Pse tundon Rexhep Qosja ?

January 24, 2014 by dgreca

Nga Fahri XHARRA/

A është Rexhep Qosja tundues? A ka Rexhep Qosja mendime tunduese? E po, e dita që ju shkon mendja tjetër kah ; unë s´e kam fjalën për tundaç por për Rexhep Qosjen si tundues . Sa mirë që është fjalori i madh i gjuhë shqipe , dhe për ne që nuk e njofim mjaftueshëm gjuhën tonë ateherë i referohemi atij dhe e qetësojmë shpirtin që mësuam diçka të re dhe që nuk përdorëm ndonjë emër të pa përshtshëm në shtjellimin tonë.

Tundem -. Lëviz disa herë e në mënyrë të rregullt sa nga një anë në tjetrën sa para prapa ose sa lart poshtë; tronditem , lëkundem me force: por nga kjo ka një dobi sepër shembull duke e tundur tëpinin e nxjerrim yndyrën nga qumshti . Çka ka të keqe këtu ?

Të tundish është edhe të shquhesh ,dallohesh në një veprimtari a në ndonjë rast tjetër , të veprosh me forcë, me vrull e guxim, e bëj fora , lë nam.. E tundi në shkrime! E kemi tundur mbrëmë!

Por një gjë tjetër është të tundosh: “Shtyj a nxit të bëj diçka të keqe duke iu paraqitur si të bukur a fitimprurëse, e çoj në rrugë të keqe, i prish mendjen dhe e bëj të bjerë në gabim, ngas , josh , tërheq, mashtroj ;. e shtie dikë në ngasje , e shtyj që të bjerë në

mëkatë . I miri të ndihmon , i ligu (i keqi) të tundon. .”Që të mundon , që të prish qetësinë , shqetësues , që të mërzit . Mendim tundues. Po pse Rexhep Qosja tundues ?

A nuk iu duket ” babai i kombit ” njeri tundues e aq më shumë edhe tundues nihilist ? Nihilizmi pasqyrohet duke i mohuar vlerat e çdo strukture sociale, shtetit e ligjit, normave të vlerës dhe principeve të moralit. Këto orientime mund të çojnë kah dhuna dhe terrorizmi kundër një sistemi të vendosur edhe të rezulton në rezistencën dhe qëndrimin pasiv ndaj çdo gjëje pa kurrfarë alternative në mendje. Kur Demosteni (371-322 p.e.s.) e citon se “çka ai dëshiron të besojë duhet të jetë ajo që të tjerët të besojnë”, ai e parashtron natyrën e marrëdhënies së dijes.

Tundimi i Qosjes mund të kuptohet në rrugë të ndryshme, si: nihilzmi politik, ai etik apo moral, nihilizmi ekzistencial dhe nihilizmi kombëtar.

Qosja tundues , Qosja nuhilist :Nihilizmi i tij është qëndrim mohues ndaj botës e ndaj ekzistencës së njerëzimit, qëllimit, vlerës apo të vërtetës së kuptueshme.

Në çka dhe me cilat ide Qosja tundon ? Qëllimet e jetës në përgjithësi, principet e moralit, rendin moral në përgjithësi, si dhe ndjenjat kombëtare. Shumë afër nihilizmit është edhe absurdizmi, që thotë se përpjekjet e njerëzimit për të gjetur mendimin e pandarë (inherent) do të dështojnë.

Zhan-Zhak Ruso shkruante: “Nëse duhet të flas me logjikë, atëherë më duhen për t`i përdorur edhe arsyetimet logjike”. Por, sa është i mbështetur në logjikën e arsyetimit qëndrimi tundues i Rexhep Qosjes në kushtet aktuale? Logjika e kundërshtimit dhe e mohimit të së vërtetës pa prova, pa fakte, pa realitet, është tundimi i paracaktuar e qëndrimeve nihiliste të skajshme të tij për të çuar mendjen e të gjithëve në anarki.

Nga Fjalori , tundoj :e çoj në rrugë të keqe, i prish mendjen dhe e bëj të bjerë në gabim, ngas , josh , tërheq, mashtroj ;. e shtie dikë në ngasje , e shtyj që të bjerë në

mëkatë ..Rexhep Qosja për të realizuar qëllimet e tij të errëta, të pabindshme dhe të paarsyeshme, me shkrimet e tij krijon kushte për krijimin e anarkisë morale dhe që është mjeti i vetëm që e kanë njerëzit të cilëve u mungon logjika në kohë të caktuar.

Po pse ky është tundues apo t´ishte së paku tundaç ? Sipas koncepteve të njohura gjithmonë, në themel të bashkëveprimeve të shumëfishta në shoqëri qëndrojnë interesat. Interesat mund të jenë politike, të fuqisë në pushtet, ekonomike, morale e shpirtërore e, në rastin konkret tonin, më shumë se kurrë interesat gjithëkombëtare.

Në rastin e Qosjes tundues , normat morale përjashtohen nga rregullat e përgjithshme, duke vepruar me metodologjinë nihiliste të të menduarit dhe me metodologjinë absurdiste të të vepruarit. Rexhep Qosja nihilizmin dhe absurdizmin i përdor me qëllime dhe me interesa të caktuara, të cilat nuk mund t`i realizojë me mjete e forma të tjera të ndershme dhe të pranueshme për ne. Të nihilosh margaritarët e kombit, Kadarenë, Nënën Tereze, Skënderbeun Historinë Kombëtare, të nihilosh çdo gjë të mbarë të këtij populli, nuk mund të quhet ndryshe vetëm se një idiotizëm i paramenduar me qëllime afatgjate antikombëtare të Qosjes.

