Kryetari i Komunës së Gjilanit, Lutfi Haziri, me ftesë zyrtare të “Sister Cities International” ndodhet në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, njoftoi shërbimi komunal për informim.
Haziri është folësi kryesor në Samitin e Lidershipit Rinor, i cili organizohet nga “Sister Cities International” në Minneapolis, ku pritet të marrin pjesë mbi 600 liderë të zgjedhur me vota nga komuniteti nga e mbarë bota.
Samiti i Lidershipit Rinor është dizejnuar të angazhojë gjeneratën e ardhshme të liderëve dhe të ekzpozojë ndaj sfidave të rëndësishme globale.
Më 19 korrik në Wisconsin Dells, afër Chicagos, Haziri do të takohet me presidentin e kompanisë amerikane Blue Stone Safety, e cila ka shprehur interesim për investim në Gjilan, ndërsa më 20 korrik në Washington DC, do të ketë takim me drejtorin global të International City Management Association, sikurse edhe një takim me ish-ambasadorin Walker, tani përfaqësues i një kompanie energjetike amerikane.
Ndërkaq, më 21 korrik, në Washington DC, kryetari i Gjilanit do të takohet me zyrtarë të lartë të Departament it të Shtetit, ndërsa nga data 22 deri më 25 korrik në New York City, do të ketë takime me përfaqësues të lobit shqiptar në SHBA, me komunitetin e biznesit etj, thuhet në njoftim
Në Amerikë përkujtohet roli i shqiptarëve në shpëtimin e hebrejve
Nga Ermira Babamusta/
Shqipëtarët i pritën hebrejtë si miq dhe jo refugjatë ishte tema e ceremonive të veçanta zhvilluar në Sh.B.A. në përkujtim të shqiptarëve që shpëtuan hebrej. Në shtetin Teksas të Sh.B.A.-së janë zhvilluar dy ceremoni përkujtimore në nderim shqiptarëve që kanë shpëtuar hebrej dhe të viktimave te Holokastuit. Me 16 prill 2016 në kryesinë Kruqi Kuq Mbrojtja Blu e Teksasit, organizuar nga Komiteti i Diversitetit në Teksas u zhvillua programi me titull “Upstanders Not Bystanders: Albania and the Holocaust” (Shpëtues dhe jo vëzhgues: Shqipëria dhe Holokausti).
Doc Vranici, Drejtori i Qendrës Kulturore Shqiptaro-Amerikane në Teksas foli gjatë programit përkujtimor për heroizmin që treguan shqiptarët në shpëtimin e hebrejve nga persekutimi nazist. Shqipëria është i vetmi shtet në botë ku hebrejtë janë shpëtuar njëqind për qind nga holokausti.
“Shqiptarët kanë bërë diçka të jashtëzakonshe. Gjatë luftës së dytë botërore, populli shqiptar refuzoi t’ia dorëzojë hebrejtë forcave okupatore. Duke iu referuar kodit të nderit shqiptar ‘Besës’ për të mbrojtur mikun edhe me jetën, shqiptarët mbrojtën hebrejtë, dhe mijëra arritën të hyjnë në kufijtë shqiptare. Shqiptarët ishin shpëtues, jo vëzhgues. Shpëtues është ai që vepron kur shikon të tjerët që keqtrajtohen,” tha Earl Bills, drejtori i komitetit organizues të ceremonisë përkujtimore të Holokaustit.
Në një ceremoni tjetër dy ditore përkujtimore të viktimave të holokaustit u nderua sërish roli i shqiptarëve. Programi u zhvillua me 18-19 prill 2015 nga sinagoga Beth Torah në Teksas organizuar nga Ed Matisoff, Jeff Markowitz, Earl Bills, Laura Matisoff, Steve Popik dhe Rabbi Elana Zelony. Gjatë ceremonisë u ndezën 11 qirinj në kujtim të 11 milion viktimave të holokaustit. Qiriu i njëmbëdhjetë u ndez “në nder të gjithë njërëzve shqiptar që shpëtuan hebrejtë brenda kufijve” nga Doc Vranici dhe Beso Buranaj Hoxha. Të gjithë pjesëmarrësit thanë me një zë së bashku “Ne nuk do harrojmë” pas ndezjes të secilit qiri dhe simbolizmit të tij.
