
TË NDERUAR DIPLOMATË PERËNDIMORË NË TIRANË: KUSH PO E HUMB SHQIPËRINË?

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909
by dgreca
by dgreca
Nga Frank Shkreli /
Protestat që filluan në shtetin Minnesota pas vrasjes brutale nga policia të një afrikano-amerikani u përhapën shpejt anë e mbanë Shteteve të Bashkuara dhe në shumë vende të botës, ndërsa vazhdojnë gjithnjë në disa qyztete të mëdha e të vogëla amerikane. Shumica e protestave ishin paqësore, por pati edhe shumë raste ku protestat u shfrytëzuan nga huliganë dhe grupe ekstremistësh, përfaqsues të ideologjive të ndryshme esktreme, të cilëtmorën pjesë në veprime dhune, vjedhje dhe thyerje dyqanesh. Nga ana tjetër, në një shfaqje solidariteti të pa parë më përpara në Amerikë, e në botë jo se jo, disa prej këtyre protestave paqësore në shumë qytete të Amerikës, iu bashkuan edhe oficera të policisë, në solidaritet me kërkesat e protestuesve për drejtësi dhe kundër përdorimit të dhunës nga policia, siç u pasqyrua në Minneapolis të shtetit Minnesota para një jave, një ngjarje kjo që shkaktoi reagime të ashpra anë e mbanë vendit. Për arsye të dhunës dhe shkatërrimit nga disa individë dhe grupe ekstremiste, disa qytete janë detyruar të shpallin orarin e ndalim-qarkullimit dhe disa governatorë shtetesh mobilizuan Gardën Kombëtare për të ruajtur qetësinë dhe për të mbrojtur pronat.
Personalitete të njohura të jetës politike dhe shoqërore kanë komentuar vdekjen e afrikano-amerikanit Xhorxh Floyd në duart e policisë së qytetit Minneapolis, përfshir ish-presidentët Barak Obama, Xhimi Carter, Bill Clinton e Xhorxh W. Bush, ndër të tjera perosnalitete të fushave të ndryshme të shoqërisë amerikane. Më tërhoqi vëmendjen, veçanërisht, deklarata e ish-presidentit republikan Xhorxh W Bush, i cili i shikon protestat paqësore – ndoshta jo si një kërcënim ndaj rendit e qetësisë – por edhe si një forcë morale për reflektim dhe si një shtytje të re për bërjen e ndryshimeve të nevojshme në shoqërinë amerikane, kur është fjala, sidomos, për trajtimin e afrikano-amerikanëve nga policia dhe nga forcat e rendit — – një trajtim ky që komuniteti afrikano-amerikan deri tani e ka konsideruar si të njëanshëm dhe të disfavorshëm ndaj afrikano-amerikanëve, sidomos ndaj të rinjëve të këtij komuniteti.
Megjithëse ish-Presidenti Bush dhe bashkshortja e tij Laura shprehen të pikëlluar për vrasjen brutale të Xhorxh Floyd-it dhe të shqetësuar për gjëndjen e krijuar në vend si rrjedhim i kësaj vrasjeje, thonë se tani nuk është koha të japim mësime e leksione, por është koha që të dëgjojmë dhe të reflektojmë për “dështimet tona tragjike”.
“Mbetet një dështim tronditës që shumë afrikano-amerikanë, veçanërisht të rinjtë afrikano-amerikanë, ngacmohen dhe kërcënohen në vendin e tyre të lindjes. Është një forcë morale”, theksoi ish-presidenti Xhorxh Bush, “kur protestuesit paqësorë, të mbrojtur nga forcat, përgjegjëse për ruajtjen e rendit dhe përzbatimin e ligjit, marshojnë së bashku me protestuesit paqësorë, për një të ardhme më të mirë. Kjo tragjedi – e një serie të gjatë tragjedishë të ngjashme – shtron pyetjen që është dashur të bëhej shumë më heret: Si t’i japim fund racizmit sistemik në shoqërinë tonë? Mënyra e vetme për të parë veten në një dritë të vërtetë për këtë çështje është të dëgjojmë zërat e aq shumë personave të lënduar dhe të pikëlluar. Ata që mund të kenë vendosur për t’i heshtur ato zëra, nuk e kuptojnë Amerikën dhe as mënyrat se si ky vend duhet të bëhet një vend më i mirë”, për të gjithë, u shpreh Z. Bush, në reagimin e tij ndaj vrasjes së afrikano-amerikanit Xhorxh Floyd në Minesota.