Tundues – Që të shtyn a të nxit të bësh diçka të keqe duke ta paraqitur si të

bukur a fitimprurëse, që të prish mendjen dhe të fut në gabime , ngasës; joshës ,

tërheqës , mashtrues : Në shkrimet e tij, si tundues që është :qe një kohë të gjatë, në porositë e tij vërehet se mungon argumenti logjik i bazuar në fakte e të dhëna konkrete. Kur bota na i nderon diamantet e kombit, Qosja i lëshon vavuzelet e tij në të katër anët, me fyerje, me përçarje dhe me shprehje absurde

Kur shqiptarët mendojnë dhe thonë se Perëndimi është antishqiptar (e që s`është e vërtetë), është detyrë e njerëzve të penës të përmirësojnë mendësinë e popujve vendimmarrës në politikat shtetërore, rajonale, bile edhe kontinentale. Me ndarje të identiteteve shqiptare ai e solli kaosin e quajtur shefqetkrasniqian . Kur Spanja konservatore, me tradita të larta të krishtera, pa asnjë paragjykim i jep çmimin e saj një shqiptari, Kadaresë, atëherë tunduesi ngrihet dhe shpalos krekosjen e tij prej tunduesi të joshkëputjes nga trashëgimia e tij turko-aziatike.

I huaji, i civilizuari, ta nderon kulturën me një lartësi të madhe para një elite të kulturës botërore, kurse tunduesi krekoset duke mohuar edhe vetveten. Kjo është një sjellje si pasojë e një mungese të kulturës së tij ndaj Perëndimit, i cili po na afron me dëshmi konkrete, e ne reagojmë pakuptimshëm deri në absurditet.

Kush je dhe kë përfaqëson me gjithë këtë egërsi dhe pse? Pse bie ne nivelin e “kurrkushave” duke mohuar faktin që robëria turke e ka cenuar rëndë zhvillimin natyror të popullit tonë ? Pse për qëllimet tua tunduese e mohon që shqiptarët, duke u shkëputur prej Evropës, u vonuan apo humbën krejt në zhvillimin e tyre material, ekonomik, kulturor, qytetërues ? Pse e mohon që ajo kohë na e humbi identitetin shpirtëror dhe kulturor ? E, tani, mundohesh të na bindësh neve dhe botën për identitete të copëtuara dhe të izoluara shqiptare.

Të gjithë jemi me mendimin e Rilindësve se për ne shqiptarët s`ka formulim tjetër përveç atij që feja s`mund të shërbejë dot si një faktor lidhjeje kombëtare dhe duhet të kemi kujdes që ajo të mos marrë peshë të madhe më tepër se sa duhet në jetën tonë publike, e aq më pak në atë politike e intelektuale. Tunduesi e bën të kundërtën!

Dikush, që në Prishtinë e ka shijuar me gojën plot kupën e mjaltit të sistemit, nuk guxon të anatemojë të tjerët dhe të shkatërrojë ndërgjegjen e popullit me kaosin dhe me papërgjegjësinë në shkrimet e tij. Kombi ynë ka nevojë për mendje të larta, për figura të mëdha që merren me probleme madhore kombëtare, e jo me politikën ditore të matrapazëve në të dy anët e kufirit.

Si mund të përmirësohet imazhi ynë në sytë e botës? Si t`iu përgjigjemi Jeremiqëve, të cilët, në takimet shtetërore në botën arabe-myslimane mundohen që neve të na paraqesin si jomyslimanë të denjë dhe miq të SHBA-ve dhe të Perëndimit, ndërsa në anën tjetër gjatë takimeve me perëndimorët mundohen të na paraqesin si fundamentalistë, terroristë islamikë, që janë kundër civilizimit të krishterë dhe atij perëndimor.

Zoti Tundues !A jemi fundamentalistë antiperëndimorë, apo jemi miq të SHBA-ve dhe të Evropës? Si guxon të heshtësh me gjithë atë “potencial mendor” që ke, para faktit që Jeremiqët e paraqesin veten si viktima si ato të natës së kristaltë, kur dihet se shqiptarët janë i vetmi popull që nuk i ka vrarë e as dorëzuar hebrenjtë gjatë Luftës së Dytë Botërore?

“Letërsia shqipe me të vërtetë nuk ka shumë tragjedi të shkruara”, por ka aktorë të tragjedisë kombëtare që nuk dinë të veprojnë ndryshe, pos me tundimet e tyre.

Fahri Xharra 22.01.14

Gjakovë

Sa e njohim fytyrën e vërtetë të serbëve?

January 24, 2014 by dgreca

Thjesht mund të arrihet në përfundim mënyra se si Serbia e zgjeronte ndikimin e saj edhe tek ne, duke e shfrytëzuar në një anë pozitën e saj si shtet që i kishte në duar të gjitha mjetet, që i ka një shtet i fortë, por edhe pamundësinë tonë politike dhe intelektuale gjatë kohëve/

Shkruan: Fahri Xharra/

Më duket se politika shqiptare nuk po mund të gjendet lehtë me ballafaqimet e reja me Serbinë, e cila shumë qartazi është duke i formuluar qëllimet e saja në luftën e saj kundër popullit shqiptar. Politika shqiptare hamendet dhe bie në sprova shumë të dredhura nga ana e Serbisë. Kjo po shihet. A e njohim fytyrën e vërtetë të serbëve? Sa ata janë të rafinuar politikisht dhe përvoja jonë a mund t´u bëjë ballë atyre?

