NGA DALIP GRECA/

Ndodhi ajo që dihej, natyrisht që edhe pritej: Kryeministri Hashim Thaçi u rizgjodh në krye të Partisë së vet që qeveris vendin”nga fitorja në fitore” dhe përgatitet që të marrëdhe një mandate plus në zgjedhjet e ardhshme. U votbesua me 718 vota nga 719 delegatë votues. Duartrokitjet dhe ovacionet ushtuan gjatë. Pati guxim vetëm një “armik” ta kundërshtojë kandidaturën e tij, që nuk dha votën “pro” dhe për rrjedhojë nuk i rrahu shuplakat. Gjithçka pritej nga ky manifestim i unitetit solid të demokratëve të Kosovës. Por çfarë nuk pritej nga Konventa e Partisë së Thaçit dhe vetë kryministri Kryetar? Që kryeministri-Kryetar , i Qeverisë dhe Partisë, të mos kandidonte i vetmuar, por së paku  formalisht ta kishte një oponent përballë. Gjë që mungoi në Konventën e Demokratëve të Kosovës, si në shumë parti simotra të shqiptarëve.

Çfarë nuk pritej tjetër nga farsa demokratike e nga unanimitetit e uniteti i radhëve të ngjeshura të Partisë së Thaçit? Pritej që sëpaku statistika të kishte ca dhjetëra vota kundër, jo vetëm një! Shumë e habitshme kjo vota kundër. Vetëm njëri paska qenë opozitar i Thaçit apo bartës i mendimit ndryshe?

Si ka mundësi që të mos kishte më shumë vota kundër kryetarit-kryeministër?  E dyshimtë kjo statistikë për ta besuar si të vërtetë edhe për shkak të zhvillimeve më të fundit në këtë Parti, ku uniteti nuk ka qenë aq solid sa ç’pretendohet, përkundrazi pas oponencës së kryekuvendarit Jakup Krasniqi dhe arrestimit të numrit 2 të Partisë, Fatmir Limaj. Vërtetë që munguan në Konventë kryetari i Parlamentit, Jakup Krasniqi, njëkohësisht sekretari i përgjithshëm i Partisë dhe nënkryetari i burgosur, Ish ministri Fatmir Limaj,po mbështetësit e tyre, ku ishin?  Pikërisht që këtu lind dyshimi: A nuk kishte në Konventë përkrahës të dy figurave qendrore që kanë lidhje edhe me kontributin në Luftë? Edhe ata paskan votuar për Thaçin kryetar? Duhet të pranojmë një nga dy opsionet, ose ata janë shmangur që në përzgjedhjen e delegatëve dhe nuk kanë qenë fare në sallë ose demokracia e brendshme e Partisë me emër demokratik, është në pikë të hallit. Çfarë do t’i kishin bërë imazhit të Thaçit ta zemë 50 apo 100 vota kundër ? Natyrisht asgjë, ai prapë do të ishte në krye të Partisë dhe prapë në krye të Qeverisë, po ai do të qëndronte.

Nëse sëmundja e trashëguar nga Shqipëria e kohës së diktaturës, fitoret me 99, 99, 99  përqind e votave, do të ishte vetëm për Partinë e Thaçit, nuk do t’ia vlente fare që të ndaleshim dhe të analizonim përciptazi fitoren e pritur me një votë kundër të Hashim Thaçit, por fatkeqsisht të gjitha partitë shqiptare vuajnë nga i njëjti sindrom: Pushteti i Njëshit dhe kompromentimi i demokracisë së vërtetë. Gati në të gjitha Partitë shqiptare, çuditërisht edhe në ato të opozitës, edhe pas humbjeve të njëpasnjëshme, votohet vetëm me një kandidaturë, edhe aty ku vihet një bedel përballë, fallsiteti lexohet që larg; bedeli bën tifo për Njëshin, jep shenja hapur të votojnë për Njëshin, madje voton edhe vetë për Njëshin. As kjo demokraci formale nuk i hyn në punë kujt. Kandidatura oponente nuk mund të përfaqësojë vetëm individin-kandidaturë kundër,  duhet së paku që të përfaqësojë një grupim, a frakson, që mendon ndryshe, por është brenda programit të Partisë, ndryshe ai do të duket si dele e zezë brenda tufës me dele të bardha.

Problem tjetër që e kompromenton demokracinë fluide të shqiptarëve është votimi i hapur, në shesh të burrave dhe grave, në sy të të gjithëve, në sy të kryetarit Njësh. Thaçi në rastin konkret, formalisht ka propozuar në Konventë për votim të hapur, por masa nuk e paska lënë që të rrezikohej personaliteti i Njëshit, ata e kundërshtuan vullnetin e Komandantit-kryetar në mënyrë demokratike! Dhe votuan si burrat, hapur në sy të Njëshit! Po kush e pengon kryetarin që të propozojë, ta votojë dhe më pas ta vendos me rregulla në Statutin e Partisë që votimi për kryetarin të jetë i fshehtë?

Partitë shqiptare, kudo ku e ushtrojnë aktivitetin, është e mira që të çlirohen nga imponimi i unanimitetit, t’i vënë gardh përjetësimit të Njëshit dhe të aplikojnë parimet e demokracisë reale, të krijonë kushte për konkurim vlerash të individëve. Mendimi ndryshe Partisë është vlerë demokratike sepse çliron ide e energji brenda partisë, krijon alternativa brenda partisë dhe i bën më luftarakë ata që udhëheqin. Që të realizohet kjo kërkesë e demokracisë brenda Partive shqiptare duhet të lejohen, Jo vetëm me statut, por edhe në praktikë fraksionet që mbartin ide e mendime ndryshe nga Njëshi. Alternativat brenda Partisë, fraksionet nuk e dobësojnë Partinë, përkundrazi i japin më shumë hapësirë debatit dhe demokratizojnë vetë Partinë, kufizojnë servilizmin dhe nepotizmin. Shembullin që ofron demokracia amerikane, në garat elektorale, ku fillimisht zhvillohet gara mes vetë demokratëve në një anë dhe republikanëve nga ana tjetër e më pas përballen dy ekipet, ia vlen që të aplikohet. Në Kosovë dhe Shqipëri kandidatët imponohen nga përzgjedhja e Partive, të cilat ua çojnë peshqesh qendrës, në vend që gara të nisi nga baza përmes konkurimit të individëve.