998-1999 kanë përdhunuar femrat shqiptare;

– nuk bashkëpunon mirëfilli për sqarimin e fatit të të pagjeturve, etj.

* * *

Ndaj shqiptarëve, Serbia ndjek një politikë djallëzore: me Shqipërinë, hiqet sikur e çon mirë, Kosovës ndërkaq, i kanoset forcërisht. Vuçiqi duhet ta dijë se rruga e Beogradit për në Tiranë kalon nëpër Prishtinë. Për të shpresuar një të ardhme më të mirë, puna e parë që duhet të bëjë Serbia është të turpërohet nga e kaluara e vet. Po qe se Vuçiqi e sheh veten si një politikan me vizion, atëherë le të tregohet burrë shteti dhe le ta njohë pavarësinë e Kosovës. Pas kësaj dhe vetëm pas kësaj do të mund të flitej për zhvillimin e proceseve të fqinjësisë së mirë. Vetëm pas kësaj, dy popujt – shqiptarët dhe serbët – do të mund të shikonin para dhe të ecnin para. Pa Kosovën s’mund të ketë kurrfarë Ballkani të hapur. Krizë e Ballkanit nuk është Kosova. Krizë e rajonit është Serbia me synimet e saj hegjemoniste dhe ekspansioniste dhe me politikën e saj luftënxitëse.

Franca dhe Gjermania kanë luftuar tri herë gjatë historisë së kohës më të re: një herë në shekullin XIX dhe dy herë – në qindvjeçarin XX. Këto dy fuqi të mëdha të kontinentit të vjetër u dhanë fund konflikteve midis tyre, vetëm pasi e njohën njëra-tjetrën.

Për një të ashtuquajtur Ballkan të hapur, Serbia paraprakisht:

– duhet ta njohë pavarësinë e Kosovës, të respektojë tërësinë tokësore të saj dhe sovranitetin e saj; si dhe

– duhet t’i japë fund gjenocidit të heshtur të ushtruar ndaj shqiptarëve të Kosovës lindore (Preshevë, Bujanoc, Medvegje).

Ballkani i hapur, me një Serbi si pjesë e tij, është një koncept bizar, grotesk, i panatyrshëm dhe absurd. Një absurditet të tillë s’e has dot as edhe në dramat e irlandezit Semjuel Beket (Samuel Beckett, 1906-1989).

Edhe Bashkimi apo Unioni Evropian është themeluar vetëm pasi fuqitë historike të kontinentit të vjetër kanë arritur një marrëveshje historike paqeje, që nënkupton:

– mosndryshimin e kufijve; dhe

– respektimin e lirive dhe të të drejtave të minoriteteve.

Për çfarë Ballkani të hapur mund të flitet përderisa integritetin territorial të Kosovës, e e garanton dhe e mbron nga pretendimet hegjemoniste dhe ekspansioniste serbe – ShBA-ja.

* * *

Pjesëmarrja e Shqipërisë në të ashtuquajturin Ballkan i hapur, e dobëson pozitën e Kosovës në skenën ndërkombëtare. Lidhur me mbrojtjen e lirisë dhe të pavarësisë së Kosovës, shqiptarët duhet të sillen dhe të veprojnë si një komb i bashkuar. Për çfarë Ballkani të hapur mund të flitet kur kryetari i Serbisë, Aleksandër Vuçiqi s’ka ditë të mos deklarojë – tërthorazi – se Serbia përgatitet për luftë.

Në vend të pjesëmarrjes në një Ballkan të hapur, që nuk është veçse një nocion fiktiv, mu si Shengeni i vogël, në Gjykatën ndërkombëtare për krime kundër njerëzimit, Tirana duhet të ngre padi ndaj Serbisë për gjenocidin e heshtur të ushtruar ndaj shqiptarëve të Kosovës lindore (Preshevë, Bujanoc, Medvegjë).

Këto që u thanë më sipër duhet t’i ketë parasysh qendra botërore e qytetërimit – Amerika si dhe Gjermania. Serbia, ndonëse i ka humbur luftërat e viteve 1991-1999 në territoret e ish-Jugosllavisë, përsëri tenton të dalë fitues. Shtetit që ka shkaktuar luftëra pushtuese dhe i ka humbur ato, i vihen frena.

Nuk ulesh dot në të njëjtën tryezë me vrasësin tënd, përderisa ai nuk e pranon krimin e kryer, nuk pendohet, nuk kërkon falje dhe nuk tregon gatishmëri për zhdëmtim.

* * *

Shqiptarët nuk duhet ta humbin orientimin në hapësirë dhe në kohë. Të jesh në të njëjtën bashkësi me sllavët e jugut, me të cilët ke qenë dhe je në konflikt, do të thotë ta rrënosh identitetin tënd. Si një popull i vjetër dhe me identitet të padiskutueshëm, shqiptarët e kanë vendin në familjen perëndimore dhe jo nën tendën e sllavëve të jugut me të cilët s’i lidh dot gjë, përpos një historie qëndrese për liri dhe pavarësi. Ruajtja e kujtesës historike nuk është pengesë për krijimin e shtetit demokratik. Shlyerja e kujtesës historike, e ideve dhe e idealeve nuk mund të jetë kusht për krijimin e kombit modern.

Ata që i injorojnë mësimet e mëdha të historisë, do të shndërrohen në përsëritës të saj dhe do të flaken nga historia. Shqiptarët i vë në lëvizje, jo Ballkani i hapur por objektivi i drejtë, d.m.th. synimi për t’u bërë pjesë e familjes perëndimore.

SHQIPTARË, SHQIPNIA ASHT E JUEJA,NUK ASHT PRON’E ASKUJT

August 3, 2021 by s p

Nga Fritz RADOVANI

Melbourne, 3 Gusht 2021.

