• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Në Los Angeles me Presidentin Regan dhe..Shën Terezën

July 7, 2017 by dgreca

Qyteti i shndritshëm mbi Los Angeles me Presidentin Regan dhe Shën Tereza Shqiptare, Heroina e Shenjtë e Ditëve Tona…/

unnamed (8)

Nga Keze Kozeta Zylo/

unnamed (11)

unnamed (14)

Mr. Gorbachev, tear down this wall!  Zoti Gorbacov, Rrëzoni këtë mur!/

unnamed (15)Udhëtojme pafund përmes pyjeve dhe kodrinave të buta mbushur me gjelbërim dhe aromë pranvere të përhershme në qytetin e Los Angelos, një qytet që vetëm lulëzon dhe shkëlqen nga bukurizat gati qiellore…  Destinacioni ynë në këtë ditë ishte të viztionim Bibliotekën Presidenciale Ronald Reagan, presidentin që ka fituar zemrën jo vetëm të amerikanëve, por dhe të miliona e miliona njerëzve rreth botës. Rruga e quajtur “40 Drive Presidenciale”, është emëruar për nder të vendit si Presidenti i 40-të. Rruga të conte në një majë me pamje të hatashme malesh, me reflekse blu që vinin nga qielli dhe ujërat e kaltra të Oqeanit Paqësor.

Është një nga destinacionet më të bukura dhe unike të Kalifornisë.  Biblioteka prej 300 hektarësh, përfaqëson “qytetin e ndritshëm në një kodër”, shpesh të referuar nga Presidenti Reagan dhe shërben si vendi i fundit i pushimit të Presidentit të 40-të të kombit sipas historianeve te Presidentit Reagan.

Si një bibliotekë presidenciale e administruar nga Administrata Kombëtare e Arkivave dhe Dokumenteve (NARA), Biblioteka Reagan, nën autoritetin e Aktit të Protokollit të Presidentit, është magazina e të dhënave presidenciale për administratën e Presidentit Reagan. Ato përfshijnë mbi 60 milionë faqe dokumente, mbi 1.6 milion fotografi, një gjysmë milion metra filmi dhe dhjetëra mijëra kaseta audio dhe video. Përveç kësaj, Biblioteka mbledh koleksione letrash personale duke përfshirë dokumentet nga tetë vitet e Ronald Reaganit si guvernator i Kalifornisë.

Biblioteka i është kushtuar presidentit të 40-të të Shteteve të Bashkuara (1981-1989) dhe gruas së tij Nancy Reagan. Projektuar nga Hugh Stubbins dhe Associates, Biblioteka Presidenciale është në Simi Valley, Kalifornia.

Biblioteka Reagan është më e madhe nga 14 bibliotekat presidenciale

Nderimi

Ceremonitë e nderimit ishin hera e parë qe bëheshin në historinë e Shteteve të Bashkuara.

Pesë presidentë të Shteteve të Bashkuara u mblodhën së bashku në të njëjtin vend: Richard Nixon, Gerald Ford, Jimmy Carter, vetë Ronald Reagan dhe George H. W. Bush. Gjashtë Zonjat e Para morën pjesë gjithashtu: Lady Bird Johnson, Pat Nixon, Betty Ford, Rosalynn Carter, Nancy Reagan dhe Barbara Bush. Vetëm ish zonja e parë Jacqueline Kennedy Onassis nuk mori pjesë; por fëmijët e saj Caroline Kennedy-Schlossberg dhe John F. Kennedy Jr ishin të pranishëm së bashku me Luci Johnson Turpin, vajzën më të re të Presidentit Lyndon B. Johnson, si dhe pasardhësit e Franklin D. Roosevelt.

Kur u hap Biblioteka Reagan, ajo ishte më e madhe nga bibliotekat presidenciale, me përafërsisht 153,000 metra katrorë.  Ajo mbajti atë titull deri në përkushtimin e Qendrës Presidenciale.  , Biblioteka Reagan rikrijoi titullin në aspektin e madhësisë fizike megjithatë, Biblioteka Clinton mbetet biblioteka më e madhe presidenciale në aspektin e materialeve (dokumente, artefakte, fotografi).  Ashtu si të gjitha bibliotekat presidenciale që nga ajo e Franklin D. Roosevelt, Biblioteka Reagan u ndërtua tërësisht me donacione private, me një kosto prej 60 milionë dollarë (ekuivalente me 137 milionë dollarë në vitin 2015). Dhuruesit kryesorë u përfshinë Walter Annenberg, Lew Wasserman, Lodwrick Cook, Joe Albritton, Rupert Murdoch, Richard Sills dhe John P. McGovern. Për vitin fiskal 2007, Biblioteka Reagan kishte 305.331 vizitorë, duke e bërë atë bibliotekën presidenciale të dytë më të vizituar, pas bibliotekës Lyndon B. Johnson që ishte nga viti fiskal 2006 me 440.301 vizitorë, kur ishte biblioteka më e vizituar.

Ronald Regan mbahet si një nga presidentët më të suksesshëm, ishte anëtar i Partisë Republikane, komentator dhe aktor amerkan ne Hollivud. Ai shërbeu si Guvernator i 33-të i Kalifornisë 1967-1975.  Reagan lindi më 6 shkurt të vitit 1911 në Tampico, Illinois dhe vdiq më 5 qershor 2004 në Bel Air të Los Anxhelosit, në Kaliforni.

Funerali për Ronald Reagan

Një copë arkë e mbuluar me shiritat e flamurit amerikan dhe i ruajtur nga personeli ushtarak qëndroi në hollin e bibliotekës, më 7 qershor 2004

Varri i Ronald dhe Nancy Reagan jane dhe faqja përkujtimore në bazat e Bibliotekës.

Pas vdekjes së tij, arkivoli i Reagan u dërgua në bibliotekën Reagan më 7 qershor 2004 nga Point Mugu përmes një procesioni prej 25 milje në orë (40 km / h) poshtë Las Posas Road në autostradën amerikane 101. Shumë njerëz u rreshtuan ne rrugët dhe mbikalimet e autostradës për të bërë respektin përfundimtar.  Një shërbim përkujtimor u zhvillua në sallën e bibliotekës me Nancy Reagan ku more pjese fëmijët e Reaganit, të afërmit dhe miqtë. Shërbim u krye nga zyrtari Dr Michael Wenning.

Prej 7 deri në 9 qershor, arkivoli i Reaganit u ndal në sallën e bibliotekës, ku afërsisht 105,000 njerëz e shihnin arkivolin për t’i dhënë respektin e tyre.  Pas fluturimit per të sjelle trupin në Uashington, D.C., i shtrirë në Rotundën e Kapitolit u krye një shërbim funerali kombëtar në Katedralen Kombëtare të Uashingtonit.  Pas kesaj arkivoli i Reaganit u kthye në bibliotekën presidenciale në Kaliforni për një shërbim dhe përkujdesje të fundit përkujtimore.

Planet e ndërtimit për bibliotekën përfshinin një varr për përdorimin eventual të Reaganit dhe gruas së tij.  Pas një shërbimi ne muzg në bibliotekë, herët në mëngjesin e 12 qershorit 2004, trupi u vu për te pushuar i qete në vatrën nëntokësore.

Më 6 mars 2016, Nancy Reagan vdiq në moshën 94 vjeçare.  Pas funeralit, ajo u varros pranë bashkeshortit të saj në Bibliotekën Presidenciale,  më 11 mars 2016.

Ligji për Aktin e Bibliotekave të Presidentit në vitin 1955

Shumë letra dhe regjistrime presidenciale kishin humbur, shkatërruar, shitur për përfitim ose ishin shkatërruar nga kushtet e dobëta të magazinimit.

Në vitin 1939, presidenti Franklin D. Roosevelt kërkoi një alternativë më të mire duke thene se: “Mësoni më shumë për historinë e Bibliotekave Presidenciale”!

Kongresi miratoi Aktin e Bibliotekave të Presidentit në vitin 1955. Nëpërmjet arkivave, muzeve dhe programeve publike, Bibliotekat Presidenciale vazhdojnë të ruajnë dokumentet dhe objektet e Presidentëve tanë, duke na ndihmuar të mësojmë për kombin dhe demokracinë amerikane.

Shën Tereza Shqiptare në Bibliotekën Presidenciale “Reagan”

Si bijë shqiptare dhe si vizitore për herë të paë në këtë Bibliotekë madhështore u ndjeva e emocionuar dhe e privilegjuar të lexoja dhe të shikoja portretin e Hyjneshës, Shën Terezës Shqiptare me Presidentin Reagan.  Ata dukeshin sikur kishin zbritur nga qielli dhe bisedonin me vizitorët dhe falnin mirësi ashtu sic di të falë kjo racë njerëzore…

Me 20 qershor 1985,  Presidenti Reagan i dorëzoi dekoratën e Medaljes Presidenciale të Lirisë Nënë Terezës në Shtepinë e Bardhë.  Presidenti Regaan në këtë ceremoni tha: “Kjo shtëpi e mrekullueshme sjellë shumë vizitorë të mëdhenj, por asnjëri nuk është më i veçantë apo më i respektuar sesa miku ynë i dashur sot.

Një muaj më parë, ne dhame Medaljen e Lirisë për 13 heronj që e kanë bërë vendin e tyre krenar.