Në deklaratën e tij, ish-presidenti republikan shkruan se, “Sfida më e madhe e Amerikës, për një kohë të gjatë, ka qenë dhe është se si të bashkojë njerëz me prejardhje të ndryshme nga e gjithë bota, në një shtet të vetëm drejtësie dhe mundësishë të barabarta”, për të gjithë. Z. Bush paralajmëron se “Doktrina dhe sjelljet e bazuara në një superioritet racial që dikur gati kishte përçarë vendin tonë – kërcënojnë gjithnjë unitetin e këtij vendi”, ka deklaruar Z. Bush.
Ish-presidenti Xhorxh Bush u shpreh se shumë njerëz, me të drejtë, kanë dyshimet e veta në sistemin e drejtësisë në vendin tonë. Afrikano-amerikanët, shtoi ai, janë dëshmitarë të shkeljes së përsëritur të drejtave të tyre, ndërkohë që nuk shohin ndonjë përgjigje ose zgjidhje urgjente dhe adekuate nga institucionet amerikane. Por Zoti Bush thotë se beson në drejtësinë e qendrueshme në Amerikë dhe se ajo do të realizohet me mjete paqësore, duke marrë një qendrim kundër dhunës së përdorur nga grupet dhe individë ekstremë, në protestat e ditëve të fundit. “Vjedhjet nuk janë çlirim dhe shkatërrimi i pronës nuk është përparim. Por, ne gjithashtu jemi të vetdijshëm se paqja e qëndrueshme në komunitetet tona kërkon drejtësi të barabartë. Sundimi i ligjit, në fund të fundit, varet nga drejtësia dhe nga legjitimiteti dhe kredibiliteti i sistemit juridik. Vendosja e drejtësisë së barabart për të gjithë, është gjithashtu detyrë e të gjithëve” theksoi Z. Bush. Kjo, sipas ish-presidentit Xhorxh Bush do të nevojit, “Përpjekje të qëndrueshme, të guximshme dhe krijuese. Ne u shërbejmë më mirë fqinjëve tanë kur përpiqemi të kuptojmë hallet dhe përvojën e tyre. Ne i duam fqinjët tanë si veten kur i trajtojmë ata si të barabart me ne, duke i mbrojtur dhe duke treguar dhembëshuri ndaj tyre. Ekziston një mënyrë më e mirë – mënyra e mirëkuptimit, e angazhimit të përbashkët dhe veprimit të guximshëm dhe në paqën e rrënjosur në drejtësi.”, nënvijoi ish-presidenti Bush. Ndonëse në deklaratën e tij me rastin e vrasjes së afrikano-amerikanit Xhorxh Floyd nga policia në Minnesota, Z. Bush shfaqi shqetësimet e tija në lidhje me zhvillimet e fundit në vend, e të cilat rezultuan në protesta të mëdha anë e mbanë vendit—ai prapseprap shprehu besimin e tij se vendi do bëhet më i mirë nga kjo përvojë sado e hidhët, ashtu siç ka ndodhur edhe në shumë raste të tilla në historinë e Amerikës. “Jam i sigurt, se së bashku, amerikanët do të zgjedhin mënyrën më të mirë”, për të zgjidhur problemet e tyre, ka përfunduar deklaratën e tij, ish-presidenti Xhorxh W. Bush, duke thënë se, “Zgjidhjet e problemeve të shoqërisë amerikane mund të realizohen më së miri duke jetuar e vepruar në bazë të idealeve themelore amerikane – në bazë, pra, të vërtetës themelore se të gjithë njerëzit janë krijuar me të drejta të barabarta dhe të paisur nga Perëndia me disa të drejta të veçanta.
Ndërkaq, për zhvillimet e fundit në Amerikë – përfshir protestat gjithëpërfshirse kundër vrasjes së afrikano-amerikanit Xhorxh Floyd nga policia e qytetit Minneapolis u shprehen të gjithë ish-presidentët që ende jetojnë – përfshir edhe ish-Presidentin Barak Obama — i pari president i Amerikës me origjinë afrikano-amerikane. Në reagimin e tij, Z. Obama tha se ka ardhur koha që të nxirren në pah problemet raciale të shoqërisë dhe për të venë, njëkohësisht, “njerëzit në pushtet në një pozitë të pakëndshme”, përsa u përket këtyre sfidave shoqërore. Ish-presidenti demokrat u bëri thirrje protestuesve që të kenë “Shpresë edhe pse ndiheni të zemëruar…se ndryshimi po vjen…ndryshime epike në vendin tonë”, që sipas tij, “do të jenë po aq të rëndësishme sa ato që kam parë në jetën time”. Z. Obama e mbylli mesazhin e tij duke thenë se këto protesta masive sot dallohen nga lëvizjet për të drejtat civile të 1960-ave, sepse sipas tij, kësaj radhe,“Këtu ka diçka ndryshe”, duke shtuar se ata që protestojnë e marshojnë sot, përbëjnë një përfaqësim shumë më të madh të Amerikës sesa 50 vjet më parë.
