Besim Ndregjoni – Dielli

PALIGJSHMËRIA E QEVERISË NDAJ TË PËRNDJEKURVE POLITIKË

January 20, 2018 by dgreca

PALIGJSHMËRIA E QEVERISË NDAJ TË PËRNDJEKURVE POLITIKË, KËMBANË ALEARMI PËR SHOQËRINË SHQIPTARE!/

Ne preambulën e Kushtetutës të Republikës së Shqiperisë, thuhet : Ne të gjithë, populli shqiptar dhe perfaqësuesit e tij, theksojme vendosmërin për të ndërtuar një shtet të së drejtës , demokratik e social, për të garantuar të drejtat dhe liritë themelore të njeriut duke e pranuar njeherazi shtetin e së drejtës si një nga parimet më fondamentale në një shoqëri postkomuniste. Ligji “Për dëmshpërblimin e ish – të përndjekurve politike të regjimit komunist, konkretizon jo vetëm premtimin politik publik në përmbushjen e detyrimeve morale dhe ligjore që shoqëria jonë ka ndaj kësaj shtrese të nderuar, por njëherazi formaton seriozisht korpusin e ligjeve për shtetin e së drejtës që ne po ndërtojme . Mbas 27 vjet tranzicion del Ministri i Financave dhe deklaron me papërgjeshmëri dhe në kundërshtim me Kushtetutën por dhe me kërkesat e Forumeve Europiane se qeveria e tij nuk do të dëmshpërblejë trashgimtarët e të përndjekurve politikë. Urretje ideologjike apo lajthitje individuale e Ministrit. Institucionet Europiane kërkojnë një qeverisje të standartit perendimor, ku ne aspirojmë të integrohemi, larg frazeologjive të bukura letrare, larg çdo patetizmi që gjithsesi do të ishte i drejtë, më duhet të theksoj në krye të herës në këtë shkrim, se me këtë ligj plotësojmë kërkesat ligjore që garantohen në nenin 44 të Kushtetutës së Shqipërisë të vitit 1998 “Kushdo ka të drejtë të rehabilitohet dhe /ose zhdëmtohet në përputhje me ligjin në rast se është denuar për shkak të një akti veprimi ose mosveprimi të paligjshëm të organeve shtetërore”. Ne, të gjithë, shoqeria shqiptare kemi arritur në deduksionin logjik se :Regjimi komunist në Shqipëri, 1944-1990 ishte antikombetar,i paligjshëm dhe kriminal. Si i tillë ky regjim është denuar nga e gjithë shoqëria shqiptare pa të drejtë apelimi. Nga organi ligjvëns, Kuvendi i Shqipërisë , Parlamenti i parë pluralist i Republikës së Shqipërise me ligjin nr.7514 datë 30.09.1991 duke përdorur kopetencat e tij, u jep ish- të burgosurve, dhe të përndjekurve politikë, Pafajesinë, dhe e konsideron në nderin e vet që si përfaqesuesi më i lartë i popullit, në emër të shtetit juridik t”u kërkojë falje këtyre njerëzve për denimet politike dhe vuajtjet që kanë pësuar në të kaluarën “.Neni 1 i ligjit sanksionon se: “Janë të pafajshëm dhe quhen të padenuar për efekte moshe, politike, sociale dhe ekonomike të gjith personat që janë denuar për legjislacionin dhe propaganda kundër shtetit,arratisje, sabotim, pjesemarrje në organizatat politike etj.” Kjo pafajesi ,e theksoj PAFAJESI,e lidhur me nenin 18 të Kushtetutës për barazi para ligjit u jep të drejtë të dëmshperblehen në masën e parashikuar në Kodin Penal, e konkretisht në nenin 57 të tij.Për të arritur tek Kuvendi aktual që duke iu referuar Rezolutave të Asamblesë Parlamentare të Këshillit të Europës dhe konkretisht Rezolutës nr.1096 (viti 1996) “Masat për të ç′rrenjosur trashgimnië e sistemeve totalitare komuniste”.Rezoluta nr.1481 ( vitit 2006) ” Domosdoshëria për denimin ndërkombëtar të krimeve të regjimeve totalitare komuniste” si dhe vendimeve të Konventes së Parë Kombëtare të Unionit Mbarëkombëtare për Integrimin e të Përndjekurve Politike dhe te Qendrës Shqiptare të Rehabilitimit të të Mbjetuarve të torturës” Për denimin e krimeve të komunizmit në Shqipëri” ,date 12.05.2006 në pikën 15 të Rezolutës të miratuar nga ky Kuvend : ” Mbeshtet hartimin e një strategjie kombëtare për eliminimin e pasojave të totalitarizmin gjysmë shekullor në Shqipëri dhe fton institucionet shtetërore të përmbushin të gjitha detyrimet ligjore lidhur me statusin e të përndjekurve politike për integrimin, arsimin,punesimin,strehimin dhe dëmshpërblimin e tyre në një kohe sa më të shpejtë”.Pra Qeveria në këtë rast s′ka bërë asgjë tjetër veçse ka përmbushur detyrimin e saj ligjor ,e theksoj detyrimin ligjor Kushtetues.
Nga ana tjetër sipas të Drejtës Ndërkombëtare bashkohore konkretisht: Deklarata e Parimeve Themelore të Drejtësise për viktimat e krimeve dhe të abuzimit me pushtetin, aprovuar me Rezolutën e Asamblesë së Përgjitheshme të OKB viti 1985 / “Viktimat kanë të drejtën për dëmshperblim të menjëhershëm për dëmin e pësuar, dhe, se shtetet duhet të përpiqen të parashikojnë kompensim financiar “. Ligji i datës 29.07.1993 nr.7748 “Për Statusin e ish – të denuarve dhe të përndjekurve politike nga sistemi komunist”, obligon shtetin demokratik që pamvarsisht nga vështiresit me të cilat ndeshet shteti dhe shoqëria shqiptare e ka detyrë dhe përgjegjësi morale e historike që të respektojë dhe të marrë masa konkrete për realizimin e së drejtës ligjore të dëmshperblimit e kompesimit këtij grupimi të madh ,të konsiderueshëm ,të orientuar historikisht e politikisht. Duke sintetizuar në një të Drejtat Kushtetuese Dispozitat ligjore në fuqi në Republikën e Shqipërise , përfshi Kodin Penal etj si dhe detyrimet nga e Drejta Ndërkombetare ,në funksion të përmbushjes edhe të detyrimeve që shtron integrimi në rradhën e shteteve demokratike europiane, Parimi i Drejtësise ka marrë në considerate edhe interesat e tjera të shoqërise ,si dhe interesin publik në tërsi duke patur synimin kryesor zvogëlimin (pa arritur dot objektivisht zerimin) e pasojave të këtyre padrejtësive përmes përcaktimit të grupimeve përfitues ,masës së dëmshpërblimit,shtrirjes në kohë të tij etj,në mënyre që zgjidhja të jetë e qëndrueshme ,efektive.Parimi i barazisë kërkon ndalimin e diskriminimit dhe trajtim të barabartë në të drejta e të gjithë viktimave .Duke qënë të vetëdijshëm se dëmshpërblimi dhe kompesimi në tërësi janë detyrime pozitive të shtetit për integrimin dhe rehabilitimin e kësaj kategorie njerzish në shoqërinë shqiptare.Pra filli kryesor i këtij ligji është respektimi i dinjitetit të barabartë të cdo personi që për shkak të burgosjes apo përndjekjes politike gjatë regjimit komunist përfiton interesin publik në tërsi duke patur synimin kryesor zvogëlimin (pa arritur dot objektivisht zerimin) e pasojave të këtyre padrejtësive përmes përcaktimit të grupimeve përfitues ,masës së dëmshpërblimit,shtrirjes në kohë ë tij etj,në menyrë që zgjidhja të jetë e qëndrueshme ,efektive. Pra filli kryesor i këtij ligji është respektimi i dinjitetit te barabarte te cdo personi qe per shkak te burgosjes apperndjekjes politike gjate regjimit komunist perfiton nga kushtetuta dhe ligjet shqiptare.Dëmshpërblimi dhe kompesimi i të burgosurve politikë duhet të jete më shumë reflektim i detyrimeve ligjore por edhe vuajtjeve të tyre ,hallet dhe problemet me të cilat ballafaqohet jeta e përditshme.