Vetëm një nga përfituesit nuk mund të merrte pjesë sepse ajo kishte punë për të bërë,  jo punë e veçantë, punë jo e pazakontë për të, por punë e përditshme e cila është e veçantë dhe urgjente në të drejtën e saj. Nënë Tereza ishte e zënë, si zakonisht, duke shpëtuar botën. Dhe dua ta them këtë fjalë për fjalë.  Ne i vlerësuam përparësitë e saj dhe jemi shumë të lumtur, vërtete, që ajo të mund të vinte në Amerikë këtë javë.

Tani, një çast më parë, thashë se do t’i jepnim Medaljen e Lirisë heronjve që e kanë bërë vendin tonë krenar. Dhe unë besoj se Nënë Tereza mund të nxjerrë në pah këtu se ajo nuk është më amerikane, por një vajzë e Jugosllavisë dhe ajo nuk e ka kaluar jetën e saj të rritur në këtë vend, por në Indi. Megjithatë, thjesht na ndodhi kur donim ta nderonim atë se mirësia në disa zemra i tejkalon të gjitha kufijtë dhe të gjitha konsideratat e ngushta nacionaliste.

Disa njerëz, shumë pak njerëz janë, në kuptimin më të mirë, qytetarë të botës; Nënë Tereza është. Dhe ne e duam aq shumë saqë e kërkuam që ta pranonte shperblimin tonë dhe ajo e pranoi me mirësjellje. Dhe tani do ta lexoj citimin.

Shumica prej nesh flasim për mirësinë dhe dhembshurinë, por Nënë Tereza, shenjtja e jeton atë. Si një adoleshente, ajo shkoi në Indi për të mësuar vajzat e reja. Me kalimin e kohës, Nënë Tereza filloi të punonte mes të varfërve dhe te vdekurve të Kalkutës. Ideja dhe puna e saj e Misionarëve të Bamirësisë është përhapur në mbarë botën…

Dhe dua t’ju falënderoj për diçka, Nënë Tereza! Puna juaj e madhe dhe jeta juaj kanë frymëzuar aq shumë amerikanë sa të përfshihen personalisht, vetë, për të ndihmuar të varfrit. Pra, shumë burra dhe gra në çdo fushë të jetës, në qeveri dhe në sektorin privat, janë udhëhequr nga drita e dashurisë suaj dhe ata i kanë dhënë shumë vetes. Dhe ju falënderojmë për shembullin tuaj rrezatues.

 

Nënë Tereza e pranoi me përulesi cmimin e lartë dhe tha: “ Unë jam më e padenja për këtë dhuratë bujare të Presidentit tonë, Z. Reagan, gruas së tij dhe ju njerëzve të Shteteve të Bashkuara. Por unë e pranoj atë për lavdinë më të madhe të Perëndisë dhe në emër të miliona njerëzve të varfër që kjo dhuratë, në frymë dhe në dashuri, do të depërtojë në zemrat e njerëzve. Sepse, duke më dhënë këtë mua, ua jepni atyre në duartë e mia, me dashurinë dhe shqetësimin tuaj të madh.

Unë kurrë nuk kam kuptuar se ti i ke dashur njerëzit aq butësisht. Kam pasur përvojën, kam qenë herën e fundit këtu, një motër nga Etiopia më ka gjetur dhe më ka thënë, “Njerëzit tanë po vdesin. Fëmijët tanë po vdesin. Nëne, bëj diçka”!  Dhe i vetmi person që më erdhi në mendje ndërsa ajo fliste, ishte Presidenti. Dhe menjëherë i shkruaja atij dhe i thashë: “Unë nuk e di, por kjo është ajo që ndodhi me mua”.  Dhe të nesërmen menjëherë sollën ushqim për njerëzit tanë.  Dhe mund t’ju them se dhurata që ka ardhur nga populli juaj, nga vendi juaj, ka sjellë jetë, jetë të re për njerëzit që vuajnë në Etiopi.

Gjithashtu dua të falenderoj familjet këtu në Shtetet e Bashkuara për dashurinë e tyre të vazhdueshme dhe delikate që ata kanë dhënë, dhe ata kanë treguar, duke i lënë fëmijët e tyre të bëhen motra dhe t’u shërbejnë të varfërve anembanë botës. Tani jemi për botën dhe përpiqemi të sjellim butësinë dhe dashurinë e Jezusit.

Dhe ju nuk mund të shkoni ku ne shkojmë. Nuk mund të bëni atë që ne bëjmë. Por së bashku, ne po bëjmë diçka të bukur për Perëndinë dhe keni mirënjohjen time për ju, Presidentin dhe familjen tuaj dhe për popullin tuaj. Është lutja ime për Ju që Ju të mund të rriteni në shenjtëri në këtë dashuri të butë për të varfërit më të varfërit.

Por kjo dashuri fillon në shtëpi, në familjen tënde dhe fillon duke u lutur së bashku. Lutja jep një zemër të pastër dhe një zemër e pastër mund ta shohë Perëndinë. Dhe nëse shihni Perëndinë në njëri-tjetrin, do të keni dashuri, paqe, gëzim së bashku. Dhe veprat e dashurisë janë vepra paqeje. Dhe dashuria fillon në shtëpi.

Kështu, ju po shkoni, tek të gjithë njerëzit tanë të varfër, mijëra e mijëra njerëz me të cilët merremi, ju sjellin mirënjohjen. Dhe mbajeni gëzimin e dashurisë. Duajini ata, dhe filloni në familjen tuaj të parë. Dhe kjo dashuri do të depërtojë drejt në vendin më të largët ku askush nuk ka qenë kurrë, ku është ajo ndjeshmëri dhe dashuri për Krishtin.

Dhe mos harroni se çfarë bëni më pak e bëni atë tek Ai, tha Jezusi. Ti e bëre për mua. Çfarë mundësi e mrekullueshme për secilin prej nesh do të jetë 24 orë me Jezusin. Dhe duke bërë atë që po bëjmë, siç tha ai, nëse ju merrni një fëmijë të vogël në emrin tim, ju e merrni per mua. Nëse ju jepni një gotë ujë në emrin tim, ju e jepni atë për mua.  Çfarë ndjesie dhe dashurie e mrekullueshme dhe e bukur e Krishtit eshte për secilin prej nesh!

Pra, edhe njëherë, dua t’ju falënderoj për këtë dhuratë të bukur, të cilën unë jam e sigurtë se do të sjellë gëzim të madh për njerëzit tanë duke e ndarë atë me ta.

Zoti ju bekoftë dhe ju strehofte në zemrën e Tij.

Ps: Nga Fjala e mbajtur në kopshtin e trëndafilave në Shtëpinë e Bardhë

Mr. Gorbachev, tear down this wall!  Zoti Gorbacov, Rrëzoni këtë mur!

Presidenti Reagan, me Kancelarin Kohl dhe Kryetarin e Bashkisë së Berlinit, z.Eberhard Diepgen, dhanë një fjalim në Murin e Berlinit, Porta e Brandenburgut, Republika Federale e Gjermanisë, me 6/12/1987.

Zoti Gorbacov! Rrëzoni këtë mur! “Është një thirrje proverbiale nga Presidenti i SHBA-s Ronald Reagan në Berlinin Perëndimor, më 12 qershor 1987, duke bërë thirrje për udhëheqësin e Bashkimit Sovjetik Mikhail Gorbaçov për të hapur pengesën që kishte ndarë Perëndimin dhe Lindjen me Berlinin që nga viti 1961.

Eshte e pamundur të ndahesh kaq lehtë nga seksioni ku flitet për komunizmin, diktaturat e egra, është e pamundur që ato skena të dhimbshme të të mos sjellin aq pranë përjetimet që ke pasur si një qytetare e një vendi që sundohej nga diktatura.  Në ato salla pashë gjithë liderët komunistë, por mjerisht jo nga vendi ynë edhe pse u bë bastioni i fundit  i mbrojtjes së busteve dhe ideve të Stalinit dhe Leninit…

Ky vit shënoi 28 vjetorin që kur Muri i Berlinit u rrëzua. Ishte Simboli i fundit i Luftës së Ftohtë qe u zhvillua në zemër të Berlinit, simbol që ndante Gjermaninë Lindore dhe Perëndimore. Ndërsa shumica e saj u shkatërrua, shtrirja më e gjatë e Murit të Berlinit jashtë Gjermanisë është në Los Anxhelos. Ka dhjetë segmente origjinale në bulevardin Wilshire, përgjatë rrugës nga LACMA.

Ka shumë fragmente të tjera të Murit në Kaliforni të Jugut. Dy artistë kanadezë kanë vizituar Los Anxhelos për të mbledhur disa nga historitë e tyre për një dokumentar që ata e quajnë “Freedom Rocks”.

Sapo muri ra, më 9 nëntor 1989, njerëzit morën çekiç dhe daltë dhe filluan të presin copa. Këto fragmente të vogla kanë udhëtuar që atëherë. Artistët kanadezë Vid Ingelevics dhe Blake Fitzpatrick po dokumentojnë atë që ndodhi me segmentet e Murit që udhëtuan nga Berlini në Amerikën e Veriut.

Në Institutin Goethe në Los Anxheles, pronarët e pjesëve të Murit të Berlinit mbajtën thesaret e tyre para një aparati si zogjtë e brishtë.

Profesori gjerman, Daniel Villanueva, solli një gur që e fitoi në vitin 1990. “Fatmirësisht, atje ishin shumë njerëz të tjerë, njerëz të moshuar dhe më të vjetër”, tha Villanueva. “Ata vetëm i kaluan mjetet nga dora në dorë pasi i nxirrnin.”  Artisti Zox solli fotografi të zbehta nga një natë me shi në Berlin pothuajse vite më parë kur pikturoi një pjesë të Murit, edhe pse bubullimat dhe ndriçimi pothuajse e frikësuan atë larg.

