Herion Kercelli – Page 3 – Dielli

Admiral Michelle Howard, e para femër Komandante e Forcës së Bashkuar të NATO-s

June 16, 2016 by dgreca

Admiral Howard, e para femër komandante në Komandën e Forcës së Bashkuar të NATO-s {JFC} në Napoli/

Përktheu për “Diellin”, Herion Kërcelli/

Më datën 7 qershor 2016, në Komandën e FB të Napolit,{JFC}, Itali, u zhvillua ceremonia e marrjes së detyrës të Komandës në këtë Forcë, Admiral Michelle Howard. Në njoftimin e zyrës së shtypit të kësaj Komande, thuhet se Admirali i Marinës së Shteteve të Bashkuara Michelle Howard morri komanden e Komandës së Forcës së Përbashket Aleate në Napoli . Njekohësisht Admiral Howard është Komandante e Flotës së 6-të të Shteteve të Bashkuara Europe-Afrikë V Perëndimore. Howard, komandante e 29-të e JFC Napoli, morri komandën nga Admirali i Marinës së Shteteve te Bashkuara Mark Ferguson, që tashmë është Admiral në pension. Hovard më parë ka kryer detyrën e Zv.komandantes të 38 –të, e Operacioneve Detare, në këtë Flotë.

Në ceremoninë e marrjes dhe dorëzimit të detyrës nga Admiral Howard dhe Ferguson, ndodhej dhe Shefi i Shtabeve të Ushtrisë së SHBA, Gjeneral Curtis Scaparrotti, Komandanti i Forcave Amerikane të Europës, Gjenerali David Rodriguez, dhe Admirali Bill Moran, Zv/Komandant i Operacioneve Detare.

“Do te doja te thoja vlerësimin tim për Napolin dhe Italinë si komuniteti pritës i yni,” theksoi Howard gjatë takimit me personalitete të këtij qyteti. “Ju na keni trajtuar ne si familje për mbi gjashtë dekada, ndaj mbështetja juaj është një e rëndësishme për realizimin me sukses të misionit tonë”. Komandatja e JPC Napoli është një prej dy komandantëve të Forcës së Bashkuar në vartësi të Komandantit Aleat Suprem të NATOs ne Europe. Si Komandante e JFC Napoli, detyra kryesore e Admiral Howard është të përgatisë e drejtojë operacionet ushtarake të NATO-s në zonën e përgjegjsisë të JFC, në mënyrë që të ndalojë cdo agresion, të mbrojë territorin dhe forcat e NATO, të mbrojë e sigurojë lirinë e lundrimit e transportit detar në dete dhe oqeane, dhe të mbrojë sigurinë e kombeve të NATO.

Si Komandante e Forcave Detare te Shteteve te Bashkuara Europe-Afrike, Howard do të jetë e përgjegjshme për udhëheqjen e operacioneve detare të spektrit të plotë në bashkëpunim me aleatët, koalicionin e përbashkët, ndërinsituticional dhe partnerë të tjerë që të mbrojë interesat e Shteteve te Bashkuara, ndërkohë të forcojë sigurinë dhe stabilitetin detar në Europë dhe Afrikë. Howard u zotua se do drejtojë JFC me të njejtën përkushtim, forcë, zgjidhje dhe gatishmëri që trupat e JFC Napoli kanë demonstruar në të kaluarën.

“Puna dhe aftësitë tuja ma bëjnë drejtimin dhe udhëheqjen time më të thjeshtë, të qëndrueshme dhe me shpejtësi të plotë para”, tha gjatë ceremonisë Admiral Howard.

Mark Patton , zyra e shtypit e JFC, Napoli.

