Archives for April 2013

SHPRESË PËR REFORMIMIN E IMIGRACIONIT NË AMERIKË

April 15, 2013 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

Ne Foto: Presidenti Obama duke bërë betimin e një grupi të ri shtetasish amerikanë në Shtëpinë e Bardhë/

Çështja e imigracionit këtu në Shtetet e Bashkuara ka qenë dhe vazhdon të jetë një çështje që shkakton debate dhe mos marrveshje ndër më të ashpërat, jo vetëm gjatë fushatave elektorale në nivel federal, shtetëror dhe vendor, por edhe në jetën e përditshme anë e mbanë Amerikës. Nuk është fjala për imigrantët që vinë këtu legalisht, por për ata që hyjnë në këtë vend ilegalisht dhe qendrojnë këtu me vite, dekada dhe ndoshta për gjithmonë si të tillë duke shkelur ligjet e imigracionit të këtij vendi.

Llogaritet se tani për tani, në Shtetet e Bashkuara mund të jetojnë rreth 11 milionë imigrantë ilegalë, megjithse numëri i vërtetë është vështirë të përcaktohet. Shumica e tyre hyjnë në këtë vend nga Meksika, por imigrantë ilegalë në Amerikë ka pothuaj nga çdo kënd i botës, përfshirë edhe shumë shqiptarë. Megjithëse, kryesisht për arsye të krizës ekonomike, hyrja pa leje e imigrantëve, sidomos nga Meksika, është ngadalësuar në mënyrë të dukshme dhe sipas disa burimeve mund të jetë në nivelin më të ulët në 40-vjetë, problemi i imigracionit ilegal vazhdon të mbizotëroj diskursin politik dhe ekonomik të këtij vendi.

Muajtë e fundit, në Uashington është venë re një ndërmarrje serioze nga senatorë të dy partive politike demokratë dhe republikanë për të zgjidhur, atë që është cilësuar si çështja e imigracionit ilegal, nismë e cila siç duket do të arrijë kulmin këtë javë, si çështja numër një në agjendën e Kongresit. I ashtuquajturi “Grupi i të Tetëve” i Senatit amerikan dhe grupi i 6 ligjvënse të Dhomës së Përfaqsuesve, për disa javë tani janë takuar privatisht, me shpresë për të arritur një marrveshje në vija të përgjithshme, për një çështje që ka përçarë politikën dhe vendin për vite me radhë, për të mos thënë për dekada, ndërsa në të njëjtën periudhë janë bërë edhe përpjekje për të gjetur mënyra për zgjidhjen e këtij problemi që të jetë e pranueshme për të dy palët, duke arritur një marrëveshje për një plan të gjithëanëshëm reformash të sistemit të imigracionit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Ndër propozimet e para për të reformuar sistemin ishte ai i Senatori republikan Xhon Mekejn dhe i të ndjerit ish-Senatorit demokrat Eduard Kenedi, të cilët kishin hedhur propozimin e parë pothuaj dhjetë vjetë më parë, për një projekt ligj që do të konsiderohej si një kompromis. Sipas këtij propozimi, republikanët ishin të kënaqur me marrjen e masave më të forta përgjatë kufirit me Meksikën — gjë për të cilën kanë këmbëngulur vazhdimisht – me qëllim për të ndaluar hyrjen në masë dhe të pa kontrolluar të imigrantëve ilegalë dhe demokratët do kënaqeshin me miratimin e një procesi, në bazë të të cilit, më shumë se 11-milionë imigrantëve ilegalë do tu mundësohej e drejta për tu bërë banues të përhershëm të këtij vendi. Plani Mekejn-Kenedi pat siguruar edhe përkrahjen e ish-presidentit Xhorxh Bush, por nuk mori përkrahjen e nevojshme në Kongresin amerikan. Gjatë fushatës për president, katër vjetë më parë, Barak Obama premtoi reforma të gjithanshme të imigracionit, por gjatë katë vjetëve të kaluara nuk tregoi ndonjë interesim të madh për këtë çështje. Ndërsa në fillim të mandatit dytë, Presidenti Obama ka thënë se reforma e imigracionit është një prej prioriteteve të tija kryesore, duke shprehur besimin e tij se do të arrihet një konsensus në Kongres.

Komisioni i ligjeve i Senatit amerikan ka caktuar të Mërkurën e kësaj jave si ditën që senatorët e këtij komisioni do të dëgjojnë dëshmi mbi planin e Senatit, përfshirë edhe propozimin për të legalizuar miliona imigrantë ilegalë që tani jetojnë në këtë vend, por sipas lajmeve, një gjë e tillë mund të ndodhë vetëm pasi imigrantët ilegalë të kenë kaluar nepër një proces tepër rigoroz kontrolli individual, pasi të kenë kapërcyer pengesa të shumëta, dhe duke përfshirë edhe nevojën për të mësuar anglishten dhe për të pasur një vend pune.

