Nga Pjetër Jaku/
Me një darkë festive në sallën “Gjergj Kastrioti” të Qendrës së njohur të Shën Palit në Detroit, përfundojnë aktivitetet përkujtimore të 102 vjetorit të Pavarsisë në Michigan.
Edhe pse një jave e ngjeshur me festime dhe koncerte, ku ne komunitetin shqiptar të Detroitit ishin këngëtarët e njohur Eli Fara, Meda, Zef Beka dhe Elizabeta Marku, me datën 30 Nëntor 2014, në Sallën “ Gjergj Kastrioti” të Qendres së Shën Palit u përkujtua 102 vjetori i Pavarësisë, në një atmosferë festive dhe organizim serioz, si në të gjitha rastet e mëparshme. Ishte pikërisht kjo qender atdhetare dhe fetare që e përkujtoi Pavarësinë të ndarë nga Flamuri me yll i periudhës së komunizmit, në fillimin e viteve 80-të me një rregullore të veçantë organizative, ku përfshihej, pothuajse i gjithë komuniteti. Një model për t’u marrë shembull edhe në ditët tona. Në këtë manifestim, i cili vinte pas dy manifestimeve të mëparshmë në Imperial House dhe Kisha e Zojës Pajtore, merrnin pjesë klerikë të komunitetit; Don Fran Kola, Dom Anton Kçira, Dom Ndue Gjergji, Konsulli i Nderit të R Sh Ekrem Bardha, i ftuari kryesor Dr. Eduart Grishaj, Dr. Martin Berishaj, ish ushtaraku i Ambasades shqiptare në Washington, Everest Haxhi, dy TV-të e komunitetit dhe shumë aktivistë që që kanë kontribuar në vite për çeshtjen shqiptare. Moderator i mbrëmjes festive ishte Nik Ivanaj. E ftuara për argëtimin e të pranishmeve, këngëtarja Elisabeta Marku. Pas hyrjes triumfale të flamujve, të cilëve u printe aktivisti i njohur, veterani vatran Vasel Ujkaj, u mbajt nje minut heshtje për te rënët, per t’ia lën vendin grupit te valleve të kësaj qendre, me një nga krijimet e fundit nga folklori tradicional i trevave të Malësisë.
Pas hymneve të Amerikës dhe Shqipërisë, Don Fran Kola bekoi aktivitetin me një tekst domethënës të Nënë Terezes, për dashurinë që duhet të tregojmë ndaj njëri-tjetrit. Fjala kryesore e Dr. Eduart Grsihaj u përqëndrua në disa fakte të reja, që u prinë aktiviteteve të Pavarësisë. Konciziteti dhe pjekuria historike, bëri që fjala kryesore të degjohej me shumë vëmendje nga të pranishmit.
Aktivitetin e përshëndetën ; Don Anton Kçira, Ekrem Bardha, Alfons Grishaj, Dr.Martin Berishaj, dramaturgu i njohur Fadil Kraja, Nikollë Sinishtaj, Everest Haxhi. Majori i qytetit Rochetsr Hills Bryan Barnett, pas përshendetjes së komunitetit shqiptar të Detroitit, kërkoi edhe njëherë të merrte fjalën për të na kujtuar me një minut heshtje ish majorin e qytetit Streling HTS, i cili para pak ditësh ndrroi jetë.
Nw mbyllje, të pranishmit u argëtuan nga këngëtarja Elisabeta Marku, ardhur enkas për këtë aktivitet.
DITET E LETERSISE, 13 VITE NE MICHIGAN
Ditëve të Letërsisë – 2014 u bashkangjitet edhe “Dita e Librit, piktures dhe fotografisë”/
Nga Pjeter Jaku/
Ditëve te Letersisë Shqipe në Michigan për vitin 2014, iu shtua edhe një ditë me tepër, “ Dita e librit, piktures dhe fotografisë”, e cila u realizua për herë të parë në Diasporen Shqiptare të Amerikës. Ishin promovuar libra, por jo panaire si ky, ishin ekspozuar tek-tuk piktura, por jo ekspozita si ajo e Muamer Malos , Bora Balaj, Mark Gjokaj, Vasel Ujkaj e Engjell Mene. Edhe më parë ishin shitur libra, por jo ekpsozuar,dhe vec për t’u dhuruar siç bëri aktivistja e njohur Rita Saliu, Iliriana Sulkuqi, Qendresa Halili e ndonje tjeter.