Ne ishim dikur Europë Juglindore… Ashtu na njifte gjithë Bota e qytetnueme… Prej Atij Gjergjit të Madh të Kastriotve dhe Nanës Tereze emni Shqipni nderohej edhe nga armiqtë! Pikrisht tashti kur Shqiptarët pritshin hapjen e dyerve t’ Asaj Europe që i perket, kryeministri Rama si gjithnjë rifillon ashtu si ka “rilindë” edhe PPSh, me sigurimin famkeq kriminal, disa marrveshje po i themi me sllav, turq, grek e as dreqi nuk di me e marrë vesht se ku donë me dalë perveç tradhëtisë s’ Atdheut. Po, kanë harrue “disa” se “Shqiptari jep jeten para Atdheut!” Kryeministri Rama në fjalimin e tij tha se, “kush thotë që kjo është një nismë e projektuar në bodrumet e ish-Jugosllavisë, për të rikompozuar Jugosllavinë dhe …” Vazhdoi… “Ne jemi këtu për të ardhmen…” Me siguri! Me të lanë kush aty, jam i sigurt se sot 30 vjet apo 50, ti nuk lot vendit! Po, mos harro se nuk dij sa pranojnë turqit e sllavët me vazhdue me i mbushë portofolat tuej me pare e bar të kulloses s’ ate! Mos harroni se rruga e tradhëtisë s’ uej nuk asht e pashkelun nga shumë prej paraardhësve tuej, po gjithmonë hesapet kur janë ba pa hanxhiun “Popull”, edhe atyne i kanë deshtue. Shqiptari të duron deri një ditë… E, mandej, i gjenë dy rreshta me i lexue sa mos me tretë rrugen…At Gjergj Fishta ka pyet 100 vjet para “Gomarin e Babatasit”:

“Pasaportat kush ua pau,

Për me thânë se kta s’janë Slav.

Nuk janë Slav, Turq, as Bulgarë,

Por janë fjesht burra shqiptarë?…

Shka punuen kta për Atdhé?…

Librat shqip qi kanë botue?…

Edhe ndihmët qi kanë kushtue

Për triumf të liris s’onë?

Për posë emnit se si u thonë,

Kurrkush gjâ nuk di, për tà:…”

“Komunizmi i juej në Shekullin XXI asht një burim tmerresh: Dhune, terrori, vllavrasjesh e vujtje per Atdhetarë Shqiptarë! Thesari i juej janë vetem spijunët e sigurimit të shtetit!” Nuk besoj se Shqiptarët.., i ka xanë narkoza!!

XHIHADI NË BALLKANIN PERËNDIMOR

June 28, 2021 by dgreca

Ph.D Dritan Demiraj, “Nderi i Kombit” dhe “Mjeshtër i Madh”, anëtar i Këshillit të Vatrës, sjell para lexuesit librin e tij më të ri “Xhihadi në Ballkanin Perëndimor”. Në një rrëfim për ‟Dielli”-n e “Vatrës” New York, dhënë gazetarit Sokol Paja, Ph.D Dritan Demiraj deklaron se libri është një analizë dhe vlerësim objektiv i gjendjes së radikalizmit religjioz, posaçërisht radikalizmit Islamik ndër shqiptarët dhe boshnjakët në rajonin e Ballkanit Perëndimor, rrjeteve të terrorizmit, shtrirjes së tyre, shkaqeve, rreziqeve, kërcënimeve dhe strategjive që duhen ndërmarrë për t’u përballur me sukses kundër tyre.

EFEKTET E TERRORIZMIT

Terrorizmi nuk është një krijim i kohëve të fundit, megjithatë është gjithashtu e pamohueshme se terrorizmi aktual paraqet sfida të reja dhe të veçanta për shoqërinë tonë. Efektet e terrorizmit të viteve të fundit janë transformuar dhe do të vazhdojnë të ndikojnë në mënyrën se si do të jetojmë për dekada, apo ndofta dhe për shekuj në vijim. Qëllimi për të përgatitur këtë botim, është analiza e hollësishme dhe krijimi i një burimi lehtësisht të arritshëm, praktik dhe akademik për një temë me rëndësi të madhe për strukturat e sigurisë, jo vetëm në Shqipëri por në të gjithë botën. Siguria është një parakusht absolut për zhvillimin ekonomik dhe demokratizimin e çdo shteti dhe shoqërie. Natyrisht, ambienti i kërcënimit të sotëm është tipik me kompleksitetin dhe diversitetin e tij. Studimet më ambicioze dhe të vlefshme kanë “përqafuar” kompleksitetin e terrorizmit dhe jo duke u larguar prej tij. Ne duhet të përpiqemi dhe të arrijmë deri në atë pikë, ku terrorizmi nuk duhet të dominojë diskursin publik dhe të shkaktoj frikë në mbarë botën.