“Holokausti edhe pas 70 viteve është shumë i vështirë për ta konceptuar. Vetëm brenda gjashtë viteve, Gjermania naziste me aleatë vranë gjatë million hebrej. Përveç këtyre janë vrarë edhe gati pesë deri në gjashtë milion të tjerë që i përkasin kombësive dhe kulturave të tjera. Secili nga këta persona kishin një emër. Secili kishte një histori. Ne i nderojmë ato teksa mundohemi të kuptojmë humbjen, duke i lexuar emrat e tyre për 24 orë. Programi “Çdo person ka një emër” thekson urgjencën dhe rëndësinë e mbledhjes së historisë gojore të holokaustit para se gjenerata e të shpëtuarve të largohet nga jeta,” tha Ed Matisoff, drejtor i Programit “Leximi i Emrave” në sinagogën Beth Torah.
Viti 2015 shënon 14 vjetorin e programit “Çdo person ka një emër” dhe deri tani janë lexuar mbi 75,000 emra, gati 5,000 emra në vit. Emrat lexohen për 24 orë, ku pjestarë të ndryshëm shqiptojnë emrat e viktimave. Në 2014 komuniteti shqiptar i Teksasit mori pjesë për herë të parë në këtë përkujtimore, nën drejtimin e Besmir Buranaj Hoxha.
Duke vënë re pjesmarrjen e jo-hebrejve Ed Matisoff tha, “ne nuk jemi vetëm”. Ndërsa Beso Buranaj Hoxha gjatë fjalimit deklaroi, “sa te ketë shqiptarë në këtë tokë, hebrejtë do kenë mbrojte përherë”.
“Disa nga emrat e viktimave të holokaustit nuk janë folur apo shqiptuar për 70 vjet. Shumicën e kohës, viktimat njiheshin vetëm nga numri, dhe disa kurrë nuk morën një memorial të duhur,” tha Ed Matisoff.
Me 19 prill 2015 u zhvillua një ekspozitë fotografike në kuadër të “Ditës së Kujtesës dhe Heroizmit” organizuar dhe prezantuar nga Besmir Buranaj Hoxha i organizatës “Rrënjët Shqiptare”, me hulumtues Gjergjian Gjeloshi and Pirro Bardha. Në këtë ekspozitë Besmir Buranaj Hoxha prezantoi histori shpëtimi nga Kosova dhe Shqipëria ku thjeksoi edhe historinë shëptimit nga familja Beqir dhe Rabihane Babamusta (me fëmijët Qemal, Neki, Merushe dhe Bukurije), Ibrahim Babamusta dhe Qamil Babamusta (shoqëroi hebre nga Kavaja në Itali), familja Zylo (Zel, Dyl dhe Haxhi), familja Mehmet dhe Fitnete Babamusta (vajza Fatime). Mehmet Babamusta bashkë me vëllain e tij Isuf Babamusta dhe Mihal Lekatarin gjatë punës në Gjykatën e Kavajës kanë pajisur me pasaporta dhe identitet shiqptar qindar hebrej (178 Arshiva Shtetërore, Tiranë). Ish Ministri i Financave E’them Cara dhe Ibrahim Babamusta kordinuar veprimet nga Tirana per gjetjen e strehimit të hebrejve dhe transportimit të tyre nëpër qytete.
Neki Babamusta kujton një familje hebre, rrobaqepës, burrë grua dhe dy fëmijë. Ishte vetëm 8 vjeç kur prindërit e tij strehuan hebre në vitin 1943. “I dhamë besën hebrejve dhe i pritëm si miq për t’i bërë të ndjehen si në shtëpinë e tyre,” tha profesor Neki Babamusta. “Edhe pse ushtarët e Gestapos na drejtuan armët ne fëmijëve gjatë kontrollit nazist, nëna ime nuk tregoi ku ishin fshehur hebrejtë.”