Edhe në të kaluarën, në Kongresin amerikan janë paraqitur propozime të ndryshme për të reformuar ligjet mbi imigracionin, por sivjet duket se ekziston mundësia më reale për të ndërmarrë reformat e nevojshme, pasi sipas një sondazhi të kohëve të fundit, 64 për qind e amerikanëve janë në favor për t’u dhënë shtetësinë imigrantëve ilegalë. Antarët e Kongresit zakonisht tentojnë të marrin vendime në përputhje me përkrahjen dërmuese publike të çështjeve që konsiderohen nga ligjvënsit amerikanë, siç është reforma e imigracionit. Si rrjedhim, një numër kongresistësh, përfshirë edhe Senatorin republikan Xhon Mekejn shprehen optimistë se ky mund të jetë viti që, më në fund, sjellë reformat e nevojshme në sistemin amerikan të imigracionit. Këjo sepse, edhe Presidenti Obama ka shprehur gatishmërinë e tij duke thënë se është i vendosur që të bëjë ç’është e mundur për të siguruar miratimin e reformave nga Kongresi.

Megjithëse propozimet e reja pritet të kundërshtohen nga konservatorët të cilët janë kundër legalizimit të statusit për imigrantët pa dokumenta, edhe pala republikane duket gjithashtu e vendosur për të bërë diçka për të përshpjetuar reformën mbi imigracionin, pasi nuk dëshiron të konsiderohet si partia që është kundër imigrantëve. Senatori Marco Rubio, kryenegociatori republikan për të reformuar ligjet e imigracionit, nga prindër të ardhur nga Kuba dhe njëkohësisht kandidat i mundshëm për president në vitin 2016 — ndërsa ishte ftuar nga tre programet e tre rrjeteve televizive kryesore të së djelës për të diskutuar problemin e imigracionit — tha në programin “Meet the Press”, të TV-NBC se ligjet që kemi tani, “nuk janë të mira për askënd…. statuskuoja është e tmerrshme për Amerikën”, shtoi ai. Duke folur për propozimin e ri për imigracionin, që përkrahet si nga republikanët ashtu edhe nga demokratët, Senatori Marco Rubio iu përgjigj intervistuesit se, ai nuk po e bën gjithë këtë përpjekje për të reformuar sistemin e imigracionit në Amerikë, për qëllime politike. Ai tha se, “Unë jam Senator. Unë nuk paguhem vetëm për të mbajtur fjalime. Unë paguhem për të zgjidhur problemet”, me të cilat përballohet vendi.

Siç duket, në një përpjekje për të zbutur kundërshtimin nga konservatorët të cilët janë kundër një amnistie për imigrantët ilegalë, Senatori Rubio tha gjithashtu në një program tjetër televiziv (Fox News) se propozimet e reja për të reformuar sistemin e imigracionit nuk janë amnisti, duke shtuar se në të vërtetë, propozimet e reja e bëjnë më të vështirë që një immigrant illegal të fitojë statusin legal, në krahasim me procesin dhe ligjet ekzistuese.

Pritet që grupi i 8 senatorëve demokratë e republikanë, të cilët për disa muaj tani kanë punuar për arritjen e një marrveshjeje për reformimin e sistemit të imigracionit në Shtetet e Bashkuara të Amerikës do të njoftojnë hollësitë e propozimeve të tyre të Martën. Media amerikane thotë se propozimet e reja për reformimin e imigracionit përfshijnë edhe rritjen e numërit të imigrantëve që vinë në këtë vend në mënyrë ligjore. Tani, Shtetet e Bashkuara pranojnë 1 milion imigrantë në vit me dokumenta, më shumë se çdo vend tjetër në botë. Sipas propozimeve të reja pritet që ky numër të rritet me pesë për qind, sipas gazetës Los Anxheles Tajms.

Pasi të njoftohen këtë javë hollësitë e propozimeve të reja nga grupi i 8 senatorëve nga të dy partitë, mbetet për tu parë nëse ata do të mund të bindin shumicën e Senatit dhe të Dhomës së Përfaqsuesve, si edhe grupe interesash të ndryshme, se pas shumë vitesh dhe propozimesh të shumëta, më në fund ka ardhur koha për një reformë të gjithanshëme të ligjeve amerikane mbi imigracionin në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Miratimi i ligjeve të reja është kritik gjithashtu edhe për fatin e qindra, për të mos thënë mijëra shqiptarëve dhe familjeve të tyre që mund të gjënden në këtë vend pa dokumentat e nevojshëm për një qendrim legal në Shtetet e Bashkuara.

