• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

10-VJET MË PARË NDËRROI JETË HYSEN BIBERAJ

August 10, 2021 by s p

A person in a suit and tie

Description automatically generated with low confidence

Nga Frank Shkreli/ 10-vjetë më parë ndërroi jetë Hysen Biberajt — një burr i njohur i Malësisë së Gjakovës dhe një patriot i dalluar i komunitetit shqiptaro-amerikan prej disa dekadash – përfaqsues i një brezi atdhetarësh shqiptarë anti-komunistë që, fatkeqësisht, nuk janë më. Fjala ë e rastit shtë mbajtur ditën e varrimit më 10 gusht, 2011.  Ai u varros në lagjën Ferfeks të shtetit Virxhinia, jo larg Uashingtonit, i përcjellurnë jetën e amëshuar nga qindra bashkatdhetarë dhe miqë amerikanë të familjes të ardhur nga shtete të ndryshme të SHBA-ave. Gjatë ceremonisë përkujtimore, Frank Shkreli, një mik i ngusht i Hysenit dhe i familjes Biberaj e kujtoi mikun e tij me këto fjalë: “E nderuara familja Biberaj, të afërm, miq e dashamirë të Hysenit dhe të familjes. Jemi këtu për t’i dhënë lamtumirën e fundit një burri malësor, i cili kurr nuk iu përul rrethanave të vështira dhe asnjëherë nuk iu nënshtrua padrejtësisë dhe hipokrizisë. Hysenin e kam njohur për pothuaj 40-vjetë më parë, pasi isha njoftuar me të birin, Elezin në universitetin Lehman në Nju Jork, në fillim të 70-ave.  Ç’prej asaj kohe deri më sot, Hyseni – megjithëse unë nga Shkreli i Malësisë së Madhe e ai nga Tropoja e Malësisë së Gjakovës — ai më bëri pjesë të pandarë të familjes së tij mbasi ai due familja u shpërngulën nga Nju Jorku në Uashington, kur i biri i tij Elez Biberaj filloi punën në Zërin e Amerikës.  Për këtë e falenderoj nga zemra. Si shumë prej nesh, pjesën më të madhe të jetës së tij, Hyseni e kaloi jasht Ardheut. Me të ardhur në Amerikë, Hyseni iu përvesh punës së rëndë për të rritur 8 fëmij, me përpjekjedhe mundime të pa-ndërprera e me cilësi të rralla ndershmërie, ndërkohë që posedonte një vizion pothuaj të përpikët, duke e bërë familjen e tij një shembull të pashoqtë, jo vetëm për botën shqiptare, por edhe për vendin e adaptuar – Amerikën. Nuk e besoj se mund të gjëndet ndonjë familje tjetër shqiptare me më shumë diploma universitare e post-universitare se familja e Hysen Biberajt.  Përgjegjës për këtë fakt ishte vet Hyseni, i cili i ndihmonte, i këshillonte e bile i shtynte fëmijtë e vet– djemë e vajza – të vazhdonin shkollën e të kryenin universitetin. Si rrjedhim, familja Biberaj ka në mesin e saj autorë e publicistë, bisnismenë, avoketën e llogaritarë.

Meritat e kësaj familjeje janë të mëdha.  Dje, ish-ambasadori i parë amerikan në Shqipëri, Zoti Rajerson, i cili erdhi për të shprehur ngushëllimet e tija familjes për humbjen e babait e gjyshit të tyre, në bisedë e sipër u shpreh se Amerika i ka borxh Hysen Biberajt për kontributin që ka dhënë familja e tij për këtë vend. Ai ra dakord se edhe Shqipëria dhe i gjithë kombi shqiptar i ka borxh kësaj familje për kontributin e dhenë për lirinë e demokracinë që shqiptarët gëzojnë sot në Ballkan.

Megjithëse pa ndonjë shkollë të madhe, Hyseni e dinte mirë historinë e kombit tonë.  Ai i njihte mirë, pasi kishte qenë dëshmitar, vuajtjet e papërshkrueshme të popullit tonë gjatë dekadave të shekullit të kaluar nën komunizëm – një histori kjo burgimesh, internimesh, ekzekutimesh publike dhe vrasjesh të fshehta në burgjet e Enver Hoxhës dhe të komunizmit jugosllav.

Hyseni ishte gjithmonë i informuar mirë pasi ndiqte me kujdes lajmet mbi zhvillimet aktuale në trojet tona due ishte gjithmonë i gatëshëm për të biseduar në lidhje me to. Më kujtohet se gjatë torturave çnjerzore e masakrimeve kundër shqiptarëve të Kosovës nga ana e forcave kriminale të regjimit terrorist të Millosheviçit, Hyseni shpesh shprehte mërzinë e madhe dhe ankohej se pse botës nuk i vinte keq due pse nuk reagonte rreth krimeve që po ndodhnin në Kosovë dhe pyeste se si ishte e mundur që nuk revoltohej ndërgjegjëja e të gjithë shqiptarëve ndaj këtyre krimeve.

Atdhedashurinë Hyseni e kishte traditë në familje e farefis. Çdo gjë dhe çdo aktivitet që ndërmirrte Hyseni – duke filluar nga përkujdessja për familjen që ishte prioriteti numër një për të – e deri tek nismat për të ndihmuar shqiptarët në nevojë, siç ishte ndihma e tij për viktimat e përmbytjeve në rrethin e Shkodrës vitin që kaloi – Hyseni i bënte me qëllimin më të lartë altruistik dhe për hir të  naltësimit të emërit të mirë të kombit të vet.

Hyseni nuk i kurseu askujt mbështetjen dhe përkrahjen e tij.  Gjatë viteve në Amerikë, ai bëri me qindra garanci për emigrantët shqiptarë të shpërndarë anë e mbanë rrugëve të Evropës, sidomos në Itali. Kushdo i kërsiste në derë të Hysen Biberajt, aty gjente ngushëllim e ndihmë miqësore e mikpritje shqiptare, bile në shumë raste edhe për të panjohurin – një frymë miqësore këjo mikpritjeje që ka dalluar kombin tonë nga të tjerët me shekuj dhe një veti kjo që ka lartësuar moralin e tij në jetën dhe veprimtarinë e përditshme.

Hysen Biberaj ishte simbol i gjallë i brezit të tij që, fatkqesisht, po zhduket dal nga dalë – brez ky që jetën e vet e jetonte duke u bazuar në ndihmën e Zotit dhe në vlerat e virtytet e pastra që dallojnë kombin tonë – urtësinë, nderin e burrëninë dhe të cilët e donin dhe vendosnin interesat e Shqipërisë dhe të Kombit mbi ato personale.