Fillimi ka filluar para 13 vjetesh
Ditëtë e Letersise Shqipe ne Michigan u festuan këtë vit për të trembëdhjetin vit radhazi, duke u rikthyer në një Institucion letrar ne emigrim. Organizimet e ketyre diteve fillojne , së paku 6 muaj më parë dhe pothuajse çdo vit bëhën në javen e fundit të tetorit,çka përkon me Ditëlindjen e Fsihtës dhe disa autorëve të tjerë shqiptarë, që linden ne këtë muaj. Çdo vit sillet diçka e re, diçka ndryshe për ta ndryshuar sado pak formatin e kësaj feste, e prapë se prapë mbeten për t’u bërë disa ndryshime, sidomos në drejtim të cilësisë së aktivitetit, vlerësimit të punimeve vjetore të publikuara në Revisten Kuvendi, të printuar ose online. Të gjitha publikimet e një viti, si dhe ato të dërguara enkas për konkurs i dorzohen një jurie, e cila duhet ta përmirësoj shumë punën e saj në vlerësimet objektive dhe dallimin e gjinive, që janë të përafërta, për të mos renë pre e vlerësimeve, në ndonjë rast të pamenduar mirë.
E gjithë kjo veprimtari kulmon me mbrëmjen finale të këtyre ditëve, e cila lihet për në fund të aktivitetit, por këtë vit fundi qe ndryshe. Dita e librit, piktures dhe fotografisë, qe një gjetje vërtet e bukur për të mbyllur këtë vit me dhurimin e librave si dhe ekspozimin e shumë punimeve artistike ; si piktura, fotografi dhe veshje popullore, çka në vitet në vijim mendohet të jetë shumë më efikase edhe me paraqitjen e punimeve të dorës, si veshje popullore, qendistari të ndryshme, punime në dru dhe mjete të tjera, që do ta kthej në të verëtë në një festival të këndshëm të punës së secilit që e ka dhunti artin. Poashtu mendohet t’u bëhët thirrje dhe botuesve shqiptar, kudo që janë, në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni e diasporë të paraqiten në këtë panair, i cili është edhe në ndihmë të shqiptarëve, duke u ofruar libra dhe punime arti, të cilat u duhte kohë ti sigurojnë nga atdheu.
Diskutimet cilësore në takimin e parë të këti viti
Që në mbrëmjën e parë të takimit pritës, me 31 Tetor 2014, në një ambient të këndshëm dhe poetik u diskuatua për ndryshimin e formatit të këtij aktiviteti. Të ardhurit, Naum Prifti, Rita Saliu, Rafaela Kondi, Bora Balaj, Qendrese Halili, Piere- Pandeli Simsia e të tjerë e drejtuan diskutimin, të cilin e filloi Pjetër Jaku drejtë përmirësimit, sidomos të vlerave krijuese, por edhe duke parë me objektivitet punën e secilit që paraqitet në publik, dmth publikohet. Subjektiviteti në disa raste e dëmton krijuesin, por edhe fikson shije jo të mira të letërsisë tek të rinjët. Nëse nuk kemi krijimtari për vlerësim, pse duhet të japim cmime,- vijoj në diskutimin e tij, Jaku.
Poetja Rita Saliu, e cila merrte pjesë për herë të parë në këtë aktivitet, vlerësoj punën e bërë më parë duke thëksuar se, edhe pse s’kishte pasë mundësi të ishte e pranishme në vitet e shkuara, ajo e kishte ndjekur dhe vlerësuar këtë veprimtari që në fillimin e saj.
Poetja dhe etnologja Bora Balaj, e ardhur për këtë aktivitet nga Kosova, pas falenderimit për këtë organizim, tregoi edhe eksperiencen e saj në lidhje me festën e poezisë, që për prej vitesh bëhët në Gajkovë. Prozatorja e re Qendrese Halili, veç falenderimit theksoi edhe nevojen e bashkëpunimit dhe shkëmbimit të eksperiencave krijuese në të mirë të letërsisë. Naum Prifti, Alfons Grishaj, Piere-Pandeli Simsia, Nexhip Ejupi dhe Kujtim Qafa u ndalen tek nevoja e të menduarit për aktivitetin në fillim të çdo viti, pasi interesi për të sa vjen e rritet. Një nga ndihmuesit e vazhduesehm të këti aktiviteti, i riu Mondi Rakaj, theksoi se projekti i këtij aktiviteti duhet bërë që në Janar, për të ardhur me njëfarë buxheti në Tetor, pasi shpenzimet janë të kosniderueshme.
E shtuna e vlerësimeve dhe përgaditjeve për të nesërmen
E shtuna e datës 01 Nendor 2014 startoi me mengjesin në “L’Gorges”, resorant i aktivitstit të njohur në komunitetin shqiptar të Amerikes Kujtim Qafa, dashamirës i letërsisë dhe sportit, i artit në përgjithësi, i cili si përherë bujar, nuk u kursye as në këtë rast. Pas mengjesit, me Boren dhe Qendresen shkuam të interesohemi për të nesërmen, edhe pse ende s’kishte përfunduar mbrëmja finalizuese. Bora do konkretizonte mundësinë e ekspozimit të albumit të saj, titulluar “ Veshje tradicionale shqiptare në Kosovë” , një punim luksoz i përgaditur nga puna e saj disavjecare dhe ndihmesa botuese e redaktorit Engjell I. Berishaj, koordinatorit të projektit Binak Balaj dhe entit botues Klubi letrar “ Gjon Nikolle Kazazi” në Gjakovë.