Pa pazarllëqe me Serbinë

Dikur në vitit 1918, historiani dhe patrioti kroat e shkroi librin «Çështja e sllavëve të jugut dhe Lufta Botërore”, në gjermanisht nën emrin e rrejshëm L. v. Südland (Die südslawische Frage und der Weltkrieg. Uebersichtliche Darstellung des Gesamt – Problems, Vjenë, 1918). Libri shpjegonte qartazi dhe me shumë mjeshtri fytyrën e vërtetë të serbëve dhe ishte një vepër kapitale në lëmin e problematikës jugosllave , e cila u ra në sy serbëve dhe të gjithë atyre që e brohorisnin bashkimin në një shtet të «sllavëve të Jugut«, ku në të shihej porosia që autori u jepte kroatëve që mos të lëshohen në «pazarllëqe» me Serbinë për kombinacione shtetërore. Kur doli libri, ai u «zhduk» nga të gjitha libraritë e Vjenës dhe të Monarkisë austohungareze, në mënyrë që të zhduket nga faqja e dheut edhe « shpërndarja e ideve dhe qëndrimeve të kësaj vepre në rrethet e intelektualëve kroatë dhe atyre botërorë (Dubravko Jelçiq, Politika i sudbine: eseji, varijacije i glose o hrvatskim politiçarima, Shkolska knjiga, Zagreb, 1995.)
Fytyra e vërtetë e serbëve ? Sudland (Ivo Pilar) në librin e tij shkruan: «Fytyra e vërtetë e serbëve është ortodoksia pravosllave dhe që serbët janë personifikim i ambicieve të Kishës Ortodokse Sllave e që është ekspansioni. Në rrugën e historisë serbët ishin shërbëtorët e Perandorisë Bizantine dhe ata adoptuan filozofinë praktike dhe metodat politike të bizantinëve».
Sot ne mund të shtojmë jo me qindra, por me mijëra shembuj që shkojnë në të mirë të tezave të Ivan Pilarit nëse e ballafaqojmë historinë tonë shqiptare me përvojën dhe dredhitë serbe. Por, duke e lexuar Pilarin vërejmë se tezat e tij nuk ishin vetëm fryt i kombinatorikës intelektuale- politike e as të animoziteteve apriore, por ishin çështje thellësisht të analizuar në vetë natyrën e saj. Leximi i veprave të Pilarit për lexuesin bashkëkohor është një krahasim i hatashëm i marrëdhënieve kroate-serbe me ato shqiptaro-serbe.

Dëshira për pushtet dhe për pushtime

Thjesht mund të arrihet në përfundim mënyra se si Serbia e zgjeronte ndikimin e saj edhe tek ne, duke i shfrytëzuar në një anë pozitën e saj si shtet që i kishte në duar të gjitha mjetet që i ka një shtet i fortë, por edhe pamundësinë tonë politike dhe intelektuale gjatë kohëve.
«Serbët iu mbështetën Bizantit dhe i shërbyen atij, por duke i shërbyer ata edhe i mësuan të gjitha mençuritë e jetës së tyre si dhe metodat e tyre politike. Por kur Bizanti u shkatërrua në vitin 1204, Kisha serbe diti ta marrë Kishën Shtetërore të Bizantit, atë kështjellë të madhe të të mençurve dhe të dijetarëve të fuqisë bizantine. Duke iu falënderuar dëshirës së tyre (të serbëve fxh) të madhe për pushtet dhe pushtime ata deshën edhe ta grabisin vetë Bizantin. Në atë mënyrë ditën t’i shërbejnë edhe turkut.(Ivo Pilar)
“Serbët i falënderohen ortodoksisë për arritjet e tyre, sepse vetëm me anën e kishës ata arritën të formojnë vetëdijen e tyre kombëtare dhe ishin të aftë të krijojnë edhe kishën e tyre kombëtare që nuk është rasti me popujt tjerë. Sa i përket etnicitetit serb ata kanë më shumë gjak të një populli të përzier që shihet në atë që 64 % e tyre janë të ngjyrës esmere (të vrugët) dhe në fytyrat e tyre që i ngjajnë shpezëve grabitqare dhe me sytë e tyre të ngjyrës së mbyllët e plot shkëlqim shtazarak. (Ivo Pilar) . «Kjo tregon përparimin e tyre nga 1400-a deri në 1913-n. Ata i shërbyen dhe Monarkisë (Austro-Hungareze) dhe deshën ta gëlltisnin dhe atë. Kjo ishte dhe arsyeja e Luftës I Botërore. Serbët e kanë pasur gjithmonë rolin e shkatërruesit. Ata mundohen me të gjitha mënyrat për të marrë sa më shumë nga të dy palë , nga sulmuesi dhe mbrojtësi dhe ata gjithmonë janë i treti që qesh. Fakti është që çdo padroni i është dashur të paguajë shtrenjtë shërbimin e serbëve.(Shandor Balogh)

“Fytyra e serbit është fytyra e pravosllavizmit”