Gjatë dekadave të fundit, shtëpia e Hysenit këtu në Virxhinia, afër Uashingtonit, ishte si të thuash një ndalesë e detyrueshme e udhëheqësve më të lartë shqiptarë nga të gjitha trojet si dhe pjesëtarë të ajkës kulturore e artistike të kombit që vinin për vizita zyrtare në Uashington. Si anëtar të familjes që më konsideronte, unë isha gjithmonë i ftuar në shtëpinë e Hysenit kur kishte vizitorë të tillë. Më kujtohet se në raste të tilla, Hyseni fliste pak, por fjalët e tija ishin të peshuara mirë dhe të matura, e në frymën më miqësore.

Megjithëse e ndiente veten të kënaqur në shoqërinë e përsonaliteteve të tilla – atij i shkonte biseda sidomos me Presidentin e Kosovës Ibrahim Rugova – gjatë një periudhe që po shkruhej historia moderne e Kombit – Hyseni mbi të gjitha ishte shembull si bashkshort, si prind dhe si gjysh.  Për festën e Bajramit dhe për raste familjare, në shtëpinë e tij, paraqitej dhe shfaqej një skenë e lumnueshme kur të gjithë fëmijt viheshin në rend për të përshëndetur gjyshin. Fëtyra e Hysenit pasqyronte një kënaqësi të mendjes dhe të shpirtit.

Skena të tilla shpesh më kujtojshin traditën tonë, kur dikurë mblidheshim rreth votrës në frymën më të shëndoshë të dokeve tona, kur rreth zjarmit të votrës mblidhej e gjithë familja e në krye të votrës rrinte i zoti i shtëpisë.  Jam i sigurt se nipat e mbesat e Hysenit, dashtë e pa dashtë, janë influencuar nga shembulli dhe parimet e të zotit të shtëpisë – këtij burri fisnik e të ndershëm.

Kështuqë trashëgimia e Hysenit, megjithse në dhe të huaj dhe larg Tropojës së tij të dashur — për familjen e tij dhe për të gjithë ne që e kemi pasur fatin e mirë për ta njohur – do të jetë një kujtim dhe një dëshmi e gjallë që lëshon rreze njerëzie ndaj vlerave më të mira të Kombit tonë, për dekada në të ardhmen.

Hyseni ndërroi jetë pasi ka përmbushur me ndërgjegje të plotë dhe me nder të gjitha detyrimet e tija ndaj familjes dhe ndaj Atdheut.  Prandaj kujtimi i tij do të mbetet i gjallë, jo vetëm në zemrat e familjes së tij, në zemërat e miqëve, shokëve e dashamirsëve të tij – por mbi të gjitha edhe në historinë e qendresës anti-komuniste shqiptare.

Fatkqesisht, me Hysenin sikur po mbyllet një periudhë historike e një brezi që vështirë se mund të zevendësohet leht. Hyseni ishte jo vetëm simbol, por edhe një anëtar krenar i këtij brezi, brez i cili mbi të gjitha donte të mbante lartë –para botës –nderin e Shqipërisë etnike, brez ky i cili tërë jetën punoi për rivendosjen e drejtësisë dhe lirisë për mbar Kombin shqiptar. Ishte ky një brez i pas Luftës së Dytë Botërore që e kishte kuptuar se komunizmi ndërkombëtar do t’i sillte Kombit shqiptar dëme të papërshkrueshme, pasojat e të cilit nuk do shlyhen për një kohë të gjatë.

I dashur Hysen – të qoftë e lehtë toka e lirë e këtij vendi të madh e bujar, për të cilin vetë, fjalë të mira fole gjithmonë. Të falendroj nga zemëra për dashuninë dhe miqësinë ndaj meje dhe familjes time. Qoftë i përjetëshëm kujtimi i yt dhe i Madhi Zot të dhashtë qetësi në jetën e pasosur.

Familjes së dashur Biberaj dhe mbarë farefisit këtu dhe anë e mbanë trojeve tona – shprehjet më të gjalla me ndjenja përdhimtimi — me urim që këte dhimbje tua këthejmë në gëzime mbas sodit.”

*Fjala e mbajtur (nga Frank Shkreli) në varrimin e Hysen Biberajt më 10 gusht, 2011 në Virxhina, afër Washingtonit. Ribotohet në 10-vjetorin e vdekjes së tij.

Hysen Biberaj

                                                      

A picture containing person, person, indoor, people

Description automatically generated

Filed Under: Opinion Tagged With: Dr. Elez Biberaj, Frank shkreli, Hysen Biberaj

Amerika dhe Shqipëria: Nga armiq të papajtueshëm te partnerë strategjikë

March 31, 2021 by dgreca

Nga Dr. Elez Biberaj/ Drejtor i Drejtorisë së Euroazisë-Zëri i Amerikës/

Pjesë nga Fjala në Konferencën për 30 Vjetorin e Rivendosjes së Marrëdhënieve SHBA-Shqipëri, organizuar nga Instituti Shqiptar i Studimeve Ndërkombëtare- 31 mars 2021/

Administratat e njëpasnjëshme amerikane kanë ndjekur një politikë të pandryshueshme ndaj Shqipërisë. Vizioni i Amerikës për Shqipërinë ka qenë që ajo të jetë një vend i qëndrueshëm, i begatë dhe demokratik ku të respektohen plotësisht normat dhe proceset demokratike. Shqipëria është trajtuar si pjesë e rëndësishme e konceptit të Uashingtonit për ndërtimin e një Evrope të pandarë dhe të lirë. Hartuesit e politikave amerikane e kanë bërë të qartë se është në interesin kombëtar të Shteteve të Bashkuara ta shohin Shqipërinë pjesë të komunitetit Euro-Atlantik.

Shtetet e Bashkuara kanë qenë nxitësi më i rëndësishëm dhe më me ndikim për demokratizimin e Shqipërisë, duke dhënë mbështetje të konsiderueshme diplomatike, politike, ekonomike dhe ushtarake. Uashingtoni ishte forca kryesore shtytëse për çlirimin dhe pavarësimin e Kosovës nga Serbia dhe për pranimin e Shqipërisë në NATO. SHBA luajtën gjithashtu një rol kryesor në zgjidhjen e konfliktit etnik në Maqedoninë e Veriut, çka ka çuar në një përmirësim të dukshëm të statusit të shqiptarëve atje. 

Po ashtu, gjatë tre dekadave të fundit, Shqipëria, si dhe shqiptarët në Kosovë, Maqedoni dhe Serbi, kanë qenë në qendër të një vëmendjeje të konsiderueshme nga ana e Uashingtonit. Përfaqësuesit shqiptarë kanë pasur qasje relativisht të lehtë te politikanët amerikanë. Ata kanë gëzuar mbështetje dypartiake në Kongresin amerikan dhe senatorë e kongresistë të shquar kanë qenë mbështetës të çështjeve shqiptare. Presidenti Joe Biden ka pasur kontakte të shumta personale me udhëheqësit shqiptarë dhe është njohes i mire i çështjeve shqiptare, veçanërisht i çështjes së Kosovës.