Përktheu për “Diellin”, Herion Kërcelli

Arsimi është puna e jetës time

April 27, 2016 by dgreca

Nga Dr. Jill Biden. {Zonja Biden}/

Përktheu për “Diellin”, Herion Kërcelli/

Kur presidenti dhe zëvendës presidenti ishin zgjedhur për herë të parë drejt Shtëpisë së Bardhë më 2008, unë i thashë burrit tim Joe se, dëshiroja të vazhdoja që të jepja mësim. Afërsisht tetë vjet më vonë, ja ku kam, – ende jap mësim Anglisht me kohë të plotë tek një kolegj professional, në veri të Virgjinias. Si një arsimtare për gjithë jetën, unë jam krenare që jam pjesë e një administrate që u zotua të investojë tek studentat tanë dhe të kthejë premtimin e sistemit Amerikan të edukimit. Nga dita e pare , ne e kemi bërë arsimin një prioritet. Kjo nga investimi në arsimin e fëmijërisë te hershme deri tek shtimi i studentëve që diplomohen nga shkolla e mesme. Gjithashtu nga bërja e universiteteve më të përballueshëm për qytetarët drejt forcimit të partneriteve mes kolegjeve profesionalë dhe nënpunësve, meqëllimqë të krijojë brezin tjetër të punëtorëve te aftë. Por ne nuk ndalojmë këtu. Në javët e ardhëshme, ne do të nxjerrim në pah studentët e kombit tonë, arsimtarët- dhe progresin që kemi bërë këta shtatë vite. Dje, Joe{Biden} dhe unë vizituam Kolegjin Profesional të Philadelphias si pjesë e #HeadsUpAmerica . Një ditë e vecantë për të nxjerrë në pah progresin që kemi bërë me programet falas të kolegjit profesional në shkallë vendi dhe të lajmërojmë ndihmat financiare që do përdoren për arësimimin pa pagesë në kolegjet profesionale. Të paktën 27 programe falas të kolegjit profesional janë lancuar në shtete, komunitete, dhe kolegje profesionale individuale gjatë vitit 2015, prej adresës Bashkimi i Shtetit të Presidentit. Dhe 17 shtete të tjera kanë prezantuar legjislacionin për ta bërë falas kolegjin profesional në gjithë shtetet. Këto programe do të ndihmojnë miliona studentë të përgjegjshëm për tu bërë pjesë e arsimit të lartë dhe mundësisë për një jetë më të begatë. Ne gjithashtu do të festojmë hapat e mëdhenj që kemi bërë së bashku për të rritur numrin e të diplomuarve në universitete, duke i bërë ata më të përballueshëm për të gjithë studentat. Nesër, si pjesë e iniciativës të saj “Shko Më Lart”, Zonja e Parë do të festojë Ditën e Firmosjes së Universitetit ne Qytetin e New Yorkut, duke i bashkuar në Diten e Firmosjes së Universitetit dhe shumë të tjerë rreth vendit. Të flasësh rreth progresit që kemi bërë së bashku që ti bëjmë kreditë studentore më të përballueshme, si të ndihmojmë më shumë Amerikanë të mbulojnë pagesat mujore të kredisë, apo nëpërmjet planeve e projekteve të vecanta të mbështetura nga Shtëpia e Bardhë. Për këtë në mbarë vendin do krijohen zyra të vecanta informacioni. Të premten, si pjesë e iniciativës të Forcave Bashkuese, unë do të vizitoj një shkollë të mesme në Florida. ku do njoftoj përfundimin e zotimit për të mbështetur fëmijët me familje ushtarake dhe për të përmirësuar arsimin STEM në shkollat e lidhura ushtarake. Dhe javën tjetër, presidenti do të presë s Mësuesin më të mirë të Vitit dhe arsimtarët më të mirë nga klasat në shkallë vendi. Ne do ti falenderojmë ata për punën e madhe, kontributin dhe përkushtimin e tyre drejt progresit që kemi bërë në përmirësimin e arsimit shtatë vitet e fundit. Unë gjithashtu kam ftuar Mësuesit e Vitit 2016 drejt residencës së Zëvendës presidentit në Observatorin Detar, për të nderuar punën e arritjet e mësuesve. Si një mësuese e vjetër, unë besoj se arsimi është baza për të ndërtuar një jetë më të mirë. Ndërkohë administrata jonë ka bërë hapa të mëdha për ta bërë arsimin një realitet për më shumë Amerikanë. Dhe në të ardhmen ne do të mbajmë punën (dhe mësimin) që tu sigurojmë të gjithë Amerikanëve mundësinë për të mësuar. Që cdokush të ketë aftësitë për të arritur suksesin, të ecë në karrierë dhe të sigurojë një të ardhme më të ndritur për veten e familjet e tyre.