“Kur shohim se çka krejt ndodhi në dy vjetët e fundit (fjala është për luftën e fundit kroate-serbe) në Serbi dhe Kroaci si dhe në Bosnje dhe Hercegovinë, dhe kur më përvojën e sotme e lexojmë Pilarin, nuk jemi vetëm të kënaqur me analizat e tij shumë mendje mprehta, të shtruara pra 75 vjetësh, por edhe të tmerruar më shkurtpamësinë e shumicës së politikanëve tanë të cilët nuk e kuptonin se çka kishte ndodhu, çka po ndodh dhe ku ato ndodhje çonin”. ( D. Jelçiq, Pripravni za problem , 1993)
«Fytyra e serbit është fytyra e pravosllavizmit dhe me të drejtë e themi që serbi është krijesë i pravosllavizmit (ortodoksisë sllave) dhe në këtë mënyrë ata kanë mbetur më të bashkuar se sa kroatët. Dhe ajo që me atë ata lavdërohen është se ata mundën të krijojnë kishën e tyre kombëtare. A janë serbët politikanë më të mëdhenj se kroatët? Ndoshta kjo vlen për individët, por në përgjithësi ata janë më të zhdërvjelltë, më agresivë, më të urtë dhe shumë nuhatës. Serbët i falënderohen kishës së tyre në suksesin e tyre politik, sepse me anë të saj ata mbërritën ta kopjojnë saktë politikën dhe diplomacinë bizantine të cilën e udhëheqin me metodat më të rafinuara (kulluara). Çdo serb nuk lind si diplomat dhe politikan. Këtë e arrin me edukimin e tij të hershëm kishtar. Nga kjo edhe rrjedh suksesi i tyre diplomatik. Shpërndarësit e kësaj aftësie diplomatike dhe politike janë kishat dhe shkollat e tyre, aty ku mësohen dhe përsosen aftësitë e tyre të diplomacisë, politikës dhe atdhedashurisë”. (Ivo Pilar)
Të shtojmë edhe këtë se hapat e parë në lëvizjet e tyre letrare, serbët nuk i kanë bërë në gjuhën e tyre të sotme. Serbët e filluan shkrimin e tyre në fund të shekullit 18-të në gjuhën sllavo-serbe, një përzierje e gjuhës sllavo-kishtare, ruse dhe asaj serbe. Popi Jovan Raiq, historian, të gjithë veprimtarinë e tij e ka shkruar në atë gjuhë. Gjuha ruse arriti të bëhet gjuhë ushqyese e gjuhës serbe, duke i falënderuar asaj që gjer në shek 18 të gjitha librat kishtarë vinin të gatshëm nga Rusia.
Është interesant të ceket se si vdiq Ivo Pilari, janë dy versione një e qeverisë ish-diktaturës së Aleksandrit, kuptohet vetëvrasja dhe e dyta: “Serbëve iu deshën 10 vjet për të marrë vesh autorin e vërtetë të librit dhe pasi e zbuluan e ekzekutuan sipas stilit të tyre te pashpirt. Serbët e hodhën nga dritarja e katit të tretë të ndërtesës së hetuesisë dhe pasi ai nuk vdiq menjëherë e rrahën derisa ia nxorën shpirtin.

Armiku më i madh i serbëve, e vërteta

Një gjë është e qartë: serbëve, armiku më i madh iu është e vërteta. Ajo e rrezikon ekzistencën e tyre.
(Pas shkrimit: Politika shqiptare nuk është thjesht e papjekur kundrejt serbëve dhe Serbisë, por edhe vasale. Qysh nga koha kur Esat Pasha ua pati shitur Shkodrën malazezëve dhe serbëve që po vdisnin me mijëra rrëzë Taraboshit dhe pranë qytetit, pa e marrë dot kurrsesi me forcën e armëve dot atë. Teksa ca më vonë ushtarët e dërrmuar serbë përgjatë epopesë që ata vetë e quajnë “Albanska Golgota” (kur tërhiqeshin në panik përballë austro-hungarezëve dhe kaluan nëpër Shqipëri për në Korfuz, duke vdekur me mijëra nga i ftohti, uria dhe sulmet e shqiptarëve)… gjetën strehë dhe “besë” tek njerëzit e Esat Pashë Toptanit që i ruajtën gjatë kësaj udhe gjer në brigjet e Vlorës ku i prisnin anijet italiane për t’i transportuar në Korfuz, ishull ku akoma gjenden mijëra varre serbësh të vdekur aty pas këtij udhëtimi. Kujtojmë edhe që Haxhi Qamili dhe njerëzit që i venin pas (pjesa e madhe, injorantë turkomanë boshnjakë të rrethinave të Shijakut…të mbetur atje pasi populli shqiptar i kishte mirëpritur ndërsa patën marrë rrugën për Stamboll)…mbanin lidhje të forta me komandën serbe në 1914-n. 1941-shi është një provë tjetër e “përulësisë” shqiptare ndaj Titos dhe udhëheqësisë jugosllave (serbe) kur lufta e popullit shqiptar ndaj okupatorit nazifashist, u vu nën drejtimin dhe kontrollin jugosllav dhe të emisarëve të tij, ashtu si edhe kryesia e partisë simotër shqiptare të Komunistëve beogradas e të mos kishte qenë për çarjen Stalin-Tito në 1948-ën Shqipëria mund të përfundonte edhe Republikë e 7-të jugosllave.
Sa për njehsimin e kishës me shtetin, serbët nuk janë të parët që e kanë bërë, njëlloj si ata kanë vepruar sidomos grekët e Bizanti para tyre, deri diku edhe bullgarët, të cilët kishë të pavarur kanë pasur që në kohën e perandorive të tyre të mëdha, që përfshinin edhe pjesë të territoreve shqiptare (ata i quajnë Kutmicevica).
Kurse sa për atë që serbët u ngjiten si parazitë perandorive apo shteteve të mëdhenj, i shfrytëzojnë derisa s’kanë më ç’të thithin dhe pastaj shohin interesat e tyre, kjo gjë ka ndodhur qartësisht edhe me vetë Jugosllavinë nga e cila serbët përfituan shumëçka, u pasuruan, fituan falë këtij shteti të rëndësishëm edhe një prestigj dhe emër në botë, të cilin ende sot e kësaj dite e përdorin për përfitimet e tyre personale dhe në fund e shkatërruan me duart e tyre të përgjakura duke iu hedhur në fyt fqinjëve, bashkështetasve të tyre kroatë, sllovenë, boshnjakë e shqiptarë.