PERGJAKET MARATONA NE BOSTON

April 15, 2013 by dgreca

Mediat në Shtetet e Bashkuara njoftojnë për dy shpërthime që kanë ndodhur në qendër të qytetit të Bostonit. Rrjeti televiziv CNN raporton për së paku dy persona të vdekur dhe më shumë se njëzet të tjerë të plagosur.
Dëshmitarët i kanë përshkruar shpërthimet si të fuqishme. Ato kanë ndodhur gjatë Maratonës së Bostonit, pak para cakut.
Në pamjet të cilat po i transmeton CNN-të shihet se detonimet kanë ngjarë njëra pas tjetrës.
Forca të mëdha policore, bashkë me zjarrfikës dhe ekipe mjekësore shihen në vendngjare.
Në vendin e krimit shihen edhe forca të mëdha anti-terroriste.
Njësitet emergjente po shfrytëzojnë tendën e ngritur për vrapuesit e maratonës, për të trajtuar të plagosurit.
Shpërthimet thuhet të jenë dëgjuar rreth tre orë pasi fituesi kishte arritur në cak.
Mediat amerikane raportojnë gjithashtu se autoritetet e rendit kanë shtuar masat e sigurisë në New York dhe në Washington.

Boston Marathon Blasts Kill 2, Police Say

April 15, 2013 by dgreca

By JOHN ELIGON and KEN BELSON

BOSTON – A series of explosions was reported near the finish line at the Boston Marathon on Monday, leaving two people dead and at least two dozen injured, according to the Boston Police Department.A third explosion was heard just before 4 p.m., about an hour after the first two blasts. The police were apparently aware of that device before the explosion occurred.

The blasts took place about four hours after the start of the men’s race, which meant that there were still several thousand runners yet to finish the race. One senior counterterrorism official said it was too soon to tell whether the explosions were related to terrorism.

The Boston police confirmed they were looking into the explosions, but made no further comment. Another senior United States government official said that the Boston police and the F.B.I. said they had received no reports in recent days about a threat of an attack on the marathon and that there was no warning on Monday.

Several news outlets reported that a loud explosion was heard on the north side of Boylston Street, near a photo bridge that marks the finish line. Another explosion was heard several seconds later.

The Associated Press reported that authorities were helping injured runners leave the scene and that bloodied spectators were being carried to a medical tent that was being used for runners.

Bruce Mendelsohn, who works in a building near the explosion, said on Twitter that he saw blood on the sidewalks and about a dozen casualties.

Authorities in large cities are typically on the highest level of alert for events like a marathon, said Anthony Roman, a security expert.

“It is quite the counterterrorism effort,” said Mr. Roman, who runs Roman & Associates, a New York firm.

For major events in New York and other large cities, Mr. Roman said the police would typically weld manhole covers shut and examine the entire route just before the race. They would also place snipers on rooftops, with helicopters overhead, and analytic cameras in the city would be used, he said.

“They have all the analytic cameras in the city focusing on the race with their advanced software network, reading license plates,” Mr. Roman said.

The Boston Marathon is one of running’s most storied events, established in 1897 and one of the six World Marathon Majors. The event typically attracts an estimated 500,000 spectators and requires certain qualifying times for runners to compete.

The course winds throughout downtown Boston as well as several outlying cities, including Ashland, Framingham, Natick, Wellesley and Newton.

Unlike many sporting events that take place in closed arenas, marathons are known and heralded for their sprawl, allowing throngs of spectators to line the 26.2-mile course.

Within minutes of the explosions on Monday, social media and cable networks projected the images of gray smoke on Boylston Street, with emergency crews on the scene.

After the explosions, a spokesman for the New York Police Department said security was being increased at hotels and other prominent locations in New York.

Reporting was contributed by Steve Eder, William K. Rashbaum and Mary Pilon from New York, and Eric Schmitt from Washington.( THE NEW YORK TIMES)

KOMUNITET- NDERROI JETE NE NEW YORK SADIK RUGOVA

April 15, 2013 by dgreca

Nga Beqir Sina/

YONKERS NY : Qindra vetë të pikëlluar e përcollën për në banesën e fundit në varrezat qytetare “Kensico Cementary” Vallhala – Yonkers, NY, Sadik Ramë Rugovën, i cili u nda nga jeta në moshën 72 vjeçare. Ceremoni mortore u zhvillua në shtëpinë mortore F. Ruggiero & Sons, Inc. Funeral Home Yonkers. Ndërkohë, që në shenjë respekti për ti dhënë lamtumirën e fundit, erdhën dhe figura të shquara të komunitetit, veprimtarë të dalluar si dhe përfaqësuesit e shtetit të Kosovës dhe Shqipërisë në Nju Jork.

Imam Rifat Halili, nga Xhamia e shqiptarëve në Garfield, kreu të gjitha shërbimet fetare sipas zakoneve të fesë muslimane, dhe mbajti me këtë rast një liturgji të thukët fetare.