GJENDJA E RADIKALIZMIT NË VENDET E BALLKANIT PERËNDIMOR

Libri zbulon në kapitullin e parë gjendjen e radikalizmit, strukturës rekrutuese e organizative të ngritur në vendet e Ballkanit Perëndimor, Shqipëri, Kosovë, Maqedoninë e Veriut, Bosnje-Hercegovinë, Serbi dhe Malin e Zi, pra kryesisht në vendet ku dominon popullsia Myslimane ose ku ka popullsi të tillë. Qëllimi final i tyre është realizimi i një vizioni të çmendur për krijimin e një Kalifati Islamik mbarëbotëror. Kapitulli vazhdon me rrënjët e ideve ekstremiste në botë, me përhapjen e ideve konservatore fetare dhe faktorëve që nxisin radikalizmin në vendet e Ballkanit Perëndimor. Libri në kapitullin e dytë flet për sistemin politik të Islamit, dhunën, terrorizmin dhe xhihadin në vështrimin Islam, natyrën e xhihadit dhe 13 llojet e tij. Metodologjinë e radikalizmit të AQ dhe të ISIS-it. Në kapitullin e tretë jam përqëndruar të paraqes një historik të shkurtër se si u krijua Shteti Islamik (ISIS/ISIL) në Irak nga pushtimi amerikan në vitin 2003 dhe më pas zhvendosja dhe zgjerimi i tij në konfliktin Sirian në vitin 2011-2019. Më pas shqyrtohen me hollësi 16 komandat rajonale në Siri dhe Irak, struktura e komandim-kontrollit dhe drejtuesit më të lartë politikë dhe ushtarakë të saj, rrugët e inflitrimit të luftëtarëve të huaj nga e gjithë bota në Siri, Irak dhe grupet kryesore që janë përfshirë në Xhihadin Sirian. Në kapitullin e katërt përshkruhet historiku i futjes së fesë Islame në Shqipëri. Identiteti Islam i Shqiptarëve, si një proces i natyrshëm dhe shumëfaktorial. Shqipëria i vetmi vend ateist në botë, Kosova dhe Maqedonia e Veriut nën drejtimin e Marshallit Titos. Në kapitullin e pestë flitet për historikun e fillimit të xhihadit në Ballkan. Instrumentet që kanë lehtësuar ekstremizmin e dhunshëm në Bosnjë Hercegovinë, Shqipëri, Kosovë dhe në Maqedoninë e Veriut. Si mund të rehabilitohen dhe riintegrohen luftëtarët e huaj në shoqëritë tona. Kapitulli i gjashtë jep të dhëna empirike që lidhen me angazhimin e luftëtarëve të huaj shqiptarë në xhihadin ndërkombëtar dhe në mënyrë të veçantë në Siri dhe Irak. Për këtë janë shfrytëzuar të dhëna të hapura nga institucionet shqiptare, kosovare, maqedonase dhe boshnjake të sigurisë, por njëkohësisht dhe nga mediat, gazetat, websitet, librat dhe agjensitë më me emër të sigurisë në botë (asnjë informacion nuk është marrë nga informacionet sekrete ose të kufizuara).

RREZIKU NGA LUFTËTARËT E HUAJ

Së fundi po jo nga rëndësia flitet për rrezikun nga luftëtarët e huaj. Si duhet të veprojmë me të “kthyerit”? Strategjia dhe planifikimi i qeverisë Shqiptare për luftën kundër terrorizmit. Identifikimi dhe parandalimi i terrorizmit. Shkëmbimi i informacionit ndërmjet agjensive. Aktivitetet parandaluese, zbulimi dhe parandalimi i terroristëve dhe hapësirët e pasigurta në Europë dhe sigurimi i këtyre hapësirave.

VEPRIMTARIA ANTISHQIPTARE

Dëshiroj që të theksoj dhe diçka që unë gjykoj se është shumë e rëndësishme për ta denoncuar publikisht, majde me zë të lartë. Tashmë nuk është e fshehtë veprimtaria antishqiptare që ka filluar dekada më parë nga “misionarët” e Serbisë, Rusisë dhe institucionet e tyre zyrtare që i mbështesin në prapavijë. Misioni i tyre është i qartë, paraqitja e Kosovës por edhe e të gjithë shqiptarëve në përgjithësi si terroristë, ekstremistë dhe radikalë Islamikë, të cilët nuk kanë vend në Kosovë, madje më gjërë në Ballkan dhe Europë. Në këtë libër janë denoncuar disa dokumenta sekrete të Serbisë, të cilat shpalosin skenarët se si Serbia synon që ta rikthejë Kosovën në një vend që të krahasohet dhe identifikohet me qytetet e prapambetura, ku aplikohet ekstremizmi dhe radikalizmi Islamik. Në këto dokumente tregohet se përmes ndërtimit të xhamive dhe medreseve nga ambasadat e shteteve Islame në Kosovë, kërkohet të krijohet një atmosferë në të cilën njerëzit do ta ndiejnë veten sikur jetojnë në një vend të huaj, ku për 20 vitet e ardhshme një pjesë e Kosovës duhet të duket si qyteti i varfër i Afganistanit, Kandahari. Kur kjo të arrihet, Serbia do t’i ketë duart e lira të përsërisë aksionin e depërtimit të shqiptarëve për në Turqi, kësaj radhe jo me forcë, por nën drejtimin e udhëheqësve fetarë, duke premtuar kushte të mira punësimi dhe emigrimi atje. Për të realizuar këtë “mision” Serbia e ka marrë dritën jeshile edhe nga shteti turk. Krahas operativëve bashkëpunëtorë (tradhtarëve dhe spiunëve shqiptarë të Serbisë) një ndihmesë të madhe do të japin njerëzit e tyre nga Maqedonia e Veriut, Bosnja e Sanxhaku, konkretisht romët, ciganët, goranët, tërbeshët, të cilët janë të gatshëm të bashkëpunojnë me ta. Udhëheqësit e Bashkësisë Islame në Serbi, Maqedoninë e Veriut, Kosovë dhe Bosnje janë nën kontrollin tonë (serbëve) dhe punojnë për të përfshirë në këtë projekt antishqiptar me shumë njerëz, të cilët janë autoritarë dhe me ndikim në mjediset shqiptare, përfshirë këtu nga fusha e sportit, muzika, mediat dhe politika. Në disa parti të rëndësishme shqiptare kemi njerëz të cilët punojnë fuqishëm për ne (serbët) dhe mbështesin fenë Islame, duke bashkëpunuar me udhëheqësit vendor, të cilët po përhapin Islamin në pjesët ku nuk ka patur kurrë xhami dhe ndjesi për fenë Islame.