VRANËSIRAT SHPËRTHYESE MBI ILIRIKUM

January 22, 2014 by dgreca

Pandalur asnjëherë, intelektuali ynë Fahri Xharra, vë në “shënjestër” gjithë të ligat e kohës, për ta kuptuar frymën negative të kohës – zërin e daullës së magjupit dhe lojën e arushanit të përjargur në hapësirat tona, duke mos u pajtuar asnjëherë me shëmtitë dhe të ligat e kohës…/

Nga Remzi Limani/

Në kuptimin e drejtë, shoqëria civile karshi pushtetit, patjetër duhet kuptuar si mbikëqyrëse e proceve demokratike në të gjitha sferat, e në veçanti të atyre me interes kombëtar. Tani, në mugëtirën e krijuar në gjithë proceset politike, shumë individë; si njohës dhe proklamues të së vërtetës shqiptare, me gjithë fuqinë e tyre intelektuale mundohen të ndikojnë në lidershipin kosovar, që rrjedhat politike të mos dalin nga shtrati i lumit, ngase, mund të vërshohemi nga të ligat e kohës…, të cilat na sjellin vërshimet si pasojë e injorancës mos mosndërhyrjes sonë në kohën e duhur, për t`i bërë drenazhën e duhur kohës dhe hapësirës sonë në zhvillimet e gjithmbarshme politike dhe shoqërore!

Së këndejmi, një intelektual, katërçipërisht i kushtuar rrjedhave politike, historike, shoqërore, dhe kritikues i shumë dukurive tjera negative të kohës, me gjithë fuqinë e tij të edukuar prej intelektuali, bëhet “kambanë” e ngjarjeve nëpër kohë, për t`i rrah gjithë rrumbat e kushtrimit, për ta kuptuar rrezikun permanent nga vranësirat shpërthyese mbi Ilirkum! Ky pra, një prej intelektualëve të mirëfilltë, quhet, FAHRI XHARRA, i cili, pa e ndalur frymën, dhe pa e kyrsyer kohën e tij, atë e gjejmë gati në të gjitha gazetat e shkruara, e në veçanti në ato elektronike, me shkrimet e tij të shumta, duke u munduar ta zgjoj trurin e kohës nga letargjia politike, për ta ndaluar mynxyrën e cila nusëlon para syve tanë, e bëhemi se nuk e shohim!!! Prandaj, zoti, Fahri Xharra, na del një korife, i cili, s`lë gjë pa e kuptuar dhe pa e shenjuar në mendjen e kohës, sepse. koha jonë akoma frymon e malcuar dhe, si e tillë, ajo duhet të dalë sa më shpejt nga konvaleshenca e kohës, për ta rimarrë veten nga plagët e kohës së vrarë… Andaj, z, Xharra, pandalur asnjëherë, vë në “shënjestër” gjithë të ligat e kohës, për ta kuptuar frymën negative të kohës – zërin e daullës së magjupit dhe lojën e arushanit të përjargur në hapësirat tona! Pra, intelektuali i kohës siç është z. Fahri Xharra, i cili, me reagimet e shumta, në vazhdimësi jep kontributin e tij, për të mos e gjykuar koha në të cilën jeton. Ai, asnjëherë nuk ndaloi të vë në pah të shëmtuarën, duke mos u pajtua me të ligat e kohës sonë…! Andaj, është obligim i gjithë intelektualëve, ta japin kontributin e tyre në kohën e duhur, si çështje dhe e drejtë demokratike për të menduar ndryshe për gjithë tërësinë e interesave shoqërore të cilat identifikohen me kauzën kombëtare, ngase, gjithë ne jemi pjesë e saj dhe duhet të luftojmë të keqen, për ta nxjerrë frymën e kohës, të munguar shekuj me radhë, për të frymuar shëndetshëm të veshur me petkun e merituar kombëtar.(marre nga Zemer Shqiptare)

Zoti flet shqip!

January 20, 2014 by dgreca

“Gjaku shqipëtar që rrjedhë në venat tona më bëri të shkruaj këtë shkrim ,që ta kemi gjithëmonë afër që mos të harrojmë kurrë mëmëdheun tonë dhe gjuhën tonë ëmtare, vlerat e së cilës do t´ia njeh e ardhmja ”/

Nga Fahri XHARRA/

Në shkallë ndërkombëtare prej gjithë përfundimeve të tyre të verifikuara mirë, del se pellazgët, , i kanë sjellë Europës, ndër të tjera, alfabetin e parë, qytetërimin më të lashtë: mjeshtërinë, teknikat e dobishme, themelet e shkencës, mitologjinë etj., e në veçanti emrin e vetë Europës, kulturën e grurit, shpikjen e bukës, ndërtimin e qyteteve e bërjen e regjistrimeve, të ligjeve, të monedhave, të Lojërave Olimpike… (Dr. Dhimitër Pilika , 1994 ) Përfundimisht, origjina pellazgjike e kombit shqiptar, është provuar në mënyrë të padyshimtë, pa asnjë hije etnocentrizmi, nëpërmjet përputhjeve, ndihmesave, konvergjensave të pakundërshtueshme të mijëra të dhënave ndërdisiplinore, zakonisht të pabotuara, vendore, që u përkasin fushave të mëposhtme: historigrafisë, numizmatikës, epigrafisë, fizikës radiometrike, kimisë (së metaleve, tokave etj.), etnologjisë, folkloristikës, gjuhësisë, onomastikës, etimologjisë, antropologjisë, hematologjisë, ballkanologjisë, etruskologjisë, jurisprudencës, paleografisë, statistikës, demografisë, klimatologjisë etj.Dhe zbërthimin i këtyra që u thanë më lartë na japin Dhimitri Pilika , Edouard Shneider,Aristidh Kola (etj) si dhe vetë qenja e jonë që i mbijetoi Oqeaneve të Historisë dhe valëve të mëdha të saja përpirëse që herë e fundosnin e herë çitnin në sipërfaqe të jetës së pasardhësve lashtësinë e vet.