Një person tjetër, kujtonte se po ecte për herë të parë nëpër portën e Brandenburgut në jetën e saj në nëntor të vitit 1989. “Këto pjesë këtu janë shumë domethënëse për mua, sepse ato flasin me mua për shumë Historia personale gjermane. Ata janë gjithmonë të pranishëm në jetën time,

Ata filmuan segmentet e Murit në Berlin të mbuluara me barëra të këqija në një vend për hedhjen e materialit ndërtimor. Në Los Anxheles ata regjistruan një piknik pranë shtrirjes së Bulevardit “Wall on Wilshire”. Në Bibliotekën Presidenciale Ronald Reagan në Luginën Simi, ata dokumentuan një shenjë që paralajmëronte vizitorët që të mos preknin një segment të gjallë të Murit ku “Komunikatori i Madh” sfidoi udhëheqësin sovjetik për ta shembur monumentin.

Me ndarjen e Murit të Berlinit në miliona copë, simboli i Luftës së Ftohtë, që ngjall frikë dhe tmerr është bërë një shkatërrim i lëvizshëm dhe i copëzuar, me secilën fragment që krijon historinë e vet.

Projekti sjellë shpresa për ata që ende luftojnë për Liri. Pa marrë parasysh se sa e lartë ose sa e fortë është një mur, përfundimisht nje dite rrezohet. Njerëzit e morën këtë me duartë e tyre.

Të gjitha muret e tjera të ndarjes medomos që do të rrëzohen!

Përderisa fragmentet vazhdojnë të lëvizin, historia e tyre do të ndryshojë përgjithmonë.

 

Çifti presidencial një Romeo dhe Xhulietë

Unë jetoj në një Krishtlindje të përhershme, sepse Perëndia më dha ty

Romeo kishte Julieten e tij, Antony kishte Cleopatren e tij. Princi Edward kishte Wallisin e tij, dhe Ronald Reagan kishte Nancin e tij të dashur. Charlton Heston dikur ka thene  “se ishte dashuria më e forte dhe e bukur në historinë e Presidencës Amerikane”.

Ajo që filloi si një takim midis dy yjeve të filmit u bë një histori dashurie e vërtetë e denjë për filmin e tyre të Hollivudit. Ata ishin dy figura të famshme, dhe që nga fillimi marrëdhëniet e tyre u zhvilluan në një skenë shumë publike. Së pari ata ishin një çift i njohur i Hollivudit dhe në një botë ku romanca shpesh nuk mund t’i mbijetojë vëmendjes apo tundimeve që janë pjesë e stilit të jetesës dhe qe shpesh lulëzojnë.

Pastaj, kur Ronald Reagan hyri në arenën politike, çifti do të bëhej subjekt i shqyrtimit dhe ekzaminimit edhe më intensiv.

Publiku pa se ata ishin një çift iu perkushtuan shumë njëri-tjetrit.

Ata gjithmonë ecnin per dore.  Nancy do të dukej adhuruese tek bashkëshorti i saj kur ai fliste, duke u dukur se varej nga çdo fjalë e tij.  Ata ishin një histori e vërtetë dashurie.

Ata nuk duroni kurre te ishin ten dare nga njeri-tjetri. Ronald Reagan shkroi letra të panumërta për gruan e tij, dhe Nancy i ruajti letrat. Ajo shpesh vinte shënime kur ishte larg tij. Në një letër për Nancyn në përvjetorin e tridhjetë të dasmës, ai shkroi:  “Unë më shumë se të dua, nuk jam i tërë pa ty. Ju jeni vetë jeta për mua. Kur të largohesh, unë pres që të ktheheni që të mund të filloj të jetoj përsëri. “Shumë vite më vonë, kur Nancy botoi disa letra dashurie që i kishte marrë nga burri i saj, ajo shkruante:” Nëse njëri prej nesh ikte nga dhoma , ne të dy ishim të vetmuar. Njerëzit nuk e besojnë gjithmonë këtë, por është e vërtetë. Mbushja e vetmisë behej duke plotësuar njëri-tjetrin.  Kjo është ajo që ende ka për qëllim për ne që të jemi pergjithmone burrë dhe grua”.

Po sjellë një nga letrat e Reganit dërguar Nancyt:

Grua e nderuar,

Disa ditë më parë më the se unë isha i zemëruar me ty. Unë u përpoqa të shpjegoj se jam i merzitur me veten time. Por më vonë kuptova se zhgënjimi im mund të ketë qenë një kontakt i vetë-keqardhjes, ndjenja që ju jeni të zemëruar shpesh me mua.

Jo më. Ne jemi kaq “një” që ju jeni aq jetësore për mua si zemra ime – me një përjashtim; Ju kurrë nuk mund të zëvendësoheni me një transplant.

Çfarëdo thesar që unë gëzoj! – Kjo shtëpi me fermën tonë nga sytë e detit – të gjitha do të ishte pa kuptim nëse nuk do të kisha ty. Unë jetoj në një Krishtlindje të përhershme, sepse Perëndia më dha ty. Ndërsa e shkruaj këtë, ju po nxitoni nga mbrapa dhe jeni duke bërë ato gjëra vetëm që mund të bëni dhe unë ndiej një lumturi të ngrohtë duke shikuar ty. Kjo është arsyeja pse unë nuk mund t’ju kaloj juve, as nuk ju lejoj të kaloni pa arritur të me prekni. (Përveç tani se ju do të shihni atë që unë jam duke bërë.)

Unë nuk do të shkruaj më, sepse unë do t’ju arrijë ju kudo që të jeni dhe t’ju mbajë për një moment.

Gëzuar Krishtlindjet e dashur!

Unë të dua me gjithë zemrën time.

 

Burri juaj

Reagan

 

2017

Los Angeles, California

 

Filed Under: Histori Tagged With: Keze Kozeta Zylo, ne Los Angeles, Regan, Shen Tereza

Sheshi i Luftës Civile Kombëtare në Gettysburg dhe Liria

July 4, 2017 by dgreca

1 shtepai e LiriseNga Keze Kozeta Zylo/

 Gettysburg është një qytet në shtetin e Pensilvanisë i njohur ndryshe si sheshi i Luftes kombetare sepse u be një pikë kthese në Luftën Civile.  Parku Museum quhet Park Kombëtar Ushtarak.1 Deshmoret e Lirise

Parku gjithashtu përfshin Muzeun e Gettysburg dhe Qendrën e Vizitorëve, duke shfaqur objekte të Luftës Civile dhe Varrezat Kombëtare të Gettysburg, ku një memorial shënon dhe vendin, platformën ku qendron Abraham Linkoln i cili mbajti fjalimin më të rendesishëm historik prej dy minutesh në 19 nëntor, 1863.1 Monumenti i lirise

Beteja e Gettysburgut u zhvillua nga data 1-3 korrik 1863, rreth qytetit të Gettysburg, Pensilvani, nga forcat e Bashkimit dhe të Konfederatës Gjatë Luftës Civile Amerikane.2 Lufta civile

Beteja përfshinte numrin më të madh të viktimave të të gjithë luftës dhe shpesh përshkruhet si pika kthyese e luftës. Ushtria e Majorit të Ushtrisë së George Meade, Potomac, mundi sulmet e Ushtrisë së Virxhinias Veriore të Konfederatës, Robert E. Lee, duke i dhënë fund përpjekjes së Lee për të pushtuar Veriun.

1 Monumenti i lirisePas suksesit të tij në Chancellorsville në Virxhinia në maj 1863, Lee udhëhoqi ushtrinë e tij përmes Luginës Shenandoah për të filluar pushtimin e tij të dytë të fushatës North-Gettysburg. Me ushtrinë e tij shpirtërore, Lee kishte për qëllim të zhvendoste fokusin e fushatës veriore nga Virxhinia veriore e shkatërruar nga lufta dhe shpresonte të ndikonte politikanët e Veriut që të hiqnin dorë nga ndjekja e luftës duke hyrë në Harrisburg, Pensilvani apo edhe Filadelfia.1 Mumja

I mbartur nga Presidenti Abraham Lincoln, gjenerali Joseph Hooker e shtyu ushtrinë e tij në kërkim, por u lirua nga komanda vetëm tre ditë para betejës dhe u zëvendësua nga Meade.Elementët e dy ushtrive fillimisht u përplasën në Gettysburg më 1 korrik 1863, pasi Lee me forcë përqendroi forcat e

2Qemaltij atje, objektivi i tij ishte të përfshinte ushtrinë e Bashkimit dhe ta shkatërronte atë. Kodra të ulëta në Veriperëndim të qytetit u mbrojtën fillimisht nga një divizion Bashkimi i Kalorësisë nën komanden e Brigadier Gjenerali John Buford, dhe së shpejti u përforcua me dy trupat e këmbësorisë së Bashkimit. Megjithatë, dy trupa të mëdha Konfederate i sulmuan nga Veriperëndimi dhe Veriu, duke shembur linjat e Bashkimit Evropian, duke i dërguar mbrojtësit dhe duke u tërhequr nëpër rrugët e qytetit deri në kodrat vetëm në Jug.