Ndërsa kanë ofruar mbështetje për forcimin e qëndrueshmërisë dhe begatisë së Shqipërisë, Shtetet e Bashkuara nuk kanë ngurruar të vënë në dukje hapur dështimet e procesit të demokratizimit – shkelja e normave demoratike, përpjekjet e ekzekutivit për të kontrolluar institucionet e pavarura, sulmet ndaj medias, parregullsitë zgjedhore dhe dështimi për të luftuar korrupsionin e përhapur. Politikëbërësit dhe përfaqësuesit amerikanë shpesh janë zhgënjyer me paaftësinë ose mosgatishmërinë e politikanëve shqiptarë për të gjetur gjuhë të përbashkët në çështjet e mëdha, për të respektuar zotimet e tyre dhe për t’i mbështetur deklaratat me veprime konkrete. Ekziston një hendek i madh midis deklaratave retorike të mbështetjes për reformat thelbësore tepër të nevojshme dhe angazhimit aktual ndaj reformave. Shtetet e Bashkuara kanë bërë kritika të sinqerta ndaj rrëshqitjes prapa, e megjithatë kanë qenë të angazhuara fort për ta ndihmuar Shqipërinë të përballet me këto sfida.

Shtetet e Bashkuara dhe Shqipëria kanë krijuar një marrëdhënie të fortë dhe të gjallë.

Është e natyrshme që në raste të tilla si 30 vjetori i rivendosjes së lidhjeve, vemendja të përqendrohet tek aspektet pozitive të tyre. Por është gjithashtu e rëndësishme të theksohen disa çështje që, nëse nuk trajtohen nga shqiptarët, mund t’i vënë në provë serioze këto marrëdhënie.

Si çdo marrëdhënie dypalëshe, edhe ato mes Amerikës dhe Shqipërisë duhet të ushqehen vazhdimisht dhe jo të merren si të mirëqena apo të shihen si diçka statike dhe të përhershme. Mbi të gjitha, mbështetja e Amerikës nuk është një e drejtë e natyrshme e shqiptarëve. Në themel të marrëdhënieve janë vlerat e përbashkëta demokratike dhe angazhimi i Shqipërisë për demokracinë, sundimin e ligjit dhe qeverisjen e mirë. Ndërtimi i një demokracie funksionale në Shqipëri mbetet një objektiv i rëndësishëm i politikës së jashtme amerikane. Veprimet që minojnë praktikat demokratike jo vetëm që mund të minojnë marrëdhëniet, por mund të sjellin një ndryshim në qëndrimet e SHBA dhe, në rastin më të keq, një rishikim thelbësor të lidhjeve mes dy vendeve.

Vitet e fundit, Shqipëria ka përjetuar një rrëshqitje të konsiderueshme prapa në rrugën e demokracisë dhe një autoritarizëm në rritje, duke e bërë atë një nga vendet më jofunksionale dhe më të korruptuara në Evropë. Sistemi politik i Shqipërisë në thelb është prishur dhe vendi është shndërruar në një shtet njëpartiak, autoritar, me Partinë Socialiste në fuqi që kontrollon pushtetin në të gjitha nivelet.

Polarizimi politik, korrupsioni i përhapur në radhët e zyrtarëve publikë dhe atyre në poste të larta, krimi i organizuar dhe kultura e mosndëshkimit kanë pasur një kosto të madhe dhe vazhdojnë të paraqesin një kërcënim ekzistencial për demokracinë e Shqipërisë. Pikërisht institucionet që kanë rëndësi të dorës së parë për të luftuar korrupsionin – zyrtarët qeveritarë, anëtarët e parlamentit, politikanët, gjykatat dhe gjyqtarët, prokurorët dhe policia – janë ato që po e minojnë fushatën kundër korrupsionit.

Politikanët dhe biznesmenët e fuqishëm kanë kapur shtetin dhe, si rrjedhojë, pasuria dhe qasja tek pushteti janë përqendruar në duart e një grupi të vogël. Natyra gërryese e modelit kleptokratik të qeverisjes së Shqipërisë është tepër serioze.

Prishja e bashkëpunimit midis qeverisë dhe opozitës dhe mosgjetja e gjuhës së përbashkët për çështjet e rëndësishme është thjesht e papranueshme për një anëtar të denjë të NATO-s dhe për një vend që synon të anëtarësohet në Bashkimin Evropian.

Presidenti Joe Biden ka deklaruar se nxitja e demokracisë do të jetë një përparësi kryesore për administratën e tij. Qendrimet dhe veprimet e qeerisë dhe të opozitës ka të ngjarë të bëhen objekt i një vëzhgimi të shtuar nga ana e Shteteve të Bashkuara. Vështirë që administrata amerikane të mbetet e pavëmendshme ndaj politikave dhe veprimeve të cilat minojnë normat, vlerat dhe institucionet demokratike.

Në vitin 2016, forcat kryesore politike shqiptare pranuan që sistemi i drejtësisë ishte jofunksional dhe ranë dakord për një reformim thelbësor të këtij sistemi, më rrënjësori në ndonjë vend ish-komunist. Por shqiptarët kurrë nuk u dolën për zot reformave. Ata bënë përpjekje të përbashkëta për të minuar, manipuluar dhe zvarritur ndryshimet për sa kohë të ishte e mundur. 

Shqipëria po hyn në vitin e pestë të këtyre reformave. Ndërsa skalionet më të larta të sistemit gjyqësor janë hequr si rezultat i procesit të verifikimit, zbatimi i reformave ka qenë i ngadaltë dhe selektiv, duke çuar praktikisht në një kolaps institucional dhe duke kërcënuar parimin themelor të sistemit juridik – qasjen tek drejtësia. Mund të thuhet se operacioni kirurgjikal i drejtësisë mbase ka qenë i suksesshëm, por pacienti mbetet në komë.

Shqipëria ka nevojë për një përmbyllje. Kostoja e dështimit për të zbatuar plotësisht këto reforma themelore është thjesht tepër e madhe për shoqërinë shqiptare. Shtetet e Bashkuara u kanë kushtuar burime të mëdha këtyre përpjekjeve të reformës dhe presin që Shqipëria të bëjë pjesën e vet.

Zgjedhjet e prillit 2021 janë një provë për pjekurinë demokratike të Shqipërisë dhe për marrëdhëniet SHBA-Shqipëri. Ky është një moment historik dhe dështimi mund të ketë me pasoja të rënda.