Falemnderit,

Dr. Jill Biden

Education is my life’s work.

When the President and Vice President were first elected to the White House in 2008, I told my husband Joe that I wanted to continue teaching. Nearly eight years later, here I am – still teaching English full-time at a community college in northern Virginia. As a lifelong educator, I am proud to be part of an administration that is committed to investing in our students and restoring the promise of the American education system. From day one, we have made education a priority – from investing in early childhood education to ensuring that more students graduate high school, and from making college more affordable to strengthening partnerships between community colleges and employers to create the next generation of skilled workers.But we’re not stopping there. In the coming weeks, we’re going to be highlighting our nation’s students, educators — and the progress we’ve made over the past seven years. Today, Joe and I are visiting the Community College of Philadelphia as part of the#HeadsUpAmerica day of action to highlight the progress we’ve made on free community college programs nationwide and to announce new grants to create and expand tuition-free training at community colleges. At least 27 new free community college programs have launched in states, communities, and individual community colleges since the President’s 2015 State of the Union address. And 17 other states have introduced legislation to make community college free statewide. These programs will help to provide millions of responsible students with access to higher education and the opportunity for a more prosperous life. We’ll also celebrate the strides we’ve made together to increase the number of college graduates, make college more affordable, and expand college opportunities for all students. Tomorrow, as part of her Reach Higher initiative, the First Lady will be celebrating College Signing Day in New York City, joining in the 1,000 College Signing Day events happening around the country. To talk about the progress we’ve made together to make student loans more affordable, like helping more Americans cap monthly loan payments through plans like the President’s Pay As You Earn plan, we’ll host student reporters from around the nation for our first-ever White House College Reporter Day. On Friday, as part of my Joining Forces initiative, I’ll visit a high school in Florida to announce the completion of a commitment to support military-connected children and improve STEM education in military-connected schools. And next week, the President will host the National Teacher of the Year and great educators from classrooms across the country to thank them for their hard work and dedication and celebrate their contributions to the progress we’ve made in improving education over the last seven years. I’ve also invited the 2016 State Teachers of the Year to the Vice President’s Residence at the Naval Observatory for a reception in honor of this accomplished group of teachers. As a teacher, I believe education is the foundation for building a better life. While our administration has made strides to make education a reality for more Americans, we’re going to keep working (and teaching) to make sure all Americans have the opportunity to learn the skills they need to succeed, grow into careers they love, and provide a brighter future for their families.

Thanks,

Jill

Dr. Jill Biden
@DrBiden

Mesazh i presidentit Obama për ditën e tokës

April 22, 2016 by dgreca

Përktheu për “Dielli-in” Herion Kërcelli/

Sot është dita e Tokës, – e fundit që unë do të festoj si President. Duke shikuar mbrapsht mbi shtatë vitet e kaluar, unë shpresoj që puna jonë do të lejojë vajzat dhe djemtë tanë, të gjithë fëmijët tanë që të trashëgojnë një planet më të pastër, më të shëndetshëm, dhe më të sigurtë. Por unë e di se ka ende punë për tu bërë në të ardhmen. Prandaj, sot, Shtetet e Bashkuara do të bashkojnë rreth 170 vende për firmosjen e Marrëveshjes së Parisit, një marrëveshje historike për të pakësuar lëshimet e karbonit përmes globit.

Kur Sekretari i Shtetit John Kerry, qëndron në shtete të tjerë për të mbështetur këtë marrëveshje, ne po të zhvillojmë një plan që i jep prioritet shëndetit të planetit dhe popullit tonë. Dhe ne do të afrohemi synimeve për miratimin e një Marreveshjes të tillë, që e kërkonim vite më parë nga të interesuarit e kësaj cështje.

Kjo është e rëndësishme, sepse ndikimi i ndryshimit të klimës është real. Verën e fundit, unë vizitova Alaskën dhe qëndrova në këmbën e një akullnaje që po zhdukej. Unë pashë si deti që avancon po gëryen bregdetet dhe po gëlltit qytete të vegjël. Unë pashë si ndryshimet në temperaturë po shkrijnë tokën e ngrirë dhe tundra është duke u djegur. Kështu ne duhet të bëjmë dicka për atë, përpara se të jetë shumë vonë.

