Nga Beqir SINA/ New York/

BENSONHURSTE BROOKLYN NY :Ish-ambasadori shqiptar në Amerikë, professor Fatos Tarifa, në kujtimet e tij, të cilat janë sjellë për lexuesit nga gazeta “Dita”, është ndalur edhe në faktin përse kryeministrat Fatos Nano dhe Sali Berisha, nuk u pritën kurrë në Shtëpinë e Bardhë, pavarësisht përpjekjeve dhe insistimit të tyre.

Në ato që shkruan profesori Tarifa, nuk është aspak korrekt, ai ka një dozë të shthurur të pa vertetash, dhe shkrimi është shkruar mbi teorin “gënjë e genjë se diçka do të mbetet”. Ose t’i bëjë pakëz “fresk” qeverisë që po pret të marrë shtetin në shtator. Por, në këtë “Polemikë me një manifikë” janë faktet kokëforte që unë të paktën mendojë se e vënë me “shpatulla pas murit” profesorin hileqarë – menafikë.

Së pari:  Në vitin 1991, takimet e Berishës dhe Pashkos në Uashington në Departamentin amerikan të Shtetit, janë të parat mbas shteti totalitar hapi dyert.  E organizuar nga Instituti Republikan Amerikan, vizita edhe pse jozyrtare ishte ndër më të rëndësishmet për politikën e shtetit që po dilte mbas 45 vjetëve nga vetë izolimi i tmerrshëm. Shqipëria, që nuk kishte as marrëdhënie diplomatike me SHBA-në, të ndaluara për një periudhë gjysmëshekullore, mbërriti e para në dyert e Uashingtonit. Dhe kush “trokiti” i pari! ishte Berisha, ai që “gjeti çelsin” e Uashingtonit. Berisha, është i pari dhe i vetmi lider shqiptarë që është pritur nga 2000 shqiptaro amerikan në Hilton Hotel në New York, në vitin 1992.

Së dyti : Berisha, është i vetmi President dhe Kryeministër i Shqipërisë, që takoi zyrtarisht katër  Presidentët e Shteteve të Bashkuara(George HW. Bush, William Jefferson Clinton, George W. Bush, dhe Brack H. Obama) dhe i vetëm lider i Europës Juglindore ish-komuniste, që ka vizituar zyrtarisht SHBA, si i ftuar nga një Presidenti i SHBA. Vizitë e cila është e shënuar në librin e protokollit të Shtëpisë së Bardhë.  Madje, Berisha President, është i vetmi që i është shtruar në Shtëpinë e Bardhë, edhe “reed carpet – qylimi i kuq”, dhe kjo ka ndodhur në vitin 1992 nga Presidenti i 42-të i SHBA, William Jeferson Clinton.

Së treti :  presidentët e Shqipërisë, Mejdani, Moisiu,Topi, dhe kryeministra Majko, Meta  janë takuar me Presidentin e SHBA, gjatë vizitave në SHBA, ose në evenimente ndërkombëtare, por deri tani asnjëri prej tyre, nuk ka marrë një ftesë zyrtare nga Presidenti i SHBA, për tu takuar në Shtëpinë e Bardhë, ashtu si është takuar deri tani me ftesë zyrtare, Berisha, dhe në nëshkrimin e Kartës së Adriatikut në Rose Garden Wihte House, ish kryeministri Fatos Nano .

Së katërti : Berisha, gjatë karjerës së tij do të mbahet mend gjatë si Kryeministri i parë dhe i vetmi që priti të parin President të Shteteve të Bashkuara në detyrë, në Tiranë, George W. Bush(qershor 2007). Madje në një vizitë historike për Presidentin e SHBA, që deklaroi pavarësinë e Kosovës në mes të Tiranës, vetëm 8 muaj para se Kosova të shpallte pavarësinë e saj më 17 shkurt 2008. Berisha, është i vetmi Kryeministër deri tani që ka shfrytëzuar të gjitha protokollet diplomatike, për të u takuar me Presidentin e SHBA, përfshirë ne takimet histrorike të pranimit në NATO-.

Së pesti:  Vetëm tre vjet mbasi ai ishte zgjedhur, Presidenti i Shqipërisë, ishte Berisha që kaloi Atlantikun për të takuar Presidentin amerikan. Ndoshta edhe “I përcaktuar, qysh atëhere si politikani i shenjuar i Departamentit të Shtetit – Hey You Never Know !”. Por duhet pranuar se megjithë “baticat dhe zbaticat” e lidhjeve të tij me Amerikën, Berisha, ishte në gjendje të rikthente lidhjet e tij me Uashingtonin në zenitin e tyre.

Mirëpo, do të thoja në këtë polemikë; jo se profesor Tarfia, nuk i kupton këto gjëra dhe nuk i di këto takime si organizohen dhe si bëhen në Uashington, dhe ai nuk është aq profan sa të mos njoh edhe politikën amerikane, e cila jo vetëm me Shqipërinë, por me asnjë vend të botës nuk ngre marrëdhënie mbi individët, qofshin ata të kalibrit, Mandela, Dalai Lama, Leh Valesa, apo Vaslav Havel.