Edhe pse hapja e fushatës është shoqëruar me një retorikë të ashpër, shqiptarët kanë një mundësi për ta kthyer vendin e tyre në një rrugë të qartë demokratike. Nëse zgjedhjet janë të besueshme, me rezultate të pranueshme nga lojtarët kryesorë, ato do të hapnin mundësi të reja dhe do të shpalosnin potencialin e madh që kanë shqiptarët. 

Përkundrazi, një proces zgjedhor sërish me të meta dhe i manipuluar ka të ngjarë të pengojë stabilitetin politik të vendit, të sinjalizojë një përkeqësim të mëtejshëm të praktikave demokratike dhe të ndërlikojë marrëdhëniet me Shtetet e Bashkuara dhe me Bashkimin Evropian. Pamundësia për të mbajtur zgjedhje të pastra do të forconte dyshimet për besueshmërinë dhe angazhimet demokratike të elitave shqiptare.

Por vetëm zgjedhjet nuk janë shpëtimi për sfidat e mëdha të Shqipërisë, edhe nëse ato mbahen në përputhje të plotë me standardet më të larta ndërkombëtare. Periudha paszgjedhore duhet të pasohet nga një konsensus patriotik, një marrëveshje ndërpartiake veprimesh konkrete dhe të qëndrueshme për të trajtuar deficitin demokratik të Shqipërisë, për të kapërcyer hendekun e tanishëm politik dhe për të përcaktuar një rrugë të qartë të ecjes përpara.

Shtetet e Bashkuara kanë qenë të drejtpërdrejta në mbështetjen e tyre për demokracinë e Shqipërisë dhe në kritikat ndaj dështimeve demokratike. Duke pasur parasysh marrëdhëniet e veçanta midis dy vendeve dhe mendimin tepër të favorshëm që shqiptarët kanë për Amerikën, asnjë vend tjetër më mirë se sa Shtetet e Bashkuara nuk do të mund ta ndihmonte Shqipërinë në rrugën e saj demokratike. Amerika ka fuqinë, besueshmërinë dhe aftësinë për të ushtruar ndikim pozitiv dhe për të ndihmuar shqiptarët të krijojnë një të ardhme që ushqen një proces politik gjithëpërfshirës, sundimin e ligjit dhe një qeverisje efektive dhe të përgjegjshme.

Por edhe pse mbështetja amerikane mbetet me rëndësi kritike, shtysa për ndryshim të vërtetë duhet të vijë nga brenda. Në fund të fundit, varet nga udhëheqësit shqiptarë se sa do të jenë në gjendje të marrin përgjegjësinë dhe të zhvillojnë një strategji të qartë për të ndërtuar një demokraci funksionale, për të cilën kombi shqiptar ka ëndërruar aq shumë.

Filed Under: Featured Tagged With: Amerika dhe Shqipëria, Dr. Elez Biberaj, Nga armiq të papajtueshëm, te partnerë strategjikë

DR ELEZ BIBERAJ KTHEHET NË POZICIONIN E TIJ

December 11, 2020 by dgreca

-SI DREJTOR I SEKTORIT TË EUROAZISË TË ZËRIT TË AMERIKËS-

                  Nga Frank Shkreli/

Të nderuar lexues – lajmet e fundit nga Zëri i Amerikës, thonë se Drejtori në Detyrë i Zërit të Amerikës, Dr. Elez Biberaj njoftoi në një email për stafin, të martën që kaloi, se do të kthehej në pozicionin e tij si drejtor i sektorit të Euroazisë në Zërin e Amerikës pasi të vinte drejtori i ri, i posa emëruar në atë detyrë nga Shefi i Agjencisë Amerikane për Media Globale.  Korrikun që kaloi, ishte pikërisht shefi ekzekutiv i Agjencisë Amerikane për Media Globale (USAGM) Michael Pack — i emëruari i Presidentit Donald Trump në këtë detyrë — ai që pat emëruar Dr. Elez Biberaj Drejtor në Detyrë i Zërit të Amerikës. Frank Shkreli: Elez Biberaj emërohet Drejtor i Përgjithëshëm i “Zërit të Amerikës” | Gazeta Telegraf

Elez Biberaj

                                                     Elez Biberaj

Në mesazhin e tij ketë javë me të cilin njoftoi stafin e Zërit të Amerikës se do të këthehej në pozicionin e tij si Drejtor i sektorit të Euroazisë në Zërin e Amerikës, Dr. Biberaj la të kuptohej se gjashtë muajt e kaluar kanë qenë periudha më sfiduese në historinë e fundit të Zërit të Amerikës, njofton VOA.

“Gjashtë muajt e kaluar kanë qenë mbase periudha me sfidat më të vështira në historinë e dekadave të fundit të Zërit të Amerikës. Për fat të keq, Zëri i Amerikës dhe USAGM kanë patur përplasje të shpeshta gjatë kësaj periudhe. Disa zyrtarë të agjencisë shkelën rregulla, protokolle dhe procese, që unë i konsideroj si të paprekshme dhe ishin mospërfillës ndaj dëmit që veprimet dhe vendimet e tyre patën tek operacionet dhe misioni i Zërit të Amerikës. Përpjekjet për të shkelur pavarësinë e gazetarëve të Zërit të Amerikës vunë në rrezik besueshmërinë tonë të fituar me shumë mund, në një kohë kur demokracia në shkallë globale ka bërë hapa pas dhe kur në mbarë botën janë shtuar kërcënimet ndaj vlerave dhe rolit të Amerikës si mbartësja e vlerave morale”, shkruan ndër të tjera Dr. Biberaj në mesazhin e tij drejtuar stafit të Zërit të Anmerikës. 

Bashkangjitur mund të lexoni dhe botoni mesazhin e plotë të Drejtorit në Detyrë të Zërit të Amerikës, Dr. Elez Biberaj, drejtuar stafit të Zërit të Amerikës mbi vendimin, këtë javë, për tu kthyer në pozicionin e tij si Drejtor i 

Sektorit të Euroazisë në Zërin e Amerikës.

8 dhjetor 2020

Kolegë të nderuar,

Koha gjatë së cilës kam qenë Drejtori juaj në Detyrë po përfundon. Ju mund të keni parë artikuj në shtyp ku njoftohet se Shefi Ekzekutiv i Agjencisë Amerikane për Median Globale (USAGM), Michael Pack, do të sjellë një drejtor të ri të Zërit të Amerikës. I uroj drejtorit të ri sukses në përmbushjen e misionit të Zërit të Amerikës.

I jam thellësisht mirënjohës zotit Pack për mundësinë për të shërbyer, po ashtu edhe ish-zyrtarit të USAGM, André Mendes, që më rekomandoi për këtë detyrë të rëndësishme.