Edhe pse shpesh thuhet që shkenca ende nuk ka arrijtur të zbërthen origjinën racore të pellazgëve të humbur në natën e errët të kohës, prapë se prapë , lindja e këtij populli të lashtë në agun e historisë së popujve mund të zbërthehet përveq tjerash edhe me anën një populli të lashtë që ende jeton dhe me gjuhën e atij populli që ende flitet. Prejardhja e një populli është e lidhur ngusht me prejardhjen e gjuhës se tij dhe një gjuhë e pavarur do të thotë një popull i veçantë. Zoti fliste Shqip!

Duke lundruar ne Oqenin e Mileniumeve arrijmë në një të vërtetë të mohuar , të vjedhur , të mëshehur nga zilia historike e prejardhjes se të mëvonëshmëve dhe e cila ishte shpesh e rrezikshme për tu përmendur edhe nga vet trashëgimtarët e asaj të vërteteje.

Që të kthehemi në trajtimin tonë të themi që gjuhët primitive ishin monosilabike ( një rrokëshe, një zëshe) dhe të cilat me kalimin e kohës dhe nevojave për komunikim janë bër shumërrokëshe duke e shtuar në rrënjën e fjalës një tingull tjetër që të flasin me fjalë shumë më të përbëra , po në të njetën mënyrë sikur një fëmi disa muajsh i cili e fillon belbimin e disa fjalëve një rrokëshe dhe në mënyrën e tij të thirrjës dhe pasthirrjës.
Herodoti (484-425 prK) na spjegon në mënyrë shumë bindëse përvojën me dy fëmij në Egjypt.Mbreti i Egjyptit për të mësuar se cili ishte populli më i vjetër e bëri këtë: Dy fëmij të posalindur iu besuan nje gruaje së cilës iu kishte këputur gjuha në mënyrë që ajo të mos kishte mundësi të iu fliste fëmijve dhe në mënyrë instiktive të mos ndikonte te ata në formimin e të folmës së tyre, sepse të gjitha gjuhët fillojnë të mësohen nga veshi( të ndëgjuarit). Herodoti spjegon që fjala e parë që ata kishin klithur ishte ” buk ”Duke kërkuar ndër të huajt , banorë të Egjyptit se nga cili popull vinte kjo fjalë , ai gjeti se ata ishin Frigjët ata që i thonin ”bukës”. Frigjët , (Frigasit) ishin pellazgë dhe ata e flitshin gjuhën e shqiptarëve të sotëm. Dhe vërtetë ishte fjalë monosilabike që është e mundshme nga fëmiu ( A.Kola, E. Schneider )

Për ti dhënë vendin e sajë racës Pellazgjike në llojin e njerëzimit, ne nuk do të shërbehemi me me cilësi anatomike ( Edouard Schneider) por me gjuhën , përrallat dhe tregimet , legjendat dhe zakonet e Shqyptarëve të cilët janë të zbriturit e drejpërdrejt të Pellazgëve. Do të flasim për gjuhën shqipe.Gjuha e pellazgëve duhet të ketë qenë një gjuhë admirative, ekslamative , demonstrative dhe imitative; kështu me një gjuhë monosilabike dhe konçize ku cdo rrokje , çdo zë e jep një kuptim të plotë.Ne mund të dijmë që njeriu i asaj kohe nuk ka mundur të përdor shprehje dy ose më shumë rrokëshe për të emërtuar diellin, yjet , tokën , ujin, zjarrin , frymën, njeriun , zogjët ,pemët

Nëse ne e marrim që gjuha e Shkyptarëve diellit i thot dillë, qiellit Qillë , dheut Dhe, yjeve Hyll Hyi, zjarrit ziarm ose zierm ,frymës erë njeriut njer , zhtazës shtans ,; zogut shpen, pemës pem` ;kreut Kok´ ose kry , ujit uj´; shofim që të gjithë emrat janë të shkurtër ,të ëmbël për ndëgjim, shprehës kuptimplotë me një harmoni të madhe imituese.

Dielli e shprehë idenë e një qendreje ndriçuese :Dielli e fillon ditën : Nga Dielli rrjedhë dita pastaj drita dhe e drejta.Qielli e shpreh idenë bashkëkrijuese ( nga mitollogjia , bashkimi i qiellit me tokën e bëri njeriun)

Dhe , dheu e shprehë të zezën , terrin mbi tokë. Edhe sot thuhet .”Zi si dhe (dheu)”

Nir (njeriu) e shpreh gjendjen e njeriut të parë të vëmendshëm , i përmbledhur, i përmbajtur karshi natyrës. Edourd Schneider e spjegon që emri njeri rrjedhë nga dy fjalë

me ni (ndie) me ri ( me ndejt, qëndruar) , .

Për thellim më të madh të lexohen autorët e cituar më lartë

Një studim më i thellë të dërgon në gjuhën e Homerit , gjuhë e cila spjegohet vetëm me anën e shqipes së sotme. Spjegimet e mëtutjeshme të gjuhës së Zotit e tejkalojnë qëllimin e shkrimit , por ky shkrim le të jetë një grrithje në n gjuhën më të vjetër të botës.

Katolikët shqiptar dhe Serbia !

January 16, 2014 by dgreca

Nga Fahri XHARRA/E rikujtoj thënjen e Z.Edit Durham : “Nuk më befasonte që serbët e urrenin islamin por u ngrina kur e pashë që ata e urrenin edhe kishën tjetër të Krishterë. Nuk e pritja që katolikët shqiptarë ishin më shumë të urryer nga sllavët se sa myslimanët ( E.Durham, Londër 1920).

