tirana – Page 2 – Dielli

TIRANA NËN KTHETRAT E COVID-19, KU PO SHKON SHQIPËRIA?

July 6, 2020 by dgreca

Dr. Gëzim Xhepa, anatomist dhe kirurg plastik, profesor në Universitetin e Mjeksisë Tiranë, rrëfen ekskluzivisht për gazetën Dielli, Organ i Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA, New York, betejën që po zhvillon Shqipëria ndaj Covid-19, analizon përhapjen e virusit veçanarisht në Tiranë, ku shifrat aktuale të ritmit të infektimit të shfaqura në komunikatat zyrtare, jo vetëm nuk dëshmojnë realisht shpërndarjen e virusit, por përkundrazi, po shndërrohen nga instrumenta sensibilizimi, në instrumenta paniku dhe frenues të imunizimit natyral. Me PhD Gëzim Xhepën bisedoi gazetari i Diellit Sokol PAJA.

SHQIPËRIA PËRBALLË COVID-19

Shqipëria përjetoi dhe përjeton një situatë të zbutur COVID-19, të ngjashme me fqinjin tonë jugor Greqinë, si dhe Italinë e Jugut, larg dramës dhe panikut të vendeve të zhvilluara të Evropës Perëndimore. Sipas mendimit të shumë mjekëve në Shqipëri, sidomos mjekëve të familjes, pikun e vet epidemia e ka pasur në fund të janarit dhe fillimit të shkurtit, duke u përzierë me gripin stinor AH1N1, i cili në këtë vit rezultoi me komplikacione më të shumta pulmonare, me simptoma të ngjashme me Covidin. Në favor të kësaj ideje janë dhe pamje skanerografike të mushkërive gjatë kësaj periudhë, të ngjashme me ato që cilësohen sot me specifitet të lartë për COVID-19, të evidentuara nga Dr. Renato Osmenaj, në Spitalin Infektiv, ku të sëmurët nuk shtroheshin për sëmundje pulmonare, por për gjendje temperaturash të larta të padominuara gripale. Nga ana tjetër, testet për gripin AH1N1 në këtë periudhë rezultojnë me pozitivitet 22% për të sëmurët e shtruar, në ndryshim nga vitet e tjera kur pozitivieti varion nga 55 – 60%, duke sugjeruar se një pjesë e mirë e të sëmurëve me simptomatologji gripale, i përkisnin një virusi që ende nuk ish në protokoll gjurmimi. Në mendimin tim, kjo analizë ka vlera praktike, pasi dëshmon që epidemi të tilla përballohen shumë mirë nga mjeku i familjes, i cili trajtonte dhe menaxhonte në këtë periudhë të sëmurët jashtë panikut që kishte të bënte me gripin COVID-19. Strategjia e gabuar e vënies në kontakt të të sëmurit vetëm të një numri unik (për Shqipërinë 127), duke lënë jashtë loje mjekun e familjes vetëm rëndon rastet dhe nxjerr jashtë kontrollit sëmundjen. Lombardia vërtetoi se viktimat e kësaj sëmundjeje prodhohen nga një sistem shëndetësor i rënë në kolaps nga kaosi dhe paniku, ku bie forca selektive dhe trajtuese e mjekut të familjes, dhe një fluks i papërballueshëm të sëmurësh përplaset në spitale.

KLIMA DHE VAKSINA E GRIPIT FAVORIZON EPIDEMITË GRIPALE

Shqipëria u ballafaqua me panikun e sëmundjes në fund të shkurtit dhe fillim të marsit, gjatë krizës Lombarde, e cila jo vetëm për dramatizmin e saj, por edhe për hyrjet dhe daljet e shumta me veriun e Italisë, prodhoi në këtë periudhë një valë të dytë epidemike, e cila u dominua me vendosjen e një sistemi drastik izolimi, i pashembullt në vendet fqinjë. Megjithatë dokumentimi dhe gjurmimi i rasteve tregoi se sëmundja kishte filluar të protokollohej në periudhën rënëse të valës dhe ishte e paaftë të prodhonte viktimat që konstatoheshin në vendet e Evropës. Në këtë periudhë u konstatua nga Instituti i Studimeve Gjenetike të Londrës, që ora biologjike e virusit, fliste për ekzistencën e tij në të gjithë kontinentet që në muajt e fundit të 2019. Pra sëmundja nuk po shkaktohej nga prezenca e virusit, por nga situata klimatike që favorizon epidemitë gripale. Kjo u konstatua dhe me avancimin e sëmundjes drejt veriut muaj pas muaji. Nga ana tjetër prezenca e viktimave më të shumta në vendet e zhvilluara, në raport me vendet më të prapambetura, për mendimin tim ka të bëjë edhe me aplikimin në rutinë dhe të protokolluar të vaksinave të gripit. Në Lombardi këto vaksina aplikoheshin në mënyrë të rregullt në popullatën e moshuar dy herë në vit, pasi imuniteti ndaj virusit të gripit është i përkohshëm për shkak të mutacioneve të shpeshta të tij. Kjo bëri që organizmi i përgatitur në luftë virtuale me viruse të zbutur, cedoi në ballafaqimin me një virus pa vaksinë të gatshme. Këto moshat në Shqipëri dhe Italinë e Jugut nuk aplikojnë rregullisht këtë vaksinë, duke shfaqur një rezistencë natyrale. Nga ana tjetër, sipas virologëve francezë, aplikimi i shpeshtë i vaksinave prodhon situata alergjike në organizëm, për shkak të veshjes proteinike të virusit, ku ballafaqimi me një virus natyral, shkakton dëmtime të organizmit, jo më, për shkak të agresivitetit të virusit, por për shkak të reaksioneve agresive imunitare në organizëm. Pra për një arsye apo tjetër, Shqipëria dhe ballkani dëshmuan se shfaqën një rezistencë natyrale ndaj sëmundjes.