Në ditën e dytë të betejës, shumica e të dy ushtrive ishin mbledhur. Linja e Unionit u paraqit në një formacion mbrojtës që ngjante me një grep peshku. Në pasditen e pasluftës të 2 korrikut, Lee filloi një sulm të rëndë në anën e majtë të Bashkimit dhe luftimet e ashpra u përplasën në pjesën e rrumbullakët të vogël, në fushën e grurit, në Devil’s Den dhe nën pemët. Në të drejtën e Bashkimit, demonstratat konfederative u përshkallëzuan në sulme të shkallës së plotë në kodrën e Culp dhe kodrës së varrezave. Të gjithë në të gjithë fushën e betejës, pavarësisht humbjeve të mëdha, mbrojtësit e Bashkimit i mbajtën linjat e tyre.

Në ditën e tretë të betejës, luftimet rifilluan në kodrën e Culp, dhe betejat e kalorësisë u tërhoqën në lindje dhe në jug, por ngjarja kryesore ishte një sulm dramatik i këmbësorisë nga 12,500 konfederata kundër qendrës së vijës së Bashkimit në Varrezat e Ridge, i njohur si ngarkesa e Pickett.  Ngarkesa ishte zmbrapsur nga pushka e Bashkimit dhe zjarri i artilerisë, me humbje të madhe për ushtrinë konfederate.

Lee e udhëhoqi ushtrinë e tij në një tërheqje torturuese prapa në Virxhinia. Ndërmjet 46,000 dhe 51,000 ushtarë nga të dy ushtritë ishin viktima në betejën tre-ditore, më të shtrenjtë në historinë e SHBA -s.

 

Më 19 nëntor, Presidenti Lincoln përdori ceremoninë e përkushtimit për Varrezat Kombëtare të Gettysburgut për të nderuar ushtarët e rënë të Bashkimit dhe për të ripërcaktuar qëllimin e luftës në adresën e tij historike të Gettysburg.

 

Beteja e Gettysburg ishte beteja më e madhe dhe më vdekjeprurëse e Luftës Civile Amerikane.

Për tri ditë më shumë se 160.000 njerëz luftuan për vizionet e tyre konkurruese të Amerikës. Më shumë se një e katërta u vranë, u plagosën ose u futën në një robëri të pasigurt dhe shpesh vdekjeprurëse. Të mbijetuarit e dinin se kishin kaluar nëpër një nga betejat e mëdha të historisë. Shumë më vonë u kthyen në fushën e betejës së Gettysburg për të kuptuar se çfarë ndodhi dhe për t’u përpjekur të kalonin kujtimet e tyre në brezat e ardhshëm.

 

Mësim dhe Muze i hapur në natyrë mbi 1200 monumente

 

Kur viziton Gettysburg te duket sikur gjen një klasë të madhe në natyrë.

Mbi 1200 monumente guri, bronzi dhe hekuri tregojnë historitë e njerëzve që kanë luftuar këtu dhe u ndihmojnë vizitorëve të eksplorojnë një nga pikat e mëdha të kthesës në historinë amerikane.

Beteja e monumenteve të Bashkimit të Gettysburgit.  Numri më i madh i monumenteve në fushën e betejës janë monumente për regjimentet dhe bateritë e Bashkimit, të vendosura në vendin ku luftonin njësitë. Disa shtete të Veriut gjithashtu vendosën monumente shtetërore, dhe ka disa monumente për brigadat veriore ku të gjitha regjimentet erdhën nga i njëjti shtet. Ka

Ka edhe monumente për regjimentet dhe bateritë e Ushtrisë së Shteteve të Bashkuara të Amerikës që luftuan në Betejën e Gettysburg.

Monumenti Konfederal në Gettysburg ka më pak monumente konfederate. Për shkak të rregullave për vendosjen e monumenteve dhe qëndrimet e Jugut ndaj një beteje në Veri, ka shumë pak monumente për regjimentet e Konfederatës dhe asnjë për bateritë Konfederate në fushën e betejës së Gettysburg. Shumica e monumenteve konfederative janë monumente shtetërore të ngritura nga shtetet e Jugut.

Monument për gjeneralin Hayes në Gettysburg Ka mbi 40 monumente për individë nga të dy anët. Shumica janë për gjeneralët. Por ka gjithashtu një toger, një nga 64 burrat që i kanë dhënë Medaljen e Nderit për atë që bënë në Betejën e Gettysburg. Ka dy kapedanë dhe madje dy civilë – një qytetar që mori një armë dhe u bashkua me luftën dhe një grua që ndihmoi të varrosë të vdekurit dhe që përfaqëson sakrificën dhe vuajtjen e të gjitha grave në Luftën Civile.

Eshte dhe Monumenti i Shtabit në Gettysburg për të ndihmuar vizitorët të kuptojnë betejën. Departamenti i Luftës ngriti monumente mbi 100 selitë e Unionit dhe Konfederatës duke detajuar veprimet e brigadave, ndarjeve dhe trupave gjatë betejës. Dhe për të ndihmuar në kompensimin e mungesës së memorialeve konfederative ata vendosën shënuesit për secilën prej baterive të artilerisë Konfederate në vendet ku ata luftuan.

Gjate turneut disponojne mbi 50 harta lokale dhe na lejuan të shihnim se ku monumentet janë në lidhje me njëra-tjetrën, rrugët kryesore dhe tiparet e terrenit të parkut dhe zonës përreth.

Jane disa ferma te Betejës së Gettysburgit, nje prej tyre eshte e ish presidentit te Amerikes Eisenhower i cili erdhi ne pension dhe jetoi aty derisa vdiq.

Ndersa shtëpia Mary Thompson (selia e gjeneralit Lee) është rikthyer në pamjen e saj të 1863-ës!

 

Kulla “Longstreet” ose “Eisenhower” në Avenue West Confederate

 

Kjo kullë vëzhgimi është ndërtuar në vendin e pjesës jugore të linjave konfederative gjatë betejës dhe ndodhet në anën e rruges “Konfederata Avenue”. Kulla na afroi një pamje qe të shikoje Orchard Peach, Fushen e Luftës dhe Little Round Top. Gjithashtu ishte e dukshme dhe Ferma e presidentit Eisenhower.

Kulla eshte 21 metra e 33.6 cm e larte dhe daton që nga viti 1896.

 

Varreza Kombëtare e Dëshmorëve për viktimat e Unionit në Luftën Civile Amerikane ne Gettysburg

 

Monumenti Kombëtar i Ushtarëve është në qendër të dy seksioneve gjysmë-rrethore me 18 zona të Unionit, zona të rregullta të SHBA-s dhe 3 zona për varre të panjohur.

Varreza Kombëtare e Gettysburgut është një Varrezë Kombëtare e Shteteve të Bashkuara të Amerikës e krijuar për viktimat e Unionit në Luftën Civile Amerikane në 1 – 3 korrik 1863 në Gettysburg. Ajo është e vendosur vetëm jashtë Gettysburg Borough, në Adams County, Pennsylvania. Toka ishte pjesë e fushës së betejës së Gettysburg, dhe varrezat janë brenda Parkut Kombëtar Ushtarak të Gettysburgut.

Presidenti i SHBA-s Abraham Lincoln mbajti fjalimin e tij të rëndësishëm ne varrezën kombetare ne Gettysburg, më 19 nëntor 1863.

Varreza përmban 3,512 trupa nga Lufta Civile, duke përfshirë varrezat e 979 trupave te panjohur.  Ajo gjithashtu ka seksione për Veteranët e Luftës Spanjolle-Amerikane, Luftën e Parë Botërore dhe luftërat e tjera, së bashku me varret e bashkëshortëve dhe fëmijëve të veteranëve. Numri i përgjithshëm i tejkalon 6.000.

Monumentet e betejës, përmendoret dhe shënuesit janë të shpërndara në të gjithë varrezat, muret e gurit, gardhet dhe portat e hekurta, shenjat e varrimit dhe të seksioneve, dhe trotuaret e tullave janë renditur si struktura kontribuese brenda zonës historike të Gettysburg Battlefield.

Monumenti Kombëtar i Ushtarëve është një përmendore kushtuar sheshit te Luftes Civile ne Gettysburg i cili ndodhet në pikën qendrore të Varrezat Kombëtare të Gettysburgut. Ai nderon ushtarët e betejës dhe tregon me alegori për “Paqen dhe bollëkun nën liri … pas një lufte heroike.  Përveç një mbishkrimi me 4 linjat e fundit të adresës Gettysburg, boshti me 4 mbështetëse ka 5 statuja:

“Një statujë e madhe që përfaqëson konceptin e Lirisë e kapërcen piedestalin, tetëmbëdhjetë yje të mëdhenj bronzi që rrethojnë piedestalin nën këtë statujë përfaqësojnë shtetet e Unionit të tetëmbëdhjetëve me të vdekur të varrosur. Janë katër statuja të vendosura në çdo cep afër bazës, përfaqësojnë Luftën, Historinë, Paqen  dhe bollëk.

Lufta përfaqësohet nga një statujë e një ushtari amerikan që rrëfen historinë e betejës për Historinë. Nga ana tjetër, Historia regjistron me majë shkruese dhe tabletë arritjet e betejës dhe emrat e të vdekurve të nderuar. Një statujë e një mekaniku amerikan dhe mjetet e tij ilustron Paqen.  Një figurë femër me një tufëz gruri dhe frytet e tokës që përshkruajnë paqen dhe bollëkun si triumfin kurorëzues të ushtarit.