Kur u emërova Drejtor në Detyrë, u zotova se do të bëja çmos për të respektuar Kartën e Zërit të Amerikës dhe për t’iu përmbajtur standardeve më të larta të gazetarisë. Kam bërë çdo përpjekje për ta përmbushur këtë zotim, duke mbrojtur integritetin editorial të Zërit të Amerikës dhe murin që e ndan atë nga ndërhyrjet e mundshme politike. Së bashku me kolegë të tjerë në poste drejtuese, kemi marrë masa për të forcuar procedurat editoriale, në mënyrë që raportimet tona të jenë të bazuara në fakte, të ekuilibruara dhe pa paragjykime.

Gjashtë muajt e kaluar kanë qenë mbase periudha me sfidat më të vështira në historinë e dekadave të fundit të Zërit të Amerikës. Për fat të keq, Zëri i Amerikës dhe USAGM kanë patur përplasje të shpeshta gjatë kësaj periudhe. Disa zyrtarë të agjencisë shkelën rregulla, protokolle dhe procese, që unë i konsideroj si të paprekshme dhe ishin mospërfillës ndaj dëmit që veprimet dhe vendimet e tyre patën tek operacionet dhe misioni i Zërit të Amerikës. Përpjekjet për të shkelur pavarësinë e gazetarëve të Zërit të Amerikës vunë në rrezik besueshmërinë tonë të fituar me shumë mund, në një kohë kur demokracia në shkallë globale ka bërë hapa pas dhe kur në mbarë botën janë shtuar kërcënimet ndaj vlerave dhe rolit të Amerikës si mbartësja e vlerave morale.

Unë kam bindjen se Zëri i Amerikës ka nevojë të ngutshme të mbrojë fort pavarësinë e tij editoriale të sanksionuar me ligj, pa presione politike, dhe në të njëjtën kohë, të respektojë standardet e veta për një gazetari me cilësi të lartë në mbështetje të lirisë dhe demokracisë. Vetëm atëherë Zëri i Amerikës mund të shërbejë me të vërtetë si një zë i Amerikës dhe të çojë përpara në mënyrë të efektshme objektivat tona të politikës së jashtme, të nxisë vlerat tona demokratike dhe të shërbejë si model i një shtypi të lirë për pjesën tjetër të botës.

Ky nuk është një mesazh lamtumire. Sapo drejtori i ri i Zërit të Amerikës të fillojë punën, unë do të kthehem në pozicionin tim të mëparshëm si Drejtor i Drejtorisë së Euroazisë. 

Ka qenë një nder dhe privilegj të drejtoja Zërin e Amerikës gjatë kësaj periudhe të trazuar, por historike. Dëshiroj të shpreh falenderimet e mia të përzemërta për të gjithë, për mbështetjen, profesionalizmin dhe përkushtimin tuaj në misionin tonë fisnik.

Me respekt,

Elez Biberaj

Filed Under: Komente Tagged With: Dr. Elez Biberaj, Frank shkreli

MESAZH I DR.ELEZ BIBERAJ, DREJTOR NE DETYRE I ZERIT TE AMERIKES

December 11, 2020 by dgreca

8 dhjetor 2020/

Kolegë të nderuar,/

Koha gjatë së cilës kam qenë Drejtori juaj në Detyrë po përfundon. Ju mund të keni parë artikuj në shtyp ku njoftohet se Shefi Ekzekutiv i Agjencisë Amerikane për Median Globale (USAGM), Michael Pack, do të sjellë një drejtor të ri të Zërit të Amerikës. I uroj drejtorit të ri sukses në përmbushjen e misionit të Zërit të Amerikës.

I jam thellësisht mirënjohës zotit Pack për mundësinë për të shërbyer, po ashtu edhe ish-zyrtarit të USAGM, André Mendes, që më rekomandoi për këtë detyrë të rëndësishme.

Kur u emërova Drejtor në Detyrë, u zotova se do të bëja çmos për të respektuar Kartën e Zërit të Amerikës dhe për t’iu përmbajtur standardeve më të larta të gazetarisë. Kam bërë çdo përpjekje për ta përmbushur këtë zotim, duke mbrojtur integritetin editorial të Zërit të Amerikës dhe murin që e ndan atë nga ndërhyrjet e mundshme politike. Së bashku me kolegë të tjerë në poste drejtuese, kemi marrë masa për të forcuar procedurat editoriale, në mënyrë që raportimet tona të jenë të bazuara në fakte, të ekuilibruara dhe pa paragjykime.

Gjashtë muajt e kaluar kanë qenë mbase periudha me sfidat më të vështira në historinë e dekadave të fundit të Zërit të Amerikës. Për fat të keq, Zëri i Amerikës dhe USAGM kanë patur përplasje të shpeshta gjatë kësaj periudhe. Disa zyrtarë të agjencisë shkelën rregulla, protokolle dhe procese, që unë i konsideroj si të paprekshme dhe ishin mospërfillës ndaj dëmit që veprimet dhe vendimet e tyre patën tek operacionet dhe misioni i Zërit të Amerikës. Përpjekjet për të shkelur pavarësinë e gazetarëve të Zërit të Amerikës vunë në rrezik besueshmërinë tonë të fituar me shumë mund, në një kohë kur demokracia në shkallë globale ka bërë hapa pas dhe kur në mbarë botën janë shtuar kërcënimet ndaj vlerave dhe rolit të Amerikës si mbartësja e vlerave morale.

Unë kam bindjen se Zëri i Amerikës ka nevojë të ngutshme të mbrojë fort pavarësinë e tij editoriale të sanksionuar me ligj, pa presione politike, dhe në të njëjtën kohë, të respektojë standardet e veta për një gazetari me cilësi të lartë në mbështetje të lirisë dhe demokracisë. Vetëm atëherë Zëri i Amerikës mund të shërbejë me të vërtetë si një zë i Amerikës dhe të çojë përpara në mënyrë të efektshme objektivat tona të politikës së jashtme, të nxisë vlerat tona demokratike dhe të shërbejë si model i një shtypi të lirë për pjesën tjetër të botës.

Ky nuk është një mesazh lamtumire. Sapo drejtori i ri i Zërit të Amerikës të fillojë punën, unë do të kthehem në pozicionin tim të mëparshëm si Drejtor i Drejtorisë së Euroazisë. 

Ka qenë një nder dhe privilegj të drejtoja Zërin e Amerikës gjatë kësaj periudhe të trazuar, por historike. Dëshiroj të shpreh falenderimet e mia të përzemërta për të gjithë, për mbështetjen, profesionalizmin dhe përkushtimin tuaj në misionin tonë fisnik.