DIPLOMACIA RUSE NË VAZHDIMËSI TË POLITIKËS ANTISHQIPTARE

Në këtë linjë vazhdon dhe diplomacia ruse e cila kohët e fundit ka dal haptazi. Në vazhdimësi të politikës antishqiptare, diplomacia ruse në datën 4 shtator 2019 nëpërmjet zëdhënëses së Ministrisë së Jashtme të Rusisë, znj. Maria Zaharova, deklaroi se diplomacia ruse ka identifikuar si një rrezik të madh që i kërcënohet në të ardhmen e afërt Ballkanit dhe Europës nga terroristët shqiptarë. Konkretisht ajo deklaroi si shqetësim ndërkombëtar se: “Në vëmendjen tonë Kosova vazhdon të jetë një kështjellë e terrorizmit. Shqiptarët kosovarë të rekrutuar dhe të stërvitur tek ISIS-i, po kthehen në rajon nga zonat e luftës. Ata e dinë ku po kthehen. Kjo përbën një gropë të zezë, ata mendojnë se mund të ripërtërihen dhe pastaj të përdorin forcën në një rajon tjetër. Kjo çështje krijon rreziqe të dukshme sigurie në Ballkan dhe në Europë”. Alarmet e kohëve të fundit antishqiptare të diplomacisë ruse për të ashtuquajturin “rrezik terrorist shqiptar”, janë hiperbola të dizinformacionit klasik rus. Padyshim që kjo propagandë është e pabesueshme për dy arsye. Së pari: Rusia në datën 24 gusht 2014 filloi pushtimin e Ukrainës, duke shkaktuar deri më sot 4266 të vrarë. Këto deklarata vijnë nga një shtet që ka pushtuar me forcë një vend fqinj, duke ndezur luftën separatiste për shkëputjen e Ukrainës Lindore dhe duke mbështetur me njësi speciale, armë, financime dhe mbështetje inteligjence mercenarët separatistë rusë. Konkretisht “Grupi Wagner”, që mbështetet nga Presidenti Putin dhe që drejtohet nga Kolonel Dmitri Utkin, i cili përbëhet nga oficerë elitë të ish forcave speciale ruse, ka marrë pjesë aktive në luftimet në Donbass dhe në Donetsk në Ukrainë. Mercenarët e “Grupit Wagner” janë aktivizuar dhe vazhdojnë të operojnë nën mbështetjen e shtetit dhe shërbimeve inteligjente ruse në Siri (2015-2019), në Ukrainë (2014-2019), Sudanin e Jugut, Libi, Madagaskar, etj dhe së fundi në Venezuelë në mbështetje të presidentit Maduro me rreth 400 mercenarë. Së dyti: Rusia është një nga shtetet që renditet në vendet e para sa i përket “kontributit” në furnizimin me rreth 6000 luftëtarë të huaj xhihadistë që kanë luftuar për ISIS-in. Në mënyrë të turpshme, zëdhënësja e MPJ ruse, znj. Zaharova mundohet të krijojë shqetësime të pavërteta në Europë, duke deklaruar shifrën e pasaktë të kthimit në Kosovë të 250 luftëtarëve shqiptarë nga Siria. Ministria e Jashtme ruse ngre alarmin ndërkombëtar për gjoja rrezikun ballkanik dhe europian nga “250 ish luftëtarët shqiptarë në Siri”, por ndërkohë hesht për mijëra luftëtarët e ISIS-it, shtetas rus të cilët kanë qënë nga ana cilësore dhe janë konsideruar si “elita” e luftëtarëve të ISIS-it. Të mos harrojmë që ministrat e mbrojtjes së ISIS-it kanë qënë shtetasit Tarkhan Tayumurazovich Batirashvili ose ndryshe a.k.a. Omar al-Shishani, “Omar Çeçeni” dhe Koloneli Gulmurad Khalimov, ish komandanti i Forcave Speciale të Taxhikistanit”. Omar al-Shishani ka qënë drejtuesi më i lartë ushtarak në Siri dhe më pas u bë ministri i Luftës i ISIS-it, por në të njëjtën kohë ai ishte dhe anëtar i lartë i Këshillit të Shuras. Ai njihej në Siri dhe Irak si “mjeshtri i taktikave” dhe kishte nën komandën e tij më shumë se 1500 luftëtarë çeçenë, shtetas rusë. Kjo njësi, ka qënë njësia më e suksesshme e ISIS-it në betejat vendimtare në Siri dhe Irak, të cilët konsideroheshin nga propaganda xhihadiste si luftëtarët më brutalë në këtë konflikt.

TË DHËNAT E QENDRËS STUDIMORE PËR RADIKALIZMIN

Sipas të dhënave të Qendrës Studimore për Radikalizmin ICSR në vitin 2018 Rusia kishte rreth 5007 shtetas të saj si luftëtarë të huaj në organizatën terroriste ISIS në Siri dhe Irak. Ndërkohë në datën 12 korrik 2019, në Shqipëri policia shqiptare arrestoi terroristin rus të ISIS-it Rasul Miklaevi, i cili mbërriti në Shqipëri në verën e vitit 2018 së bashku me një grup emigrantësh që vinin nga lufta, ndërkohë zëdhënësja e MPJ të Rusisë znj. Zaharova nuk e përmendi këtë sukses të agjensive shqiptare të inteligjencës? Pse? A mos vallë 5000 e ca terroristët rus të ISIS-it, të cilët kanë qënë më aktivët në konfliktin në Irak dhe Siri janë më të parrezikshëm se rreth 143 luftëtarët e huaj shqiptarë (43 nga Kosova, 45 nga Maqedonia e Veriut, 23 nga Shqipëria, 21 nga Serbia dhe 10 nga Mali i Zi) të cilët vazhdojnë të qëndrojnë në zonat e konfliktit? Kjo është pyetja që autoritet zyrtare të MPJ të Shqipërisë duhet t’i bëjnë MPJ të Rusisë? Mendoj që është e rëndësishme të theksojmë se numri 250 i luftëtarëve të huaj shqiptarë i deklaruar nga znj. Zaharova nuk është aspak i vërtetë, por vetëm pjesë e propagandës antishqiptare, që bëhet në kontinentin e vjetër me qëllim identifikimin e Shqiptarëve si xhihadistë. Pse nuk flet Ministria e Jashtme ruse për “Ushtrinë kozake të Ballkanit”, që shërbimet sekrete ruse krijuan në muajin shtator të vitit 2016 në Kotorr të Malit të Zi, të përbërë nga mercenarë dhe vullnetarë ortodoksë rusë, serbë, ukrainas, malazezë dhe maqedonas, të cilët kanë luftuar në Bosnje, Kosovë, Ukrainë e deri në Nagornij Karabak dhe që morën pjesë aktive në prishjen e zgjedhjeve në Malin e Zi, Bosnje & Hercegovinë dhe në Maqedoninë e Veriut. Padyshim që është e kuptueshme se përse diplomacia ruse ka nevojë të shpikë, të bëjë zhurmë dhe të ngrejë alarme të rreme për një rrezik imagjinar të terrorizmit shqiptar.