Haxhi Zyba sot 90 vjeç kujton familjen strehuar te Rabihane dhe Beqir Babamusta. Dhe mban mend se në shtëpine e tij janë strehuar familjet e dy vëllezërve hebrej: Luiz, rrobaqepës, me grua dhe dy fëmijë (për të cilët ka deklaruar dhe Neki Babamusta në dëshminë dorëzuar Yad Vashem); dhe vëllai i Luiz, me emër David, marangoz, me grua dhe katër fëmijë. Haxhi kujton se si ndërtuan varkën dhe familja u çua në Bari të Italisë te miqtë Italian të Beqir Babamustës, me të cilën Beqiri bënte tregti në atë kohë. Haxhi Zyba tregon se familja e tij ka patur korrespondencë me hebrejtë pas luftës, kur ato ishin kthyer në Izrael.
Fatime Babamusta, vajza e Dëshmorit të Kombit Mehmet Babamusta, mban mend se në shtëpinë e saj janë strehuar disa hebrej, babai hebre me emër David, grua, vajza 1-2 vjeçe Adela dhe motra e Davidit. Në një rast tjetër kujton një vajzë hebre, babi i së cilës ishte i strehuar në një familje tjetër në Kavajë. Familjet Babamusta dhe Zyba janë në kërkim të këtyre familjeve sot.
“Shqiptarët kanë treguar kurajo dhe humanizëm të jashtëzakonshëm kur strehuan hebrej në shtëpitë e tyre për t’i fshehur nga gjermnët, duke dhënë besën. Talmud na mëson se ai që shpëton një jetë njeriu kujtohet sikur ka shpëtuar botën. Në fakt, unë sot jam këtu, kam 4 fëmijë, 14 nipa dhe 16 stërnipa. Kjo nuk do kishte ndodhur nëse nuk më shpëtuan shqiptarët,” tha Johanna Neumann, hebre shpëtuar në Shqipëri gjatë luftës.
“Çdo vit kur përkujtojmë viktimat e holokaustit, mësoj diçka të re. Zakonisht i shtohet ndjenjave të mia të humbjes, por këtë vit mësova diçka që ishte si shkëndija në errësirë. Mësova që komuniteti shqiptar ka shpëtuar hebrej dhe kjo më lehtësoi që të kem më pak dhimbje në zemër,” tha Rabbi Elana Zelony e sinagogës “Beth Torah”.
Gjatë programit me 19 prill 2015 u shfaq filmi “Besa: Premtimi” drejtuar nga Rachel Goslins, edituar nga by Christine S. Romero, me personazhe kryesore historinë e shpëtimit të familjes të Rexhep Hoxha dhe fotografit të mirënjohur hebre-amerikan Norman H. Gershman. Pas shfaqjes së filmit, Doc Vranici i Qendrës Kulturore Shqiptaro-Amerikane dha fjalimin për rolin e shqiptarëve në shpëtimin e hebrejve dhe tolerancën fetare në Shqipëri. Beso Buranaj Hoxha i Rrënjëve shqiptare prezatoi ekspozitën me titull “Historia e Refugjatëve Hebrej në Shqipëri” dhe mori pjesë në forumin e pyetje përgjigje.
Në Shqipëri janë shëptuar mbi 3,000 hebrej dhe Shqipëria është i vetmi vend në botë ku në kufijtë e saj ka patur më shumë hebrej pas luftës (1945) sesa para fillimit të luftës së dytë botërore (1940). Kjo tregon se hebrejtë gjetën strehë dhe vend të sigurtë në mikpritjen dhe bujarinë e popullit shqiptar.
Nga eksperienca e studentit kosovar ne SHBA
Nga Merlinda Tahiri/
Fotografia eshte vetem njera forme e shperfaqjes se momenteve tona jetesore. Por nuk dua ta le me kaq ndjenjen e bukur te perjetuar dy jave radhazi.
Edhe sikur ta imagjinoja, nuk do te mund te ishte me e kompletuar se realiteti qe perjetova dy jave ne Washington DC, gjersa ndoqa “Washington Winter School” ne Trinity University, organizuar nga “Bislimi Group Foundation ” gjegjesisht profesor Faton Bislimi.
Dikush mund te thote se zhvillimi kapitalist amerikan me ka lene gojehapur. Dicka nga kjo edhe eshte e vertete. Por, ka shume me shume se kaq.
Jo e gjithe bukuria e ketij vendi pasqyrohet ne ndertesat dhe infrastrukturen e saj moderne. Kjo eshte vetem njera ane e saj e bukur. Ana tjeter eshte deshmia e arritjes se kombit ne krijimin e kulminacionit magjik; ate te butesise, dashurise dhe humanizmit – Njeriut.