KEQMENAXHIMI I MASAVE BLLOKUESE

Ndonëse Shqipëria, përfitoi nga vendosja e masave bllokuese, keqmenaxhimi i tyre prodhoi efekte të kundërta. Qeveria shqiptare në kulmin e panikut, nga një sistem shëndetësor i kolapsuar dhe destruktuar në 30 vite nën agresivitetin e një korrupsioni, ndonëse brenda 4 javësh evidentoi një trend të rënies të shkallës së infeksionit në popullatë të targetuar (në kontakt të drejtpërdrejtë me virusin) në 5%, nuk morri kurajën e zhbllokimit gradual të masave shtrënguese për 10 javë, duke frenuar vijimin e imunizimit gradual natyral të popullsisë nga kontakti me virusin. Kjo periudhë paniku qeveritar me tejzgjatje izolimi, prodhoi efekte të kundërta reagimi me shkeljen dhe neglizhimin e gjithë normave të distancimit. Fjaskoja e suksesit që trumbetonte qeveria shqiptare të prezencës së vetëm 11 viktimave/ 1mln. banorë në fund të periudhës së izolimit, në raport me Greqinë e masave më të moderuara bllokuese që shfaqte 14 viktima/ 1mln, ju desh vetëm 1 muaj të shuhej, ku Shqipëria aktualisht prezantohet me 23 viktima/ 1mln banorë, përkundrejt 18 viktimave/ 1mln banorë të Greqisë. Kjo dëshmon se ballafaqimi me virusin është i pashmangshëm dhe përfitues në këtë periudhë për shkak të uljes së dozës së ekspozimit së virusit, që çon në imunizim dhe jo në sëmundje. Izolimi nuk eliminon virusin, ai vetëm zbut fluksin në spitale, duke shmangur viktimat nga mbipopullimi i tyre.

SHIFRAT AKTUALE SI INSTRUMENTA PANIKU E FRIKE

Shifrat aktuale të ritmit të infektimit të shfaqura në komunikatat zyrtare, jo vetëm nuk dëshmojnë realisht shpërndarjen e virusit, por përkundrazi, po shndërrohen nga instrumenta sensibilizimi, në instrumenta paniku dhe frenues të imunizimit natyral. Kjo dëshmohet dhe nga mospërputhja e ëorldmeter-it që flet për 11mln. të infektuar në rang global, kur studimi gjenetik anglez, duke u nisur nga ora biologjike e virusit (numrit të mutacioneve) fliste para 2 muajsh për kontakte me virusin në 10% të popullsisë globale (700mln të infektuar). Atëhere e gjej me vend tezën e kryepidemiologut të Maqedonisë, i cili kërkon të standardizohet vlerësimin e agresivitetit të sëmundjes nga numri i të sëmurëve dhe viktimave. Në këtë këndvështrim, me heqjen e masave bllokuese në Shqipëri, pas një dyndjeje larg çdo mase distancimi nga një popullsi e revoltuar, shifra e të shtruarve nuk kaloi asnjëherë 80 të sëmurë dhe numri i vdekjeve mbeti në të njëjtën frekuencë me atë të periudhës së izolimit, në kushte shpesh ku të viktimat vuajnë nga sëmundje të rënda të papajtueshme me jetën. Pra aktualisht, kjo periudhë nuk favorizon sëmundjen, virusi duket se i ka rënë agresiviteti, dhe me keqardhje them se shumë kolegë të panikosur, që shohin ëndrra me kriza epidemike, janë plotësisht të gabuar dhe me panikun që përhapin po frenojnë jetën normale të popullatës dhe imunizimin natyral të saj. Po kështu, sipas mendimit tim, nuk është e qëndrueshme edhe ideja e pritjes së një vale të dytë pandemike në vjeshtë nga virusi, pasi ky virus kaq i dobët me sëmundshmëri vetëm në 10% dhe vdekshmëri në 1% të të infektuarve, ky virus që në goditjen e tij të parë prodhoi vetëm 500mijë viktima përkundrejt 1.5mln. të një gripi të zakonshëm, me mutacionet e tij do të jetë i aftë të prodhojë një pandemi botërore, vetëm nëse kjo krijohet në mënyrë artificiale nga politika paniku propagandistik mediatik dhe reflektimesh në rrjetet sociale.

PANIKU COVID-19, DOMINOI MBI KANCERIN, SËMUNDJET KARDIOVASKULARE E CEREBRALE

Është në rastet e rralla, për të mos thënë unike të periudhës moderne të mjekësisë, kur kurba epidemiologjike e një sëmundje dominon mbi dhjetra sëmundje shumë më vdekjeprurës dhe me frekuencë shumë më të lartë prezence. Paniku i vdekjes nga COVID-19, dominoi mbi kancerin, sëmundjet kardiovaskulare, cerebrale, si dhe sëmundje të tjera, duke prodhuar viktima të heshtura shumë më të shumta në numër se sa viktimat e deklaruara të Covidit. Nga ana tjetër, mosha e tretë nën stresin psikologjik për gogolin që e pret te dera në kushte izolimi fizik në shtëpi, nën presionin e një paniku të prodhuar nga një angazhim i ethshëm politiko-mediatik global, jo vetëm po përjeton agravimin sëmundjeve që ka, por po avancon në komplikacione trombotike, skleroza senile, plakje dhe shkurtim jete, ku roli i stresit agresiv është dominant. Të gjithë kësaj tabloje botërore, në Shqipëri i shtohet dhe vendimi i Qeverisë shqiptare për ta pozicionuar Institucionin Covid – 1 në Qendrën Spitalore Universitare “Nënë Tereza”, duke nxjerrë jashtë loje të vetmin institucion akademik dhe shkencor mjekësor, që mbulon problemet serioze shëndetësore, jo vetëm në popullsinë shqiptare, por edhe për gjithë trevat shqipfolëse. Nën presionin e panikut nga prania e një qendre trajtimi Covidi në këtë institucion, pacientë me sëmundje serioze që nuk u jepet dot zgjidhje në spitalet rajonale, pranojnë të rëndohen në shtëpi, por vetëm t’i shpëtojnë këtij infeksioni. Ndërkohë që pozicioni më i përshtatshëm për qendrën e trajtimit të Covidit, do ishte Sanatoriumi i përqendruar në zonën e Saukut, mes gjelbërimit, i specializuar për patologjitë pulmonare, dhe që aktualisht, me statusin e spitalit rajonal, inkorporon në vete të gjithë specialitetet, për trajtimin e komplikacioneve të mundshme në të sëmurë me Covid. Ky spital është vetëm 20 minuta nga QSU “Nënë Tereza”, gjë që lejon ndihmën në kohë reale nga specialistët e kësaj qendre, për çdo problem tepër të specializuar në të sëmurët në trajtim. Kjo do të zhbllokonte QSUNT, dhe do të lejonte ndjekjen normale të të sëmurëve me sëmundje të tjera.

MASKA ËSHTË MJET KUFIZUES, POR JO FRENUES I SHPËRNDARJES SË VIRUSIT

Parimi i përdorimit të maskës është i thjeshtë. Ajo duhet të përdoret aty ku është i pamundur aplikimi i distancimit social. Maska është mjet kufizues, por jo frenues i shpërndarjes së virusit, në mjedise të mbyllura dhe me kontakt të afërt mes individëve. Por përdorimi i saj është paradoksal në mjedis të hapur dhe për periudha të gjata kohore. Duhet të kuptojmë se një ndër format e menaxhimit të një epidemie gripale dhe trajtimit të saj është ajrosja dhe oksigjenimi. Njerëzit duhen të ndërgjegjësohen për pasojat e maskave nga përdorimi i tejzgjatur dhe në mjedise të hapura sidomos në moshën e tretë, pasoja që variojnë nga kufizimi i oksigjenimit të organizmit (nga thithja e dyoksidit të karbonit brenda maskës), alergjizimi i rrugëve respiratore, zhvillimi i mikozave (myqeve) në rrugët respiratore, e deri në mbivendosjen e florës patogjene mikrobiale (nga kontaminimi i maskave). Kudo theksohet se armiku numër një i virusit është oksigjeni dhe rrezatimi i diellit, dhe nga ana tjetër i detyrojmë njerëzit të marrin frymë brenda një maske, duke dhënë e marrë dyoksid karboni, duke dhënë e marrë mikrobe dhe viruse, duke rritur dozën dhe kohën e infektimit prej tyre. I këshilloj moshës së tretë, mbajtja e maskës në mjedis të hapur jo vetëm nuk ndihmon në mbrojtjen nga virusi, por përkundrazi rëndon gjendjen e rrugëve të tyre të frymëmarrjes, duke lehtësuar vendosjen e viruseve dhe mikrobeve në to.

KUR DO ZHDUKET VIRUSI COVID-19?

Viruset, ashtu si edhe mikrobet nuk zhduken, ato bashkëjetojnë me ne dhe, duke qenë më të dobëta transformohen, për të mbijejtuar. Viruset e familjes Corona, kanë qënë dhe do të vazhdojnë të jenë, ato vetëm transformohen duke prodhuar nëntipa dhe tipa të rinj, që në momente të caktuara bëhen agresivë. E vetmja mbrojtje ndaj tyre është përgatitja e organizmit në përballje sa më natyrale me ta. Çdo deformim i imunitetit natyral të organizmit nëpërmjet vaksinave, në viruse që lënë imunitet të përkohshëm, siç është gripi, jo vetëm nuk është dobiprurës, por shpesh është dëmtues për organizmin. Duhet të kthejmë sytë nga imunologjia klasike, kur prodhimi i vaksinave për sëmundje me imunitet të përkohshëm ishte nonsens. Asnjëherë lufta e strukturave biologjike të tilla të thjeshta, sa nuk mund të quhen as mikroorganizma, nuk mund të jetë shkatërruese për specien humane të organizuar dhe konsoliduar si një perandori dominante e jetës biologjike, në evolucionin e saj miliona vjeçar.

PANIKU QEVERITAR DHE MJEKËSOR PRODHUAN KATASTROFA SOCIALE, EKONOMIKE DHE POLITIKE

Detyra e mjekësisë është të dominojë sëmundjet në emër të mbrojtjes së jetës dhe jo shkatërrimit të saj. Strategjia gjithëbotërore e menaxhimit të kësaj situate, në rastin më të mirë dëshmoi për shkarjen nga e mjekësisë moderne nga parimet klasike dhe lapsus në strategjinë e trajtimit e një gripi, ndërsa në rastin më të keq, flet për një agresivitet dhe mungesë kontrolli në botën e zvogëluar nga rrjetet sociale dhe informacioni i pakontrolluar, të cilat krijojnë presione, duke futur në panik qeveri dhe mjekësi dhe prodhuar katastrofa sociale, ekonomike dhe politike, ekuivalente me bomba atomike dhe luftëra botërore. Paniku i prodhuar dhe nga mjekë dhe grupe mjekësore, që në mënyrë jo profesionale, deklamonin kataklizmonë botërore dhe i jepnin ngjyrat e kuçedrës këtij virusi, duke marrë rolin e Kasandrës, duhet të kuptojnë që paniku nuk prodhon reagim pozitiv te pacienti apo popullata dhe nuk ka të bëjë me ndërgjegjësimin që prodhon bindja e të sëmurit dhe optimizmi i tij. Ku janë ata mjekë dhe hulumtime shkencore, që parashikonin apokalipsin, aktualisht në fundin e kësaj vale epidemike, me ⅓ e viktimave të një gripi të zakonshëm, por me një bilanc apokaliptik destruksioni psikologjik, social, ekonomik, arsimor, etj., ku peshën e shkaktarit dhe provokatorit kryesor e mban mjeksia botërore, e futur në vorbullën e një paniku të pajustifikuar, ku misioni i përmirësimit, mbrojtjes dhe konsolidimit të jetesës, u transformua në misionin shmangies të domosdoshme së vdekjes me çdo kosto.

ARMIKU MË I MADH I JETËS ËSHTË PANIKU DHE STRESI

Së fundi mund të them se armiku më i madh i jetës është paniku dhe stresi. Çdo organizëm solid dhe i pa terrorizuar është i aftë të ndeshet me sëmundjen dhe të triumfojë. Për dominimin e kësaj situate, ju bëj thirrjen e një mjeku të shquar francez: “…I sëmurë, unë (si mjek) dhe sëmundja jemi në anë të ndryshme të barrikadës, varet me kë bashkohesh ti, të përcaktojmë triumfatorin…!”. Të gjithë e dini që herpesi bashkëjeton me ju, ai qëndron brenda organizmit pa ju shqetësuar dhe merr krah dhe shpërthen në buzët tuaja, në periudha stresi, lodhjeje dhe sëmundjeje. Vetë worldmeteri Covid flet për kurbë në rritje të të infektuarve dhe kurbë në rënie të vdekjeve. Qetësia dhe trajtimi i sëmundjes me parimet e gripit të zakonshëm, jo vetëm nuk do të prodhojë viktima, por dhe do kthejë vitalitetin në planetin e rënë në kaos dhe kolaps.

Nuk ka se si ta dojë Tirana votën tonë…

June 3, 2020 by dgreca

NGA ILIR LEVONJA/FLORIDA/

Përfundimisht vendi amë nuk arriti të na mundësoj ne emigrantëve të drejtën e votimit. E ashtuqujtuara reformë zgjedhore na anashkaloi rishtas, madje me një rrudhje buzësh dhe me paraqitjen e politikanit mashtrues klasik që po degradon një nga popujt më vital të Ballkanit Perëndimor, shqiptarët. Dhe ta mendosh që pas tërmetit të 26 nëntorit 2019 ndihma financiare e ofruar nga djersa dhe gjaku i emigrantëve kapi shifra që mundën edhe kontributin buxhetor të vet shtetit. Pa përmendur ndihmën ndër shekuj ku edhe Zotin e kemi institucionalizuar po prej tyre, siç është shembulli i emigrantit politik Fan Nolit etj., me kishën e Shën Gjergjit në Boston më 1935. Shteti amë na anashkaloi rishtas dhe jo pa qëllim, diaspora a emigrantët kudo që janë sado prirjeve politike a bindjeve kurrë nuk do ta mbanin vendin në një tranzicion dekadash, kjo fal përvojës jetësore të demokracive ku ata jetojnë. Kurrë nuk do ta bënin Shqipërinë një tryezë bisedash në një sallon ambasade të huaj pasi do dinin të gjenin gjuhën, do dinin të komunikonin, do dinin ta çonin vendin e tyre aty ku i takon pa ndihmën e asnjë të huaji. Sado socialistë, demokratë, ballistë, legalistë, komunistë…, kudo ku janë u ka rënë bytha në ujë rrugëve të globit. Dhe kanë aq gjoks sa të shohin njëri-tjetrin në sy, ta përqafojnë, t’i hapin derën dhe të qajnë bashkërisht për dertet a poshtërsitë që i kanë shkaktuar vetes dhe vendit. Kjo është përvoja e shtegtarit që aq emocionalisht e shqiptoi qiejve një poet i yti atdhe, ne popull muhaxhir ecim nëpër shi. Ai quhej Bilal Xhaferri, aludonte për Çamërinë, truallin e origjinës, por që aq shumë i shkonte vendit për shtat. Pasi kësisoj jemi dhe jo pak por plot 1.7 milion. Por nuk e kemi të drejtën e votës, nuk na do Tirana. Edhe sot e kësaj dite shqiptarët e vendit amë (se ata në Kosovë e Maqedoni votojnë) fal mutërve të politikës janë gati të vriten për çështjet e popujve në gadishullin arab të Palestinës se sa për fatin e tyre a çifutërinë e tyre nga esnafi politik rrugëve të rruzullit. Përfundimisht vendi amë na degdisi akoma më larg. Dhe shumë syresh mbajnë mend se si i pari i qeverisë e bëri premtim të bujshëm që më 2013, por shpejt e harroi. Nuk harroi të glorifikonte unin edhe me metodat e perëndimit one man show, pasi quan popull teseristët e një formacioni shelegësh. Madje ironia më e madhe është edhe fakti se kemi një gjoja institucion a Ministri të diasporës. Po tashmë nuk është e vështirë për të kuptuar se në zhvillimet pas 90-tës shtetarët nuk e duan, nuk e kanë dashur votën e emigrantit. Jo vetëm të majtët, por edhe të djathtët. Ky është persekutimi klasik dhe më i dhimbshmi ndaj harrojeni vuajtjet nga malet, mes borës, ndjekjen e policive a përndjekjen e të të qenit pa letra botës. Harrojini ose quajeni si asgjë përpara këtyre poshtërsive që na bën vendi amë. Ndaj sot nuk ka faj vetëm ai që qeveris, por edhe opozitarizmi. Diasporën sot më shumë se qeveria e vrau pikërisht opozitarizmi. Një forcë e mefshët që kurrë nuk e njohu sfidën e sojit nga vjen por la të qeverisi për plot 7 vjet një nga fatkeqësitë sociale më të mëdha të këtij fillim shekulli. Një opozitë që kurrë nuk e mësoi se në betejë futesh vetëm me një mendësi, o fiton ose vdes. Për më tepër kur shqiptarët po ktheheshin në një Kolumbi e Eskobarit a Meksika e El Chapos. Për më tepër kur vrasjeve pa emër të rrethinave të Vlorës po u hidhej përsipër imitime asfalti nga gjoja Rio de Zhanjero i largët. Për më tepër ajo pak histori a traditë prindërore me aq sa ishte, me erë vaj kikiriku, por e jona, u rrafshua në emër të një tavoline, sa bëm sonte dhe sa do bëjmë nesër. Ky është vendi jonë të dashur vëllezër emigrantë, më i bukuri në botë. Por i nënshtruar totalisht nga shallvaret, xheli dhe ”mëshironjësit” që ndajnë çanta me ushqime. Nuk na do Tirana vëllezër dhe kjo është e kuptueshme, ujrat do kishin rrjedhur ndryshe.

Nadia Tukiçi, një emër që vjen nga Parisi zgjoi Tiranën e fjetur të ekranëve trash ! Nga Elida Buçpapaj

January 4, 2020 by dgreca

Nga Elida Buçpapaj

Nuk e di se çfarë i emocionon tani shqiptarët, të shtetit amë e kam fjalën !

Çfarë i bën të psherëtijnë, të marrin frymë thellë, të përloten, të mallëngjehen, të shkunden!

Një libër i mirë, do t’i bënte, por ata nuk lexojnë më libra!Një poezi e mirë, do t’i trondiste, por tani kanë filluar të prodhojnë kolektivisht folklor banal.

Një shkrim i mirë do t’i çlironte nga paragjykimet, por tani ata që të lexojnë e të pëlqejnë diçka, duhet të marrin aprovimin e partive…

Botën e qytetëruar, muzika – këngët e kanë çuar hov në këmbë. Le të kujtojmë këngët e The Beatles, Bob Marley, Pink Floyed, John Lennon, Bob Dylan, Jim Morrison, Janis Joplin, Jimi Hendrix që kanë shkaktuar revolucion, kanë çuar shpirtin peshë e frymëzuar e revoltuar miliona e miliona i kanë ngritur në protesta, këngë që kanë bërë histori. Nuk ka rëndësi rock, pop, metalica, soft, dance, country apo blues! Rëndësi ka që të jetë Art i vërtetë!

Shqiptarët e shtetit amë janë zhveshur nga emocionet, janë varfëruar mendërisht e shpirtërisht…

Natë e ditë shohin një teatër vulgar me siglat ERTV, që ua ka shkatërruar gjithë shijet për të bukurën!

Shteti po e vret kulturën, me indiferencë po i vret artistët, po i shumëzon me zero kompozitorët, poetët, po e kthen jetën në një rezervuar kafshësh të egra!

Shqiptarët e shtetit amë, kur shohin festivalin kombëtar të këngës i kërkojnë emocionet tek trupat lakuriq, tek fryrjet me silikon, tek tundjet vulgare, si striptiza, tek zbrazësia shpirtërore, tek kotësia,

shqiptarët e shtetit amë po kthehen në komb koti!

Më tepër u interesojnë format e kolme të Albërie Hadërgjonajt dhe të bëjnë baste për moshën e saj se të dëgjojnë e të edukojnë fëmijët e tyre me muzikë të vërtetë.

Shqiptarët e shtetit amë nuk po e jetojnë jetën!

Sepse nuk ka jetë pa emocione, prandaj është krijuar muzika, poezia, piktura!

“Emocionet e pastra ju ngrejnë lart” thosh Rainer Maria Rilke, “ndërsa emocionet e papastra, ju shtrembërojnë.”

E bukura të emocion, e bukura zgjon emocionet e pastra!

Ndërsa po ndiqja indiferente Festivalin Kombëtar të Këngës, me ndonjë përjashtim të rrallë,

u befasova nga një zë i ngrohtë plot ngjyra, që buronte natyrshëm e të zgjonte nga gjumi letargjik i të rëndomtës e monotones.

Ishte një zë që nuk këndonte ritme të forta, jo, ishte një baladë, pak hymn, pak marsh, por që të hapte sytë e mendjes të lodhur nga banaliteti i ngritur në institucion!

Ju flet Tirana, këndonte vajza e brishtë, me një zë gjithë sfumatura, e shoqëruar nga i jati, artisti i mirënjohur Genc Tukiçi. Atë e bijë interpretonin duke luajtur në piano, pa zhurma, pa slang, por me art, nën shoqërinë e një orkestre që ndihej madhështore.

Nadia Tukiçi vjen nga Parisi, ajo e ka në gjak muzikën sepse është bijë dhe mbesë arti. Nadia ka tre nacionalitete, shqiptare, japoneze, franceze dhe në skenën e Festivalit këndoi shqip “Ju flet Tirana”.

Nadia këndoi plot emocion dhe zgjoi emocionet tona të fjetura.

Ndërsa shqiptarët krenohen kur flasin gjuhë të huaja, Nadia krenohet se flet shqip.

Gjatë mbrëmjeve të Festivalit të 58 të këngës në RTSH Nadia Tukiçi nuk ishte veshur sexy, nuk ekspozoi linja, përkundrazi , bukura e saj natyrale vihej më në pah nga maksifustanët e thjeshtë dhe elegantë.

Nadia Tukiçi ishte gati pa truk në fytyrë, me bukurinë e pastër të moshës, që bënte të shfaqeshin qartë ndjenjat e Artistes gjatë interpretimit.

Nadia Tukiçi e ndjente atë që këndonte, mallin kur dëgjojmë atë trifjalësh të thjeshtë “Ju flet Tirana”, Tirana ku është lindur e rritur i jati i saj, ku ajo vjen jo shpesh, por prapë e kupton se çfarë do të thonë ato tre fjalëza magjike, edhe për ata që janë brënda, edhe për ata qindra mijë emigrantë jashtë, që ikën nga Tirana të zbulojnë Amerikën në Perëndim, ndërsa Nadia me zërin e saj, me shqipen e saj të bukur në shkodranisht, kërkon të zbulojë Amerikën në Tiranën e ftohur nga muzika tallava dhe arti rrumpallë!

Shqiptarët kanë nevojë, sikur thosh, Bob Marley, “të emancipohen nga skllavëria mendore”.

Arti i vërtetë të emancipon, të arratis nga shëmtimi i përditshëm që i ushqen shqiptarët përmes skenave dhe televizioneve tona.

Sepse sa më tepër art trash nga kryemetropoli, aq më tepër kultivohet skllevëria!

Ndërsa Nadia Tukiçi me Ju flet Tirana dhe Sara Bajraktari me Ajrin ishin risia e këtij Festivali sepse bën art të mirëfilltë, çlirues, zgjues, qytetërues!

Fjalë kyçe: Elida Buçpapaj, TIRANA, Paris, Nadia Tukiçi, Ju flet Tirana

Hahn: Javën e ardhshme nisin përgatitjet në Tiranë e Shkup

July 10, 2018 by dgreca

Komisari i BE, Johannes Hahn thotë për DW se javën e ardhshme do të asistojë në Tiranë e Shkup në procesin përgatitor të nisjes eventuale të negociatave për BE. Për liberalizimin e vizave për Kosovën pritet raporti i BE./

DW: Në Londër po zhvillohet tani takimi i pestë i Ballkanit Perëndimor. Në qendër është tema e sigurisë dhe e stabilitetit. Cilat pika themelore do të jenë arritur në fund?

Johannes Hahn: Siguria është njëri aspekt dhe tjetri është zhvillimi ekonomik. Për këtë kemi pasur një konferencë javën e kaluar në Vjenë. Kur bëhet fjalë për sigurinë është çështja e bashkëpunimit midis njësive përkatëse në rajon dhe organizatave përkatëse në nivel evropian, si në çështjen e luftimit të terrorizmit, të luftës kundër kriminalitetit të organizuar, larjes së parave, trafikut të qenieve njerëzore etj. Kjo është një gjë që në thelb funksionon shumë mirë, por që ende mund të përmirësohet.

A mund ta sqaroni pak më konkretisht për rajonin, çfarë do të thotë kjo për sigurimin e kufijve, çfarë marrëveshjesh janë lidhur, si do të angazhohet Frontex-i në të ardhmen më fort?

Dihet që aktualisht në BE po zhvillohet një diskutim për mënyrën si duhet trajtuar migrimi, valët e ardhshme të migrimit. Dhe e përbashkëta që theksohet është, që për këtë, do të na duhet të përgatitemi. Dhe pjesë e këtyre përgatitjeve është që të vazhdojë bashkëpunimi këtu me vende partnere në Ballkanin Perëndimor, të cilat luajtën një rol shumë konstruktiv në valën e migrimit në 2015-ën. Prej viteve 2013-2014 BE ka investuar më shumë se 320 milionë euro në trajnimin dhe në pajisjen si dhe në mbështetjen financiare për këto vende, kur bëhet fjalë për trajtimin e migrimit. Këtë mbështetje do ta vazhdojmë të tillë. Tani është fjala që në një rast urgjent, punonjës të Frontexit të mund të vendosen në këto vende.

Në lidhje me luftimin e terrorizmit ka që tani diskutime dhe marrëveshje me Europolin. Si do të jetë ky bashkëpunim në të ardhmen?

Këtu ka marrëveshje që Europol të hapë në kryeqytetet e veçanta nga një Zyrë Ndërlidhjeje, që të bashkëpunojë ngushtë me forcat lokale policore dhe të garantojë në këtë mënyrë që të funksionojë komunikimi.

Pikërisht nga Austria vjen diskutimi për itinerarë të rinj refugjatësh në Ballkan, megjithëse shifrat nuk flasin fare për këtë, por kjo është një temë që dominoi fort edhe këtu në samit. Krahas aspekteve të sigurimit të kufirit, për çfarë u ra dakord në lidhje me pranimin apo përcjelljen e refugjatëve?

Bosnjë-Hercegovina është aktualisht veçanërisht në fokus, sepse këtu, disa vetë, më të vërtet disa vetë, përpiqen që të hyjnë në BE. Ne këtu e mbështesim qeverinë dhe administratën e Bosnjë-Hercegovinës p.sh. për vënien në dispozicion të strehimeve, që për dimrin p.sh. të merren masat e duhura, po të jetë e nevojshme që njerëzit këtu të kenë strehim dhe ushqim.

Nga ana tjetër, fjala është që ne të bashkëpunojmë me institucionet lokale, që në rast nevoje të bëhen riatdhesime, në mënyrë që këtu të mos krijohet fare situata, që njerëzit që nuk kanë fare perspektivë që të marrin azil të kthehen në vendet e origjinës së tyre.

Tiranë e Shkup: “Javën e ardhshme nis procesi përgatitor për negociatat”

Një temë që u diskutua këtu është edhe afrimi me BE, vazhdimi i negociatave të anëtarësimit, të ravijëzuara me Maqedoninë dhe Shqipërinë. Që javën e ardhshme kjo punë do të kalojë në një fazë konkrete.Çfarë mund të na thoni që tani konkretisht për këtë aspekt?

Javën e ardhshme do të jem si në Shkup, ashtu edhe në Tiranë, për të asistuar, kur të përgatisim procesin përgatitor, të ashtuquajturin screening për fillimin e mundshëm të negociatave vitin e ardhshëm. Është patjetër e nevojshme që ne të bëjmë një lloj inventari se ku ndodhet vendi përkatës kandidat në të gjitha aspektet e tij juridike në krahasim me gjendjen juridike në BE, dhe në bazë të gjendjes të caktojmë objektin e negociatave.

Kjo është një punë shumë e gjerë dhe do të varet shumë që sa të angazhuar do të kontribuojnë të dyja vendet për këtë, por gjithsesi kjo është diçka që besoj se do të jetë e tillë.

Problemi i sundimit të ligjit është një problem i rëndësishëm në të gjitha negociatat. Në vendet e Ballkanit Perëndimor ka ngecje në vend e edhe hapa pas. Cilat janë hapat e ardshëm që shihni këtu?

Secili vend ka detyrat e tij të shtëpisë. Shqipëria, për shembull, ka në këtë drejtim arritje për t’u shënuar me reformën e saj të gjerë të drejtësisë, e cila tani ndodhet në fazën e zbatimit me asistencë ndërkombëtare. Kjo vlen në fakt për të gjitha shtetet e rajonit, veçanërisht përsa i përket rritjes së pavarësisë, cilësisë, profesionalizmit dhe të transparencës së drejtësisë, për të fituar edhe besimin e qytetareve dhe qytetarëve në këto institucione. Kjo pasqyrohet në fund në tërheqjen e investorëve të huaj, kur ata mund të kenë besim te një drejtësi funksionuese dhe e pavarur.

Muajin e ardhshëm përfundon raporti për liberalizimin e vizave për Kosovën

Ju ravijëzuat që që muajin e ardhshëm do të bëhet hapi pasues për liberalizimin e vizave për Kosovën. Kur do të ndodhë kjo dhe cilat do të jenë hapat e ardhshëm?

Ne ndodhemi në redaktimin përfundimtar të raportit tonë, sepse dihet që Kosova kishte edhe dy pika të hapura. Njëra është zgjidhur, pra vendimi dhe adaptimi përkatës në kushtetutë i një konflikti kufitar me Malin e Zi. Kjo tani është sqaruar.

Dhe e dyta është një zhvillim i qendrueshëm i vazhdueshëm në luftë kundër kriminalitetit, kundër kriminalitetit të organizuar. Nga ana jonë në maj dërguam një mision dhe tani raporti është në fazën përfundimtare. Sapo të përfundojë kjo dhe unë besoj që do të përfundojë pozitivisht, ne do të japim përfundimisht dritë të gjelbër.

Kufiri detar Greqi – Shqipëri: Hahn “Jam shumë optimist”

Si një përparim ju ravijëzuat edhe një sukses në grindjen kufitare midis Greqisë dhe Shqipërisë. Çfarë mund të na tregoni për këtë?

Hahn: Midis Greqisë dhe Shqipërisë ka një sërë çështjesh ende të hapura. Edhe këtu ka pasur për disa muaj negociata të mira dhe njëra nga temat është sqarimi i kufijve detarë midis Shqipërisë dhe Greqisë. Shpresoj që këtu të prezantohet së shpejti një zgjidhje, sepse edhe kjo bën pjesë në këtë grup temash, që një anëtar të ri ne mund dhe duam ta pranojmë vetëm atëherë kur janë zgjidhur të gjitha konfliktet bilaterale. Po unë jam shumë optimist, që kjo do të jetë e mundur të realizohet në javët e ardhshme.

Procesi i Berlinit – bilanc i ndërmjetëm

Pra përsa i përket procesit të zgjerimit ka përparime, në një kohë që procesi i Berlinit ka ngecur pak. Si e shihni të ardhmen e procesit të Berlinit?

Unë në asnjë mënyrë nuk shoh që procesi i Berlinit të ketë ngecur, sepse procesi i Berlinit ka ofruar iniciativa mjaft të rëndësishme dhe ka dhënë shtysa të tilla, veçanërisht përsa i përket bashkëpunimit rajonal.

Me të vërtetë ne kemi përparime të mira në projektet ndërkufitare infrastrukturore, masat e para ndërtimore janë vënë në rrugë të mbarë, përsa u përket rrugëve dhe shinave; kemi pasur një takim të nivelit të lartë për digjitalizimin shumë premtues. Nga njëra anë aty u bë fjalë për hardware, për infraskturë të IT, por edhe për software.

Ajo ku jemi me të vërtetë pak mbrapa, dhe që ishte njëri nga pikësynimet, është bashkëpunimi në fushën energjetike, si përsa i përket prodhimit të energjisë, ashtu edhe përsa i përket shpërndarjes së saj. Nga ana tjetër kemi shënuar përparime të mira në zhvillimin e një hapësire ekonomike, sepse për shumë vjet këtu nuk ka pasur përparime në vëllimin e tregtisë, në një kohë kur tregtia me Evropën është dyfishuar në dhjetë vitet e fundit në 46 miliardë euro. Por në vitin 2017 kemi pasur rritjen e parë, 13 përqind të tregtisë ndërrajonale dhe kjo mund të rritet edhe më tej po të arrijmë që ta zhvillojmë këtë hapësirë të përbashkët ekonomike, ku të eleminohen barrierat e kontrollet doganore, ku të kemi një njohje reciproke të çertifikatave e kështu me radhë, këtu ka ende shumë për të bërë.

Pra procesi i Berlinit vazhdon, vitin e ardhshëm në Poloni. Cilat do të jenë për mendimin tuaj pikërëndesat?

Hahn: Kjo duhet diskutuar me miqtë polakë. Mendoj që polakët kanë një përvojë të shkëlqyer me përdorimin e mjeteve të fondeve strukturore – po ta shikoni Poloninë ajo është një vend që lulëzon, jo së fundi edhe me mbështetjen e BE. Po për këtë duhen edhe njohuri, ekspertizë në vend që mjetet të mund të tërhiqen. Dhe nga kompetenca ime e mëparshme si komisari përgjegjës e di që kjo është një sfidë. Që të përballesh që herët me këto gjëra është gjithmonë mirë. Në plan afatgjatë, synimi duhet të jetë që të gjitha konferencat përkatëse, që kanë të bëjnë me rajonin të zhvillohen po në rajon, sepse kjo e forcon mendimin e autorësisë.

Johannes Hahn është Komisari për Zgjerimin i BE. Intervistën e zhvilloi në Londër Adelheid Feilcke.

Praga, Prishtina, Tirana

December 26, 2017 by dgreca

Nga Migjen Kajtazi/

Rrëfimi im për vizitën në kryqytetin çek Pragë përmban dy periudha. E para fillon kështu : Jam duke u kthyer nga vizita disa ditore në Pragë e ashtu i ulur në ulësen e aeroplanit pa pritur që aeroplani të niset fillojë të shikojë fotografitë e shumëta të marrura në ketë qytet. Qdo fotografi përmban në vetëvete objekte të bukura kulturore. Përmban pamje e qytetitë të shtrirë rrethë lumitë të bukurë me uratë e saja të shumta. Shpirti i qytetit është i gërshetuar në monumente të hatashme si kështjella, biblioteka, katedralet, kishat, statujat fetare, të artit e monumentet historike, muzejë të shumtë etj.

1 Praga Gumëzhina e aeroplanit ndikojnë tek une që të mbylli sytë dhe në kllapin e gjumitë nuk më dalin imazhet e marrura nga fotografitë e Pragës po më dalin para syve lagjet e qytetit timë ku jam rritur ku kam mbaruar shkollën fillore dhe të mesme , më delë para syve Prishtina . Po në këtë ëndërr isha duke biseduar me qytetarët e qytetit për mundësit që Prishtina të ketë plane urbanistike dhe aksione në të mirë të qytetarëve të vetë.

Në planet urbanistike mbrojë idenë që Prishtina të ketë tramvajnë e vetë ku ky tramvaj të ketë si pikënisjen « hotel grandin » në qendër dhe duke përshkruar gjithë rrugën e pjerrët të quajtur rruga e Dubrovnikut, rruga më e vjetër që lidhë lagjen e Kodrës së Diellit me qendrën e qytetit. Pra, mbasi jam rritur në ketë lagje vazhdojë të mbrojë idetë lidhur me tramvajn që duhet gjarpërojë në ketë lagje. E në ketë ide, mbrojë iden që tranvajë të ndalet afër « furrës qerimi 2 » që në faktë ka qenë stacioni i funditë të linjës së autobusëve numër 4. Po tani mbasi lagjja është rritur shumë ka mbetur qendra e lagjës më të madhe të Prishtinës ku janë përqëndruar ndër të tjera përfaqësitë edhe të tri bankave të ndryshme.Insistojë që tramvaj të vazhdojë rrugën duke kaluar nga « shkolla Iliria » e duke kaluar afër shkollës « Mileniumi i 3-të » për të vazhduar rrugën deri në liqenin e Badovcitë që në faktë me ketë lidhje do ndikonte që ky liqe të ndërronte emërin dhe të quhej liqeni i Prishtinës. Aeroplani ishte nisur dhe une zgjohem e shofë që nuk kisha fjetur më shumë se 13 minuta…po kisha ëndrruar shumë…

Periudha e dytë të rrëfimit nga Praga ka të bëj më pregaditjen për të shkuar në ketë qytetë dhe ngjarjet nga ky qytet. Në faktë përveq fjalëve që kisha dëgjuar që qyteti i Pragës është qytet i bukur nuk kisha ndonjë njohuri dhe nuk kisha marrur as një hapë për të njohur së paku historin e ketijë qyteti të shpjeguar në ndonjë libër, broshur apo në internet. Thjeshtë desha të befasohem nga vizita e parë dhe në ketë vizitë nuk isha i vetëm isha me shokët e mijë. Po prap, kurrestja ishte më e fortë e kjo kurreshtje kishte të bënte me shqiptarët e Pragës dhe fusë në motorin e kërkimit në internet – google këto fjalë : « restorant shqiptar Pragë » dhe pas pakë mu shfaqë emri i një restoranti që një politikan i lartë shqiptar nga Tirana kishte qenë i ftuar nga pronari shqiptar i restorantit në fjalë…

I gëzuar që së paku kisha ketë referencë, sapo arritum në Pragë, gjetumë restorantin që ishte i stërmbushur me mysafir dhe një ndër kamarierët të shumët na tha që të kthehemi në restorant pas 50 minuta. Gjë që edhe bëm. Kurreshtja jonë për pronar shqiptar morri përgjigjje shumë të shpejtë nga biseda e kamarierëve që flisnin gjuhën serbe. Mbaruam së ushqyeri dhe kur mendova ta harrojë ketë ngjarje filluan talljet e shokëve të mijë me propozimin e restorantit dhe me fakturën e paguar … I gjetur nga ky realitet ku një zyrtar aq i lartë i Tiranës kishte zgjedhur ketë restaurant seq mu kujtua vizita e një zyrtari të qytetit të Prishtinës në Bernë të Zvicrës ku shumë shokë morrum pjesë në takim me ketë zyrtar dhe ironi në ketë takim nuk u folë për Prishtinën, nuk u përmend një projekt i realizuar, nuk kishte një stand të informimit për Prishtinën, nuk u dëgjua nga ky zyrtar as një e dhën qoftë për projekte idealiste apo projekte reale. Nuk u përmend ndonjë e dhën statistikore si për shembullë sa drunjë janë mjellur në betonin e qytetit, sa tone mbeturina janë hjekur, se si do përdoret energjia diellore …Thjeshtë ky zyrtar mbajti një fjalim politikë dhe mbrëmjen e kalojë në një restorant shqiptar…

Gjatë gjithë qëndrimi timë me shokët në Pragë,vizitojmë bibliotekat, vizitojmë kështjellat, muzetë . zhvendosemi me metro, me tranwaj, bus, anije e sidomos këmbë duke bër hapa që mesatarja ditore e hapave të llogaritur në telefonin tonë tejkalonte 12 kilometra.

Ecjen sikur nuk e ndijshum se temë diskutimi ishin edhe kryqytetet tona shqiptare.

Duke ecur në një lagje të bukur të Pragës pamë një argjendari të madhe me emër me kotonacion shqiptar. Së pari futen shokët dhe une i përcielli pas pakë minuta. Sapo futem dëgjojë që shokët flisnin me pronarët në gjuhën shqipe. U gëzova kurr morra veshë që shumë shqiptar posedojshin zingjir të pronave të argjendarive. Pronari kryesor duke dashur të marr vesh se nga vijmë e qka ishte motivi i vizitës sonë në Pragë ashtu duke qeshur na tha : « nvaret pse keni ardhur në ketë qytet, qfar kërkoni do gjeni , nesë doni sherrë sherr,… sherr do gjeni … »

Këto fjalë të pronarit mu ngulitën në kokë dhe thash për zyrtarët e lartë të kryqyteteve shqiptare që qdo vizitë që do bejnë në qendra të mëdha apo të vogëla do dëshiroja që këta zyrtar kur të vijnë në vizitë mos të kërkojnë restorante po të kërkojnë të ecin e të shofin frymëmarrjen e një qytetit që së paku kur të kthen të kenë ide të mira se nga idetë e mira do ketë projekte të mira që herët a vonë do realizohen ….