Veç kësaj, në një mjedis krejt të ngushtë, në apartamentin e tij, piktori i talentuar Muamer Malo po përgaditej për ekspoziten e nesërme, ashtu siç po bënte edhe Mark Prelë Gjokaj e Vasel Ujkaj.
Në pritje të mbrëmjes, do saktësonte pjesëmarrjen e tij edhe aktori i talentuar Agim Agalliu, i cili jetonte disi larg qendres ku bëhëj aktiviteti, ndërsa Kryetari Komisionit të Festës, poeti Gëzim Basha, edhe pse u nis nuk mundi të mbërrinte për arsye defekti të paparashikuar në makinën e tij. Ne kete aktivitet qe e pranishme edhe intelektualja Diana Gellci, e cila eshte edhe autore. Veçojmë librin me tregime “ E hene ne Detroit”, nje nder librat me te bukur shkruar ne proze – shqip ne Michigan. Moderatorët, aktori i njohur Arben Dervishi dhe të rejat e talentuara Alba Xifaj dhe Enita Hajdari po bënin përgaditjet e fundit me improvizimet e tyre. Aktori Ndue Gjekaj, i njohur ne komunitetin kulturor të Detroitit, i kishte marrë pjesët një javë më parë. Muzijkanti Gentjan Cakorja po zgjidhte pjeset me të cilat do shoqëronte poezitë e përgaditura për këtë natë.
Mbrëmja fillon si përherë , aty rreth orës 8:00 pm. Një hyrje e shkurtër prezantuese e krijuesve pjesëmarrës dhe të ftuarve nga moderatorët, ngjitur një historik i shkurtër dhe fjala përshendëtëse, në emër të Komisionit Organizativ e poetës Elinda Marku. Para se të shkohej të çmimet, përshendesin Don Fran Kola, duke vlerësuar aktivitetin, Konsulli i Nderit të Republikës së Shqipërisë, Ekrem Bardha, shkrimtari i njohur Naum Prifti, Bora Balaj, Rita Saliu, Qendrese Saliu, Kujtim Qafa dhe Asqeri Guri. Fjala poetike kishte pushtetin suprem të kësaj nate!
Pas punës vlerësuese të jurisë, ne emër të saj dhe i autorizuar nga kryetari Nexhip Ejupi, shkrimtari Pierre-Pandeli Simsia njoftoi fituesit dhe çmimet përkatëse, të cilat u priten me duartrokitje nga të pranishmit:
POEZI
Çmimi i parë: Reshida Çoba
Çmimi “Gjergj Fishta”: Rafael Floqi
Çmimi “Migjeni”: Bora Balaj
PUBLISTIKë
Çmimi i parë: Nevrus P. Nazarko
Çmimi “Anton Pashku” Valentin Lumaj
Çmime “Petro Marko”: Brunilda Liço
PROZË
Çmimi i parë: Dr. Ermira Ymeraj
Çmimi “Faik Konica” Agim Dëshnica
Pas dorëzimit të çmimevem atyre që ishin të pranishëm dhe falenderimeve të rastit, Botuesi i Kuvendit, Pjetër Jaku, në emër të Këshillit Botues njoftoi tri mirënjohje për; Shkrimtarin e njohur Naum Prifti, i cili prej vitesh ndihmonte me pjesëmarrjen e tij dhe keshillat për organizimin, Konsullit të nderit, Ekrem Bardha, që vazhdimisht e ka ndihmuar këtë aktivitet dhe projekte të tjera kulturore të Kuvendit dhe Dom Anton Kçires, i cili ka dhënë ndihmesën e tij për revisten Kuvendi si dhe Ditet e Letersisë.
Dita librit, pikturës dhe fotografisë
Siç ishin njoftuar më parë, të dielën me 02 Nendor 2014, në Sallën “ Gjergj Fishta” të Qendres së Shën Palit, nga ora 9:00am deri në 5:00 pm u realizua ekspozita e librit, piktures dhe fotografisë, ku moren pjesë piktori i njohur Muamer Malo, etnologia Bora Balaj, artistet e fotografise, dhe modelimit Mark Prelë Gjokaj dhe Engjell Mene, shkrimtaret Rita Saliu, Iliriana Sulkuqi, Qendrese Halili, Elinda Marku, Pjeter Jaku, Vasel Ujkaj, Lulash Palushaj, Mensur Spahiu, Gjon Kaçaj dhe Pal Rakaj. Naum Prifti dhe Pierre Simsia u larguan drejt New Yorkut, në mëngjes, për arsyet e tyre familjare, Gjatë gjithë ditës, edhe pse ishin njoftuar në mediat e komunitetit dhe në të gjitha rrjetet sociale, si përherë interesimi për librin, pikturen dhe artin në përgjithësi, nuk qe në nivelin e pritur, edhe pse kaluan plotë vizitorë.
Nga ora 2:30 deri në 5:00 u bënë promovimet e librave të autorëve Qendrese Halili, Pal Rakaj dhe Gjon Kaçaj si dhe ekspozita e etnologes nga Gjakova, Bora Balaj dhe piktorit Muamer Malo.
Në diskutimet e tyre Lulash Palushaj, Dr. Gjeke Gejlaj dhe Rita Gjelaj, Valentin Lumaj, Bora Balaj, Qendrese Halili dhe Muamer Malo, vlerësuan punimet e paraqitura dhe, tërësi Diten e Librit, piktures dhe fotografisë e cila bëhëj për të parën herë në Diasporë.
Autorët që u promovuan treguan për të parnishmit për punën e tyre në realizimin e veprave dhe vështirësitë e paraqitura deri në finalizimin e tyre.
Me këto promovime përfunduan Ditët e Letërsisë Shqipe për vitin 2014, duke menduar realizimin më të mirë në vitin që vjen.
Rita Saliu do më shkruante nga Bosotni përshtypjet e saj nga mbërritja deri në përcjelljen nga krijuesja e Michiganit, Vera Vuçaj!
Detroit,05 Nendor 2014
***
Pershendetje ne Mbremjen finalizuese te Diteve te Letersise Shqipe ne Michigan
Nga Elinda Marku
Une, Elinda Marku, anetare e Komisionit te kesaj fetse, po u pershendes edhe si redaktore e Kuvendit por, ne radhe te pare edhe ne emer te kryetarit te ketij konisioni, poetit dhe krijuesit te njohur Gezim Basha, i cili edhe pse kishte deshiren nuk mundi te vinte ne kohe per arsye defekti ne makinen e tij.
Revista “Kuvendi” u publikua per here te pare na Maj 2001 dhe u nderpre perkohesisht ne janar 2013.
Se shpejti, ne mos keto dite, pasi eshte ne shtyp, Kuvendi do te vij me nje rrregullsi tjeter
ndoshta njehere ne tre muaj, pasi publikohet edhe ne ëebin e saj cdo dite.
Vec botimit te saj, Kuvendi me stafin jane te njohur edhe per aktivitete te tjera ne dndihme t e komunitetit, sidomos te komunitetit krijues ne Amerike.
Me te kane bashkepunuar personalitet te letersise dhe historise shqiptare. t’i permendesh gjithe emrat eshte teper e veshtire.
Fill pas botimit te revistes u realizuan edhe Ditet e Letersise Shqipe ne Michigan, ku qe ne fillim e deri me sot ka qene aktivitet i hapur per te gjithe krijuesit dhe dashamiresit e librit.
Ne kete aktivitet kane marre pjese krijues te njohur, si Naum Prifti, pothuajse cdo vit, Fatos Kongoli disa vite, Poeti i njohur Agim Shehu etj.
Aritstet e fjales dhe kenges: Justina Aliaj, Aleksander Ruci, Pandi Syku, Agim Agalliu, poete e prozator te njohur te komunitetit shqiptar ne Amerike, personalitete diplomatike te Kosoves e Shqiperise etj etj
Ditet e Letersise Shqipe vit pas viti krijuan portretin e tyre, duke u kthye ne nje Institucion tashme te njohur jo vetem ne Diaspore, por edhe ne gjitha trojet shqiptare.
Per te gjitha keto Revista Kuvendi u eshte mirenjohes te gjithe krijuesve dhe miqeve te tyre dhe vecanerisht atyre qe e ndihmuan ne vite kete veprimtari, te cilet edhe jane nderuar por edhe do te nderohen.
Por, a kemi ne krijues per te bere festa letersie? Edhe brenda kesaj salle edhe jashte saj ( ata qe nuk erdhen, per arsyet qe vetem ata i dine) nuk shkojne as te gishtat e njeres dore!
Edhe pse keshtu, ata qe na ndihmonje ne jane njerez te nderuar e Revista Kuvendi do i nderoi vazhdimisht.
Një agjensi marketingu që sa vjen e rritet
Agjensia e Marketingut Mbarëshqiptar www.123albania.com ndihmon ne njohjen dhe reklamimin e bizneseve shqiptare në mbarë botën, sidomos promovimin e turizmit dhe resuseve të Shqipërisë. Në këtë rol, dhe për këtë sherbim u nis në vitin 2006 kjo agjensi, që tashmë njihet kudo ka shqiptarë. Në kohën që ne po bisedojmë me Presidenten e kësaj Agjensie, Marjana Martini ( Popaj ), vizitohet nga më shumë se një miljon shqiptarë çdo muaj, me njoftime të ndryshme biznesi dhe shitje shtëpishë e mjetesh të tjera të çfardoshme.
Gjithëkush mund të reklamoj punën dhe aktivitetin e tij në faqen tashmë të nhjohur: www.123albania.com
Çdo dite në këtë faqe publikojnë aktivitetet e tyre me dhjetra e qindra shqiptarë. Reklamojeni dhe ju punën tuaj këtu!
Pjeter Jaku
Shtator 2014
PJETER JAKU NE SOFREN POETIKE TE DIELLIT
Pjeter Jaku/
Te pakten pak…/
(cikel poetik)/
Emigrantët/
Në çantën e shpines i moren udhët/
Malet, mungesat dhe andrrat/
Në sy i moren kullat dhe pemët./
Shtigjet dhe krojet ua lane nënave/
Grave u lanë foton e martesës/
Në dhomën e gjumit,/
Pa gjumë t’i linin./
Motrave ua moren lotin./
Kudo që shkuan,/
S’e humben kthimin!/
Drita dhe Dita dhe Dielli…
Dita nxori diellin nga gjoksi
Shenjtorin e parë, që thonë
U lind nga brinjët tona
Për t’u rritur në sy
Drita dhe Dita dhe Dielli
U bënë Dashuri!
Kronikë ardhjesh
Se si vjen ti nganjëherë
Si një stinë në sytë e mi
Herë më sjellë dimër në verë
Herë më sjellë një vjeshtë me shi
Hera – herës bubullimen
E takoj n’ veshtrimin tënd
Sa t’ia kthej mengjesit shpinën
Vjen mesdita të më dhemb
Luleve që nuk kanë lindur
U kujton një stinë t’acartë
Kur vjen ti më ngrohin syrin,
Sa të shoh më digjen fjaltë!
Fjala
Ra fjala n’fjalë e s’u mbyt
N’vesh ra fjala
E desh u bë plumb
N’mendje ra fjala,
Ajo e përcolli te shpirti.
At’herë shpëtoi
Sizifi!
Thirrja e Mares
Përtej muzikes dhe haresë
Që shtypte naten lajkatare
Papritmas udhëtoi një ftesë
Që e denonte fjalen ndarje.
Atje kish natë e kish vall’zim,
Por Mara hiç nuk ndjehej mirë
Tërbohej mbrëmja në tërbim
Kur kish menduar të më thirr!
E gati-gati në të qarë
Ma shprehu Mara një merak:
“Sa mirë do ishte t’kishe ardhë
Me ne të ishe këtë natë!”
Ndodhej Mara në Atdhe
Për herë të parë me njërin prind
Aspak e lehtë s’ishte për të
Për një të lindur në Amerikë!
Ngjitje
Varem mjegulles që puth Munellen
I dehur si dita në mëngjes
Sikur të kisha fjetur me hënën
Nga froni ëndrëën mos ta zbres!
T’u ngjitem pishave gjer në majë
Mbi degë të bredhave të fle
Mbi supe natën do ta mbajë
Të mos pendohem për këtë.
Një ditë vere do trokas
Në gjoksin tim, ndoshta që nesër
Gjinkalla kokën do ta plasë
Në gjoksin zjarr të Munellës!
Të dehur ketrat nga bim’sia
Kur gurët nata s’i përgjumë
Do ndalen krojeve të jeshilta
Duke kërcyer udhë pa udhë!
Do t’i kreh pishat frymë e lehtë,
Kur merr Munellën për t’u ngjit
Nuseve në mëndje se ç’u shkrep
Ta shpallin shtratin Republikë!
Ngashmëri
Vargjeve po u bjenë flokët
Si dhëmbët e kohës së ligë
Vit për vit e filluam vitin
Me një ditë,
Vit për vit me një datë
Shekujve u dhamë frymën tonë
Futyrën tone kohës ia dhamë
E bëm kalendarë!
Lëngata e krymbave
(Sipas Azem Shkrelit)
Sapo fillojnë me çue kryet
zhvendosin koken në bisht
Ecja së prapthi
Është e vetmja mundësi të leviz!
Në sojin dhe fenë e tyre
Duan të ndjehen mbretër,
Edhe në i ndafsh në mes
Secila gjysëm ecen….
Vijnë përherë nga ligësia
Tkurren e mblidhen si gisht
E desin tuj hangër veten
Nga lëngata e të cofunit
Krymbërisht!
Të paktën pak…
Të paktën më dërgo pak qetësi
Këtë natë bubullimash pa shkak
Një tufë më fjalë të ëmbla m’i dërgo,
Të paktën pak!
M’i nis dy tri vetëtima si të tuat
I meritoj dy tri puthje, i kam hak
Dy tri shpresa i pres sonte,
Të paktën pak!
M’a nis një lajm të mirë nga Shqipëria
Jo veç fyrje, vrasje dhe gjak
Çdokush si unë pret më tepër
Por, të paktën pak!
Gusht, 2014
Nuk e di
Nuk e di s e ku është mendja jote tani
Në kërkim të Odiseut apo të heroit,
Pal Ndue Shkembi:
Në pritje për t’i hequr qyshkurjen e dhimbjes,
Në pritje për t’i larë këmbët
Si dikur Kanuni e thonte!
Nuk e di a të sillet në rretheçarkjen e mendjes
Edhe kur trurin e ka pushtuar gjumi
Mbledhur këmbët si për t’u mbrojtur nga
Toreaodrët…
Pash Zotin më thuaj se nuk e di:
Pali me Nduen
Dhe me Shkëmbin
Kur do të mbrri?!
Ç’është Atdheu?
Teritor gjeografik në trupin e çdo njeriu
Me lumenj që vrapojnë nga lindja në vdekje
Në damarët tonë nga veriu në jug
Iniciale në shkallen më të lartë të zvogëlimit
Identitet rilevues i një statusi të posaçëm
Që ka vetëm një emër!
Pllajë livadhore si një fletë e bardhë,
Ku secili shkruan vetëm në gjoksin e tij
Një hartë precize me detaje historike
Ditëlindjen e çdo levizjeje!
Shkëmb qendrese në kufirin e secilit pol
Mbartur në ëndrrën e secilit lis
Si guri i shpresës duke kërkuar shpëtim
Përherë drejt vendit tënd u rrokullis!
Në dasmën e Ditës
Mbytet dita në gërnetë
Krejt për qef n’ qefin e vet
Pelcet nata copa-copa
Rr’zohet kanga, ngrihet hopa
Bie daullja në t’aguar
Ngrihet vallja fluturuar
S’dihet në është ditë a natë
Në do vij mëngjesi prapë
Pambarim po vallëzon nata
Zot na i ruj vdekjet nga kanga!
Porosi
Sinqeriteti i hijes,
Rrëzimi i maleve,
Kohë e gjunjëzuar,
Letër Mark Munellës,
Plasja e vetëtimes,
Bujaria e lisit dhe
Rezoluten e revoltave
Do t’ua lë porosi
Lisave të mi.
Mund të jenë
Palna gjethemëdha
Ku në secilien
Mund të shkruash
Një histori,
Pisha dhe ahe
Të gjatë
Si pena që shkruajn
Në qiell,
Nuk i dua dëllinja
Qerdhe lepujsh
Frikacakë.
Pishtari
Një shkëmb i ndezur udhëtonte
Shtigjeve të Munellës.
Si një kaproll i vetmuar
I printe ngjitjes.
Majë më majë
Një pishë e ndezur
Në kërkim të drites!
Brënda brinjëve
Të shkëmbit
Përflakët flaka.
Asnjëherë në Munellë
Nuk mbrrin nata!
Vitet
Sot era m’i solli gjethet brenda
Si vitet e ngrëna
Nga hëna dhe mbrëmja
Disa të grisura të gjitha të rëna
Nga s’di se ku, nga s’di se ç’pemë
Edhe pse ballkonin e pastrova mbrëmë,
Ato u mplaken dhe nuk e dine,
Që paskan rënë!
Frika e dehjes
Dionisi vdiste kur shtypej rrushi
Vetëm nga frika e dehjes
Atë e vriste më shumë se nata
Arratia e mendjes!
Kur të plakem
Kur të plakem, thëm, u plaksha porsi gjethja përmbi degë
Marrsha ngjyrat që natyra i falë vjeshtës shegë më shegë
Bardhë u befshin floktë e bardha, ku s’ka mbetë një fije e zezë
Si një pishë që ruan malet, si një yll që qiellin ndez!…
Pse si unë ka çelur dardha, e veshtroj e rri e pres…
Që dhe vitet t’i mumëroj e më pas të mund t’i zbres
S’e mbaj mend se si u ngjita, gjer ketu si paskam ardhur?…
Te pasqyra u habita, që kaq befas qenkam zbardhur..
Me të vetmen gjë që di, qenkam bërë më i pashem.
Rrotull meje, gjithsesi, flasin qeshin, plot të ngjashëm…
Më i pari, Xhip Ejupi, nuk po di se nga t’ia mbajë,
A ta marrë,ta çojë te klubi, sa mëngjesi se ka parë.
Kur shoh shokët thëm më vete, sa të plakur qënkan bërë
Thua dhe ata për mua t’njëjtën gjë ta kenë thënë!
Dhe pastaj mendojmë të shkojmë dhe atje ku s’kemi qënë
Ditë për ditë e gjithë javën. nga e hëna në të hënë.
Do mundohem sa të mundem, t’mos rrëzohem asnjëherë
Se kur isha krejt i ri gjunjët kurrë s’më janë prerë
Do të bëhëm Odise, po jo kurrë Homer i verbër
Si shkrimtari Mark Twen s’do të shkoj në botën tjetër.
Të mendoj si Baca Keqë pleqëria vjen si gjumë
Do t’i bindesha Bibles, edhe për një jetë më shumë
Me poet Mensurin shpesh bisedojmë gjërë e gjatë
Se si mund të vij pleqëria, pa u ndjerë e pa u plak.
Se do jemi kur s’do t’ jemi, se s’do thahemi si lumë
Kur vjen vapa përcëlluese e tenton të ulë në gjunjë
Prapë se prapë e përsëri them më vete ndonjëherë
E dua plakjen si rininë, n’moshën time le të bjerë.
Me pak dhimbje të durueshme, jo më vuajtje të pacak
Sepse dhimbja edhe vuajta janë dy përrenj që i lag
Që i lag edhe i mbush me dekada mosha jonë
Me qendresën për të mbetë me të gjallët përgjithëmonë.
Por e por e por të lodhur, do të plakemi e do shkojmë
N’kemi bërë gjë të mirë, disa vjet do na kujtojnë!
Kur të plakemi…Kur të shkojmë!
Thyerja e gotes
Nuk u thye se une desha
Copë me copë u bë se qesha
Dy tri herë mes miqsh e ndesha
Me dy fjalë të mira e vesha
Ish dhjetori i acartë…
Gota thyhet bash si gratë!
Rikthim
Në parcelën 21 të fermës në Rrilë
Në verën e nxehtë të një viti pa emër
Kisha harruar emocionet e një ditë të gjatë
Përherë e më shumë mendoja se kisha harruar krahtë!
Atje harrova ditën e paharruar tek kthehesha me Floren
Atje lashë dhe mendjen, atje harrova dhe doren
Tek shtërngoja gishtat e saj me një vibrim të ndjeshëm
Të një dashurie që vetëm ashtu ditem e u deshëm!
Ishte viti iks në një muaj vere, në një ditë të gjatë
Po mbytej në ikjen e shpejtë, në perëndimin e zjarrtë
Pa thënë asnjë fjalë, pa e puthur as ajrin, as buztë
Kur mosha na rrinte si një bluz e ngushtë!
Bash për këtë u riktheva njëherë në po atë vend
Më shumë se dyzet vjet më vonë, një ditë të lodhur
Në një verë të shurdhët që rëndonte si shkëmb
Në një perëndim naiv, sikur asgjë s’kish ndodhur…
Floren s’e pashë, nuk e gjeta ku e kisha lënë atëherë
Bari ishte , thujase i njëjte, me të njëjtën ngjyrë
Ndoshta dhe toka mbante nxehtësinë e së njëjtës vlerë
Të përjetimit tonë të rrallë që patëm atë ditë.
Mbuluar sytë nga turpi , për çka kurrë nuk bëmë
Floren e kishte shtrirë vdekja me fytyrë nga dielli
Si një lule e mbjellur së prapthi, krejt si një pemë
Më veshtronte nga lart e sikur zbriste nga qielli…
“Patriotizem” i vonuar
Sa e lënë Atdheun,
U kujtohet Flamuri.
Me një mundim shekullor,
Duke kapur lirinë,
Flamurin torturojnë!
E vënë në gjoks e në shpinë
Të gjorin e gjorë!
Shkruajn për veten
Dhe askush për ta,
Se si ua “thyen” dhëmbët,
Kokat dhe brinjtë!
Vishen e zhvishen me flamur,
Pa e pasë një dhëmb të thyer
Pa u lënduar kurrë!
Ngarkuar me ëndrra çalamane
Zbresin historisë së tyre
Si heronj të harruar!
Me foto demostratash
Nëpër duar!
Teprica patriotike e tyre
Shihet veç larg atdheut.
Në xhaketat extra large
E me kollaret burgosur
Fle frymëmarrje tërbuese
Qe shfryn histori banale,
Të cilat s’mund të jenë
As subjkete t’një andrre!
Marrin frymë me dhimbje deklaratash
Duke udhëtuar monopatesh me tërbim
U duket se fluturojnë majave
Të denuar me vet’harrim!
Qeshin ditët dhe datat, dhe udhët
Duke kërkuar të vetmen plagë nën brinjë
Që kur të vdesin deshmitë dhe ditët
Në fronin patriotik të vijnë…
Mos o Zot,
Amin!
“Fabulisti”
Një qose i lëmuar,
Me flokë të galtë,
Të shkruaj ka filluar
E t’i tredhë fjaltë.
Në një moshë të vonë
E një mendje të zezë
Mendonte me lapsin
Te vrasë e të presë.
Kurrë s’u bë shqiponjë
Shpend i mirë kurrë
Ma sa një bullar
Nuk u bë as burrë!
E pra hiqej tepër,
Si një gurë i rëndë
S’kishte lind ende
Të na shiste mend!
Alkimi e tij
Turli farë përzjerjesh
S’i dha kurrë mundësi
T’u printe të tjerësh!
Krejt si korb i lodhur
Zi edhe më zi
Fliste veç me veten
Për “vepren” e tij!
Gazetarit nuk i lejohet te shtrembërojë realitetin
“Jam miku i Platonit, por ca më tepër mik i së vërtetës”-Sokrati/
Nga PjetërJaku/
Me datën 23 Gusht 2014, në “The Imperial House” promovohet ACTV, i cili kalon në pronësi të biznesmenit Ndue Ftoni. Më pare kjo vale televizive me një orë program në ditë ishte në pronësi të Armando Shtizes.
Moderatori i këtij takimi, Zef Përgega mbajti fjalen mbi historikun e mediave në Komunitetin Shqiptar të Detroitit.
Nuk i falet gazetarit Pergega të mos di se:
Me Gjon Lulgjurajn dhe Radion “ Zani i Komunitetit Shqiptar në Detroit”, para Kujtim Qafes e Julian Çefës kanë punuar Gjergj Dedivanaj e Nikollë Pashku.