Si burimi i dytë më i madh i botës, ndotja klimatike, SHBA ka një përgjegjësi të veproje. Humbjet janë gjigande – planeti jonë, fëmijët tanë, e ardhmja jonë. Kjo është e vertetë, jo vetëm këtu në Amerike, por në të gjithë botën. Askush nuk është i imunizuar.

Tani, ne po ndërtojme një monument. Kur të gjitha janë thënë dhe po bëhen, sot firmosja e një dokumenti për tokën do te jetë një ditë e madhe në historinë e Kombeve të Bashkuara.

Fale kësaj marrëveshje, ne mund të jemi më të sigurtë për faktin që do ti lemë fëmijëve tanë një planet të vlefshëm për të ardhmen e tyre.

Ajo është cfarë kërkohet rreth nesh. Ndaj sot , SHBA është duke kryesuar luftën kundër ndryshimit klimaterik.

Presidenti Barack Obama .

Today is Earth Day — the last one I’ll celebrate as President. Looking back over the past seven years, I’m hopeful that the work we’ve done will allow my daughters and all of our children to inherit a cleaner, healthier, and safer planet. But I know there is still work to do.That’s why, today, the United States will join about 170 other countries in signing the Paris Agreement, a historic deal to reduce carbon emissions across the globe.When Secretary of State John Kerry stands with other countries to support this agreement, we’ll advance a plan that prioritizes the health of our planet and our people. And we’ll come within striking distance of enacting the Paris Agreement years earlier than anyone expected.This is important because the impact of climate change is real. Last summer, I visited Alaska and stood at the foot of a disappearing glacier. I saw how the rising sea is eating away at shorelines and swallowing small towns. I saw how changes in temperature mean permafrost is thawing and the tundra is burning. So we’ve got to do something about it before it’s too late.As the world’s second-largest source of climate pollution, America has a responsibility to act. The stakes are enormous — our planet, our children, our future. That’s true not just here in America, but all over the world. No one is immune.That’s why, when I ran for this office, I promised I’d work with anyone — across the aisle or on the other side of the planet — to combat this threat. It’s why we brought together scientists, entrepreneurs, businesses, and religious organizations to tackle this challenge together. It’s why we set the first-ever national fuel efficiency standards for trucks and set new standards for cars. It’s why we made the biggest investment in clean energy in U.S. history. It’s why we put forward a plan to limit carbon pollution from existing power plants. And it’s why in Paris, we rallied countries all over the world to establish a long-term framework to reduce global greenhouse gas emissions — the first time so many countries had committed to ambitious, nationally determined climate targets.Now, we’re building on that momentum. When all is said and done, today will be the largest one-day signing event in the history of the UN. Thanks to this agreement, we can be more confident that we’ll leave our children a planet worthy of their promise. That’s what this is all about. And that’s why today, America is leading the fight against climate change.