Tarifa, lexohet menjëherë dhe kuptohet fare mirë se është në natyrën e një politikani të ideologjizuar – i mësuar me mësimit shpirtërore në Institutin Marksist – Leninist në Tiranë, i biri i njërit prej eksponentëve të njohur Enverit, duket qartë se me një “gurë do të vrasë dy zogjë” i thonë ma shqip. Ai duke futur edhe Fatos Nanon që i shërbej i i “shkonte shurra” para tij sa ishte në pushtet, tani kërkonë të shpërfilli dhe të shigjetojë edhe Berishën si gjoja i pa “dëshiruar” nga Amerikanët, dh mundohet me shkrimin e tij të minimizojë mardhëniet dhe lidhjet e Berishës me Uashingtonin,

Ish ambasadori i “deklasuar” Fatos Tarifa, ky professor menafikë, ka shfrytëzuar zgjedhjet e 23 qershorit, dhe largimin Kryeministrit Berisha, nga kreu i PD-së, me ç’ rast të bëjë spekulime, por edhe mashtrimet e tij tipike prej sharlatani mediatik. Ai madje aludon edhe në emër të Uashingtonin, se “përse kryeministrat Fatos Nano dhe Sali Berisha, nuk u pritën kurrë në Shtëpinë e Bardhë, pavarësisht përpjekjeve dhe insistimit të tyre”. Por, ajo çka shkruan Tarfia dhe ajo që është realitet – fakt, janë një gjë tjetër!.

Sepse, aq i pa skrupullt dhe hileqarë duket se është, Tarifa, sot sa bënë edhe rolin e të pa diturit në takimin e Nanos në SHBA, dhe takimin me Presidentin Bush, ku vetë ka qenë ulur krah Presidentit Bush së bashku me ish kryeministrin dhe ka shoqëruar Fatos Nanon në Uashington. Ai e di fare mirë Presidenti amerikan ftoi Kryeministrin shqiptar në Uashington, më 29 mars 2004, dhe pati biseda zyrtare në Shtëpinë e Bardhë, së bashku me krerët e qeverive të Maqedonisë e Kroacisë, ku edhe më pas ato bënë edhe fotgrafi.

Eshtë për të ardhur keq me gjithë  këto janë fakte, që Tarifa i di më mirë se unë dhe kushdo, të bjeri kaq poshtë në një shkrim të pa nivel. Kur mendon se përse Profesori menafikë bën pikërisht, tani mbas zgjedhjeve të 23 qershorit një mashtrim të llojit të marrëzisë së “tejskajshme”, kur thotë se vizitat e Presidentit dhe Kryeministrit Berisha, dhe Kryemnistrit Fatos Nano, nuk ishin zyrtare dhe “se përse  nuk u pritën kurrë në Shtëpinë e Bardhë, pavarësisht përpjekjeve dhe insistimit të tyre, Berisha dhe Nano”. ”

Presidenti i SHBA në Zyrën Ovale, ka prtiur në vizita zyrtare ose jozyrtare, edhe lider të ndryshëm anembanë botës, por asnjë herë nuk është ashtu si thotë Tarifa. Profesori dhe ish ambasadori Traifa është e çuditëshme dhe si mund të i lejojë vetes si diplomat dhe profesor që të flasë në emër të Uashingtonit, ça mund të kishte edhe ndonjë reagim nga ambasada amerikane në Tiranë -Hey You Never Know !” .

Nuk po e “kuptojë” nihilizmin e këtij ish diplomati, kur ai ishte dora vetë ai që u “kacafytë” në Seancën e Dëgjimore në Kongresin Amerikan në vitin 2004, kur përfaqësues të shoqërisë civile kanë paraqitur panoramën e realitetit të shetit shqiptar, në sundimin e socialistëve. Të thirrur në një Seancë Dëgjimore në Kongresin Amerikan, për të dëshmuar rreth situatës së atëhershme në Shqipëri, Erion Veliaj, Kreshnik Spahiu, dhe Fatmir Mediu u shndërruan atëhere në ambasadorët e shpresës për shqiptarët. Por, që u ballfaquan në atë sallë me kundërshtinë e fortë të ish Ambasadorit në Ushington Fatos Tarfisë, i cili u bë një avokat i shkëlqyer i ish Kryeministrit Fatos Nano,

Tani kujt Tarife duhet me i besuar ! : Atij kur në Uashington preferoi të mos t’a konfiguronte aq gri realitetin në Shqipëri në udhehqjen e socialistëve. Sipas tij Shqipëria ishte e zhvilluar, dhe kjo kishte ndodhur pikërishtë mjaft vitet e fundit( Kryeministër Fatos Nano ) si tha ai ishin  realizuar sipas tij një numër arritjesh që pjesa më e madhe e të huajve nuk i dinë. “Këto arritje, thoshte nëntë vejt më parë Fatos Tarfia mund të shihen në ekonomi, në ligjin e pronësisë si dhe përsa i përket tolerancës fetare, të drejtave të pakicave dhe në legjislacionin e zgjedhjeve, luftën kundra korrupsionit. Ndërsa korrupsioni, shtoi Tarfia, si fenomen nuk u shpik tani madje ju kujtoj dhe një serë masash që qeveria shqiptare(Fatos Nano) po ndermerrte në luftë kundër tij,” ka thënë Fatos Tarifa në Uashington në prill 2004.

