shqiperia – Page 28 – Dielli

Analistët amerikanë mbi vendimin e Shqipërisë për armët kimike

November 21, 2013 by dgreca

Nga Keida Kostreci/

Pas vorbullës së ngjarjeve të javës së kaluar që u mbyll me refuzimin e Shqipërisë për të lejuar territorin dhe burimet e saj të përdoreshin për çmontimin e armëve kimike siriane, një nga pyetjet që u shtrua ishte nëse kjo do të ndikonte tek marrëdhëniet dypalëshe me Shtetet e Bashkuara. Por më pak u fol se ç’do të thoshte për Shqipërinë që të kishte mundësinë të bashkëpunonte për zgjidhjen e një problemi të mprehtë ndërkombëtar. Ish-Ambasadori i Shteteve të Bashkuara në NATO, Kurt Volker dhe ish-zëvendës ndihmës Sekretari amerikan i Mbrojtjes, Ian Brzezinski analizojnë mënyrën se si u menaxhua procesi, dhe a do ta kishin tejkaluar përfitimet e një përgjigjeje pozitive, vlerën e vendimit kundër.

Dy ish-zyrtarët e lartë amerikanë, nuk e mohojnë se hezitimi i publikut ishte i kuptueshëm duke pasur parasysh se bëhej fjalë për armë kimike, se edhe vende të tjera refuzuan, si edhe kujtimet e ngjarjeve të tilla si ajo e shpërthimit të Gërdecit. Megjithatë, thotë Kurt Volker, aktualisht Drejtor Ekzekutiv i Institutit McCain, kjo ishte një mundësi për Shqipërinë…
“…Për të dhënë kontribut për zgjidhjen e një problemi shumë serioz ndërkombëtar siç është pyetja se ç’duhet bërë me këto armë kimike ekzistuese dhe që Siria ka shprehur vullnetin që t’i dorëzojë. Me një ndihmë ndërkombëtare, Shqipëria mund të kishte dhënë një kontribut serioz për çmontimin e tyre”, thotë zoti Volker.
Ian Brzezinski, ekspert i sigurisë në Këshilllin e Atlantikut, mendon se për Shqipërinë refuzimi ishte një shans i humbur
“Është një shans i humbur sepse një vend si Shqipëria nuk e ka çdo ditë rastin që të thellojë dhe forcojë marrëdhëniet e saj në mënyrë të konsiderueshme me një vend si Shtetet e Bashkuara. Nëse do që të gëzosh më shumë fryte nga një marrëdhenie, duhet të kontribuosh më shumë”, thotë ai
Megjithatë zoti Brzezinski, nuk mendon se vendimi i Shqipërisë do të dëmtojë marrëdhëniet dypalëshe.
“Ne e vlerësojmë se sa pro-amerikan është ky vend. Ne i vlerësojmë kontributet e Shqipërisë në operacionet e NATO-s në gjithë botën. Pra, aspekti i sigurisë do të vazhdojë të jetë i fuqishëm. Bashkëpunimi ekonomik mund të zhvillohet edhe më tej”.
Zoti Volker thotë se nuk e sheh aspak si çarje në marrëdhëniet dypalëshe këtë ngjarje:
“Kjo nuk ka të bëjë fare me marrëdhëniet mes Shteteve të Bashkuara dhe Shqipërisë. Çështja është se ç’të bëjmë me këto armë kimike. Ne të gjithë shpresonim që Shqipëria të ishte në një pozicion të tillë që ndihmonte me këtë problem dhe nëse nuk e bën dot, kjo nuk ka të bëjë me marrëdhënien mes dy vendeve”.
Zoti Volker thotë se Uashingtoni do të kishte punuar hap pas hapi me Shqipërinë në një proces të mundshëm.
“Shtetet e Bashkuara ishin të gatshme të ndërmerrnin disa hapa për të mbështetur Shqipërinë në procesin e menaxhimit dhe shkatërrimit të këtyre armëve, përfshirë një element financiar, një përpjekje për ta ndihmuar Shqipërinë me çështje të tjera spastrimesh lëndësh të mbetura nga periudha e komunizmit”, thotë zoti Volker.
Për zotin Brzezinski, djalli është gjithmonë tek detajet.
“Por po të vija vetem në pozitën e Tiranës, unë mund të kisha thënë: Ne jemi të prirur ta bëjmë një gjë të tillë, por do ta bënim me kushtin që të kemi siguri se këto materiale do të menaxhohen në mënyrë të sigurt dhe pa rrezik, që të ketë masa të fuqishme dhe të shprehura qartë sigurie dhe së dyti do të ishim të interesuar që të dinim: nëse ne e bëjmë këtë për Shtetet e Bashkuara dhe komunitetin ndërkombëtar, çfarë tjetër mund të bëhet për të thelluar marrëdhëniet mes Shteteve të Bashkuara dhe Shqipërisë?”
Ideja e tij është se Shqipëria duhet ta kishte përdorur një proces të tillë për të forcuar pozicionin e saj në arenën ndërkombëtare dhe në axhendën e hartuesve të politikane në qarqet më të larta në Uashington.
Kjo për arsyen se siç e tregoi edhe intensiteti i kontakteve të Uashingtonit me kryeministrin e Shqipërisë, përfshirë tre telefonatat nga Sekretari amerikan i Shtetit John Kerry, çështja e shkatërrimit të këtyre armëve është përparësi për administratën e Presidentit Obama.
“Qeveria amerikane kishte shpresa të forta se Shqipëria do të pranonte të ofronte burimet dhe territorin për shkatërrimin e këtyre armëve. Pra jemi në situatën kur procesit, strategjisë për eliminimin e këtyre armëve u mungon një element shumë specifik dhe konkret: ku dhe si do të shkatërrohen ato. Pra pa dyshim që ky është një hap mbrapa në procesin për shkatërrimin e armëve kimike”, thotë zoti Brzezinski.
]Duke u nisur edhe nga përvoja e tij në Departamentin e Shtetit, zoti Volker nënvizon se Sekretari Kerry nuk mund të telefonojë çdo ministër të jashtëm apo kryeministër për çdo çështje të caktuar.
]“Kur Sekretari i Shtetit merr përsipër të angazhohet personalisht me një çështje që ai mendon se duhet zgjidhur – në këtë rast eliminimin e armëve kimike – atëherë ai do të bëjnë gjithçka që mendon se duhet bërë në përpjekje për ta çuar përpara një proces të tillë”.
Por ish-zyrtari i Departamentit të Shtetit dhe ish-zyrtari i Departamentit të Mbrojtjes, e shikojnë ndryshe ndikimin e reagimit të fortë të publikut dhe mënyrën sesi duhej të ishte menaxhuar ai.
Për zotin Volker, fakti që kryeministri Edi Rama nuk foli më parë me publikun për këtë çështje mund të ketë të bëjë me faktin se jo që në fillim ishte e sigurt se Shqipërisë do t’i kërkohej ky bashkëpunim dhe diskutimi u bë më urgjent pasi disa vende të tjera refuzuan.
“Gjithmonë mund të kesh ide të ndryshme për mënyrën më të mirë për ta menaxhuar një çështje, por kur ke një situatë delikate dhe dëgjon reagimet e publikut që të bëjnë të mendosh se një alternativë e tillë nuk do të ishte shumë popullore, të duhet të përcaktosh si politikan se cili është vendimi i drejtë”.
Ai thotë se i takonte qeverisë, kryeministrit të përcaktonte se çfarë mendonte ai që Shqipëria do të arrinte dhe se çfarë do të mbështeste. Po ashtu ai mendon se edhe qeveria amerikane duhet të kishte qenë më e kujdesshme.
“Duke u nisur nga përvoja ime në Departamentin e Shtetit mund të them se nuk mund të imponosh një çështje që nuk është gati për zgjidhje…”, tha zoti Volker.
Duke folur për palën amerikane, ai thotë se nëse Shtetet e Bashkuara e dinin se kjo çështje do të ishte e vështirë për kryeministrin apo qeverinë e tij, atëherë “nuk do të ishte mirë që ai të gjendej në një pozicion që e bënte të pamundur që ai të thoshte ‘po’”.
“Pra mënyra më e mirë do të ishte që të punohej me kryeministrin për të diskutuar se cilat do të ishin çështjet shqetësuese, a do të kishte mënyra të tjera për të dhënë një mbështetje politike për të ndihmuar me këtë çështje, ose nga ana tjetër nëse duket se kjo nuk do të funksionojë, le të mos ta kthejmë në humbje, të mos ta kthejmë në diçka negative dhe të shohim për zgjidhje të tjera”.
Për zotin Brzezinki problemi qëndron diku tjetër.
“Mendoj se si qeveria amerikane, ashtu edhe qeveria shqiptare mund ta kishin menaxhuar më mirë këtë çështje. Është e qartë se bërja e njohur për publikun e kësaj çështjeje nuk u bë në mënyrën më të mirë. Provë për këtë është reagimi aq i ashpër dhe kundërshtimi i publikut”.
Ai thotë se pati një tendencë mes disa shqiptarëve që të ekzagjeronin rrezikun dhe ata me të drejtë shtruan pyetje për procesin.
“Çdo vend e menaxhon procesin demokratik ndryshe. Ajo që mund të analizohet është sesi ia shpjegoi qeveria publikut se çfarë ishte propozuar dhe hapat që do të merrte për të bërë të mundur pranimin e marrëveshjes. Nuk e di se sa informacion i dha qeveria popullit të Shqipërisë për alternativat e menaxhimit të shkatërrimit të këtyre armëve në territorin shqiptar”.
Dhe megjithëse ai e pranon se një Kryeministër duhet t’i përgjigjet kërkesave të publikut…
“Nga tjetër ai duhet edhe ta udhëheqë dhe ta influencojë opinionin publik”.
Të dy ekspertët thonë se gjithmonë ekziston një rrezik nga menaxhimi i armëve dhe lëndëve kimike, por zoti Brzezinski sqaron se eiliminimi i tyre është bërë në shumë raste më parë, përfshirë Shtetet e Bashkuara dhe shqiptarët duhet ta kishin dëgjuar një gjë të tillë.
Zoti Volker dhe zoti Brzezinski e hedhin poshtë perceptimin se Shqipërisë mund t’i ishte kërkuar ky bashkëpunim pasi Shtetet e Bashkuara kanë bërë shumë për shqiptarët historikisht, apo sepse është vend i dobët. Zoti Volker thotë se arsyeja ka të bëjë më shumë me faktin që Shqipëria është një vend aleat, kishte mundësinë e ekzekutimit dhe një qeveri me vullnetin e mirë, ndërsa zoti Brzezinki thotë se duhet parë ana pozitive e vlerësimit të Shqipërisë si partner dhe se nga ana gjeopolitike, pozita e vendit do të ishte forcuar.
Por me gjithë debatin që shkaktoi kjo çështje në Shqipëri, për Uashingtonin pyetja se ku do të shkatërrohen armët kimike të Sirisë, vazhdon të jetë pa përgjigje dhe këtu janë përqendruar përpjekjet e tyre.(Zeri i Amerikes)

Siria: Konferenca e Paqes, lëndët kimike dhe Shqipëria

November 11, 2013 by dgreca

Opinion nga Zeno Jahaj/

Pasi është zyrtarizuar se Sekretari i Departamentit të Shtetit të SHBA-së i është drejtuar me një propozim Kryeministrit të Republikës së Shqipërisë që të pranojë asgjësimin në territorin shqiptar të lëndëve kimike të identifikuara në Siri, atëherë, Shqipëria, normalisht, bëhet palë e interesuar për zgjidhjen më të mirë të kësaj çështjeje.