Dua të kujtoj këtu që,Ligji i Qeveris socialiste i vitit 2004,i cili me te drejte u hodh poshte nga Gjykata Kushtetuese parashikonte ta demshperblente kete kategori me nje vlere financare 30 lekë në ditë . Ligji i vitit 2007 kthehet me dinjitet dhe plotëson atë obligim moral, politik e historic e ligjor, jo vetëm thjesht ndaj shtresës së ish-të përndjekurve politike por edhe me gjerë, si dhe detyrimet ligjore ndaj Kushtetutës apo dokumentave të ndryshme ndërkombëtare Ligji nr. 9831, datë 12.11.2007 “Për dëmshpërblimin e ish të dënuarve politikë të regjimit komunist”. Është vëne në zbatim nga qeveria e nëparshme demokratike e cila për hirë të së vërtetës megjith politizimin dëmshperblej 24 .000 qytetar me dy këste. Ndryshe ndodhi me PS që është në pushtet., ajo ka dhënë 3 këste për 2000 qytetar duke bërë një diferencim klasor me arsyetimin të gjallët nënkupto të burgosurit ,e të trashgimtarët asnjë qindarkë dhe këto nga mosha po i kalojnë të 60/ . dhe në propogandën e saj qeveritare deklaron se kemi dhënë 5 këste duke përfshirë dhe 2 këstetet që i ka dhënë PD. Problemi i dëmshpërblimit duhet të mos trajtohet politikishtë por ligjërishtë se ai është një ligj detyrues kushtetues për ata qytetar që përballuan vuajtjen plumbin torturat nga një regjim diktatorial. Problem i dytë është se reth 1000 të përndjekur i kan dorzuar dokumentat mbas afatit dhe duhet të kalojnë për të u dëmshpërblyer. Dëmshpërblimi nuk është lëmoshë e qeverive por detyrim ligjor kushtetues dhe detyrues për zbatim për çdo qeveri e majtë e djathtë. I sjellim në vëmendje Ministrit të Financave mbas dekleratës që bëri dje se qeveria e tij do të propozoj heqjen e dëmshpërblimit, të trashgimtarvet, të lëxoi Kushtetutën e vendit , konventat ndërkombëtare të mbrotjes së të drejtave dhe lirive të njëriut, si dhe kodin civil që përcakton trashgimninë e qytetarit në sistemin demokratik në Republikën e Shqipërisë.