Me respekt,

Elez Biberaj

***

December 8, 2020

Esteemed Colleagues,

My time as your Acting Director is coming to an end. You may have seen articles in the press reporting that USAGM CEO Michael Pack is bringing on a new VOA Director.  I wish the new Director success in fulfilling VOA’s mission. 

I am profoundly grateful to Mr. Pack for the opportunity to serve, and to former USAGM COO André Mendes for recommending me for this important assignment. 

When I was appointed Acting Director, I pledged that I would do my best to honor VOA’s Charter and adhere to the highest journalistic standards. I have made every effort to fulfill that pledge, protecting VOA’s editorial integrity and upholding the firewall.  My senior colleagues and I have also taken measures to strengthen editorial procedures to ensure that our coverage is fact-based, balanced, and bias free.

The last six months have perhaps been the most challenging period in VOA’s recent history. Regrettably, this period was characterized by an adversarial relationship between VOA and USAGM.  Some agency officials failed to respect rules, protocols and processes that I considered inviolable, and displayed an indifference to the disruptive impact their actions and decisions had on VOA’s operations and mission.  Attempts to trample VOA’s journalistic independence threatened to undermine our hard-won credibility at a time of global democratic backsliding and increased international threats to America’s values and moral leadership. 

I strongly believe that it is imperative that VOA uphold its legally mandated editorial independence, free of political pressure, while at the same time live up to its own standards of producing high quality journalism in support of freedom and democracy.  Only then can VOA truly serve as America’s voice and effectively advance our foA close up of a sign

Description automatically generatedreign policy objectives, promote our democratic values, and serve as a model of a free press for the rest of the world.

This is not a note of farewell.  Once the new VOA Director begins work, I will be returning to my previous position as Director of the Eurasia Division.

It has been an honor and a privilege to be at VOA’s helm during this tumultuous but historic period.  My heartfelt thanks to everyone for your support, professionalism and dedication to our noble mission.

Respectfully,

Elez Biberaj

Filed Under: Opinion Tagged With: Dr. Elez Biberaj, Drejtor i zerit te Amerikes

Dielli and the Challenges of Albanian Democratic Consolidation

April 15, 2019 by dgreca

By Dr. Elez Biberaj – Director, Eurasia Division
Voice of America* /

Presentation at the 110th Anniversary Celebration of Dielli[1]

New York, April 6, 2019/

Thank you very much for the invitation to participate in this important conference on the 110th anniversary of the publication of Dielli.  Congratulations to VATRA’s membership, leadership, and particularly to Dielli’s editor Dalip Greca, for achieving such a historic milestone. 

Dielli has played a critical role in faithfully chronicling the troubled history of the Albanian nation, supporting the Albanian national cause, highlighting the developments in our great Albanian-America community, and promoting the creation of democratic, just and prosperous Albanian societies. Like every media outlet and institution, Dielli has had its ups and downs over its long history.  But, with its multifaced contributions, Dielli has rightfully earned a cherished place in the annals of the Albanian history.

            Recently, the Voice of America also marked an important milestone: the 77th anniversary of its establishment in February 1942.  On May 13, 2019, VOA will mark the 76th anniversary of its first Albanian-language broadcasts. The Voice of America is a well-known and influential brand and prides itself in consistently producing journalism of exceptional value in support of freedom and democracy. While the last seven decades have witnessed dramatic changes, one thing that fundamentally has not changed is VOA’s mission – to empower its audiences with accurate, objective and balanced news and information so that they may make informed decisions about their societies and governments.

Dielli and VOA, of course, have different missions.  But they share common objectives of providing coverage of the Albanian-American community, its many contributions to the American society, the strengthening of bonds between American and Albanian peoples, and promoting democratic values in the Albanian lands.

Throughout the decades, we have had a very close relationship. Dielli’s and VATRA’s activities have been prominently featured in VOA programs.  Hours of original recordings of VATRA’s conventions and meetings as well as speeches by Fan Noli and other prominent Albanian-Americans, professionally recorded by VOA’s Lou Prifti, were given to VATRA’s president Anthony Athanas and the Albanian Orthodox Church in Boston.  My understanding is that these were delivered in the 1980s to the National Library in Tirana. Three prominent VOA journalists have served as editors of Dielli – Piro Tyko, Nelo Drizari, and Xhevat Kallajxhi.  And my former VOA colleague Rafaela Prifti now serves with distinction as Dielli’s English-language editor. Many other VOA journalists – Fehime Pipa, Frank Shkreli, Gjek Gjonlekaj, Idriz Lamaj, Ilir Ikonomi, and Astrit Lulushi – have collaborated with Dielli.  

I personally have had the fortune of a long relationship with VATRA and Dielli and am very proud of the fact that my first writings were published in Dielli. I had the honor and the great pleasure of interacting with many prominent VATRA and Dielli personalities, but on this occasion, I would like to pay tribute to Xhevat Kallajxhi.

            Mr. Kallajxhi became editor of Dielli after his distinguished, three-decade carrier with the Voice of America and served in that position from 1976 to 1986.  He revived Dielli, raised its journalistic standards, broadened its scope of coverage, and focused prominently on the challenges facing the diaspora, Albania, Kosova, and Çamëria.

Mr. Kallajxhi was particularly interested in bridging the gap between the older and younger generations of Albanian-Americans.  He provided a wide range of young journalists and scholars with an outlet for their articles and informed comments. Mr. Kallajxhi was a person of high integrity, was widely respected, and had a great appreciation for the importance of objectivity and fairness, which are closely tied to credibility – the most cherished asset of any media outlet. While he encouraged the expression of different perspectives and welcomed passionate debates, Mr. Kallajxhi had no tolerance for those who engaged in malicious allegations, character assassination, self-promotion and phony patriotism.

I first became acquainted with Mr. Kallajxhi during one of his visits to New York, soon after he became editor of Dielli. At that time, I was pursuing my doctoral studies at Columbia University.  Mr. Kallajxhi encouraged me to write for Dielli and to speak at events organized by VATRA.  Thus, I participated in the conference on the occasion of the 100th anniversary of the Albanian League of Prizren and at the Flag Day celebration.

I am grateful to Mr. Kallajxhi for prominently featuring my articles in Dielli, and, on several occasions, publishing them as guest editorials.  My writings focused on communist Albania’s foreign and domestic politics, the prospects for reform, and the plight of Albanians in Kosova.

I am particularly proud of two pieces I published during Mr. Kallajxhi’s tenure.  The first, written with the pseudonym Albanicus and published on January 1, 1979, was an attempt by me to address frankly some of the problems that our community and our nation faced.  The article caused quite a stir in the community.