Arkivoli me trupin e tij, ishte i mbuluar nga një numër i madh i kurorave me lule të freskëta, dhe i rethuar në të dy anët nga anëtarët e familjes, që prisnin e përcillnin vargun e gjatë të njerëzve që kishin ardhur t’i jepnin lamtumirën e fundit dhe ndanin së bashku hidhërimin.

Kortezhi i madh i njërëzve për në banesën e fundit u shoqëruar edhe nga makinat e policisë së prefekturës së Yonkersit, dhe makinat e trupave të poliicisë shtetërore, deri në në varrezat qytetare “Kensico Cementary” Vallhala – Yonkers, NY, ku ju dha edhe lamtumira e fundit.

Për jetën dhe veprën e Sadik Ramë Rugovës, një fjalë rasti(nekrologji) mbajtën Vesel dhe Riza Rugova .

Sadik Ramë Rugova, u lind më 20 tetor 1940 në fshatin Hakaj treva e Plavë – Gucisë, ku mori edhe njohurit e para shkollore në vendlindjen e tij.

Ai lindi para 72 vjetëve në fshatin Hakaj të Malsisë së Plavës e Gucisë, një fshat ky i cili bënë pjesë në grup fshatrat e kësaj treve, e cila i ka dhënë aq shumë histrorisë sonë kombëtare në luftën shekullore për liri të shqiptarëve.

Sadiku është një nga pinjollët i një familje bujare, dhe me tradita të njohura kombëtare, ku patriotizmi dhe atdhedashuria e mbajti gjallë qënëjen e tyre shqiptare. Ai ishte trashgëmtari i Ramë Rugovës, i cili njihet në këto anë si njeri i burrërisë, bujaririsë dhe trimërisë, sa herë që e lypën nevojat e kohës, për të lënë gjurmë të pashlyeshme në historinë e kësaj ane, e cila është e dalluar për luftëtar trima, njerëz të mençur dhe të denjë në mbrojtjen e tokave shqiptare, në këtë trevë, që ka qenë gjithmonë djepi i trimërisë dhe patriotizmit.

Traditë, kjo, që u përcoll më pasë edhe nga trashgimtarët e tyre, e ndër ta edhe tek Sadik Ramë Rugova, i cili i kishte vënë detyrë vetes dhe familjes së tij: “për të ruajtur amanetin e të parëve dhe për të ecur gjurmëve të nderit e traditës, për të pasë peshë fjala dhe besa e dhënë”

Në vitin 1971 mbasi jeta e tij në trevat shqiptare nën ish jugosllavi ishte bërë e padurueshme për shqiptarët, për shkak të shtypjes dhe represionit që ndiqte atëhere, regjimi sllavo – komunistë, ndaj shqiptarëve në këto treva, me qëllim spastrimin e shqiptarëve, Sadik Ramë Rugova i detyruar lëshon vendlindjen e tij, së bashku me gruan dhe tre fëmijët Manja, Nimani dhe Isufi.

Përkohësisht qëndroi në kampet e refugjatëve në Itali, derisa në vitin 1974 emigroi në SHBA, ku i lindi edhe një fëmijë, vajza e tij Zoja.

Në SHBA, erdhi së bashku më vëllan Mustafën dhe gjeti mbështetjen e Adem Çelës, një mik i tij – nga këto anë, i cili ishte bërë atëhere garanci për emigrimin e tyre, ashtu si ishte bërë më parë edhe për dhjetra familje të tjera shqiptare, të cilat emigruan në Amerikë, nga këto anë dhe e gjetën një “derë të hapur dhe zemër madhe”.

Sadiku emigroi për në SHBA, në vitin 1971, me mendimin të qëndrimit të përkohëshëm dhe se një ditë do të kthehej përsëri në vendlindjen e tij që e donte aq shumë. Por ashtu si mijëra bashkëatdhetar të tjerë, edhe për të, “ndodhi ajo që ndodh” me të gjithë emigrantët, përkundrejt dëshirës dhe vullnetit, u vendos për të mos u “kthyer” më, nga vëndi i ëndërrave, lirisë, dhe shpresave ; në SHBA, me mëndje dhe zëmer gjithmon kah vendlindja e vet – në Hakaj të Malcisë së Plavë e Gucisë, në Kosovën martire.

Në Nju Jork, menjëher ra në kontakt me veprimtarë të njohur të çështjes kombëtare, patriot e nacionalistë të flakët të çështjes kombëtare, duke pas si ideal të tyre, vetëm një gjë: lirinë, çilrimin dhe pavarësisë e Kosovës, të drejtat e shqiptarëve nën okupimin sllavo – komunist të ish Jugosllavisë.

Ashtu si shumë shqiptarë të tjerë, gjatë asaj kohe, edhe Sadik Ramë Rugova, që panë Shqipërinë si vendin Nënë! ishte shumë i lidhur me Shqipërinë. Aktiviteti dhe veprimtaria e tij shtrihet menjëher në SHBA, në organizatën e njohur në emigracion në atë kohë, atë të vëllezërve Gërvalla, e cila i priu luftës dhe përpjekjeve që bënë shqiptarët në diasporë kundra sundimit të egër sllavo – komunistë të Sërbisë, dhe veglave të tyre në mërgim.