E paralajmrojmë Ministrin e financave çdo vendim politik ndaj të përndjekurve politike do të jetë fundi i turpshëm i urretjes sjuaj dhe qeverisë që ju bëni pjesë. Ne nuk ju frikëm plumbave të etërve tuaja jo u frikemi vendimeve politike staliniste të një Ministri që me këtë vemdim don të fshijnë krimet makabre të komunizmit. Urretja juaj ndaj të përndjkurve politike do te mposhtet nga paqja që ne i kemi përcjell shqiptarve nga 28 vite plurlalizem.

*Besim Ndregjoni-President i Unionit të Burgosurve dhe të Permdjekurve Politikë të Shqipërise.

ZOTI KRYEMINISTËR: KTHEJANI QETËSINË ESENINIT SHQIPTAR

August 17, 2017 by dgreca

Nga Besim Ndregjoni/ President i Unionit Mbarekombetar te Integrimit te Burgosurve dhe Perndjekurve Politik te Shqiperise /

Në fillim të muajt gusht ndodhesha me pushime në Pogradec në qytetin e Mitrushit e të Lasgushit ku perla e mrekullueshme hynore liqeni, i jep këtij qyteti, madhështinë e bukurinë natyrore me pamjen e magjishme që do ta kishte lakmi çdo krahine apo qytet në botë. Po shëtisja me miqtë e mij pogradecar ish të përndjekur politike dhe rastësisht përjetova një debat në mes dy rojeve të lokalit 1 Maj, dhe dy zonjave të nderuara bijat e poetit të madh lirikut të pazevendësushëm shqiptar me përmasa botërore Lasgush Poradecit. Godina e 1 Majit ishte në tokën e Lasgushit të madh, e ndërtuar mbas viteve 90 e përkrahur nga pushtetet politike, rojet nuk u jepnin të drejtë zonjave të parkonin makinën në pronën e tyre të trashëguar brez mbas brezi. Debati ishte sa qesharak dhe aq tragjikë. Ata që kishin ndërtuar godinën në tokën e Lasgushit, nuk lejonin pronaret e ligjshme të pushonin në pronën e tyre. Ata që kishin përkrahjen e mafies pushtetare, silleshin me zonjat e nderuara si xhelatë duke u mohuar qëndrimin në pronën e ligjëshme. Duke dëgjuar këtë debat në mes pronareve të ligjshëm dhe mbrojtsve të hotelit të pa ligjshëm, mendja të shkonte larg në kohë, kur barbarët komunistë , në vitet 44-90 i nxirrnin pronarët nga pronat e tyre dhe i degtisnin rrugëve të Shqipërisë si muhaxhirë. Viktimat e pafajshëmm ishin bijat e Lasgushit poseduese e kësaj prone. Kurse mafia e pushtetit sillet si padrone ndaj këtyre viktimave që si qytetare të dermuar nga sorollatja nëpër gjygje për 27 vite nuk janë në gjendje të gëzojnë pronën. Këto viktima të diktaturës dje dhe të “demokracisë” sot , kan një emër, janë pronarët e ligjshëm zoti Kryeministër, janë Maria, dhe Konstandina dy bijat e poetit LLazi Gusho, Lasgushit të pavdekshëm. Janë qytetare dhe pronare në qytetin e tyre. Lasgushi i madh i poezisë shqipe dje në diktaturë, përbuzej nga regjimi, që si thurte lavde komunizmit . Sot vajzat e Lasgushit, zoti Kryeministër e shohin veten të përbuzura, e shohin veten si “lecka të hedhura poshtë” nga ata që nuk pranojnë të trazohen nga tregimet e tyre-historira të kaluara që u kujtojnë pushtetarve karierën gjatë regjimit komunistë. Në Pogradec tregonin se turizmi e kishte pronë një ish ministër finance të pushtetit aktual, disa hotele janë të ish ministrit të mbrendshëm, po të kësaj qeverie, vila në Hudenisht jane të filan deputeti të majtë në parlamentin e tanishëm shqiptar etj . Dhe asnjë pronarë i ligjshëm në Pogradec nuk kishte një vilë apo një hotel. Para ndërgjegjeve të këtilla ne ballafaqohemi nga një rrezik vdeksor: Ringjallja e diktaturës me një maskë të re.

Pronarët shqiptar dje në kondita ekstreme mbrotjen të drejtën , të vertetën, njerzoren dhe nderin e kombit shqiptar. Padrejtsia në këtë vend zoti Kryeministër është kthyer në formën ma të keqe të sundimit duke hedhur mbi vete mantelin e “demokracisë’.

