SOFRA POETIKE: POEZI TE ZGJEDHURA NGA POETET E MEDHEJ/

DANTE ALIGIHERI/

AQ E NJERZISHME/

Aq e njerzishme e aq e hijshme gjanë/

vasha e ime kur gjint përshndetë,/

sa që gjuha, tu’ u dridh’, pa folun mbetë,/

e syt për m’e shikue guxim nuk kanë./

Ajo kalon, tue ndie lavde n’çdo anë,/

e veshun n’përvujtni t’ambël e t’qetë;/

e duket nji gjasend që qielli vetë/

na çoi me i tregue mrekull tokës tanë./

Kaq e pëlqyeshme i gjan’ kuj e soditë/

që, nëpër sy, i ep jetës nji ambëlsi/

që kush nuk e provon nuk mund e dijë./

E thue sikur në buz’t e saj shetitë/

nji fllad i kandshëm, plot me dashuni,/

që shkon tu’i thanun shpirtit: Psherëtijë./

Përkthim nga Ernes Koliqi…

UGO FOSCOLO/

MBRAMJES/

Thue ndoshta pse ti e fashës së fatueme

je shembullesa, un t’pres me kaq dashni,

o Mbramje? N’daç kur ret verore t’gzueme

n’nderim t’rrethojnë e flladet plot qeti

n’daç kurr errsit e gjata e t’shqesueme

rruzullimit i a sjell e borta ajri,

zemrës ti i zbret gjithmonë e deshirueme

e ia mban udh’t e mshefta me ambëlsi.

Me mendim m’ban m’u endun ti mbi gjurma

që çojnë’ n’asgja t’amshueme; edhe ik’ ndërkaq

ky mot i mbrapshtë, e bashk’ me të dhe turma

e kujdesevet shkon me të cilat m’shkrin ;

e m’sa t’shikoj un ty rrethue me paqë

flen ai shpirt luftarak që mbrend’ m’u brin. 1)

—————

Perkthim nga Ernest Koliqi

Shënim: 1) vrret si bishë e ndryrë në kafaz, që

përplaset për të dalë jashtë, e lirë.

LORENZO STECCHETTI – 1)

KUMBON NE RRUGE NJE ORGANETE/

Kumbon në rrugë një organetë,

dritare e hapur, mbrëmja sa ka ardhë,

bie mbi fusha e te dhomë e shkretë,

me aromë pranvere të bardhë.

S’e di përse më dridhen gjunjët sot,

s’e di përse më mbushen sytë lot.

Ja, kryet ula, mbi dorën time,

për ty, atje larg, bie në mendime.

1) Olindo Guerini

Perkthim nga Agim Xh Dëshnica

FJODOR I. TJUTÇEV

D E T I

Sa bukur nëpër natë, o det me valë!

Këtu-shkëlqim atje-në blu dhe terr!

Në dritë të hënës, si qenie e gjallë,

Shfreh, vezullon, ecën e frymë merr.

Në pambarim, në hapësirë nget,

Lëvizje, dritë, gjëmë dhe shamatë,

Shkëlqim i zbehtë derdhet përmbi det…

Sa bukur-në shkretirë, nëpër natë.

O valë madhështore, o valë deti,

Kjo festë ç’është e për kë kremtojnë?

Suvalat sulen me rropamë e dritë,

E yjet sipër, ndjejnë e vështrojnë.

Te ky shkëlqim e te kjo trazirë,

I humbur si në ëndërr, po qendroj,

Oh! në magjinë e tyre me sa dëshirë,

Të mundja, gjithë shpirtin të mbuloj.

———–

Përkthim nga Agim Xh. Dëshnica