Ndërsa , dje Profesori menfikë thotë se : “  Arsyeja kryesore, të cilën në mënyrë konfidenciale ma thanë në Këshillin e Sigurimit Kombëtar pak ditë pasi unë kisha lënë detyrën e ambasadorit në Uashington, ishte se, në Shtëpinë e Bardhë, ashtu si edhe në Departamentin e Shtetit, nuk besonin se Fatos Nano ishte një kryeministër serioz dhe i përkushtuar në luftën kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar. Këto dy fenomene, si edhe qëndrimi i qeverisë shqiptare ndaj tyre, kanë qenë dhe mbeten shqetësimet kryesore të çdo administrate amerikane në marrëdhëniet e saj me shtetin shqiptar.

Ish ambasadori i Nanos në Shtetet e Bashkuara, Fatos Tarifa, i biri i kryeservilit të Enverit Sevo Tarifa, kur flet me aq zell për korrupsionin dhe humbjen e besimit tek amerikanët, harron skandalin historik që ai ka bër vetë, kur ishte ambasdor në Uashington i Shqipërisë. Ai i ka kërkuar para një investitori ndërsa ky i fundit kishte shfaqur interes për të investuar në Shqipëri, në vitin 2004.

Skandali, në atë kohë është pasqyruar nga televizioni Klan, dhe jepej qartë ambasadori Tarifa duke i bërë propozimin biznesmenit amerikan. Ky ishte një nga skandalet e rradhës të pushtetarëve socialistë, që do të vazhdonin gjatë kësaj periudhe të razicionit të tejet të zgjatur. Tarifa, nuk është as i pari dhe as i fundit nga rradha e socialistëve, të cilët për të gjitha privatizimet kanë kërkuar hapur ryshfete, në atë kohë. Dhe kanë marrë 20 përqindshin e betonizimit të Tiranës, sa ishte Edi Rama kryetar Bashkie.

Megjithëse, nuk dihet ende se sa ministra dhe drejtorë ministrishë do të mbajnë poste në qeverin e Edi Ramës, koalicioni i majtë që në zgjedhjet e 23 qershorit ka fituar 84 mandate të deputetëve, kur vetë kryeministri i zgjedhur Rama, ndaj të cilëve ka dhënë me dhjetëra akuza për korrupsion e skandale përfshirë edhe “Elefantin e korrupsionit”, Illir Metën, për të cilin Rama ka thënë se ” E pamë me zë dhe figurë se si vidhet shteti “.

Por janë me dhjetëra rastet kur ish opozitarët apo drejtues të lartë të PS janë të përfshirë në afera korrupsioni, dhe ndaj tyre nuk është marrë asnjë masë, jo atëhere por tani ata janë të mbrojtur edhe me mnadatin e deputetit të koalicionit të majtë. Dhe këtë duhet ta dijë Fatos Tarifa, se :’Kjo është fytyra e vërtetë e korrupsionit, e qeverisë që na vjen në shtator, ata janë të gjithë të infektuar tërësisht nga korrupsioni”. Është ky korrupsion, i cili në të vërtetë buron nga vetë ai që dje ishte Kryetar Bashkie i Tiranës, dhe në shtator do të jetë kreu i qeverisë, pra çifti Edi Rama  Ilir Meta, dhe më pas shtrihet në të gjithë kapilarët e kësaj maxhorance që me zor po pret të vijë dhe t’a “rrjepë” edhe një herë shtetin.

Së fundi mendojë se Fatos Tarifa, nuk është një rast i shkëputur, i kësaj natyre, ai është thjesht një rast unik i rradhës së politikës së brumit komunistë, ku thuhet bërtit sa të mundesh: “Ujku Ujku! sepse Çakalli po bën namin!”. Ashtu sikurse dje Ilir Meta, bërtiste për korrupsionin dhe ai që ka bërë pazaret e tij në këto ditë të fundit për qeverisjen e re, që po na vjen në shtator, me Edi Ramën, për ndarjen tortës, që të krijojë më shumë vende pune për ministrat, drejtorët dhe pushtetarët e tjerë, edhe Tarifa, duket qartë se “po lëpihet për ndonjë llokëm ose kockë”. Dhe, kush e di në diplomaci ndhoshta!

Me sa duket ky menafikë, tani ka zgjedhur dhe ka vendosur që t’i përdorë shkrimet e fundit, pas 23 qershorit, duke menduar për “xhepat” e tij të “shkundura në këto tetë vejtë opozitë. Profesori ose ish ambasadori Fatos Tarifa, i biri kryeservilit të Enverit, Safo Tarifës, ambasadori që i bëri të gjithë shqiptarët të ndjehen të ofenduar para Uashingtonit, tani bënë lojën e “Elefantit të korrupsionit, ose atit të tij shpirtëror të korrupsionit, që është ideologjia e tij Marksiste Lenisniste, dhe njeriu që shpiku 20 përqindshin.