Kohët kan ndryshuar , sistemet diktatoriale e politike, shkojnë e vijnë, por pronarët të përndjekur me karakter dhe koncepti i tyre njerzor janë vlera të përhershme. “Prezenca e së keqes” në shoqërinë shqiptare do të përfundoi në mënyrë të paevitueshme në korruptimin e plotë të atyre që sundojnë, ose në revoltën e atyre që persekutohen. Është bërë zakon në Shqipëri që për të mbuluar të vërtetën, qeveritarët akuzohen si “shfrytëzues”e “parazite”sepse shumë prej tyre kërkojnë dhe marrin pasurinë dhe pronat e sekustruar pa të drejtë nga regjimi diktatorial.

Në Kushtetutën Amerikane gjinden tri fjalë që përcaktojnë filozofinë e themeluesve të kësaj demokracie të madhe: liria, jeta dhe kërkim për lumturi (life, liberty and the pursuit of happiness) Në thelb, koncepti i pronës private kishte aq rëndësi sa edhe jeta dhe liria. “Prona private “ ( the private property) është diçka që i takon vetëm pronarit të ligjshëm, don të thotë një e drejtë ekskluzive me e gëzue në kuptimin më të gjërë të fjalës, çdo gjë që ka një çmim ose një interes e konsiderohet kryesishtë si burim pasurie.

Prona private është burimi i të ardhurave që i shërbejnë plotsimit e nevojave material e kulturore vetiake e familjare. Një gjendje e këtill e bën pronarin e lire e të pamvarun nga shteti, I pamvarun në një shoqëri ku sundon ligji, individi quhet qytetar i lire. Me ardhjen e komunizmit në Shqipëri koncepti i pronës ndryshoi rrënjësisht, ajo u përcaktua si “diçka që është në përputhje me parimet e një shoqërie që i përgjigjet kërkesave të moralit komunistë” Kjo don të thonte pasuri shtetërore , koperativiste dhe jo private. Natyrishtë pronarët e kundërshtuan dhe përfunduan në burgje dhe kampe përqendrimi. Kështu jetoi Shqipëria 45 vite diktaturë.

Por absurditeti i një zhvillimi të këtill çfaqet sot kur sistemi komunist është përmbys dhe metodat e tia vazhdojnë të aplikohen nga qeveritare të indoktrinuem që refuzojnë të pranojnë kuptimin e mirfilltë të pronës private: jetë të lire e të pamvarun nga “shteti”. Është asurde kur shihen sot viktimat e regjimit komunistë ish pronarë të sillen vërdallë zyrë në zyrë e gjykatë në gjykatë për pasurinë e trashëgueme dhe sorollaten përpara një administrate shurdh –memece që sundon këtë vend, dhe jo nga “shërbestarë” e demokracisë të shoqërisë së lire.

Zoti Kryeministër kthejani qetsinë Lasgushit në botën e amshuar, kthejani pronën Eseninit shqiptar dhe gëzoni bijat e tij duke ju dhënë pronën e tyre. Aborgoe ligjin famkeqë 7501 dhe atëhere do të ndërtoni shtet, shtet të së drejtës. Mos aborgimi i këtij ligji dhe mos kthimi i pronës tek i zoti është një këmbanë dhe paralajmrim për të gjithë ata që sot heshtin e qëndrojnë indifferent. Koha do ta tregojë!

ÇADRA E LIRISE: LENDA KUNDRA VEPRUESE NDAJ VIRUSIT KOMUNIST!