RREZIKU I TERRORISTËVE SHQIPTARË

Së bashku me disa kolegë të agjensive të sigurisë, forcave të armatosura në Shqipëri, Kosovë dhe në Maqedoninë e Veriut, kemi publikuar vazhdimisht fakte dhe analiza në lidhje financimet e vazhdueshme të Serbisë, Rusisë, etj të cilët financojnë qendra, institute apo OJQ të ndryshme studimore shqiptare, të cilat rregullisht publikojnë shifra për rreziqe dhe kërcënime të rreme nga “rreziku i terroristëve shqiptarë”. Ofensiva e re e diplomacisë ruse për të ashtuquajturin “rrezik terrorist shqiptar” është vetëm në funksion të strategjisë ruse për të turbulluar situatat dhe për të zgjeruar mundësitë e ndërhyrjes ose përfshirjes më aktive të shërbimeve të saj inteligjente në Ballkan. Kjo luftë është pjesë e luftës hibride që Moska ka filluar në rajon pas agresionit të saj në Ukrainë dhe jo vetëm, ku padyshim që objektivi kryesor i diplomacisë dhe i strategjisë së shtetit rus në Ballkan mbeten shqiptarët dhe kombi shqiptar, pasi ata janë Kombi më proamerikan në glob. Pikërisht një nga arsyet e botimit të këtij libri, është denoncimi i kësaj propagande antishqiptare, krejtësisht e pavërtetë, e cila ka si qëllim ndalimin e proceseve demokratike të qeverisë së Kosovës dhe pengimin e integrimit të Shqipërisë në Bashkimin Europian.

NJË STRATEGJI AFATGJATË DHE E INTEGRUAR NDËRINSTITUCIONALE

Mbetem me shpresë që ky libër të kontribojë dhe ofrojë një analizë sa më të hollësishme në perceptimin e terrorizmit si dhe në kuptimin e rreziqeve dhe kërcënimeve të këtij fenomeni, pasojat e të cilit nuk janë shumë larg. Lufta kundër terrorizmit do të ishte produktive nëse politikëbërësit do të merrnin parasysh këshillat e ekspertëve, të cilët janë marrë me studimin, drejtimin dhe pjesëmarrjen aktive në operacione speciale dhe inteligjence në zona të ndryshme të botës, atje ku terrorizmi shfaqet në formën e grupeve dhe organizatave të fuqishme terroriste, duke ushtruar terror mbi pushtetin politik dhe popullatat e këtyre shteteve (Siri, Egjipt, Irak, Pakistan, Afganistan, Jemen, Libi, Nigeri, Somali, Jordani, Marok, Algjeri, Mali, Çad, etj). Si përfundim, studimet dhe analizat e paraqitura në këtë libër na çojnë në një konkluzion të vetëm: duhet miratuar sa më shpejt një strategji afatgjatë dhe e integruar ndërinstitucionale, për arritjen e objektivave të mbrojtjes dhe të sigurisë së vendit në Luftën Kundër Terrorizmit (LKT). Nëse nuk mësojmë nga dështimet, katastrofat humane e sociale të shoqërive e shteteve të cilat krijuan hapësira veprimi për organizatat terroriste si dhe të shteteve perëndimore të cilat janë sulmuar në mënyrë tinzare nga këto organizata, do të jemi të destinuar të përsërisim gabimet e të tjerëve dhe në të ardhmen do të vuajmë pasojat. Padyshim një rol të jashtëzakonshëm në luftën kundër radikalizmit dhe ekstremizmit Islamik ka Qëndra për Studime të Sigurisë në Kosovë (KCSS) e drejtuar nga z. Shpend Kursani, të cilën e vlerësoj pa masë. Kjo qendër për një kohë të gjatë njihet dhe vlerësohet ndëkombëtarisht për studimet, analizat dhe publikimet në lidhje me ekstremizmin, radikalizmin dhe luftën kundër këtij fenomeni të përhapur në Ballkanin Perëndimor. Në të njëjtën kohë një falënderim dhe vlerësim të veçantë do të dëshiroja ta bëja edhe për z. Adrian Shtuni, ekspert dhe botues i nivelit të lartë për çështje të sigurisë dhe mbrojtjes në Washington D.C. Ngelem me shumë dashamirësi në pritje të sugjerimeve, vërejtjeve, këshillave, me qëllim përmirësimin e punës në botimet e tjera.