Në SHBA, ishte pranë gjithë Shqipëtarëve në festat kombëtare, tubmi, dhe demostrat, përpjekjet e shqiptarve të Amerikës, rrugve dhe shesheve në Washington dhe New York, aty ku bëhej lufta dhe shtoheshin përpjeket e shqiptarëve të Amerikës, në qëndresën e fortë, dhe mbajtën gjallë të frymës tonë kombëtare.

Ai punojë shumë dhe u bë i sukseshëm në biznes, si tillë u bë shëmbull për bashkëatdhetarët, e tjerë, ku ai shpesh herë ishte strehë e njerëzve në nevojë. Ai ka qenë gjithmon aktivist dhe veprimtar i dalluar në organizmin dhe financimin e shumë aktiviteteve, deri sa më në fund i lumtur e krenar ndjeju gëzimin më të madh të jetës së tij, kur e pa Kosovën të lirë e të pavarur.

Kosova e lirë dhe e pavarur ka qenë gëzimi më i madh i jetës së tij, sa që gjithmonë thoshte “Tash edhe me vdek me duket si me le”, mbasi Kosovën e kemi pa shkajun nbi krye

Sadik Ramë Rugova, i rezistoi dhe përballoi të gjitha vështërsit e jetës, ashtu siç është dhe vetë jeta e emigrantit dhe banorëve të këtyre anëve. Por, ai u shqua edhe për ndershmëri, punë , djersë dhe një përkushtim të pashoq për familjen dhe vendin e tij – atdheun e tij Shqipërinë e Kosovën.

Ai ndërtoi një jetë të mirë për vete dhe familjen e tij duke lënë trashgmninë e tij të lumtur dhe krenar për veprën e babait të tyre, i cili nuk kurrsej asgjë, për familjen, kombin dhe Kosovën që e donte aq shumë.

Sadiku, ishte familjar i devotëshëm duke lënë pas vetit një familje me traditat më të bukura shqiptare, me edukat të lartë dhe të shkolluar, veprimtar të çështjes shqiptare, biznesmen të susksesshëm. Duke e përmbyllyr kështu edhe kaptinën e jetës së tij të suksesshëme; si një shembull i mirë edhe për brezat që do të vijnë.

Dekada e fundit ishte më e vështira e jetës së tij – mbasi vuajti nga një sëmundje e gjatë dhe e pashërueshme. Në moshën 72 vjeç, Sadik Ramë Rugova, i rrethuar nga gruaja e tij, katër fëmijët, plot nipa e mbesa, dashamirë dhe miq të familjes, mbylli syt një erë e përgjithmonë.

Kurse, të shtunën në mesdrekë, anëtarët e familjes Rugova, mbarë farefisi i tij, miq, shok dhe dashamirë të familjes Rugova në SHBA, qindra vetë nga të gjitha trevat erdhën të pikëlluar dhe e përcollën sipas zakoneve tona për në banesën e fundit për në amshim në varrezat qytetare “Kensico Cementary” Vallhala – Yonkers, New York.

VIZION PËRBASHKUES PËR DIASPORËN SHQIPTARE SI VLERË KOMBËTARE

April 15, 2013 by dgreca

SHKRUAN ARTUR VREKAJ, WORCESTER,MA (SHBA)/

Shqipëria dhe Kosova; komuniteti shqiptar shtetformues në Maqedoni; komuniteti shqiptar vetqeverisës vendor në Luginën e Preshevës; pakica kombëtare shqiptare në Mal të Zi; shqiptarët e Greqisë pa status të plotë të emigrantit për dy dekada; diaspora e shqiptarëve në Europë dhe ajo në Amerikë po dëshmojnë se nuk janë në një zë kur bie fjala për ardhmërinë e Çështjes Kombëtare Shqiptare në tërësi.

Kur themi “një komb- një qëndrim”, të gjitha çfarë përmënda më lart duhen marrë në konsideratë për të patur një strategji të përbashkët për Çështjen Kombëtare që ende nuk e kemi. Dhe patjetër duhet të mendojnë për këtë të gjithë faktorët qeverisës dhe shoqërorë të shqiptarëve në Ballkan dhe në Diasporë.

Kurrë ndonjëherë në historinë tonë kombëtare s’kemi patur kaq përkrahje dhe vëmendje të plotë nga Amerika dhe Europa Perëndimore në Tiranë dhe Prishtinë apo dhe ndër komunitetet shqiptare në Maqedoni, Serbi dhe Mal të Zi. Dhe ka një arsye të fortë përse ne e kemi këtë miqësi. Edhe interesat e tyre po e po, por edhe prej Diasporës Shqiptare që është kthyer në të vetmin ambasador të vërtetë, sepse sakrifikoi dhe ja doli mbanë që çdo familje shqiptare të gjente vetveten e të përfaqësojë me dinjitet vlerën kombëtare, dhe të realizojë aspiratën për liri e rend demokratik me ekonomi të zhvilluar në vendet pritëse ku liria dhe mundësitë e jetesës janë më të prekshme.

Ne shqiptarët ndër më të vjetrit e Europës si komb, jemi me shumicë mërgimtarësh jashtë kufijve natyralë, disa milionë, për arsye që tashmë dihen si: prej luftrave pushtuese të perandorisë Turke dhe prej ndarjes së padrejtë nga Fuqitë e Mëdha që me Traktatin e Shën Stefanit e mandej, njëqind vjet më parë, më 1913, me ndarjen politiko-gjeografike të truallit etnik në Ballkan në interes të fqinjëve satelitë të Rusëve më shumë dhe shteteve të Europës Perëndimore.

Arsye të tjera të largimit nga trualli etnik janë regjimi asimilues dhe spastrues ndaj shqiptarëve të Kosovës, Malit të Zi, Maqedonisë dhe Kosovës Lindore në Jugosllavinë e dikurshme apo dhe Serbinë e sotme, nga dëbimë më një gjenocid të paparë të popullsisë Çame që ende lëngon vendlindjen e saj si dhe nga instalimi i regjimit komunist në Shqipëri.

Dhe më e fundit ishte vala e Re e pas 1990-ës e Diasporës larguar nga Shqipëria fill pas rënies së regjimit komunist me shpresën e Lirisë dhe mundësive ekonomike për një jetë më të mirë në Greqi dhe në vendet perëndimore.

Historikisht Diaspora Shqiptare e ka udhëhequr ose e ka përkrahur me para, me diplomaci, dhe me luftëtarë kauzën kombëtare që me Shpalljen e Pavarësisë së Shqipërisë me organizimin kombëtar, politik e diplomatik të Federatës Panshqiptare VATRA të shqiptarëve të SHBA-së (më e fuqishme në vitet 1912-1924). Spikati më vonë, përkushtimi që prej 1986 e deri më sot nga Lidhja Qytetare e DioGuardit ( ish-Kongresmen me origjinë Arbëreshe) në SHBA si dhe pjesëmarrja direkte e shqiptarëve të Amerikës me formacionin luftarak të Batalionit Atlantiku në UÇK si dhe ndërveprimi midis Kosovës, Shqipërisë dhe Organizimeve të Diasporës Shqiptare në Europën Perëndimore ( Fondi “Vendlindja na thërret” kryesisht në Zvicër, Gjermani, Suedi dhe Belgjikë) në shërbim të Lidhjes së Lirisë dhe Pavarësisë së Kosovës.

Edhe sot pas 135 vjetësh të Lidhjes së Prizrenit me gjithë ndikimin e rendit demokratiko-integrues të familjes Europiane, shqiptarët si komb në Ballkan hasin barriera në ushtrimin e të drejtave për pakicat kombëtare, për komunitetet shtetformuese e vetqeverisëse apo edhe për përdorimin e Gjuhës Shqipe në institucione qëndrore, publike apo vendore si dhe përdorimin e simboleve kombëtare në truallin e tyre etnik.

Ka presione të hapura shtetërore serbe, greke, maqedonase dhe malazeze nga policia sidomos në Preshevë dhe Maqedoni së fundi, nga ushtria e përqëndruar në Preshevë dhe në Greqi nga segmente politike neonaziste si Agimi i Artë apo ish-struktura policore të Serbisë që veprojnë në rajonin përreth Mitrovicës.

Diaspora duhet parë e vlerësuar si frymë e shëndoshë e demokracisë shqiptare dhe e përbashkimit të kombit. Asaj duhet ti krijohet mundësia për një infrastrukturë sa më efikase që të marrë pjesë në vendimmarrje sepse shumica e saj edhe pse jeton në Europë i janë mbyllur shtigjet për të dhënë kontributin e saj që me themelin e demokracive shqiptare -Votën. Prandaj, reflektimi dhe ndërgjegjësimi i klasave politike në Tiranë dhe Prishtinë për ti hapur rrugë Diasporës është nevojë e ngutshme për ta finalizuar stadin e integrimit që duhet të kemi nesër me Europën por edhe një falenderim për kontributin e shqiptarëve të mërguar kur bie fjala për remitancat në miliarda dollarë që e kanë zbutur krizën financiare edhe pse qeveritë po e rritin borxhin në dëm të ardhmërisë.

Rikthimi i vetqeverisjes lokale pas 70 vjetësh nga shqiptarët në Kërçovë (Maqedoni) tregoi edhe njëherë se nuk ka dëshmi më të madhe të atdhedashurisë nga shqiptarët e mërguar. Prandaj, respektimi, inkurajimi dhe ftesa vëllazërore që Diaspora të jetë pjesë e vendimmarrjes ( me votë apo me kandidatë përfaqësues) në Shqipëri dhe Kosovë apo në komunitetet vetqeverisëse shqiptare në Preshevë, Maqedoni, apo dhe në Mal të Zi duhen parë si sjellje e një fryme të re të demokracisë perëndimore në zhvillimet demokratike ndër shqiptarët e Ballkanit.

Qindra zëra shqiptarë të intelektualëve të shkolluar në Perëndim pjesa më e ndjeshme e Diasporës Shqiptare po tregojnë maturi dhe aksion të përbashkët atdhetar jo të paktë për të hedhur poshtë një ndikim Turk së fundmi, për rishkrimin e historisë shqiptare për periudhën kur territoret shqiptare etnike ishin nën administrimin Turk.

Prapa këtyre përkujdesjeve Turke është me sy e vesh edhe Serbia, që mezi pret të njolloset me duar shqiptare figura e Skënderbeut dhe Identiteti i tij Kombëtar shqiptar që ajo të fitojë terren ( politik dhe mediatik në botë) për të ndikuar keqasi më shumë në Kosovë edhe pse kjo lojë e pistë e fqinjësisë po vjen erë me shekuj.

Zgjimi i intelektualëve shqiptarë për të firmosur një peticion kundër ndryshimit të historisë kombëtare shqiptare për periudhën e shqiptarëve nën sundimin Turk duhet përshëndetur me çdo media dhe forum.

Ja për çfarë kemi nevojë të përkushtohemi për ardhmërinë:

1-Promovim të Identitetit Kombëtar shqiptar me veprimtari atdhetare e kulturore të programuara dhe të kordinuara midis shqiptarëve në Ballkan dhe Diasporës Shqiptare në botë sipas edhe një kalendari kombëtar për ngjarje e figura madhore të kombit.

2-Bashkim me bashkëkuvendim të Diasporës Shqiptare në Europë dhe Amerikë duke ruajtur modelet e sukseshme të organizimeve shqiptare me bazë qyteti a ndërqytetëse siç janë sot në SHBA për angazhimin e brezit të ri të shqiptarëve të shkolluar në Perëndim që janë sot për sot zëri i shqiptarëve në shtetet apo qytetet ku jetojnë, si e ardhmja lobuese dhe përfaqësuese në qeveritë lokale dhe qëndrore të vendeve pritëse.

3-Institucionalizim dhe mirëintegrim të agjencive të qeverive të shteteve shqiptare në Ballkan në rang Ministrie të Diasporës jo vetëm në Kosovë por edhe në Shqipëri si edhe ngritjen e një Bordi bashkëpunimi për Diasporën ndërmjet tyre me përfaqësim edhe të Diasporës.

4-Punë më e kualifikuar dhe e studjuar nga institucionet arsimore shqiptare për trajnimin e mësuesve të Gjuhës Shqipe për specifikat që paraqet zhvillimi i mësimit të Shqipes në Diasporë sipas vendeve pritëse.

5-Hapja e qëndrave të Edukimit dhe Kulturës për Komunitetin shqiptar në Diasporë me bashkëfinancim të të dy shteteve shqiptare më shumë dhe të Diasporës në përputhje me mundësitë ekonomike të mbitokës dhe nëntokës shqiptare.

6- Perspektivë për Investimin e Diasporës shqiptare në Shqipëri dhe Kosovë me sipërmarrje direkte në bashkëpunim me qeveritë shqiptare dhe të vendeve pritëse.

7-Botimi i literaturës letrare apo shkollore e nevojshme kjo, në gjuhën Shqipe dhe të huaj sipas vendeve pritëse për promovimin e historisë dhe kulturës kombëtare shqiptare.

8-Ringjallja e një Ansambli Kombëtar me program muzikor perlat e këngës dhe valleve popullore, me artistë nga të gjitha trevat shqiptare që të promovojë në Diasporë trashëgimë e pasur dhe të ndihmojë ringjalljen e pasionit tek brezi më i ri për të ruajtur traditën kombëtare.

9-Aktivizimin e intelektualëve të sukseshmëm të Diasporës në shërbimin diplomatik të Shqipërisë dhe Kosovës që kanë potenciale edukimi dhe punësimi në fushën e politikës dhe marëdhënieve ndërkombëtare në Europë dhe SHBA për ta bërë më të besueshëm shërbimin diplomatik nga qeveritë e vendeve pritëse.

10-Hapësirë të nevojshme mediatike, në median e shkruar dhe atë elektronike për Diasporën në Shqipëri dhe Kosovë qoftë me kronika të drejtpërdrejta po të kemi parasysh teknologjinë e sotme elektronike dhe me emisione të përjavshme.

Duke e marrë seriozisht punën me Diasporën patjetër që do të kemi një përmirësim gradual dhe shpresëdhënës për më shumë projekte atdhetare e diplomatike, studimore e kulturore, artistike e sportive për një evidentim e zhvillim të talenteve të reja në Diasporë.

Sepse po shohim në realitet që mosaktivizimi i brezit të ri të shkolluar të shkolluar në Perëndim, parcelizimi i organizimeve komunitare pa ndonjë përbashkim të të gjithë Diasporës Shqiptare dhe mungesa e një strategjie kombëtare për Çështjen Kombëtare në tërësi kanë krijuar terren për një vendnumëro të pakuptimtë.

Faktori kohë është në favor të Çështjes Kombëtare Shqiptare falë edhe përkrahjes për mbështjen nga SHBA dhe BE për Shqipërinë dhe Kosovën në aleancat euro-atlantike, por shqiptarët si në Shqipëri dhe në Kosovë kanë më shumë probleme social-ekonomike me tranzicionet demokratike se sa të merren seriozisht në unison për më shumë promovim dhe përfaqësim të Saj në organizmat ndërkombëtare.

Vetë Diaspora i ka mundësitë ta tejkalojë situatën e vendnumërosë, me anë të një përafrimi të të gjithë organizimeve shqiptare kudo ku janë në Europë, SHBA dhe Kanada. Ekipet drejtuese të shoqatave shqiptare me përgjegjësi të plotë po përgatiten për bashkëkuvendime ndërkomunitare për të patur një platformë të përbashkët, një zë të vetëm si e vetmja shpresë për të vazhduar misionin kombëtar të Diasporës me projekte bashkëkohore e gjithëpërfshirëse pa dallim.

Këto bashkëkuvendime janë mënyrë e drejtëpërdrejtë e rrahjes së mendimeve për mirëorganizimin e Diasporës si dhe ngritjen e punës sensibilizuese për nevojën e përbashkimit programor dhe projektimin e një strategjie sa më afër nevojave të integrimit të Diasporës apo edhe me shtetet dhe komunitetet shqiptare në Ballkan.

Puna e hapur me çdo organizatë apo agjenci shtetërore shqiptare ka më shumë vlerë se sa praktika e deritanishme kur takohemi në Diasporë apo në vendlindje (në Ballkan) vetëm për darka që nuk japin frymë për ardhmërinë e dyanshme. Të dy palët së bashku, shqiptarët e Ballkanit dhe Diaspora duhet të jenë më të qartë të përcaktojnë realisht nevojat dhe mundësitë që kemi të ecim përpara të sigurtë për të përballuar sfidën e asimilimit që është evidente në çdo komunitet shqiptar të Diasporës.

Diaspora është pasuri kombëtare sepse me të identifikohet kombi ynë dhe përpjekja e vazhdueshme e saj për ta parë kombin shqiptar të lirë, të bashkuar dhe të respektuar si në truallin etnik dhe në vendet pritëse, duke qënë urë bashkëpunimi e identifikimi e dyanshme midis shqiptarëve të Ballkanit dhe qeverive të vendeve euro-atlantike.

Mirëorganizimi i Diasporës është për më shumë edhe një mundësi lobuese kur bie fjala për integrimin e njëhershëm të Shqipërisë dhe Kosovës në BE dhe të Kosovës në OKB dhe në NATO. Ndaj kërkohet më shumë vullnet, sakrificë dhe kontribut të të gjithëve, në Diasporë dhe ndër shqiptarët e Ballkanit.

A kemi mundësi ta bëjmë përbashkimin e Diasporës? Mund të nënvizojmë se mundësitë janë po të kemi parasysh shqiptarët e sukseshëm në Amerikë dhe Europë, organizimet e përkushtimin e tyre, po të kemi parasysh komunikimin e përditshëm Diasporë – Vendlindje si dhe dorën e ngrohtë të shteteve shqiptare.

Sepse shqetësimi për ardhmërinë është i përbashkët dhe evident si për vetë Diasporën, për demokracitë shqiptare dhe për Çështjen Kombëtare. Ndaj dhe duhet të punojmë së bashku dhe vetëm së bashku për ta çuar më përpara integrimin kombëtar duke i shërbyer më shumë interesave jetike të sotme dhe të nesërme të kombit se kombi është i pari.

Vetëm me vizion përbashkues Diaspora shqiptare do ti përkushtohet kombit, dhe do të ndihmojë edhe më shumë për ardhmërinë e tij si e vetmja shpresë që duhet ushqyer nga çdokush që i thotë vetes shqiptar, që ta bëjmë këtë realitet të prekshëm e frytdhënës. Ti dalim kështu përpara problemit asimilues të brezit të ri të Diasporës. Pra, vetëm me veprim të koordinuar e të planëzuar, me përbashkim do të përfitojmë në kohë.