The second was devoted to U.S. Ambassador Herman Bernstein’s collection on Albania, which is deposited at the Yivo Institute for Jewish Research in New York.  Bernstein, a prominent writer, journalist, and an authority on the Jewish question, was America’s ambassador to Tirana from 1930 to 1933. The existence of the collection was discovered by coincidence.  My brother Hasan, while doing graduate work in history at Columbia University, met a classmate who had come across Bernstein’s collection while doing research on the persecution of Jews in Eastern Europe.  The collection is a valuable source for scholars interested in Albanian developments and U.S.-Albanian relations in the early 1930s. My article, disclosing the existence of this collection and summarizing its contents, was published on October 15, 1980.

             Mr. Kallajxhi set a high bar for Albanian journalists and has left us a rich legacy – a legacy of high commitment to journalistic standards, objectiveness, fairness and respectability, and strong democratic and patriotic convictions.

On such significant anniversary occasions as this one, it is only natural that we dwell on past achievements.  But it is also important to look to the future.

The Albanian-American community has played a remarkable role in efforts to influence U.S. foreign policy on Albanian issues. After the peak of the euphoria that followed Kosova’s independence, Albanian-American activism, however, has declined significantly.  The community now seems largely demobilized.  It is important that the community remain engaged.  Dielli, as well as the other major Albanian-American newspaper, Illyria, is well positioned to promote community activism.

Let us be realistic: the potential role of diaspora newspapers on developments in Kosova and Albania is likely to be limited for many, and objective reasons.  Nevertheless, Dielli and Illyria can contribute by pursuing a fact-based approach to news and information, offering a wide range of spectrum of opinion on top issues, and providing a forum for public debate.

Albanians in Kosova, Albania, Macedonia, Montenegro and Eastern Kosova rightfully should be proud of their national, political, economic and social achievements in recent decades. Nevertheless, this progress is now being threatened by negative political, social and economic trends, which are corrosive for the establishment of a prosperous and truly democratic society. Albanian societies suffer from dangerous political polarization, poor governance, pervasive corruption, and lack of a credible voice for compromise and moderation. 

            Twenty years after its liberation, Kosova has made lots of progress, but remains a fragile state. Prishtina seems consumed with the issue of negotiations with Serbia, making it difficult for the leadership to focus seriously on pressing domestic issues.  Recently Kosova’s position has been undermined by Prishtina’ s grievous missteps and ugly leadership squabbles.

The lack of consensus on fundamental issues, such as negotiations with Serbia, have damaged Kosova’s international standing and created ill will among Kosova’s strongest supporters, including the United States.  These self-inflicted wounds are the result of the failure of key actors to participate in a joint policy development, coordination and implementation process.

            President Hashim Thaçi appeared confident that he could reach a deal with his Serbian counterpart for a “border adjustment,” in return for Belgrade’s recognition of Kosova. His plan seems to have backfired because he failed to engage other key actors, particularly Prime Minister Ramush Hajredinaj, or secure buy-in from the public, for a land swap. This caused serious problems within the political elite and undermined Kosova’s position in future negotiations with Serbia.  The public airing of policy disagreements in Prishtina gave ammunition to those who question the very idea of a Kosova state – and this at a time of significant changes in the international political landscape, most of them favorable to Serbia.

The continuation of the current political stalemate, dysfunctional relationship between key actors, and decision-making paralyses could lead to Kosova’s progressive decline, domestically and internationally. Kosova’s leaders must find ways to bridge the political divide and map out a way forward.  They cannot afford to be complacent or to take for granted America’s commitment.  And Albanian-Americans cannot be oblivious to actions that might damage the special relationship with the United States.

            Meanwhile, Albania is facing its most serious predicament since its implosion in 1997 – a deteriorating political situation, the practical dismantling of the check-and-balance system, and a seemingly collapsed judiciary.  Institutions that sustain a rational, all-inclusive, democratic decision-making process are weak. Polarization is striking and there is no political center, which makes compromise very difficult.

Albania finds itself in the unenviable position of being one of Europe’s poorest and most corrupt countries. Although Albania has averaged an annual real GDP growth of 4 percent, one third of the population still lives in extreme poverty, subsisting on less than one dollar per day. Many Albanians believe the current system is rigged against them.  They have lost hope, seeing little opportunity to shape their country’s future.  According to recent Gallup surveys, some 60 percent of Albanians would like to emigrate. Since the early 1990s, more than a million-and-a-half Albanians have emigrated, with those between the ages of 20 and 40 leaving in the largest number.  Albania’s population today is estimated at 2.9 million – the same as it was in 1989 – and within the next thirty years is expected to decline to 2.6 million.

Having won a clear mandate in the 2017 elections, Prime Minister Edi Rama has been riding high. But his rule has been tarnished by poor governance, pervasive corruption, and economic mismanagement, and his leadership style has alienated many.

As is the case with some other East European leaders, Rama has become decidedly more authoritarian, corrupt, arrogant, and less transparent. He has attempted to maximize his power, shrinking public space, undermining independent institutions, stacking the judiciary with loyalists under the guise of reforms, and marginalizing the opposition. Rama has instituted a kleptocratic model of governance, granting no-bid contracts worth hundreds of millions of dollars to companies close to the government.  The patron-client relationship between government officials and prominent businessmen has deformed the government decision-making process, violating the basic rules of the game, distorting market competition, and leaving ordinary Albanians without meaningful ways of effecting change.

The media environment has become less free and independent. The Prime Minister has steadily challenged the very notion of an independent media, launching his own, online outlet, ERTV.  He has steadily undermined the media, using an increasingly aggressive and threatening rhetoric, and characterizing them as “trashcan media.”  His recent attacks on the VOA, for airing a report on collusion between Socialist Party officials and organized crime groups during the 2017 elections, were breathtaking in their audacity.

Many journalists, vulnerable to political and economic pressure, practice self-censorship and avoid reporting about taboo topics. It is troubling that in 2019, the Albanians must rely on the international media, including the VOA, for reporting on sensitive issues.

Rama has refused to address the many scandalous revelations of corruption, including the publication of wiretaps revealing the involvement of senior Socialist officials with organized crime groups in vote buying during the 2017 elections. He has unabashedly provided impunity to high officials despite clear evidence of corruption and collusion with organized crime groups and drug traffickers.

The State Department’s 2019 International Narcotics Control Strategy Report, released in March 2019, identified Albania as a key transit country for narcotics distribution and “a base of operations for organized crime organizations operating in the United States, Europe, the Middle East, and South America.”  The report listed Albania as a major money-laundering country, and added that, “Official corruption is pervasive and fosters an environment in which drug traffickers are largely able to operate with impunity.” The State Department report noted that justice reforms were undermined by “pervasive corruption.”