Massachusetts miratoi ndarjet për Shoqatën e Monumenteve të Ushtarëve të Gettysburg më 14 mars 1865, dhe në maj, David Wills ftoi organizatat e veteranëve për ceremoninë e gur themelit të 4 korrikut Struktura e monumenteve u ndërtua në veprat e Batterson në Westerly, Rhode Island, Lirisë duke kapur shpatën dhe kurorën e dafinës.  U skalit në Romë dhe mbërriti ne tetor 1868).  Monumenti pa statujat “Bolleku” ose “Paqja” u dedikua në 1869 me lutjen e Rev. Henry Ward Beecher, pasuar nga një fjalim nga gjenerali George G. Meade, oratori nga senatori Oliver P. Morton dhe Poema nga Bayard Taylor. Statuja e “Bollekut” e monumentit u vendos, më 26 gusht 1869, dhe një rekord i gurëve të themelit dhe ceremonive të përkushtimit u botua në vitin 1874. Në kundërshtim me besimin popullor, monumenti nuk qëndron në vendin e oratorit të adresës së Gettysburg

 

Gratë afrikano-amerikane

 

Gratë afrikano-amerikane patën një kohë të vështirë në Gettysburg. Ushtria Konfederate ishte autorizuar të kapte çdo person me ngjyrë që hasnin në marshimin e tyre në veri dhe t’i dërgonte në Jug si “kontrabandë të kapur” për tu kthyer në skllavëri –

Elizabeth Thorn, gruaja shtatzënë e menaxherit të varrezës kryesore të Gettysburgit, ka hapur 102 varre për ushtarët e vdekur pas betejës. Një skulpturë jetësore në varrezat përkujton veprat e saj. Historite tregojnë për banorët e zinj të rajonit që iknin nga qyteti, në kodra, ndërsa të tjerët u arrestuan nga Konfederata.  Të paktën një i identifikuar vetëm si “Tezja Liz” – u arratis nga kapitenët e saj duke hyrë në Kishën e Krishtit Lutheran dhe duke u fshehur në kambanë për ditë pa ushqim ose ujë.

Histori interesante eshte dhe me Lydia Smith”. Ajo ishte një grua e varfër me ngjyrë që kishte kursyer pak para nga vitet e punës së rëndë. Në betejë, ajo punësoi një kamionçinë dhe kalë dhe udhëtoi nëpër ferma, duke u thënë për mijëra burra që vuanin. Ajo pranoi donacionet e ushqimit dhe veshjeve dhe, kur donacionet mbaroheshin fillonin të shpenzonin paratë e veta. Çdo ditë, me karrocën e saj të lartë, u kthye drejt spitaleve, dhe kur arriti tek ata, e lodhur nga kilometra udhëtimi, filloi të shpërndante artikujt që kishte sjellë.  Ajo ishte në gjendje të shihte rolin e tyre si luftëtarë të cilët luftonin për të përjetësuar skllavërinë por ajo ishte humane dhe vazhdoi të ofronte një spital të improvizuar me njerez rreth Gettysburg-ut me ushqime, veshje dhe ushqime të shijshme deri sa ajo kishte kaluar tërë kursimet.

 

Gratë në Gettysburg

 

Memoriali per grate eshte përkujtimi rreth Grave të Gettysburg është një haraç për gratë e Gettysburg që shërbyen dhe vuajtën për shkak të betejës. Nje prej tyre eshte dhe Elizabeth Thorn, bashkëshortja e kujdestarit të varrezave me gjelbërim të përjetshëm. Në kohën e betejës ajo ishte gjashtë muaj shtatzënë dhe kujdesej për tre djem dhe prindërit e saj të moshuar. Burri i saj ishte larg duke shërbyer ne 138 këmbësorinë e Pensilvanisë, e cila po shërbente në Virxhinia gjatë fushatës së Gettysburg.

Elizabeth Masser dhe Peter Thorn emigruan në Shtetet e Bashkuara nga Gjermania dhe u martuan në Gettysburg në shtator të vitit 1855, në të njëjtin vit me të cilin u vendos gurthemeli për varrezat lokale. Disa muaj më vonë, Peter u punësua për të qenë kujdestar i asaj që do të quhej Varreza me gjelbërim të përjetshëm në Gettysburg.

Një portë me hapësirë të brendshme për kujdestarine u ndërtua si një portë në bazat e varrezave. Prindërit e Elizabetës jetonin në njërën anë të ndërtesës së harkut; Pjetri dhe Elizabeta jetonin në anën tjetër. (Sot ka një shtëpi kujdestare të ndërtuar pas harkut në anën e djathtë.)

Gjashtë vjet më vonë, kur filloi Lufta Civile (1861), ata kishin tre djem. Nga 1862, Pjetri mendoi se ishte detyra e tij për t’u bashkuar me Ushtrinë e Bashkimit, dhe ai u regjistrua me këmbësorinë e 138-të të Pensilvanisë, duke i lënë detyrat e kujdestarisë së varrezave Elizabetës dhe babait të saj. Në atë kohë, varrezat kishin mesatarisht rreth pesë varrime në muaj.

Gjatë betejës Thorn dhe familja e saj u detyruan të largoheshin nga shtëpia e tyre, e cila ishte dëshmitare e luftimeve derë më derë më 2 korrik. Ajo u kthye për të gjetur ushqimin e saj dhe pasurinë qe mjerisht ishte vjedhur nderkohe gjeti trupat e vdekur te  shtrirë pa varrosur kudo.

Si kujdestare e varrezave, ajo u urdhërua të fillonte varrosjen e viktimave, burrat ishin caktuar për të ndihmuar, por një nga një ata u largua, sepse ishte i paaftë për të mbajtur punën.  Statuja përshkruan një Thorn të lodhur duke u mbështetur në një lopatë ndërsa ajo mbështetet në varrosjen e 91 viktimave nga beteja.

Elizabeta lindi një vajzë, Rose Meade, atë muaj. Megjithatë, fëmija nuk ishte i shëndetshëm dhe vdiq në moshën 14 vjeçare. Elizabeta gjithmonë besonte stresin e betejës dhe puna e saj që varroste viktimat e saj preku vajzën e saj të palindur.

Burri i Elizabetës u kthye i gjalle dhe ne gjendje te mire shendetsore pas Appomattox, dhe çifti qëndroi në varrezë deri në 1874.

Monumenti u dedikua në vitin 2002. Ajo u krijua nga skulptori Ron Tunison.

Gruaja ne sculpture Jennie Wade- eshte e vetmja civile që vdes gjatë betejës së Gettysburg.

Njëra prej dy grave në historinë e SHBA-së që kanë një flamur Amerikan të valevitet në varrin e saj.

 

I vetmi monument në botë që nderon fjalimin e një Presidenti

 

Monumenti I fjalimit te Presidentit Abraham Linkoln është në Jug të Gettysburg në Varrezat Kombëtare. Ky monument i është kushtuar fjalimit te Presidentit Linkoln ne Gettysburg, fjalimin që ai dha në përkushtim te Varrezave Kombëtare të Ushtarëve më 19 nëntor 1863.

Është ndoshta monumenti i vetëm në botë i kushtuar për një fjalim. Ai përmban një bust të presidentit të skalitur nga Henry K. Bush-Brown, i cili gjithashtu krijoi statujat e kuajve të Gjeneralëve Meade, Reynolds dhe Sedgwick në Gettysburg

Pak javë pas betejës ishte caktuar një ceremoni për t’i kushtuar Varrezat Kombëtare të Ushtarëve, ku u mblodhën të renet e Unionit.

Folësi kryesor u shënua nga oratori Edward Everett. Ai mbajti një fjalim dy orësh, shumë normale për kohën, kur një orator ishte si një ngjarje argëtuese. Një himn u këndua si ndërhyrje muzikore, pastaj Lincoln u ngrit për të dhënë “disa vërejtje të duhura”.

Fjalimi zgjati vetëm dy minuta. Asnjë fotografi nuk tregon Lincoln duke folur, pasi fotografët ishin të befasuar nga fundi i tij i shpejtë.  Raportet flasin për duartrokitje por shume të shpërndarë.

Por dhjetë fjalite u konsideruan si një nga fjalimet më të mëdha në historinë amerikane, duke ofruar udhëzime për një komb që ripërcaktohej në mes të një lufte dhe që kërcënonte ekzistencën e saj.

 

Fjalimi i famshëm i Abraham Linkoln pranë Varrezave Kombëtare në Luften Civile në Gettysburg

 

Tetë dekada dhe shtatë vjet më parë etërit tanë sollen në këtë kontinent, një komb të ri, të konceptuar në liri dhe i perkushtuar ndaj idese se të gjithë njerëzit jane krijuar të barabartë.

Tani jemi të angazhuar në një Luftë të madhe civile, duke testuar nëse ky komb, apo cdo komb tjetër në botë, që konceptohet e mbruhet në këtë mënyrë, mund t’ia dalë të mbijetojë. Jemi mbledhur së bashku në fushën e një beteje të madhe të kësaj lufte. Kemi ardhur për të përkushtuar një copëz toke si vend pushimi të përjetshëm për ata që dhanë jetën e tyre këtu me qëllim që kombi ynë të mund të jetonte. Ne duhet ta bëjmë këtë sepse është gjëja e duhur dhe gjëja më me vend që mund të bëhet.

Por, në një kuptim më të gjerë, ne nuk mundemi as ta përkushtojmë, as ta shenjtërojmë e as ta blatojmë këtë dhé. Ata burra trima që luftuan këtu, qofshin sot të gjallë a të vdekur, e kanë shenjtëruar atë ndërkohë e ne s’kemi as ç’t’i heqim e as ç’t’i shtojmë asaj çfarë ata kanë bërë. Bota pak do t’i vërë veshin asaj çfarë themi ne sot këtu, e aq më pak do të na e mbajë mend; ama ajo kurrë nuk mundet të harrojë veprën që lanë ata këtu.