Fuqia e të pafuqishmëve, do ta cilësonte ish-disidenti, aktivisti i të drejtave të njeriut dhe ish-presidenti çek, Vaclav Havel!
by dgreca
Nga Frank Shkreli
Bota sot është e prekur nga turbullira dhe trazira politike, ekonomike dhe shoqërore, ndoshta si asnjëherë më parë. Shtojë kësaj situate edhe përhapjen anë e mbanë botës të korona virusit vdekjeprurës, që pothuaj nuk ka lenë vend pa prekur në botë. Një periudhë si kjo, nevojitë udhëheqës të mëdhej e frymëzues për tu marrë me sfidat dhe me problemet me të cilat përballet sot bota, në përgjithësi dhe vendet e ndryshme të botës, në veçanti. “Bota ka nevojë për udhëheqës që janë në dashuri me drejtësinë”, ka thënë Martin Lurther King-u dekada më parë. Jo për autoritarë dhe zbatues masash diktatoriale, por “Kemi nevojë për udhëheqës që janë në dashuri me njerëzimin”, na duhen udhëheqës — ka thekësuar mbrojtësi i të drejtave civile në Amerikë dhe në botë dhe fituesi i Çmimit Nobel për Paqë – për udhëheqës të cilët duan t’ia kushtojnë talentet, pasionin, dashurinë dhe veprat e tyre, drejtësisë, lirisë dhe paqës në botë, si dhe zgjidhjes së sfidave dhe problemeve kombëtare, rajonale dhe ndërkombëtare, me të cilat përballet bota në këtë moment – në fund të dekadës së tretë të shekullit 21.
Bota sot ka nevojë, natyrisht, dhe pikësëpari për udhëheqës si Dr. Martin Luther Kingu, prifti protestan, mbrojtësi i të drejtave civile dhe të drejtave të njeriut në Amerikë dhe në botë – fjalët e të cilit edhe sot, dekada më vonë, vazhdojnë të frymëzojnë njerëzit vullnet-mirë, anë e mbanë botës. Historia botërore ka prodhuar gjithmonë udhëheqës në kohë krizash e luftërash rajonale dhe botërore – qoftë luftëra të nxehta si Lufta e Parë dhe e Dytë Botorëre, qoftë Lufta e Ftohtë e shekullit të kaluar. Shekulli i kaluar do mbetet shekulli famëkeq që solli gjenocidin, fashizmin dhe komunizmin, por për fat të mirë, prodhoi edhe liderë të mençur dhe njerëzor, të cilët, me gjithë humbjet fatzeza, u përballen drejtë për drejtë me këto të këqia dhe tragjedi anti-njerëzore, duke shpëtuar botën nga katastrofat dhe tragjeditë që këto regjime po i përgatisnin botës. Bota sot, fatbardhësisht, nuk përballet me ndonjë luftë të përmasave të tilla, por ama gjëndet përballë sfidave dhe problemeve të mëdha shoqërore, politike, dhe ekonomike – përfshir pandeminë e koronavirusit, e cila mund të ketë në mos të njëjtat pasoja, atëherë aq sereioze, por edhe më të këqia se ato të luftërave të shekullit 20. Thonë se çdo gjeneratë në cilëndo shoqëri, në çdo vend dhe bota në përgjithësi, i qet udhëheqsit e mëdhej të aftë e frymëzues, për tu marrë me sfida të mëdha dhe për të zgjidhur problemet me të cilat përballet sot njerëzimi.
Nëqoftse “historia magistra vitae est”, nëqoftse pra historia është mësuesja e jetës, atëherë mund të themi se periudha në të cilën jetojmë sot, ka nevojë për udhëheqës, siç ka thënë Martin Luther Kingu, të cilët duan njerëzimin dhe drejtësinë, paqën dhe lirinë, për të gjithë dhe pa dallim. Njerëz të cilët kanë mëshirë ndaj fatit të keq të tjerëve dhe të cilët bëjnë gjithëçka të mundur për të ndihmuar njerëzimin. Sot kemi nevojë për shembuj të udhëheqjes së mirë, shembuj që kishte bota në shekullin e kaluar, në fusha të ndryshme aktiviteti, nga politika e deri tek bamirësia. Udhëheqës dhe njerëz të thjeshtë — të cilët megjithë tmeret anti-njerëzore të shekullit të kaluar – siç përmenda më lartë, gjenocdi, fashizmi e komunizmi – falë disa personaliteteve botërore, shekulli i kaluar u mbyll me më shumë njerëz të lirë, anë e mbanë botës, se kurdoherë tjetër në historinë e njerëzimit. Ishin këta udhëheqës të cilët meritojnë falënderimet dhe mirënjohjen e të gjithë njerëzve vullnet mirë kudo në botë – pasi në vendin dhe në kohën e duhur, ata treguan kurajo dhe guxim duke mbrojtur dinjitetin njerëzor, liritë dhe të drejtat e njeriut në përgjithësi, kur ato po kërcënoheshin nga diktatorët dhe autoritarët e të gjithave ngjyrave. Ia vlen t’i kujtojmë, shkurtimisht, disa prej këtyre udhëheqësve të shekullit të kaluar të cilët kanë lenë gjurmë në histori – shembulli i të cilëve duhet të kopjohet dhe të ndiqet nga udhëheqsit më të mirë sot, jo vetëm në politikë, por edhe në të gjitha fushat e veprimtarisë njerëzore, ashtuqë ta lemë ketë botë për brezat e ardhëshëm, pak më mirë se ç’e kemi gjetur.