April 24, 2017 by dgreca

NGA BESIM NDREGJONI/Francezët kan një shprehje: “Nuk ndërtohet mbi boshllëk!’’ periudha 26 vjeçare pluraliste tregoi se vendi i jonë nuk vuni themelet e shëndosha për nji shtet shqiptar të së drejtës , dhe nji shoqëri demokratike fuksionale. Në këto ditë të protestës dy mujore të shqiptarve ndërmend më sillet çdo ditë historia e një patrioti shqiptar Ziso Vangjeli i cili besoi në “komunizma”. Plaku Ziso Vangjeli ishte shkolluar në Amerikë dhe gjatë luftës kishte zbarkuar në Normandi si oficer amerikan. Historian dhe ushtarak punoi në Paris pastaj kthehet në një klub kulturor dhe ju dha të kthehej në Shqipëri. Sëmundja e dashurisë për atdhe. Sipas bisedimeve paraprake do të punonte si pedagog . Ja fali shtetit shqiptar gjithë biblotekën e tijë. Por përfundon në burg. Dhe në sallën e gjygjit ai nuk do të i përgjigjiej akuzës së prokurorit komunist por do të ligjëronte një mesazh për të ardhmen e shqiptarve:- Kur të bjerë” komunizma”, -tha se do të bjerë “patjetër” ne do të vuajmë më pas me dekada prej hibridit. Komunistët janë të sofistikuar në politikën e kuadrit. Bijtë e të kuqve do të vijojne etërit. Ajo përzjerje zelli dhe inati, here i fshehtë e here i hapur për etërit e kuq që spatën fuqi dhe mend të ishin të pëjetshëm, do të i bëjnë më dinakë dhe më të liq. Nga kundërshtarë e tyre që i urrejnë për vdekje, do të u vjedhin idetë , projektet dhe deri sloganet e do të i propogandojnë më mizorishtë për ti vënë ato në jetë, gjoja si amanete.. (Shifni sloganet e “Rilindjes” sot “Për një Shqipëri europiane” etj slogane propagandistike .) dhe do të kërkojnë me çdo çmim zhdukjen e zotërve të këtyre ideve. Do të kërkojnë pushtet të pamerituar si trashgimtarë , si zanatçinj të kuq, dhe kundërshtarët do ti durojnë sa për sfond. Do të kërkojnë të bëhen ata pronarë dhe që të mbrohen do të bëjnë atë politikë që etërit e tyre e rroposën ose e luftuan gjithë jetën si bolshevikë të trashë. Kundërshtarët e të kuqve në Shqipëri ç’kanë mbetur pas kasaphanave dhe të rinjtë që do të dalin , janë pa përvojë dhe kështu do të sundojnë te ne hibridi. Gjatë, mjaftë gjatë. Hibridët janë si monstrat. E për të luftuar ato duhet qënë si ata. Do të jetë më keq ca kohë e njerzit do të mendojnë diktaturën si zgjidhje. Burg i detyruar . Liri e detyruar. Kaos dhe llum. Pra pas denimit me burg populli do të denohet me liri qorre. Liria qorre është denim. Se ne nuk do të dime ç’t’i bëjmë asaj si një gjeje të tepërt. Do ta përdhunojmë si barbarët. Unë nuk do të jem atëhere . Ju do të jeni: Mbahe mend dhe kujtojmë. Ske ç’bën jo. Veç kujtojmë mua plakun. Nuk jam unë njeri, kundër komunistëve, jane komunistët kundra njeriut. Kështu përfundon fjalën e mbrotjes në gjygjin komuniste Ziso Vangjeli. E këtë ligjëratë plaku i urtë profesori, historian, dhe ushtaraku i mire e bëri para gjysëm shekulli. Dhe që vertetohet sot, si para 50 viteve kur e shqiptoi në sallën e gjygjit plaku i urtë. Ky ka qënë trashëgimi që na la komunizmi në vendin tone, nga i cili do të ndërtohej Shqipëria e re demokratike; e plagët e hapuna nga “diktatura e proletariatit” mbeten të hapuna , dhe na ndjekin kamba –kambës. Kjo “tragjedi e pameritueme” u dyfishue nga mungesa e traditës demokratike në vendin tone… larg nga Europa. Mbas 26 vjet “tranzicioni” që akoma vazhdon, duket sikur kemi arritë pikën ma të ulët në qeverisjen e vendit, dhe kemi ra në nji pellg imoraliteti që kërcënon me u revelue “i pashërim”. Kemi shkelë pragun pa kthesë të humbjes së besimit në “njeriun”; nuk besojmë njeri, nuk përfillim njeri, përpiqemi të varrosim tjetrin në përpjekje me ngritë veten tonë…. Ashtë krijue nji atmosferë e sëmurë në shoqëninë tonë shqiptare. “Diçka qelbet në Danimarkë”, deklaronte Hamleti. E përpara kësaj shurdhmërie a duhet të heshtim? Sot atdheu i jonë vajton për një udhëheqje serioze, fisnike e thellësishtë demokratike, me rrënjë të thella në traditat e kombit tone. Revolta e shqiptarve në këtë 64 ditësh jep kuptimin filozofik e praktik të kuptojmë se një rend publik demokratik dhe i qëndrushëm kërkon kryesishtë :“pushtet” dhe “moralitet”. Ne shqiptarët nuk duhet të i lejojmë vetes të fundosemi në humnerën e shprehejes :”tani është vonë” dhe flas për ata shqiptarë që nuk e ndjejne veten fajtorë. Cadra e lirisë, është ndenje pafajsie që krijon revoltën , akt guximtar që sjell lirinë. Misioni i votës së lirë asht një përgjegjesi e paevitueshme për botën ku jetojmë. Këtu lind shpresa për një nji jetë që nuk është skllavëri,. Së bashku, të gjithë ngrihemi nalt e fitojmë betejën morale: shpresën për të gjithë ata që kërkojnë lirinë, pa lejue që fitorja e përbashkët të kthehet në tragjeditë tona individuale , si në komunizëm. Sot shqiptarët janë të djegun për liri e demokraci. Shqiptarët janë të sigurtë që, nëse e tashmja është në duar të oligarkëve të pseudopushtetit në Shqipëri, e ardhmja i takon lirisë dhe demokracisë, republikës së re për të gjithë. Kjo andërr nuk shuhet dhe do të bëhet realitet. Ejani në vete, o shqiptarë! ( Faik Konica)

BIJTË NUK PËRMBYSËN ETRIT, POR TRASHËGUAN PUSHTETIN E TYRE?!!!