150 milionë Euro për Ballkanin Perëndimor

July 10, 2018 by dgreca

Komisioni Europian lanҫon instrumentin financiar të garancisë për Ballkanin Perëndimor/

Në foto me udhëheqësit e Ballkanit Perëndimor dhe kancelaren Merkel ndodhet edhe kryeministri ynë me atlete të bardha…/

150 milionë Euro për periudhën 2019 – 2020, në total 1 miliardë euro investime nga Komisioni Evropian në rajonin e Ballkanit Perëndimor për stabilitet ekonomik.

Westbalkan-Konferenz London (picture-alliance/dpa/L. Neal)

Ҫelësi i përafrimit me BE për Ballkanin Perëndimor (BP) mbetet bashkëpunimi mes vendeve të tij dhe gjithë rajonin me BE. Forcimi i bashkëpunimit në këto dy kahje është kryefjala e Samitit për BP, që po zhvillohet në Londër. Komisioni Europian , në një deklaratë për shtyp nga punimet e Samitit, të martën( 10.07.2018) citon Federica Mogerinin, Përfaqësuese e Lartë e BE për Politikën e Jashtme dhe Ҫështjet e Sigurisë, të ketë thënë, të martën në Samitin e Londrës “kemi qenë të gjithë duke punuar së bashku për ta tërhequr rajonin sa më afër BE politikisht, ekonomikisht dhe për sigurinë. Kemi parë rezultate të mrekullueshme, zgjidhje për çështjet më të vështira bilaterale. Ballkani Perëndimor po ecën vazhdimisht. Sot rikonfirmojmë se jemi së bashku me rajonin në atë rrugë, duke ndarë përkushtimin ndaj së ardhmes sonë të përbashkët”.

Stabiliteti ekonomik në Ballkanin Perëndimor

Zona Ekonomike Rajonale, për të cilën palët ranë dakort në Samitin e Triestes, 2017 mbetet instrumenti kryesor për zhvillimin social-ekonomik të rajonit. Prej saj pritet rritja e interesit të investitorëve të huaj dhe nxitja e tregëtisë, që si në një reaksion zinxhir krijojnë vende të reja pune. Një vit pas zbatimit të Planit të Veprimit për këtë qëllim dëshmon për rritje të tregëtisë ndërrajonale, theksohetr në njoftimin për shtyp të KE.

Rritjes së stabilitetit ekonomik i shërben edhe rritja e aftësive digjitale në rajon, si një vazhdim i Agjendës Digjitale për Ballkanin Perëndimor, të miratuar në qershor në Sofje. Ndërkohë që shqyrtimi i mënyrave për të rritur financimin për ndërmarrjet e vogla dhe të mesme dhe fillimin e bizneseve të vogla pa financim bankar rezultoi në fokus të Samitit. Drejtim tjetër është për stabilitetin ekonomik të BP transmetimi i energjisë në rajon dhe shfrytëzimi më i mirë dhe në mënyrë të qëndrueshme i potencialeve hidrike të rajonit. Për të mbështetur këto objektiva, Komisioni Evropian, në bashkëpunim me institucionet financiare partnere, paraqiti një instrument të ri të garancisë, i cili do të fillojë veprimin në fillim të vitit 2019 në kuadrin e Investimeve në Ballkanin Perëndimor.

“Me angazhimin fillestar të BE-së deri në 150 milionë euro në 2019-2020, garancia do të synojë të lërvrojë deri në 1 miliardë euro investime në zhvillimin e qëndrueshëm socio-ekonomik dhe integrimin rajonal. Garancia do të lejojë ndarjen e rrezikut financiar për të zhbllokuar investimet private në një gamë të gjerë sektorësh si bizneset e reja të vogla dhe ndërmarrjet e vogla dhe të mesme. Investime në infrastrukturë si edhe në sektorët socialë dhe të njohurive digjitale, pra duke i kushtuar vëmendje pengesave kryesore që pengojnë në rajon aksesin tek financat”, thekson njoftimi per shtyp i KE.

Forcimi i bashkëpunimit në ҫështjet e sigurisë

Në këtë fushë prioritare kryetarët e shteteve të BP, drejtuesit e vendeve partnere të BE në Procesin e Berlinit kanë ndarë ide sesi të thellojnë bashkëpunimin BP- BE për adresimin e sfidave të përbashkëta të sigurisë: terrorizmi, radikalizimi, sulmet kibernetike, krimi i organizuar, trafiku i armëve të zjarrit. Kryefjala mbetet rritja e bashkëpunimit ndërmjet agjencive të zbatimit të ligjit në BP duke përfshirë edhe shkëmbimin e informacionit, thekson njoftimi për shtyp i KE. Lidhja mes korrupsionit dhe sigurisë përbën një fokus tjetër të diskutimeve. Kryetarët e shteteve të BP përsëritën angazhimin e tyre për të luftuar korrupsionin, thekson KE në njoftimin për shtyp.

Lehtësim i bashkëpunimit politik

Bashkëpunimi rajonal dhe marrëdhëniet e Fqinjësisë së Mirë janë në qendër të rrugëtimit të vendeve të BP drejt BE-së, gjë që përfshin edhe arritjen e pajtimit të qëndrueshëm dhe të sinqertë në rajon. Krerët e shteteve dhe ministrat e vendeve të BP do të shkëmbejnë pikëpamje për çështje të dyanshme dhe të trashëguara, si krimet e luftës dhe personat e humbur. BE-ja përkrah bashkëpunimin rinor në Ballkanin Perëndimor si çelësin e suksesit për të rritur lidhjet rajonale – në shumë projekte të BE. Për më tepër, Zyra Rajonale e Bashkëpunimit për Rininë (RYCO) pritet të paraqesë në Samit arritjet e saj më të fundit dhe Planin Strategjik 2019-2021 për nxitjen e pajtimit dhe bashkëpunimit midis të rinjve në rajon.