E fillojmë listën me Nenë Terezën, bijën e gjakut dhe të Kombit tonë — shqiptare e cila ia kushtoi jetën të varfërve ndër më të varfërve, të sëmurve dhe atyre në prak të vdekjes anë e mbanë botës, por sidomos në Indi. Prania e saj dhe motrave të Urdhërit të saj që Nënë Teresa themeloi shekullin e kaluar, përhapet në më shumë se 130-vende të botës.
Sipas historianëve, në listën e udhëheqësve që frymëzuan njerëzimin shekullin e kaluar ishte edhe Martin Luther Kingu, predikuesi i krishtër protestan amerikan, i cili organizoi dhe frymëzoi lëvizjen për të drejtat civile, njëri prej oratorëve më të famshëm në historinë e Amerikës, i cili me fjalët e tija frymëzuese dhe me guximin e tij personal, bindi vendin dhe botën se nuk mund të vazhdohej më me padrejtësitë dhe mos tolerancën raciale.
Ndër udhëheqsit e mëdhej – të cilët me veprat e tyre prej udhëheqsish të dalluar, kanë lenë gjurmë të mira në historinë botërore, konsiderohen të jenë tre udhëheqsit e periudhës së Luftës së Ftohtë: Presidenti Ronald Reagan Mikhail Gobaçov dhe Margareth Thatçer, të cilët i dhanë fund Luftës së Ftohtë — me një nënshkrim — pa shkrepur asnjë fishek dhe pa hedhur asnjë raketë kundër palës tjetër, duke sjellur kështu lirinë nga zgjedha komuniste, për më shumë se 350-milion banorë të Evropës Lindore dhe ish-Bashkimit Sovjetik. Në këtë grup, historianët përfshijnë edhe Papa Gjon Palin e Dytë, i cili gjithashtu konsiderohet se luajti një rol të rëndësishëm në shembjen e komunizmit në atdheun e tij në Poloni dhe anë e mbanë Evropës lindore dhe qëndrore, duke frymëzuar themelimin e levizjes së puntorëve polakë, Solidarnost.
Nelson Mandela ish-i burgosuri politik në Afrikën e Jugut, njeriu i pajtimit, megjith vuajtjet e tija në burgjet e atij vendi për 27 vjet, pa zemërim dhe hidhërim, por gjithmonë për pajtim– pas lirimit nga burgu – iu përvesh punës për vendosjen e demokracisë në Afrikën e Jugut dhe në kontinentin afrikan, në përgjithësi. Falë shembullit të tij prej lideri, lartë nga 20 shtete afrikane të nen-Saharës, sot gëzojnë demokracinë, falë shembullit të tij, sipas historianëve.
Megjithë mandatin e shkurtër si president, John F. Kennedy jeton gjithnjë në kujtimin pozitiv të amerikanëve dhe njerëzve vullnet mirë kudo në botë si një udhëheqës i njohur i shekullit të kaluar, ndërkohë që veprat dhe fjalët e tija frymëzojnë ende, jo vetëm amerikanët por edhe njerëzit vullnetmirë kudo në botë: “Mos pyetni se çfarë mund të bejë vendi yt për ty, por pyet se çka mund të bëjsh ti për vendin tend”, një thirrje që tingëllon gjithmonë aktuale.
Në listën e udhëheqsve që kanë lënë gjurmë në historinë botërore, mund të vendoset edhe emri i Dwight Eisenhower, Gjenerali Suprem i cili udhëhoqi forcat aleate në fitoren e Luftës së Dytë Botërore kundër nazizmit, ndërsa në historinë amerikane, ai njihet edhe si presidenti që krijoi “Amerikën moderne”.
Mahatma Gandhi njihet dhe nderohet si babai i kombit indian, sot vendi më i madh demokratik në botë me një popullsi mbi një miliard banorë. Gandhi është arkitekti i pavarësisë së Indisë nga Perandoria britanike, por ai denoncoi përdorimin e dhunës për arritjen e atij objektivi. Filozofia e tij ishte, “Fuqia e së vërtetës” dhe mos përdorimi i dhunës për realizimin e objektivave, që vazhdon të konsiderohet edhe sot si trashëgimia e tij në botë.
Lista është tepër e gjatë për tu përmendur këtu e udhëheqësve botërorë të shekullit të kaluar që kanë lënë gjurmë të pashlyeshme për të mirën e njerëzimit. Mirëpo, koha në të cilën jetojmë sot nuk është hiç më pak kritike se periudhat në të cilat jetuan dhe vepruan udhëheqsit e mësipërm. Rrjedhimisht, sfidat dhe problemet me të cilat përballet sot bota, kërkojnë udhëheqës, jo vetëm frymëzues dhe të guximshëm, por edhe udhëheqës që, njëkohësisht e duan kombin e vet, e duan njerëzimin, drejtësinë dhe lirinë për të gjithë, sipas shembujve të lartë përmendur të shekullit të kaluar. Fatkeqësisht, sot për sot, nuk shoh në horizontin e afërt as të largët udhëheqës të tillë, të aftë dhe të vullnetit të mirë që duan dhe që kanë mundësinë, frymëzimin dhe atdhedashurinë që të përballen me problemet e sotëme serioze botërore – në nivel shtetëror, rajonal dhe as ndërkombëtar. Lutemi, që ashtu si në kaluarën, i Madhi Zot t’i çojë kësaj bote udhëheqës frymëzues dhe të drejtë siç ishin personalitetet e lartëpërmendura. Vetëm disa prej të cilëve kemi hapësirë për t’i dalluar për gjurmët dhe trashëgiminë që kanë lenë pas, si frymëzues dhe guximtarë, si njerëz dhe si udhëheqës që do i përmend historia për mbështetjen e tyre ndaj drejtësisë dhe njerëzimit. Ndihma e Zotit qoftë me ne!
*Frank Shkreli-Ish Drejtor i Divizionit te Euro-Azise ne Zerin e Amerikes.
by dgreca
Nga Frank Shkreli/
Po dëmtohen dhe po shkatërrohen memoriale të merituara dhe po ngrihen memoriale të rremë, anë e mbanë trojeve shqiptare. Nuk ka të ndalur shembja, prishja dhe dëmtimi i monumenteve në trojet shqiptare. Duke filluar nga shembja e Teatrit Kombëtar në Tiranë nga autoritetet shqiptare, qoftë zhdukja e gjurmëve të shtëpisë së Nënë Terezës në Shkup dhe sot në rrjetët sociale qarkullojnë fotografi të monumentit të dëmtuar në Prizren — kushtuar dy heronjëve amerikanë, David A. Gibbs dhe Kevin L. Roichert, që dhanë jetën për lirinë e Kombit shqiptar në operacionet e para të luftës së NATO-s — të udhëhequr nga Shtetet e Bashkuara – kundër forcave terroriste serbe të Millosheviçit me 5 Maj, 1999.
Është interesant fakti se ky dëmtim i rëndë që i është bërë monumentit të ushtarëve amerikanë në Prizren i është njoftuar publikut – fillimisht, jo nga media por nga artisti– prizrenasi Z. Arbnor Morina, i cili siç duket ka hedhur në qarkullim edhe fotot e para të monumentit të dëmtuar rëndë në Prizren – siç mund të shikoni më poshtë nga fotot e Z. Morina. Të pakën deri më tani, pra pothuaj 20 orë pas dëmtimit të monumentit, nuk shoh asnjë media me rëndësi në trojet shqiptare të ketë raportuar për këtë sulm ndaj historisë së re të Kombit shqiptar dhe të luftës për çlirimin e Kosovës.
Por sipas një lajme të fundit, kryetari i bashkis së prizrenit, Z. Mytafer Haskuka shprehet në lidhje me njoftimet në rrjetët sociale për demëtimin e Monumentit në Prizren të kenë ndodhur për “arsye atmosferike” Ai shkruan: “Disa portale dhe në rrjete sociale sot janë shpërndarë dezinformata lidhur me dëmtimin e memorialit të dy ushtarëve amerikanë, David A. Gibbs dhe Kevin L. Roichert, të cilët dhanë jetën gjatë luftës më 5 maj 1999, derisa ishin duke fluturuar me aeroplanët e NATO-s për misionin paqësor. E vërteta e dëmtimit të këtij memoriali është se ka ndodhur për shkak të kushteve atmosferike, dhe jo për shkak të dëmtimeve të qëllimshme prej ndonjë personi. Kjo është dëshmuar edhe pas verifikimit në terren nga zyrtarët komunalë”, thotë Z. Haskuka.
Për fat të keq, shembja dhe sulmet kundër monumenteve historike e të merituara në trojet shqiptare, nuk kanë të ndalur, ndërkohë që me miratimin e autoriteteve shqiptare — po ndërtohen monumente që kanë për qëllime shtrembërimin e historisë dhe mohimin e identitetit të shqiptarëve, në trojet e tyre. Ku është zemërimi i shqiptarëve dhe i përfaqësuesve të tyre!!!??? E kam fjalën për monumentet turke, greke dhe sllave që janë ndërtuar vitet e fundit në Shqipëri, por edhe për përpjekjet sllave për të përvetësuar historinë e lashtë arbërore në trojet shqiptare në Mal të Zi dhe Kosovë, po pa përjashtuar edhe trojet e tjrea shqiptar. Sidoqoftë, ky është një problem dhe përgjegjësi e autoriteteve aktuale shqiptare, kudo në trojet kombëtare, por sidomos atyreve në Tiranë dhe në Prishtinë, të cilët duhej të ishin mbrojtësit dhe kultivuesit e kësaj histori kombëtare. Po të ishte e mbara, janë këto autoritete që sot duhet të reagojnë dhe të marrin masat e nevojshme për ruajtjen dhe mbështetjen e historisë kombëtare, përfshirë monumentet që janë pjesë e kësaj historie, siç është monumenti në Prizren kushtuar dy pilotëve amerikanë. Dëmtimi i këtij monumenti është bërë nga njerëz djallëzorë që dinë se ç’bejnë pasi e kanë prishur monumentin në Prizren me qëllim për të shënuar 6-vjetorin e ndërtimit të tij dhe me dëmtimin e tij sikurë kanë shënuar Ditën e Përkujtimore të Veteranëve të Shteteve të Bashkuara. Dje ishte shembja e Teatrit Kombëtar në Tiranë, pastaj fshirja e gjurmëve të shtëpisë së Nënë Teresë në Shkup dhe sot ja, “kryeqyteti” i shqiptarëve, Prizreni. Nuk mund të mos ndodhte ndryshe.
Por le ti këthehemi shkurtimisht lajmit të 24-orëve të fundit, në këte seri dëmtimesh të munumenteve në trojet shqiptare – pikërisht — historisë së monumentit, kushtuar dy ushtarëve amerikanë, të dëmtuar keq në Prizren. Monumenti u është dedikuar dy pilotëve, Oficerit David A. Gibbs, 38 vjeç, i lindur në Massillon të shtetit Ohio dhe Oficerit Kevin L. Reichert, 28 vjeç, i lindur në Chetek, të shtetit Wisconsin. Ata humbën jetën në kulmin e rinisë së tyre për lirinë e Kosovës dhe për paqën në Ballkanin Perëndimor, kur helikopteri i tyre i tipit AH-64 Apache ishte rrëxuar në malet, në afërsi të Tiranës me 5 Maj, 1999.
Oficeri David A. Gibbs dhe Oficeri Kevin L. Reichert dhanë jetën për lirinë e shqiptarëve gjatë operacioneve të para të NATO-s kundër forcave serbe në Kosovë
Ishte qeveria e Republikës së Kosovës ajo që ishte kujdesur për ngritjen e këtij memoriali në Prizren, kushtuar dy pilotëve të Ushtrisë amerikane, të cilët bënë sakrificën e fundit duke dhënë jetën për lirinë e Kosovës, gjatë një operacioni në terr natën në territorin shqiptar, në fillim të operacioneve ushtarake të NATO-s në Kosovë, në vitin 1999. Memoriali ishte një simbol nga populli i Kosovës për të nderuar dhe për të kujtuar ketë sakrificë të tyre, por ishte njëkohësisht, edhe përmendorja si mirënjohje në shënjë falënderimi për bashkpunimin e NATO-s dhe të Shteteve të Bashkuara gjatë dhe pas çlirimit të Kosovës.
Fatkeqsisht, pjesë të këtij memoriali, që ishte ndërtuar për të kujtuar për gjithmonë, ushtarakët dhe ushtaraket e Shteteve të Bashkuara që luftuan pë të sjellur paqë, liri dhe për të ndaluar gjenocidin serb kundër shqitarëve në Kosovë –është sot i dëmtuar dhe i rrëxuar për dhe, pikërisht aty në qytetin e Lidhjes së Prizrenit. Çfarë simbolike për shqiptarët dhe çfarë mesazhi po dërgon personi ose personat anti-shqiptarë që morën pjesë në ketë akt terrorist!