December 20, 2016 by dgreca

Njeriu është i lirë vetëm atëher kur i shërben të vërtetës. – Sami Frashëri/

2-besim-ndregjoni-300x200

Nga Besim Ndregjoni/Shumica e popullsisë shqiptare nuk e ndien veten të qetë , qoftë nga kujtimet e frikës së madhe të së kaluemes , qoftë për arsye se kanë “përkrahë” regjimin e terrorit stalinjan enverist, bashkëudhëtarë me dhunë ose me dëshirë, dhe ndihen të turpëruar që kan mbajtë heshtjen gjatë ditëve kur ishte moralisht imperative me ngritë zanin e protestës. Rrëzimi i sistemit komunistë e gjeti shoqërinë shqiptare pa ndonjë elitë intelektuale, për arsye se pjesa më e madhe e saj qe bërë njësh me ideologjinë staliniste totalitare. Sigurisht sherbetorët e regjimit nuk mund të kishin një ndërgjegje qytetare dhe aftësi për të qënë udhëheqësit e refleksioneve të thella të daljes së shqiptarve nga qorrrsokaku gjysëmshekullor komunistë. Lëvizja e dhjetorit të viteve 90 ishte e pritshme nga ngjarjet që rrodhën në europën juglindore dhe me ramjen e Murit të Berlinit. Por përshpejtimi i kësaj lëvizje tek ne ndodhi me vrasjen nga turmat të Causheskut liderit komunist rumun, që pushteti politik diktatorial në Shqipëri të ndryshonte. I kam përjetuar ato ditë të dhjetorit 90 me një ndjesi të veçantë dhe me një besim të madh për ndryshimin e një sistemi diktatorial i pa parë në të gjithë europën e pasluftës së dytë botërore, por dhe si një dritë që do ndriçonte mendjet e turbullta dhe të indokriminuar të shoqërisë shqiptare. E vërteta qëndron se ne shqiptarët nuk kishim regjim komunistë siç kishte në Ceki, Hungari, Poloni etj, por një regjim terroristë , çnjerzor, vrastarë e përçundues i vlerave njerzore. Por çfar ndodhi dhe çfar solli kjo levizje! Le të i referohemi të vërtetave të asaj periudhe të vështirë e dramatike në një shoqëri që kishte arritur kulmin botëror me shkeljen dhe dhunimin e të drejtave dhe lirive të njeriut. Duke qënë nën një diktaturë shtypse barbare për 45 vite u ndoq një politikë indokrinimi mbi popullsinë, që të mbeteshim nën fenomenin e”mitizmit,” edukimi i mitizmit ishte një ndër shtyllat e ideologjisë diktatoriale, ku mitizohej diktatori , partia, pushteti diktatorial, lufta civile interpretohej si luftë çlirimtare, komunistët vrasës shpalleshin heronj, pjesa e kundërshtarit antikomunist përbuzej anatemohi me vulgaritet etj. A na ndjek sot mbas 26 vitesh pluralizëm fenomeni i “mitizmit” si shoqëri?!!! Në bindjen time dhe të antikomunistëve shqiptare them PO. Po i rendis faktet: “Mitizimi” si fenomen negativ ka zënë rrënjë dhe përdoret mga politikbërja postkomuniste. Pushtetarët e tanishëm sillen me nje lloj fodullëku mitizues ndaj elektoratit që i kan marre votën. Dihet që ndryshimi i sistemit në Shqipëri nuk denoi Partinë komuniste, ose Partinë e punës, por thjesht ndrroi emrin në Parti socialiste dhe u lejua të ishte bashkëudhtare në ndryshimin e sistemit, sikur kjo parti nuk mbante dhe nuk kishte përgjgjegjësi për krimet makabër që kishte kryer për 45 vite. Kjo forcë politike nuk denoi, apo demostroi njëherë të vetme ndjesë për krimet që kishin kryer etrit e tyre ndaj popullit shqiptar. Lëvizja e dhjetorit 90 ishte shpërthim i një vrulli rinor e cila kërkoi të drejta dhe kushte për mizerabilitetin që kishin në konvikte, të shtyrë dhe nga ngjarjet ndërkombëtare kërkoi pluralizmin politik, dhe kjo lëvizje në heshtje miratohej nga pushteti diktatorial të cilit i kishte hyrë frika në palcë nga vrasjet që ndodhen në Rumani. Lëvizja e dhjetorit e pati jetgjatësinë katër ditë, kur me dymbdhjetë dhjetor u krijua partia demokratike nga intelektualët konformistë. Si partia e parë opozitare ajo nuk e kishte sensibilizimin dhe ndërgjegjesimin si parti antikomuniste, të kërkonte shkrirjen e partisë komuniste, vrastarja e lirisë së shqiptarve. Dhe ky mosveprim ishte fatal për Shqipërinë, se nuk u denuan krimet komuniste. Por ajo u dakortësua më të në qeverisje. Përball këtij realiteti ndodhej pjesa tjetër e shoqërise, antikomunistët shqiptare, që sundimin diktatorial e kishin përballuar me një stocizëm të paparë në historinë e popujve.