President Barack Obama

4 Korriku, Ja Historia

July 3, 2015 by dgreca

Si u caktua 4 Korriku 1776, Dita e shpalljes së Pavarësisë së SHBA/
Nga Shefqet & Herion Kercelli/
Populli amerikan feston Ditën e Pavarësisë më datën 4 korrik të cdo viti. Sot, të gjithë amerikanët e shohin 4 korrikun e vitit 1776, këtë ditë të madhe, si dita që përfaqëson Shpalljen e Pavarësisë dhe lindjen e Shteteve të Bashkuara të Amerikës si një komb i pavarur. Në fakt ka pasur mjaft ngjarje dhe një periudhe kohore prej dhjetra vitesh deri në ligjërimin e kësaj date si dita e pavarësisë së SHBA. Fillimisht Kongresi Kontinental e formuloi dokumentin e pavarësisë së SHBA më 2 korrik 1776. Por, nuk u caktua kjo datë si dita e pavarësisë. Ndërkohë nuk u caktua as dita e fillimit të Revolucionit Amerikan, në prill të vitit 1775, si ditë e pavarësisë. As dita kur Thomas Jefferson shkroi dokumentin e parë të Shpalljes së Pavarësisë në qershor 1776. Gjithashtu as data e 2 gushtit 1776, kur dokumenti u firmos nga të gjithë delegatët dhe as nëntori i 1776, kur ju kërkua Britanisë së Madhe të njohë pavarësinë e shtetit të ri.
Cfarë ndodhi në 4 Korrik 1776?
Kongresi Kontinental e shpalli Aktin final të Pavarësisë më 4 Korrik 1776. Delegatët e shteteve federale punuan disa ditë derisa më 2 korrik 1776, ranë dakort me të gjitha redaktimet dhe ndryshimet e draftit përfundimtar, kështu e miratuan atë përfundimisht. Vërtet 4 korriku i 1776-ës, u bë dita e shpalljes së Pavarësisë, por kopja e parë e dokumentit final e shkruajtur me dorë dhe e zbukuruar u firmos në gusht 1776. (Kopja origjinale është e ekspozuar në Arkivat Kombëtare në Washington, D.C.). Në gusht 1776 mbi Bordet Dunlap, u printuan kopje të dokumentit origjinal që u shpërndanë e qarkulluan në gjithë shtetet përbërës të SHBA. Në SHBA festohet Dita e Kushtetutës më 17 Shtator të cdo viti, pra përvjetori i datës kur ky dokument themelor është firmosur, jo dita kur ajo është aprovuar. Në qoftë se do ishte ndjekur kjo praktikë e njejtë për Shpalljen e Pavarësisë, për anollogji i binte që Dita e Pavarësisë të festohej më 2 Gusht të cdo viti, pra ditën e firmosjes së këtij dokumenti themelor nga gjithë delegatët e Kongresit Kontinental.
Por si u bë 4 Korriku një ditë pushimi kombëtar?
Gjatë 15 -20 viteve të para mbas Shpalljes së dokumentit të shkruar, qytetarët amerikanë nuk e festonin atë në shumicën e tyre. Ishte një ditë shumë e re dhe mjaft ngjarje ndodhën më pas në kombin e ri. Vitet 1790 e më pas ishin periudhë e konflikteve e ndodhive të padëshërueshme, ndaj shpallja e kësaj dite ishte e diskutueshme. Ndërsa një parti, ajo e Demokrato-Republikanëve, admironte Jeffersonin dhe Shpalljen e kësaj dite, partia tjetër, Federalistët, mendonin se shpallja favorizonte ndikimin francez dhe injoronte Britanikët, pra, shkonte kundër politikave aktuale të shtetit të ri. Në vitin 1817, John Adams u ankua me një letër ku thuhej se Amerika dukej e painteresuar në të shkuarën e saj. Por, shpejt kjo situatë do ndryshonte. Pas Luftes së vitit 1812, partia Federaliste dhe partitë e reja të viteve 1820-1830 e konsideronin veten si trashëgimtare të Jefferson dhe Demokrato-Republikanëve. Kështu kopjet e printuara të Shpalljes së Pavarësisë filluan të qarkullojnë përsëri, të gjitha me datën e 4 Korrikut 1776, të vendosur në krye. Vdekja e Thomas Jefferson dhe John Adams më 4 Korrik 1826, rizgjuan dhe nxitën idenë për të caktuar 4 Korrikun si datë për të festuar shpalljen e pavarësisë. Në vitet e mëpasme festimet për 4 korrikun u zgjeruan në gjithë shtetet dhe përfshinë shumicën e banorëve. Kjo datë u ligjërua përfundimisht në vitin 1870, pothuajse njëqind vjet pas nënshkrimin të aktit të pavarësisë. Në këtë vit séanca e parë e Kongresit e deklaroi 4 Korrikun, si ditën e pavarësisë dhe ditë pushimi kombëtar, si pjesë e një projektligji që zyrtarisht njohu disa ditë pushimi, përfshirë dhe festën e Krishtlindjeve. Me tej legjislacioni për ditët e pushimit kombëtar, duke përfshire 4 Korrikun, u zgjerua në vitet 1939 dhe 1941. Dita e sotme, 4 korrik 2015, dita simbol e pavarësisë së SHBA, festohet nga gjithë populli amerikan bashkë me miqtë dhe aleatët e tij, ku populli shqiptar, vecanërisht shqiptaro-amerikanët zenë një vend nderi.