Këtë që dua ta trajtoj sot ,nuk është e panjohur as për ne si shqiptar e as për qarqet diplomatike të Europës.Shtypi botëror e di me saktësi qëllimin e serbëve dhe lojën e tyre me shqiptarët e të dy konfesioneve : musliman dhe atij katolik.Kësaj rradhe nuk do të trajtoj qëndrimin dhelpërak serb ndaj shqiptarëve ortodoks në mbarë tokat shqiptare të cilat mbetën nën okupimin serb.

Duke i lexuar kronikat e kohës dhe duke e bërë një analizë shumë të thjesht , arrijmë në përfundimin e njejtë se : “Rrezikun më të madh për KishënOrtodokse Serbe, e kjo do të thotë edhe për popullin serb, e paraqet Kisha Katolike në kufijtë tanë të rinj.( “(“Vesnik Srpske Crkve”) Ndarja e Shqipërisë pas 1913 -tës ishte një favor shumë i madh për Serbinë ,por edhe ajo ndarje dhe ai copëtim i tokava tona e donte një “marifet” të menaxhimit në mënyrë që me sukses të kryhej kolonizimi i atyre tokave dhe përfundimisht të zhdukej shqiptari nga faqja e dheut. .“Rrezikun më të madh për KishënOrtodokse Serbe, e kjo do të thotë edhe për popullin serb, e paraqet Kisha Katolike në kufijtë tanë të rinj. Ky do të jetë një demon i cili nuk do të na lë të qetë dhe i cili në vazhdimësi do të jetë barrë edhepër shtetin edhe për popullin.Katolicizmi në këto anë është zgjëruar dhe, ç‘është më e keqja, është përhapur dhe ka lëshuar rrënjë… Të rralla janë vendbanimet në krahinat e reja ku katolicizmi nuk e ka kapur ndonjë shpirt serb (!) dhe nuk ka fituar ithtarë.” Priftëria katolike shqiptare dhe besimtarët e tyre janë fajtorë, sipas popit Bojoviq, për të gjitha mossukseset serbe “(“Vesnik Srpske Crkve”).

Këto janë thënjet e tyre jo të mijat ¸por unë iu besoj shumë në qëllimet e tyre. Qëllimet e tyre janë ende të parealizuara në masën 100 %,Nëse.realizimi i tyre deri në vitet 1940-ta është kryer pa kufizim, pa dro dhe me dhunë , ai ende nuk është përfunduar. Ata sot kërkojnë mënyra tjera për likuidimin e plotë të elementit katolik nga tokat shqiptare.

Dhuna dhe zbrazja e tokave me dhunë për momentin nuk është opcion falë rrethanave të reja në botë, por kërkohet dhe synohet bashkëpunim nga vetë ne shqiptarët në realizimin e zhdukjes totale të elementit katolik shqiptar.

Me 20 Mars 1913, gazeta “Reichpost” shkruante: Ne rrethin e Janjeves mbi 400 vjet nga sot, rreth 8000 Shqiptar Katolik, të ashtuquajtur Laraman apo Katolik te Fshehur, jetonin aty. .Kur mbërritën Serbet, me qindra nga këta Laraman deshtën që haptazi të deklarohen që janë Katolik. Kur përfaqësuesi i shtetit serb të instaluar rishtas dëgjoi për këtë, tha: “Ose mysliman ose Ortodoks. Jo katolik!”.

Po pse, ose musliman ose ortodoks ? Shumë e lehtë të kuptohet . Në momentin kur këto toka mbesin terësisht muslimane , janë dy mundësi : ose të bëhet Snxhaku i dytë i Novi Pazarit ose lehtësohet shpërngulja e tyre nëpër botën islame.. Çubrilloviqi në projektin e tij thoshte.” Pasi që shqiptarët të binden që i takojnë një bote tjetër asaj lindore , atherë e kemi më lehtë ´ta.Por kjo do kohë”

“Numër i panumëruar i Katolikëve ishin vrarë ne Ponoshec, nga dora e sllavit (rrethi i Gjakovës). Afër Zhurit (rrethi i Prizrenit), kryetari i fisit ishe vrarë e thërrmuar nga shteti, mu pse ishte Katolik. E njëjta gjë ndodhi edhe në Gjakovë në famullinë e Nikajve, kur mbi 70 Katolik u vranë nga malazezet”.( 20 03. 1913, gazeta “Reichpost”)

Po unë si shqiptar apo ti gjithashtu si shqiptar që rastësisht i kemi takuar besimit musliman , ne pranojmë që bashkëkombasit tonë shqiptar të fesë katolike t´i katandisim nëpër botë , dhe në këtë mënyrë të bëhëmi bashkëpjesëmarrës në çfarosjen e një pjeseje të madhe kombëtare , të jemi në vijën e Serbisë. ? Jo.Unë jo. Por as Ti ,jo!

Tek e fundit shqiptarët katolik nuk janë një mallë tregtar, me të cilët ne mund të bëjmë tregti.!

Gazeta e kohës, “Neue Freie Press” me 20 Mars 1913 shkruan: “Me 7 Mars, soldateska e prirë nga një pop Ortodoks,në dhe rreth Gjakovës deshtë me forcë të konvertoj Popullatën katolike në besim Ortodoks. Mbi 300 vetë, gra, burra dhe fëmijë nën kërcënimin me vdekje duheshin të konvertoheshin. Popi Ortodoks iu tha: “Ose nënshkruani deklaratën se e keni pranuar fenë e vërtetë ose këta ushtarë të Zotit, do i dërgon shpirtrat e juaj në ferr”.