Për fat të keq, dikush është i interesuar të shuaj frymëzimet, sado të paka që duken sot për sot, për horizonte të reja në marrëdhëniet midis Kombit shqiptar dhe Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Ata që heshtin përballë këtyre akteve barbare– sidomos autoritetet shqiptare në Tiranë ashtu edhe në Prishtinë — ndajnë përgjegjësitë e mëdha me këta terroristë që duan të shlyejnë, jo vetëm historinë dhe identitetin kombëtar të shqiptarëve, por të dëmtojnë rëndë edhe lidhjet dhe miqësinë e “përhershëme të shqiptarëve me Shtetet e Bashkuara”, siç thoshte dikur Presidenti Ibrahim Rugova.
Këtë shkrim të pa dëshiruar, po e mbyll me fjalët e artistit nga Prizreni, Z. Arbnor Morina, i cili ka përhapur fillimisht edhe fotot e memorialit të dëmtuar në rrjetët e tij sociale: “Shikoni në çfarë gjendje është memoriali në Prizren, kushtuar këtyre dy ushtarëve amerikanë! Imagjinoni sikur ta vizitonin këtë memorial familjarët e ushtarëve të rënë! Për ta parë se për kon e kanë dhanë jetën këta dy”, është shprehur Z. Morina në reagimin e tij rrjetët sociale, kur ka parë monumentin e dëmtuar në Prizren. Vërtetë, “Për kon e kanë dhanë jetën këta dy” ushtarë
Amerikanë!?
by dgreca
NGA FRANK SHKRELI/
Ditë e fundit, lexova me vëmendje deklaratën që ka bërë Kёshilli Koordinues i Diasporёs (KKD) mbi zhvillimet e fundit në Shqipëri, deklaratë në të cilën anëtarët e këtij Këshilli shfaqin “shqetësimin” e tyre për shembjen ilegale të Teatrit Kombëtar në Tiranë dhe për gjëndjen aktuale politike në vend. Siç dihet, ky institucion pёrfaqёson interesat e diasporёs dhe synon njëherazi të jetë edhe një urë urё lidhёse, kryesisht, me institucionet qeveritare, të pakën ashtu duket deri më tani. Në deklaratën e lëshuar me 22 Maj, 2020 — KKD thotë se: “Ka ndjekur me shqetёsim tё veҫantё situatёn e krijuar nga shembja e godinёs sё Teatrit Kombёtar. Mёnyra dhe momenti qё u zgjodh nga qeveria pёr tё prishur godinёn, shoqёruar me arrogancёn kundёr atyre me mendim ndryshe, n’a shqetёson pasi vihet seriozisht në diskutim e ardhmja e Shqipёrise si njё shtet demokratik. Ështё e pakuptueshme se si nё ҫastet e rёnda tё pandemisё, një nga prioritetet e qeverisё ishte prishja e Teatrit Kombёtar. Shoqёria shqiptare nё kёtё periudhë të paprecedent ka nevojё pёr qetёsi dhe unitet dhe jo veprime tё nxituara dhe konflikte të panevojsheme”, theksohet në deklaratën e Këshillit të përfaqsuesëve të diasporës shqiptare. KKD me të drejtë i referohet edhe dhunës së përdorur kundër protestuesve ditën e shembjes së Teatrit, si “një akt i shemtuar dhe aspak demokratik”, ndërkohë që thekësohet se: “Ne dёnojmё pa asnjё rezervё veprimet e qeverisё pёr shёmbjen e Teatrit Kombëtar, mungesёn e transparencёs, shkeljet ligjore, dhe nxitimin nё marrjen e vendimeve”. KKD u bën thirrje forcave politike nё Shqipёri qё tё zhvillojnё dialogun dhe jo arrogancёn e treguar deri tani dhe që të ndalohet menjëherё ndjekja penale kundёr personave tё arrestuar e dhunuar nё protestёn e datёs 17 Maj, ndërsa theksojnë se “ndjekje penale ndoshta duhet rezervuar pёr ata qё urdhёruan shembjen dhe ushtruan dhunёn”.
Dihet se Këshilli Koordinues i Diasporës është organizuar dhe miratuar nga qeveria e Kryeministrit Rama, por KKD thotë se megjithkëtë këtë lidhje, ky ent është një institucion i pavarur nga qeveria. E përshëndes KKD-ën për këtë deklaratë mbi shembjen ilegale të Teatrit Kombëtar! Por megjithëse kjo deklaratë e KKD-së kundër shembjes së Teatrit Kombëtar nga autoritetet shqiptare është mjaft e fortë në përmbajtje, për mua çdo organizatë që formohet dhe miratohet nga një qeveri — më bën të dyshojë për qëllimet dhe objektivat e cilësdo qeveri qoftë, përfshir edhe qeverinë e Kryeministrit Rama, për përdorimin e një orgnaiztae të tillë për qëllime politike personale dhe partiake.