Në fakt duhet që ne të gjallët t’i përkushtohemi sot veprës së papërfunduar të tyre, vepër të cilën ata që luftuan këtu e shpunë përpara në mënyrë aq fisnike. Ndaj na takon ne që t’i përkushtohemi detyrës madhore që na pret dhe të marrim prej këtyre të rënëve të lavdishëm frymëzim gjithnjë e më të madh për të vazhduar kauzën për të cilën ata dhanë gjithçka kishin; dhe le të zotohemi sot këtu njëherë e mirë se nuk do të lejojmë që vdekja e këtyrë të rënëve të shkojë dëm; por se ky komb, nën bekimin e Zotit, do të rilindë edhe një herë në liri; dhe se nuk do të lejojmë të zhduket nga faqja e dheut ai pushtet që popullit i takon, sepse prej popullit buron, dhe për popullin ekziston.

 

Filmi “Një lindje e re e Lirisë” në Cyclorama shfaqet në Muzeun Kombëtar të Parkut Ushtarak të Gettysburg

 

Pasi morëm biletat ciceronat na drejtuan të ngjiteshim ne shkallët lëvizëse per ne katin e sipërm.  Duke u ngjitur nën tinguj muzike lufte u ndodhëm papritur dhe befas në një shesh tëvërtetë me imagjinatë të hatashme lufte.  Një qiell i zymtë dhe me re gri të errët që errësonin poltronin ku ishim ulur si vizitorë dhe ndërkohë rreth e rrotull piktura me sipërfaqe tëjashtëzakonshme krijonte efekte të pandjera ndonjëherë në shpirtin e shikuesve, ishte vërtetë një gjendje lufte e tmerrshme…  Brigadat me ushtarë lëviznin përreth, kuajtë tëgjakosur që mbanin gjeneralë rrëzoheshin përdhe, gjethet e gjelbërta të pemëve dhe shkurreve ktheheshin ne fletë të pluhurosura mavi me gjak njerëzish… Copa këmbësh dhe kokash binin për tokë, pikla gjaku përhapeshin ndër bishtat e kuajve.  Ishte rrënqethëse, tronditëse, sa të dukej se së shpejti do të zinte ndonjë plumb përbri.  C’bij nënash u vranë, c’bij nënash u zhdukën, c’bij nënash u plagosën, c’bij nënash nuk ju gjendet emri!  S’kishja parë më konkretisht ngjyrën kafe të baltës përzjerë me gjakun e ushtarëve të rënë…  Ndërkohë filluan uturimat e topave, armët e rënda nëveprim të menjëhershëm, sa për një moment pashë ku ishte dalja se doja vetëm të ikja, të ikja nga sytë këmbët nga lufta…, por gëzohesha që nëkrah kishja Qemalin dhe mbahesha fort, fort…  Luftërat janë gjak, vdekje, humbje, dhimbje, zhdukje, por kanë edhe alegorinë me vehte:  Bollëk dhe Paqe pas Lufte… Sa cudi!  Cfarë emocioni të jep Cyclorama, sjellë si të gjallëgjithcka që se ke parë edhe pse kanë kaluar 154 vite, arti, historia sjellin gjithcka sikur tëkenëndodhur sot, në se ka shtet, ligje dhe burra që e duan Kombin.  Rastësia e solli që të ishja për vizitë në ditët qëishte zhvilluar Lufta Civile në Gettysburg, por njëkohësisht si shqiptare dhe bijë e Mezhgoranit nuk kishja si te mos sillja ndërmend Epopenë e Mezhgoranit, që përkon me 2 korrikun, ku luftëtarët trima me Kryeheroin Asim Zeneli iu thyen kokat fashistëve italianë.  Pse mos të ngrihet një Muze, bustet e dëshmorëve, fusha e betejës, armët që u përdorën luftëtarët dhe bashkimin e tyre pa dallim ideje për Atdheun, pra të kthehet një pelegrinazh.  Flas për këtë betejë nga që e njoh me detaje se ka dhe shumë të tjera si kjo…

Por le te hidhemi tek beteja e Gettysburgut  e cila eshte e njohur edhe si Cyclorama e Gettysburg.  Ciklorama është një pikturë nga artisti francez Paul Philippoteaux që përshkruan ngarkesën e Pickett’s, sulmin Climaktic Confederativ mbi forcat e Bashkimit gjatë betejës së Gettysburg më tre korrik 1863. Katër versione u pikturuan, Dy prej të cilave janë ndër cycloramas te fundit te mbijetuara në Shtetet e Bashkuara.

Versioni i parë i pikturës, i përfunduar më 1883 dhe fillimisht i ekspozuar në Çikago kishte humbur për pak kohë. Ajo u rizbulua në vitin 1965 dhe u ble nga një grup investitorësh të Karolinës së Veriut në vitin 2007 për një sasi të pazbuluar. Deri në nëntor të vitit 2005, piktura e dytë, e ekspozuar fillimisht në ndërtesën Cyclorama në Boston, u shfaq në Parkun Ushtarak Kombëtar të Gettysburgut. U hoq për restaurimin dhe ekspozita u rihap në shtator 2008 në Muzeun e ri të Gettysburg dhe Qendrën e Vizitorëve. Versioni i tretë, i ekspozuar në Filadelfia, dihet se është shkatërruar. Vendndodhja e versionit të katërt, fillimisht i ekspozuar në Bruklin është i panjohur.

Në fjalimin e Gettysburg, dhënë vetëm pak muaj pas betejës epike të Gettysburg, Presidenti Abraham Lincoln bëri thirrje për “një lindje të re të Lirisë”. Gettysburg na kujton se “Liria gjithmonë do të ngjizet”.

Transmetuar nga Morgan Freeman, dhe duke shfaqur zërat e Sam Waterston dhe Marcia Gay Harden, filmi “Një lindje e re e Lirisë” vendos ngjarjet monumentale të Betejës së Gettysburg në kontekstin më të madh të Luftës Civile dhe historisë amerikane.

Filmi eshte sponsorizuar nga Channel Historia.  Një Lindje e Re e Lirisë është shfaqur në teatrot kryesore të filmit ekskluzivisht në Muzeun Kombëtar të Parkut Ushtarak të Gettysburg dhe Qendrës së Vizitorëve dhe vendos fazën për programin e pikturës Ciclorama Gettysburg.

 

2 korrik, 2017

Gettysburg, Pennsylvania

 

Filed Under: Featured Tagged With: Gettysburg dhe Liria, Keze Kozeta Zylo, Sheshi i luftes Civile

Shkolla Shqipe “Alba Life”, ceremoni në mbyllje të vitit shkollor

June 19, 2017 by dgreca

Shkolla Shqipe “Alba Life” në NY përfundoi me plot sukses vitin shkollor akademik  2016 të -2017-të./

1 nxenesit deftes2 nxenesit3 valle5 syte e mbyllur ok8 kendonSot është dita shqipëtare/ Të përpiqmi/ Alfabetin tonë ta mbrojmë/ Shpejt o burrani/ Shkronjat tona janë të arta/ Këto duamë-  Parashqevi Qiriazi/

Nga Keze Kozeta Zylo/

Shkolla Shqipe “Alba Life” që operon në disa lagje të Nju Jork-ut përfundoi me plot sukses vitin shkollor akademik 2016 të -2017-të.Gjyshër, Prindër, mësues dhe nxenes vinin grupe grupe të gëzuar për të festuar së bashku mbylljen e vitit shkollor dhe për të parë nga afër programin që do të shfaqnin nxënësit dhe njëkohësisht fëmijët e tyre në skenën e shkollës publike amerikane Ps: 9 në Staten Island.7 dy femijeIMG_97616 femijeVatra e Gjuhës Shqipe e alfabetit të shenjtë të Kombit i mblodhi në ishullin e bukur në Staten Island të gjithë nxënësit që vijnë dhe vazhdojnë me plot dashuri programin e shkollës shqipe i mblodhi në vatrën me prush të ndezur për Shqipen, aty ku nisi mësimi i parë i Gjuhës Shqipe të Shkollës “Alba Life”.

Nxënësit e shkollave Shqipe kudo në botë janë dashuria dhe krenaria e Kombit, ata janë e ardhmja.  Jam e sigurtë se qysh kur ka shkelur shqiptari i parë në Amerikë duhet të ketë menduar dy gjëra nga më të rëndësishme për shqiptarin:  Kombi dhe Gjuha Shqipe.  Prandaj është detyrë shumë e rëndësishme dhe e ngutshme për të sensibilizuar Diasporën anë e mbanë në lidhje me Gjuhën Shqipe sepse asnjëherë Komunitetet nëpër botë nuk bëhen të forta në se gjeneratat që lindin jashtë trojeve të tyre harrojnë gjuhën e nënës.

Moderatorja e programit tha se ka qenë një rrugëtim i gjatë, i vështirë, por tejet frymëzues.

Ne sot festojmë mbylljen e Vitit Shkollor 2016 të -2017 të.  Ka qenë një vit i mbushur me punë dhe dashuri për mësimin e Gjuhës Shqipe.  Dhe ja më në fund ja arritëm sepse jeni ju mësues të dashur, si Entela Muda, Vlera Sela Thaqi, Adelina Lacaj, Raimonda Hysolli, Ardita Miloti Vadahi, Blerta Gjevori, si dhe Eduard Dilo anëtar i stafit si dhe prindër dhe nxënës që po realizojmë misionin më fisnik në Diasporë dhe po kaq dhe për Kombin tonë të përbashkët.