Në këto kushte, Republikës së Shqipërisë i lind e drejta të shprehet jo thjeshtë për pranimin apo mospranimin e propozimit, por për disa opsione, të cilat ajo i gjykon në respekt të detyrimeve dhe angazhimeve si shtet anëtar i OKB, si aleat në NATO dhe partner strategjik me SHBA.

Një nga këto opsione mund të ishte diskutimi i kësaj çështjeje në Konferencën e Paqes që pritet të zhvillohet për Sirinë. Natyrisht që Konferenca e Paqes për Sirinë është një çast shprese për zgjidhjen politike të krizës Siriane, por kjo krizë e lidhur sot me faktorët konfliktualë politikë, nesër do të mbetet potencialisht e pazgjdhur nëse nuk mban parasysh të gjithë faktorët që e mbajnë gjallë atë konflikt në të ardhmen. Një nga këta faktorë konfliktualë me rreze të gjatë kohore është edhe arsenali i armëve të shumta që ka në atë vend, midis tyre edhe i teknologjive, pajisjeve, municioneve apo lëndëve kimike.

Konferenca e Paqes mund të ishte vendi për një transparencë ndërkombëtare të kësaj çështjeje, si dhe për të ndarë me të tjerë këtë barrë, pa cënuar aspak sigurinë e vendit dhe atë rajonale. Një diskutim i tillë do mund të ndikonte për të faktorizuar më shumë prestigjin e Shqipërisë në interes të zgjidhjes së çështjeve kombëtare shqiptare.

Armët kimike nga Siria e largët…

November 9, 2013 by dgreca

Nga Zaim Kuçi /

Shumë vite më parë Gjenerali MacArthur do të shkruante për Amerikën shumë miljonëshe «Unë jam i shqetësuar për sigurinë e kombit të madh, jo aq shumë për shkak të ndonjë çështje nga jashtë por për shkak të forcave tinëzare që punojnë nga brenda ».

Në se vlerësohen konfliktet e sotme të kudondodhura në botë, ato kanë për bazë dhe vijnë nga shkaktarët e kësaj dhënie të shumë viteve më parë.

Le t’i kthehemi problemit të armëve kimike siriane që ka përfshirë tashmë politikën globale për shkatërrimin e tyre.

Tashmë është hedhur në tavolinë shkatërrimi i tyre jashtë territorit sirian, kjo vetëm për masa sigurie dhe është projektuar një nga shtetet “bamirëse” për këtë operacion dhe RSH me motivacionin se RSH mbështet gjitthmonë aleatin e saj strategjik SHBA dhe duke i shtuar dhe opinionit se ka experience për të bërë këtë operacion. Personalisht, mbetëm vërtet në të parën opsion, të ruajmë aleatin tonë strategjik, por….

Në këtë situatë diskutimesh shtrohet pyetja, a ka skenarë të tjerë për të kryer këtë operacion luftarak?

Për një hapësirë diskutimi, sjell si fakt se, e përgjithshmja e shteteve është se armët kimike janë pjesë të kompletit luftarak të forcave të armatosura, madje me sasi dhe fuqi më të mëdha se këto të Sirisë. Shtrohet pyetja, cili organizëm sigurie botërore do të sigurojë që nesër nuk do të ketë lëvizje popullore në ndonjë shtet tjetër siç po ndodh në Siri? Dhe se, këto armë kimike të këtyre shteteve prapë do kërkojnë terren jashtë kufijve të tyre? A do të ketë zgjidhje të paramenduar nga organizmat botërorë të sigurisë për këtë problem global?

Nesër mund t’i vijë radha dhe Koresë së Veriut, e cila udhëhiqet nga një diktator që kërcënon hapur superfuqinë, SHBA me deklarata absurde për përdorimin e këtyre armeve madje më të rrezikshme se ato siriane (nuklerare). Ky vend është tejvarfëruar dhe nuk është çudi që të ketë edhe lëvizje të tilla të brendshme. Po nuklearet iraniane… po Egjypti i trazuar… e të tjera shtete që janë të tejngopur me armë kimike dhe janë në konflikte të brendshme? Në botë ka zhvillime, paqëndrueshmëri, pasiguri që padyshim kërkojnë angazhimin e organizmave botërore të sigurisë të veprojnë duke parashikuar shmangien për përdorim të lëndeve kimike me ligje imponuese për shtetet bartëse të këtyre armëve që mund të përfshihen nesër në konflikt.

Le të vlerësojmë situatën në konfliktin sirian. Për më shumë se dy vjet në këtë vend ka një luftë të tmerrshme, kaotike dhe e dhunshme. Kuptohet se depot e këtyre armëve janë po në këtë vatër lufte që prej dy vjet. Aq sa jam në dijeni, as dhe një armë kimike nuk është tentuar të përdoret nga forcat të opozitës apo rebele. Atmosfera e helmuar është vepruese, vdekjeprurëse, si për forcat e regjimit dhe për ata që kërkojnë ta rrëzojnë atë, por dhe për terroristët. Është ky argument i mosprekjes të tyre. Është konstatuar se këto armë janë përdorur vetëm nga regjimi dhe jo nga forcat e tjera. Në situatën “sot” largimi i këtyre armëve nga toka siriane do të organizohet nga përdoruesi i këtyre armëve, presidenti i sirianëve, me argumentin mungesë “sigurie” në vendin e tij, që kupton ka kohë për veprim më të arsyeshëm.

Në analizë të situatës shtrohet pyetja a ka alternativë për një shkatërrim të armëve kimike në territorin sirian? Sipas meje është e mundshme, madje do të thoja më e pranueshme, më pak e rrezikshme dhe më pak e kushtueshme.

Në mbështetje të opsionit të shkatërrimit të armëve kimike në territorin sirian, le të analizojmë situatën ashtu siç është. Fakti që këto armë nuk kanë qënë target për “luftëtarët” e dy palëve por janë përdorur me urdhër dhe se ato janë ruajtur me forca të shtetit sirian, sigurisht në situatë edhe më të vështirë dhe për më keq këto forca ruajtëse nuk kanë ose nuk janë të kompletuara me mjete mbrojtëse të nivelit të lartë. Kjo eksperiencë e deritanishme të afron opsionin se këto armë mund të vazhdojnë të ruhen në këtë territor, të demontohen, të groposen aty duke rritur dhe rivlerësuar masat e sigurisë në zonën e veprimit, të përforcuara me armatim dhe logjistikë të sofistikuar. E rëndësishme është marrja e vendimit për shkatërrim të tyre.

Faktori kohë për stabilizimin e situatës. Organizmat ndërkombëtare po bëjmë përpjekje që kjo situatë të marrë fund, për më tepër të dy palët janë të konsumuara dhe të tejlodhura, duket se po kërkohen rrugë negociata, aq më tepër që kemi të bejmë me një konflikt të brendshëm dhe se nuk do të jetë vonë zgjidhja siriane. Koha për të shkatërruar këtë arsenal llogaritet dhe dy vjet. Në rastin e shkatërrimit në Siri, atëherë le të pritet ndoshta deri në një përmirësim apo stabilizim të situatës dhe më pas të fillojë demontimi.

Faktori terren. A ka mundësi që Siria të bëjë këtë operacion? Sigurisht që po. Hapësira siriane është shumë herë më e madhe se sa e shteteve që mendohen të futen në këtë rrezik të shtuar. Në Siri gjenden territore periferike që nuk janë përfshirë në luftën civile.

Faktori transport strategjik. A është parashikuar që, gjatë transportit të tyre mund të ketë aksidente të vet karakterit të natyrës dhe teknike si gjatë fluturimit dhe navigimit dhe kush do të mbajë përgjegjësi për viktimat e pafajshëm të këtij aksidenti qoftë dhe të pavullnetshëm.

I ashtu vlerësuari Faktori ekonomi. Me një Siri të shkatërruar nuk do të ishte më mirë që vet sirianët të angazhoheshin në këtë operacion për përfitime ekonomike (siç gjoja për vendin tonë jepet opsion se fitojmë ekonomi).

Si mund të realizohet Skenari i shkatërrimit të armëve në Siri.

Do ta dëshiroja dakordësine e shteteve elitë apo dhe të organizmave të sigurisë për një transportim, magazinim, demontim dhe ruajtje të armëve kimike në vende të sigurisë brenda territorit sirian me forca dhe mjete të këtyre shteteve dhe ato siriane.

Në se në Irak, Afganistan dhe në vende të tjera u përdorën mjete të shumta dhe më shumë se 100 mijë trupa, në Siri për të kryer këtë operacion nuk duhen më shumë se forcat e një brigade të përforcuar. Forcat e ruajtjes të vendeve kontribuese të këtij objekti do të konsiderohen si forca në luftim, pra do të marrin risk por ato do të jenë më pak të riskuar se forcat luftarake në Mali, Afganistan, Irak etj. Shpallja e zonës, e përcaktuar për këtë objekt si “zonë e ndaluar mbrohet nga OKB” apo ndonjë organizëm tjetër, do të minimizojë veprimet terroriste ndaj kësaj zone. Ruajtja strategjike e këtij objekti të rëndësisë së veçantë e skalionuar, blinduar nuk do të jetë objekt sulmi i terroristëve, me argumentin bindës se tashmë kjo alternativë është e vërtetuar që prej më shumë se dy vjetësh, objekti i të cilit mbrohet dhe sigurohet vetëm nga forcat siriane.

Për më tepër, për këtë operacion janë parashikuar forca sigurie nga vendet e angazhuara, të cilat do të përdoren për transportimin e armëve kimike jashte territorit sirian si dhe do të organizojnë ruajtjen e objektit në vendin pritës deri në shkatërrimin e tyre. Jam i mendimit se grupet terroriste më lehtë do të veprojnë në ato vende ku do të bëhet depozitimi i tyre se sa në Siri, me arësyetimin se grupi terrorist do të veprojë në gjirin e popullatës, kështu ai bëhet më diskret për të vepruar.

Skenari i shkatërrimit të armëve kimike jashtë territorit sirian

A duhet që RSH të bëhet pjesë e këtij skenari? Personalisht mbetëm në atë që përveç se RSH mbështet gjitthmonë aleatin e saj strategjik SHBA, që jam pro, asgjë nuk e detyron RSH të angazhohet, qoftë ky humanitar (RSH duhet të humbase dhe të sakrifikojë për humanizmin sirian) dhe aq më keq se vlerësohemi se kemi experience për të bërë këtë operacion.

RSH nuk është aspak në pozicionin e favorshëm gjeostrategjik për këtë kontribut të servirur sipas meje aspak nga Nato_ja ku aderojnë 28 vende me ekonomi më tepër të zhvilluar, gjeografikisht më afër se RSH me Sirinë dhe me eksperiencë demontimi më të avancuar se vendi ynë, apo nga një organizëm tjetër sigurie. OKB ligjërisht drejton operacionin.

Nato-ja ndjek e shqetësuar zhvillimet në Siri por deri tani nuk ka as dhe një angazhim për të ndarë me vendet e saj. Janë organizmat e tjerë në proces vendimarrje. Çështja siriane duket se po kalon më shumë në dakordësinë e superfuqive SHBA-Rusi- Kinë, se sa një çështje organizme sigurie botërore, në këtë dakordësi shtetesh politika shqiptare duhet të mirëpozicionohet, është një mundësi për t’ju shmangur ndoshta një katastrofe të pritshme.

Edhe në se do të vlerësohet një operacion i Nato-s, RSH nuk ndodhet në zonën e mundshme për mbështetje logjistike, është larg vendit të objektit. Janë disa shtete të tjera më pranë objektit si : Itali, Turqi, Greqi, Bullgari, pranë konsiderohet dhe shtete të tjera evropiane si me rrugë detare dhe ato ajrore etj.

Nuk mund të përkrahet inisiativa ruse e cila edhe pse ndodhet gjeografikisht më pranë Sirisë dhe ka hapësira të pafundme, madje dhe të lira dhe eksperiencë të madhe demontimi pasi këto armë janë të prodhimit rus, ia faturon këtë operacion një vendi të vogël si psh vendi ynë.

Për një parapritje edhe të supozuar, RSH i duhet një studim për një vlerësim të propozimit të pritshëm duke përfshirë elementë nga vlerësime strategjike deri në ato rutinë për pritjen, shkatërrimin dhe groposjen e lëndëve kimike.

Në rastin e supozuar sipas meje, procesi i demontimit të këtyre armëve kimike, vlerësuar në sasi dhe në përbërje kimike janë krejt ndryshe nga lëndët helmuese luftarake shqiptare, ato kërkojnë hapësira të mëdha dhe të papopulluar. Në se shikojmë hartën e popullimit të RSH, ajo është e tejngopur e kudopopulluar.

RSH nuk ka më territor të lirë, hapësirë demontimi (për parrezikshmëri duhet 20-30 km hapësirë bosh), civilizim të shoqërisë (rasti Gërdec), varfëri dhe pamjafueshmëri njohurish për këto armë të reja. RSH vlerësohet si një vend ujor, që kupton, rrjeti i burimeve nënujore është premisë kontaminimi.

Të shprehesh se RSH ka eksperiencë për demontim, kjo është pavertetësi. Po Turqia dhe Italia e të tjera vende, afër këtyre armëve, që kanë ngritur me kohë sisteme demontimi, nuk e kanë fituar eksperiencën e duhur? Armët kimike siriane janë të pas viteve edhe 2000 tepër të rezikshme, shumëllojshme, ndërsa ato shqiptare datojnë pas viteve 60-të me efekte më të dobëta vepruese pasi kishin humbur vetitë kimike, për më tepër specialistët tanë edhe për këto arme u stërvitën nga të huajt.

Shtetet me potenciale radioktive-kimike më të fuqishme, herë herë demontojnë sasi të mëdha të armëve bërthamore, kimike (më të fuqishme se ato siriane) të cilat kanë mbushur vitet në shërbim, pa llogaritur, termocentralet, uzinat të prodhimit kimik, bërthamor/nuclear etj. të cilat dalin nga shërbimi.

Vendet prodhuese dhe poseduese të armëve të dëmtimit në masë, kanë marrë masa të forta sigurie të përhershme në zonat ku kanë prodhuar dhe kanë bërë demontimin e tyre, ato janë apo konsiderohen zona të vdekura për këto shtete.

Do të ishte rast më i pranueshëm që t’u shtohet dhe kjo sasi lëndë kimike siriane, demontimi dhe groposja në këto vende të sigurisë së lartë, ku infrastruktura është e ngritur, moderne dhe e sigurisë së lartë.

Do të shtoja për vendimmarrësit edhe efektin emotiv, psikologjik, opinionin e pasigurisë që tashmë egziston tek ne shqiptarët, pasi pak kohë më parë ne prodhuam një luftë me këtë demontim. Përzgjedhja e largët (RSH), duke kaluar shume shtete aleate, tejmediatizimi nga shtypi më prestigjioz botëror, hezitimi i shteteve që kanë hapësira të mëdha dhe eksperiencë disa herë më shumë se vendi ynë, ka një domethënie që realisht merr përmasa vlerësimi negativ me të drejtë prej shqiptarëve.

Në se aleatëve tanë strategjik u thuhet e verteta se RSH ka vullnetin e mirë por nuk plotëson standardin e kërkuar për pritjen, demontimin dhe ruajtjen e tyre, nuk ka zona të lira për hapësirën e kërkuar, për më tepër kemi tejngopje të ambientit me atë çfarë kemi bërë deri tani. Në këtë rast sinqeriteti ynë do të fitojë respektin e tyre.

“Gjithësesi”, ajo që i duhet kësaj kontrate është studimi racional nga një ekip i përbashkët specialistësh, shqiptarë dhe të Nato_s, për të vlerësuar mjetet tona të demontimit të përdorura në vitin 2007, të dhënat teknike dhe taktike të LHL -ve, me qëllim përcaktimi të venddemontimit dhe parashikimin e pasojave në rast aksidenti të pavullnetshëm apo në ndonjë rast sulmi terrorist ndaj kësaj depoje grumbullimi në vendin tonë (tashmë ne jemi një vend target sulmi i botës islamike për shkak të angazhimeve tona).

RSH konsiderohet si vend islamik dhe si e tillë duhen mirëpeshuar efekshmëria e ketyre armëve, masat e parrezikshmërisë në territorin tonë, groposja e tyre dhe efektet prapavepruese të masës apo lëndës kimike në vitet e ardhshme etj.

Vendimarrësit e RSH (në se u kërkohet) para se të vendosin për të këtë operacion, sipas meje luftarak, duhet të kenë të qartë se praktikisht, teknikisht është një operacion tepër i rrezikshëm deri në kufijtë i pamundur. Ky operacion nuk duhet ngatërruar me atë eksperiencë që ne krijuam gjatë viteve 2007-08,

Ai kërkon një punë dhe ekspertizë ndryshe, hapësirë dhe masa të tjera sigurie, duhen të tjerë specialiste me njohuri të lartë inxhinieriko- kimike- teknike. Vendimarrësit shqiptarë duhet të mirëllogarisin edhe procesin postdemontimit, pasi vëllimi i kërkuar për depozitim i mbetjeve duhet të jetë 2-3 herë më i madh se ai fillestar.

Ky arsenal kërkon të tjera procese pune, hapësirë demontimi ( deri 20 km e më shumë nga zona e populluar), groposje dhe ruajtje të sigurisë së lartë, makineri dhe pajisje të kohës që t’i përgjigjen llojshmërisë dhe rrezikshmërisë së lartë të tyre, ajo që mbetet problem shqetësues është aparatura filtruese dhe përgjegjësia për filtrimin e duhur të ajrit, kjo në aspektin mjete filtrimi modern dhe ndërgjegjësi qytetare. LHL “lozin” në atmosferë.

Më shumë se kaq, RSH duhet të vlerësojë dhe të përcaktojë një kohë zgjatje të konsiderueshme për procesin e shkatërrimit të arsenalit kimik (transport), e cila kthehet dhe kjo një rrezikshmëri e madhe për vendin.

Shqipëria duhet të punojë për një plan veprimi për të marrë një pozicion të ri dominues, të favorshëm gjeostrategjik në rajon, me çmimin “Nobel” që tashmë e kemi marrë pikërisht për natyrën e bukur, kushtet klimaterike, me diversitetin e terrenit, me detet, liqenet, lumenjtë, kështjellat e bukura, duke i shtuar mikpritjes shqiptare që do të thithin turrizmin si lëndën e parë strategjike për zhvillimin ekonomik të RSH, të cilat kanë marrë kohët e fundit rrugën e shpresuar. Shtypi elitar botëror ka bërë komente dhe vlerësime të shumta për këto armë, gjë që memoria e njerëzve nuk do të humbasë lehtë opinionin se ky vend është i kontaminuar; edhe ky është një rrezik që duhet vlerësuar.

RSH i duhet e ardhmja e pastër, territori i së cilës ka filluar të pastrohet dhe të ecë.

Tirane, Nentor 2013

Greqia në Marrëdhëniet me Shqipërinë – Minoriteti Grekë në Shqipëri Ligji i Luftës dhe Çështja Çame

November 5, 2013 by dgreca

Nga Beqir SINA, New York*/

NEW YORK : Gjatë shumicës së periudhës komuniste në Shqipëri, sundimin e Enver Hoxhës, kohës së Luftës së Ftohtë , marrëdhëniet midis Greqisë dhe Shqipërisë fiqnjit tonë veriperëndimore ishin të tensionuara , kryesisht për shkak se popullsia e pakicës greke ( vlerësuar në mes të 250,000 ) në Shqipëri qe e privuar nga të drejtat themelore të njeriut nga regjimi stalinist shqiptar të Enver Hoxhës. Marrëdhëniet me Shqipërinë patën bërë përparime të mëdha në mes të viteve 1980 , megjithatë , edhe pse të dy vendeve ato ishin ende teknikisht në luftë nën një dekret mbretëror grek të lëshuar në vitin 1940 .Pas 1978, kur Shqipëria filloi të “hedhë” disa propozime miqësore në Greqi , në bashkëpunimin mes dy vendeve pati një tregti të zgjeruar në mënyrë të qëndrueshme . Në janar të vitit 1985, kufiri mes dy vendeve u rihap për herë të parë mbyllyr qyshh në vitet e 45′ (fortyfive) ; kjo ngjarje u përshëndet nga të dyja palët si heralding pra një epokë të re në marrëdhëniet e tyre , edhe pse normalizimi i plotë i këtyre marrëdhënieve kërkoi edhe dy vjet të tjera. Rënia e regjimit të kaluar komunist shqiptar në vitin 1990 u pasua nga kolapsi total ekonomik , megjithatë, pas një periudhe të shkurtër të liberalizimit, tensionet u rritën përsëri midis dy vendeve. Çështja kryesore ishte mbrritja në Greqi si vend fqinjë me kufi tokësorë për mijërat e refugjatëve shqiptarë dhe atyre greko- shqiptar, që filluan të vinin në Greqi dikur kufiri shqiptar i mbyllyr hermetikisht u hap plotësisht. Greqia, e zënë “galif” nuk ishte në gjendje për të frenuar këtë rrjedhë të të larguarve nga Shqipëria nëpërmjet kufirit , e cila në atë kohë e tejkaloi 900 persona deri në 1000 në ditë dhe thuhet se ky largim masivë përfshinte natyrishtë si në raste të tilla edhe disa elemente kriminale.
Në vitin 1991 , në një përpjekje për të kufizuar fluksin e refugjatëve nga përmirësimi i kushteve ekonomike në Shqipëri , qeveria nënshkroi një marrëveshje, ku ish kryministri i Greqisë në atë periudhë Micotaqis nëshkroi me “dorën” e tij – një marrëdhënie ndërbankare për dhënien Shqipërisë 20 milion dollar amerikan në kredi të “butë” . Këto fonde u “tretën” në masë të madhe , megjithatë, dhe pesë muaj më vonë , pasi Shqipëria kishte hyrë KSBE-së , disa organizata ndërkombëtare, bënë thirrje për dhënien fund të ndihmave deri sa bota të mund të sigurohej se Shqipëria ishte në zbatimin e duhur të këtyre parave.

Qeveria e atëhereshme i pas izolimit ishte i akuzuar për korrupsion dhe përvetësim të kredive nga Banka Botërore. Pas këtyre akuzave, si dhe akuzat e përtërirë të shkeljeve të të drejtave të njeriut, Greqia si president i BE-së, e mbështeti pezullimin e disa ndihmave duke kushtëzuar një ndihmë prej 35 milionë dollarve të asaj kohe – njësisë të monedhës që përdorej në tregjet evropiane para se të dilte Euro. Këto ishin para ndihmash ndërkombëtare për mëkëmbjen e Shqipërisë, që kishin qenë të rezervuar për ndihmë popullit shqiptar nga Komuniteti Europian dhe Organizata Financave ( ECOFIN ) .

Mbas bllokimit të këtyre 35 milion dollarëve nga Greqia, kushtet ekonomike në Shqipëri u përkeqësuan , mbasi Athina akuzoi ish Presidentin e parë demokrat Berisha, i cili sipas Athinës u përpoq për të devijuar opinionin publik, duke u “bërë ngacmues” ndaj të drejtave të njeriut, provokuar aktivistët e saj , në mesin e të cilëve ishin krerët e Omonia , një parti opozitare politike që përfaqëson pakicën greke në jug të Shqipërisë (referuar në Greqi si Vorioepirit ) e cila në atë kohë kishte zgjedhur pesë deputetë në zgjedhjet parlamentare të viti 1991 .
Ndërkohë, trafiku i refugjatëve në kufijtë e Greqisë u rrit derisa minoriteti grek në Shqipëri u reduktua si pasojë e largimeve masive sidomos nëpërmjet kufirit tokësorë në rreth 35 për qind të madhësisë së tij ish në fund të vitit 1993 . Incidente të ndryshme ndërshterore ndodhën në atë periudhë në kufirin greko-shqiptar, të cilat u bën dukuri e përditshme, si pakënaqësi të ndërtuara në të dyja anët . Në prill 1994, dy shqiptarë u vranë në një kamp ushtarak në afërsi të kufirit grek. Edhe pse vrasësit nuk u kapën ,ngjarja ndodhi në zonat kufitare greko- shqiptare . Në maj pot të këtij viti gjashtë anëtarë kryesorë të organizatës Omonia u arrestuan për krime kundër shtetit . Ndaj tyre u zhvillua një “gjyqë i stilit Stalinistë” që filloi në gusht për të tërhequr vëmendjen dhe shqetësimin e juristëve Evropian dhe presidentit Klinton. Ndërkohë, në pergjigje të kësaj ngjarje qeveria greke kishte filluar dëbimet e mëdha të përditshme ndaj emigrantëve ilegalë shqiptarë në Greqi .
Megjithëse kryeministri i asaj kohe Papandreu ofroi të liroj kufizimet e ndihmës , dhe sepse gjykimi i të gjashtëve përfundoi , udhëheqësit Omonia u dënuan dhe u burgosën . Ndërsa Greqia u zotua të kërkojë dëmshpërblim , për të gjashtët ndaj Presidentit Berisha, marrëdhëniet greko-shqiptare patë arritur një tjetër pikë të ulët , dhe e ardhmja e tyre u “fut” në “hulli” dhe në pasiguri .
Duhet sqaruar se të dhënat e këtij informacioni janë marrë deri në dhjetor të vitit 1994

SHËNIM :Informacioni në lidhje me Greqinë në këtë sqarim është ri -publikuar nga biblioteka e SHBA, Bibloteka e Studimeve të Kongresit dhe CIA World Factbook . Deri këtu thuhet se asnjë pretendim nuk është bërë në lidhje me saktësinë e Marrëdhënieve me Greqinë me Shqipërinë, nga informacionet të përmbajtura këtu . Të gjitha sugjerimet për korrigjime të gabimeve rreth marrëdhënieve të Shqipërisë me Greqinë duhet të adresohen në Bibliotekën e Kongresit dhe CIA, mbasi ajo është përgjegjëse për këtë informacion .

Materialet e që janë të përmbledhura më poshtë janë disa nga axhensitë më prestigjoze të botës

Prill 1984 : Një grup politikanësh grek bën presion , në Komisionin për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut, duke pretenduar ndaj minoritetit grek në atë që ata e quajnë Epirin e Veriut , duke deklaruar se mbi 25.000 grekët etnikë ishin duke vuajtur dënimin në burgjet politike në Shqipëri . Grupi gjithashtu kishte vënë edhe madhësinë e minoritetit grek në Shqipëri, kua ata pretendonin në dekleratë se ata ishin sipas tyre në mbi 400.000 vetë.

3-6 dhjetor , 1985 Z. Karolos Papulias ,ish Ministri grek i Punëve të Jashtme , u takua me homologët e tij shqiptarë për të diskutuar përmirësimin e marrëdhënieve midis dy vendeve . Diskutimet ishin të parat e këtij lloji që nga viti 1940 , ku Partia Socialiste Panhelenike ( PASOK) e Andreas Papandreut, duket kishte marrë një ton pajtues në lidhje me Shqipërinë . Z. Papulias , pas vizitës së tij në Shqipëri , dhe pas takimit me përfaqësues të komunitetit etnik grek , kishte “nxjerr” numrin e grekëve etnikë në 200,000. Ai gjithashtu besonte se gjuha greke kishte qenë kultivuar siç duhet në Shqipëri , dhe se mohimi i të drejtës së tyre për të praktikuar besimin ortodoks grek ishte një e drejtë e mohuar në të gjithë shqiptarët , pasi Shqipëria në atë kohë ishte zyrtarisht ateiste .

1986 : Bashkëpunimi ekonomik dhe politik midis Shqipërisë dhe Greqisë, pas kësaj vizite vazhdoi të rritet , qeveria PASOK njoftoi synimet e saj për t’i dhënë fund gjendjes teknike të Greqisë me Ligjin e Luftës me Shqipërinë më 23 gusht. Gjendja e Luftës ka ekzistuar që nga viti 1940 , kur forcat italiane filluan pushtimin e Greqisë nga Shqipëria e jugut . Pas Luftës së Dytë Botërore , marrëdhëniet nuk kanë qenë të normalizuar për shkak të pretendimeve territoriale të Greqisë në jug të Shqipërisë.

Një tentative për permisimin e marrëdhënive në atë kohë u sulmua rëndë nga Demokracia e Re ( ND) dhe udhëheqësi I saj Konstandin Micotaqis . Ai pretendonte se grekët etnikë në Shqipëri jetonin nën kushte të patolerueshme ” çnjerëzore “, dhe se fundi me gjendjen e Luftës ishte ” e papranueshme në kohën e tanishme nga pikëpamja kombëtare … dhe …se Shqipëria nuk arriti të mbrojë të drejtat themelore të të drejtave të grekëve të Vorioepirit . ” (mars 1986 Keesing e 34.249 ) .

1987 Më 28 shtator,qeveria greke e udhëhequr nga PASOK-ut Andreas Papandreu, liderit zyrtar i cili shpalli fundin e gjendjes teknike të luftës që ekzistonte midis Shqipërisë dhe Greqisë . Masa pasoi përmirësime të vazhdueshme në marrëdhëniet dypalëshe midis qeverive të të dy vendeve.

1989. Axhensia e lajmeve zyrtare Tanjung e ish Jugosllavisë, raportoi në dhjetor se katër vëllezërit që i përkasin minoritetit etnik grek të Shqipërisë ishin torturuar dhe vrarë në tetor për përpjekjet e tyre të arratisjes nga Shqipëria . Raporti I Tanjugut thuhet se pati krijuar ca tensione mes qeverive greke dhe shqiptare , mbasi Ministria e Jashtme greke kishte sfiduar autoritetet shqiptare për të provuar se individët në fjalë ishin ende gjallë .

1990 Në përgjigje të trazirave në rritje në Shqipëri , dhe erozionit të strukturës së centralizuar politik dhe ekonomik , shumë shqiptarë filluan të emigrojnë në mënyrë të qëndrueshme nga vendi i tyre . Gjatë 1990, grupe të mëdha të shqiptarëve u përpoqën të hynë nëpërmjet kufirit tokësorë në ish Jugosllavi dhe Greqinë . Rojet e kufirit shqiptar janë raportuar se kanë hapur zjarr dhe kan varë në disa prej atyre që përpiqeshin për t’u arratisur mes tyre ka pasur edhe prej refugjatëve , një numër prej të cilave i përkiste minoritetit etnik grek në Shqipërinë jugore .

11-26 janar , 1990 : ” Disa mijëra ” grekë demonstruan në Athinë për të protestuar trajtimin e pakicës shqiptare etnike greke . Demonstrata në Athinë dhe Selamikë u parapri pra morën shkas nga raportet e vrasjeve kufitare të refugjatëve grekë etnikë nga rojet kufitare shqiptare.

1991 : Fluksi i arratisurve shqiptare të përtej kufirit jugor me Greqinë u rrit në janar. Emigrantët shumica deklaroheshin se “ishin grekë etnikë në masë të madhe dhe punëtorë të pakualifikuar” . Më pas rojet kufitare shqiptare, me vendim të qeverisë kalimtare ndërprerën “hapjen e zjarrit”, numrat e daljes nga Shqipëria në Greqi arriti në 600 persona në ditë , dhe u shkallëzua në 3500 në ditë mes zërave se kufijtë do të jenë të mbyllura, përsëri. Në zgjedhjet e para dhe të dyta shumëpartiake të mbajtura më 31 mars dhe 7 prill, Omonia-s , një organizatë që përfaqëson minoritetin grek në Shqipëri , arritën të marrin pesë ulëse në Kuvendin Popullor me 250 anëtar atëhere. Partia shqiptare e Punës , nën Ramiz Alia , u ngjit e para pas arriti të fitojë zgjedhjet simbas elektoratit tradicional saj sidomos në zonat rurale që ishin mbizotëruese edhe në mbështetjen e Partisë Socialistë e cila vetëm se ndryshoi emrin nga Partia e Punës në Parti Socialliste. Në zonat urbane u duk një ngritje për Partinë Demokratike.

Në dhjetor 1991 :,Qeveria greke duke zbatuar “Operacionin Scoopa ” në të cilën janë raportuar mijëra shqiptarë 100.000 emigrantë ilegalë shqiptarë janë riatdhesuar me forcë . Deportimet krijuan tensione në mes shqiptarëve dhe grekëve, mbasi poliicia greke nisi duke mbushur furgona kapaciteteve “ off ” me emigrantë shqiptarë “të rroptuar” dhe fukarenjë duke i “hedhur” ata në pikën kufitare të Kakavisë . Tensionet u përshkallëzua më tej , kur u hodhën dhe harta që ilustronin krahinën e juugut të Shqipërisë, si pjesë veriore greke e Epirit që shtrihen edhe në jug të Shqipërisë harta qarkulluan në Shqipërinë jugore . Qeveria greke dhe Omonia të dyja patën mohuar çdo përgjegjësi për qarkullimin e këtyre hartave .

1992 : Në rritjen e protestave të vazhdueshme nga Brenda Shqipërisë dhe pamundësisë së Partisë Shqiptare të Punës (sot Partia Socialiste e Shqipërisë me kryetar Edi Ramën ) për të qeverisur , Presidenti Ramiz Alia, shpërndau parlamentin më 11 shkurt dhe bëri thirrje për zgjedhje të riplanifikuar në fund të marsit. Ligjet e ri elektoral I miratuar në shkurt e pat reduktuar madhësinë e Kuvendit Popullor në 140 , dhe pat vendosur përkufizime të reja për organizatat e kualifikuara për të marrë pjesë në zgjedhje. Në një përpjekje për të minimizuar pakënaqësit në rritje sidomos të ndaj grekëve etnikë , parlamenti votoi për nenin 13 në ligjin e ri zgjedhor, i cili ndaloi efektivisht Omonia nga pjesëmarrja si organizat . Por në një përgjigje mbrapa kritikëve të ligjit, Ramiz Alia deklaroi se grekët etnikë mund të kandidojë për poste si të pavarur ose si deputetë të partive të tjera politike . Ky veprim u kritikua rëndë nga Komuniteti Europian si një shkelje të mundshme të të drejtave të njeriut.
17 Shkurt 1992 : KE shprehu shqetësim rreth sulmeve të raportuara mbi disa dyqaneve etnike greke dhe zyrat e Omonia në qytetin e Sarandës . Sulmet u shfaq kryesisht të jetë në shenjë hakmarrjeje për ngacmime të supozuar, keqtrajtimin dhe dëbimin e refugjatëve shqiptarë nga Greqia .

Mars 10, 1992 Ambasadori grek në Shqipëri u thirr në Ministrinë e Jashtme për të marrë një ankesë formale në lidhje me pamflete që qarkullojnë në jug të Shqipërisë të konsideruara inkurajuese të atyre sentimenteve nacionaliste greke . Ankesat shqiptarë përfshinte akuzën e përpjekjeve greke për të ndikuar në mënyrë eksplicite në votimin etnik grek . Qeveria greke pati mohuar çdo ndërhyrje në punët e brendshme shqiptare .

22 Mars 1992 : Zgjedhjet rezultuan për here të parë me fitoren e Partisë Demokratike të kryesuar nga Sali Berisha . PD arriti në të parat votime të lira dhe demokratike 92 nga 140 vende, në Parlament kundrejt Partisë Socialiste të Shqipërisë (ish PPSH), e cila mori një total prej 38 vendesh. Organizata Omonia nuk ishte në gjendje për të marrë pjesë , por partia që përfaqësonte minoritetin grek në Shqipëri, ajo e të Drejtat e Njeriut, një Bashkimi efektivisht që përfaqësonte minoritetin grek , mori vetëm dy vende në Kuvendin Popullor të Ri .

10 Shtator 1992 : Deputetët Partisë Demokratike të kryesuar nga Sali Berish, PD, partite e vogla në Parlament të Shqipërisë shprehen kritika formale në emërimin e Januallatos si eksark të Patriarkut të Kishës Ortodokse Shqiptare Autocephalice . Deputetët bën thirrje gjithashtu për gjetjen nga Paralemanti në formën e tij të nisjes Shqipëri në krye të Kishës Ortodokse.

25 Qershor 1993: Një klerik grek Arkimandrit Chrystostomos Maidhonis u deportua nga autoritetet shqiptare për shpërndarjen e një literature fetare me pretendime pro- helene greqizimin e Shqipërisë jugore e drejtë sipas trakteve që i përkasite Greqisë . Kryeministri Micotaqis u kundërpërgjigj Shqipërisë, Presidentit Berisha me dëbimin e klerikut grek, duke zbatuar spastrim e refeugjatve shqiptarë me Operacionin ” fshesë “, me objektivin e dëbuar si shumë prej 200,000 emigrantëve të paligjshëm shqiptarë nga Greqia. Autoritetet greke arrestuan dhe u transportuan 12,600 shqiptarët e paligjshme në kufirin shqiptar në mes të 28 dhe 29 qershor.

30 Qershor 1993 : Rreth 300 grekë etnikë u përleshën me policinë shqiptare pranë qytetit jugor të Gjirokastrës për të protestuar dëbimin e klerikut grek Chrystostomos Arkimandrit . Protestuesit e përfshirë në përleshjen , përbëhej nga grekët etnikë nga fshati Derviçan , të cilët bllokuan rrugën për të marrë pjesë në demonstratat e mbajtura nga anëtarë të Kishës Ortodokse Greke në Gjirokastër . Asnjë plagosje serioze nuk qe raportuar , dhe qeveria shqiptare e mohoi ekzistencën e incidentit .

20 Shkurt 1994 : Kryepeshkopi Metropolitan Serapheim ,udhëheqësi shpirtëror për të krishterët ortodoksë të Greqisë , përfundoi predikimin e tij me një apel për kongregacionin e tij për të bashkuar Epirin e Veriut ( Shqipëria jugore ) me Greqinë . Ceremonia përfshinte anëtarët e kishës veshur në kostume tradicionale epirotë për të festuar 80 vjetorin e çlirimit e ” humbur” të Vorio Epirit, sipas tyre .
10 Prill 1994 : Një grup armatosur doli publikisht duke brohoritur parulla separatiste dhe sulmuar një njësi kufitare shqiptare në afërsi të kufirit grek. Ai ishte një grup i ri që e quante veten “Northern Epirus Fronti Çlirimtar ( MAVI ) i cili mori përgjegjësinë për sulmin . MAVI dënoi në atë kohë edhe Greqinë për “indiferencën kriminale” me fatin e grekëve etnikë në Shqipëri. MAVI ishte fillimisht një grup gueril djathtist themeluar në vitin 1943 për të luftuar kundër fashistëve italianë të cilët e pushtuan Shqipërinë në kohë dhe luftoi edhe kundër krahut të majtë të forcave greke para se të shpërbëhej në vitin 1945 . Sulmi rezulton në një rresht të zgjeruar diplomatik midis Greqisë dhe Shqipërisë, e cila përfshin dëbimet reciprok të diplomatëve .

20 Prill 1994 : Greqia akuzon Shqipërinë, Presidentin Berisha për persekutimin ” të paparë dhe të vazhdueshëm ” të minoritetit etnik grek sipas saj . Kjo ndodh pas raporteve se 15 anëtarët e Omonias, grek etnik të shoqatës politike dhe kulturor qenë arrestuar gjatë ngjarjeve të fundit.

24 Prill 1994 : Shqipëria njofton se ka arrestuar 11 grekë etnikë për posedimin e armëve të paligjshme dhe përdorimin e materialeve propogandistike ” anti – kushtetues ” material separatist .

29 Prill-1 Maj , 1994 : Autoritetet shqiptare u than se kan ndaluar grekë ortodoksë nga mbajtja e një procesioni të Pashkëve të premten (më 29 prill ) . Megjithatë festimet shkuanë siç ishte planifikuar për pjesën tjetër të fundjavës .

20 Maj 1994 : Autoritetet shqiptare vendosën lirimin e 6 grekëve etnikë të cilët isihin të gjithë drejtuesit e Omonia, të akuzuar e dënuar për spiunazh , nxitur separatizmin dhe posedim të armëve pa leje . 2 anëtarë etnike greke të Parlamentit denoncojë arrestimet si ” një shkelje flagrante e të drejtave të njeriut. ”
26 Maj 1994: Greqia akuzon Shqipërinë për të bërë arrestime të reja në mesin e komunitetit etnik grek e saj në mënyrë që të të trembë Grekët në largoheshin nga Shqipëria. Shqipëria mohon se arrestimet ndonjëherë u zhvillua. Burime të tjera thonë se grekët etnikë kishin qenë sjellë në pyetje , por nuk e arrestuan .

30 Maj 1994 : Lideri i Omonias Sotir Qiriazati thoshte se tensionet midis Greqisë dhe Shqipërisë kanë qenë të vështira sidomos për grekët etnikë të Shqipërisë . Qiriazati pretendonte se ai ishte në mesin e më shumë se 50 grekëve etnikë iI marr në pyetje nga policia shqiptare rreth aktiviteteve të Omonia .

1 Korrik 1994 : Greqia njofton planet për të krijuar një forcë të veçantë në kufirin e saj verior me Shqipërinë për të ndaluar hyrjen në territorin e saj të mijëra emigrantëve të paligjshëm të hyjnë në vend . Këtu duhet pranuar se :”Çështja e emigrantëve shqiptarë në Greqi është një shkak i madh i tensionit midis Shqipërisë dhe Greqisë gjatë periudhës së mbuluar nga këto ngjarje”. Ky tension shpesh ndikon negativisht në situatën e grekëve etnikë në Shqipëri. Këto tensione nuk do të tejkalohen më tej nëse nuk tratohen ndryshe .

11 Gusht 1994 : Komiteti Iniciativa për Epirin e Veriut , një koalicion prej më shumë se 30 shoqatave politike greke etnike , kulturore , dhe ‘ punëtorët, akuzoin Shqipërinë për torturimin e 5 grekëve etnikë të akuzuar për tradhëti dhe spiunazh. Këto akuza janë konfirmuar më vonë nga të gjitha 5 të pandehurve gjatë gjyqit të tyre .

15 Gusht 1994 : Protesta në Greqi pasi 22 gazetarë grekë dhe avokatët janë sulmuar dhe arrestuar nga policia shqiptare duke mosrespektuar gjyqin e 5 anëtarëve të OMONIA-s të akuzuar për tradhti. Policia gjithashtu ndaloi një demonstratë jashtë gjykatës nga 100 grekë etnikë që kërkonin lirinë fetare dhe etnike . Prokurorët hodhën poshtë akuzat e tradhëtisë , të cilat bartin një dënim me vdekje , duke thënë se ato janë të bazuara në kodin e vjetër staliniste penal. Akuzat e tjera të spiunazhit dhe posedim të paligjshëm të armëve të mbetet në vend .

15 Gusht – 20 Shtator 1994: Greqia përzë rreth 70.000 emigrantë shqiptarë për pesë ditë .

17 Gusht 1994 : Greqia akuzon Shqipërinë për arrestimin e 7 grekëve etnikë .

21 gusht 1994 : Një aeroplan luftarak grek me pilotë fluturon mbi Shqipërinë jugore duke hedhur fletëpalosje separatiste .

6 Shtator 1994 : Greqia akuzon Shqipërinë se po sulmon gazetarët dhe vëzhguesit ndërkombëtarë në gjyqin e 5 udhëheqësve të OMONIA-s të akuzuar për spiunazh. Gazetarët dhe vëzhguesit janë arrestuar dhe ndaluar nga Brenda gjyqit pasi ai filloi.

7 Shtator 1994 : 5 anëtarët e Omonias të akuzuar për spiunazh, janë gjetur fajtorë dhe u dënuan me 6 deri në 8 vjet burg . Aktgjykimi ndez protesta ndërkombëtare. Greqia tërheq ambasadorin e saj dhe pjesërisht vulat kufirit të saj me Shqipërinë mbas aktgjykimit.

17 Shtator 1994: Një udhëheqës nga 6 të Omonias është dënuar me një vit në burg, në shkelje të ligjit të mbajtjes së armëve pa leje .

6 Tetor 1994 : Një gjykatë e apelit mbështet vendimin e 5 anëtarëve të OMONIA-s të dënuar për spiunazh , por redukton dënimet e tyre nga 1 deri në 2 vjet, për arsye të faljes .

21 Tetor 1994 : Komiteti shqiptare e Helsinki Watch (nje grup i të drejtave të njeriut ) bën thirrje për rigjykimin e 5 anëtarëve të OMONIA-s të dënuar për spiunazh duke thënë se autoritetet shqiptare kane kryer parregullsi në gjykim.

8 Nëntor 1994 : Minoritarët Grekë në Shqipëri, gati njëzëri kundërshtojnë një projekt-kushtetutë në Shqipëri në një referendum . Ata thonë se projekt-kushtetuta nuk arrin të mbrojë të drejtat etnike dhe fetare .

24 dhjetor 1994 : Preisdenti shqiptar, Sali Berisha me “ndërhyrjen “ e SHBA, liron një prej 5 anëtarëve të OMONIA-s të dënuar për spiunazh dhe redukton dënimet e 4 tjerve nga 1 deri në 2 vjet. Ky veprim në Greqi u pa si pozotiv për heqjen e kundërshtimeve greke që Shqipëria të marrin ndihmat e Bashkimit Evropian .

8 Shkurt 1995 : Gjykata e Lartë e Shqipërisë mbështet vendimin e 4 anëtarëve të OMONIA-s të dënuar për spiunazh që të lirohen nga burgu , por me një dënim me kusht . Të 4 të burgosur janë liruar me kusht.

20 Mars 1995 : Greqia arreston 7 anëtarë të armatosur të cilët dyshohet se janë anëtarë të organizatës MAVI. Ata u akuzuan se kishin planifikuar për t’u angazhuar në një sulm ndërkufitar në Shqipëri. 4 prej tyre isihin shqiptaro grekë etnikë dhe 3 të tjera janë shtetas grekë . Armët e tyre isihin identifikuar më vonë si armë të vjedhur nga MAVI-a, në bastisje e saj në Shqipëri prillin e kaluar , në të cilën 2 ushtarë shqiptarë u vranë .

21 Mars 1995 : Greqia thërret një diplomat të saj në Shqipëria pas gjetjes të disa pamfleteve të tij , ku bëhej fjalë nxitja e separatizmit në mesin e komunitetit etnik grek të Shqipërisë.

25 Mars 1995 : Greqia arreston përsëri 2 a më shumë anëtarë të dyshuar të organizatës MAVI .

13 Korrik 1995 : Prokurorët grekë dënuan një anëtar të organizatës Mavi me akuza për vrasjen e 2 prillit 1994 të ushtarëve shqiptarë, në pikën kufitare Peshkëpi .

1 Shtator 1995: Bisedimet midis Greqisë dhe Shqipërisë “goditen” përsëri dhe bëhet një pengesë në lidhje me çështjen e arsimimit të grekëve etnikë në Shqipëri. Greqia dëshiron që 3 shkolla të pavarura të krijuara në jug të Shqipërisë, të jenë zyrtarizuar .

10 Janar 1996: Qarqet diplomatike greke tregojnë pakënaqësi në fushatën para- zgjedhore mbi ambiciet e socialistëve shqiptarë që të ndërtojnë suksesin e tyre në zonat e pakicave të banuara me minoritar duke I përfaqësuar ata grekërit në Shqipëri. Athina beson se ” vetëm përfaqësuesit të zgjedhur nga vetë minoriteti mund të mbrojë të drejtën e minoritetit . ” Ndërkohë,socialistët janë duke shfrytëzuar në atë kohë thashethemet për një ndarje të mundshme mes Omonia dhe parties së Melo -së (Bashkimi për të Drejtat e Partisë Demokratike ) pretendonin se qëllimet e votimit të pakicës greke në Shqipëri, sipas tyre kanë “ pjerrësi” në drejtim të majtë . ( sipas BBC )

Mars 1996: Media greke publikon një raport ku thuhet se , shërbimet kishtare dhe shkollimi në gjuhën amtare janë çështjet për të cilat Departamenti amerikan i Shtetit në Raportin e saj jep një pamje të gjendjes së mbrojtjes së të drejtave kulturore të grekëve etnikë në Shqipëri për vitin 1995. Raporti i Departamentit të Shtetit thoshte se , ka tre gazeta të dalë në gjuhën greke në Shqipërinë jugore , ndërsa disa radio lokale transmetojn programe në gjuhën greke . Priftërinj nga Greqia , thoshte më tej raporti , ka klerin indigjene të kishës ortodokse shqiptare për të shërbyer në gjuhën greke -besimtarëve. Shqetësim themelor për minoritetin etnik grek megjithatë, mbetet arsimi në gjuhën greke . Gjuhën amtare arsimi ka qenë i integruar në shkollat fillore dygjuhësore në zonat ku një përqindje e konsiderueshme e popullsisë që i takon një minoriteti . Raporti i Departamentit të Shtetit njoftonte se , duke filluar nga 1995 në gjuhën greke klasa janë bërë gjithashtu në dispozicion në disa shkolla të mesme . ( Departamenti Amerikan i Shtetit)

27 Maj 1996 Partia në pushtet Partia Demokratike pretendon fitoren në zgjedhjet parlamentare të vendit , pa përmendur bojkotin nga partitë opozitare më të madhe. Partitë opozitare thanë se , ata do të tërheqin deputete e tyre nga zgjedhjet , duke pretenduar manipulim dhe dhunë kundër përkrahësve të tyre . Partia për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut , që përfaqëson minoritetin etnik grek në Shqipëri, edhe ajo me Partinë Socialiste tërhiqet nga zgjedhjet . (Deutsche Presse Agentur )

30 Maj 1996: Demonstruesit shqiptarë protestojnë për ditën e tretë kundër zgjedhjeve të përgjithshme në të cilat Partia Demokratike e presidentit Sali Berishës ka pretenduar fitoren dërrmuese . Partia kryesore e opozitës Socialiste dhe tetë parti tjera më të vogla nga të dyja anët e spektrit politik të denoncojë votimin si mashtruese dhe të thonë , ata nuk do të marrë pjesë në raundin e dytë të votimit më 2 qershor . Partia e të Drejtave të Njeriut , e cila përfaqëson kryesisht grekët etnikë , shfuqizon qëndrimin e saj dhe njofton , ajo do të marrë pjesë në raundin e dytë të zgjedhjeve . Lideri i Partisë Vasil Melo thoshte se ky ,ndryshim pasqyron dëshirën e partisë për të luajtur një rol të moderuar në politikën shqiptare . ( United Press International)

3 Gusht 1996 : Thoma Miço ,numri dy në Bashkimin Drejtat e Njeriut hedh një stuhi me kritika, kundër partisë së Vasil Melo , kryetar i të cilit pranoi hyrjen në parlament duke e çuar çuar në krizën më të madhe ndonjëherë në historinë e partisë greke në Shqipëri . (BBC )

8 Gusht 1996 : Qeveria shqiptare vendos që të fillojnë mësimin në gjuhën e tyre amtare për fëmijët e pakicës greke që jetojnë në qytetet Gjirokastër, Sarandë dhe Delvinë . (BBC )

5 Tetor 1996 : Omonia ,organizata e pakicës greke , zgjedh një udhëheqje të re , diskuton dallimet që kanë qenë të fshehura në organizatë që nga kohë të gjatë , dhe vendos për ndryshimet në statutin dhe programin . (BBC )

22 Tetor 1996 : Shqiptarët votoin zgjedhëjet për qeverinë lokale. (BBC )

Shkurt 1997: Duke iu referuar vlerësimit të KShH-së të gjendjes së të drejtave kulturore , sociale dhe njerëzore të grekëve etnikë në Shqipëri i Departamentit Amerikan të Shtetit për vitin 1996 thotë se ,minoriteti grek është “një pjesë integrale ” e shoqërisë shqiptare dhe të drejtat e saj kanë arritur një dimension të ri (pozitiv ) . Raporti i Departamentit të Shtetit vëren gjithashtu se marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe Greqisë janë përmirësuar në mënyrë të konsiderueshme pasi të dy vendet e nënshkruar në mars një traktat të bashkëpunimit dhe miqësisë që çoi në një marrëveshje mbi çështjen e arsimit në gjuhën greke në Shqipëri. ( Departamenti Amerikan i Shtetit)

4 Mars 1997 : Autoritetet shqiptare zbatojë një gjendjen e jashtëzakonshme për të shuar trazirat civile , në të gjithë vendin mbas rënjes së priramidave Presidenti Sali Berisha pa kundërshtarë zgjidhet nga parlamenti për një mandat të dytë pesë- vjeçar. ( Financial Times )

5 Mars 1997: Ushtria thuhet se kontrollon qytetin jugor të Gjirokastrës dhe fshatrat përreth. Nuk ka asnjë konfirmim zyrtar për raportet për një sulm policor në qytetin jugperëndimor të Vlorës, e cila ka qenë në duart e protestuesve anti-qeveritare . Megjithatë , kriza politike në vend kërcënon të shpërthejë në luftë civile. Vendet fqinje të bëjë përgatitjet për dhunën në rritje në rajon. (Deutsche Presse Agentur )

10 Mars 1997 : Anëtarët e minoritetit etnik grek në jug të Shqipërisë, dhe ish të burgosur në burgjet greke hyjnë nëpërmjet trageteve të lirë portin e Sarandës dhe Vlorës të kontrolluar nga rebelet grupe të tjera mbrrijnë në Shqipëri, nëpërmjet në postës kufitar Kakavisë , shpesh pa viza apo pasaporta . Fluksi i frikësuar grave dhe fëmijëve shkojnë për në Greqi mbasi nuk besojnë se çdo përpjekje nga ana e ushtrisë shqiptare për të rimarrë rajonin jugor kufitar nga rebelët e armatosura do të shkaktonte një eksod masiv të refugjatëve në Greqinë e veriut . ( Financial Times )

15 Mars1997: Një zbulim i madh politik vjen pas një fundjavë të dhunës , anarkisë dhe tensioni në jug , ku rebelët kanë përfituar nga një armëpushim prej 48 orësh për të kapur dy qytete më shumë , duke përfshirë bastionin kryesor të qeverisë, Gjirokastrën, Sarandën dhe Vlorën. . ( Agence France Presse )

18 Mars, 1997: Qeveria greke thotë , ajo do të bëjë përfaqësime duke folur për gjendjen me Presidentin Sali Berisha, nëpërmjet kanaleve diplomatike , duke kërkuar lirimin nga burgu të liderit të Partisë Socialiste Fatos Nano . Zëdhënësi i qeverisë Dhimitrios Repas thotë , “Nëse qeverisë greke do ti kërkohet që të ndërmjetësojë në mes të Sali Berishës dhe kryengritësve , atëherë vendi ynë do të përgjigjet dhe të pranojë një kërkesë të tillë . ” (BBC )

20 Mars 1997 : Anarkia në Shqipërin e jugut mbrrinë në kryeqytetin Tiranë dhe vendi bie në izolim të plotë me kufijtë e saj tokësore , aeroporti dhe portet janë të gjitha të mbyllura. Ambasadat e huaja fillojnë evakuimin e shtetasve të tyre. Presidenti Berisha dhe opozita pranojnë se vendi është jashtë kontrollit të tyre dhe të bëjnë një lutje të bashkuar në Bashkimin Evropian për një forcë të ndërhyrjes. Në afat të shkurtër , dorëheqja e presidentit duket e vetmja masë që mund të arrihet të qetë . ( The Times )

Mars 1997 : Presidenti Berisha betohet në qeverinë e re . ( The Times )

Mars 1997 : Zëdhënësi qeveritar i Greqisë, Dhimitrios Repas thotë se ,qeveria greke është në kontakt me të gjitha palët në Shqipëri dhe beson se rebelët kanë një rol në zhvillimet politike . Zëdhënësi i qeverisë e përshkruan si të pavërteta pretendimet se Athina mbështet kryeministri shqiptar, Sali Berisha . Ai gjithashtu përshkruan se raportet e pabazuara në shtypin italian se minoriteti grek është prapa rebelimit . Më në fund ai e përshkruan si pozitiv lajmet se Partia për të Drejtat e Njeriut Partia Omonia , – Bashkimi Demokratik i Minoritetit Grek , – është e përfaqësuar në qeverinë e re… (BBC )

22 Mars 1997 : Rebelët shpallin një republikë të pavarur . Burime të afërta me kreun e rebelëve , Agim Gozhita , thonë se një takim i udhëheqësve jugore ka përsëritur kërkesën për dorëheqjen e presidentit Berishës. Ata gjithashtu thonë se posti i Presidentit duhet të zëvendësohet nga një këshill presidencial . Këshilli rebel thotë se e njeh qeverinë e Bashkim Finos ,Kryeministrin , me kusht që ai formalisht t♪7 distancohet nga Presidenti. ( The Times )

Mars1997 : Liderii Qendrës Shqiptare për Kërkime Ekonomike thotë se rreziku i një republike pakicës greke -frymëzuar separatist është shumë i gjallë . ( The Times )

16 Prill 1997 : Vala e parë e një force shumëkombëshe modeste , e përbërë nga 6.000 ushtarë nga tetë vende evropiane, mbërrin në Shqipëri . (International Herald Tribune )

18 Prill 1997: Partitë politike bien dakort të mbajnë zgjedhjet parlamentare më 29 qershor . Marrëveshja vjen si rezultat i bisedimeve të kryera nga Franz Vranitzky e Austrisë , i dërguari i posaçëm i Organizatës për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë, i cili pat njoftuar marrëveshjen. Jugu I Shqipërisë mbetet nën kontrollin e rebelëve . Qeveria e ngritur në mars ranë dakord se zgjedhjet e parakohëshme ishin vendimtare për rivendosjen e rendit . Por partitë rivale nuk kishin bërë pothuajse asnjë përparim në hartimin e një ligji zgjedhor . ( The New York Times )

29 Prill 1997 : Komisioni Europian miraton paketën e parë të ndihmës humanitare , me vlerë 2 milione ECU , për viktimat e krizës në Shqipëri . Ndërkohë,Organizata për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë miraton dërgimin e një force të mbrojtjes në Shqipëri nga disa prej 54 vendeve anëtare të saj , dhe ekspedita është miratuar nga Këshilli i Sigurimit të OKB-së . (Euro -Lindje )

5 Qershor 1997: Kryeministri Shqiptar i qeverisë së pajtimit kombëtar , Bashkim Fino, takohet me një delegacion grek i kryesuar nga Ministri i Jashtëm Theodhoros Pangalos . (BBC )

19 Qershor 1997 : Këshilli i Sigurimit i OKB miraton një rezolutë duke zgjatur mandatin e forcës shumëkombëshe në Shqipëri deri në mes të gushtit . ( Agence France Presse )

26 Qershor 1997 : Është raportuar se dy udhëheqësit e minoritetit grek kanë qenë të kidnapuar. Një prej tyre është babai i kandidatit të opozitës shqiptare, Costandina Beziani , i cili ka qenë i kërkuar për të tërhequr kandidaturën e saj nga zgjedhjet e ardhshme të përgjithshme ” nëse ajo donte të shihte të atin përsëri ” . Partia greke e pakicës është i njohur për lidhjet e saj të zgjedhjeve me socialistët e opozitës . kreun grek i pakicës Kremmydas Bassilis . Dy prej tyre janë anëtarë të Omonia-s, një organizatë e cila përfaqëson pakicën greke në Shqipëri . ( Agence France Presse )

28 Qershor 1997 : Një rrëmbim i dytë i motivuar politikisht është raportuar . Viktima, Vasilios Kremidhas , është djali një ligjëvënsi i një ish- kryetarit të Omonia . Rrëmbyesit kërkojnë 40 milion dhrahmi për lirimin e tij . (BBC )

29 Qershor 1997: Zgjedhjet e përgjithshme të zhvillohen në Shqipëri. ( The Guardian )

1 Korrik 1997: Presidenti shqiptar Sali Berisha pranon se partia e tij Demokratike në pushtet ka humbur në raundin e parë të zgjedhjeve , të cilat vëzhguesit ndërkombëtarë I patën përshkruar si ” adekuate dhe të pranueshëme ” . ( Xinhua News Agency )

16 Korrik 1997 : Në përgjigje të akuzave të kryetarit të Partisë Socialiste që pretendon ,Presidenti është duke e mbajtur grekët në getot ,zyra e shtypit e Presidentit Sali Berisha thotë se shqiptarët e trajtojnë minoritetin grek e tyre mirë dhe se kjo ka qenë e njohur ndërkombëtarisht . (BBC )

7 Gusht 1997 : Presidenti i Shqipërisë, Prof Dr Rexhep Mejdani , takon delegacionin grek të kryesuar nga ministri i Jashtëm Theodhoros Pangalos , i cili ka mbërritur në një vizitë një-ditore – në Shqipëri . Ai thekson se me presidentin Mejdani me kënaqës ka gjetur vullnetin e qeverisë greke dhe popullit që të jenë pranë Shqipërisë në këto ditë të vështira të rindërtimit të saj institucionale dhe ekonomike.

8 Shtator 1997: Kryetari i Parlamentit grek Apostolos Kaklamanis diskuton me homologun e tij shqiptar , Skënder Gjinushi , rrugët e zgjerimit të bashkëpunimit në mes të dy legjislaturave . Ata gjithashtu flasin për rindërtimin e sistemit politik të Tiranës , situatën ekonomike dhe situata e minoritetit etnik grek në Shqipëri. ( Xinhua News Agency )

7 Tetor 1997 : Autoritetet shqiptare refuzojnë të marrin bisedime me të dërguarit e Bartolomeos, patriark, në tre mitropolitët me kombësi greke, të cilët ishin drejtuar për qytetet shqiptare të jugut në Korçë, Gjirokastër dhe Berat . Burime qeveritare konfirmoj që një zyrtar i Ministrisë së Jashtme pritet të njoftojë se tre mitropolitët do të mbeten ” persona non grata ” në Shqipëri . Nga frika në rritje se “ në Shqipëri sipas tyre grekët po përpiqen të realizojnë ambiciet e tyre etnike me ndihmën e kishës” . (BBC )

14 Tetor 1997 : Bashkimi I grekëve etnikë Partisë për të Drejtat e Njeriut kërkon një fushë më të gjerë veprimi në pushtetin lokal në zonat ku përfaqësuesit e saj kanë fituar shumicën e votave . Kryetari i partisë kërkon për një përfaqësim më të gjerë në zonat jugore , ku jeton minoriteti grek . Melo thekson gjithashtu se partia e tij insiston në respektimin e platformës politike për të nënshkruar unanimisht në një koalicion politik me partitë e tjera . (BBC )

17 Tetor 1997 : Kryeministri Konstandinos Simitis i Greqisë viziton Tiranën të zhvillojë bisedime me udhëheqjen politike shqiptare. Kryeministri shqiptar Fatos Nano thotë se ,qëllimi i vendit të tij është të arrijë kthimin e atyre grekëve shqiptarë të cilët kishin braktisur vendin e tyre dhe u kthyen në shtëpinë e tyre stërgjyshore . U tha se pala greke ishte e kënaqur sidomos me këtë deklaratë . (BBC )

18 Tetor 1997 : Në një bisedë me homologun e tij grek Kostas Simitis , gjatë vizitës së tij në Tiranë , kryeministri i Shqipërisë Fatos Nano thekson gatishmërinë e qeverisë së tij për të krijuar për grekët etnikë në Shqipëri ” të gjitha mundësitë për t’u arsimuar në gjuhën e tyre kombëtare “dhe” të lëvizin lirshëm kudo që ajo është e mirë për ta ” . (BBC )

10 Mars 1998 : Presidenti i Shqipërisë, Rexhep Mejdani arrin në një vizitë zyrtare tre ditore në Greqi. Pas takimit me Apostolos Kaklamanis ,Kryetar I Parlamentit grek , Mejdani thotë se midis Shqipërisë dhe Greqisë duhet të ketë bisedime më të shpeshta në mënyrë që të promovojë institucioneve demokratike në një shoqëri civile. ( Xinhua News Agency )

4 Prill 1998 : Azem Hajdari , një eksponent i Partisë Demokratike Shqiptare , ngre në parlament kundërshtimin e partisë së tij në praninë e ushtarëve grekë në Shqipëri. Thirrja Hajdarit kundër një prani grek në Shqipëri është kaluar me heshtje nga ana e partive të koalicionit qeveritarë. Kushtetuta shqiptare nuk e pengon as nuk lejon praninë e joshqiptare forcave ushtarake në territorin shqiptar . Ardhja e ushtarëve grekë një vit më pare, kësaj deklerate u realizua nëpërmjet një formule emergjente, që do të krijojnte mundësinë për të kompensuar mungesën e shtetit . (BBC )

12 Maj 1998 : Unioni Evropian Perëndimor ( BEP) vendos për të ndihmuar Shqipërinë në mbrojtjen e kufijve të saj në një përpjekje për të parandaluar eskalimin e konfliktit në Kosovë . Ajo është e vendosur q ëroli i misionit policor të WEU- së në Shqipëri do të zgjatet. Rreth 100 këshilltarë nga BEP-it do të ndihmonin në trajnime policëve shqiptarë kufitare. (Deutsche Presse Agentur )

1 Shtator 1998 : Marrëdhëniet midis qeverisë dhe opozitës socialiste do të merrnin moment të tensionuara që prej shpalljes së arrestimin e gjashtë ish udhëheqësve të Partisë Demokratike në lidhje me rebelimin e Pranverës 1997 . ( Agence France Presse )

15 Shtator 1998 : Shkëndija dhune në Shqipëri me njoftimin mbi vrasjen e liderit opozitar Azem Hajdari . ( Xinhua News Agency )

15 Shtator 1998 : Presidenti i Parlamentit grek Apostolos Kaklamanis thotë se kriza aktuale në Shqipëri fqinje është një zhvillim jashtëzakonisht për të ardhur keq për të gjithë rajonin , dhe veçanërisht për Greqinë . Ai thotë se , Greqia është duke bërë çmos për të siguruar se nuk ka efekte negative mbi minoritetin grek në Shqipëri ose mbi popullin grek që jetojnë në afërsi të kufirit shqiptar . ( Xinhua News Agency )

19 Shtator 1998 : Mbështetësit e partisë Demokratike të Shqipërisë vazhdojnë protestat e tyre në Tiranë , ndërsa një delegacioni evropian ishte duke u përpjekur për të negociuar një zgjidhje për krizën me udhëheqësit politikë shqiptarë . Delegacioni përbëhej nga ministri alternativ grek i punëve të jashtme George Papandreu , sekretari i përgjithshëm CE Daniel Tarchys , dhe Ministri i Jashtëm polak , Borislav Geremek . Delegacioni Evropian tregon skepticizëm rreth mundësisë për të gjetur një zgjidhje të shpejtë të krizës për shkak të refuzimit të Berishës për të pranuar opsionet e ofruara nga delegacioni evropian. CE kërcënon për të izoluar liderin e Partisë Demokratike , Sali Berishën nëse ai e vazhdon me taktikat e tij të minuar institucionet qeveritare. Mbështetësit e opozitës kërkesën e tyre e lidhnin me dorëheqjen e Kryeministrit Fatos Nano( Xinhua News Agency )

19 Shtator 1998 : Ministri i jashtëm alternativ grek Jorgos Papandreu iu drejtua udhëheqësit të opozitës, Sali Berisha mbasi ai e akuzoi Greqinë me përfshirjen në politikën shqiptare . (BBC )

23 Shtator 1998 : Demokratike e Berishës çështjet Party një manifest duke i bërë thirrje popullit shqiptar për të përmbysur qeverinë e Fatos NATO. Berisha dhe partia e tij kontrollojnë këshillat vendorë në pothuajse të gjitha qytetet shqiptare dhe ata mund të shkaktojnë kaos në të gjithë vendin , nëse ata vendosin për të vazhduar politikën e tyre papajtueshme . (BBC )

1 tetor 1998 : Kryeministri shqiptar i emëruar Pandeli Majko ishte duke u përpjekur për të vënë një kontakt përfundimtar për një kabinet të ri që do të tërheqë vendin nga prag të kaosit. Majko u emërua kryeministër pas dorëheqjes surprizë të Nanos një tjetër socialistë . Kreu i Partisë Demokratike Sali Berisha vazhdon të pretendojë , Majko nuk I është përgjigjur për problemet e Shqipërisë dhe në vend të kësaj është duke kërkuar një qeveri të përkohshme dhe zgjedhjet e reja .

Zbardhja nga shtypi e bisedës Moisiu-Papulias

Papulias: Takimin ta bëjmë në Gjirokastër. Moisiu: Jo, hajde në Sarandë
“TA NEA”
ATHINE – “Nuk mund të zhvillojmë takim nën këtë trysni”.
Deri në fund Presidenti Papulias ndërmori përpjekje për të mos e ndërprerë vizitën dhe turin e tij në Shqipëri dhe arriti në pikën që ta vendosë përpara një dileme homologun e tij shqiptar, por pa arritur përfundimisht në një përfundim pozitiv Zoti Papulias, – siç e shpjegoi në “kafenë e mëngjesit” dje dhe që e bën të ditur për “Ta Nea” një bashkëpunëtor i tij i afërt, – duke pasur parasysh se në këtë fazë zhvillohen bashkëpunime të ndryshme ballkanike dhe duke dashur të mbajë një nivel shumë të mirë të marrëdhën.

*Burimet: Biblioteka e Studimeve të Kongresit CIA Factbook dhe mbas 1990 janë të përmbledhura axhensitë më prestigoze të botës.

…

SHQIPERIA ZBRET 5 SHKALLE

October 29, 2013 by dgreca

“Doing Business”, Shqipëria humbet 5 vende/

Banka Botërore publikoi sot raportin vjetor Doing Business 2014, një vëzhgim mbi lehtësirat e të bërit biznes në 189 vende të botës. Krahasuar me vitin e kaluar kur Shqipëria renditej e 85-ta në klasifikim, këtë herë ajo ka humbur 5 pozicione, duke u renditur në vend të 90-të.
Raporti merr në shqyrtim 10 tregues të cilët lidhen me kompleksitetin dhe kostot e proceseve rregulatore si dhe me kuadrin ligjor dhe institucional me të cilin ndeshet një aktivitet biznesi. Pothuajse të gjithë treguesit për Shqipërinë kanë mbetur të pandryshuar, sipas raportit të këtij viti, dhe vendi përmendet vetëm se ka lehtësuar pagesat për korporatat, të cilat, taksat mbi të ardhurat mund t’i paguajnë tanimë cdo tremujor.
Përkeqësimi i pozicionit të Shqipërisë duket se është ndikuar më së shumti nga përmirësimet e vendeve të tjera, ndërkohë që në ndryshim nga një vit më parë, në listë janë shtuar edhe katër shtete të tjera.
Shqipëria vazhdon të ruajë një vlerësim mjaft pozitiv përsa i përket treguesve që lidhen me marrjen e një kredie apo me mbrojtjen që gëzojnë investitorët, ku ajo është respektivisht në vend të 13 dhe 14, në përmirësim nga viti i shkuar. Ajo është gjithashtu në pozicion të mirë edhe me treguesit që lidhen me zgjidhjen e problemeve të likuiditetit (klasifikohet e 62-ta) apo dhe me hapjen e një biznesi, ku klasifikohet e 76-a, 14 pozicione më keq se një vit më parë e ku rezulton që të ketë një shtim në procedura dhe një rritje të lehtë të kostove.
Ndërkohë që Shqipëria vazhdon të mbetet e fundit në treguesin për lejet e ndërtimit, ashtu si dhe gjatë viteve të shkuara. Një vlerësim negativ sërish edhe për kriterin e energjisë, që mat lehtësinë me të cilën një biznes mund të sigurojë furnizimin elektrik. Shqipëria është e 158-a.
Ndonëse ende në brezin e fundit të klasifikimit, Shqipëria ka përmirësuar pozitën e saj përsa i përket pagesës së taksave, duke u renditur e 146, nga vendi i 160 në të cilin ndodhej vitin e shkuar. Ndërsa ka një përkeqësim të fortë, duke humbur 39 pozicione, në treguesin e respektimit të kontratave, ku nga vendi i 85-të ka shkuar në të 124-in.