Antikomunistët shqiptarë gjatë gjithë periudhës diktoriale nuk reshtën së luftuari ndaj atij pushteti vrastarë e mizor. Ata u përballën me vrasje e me burgime me internime e përçundime çnjerzore. Por nuk u dorzuan përpara mizorive të diktaturës. Aksionet e tyre kombëtare fillojnë me kryengritjet e Malsisë së Madhe, e Postribës në Veri, me lëvizjen antikomuniste të Zhabokikës në jug, me grupin e deputetve që nuk pranuan diktatin partiak komuniste në drejtimin e shtetit.. Thyrja e burgut të Burrelit 1967, kryengritja dhe revolta e Spaçit kur i u hoq ylli bolshevik, kryengritja e Qafës –Barit, Futja në ambasadë e familjes Popa, varja e poetit Havzi Nelës kur gjermanët shembnin murin udhëheqja komuniste shqiptare varte poetin duke treguar terrorizmin dhe absurditetin ndaj kundërshtarve të regjimit. Me 20 qershor 1990 ish i burgosuri politik Burhan Kalaja do të shembte murin e Ambasadës italiane dhe do të i tregonte shqiptarve se muret duheshin prishur si Muri i Berlinit. Këto ishin aksionet e mëdha kombëtare të ish antikomunistëve shqiptar, apo siç e përdor sot politika të burgosur e të përndjekurve politikë, se rolin antikomunistë ka 26 vite që e përdorin ata që i shërbyen komunizmit stalinjan shqiptar. Përball këtyre fakteve, sot heshtet dhe flitet me pompozite e me mitizimin komunist për lëvizjen e dhjetorit dhe e mitizojnë duke e paraqitur se kjo lëvizje solli ndryshimin në Shqipëri. E vërteta vonon , por nuk harron thotë një fjalë e moçme shqiptare. Tani së fundi në media flitet nga politikan, analistë të lidhur me diktaturën në mendime, se bijtë përmbysën etrit, a qëndron kjo e vërtete? Lëvizja e dhjetorit duhet analizuar me dy anët e medaljes. Mbrenda lëvizjes kishte edhe bijë komunistësh edhe bijë antikomunistësh të cilët mbas kësaj lëvizje i vranë siç ishte Arben Broxi. Ajo duhet respektuar për vullnetin dhe aksiomën që iu rreshtua europës për ndryshim, por nuk mund të pranojmë se kjo lëvizje përmbysi etrit, se etrit ishin dirigjentët, që inkurajuan bijtë të mernin pushtetin dhe të i shpëtonin etrit nga krimet që kishin bërë. Faktet më mirë se në ato kohë, shifen sot mbas 26 viteve, a u denua krimineli Enver Hoxha, a dolën para drejtsisë të gjithë xhelatët (etrit) që vrane qytetare të pafajshëm, e kundërta ndodh, shtypi shqiptar çdo ditë publikon si heronj etrit e lëvizjes së dhjetorit, sot mbas 26 vitesh bijtë e etrve jo vetëm që nuk denuan krimin por po ndërtojnë një shtet oligarkik e korruptiv. Krahasoni lëvizjen e të bijve në 90 , me aksionet antikomuniste ndaj etërve që ka bërë klasa antikomuniste nga 44—90. Simbas këtyre politikanve konformiste apo dhjetoristë bijë të etërve , historia fillon në 90. Jo zotrinj bijtë nuk përmbysen etrit në 90, e vërteta e faktuar është se ata vazhduan të trashëgojnë pushtetin e tyre, pa i vrarë ndërgjegja për krimet komuniste. Sot krenohen me bëmat e eterve në biseda televizive. Ballafaqimi me të vertetën do të shkatroi totalishtë “Mitizimin” e ngjarjeve politike që përdoren për interesa ideologjike.

Nuk mund të shikojmë përpara nëse nuk hejdhim sytë mbi të kaluemen , për sa kohë që nuk kemi kuptue si u bamë kështu, përderisa të kuptojmë se kemi humbë kuptimin e jetës , të qenies gjallë….

GËZUAR 28 NENDORIN DHE REFLEKTIM PER NJËZETENANTËN!

November 28, 2016 by dgreca

Nga Besim NDREGJONI/Sot mbushen 104 vite që kombi im me emrin e bukur dhe domethans Shqipëri kremton mvetësinë e saj kombëtare duke u qëndruar dallgëve dhe rrufejave politike shoviniste të fqinjeve. Këtë ditë të shejtë e të lumnueme e ban çdo shqiptar krenar përpara botës së qytetrueme. Para 5 shekujsh me 28 nëndor 1443 heroi legjendar Gjegj Kastrioti Skanderbeu në këtë datë ngriti në Krujën historike dhe u betua në këtë flamur dhe qëndroi krenar përpara hordhive osmane duke shpëtuar krishtërimin europian. Mbas 4 shekujsh me 28 nëndor 1912 historia përsëritet dhe plaku i urtë e i mençuar me burra nga të gjith trevat shqiptare Ismail Qemal bej Vlora do të ngrinte flamurin tone kombëtar duke e shpallur Shqipërine në mvete e të pavararur. Kjo ditë e shejtë prej zotit çdo shqiptar kudo që ndodhet në Preshevë, në Filat e Prezevë në Ulqin e Shkup, Prishtinë e Tirane, dhe në të gjith rruzullin toksor na tregon identitetin tonë kombëtar,. Na ban krenar dhe të denjë për emrin tonë shqiptar. Me këtë flamur përballuam pabesitë europiane dhe të fqinjeve tan të këqinj. Se një fjalë e moçme thotë “Fqinji i keq është për dreq. Me 28 nëndor 1955 lindi heroi i shqiptarisë komandanti syzgalemi i Kosovës së kombit shqiptar Adem Jashari. 28 nëndori është festë gjithëshqiptare që nuk perjashton asnje shqiptar apo krahinë sepse gjatë gjithë historise ringjalli, mbajti, kultivoi , dhe ushqeu shpresën e lirise e barazisë me kombet europiane,.” Gëzuar kombi im ditën e pamvarsisë, ditën e lumnueme prej zotit 28 nëndorin. Në këto 104 vite kombi im Shqipëria, dhe shqiptarët kaluan periudha të vështira si nga armiqtë e jashtëm ashtu dhe nga vete na shqiptaret.

