Nga Shefqet Kërcelli/
Cdo detar, oficer, n/oficer ose marinar i thjeshtë ka një rast të vecantë kur ka veshur uniformën e bukur të marinarit dhe kur është bërë pjesë e pandarë e detit, një kontakt e ndjesi që nuk e harron gjatë gjithe jetës. Dhe për dukatasin Besnik Berdoj, jeta e detarit filloi me një sprovë të vështirë. Ai duhet të provonte aftësitë e tij si mekanik duarartë duke vënë në gatishmëri Motovedetën, {M/V}, R-216, e cila ishte pjesë e dhuratës prej 5 anijesh të Departamentit të Shtetit të SHBA, në mars 1999. Sipas projektit tre motovedeta shkuan në Bazën e Pashalimanit dhe dy në bazën e Kepit të Palit. Motovedeta R-216, gjatë transportit kishte pësuar një difekt, i cili duhej riparuar për ta vënë në punë. Ishte muaji gusht dhe anija ende ndodhej në bazën e Kepit të Palit, ndërkohë që duhej tu bashkohej anijeve simotra në bazën e Pashalimanit. Për hir të së vërtetës duhet të pranoj se ka një sëklet për ne gazetarët me detarët dhe specialistët e zotë:- s’është e lehtë ti nxjerrësh kollaj nonjë fjalë për veten. Por më në fund e binda Besnikun, të na tregojë këtë ngjarje të vecantë që lidhet me një moment të rëndësishëm të Forcës sonë Detare. Mbasi mora vesh për difektin dhe gjendjen e anijes, thotë ai, i shkova Komandantit të bazës në zyrë dhe i thashë:-Pse e lemë Motovedetën atje? Ajo është një dhuratë e cmuar, që nuk na vjen kollaj. Nuk e riparojmë dot! qe përgjigja. Mbështetur në aftësitë e mija dhe kolegëve i thashë Komandantit se do e riparojmë! Jo e bën, jo se bën, biles u vu dhe kushti po e bëre do e gëzosh anijen, po se bëre do ikësh nga flota!? Me këto fjalë dhe një ankth të lehtë u nisëm drejt Durrësit me shokët e mi. Mbasi i bëmë një kontroll të shkurtër skafit dhe lokalit të motorrave e rimorkjuam me M/V 215 dhe e sollëm në Pashaliman. Pas 21 ditë pune, anija doli në det të hapur. Në këtë mënyrë unë fitova bastin dhe sfidën. U lidha ngushtësisht me këtë anije të fuqishme, duke ndarë me të plot gëzime, shqetësime e ngjarje, jo pak, por 8 vjet. Gjithë jetës ëndëroja ta vishja këtë uniformë të bukur, kam jetuar pranë detit, shikoja nga afër ushtarakët marinarë që i jepnin gjallëri qytezës sonë të Orikumit, por s’kisha mundësi të vishja uniformën e marinarit. Kam qenë i persekutuar e s’më lejohej t’i hidhja sytë bazës detare, tregon mekanik Besniku.
Anija e mirmbajtur teknikisht, përballon cdo operacion në det…
Besniku i takon brezit të viteve ’50. Ai ka lindur në Dukat, ku kreu arësimin fillor e 8–vjecar dhe më pas shkollën mekanike bujqësore në Orikum. Këtu ai u lidh përjetësisht me hekurat, sic thotë dhe vetë. Filloi punë mekanik në bazën mekanike Orikum, pastaj shofer kamioni 32 ton. Në vitet 1993-1997, ka cuar me qindra m3 gurë në rindërtimin e portit të Vlorës, madje kamionin e parë në molin “0“ të këtij porti e ka hedhur Besniku. Duke u marrë me punë mekanike, krijova një farë vetbesimi në riparimin e mirmbajtjen e mjeteve të ndryshme, thotë ai. Kjo eksperiencë e fituar rrugëtimeve të gjata, herë dhe me difekte, ditë e netë pa gjumë, më krijoi bindjen për t’u bashkuar në radhët e Flotës. Rasti e solli që të vihen në provë përvoja dhe aftësitë e mija. Motovedeta R-216, gjatë transportit kishte pësuar difekte në dinamo, motorino, një kingston i bllokuar, pompë uji e bllokuar, duhej përshtatur sistemi elektrik nga 110 V në 220 V, etj. Ju futëm punës me këmbëngulje, shpesh duke harxhuar dhe nga xhepi, ndërsa cdo nevojë për transport e mbuluam me makinën time. Por nuk më mungoi dhe ndihma e kolegëve në Pashaliman e Kepin e Palit, me cfarë të kishin mundësi. Psh. një rast në dukje i thjeshtë, por sediljet e MV, mi dhuroi një oficer i ri, zv/komandant i MHM-112 atëhere, kapiten Rezart Bajollari. Fjala ishte fjalë. Kështu mbas 21 ditë e netë pune e sakrifice, R-216-ës, ju bë motori më i mirë, krahas shërbimeve teknike prefekte. Kështu anija përballoi me sukses dhjetra operacione e stërvitje në det të hapur. Nga ajo ditë e nxehtë Gushti unë u caktova k/motorist i saj dhe nuk ju ndava plot 8 vite, tamam si vëllezrit siamezë. Anija nuk ngeli anjë ditë pa dalë në det, sa në ujërat e Jonit e Adriatikut, duke u bërë mbretëreshë e gjirit të Vlorës e zot i ujërave përeth Sazanit. Ka marrë pjesë në mbi 50 operacione detare, ku vecohet operacioni “Puna” në vitin 2002, dhe dhjetra operacione kërkim-shpëtimi. Nuk ka gjë më të bukur se të shpëtosh jetë njerzish!? kur krahë njerzish duken mes valëve të egra të detit të kërkojnë ndihmë, dhe ti i afrohesh duke i dhënë shpresë për jetën. Kam dhjetra raste të tilla, por do përmend një rast në derdhje të Semanit, kur peshkarexha “Baxho”, kërkoi ndihmë, thjesht me një thirje celulari. Ne ndodheshim në molin e Sazanit, dhe brenda pak minutash, me “arushën” tonë M/V-216, u gjendëm në vendngjarje. Pashkatorja “Baxho” me dy vellëzërit Bashkim e Engjëll Durmishi në bord, rrezikohej të mbytej. Në sajë të veprimeve të shpejta të ekuipazhit tonë u bë e mundur shpëtimi dhe sjellja e tyre në portin e Vlorës. Tashmë vellëzërit Durmishi kanë ngritur një Qendër Peshkimi në Radhimë, ku shijojnë djersën dhe mundin e punës së tyre në det, por nuk harrojnë humanizmin dhe sakrificat e detarëve të MV-216, për të shpëtuar jetët e tyre. Detarët tanë janë të mirëpritur në qëndrën e tyre të peshkimit dhe lokalin “Labëria”. Një rast tjetër i erdhëm në ndihmë tragetit të linjës Vlorë-Bari, i cili 3 milje në veripërëndim të Sazanit rrezikohej të kthehej mbrapsht në brigjet e ishullit, nga deti 6-7 ballë… Kështu kudo ku ka pasur fatkeqësi apo avari detare, thuajse në cdo koordinatë të Jonit, mezokanalit e Adriatikut, R-216 ka qenë atje, në kohën dhe vendin e duhur. Ndërkohë krahas këtyre operacioneve të vështira e të rrezikshme, ku herë-herë është rrezikuar dhe jeta e ekuipazhit të anijes, M/V-216, ka qenë pjesmarrëse në të gjitha stërvitjet e përbashkëta brenda FA, ose me vendet partnere. Motorat e saj tip Diezel, Detroit, kanë gumëzhirë gjithë kohës në sajë të kujdesit të përhershëm të Besnikut, si dhe motoristëve të talentuar Vaso Jazo, Viron Breshani, Roland Cane, Jako Kojani, detar Marenglenit, etj. Me këta specialistë kemi riparuar difekte në mes të detit, që nga tubot e ujit, etj. Por, këto anije kanë qenë në duar të sigurta se i kanë drejtuar dhe komandantë të zotë, djem të rinj, të sprovuar në det, si Dritan Serraj, Tomorr Sinani, Olsi Avduli, Julian Tiku, Everest Haxhiu, Ermal Xhelilaj, Fatmir Likskëndaj, etj. shumica e të cilëve janë trajnuar në SHBA.
M/V 216, ka mundësi të lundrojë për vite të tëra
Që nga marsi i ’99, 5 motovedetat,{ 3,-65 foot dhe 2,-46 foot}, kanë lënë gjurmët e tyre në cdo koordinatë të detit Adriatik dhe Jon. Ato janë anije të forta, me skaf metalik, sistem hidraulik e elektrik të përsosur. Nuk gjen mjet më të mrekullueshëm. Dhe sot po ta kisha R-216, do mbretëroja me të, sa të ishte dynjaja, thotë Besniku. S’kam ngelur njëhere në mes të detit, kemi shpëtuar njerëz dhe me 9 ballë det. Por duhet të theksoj një fakt, gjatë viteve të para ne i kemi riparuar këto anije së bashku me specialistët amerikanë. Nuk mund të harroj ndihmën e pakursyer të kolegut tim, Buci, i cili më dha njohuri e edukatë pune të përsosur, porosi të cilat i kam zbatuar gjithë kohës. Duke bërë riparim e mirmbajtje bashkë me teknikët amerikanë ne zgjeruam njohuritë tona, u bëmë motoristë të zotë. Kjo përvojë më ndihmoi të riparoj dhe motorin e Rimorkjatorit në vitin 2006, bashkë me kolegun tim Përparim Myftari dhe komandant Daniel Zenelin. Këtë e kam transmentuar dhe tek motoristët e anijes, gjithashtu dhe teknikët e oficinës, ku punova ca kohë. Ka disa vite që anijet tona kanë në përdorim motora “Caterpillar”, të cilët janë teknologji bashkëkohore dhe duan specialistë të zotë. Sigurisht që për këto ka projekte dhe duhet ndihma e specialistëve amerikanë. Me sa kam dëgjuar ka një projekt të ODS për këtë. Theksoj se përsëri unë jam i gatshëm që të punoj me ta, në riparimin e këtyre anijeve, ashtu si me Motovedetën R-216. Me zor pres që të takoj kolegët dhe miqtë e mi të vjetër, zotin Buci, zotin Roy, etj. Riparimi i anijeve të shpejta “Archangel”, dhe këto dhuratë e Departamentit të Shtetit të SHBA, do i shërbejë më së miri përgatitjes e trajnimit të një brezi të ri mekanikësh e motoristësh në Flotë.
Gjurmë në anije, gjurmë në bazë, gjurmë në jetë
Nuk janë vetëm aftësitë profesionale dhe dashuria për detin, karakteristikë e Besnikut. Ai është njeri i papërtuar dhe plot humor. Shpesh me shakatë e tij qetësonte ekuipazhin e R-118, në lundrimet e vështira. I qeshur me të gjithë, i kudo ndodhur për cdo gjë në bazën e Pashalimanit, ai ka lenë gjumë gjithandej. Në vitin 2000, Besniku ngriti një mjedis bashkëkohor për shlodhjen dhe argëtimin e detarëve. Me ndihmën e dy djemve të tij emigrantë, Rikardit në Greqi dhe Aldrinit në Gjermani, ai ngriti një mjedis me lojëra elektronike, kalceto, bilardo, etj. ashtu si në kazermat e ushtrive të NATO-s. Makina e tij ka zgjidhur mjaft punë të repartit në ditët e vështira mbas 1997, tashmë palmat dhe lulet në bazë mbajnë vulën “Made in Besniku”, madje ai i ka dhuruar repartit dhe një pompë uji dhe një autobus. Gjithashtu reparti dhe anijet kanë fituar nga komunikimi i thjeshtë i Besnikut me kolegët italianë. Duke përdorur shkathtësinë si dukatas, italianët kanë dhuruar materiale për anijet. Tashmë është në prag të pensionit dhe ka qef ti lerë bazës sa më shumë gjëra të mira.Vërtet 20 vjet në këtë bazë, por e kam jetuar dinamikën e saj me shpirt e zemër. E kam të vështirë të shkëputem prej saj. Dua ta mbyll me nder këtë punë, thotë Besniku, ta vizitoj me qef këtë bazë mbas pensionit, pse jo të ndihmoj më të rinjtë gjatë difekteve. Motori është zemra e anijes, dhe më tepër duhet mëndje se sa forcë. Ai flet me respekt dhe për kolegët e tij të bazës së Kepit të Palit, mjeshtra e zanatalinj të mirë, si Arben Koci, Ylli Leka, Vahid Collaku, Eqerem Dervishi, Pëllumb Ruka, Hydri Collaku, Fatri Collaku, Ali Zhupani, Hamdi Ceka, Haki Stafa, Alfred Mara, A.Kojtari, etj. Puna dhe përkushtimi i Besnikut është pasqyruar dhe në shtypin ushtarak, ndërsa ka marrë falenderime nga eprorët e të gjitha niveleve në Flotë. Me mua janë sjellë mirë dhe më kanë vlerësuar punën të gjithë thotë Besniku, ndaj flas me respekt për ta. Mendoj se Forca Detare dhe baza e Pashalimanit ka një brez të aftë e të arsimuar, që do e cojnë flotën tonë para, ashtu si vendet e tjera të NATO-s. Kam besim që nga Komandanti Subi Zenelaj, Zvëndësi Engjëll Sinanaj, Shef Festim Derraj, kuadrot e tjerë Arif Curraj, Adrian Seraj, Altin Gaba, Ermal e Lace Hila, Ilir Cobo, Spartak Shyti, Eraldo Dautaj, Rigers Kordalli, Mario Miftari, Erald Haskocelaj, etj. ndaj i uroj atyre vetëm shëndet e suksese bashkë efektivin e Flotiljes Detare Pashaliman. Mjeshtri ynë duarartë Besnik Berdo, po mbush 20 vjet në bazë, ai ka një jetë mes repartit dhe familjes. Kënaqem kur degjoj zhurmën e motorit “Detroit”, ashtu si gjinkalla, por kënaqësia ime dyfishohet kur dëgjoj cicërimat e tetë zogjve të mij, nga Gjeramia në Greqi, nga Orikumi në Tiranë, thotë Besniku. Ai tashmë është bërë tetë herë gjysh, ka plot shtatë nipa e një mbesë!? Dy djemtë Rikardi dhe Aldrini dhe njëra nga vajzat Anila, janë emigrantë, ndërsa Esmeralda është pedagoge e anglishtes në Qëndrën e Gjuhëve të Huaja në KDS, kjo është pasuria më e madhe e mjeshtrit Besnik Bërdoj bashkë me motorat e M/V R-216. Shpesh shkon në molin ku është bregëzuar anija e tij, R-216, bisedon me ekuipazhin e saj më të ri, mediton dhe kujton lundrimet e miljet e pafund të kryera me të. Por, njëkohësisht, me vështrimin tek e ardhmja, Ai ka cfarë tu tregojë nipërve e mbesave të tij,- rrugën e vështirë dhe të bukur të detarit! Mbase dikush do ketë fatin të bëhet detar, e mbyll rrëfimin mjeshtri Besnik Berdoj.
2014/ In this fifth annual NATO membership
Reverence and respect for the Albanian people, who despite a wild multi-year dictatorship, kept in mind spirit and desire to join the North Atlantic Alliance as the most successful alliance in world history, for maintaining peace and security in difficult periods of instability and uncertainty in different countries and regions of the world
For Albanians, peace is sacred and our people have treasured it for century. After 90s, about 90%, more than other nations, saw and has seen this alliance as guarantee for peace in the world.
As a result of our people’s belief in the values of this alliance, Albania was among the first countries to become an active part of the initiative for Partnership for Peace program {PfP}, despite economic difficulties, limited resources and the fragility of democratic institutions undergoing in this protracted period of transition.
Finally, the Bucharest Summit on April 2, 2009, justified the almost 50-year dream of the Albanian people, who already is aware of the lost time on his way to integration in modern society, through the inclusion and commitment to Euro-Atlantic security structures.
Even simple sailors or their leaders after ’80, largely viewed the actions of the dictatorship against the alliance as funny, while performing the tasks blindly and obedient, in heart and mind they admired alliance. Despite our sailors navigate the seas and oceans across the world they didn’t create any incident with NATO ships or US fleet in the world.
Reverence and respect for all former prisoners and political persecuted, no matter that despite endless ordeal of suffering, in dungeon dictatorship, they kept alive the dream of Albania being part of the NATO Alliance.
Reverence and respect for Albanians in the Diaspora who supported the diversified efforts of our country’s membership in NATO, and many of them have been military alliance since its creation.
Reverence and respect for our port workers, graciously welcomed anchoring of NATO ships, thus facilitating their mooring to ensure our ports.
Reverence and respect to our sailors, who on December 4th 1992, made the first agreement of cooperation with NATO, regarding former Yugoslavia embargo, despite that we were not a member of alliance yet. Reverence and respect for the crews of two torpedo-boats and 3 sailors squad, who in spring 1993, generously hosted with perfect military ceremony, Secretary General of NATO, His Excellency, Mr. Manfred Werner and Commander of NATO, Four stars General, Vincent.
Reverence and respect for all our military personnel, Navy, Army and Air Forces, who participated in the first joint training peacekeeping SAR-EX-01, beside the US Navy Marines, and marking the first cooperation with friendly NATO troupes, after half a century of Cold War.
Reverence and respect for all Albanian citizens, from Durres to Vlora, from Saranda to Shngjin, from Kavaja to Shkodra and Tirana, throughout South to North, East to West, since early 90s, they rise against conservative of that time, and applied tradition of loyal and mahogany of the Albanian people for his guest, which in these cases were NATO.
Reverence and respect for our Armed Forces, who in recent years have been an integral part of the operations and principal activities of NATO, even giving the first martyrs, as Captain Feti Vogli, a common hero of the Albanian people and alliance. While the participation of the Albanian Armed Forces in the activities of the Atlantic Alliance and its partner countries is a great experience and very helpful, showing that we share common values with NATO, and also able to put these values in function of peace and security.
Reverence and respect for all retired and former military, with pain, caution and prudence, supported democratic processes in this country, as well as reforms undertaken in the framework of the reform of the Armed Forces transformation.
Reverence and respect for recruit corps of Albania who with dedication and professionalism is working to achieve the standards required by the alliance in the Armed Forces.
Reverence and respect for all our military personnel that are part of joint missions beside the alliance, by glorifying the name, flag, honor and pride of the eagle country.
Reverence and respect to the people of Alliance countries, political, economic, diplomatic and military, that helped resolving Kosovo issues, giving them the missing breath.
Reverence and respect for the American people, the US military, with whom friendship and cooperation has been very significant and useful, because it reflected peace, prosperity, security and stability for the Albanian nation, as our renaissance dreamed for. After nearly 60 years later, US donated a very special plan Marshall to the Albanian nation, which is helping it to successfully overcome the geopolitical challenges of the new millennium, in time and space. US presence in the region is an integral part of the security process and contributes to the peace and stability in the region and Europe. Therefore Albanians should be grateful to American people forever and ever.
Reverence and respect for all of our media journalists, who during these years, with truth and realism, followed the activities of the Joint Armed Forces of Albania and alliance.
Finally, reverence and respect for all Albanians celebrated April 2, 5th anniversary of Albania’s membership in NATO, together, in the right place, without prejudice perennial generations have caused us loss.
Shefqet Kërcelli
2014-ta/ Përvjetori i 5- të i anëtarësimit në NATO….
Nga Shefqet Kërcelli/
Vti që lamë pas shënoi dhe përvjetorin e 5-të të anëtarësimit në NATO të vendit tonë. Me këtë rast shkon një urim dhe nderim për atë cka bënë shqiptarët në vite derisa arritën në këtë pranim historik, në aleancën më të sukseshme e jetë gjatë në botë. Nderim dhe respekt për popullin shqiptar, që pamvarësisht diktaturës së egër shumëvjecare e ruajti në shpirt dhe mendje dëshirën për tu anëtarësuar në aleancën VeriAtlantike, si aleanca më e suksesshme në historinë botërore, për ruajtjen e paqes dhe sigurisë në periudha të vështira të destabilitetit dhe pasigurisë në vende e rajone të ndyshme të botës. Për shqiptarët, paqja është e shenjtë dhe populli ynë e ka cmuar atë në shekuj. Ndaj populli ynë mbas viteve ’90, në masën mbi 90% , më shumë se popujt e tjerë, e shihte dhe e sheh këtë aleancë si garanten e paqes në botë. Si rezultat i bindjes së popullit tonë në vlerat e aleancës, Shqipëria ishte nga vendet e para që u bë pjesë aktive e iniciativës së Partneritetit për Paqe {PfP}, pamvarësisht vështirësive ekonomike, resurseve të kufizuara dhe brishtësisë së institucioneve demokratike që po kalon dhe aktualisht, në këtë periudhë të stërgjatur tranzicioni. Më në fund Samiti i Bukureshtit i 2 Prillit 2009, përligji ëndrën thuajse 50 vjecare të popullit shqiptar, që tashmë është i ndërgjegjshëm për të fituar kohën e humbur në rrugën e tij të integrimit në shoqërinë moderne, nëpërmjet përfshirjes e angazhimit në strukturat e sigurisë Euroatlantike. Nderim dhe respekt për marinarët tanë civilë dhe ushtarakë që me veprimet e bindjet e tyre, herë fshehurazi dhe herë haptazi, zgjuan ndërgjegjen e qytetarëve për të vërtetën e aleancës dhe rolin e saj në shërbim të paqes. Madje si marinarët e thjeshtë ashtu dhe drejtuesit e tyre mbas viteve ’80, në masë të madhe i shikonin veprimet e diktaturës kundër aleancës si qesharake. Ndërsa kryenin detyrën të bindur verbërisht, në mentalitet e zemër admironin aleancën. Po ashtu, detarët tanë pamvarësisht se i binin deteve dhe oqeaneve kryq e tërthor, nuk krijuan asnjë incident me anijet e NATO-s e Flotave të SHBA kudo në botë.
Nderim dhe respekt për të gjithë ish të burgosurit e të persektuarit politikë, që pamvarësisht kalvarit e vuajtjeve pafund në birucat e diktaturës, mbajtën gjallë ëndrrën se dikur Shqipëria do jetë pjesë e Aleancës. Nderim dhe respekt për shqiptarët e diasporës që me përpjekje të shumëllojëshme përkrahën anëtarësimin e vendit tonë në NATO, madje shumë prej tyre kanë qenë ushtarakë të aleancës që në krijimin e saj, por si shtetas të tjerë. Nderim dhe respekt për omeraxhatorët e porteve tona, që me dashamirësi pritën pandolat e lidhën cimat e anijeve të NATO-s, duke lehtësuar e siguruar bregëzimin e tyre në portet tona. Nderim dhe respekt për kuadrot tanë detarë, të cilët më 4 dhjetor 1992, nënshkruan për herë të parë marëveshjen e bashkëpunimit me NATO-n, për embargon ndaj ishJugosllavisë, dokumenti i parë historik i bashkëpunimit me aleancën, pamvarësisht se ne nuk ishim vend anëtar. Nderim dhe respekt për ekuipazhet e 2 cifteve Katër Silurues{KS} dhe 3 kuadrateve të marinarëve, që në pranverën e vitit 1993, pritën bujarisht e me ceremonial të përsosur ushtarak, Sekretarin e Përgjitshëm të NATO-s, Shkëlqesinë e Tij, z.Manfred Vërner dhe Komandantin e NATO-s, Gjeneral me 4 yje, Vinsent. Nderim dhe respekt për të gjithë ushtarakët shqiptarë, marinarë, gjitharmësh dhe ajrorë, që morën pjesë në stërvitjen e parë të përbashkët paqeruajtëse SAR-EX-01, me marinsat e Flotën e SHBA, që shënon dhe ballafaqimin e parë miqësor ushtarak me ushtarakët e NATO-s, mbas gjysëm shekulli Lufte të Ftohtë. Nderim dhe respekt për të gjithë qytetarët shqiptarë, nga Durrësi në Vlorë, nga Saranda në Shëngjin, nga Kavaja në Shkodër e Tiranë, gjithandej Jug-Veri, Lindje-Perëndim, që në fillim vitet ’90, u ngritën mbi konservatorizimin e kohës dhe bujarisht zbatuan traditën e sofrës e besës shqiptare për mikun e parë, që në këto raste ishin ushtarakët e NATO-s. Nderim dhe respekt për Forcat tona të Armatosura, që në këto vite kanë qenë pjesë përbërëse e operacioneve dhe aktiviteteve kryesore të NATO-s, madje duke dhënë dhe dëshmorët e parë, si kapiten Feti Vogli, një hero i përbashkët i popullit shqiptar dhe alenacës. Ndërkohë pjesmarja e FA Shqiptare në veprimtaritë e Aleancës Atlantike dhe vendet partnere të saj është një përvojë e shkëlqyer dhe tepër e dobishme, që tregon se ne ndajmë vlera të përbashkëta me NATO-n, njëkohësisht jemi në gjëndje që këto vlera ti vemë në funksion të paqes e sigurisë. Nderim dhe respekt për të gjithë ushtarakët e liruar dhe në pension, që me dhimbje, maturi e pjekuri përkrahën proceset demokratike në vend, si dhe reformat e ndërmara në kuadrin e reformimit e transformimit të FA. Nderim dhe respekt për korpusin e rinj të ushtarakëve shqiptarë që me përkushtim e profesionalizëm po punon për të realizuar standartet e kërkuara nga aleanca për FA shqiptare. Nderim dhe respekt për të gjithë ushtarakët shqiptarë që në këtë moment janë pjesë e misioneve të përbashkëta me aleancën, duke lartësuar emrin, flamurin, nderin dhe krenarinë e vendit të shqiponjave. Nderim dhe respekt për popujt e vendeve të aleancës që me mjete politike, ekonomike, diplomatike dhe ushtarake, ndihmuan për zgjidhjen e cështjes së shqiptarëve të Kosovës në vecanti dhe asaj shqiptare në përgjithësi, duke i dhënë frymëmarjen e munguar në shekuj kombit shqiptar. Nderim dhe respekt për popullin amerikan, për ushtrinë amerikane, me të cilët miqësia dhe bashkëpunimi shekullor ka qënë tepër domethënës dhe i dobishëm, sepse ka reflektuar paqe, begati, siguri dhe stabilitet për kombin shqiptar, ashtu sic ëndërronin rilindasit tanë. Gati 60 -vjet më vonë mbas Evropës, SHBA i dhuruan kombit shqiptar një plan Marshall tepër të vecantë, që po e ndihmon atë të kapërcejë me sukses sfidat gjeopolitike të mijëvjecarit të ri, në kohë dhe hapësirë. Prania e SHBA në rajonin tonë është pjesë e pandarë e procesit të sigurisë dhe i shërben paqes e stabilitetit në rajon e Evropë. Ndaj ne shqiptarët, për këtë, duhet ti jemi mirënjohës popullit amerikan në jetë të jetëve. Nderim dhe respekt për të gjithë gazetarët e mediat tona, të cilët gjatë këtyre viteve, me vërtetësi e realizëm, kanë përcjellë aktivitetet e përbashkëta të FA e shtetit shqiptar me vendet e aleancës.
Së fundmi, nderim dhe respekt për të gjithë shqiptarët që e festuan 2 prillin, 5 vjetorin e anëtarësimit të Shqipërisë në NATO, së bashku, në datën e caktuar, në vendin e duhur, pa paragjykimet shumëvjecare që na kanë shkaktuar humbje brezash.
Anija “Butrinti”, P-134, ndihmoi personat e rrezikuar në tragetin “Norman Atlantik”
Hap pas hapi, operacioni i ndjekur nga mjetet detare të FD/
Speciale per Diellin- Nga Shefqet Kërcelli/
Më datën 28 dhjetor, në orën 07.05, Komanda e FD, mori një informacion nga QBO e QNOD, të cilët mbi bazën e lajmit të marë nga Kapiteneria e Pirreut, Greqi, sqaronin se trageti me emër “Norman Atlantik”, MMSI247277400 dhe IMO 9435466, i nisur nga Igumenica për Ankona, Itali, ka marrë zjarr në bord dhe ndodhet në kordinatat, φ= 40 o24’1” N dhe λ=08 o59’ E. Për këtë arësye pasagjerët e anijes kanë filluar abondonimin,{braktisjen} e saj. Ky mesazh i është dhënë dhe Rojes Bregdetare Greke dhe asaj Italiane, si dhe mjeteve të tjera që lundronin në rajon. Më të marrë sinjalin, Komandanti i FD u njoh me situatën dhe prognozën e detit, dhe i dha urdhër anijes “Butrinti”, P-134, të dalë menjëherë në det për operacion kërkim-shpëtimi SAR. Në orën 07.50, anija P-134, doli në det për operacionin e kërkuar, duke ju drejtuar rajonin të aksidentit detar. Në orën 10.45, P-134, mbrriti e para në rajon, dhe raportoi se janë evokuar rreth 46 persona dhe 400 të tjerë ndodhen në bord. Në 10.55, vrojtuesi i anijes “Butrinti” sheh tymin e tragetit dhe raporton se vazhdon operacioni për evakuimin e pasagjerëve dhe fikjen e zjarrit brenda tragetit nga mjetet ajrore greke dhe italiane. Në orën 12.00, P-134, sheh praninë e një zadre të verdhë {mjet shpëtimi, shqip}, rrotull tragetit. Nga ora 12.40, anija P-134, nën drejtimin e tragetit ndihmues “Cruise Evrope”, mori pjesë në shuarjen e zjarrit me mjetet e saj, duke pompuar ujë më kapacitetin e saj dhe dukeu përpjekur për të marrë persona në bord. Por theksojmë se deti 7 ballë, vështirësonte kryerjen e veprimeve nga anijet për imbarkimin e pasgjerëve në bordin e tyre. Në orën 12.40, në operacion u fut dhe një rimorkiator i ardhur nga Italia {Marrieta}, i cili së bashku me P-134, u përpoqën për fikjen e zjarrit. Në këtë moment nga ana e personelit të tragetit është bërë kalimi i pasagjerëve në bashin,{pjesën fundore të anijes, shqip} të tragetit të përfshirë nga flakët, me qëllim evakuimin e tyre të shpejtë me helikopter dhe pa rrezikuar jetën. Në orën 13.00, ju dha urdhër dhe anijes “Lissus”, P-133, për të qenë e gatshme në rajon. Në orën 15.25, kapiteni i anijes “Butrinti” raporton se janë evakuar nga trageti 350 pasagjerë, dhe dy rimorkjatorë italianë po vazhdojnë shuarjen e zjarrit. Në orën 15.30, nga P-134, u raportua se gjatë evakuimit një shtetas grek është përplasur me anijen dhe si pasojë ka rënë në det, i cili u mor nga anija jonë dhe ju dha autoriteve përkatëse. Ndërsa një person tjetër i seksit femër pasi mori goditje gjatë evakuimit, u nis drejt Italisë me Motovedetën e Guardia Costiera Italiane, të ndodhur në operacion. Në orën 17.30, është raportuar se në traget janë dhe 220 persona në bord dhe po shihet mundësia mundësia e rimorkjimit drejt Brindizit nga ana e rimorkiatorëve italianë. Në orën 18.40, P-134, “Butrinti”, duke bërë kërkim rreth e rotull tragetit, raporton se në bordin e anijes ndodhen 170 persona. Gjatë kësaj kohe, Komandanti i anijes “Butrinti” herë pas here i bëri thirrje kapitenit të tragetit “Norman Atlantik” për tu strehuar në portin e Vlorës ose të Durrësit, pasi ishin marrë masat përkatëse nga shteti shqiptar për këtë emergjencë detare. Në orën 19.30, me urdhër të SHSHP, Gjeneralmajor Jeronim Bazo dhe Komandantit të FD, Gjeneralbrigade Qemal Shkurti, anija “Butrinti”, P-134, u urdhërua të kthehet në bazë. Theksojmë se këtë operacion tragjik detar e ndoqën nga afër kryeministri i Republikës së Shqipërisë, zoti Edi Rama, Ministrja e Mbrojtjes, zonja Mimi Kodheli, dhe drejtues të lartë ushtarakë dhe civilë të shtetit shqiptar. Më datën 29 dhjetor, në orën 05.10, P-133, “LISSUS”, doli në det të hapur drejt zonës së operacionit, brenda ujërave tona në VP të Vjosës, me drejtim Jug. Aktualisht në operacion marrin pjesë Anija “Lissus”, P-133, 4 rimorkiatorë italianë, Fregata italiane “SAN Giorgo”, e cila drejton operacionin, trageti “Cruise Europa”, dhe nëntë anije tregtare që ndodhen në rajon. Sipas burimeve të tragetit, deri tani, ora 14.00, data 29 dhjetor, nga trageti “Norman Atlantik” janë evakuar 380 persona, në anije ndodhen 140 persona, ndërsa 5 persona janë viktima të kësaj tragjedie detare. Trageti vazhdon lundrimin drejt Brindizit.
Konkluzione të operacionit
-Në vëllimin e parë të “Antologjisë së Detarëisë Shqiptare”, në faqen 178, ka një kapitull të vecantë “Detet i bashkojnë shtetet , të cilat ata vetë i ndajnë”. Aty thuhet shkoqur se kemi rivalizuar e vuajtur shumë historikisht Grekë, {Helenë}, Shqiptarë, {Ilirë}, Italianë,{Romakë} për të zotëruar e shfrytëzuar Detin Jon dhe Adriatik. Por rasti i tragetit “Norman Atlantik” tregoi se deti nuk të fal, se ne trekombasit e përjetshëm të Adria-Jonit , duhet të jemi bashkë, në të mirë dhe të keq, për të shpëtuar njerzit tanë. Në traget shumica e pasagjerëve ishin Grekë, Italianë, Shqiptarë e Ballkanas. Klithmat e tyre gjatë kësaj tragjedie na bënë thirje për bashkim. Kapiteni i anijes së Forcës Detare Shqiptare, “Butrinti”, djaloshi Orikumas, Ermal Hila, i kuptoi të gjitha gjuhët, dhe gjuhën e qytetarit grek, të cilin e mbajti në bord të pajetë. Pra, kjo tragjedi detare na bën thirje për të hedhur pas gjurmët e të kaluarës, sepse deti nuk njeh racë, komb, ngjyrë, por do humanizëm, vëllazëri, në emër të bashkëjetesës së brezave e gjeneratave që vijnë pas.
-Në operacion u bashkuan mjete dhe personel nga të tre shtetet Greqi, Shqipëri, Itali. Ky operacion tregoi më së miri vlerat e detarëve tanë, të qytetarëve tanë, se deti nuk ka ngjyrë e komb, ndaj le ta duam të gjithë, se një jetë kemi, dhe atë mos na i marrë as fortunali i Jonit, as ai i Adriatikut, që herë pas herë tregon egërsinë e tij.
-Operacioni i “Norman Atlantik”, bashkoi jo vetëm pasgjerët dhe ekuipazhin e tragetit, por dhe qeveritarët kryesorë të tre shteteve, të cilët njëzëshëm shprehën gatishmërinë për të vënë kapacitete zyrtare, operacionale, njerzore në shpëtimin e njerzve, viktima të kësaj tragjedie detare. Gjykoj se komunikimi midis zyrtarëve të tre shteteve fqinjë do ngelet në historinë e mijëvjecarit të III-të, si model bashkëjetese e sinqeriteti, në emër të paqes e shpëtimit të këtyre njerzve.
-Gjatë këtyre 20 viteve, të tre shtetet fqinje zotëruese të këtyre deteve kanë zhvilluar mjaft stërvitje të përbashkëta për kërkimi-shpëtim ose zbatim ligjshmërie , herë pas here dhe me Flotën e 6-të të SHBA, një përvojë e cila i shërbeu ecurisë së këtij operacioni.
-Operacioni tregoi më së miri dhe kapacitetet teknikë dhe operacionalë të mjeteve aero-detare të Greqisë, Italisë dhe Shqipërisë.
-Gjatë dy ditëve ndoqa mjaft intervista e kronika, ku në mjaft raste shihja njerëz që donin të mburreshin, por që për mbarëvajtjen e operacionit nuk kishin asnjë kapacitet operacional përvec vetes.
-Për problematikën detare që ka vendi ynë, në vitin 2006, kam kërkuar organizimin e një konference kombëtare për detin, me qëllimin e mirë që shumë gjera të vihen në hullinë e duhur për detin, por si rrjedhim u hoqa nga puna nga klika ushtarako-civile e asaj kohe. Jam gati që me të gjithë institucionet detare shqiptare ta organizojmë këtë konferencë në vitin 2015. Duhet të vihet pika mbi “i” në shumë probleme të detit. Kjo duhet të jetë pjesë e programit të cdo qeverie shqiptare, kushdo të jetë.
-Paraprakisht po ju them, zoti kryeministër, që si Forcës Detare, ashtu dhe kompanisë së Mjeteve tona Detare, i duhet një mjet që të përballojë 10 ballë det, dhe mos shfaqësohemi, apo të fshihemi më me shprehjen, ishte deti 7 ballë, se si det JON ashtu dhe Adriatiku, kanë kapriciot e veta, por jeta e njerzve tane vlen më shumë se kushdo.
-Sot në mëngjes herët kur dola nga shtëpia kisha veshur një mushama marinari për të shmangur erën e fortë, kur komshiu im Ceni, mbasi më përshëndeti si do ditë më tha, o Ceto! – këta rob që u morën me atë operacion shpëtimi, po ti kishin kërkuar ndihmë Flotës së 6-të të SHBA, mund ti kishin shpëtuar këta njerëz për 1 orë, se ne si ballkanas-adriatikas, aq e kemi takatin. Po mire, a mund të na japin ata një anije që të përballojë 10 ballë!? Ose dhe mund të blihet, se jeta e robit nuk llogaritet!? Në heshtje vazhdova rrugën për të shkruar lajmin e radhës të detarëve tanë.
HISTORIA E FORCAVE DETARE SHQIPTARE, NGA FLOTILJA E VITIT 1912 DERI TEK NATO
Forca Detare, në 89 vite, 25 Dhjetor 1925 -2013/
Ngjarjet dhe zhvillimet më të rëndësishme /
Nga Shefqet Kërcelli*/
-Me shpalljen e pavarësisë më 28 nëntor 1912, u bënë përpjekjet e para për organizimin e një flotilje të marinës nga Qeveria e Ismail bej Vlorës, por fillimi i Luftës së 1-rë Botërore e ndërpreu këtë angazhim të qeverisë, si dhe mjaft aspekte të tjera të jetës social
ekonomike dhe politike.
-Më 25 dhjetor 1925, mbrijnë nga Italia dy anije 190 tonshe, të cilat u emërtuan me emrat sinjifikativë ”Shqipëria” dhe ”Skënderbeg”. Këto anije u pajisen me efektiva marinarësh dhe u përdorën duke kryer detyra në interes të luftës kundër kontrabandës në brigjet shqiptare. Kjo date shënon dhe Krijimin e Forcave Detare Shqiptare.
-Më 24.06.1928, u krijua Komanda e Marinës në Durrës, me komandant, kapidan Ahmet Kapidani, dhe u mblodhën rekrutët e pare për këtë armë. Po këtë vit në bazë të një marveshje ndërmjet qeverisë së asaj kohe dhe qeverisë italiane u sollën nga Venecia 5 (pesë) MV “Antisomergibile” të tipit “Elco” Amerikan, të cilat ishin përdorur gjatë Luftës së I-rë Botërore. (v.1917).
-Me dekret të parlamentit, dt.16.11.1929, Struktura e Institucioneve Detare të Mbretërisë përbëhej nga:-Komanda e Marinës, Skuadrilja me Motoskafë patrullimi tip “MAS”, Drejtoria Qendrore Detare dhe Kapiteneria e portit me 5 zyra, në Vlorë, Sarandë, Shëngjin, Himarë, dhe një në liqenin e Pogradecit.
-Më 1934, u blenë po nga Italia edhe dy anije të tjera të lehta, të cilat u emërtuan ”Saranda” dhe ”Durrësi”, të destinuara kryesisht për luftën kundër kontrabandës në bregdetit tonë.(B.Fisher.“Mbreti Zog dhe përpjekjet e tij për stabilizimin e gjendjes në Shqipëri”).
-Pushtimi fashist më 7 Prill 1939, e ndërpreu këtë zhvillim të detarisë shqiptare, e cila po hidhte hapa të rëndësishme për krijimin e strukturave të organizuara me një fizionomi të qartë. Gjatë periudhës së Luftës së 2-të Botërore, pothuajse u rrënua gjithçka nga këto anije. Ndaj, çlirimi i vendit e gjeti Flotën Shqiptare në gjendje të mjerueshme, me pothuajse të gjitha anijet të mbytura në portet, bregdetin shqiptar, italian dhe dalmat.
-Fillimi i vitit 1945, shënoi përpjekjet e para për riorganizimin dhe ringritjen e Forcave Detare. Kështu më 23 shkurt 1945, pranë Komandës së Përgjithshme të UNÇLSH, u krijua Seksioni i Marinës Luftarake me shef seksioni, Kapiten i 1-rë, Abdi Mati. Nga dokumentacioni i kësaj komande vlejnë për tu përmendur urdhërat për thirrjen e oficerëve të marinës në detyrë, urdhër nr.44. dt.30.03.45, për riorganizimin e kantiereve të riparimit dhe funksionimin e kapitenerive të porteve nën kujdestarinë e seksionit të marinës, urdhër nr.82. dt.04.05, “Për rikthimin e barkave shqiptare që ndodheshin në Itali”, etj.
-Më 15 gusht 1945, u bë përurimi i hedhjes në ujë të dy motoskafeve trofe me numër MS-10 dhe MS-12. Këto motoskafë u armatosën me mitraloz të lehtë dhe filluan patrullimin në ujërat tona bregdetare.
-Në prill të 1946, u krijua Komanda e Marinës, kurse në Shëngjin, Durrës, Sazan, Vlorë dhe Sarandë, krijohen grupet e ABD-së që vareshin prej saj. Në kuadrin e riorganizimit të MM, në shtator të v.1946, suprimohen Komandat dhe seksionet, midis të cilëve edhe seksioni i Marinës, pasi u krijua Drejtoria e Mbrojtjes Bregdetare.
-Periudha e mëvonëshme ka qenë një periudhë intensive, ku u punua me perspektivë për zhvillimin e FLD, duke shfrytëzuar edhe konjukturat politike të kohës. Bëhet fjalë për lidhjet e bashkëpunimin në shumë fusha me vendet e ishkampit socialist.
-Në fillim të vitit 1949, Komanda e Marinës për çështje operative e të shërbimit kaloi në vartësinë e Komandës së Mbrojtjes Bregdetare, ndërsa për çështje të stërvitjes luftarake e teknike, ajo mbeti në vartësi të seksionit të Marinës në MMP.
-Në vitet ‘53-‘54, u shënua fillimi i një etape të re zhvillimi të FLD, me pajisjen e tyre me silurhedhës e më vonë me Minaheqëse, Gjuajtësa detarë dhe anije ndihmuese të llojeve të ndryshme. Më 27 janar 1954, u krijua skuadrilja autonome e KS me qendër në ishullin e Sazanit, e cila e forcoi së tepërmi regjimin operativ për ruajtjen e ujërave tona detare.
-Më 25 shtator 1957, u krijua Shërbimi Hidrografik si strukturë tekniko-shkencore për
sigurimin hidrolundrimor dhe të veprimeve luftarake, i cili përgatiti e ngriti një varg fenerësh në gjithë bregdetin. Ai njëkohësisht filloi përgatitjen e hartave detare shqiptare. U ngritën e modernizuan mjaft pika sinjalo-vrojtuese dhe u pajisën ato me një rrjet të gjerë radiollokatorësh.
-Në janar 1958, plot 13 vjet mbas krijimit të seksionit të marinës ushtarake në varësi Komandës së Përgjithëshme dhe FUD, FLD u nda si njësi operative më vete që varej direkt nga Kom. Përgjithëshme.
-Më 5 mars 1958, erdhën nga Sevastopoli, 4 GJDM, (tip.Kronshtad, Pr122 B).
-Në prill 1958, si rezultat i shtimit të teknikës e anijeve, u bë riorganizimi i FD-së. Flota u shkëput nga vartësia e Brigadës së MBD dhe kaloi në vartësi direkte të MM, me qendër në Vlorë.
–Më 21 shtator 1958, u krijua Brigada e Nëndetseve, {BrND}. ND e 1-rë, (Ëhiski 613 C, Stuhia), ND e 2-të, (Rrufeja), ND e 3-të, (Vetëtima), ND e 4-të, (Tufani),
-Në fund të v.1958, FLD kishte 20 anije luftarake, 4 ND, 4 GJDM, 6 MHV, 6 KS dhe 9 anije ndihmuese.
–Më 1959, filloi nga puna Ofiçina e Riparimit të Anijeve ne Pashaliman.
-Më 8 janar të 1959, u krijua Brigada e Mbrojtjes së Rajonit të Ujrave (BrMRU), me qendër në ishullin e Sazanit, në përbërje të së cilës përveç gjuajtësave detarë u futën Minaheqëset e Bazës, të radës dhe skuadrilja e KS.
-Në vitin 1961, me VKM Nr.381, date 28.10.1961, në Vlorë u hap shkolla e Marinës, sot Shkolla e Trupës,{seksioni detar}, e cila për mbi 4 dekada, ka luajtur rol kryesor në përgatitjen dhe furnizimin e FLD, FDT e NSH të Peshkimit, me qindra kuadro oficerë e specialistë, komandues e navigatorë, duke treguar një përgatitje e nivel të lartë profesional.
-Periudha e viteve 1961-1980, shënoi zhvillimin e mëtejshëm të FLD, krijimin e vendbazimeve të reja dhe disa reparteve të KS, kompletimin me anije luftarake moderne të kohës. U ngritën dhe modernizuan mjaft Pika Sinjalo-Vrojtuese me një rrjet të gjerë radiollokatorësh.
-Në shkurt të vitit 1962, ka një tjetër riorganizim të pjesshëm të njësive të dislokuara në bregdet, me krijimin e Komandes së FUD-it. Në këtë Komandë u inkuadrua edhe dega e Flotës e cila deri këtë vit ishte prane MMP.
-Më 21 shkurt 1968, FLD ju shtuan KS të projektit të ri “Huchuan Pr 66-25”, të ardhur nga Kina.
–Në mars 1968, u bë një tjetër riorganizim. Komandat e Flotiljeve pranë Korpuseve suprimohen dhe krijohen Flotilja 52 LD me qendër në Vlorë, dhe Flotilja 66 LD me qendër në Durrës. Me riorganizimin e ri, 2 Flotiljet kaluan në vartësi të MM.
–Në 1973, për herë të parë në historinë e re të saj FLD, organizohet si njësi operative speciale në vartësi direkte nga Shtabi i Përgjithshëm, duke pasur në vartësi të saj të gjitha njësitë e BUD-eve, Br.ND, Shkollën e lartë të Marinës, Kantierin e Riparimit të anijeve, (KRAF), dhe 3 reparte speciale autonome.
-Periudha e viteve 1980-’90, mund të konsiderohet si periudha e vijueshmërisë së
lundrimeve, mbijetesës në drejtimin e sigurimin e gatishmërisë teknike të anijeve mbiujëse e nënujëse. Një kontribut të madh në këtë drejtim ka dhënë edhe Kantieri Detar i Riparimit të anijeve në Pashaliman.
-Mbas viteve ‘90, për FD shtrohej detyra e ristrukturimit, rikonceptimit të reparteve të saj për një integrim të natyrshëm me strukturat e NATO-s dhe BE. Në këtë periudhë vlen për tu theksuar mbështetja që dhanë efektivat e FD për proceset demokratike në vend, falë pjekurisë politike, shpirtit atdhetar e demokrat të kuadrove e efektivave të FD. U rrit në mënyrë të ndjeshme bashkëpunimi me Flotat e vendeve të NATO-s, ku u zhvilluan me sukses mjaft stërvitje të përbashkëta si “SAR-EX-1”, “SAR-EX-2”, “MAR-EX-1”, “MAR-EX-2” etj, në të cilat kuadrot tanë treguan një nivel profesional të vlerësuar nga partnerët.
– Në mars 1993, bazën e Kepit të Palit e vizitoi ishsekretari i Mbrojtjes i NATO-s,
Manfred Vërner.
-Në korrik v.1993, BUD-i i Durrësit e i Vlorës u emërtuan Distrikte Detare, ndërsa Shëngjini e Saranda ngelën po BUD-e.
-Në tetor 1995, u bë riorganizimi i Forcave Detare mbi bazën e Distrikteve Detare, Durrës e Vlorë, si dhe Bazave Ndihmuese Sarandë e Shëngjin. Në përbërje të tyre u futën dhe Bateritë e Artilerisë Bregdetare e K/Ajrore, në nivel batalioni. FLD u emërtuan FMD, Forcë e Mbrojtjes Detare.
-Ngjarjet tronditëse të marsit 1997, shkaktuan në repartet e FMD, dëme shumë të mëdha e gati të pallogaritshme. Pjesa më e madhe e anijeve me qëllim që ti shpëtonin valës të shkatërimeve lundroi e u strehua në Brindizi të Italisë. Sipas marveshjes së përbashkët të dy shteteve, pas riparimit të tyre u kthyen në Shqipëri. Gjysma e dytë e vitit 1997 dhe viti 1998 shënoi një etapë ringritje dhe riorganizimi të reparteve të FD pas dëmeve të pësuara. Kështu pas një pune intensive, falë përkushtimit maksimal të kuadrove e efektivave të FD, u bë e mundur ringritja dhe funksionimi i DD të Durrësit e Vlorës, si dhe BnD Sarandë e Shëngjin. Vlen për tu përmendur në këtë proces ringritjeje, ndihma e partnerëve tanë perëndimorë si SHBA, Itali, Turqi, Greqi, etj.
-Më 1998, si rezultat i kohës së gjatë të përdorimit, pas një veprimtarie 40-vjeçare, dolën jashtë stukturave luftarake të FD-së, të 4 ND-et e saj.
-Në mars të vitit 1999, me ndihmën e Departamentit të Shtetit të SHBA, FD u pajisën me 5 motovedeta patrulluese, (3 copë të klasit-65foot, dhe 2 copë-46 foot), të cilat u bënë protogoniste të operacioneve SAR dhe zbatimit të ligjshmërisë detare në këto 15 vite.
-Në 2001, Komanda e Forcave Detare deri në këtë kohë në godinën e Ministrisë
së Mbrojtjes, u vendos në Plepa, Durrës.
-Në 2002, me kontributin e qeverisë italiane, pas miratimit të Ligjit të Rojes Bregdetare
Shqiptare, Nr.8875, (dt.04.04.2002), FD u pajisën dhe me 6 motovedeta (MV të klasit 200 foot) nga Italia, të cilat së bashku me MV amerikane rritën aftësitë operacionale të Rojes sonë Bregdetare në luftën dhe përpjekjet kundër trafiqeve të paligjshme në det.
-Në gusht 2002, 14 anije të FD morën pjesë në operacionin e gjerë antitrafik “PUNA”, në
bashkëpunim me organet e rendit, të antikontrabandës, peshkimit, etj, duke bërë të mundur zvogëlimin e këtij trafiku.
–Më 30 maj 2003, në Pallatin e Kongreseve, Tiranë, u zhvillua Konferenca e 1-rë e Rojes Bregdetare, me pjesmarjen e disa Ministrive, ku u përcaktua vizioni dhe strategjia për të ardhmen e FD, dhe bashkëpunimin me institucionet e tjera që kanë interesa në det.
-Më 12-23 shtator 2005, në rajonin e Gjirit të Vlorës u zhvillua stërvitja më e madhe e përbashkët detare “Cooperative Engagement-05’’, me pjesmarjen e Flotave të 14 vendeve të ndryshme të botës. Forca jonë Detare mori pjesë me 19 anije të tipeve të ndryshme.
-Në fillim të vitit 2007, Forca Detare kaloi në strukturën e re, Brigadë Detare me dy Flotilje (FDV E FDJ), dhe një Batalion Logjistik (mbështetje).
-Në shkurt 2007, filloi puna për instalimin e Sistemit të Integruar të Vëzhgimit të Hapësirës Detare, (SIHVD), projekt i zbatuar nga firma prestigjioze Amerikane “Lockheed-Martin”.
-Në nëntor të vitit 2007, u nënshkrua marrëveshja me Mbretërinë e Hollandës (Kantierin Damen Shipyard), për pajisjen e FD me 4 anije patrulluese.
-Nga data 1-5 Mars 2008, 5 anije të Grupit të 2-të Detar të NATO-s, (SNMG2), me qendër në Napoli, zhvilluan një vizitë portuale në vendin tonë. Qëllimi i kësaj vizite ishte forcimi i bashkëpunimit dhe rritja e mirëkuptimit midis vendit tonë dhe strukturave të NATO-s. Ky grup detar viziton cdo vit portin e Durrësit dhe Vlorës.
-Më datën 5 Shtator 2008, në molin nr.5 të Portit të Durrësit u zhvillua ceremonia e përurimit të anijes “Iliria”, P-131, e cila mbërriti në Shqipëri në kuadër të zbatimit të kontratës me Kompaninë Hollandeze “Damen Shipyards”.
-Në mars 2009, mbasi u zhvilluan provat finale, u mor në dorëzim nga përfaqësues të MM e FD, Sistemi i Integruar i Vëzhgimit të Hapësirës Detare, i instaluar nga specialistët e kompanisë “Lockheed Martin”, i cili aktualisht përbën asetin më të rëndësishëm të zbulimit e vëzhgimit të hapësirës sonë detare, për të gjitha ministritë tona që mbulojnë kufirin blu.
-Në fillim vitin e 2010-ës, me organizimin e ri, Komanda e FD, zhvendoset tek ishkavaleshenca e Ushtrisë, SHPU, pasi atje u vendos QNOD.
-Më datën 2 shtator 2010, në portin e Durrësit u zhvillua ceremonia e marjes në dorëzim të 3 anijeve patrulluese “ARCHANGEL”, dhuratë e Departamentit të Shtetit të SHBA. Në sajë të parametrave teknikë dhe ushtarakë “ArchAngel” janë në gjendje të zhvillojnë operacione të suksesshme për zbatimin e ligjshmërisë detare si dhe operacione SAR.
-Gjatë këtyre viteve, me mbështetjen e partnerëve tanë te NATO-s, veçmas SHBA, si dhe nën kujdesin e qeverisë dhe popullit shqiptar, Forca Detare ka bërë hapa para për realizimin e misionit kushtetues, mbrojtjen dhe zbatimin e ligjshmërise detare, mbajtjen në kontroll të kësaj hapësire nëpërmjet Sistemit të Ri të Vëzhgimit të saj si dhe krijimin e kapaciteteve te nevojshme operacionale për planifikimin dhe zhvillimin e operacioneve humanitare në ndihmë të komunitetit. Duke mbajtur një prezencë të përhershme dhe aktive në det, Forca Detare është tashmë një aktor i rëndësishëm dhe i vlerësuar nga opinioni, shteti shqiptar dhe partnerët tanë. Ndërkohë anëtarësimi i vendit tonë në NATO, solli nevojën e një teknologjie ndërvepruese e efikase me partnerët e FD dhe hartimin e një plani modernizimi racional, mbështetur në burimet ekonomike që afronte shteti shqiptar. Ky plan transformimi pёrfshiu modernizimin e FD me sisteme, pajisje e mjete detare, të shtrira në plane afatshkurtër, afatmesëm dhe afatgjatë, ku prioritet ka qenë kompletimi me mjete të reja që kryejnë misionin e Rojes Bregdetare. Në dekadën e fundit pajisja e FD me katër anije patrulluese të mëdha, në kuadër të zbatimit të kontratës me Kompaninë Hollandeze “Damen Shipyards”; me Motovedeta të shpejta dhe anije antindotje, dhuratë e Departamentit të Mbrojtjes së SHBA dhe qeverisë italiane; ndërtimi i Sistemit të Vëzhgimit tё Hapësirës Detare nga firma prestigjioze Amerikane “Lockheed-Martin”, pajisja me sisteme tё vёzhgimit natёn dhe sistemin AIS të anijeve të Rojes Bregdetare, përmirësimet infrastrukturore të vendbazimeve detare, etj. janë hapa konkretë në zbatim të këtyre politikave zhvillimore të Forcës Detare. Në këtë kuadër projekti më i rëndësishëm për modernizimin e FD, ishte nënshkrimi më 13 nëntor 2007, i marëveshjes për pajisjen e FD me 4 anije Patrulluese STAN PETROL-4207. Ky projekt bëri të mundur që 6 vjet më parë më 5 Shtator 2008, në molin Nr.5 të Portit të Durrësit të bregëzohet anija ”Iliria”, (P-131), një trashëgimtare e denjë e ”Liburnes” dhe ”Lembes” ilire. Në vijim më 14 Maj 2009, filloi ndërtimi i anijes ”Oriku”, (P-132), e cila u lëshua në ujë më 13 shtator 2011 dhe më 3 dhjetor 2012 u lëshua në ujë anija e tretë, (P-133) ”Lissus”. Ndërkohë më 8 prill 2014 u lëshua në ujë anija e katërt, ”Butrinti” (P-134), që shënon dhe përfundimin e këtij projekti.
Modernizimi i FD me pajisje, sisteme dhe anije për të zëvendësuar teknikën e vjetër me teknikë moderne e bashkëkohore, të ndërveprueshme me NATO-n, me qëllim rritjen e kapaciteteve operacionale për realizimin e misionit dhe detyrave të përcaktuara në ligj, janë hapa konkretë në zbatim të këtyre politikave zhvillimore e transformuese të këtyre viteve të fundit. Theksojmë se historikisht, përbërja, struktura dhe mjetet që kanë pasur në dispozicion Forcat Detare kanë ecur paralel me zhvillimin ekonomiko-shoqëror të vendit dhe mundësitë financiare të shtetit shqiptar, një mbështetje e cila ka qenë e vazhdueshme në këto 89 vjet ekzistence.
Literatura kryesore :
-“Antologji e detarisë shqiptare”, pjesa e 1-rë, nga lashtësia deri në v.1960.
-“Antologji e detarisë shqiptare”, pjesa e dytë, nga v.1960 deri në v.2012.
- « Previous Page
- 1
- …
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- Next Page »