Ç’prej fillimit, unë e kam mirëpritur “Samitin e Diasporës” dhe krijimin e Këshillit Koordinues të Diasporës, nga Shqipëria, Kosova dhe Maqedonia, si një masë me vend megjithse e vonuar, për vëmendjen që meriton diaspora. Më ka pëlqyer ideja e takimeve të organizuara për diasporën edhe nga Kosova dhe Maqedonia sepse takime të tilla merrnin një domethënje të rëndësishme kombëtare. Të pakën në takime të tilla ishim të bashkuar, mendoja unë. Samitin e parë të Diasporës në Tiranë e kam konsideruar si fillimi i një dialogu të mirëfilltë kombëtar, dialog i cili ka munguar për një kohë të gjatë midis diasporës dhe Atdheut.
Kjo ishte shpresa, por e vërteta është ndryshe. Fatkeqësisht, Samitet e Diasporës i përngjanin më shumë një mitingu politik të Ramës dhe nuk pasqyruan dialog kombëtar as politik, siç pritej, midis diasporës dhe autoriteteve shqiptare në Tiranë, Prishtinë e Shkup. Në këtë përfundim, besoj se mund të vinë edhe antarët e KKD-së, të cilët kanë marrë pjesë në ato samite. Në deklaratën e tyre më sipër, KKD u bënë thirrje, “forcave politike nё Shqipёri qё tё zhvillojnё dialogun dhe jo arrogancёn e treguar deri tani”.
Unë i kisha menduar takimet e diasporës në Atdhe si tubime kombëtare, të shqiptarëve të diasporës nga të gjitha trevat dhe nga të gjitha anët e botës. Tubime që do të pasqyronin vlerat më të mira stërgjyshore të shqiptarëve, por edhe vlerat perëndimore të tolerancës politike dhe traditave stërgjyshore dhe do të shërbente si një rast për të bashkrenduar forcat për një bashkpunim më të ngushtë, për të mirën e përbashkët të të gjithë shqiptarëve.
Në gusht, të vitit 2016 duke folur në New York para disa përfaqsuesve të komunitetit në lidhje me planet për samitet e ardhëshme të diasporës, Kryeministri i Shqipërisë, Z. Rama ishte shprehur duke njoftuar mbajtjen e samitit të diasporës se samiti, sipas tij, ishte “Një moment për të treguar se ne mund të jetojmë në pjesë të ndryshme të botës, por gjithmonë të bashkuar rreth vlerave tona, gjuhës dhe identitetit tonë unik shqiptar. Një moment për të diskutuar mbi rrugët dhe mënyrat e bashkëpunimit me shembuj suksesi nga heronjtë e diasporës”. Ka thënë ai. Zoti Rama ishte shprehur gjithashtu se Samitet e Diasporës duhej të “promovonin edhe imazhin e vlerave tona më të mira”.
Shumë prej nesh jashtë Atdheut për një gjysëm shekulli ose më shumë, përfshirë komunitetin shqiptaro-amerikan, u jemi përshtatur vlerave politike perëndimore, demokracisë, tolerancës për kundërshtarin dhe respekt ndaj mendimeve të kundërta, respekt për të drejtat e njeriut në përgjithësi, lirisë së fjalës dhe të shtypit në veçanti, e të tjera. Andaj këto vlera perëndimore, Z. Rama, ne të diasporës shqiptare jemi munduar t’i gjërshetojmë me vlerat tona tradicionale kombëtare stërgjyshore. Më vjen keq të them por nga ajo që kemi parë deri sot, ne të diasporës shqiptare nuk kemi asgjë të përbashkët me ju. Z. Kryeministër, shembja e stilit terrorist nga autoritetet shqiptare e Teatrit Kombëtar në Tiranë dhe qeverisja juaj aktuale –siç ve në dukje edhe deklarata e Këshillit Koordinues të Diasporës më lartë – tregon se nuk kemi asgjë më, të përbashkët me ju sa u përket vlerave politike e morale – qofshin ato stërgjyshore, qofshin ato perëndimore. Shembja e Teatrit Kombëtar është vetëm një çeshtje shqetësimi për diasporën.
Si përfundim, urat po prishën dhe lidhjet shpirtërore po pakësohen gjithnjë e më shumë midis diasporës shqiptare dhe Atdheut tonë të shtrenjtë, pikërisht për arsye të qeverisjes tuaj autoritare, siç u pasqyrua kohët e fundit edhe me shembjen e ilegale të Teatrit Kombëtar, si vetëm një nga ngjarjet shqetësuese, që sipas deklaratës së Këshillit Koordinues të Diasporës është, “me karakter të rrezikshëm për demokracinë e vendit”.