Në shtëpinë e piktorit Ndue Gjelaj, Mark Prelë Gjokaj dhe Rrok Kalaj ( së bashku me Nduen) botuan Revisten “Arbri”, të parën revistë shqiptare ne Michigan.
Në Michigan, për më shumë se dy vjet transmetoi rubrika shumë interesnate dhe cilësore, sidomos konkursin historik, TV “ A-2” me pronar Agustin Shqalsin dhe kryeredaktor të talentuarin Bardhyl Ukcamaj.
Gazeta “Tema Shqiptare” me pronar Adritaik Shekon u publikua po këtu.
Gazeta e njohur Illyria e pati botuesin Ekrem Bardha nga komuniteti ynë dhe në mesin tonë.
Gazeta më e vjetër shqiptare “ Dielli” për dy vjet u botua në Detroit.
Është e pamundur kur flet për mediat të lësh pa përmendur klerikun dhe dashamirësin e letërsisë e historisë shqiptare, Imam Vehbi Ismailin, i cili ribotoi në kushte shumë të vështira, duke i radhitur libra të tërë me makinë shkrimi, vepra nga më të njohurat të Letërsisë Shqipe, që regjimi hoxhian i kishte ndaluar.
Zef Paloken, gazetarin e njohur të Televizionit Shqiptar, i cili ndihmoi në hapjen e televizionit te pare në komunitetin tonë, me parametrat cilësor të kohës, duke realizuar, falë punës së tij “ Miss Shqiptaren në Michigan”, për të vetmen here deri më sot, s’ke si e harron!
Patjetër që ka dhe emra, të cilët duhen nderuar e për të cilët duhet shkruar.
Harresa është tjetër gjë me mospërmendjen e qëllimshme. E rëndësishme është e vërteta! Gazetaria nuk shkruhet me inate. Ngjarjet nuk deformohen, pse ato i priu dikush qe nuk te pëlqen ty. A-ja e gazetarit është e vërteta. Në shumë raste ndodh që historianët t’i referohet një kronike, e si do të shkruhet historia kur kronikat janë të pavërteta? A nuk u mbush historia jonë me të pavërteta, që sot e kësaj dite po na kushtojnë rëndë?!
Kronikanët pushtues dhe vendas i shkruan kronikat, ashtu siç i donin eprorët e tyre, ndaj dhe Shqipëria mbeti e copëtuar kështu siç është. Shumë data i fiksuam gabim, duke i kthyer deri në festa kombëtare, siç është, fjala vjen, dita e mësuesit. Thua se shkolla e pare shqipe të jetë vetëm pak më shumë se 100 vjet më parë, kur shekuj më parë Durrësi kishte universitet!
Gazetari Përgega “ harron” të përmend Revistën “ Kuvendi” të printuar me më shumë se 150 faqe në muaj, në të cilën ishte editor, “funksion” që e shënoi dukshëm në ndonjë kopertinë libri të tij, ose kur i nevojitej.
Kjo nuk përbën asnjë rëndësi për Revisten Kuvendi, u tha apo s’u tha nga Zef Përgega në një takim si ky.
Gazetarët kanë sakrifikuar jetën për të vërtetën, e jo të mos e shkruajn saktësisht një periudhë të caktuar të një komuniteti, në të cilin kanë jetuar.
E, kur “harron veten”, s’ke se si të mos harrosh të tjerët!
Revista Kuvendi u publikua e printuar rregullisht per 12 vjet pa ndërprerje. Në gushtin e vitit 2012 u ndalua sa për të marrë frymë për një nisje të re, por nuk u deklarua e mbyllur asnjëherë, pasi këtë vjeshtë do të rinis prapë me një drejtim tjetër publikimi i saj, për here në vazhdim të atij Kuvendi, me të cilin për më shumë se një dekadë u përcollen aktivitete, jo veç të komunitetit shqiptar në Amerikë, por edhe disa here ngjarjet dhe historinë, kulturen dhe arritjet e shqiptarëve kudo që ishin dhe janë.
Para se të merrte përsipër raportin e mediave, duhet t’i ishte drejtuar , së paku librit arshivë: “Shqiptarët në Detroit”, ose botimeve të tjera të Shoqërisë Botuese “ Kuvendi”, të cilat edhe jashtë deshirës së tij ekzistojnë. “Dielli nuk mbulohet me shoshë”, – thotë populli.
Ky shënim është vetëm një kujtesë miqësore, jo vetëm për rastin konkret, por të gjitha mediat dhe gazetarët që punojnë për to, të mos harrojnë në punën e tyre të thonë vetëm të vërtetën, ashtu siç ndodh. Në një kronikë gazetari s’ka pse të bëj komente nga vetja.
Me këtë rast, i urojmë pronarit të ri të Televizionit të Komunitetit Shqiptar të Detroitit ( ACTV ), Ndue Ftoni suksese dhe kurajo në pasqyrimin e saktë dhe në kohë të jetës së këtij komuniteti vital.
- 1
- 2
- 3
- …
- 6
- Next Page »