Shkolla Shqipe “Alba Life” ka nje aktivitet 10 vjeçar dhe është bërë krenari e gjithë dashamirësve të Shkollave Shqipe në Diasporë.  Sivjet Shkolla Shqipe arriti suksesin e radhës duke hapur një shkollë shqipe në Queens në shkollën publike amerikane 68.  Aktivitetet e saj janë të panumërta dhe gjithmonë në shërbime të kulturës shqiptare.  Programi tejet serioz i saj si festimi në Ditën e Flamurit, Festat e fundvitit, festa e Mësuesit, Festivalet e Shkollave Shqipe dhe gradimi në fund të vitit janë vërtetë patriotike dhe frymëzuese.

Programi i nxënësve të Shkolles Shqipe “Alba Life” në fund të vitit shkollor 2016 të -2017 të

Nxënësit e filluan programin me këngën “Gjuha Shqipe , Gjuha jonë” që është bërë hymn për Shkollën Shqipe si dhe është kënduar nga të gjithë pjesëmarrësit në katër festivalet e nxënësve të Shkollave Shqipe në Amerikë.  Këngëtarët ishin Eda e Elsa Kulla nxënëse të shkollës Alba Life në Queens, Dea Kërliu, Elira Dzemaili dhe Dea Watkins nxënëse të shkollës “Alba Life” në Staten Island të shoqëruara nga kori i shkollës.Më pas u këndua “Kënga e “Alfabetit Shqip” me tekst të Parashqevi Qirjazit kënduar nga  Dea Kërliu dhe shoqëruar nga kori i shkollave “Alba Life”.  Teksti është shkruar nga Parashqevi Qiriazi dhe i është kushtuar alfabetit të dalë nga Kongresi i Manastirit prej 14-22 nëntor 1908

Kënga e “Mësuesit” orkestracioni Gust Daija. Këndoi dhe luajti në piano Dea Watkins nxënëse e shkollës “Alba Life” në Staten Island NY.

Vjersha “Lapsi im” interpretuar nga nxënësi i shkollës shqipe “Alba Life” në Queens, Iliran Karamuca

Kënga “Për mëmëdhenë” me tekst të Mihal Gramenos. Këndoi Elsa Kulla dhe Era Vadahi shoqëruar nga kori i shkollave “Alba Life”.

Kënga e Gjyshes u këndua nga Dea Kerliu shoqëruar nga kori.

Arsi Muda interpretoi vjershen “Jam Dibran”.

Programi u mbyll me “Kuq e zi”.  Kënduan: Elsa Kulla, Era Vadahi,  Joana Kulla dhe Ilirian Karamuça të shkollës “Alba Life” në Queens, shoqëruar nga  kori i shkollave Alba Life  vallëzon  grupi i valltarëve  të shkollës në Staten Island, NY të përgatitur nga mësuesja Entela Muda.

Mbas programit Drejtori dhe themeluesi i Shkollës Shqipe “Alba Life” z.Qemal Zylo ka përshëndetur gjithë nxënësit, mësuesit dhe prindërit për mbylljen me sukses të vitit shkollor akademik 2016 të-2017 të dhe iu ka uruar atyre pushime të mbara!

Një falënderim special iu dha bashkëpunëtorëve të Shkollës Shqipe si z.Shpetim Bardhi, Kreshnik Dorzi dhe Todd Watkins.

Z.Qemal Zylo iu ndau të gjithë nxënësve certifikatën si nxënës të Shkollës Shqipe “Alba Life” si dhe mirënjohjen për përkushtimin e tyre ndaj programit mësimor të Gjuhës Shqipe si dhe pjesëmarrjen në Festivalin e katërt të Shkollave Shqipe në Amerikë, në Waterbury, Connecticut.

Me certificatë mirënjohje u vlerësuan mësueset Entela Muda, Vlera Sela Thaqi, Adelina Lacaj, Raimonda Hysolli dhe Ardita Miloti Vadahi me këtë motivacion:  Për kontributin e tyre në dhënien e mësimit të Gjuhës Shqipe si dhe ndihmesën në përgatitjen e nxënësve dhe përfaqësimin e tyre në Festivalin e katërt të Shkollave Shqipe në Amerikë në Waterbury, CT.

Në fund u nda torta me simbolin kuq e zi dhe logon e Alba Life, përgatitur me bujari nga familja e nderuar Thaqi.

Nxënësit u argëtuan me valle dhe këngë shqiptare nën kujdesin e muzikantit Kreshnik Dorzi.

Programi u filmua nga TV “Alba Life” me kameraman Todd Watkins dhe do të transmetohet së shpejti në kanalet televizive.

17 qershor, 2017

Staten Island, New York

 

Filed Under: Featured Tagged With: Alba-Life, Keze Kozeta Zylo, mbylli me sukses, Shkolla shqipe, Vitin shkollor

Në Waterbury u organizua Festivali i katërt i shkollave Shqipe në Amerikë

May 23, 2017 by dgreca

2 0k Festival1 ok Festival1 Festival2 festival3-1 FestivalPo të ishte Ismail Qemali gjallë do të kishte udhëtuar nga Vlora në këmbë për t’i puthur në ballë një e nga një këta mbrojtës të zjarrtë të Gjuhës Shqipe në Amerikë, ndërsa Fan Noli nga qielli i shpirtit do të ripërsëriste refrenin:  “Mbahu Nëno mos ki frikë/ se ke djemtë në Amerikë”!…

Nga Keze Kozeta Zylo/

4 Fesival5 Festival6 festival7 Festivali8 Fetsival

Në një ditë të bukur Maji ku bluja e qiellit harmonizohej si në pikturë me ngjyrën jeshile të gjetheve dhe nuancat e saj nëpër pemët që i rrinin si kurorë qytetit historik Waterbury në shtetin e Konektikat u organizua Festivali i katërt i Shkollave Shqipe në Amerikë. Radhën e organizimit të Festivalit e kishte Shkolla Shqipe “Hasan Prishtina” në Waterbury me president të saj z.Rakip Etemi.  Realizimi i programit u krye në shkollën publike amerikane që mban emrin e presidentit të 35-të të Amerikës John Kennedy.

9 Festivali10 VajzaKjo ide e mbajtjes së Festivalit të shkollave Shqipe ka qenë hedhur katër vite më parë nga ish Konsulli i Përgjithshëm i Kosovës në New York, z.Bekim Sejdiu të cilit i jemi mirënjohës.Prindër, mësues, nxënës si dhe dashamirës të shkollave shqipe udhëtuan nga larg gati 2-3 orë për të arritur ne destinacionin e duhur dhe për të marrë pjesë në këtë aktivitet të rëndësishëm kulturor kombëtar, disa prej tyre kishin ardhur një ditë më parë.Është festive dhe mjaft atdhetare të dëgjosh zërat shqip te fëmijeve dhe të shikosh nga afër kostumet kombëtare dhe veshjet kuq e zi të nxënësve të Shkollave Shqipe në Amerikë.Mirënjohjet e prindërve dhe bekimet e gjyshërve jane të pakufishme për themeluesit e shkollave dhe për gjithë mësueset që punojnë me përkushtim për përhapjen e fjalës hyjnore në Shqip.

 

Programi i Festivalit të katërt të Shkollave Shqipe

Prezantuesja e programit zonjusha Fitore Kaçi ka ftuar gjithë pjesëmarrësit të këndojnë hymnin amerikan ndërsa hymni shqiptar u interpretua nga nxënësja e talentuar e shkollës shqipe në Waterbury Eliana Dani.

Prezantuesja tha se ne këtë festival marrin pjesë këto shkolla: Shkolla Shqipe “Alba Life” me nje aktivitet 10 vjeçar dhe që operon në disa lagje të Nju Jorkut, Shkolla Shqipe “Bronx”, Shkolla Shqipe Riverdale New Jersey, Shkolla Shqipe Clifton New Jersey si dhe shkolla shqipe “Hasan Prishtina” Waterbury CT.Programi është hapur sipas traditës me këngën “Gjuha Shqipe, Gjuha Jonë”, muzika Petrika Melo, teksti Kozeta Zylo, orkestracioni Tom Lleshaj interpretuar nga Elsa Kulla, Era Vadahi, Dea Kerliu, Arsi Muda dhe Elira Dzemaili.

Zonjusha Fitore Kaçi ka ftuar në skenë avokatin e mirënjohur Peter Lumaj ish kandidat i Partisë Republikane për postin e Sekretarit të Shtetit në Konektikat.  Avokati Lumaj ka përshëndetur të gjithë pjesëmarrësit, organizatorin dhe mikpritësin z.Rakip Etemi dhe të gjitha shkollat pjesëmarrëse në këë Festival duke iu uruar punë të mbarë.  Z.Lumaj vazhdoi fjalën e tij se është krenari të shikosh gjithë këta nxënës të këndojnë dhe të flasin shqip veshur në kostumet tona të mrekullueshme dhe tejet të larmishme.  Të ruash traditën dhe të mësosh gjuhën Shqipe në Diasporë është një punë e vyer dhe tejet atdhetare pëfundoi avokati Lumaj.

Fjala e tij u mirëprit nga gjithë pjesëmarrësit.

Programi i Festivalit ka filluar me nxenësit e Shkollës Shqipe “Alba Life” në New York me drejtuese artistike sopranon e mirëjohur Dëshira Ahmeti Kerliu.

Dea Kërliu këndoi këngën “Alfabeti Shqip” me tekst të Parashqevi Qiriazit të shoqeruar nga  kori i shkollës Shqipe “Alba Life”.  Kënga e “Mesuesit” orkestracioni Gust Daija. Këndoi dhe luajti në piano Dea Watkins nxënëse e shkollës Alba Life në Staten Island NY.