Samiti i Londrës është pjesë e procesit të Berlinit, nismë diplomatike e kancelares gjermane Merkel, e mbështetur nga disa shtete anëtare të BE – Austria, Bullgaria, Kroacia, Franca, Gjermania, Italia, Sllovenia dhe Britania e Madhe – që synon të mbështesë përpjekjet drejt forcimit të bashkëpunimit rajonal dhe integrimit evropian të Ballkanit Perëndimor. Samiti i Londrës u zhvillua pas publikimit nga Komisioni Evropian, në shkurt 2018 të strategjisë “Një perspektivë e besueshme e zgjerimit dhe angazhimit të shtuar të BE-së ndaj Ballkanit Perëndimor”, Samitit BP – BE në Sofje në qershor të këtij viti, Samitin të Këshiilit Europian , muajin e kaluar, më 28 qershor, ku Shqipëria dhe Maqedonia morrën një datë për hapjen e negociatave, në vitin e ardhshëm, 2019 nëse përfundojnë reformat dhe arrijnë rezultate të qëndrueshme në luftën kundër krimit të organizuar dhe korrupsionit.

VAZHDOJNË IMPONIMET RUSO-TURKE NË BALLKANIN PERËNDIMOR

June 8, 2018 by dgreca

“ÇFARË ËSHTË MIRË PËR SERBINË, ËSHTË MIRË PËR RUSINË”/

Nga Frank Shkreli/

Ne Foto:Statuja e Carit rus Nikolas II vendosur kohët e fundit në qëndër të Beogradit, përballë presidencës serbe/

Kështu ka deklaruar kohët e fundit ambasadori rus në Beograd, Aleksandër Çepurin, sipas disa medieve në Kosovë. Duke folur në Beograd në lidhje me marrëshëniet midis Serbisë dhe Republikës së Kosovës, fund muajin e kaluar, ambasadori rus në Serbi u shpreh se vendi i tij do të përkrahte çdo “zgjidhje”, përfshirë ndarjen e Kosovës, nëse sipas tij, kjo është “ zgjidhja më e mirë për të”, dmth. për Serbinë dhe se për Moskën është, “me rëndësi vetëm zgjidhja e cila ofrohet, të jetë në interes të Serbisë.”

Ambasadori rus flet duke shprehur qendrimin e shtetit që ai përfaqëson, sikur Republika e Kosovës të ishte një plaçkë për tu ndarë sipas interesave të përbashkëta të plaçkatarëve ruso-serbë. Çështja e Kosovës është zgjidhur me çlirimin e saj nga forcat e Aleancës Perëndimore, NATO dhe me shpalljen e pavarësisë së Republikës së Kosovës më 17 shkurt të vitit 2008. Këtë e ka marrë vesh e gjithë bota, me përjashtim të Moskës dhe Beogradit. Marrëdhëniet e ngushta midis Rusisë së Putinit dhe Serbisë si dhe deklaratat e përfaqësuesve të dy vendeve, siç është deklarata e kohëve të fundit e kryediplomatit rus në Beograd se, “Çfarë është mirë për Serbinë, është mirë edhe për Rusinë”, vazhdojnë të shkaktojnë shqetësime në rajon dhe në kryeqytetet perëndimore, përfshirë Washingtonin.

Më heret, Shefi i Komandës ushtarake amerikane në Evropë, Gjenerali Curtis M. Scaparrotti e ka cilësuar “influencën keqdashëse” të Rusisë në Ballkanin Perëndimor si një prej shqetësimeve kryesore të tija, shkruan gazeta e pavarur e Forcave të Armatosura të Shteteve të Bashkuara, “Stars and Stripes”. “Rusia është e angazhuar në Ballkan, ndërkohë që ne i kemi larguar sytë nga ai rajon”, ka thënë zyrtari i lartë ushtarak amerikan, gjatë një deponimi para Senatit amerikan. Ai është shprehur se, “Rusia ka ndërmarrë një fushatë destabilizimi për të ndryshuar rendin ndërkombëtar, për të përçarë NATO-n dhe për të minuar lidershipin dhe influencën e Shteteve të Bashkuara anë e mbanë botës.”

Por, fatbardhësisht, duket se kohët e fundit, paralajmërimet e Shefit të Komandës Ushtarake Amerikane në Evropë, Gjeneralit Curtis M. Scaparrotti, po merren seriozisht jo vetëm në Washington, por edhe nga Aleanca NATO dhe në kryeqytetet evropiane, pasi provat në terren të infiltrimit rus janë të bollëshme në Ballkanin Perëndimor, për tu pa dhe për tu prekur, përfshirë Malin e Zi — ku Moska u përpoq që me agjentët e saj të shkaktonte një grushtshteti në Podgoricë, me qëllim për të parandaluar antarësimin e atij vendi në NATO.

Ka vite që Rusia ka ndjekur një politikë komplotesh për të influencuar politikat dhe për të shkaktuar destabilitet në Ballkanin Perëndimor, të pakën ç’prej shpalljes së pavarësisë së Kosovës, duke përdorur marrëdhëniet “historike të veçanta” ose të imagjinuara midis Rusisë dhe sllavëve ortodoksë, në vende të ndryshme të Ballkanit. Historikisht, si në kohën e carit, ashtu edhe nën komunizëm, por edhe sot nën rrethana të reja politike post-komuniste, rusët mendojnë se që të konsiderohen si një komb i madh, Rusia duhet të jetë e pranishme në Ballkanin Perëndimor, me qëllim të bashkimit të sllavëve, ideja pra e “pan-sllavizmit”, sipas të cilës pretendohen marrëdhënie të veçanta midis popujve sllavë të vendeve të Ballkanit Perëndimor. Historikisht, kjo politikë e Moskës në rajonin e Ballkanit, është zhvilluar dhe zbatuar gjithmonë kundër interesave kombëtare të shqiptarëve në trojet e veta. Për të gjithë ata që duan të hapin e veshët e sytë, deklarata e kohëve të fundit e ambasadorit rus në Beograd, tregon se asgjë nuk ka ndryshuar përsa i përket politikës ruse ndaj interesave dhe mbijetesës së kombit shqiptar në trojet e veta. Këtë realitet politik në Ballkan, përveç miqëve perëndimorë të shqiptarëve, duhet ta kuptojë më së miri klasa aktuale politike e shqiptarëve në Tiranë dhe në Prishtinë dhe të veprojnë si është më mirë në interes të kombit. Ana tjetër e monedhës është natyrisht, politika e Presidentit turk, Rexhep Erdogan ndaj vendeve të Ballkanit, përfshirë Shqipërinë dhe Republikën e Kosovës. Politikë kjo që në shikim të parë duket se ndjekë interesat “historike dhe fetare” turke në rajon, por influenca në rritje e sipër e Turqisë në vendet e Ballkanit Perëndimor, nën presidentin Erdogan, sipas ekspertëve, pështjellon shumë punët në atë rajon dhe duket sikur është e bashkrenduar me përpjekjet aktuale ruse për të zgjëruar influencën e tyre atje dhe për të penguar afrimin e këtyre vendeve eme perëndimin.

Në përhapjen e influencës së tyre në vendet ballkanike, fatkeqsisht, Turqia dhe Rusia po sigurojnë mbështetje të fortë nga zyrtarë të korruptuar të rajonit, pasi politikat autoritare erdogano-putiniste u përshtaten shumë mirë mënyrës së qeverisjes të udhëheqsve të këtyre vendeve.

Qëllimi i përbashkët ruso-turk, përveç interesave të tyre individuale për influencë në Ballkan, është për të penguar antarësimin e vendeve të Ballkanit Perëndimor në Bashkimin Evropian dhe në organizmat e tjera euro-atlantike. Drejtë këtij objektivi, Presidenti i Turqisë, Rexhep Erdogan po derdhë miliarda dollarë në rajon, përfshirë Serbinë, ndërkohë që ka premtuar të financojë autostradën Beograd-Sarajevë, si një projekt i madh në rajon, por jo vetëm. Aeroporti i Prishtinës, disa banka dhe premtime të tjera për investime në Shqipëri, përfshirë ndër të tjera një aeroport në Vlorë dhe ndërtimi në Tiranë i xhamisë më të madhe në Ballkan, si dhe ndërtimi i rrugëve dhe fabrikave në Maqedoni, shkollave dhe xhamive anë e mbanë rajonit — janë ndërtuar, financuar ose janë pronë e interesave turke. Nuk ka dyshim se investimet e mëdha turke dhe ruse në projekte si këto, ushtrojnë ndikim dhe influencë të madhe në fushën politike dhe në tregjet ekonomike të rajonit. Ekspertët thonë se prova e influencës turke në rajon, si rrjedhim i këtyre investimeve, u pa kur Kosova arrestoi dhe deportoi gjashtë shtetas të Turqisë, që kërkoheshin në lidhje me të ashtuquajturin grusht-shteti, dy vjetë më parë në Turqi. Media raportoi me këtë rast se Bashkimi Evropian e konsideroi këtë ngjarje si një pasojë e drejtë për drejtë e zgjërimit të influencës turke në një vend të Ballkanit siç është Kosova, duke u dhënë përparësi interesave turke, në dëm të rendit dhe ligjeve ndërkombëtare, por edhe në dëm të interesave të vet shtetit të Kosovës.

Ndërkohë që si Putini ashtu edhe Erdogani po bëjnë çmos që të minojnë, ose të pakën të pengojnë influencën dhe interesat strategjike të Bashkimit Evropian dhe të NATO-s në Ballkan, Michael Roth, Ministër Shteti për Evropën pranë Ministrisë së Jashtme Federale, në një artikull botuar në gazetën Telegraf të Tiranës, porosit se pas rekomandimit të Bashkimit Evropian për çeljen e bisedimeve të anëtarësimit me Shqipërinë dhe Maqedonisë, “Tani është e rëndësishme të merren vendime të mençura duke mbajtur në konsideratë faktorë gjeo-politikë dhe strategjikë, sikurse edhe interesat tona ekonomike dhe ato të sigurisë. Por për se bëhet fjalë? Çfarë është në lojë?” pyet ai. “Me këtë rajon (Ballkanin) nuk na lidh vetëm afërsia gjeografike, por edhe marrëdhënie të larmishme historike, kulturore dhe ekonomike. Ne jemi të interesuar në mënyrë esenciale që Ballkanin Perëndimor ta ankorojmë fort në Evropë e ta bëjmë rezistent – si kundër faktorëve destabilizues brenda vendit ashtu edhe ndaj ndikimeve të dëmshme së jashtmi…Të përafrohesh me Bashkimin Evropian nuk do të thotë asfare të jesh i detyruar të ndërpresësh marrëdhëniet politike, ekonomike dhe kuturore me shtetet e tjera. Por çdo vakuum politik që u krijojmë evropianeve dhe evropianëve, do të mbushet pashmangshmërisht nga të tjerë, që janë të interesuar më shumë për destabilitetin dhe që vënë në pikëpyetje modelin tonë të një rendi demokratik të orientuar nga vlerat, e të mbështetur në rregulla.” Pas pothuaj 30-vjetë zhgënjimesh, alternativa se cilën rrugë duhet të ndjekë klasa aktuale politike në Shqipëri dhe në Kosovë, është e qartë: drejt një destabiliteti permanent politik dhe ekonomik që frymëzohet nga ndikimet e jashtme, sidomos ato ruso-turke, a po drejt një modeli të rendit demokratik të orientuar nga vlerat perëndimore? Çka është mirë për shqiptarët? Koha nuk pret!