Reflektim për 29 nëndorin ku 72 vite më pare kombit tonë të dashur ju instalua me forcën e armëve “guberna komuniste” e diktatorit Enver Hoxha e cila për 45 vite u bë diktatura më e pashembullt për gjysëm shekulli që pasoi.

Para disa ditësh Kryeministri i jonë Edi Rama postoi në faqen e tije Tuiteter, nje kartolinë urimi ku në krahët e shqiponjës shkruajti “Gezuar festat 28 e 29 nendorin dhe në mes të saj vendosi simbolin e diktaturës yllin e kuq të bolshevizmit.. prita ndonjë reagim nga politika , por u shoqerua nga heshtja, media heshti, e ashtuquajtur shoqeri civile heshti.. simbolet e diktaturës në Shqipëri janë të ndaluar me ligj dhe me kushtetute, por kryeministri i shqiptarve nuk pyet as për ligj as për kushtetute.. kur krimi nuk denohet ai është i destinuar të përsëritet. Përse ma përçundon shqiponjën zoti Kryeministër! Kryeministër, po ju a jeni tradhëtar i sistemit ku jemi , që përbuzni shqiptarët që u vranë nga data 29 nëndorë,. Nënat motrat, djemtë kërkojnë eshtrat të ju bëjnë një varr dhe at mundësi nuk e kan se ju heshtni ndaj të drejtës njerzore të tyre. Juve, nuk ju dhimbsen as dëshmorët komunistë po mos të jetë data 29 nëndori i Enver Hoxhës.
Bilanci që solli data 29 nëndor 1944 është e publikuar kur mbi 6000 veta u pushkatuan dhe këta pushkatime filluan që para datës 29 nëndor, mbi 30 mijë të burgosur politikë vetëm se nuk deshën “gubernën” e krimit, mbi 50.000 familje të internuar që nga mosha 1 vjeç e deri në moshën 90 vjecare. Shkatrimi total i shoqërisë me formimin ideologjik të “njeriut të ri “ duke e xhveshur nga cdo lloj mentali moral e shoqëror. Kurse mazhoranca politike do të evokoi “betejat e lavdishme” të epopesë së luftës kacake nën drejtimin e “komandantit legjendar” sajesa të fantazive të poetëve dhe historianëve të regjimit, që kurorzohet me një shifër imagjinar të 28.000 dëshmorëve , lista e të cilëve nuk pa kurrë dritën në historigrafinë 72 vjecare, si për të dëshmuar faktin se ishte gjetje e bukur e imagjinatës se ndonjërit që vendosi ti jap çdo km katror të truallit shqiptar një martir imagjinar të luftës për komunizëm. Data 29 nëndor i bëri shqiptarë komunist vrasës të vëllezëve të tyre dhe spiun të tyre. Diktatura komuniste në Shqipëri para 72 viteve, u lind nga gënjeshtra, u rrit me dhunë të organizueme, u mbajt me arbitraritet e çizme ushtarake dhe u mbështet nga antishqiptarët armiq shekullor të ekzistencës së kombit tonë . . Cila mendje normale , cila ndërgjegje njerzore , cila gojë që shqipton fjalën dashuni gjen sot guximin e marrzishëm dhe shtazarak me rikujtue tmerret e së kalueme komuniste, dhe me një far krenarie neveritse. Ata që rikujtojnë datat simbol të diktaturës ata janë turpi i kombit. Sot diktatori e ka një varr dhe shtëpinë të ngritur në këmbë. Lëreni të pushoi në gjumin e vdekjes pa ringjallje. Por , çfarë të themi për mijëra qytetarë të ekzekutuar në errsirat e burgjeve të natës pa hënë që sot akoma janë pa varr. Çfarë të themi mijëra familje me shtëpi të prishura dhe sot pa një vatër familjare ku të mblidhen sëbashku. 4500 familje presin eshtrat e humbura,. Ne, çdo datë 29 nëndor NE ,do të kujtojmë krimet që solli kjo datë. Dhe do ti kujtojmë Ata, e reflektojmë mbi krimet komuniste që mos ti rivrasim përsëri. Mos na e perbalteni 28 nëndorin me ditën e zezë kombëtare njëzetenëntën. Përbuzja dhe heshtja u përket kriminelëve , Ne, na përket nderimi si detyrim për mos i rivrarë si data 29 nëndor!