Njeriut – qytetarit te rendomte dhe atij politikberes.
Tani, e kuptoj medyshjen tuaj te lidhshmerise ndermjet njeriut te bute, te dashur dhe humanist me politikberesin kosovar pershembull. Edhe une i bashkengjitem medyshjes suaj.
Nga takimet qe kishim me disa sosh, realisht kuptova ekzistencen e lidhjes se fuqishme te ketyre elementeve njerezor ne vete politikberesin amerikan. Edhe te atyre shqiptare qe jane formuar dhe veprojne atje, e qe nuk jane pak.
Takimet tona me diplomatet amerikane te aranzhuara per 15 minuta zakonisht zgjatesishin deri ne 1 ore. Nga ketu kuptoja rendesine e studentit dhe dashamiresine qe shprehnin me rastin e takimit.
Nga takimet e shumta qe kishim sikurse me Ish sekretaren e shtetit znj. Albright, senatorin nga Arizona Z.Flake, Zv. Ambasadoren e BE-se ne Washington Znj.Hehlen, Konsullen e Shqiperise Znj. Nesho dhe Ambasadoren e Shqiperise Znj. Toska, do ta mbaj gjate ne mendje takimin me ish kongresistin republikan Joseph DioGuardi dhe ate per disa arsye:
1.Te jesh zeri i shqiptareve per njezet vite me radhe ne SHBA per arritjen e lirise dhe pavaresise se tyre dhe te ndjesh se ende misioni nuk ka perfunduar edhe pse ne moshe te shtyer, do te thote vullnet dhe dashuri e madhe per kete vend.
2.Te flasesh me gjuhen e butesise dhe ngrohtesise per vendin dhe popullin deri ne ate mase sa syte here pas here mbusheshin lote, do te thote te jesh njeri me zemer te madhe.
I tille eshte me te vertete DioGuardi – Njeri me zemer te madhe.
Duke u rikthyer ne kohe dhe duke pare vepren e tij te vlefshme dhe kontributin e tij, nuk mund te ndahesha nga ai pa i thene se: “Me te veretete i ngjante babait te mire te kombit”.
Nga modestia e tij e madhe, e pash qe trupi iu kerrus.
Ndersa ne, dikush ne heshtje e dikush me ze, shprehnim falenderimin tone per perpjekjet e tij te vazhdueshme ne ceshtjen shqiptare dhe per te qenurit zeri i pare i lobit shqiptar ne SHBA.
Po ambasada e Kosoves ne Washington? Cfare ben? Lobon? Krijon lidhje te reja me institucionet ne SHBA? Implementon projekte?
Asnjehere nuk e morem vesh.
Takimin e pare qe uruam ta kishim ishte pikerisht me Ambasadorin e Kosoves ne ShBA.
Do shkonim ne shtepine tone – thonim ne. Por ja qe shtepija jone nuk na ktheu pergjigje per dy jave te tera. Edhe atehere kur te gjithe diplomatet nderkombetare caktuan takimet, ne ishim ne pritje te pergjigjes se ambasadorit tone, i cili nuk mirrte mundin te na kthente qofte edhe pergjigjen negative.
Me ne fund na ftoi ne takim. E beri dy dite para se te ktheheshim ne Kosove. E beri sa per ta bere. Sic behen edhe te gjitha punet tjera ne Kosoves. Sa per t’i bere.
Per te mos komentuar me shume mbi takimin nga I cili morem vetem pergjigje “biznesore” ajo cfare na cuditi te gjitheve, ishte mungesa e flamurit ne ambasade.
Mungonte flamuri i Kosoves ne Ambasaden e Kosoves ne Washington.
Edhe ne foton tone te perbashket mungon flamuri. E c’kuptim mund te kete ajo foto ne Ambasaden e Kosoves ne SHBA pa flamurin tone shteteror? Mua personalisht, nuk me hyn ne pune.
Per ta perfunduar eksperiencen time, ky udhetim ishte dhurata me e bukur qe kam marre ndonjehere. Une e quaj dhurate Krishtlindjesh.
Nuk e kompletuam ne vete kete udhetim te bukur. As une dhe asnje nga anetaret e grupit, nuk do te mund t’i realizonim takimet e lartpermendura pa ndihmen e profesor Faton Bislimi. Qasja e tij e lehte ne institucionet e lartpermendura dhe marredheniet e tij te aferta me perfaqesues politik atje, linte te nenkuptonte se marredheniet institucionale ne fund te fundit ndertohen mbi bazen e marredhenieve njerezore – virtyteve njerezore.
Ndjehem e lumtur qe takova dhe mesova nga studenti i Harvardit, ai i cili na ben krenar te gjitheve per ballafaqimin e tij me ish presidentin serb Boris Tadiq dhe per perfaqesimin e shtetit tone ne menyre kaq dinjotoze.
Shembull per t’u ndjekur!
Faleminderit profesor!
LE TË BASHKËPUNOJMË SI VËLLEZËR TË NJË GJAKU, PËRÇARJA NA LARGON NGA MISIONI KOMBËTAR
SHOQATAT SHQIPTARE NË SHBA, SHEMBULL BASHKËPUNIMI/
Ka më shumë se një vit, që shoqatat Shqiptare me origjinë nga shteti i sotëm i Malit të Zi, bashkëpunojnë dhe bashkërendojnë aktivitetet e veta në aspektin kombëtar. Bashkëpunimi ynë ka të bëjë me çështje të cilat u përkasin mbrojtjes së të drejtave të shqiptarve nën Malin e Zi, të drejta këto që në mënyrë konstante dhe sistematike shkelen dhe nëpërkëmbën nga aparati shtetëror i Malit të Zi, që aspiron të anëtarësohet në Bashkimin Europian. Një nga rezultatet e suksesshme të bashkëpunimit të ndërsjelltë në mes të shoqatave tona ishte edhe demonstrata e 8 Prillit 2014 në Washington DC me një pjesmarrje të gjërë të komunitetit dhe përkrahje të fuqishme të diasporës shqiptare në tërësi. Ne, si shoqata, qëndrimet dhe veprimet tona i bëjmë dhe realizojmë përmes koordinimit të përbashkët mes nesh dhe koordinatorit tonë, e që për këtë mandat koordinator, kemi një aktivist të dalluar të komunitetit tonë z. Esad Gjonbalaj, kryetar i Fondacionit Plavë Guci.
Ne si shoqata bëjmë fushata dhe takime të shumta për të senzibilizuar zyrtarët amerikanë për nëpërkëmbjen e të drejtave të vëllezërve tonë në vendlindje në të gjitha segmentet e jetës nga shteti malazias. Përpos takimeve të shumta me kongresistë dhe senatorë, shoqatat tona kanë realizuar takime me presidentin Nishani dhe presidenten Jahjaga, të cilëve, u kemi paraqitur shqetësimet tona dhe kemi kërkuar përkrahje më të fuqishme nga dy shtetet shqiptare për të drejtat e shqiptarve nën Male të Zi.Ne po ashtu, edhe zyrtarve të shtetit malazias, ua kemi thënë sy më sy duke ua bërë të qartë se i duhet dhënë fund politikave të tyre antishqiptare dhe asimiluese.
Shoqatat tona veprojnë si një trup i vetëm sepse jemi të vetëdishem se sa më të bashkuar të jemi, aq të suksesshëm dhe më të fuqishem do të jemi në misionin ndaj bashkëvëllezërve dhe motrave tona në vendlindje. Suksesi i aktivitetit në bashkëpunimin tonë është transparenca mes nesh, por edhe transparenca në opinionin e gjerë.
Po këto mesazhe ua kemi transmetuar edhe kryeministrit malazias Gjukanoviq në zyrën e kongresmenit Engel po edhe kryeparlamentarit malazias Krivokapiq në takim të hapur në New York. Në përcjelljen e këtyre mesazheve jemi nisë nga parimi se kundërshtarit i duhet thënë e vërteta në sy. Aq më shumë, kur ne ua kemi thënë në prani të një miku të çështjes sonë Kombëtare, siç është Kongresisti Eliot Engel. Udhëheqësit Malazias, janë vënë përballë fakteve diskriminuese ndaj shqiptarve në Mal të Zi pikërisht në sy të amerikanëve që bëjnë politikën botërore.
Shoqatat tona në misionin fisnik të tyre shpesh janë bërë pre e tentimeve të lloëjllojshme dhe shantazhimeve të agjenturave të ndryshme në shërbim të Qeverisë Malzeze, që përpiqen të dobësojnë bashkëpunimin tonë me qëllimin e tyre të errët dhe të verbët- futjen e përçarjeve në mes nesh.Kush fiton në këtë rast? Shqiptarët -JO!
Vëllezër dhe motra, duhet të përballemi me kurajo me kundërshtarët, që tentojnë të na dobësojnë në Misionin tonë Kombëtar përmes përçarjes. Bashkimi ynë i tremb antikombëtarët, përçarja e çon ujin tek antishqiptarët dhe tek ata që kërkojnë asimilimin e plotë të shqiptarëve në trojet tona natyrale.
Ne ndjehemi krenarë nga paraardhësit tanë, të cilët jetën e tyre e kanë vënë në shërbim të Kombit Shqiptar dhe të drejtave të mohura të bashkombasve. Le t’i përdorim figurat tona Kombëtare si burim frymëzimi në Misionin tonë Kombëtar.
Me iniciativën e shoqatës Malësi e Madhe në Detroit, me kryetar Pashko Gjokaj, presidentit Nishani i ashtë dorzuar projkti për ndërtimin e shtatores së heroit kombëtar Ded Gjo Luli në Tiranë, i cili mbetet një shtyllë e fortë e Historisë Kombëtare.
Misionin tonë të shenjtë në të mirë të atdheut dhe vendlindjeve tona këtë vit po e permbyllim me Konferencën e 2-të ndërkombtare që do zhvillojmë më 1 Nëntor 2014 në Oakland University. Kësaj konference në nivel akademikësh i paraprijnë prof dr. Shinasi Rama dhe prof dr. Viktor Ivezaj.
Dhe për të dëshmuar se jemi vëllezër të një gjaku dhe një Flamuri Kombëtar, shoqatat tona do të bëjnë nënshkrimin e” Rregullores së Bashkëpunimit” në mes të shoqatave tona më 2 Nëntor 2014 në Detroit, ku nikoqire kemi shoqatën tonë si motër Malësi e Madhe nga Detroit.
Shoqatat:
Fondacioni ‘’Plavë Guci’’- New York
Shoqata Atdhetare ‘’Malësia e Madhe’’- Detroit
Shoqata Atdhetare ’’Ana e Malit’’-New York
Fondacioni Humanitar ‘’Malësia’’- New York
Fondacioni ‘’Ded Gjon Luli’’- New York
Fondacioni ‘’Dom Simon Filipaj’’- New York
Fondacioni Humanitar ‘’Malësia’’- New York
Shoqata Atdhetare ‘’Kraja’’- New York
Shoqata Atdhetare ‘’Ulqini ‘’- Chicago
New York, Detroit, Chikago
14 Tetor 2014
Fondacioni Plavë Guci
P. O . Box 670923 Van Cott Station
Bronx NY 10467
914-439-5798
http://www.fondiplaveguci.com/agjenda.html
Përkujtohet 13-vjetori i sulmeve të 11 shtatorit të vitit 2001 në SHBA
Gati tre mijë njerëzit, që humbën jetën nga sulmet e 11 shtatorit, ishin shtetas të më tepër se 70 vendeve, një botë e tërë në miniature, midis tyre humbën jetën edhe tre shqiptarë: Mon Gjonbalaj, Simon Dedvukaj e Rrok Camaj./
NGA BEQIR SINA- New York City/
LOWER MANHATTAN NYC : Trembëdhjetë vjet pas sulmeve terroriste më 11 shtator 2001 rreth 3.000 jetë amerikane, nuk janë më, përgjegjës për ato sulme, dhe gishti gjithnjë qëndron ndaj Al Kaedës, e cila sot mbas 13 vjetëve është një hije e vetëvetes, thonë analistët – por kjo nuk do të thotë se Shtetet e Bashkuara mund të përballojë lehtë, humbjen dhe dhimbjen që ka lënë pas, 9/11 duke pasur parasysh një mori të kërcënimeve të tanishme të gatshëme për të marrë flamurin e terrorizmit ndërkombëtar, si në Siri dhe Irak.
Pas këtij sulmi 9/11 me kamikaz edhe SHBA ka goditur bërthamën e al Kaedës, duke vrarë organizatorin e këtyre sulmeve Osama bin Laden në Pakistan në vitin 2011 dhe mbajtjen e një serë operacione të tjeraushtarake në të gjithë Azinë Lindore. Shtetet e Bashkuara janë më të sigurta dhe më të fortë, pas 9/11janë më të gatëshme dhe vigjelente të përballen me atë që disa analistë thonë se janë “më të rrezikshme dhekërcënime nga më të ndryshmet se sa në të kaluarën,” .
Sot kudo në të gjithë territorin në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, përkujtohet 13-vjetori i sulmeve terroriste të 11 shtatorit të vitit 2001.
Në ndërkohë që ora shënon 8:46 të gjitha Kumbonat e Kishave, sirenat e anijve, dhe trenave, do të bien në respekt e nderim të viktimave, kurse nxënësit e shkollave në heshtje do të qendrojnë duke nderuar viktimat e 9/11
Datë kjo që i referohet sulmit me kamikaz të Al—Kaedës, kur aeroplanët e udhëtarëve të rrëmbyer prej tyre kryen sulmë mbi dy kullat binjake në New York, World Tradce Center si dhe tentuan një sulm tjetër po në të njëjtën kohë në Pentagon, në Uashington dhe rreth 3 mijë njerëz të pafajshëm një botë në miniaturë të të gjitha kombësive dhe racave humbën jetën.
Dy aeroplanë udhëtarësh u përplasën në Qendrën Botërore të Tregtisë në New York, duke i rrëzuar kullat binjake, ndërsa një aeroplan u rrëzua në një pyll në Pensllvenia dhe një tjetër u rrëzua në ndërtesën e Pentagonit në Uashington.
Afro tre mijë njerëz u vranë atë ditë nga sulmi, i cili u bë shkak për nisjen e një fushate të gjerë të SHBA-ve kundër krimit dhe terrorizmit. Në SHBA gjatë kësaj dite, mbahen ceremoni përkujtimore nëdra në Nju Jork, është hapur edhe Museu i Përkujtimit të 11 shtatorit.
13 vjetorin e sulmeve të 11 shtatorit do të shënohet nga një seri ngjarjesh solemne sot të enjten në qytetin e Nju Jorkut.
Veprimtaritë përfshijnë leximin vjetor të emrave të viktimave, dhe vendosjen e luleve nga të mbijetuarit dhe lutjet për paqe, në vendin ku më parë ishin dy kullat binjake – Qendra Botërore Tregtare.
9/11 Memorial do të ofrojë një trasmetim drejtpërsëdrejti të të gjitha kanaleve televiizive amerikane të ceremonisë vjetore përkujtimore në vendin ku më parë ishte Qendra Botërore të Tregtisë, duke përfshirë leximin eemrave të rreth 3,000 viktimave
Ceremoni e 9/11 Memorial- fillon në orën 8:30 të mëngjesit me kohën lokale dhe do të zgjasë deri rreth mesditës.
Tribute në Dritën
Mbrëmë dy “Kollonat” gjigante deri në qiell të prozhektorve të fuqishë me dritat e tyre blu do të shkëlqejë drejt qiellit nga pjesa e poshtëme -Lower Manhattan për një përkujtim vjetor me Dritë e cila filloi dje në mbrëmje. Duke u ndezur në blu do të ndizen tre ditë nga në muzg dhe do të venitet në agim.
Këtë vit, Museumi 9/11 Memorial do të hapet nga ora 6 e mëngjesit deri në 12 në mesnatë për publikun e gjerë për të parë gjithëçka që pasqyrohet në shesh. Për të hyrë në shesh, janë hapur rrugët West, Fulton dherrugët Liberty dhe Greenwich . Pra për çdo rrugë kësaj rradhe nuk ka asnjë program formal.
Kumbonat e Shpresës në Kapelën e Kishës Shën Palit
Në orën 8:46 të mëngjesit, kur ndodhi edhe sulmi i parë i kamikazve në Nju Jork, Kumbona e Shpresës në Kapelën e Shën Palit, në Broadway dhe Fulton Street, për të shënuar përplasjen e aeroplanit së parë nëQendrën Botërore të Tregtisë 13 vjet më parë, do të tingullojnë disa minuta . Kumbona e Shpresës në Kapelën e Shën Palit, janë një dhuratë nga Londra në New York City në vitin 2002.
Kisha e Shën Palit, në Broadway dhe Fulton Street, do të organizojë një lutje që ofron shërbim për paqe, memoralizing vrarëve në 9/11, at 12:30 të enjten.
Në Nju Jork për të marrë pjesë në këtë ceremoni vijnë së bashku si një komunitet, nderimet dhe respekti i tyreështë për ata që kan humbur, dhe të tregojnë vendosmërinë e amerikanëve për të vazhduar për të duruar,dhe për të ripërtërirë mbështetjen për njëri-tjetrin.
Amerika nderonë sot edhe tre shqiptarët që humbën jetën në 11 shtator
Mon Gjonbalaj, Simon Dedvukaj dhe Rrok Camaj ishin ndër 2.752 viktimat që u vranë në sulmin terrorist të 11 shtatorit të 2001 në Nju Jork.
Janë edhe këta tre emrat që shënohen në pllakën përkujtimore, por edhe që konsiderohen si heronjtë e Amerikës dhe pjesë e historisë së saj. Ata janë emrat që lexohen në këtë ceremoni vjetore për çdo 11 shtator – duke u përkujtuar nga mijëra amerikanët që mblidhen pranë vendit të ashtuquajtur tani Ground Zero në Nju Jork për të përkujtuar 13 vjetorin e kësaj tragjedie.
Në ceremonialin përkujtimore për çdo vjet në lokalitetin afër dy ish-kullave binjake janë tubuar edhe qindra shqiptarë nga trojet e ndryshme, për të ndarë dhembjen dhe për të qenë përkrahë Amerikës.
Pra të kujtuar me dhimbje dhe krenari të gjithë ata që vdiqën më 11 shtator 2001, përfshirë më shumë se 400 punëtorë të shpëtimit. Midis tyre ishin 343 zjarrfikës dhe 60 oficerë policie nga Nju Jorku dhe Autoriteti Portual. Emrat e tyre janë të simbolizuar në pllaka përkujtimore në shtabet e zjarrfikësve të qyteti, në stacionet e policisë, dhe në përmendore të ngritura në mjedise të bukura në të gjithë qytetin.
Ceremonia e 13 vjetorit të ngjarjeve në 11 shtatorit 2001, ka për t’ u mbajt shumë pranë vendit ku kanë qenë dy kullat binjake në “Park Zuçotti”, ngjitur me vendin ku ka qenë Qendra Botërore e Tregtisë në pjesën e poshtme të Manhatan.
“Nuk ka tragjedi më të madhe në jetën e këtij qyteti. 11 shtatori 2001 e ka goditur qytetin tonë aq shumë, sa që ky qytet nuk ka parë ndonjëherë në tërë historinë e tij”, thotë ish kryetari i Bashkisë së qytetit të Nju Jorkut, Rudi Xhuliani ish kryetar bashkie në ato momente tragjike që përjetojë qyteti ynë.
Presidenti Barack Obama po në të njëjtën kohë ka për të marrë pjesë, sot në një shërbesë përkujtimore në Pentagon, aty ku ishte rrëmbyer aeroplani Airlines Flight 77 dhe që u rrëzua, në një pjesë të ndërtesës së Pentagonit, duke marrë jetën e të gjithë pasagjerëve në bord 59 dhe 125 të tjerëve brenda ndërtesës.
Ndërsa në pyllin afër kantonit Shanksville, Pensilvani, ku u rrëzua aeroplani Airlines Flight 93, i cili mendohet se ra pasi pasagjerët u përpoqën për të marrë kontrollin e aeroplanit nga rrëmbyesit, do të mbahet një ceremoni përkujtimore për të kujtuar 33 pasagjerët dhe shtatë anëtarë të ekuipazhit që kanë vdekur në këtë rrëzë kodre në këtë fshat.
- « Previous Page
- 1
- …
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- …
- 12
- Next Page »