Te gjithë e nënshkruan përveç Patër Angjelit. rezultati ishte skena më trishtuese e paparë në atë shekull”( www.albanianhistory.net)

Serbia aspak nuk brengoset që sot nuk mund të përdorë të njejtën metodë si atë të viteve 1913 ,për pranimin e “ fesë së vërtetë “ (sllavo-ortodokse fxh), sepse po tenton në mënyra tjera të ralizon qëllimet e veta. Pse ne sot duhet të jemi “ altoparlanta” (zërritësa dhe zëdhënësa) të Serbisë?. E mëndojmë këtë ?

Me 1919 qeveria jugosllave “nënshkruante” çdo akt ndërkombëtar kundër diskriminimit. Të njetën e bënë edhe sot Por persekutimet ndaj katolikëve kosovarë vazhdonin. Në Shkup patriotin shqiptarë , të atin e nënës Terezë e helmuan serbët. Serbët e shihnin rrezikun në shqiptarët katolik se për ata mysliman ishin planet tjera. Me 1929 u vra At Shtjefen Gjeçovi një françeskan shumë i respektuar nga shqiptarët. Edhe pse K. Jereqek i përshkruante shqiptarët “popull i vjetër me kulturë qytetare; edhe pse organizimi qytetar ishte i rëndësishëm edhe për Ilirët; sllavët medoemos e bënin sllavizimin, e turqit turqizimin e shqiptarëve, herë ndaras e herë në bashkëpunim.Pra ?

Magazin für die Literatur des Auslandes ,1843 shkruan :“Serbët ishin armiqët e betuar të malësorëve katolik(…)serbët kishin një urrejtje shfrenuese ndaj katolikëve shqiptar.”

Ndërkaq një historian i shekullit XIX shkruante se ,serbët i urrenin shqiptarët katolik ,për dy arsye, e para se ata ishin pengesa e parë dhe e fundit e tyre në realizimin e politikave te tyre doktrinare-religjioze ne mbeshtetje te Rusisë dhe përkrahjen herë pas hershme te Turqisë, dhe se dyti se ata e sidomos kleri i tyre mesonte brezave te kaluaren dhe mbanin trashegimin e saj ne origjinalitet. “
E unë pse të kam urrejtje shfrenuese ndaj dikujt që flet shqip, frymon shqip?
Ndërsa një kronist tjetër në vitin 1841 thotë “Në malet e larta të Gjakovës dhe Prizrenit jetojnë malësorët shqiptar katolik dhe dominojn ato pjesë… ndërsa serbët janë armiqët e betuar të tyre, dhe se shpesh armiqësia e tyre ka qenë e përgjakshme dhe shkatërrimtare.

” Vendbanime të arnautëve të besimit të krishterë në terenin serb në kohët e kaluara kishte kryesisht nëpër qytete si Prishtinë, Vidin., Novi Pazar,Krushevac,Prokuplje ,Nish dhe Çupri ( Acta Bulgariae polissimum ecclesiastica (Monumenta spectantia historiam Slavorum Meridionalium, vol. XXIII, 339).Në çdo shkrim të së kaluarës mund të hasësh në të njejten urrejtje të serbëve ndaj elementit katolik shqiptar.

”Disa analistë të jashtëm presin konflikte të reja religjioze ndërshqiptare. Muajve të fundit mediat zhvillojnë një luftë të ashpër. Është krijuar një përshtypje sikur fetë të jenë kapur keq ndërmjet veti? (Xhemal Ahmeti)”

Çka po përgatitet ? Jemi ne të vetëdijshëm dhe të ndërgjegjshëm që diçka po përgatitet ?

”Thonë ose krijojnë përshtypjen sikur t’iu ketë ardhur koha të vendosin ndërmjet perëndimit apo orientit. Mirëpo kjo është një luftë me fantomë. As myslimanët e as katolikët (shumica) nuk jetojnë në hënë, por në Evropë. As njëra e as tjetra nuk e vënë në pikëpyetje rrugën evropiane të Kosovës. Muajve të fundit në Kosovë vërehet të ketë marrë turr një rrjet fanatikësh pseudoislamikë që punojnë për supranacionalizma të ndryshëm: saudit, turk, arab, iranian. Këta e bëjnë zhurmën suksesshëm sepse mediat reagojnë dhe bien në kurthin e agjendave të tyre. Bash këtyre ditëve në rrjetet sociale u hap tema e interdiskriminimit në Kosovë. Katolikët duket të mos jenë në gjendje të mirë. Këtë e dëshmon edhe migrimi i madh i tyre drejt Evropës, bëhet fjalë për të rinj e të reja me suksese të mahnitshme në shkencë, biznes jashtë Kosovës. Këtij diksriminimi duhet rënë në gjurmë; ai duhet të studiohet, analizohet dhe të ndërpritet menjëherë sepse dëmton Kosovën në aortë. ” ( Xhemal Ahmeti , studjues)

Politikanë dhe drejtues të kishës ortodokse serbe herë nën zë e herë haptazi mundohen ta quajnë Kosovën një shtet të tipit mysliman bilës një shtet të tipit fundamentalist dhe kur kisha katolike shqiptare nuk është gjendur në anën e tyre si falsifikatore e historisë dhe fakteve atëherë dhe ajo është kthyer në objekt sulmi dhe shpifjesh. Ky sulm dhe këto shpifje ashtu si dhe lufta e përhershme ndaj shqiptarëve është e hershme.(Gjon Marku)

Gjithnjë udhëheqësit shpirtëror e në mënyrë të veçantë klerikët katolik shpalleshin armiqtë më të mëdhenj të popullit serb jo rastësisht. Por Faik Konica në revistën e tij “Albania” shkrunte :se katolikët shqiptar janë shkak që u mbajt gjallë gjer më sot kombësia jonë.

Përfundimisht të bindemi që Kisha serbe harton, shpif dhe përçanë. Boll mo!

Fahri Xharra

14 Janar 2014, Gjakovë