Japonezët, Pearl Harbor ishte vetëm një tjetër betejë pas një dekade lufte

December 7, 2014 by dgreca

Nga Albert Siegel/ përktheu Herion Kërcelli/
Për amerikanet, e diela është përvjetori i 73 i 7 dhjetorit 1941, kur japonezët sulmuan Flotën Amerikane të Paqësorit në bazën e Pearl Harbor, duke vrarë 2403 ushtarakë dhe civilë të kësaj baze, është një akt i rëndë që solli përfshirjen e SHBA në Luftën e II-të-Botërore.Por kjo ngarje e paprecedentë, në mbrëmjen e datës 8 dhjetor, me përjashtim të një numuri fishekzjarësh për të nderuar të vdekurit nga Nagaoka, qyteti binjak i Honolulut, kaloi krejtësisht në heshtje në Japoni. Kjo situatë përcillet dhe në arkivat kombëtare japoneze, apo Agjensitë e Lajmeve në Tokio e gjetkë ku thuhet se, Për japonezët, sulmi i tyre në Pearl Harbor nuk ishte fillimi i luftës, por vazhdimi i luftës që ata kishin filluar një dekadë më parë. Japonezët kanë dashur ti kene zona të lirë, eksluzivisht vetëm për ta, ujërat oqeanike rreth vetes. Ata kanë dashur që kjo zonë të mos ketë asnjë lloj ndikimi tjetër që kur komodori i Marinës së SHBA, Matthey C. Perry , në vitin 1853, lundroi në Gjirin e Tokios dhe bisedoi me perandorin e asaj kohe për të hapur vendin e tyre në tregtinë me botën e jashtme. Deri atëhere, kontakti me të huajt në Japoni, cilësohej si një krim dhe dënohej me vdekje. Mbas gjysëm shekulli në sajë të transformimit industrial eteknologjik, Japonia ishte në gjendje për të konkurruar me fuqitë perëndimore që dëshironin të tzhvillonin tregëti me të. Në fakt ishte një proces që i kushtoi shumë Japonisë, duke kaluar në vështirësi të mëdha. Si vend pa burime e pasuri të shumta natyrore, Japonia importoi shumicën e naftës se saj dhe të lëndëve të para nga Shtetet e Bashkuara, Britania e Madhe dhe India Hollandeze Lindore. Duke pasur frikë se pa këto burime të lëndëve të para Japonia dikur do humbiste pavarësinë e vet, ajo kërkoi zgjerimin e territoreve në perëndim, të cilat ishin nën kontrollin e SHBA. Por kjo strategji ekspansioni detyrimisht do sillte një konflikt të pashmangshëm me SHBA, një konflikt I cili filloi në Pearl Harbër më 7 dhjetor 1941. Në tekstet shkollore japoneze flitet pak në lidhje me sulmin mbi Pearl Harbor, dhe qytetarët japonezë, të pyetur në lidhje me ketë cështje shprehen se dinë pak në lidhje me atë që ka ndodhur 73 vite më parë. Sulmin e Flotës ajrore perandorake të7 dhjetorit 1941, nga më të mëdhenjtë e Luftës së II-të-Botërore, ku u përfshinë mbi 300 aeroplanë, të 6 avionmbajtëset e Japonisë dhe u kryen dy valë bombardimesh të egra ajrore. Këtë sulm shumica e japonezëve e trajtojnë në kontekstin e luftërave të shumta që ishin në vazhdim e sipër në atë kohë . Mayako Shibata, një studete universiteti, thotë se, ajo nuk mund të kujtojë se në cilën klasë e kishte mësuar pse ndodhi sulmi në Pearl Harbor. Por ajo ka mësuar gjithashtu se disa zyrtarë në qeverinë e asaj kohe e kundershtuan atë. Japonezë të tjerë nuk ndjehen mirë kur ja përmend këtë ceshtje, sidomos drejtuesit. Por ka një foto se si Japonia e sheh konfliktin, e cila gjendet në Yasukuni Mauzoleun, një nga pavionët më të diskutuar në Japoni e gjetkë. Vizita e këtij mauzeloumi nga kryeministri japonez Shinzo Abe ngjalli zemërimin e fqinjëve