Dea Watkins këndoi këngën e mësueses interpretuar në piano nga vetë ajo.

Eneo dhe Kelvin Rustani interpretuan këngën e nënës shoqëruar nga kori i shkollës shqipe.

Për mëmëdhenë kënduan Elsa Kulla, Era Vadahi shoqëruar nga kori i shkollës shqipe.

“Kuq e zi” kënduan: Elsa Kulla, Era Vadahi,  Joana Kulla, Bora Dushi dhe Ilirian Karamuca te shkolles “Alba Life” në Queens, shoqëruar nga kori i shkollave Alba Life  dhe interpretuar nga grupi i valltarëve  të shkollës shqipe në Staten Island, NY të përgatitur nga mësuese Entela Muda.

Shkolla Shqipe në Bronx u paraqit me këtë program:Kënga për mësuesin: Era Shala dhe grupi.  Prane burimit interpretuar nga Besart Hasangjokaj.  Kënga e nënës interpretuar nga Josef Juncaj, Nora Bruncaj dhe grupi.  Xhamadani vija-vija interpretuar nga Josef Juncaj, Nora Bruncaj dhe grupi.  Melodi në piano, vals nga Tonin Arapi.

Shkolla Shqipe në Qendrën kulturore Shqiptaro Amerikane në Riverdale New Jersey u prezantua me këtë program:  Valle nga grupi i parë, Vallja e Tiranës, Shka Bajram Curri.  Grupi i dytë Potpuri vallesh.Shkolla Shqipe në Clifton New Jersey solli këngën: “Shqipërinë e duam se jam shqiptar”, Kosovën e duan se jam Kosovar shoqëruar nga kori.  Vallja e Devollit nga grupi i djemve të qendrës.Ani moj Kosovë o moj bukuroshe kënduar nga kori.Jam shqiptar kenduar nga Alisa Kapaj.  Kolazh vallesh nga Veriu.  Valle kosovare.

Shkolla Hasan Prishtina Waterbury

Vallja e Mollëve kërceu grupi i shkollës Hasan Prishtina

Eliana Dani intepretoi këngën “Një lahutë dhe një Flamur”.

Tek burimi Kërceu grupi i fëmijëve

Festë e Madhe: grupi i fëmijëve.

Programi mbaroi me plot sukses dhe në fund të Festivalit Presidenti i Shkollës Shqipe Hasan Prishtina Waterbury Connecticut ka ndarë trofetë për Shkollën Shqipe “Alba Life” dorëzuar Dr.Valbona Zylo Watkins, Shkolla Shqipe në Bronx dorëzuar Violeta Dushollarit,

Shkolla Shqipe në qendrën kulturore Shqiptaro amerikane në Riverdale New Jersey, dorëzuar z.Abedin Braha.

Shkolla Shqipe në Clifton New Jersey dorëzuar z.Shaban Gjoka drejtor i shkollës në Waterbury dorëzuar z.Xhemal Dani drejtori i shkollës.

Z.Rakip Etemi ftoi gjithe pjesëmarrësit me plot bujari për të drekuar së bashku në qendrën kulturore islamike Hasan Prishtina.

Festivali i katërt i shkollave Shqipe në Amerikë është një aktivitet i rëndësishëm kulturor kombëtar, por shpesh nga shteti amë Shqipëria lihet në harresë. Shteti i Kosovës dhe ministria e Diasporës së Kosovës është ndjerë shumë më tepër në inkurajimin e punës sonë dhe mbarëvajtjen e shkollave shqipe.

Duke i ndjekur dhe dëgjuar me vëmendje zërat shqiptarë të fëmijëve si një mësuese me një pervojë të gjatë jetësore mendoja se: “Po te ishte Ismail Qemali gjallë do të kishte udhëtuar nga Vlora në këmbë për t’i puthur në ballë një e nga një këta mbrojtës të zjarrtë të Gjuhës Shqipe në Amerikë, ndërsa Fan Noli nga qielli i shpirtit do të ripërsëriste refrenin:  “Mbahu Nëno mos ki frikë/ se ke djemte ne Amerikë”!…

Festivali u filmua nga TV “Alba Life” me kameraman Todd Watkins dhe me fotograf Shpëtim Bardhin.

21 Maj, 2017

Waterbury, Connecticut

Filed Under: Emigracion Tagged With: Festivali i katërt i shkollave Shqipe, Keze Kozeta Zylo, ne Amerike

Lironi Dr.Nail Dragën!

May 15, 2017 by dgreca

1 qemali NailiNga Keze Kozeta Zylo/

Shkolla e kezesFushata  antishqiptare nga ujkonjat e vjetra dhe këlyshët e rinj grabitqarë ndër trojet tona ku kanë zënë strofkull më shumë se një shekull është tejet tronditëse, është tejet alarmuese, është uleritëse…Rasti i fundit dhe më i freskët është hedhja e prangave Dr.Nail Dragës, një intelektuali të shquar, një patrioti shqiptar që jeton në Ulqinin tonë, por të gllabëruar nga qeverite antishqiptare mala-zeze… e nxiron dhe i vë vulën e urrejtjes së pashoqe që kanë këto qeveri karshi shqiptarëve…

Korrupsioni politik që ka përfshirë vendet e Ballkanit dhe që dhunojnë pa mëshirë bashkatdhetarët tanë të cilët janë në trojet e tyre qëkur ka lindur njerëzimi duhet të na bëjë më syçelët dhe më të lidhur së bashku se kurrë,…edhe pse mjerisht ne akoma zihemi mes vetit…, ndërkohë qeveritë jetojnë në lluks të shfrenuar dhe pasuri përrallore…

Dr.Nail Draga një zë intelektual ne botën shqiptare me botime të ndryshme dhe njëkohësisht me emër në Malin e Zi, i tmerron dhelprat dinake të politikës së fëlliqur dhe prandaj duan që këta burra dhe gra shqiptare t’i mbyllin në kafaz, pa Liri… që më sjellë ndërmend vargjet e poetes së famshme Maya Angelo në poezinë: “I Know Why the Cadged Bird Sings”, “Unë e di pse nuk këndon zogu në kafaz” ku midis të tjerash do të veçojë këto vargje:

Zogu i mbyllur në kafaz këndon, …

Me melodine qe jehon nder kodra,

Apo tek nje zogth tjetër i dënuar,

Që për Lirinë është duke cicëruar…

Jam e sigurtë se i lidhur në pranga Zeri i Dr.Nail Drages do të ndihet kudo dhe ndër të burgosur dhe të dhunuar të tjerë nga politika shfarosëse sllavo-maqedonase-serbe të lidhura me fijet e mafias të politikës së pabesë shqiptare, sepse njerëz të tille janë si Angelou e cila nuk rreshti së thëni edhe kur u ngujua të mos fliste se: “Unë ngrihem, ashtu si jeta; Unë jam ëndrra dhe shpresa e skllavit dhe kaq natyrshëm … unë përsëri ngrihem.

Tani e kuptoni pse zogu këndon…

Ngujimi dhe prangat që i hodhën Dr.Nail Drages nuk mund ta pengojne dot si përhapës i Dritës ndër turma të trullosura nga errëira…

Shkolla Shqipe “Alba Life” e kujton Dr.Nail Dragen me një respekt dhe mirënjohje të pakufishme i cili që nga Ulqini e gjeti udhën për të ardhur dhe përshëndetur mësusesit dhe nxënësit e Shkollës Shqipe “Alba Life” në Manhattan!

Lironi Dr.Nail Dragën!

14 Maj, 2017

Staten Island, New York

 

Filed Under: Komunitet Tagged With: Dr.Nail Dragën!, Keze Kozeta Zylo, lironi

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • …
  • 23
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • NDJESHMËRIA SI STRUKTURË – NGA PËRKORËSIA TE THELLËSIA
  • Si Fan Noli i takoi presidentët Wilson the T. Roosevelt për çështjen shqiptare
  • TRIDIMENSIONALJA NË KRIJIMTARINË E PREҪ ZOGAJT
  • Kosova dhe NATO: Një hap strategjik për stabilitet, siguri dhe legjitimitet ndërkombëtar
  • MEGASPEKTAKLI MË I MADH ARTISTIK PAS LUFTËS GJENOCIDIALE NË KOSOVË!
  • Veprimtaria atdhetare e Isa Boletinit në shërbim të çështjes kombëtare
  • FLAMURI I SKËNDERBEUT
  • Këngët e dasmës dhe rituali i tyre te “Bleta shqiptare” e Thimi Mitkos
  • Trashëgimia shqiptare meriton më shumë se sa emërtimet simbolike të rrugëve në New York
  • “Unbreakable and other short stories”
  • ÇËSHTJA SHQIPTARE NË MAQEDONINË E VERIUT NUK TRAJTOHET SI PARTNERITET KONSTITUIV, POR SI PROBLEM PËR T’U ADMINISTRUAR
  • Dr. Evia Nano hosts Albanian American author, Dearta Logu Fusaro
  • DR IBRAHIM RUGOVA – PRESIDENTI I PARË HISTORIK I DARDANISË
  • Krijohet Albanian American Gastrointestinal Association (AAGA)
  • Prof. Rifat Latifi zgjidhet drejtor i Qendrës për Kërkime, Simulime dhe Trajnime të Avancuara Kirurgjike dhe Mjekësore të Kosovës (QKSTK) në Universitetin e Prishtinës

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT