Archives for December 2012

EKSPOZITE PER 100 VJETORIN E PAVARESISE SE SHQIPERISE NE GALWAY, IRLANDE

December 2, 2012 by dgreca

Në 23 Nëntor 2012 në bashkinë e qytetit Galway të Irlandës u hap ekspozita fotografike “100 Vjet Pavarësi e Shqipërisë”. Në ceremoninë e organizuar me këtë rast morën pjesë komuniteti shqiptar në Galway dhe miq e të ftuar irlandezë.

Hapjen zyrtare të kësaj ceremonie e bëri Z. James Harrold, drejtor i Kulturës dhe Artit pranë Bashkisë së Galway. Në fjalën e tij ai shprehu falënderimet e tij të sinqerta për Ambasadën Shqiptare në Londër për dhurimin e këtyre fotografive që mundësuan hapjen e ekspozitës dhe prezantoi disa momente të historisë së Shqipërisë dhe ngjashmërinë e saj me historinë e Irlandës. Ai falenderoi gjithashtu edhe z. Ndrek Gjini, asistent i artit në drejtorinë e trashëgimisë kulturore pranë kësaj bashkie.

Me pas Nënkryetari i Parlamentit të Irlandës, deputeti Michael Kitt i pranishem në këtë ekspozitë në fjalën e tij u ndal në rrënjët Kelto-Shqiptare si dhe në perspektivën e marrëdhënjeve shumë të mira midis dy vendeve. Anëtari i bordit të drejtorëve të shoqatës “Miqtë Irlandezë të Shqipërisë ” z. Samir Beganji prezantoi historinë e Shqipërisë dhe veprimtaritë festive të organizuara me rastin e festës së Pavarësisë si dhe falënderoi të pranishmit për pjesëmarrjen në këtë aktivitet. Nënkryetari i bashkise Fank Fahy vuri në dukje kontributin e vyer të shqiptarëve në qytetin Galway.

Në këtë ceremoni përshëndeti edhe doktor Jack McCann President i Shoqatës, Miqtë Irlandezë të Shqipërisë.

Ekspozita do të qëndrojë e hapur një muaj. Drejtori i trashëgimisë kulturore të kësaj bashkie Dr. Jim Hiins propozoi që kjo ekspozitë të hapet më pas edhe në qytete të tjera të Irlandës.

PRITJE E PERFAQESIVE DIPLOMATIKE SHQIPTARE NE NEW YORK

December 2, 2012 by dgreca

Rreth 107 përfaqësues diplomatik nga vende anëtare të përherëshme të OKB-së, nga të gjitha kontinentet, ishin të pranishme në nivel Ambasadori, Zv Ambasadori ose zyrtarësh të tjerë të lartë/

NGA BEQIR SINA, New York City/
MANHATTAN NYC : Në datën 28 nëntor 2012, në orën 18.00, në sallën e madhe (ball – room) të lokalit të njohur në New York, Russian Tea Room, përfaqësitë tona Misioni i Përhershëm i Republikës së Shqipërisë në Organizatën e Kombeve të Bashkuara së bashku me Konsullatën e Përgjithshme e RSH në Nju Jork dha një pritje për festën tonë kombëtare – 100 vjetorin e pavarësisë së Shqipërisë.
Pritja e organizuar u krye mes ngjyrave kuqezi, simboleve, muzikës dhe veshjeve kombëtare shqiptare dhe kaloi në një atmosferë të gezueshme dhe mjaft miqësore.Pritja ishte një moment shumë i bukur për të festuar në këtë ambjent mjaft të këndëshëm. Mishto tha se :”Ne u ndjemë krenarë që mund të festonim me trupin diplomatik në OKB dhe në New York, e po ashtu edhe me bashkëatdhetarët tanë këtu ditën e shënuar për mbarë kombin tonë 100 Vjetorin e Shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë”.
Ky eveniment mund të quhet zyrtarisht se ishte edhe ai që i përmbylli të gjithë festimet dhe veprimtarit të organizuara gjatë gjithë këtij viti në SHBA, nga komuniteti shqiptarë për vitin jubilar të 100 vjetorit të pavarësisë, të paraprirë nga ato që u shënuan në mënyrë më madhështore, në çdo vendbanim ku më së shumti jetojnë shqiptarët, javën e kaluar.

Ndërkohë, që po në Nju Jork në sheshin më të madh në botë Times Square mijëra shqiptarë kan manifestuar për disa orë kuqezi 100 vjetorin e pavarësisë ashtu si dhe qytete të tjera të Shteteve të Bashkuara ku gjatë këtyre ditëve janë zhvilluar aktivitete të ndryshme festive, ngritje e flamurit, koncerte dhe darka solmne me rastin e përvjetorit të pavarësisë, ku kan marrë pjesë me qindra mijëra vetë.

Në pritjen që dhanë përfaqësuesit diplomatik të shtetit shqiptarë në New York, Sh. T. Z. Ferit Hoxha me zonjën Amelle Montenot – Hoxha, dhe Z. Dritan Mishto me Znj. Agata Mishto morën pjesë disa qindra të ftuar, personalitete të rëndësishme njujorkeze, veprimtarë të dalluar shqiptarë dhe të huaja.

Në pritje e dhënë në Nju Jork, nga përfaqësuesit e Shqipërisë morën pjesë të gjitha vendet mike, vendet e Bashkimit Europiana e të tjera të Rajonit tonë (përveç Serbisë). Trupa diplomatike e akredituar në Kombet e Bashkuara nga vendet e ndryshme të botës, Ambasadorët të vendeve që janë edhe anëtare të NATO-s, BE-së, Ballkanit, Rajonit e më gjerë, në OKB – Përfaqësues të shquar të kulturës, shkencës, ekonomisë dhe financës, lider shoqatash dhe organizatash – nxënës e studentë shqiptar që mësojnë e studionë në shkollat amerikane, profesorë shqiptarë e amerikanë të universiteteve, përfaqësues të shquar të artit, sportit, dhe kinematografisë në komunitetit tonë, përfaqësues shqiptarë të shtypit, gazetat (Illyria, Bota sot, Dielli) përfaqësues të biznesit shqiptarë dhe amerikanë, përfaqësues të artit kulturës dhe sportit shqiptar në SHBA.

Në pritje edhe përfaqësuesit e Kosovës, Ambasadori Bekim Sejdiu Konsulli i Përgjithshëm dhe konsulli Fatmir Zajmi, Asamblemeni i parë shqiptarë në Nju Jork, zoti Mark Gjonaj dhe kampioni i botës në spektaklin Vallëzimin me Yjet – Dancing With the Stars – Tony Dovolani
Pas intonimit të himnit kombëtar të Shteteve të Bashkuara kënduar nga talenti Bledar Maqellara dhe himnit të Shqipërisë kënduar nga këngëtaria e mirënjohur Merita Halili e shoqëruar në firsamonik nga mjeshtri i muzikës Raif Hyseni – përshëndetjes së rastit nga Konsulli i Përgjithëshëm i Shqipërisë në New York, zoti Dritan Mishto , fjalën e mori Ambasadori Ferit Hoxha – Shef Misioni në OKB, i cili foli për rrugën e Shqipërisë gjatë këtij njëqindvjeçari dhe për arritjet e Shqipërisë në këto 100 vjet pavarësi.
Në fillim të fjalës së tij Shefi i Misionit shqiptarë Ambasadori Ferit Hoxha, theksojë se Shqipëria është e njohur, ashtu si dhe historia e shumë kombeve, të tjera, mbasi ajo është e mbushur me të gjitha llojet e ngjarjeve dhe jo gjithmonë ato të lumtura. “Megjithatë, vijojë ambasadori Hoxha, Shqipëria, është një nga ato raste të rralla ku historia vendosi të luajë të gjitha truket e saj dhe t’a “dënojnë” atë në fatet e saj – për të kaluar nëpër aq shumë vështirësi në rrjedhën e një shekulli”.

“Lindja e Shqipërisë si Shtet të Pavarur dhe Sovran 100 vjet më parë, u shpreh Ambasadori Hoxha në fjalën e tij përshëndetëse, erdhi në dhimbje, dhe natyrishtë në vështëristë e asaj kohe. Përpjekjet e vazhdueshme të popullit shqiptarë për liri e pavarësinë e saj me mbështetjen të mirëfilltë nga vendet mike, e solli Shqipërinë mbas pesë shekujsh robërie në dritë.”

Më tej ai vuri në pah se gjatë viteve shqiptarët ishin në një rekord të përpjekjeve të vazhdueshme: Lufta për mbijetesë dhe për ndërtimin e një shteti të qëndrueshëm, luftës kundër varfërisë së skajshme, i vuajtjeve të imponuara nga luftërat botërore, rezistenca në pesë dekadat më të vështira të komunizmit, sollën edhe ndryshimin politik, ekonomik e social të shqiptarëve në fillim të viteve ’90 dhe sidomos në 10 vitet e fudnit. Në këtë ditë, ne kemi plotë për të festuar por edhe të nderojmë me respekt të gjithë ata shqiptarë që luftuan dhe sakrifikuan për të drejtat që ne gëzojmë sot, të gjithë ata të cilët përpjekur me mish e me shpirt në mënyrë që vendi i Ynë të bëhet ajo që etërit themelues të saj donin që ajo të jetë: një vend i të gjithë shqiptarëve i lirë, demokratik dhe në paqe edhe me fqinjët tanë

Ndërsa ne shikojmë prapa dhe analizuar të kaluarën në mënyrë që të kuptojnë më mirë të tashmen, një botë në ndryshim të vazhdueshëm të shpejtë kërkon që ne të përqëndrohemi më shumë në të ardhmen, tonë.
“Asnjëherë më parë në historinë e kombit tonë, theksojë Ambasadori Hoxha, Shqipëria nuk ka lëvizur më shpejt se sa sot në rrugën e drejtë dhe të proseperitetit, kurrë më parë ajo nuk ka parë një transformim të tillë radikal. Raportime të besueshme, përfshirë Bankën Botërore, e konsiderojnë Shqipërinë një histori zhvillimi e suksesshme në shumë aspekte. Në të vërtetë, gjatë dy dekadave të fundit, Shqipëria ka ecur përpara më shumë se gjatë pjesës tjetër të shekullit krejt. Ajo ka krijuar një demokraci të besueshme multi-partiake dhe ekonomisë së tregut, ka ecur me shpejtësi për t’u ri-integruar në të gjitha Forumet ndërkombëtare dhe evropiane, duke përfshirë NATO-n dhe ne shpresojmë që së shpejti të bëhet një vend kandidat për në BE. Gjatë dekadës së fundit, Shqipëria e pa Kosovën më në fund të lirë e të pavarur të shpalli shtetin e saj një fitore historike kjo e gjithë shqiptarëve
Në përfundim, tha Ambasadori Hoxha, Shefi i Misisonit Shqiptarë në Kombet e Bashkuara, Shkëlqesi, Kolegë, Miqtë, Bashkëkombas -Compatriotes, Zonja dhe zotërinj, Ju faleminderit të gjithëve që u bashkuat në këtë gëzim me ne për të qenë këtu sonte për të festuar së bashku njëqindtë vjetorin të Deklaratës së Pavarësisë së Shqipërisë. Andaj më lejoni përsëri të ju falenderoj për të qenë këtu sonte dhe ndajnë këtë moment së bashku. Më lejoni të uroj mirë për ju, familjet dhe kombet tuaja që të vazhdojmë punën tonë dhe përpjekjet tona në dobi të paqes dhe prosperitetit, për një botë më të mirë për të gjithë.Gezuar Pavarësinë 100 vjetorin, zoti e bekoftë Shqipërinë dhe shqiptarët.

Të gjithë pjesëmarresit ua transmetuan diplomatëve të shetit shqiptarë urimet e tyre më të mira për një ngjarje të tillë të veçantë. Që të gjithë ishin pjesë e këtij manifestimi dhe secili prej tyre nderonin me praninë e tyre, të cilët në një formë ose tjetër e në nivele të ndrysheme, të pranishëm e bënë edhe më të gëzueshme këtë 100 vjetorë. Rëndësinë e kësaj feste e madhështuan edhe përfaqesues të vendeve mike e aleate, të Shqipërisë dhe Kosovës, vendeve me të cilat Shqipëria ka marrëdhenie të mira bashkëpunimi apo vende me të cilat marrëdhniet dhe kontaktet vijnë duke u shtuar si nga Shqipëria por edhe nga Kosova

DITA E FLAMURIT NE KISHEN KATOLIKE SHQIPETARE “ZOJA E SHKODRES”

December 2, 2012 by dgreca

28 Nëntorin 1912 , përvjetori Njëqindtë të Shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë dhe të krijimit të Shtetit Shqiptar – momentin historik, kur heronjtë tanë kombëtar ngritën flamurin historik të Gjergj Kastriotit- Skënderbeut në Vlorë, u perkujtua edhe ne Kishen Katolike Shqiptare Zoja e Shkodres/

Nga Beqir SINA/

HARSDALE – NEW YORK : Kisha Katolike shqiptare në Amerikë “Zoja e Shkodrës” e cila ndodhet në një mjedis të bukur natyror, provincën e Harsdale – Ynokers(NY), e dalluar për aktivitetin e saj fetar, kombëtar , shoqëroro dhe kulturor edhe këtë vitë ka pasur një aktivitet të ngjeshur.

Ngritja e flamurit kuqezi në 28 Nëntorë në kumbanoren e kësak kishe deh mbajtja e meshës është bërë tradicionale ku fajlët ma të mira dhe meritën e madhe të punës së shkelqyer, i shkojnë klerit katolik, në këtë Kishë, e dalluar për aktivitetin e saj për fe dhe atdhe, si dhe mijëra besimtarëve të saj. Me këto veprimtari Komuniteti katolik shqiptar në SHBA, tashmë tregon se është më solid dhe i organizuar mirë rreth Kishës Katolike Shqiptare në Amerikë.

Ata kanë një lidhje të fort mes fesë së tyre katolike dhe kombit tonë. Këta mijëra besmitarë, janë të motivuar nga dëshira për t’a ruajtur si fenë edhe kombin e tyre, me dinjitet, krenari kombëtare, mbasi që prej krijimit të kësaj kishe me figurat më të ndritura të saj në SHBA, Kisha Katolike Shqiptare në Amerikë është ajo që po i zhvillonë disa lloje veprimtarishë me karakter fetar, kombëtar, shoqëror dhe kulturor, gati gjatë gjithë vitit kushtuar ngjarjeve më të rëndësishme tona kombetare.

Në këtë javë feste prej disa ditësh, mjediset e kishës ishin hijeshur me dekorin e festës së 100 Vjetorit të Shpalljes së Pavarësisë Kombëtare. Në të gjitha ambjentet e saj- shikoje një flamur kombëtarë dhe simbole të tjera, ndërkohë, që gjithçka kulmoi si çdo vitë në këtë datë më 28 nëntorë, kur qindra besimtarë për disa orë kan festuar 100 vjetori i pavarësisë.
Më 28 Nëntor 2012, me rastin e 100-vjetorit të pavarësisë së Shqipërisë, edhe Kisha Katolike Shqiptare në Amerikë – Zoja e Shkodrës, në mënyrë solemne, thuhet në Facebook, ka bërë ngritjen e Flamurit mbi kambanaren e kishës. Aktivitet ky që dekadat e fundit vazhdimisht është celebruar në këtë kishë duke shënuar me mënyra të ndryshme ditëlindjen e Shqipërisë 28 Nëntorin 1912 – shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë
Ceremonia e ngritjes së flamurit kuqezi në pjesën më të lart të kësaj kishe e cila thirret Kambanare, filloi në ora 3 të pas dites ndërkohë që më parë kryefamullitari i kësaj kishe I Përndershmi Dom Pjetër Popaj në praninë e qindra besimtarëve mbajti me këtë rast një meshë të veçantë për këtë përvjetor të Njëqindtë të Shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë dhe të krijimit të Shtetit Shqiptar .

Sipas faqes së internetit së kësaj kishe në meshën i pavarësisë së Shqipërisë një pjesë e saj i është kushtuar dëshmorëve të kombit tonë, të, të tëra koherave.

Ceremonia e ngritjes së Flamurit në oborrin e Kishës Katolike Shqiptare në Amerikë Zoja e Shkodrës është ndjekur nga shumë besimtarë, sikurse edhe grupi i djemëve dhe vajzave të Ansamblit të Qëndrës Kulturore Nëna Tereze pranë kësaj kishe – Grupi Rozafa me këngë e valle nga të gjitha trevat ia shtoi bukurinë festës së flamurit.

Ngritja e flamurit në pjesën më të lart të kishës — kambanaren, fill pas kremtimit të meshës, dedikuar deshmoreve të kombit të të gjitha kohërave, nga të përndershmit Dom Pjeter Popaj dhe Dom Viktor Dedaj, filloi rreth orës dy të pasdrekës ceremonia e ngritjes së flamurit,e percjellur me himnin kombëtar shqiptar dhe atë të SHBA. Të pranishëm ishin më se një mijë vetë, shumica të rinjë e të reja. Edhe kryetari i Federatës PanShqiptare të Amerikës VATRA, dr Gjon Buçaj.

Ndërkohë edhe përfaqësues të organizatave, shoqatave e individë të ndryshme shqiptaro-amerikane e kanë përshëndetur këtë veprimtari. Ata mes të tjerash uruan Kishën Katolike Shqiptare ne Amerikë, famullitarin e saj Dom Pjeter Popaj. Besimtarët uruan që kjo traditë të vazhdojë dhe të bëhet çdo vit e më mirë. E vetmja fjalë që doli nga goja e çdo pjesmarrësi ishte _ Gëzuar festa e Flamurit – Faleminderit!”, drejtuar të gjithë atyre që me ndihmën, përkushtimin dhe pjesemarrjen e tyre, e bënë të mundur këtë ceremoni, për ngritjen e flamurit kuq e zi edhe në pjesën më të lart të Kishës Katolike Shqiptare ne Amerike “Zoja e Shkodres”

Në sallën e Qëndrës Kulturore Nëna Tereze u mbajtë një simposium kushtuar 100 vjetorit të pavarësisë, oratorët të ndryshëm folën për të nderuar këtë ditë të shejtë të kombit tonë kur mbas 500 vjet robëri – të sundimit otoman shqiptarët fituan pavarësinë me ngritjen e flamurit në Vlorë në 28 Nëntorë 1912 nga plaku i urtë dhe i menëçur Ismail Bej Qemali me burat më të mirë të Shqipërisë.

Me këtë rast folën Leonard Berishaj, Mark K. Shkreli , drejtori i Qendrës Kulturore Nëna Tereze, Famullitari Dom Pjetër Popaj, Age Ivezaj dhe professor Prend Çeta, kurse më pas Kisha Katolike Shqiptare Zoja e Shkodrës mbajti edhe një kokteji i pasur me muzikë dhe vallëzim, në Qendren Nëna Tereze.

Ata kujtuan 28 Nëntorin 1912 , këtë përvjetor të Njëqindtë të Shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë dhe të krijimit të Shtetit Shqiptar – momentin historik, kur heronjtë tanë kombëtar ngritën flamurin historik të Gjergj Kastriotit- Skënderbeut në Vlorë. Dhe, njëherit deklaruan mëvetësinë e shtetit amë, Shqipërinë, e pavarur pas pesë shekujsh roberie. Ky akt historik mbajti gjallë, thanë folësit dhe zgjoi shpresën se Zoti do t’a ndihmonte kombi Shqiptar, që kurr nuk do të shuhej, edhe pse trojet kombëtare u copëtuan në gjashtë pjesë nga Evropa, për të kënaqur orkeset grabitqare nga fqinjtë tanë – armiq shekullorë.

Në ditën e shenjtë të Flamurit në Vlorë ishte e gjithë Shqipëria, kujtuan në nderim të kësaj date oratorët, prej plakut të urtë e të meçur Ismail Bej Qemali, Luigj Guarkuqi, Dom Nikoll Kaçorri, Isa Boletini, ishte Kosova, Kraja e Ulqini, Plava e Gucia, Presheva, Medvegja, e Bujanovci,, Shkupi , Dibra dhe Tetova, Tirana, Korça, Saranda, Shkodra e Çameria me trimat e vet”, ishte i gjithë kombi ynë i përbashkur në fe dhe atdhe për rreth Flamurit Kuqezi.

LIBRI ME KUJTIMET E ISMAIL QEMALIT- VJENE NE VLORE

December 2, 2012 by dgreca

U PËRKTHYHEN NË SHQIP NË VITIN 1968 NË KANADA/

Msc GËZIM LLOJDIA/

Teki Gjonzeneli erdh në Vlorë nga Garfield-Nju Xhersi ,SHBA.Dhe si dhuratë nga më të çmuarat ishte ky libër i rrallë.Libri ka ngjyrën e kuqe në kopertinë si dhe një shkabë të zezë. Shkruhet Ismail Qemal Vlora. Kujtimet. Brendia e parë pas ballinës:Ismail Qemal Vlora. Kujtimet. Përktheu nga anglishtja:Reshad Agaj. Faqja vijuese:The memoirs of Ismail Kemal Bey.Edit by:Sommerville story.Ëith a preface by Ëilliam Morton Fullerton.Copyrght by Constable Publisher London.permison granted for publication in the Albanian Language Ja. 9th.1968.Harmony Priting limited Toronto,Canada. Faqja tjetër: u kushtohet dëshmorëve te atdheut dëshmorëve te flamurit atyre qe ranë ne çdo vent dhe ne cdo kohe per Shqipërinë e lire e te pavarur për flamurin e shenjte te Skënderbe Kastriotit dhe te Ismail Qemalit.Perkthenjesi. Fryte, drite e Shqiperise,Jashte nga qytet i erret,T’i veg dermen dhelperise /E tegezog na te mjeret./Ti qe kur dole nejete,/ Qe kur beri nena djale,/Koken e mbajte perpiete./ Edhe shpirtin zjarr e vale.(Nga “Kalendari Kombiar” i vitit 1900) (Kushtuar Ismail Qemalit nga Poeti i ri i asaj kohe Duqe J. Baba).

Bjene Telat ven e vine,/Po na tundin Shqiperine,/Toskerin, Gegerine,/Me cdo vend me cdo krahine:/Qe ne Shkoder neJanine,/Qe ne Vlor’ e nePrishtine:/Opopo g’fitoj Urine!Opopo g’u ngrit rremeti!Seg u tunt si vale deti:Posi det qe vjen me vale,/Po vjen rende e me ngadale,/E po ndjek Small Qemale:/Smail-burri i shpje ne VloreMe Flamur te kuq ne dore,/Me Flamurin e Lirise,/Mu nde thelp te Shqiperise!/Shqiperi moj Shqiperi!/Hidhe lark ate shami/Qe te treti ne te zi/Ne vajtim e roberi! (“Bjene Telat” — Rapsodi nga poeti Lasgush Poradeci).

Në faqen pasardhëse gjejmë:Pietro Scaglione qe përshkruan këtë udhetim historik teIsmail Qemalit na ben nje sherbim te shquar. Ne te shohim me habi dhe me dridhje te forta shpirti se vellezerit e gjakut tone e pritne A tin e Kombit te udhëhequr si te thuash nga një fuqi profetike se Ay nje dit’e do t’a nxirrte Atdheun ne drite. Kjo cerdhe e mrekulluarshme e arbresheve na del para syve ne ate kohe te target te 1903 si nje qender ku valojne kenget e bukura te Arberis me banden ne krye dhe ku Shoqeria Kombetare Shqipetare gvillon aktivitetin e vet per çlirim te Atdheut. Shumeinteresante te vrehet se si, qysh ne ate kohe Ismail Qemali sheh rezikun e Shqiperis nga Rusija dhe kerkon t’i hape syt dhe Italise vete duke dashur qe te kupetojne se fati yne dhe i atyre vete eshte i njejte andaj duhet te ndihmojme njeri tjetrin . . .Po kush ish ky Pietro Scaglione dhe g’ka bere? Qe nje shqipetar i flakte nga arbreshet e Siqelise i cili lindi ne Plana dhe sosi ditet e e tijne Shtetet e Bashkuar teAmerikes. Nuk dihet as data e llndjes as ajo e vdekjes. Ka qene shume i varfer dhe vetemesoj si autodidakt i shtyre me teper qe t’i sherbej idealit tij qe aqe me bugitje i valonte ne zemer. Ne Shtetet e bashkuar nxorri per disa kohe nje gazete me emrin “Afrimi” dhe ne 1929 e ndryshoj ne “Albania”. Gjithe jeten rrojti i varfer se gjtthe g’kish i prlshte per bo time.Vellimi nga eshte nxjerre pershkrimi i udhetimit teIsmail Qemalit ne Siqeli quhet “Historia e Shqiptareve te Italise” dhe mban gjithashtu nje perhyrje nga Lumo Skendua (Midhat Frasheri) i cili ne ate kohe ndodhej ne Barcelone (8Prill 1921).Qofte perhyrja e Midhat Frasherit qofte parethenja e Prof. JosefKadlkame lavderojne vepren e ketij arbreshtt te flakte PetroScagliones. Ne perhyrjen e Midhat Frasherit lexojme midis tjerave: “Kam degjuar se arbreshet, passi dalln nga kisha, burra,na dhe femije, kthehen nga dielli — drejt asaj pike ku ne kujtim’ tyre jane varret e stërgjysheve — bien ne gjunje dhe kendojne e kantike patriotike. Nuke di ne jeten t’ime gje me te mallengjyeshme dhe me poetikerisht sentimentale se keto lutje, qeeshte dhe nje hov, një klithje e zemrës drejt një vendi prej te cilit fati I verbër i ka gkeputur po qegjaku nuk i le t’a harrojne…

Cili ishte nxitësi i kujtimeve të Ismail Qemalit ? Pjesë nga parathëna nga Z. Ëilliam Morton Fullerton, shkruar në Paris 17 shkurt 1920: ”Duke paraqitur “Kujtimet” e Ismail Kemal Beut me ane te kësaj hyrjes t’ime dhe me ane te pake shënimeve te pa nevojshme, por le te shpresojmë jo absolutisht te pa vlere, unë nuk bej gjë tjetër veçse mbaj një premtim solemn qe i bira gjate muajve qe ne kaluam se bashku ne Paris ne 1917 dhe 1918. Qe natyrisht një gjë e thjeshte për Ismail Kemal Bejne qe te me kërkonte mua një premtim te tille. Ne te vërtetën ky libër kujtimesh nuk do qe shkruar fare po te mos kish qene këmbëngulja ime e pa prere. Për me tepër shumë i zënë drejt për drejt me punët e luftës dhe cvillimin e saj qe t’i ofrojshe mikut t’i bashkëpunimin e përhershme qe kërkonte dhe qe ne fakt kishte nevoje-unë prape se prape qeshe ne gjendje qe t’i jepsha ndihmën e domosdoshme qe rasa lypte. Këto “Kujtime” ne fakt janë edituar nga Sommerville Story dhe është detyra e te dy palëve qe te mos lënë asnjë dyshim se çdo te thotë ne këtë rase “Botimi” ne fjale. Dalja e këti libri ne drite qe një pune e vështirë. Gjate prodhimit te kësaj lande Ismail Kemal Beut i rane mi shpatulla halle personale shpesh here te renda dhe halle te tjera me te renda ne lidhje me problemet patriotike te lidhur me te ardhmen e Atdheut Shqipetar. Ay nuk i dha, dhe pa dyshim nuk mundte t’i dedikonte kësaj pune,tere kohen e tij. Gëzimet dhe enthusiazmi qe nuk i kish te perhereshme, mungesat e tij plot ankth për pune te tjera me te rëndësishme, edhe methodat e tij qe nuk qene te vazhdueshme kur i binte rasa te rikthehesh ne detyrën e mbledhjes se këtyre kujtimeve, e beri punën e redaktimit një barre shume te rende, per suksesin e veprës te cilën Z. Story e kish marre përsipër. Megjithë këtë pa ndihmën e veçante qe Z. Story dha për këtë vepre këto kujtime kurrë nuk do te kishin dale ne drite.

Në faqen 9 vijnë disa kujtime personale e familjare rreth Ismail Qemalit shkruar nga Sefa Vlora. Ismail Qemal Bej Vlora ka lindur ne Vlore me 16 te Vjeshtës se dyte ne vjetin 1844 ne shtëpinë e Familjes Vlora.Vdiq ne Perugia te Italisë me 24 Jenar 1919. Me pare u varros ne avllin e teqesë se Kaninës simbas porosis qe kish lënë vete. Më vone me vendimin e qeveris Mbretërore te Shqipërisë u varros në lulishten popullore te qytetit Vlorës. Lulishtja se bashku me ndërtesat qe kane pas qene aty ishin prona e Familjes tij. Këto prona j’u shiten Bashkis se Vlorës ne vitin 1919. Ismail Beu lindi në godinën e quajtur te Haremeve. Fati i tij dhe i Shqiperis e solli qe te ngrerë Flamurin tone kombetar dhe te shpalle pamvarësinë e vendit ne pjesën e ndërtesave qe quheshin Selamllëket,. n’ate kohe pasuria e Xhemil Bej Vlores. Ismail Beu ish biri i Mamut Beut dhe i Zonjës Hedije, bija e Tahir Beut, nga Asllan Pashallit Libohova- vezirë te Janinës.

Qeramika e portretit të plakut të Vlorës. Sefa Vlora e përshkruan kështu: Ismail Beu ka patur një shtat pakës me te larte se mesatarja.Vinte i plote po jo i trashe. Një fytyre plaku simpatike, me mjekrën dhe flokët te bardha i epnin autoritet dhe respekt. Ka pasur trajta te rregullta, sytë ne ngjyre te qarte,foljen te kadaleshme dhe te ëmbël. Kur zemërohesh i priste fjalët pa ngritur zërin. Nuk prishte gojën për asnjeri sidomos për kundërshtarët e tij .Ata qe e njihnin dhe flisnin me te mbeteshin te gjithë pa përjashtim nden përshtypjen se ish një burrë i mire, i larte nga shpirti dhe i urte. Zotëronte zgjim dhe kulture te thelle. Ushqente dashuri te madhe për Atdhen dhe për lirinë. Ish kryelarte për vendin e tij. Nuk kish asnjë interes për pasuri sepse nuk i epte asnjë rendësi pares ne kuletë. Ne se masim madheshtin e nje personaliteti politik me dashurin e popullit te thjeshte duhet t’a pohojmë se ansjë nuk i afrohet Ismail Qemal Vlorës. Ne seremonin e përmotshme kur varros për te paren here ne Kanine as fshatar as qytetar nuk qëndroi ne shtëpi te tij: tere faqet e maleve dhe brigjeve qe qëndronin gjate udhëtimit ishne mbushur me njërës. Ish nje apoteoze madhështore e popullit te gjithë pa dallim, dhe një kurore qe ay e fitoi me punën e tij te madhe ne shërbim te vendit tij deri sa dha frymën e fundit. Transferimi i dyte i trupit të tij nga Kanina ne Vlore ne 1932 pati formën zyrtare po dhe kësaj here populli me te math e me te vogël rrodhi vetiu aty ne sheshin e liris ne Vlore për t’a nderuar Birin e tij te Math. Varrimi ne Lulishten Popullore te Vlorës qe një mendim me vend se kësisoj Qeveria Mbretërore i barroste popullit barren:t’a ruante duke e patur afër aty ku kreu ay vete veprën e tij historike.

Reshat Agaj:brenda katër muajve e mbarova përkthimin e tere kësaj vepre

Si e përktheu librin Reshat Agaj?Në botimin e dytë të librit :Vëllai i pengut” i Reshat Agaj shkruan: Një dite nëntori te vitit 1965, kur isha duke shkuar ne pune ne Dominion Citrus, duke kaluar rrugën, një autobus me ra pas krahë dhe me hodhi përdhe me rrëmbim. Qe një aksident i papritur, me shume nga pakujdesia e shoferit te autobusit, se sa nga pakujdesia | ime. Ndeshja u be anash, se, po te me kishte rene përpara, do me kishte shtypur ne vend .Kur rashe, i goditur nga pas, instinktivisht, Zoti me mësoi te ve dorën time ne balle dhe duke rene përtokë ne xhade, dora ime e majte iu be mbrojtje kokës, qe u përplas mbi te ne toke. Qe një tronditje e madhe, po nuk pësova asnjë dem, qofte ne kocke, qofte ne ndonjë ane tjetër te trupit. Po nga rënia me fuqi, u trondita shume sa hë për hë m’u muaren mendtë dhe nejzat e dorës ne te mbërthyer, aty ku ngjitet krahu me shpatullën, u shemben. Kisha dhimbje shume te forta e s’mund ta lëvizja dorën fare. Doktori me tha se këto dhimbje vijnë nga këputja e disa pejzave, qe kane lidhje me krahun e shpatullën e kështu shkaktojnë shume dhimbje te cilat do t’i kisha për shume kohe. Doktori me dha leje te gjate dhe me rekomandoi kura elektrike te krahut dhe ilaçe kundër dhimbjes. Meqenëse dorën fillova ta lëvizja pakëz dhe pas dy javëve nuk me dhembte si me pare, mendova te përktheja kujtimet e Ismail Qemal Vlorës, qe kisha lexuar me pare dhe ndodheshin ne bibliotekën e Torontos. Fillova nga përkthimi, duke mos patur dhe aq besim ne veten time, nëse do ia dilja mbanë punës, ashtu si duhej. Faqet e para te përkthimit ua lexova për mendim dhe këshilla dy shokëve te mi, Viktor Emanolit dhe Zija Boricit, të vetmit që kisha e që mund të me jepnin një gjykim mbi punën time. Me entuziazmin e tyre, ata më ngrohen dhe mund të them se përfundimisht më nxiten t’i futesha me vendosmëri kësaj pune. Kështu iu vura punës, se kohe kisha plot dhe brenda katër muajve e mbarova përkthimin e tërë kësaj vepre. Me duhet të shtoj se tere shpenzimet e botimit u vunë nga Nysret Bejkomalaj, i cili me tha te nisja botimin se harxhet do t’i kisha nga ai. Nysreti mori tere paratë qe mblodhëm nga shitja e mese dyqind copëve dhe te tjerat, qe ai ka shitur me vone. Ato cope libra qe mbeten, gati 750-800, ia nisa Nysretit ne Ottaëa, qe t’i mbante atje, ne rast se do te shiteshin me vone, ose ne qoftes e do te hapen Shqipëria e Kosova a kushedi ndonjë rast tjetër. Librat janë atje edhe sot. Nga falënderimet qe pata me rastin e punës time letrare, e para ne jete, ishte kënaqësia qe me dha recensioni i te ndjerit Prof. Nexhat Peshkepia ne gazetën e Komitetit “Shqipëria e Lire”, i cili midis te tjerave shkroi: ” Bravo! Te lumtë Reshat! Puna jote është e bekuar”. Në një letër tjetër, qe mora nga Mbreti Leka i pare nga Spanja,midis te tjerave, ai me shkruante: ” Me punën dhe me mundimin tënd na ke zbardhur faqen dhe na ke nderuar përpara te huajve”.Si duket atyre te Ministrisë se Jashtme ne Londër u kishte ardhur shume mire, se Ismail Beu kishte qene miku i tyre i ngushte dhe kujtimet e tij na mbeten neve vetëm ne saje te interesimit te veçante të anglezeve e veçanërisht të Ëilliam Morton Fullerton, një amerikan dhe nga anglezi Sommerville Story, qe shkroi e redaktoi kujtimet ne anglisht dhe beri punën me te madhe.

PARAFJALA E PERKTHYESIT

Duke nisur këtë parafjale dëshiroj ne emër tim dhe ne emër te gjithë shqiptareve qe kane ne zemër kujtimin e Ismail Qemalit te falënderoj shpirtrat e Sommerville Story dhe Ëilliam Morton Fullerton për përpjekjet dhe sakrificat qe muarne mbi vete për te na lënë ne Kujtimet e Atit te Kombit ne gjuhen anglishte. Sigurisht ata i bene kombit tone një shërbim te shquar dhe për jete u jemi mirënjohjes. Kush janë këta zotërinj qe na bene këtë nder? Gazeta e njohur e Times se Londrës ne shërbimin e te çiles ishne te dy ne kohen qe redaktuan kujtimet, pati miresin te na dërgoj kopjen e tre artikujve te ndryshëm botuar ne 1952, nga gazeta ne fjale, me rasen qe Ëilliam Fullertoni ndërroi jete ne Paris.Ëm. Fullerton qe nënshtetas amerikan lindur ne Norëich Conn., me 18 Shtator 1866 dhe u edukua ne Philipps Academy, Andover, Mass. dhe ne Harëard University ku mori diplomën ne 1886. U muar qe ne fillim me gazetari dhe hyri ne redaksinë e gazetës se Bostonit, Advertiser, dhe pas pake muajsh eksperience ne këtë pune u deruga ne Paris si ndihmës i korrespondentit te famshëm te Times, De Bloëitz, te ciiit pas vdekjes i zuri vendin për pake kohe deri sa ne 1911 u hoq duke u marre me shkrime dhe gazetari. Esht auktor i shume librave midis te cilave “Problems of Poëer” (Probleme te fuqisë) është me e thella dhe me e rëndësishmja. Jetoj tere kohen e tij ne Paris njëra sa diq ne 1952. Gjate luftës se pare botërore Ëm. Fullertoni ish nje nga ndërlidhësit e Shtabit amerikan me shtabet aleate te Evropes. Per Sommerville Story-n nuk mundem te marrem vesh asgjë. As Times nuk na tha gjë për te e as Z. Vandeleur Robinson te cilit ju drejtuam me lutje ne Londer qe te na ndihmoje ne kërkimet tona nuk mundi te na thotë gjë për te. Ne te vërtetën Sommerville Story është figura e atij mikut te shtrenjte te shqipetareve sepse me durimin e shenjtorit e vazhdoi punën e mbledhjes se kujtimeve nga goja vete e Ismail Qemalit per gati dy vjet rresht duke e zënë ku te mundesh dhe ky është redaktori i vërtetë, kurse Fullertoni qe shtytësi ay qe e nguti Atin e Kombit te shkruaj kujtimet. Dua te shënoj me mirënjohje emrin e Z.V. Robinson i

cili u mundua mjaft qe te nxjerre nga Times shënimet e sipërme dhe te vihet ne kontakt me shqepin botonjese te Londres, The Constables, e cila mban te drejtën e ribotimit ne cdo gjuhe.

Z. Robinson me njofton se ne Muzeumin e Londres ndodhet koleksioni i gazetës Le Salut de L’Albanie (Shpetimi Shqiperis) qe Ismail Qemali botoi për disa kohe pasi u nda nga Albania e Faik Konices si dhe botime te tjera po për arsye pune nuk mundesh te bënte kërkime te tjera. Zoti Qazim Kastrati qe do te kish patur mundësin te me ndihmonte ne këtë drejtim sikurse me shkruan Z. Robinson ndodhej shume i sëmurë. Nuk mbetet tani veçse te tjerë shqiptare qe kane mundësit ne te arthmente bëjnë kërkime dhe te shtien drite mbi vitrat e fundit te jetës se Ismail Qemalit dhe korrespondencës tij diplomatike me personalitete shqiptare dhe te huaja qe është e një rendesije te dorës se pare. Sigurisht një jetëshkrim i plote i Ismail Qemalit është detyra e Shtetit te ardhshme shqiptar te lire.

Kujtimet e Ismail Qemalit në gjuhën shqipe janë botuar jashtë Shqipërisë para 42 vitesh, ka shkruan publicist i njohur Dalip Greca Përkthyesi ishte Reshat Agaj nga Vlora, , i cili ndërroi jetë në Kenosha të shtetit Ëiskons dhe u varros në Detroit më 1981. Botimi u realizua në Kanada nga Shtëpia Botuse Harmoni Printing Limited. Libri është luksoz, me kopertinë të fortë. Në ballinën me ngjyrë të kuqe është shtrirë një shqiponjë në futurim. Libri ka 275 faqe, që përbëjnë kujtimet dhe 52 faqe plus, ku përfshihet parathënia, shënimi i përkthyesit, albumi dhe kujtimet personale dhe familjare rreth Ismail Qemalit nga Sefa Vlora, që në kohën e përkthimit të “Kujtimeve” jetonte në Romë. Në faqen e parë është vendosur shënimi:Përktheu nga Anglishtja Reshat Agaj. Libri ka dhe një album nga jeta dhe aktiviteti i Ismail bej Qemalit, ku mbizotërojnë fotografi të aktit të shpalljes së pavarësisë. Përkthyesi ua kushton librin: “Dëshmorëve të atdheut, dëshmorëve të flamurit; atyre që ranë në çdo vend dhe në çdo kohë për Shqipërinë e lirë dhe të pavarur, për Flamurin e shenjtë të Skënderbe Kastriotit dhe të Ismail Qemalit”.

Për përkthyesin librit me kujtime të Ismail Qemalit, ka pasur një heshtje të gjatë,një shurdhëri memece sigurisht ,të pakuptimtë.40 qëndroi nën heshtjen e madhe por të pazëshme emri i përkthyesit Reshat Agaja që solli nga anglishtja në gjuhën e mëmësisë,kujtimet brilante të Ismail Vlorës.Në vitet, 80 ky autor pak i njohur në atdheun e vet nxori në dritën e diellit jetën e tij ,peripecitë,rreziqet,mundimet ndën rrugëve të botës ku nga përkushtimi i tij atdhetar mbetet përkthimi brenda 4 muajve të kujtimeve të plakut të Vlorës. Libri i këtij autori me kujtime titulluar “Vëllai i pengut” e kumtojnë edhe shumë autorë që janë shprehur për librin si një vlerë e veçantë në publicistikën shqiptare si: Aleksandër Meksi,Qefalin Hamdia,Prof Nderim Kupi,historianë Nermin Vlora Falaski,Shkrimtari Petro Marko,Dalib Greca,apo Fahri Shaska,Finalanda Qamil Gjonzeneli,Dr Prenjo Imerja,Kastriot Frashëri, dhe të tjerë .Disa fjalë për botimin Ballina e kopertinës është realizuar nga piktori Fejzo Lala.Redaktori i botimit të dytë është Kryeredaktori i gazetës “Dielli” Dalib Greca. Botohet nën kujdesin e familjes të vëllezërve Reshat dhe Petref Agaj me iniciativën e Finlanda Agaj e bija e Petref Agaj dhe bashkëshortit të saj Teki Gjonzeneli,Monika Gjonzeneli vajza e Teki dhe Finalndës tregoi edhe kësaj radhe dashurinë, e pakufishme për atdheun e saj të lindjes Shqipërinë dhe krenarinë për historinë e të parëve të saj duke sponsorizuar botimin librit.

PAVARESIA – Udhëtimi i paharruar i Ismail Qemalit

December 2, 2012 by Administrator

30 Nëntor 2012

Me rastin e festimeve për 100-vjetorin e Pavarësisë, komuniteti shqiptar në zonën e Uashingtonit u mblodh për një takim me gazetarin Ilir Ikonomi, autor i librit të ri “PAVARESIA – Udhëtimi i paharruar i Ismail Qemalit.”

Takimi u bë në Universitetin Georgetown, me pjesmarrjen e shqiptarëve që ndodhen në Uashington për shkollim apo të punësuar, nga Shqipëria, Kosova dhe treva të tjera.

Autori shpjegoi se si i lindi ideja për të shkruar këtë libër dhe i njohu pjesëmarrësit me burimet që kishte shfrytëzuar për të pasuruar materialin e përfshirë në 300 faqet e librit. Ai theksoi rëndësinë e arkivave historike të Vjenës të cilat i dhanë studimit të tij hapësirën e duhur për të pasqyruar me vërtetësi udhëtimin e Ismail Qemalit nga Stambolli në Vlorë. Sipas autorit, Ismail Qemal beu u nis nga Stambolli më 2 nëntor dhe arriti në Vlorë më 25 nëntor dhe, gjatë këtij udhëtimi prej më shumë se tri javësh, ai bëri disa veprime të zgjuara diplomatike, të cilat patën rëndësi kritike për realizimin e veprës së tij, ngritjen e flamurit më 28 nëntor 1912.

Në takimin ku merrte pjesë ambasadori i Shqipërisë në Uashington, Gilbert Galanxhi si edhe Këshilltarja e Ambasadorit të Kosovës, Gjeneza Budima, autori Ilir Ikonomi shpjegoi serinë e ngjarjeve që çoi në pavarësinë e Shqipërisë, nga njëra anë dhe në pushtimin e Kosovës nga Serbia, në anën tjetër. Ai foli për rrethanat e skajshme me të cilat përballeshin trojet shqiptare në periudhën e luftës ballkanike, të cilat e shtynë Ismail Qemalin dhe patriotët e tjerë të niseshin për në Vlorë në fillim të nëntorit 1912. Ai shpjegoi se si Ismail Qemali ndërtoi taktikat largpamëse për shtetin e ardhshëm shqiptar në kushtet kur zotërimet e Perandorisë Osmane në Ballkan po binin dhe copëtimi i trojeve shqiptare po bëhej i pashmangshëm.

Ikonomi foli për veprimet diplomatike të Ismail Qemalit dhe takimin e tij të famshëm me ministrin e Jashtëm austro-hungarez, Leopold Berchtold, i cili e ndihmoi me një anije për të shkuar në Durrës. Autori tha se Berchtoldi e mbante të fshehtë takimin për shkak të rivaliteteve me Italinë, prandaj edhe dokumentet e drejtpërdrejta që e provojnë atë janë të rralla, por ai ka mundur të gjejë prova që tregojnë se takimi është bërë. Takimi përmendet edhe në kujtimet e Ismail Qemalit, por autori tha se preferonte të mos mbështetej në memuaret e protagonistëve për të shkruar librin e tij, por thjesht t’i përdorte këto kujtime si burime për verifikimin e burimeve të dorës së parë. Autori përshëndeti faktin që, ditët e fundit, një rruge në Tiranë iu dha emri i ministrit të jashtëm austriak, Berchtold.

Ikonomi tha gjithashtu se ka shfrytezuar një gamë të gjerë gazetash të vitit 1912 për të plotësuar informacionin që sjell në libër dhe se aty ka gjetur fakte që më parë ishin të panjohura, për shembull datën se kur Ismail Qemali përmendi për herë të parë fjalën pavarësi në një hotel të Vjenës. Kjo, tha autori, na saktëson se me arritjen në Vjenë, ideja e Ismail Qemalit tashmë kishte përparuar nga autonomi në pavarësi, në kushtet kur disfata e Turqisë ishte bërë e qartë. Ikonomi hodhi poshtë nocionin se Ismail Qemali pati kërkuar qysh në fillim shkëputjen nga Turqia. Një shkëputje në kushtet kur fati i luftës ballkanike ende nuk dihej, do të ishte një aventurë, sepse tokat shqiptare mund të gllabëroheshin menjëherë nga fqinjët, siç ndodhi me Vilajetin e Kosovës, tha Ikonomi.

Autori shpjegoi se ndihma e Austro-Hungarisë për krijimin e shtetit shqiptar ishte e pazëvendësueshme por ajo nuk duhet absolutizuar, siç bëjnë disa autorë. Krijimi i qeverisë kombëtare nga Ismail Qemali, tha Ikonomi, pati gjithashtu një rol të pazëvendësueshëm, sepse i tregoi Europës se shqiptarët ishin në gjendje të krijonin shtet, çka në fund të fundit çoi në njohjen e këtij shteti në Konferencën e Londrës, ndonëse ai ishte i cunguar. Që të marrësh njohje duhet të kesh një qeveri, tha autori. Ismail Qemali e bëri qeverinë fakt të kryer dhe shpëtoi aq sa mund të shpëtonte.

Ikonomi foli gjithashtu për faktet e reja që ka zbuluar, si anija me të cilën Ismail Qemali erdhi në Durrës dhe se si grupi i shqiptarëve ndërroi anije në mes të detit natën e 20 nëntorit duke u gdhirë 21, saktësimi i vendit se ku u ngrit flamuri, për të cilin ka ende konfuzion, i kujt ishte flamuri që u ngrit në Vlorë dhe hollësi të tjera.

Ai shpjegoi në veçanti dhe përshkroi me fakte emocionuese figurën e Isa Boletinit, i cili arriti në Vlorë më 29 nëntor 1912, pra një ditë pas shpalljes së pavarësisë. Ikonomi tha se ishte mbështetur në një intervistë të rrallë që Isa Boletini i kishte dhënë një gazetari italian në Vlorë në fillim të dhjetorit 1912. Kjo intervistë zbulon anë të panjohura të luftëtarit të madh, karakterin e tij, synimet që kishte dhe inteligjencën e tij të rrallë, aspekte që dëshmohen nga një burim i dorës së parë, siç ishte ai gazetar i rëndësishëm i kohës. Isa Boletini, i rritur në malet e Kosovës, nuk dinte gjuhë të huaj dhe rolin e përkthyesit e lunte Luigj Gurakuqi. Kjo ishte ndoshta intervista e parë dhe e fundit e Isa Boletinit, tha Ikonomi.

Ambasadori Galanxhi tha në takim se historia në vitet e komunizmit mësohej e cunguar, e lustruar dhe e transformuar. Ai tha se objektiviteti me të cilin autori e ka parë arkivin historik dhe e ka përdorur për të shkruar librin e tij është për t’u vlerësuar e përshëndetur.

Të pranishmit treguan mjaft vemendje dhe bënë pyetje të shumta për librin, i cili sipas medias në Shqipëri ka shënuar një rekord shitjesh, që nga botimi në fillim të nëntorit.

Takimi u organizua nga Bledi Çeliku dhe Alban Pruthi, aktivistë të njohur në komunitetin shqiptar të Uashingtonit. Në takim kishte edhe përfaqësues të Federatës pan-shqiptare “Vatra” dhe organizatash të tjera të komunitetit. Autori ndau dy libra falas, të cilët u shkuan fituesve të një shorti biletash me numra.

Pas promovimit, pjesëmarrësit u mblodhën në një kafe-restorant për të vazhduar bisedat mbi pavarësinë, ngjarjen e madhe që po festohet me aktivitete të ndryshme edhe nga shqiptarët e Amerikës.

Korrespondenti i Diellit

Uashington DC