It was against this background that the Democratic Party-led opposition decided, in February 2019, to withdraw its deputies from parliament.  This unprecedented step pushed Albania into a state of increased tensions, which risks violence, governance breakdown, and the postponement of Albania’s EU integration. Rama has dismissed Democratic Party leader Lulzim Basha’s demands to resign and create a technical government as simply an attempt to grab power. Despite the urgency of the situation, the Prime Minister has thus far made no serious effort to reach out to the opposition.

There is no question that the Democratic Party and other opposition parties had a litany of legitimate grievances.  But by withdrawing from parliament, they simply abdicated their responsibilities to their electorate and made it easier for Rama to move in a more authoritarian way.  Arguably, Basha could have pursued a two-track policy: remain in parliament and challenge Rama’s governance and power structure, while at the same time mobilize support for nation-wide protests, develop an alternative platform, and work to position his party as best as possible to win the next local and parliamentary elections.  While Albania’s elections have in general been problematic, they offer the best and most realistic opportunity for the opposition to dislodge the governing party.

Basha took this hugely important decision in the absence of a real, honest debate about the rationale and potential risks of such a course and without any serious effort to enlist international support. Few Democrats had the courage and opportunity to question the assumptions under which the decision was made.  As should have been expected, the United States and the European Union expressed support for the government and criticized the opposition.

While Basha has been able to organize large protests in Tirana, it is not clear to what extent the opposition’s message has resonated with the populace.  There has not yet been a critical mass of public pressure that would force Rama to resign or radically adjust his position. The society at large seems disillusioned and increasingly disinterested in politics and unwilling to act. Despite growing discontent with government policies, ordinary Albanians have displayed little enthusiasm for societal activism that would bring much desired changes, apparently believing that they have no influence over the political system.  It is not clear if Basha has a strategy to broaden his party’s appeal and engage the civil society, which would help the opposition sustain the protests and convince Rama to compromise. There is a huge disconnect between the means at his disposal and his desired ends. Lack of a road map and Rama’s staying power could lead to an erosion of support for Basha and fragmentation of the opposition bloc.

Rama does not seem to comprehend the magnitude of the challenges his country faces and has adopted an uncompromising position.  The international community’s criticism of Basha’s decision and reluctance to seriously scrutinize the government’s policies and actions, have emboldened Rama, giving him confidence in his grip on power. His strategy has been to portray a sense of normalcy, embark on the offensive with his own rallies, hoping that in due time support for the opposition will vanish.

This is a short-sighted policy.  The longer the crisis continues, the greater the risk that Albania will face a potentially combustible situation.

            Albanians today appear dangerously adrift and without a clear vision for the future.  They seem to have lost trust and confidence in their leaders and in themselves.  They are likely to suffer further setbacks unless they make some critical choices and develop a strategy that will not only reverse their current backsliding but will set their country on a clear democratic path.

In past crisis, Albanian leaders were able to forge, at the last minute, unexpected and face-saving deals.  While there has been a serious breakdown in trust and communication between the government and opposition, there is still time for a compromise to end the cycle of escalation that is essential for maintaining the nation’s social cohesion.  But this requires political will on both sides to deescalate the conflict and pull back from maximalist demands. Thus far, political will has been missing and the current situation could easily settle into a prolonged stalemate.

However, unless Albanian leaders make serious efforts to find a compromise, Albania will likely descend into a quagmire.  An early test will be the local elections, scheduled for June.  It is in the interest of both sides, that the opposition takes part in the elections.  If Basha boycotts the elections, the opposition will deprive its supporters of representation and face the risk of being further marginalized.  On the other hand, it would be shortsighted for Rama to go ahead with the elections in the absence of the opposition’s participation or to attempt to create his own opposition to dislodge the official one.

Current Albanian leaders are facing a crisis of their own making.  Clearly, they have a responsibility to their nation to find ways to de-escalate the conflict and alter their country’s dysfunctional trajectory before Albania slides into a full-blown national emergency, with a high probability of civil conflict. The crisis could be defused with an agreement on the local elections, followed by changes in the electoral code and a deal on holding early parliamentary elections. It has become imperative that the 2008 constitutional changes be revisited with the objective of strengthening independent institutions and empowering the parliament. The current electoral law, which has led to a dangerous distance between the people and their elected representatives, must be changed. There is an emerging consensus that Albania should return to a mixed or winner-take-all system and shift away from the current proportional system.

But ultimately, any arrangement in the absence of a complete national overhaul and real, fundamental reforms will not necessarily deliver a clean break or revitalize the country’s political system.  Albania desperately needs a restart and a national compact – an agreement on shared national goals, and principles of good governance – that would reshape the country’s political order.

The next phase could determine if Albania will evolve into a consolidated democracy or take a pro-authoritarian, one-party direction. The established political leaders, which have dominated the country’s politics since the early 1990s and are responsible for Albania’s lagging behind, have run out of steam and can no longer serve as a catalyst for fundamental change.  Let us hope that three decades after the demise of communism, the Albanian society is able to produce new elites that will display the real statesmanship that the road ahead demands.

***

* www.gazetadielli.com


* The views expressed herein are the author’s and do not represent the position of the Voice of America.

Filed Under: Politike Tagged With: Dr. Elez Biberaj

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • NDJESHMËRIA SI STRUKTURË – NGA PËRKORËSIA TE THELLËSIA
  • Si Fan Noli i takoi presidentët Wilson the T. Roosevelt për çështjen shqiptare
  • TRIDIMENSIONALJA NË KRIJIMTARINË E PREҪ ZOGAJT
  • Kosova dhe NATO: Një hap strategjik për stabilitet, siguri dhe legjitimitet ndërkombëtar
  • MEGASPEKTAKLI MË I MADH ARTISTIK PAS LUFTËS GJENOCIDIALE NË KOSOVË!
  • Veprimtaria atdhetare e Isa Boletinit në shërbim të çështjes kombëtare
  • FLAMURI I SKËNDERBEUT
  • Këngët e dasmës dhe rituali i tyre te “Bleta shqiptare” e Thimi Mitkos
  • Trashëgimia shqiptare meriton më shumë se sa emërtimet simbolike të rrugëve në New York
  • “Unbreakable and other short stories”
  • ÇËSHTJA SHQIPTARE NË MAQEDONINË E VERIUT NUK TRAJTOHET SI PARTNERITET KONSTITUIV, POR SI PROBLEM PËR T’U ADMINISTRUAR
  • Dr. Evia Nano hosts Albanian American author, Dearta Logu Fusaro
  • DR IBRAHIM RUGOVA – PRESIDENTI I PARË HISTORIK I DARDANISË
  • Krijohet Albanian American Gastrointestinal Association (AAGA)
  • Prof. Rifat Latifi zgjidhet drejtor i Qendrës për Kërkime, Simulime dhe Trajnime të Avancuara Kirurgjike dhe Mjekësore të Kosovës (QKSTK) në Universitetin e Prishtinës

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT