ne Shqiperi – Page 3 – Dielli

Për kë do të votojë minoriteti shqiptar në Shqipëri?

July 2, 2017 by dgreca

Nga Ahmet Kolgjini/*

Që ka një minoritet grek në Shqipëri, kjo dihet; që ka gjithashtu, edhe një minoritet maqedonas a sllav, edhe kjo dihet. Por, që ka edhe një minoritet shqiptar, këtu, brenda në Shqipëri, kjo nuk dihet a dihet. Në këtë rast të dhimbshëm dhe unikal, vetë termi minoritet shqiptar këtu, brenda në Shqipëri duket paradoksal. Duket, por është real. Dhe me të vërtetë realiteti qenka më fantastik se fantastikja.
Atëherë mbetet vetëm për të sqaruar se cilët e përbëjnë këtë minoritet. Këtë minoritet e përbëjnë të gjithë ata, të cilët, për vite me radhë, kanë qenë objekt i luftës së klasave, të gjithë ata që u bënë viktima të kësaj lufte; të gjithë ata që u shtrënguan ta ndjenin veten të huaj në vendin e vet; të gjithë ata, mbi të cilët u zbatua parimi i mëkatit origjinal. Simbas një llogjike perverse nipat dhe stërnipat duhej të lanin mëkatet e gjyshëve dhe të stërgjyshëve. Janë të gjithë ata, të cilëve, me reformën arsimore të vitit 1968, u mohohej jo vetëm shkollimi i plotë, por edhe arsimi i mesëm profesional; të gjithë ata, të cilët, edhe detyrën e shenjtë ndaj atdheut, e kryenin jo si ushtarë, por si robër lufte, me shatë dhe me lopatë. Janë të gjithë ata që bënë me krahë – të rrethuar nga tytat e pushkëve, – bonifikimin e kënetave, që hapën kanalet e mëdhenj ujitës, që ndërtuan aeroporte, fabrika dhe uzina, spitale dhe banesa. Janë të gjithë ata që nxorën, me shpirt ndër dhëmbë, nga thellësitë e tokës kromin, bakrin, piritin. Janë të gjithë ata, të cilët për vite me radhë i janë shtruar arbitraritetit dhe imponimit për shkollë, për punë, për banesë; për të mos përmendur raste të tjera të paimagjinueshme dhe të pabesueshme. Edhe vdekja vetë nuk bën dallim ndërmjet njerëzve, kurse pushteti i popullit ka bërë dallim edhe ndaj të vdekurve. Të gjithë këta shqiptarë përbëjnë një masë të konsiderueshme, një kontigjent konsistent për nga numri, vlerat dhe qëndresa.
Me komunizmin, që dikur joshte njerëzit, ngjau si me ylberin që, i parë nga larg, të mahnit me gjithë spektrin e ngjyrave e të duket i mistershëm. Një mirazh që zë fill nga shkretira shpirtërore dhe mbaron me shkretirën shpirtërore dhe me shkretirën lëndore. Sot komunizmi shkakton alergji dhe është bërë gërdia a neveria më e madhja në këtë botë.
Dikur, komunistët predikuan dhe premtuan bashkimin dhe vëllazërimin, por mbollën përçarjen; premtuan begatinë, por sollën mjerimin; premtuan të vërtetën, por përhapën gënjeshtrën; premtuan drejtësinë, por zbatuan padrejtësinë; premtuan lirinë, por vendosën diktaturën; premtuan demokracinë, por vendosën autokracinë.
Në këtë agim të ndritshëm të lirisë së individit, njerëzit përditë po ndërgjegjësohen, prandaj një gjë është krejt e sigurt: ata që përbëjnë minoritetin shqiptar, këtu, brenda në Shqipëri, nuk do t’ia japin votën partisë që është tashpërtash në pushtet, sepse ajo i ka trajtuar për vite e vite rresht si kafshë barre për të mbajtur mbi shpatulla gurët e ngrehinës së pushtetit më autentik dhe pa precedencë në histori për mohimin, dhunimin dhe depersonalizimin e qytetarëve të vet.
Motra dhe vëllezër, që jeni marrë nëpër këmbë, le të besojmë në demokracinë dhe votat tona t’i japim vetëm për demokracinë, se ajo na mbron dinjitetin njerëzor. Te demokracia çdo shqiptar i vërtetë gjen vetveten. Vetëm demokracia përfaqëson dhe shpreh aspiratat mbarëkombëtare dhe jep mundësinmë e realizimit të tyre.

Mars 1991((Shkrim i pabotuem; – iu refuzue nga redaktori i asaj kohe i RD-së, mbas kambënguljes së Ahmetit që të botohej pa shkurtime!)

Nje shkrim qe e ruan aktualitetin edhe sot

Një vështrim përciptas dhe a po shiten e blihen vota në Shqipëri

June 24, 2017 by dgreca

NGA ILIR LEVONJA/

1)Janë plot mbi dy million shqiptarë që priten të votojnë. Nëse kjo shifër kap gjasat e një përqindje të konsiderueshme në pjesëmarrje. Shanset i ka opozita. Gjithmonë kur pjesëmarrja është e lart, opozita fiton. Kjo ndodhi edhe zgjedhjet e kaluara kur i fitoi opozita e atëhershme me në krye Edi Ramën. Por nëse përqindja e pjesëmarrjes do jetë e ulët, i vetmi shanc për fitore qëndron tek pozita aktuale. Ose jo një rezultat uauuu midis PS-së dhe PD-së. Pa injoruar aspak LSI-në. Eshtë një garë kokë më kokë mes të majtëve. Por edhe një shanc i madh për të shitur a blerë vota. Një mundësi e artë për kontestime. Vonesat në rezultate, tashmë histori normale në traditën tone zgjedhore.Pra pjesëmarrja e ulët i ka të gjitha brenda. Përveçe vullnetin real të një vote nasash. Dhe kjo do e mbaj vendin akoma në një stanjacion reformash e zhvillimi.Ndaj shqiptarët duhet ta eleminojnë sa më shumë indiferencën. Dhe mos pjesëmarrjen në votime. Eshtë në denim e tyre.

2) Të bëhesh deputet në Shqipëri, duhen nga 9 mijë vota deri në 14 mijë. Kjo varet nga qarku në raport me popullatën. Ndaj listat e partive dominohen nga emra me aktivitet tregtar a prodhues. Pak ka aspirantë nga shkencat e politikës. Fare pak. Dhe për një vend me histori të re në ekonominë e tregut. Kjo është një situate që nuk i shkon për shtat pritshmërisë. Kësiosj fushatat e tyre kanë qënë të përqëndruara në buxhetin personal. Si një meritë a kusht kyç për të qënë në radhët e para të subjektit. Por edhe një mundësi e artë për të blerë vota. Dhe për t’i detyruar njerëzit të mos votojnë sipas dëshirës, vullnetit. Por të kushtëzuar nga nderet e tipit bëje për mua. Ma ke…, ose ta kam borxh. Kjo në Shqipëri konsiderohet normale. Kështu që, gjithkush vazhdon me atë menefregizmin se, hë mo se vote është. Votohet një here në aq e kaq vjet. Pa e kuptuar asnjëherë se ajo vote, sado periferike, sado e vetme, balancon termat në ndarjen e pushtetit. Dhe si e papërgjegjshme është një indeks i artë i kapjes së pushtetit. I marrjes peng. Dhe një vetburgosje me budallallepsje qejfliu se i bëri një nder iks-it apo ypsilonit.

Eshtë një dënim katastrofik i ardhmërisë së fëmijëve. Për shkak të ndërtimit me inat të një shoqërie pa shance të barabarta. Kësisoj përqindjet e ikjes nga vendi, të fëmijëve tuaj do vazhdojnë të ngrihen me suskses të plot. Kjo fal mendësisë fshatarake, bëje për mua.

3) Çfarë ishte fushata e radhës. Krejt e kundërta e fushatave paralele në vendet me ekonomi të zhvilluar. Duke filluar që nga kryeministri dhe rilindja socialiste. E gjitha një zhurmë e tipit të propogandës. Kam bërë, bëra, do të bëj. Dhe krahas kohëve të foljeve, bërë, bëra, bëj… një suferinë sharjesh e nxjerrjesh të palarash për ish aletin e tij. Atë që ia bëri dhuratë vendit dhe qytetarëve si për president. Se sa garant për kushtetutën e vendit, do jetë tashmë një person politik I tillë. Këtë e di vetëm Edi Rama. Dhe nuk e di se si po e kapërdijnë shqiptarët njeriun sharm dhe përfaqësues të tyre në rrang kombëtar e botëror.

Ashtu si shumë traditas të tjerë, të stanjacionit… edhe ky u mor me paraardhësin duke zeruar gjithçka.

Ndërkohë solli dhë risi regresive, si pjesëmarrja e hapur në fushatë e një kryetari bashkije. I cili përmes spoteve televizive, u tregonte shqiptarëve se ndryshimet e kryeqytetit i dedikohen donacioneve nga kryeministri. Kjo është absurde dhe ndodh vetëm në Shqipëri. Dhe nuk e di se si ndihen të qetë qytetarët e Tiranës, karshi taksave dhe të tjera detyrime që ia paguajnë një për një Bashkisë së tyre.

Në këtë hulli qëndroi edhe partia simotër dhe qeverisëse e LSI. Madje lufta më e ashpër është kjo mes vedit. Mes tyre…

E gjitha një vullkan ethesh e përbuzjesh karshi njëri-tjetrit.

Se sa të vërteta janë, mos hezitoni ta besoni. I dine mire, pasi I kanë bërë. Ose ato që ia ngjeshin njëri-tjetrit, janë të vërteta pasi janë në genin e tyre.

Fushatës i mungoj gjëja më kryesore. Programi me libër në dorë. Këtë e pati vetëm Lulzim Basha. Por në ethet e sharjeve dukej dorë e dytë. Aq më tepër me kundërvëniet brenda sojit të djathtë. Megjithatë, ishte i vetmi, pavarsisht listave, i vetmi ai që foli me një program libër. I vetmi që stononte në zellin e sharjeve. Dhe gërrej për shifrat. I vetmi pasi shqiptarët e duan ndryshe fushatën. Ashtu si e bëri Rama me Metën. Me libër shtëpie, jo me libër ekonomie tregu.

Fushatës i mungoi debati real. Ai që në botë realizohet midis profesorëve të universiteteve dhe subjekteve politikë. Drejtuesëve. Ekipeve …Çfarë ata sjellin. Në vend të panelit nga universitetet e vendit. Ishte ai paneli më i mërzitshmi, më i neveritshmi i të gjitha kohërave në Shqipëri. I gazetarëve grupazh që bëjnë pyetje nga një javë të gjatë dhe e vdesin qysh në krye vlerën e debatit real dhe aq të domosdoshëm për parametrat e ekonomisë së tregut.

Kësisoj shqiptarët vazhdojnë të besojnë në forcën e ngjyrës nëpër sheshe. Në garën në numrin në pjesëmarrje nëpër sheshe. Në dekoret e flamujve dhe trendit të liderëve. Asesi se ku u pikon çatia. Asesi në faktin se dhimbja e trupit tend është në trupin tend, jo tek ngjyra dhe flamujt e horizmës.

4) Apo shiten votat në Shqipëri.?.

Eshtë fare e thjeshtë. Sa kohë që keni lista nëpër dyqanet a pikat e shitjes me shumicë. Në rrethina a lagjet tuaja. Nuk ka asnjë diskutim. Votat po shiten e po blihen nga dy here.

E theksuam më sipër se kandidatët vijnë nga bota e tregtisë.

Ia dine marifetet kandarit. Më jep e të jap.

Po i blen edhe ai që akuzon! Po i blen dyfish. Pavarsisht se po arreston. Kjo nuk është asgjë. Dhe mos i shani kot. Nuk është se janë njerëz të pandershëm. Nuk janë qytetarë. Janë product i taktikave të deritashme. Ose frut i demokracisë sonë.

Çfarë të bëjnë? Punë nuk ka. Po edhe atje ku ka, është punë me pare xhepi. Kam do të jap. Nuk kam… nuk të jap. Kur të kem do t’i jap. Dhe ku ta plasi kokën i shkreti. Pronari pi birra me kalecat e policisë së shtetit. Me avokatët a prokurorët që janë bërë si zarzavatet me hormone. Qoshe më qoshe…

Janë produkt i dështimit tone social. Dhe as që iu plas bytha për një vote.

Ndaj paçim fat në demokracinë tonë. Unike për nga lloji.

PËRFAQSUES I RI I VATIKANIT NË SHQIPËRI

May 10, 2017 by dgreca

Nga Frank Shkreli/Presidenti i Republikës së Shqipërisë, Z. Bujar Nishani pranoi të martën Letrat Kredenciale të Nuncit të ri Apostolik, Kryeipeshkëvit Charles John Brown, rezident në Tiranë. Më 9 mars të këtij viti, Papa Françesku e emëroi atë në këtë detyrë, si përfaqsues të Vatikanit në Shqipëri. I përndershmi Brown, me origjinë nga Shtetet e Bashkuara, para se të emërohej në postin apostolik në Tiranë, ka shërbyer në Irlandë si Nunc Apostolik dhe njëkohësisht mban edhe titullin si Kryeipeshkv i Akuileas. Irlanda ishte posti tij i parë diplomatik.

Imzot Charles John Brown, ka lindur në Nju Jork, më 13 tetor 1959. Ka kryer studimet në degën e historisë, në Universitetin e njohur Notre Dame të shtetit Indiana, në SHBA. Më pas ka vazhduar teologjinë në Universitetin e Oksfordit në Angli dhe është specializuar në Studime Mesjetare në Universitetin e Torontos, në Kanada, për të përfunduar më vonë studimet në Teologji Sakramentale në Universitetin e Shën Anselmit në Romë. Përfaqsuesi i ri diplomatik në Tiranë, është shugurua meshtar më 13 maj 1989, në Katedralen e madhe të Shën Patrikut, në Nju Jork. Fillimisht, ai ka shërbyer si zëvëndës famullitar, pastaj është emëruar Kapelan i Shenjtërisë së Tij Papë, ndërsa në shtator 2009, kryen detyrën si Sekretar i Komisionit Teologjik Ndërkombëtar. Që nga viti 1994 është edhe funksionar i Kongregatës për Doktrinën e Fesë.

Besoj se gjatë shërbimit të tij në New York, është e pamundur që të mos ketë qenë në kontakt me komunitetin shqiptaro-amerikan, sidomos me komunitetin katolik, i cili i ka pasur gjithmonë dyertë e hapura të Katedralës së Shën Patrikut, si komunitet në përgjithsi dhe pa dallime feje. Kështuqë, përfqsuesi i ri diplomatik i Vatikanit në kryeqytetin e shqiptarëve duhet të ketë ditur diçka më shumë për kombin shqiptar dhe për historinë e kishës shqiptare, para se të emërohej Nunc Apostolik në Shqipëri.

Sipas zëdhënsit të Konferencës Ipeshkvnore të Shqipërisë, Dom Gjergj Meta, nunci i ri mbërriti të dielën në Shqipëri, ku u prit nga Kryetari i Konferencës Ipeshkvore të Shqipërisë, Imzot Angelo Massafra, nga ipeshkvijtë dhe kleri vendas. Përfaqsuesi i ri i Vatikanit në Tiranë, fjalët e para që ka thënë me të arritur në kryeqytetin shqiptar ishin se, kishte takuar para disa javësh Papën Françesku, i cili i emocionuar i ka thënë: “Po të dërgoj në një komb të martirizuar. Mos rri i mbyllur në nunciaturë por dil e tako njerëzit, kishën lokale. Shko në periferitë për të takuar njerëzit.”

Në portalin peregrinus.al, Imzot Charles John Brown citohet të ketë thënë gjithashtu se takimi midis tij dhe Kryetarit të shtetit shqiptar, Z. Bujar Nishani – me rastin e paraqitjes së Letër-Kredencialave, ishte shumë i ngrohtë, ndërsa është shprehur, njëkohsisht, se ndjehej shumë entuziast për detyrën e tij të re në Shqipëri. Si përfaqsues diplomatik i Vatikanit me titullin “Nunc Apostolik” në Shqipëri, Imzot Brown do të jetë përfaqsues i Selisë së Shënjtë pranë shtetit shqiptar por siç e cilëson radio Vatikani, edhe “krahu i zgjatur i Papës” pranë Kishës Katolike Shqiptare.

Siç dihet, Shqipëria dhe Vatikani gëzojnë midis tyre marrëdhënie diplomatike shumë miqësore, të shkëlqyera, mund të thuhet. Vitin që kaloi, shënuan 25-vjetorin e rivendosjes së këtyre marrëdhënieve (7 shtator, 1991), pas rënjes së komunizmit dhe pas një historie persekutimesh dhe martirizimit të Kishës Katolike Shqiptare, për pothuaj një gjysëm shekulli nga regjimi komunist i Enver Hoxhës.

Lidhjet e kombit shqiptar me Selinë e Shenjtë janë shekullore dhe historike. Pothuaj të gjithë udhëheqsit shqiptarë të periudhës post-komuniste kanë vizituar zyrtarisht dhe privatisht Vatikanin, ndërsa Papa Gjon Pali i dytë dhe Papa Françesku janë dy udhëheqës të Kishës Katolike që kanë vizituar Shqipërinë pas shëmbjes së komunizmit. Gjatë vizitave të tyre, ata kanë shfaqur nderimin dhe kanë deklaruar respektin e tyre për bashkjetesën që ekziston midis shqiptarëve të të gjitha feve, duke e theksuar tolerancën fetare midis shqiptarëve, si një shembëll bashkjetese fetare, madje edhe në nivel ndërkombëtar.

Marrëdhëniet e ngushta midis Vatikanit dhe Shqipërisë, duke marrë parasyshë historinë e persekutimit të fesë nga regjimi enverist, tregojnë se me vullnet të mirë, gjithçka është e mundur në këtë botë. Gjithçka ngjallet e përtrihet dhe se arsyeja, megjithëse për fat të keq e kishte humbur drejtimin gjatë regjimit komunist, më në fund e ka gjetë rrugën dhe na bën të besojmë se e drejta dhe e mira triumfojnë, përfundimisht, mbi të keqën.

Ndonëse marrëdhëniet zyrtare midis Vatikanit dhe Shqipërisë shënuan 25-vjetorin e themelimit të tyre shtatorin që kaloi, marrëdhëniet e Arbërit me Vatikanin dhe udhëheqësit e Kishës Katolike gjatë shekujsh, janë aq të vjetra sa edhe historia dy mijë vjeçare e ekzistencës së Kishës Katolike. Vatikani ka inkurajuar vazhdimisht përpjekjet dhe dëshirën e kombit shqiptar për të gjetur më në fund vendin e vet aty ku i takon, në rradhë me kombet e tjera europiane — aty ku e ka pasur gjithmonë vendin. Selia e Shënjtë gjithashtu ka promovuar si shembull të mirë, për mbarë botën, bashkjetesën fetare midis shqiptarëve. Fatbardhësisht, nuk është feja as marrëdhëniet fetare midis shqiptarëve ato që ndalojnë integrimin e plotë të Shqipërisë në organizmat euro-atlantike, por janë grindjet, mosmarrveshjet dhe mos-toleranca politike, midis partive të pozitës dhe opozitës, ato që po pengojnë tmerrsisht zhvillimin normal të Shqipërisë dhe të shqiptarëve dhe që po e çon kombin drejtë një katastrofe të paparashikur.

Shqipëria dhe kombi shqiptar i shumë vuajtur nga ajo që Papa Françesku e ka cilësuar si “ideologjia e së kaluarës”, ka nevojë për një fillim të ri, për tolerancë më të madhe politike dhe për një diskurs më njerëzor dhe komunikim të respektshëm në radhët e politikës.

Shqipëria gjeti mënyrën, më në fund, që të rivendoste — dhe për më shumë se një çerek shekulli — të zhvillojë marrëdhënie diplomatike që konsiderohen si të shkëlqyeshme dhe miqësore me Vatikanin, të cilin ish-regjimi komunist i Enver Hoxhës e konsideronte si qëndrën e “obskurantizmit botëror”. Si është e mundur, që siç është shprehur edhe Papa Françesku për të gjitha besimet që jetojnë dhe veprojnë në, “vëllazëri mes tyre” në Shqipëri, që kjo të mos ndodhë edhe në radhët e klasës politike shqiptare, ashtuqë kombi i rimëkëmbur shqiptar të ecën më në fund drejt integrimit euro-atlantik. Marrëdhëniet e shkëlqyeshme midis Shqipërisë dhe Vatikanit duhet të jenë shëmbull se sa do të acaruara dhe armiqësore, historikisht, të jenë marrëdhëniet midis shteteve (siç ishin dikur mes Shqipërisë dhe Vatikanit) ose edhe individëve dhe kundërshtarve politikë — pajtimi është gjithmonë i mundshëm dhe i preferueshëm.

Urojmë që marrëdhëniet e shkëlqyeshme midis Vatikanit dhe Shqipërisë – dikur kundërshtarë të përbetuar ideologjikë – të shërbejnë si shëmbull se çfarë mund të arrihet me respekt, tolerancë dhe bashkpunim me njëri tjetrin, jo vetëm në nivel ndërkombëtar por edhe në nivel kombëtar. Me këtë rast le të bashkohemi me ambasadën e Shqipërisë në Vatikan dhe t’i, “Urojmë punë të mbarë dhe suksese Nuncit të ri Apostolik në Tiranë, në forcimin e mëtejshëm të marrëdhieve shekullore të popullit shqiptar me Selinë e Shenjtë”.

EKONOMI- NAFTA E ZEZË PËR DITË TË BARDHA NË SHQIPËRI

April 7, 2017 by dgreca

Nga Prof. Asoc. Dr. Vangjel Kici /Toronto/

Deri në vitin 1990, të ardhurat e shtetit shqiptar siguroheshin kryesisht nga eksporti i naftës, kromit, bakrit dhe i produkteve bujqësore. Nafta dhe minierat ishin pasuri shtetërore. Bujqësia gjithashtu drejtohej nga shteti. Ajo ishte e kolektivizuar dhe e mekanizuar. Kishte kooperativa bujqësore dhe ferma.

Më 1990, sikurse në shumë vende të tjera të botës, regjimi komunist në Shqipëri dështoi, por ai e la vendin tonë pa borxhe, dhe me industri dhe bujqësi relativisht të zhvilluar. Shqipëria kishte shumë fabrika, uzina, kombinate, vendburime nafte dhe gazi, miniera të shumta të kromit, bakrit, hekur-nikelit etj. Popullin regjimi komunist e la të varfër, por në përgjithësi të punësuar.

Pas vitit 1990, kalimi nga regjimi komunist për në ekonomin e tregut u bë duke shkatërruar plotësisht industrin dhe bujqësin. Kjo nuk ndodhi në asnjë vend tjetër të Europës Lindore. Përveç të tjerave, u shkatërrua edhe baza e industrisë së naftës: U mbyllën institutet shkencore, ndërmarrjet e shpimit dhe uzinat mekanike të naftës. U zhduk një numër i madh sondash shpimi etj. Shumë shkencëtarve të naftës, që u hodhën në rrugë, “u doli llotaria amerikane”, dhe ikën jashtë shtetit. Të gjitha këto shkatërrime u bënë, që të mos kishte mundësi rikthimi prap tek nafta si pasuri shtetërore (kombëtare). Naftën ta merrnin të huajt, në bashkëpunim me qeveritarët tanë. Vendburimet e naftës dhe minierat qeveria ua dha me konçesione korruptive kompanive të huaja dhe privatve vendas, të lidhur me qeverin. Në këto kushte, në Shqipëri u krijua papunësi e madhe dhe varfëri ekonomike ekstreme. Shqiptarët kanë humbur shpresat dhe besimin tek e ardhmja. Ata po braktisin masivisht Shqipërin. Sipas Organizatës së Kombeve të Bashkuara, deri tani ka ikur nga Shqipëria 40% e popullsisë, dhe ikja vazhdon. por kryeministrin Rama kjo ikje kaq e madhe nuk e shqetëson aspak! Në botën perëndimore roli i shtetit në

ekonomi ka pësuar rënie, por nuk është zhdukur. Përkundrazi, në Shqipëri roli i shtetit në ekonomi është zhdukur plotësisht, sepse gjithçka është privatizuar. Por, në një shtet si Shqipëria, ku ligji nuk sundon aspak, privatizimet janë shoqëruar me grabitje të pasurisë kombëtare. Në këto kushte, shtetit nuk i ka mbetur pothuajse asnjë pasurí. Ai nuk ka plan, dhe as strategji për zhvillimin ekonomik. Gjithçka i është lënë iniciativës private spontane. Përveç të tjerave, shteti nuk merret fare me kërkime dhe prodhim nafte, mineralesh etj., sepse ua ka dhënë të huajve me konçesione korruptive. Ai nuk ka prodhime për eksport, që të sigurojë të ardhura. Prandaj, sot Shqipëria mbahet vetëm me taksa, tatime, dogana dhe borxhe nga bankat e huaja. Deri tani borxhi i jashtëm i Shqipërisë ka arritur mbi 9 miliardë dollarë, dhe ai vazhdon të rritet. Me se do të shlyhen këto borxhe? Për këtë askush nuk mendon. Zoti Rama, në fushatën zgjedhore deklaroi se do të investojë 1 miliard dollarë, gjatë 3 viteve të ardhshëm, për rindërtimin e infrastrukturës rrugore, arsimore dhe shëndetësore. Kështu premton të hapë vende të reja pune, por këto janë të përkohshme, sepse pas mbarimit të ndërtimit të rrugës, apo të shkollës etj., punëtorët do të mbeten prap pa punë. Pra, paratë do të investohen atje ku nuk prodhohet për eksport. Kështu do të zhytemi thellë e më thellë në borxhe. Edhe partitë e tjera politike (PD, LSI etj.) bëjnë premtime në havá, pa asnjë bazë reale, sikurse kanë bërë edhe gjatë fushatave të mëparshme zgjedhore.

Autori i këtij shkrimi mendon se ka një rrugëdalje nga kjo situatë e errët, dhe kjo është: Nafta dhe gazi t’i rikthehen popullit. Ato të shpallen pasurí shtetërore (kombëtare), sikurse i ka Norvegjia dhe shumë shtete të tjera perëndimore. Ky veprim do të bënte një revolucion në ekonomin shqiptare. Kjo klasë politike (PD, PS, LSI etj.) nuk mund ta bëjë këtë revolucion, i cili është kundër interesave korruptive të sajë. Prandaj, për të arritur

këtë qellim, qeveria duhet të zgjidhet nga populli dhe t’i shërbejë atij. Jo qeverí, që u shërbejnë vetëm të huajve dhe interesave të veta, sikurse të gjitha qeveritë pas vitit 1990. Pra, kërkohet që roli i shtetit të jetë qendror në industrinë e naftës dhe të gazit. Si model të kemi Norvegjin. Të zbatojmë me përpikmëri programin e naftës, të përpiluar nga eksperienca norvegjeze. Norvegjia, vetëm duke u bazuar tek nafta dhe gazi, e zhvilloi të gjithë ekonomin e vendit, zhduku papunësin dhe rriti shumë mirëqënien e popullit. Ajo ka siguruar një fond rezervë (Fondi i Naftës), që është për brezat e ardhshëm, dhe që deri tani ka arritur mbi 900 miliardë dollarë, dhe vazhdon të rritet. Norvegjia ka 5 milionë banorë (sa Shqipëria me Kosovën). Populli norvegjez është i vogël, por vazhdimisht ka zgjedhur qeverí të afta, besnike ndaj popullit, që mendojnë dhe veprojnë për të mirën e tij. Populli shqiptar vazhdimisht ka zgjedhur qeverí të paafta, të pabesa ndaj popullit, mashtruese, antipopullore, që u shërbejnë vetëm të huajve dhe vetes së tyre. Pra, të gjitha varen nga zgjedhjet në Shqipëri. Është krim i shëmtuar t’u japësh votën prap këtyre politikanve të korruptuar dhe drejtuesë të PD, PS dhe LSI, që janë provuar të gjithë se kush janë, gjatë 25 viteve të fundit. Janë pikërisht këta, që e shkatërruan, shitën dhe grabitën Shqipërinë, pas vitit 1990.

Për t’u rikthyer tek nafta shtetërore, duhet që kompania shtetërore e naftës, Albpetrol, të mos privatizohet. Do të ishte mirë sikur Shqipëria me Kosovën të kishin një kompani të përbashkët shtetërore të naftës, me kapital të përbashkët, përfshir deri 30% kapital privat shqiptar.. Kjo kompani, dhe Drejtoria e Naftës, të jenë të pavarura nga shteti. Lidhjet e tyre me shtetin të jenë sipas modelit të Norvegjisë. Kompania e naftës të ketë 4 Seksione: Seksioni i Kërkimit, Seksioni i Prodhimit, Seksioni i Përpunimit dhe Seksioni i Marketingut (tregtimit). Seksioni i Kërkimit të ketë Institutin e Kërkimeve dhe Projektimeve për Naftë dhe Gaz, si dhe Gjeofizikën. Seksioni i Prodhimit të ketë Institutin Teknologjik të Naftës. Të gjitha këto, fillimisht të jenë me kuadro tepër të reduktuara. Seksioni i Përpunimit të ketë uzinat e përpunimit të naftës. Dy uzinat mekanike të naftës (në Kuçovë dhe në Patos) gradualisht të ringrihen. Të rihapet një Ndërmarrje Shpim-Kërkimi dhe një Ndërmarrje Shpim-Shfrytëzimi (fillimisht me nga 2-3 sonda shpimi). Teknikumi i Naftës të rihapet dhe të pregatisë teknikë nafte. Fakulteti Gjeologji-Miniera në Tiranë, që është gati duke u mbyllur, të vazhdojë të pregatisë ing. gjeologë nafte dhe miniere, ing. shpimi, ing. gjeofizikë, ing. hidrogjeologë etj. Kështu do të hapen shumë vende të reja dhe të përherëshme pune, jo vetëm në sektorin e naftës, por edhe në sektorët ndihmës: Ndërtim, transport, tregëti, mekanik etj.

A i ka mundësitë Shqipëria, në bashkëpunim edhe me Kosovën, për ringritjen e sektorit të naftës shtetërore? Po, i ka të gjitha mundësitë, por të huajt, në bashkëpunim me qeveritarët tanë të korruptuar, do ta pengojnë atë me çdo mënyrë. Qeveria e sotme justifikohet se nafta nuk mund të zhvillohet nga shteti, sepse nuk ka pará, dhe sepse strukturat gjoja ndodhen vetëm në thellësi të mëdha dhe me kosto të lartë kërkimi, por këto nuk janë aspak të vërteta. Qeveria do të ketë pará, kur të shtetëzojë naftën, kromin etj., kurse struktura të cekta ka plot. Pra, për të realizuar sa më sipër, duhen:

1- Specialistët 2- Kapitali financiar 3- Perspektiva naftëgazmbajtëse.

★Në Shqipëri kanë mbetur akoma specialistë të profileve të ndryshme të naftës. Ka Ing. gjeologë me përvojë për projektimin e puseve të kërkimit, specialistë mikropaleontologë dhe petrografë, Ing. për shpimin e puseve, Ing. vendburimesh, Ing. gjeofizikë (seismikë) etj. Shumica e tyre janë pensionistë, por besoj se do të jenë të gatshëm të angazhohen në naftë, me kohë të plotë ose të pjesëshme, sëpaku 1-2 vjet, kundrejt shpërblimit përkatës. Pranë tyre të punësohen inxhinierë të rinj, të cilët të specializohen nga të vjetrit.

★Kapitali financiar mund të sigurohet nga këto burime:

1- Të prishen të gjitha marrëveshjet konçesionare të vendburimeve ekzistuese të naftës dhe të gazit. Kompanitë e huaja të naftës, nëpërmjet kontratave të padrejta, vetëm po na grabisin. Ato nuk kanë sjell asnjë zhvillim të naftës apo të ekonomisë, por vetëm varfëri. Grabitja është kaq e madhe, saqë Gjykata Ndërkombëtare e Arbitrazhit nuk mund ta dënojë Shqipërinë, për prishjen e njëanëshme të kontratave. Pas shtetëzimit (nacionalizimit), këto vendburime nafte do t’i sjellin kompanisë shtetërore të naftës të ardhura të mjaftueshme, për zhvillimin e naftës nga vet shqiptarët.

2- Të vihen në punë paratë e popullit (sipas modelit norvegjez).

3- Nafta e vendburimeve të reja, në strukturat e cekta dhe me kosto relativisht të ulët, që pritet të zbulohen shumë shpejt, do të sillte të ardhura të rëndësishme. Theksoj se në fillim duhen kërkuar me shpime vetëm strukturat e cekta dhe të pregatitura mirë. Pra, mundësia e zbulimit të naftës dhe të gazit të jetë sa më e madhe dhe me kosto sa më të ulët.

4- Po të jetë nevoja, le të marrim edhe kredi nga bankat e huaja. Nafta garanton shlyerjen e borxheve.

★Perspektiva naftëgazmbajtëse e Shqipëri-Kosovës është e madhe.

– Deri tani, prania industriale e naftës dhe e gazit është vërtetuar vetëm në Shqipërin Jugperëndimore. Këtu grupi im i gjeologve njeh prej kohësh një strukturë të cekët dhe me perspektivë të madhe për naftë dhe gaz. Gëlqerorët e kësaj strukture janë të mbuluar nga argjilat (flishi), dhe ndodhen në thellësin rreth 1300 m. Struktura është e pregatitur me të gjithë kompleksin e punimeve gjeologo-gjeofizike, dhe është e gatshme për kryerjen e një shpim kërkimi. Grupi e ka gati projektin për shpimin e këtij pusi. Avantazhet e strukturës: Është e pregatitur, e cekët dhe e madhe (mbi 14 km gjatësi, ose linjë strukturore e cekët, me gjatësi mbi 60 km). Zbulimi shumë i mundshëm, i naftës dhe i gazit në këtë strukturë të cekët dhe me kosto relativisht të ulët, do të sillte të ardhura të mëdha për kompaninë shtetërore të naftës. Në vitin 2011, për këtë strukturë, kërkuam ndihmën e ish kryeministrit Berisha, por ai na sorollati dhe nuk tregoi asnjë interes. Në vitin 2014 kërkuam ndihmën e kryeministrit Rama, por edhe ai na sorollat dhe nuk tregoj interes, sepse e gjithë Shqipëria u është dhënë në dispozicion të huajve, me konçesione për kërkimin dhe shfrytëzimin e naftës dhe të gazit. Shteti shqiptar nuk merret me kërkime nafte dhe gazi. Përveç strukturës së lartëpërmendur, ka edhe struktura të tjera të cekta, të pregatitura për shpime kërkimi. Qeveria i ka dhënë këto struktura me konçesione gjoja për kërkim nafte dhe gazi tek kompanitë mafioze me bazë në det (offshore), por ato gjatë dy vjetve nuk kanë kryer asnjë punim kërkimi. Këto që shkruaj janë lehtësisht të verifikueshme. Kjo është shkelje shumë e rëndë e Ligjit të Naftës në Shqipëri. Në fakt, këto liçensa dhe kompani mafioze i shfrytëzojnë qeveritarët tanë për pastrimin e parave të pista të drogës etj. Kush do fakte për megakorrupsionin qeveritar, ja ku i ka! Pra, pas vitit 1990, të huajt kanë bërë pak kërkime për naftë dhe gaz në Shqipëri. Prandaj, gjatë 25 vjetve të fundit, nuk ka pothuajkse asnjë zbulim të ri nafte dhe gazi.

– Perspektivë për naftë dhe gaz ka e gjithë Shqipëria Perëndimore (Zona Jonike dhe Ultësira Adriatike).

– Gjatë viteve të fundit është hapur perspektivë e madhe për naftë dhe gaz në të gjithë Shqipërinë Lindore, që vazhdon pothuajse në të gjithë Kosovën (Brezi Mirditë-Kosovë). Brezi i Mirditës përfshin rreth 1/3 e sipërfaqes së Republikës së Shqipërisë. Ky brez ka shumë struktura magmatike gjigante (diapire), poshtë të cilave pritet të jenë gëlqerorët naftëgazmbajtës. Në njërën nga këto struktura (masivi i Bulqizës), në thellësitë e minierës së kromit ka pasur disa herë shpërthime të fuqishme të gazit metan, të shoqëruara me viktima (gaz i lagur, shoqërues i naftës). Ky gaz nafte tregon: Ja ku jemi!, por qeveria bënë sehir. Ajo nuk punon për popullin. Thellimi i mëtejshëm i minierës ka rrezik të madh, sepse nuk e njohim thellësinë. Mund ta prekim padáshur, dhe të shpërthejë kapela gjigante e gazit. Kjo do të ishte një superkatastrofë! Theksoj se vetëm zbulimi i mundshëm, i vendburimit gjigant të naftës dhe të gazit, në gëlqerorët poshtë masivit të Bulqizës, mund ta ngrinte lartë ekonomin e Shqipërisë. Nafta dhe gazi i Brezit të Mirditës pritet të jenë me cilësi më të mira (jo bituminoze, jo squfurore). Ky zbulim do të hapte perspektivë të madhe për Shqipërinë dhe Kosovën. Brezi Mirditë-Kosovë, nga ana gjeologjike, ngjan me brezin naftëgazmbajtës të Azerbajxhanit (basen pas-harkut vullkanik). Ky konkluzion duhet t’i tërhiqte vëmendjen çdo qeverie shqiptare, për t’i shpallur naftën dhe gazin pasuri strategjike kombëtare. Përkundrazi, qeveria Rama-Meta, sikurse ajo Berisha-Meta, e kanë nxjerr në shitje kompaninë shtetërore të naftës Albpetrol dhe në ankand (shitje) për kërkime nafte dhe gazi të gjithë Shqipërinë. Këto qeveri janë, pa asnjë dyshim, antishqiptare.

– Rajoni Maqellarë-Peshkopi ka perspektivë të madhe për naftë dhe gaz në gëlqerorët, në thellësi të vogla. Në këtë rajon ndodhen edhe dy diapire kriprash (gips dhe anhidrit). Njëri ndodhet pranë Peshkopisë (i rrethuar nga Llixha, Bellovë, Cerjan, Zagrad, Rabdishtë, Grevë), kurse tjetri ndodhet pakëz më tej (i rrethuar nga Zimur, Bahutë, Dipjakë, Sllatinë, Vlesh, Radomirë, Presh). Në gëlqerorët poshtë këtyre kriprave, në thellësi të vogla dhe me kosto relativisht të ulët, pritet të ketë naftë dhe gaz, sikurse ka në shumë vende të botës. Me diapir bota nënkupton naftë dhe gaz. Është gjynah i madh, që populli i krahinës së Dibrës të vuajë nga papunësia dhe varfëria ekonomike, vetëm sepse qeveritë tona janë të paafta. Ato janë të afta vetëm për mashtrime, pabesí, grabitje…

Rezoluta e 11 kongresmenëve amerikanë

March 18, 2017 by dgreca

Rezoluta e 11 kongresmenëve – Alarmi i SHBA: Zgjedhjet në Shqipëri të rrezikuara nga ndikimi i Rusisë/

Qeveria e Vladimir Putin ka për qëllim të influencojë zgjedhjet në të gjithë Europën. Shqetësimi vjen nga Shtetet e Bashkuara dhe nga ky risk nuk shpëton as Shqipëria.Rezultati i zgjedhjeve parlamentare mund të ndikohet nga sulmet kibernetike dhe fushata propagandistike e Rusisë.Nisur nga akuzat e përfshirjes së Rusisë në procesin zgjedhor amerikan, por edhe në disa shtete të tjera, 11 kongresmenë republikanë në Shtetet e Bashkuara, kanë depozituar në Dhomën e Kongresit një rezolutë, ku kërkohet ndalimi i menjëhershëm i përfshirjes së Rusisë në këto fushata si dhe vendosjen e sanksioneve nga Amerika, ndaj personave përgjegjës.Në dokumentin prej 4 faqesh, kongresmenët listojnë rastet, kur disa shtete nëpërmjet agjencive të inteligjencës apo institucioneve të tjera, kanë denoncuar sulme kibernetike apo kanë zbuluar hakera rusë, të cilët kanë tentuar të marrin, por edhe kanë marrë në kontroll disa servera të rëndësishëm, duke ndikuar në procesin zgjedhor.

Një tjetër shqetësim i ngritur prej tyre, është dhe përhapja e lajmeve të rreme nëpërmjet rrjeteve sociale, por edhe dy agjencitë e lajmeve ruse “Russia Today” apo “Sputnik News” gjatë periudhës së referendumit në Mbretërinë e Bashkuar për daljen e saj nga Bashkimi Europian.

Kongresemenët kërkojnë që në kohën kur Shqipëria, Franca, Gjermania, Serbia, por dhe disa shtete të tjera kanë të planifikuara të mbajnë zgjedhje të përgjithshme, lokale apo presidenciale gjatë këtij viti, Federata Ruse është angazhuar në një fushatë të gjerë sulmesh kibernetike dhe dezinformimi për të influencuar politikën dhe zgjedhjet në të gjithë Europën.

“Zyrtarët rusë, thuhet ne rezolute, kanë shprehur dëshirën e tyre për të ndarë NATO-n, dobësuar institucionet demokratike dhe mbështetur ekstremiste, kandidatët pro-Moskës në të gjithë Europën”.

Për këtë arsye, kërkohet që Rusia të ndërpresë menjëherë të gjitha sulmet kibernetike që kanë në shënjestër qeveritë europiane, partitë politike, zyrtarët e qeverisë, subjektet zgjedhore dhe sistemet informuese publike.