të Japonise, të cilet e akuzojnë Abe, se është duke u përpjekur për ta zbukuruar dhe të rishkruajë historinë e luftës së Japonisë. Ky vend i shenjtë memorizon dhe nderon 14 ish-zyrtarë japonezë që pas Luftës së Dytë Botërore, u gjetën fajtorë për krime kundër paqes, duke përfshire Hideki Tojo, Minister i Përgjithshëm,(më pas kryeministër), i cili miratoi sulmin në Pearl Harbor, dhe u denua me varje pas luftës. Në këtë museum ushtarak të Japonisë, të vendosur në këtë vend të shënjtë jepet koncepti dhe qëllimi pse u sulmua Pearl Harbor. Aty është ekspozuar një “Mitsubishi A6M Zero Fighter”, dikur krenaria e ushtarakëve japonezë, nëpër dekoracionet e mureve ka dhjetra imazhe që tregojnë ushtarë japoneze në forma heroike, shpesh duke shtënë poshtë avionëve Amerikanë. Pas seksioneve kushtuar shekujve të mëparshëm të historisë dhe objekteve ushtarake përkatës, në këtë muzeum vjen seksioni kushtuar Luftës së Dytë Botërore. Këtu është paraqitur dhe linja zyrtare e Japonisë për sulmin në Pearl Harbor. Në një segment kohor të krijohet përshtypja se Japonisë ju imponua sulmi në Pearl Harbor nga Shtetet e Bashkuara, e cila i kishte kërkuar tërheqjen pa kushte nga Kina dhe territore të tjera, ose do të përballet me pasoja të rënda. Pasi u ndërprenë negociatat, SHBA, Britania e Madhe dhe Indiet Hollandeze të Lindjes, ngrinë asetet japoneze dhe i imponuan embargo e naftës, duke e shtyrë Japoninë në qoshen e vet. Afatet kohore duket se u thoshin japonezëve, Amerika do sulmojë. “Në Shtëpinë e Bardhë, Presidenti, Sekretari i Shtetit dhe Sekretari i Luftës u takuan me Komandantin e Flotës në Paqësor dhe diskutuan luftën me Japonine”, thotë teksti. “Ata shqyrtuan mjetet dhe forcat për të dhënë goditjen e parë, pa rrezikuar trupat amerikane nga japonezët. Po në këtë tekst shkruhet se, Presidenti Franklin D. Roosevelt, i urdhëron vartësit, “për tu përgatitur për një sulm të papritur, i cili ka të ngjarë të ndodhë më 1 dhjetor1941”.Ky tekst është shkruar në anglisht dhe japonisht, në mënyrë që vizitorët të krijojnë idenë se kush po përgatitej për sulm. Studjuesit e analistët e kësaj lufte, duke preferuar të mbeten anonimë theksojnë se, në atë periudhë, shumica e zyrtarëve japonezë nuk e besonin ose të ishin optimistë se Japonia do të mund të fitonte një luftë me Shtetet e Bashkuara, kapaciteti industrial i të cilit ishte më i madh. Por zyrtarët japonezët ushqenin planin dhe shpresonin se duke dëmtuar Flotën e Shteteve të Bashkuara në Paqesor, ata mund të fitonin kohë për të pushtuar fqinjët e tyre aziatike, të kapnin vendburimet e tyre të naftës, për të siguruar furnizimin dy-vjecar të Japonisë, ndërkohë të siguronin burime të tjera natyrore nga pjesë të tjera të Azise Lindore, duke menduar se do i detyronin Shtetet e Bashkuara për të zhvilluar negociata në kushte të barabarta. Por koha tregoi se kjo strategji e perandorisë japoneze të asaj kohe, ishte një strategji e destinuar të dështojë. Pearl Harbori ishte fillimi i fundit të tyre. Ajo luftë dhe luftërat që pasuan cdo cep të globit, treguan më së miri se cmund të bëjë populli dhe ekonomia amerikane për lirinë e popujve të tjerë dhe demokracinë në botë.
*Siegel është korrespondent special i MacClatchy. Washington Bureau